PL195394B1 - Pochodne acylobenzoksazyny, ich zastosowanie i kompozycja farmaceutyczna je zawierająca - Google Patents

Pochodne acylobenzoksazyny, ich zastosowanie i kompozycja farmaceutyczna je zawierająca

Info

Publication number
PL195394B1
PL195394B1 PL99345687A PL34568799A PL195394B1 PL 195394 B1 PL195394 B1 PL 195394B1 PL 99345687 A PL99345687 A PL 99345687A PL 34568799 A PL34568799 A PL 34568799A PL 195394 B1 PL195394 B1 PL 195394B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
compound
heteroarylalkyl
independently
occurrence
fluoroalkyl
Prior art date
Application number
PL99345687A
Other languages
English (en)
Other versions
PL345687A1 (en
Inventor
Gary A. Rogers
Peter Johnström
Original Assignee
Univ California
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Univ California filed Critical Univ California
Publication of PL345687A1 publication Critical patent/PL345687A1/xx
Publication of PL195394B1 publication Critical patent/PL195394B1/pl

Links

Classifications

    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07DHETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D498/00Heterocyclic compounds containing in the condensed system at least one hetero ring having nitrogen and oxygen atoms as the only ring hetero atoms
    • C07D498/12Heterocyclic compounds containing in the condensed system at least one hetero ring having nitrogen and oxygen atoms as the only ring hetero atoms in which the condensed system contains three hetero rings
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00Drugs for disorders of the nervous system
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00Drugs for disorders of the nervous system
    • A61P25/18Antipsychotics, i.e. neuroleptics; Drugs for mania or schizophrenia
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00Drugs for disorders of the nervous system
    • A61P25/24Antidepressants
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00Drugs for disorders of the nervous system
    • A61P25/28Drugs for disorders of the nervous system for treating neurodegenerative disorders of the central nervous system, e.g. nootropic agents, cognition enhancers, drugs for treating Alzheimer's disease or other forms of dementia
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P43/00Drugs for specific purposes, not provided for in groups A61P1/00-A61P41/00
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07DHETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D498/00Heterocyclic compounds containing in the condensed system at least one hetero ring having nitrogen and oxygen atoms as the only ring hetero atoms
    • C07D498/12Heterocyclic compounds containing in the condensed system at least one hetero ring having nitrogen and oxygen atoms as the only ring hetero atoms in which the condensed system contains three hetero rings
    • C07D498/14Ortho-condensed systems

Landscapes

  • Organic Chemistry (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Neurosurgery (AREA)
  • Biomedical Technology (AREA)
  • Neurology (AREA)
  • Psychiatry (AREA)
  • Pain & Pain Management (AREA)
  • Hospice & Palliative Care (AREA)
  • Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)
  • Heterocyclic Carbon Compounds Containing A Hetero Ring Having Nitrogen And Oxygen As The Only Ring Hetero Atoms (AREA)
  • Nitrogen And Oxygen Or Sulfur-Condensed Heterocyclic Ring Systems (AREA)

Abstract

1. Pochodne acylobenzoksazyny o wzorze w którym X 1 i X 2 sa niezaleznie wybrane sposród -OR 3 ; albo X 1 i X 2 razem oznaczaja -OCH 2O-, -OCH 2CH 2O-, -N=CR 5 CR 5 =N-, R w kazdym przypadku w reszcie (CR 2) niezaleznie oznacza H, chlorowiec, grupe cyjanowa, hydroksyl, C 1-C 6 alkoksyl, C 1-C 3 fluoroalkoksyl, tiol, C 1-C 6 alkil, C 1-C 3 fluoroalkil, C 2-C 6 alkoksyalkil, C 6-C 12 aryl, C 3-C 12 hete- roaryl, C 7-C 12 aryloalkil, C 4-C 12 heteroaryloalkil, C 6-C 12 aryloksyl, C 7-C 12 aryloksyalkil, C 7-C 12 aryloalkoksyl, C 4-C 12 heteroaryloalkoksyl, karboksyalkil, albo obydwie grupy R razem oznaczaja =O; R 1 w kazdym przypadku niezaleznie oznacza H, C 1-C 6 alkil, C 1-C 3 fluoroalkil, aryl, heteroaryl, aryloalkil lub heteroaryloalkil; R 3 w kazdym przypadku niezaleznie oznacza H, C 1-C 6 alkil, C 1-C 3 fluoroalkil, C 2-C 6 alkoksyalkil, C 7-C 12 arylok- syalkil, C 7-C 12 aryloalkil lub C 4-C 12 heteroaryloalkil; R 5 w kazdym przypadku niezaleznie oznacza H, grupe cyjanowa, hydroksyl, C 1-C 6 alkoksyl, C 1-C 6 alkil, C 1-C 3 fluoroalkil, C 2-C 6 alkoksyalkil lub C 7-C 12 aryloalkil, C 4-C 12 heteroaryloalkil, C 6-C 12 aryloksyl, C 7-C 12 aryloksyalkil, C 7-C 12 aryloalkoksyl lub C 4-C 12 heteroaryloalkoksyl; przy czym aryl oznacza karbocykliczna reszte aromatyczna, taka jak fenyl lub tolil, a heteroaryl oznacza heterocykliczna reszte aromatyczna, taka jak pirydyl, imidazoil lub alkilenodioksyfenyl; a n oznacza 2 lub 3. PL PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku
Przedmiotem wynalazku są pochodne acylobenzoksazyny, ich zastosowanie i kompozycja farmaceutyczna je zawierająca. Dzięki rozwiązaniom według wynalazku zapobiega się i leczy niewydolności mózgu, łącznie ze wzmożeniem funkcjonowania receptora w synapsach sieci mózgu odpowiedzialnych za zachowania wyższego rzędu.
Uwolnienie glutaminianu przy synapsach w wielu miejscach przodomózgowia ssaka stymuluje dwie klasy receptorów postsynaptycznych. Klasy te określa się zwykle jako receptory AMPA/kwiskwalanu i kwasu N-metylo-D-asparaginianowego (NMDA). Receptory AMPA/kwiskwalanu pośredniczą w niezależnym od napięcia szybkim pobudzającym prądzie synaptycznym (szybki epsc), zaś receptory NMDA wytwarzają zależny od napięcia wolny prąd pobudzający. Badania prowadzone na skrawkach hipokampa lub kory mózgowej wykazują, że szybki epsc z udziałem receptora AMPA jest w większości przypadków zasadniczo głównym składnikiem większości synaps glutaminergicznych.
Receptory AMPA nie są równomiernie rozmieszczone w mózgu, ale ograniczają się do kresomózgowia i móżdżku. Jak donoszą Monaghan i in., w Brain Research 324:160-164 (1984), obecność tych receptorów stwierdzono w dużym zagęszczeniu w powierzchniowych warstwach kory nowej, w każdej z głównych stref synaptycznych hipokampa i w prążkowiu. Badania u zwierząt i ludzi wykazują, że struktury te organizują złożone procesy percepcyjno-ruchowe i dostarczają substratów dla zachowań wyższego rzędu. Tak więc, receptory AMPA pośredniczą w transmisji w tych sieciach mózgu, które odpowiedzialne są za czynności poznawcze.
Z podanych powyżej względów, leki, które wzmagają funkcjonowanie receptorów AMPA oferują znaczne korzyści dla sprawności intelektualnej. Leki takie powinny również ułatwiać kodowanie pamięci. Badania eksperymentalne, takie jak opisane przez Arai i Lynch, Brain Research, 598:173-184 (1992), wskazują, że wzrost wielkości odpowiedzi synaptycznej (ych) za pośrednictwem receptora AMPA zwiększa indukcję długotrwałego wzbudzenia (LTP). LTP jest stabilnym wzrostem siły oddziaływania synaptycznego, po którym następuje znanego typu powtarzalna aktywność fizjologiczna, która ma miejsce w mózgu podczas uczenia się. Związki, które zwiększają funkcjonowanie receptorów glutaminianowych typu AMPA, ułatwiają indukowanie LTP i podejmowanie zadań wyuczonych, co zmierzono w wielu badaniach. Granger i in., Synapse 15:326-329 (1993); Staubli i in., PNAS 91:777-781 (1994); Arai i in., Brain Res. 638:343-345 (1994); Staubli in., PNAS 91:11158-1162 (1994); Shors i in. Neurosci. Let. 186:153-156 (1995); Larson in., J. Neurosci. 15:8023-8030 (1995); Granger i in., Synapse 22:332-237 (1996); Arai i in. JPET 278:627-638 (1996); Lynch i in., Internat. Clin. Psychopharm. 11:13-19 (1996); Lynch i in., Exp. Neurology 145:89-92 (1997); Ingvar iin., Exp. Neurology 146:553-559 (1997); Hampson iin., J. Neurosci., 18:2740-2747 (1998); Hampson i in., J. Neurosci., 18:2748-2763 (1998) i dokument WO 94/02475 (Lynch i Rogers, Regents of the University of California).
Istnieje znaczący dowód, wykazujący, że LTP jest substratem pamięci. Przykładowo, jak donoszą del Cerro i Lynch, Neuroscience 49:1-6 (1992), związki, które blokują LTP, zakłócają tworzenie się pamięci u zwierząt, a pewne leki, które przerywają uczenie się u ludzi, antagonizują stabilizację LTP. Ito i in., J. Physiol. 424:533-543 (1990) ujawnili możliwy prototyp dla związku, który selektywnie wspomaga receptor AMPA. Autorzy ci stwierdzili, że lek nootropowy, aniracetam (N-anizoilo-2-pirolidynon) zwiększa prąd za pośrednictwem receptorów AMPA w mózgu wyrażanych w oocytach Xenopus, bez zakłócania odpowiedzi przez receptory kwasu g-aminomaslowego (GABA), kwasu kainowego (KA) lub NMDA. Stwierdzono, że infuzja aniracetamu do skrawków hipokampa zasadniczo zwiększa wielkość potencjałów synaptycznych bez zmiany właściwości spoczynkowych błony. Potwierdzono również, że aniracetam wzmaga odpowiedzi synaptyczne w wielu miejscach hipokampa, bez wywierania wpływu na potencjały za pośrednictwem receptora NMDA. Patrz, na przykład, Staubli i in., w Psychobiology 18:377-381 (1990) i Xiao i in., Hippocampus 1:373-380 (1991). Stwierdzono także, że aniracetam ma wyjątkowo szybki początek działania i wypłukiwanie i może być stosowany wielokrotnie, bez widocznych efektów długotrwałych, co stanowi istotną cechę dla leków związanych z zachowaniem. Niestety, obwodowe podawanie aniracetamu prawdopodobnie nie ma wpływu na receptory w mózgu. Lek działa jedynie w wysokich stężeniach (~1,0 mM), a jak donoszą Guenzi i Zanetti, J. Chromatogr., 530:397-406 (1990), po podaniu obwodowym ludziom około 80% leku ulega konwersji w anizoilo-GABA. Stwierdzono, że metabolit, anizoilo-GABA, ma jedynie słabe działanie przypominające aniracetam.
PL 195 394 B1
Ujawniono ostatnio klasę związków, które nie charakteryzują się, jak aniracetam, niskim potencjałem i właściwą mu niestabilnością hydrolityczną. Związki te, określane jako „Ampakiny” ujawniono w dokumencie nr WO 94/02475 (Lynch i Rogers, Regents of the University of California). Ampakiny są zasadniczo podstawionymi benzamidami, są chemicznie bardziej stabilne niż aniracetam i mają lepszą biodostępność, co potwierdzono w badaniach prowadzonych metodą pozytronowej tomografii emisyjnej (PET) [patrz, na przykład Staubli i in., w PNAS 91: 11158-11162 (1994)]. Opracowano również inne Ampakiny w postaci benzoilopiperydyn i pirolidyn - są one przedmiotem równoległego zgłoszenia patentowego USA nr seryjny 09/458,967, złożonego 2 czerwca 1995. Nieoczekiwanie stwierdzono, że nowa klasa opracowanych ostatnio Ampakin, benzoksazyny, wykazuje wysoką aktywność w modelach in vitro i in vivo w badaniach możliwości zwiększenia funkcji poznawczych [Rogers and Lynch, „Benzoxazines for Enhancing Synaptic Response”, dokument US nr 5 736 543. Dalsze badania struktura-aktywność ujawniły nowe serie związków, acylobenzoksazyny, które wytwarzają silne odpowiedzi w badaniach aktywacji receptora AMPA in vitro i wykazują znacznie poprawioną biostabilność w porównaniu z izomerycznymi benzoksazynami. Związki te ujawniono w niniejszym zgłoszeniu.
Stwierdzono obecnie, że odpowiedzi synaptyczne, w których pośredniczą receptory AMPA, wzrastają po podaniu opisanej poniżej nowej klasy pochodnych acylobenzoksazyny. Zdolność tych związków do zwiększania odpowiedzi za pośrednictwem receptora AMPA sprawia, że są one użyteczne i mogą służyć do różnych celów, obejmujących ułatwianie uczenia się zachowań zależnych od receptorów AMPA, a także mogą być stosowane jako środki terapeutyczne w stanach, w których ma miejsce zmniejszenie ilości lub skuteczności receptorów AMPA lub synaps wykorzystujących te receptory, bądź też w stanach, w których pożądane byłoby zwiększenie aktywności pobudzającej synapsy. Nieoczekiwanie stwierdzono, że związki według wynalazku, w porównaniu ze związkami znanymi w stanie techniki, mają lepszą biodostępność i zwiększoną stabilność metaboliczną. Ponadto, związki według wynalazku, które początkowo uważano za całkowicie nieaktywne lub znacznie mniej aktywne w porównaniu ze znanymi związkami, nieoczekiwanie wykazały zwiększoną aktywność w stosunku do związków znanych ze stanu techniki.
Związki opisane w przykładach wykazują nieoczekiwaną aktywność biologiczną, co potwierdzono ich zdolnością do zwiększania funkcji receptora AMPA w skrawku hipokampa szczura; związki te są zasadniczo z nimi Ampakiny i przyczyniają się do poprawy wielu zadaniach pamięciowych, takich jak sprawność w ośmioramiennym promienistym labiryncie.
Pochodna acylobenzoksazyny, zgodnie z wynalazkiem charakteryzuje się tym, że przedstawia ją wzór
w którym
2 3
X1 i X2 są niezależnie wybrane spośród -OR3; albo
X1 i X2 razem oznaczają -OCH2O-, -OCH2CH2O-, -N=CR5CR5=N-,
R w każdym przypadku w reszcie (CR2) niezależnie oznacza H, chlorowiec, grupę cyjanową, hydroksyl, C1-C6 alkoksyl, C1-C3 fluoroalkoksyl, tiol, C1-C6 alkil, C1-C3 fluoroalkil, C2-C6 alkoksyalkil, C6-C12 aryl, C3-C12 heteroaryl, C7-C12 aryloalkil, C4-C12 heteroaryloalkil, C6-C12 aryloksyl, C7-C12 aryloksyalkil, C7-C12 aryloalkoksyl, C4-C12 heteroaryloalkoksyl, karboksyalkil, albo obydwie grupy R razem oznaczają=O; 1
R1 w każdym przypadku niezależnie oznacza H, C1-C6 alkil, C1-C3 fluoroalkil, aryl, heteroaryl, aryloalkil lub heteroaryloalkil;
R3 w każdym przypadku niezależnie oznacza H, C1-C6 alkil, C1-C3 fluoroalkil, C2-C6 alkoksyalkil, C7-C12 aryloksyalkil, C7-C12 aryloalkil lub C4-C12 heteroaryloalkil;
R5 w każdym przypadku niezależnie oznacza H, grupę cyjanową, hydroksyl, C1-C6 alkoksyl, C1-C6 alkil, C1-C3 fluoroalkil, C2-C6 alkoksyalkil lub C7-C12 aryloalkil, C4-C12 heteroaryloalkil, C6-C12 aryloksyl, C-C12 aryloksyalkil, C7-C12 aryloalkoksyl lub C4-C12 heteroaryloalkoksyl;
przy czym aryl oznacza karbocykliczną resztę aromatyczną, taką jak fenyl lub tolil, a heteroaryl oznacza heterocykliczną resztę aromatyczną, taką jak pirydyl, imidazoil lub alkilenodioksyfenyl;
PL 195 394 B1 a n oznacza 2 lub 3.
Korzystnie, obydwa X1 i X2 razem oznaczają -OCH2O- albo -OCH2CH2O-, a n oznacza 2 albo 3. 1 2 5 5
Korzystnie, obydwa X1 i X2 razem oznaczają -N=CR5CR5=N-, a n oznacza 2 albo 3.
Korzystnie, R w każdym przypadku w reszcie (CR2) niezależnie oznacza H, fluor, grupę cyjanową, hydroksyl, C1-C6 alkoksyl, C1-C3 fluoroalkoksyl, C1-C6 alkil, C1-C3 fluoroalkil, C2-C6 alkoksyalkil, C3-C12 heteroaryl, C7-C12 aryloalkil, C4 heteroaryloalkil, C6-C12 aryloksyl, C7-C12 aryloksyalkil, C aryloalkoksyl, C4-C12 heteroaryloalkoksyl, albo obydwie grupy R razem oznaczają =O,
R1 w każdym przypadku niezależnie oznacza H, aryloalkil lub heteroaryloalkil.
Korzystnie, w każdym przypadku R niezależnie oznacza H, fluor, grupę cyjanową, hydroksyl, C1-C6 alkoksyl, C1-C3 fluoroalkoksyl, C1-C6 alkil, C1-C3 fluoroalkil, C2-C6 alkoksyalkil, C3-C12 heteroaryl, C7-C12 aryloalkil, C4-C12 heteroaryloalkil, C6-C12 aryloksyl, C7-C12 aryloksyalkil, C7-C12 aryloalkoksyl, C1-C4 heteroaryloalkoksyl, albo obydwie grupy R razem oznaczają =O, a
R1 w każdym przypadku niezależnie oznacza H, aryloalkil lub heteroaryloalkil.
Korzystnie, związek stanowi 5a,6,7,8-tetrahydro-13-dioksolo[4,5-g]pirolo[2,1-b] [1,3]benzoksazyn-8(10H) -on.
Korzystnie, związek stanowi 6a,7,8,9-tetrahydro-1,4-dioksyno[2,3-g]pirolo[2,1-b] [1,3]benzoksazyn-9(11H) -on.
Korzystnie, związek stanowi 6a,7,8,9-tetrahydro-1,4-dioksano[2,3-g]pirydo[2,1-b] [1,3]benzoksazyno-10(10H, 12H)-dion.
Zastosowanie pochodnych acylobenzoksazyny, zgodnie z wynalazkiem charakteryzuje się tym, że związek ten stosuje się do wytwarzania leku do poprawiania sprawności pacjenta z problemami czuciowo-motorycznymi lub poprawy funkcji poznawczych zależnych od sieci mózgu wykorzystujących receptory AMPA.
Zastosowanie pochodnych acylobenzoksazyny zgodnie z wynalazkiem charakteryzuje się także tym, że związek ten stosuje się do wytwarzania leku do skracania ilości czasu potrzebnego pacjentowi do opanowania zadania poznawczego, motorycznego lub percepcyjnego, lub do zwiększania czasu, w którym pacjent utrzymuje sprawność poznawczą, motoryczną lub percepcyjną, bądź do zmniejszania ilości lub skali błędów popełnianych przez pacjenta w trakcie podejmowania zadań poznawczych, motorycznych lub percepcyjnych.
Zastosowanie pochodnych acylobenzoksazyny zgodnie z wynalazkiem charakteryzuje się również tym, że związek ten stosuje się do wytwarzania leku do zwiększenia odpowiedzi synaptycznej, w której pośredniczą receptory AMPA.
Zastosowanie pochodnych acylobenzoksazyny zgodnie z wynalazkiem charakteryzuje się ponadto tym, że związek ten stosuje się do wytwarzania leku do leczenia schizofrenii, zachowań schizofrenicznych lub depresji u ludzi wymagających takiego leczenia.
Kompozycja farmaceutyczna, zgodnie z wynalazkiem charakteryzuje się tym, że zawiera skuteczną ilość co najmniej jednej pochodnej acylobenzoksazyny.
Korzystnie, kompozycja zawiera ponadto farmaceutycznie dopuszczalny nośnik, zaróbkę lub substancję pomocniczą.
Korzystnie, kompozycja jest przeznaczona do podawania doustnego lub pozajelitowego.
Korzystniej, kompozycja jest przeznaczona do podawania doustnego.
W opisie wynalazku stosuje się podane dalej określenia.
Stosowane tu określenie „alkil” obejmuje zarówno ugrupowania o łańcuchu prostym, rozgałęzionym, jak i ugrupowania cykliczne. Stosowane tu określenie „fluoroalkil” obejmuje jednokrotne i wielokrotne podstawienia atomami fluoru, przy czym korzystne są reszty C1-C3 perfluorowane. Określenie „aryl” obejmuje podstawione i niepodstawione karbocykliczne i heterocykliczne reszty aromatyczne, takie jak fenyl, tolil, pirydyl, imidazoil, alkilenodioksyfenyl, itd.
Stosowane w opisie określenia „skuteczna ilość” lub „terapeutycznie skuteczna ilość” odnoszą się do ilości lub stężenia jednego lub więcej związków według wynalazku, które stosuje się do uzyskania żądanego rezultatu lub do leczenia konkretnego stanu u pacjenta lub podmiotu. Związki według wynalazku można stosować do poprawy sprawności pacjentów z problemami czuciowo-motorycznymi, do zwiększenia sprawności pacjentów obejmujących zadania poznawcze zależne od sieci mózgu wykorzystujących receptory AMPA, do poprawy potencjału kodowania pamięci lub do poprawy funkcjonowania mózgu u pacjentów z niedoborami ilości synaps pobudzających lub receptorów AMPA. Związki według wynalazku mogą być również stosowane w skutecznych ilościach do
PL 195 394 B1 zmniejszenia czasu potrzebnego pacjentowi do opanowania zadań poznawczych, notorycznych lub percepcyjnych, lub do zmniejszania liczby i/lub skali błędów popełnianych przez pacjenta w trakcie podejmowania zadań poznawczych, motorycznych lub percepcyjnych. Związki według wynalazku są także użyteczne do leczenia ludzi przez zwiększanie odpowiedzi synaptycznej związanej z receptorami AMPA. Ponadto, związki według wynalazku można stosować do leczenia u pacjentów schizofrenii, zachowań schizofrenicznych lub depresji. W każdym przypadku stosowania związków według wynalazku, stosuje się je w ilościach lub stężeniach skutecznych do osiągnięcia żądanego rezultatu lub w leczeniu konkretnego stanu u pacjenta.
Stosowane w niniejszym opisie określenia „pacjent” lub „podmiot” odnoszą się do zwierzęcia, łącznie z człowiekiem, wobec których stosuje się leczenie związkami lub kompozycjami według wynalazku. Przy leczeniu lub stosowaniu w danych stanach lub chorobach, które są specyficzne dla danego zwierzęcia (zwłaszcza, na przykład, dla człowieka), określenie pacjent odnosi się do tego konkretnego pacjenta.
Stosowane tu określenie „problemy czuciowo-motoryczne” odnosi się do problemu, który powstaje u pacjenta lub podmiotu jako wynik niezdolności do zintegrowania zewnętrznych informacji pochodzących od pięciu znanych zmysłów w taki sposób, aby skierować właściwe odpowiedzi fizyczne obejmujące ruch i działanie.
Określenie „zadanie poznawcze” stosuje się w celu opisania wysiłków podejmowanych przez pacjenta, które obejmują myślenie lub poznawanie. Różnorodne funkcje kory asocjacyjnej płata ciemieniowego, skroniowego i czołowego, które stanowią około 75% całości tkanki mózgowej człowieka, są w dużym stopniu odpowiedzialne za przetwarzanie informacji, które przebiega pomiędzy neuronem czuciowym i motorycznym. Rozmaite funkcje kor asocjacyjnych są często określane jako poznanie, co dosłownie oznacza proces, przez który przechodzimy, aby poznać świat. Selektywna odpowiedź na konkretny bodziec, rozpoznawanie i identyfikowanie cech tego bodźca oraz planowanie i doznawanie odpowiedzi stanowią niektóre spośród procesów i zdolności związanych z mózgiem człowieka i określanych jako poznawanie.
Określenie „sieć mózgowa” stosuje się do opisania różnych anatomicznych obszarów mózgu, które komunikują się ze sobą poprzez aktywność synaptyczną komórek nerwowych.
Określenie „receptor AMPA” odnosi się do agregatów białek spotykanych w niektórych błonach, które umożliwiają jonom dodatnim przekroczenie błony w odpowiedzi na związanie glutaminianu lub AMPA (kwas DL-a-amino-3-hydroksy-5-metylo-4-izoksazolopropionowy), ale nie do NMDA.
Określenie „synapsa pobudzająca” stosuje się w odniesieniu do połączenia komórka-komórka, w którym uwolnienie przekaźnika chemicznego przez jedną komórkę powoduje depolaryzację zewnętrznej błony drugiej komórki. Określenie „synapsa pobudzająca” stosuje się do opisania neuronu postsynaptycznego o odwrotnym potencjale, który jest znacznie bardziej dodatni niż potencjał progowy i w konsekwencji neuroprzekaźnik zwiększa prawdopodobieństwo, że w synapsie takiej wystąpi postsynaptyczny potencjał pobudzający (neuron wyzwala potencjał czynnościowy). Odwrotne potencjały i potencjały progowe określają pobudzenie i zahamowanie postsynaptyczne. Gdy odwrotny potencjał dla potencjału postsynaptycznego („PSP”) jest bardziej dodatni niż próg potencjału czynnościowego, przekaźnik ma działanie pobudzające, wytwarza pobudzający potencjał postsynaptyczny („EPSP”) i pobudza potencjał czynnościowy neuronu. Gdy potencjał odwrotny dla potencjału postsynaptycznego jest bardziej ujemny niż próg potencjału czynnościowego, przekaźnik ma działanie hamujące i może wygenerować zahamowanie potencjałów poststynaptycznych (IPSP), zmniejszając wten sposób prawdopodobieństwo, że synapsa pobudzi potencjał czynnościowy. Ogólna zasada działania postsynaptycznego brzmi: gdy potencjał odwrotny jest bardziej dodatni niż próg, występuje pobudzenie, a zahamowanie pojawia się, gdy potencjał jest bardziej ujemny niż próg. Patrz, na przykład, rozdział 7, NEUROSCIENCE, wyd. Dale Purves, Sinauer Associates, Inc., Sunderland, MA 1997.
Stosowane tu określenie „zadanie motoryczne” odnosi się do wysiłków podejmowanych przez pacjenta obejmujących ruch lub działanie.
Stosowane tu określenie „zadanie percepcyjne” odnosi się do działania pacjenta związanego z uwagą lub odczuwaniem.
Stosowane tu określenie „odpowiedź synaptyczna” odnosi się do reakcji biofizycznych w jednej komórce, które są konsekwencją uwolnienia przekaźników chemicznych przez inną komórkę, z którą ta pierwsza pozostaje w bliskim kontakcie.
Stosowane tu określenie „schizofrenia” odnosi się do stanu, którym są zwykłe rodzaje psychoz, który charakteryzuje się zaburzeniami w procesach myślowych, takich jak urojenia i halucynacje, oraz
PL 195 394 B1 ekstensywne odcięcie się osobnika od spraw innych ludzi i od świata zewnętrznego i poświęcenie się sobie. Schizofrenia jest obecnie uważana raczej za grupę zaburzeń mentalnych niż za jednostkę chorobową i rozróżnia się schizofrenie reaktywne i o podłożu organicznym. Stosowany tu termin „schizofrenia” lub „postać schizofreniczna” obejmuje wszystkie typy schizofrenii, w tym schizofrenię łagodną, schizofrenię katatoniczną, schizofrenię hebefreniczną, schizofrenię utajoną, schizofrenię o podłożu organicznym, schizofrenię pseudonerwicową, schizofrenię reaktywną, schizofrenię prostą i zaburzenia pokrewne schizofrenii, które są do niej podobne, ale jako takie nie zostały zdiagnozowane jako schizofrenia. Schizofrenię i inne zaburzenia psychotyczne można zdiagnozować na podstawie wskazówek opisanych na przykład w Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, wyd. czwarte (DSM IV), części 293.81, 293.82, 295.10, 295.20, 295.30, 295.40, 295.60, 295.70, 295.90, 297.1, 297.3, 298.8.
Stosowane tu określenie „funkcja mózgowa” odnosi się do połączonych zadań postrzegania, integrowania, filtrowania i odpowiadania na bodźce zewnętrzne i do wewnętrznych procesów motywacyjnych.
Związki według wynalazku można syntetyzować różnymi sposobami, stosując konwencjonalne techniki syntezy chemicznej. Jeden ze sposobów wytwarzania związków według wynalazku obejmuje wytworzenie o-hydroksylobenzyloaminy przez skontaktowanie odpowiednio podstawionego fenolu z hydroksymetyloftalimidem w obojętnym rozpuszczalniku, w obecności odpowiedniego katalizatora, takiego jak kwas arylo- lub alkilosulfonowy albo inny kwas Lewisa, znany specjalistom w tej dziedzinie techniki. Po uwolnieniu benzyloaminy przez działanie hydrazyną w etanolu, aminę tę acyluje się odpowiednio aktywowanym kwasem karboksylowym, z wytworzeniem amidu. Zamknięcie pierścienia acylobenzoksazyny można uzyskać przez działanie formaldehydem lub odpowiednio podstawionym wyższym aldehydem, z uzyskaniem struktury przedstawionej poniższym wzorem ο
w którym R1 i R2 mają znaczenia podane dla X1 i X2, a ponadto mogą oznaczać aromatyczną grupę karbocykliczną, aromatyczną grupę heterocykliczną lub grupę benzylową, z których każda może mieć strukturalnie różne podstawniki, a R3 ma znaczenie podane dla R1.
Inny sposób wytwarzania związków według wynalazku obejmuje skontaktowanie benzyloaminy z aktywnym kwasem, który obejmuje tworzący się aldehyd lub keton w postaci acetalu lub ketalu albo utlenialnego alkoholu. Wytwarza się aldehyd lub keton w obecności mocnego kwasu w rozpuszczalniku o niskiej zasadowości jako katalizatora i pierścień z amidowym azotem i fenolem, z wytworzeniem ograniczonych rotacyjnie struktur przedstawionego poniżej typu
gdzie R1, R2 i R3 mają wyżej podane znaczenia.
Wynalazek dotyczy rozwiązań zbliżonych do rozwiązań ujawnionych w dokumentach: US nr 5736 543 i WO 94/02475, które to publikacje traktuje się jako stan techniki.
Opisane powyżej związki można stosować w różnych kompozycjach (np. kapsułkach, tabletkach, kapsułkach o przedłużonym uwalnianiu, syropach, czopkach, preparatach do wstrzyknięć, plastrach przezskórnych, itd.), korzystnie w kombinacji z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem, zaróbką lub substancją pomocniczą, do podawania pacjentowi. Podobnie można stosować różne drogi podawania (np. doustnie, dopoliczkowo, doodbytniczo, pozajelitowe, dootrzewnowe, na skórę, itd.).
Poziomy dawek mogą zmieniać się w szerokim zakresie, co bez trudu będzie mógł ustalić specjalista w tej dziedzinie techniki. Zazwyczaj stosuje się ilości od miligrama do decygrama. Wyraźnie korzystne jest podawanie doustne (jeden do czterech razy dziennie). Z uwagi na nieoczekiwanie dobrą biodostępność i stabilność związków według wynalazku, można je podawać doustnie dwa razy lub
PL 195 394 B1 nawet raz dziennie. Jako pacjentów, wobec których można stosować leczenie związkami według wynalazku, bierze się pod uwagę ludzi, zwierzęta domowe, zwierzęta laboratoryjne, itp.
Związki według wynalazku można stosować, na przykład jako narzędzie do badań biofizycznych i biochemicznych własności receptora AMPA i skutków selektywnego zwiększania przekazywania pobudzenia podczas działania obwodu neuronalnego. Ponieważ związki według wynalazku docierają do ośrodkowych synaps, umożliwiają one badanie wpływu zwiększenia prądu receptora AMPA na zachowanie.
Metabolicznie stabilne związki, które są dodatnimi modulatorami prądów AMPA, mają wiele potencjalnych zastosowań dla ludzi. Przykładowo, zwiększenie potencjału synaps pobudzających może kompensować utratę synaps lub receptorów związaną ze starzeniem się i chorobą mózgu (np. Alzheimera). Zwiększenie receptorów AMPA może spowodować bardziej gwałtowne przetwarzanie w obwodach multisynaptycznych stwierdzonych w wyższych regionach mózgu, a tym samym przyczynić się do wzrostu sprawności ruchowej i intelektualnej. Jako następny przykład, oczekuje się, że metabolicznie stabilne modulatory AMPA będą funkcjonować jako środki zwiększające potencjał pamięci, ponieważ zwiększenie odpowiedzi z udziałem receptora AMPA ułatwia zmiany synaptyczne typu uważanego za kodujący pamięć.
Inne zastosowania rozważane dla związków według wynalazku obejmują poprawę sprawności pacjentów z problemami czuciowo-ruchowymi zależnymi od sieci mózgu wykorzystujących receptory AMPA; poprawę sprawności pacjenta z upośledzeniem funkcji poznawczych zależnych od sieci mózgu wykorzystujących receptory AMPA; poprawę sprawności pacjentów z upośledzeniem pamięci; itp., jak opisano uprzednio.
Następne rozważane zastosowania związków według wynalazku obejmują korygowanie suboptymalnych poziomów układu komunikacji pomiędzy i wśród obszarów mózgu odpowiedzialnych za zachowanie i związanych z zaburzeniami psychiatrycznymi, takimi jak schizofrenia.
A zatem, związki według wynalazku, w odpowiednich kompozycjach, można stosować do zmniejszania ilości czasu potrzebnego do opanowania zadania poznawczego, ruchowego lub percepcyjnego. Alternatywnie, związki według wynalazku, w odpowiednich kompozycjach, można stosować do zwiększania czasu, w którym utrzymuje się zadanie poznawcze, ruchowe lub percepcyjne. W innym alternatywnym wykonaniu, związki według wynalazku, w odpowiednich kompozycjach, można stosować do zmniejszania ilości i/lub zaawansowania błędów dokonywanych podczas przypominania sobie zadań poznawczych, ruchowych lub percepcyjnych. Takie leczenie może być szczególnie korzystne u pacjentów, którzy cierpią na urazy układu nerwowego lub przewlekłe choroby układu nerwowego, zwłaszcza uraz lub chorobę, która oddziałuje na wiele receptorów AMPA w układzie nerwowym. Związki według wynalazku podaje się choremu osobnikowi, a następnie poddaje się go zadaniu poznawczemu, ruchowemu lub percepcyjnemu. W każdym przypadku związki według wynalazku można podawać pacjentowi lub podmiotowi wymagającemu leczenia w skutecznej ilości.
Wynalazek został zilustrowany następującymi przykładami.
SYNTEZA CHEMICZNA
Przykład 1.
5a,6,7,8-tetrahydro-1,3-dioksolo[4,5-g]pirolo[2,1-b][1,3]-benzoksazyn-8(10H)-on
Monohydrat kwasu p-toluenosulfonowego (3,61 g, i 19,0 mmola) wysuszono przez destylację azeotropową w roztworze chloroformu (100 ml). Pozostały roztwór oziębiono, dodano 9,14 g sezamolu, 10,01 g (57 mmoli) N-(hydroksymetylo)ftalimidu i 100ml chloroformu i wytworzony zielony roztwór ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez noc. Zabarwioną na czarno mieszaninę reakcyjną oziębiono do temperatury otoczenia, rozcieńczono chloroformem do objętości 500 ml i przemyto trzy razy nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu. Zebrane fazy wodne ekstrahowano octanem etylu, połączono z roztworem chloroformu i wysuszono nad siarczanem sodu. Pozostałość po odparowaniu rozpuszczalnika na wyparce obrotowej pochłonięto w dichlorometanie i przesączono przez krótką kolumnę z żelem krzemionkowym. Żel krzemionkowy przemyto dichlorometanem, połączono z eluentem i odparowano, uzyskując 9,3 g N-(2-hydroksy-4,5-metylenodioksybenzylo)-ftalimidu w postaci żółtej substancji stałej (55%), która wykazała dwie plamy w TLC (Rf = 0,6; dichlorometan). IR: 1768 i1699 cm-1. 1HNMR (200 MHz): d 7,81-7,90 (2H, m); 7,70-7,79 (2H, m); 7,76 (1H, s); 6,86 (1H, s); 6,52 (1H, s); 5,66 (2H, s); i 4,73 ppm (2H, s).
N-(2-hydroksy-4,5-metylenodioksybenzylo)ftalimid (2,0 g, 6,7 mmola) pod argonem rozpuszczono w20 ml tetrahydrofuranu (THF). Do roztworu podczas mieszania porcjami dodano wodorku sodu (0,27 g, 6,78 mmola) w postaci 60% dyspersji w oleju mineralnym i po 30 minutach dodano 0,65 ml
PL 195 394 B1 (7,01 mmola) eteru chlorometylowo-etylowego. Mieszaninę pozostawiono do odstania przez noc, po czym dodano jeszcze równoważnych ilości wodorku sodu i eteru chlorometylowo-etylowego i pozostawiono do przereagowania na 1 godzinę. Objętość roztworu zmniejszono na wyparce obrotowej i pozostałość rozdzielono pomiędzy wodę i dichlorometan. Warstwę wodną ekstrahowano następnie dichlorometanem (trzy razy) i zebrane warstwy wodne połączono i przemyto 10% roztworem wodorotlenku sodu (trzy razy) i nasyconym roztworem solanki, po czym wysuszono nad siarczanem sodu. Po odparowaniu rozpuszczalnika i rozpuszczeniu otrzymanej brązowej cieczy w eterze etylowym uzyskano kryształy, które zebrano przez przesączenie i przemyto układem eter etylowy/eter naftowy (1:1). Roztwory supernatantu i przemywek zebrano i po chromatografii na żelu krzemionkowym (10%-20% octan etylu/heksan) wyodrębniono dodatkową ilość produktu; łącznie otrzymano 1,70 g N-(2-etoksymetoksy-4,5-metylenodioksybenzylo) ftalimidu (71%). IR (cienka warstwa): 1770 i 1709 cm-1.1HNMR (200 MHz): d 7,80-7,90 (2H, m); 7,67-7,77 (2H, m); 6,77 (2H, s); 5,88 (2H, s); 5,19 (2H, s); 4,86 (2H, s); 3,73 (2H, q, J = 7,04 Hz); i 1,21 ppm (3H, t, J = 7,15 Hz).
N-(2-etoksymetoksy-4,5-metylenodioksy-benzylo)ftalimid (1,70 g, 4,77 mmola) w ciągu 3 godzin potraktowano 0,5 ml (16 mmoli) hydrazyny w 90 ml wrzącego etanolu. Mieszaninę reakcyjną oziębiono i ftalohydrazynę usunięto przez odsączenie i przemyto trzy razy eterem etylowym. Roztwory organiczne połączono i odparowano do suchości na wyparce obrotowej, uzyskując pozostałość, którą pochłonięto w dichlorometanie. Roztwór organiczny przemyto trzy razy 10% roztworem wodorotlenku sodu i połączone roztwory organiczne ponownie dwukrotnie ekstrahowano dichlorometanem. Połączone roztwory organiczne przemyto solanką i wysuszono nad układem siarczan sodu/węglan potasu.
Po odparowaniu rozpuszczalnika otrzymano 2-etoksymetoksy-4,5-metylenodioksybenzyloaminę w postaci lekko żółtej cieczy (0,98 g, 92% wydajności), która zestaliła się po odstaniu. IR: 3298 cm-1. 1HNMR (200 MHz) : d 6,77 (1H, s); 6,75 (1H, s); 5,91 (2H, s); 5,18 (2H, s); 3,74 (2H, q, J = 7,1 Hz); 3,73 (2H, s); 1,45 (2H, szer. s); i 1,24 ppm (3H, t, J = 7,1 Hz).
Kwas 4,4-dietoksymasłowy (716 mg, 4,06 mmola) aktywowano przez dodanie do roztworu 613 mg (3,78 mmola) karbonylodiimidazolu w 10 ml dichlorometanu. Roztwór mieszano przez dwie godziny, po czym dodano roztworu 978 mg (4,35 ml) 2-etoksymetoksy-4,5-metylenodioksybenzyloaminy w15 ml dichlorometanu i pozostawiono do odstania na trzy dni. Roztwór przemyto trzy razy buforem fosforanowym (0,1 M, pH 6,8) i raz solanką, po czym wysuszono nad siarczanem sodu. Po odparowaniu rozpuszczalnika otrzymano 1,42 g (96% wydajności) żółtej cieczy. IR: 1644 cm-1. 1HNMR (200 MHz): d 6,78 (1H, s); 6,75 (1H, s); 5,95-6,08 (1H, szer. t); 5,91 (2H, s); 5,17 (2H, s); 4,49 (1H, t, J = 5,5 Hz); 4,34 (2H, d, J = 5,8 Hz); 3,78-3,89 (6H, m); 2,26 (2H, t, J = 5,8 Hz); 1,94 (2H, dt, J = 7,5 i 5,4 Hz); i 1,13-1,30 ppm (9H, t, J = 7,0 Hz) .
Amid/acetal (1,20 g, 3,12 mmola) z powyższego etapu połączono z 4 ml 2-propanolu i 200 ml stężonego HCl w 20 ml THF i pozostawiono do odstania w temperaturze pokojowej przez noc. Pozostałość otrzymaną po odparowaniu rozpuszczalnika rozdzielono pomiędzy wodę i dichlorometan. Warstwę wodną ekstrahowano trzy razy dichlorometanem i zebrane frakcje organiczne przemyto dwa razy 10% HCl, trzy razy 10% roztworem wodorotlenku sodu i raz solanką, po czym wysuszono nad siarczanem sodu. Po usunięciu rozpuszczalnika otrzymano białawą substancję stałą, którą oczyszczono na żelu krzemionkowym (20% octan etylu/heksan) i krystalizowano z układu dichlorometan/eter dietylowy, uzyskując 301 mg (41%) acylobenzoksazyny o temp. topn. = 163-164°C. IR: 1697 cm-1. 1HNMR (200 MHz): d6,51 (1H, s); 6,40 (1H, s); 5,91 (2H, s); 5,31 (1H, dd, J= 5,3 i 1,6 Hz); 4,85 (1H, d, J = 16,5 Hz); 4,20 (1H, d,J = 16,4 Hz); i 2,14-2,69 ppm (4H, m).
Przykład 2.
6a,7,8,9-tetrahydro-1,4-dioksyno[2,3-g]pirolo[2,1-b][1,3]-benzoksazyn-9(11H)-on
N-(hydroksymetylo)ftalimid (97,46 g, 42,1 mmola), 3,4-etylenodioksyfenol (96,4 g, 42,1 mmola) i monohydrat kwasu p-toluenosulfonowego (0,87 g, 4,6 mmola) rozpuszczono w 80 ml chloroformu i mieszaninę ogrzewano do wrzenia pod łapaczem Deana-Starka przez trzy dni, od czasu do czasu usuwając wodę. Brązowy roztwór przesączono przez wkładkę z krzemionką, wkładkę przemyto chloroformem i połączone roztwory organiczne odparowano, uzyskując żółtą substancję stałą, którą oczyszczono metodą szybkiej chromatografii z dichlorometanem jako eluentem. Produkt pośredni otrzymano w postaci żółtej substancji stałej (5,3 g) złożonej z mieszaniny izomerów, którą stosowano bez dalszego oczyszczania.
Substancję stałą z powyższego etapu (1,4 g, 4,5 mmola) rozpuszczono w 15 ml THF i pod argonem w ciągu 1 godziny dodano 0,7 g (7,4 mmola) eteru chlorometylowo-etylowego i 0,3 g (7,5 mmola) wodorku sodu (w postaci 60% dyspersji w oleju mineralnym). Dodano wody i oddzieloną warstwę wodną
PL 195 394 B1 ekstrahowano trzy razy dichlorometanem. Połączone fazy organiczne przemyto trzy razy 10% roztworem wodorotlenku sodu i raz solanką, po czym wysuszono nad siarczanem sodu. Po odparowaniu rozpuszczalnika otrzymano olej, który rozpuszczono w eterze dietylowym i krystalizowano, uzyskując 0,63 g (38%) białych kryształów. Temp. topn. = 97-98,5°C. IR: 1771 i 1709 cm-1. 1HNMR (200 MHz): d 7,6-7,9 (4H, m); 6,70 (1H, s); 6,69 (1H, s); 5,17 (1H, s); 5,17 (2H, s); 4,82 (2H, s); 4,18 (4H, m); 3,71 (2H, q, J = 7,2 Hz); i 1,2 ppm (3H, t, J = 7,1 Hz).
N-(2-etoksymetoksy-4,5-etylenodioksybenzylo)ftalimid (625 mg, 1,69 mmola) zmieszano z 0,2 ml (6,4 mmola) hydrazyny w 30 ml etanolu i ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 3 godziny. Mieszaninę reakcyjną oziębiono, dodano 30 ml eteru etylowego i biały osad usunięto przez przesączenie. Placek filtracyjny przemyto trzy razy eterem dietylowym i połączone roztwory organiczne odparowano, uzyskując pozostałość, którą rozdzielono pomiędzy eter etylowy i 10% roztwór wodorotlenku sodu. Fazę organiczną wysuszono trzy razy z 10% roztworem wodorotlenku sodu i przemywki wodne połączono i ekstrahowano dwa razy dichlorometanem. Roztwory organiczne połączono, przemyto solanką i wysuszono nad układem siarczan sodu/węglan potasu. Po odparowaniu rozpuszczalnika otrzymano 2etoksymetoksy-4,5-etylenodioksybenzyloaminę w postaci jasnożółtego oleju (346 mg, 86%, surowy), który zestalił się po odstaniu. IR: 3375 cm-1.
Kwas 4,4-dietoksymasłowy (270 mg, 1,53 mmola) aktywowano przez dodanie do roztworu 213 mg (1,31 mmola) karbonylodiimidazolu w 5 ml dichlorometanu. Roztwór mieszano przez 30 minut, po czym dodano roztworu 347 mg (1,45 mmola) 2-etoksymetoksy-4,5-etylenodioksybenzyloaminy w 1 ml dichlorometanu i pozostawiono do odstania przez noc. Roztwór przemyto trzy razy buforem fosforanowym (0,1 M, pH 6,8) i raz solanką, po czym wysuszono nad siarczanem sodu. Roztwór przesączono przez małą wkładkę z żelem krzemionkowym i odparowano, uzyskując 436 mg (84% surowego) oleju. IR: 3293 i 1644 cm-1.
Amid/acetal (436 mg, 1,1 mmola) z powyższego etapu połączono z 2 ml 2-propanolu i 100 ml stężonego HCl w 10 ml THF i pozostawiono do odstania w temperaturze pokojowej przez noc. Pozostałość otrzymaną po odparowaniu rozpuszczalnika pochłonięto w dichlorometanie i przemyto trzykrotnie 10% HCl, trzy razy 10% roztworem wodorotlenku sodu i raz solanką, po czym wysuszono nad siarczanem sodu. Po usunięciu rozpuszczalnika otrzymano białą substancję stałą, którą krystalizowano z układu dichlorometan/eter etylowy i przemyto dwa razy układem eter etylowy/eter naftowy, uzyskując 123 mg (45%) acylobenzoksazyny o temp. topn. = 151-152°C. IR: 1708 i 1698 (sh) cm-1. 1HNMR (200 MHz) : d 6,5S (1H, s); 6,41 (1H, s); 5,32 (1H, dd); 4,86 (1H, dd, J = 16,7 Hz); 4,22 (4H, m); 4,20 (1H, d, J = 16,3 Hz); 2,12-2,70 ppm (4H, m).
Przykład 3.
6a,7,8,9-tetrahydro-1,4-dioksan[2,3-g]pirydo[2,1-b] [1,3]-benzoksazyno-10(10H, 12 H)dion
Do dwuszyjnej kolby pod argonem dodano trimetyloglin jako 2M roztwór w toluenie (2,3 ml,
4,6 mmola) i oziębiono do temperatury -5°C - -10°C. Do kolby dodano 2-etoksymetoksy-4,5etylenodio-ksybenzyloaminę (1,0 g, 4,16 mmola; w postaci mieszaniny izomerów) w 5 ml suchego chloroformu i wytworzony roztwór utrzymywano w tej samej temperaturze przez 20 minut. Po ogrzaniu do temperatury otoczenia dodano 0,81 g (4,6 mmola) 5,5-dimetoksywalerianianu metylu i wytworzony roztwór ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez noc. Reakcję przerwano dodatkiem metanolu i buforu fosforanowego (0,1M, pH 6,8) i ekstrahowano trzy razy dichlorometanem. Zebrane fazy organiczne przemyto trzy razy buforem fosforanowym, raz solanką i wysuszono nad siarczanem sodu. Amid oczyszczono do jasnożółtego oleju na żelu krzemionkowym z układem dichlorometan/eter dietylowym (4:1) jako eluent i dowiedziono (metodą NMR), że jest to mieszanina wolnych i chronionych -1 związków fenolowym, którą stosowano bez dalszego oczyszczania. IR: 3279 i 1632 cm-1.
Olej z powyższego etapu rozpuszczono w 10 ml THF, 2 ml 2-propanolu i 100 ml stężonego HCl i pozostawiono do odstania na 24 godziny. Rozpuszczalnik usunięto pod próżnią i pozostałość pochłonięto w dichlorometanie, przemyto 3 razy 10% HCl, trzy razy 10% roztworem wodorotlenku sodu i raz solanką, po czym wysuszono nad siarczanem sodu. Po odparowaniu rozpuszczalnika otrzymano białą substancję stałą, którą krystalizowano z układu dichlorometan/eter etylowy i uzyskano 141 mg e-laktamu. Kryształy tego produktu ogrzewano i przy 147°C nastąpiła transformacja, w wyniku której otrzymano nową postać, która topi się w temperaturze 163°C. IR: 1647 i 1639 cm-1 (nierozdzielony dublet). 1HNMR (200 MHz) : d 6,58 (1H, s); 6,39 (1H, s); 5,31 (1H, d, J = 16,4 Hz) ; 5,16 (1H, t, J = 3,4 Hz); 4,22 (4H, m); 4,12 (1H, d, J = 16,7 Hz) ; 2,30-2,60 (2H, m); 1,00-2,20 (3H, m); i 1,70-1,90 ppm (1H, m).
PL 195 394 B1
P r zyk ł a d 4.
5a, 6,7,8-tetrahydro-1,3-dioksolo[4,5-g]pirolo[2,1-b] [1,3]-benzoksazyno-8,10 (10H) -dion
4,5-metylenodioksysalicylamid (496 mg, 2,74 mmola) rozpuszczono w 10 ml kwasu trifluorooctowego i dodano 491 mg (2,79 mmola) kwasu 4, 4-dietoksymasłowego. Po 24 godzinach roztwór reakcyjny zatężono do objętości 5 ml na wyparce obrotowej i dodano jeszcze 526 mg kwasu 4,4-dietoksymasłowego, w wyniku czego wytworzył się biały osad. Kwas trifluorooctowy usunięto przez odparowanie i substancję stałą pochłonięto w octanie etylu i etanolu i ponownie wyodrębniono przez odparowanie rozpuszczalnika. Na końcu substancję stałą poddano działaniu wysokiej próżni. IR: 1720, 1657, 1617, 1470, 1260 i 1177 cm-1. 1HNMR (200 MHz, d6DMSO/CDCl3) : d 8,32 (1H, szer. s); 7,17 (1H, s); 6,47 (1H, s); 6,02 (2H, s); 5,25 (1H, t, J = 4,5 Hz); 2,48-2,6 (2H, m); i 2,06-2,2 ppm (2H, m).
Przejściowy kwas dodano do roztworu 1,09 g (6,17 mmola) karbonylodiimidazolu w 20 ml dichlorku metylenu. Po 24 godzinach zaobserwowano białą mleczną zawiesinę. Analiza TLC wykazała obecność pewnej ilości materiału wyjściowego, tak więc do zawiesiny dodano jeszcze 474 mg CDI. Nie zaobserwowano dalszej reakcji i przez przesączenie wyodrębniono substancję stałą i przemyto dichlorometanem. Widma UV i IR wykazały, że otrzymany związek pośredni (310 mg) stanowi acyloimidazol. Związek ten zawieszono w 10 ml dichlorometanu i w ciągu 4 dni potraktowano 105 mg trietyloaminy, po którym to czasie roztwór reakcyjny stał się homogeniczny. Roztwór przemyto 10% HCl (3 razy) i raz solanką i na końcu wysuszono nad Na2SO4. Po usunięciu rozpuszczalnika przez odparowanie otrzymano 205,6 mg białej substancji stałej. Substancję tę rozpuszczono w kwasie trifluorooctowym, ale w ciągu kilku dni nie zaobserwowano żadnej zmiany (TLC). Produkt wyodrębniono i krystalizowano z CHCl3/Et2O i otrzymano substancję o temp. topn. = 224-225°C. IR: 1750 (s), 1673 (m) i 1625 (m) cm-1. 1HMR (500 MHz) d 7,4 (1H, s); 6,47 (1H, s); 6,05 (2H, s); 5,77 (1H, dd, J = 5,0 i 1,1 Hz); 2,69-2,78 (1H, m); 2,53-2,64 (2H, m); i 2,29-2,39 ppm (1H, m). FAB MS: m/z = 248 (P+1).
DANE BIOLOGICZNE
P r zyk ł a d 5.
Badania fizjologiczne in vitro
Fizjologiczne działanie związków według wynalazku badano in vitro stosując skrawki hipokampa szczura, zgodnie z następującą procedurą. Odpowiedzi pobudzające (pole EPSP) mierzono wskrawkach hipokampa, które utrzymywano w komorze zapisującej perfundowanej w sposób ciągły sztucznym płynem mózgowo-rdzeniowym (ACSF). Podczas 15-30 minutowych przerw ośrodek perfuzyjny wymieniono na inny zawierający różne stężenia badanych związków. Odpowiedzi zebrane przed i pod koniec perfuzji lekiem nałożono w celu obliczenia zarówno procentowego wzrostu amplitudy EPSP, jak i procentowego wzrostu szerokości odpowiedzi przy połowie wysokości piku (połowa szerokości).
W celu przeprowadzenia tych badań, 2-miesięcznym szczurom Sprague-Dawley pod znieczuleniem usunięto hipokampy, przygotowano skrawki tkanek (o grubości 400mm) i utrzymywano je w komorze sprzęgającej w temperaturze 35°C, stosując konwencjonalne techniki [patrz, na przykład Dunwiddie i Lynch, J. Physiol. 276:353-367 (1978)]. Komorę perfundowano w sposób ciągły ACSF zawierającym (w mM): 124 NaCl, 3 KCl, 1,25 KH2PO4, 2,5 MgSO4, 3,4 CaCl2, 26 NaHCO3, 10 glukozy i 2 L-askorbinianu. Bipolarną niklowo-chromową elektrodę stymulującą ustawiono w warstwie dendrytu (stratum radiatum) podobszaru CA1 hipokampa w pobliżu granicy podobszaru CA3.
Impulsy prądu (0,1 msek.) z elektrody stymulującej aktywują populację spoidłowych włókien nerwowych Schaffera (SC), które pochodzą od neuronów w podzielonym wtórnie C3A i kończą się wsynapsach na dendrytach neuronów CA1. Aktywacja tych synaps powoduje, że uwalniają one czynnik przenoszący glutaminian. Glutaminian wiąże się z post-synaptycznymi receptorami AMPA, które otwierają na chwilę odpowiedni kanał jonowy i umożliwiają wkroczenie prądu sodu do komórki postsynaptycznej. Prąd ten powoduje napięcie w przestrzeni pozakomórkowej (potencjał pobudzenia pola postsynaptycznego lub „EPSP”), które jest zapisywane przez elektrodę zapisującą o wysokiej oporności, umieszczoną w środku stratum radiatum CA1.
W badaniach zestawionych w tabeli 1 natężenie prądu stymulującego regulowano w taki sposób, aby powodowało ono połowę maksymalnej wielkości EPSP (zwykle około 1,5 - 2,0 mV). Pary impulsów stymulacyjnych dodawano co 40 sekund z przerwą 200 msek. pomiędzy impulsami (patrz poniżej). W celu określenia amplitudy, połowy szerokości i obszaru odpowiedzi pole EPSP z drugiej odpowiedzi przeprowadzono w wartość liczbową. Gdy odpowiedzi były stabilne przez 15-30 minut (linia zerowa), do linii perfuzyjnych w ciągu około 20 minut dodawano badane związki. Następnie płyn perfuzyjny zmieniano znowu na normalny ACSF.
PL 195 394 B1
Stosowano stymulację sparowanymi impulsami, ponieważ stymulacja włókien SC, częściowa, aktywuje interneurony, które wytwarzają hamujący potencjał postsynaptyczny (IPSP) w komórkach piramidowych CA1. To zasilanie w kierunku IPSP ustawia się po osiągnięciu piku EPSP. Przyspiesza to repolaryzację i skraca fazę zaniku EPSP, a zatem może częściowo zamaskować działanie badanych związków. Jedną z zasadniczych cech zasilania w kierunku IPSP jest to, że nie może być ono reaktywowane przez kilka tysiącznych milisekund po impulsie stymulacji. Zjawisko to można z korzyścią zastosować do wyeliminowania IPSP przez dostarczenie par impulsów oddzielonych o 200 milisekund i stosując drugą („sprawdzoną”) odpowiedź do analizy danych.
Jak wiadomo, obszar EPSP zapisany w polu CA1 po stymulacji aksonów CA3 jest związany z receptorami AMPA: receptory są obecne w synapsach [Kessler i in., Brain Res. 560:337-441 (1991)], tak więc leki, które selektywnie blokują ten receptor, blokują również selektywnie obszar EPSP [Muller i in., Science 242:1694-1697 (1983)]. Aniracetam zwiększa średni czas otwarcia kanału receptora AMPA i, jak należy oczekiwać, zwiększa to również amplitudę prądu synaptycznego i przedłuża czas jego trwania [Tang i in., Science 254:288-290 (1991)]. Jak donoszono w literaturze [patrz, na przykład Staubli i in., Psychobiology, supra; Xiao i in., Hippocampus supra; Hippocampus 2:49-58 (1992)], takie działania mają odzwierciedlenie w obszarach EPSP. Podobne wyniki opisywano dla ujawnionych wcześniej benzamidowych pochodnych aniracetamu [publikacja międzynarodowego zgłoszenia patentowego nr WO 94/02475].
Związki według wynalazku oceniano w opisanym powyżej układzie testów fizjologicznych, a wyniki przedstawiono w poniższej tabeli 1. Jako pozycję 5 zamieszczono również związek, któremu brak jest sztywności benzoksazyn według wynalazku. Związek ten służy jako porównanie, które ilustruje znaczny wzrost aktywności wynikający z wyeliminowania dwóch stopni swobody rotacyjnej właściwej dla niesztywnego benzylopirolidynonu (porównaj 20% wzrost w odpowiedzi przy 300 mM związku 1 i 20% przy 2 mM dla benzylopirolidynonu).
Ważne jest również podkreślenie, że imidowa struktura związku 4, który można uważać za sztywny model amiracetamu, jest nieaktywna w modelu badaniu na skrawkach przy 300 mM. Rozważając aktywność biologiczną, która została wykazana dla benzamidów, w których pojedyncza reszta karbonylowa sąsiaduje z pierścieniem aromatycznym (Rogers i in., patent USA nr 5,650,409), należałoby oczekiwać niewielkiej aktywności lub braku aktywności dla acylobenzoksazyn według wynalazku. Jednakże stało się teraz oczywiste, że aczkolwiek obecność dwóch grup karbonylowych w sztywnej strukturze benzoksazyny (z wytworzeniem imidu) nie sprzyja aktywności biologicznej, pojedyncza reszta karbonylowa w dowolnej pozycji jest wystarczająca. Ponadto, nieoczekiwanie grupa karbonylowa w pozycji alfa do w stosunku atomu azotu i gamma w stosunku do pierścienia aromatycznego (w przeciwieństwie do związków ujawnionych w patencie USA nr 5,650,409) zapewnia znacznie większą biodostępność i zwiększoną aktywność.
Pierwsze dwie kolumny danych w tabeli 1 wskazują okres półtrwania dla klirensu w osoczu (58 minut) i biodostępność (100%) u szczurów dla związku z przykładu 1. Dane te porównano z odpowiednimi danymi dla benzamidu (przykład 1 patentu USA nr 5,736,543, wydanego 7 kwietnia 1998), dla którego odpowiednio okres półtrwania wynosi 31 minut, a biodostępność 35%. Dane z trzeciej kolumny przedstawiają wielkość wzrostu amplitudy EPSP przy najniższych stężeniach, które powodują znaczy wzrost. Zdolność związku do wywoływania wzrostu odpowiedzi EPSP jest uzasadnioną zapowiedzią jego zdolności do poprawiania pamięci w badaniu w 8-ramiennym promienistym labiryncie. W ostatniej kolumnie tabeli 1 podano dawkę progową najsilniejszego związku dla zwiększania pamięci u szczurów, które badano w teście na uczenie się, przy użyciu 8-ramiennego promienistego labiryntu, jak opisali Staubli i in., PNAS 91:11158-1162 (1994).
PL 195 394 B1
Tab el a 1
Związek m n R Okres półtrwania (min.)* Biodostępność (%)# Odpowiedź EPSP+ (stężenie) Labirynt MED**
1 1 1 CH2 58 100 25 (300 mM) NTa
2 2 1 CH2 NT NT 20 (30 mM) 0,1
3 2 2 CH2 NT NT 10 (30 mM) NT
4 1 1 C=0 NT NT 0 (300 mM) NT
2-’ < > NT NT 20 (mM) NT
* Klirens w osoczu po podaniu szczurom i.v.
# AUC przy podaniu doustnym jako procent AUC po podaniu i.v.
+ Procentowy wzrost w obszarze odpowiedzi EPSP ** Minimalna skuteczna dawka do poprawy sprawności szczurów w ośmioramiennym labiryncie aNT = nie badano.

Claims (16)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Pochodne acylobenzoksazyny o wzorze w którym
    X1 i X2 są niezależnie wybrane spośród -OR3; albo
    X1 i X2 razem oznaczają -OCH2O-, -OCH2CH2O-, -N=CR5CR5=N-,
    R w każdym przypadku w reszcie (CR2) niezależnie oznacza H, chlorowiec, grupę cyjanową, hydroksyl, C1-C6 alkoksyl, C1-C3 fluoroalkoksyl, tiol, C1-C6 alkil, C1-C3 fluoroalkil, C2-C6 alkoksyalkil, C6-C12 aryl, C3-C12 heteroaryl, C7-C12 aryloalkil, C4-C12 heteroaryloalkil, C6-C12 aryloksyl, C7-C12 aryloksyalkil, C7-C12 aryloalkoksyl, C4-C12 heteroaryloalkoksyl, karboksyalkil, albo obydwie grupy R razem oznaczają =O;
    R1 w każdym przypadku niezależnie oznacza H, C1-C6 alkil, C1-C3 fluoroalkil, aryl, heteroaryl, aryloalkil lub heteroaryloalkil;
    R3 w każdym przypadku niezależnie oznacza H, C1-C6 alkil, C1-C3 fluoroalkil, C2-C6 alkoksyalkil, C7-C12 aryloksyalkil, C7-C12 aryloalkil lub C4-C12 heteroaryloalkil;
    R5 w każdym przypadku niezależnie oznacza H, grupę cyjanową, hydroksyl, C1-C6 alkoksyl, C1-C6 alkil, Ci-C3 fluoroalkil, C2-C6 alkoksyalkil lub C7-C12 aryloalkil, C4-C12 heteroaryloalkil, C6-C12 aryloksyl, C7-C12 aryloksyalkil, C7-C12 aryloalkoksyl lub C4-C12 heteroaryloalkoksyl;
    przy czym aryl oznacza karbocykliczną resztę aromatyczną, taką jak fenyl lub tolil, a heteroaryl oznacza heterocykliczną resztę aromatyczną, taką jak pirydyl, imidazoil lub alkilenodioksyfenyl;
    a n oznacza 2 lub 3.
  2. 2. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że obydwa X1 i X2 razem oznaczają -OCH2O- albo -OCH2CH2O-, a n oznacza 2 albo 3.
  3. 3. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że obydwa X1 i X2 razem oznaczają -N=CR5CR5=N-, a n oznacza 2 albo 3.
  4. 4. Związek według zastrz. 1, albo 2, znamienny tym, że R w każdym przypadku w reszcie (CR2) niezależnie oznacza H, fluor, grupę cyjanową, hydroksyl, C1-C6 alkoksyl, C1-C3 fluoroalkoksyl, C1-C6 alkil, C1-C3 fluoroalkil, C2-C6 alkoksyalkil, C3-C12 heteroaryl, C7-C12 aryloalkil, C4-C12 heteroaryPL 195 394 B1 loalkil, C6-C12 aryloksyl, C7-C12 aryloksyalkil, C7-C12 aryloalkoksyl, C4-C12 heteroaryloalkoksyl, albo obydwie grupy R razem oznaczają =O, 1
    R1w każdym przypadku niezależnie oznacza H, aryloalkil lub heteroaryloalkil.
  5. 5. Związek według zastrz. 3, znamienny tym, że w każdym przypadku R niezależnie oznacza H, fluor, grupę cyjanową, hydroksyl, C1-C6 alkoksyl, C1-C3 fluoroalkoksyl, C1-C6 alkil, C1-C3 fluoroalkil, C2-C6 alkoksyalkil, C3-C12 heteroaryl, C7-C12 aryloalkil, C4-C12 heteroaryloalkil, C6-C12 aryloksyl, C7-C12 aryloksyalkil, C6-C12 aryloalkoksyl, C1-C4 heteroaryloalkoksyl, albo obydwie grupy R razem oznaczają =O, a
    R1w każdym przypadku niezależnie oznacza H, aryloalkil lub heteroaryloalkil.
  6. 6. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że jest nim 5a,6,7,8-tetrahydro-1,3-dioksolo[4,5-g] pirolo[2,1-b][1,3]benzoksazyn-8(10H)-on.
  7. 7. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że jest nim 6a,7,8,9-tetrahydro-1,4-dioksyno [2,3-g]pirolo[2,1-b] [1,3]benzoksazyn-9(11H)-on.
  8. 8. Związek według zastrz. 1, znamienny tym, że jest nim 6a,7,8,9-tetrahydro-1,4-dioksano [2,3-g]pirydo[2,1-b] [1,3]benzoksazyno-10(10H, 12H)-dion.
  9. 9. Zastosowanie związku określonego w zastrz. 1-8 do wytwarzania leku do poprawiania sprawności pacjenta z problemami czuciowo-motorycznymi lub poprawy funkcji poznawczych zależnych od sieci mózgu wykorzystujących receptory AMPA.
  10. 10. Zastosowanie związku określonego w zastrz. 1-8 do wytwarzania leku do skracania ilości czasu potrzebnego pacjentowi do opanowania zadania poznawczego, motorycznego lub percepcyjnego, lub do zwiększania czasu, w którym pacjent utrzymuje sprawność poznawczą, motoryczną lub percepcyjną, bądź do zmniejszania ilości lub skali błędów popełnianych przez pacjenta w trakcie podejmowania zadań poznawczych, motorycznych lub percepcyjnych.
  11. 11. Zastosowanie związku określonego w zastrz. 1-8 do wytwarzania leku do zwiększenia odpowiedzi synaptycznej, w której pośredniczą receptory AMPA.
  12. 12. Zastosowanie związku określonego w zastrz. 1-8 do wytwarzania leku do leczenia schizofrenii, zachowań schizofrenicznych lub depresji u ludzi wymagających takiego leczenia.
  13. 13. Kompozycja farmaceutyczna, znamienna tym, że zawiera skuteczną ilość co najmniej jednego związku określonego w zastrz. 1-8.
  14. 14. Kompozycja według zastrz. 13, znamienna tym, że zawiera ponadto farmaceutycznie dopuszczalny nośnik, zaróbkę lub substancję pomocniczą.
  15. 15. Kompozycja według zastrz. 13, albo 14, znamienna tym, że jest przeznaczona do podawania doustnego lub pozajelitowego.
  16. 16. Kompozycja według zastrz. 13, albo 14, znamienna tym, że jest przeznaczona do podawania doustnego.
PL99345687A 1998-04-03 1999-04-02 Pochodne acylobenzoksazyny, ich zastosowanie i kompozycja farmaceutyczna je zawierająca PL195394B1 (pl)

Applications Claiming Priority (2)

Application Number Priority Date Filing Date Title
US09/054,916 US6124278A (en) 1998-04-03 1998-04-03 Acylbenzoxazines for enhancing synaptic response
PCT/US1999/007325 WO1999051240A1 (en) 1998-04-03 1999-04-02 Acylbenzoxazines for enhancing synaptic response(s)

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL345687A1 PL345687A1 (en) 2002-01-02
PL195394B1 true PL195394B1 (pl) 2007-09-28

Family

ID=21994357

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL99345687A PL195394B1 (pl) 1998-04-03 1999-04-02 Pochodne acylobenzoksazyny, ich zastosowanie i kompozycja farmaceutyczna je zawierająca

Country Status (23)

Country Link
US (1) US6124278A (pl)
EP (1) EP1067935B1 (pl)
JP (1) JP4574846B2 (pl)
KR (1) KR100646753B1 (pl)
CN (1) CN1186020C (pl)
AT (1) ATE247472T1 (pl)
AU (1) AU736376B2 (pl)
BR (1) BR9909378A (pl)
CA (1) CA2326764C (pl)
CZ (1) CZ292931B6 (pl)
DE (1) DE69910552T2 (pl)
DK (1) DK1067935T3 (pl)
ES (1) ES2207194T3 (pl)
HK (1) HK1039060B (pl)
HU (1) HUP0102321A3 (pl)
IL (1) IL138284A0 (pl)
NO (1) NO20004383L (pl)
NZ (1) NZ506712A (pl)
PL (1) PL195394B1 (pl)
PT (1) PT1067935E (pl)
RU (1) RU2246498C2 (pl)
TR (1) TR200002849T2 (pl)
WO (1) WO1999051240A1 (pl)

Families Citing this family (10)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
TWI232863B (en) 2001-06-11 2005-05-21 Akzo Nobel Nv Benzoxazepine derivatives
MXPA03011562A (es) 2001-06-14 2004-03-18 Akzo Nobel Nv Derivados de (pirido/tieno)-(f)-oxazepin-5-ona como moduladores positivos del receptor ampa.
AU2002352886B2 (en) * 2001-11-26 2008-10-16 Cortex Pharmaceuticals, Inc. Carbonylbenzoxazine compounds for enhancing glutamatergic synaptic responses
US20110104716A1 (en) * 2003-08-08 2011-05-05 Hasan Mohejeri Novel method for screening brain-active compounds
TW200800959A (en) 2005-06-10 2008-01-01 Wyeth Corp Piperazine-piperidine antagonists and agonists of the 5-HT1a receptor
CL2008000119A1 (es) 2007-01-16 2008-05-16 Wyeth Corp Compuestos derivados de pirazol, antagonistas del receptor nicotinico de acetilcolina; composicion farmaceutica; y uso en el tratamiento de enfermedades tales como demencia senil, alzheimer y esquizofrenia.
UA104002C2 (ru) * 2008-06-06 2013-12-25 Санофи-Авентис МАКРОЦИКЛИЧЕСКИЕ ПРОИЗВОДНЫЕ МОЧЕВИНЫ И СУЛЬФАМИДА КАК ИНГИБИТОРЫ TAFIa
WO2010054336A2 (en) * 2008-11-10 2010-05-14 The Regents Of The University Of California Therapeutic uses of ampa receptor modulators for treatment of motor dysfunction
AU2014277952A1 (en) 2013-06-13 2016-01-28 Veroscience Llc Compositions and methods for treating metabolic disorders
CN108689876B (zh) * 2018-06-28 2020-11-27 苏州东南药业股份有限公司 一种8-(2-羟基苯甲酰胺基)辛酸钠的制备方法

Family Cites Families (5)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
EP0475908A1 (de) * 1990-09-14 1992-03-18 Ciba-Geigy Ag Chromogene Lactamverbindungen und ihre Herstellung und Verwendung
CA2138533C (en) * 1992-07-24 2009-04-14 Gary S. Lynch Drugs that enhance synaptic responses mediated by ampa receptors
US5650409A (en) * 1995-06-02 1997-07-22 Cortex Pharmaceuticals, Inc. Benzoyl piperidines/pyrrolidines for enhancing synaptic response
US5736543A (en) * 1996-04-03 1998-04-07 The Regents Of The University Of California Benzoxazines for enhancing synaptic response
US5985871A (en) * 1997-12-24 1999-11-16 Cortex Pharmaceuticals, Inc. Benzoxazine compounds for enhancing synaptic response

Also Published As

Publication number Publication date
NO20004383L (no) 2000-10-09
ATE247472T1 (de) 2003-09-15
HK1039060A1 (en) 2002-04-12
KR20010042192A (ko) 2001-05-25
DE69910552T2 (de) 2004-06-17
CA2326764C (en) 2010-12-14
NO20004383D0 (no) 2000-09-04
DK1067935T3 (da) 2003-11-24
EP1067935A1 (en) 2001-01-17
ES2207194T3 (es) 2004-05-16
HK1039060B (zh) 2005-05-13
IL138284A0 (en) 2001-10-31
CN1186020C (zh) 2005-01-26
EP1067935A4 (en) 2001-10-04
DE69910552D1 (de) 2003-09-25
CZ20003614A3 (cs) 2001-01-17
AU3379899A (en) 1999-10-25
HUP0102321A3 (en) 2002-01-28
CZ292931B6 (cs) 2004-01-14
EP1067935B1 (en) 2003-08-20
PT1067935E (pt) 2004-01-30
WO1999051240A8 (en) 2001-03-22
BR9909378A (pt) 2000-12-05
JP2002510635A (ja) 2002-04-09
NZ506712A (en) 2002-11-26
HUP0102321A2 (hu) 2001-11-28
PL345687A1 (en) 2002-01-02
JP4574846B2 (ja) 2010-11-04
RU2246498C2 (ru) 2005-02-20
WO1999051240A1 (en) 1999-10-14
KR100646753B1 (ko) 2006-11-17
TR200002849T2 (tr) 2001-06-21
AU736376B2 (en) 2001-07-26
CA2326764A1 (en) 1999-10-14
US6124278A (en) 2000-09-26
CN1306427A (zh) 2001-08-01

Similar Documents

Publication Publication Date Title
AU708212B2 (en) Benzoxazines for enhancing synaptic response
WO1997036907A9 (en) Benzoxazines for enhancing synaptic response
EP2114158B1 (en) 3-substituted-[1,2,3]benzotriazinone compounds for enhancing glutamatergic synaptic responses
JP4620244B2 (ja) シナプス反応を高めるベンゾキサジン化合物
JP2010540436A (ja) グルタミン酸作動性シナプス反応を増大するための3−置換1,2,3−トリアジン−4−オン及び3−置換1,3−ピリミジン−オン
PL195394B1 (pl) Pochodne acylobenzoksazyny, ich zastosowanie i kompozycja farmaceutyczna je zawierająca
JP4620349B2 (ja) グルタメートシナプシス応答向上のためのカルボニルベンゾキサジン化合物
AU721936B2 (en) Benzoxazines for enhancing synaptic response
MXPA00009480A (en) Acylbenzoxazines for enhancing synaptic response(s)
CA2249654C (en) Benzoxazines for enhancing synaptic response
CZ20002316A3 (cs) Benzoxazinové sloučeniny pro zvýšení synaptické odezvy

Legal Events

Date Code Title Description
RECP Rectifications of patent specification
LAPS Decisions on the lapse of the protection rights

Effective date: 20120402