PL194877B1 - Pojemnik o pudełkowym zakończeniu, półfabrykat do wytwarzania takiego pojemnika, uchwyt do pojemnika o pudełkowym zakończeniu i sposób otwierania takiego pojemnika - Google Patents

Abstract

1. Pojemnik o pude lkowym zako nczeniu, którego jeden kraniec ukszta ltowany jest przez zagi ecie do wewn atrz górnych cz esci dwóch przeciwleg lych scianek pojemnika, które tworz a poprzeczny grzbiet zamykaj acy górny kraniec pojemnika, przy czym grzbiet utrzymywany jest w stanie zamkni etym przez zespojenie ze sob a stykaj acych si e powierzchni materia lu scianek w obszarze grzbietu, za s pojemnik zaopatrzony jest w uchwyt do poci agania, za po srednictwem którego do jego zamkni ecia grzbietowego przyk ladana jest si la rozrywaj aca przynajmniej czesc za- mkni ecia grzbietowego otwieraj ac tym samym pojemnik i umo zliwiaj ac wydobycie jego zawarto sci, znamienny tym, ze uchwyt do poci agania (10) zawiera zasadniczo p laski cz lon maj acy osiowo skierowane ucho (12),………………… 7. Pó lfabrykat do wytwarzania pojemnika o pude lko- wym zako nczeniu, który zawiera szereg po laczonych bo- kami paneli przystosowanych do z lozenia i zespolenia ze sob a tak, by tworzy ly pojemnik, przy czym ko ncowe cz esci dwóch z nie s asiaduj acych ze sob a paneli s a przystosowa- ne do utworzenia daszkowych scianek szczytowych goto- wego pojemnika, za s ko ncowe cz esci pozosta lych paneli sciennego do utworzenia zamkni ecia grzbietowego pojem- nika, przy czym do pó lfabrykatu przymocowany jest na przynajmniej jednym panelu, uchwyt, znamienny tym, ze uchwyt do poci agania (10) zawiera zasadniczo p laski cz lon maj acy osiowo skierowane ucho (12), którego bli zszy koniec (11) przystosowany jest do chwytania i poci agania przez u zytkownika,…............................................................ PL PL PL PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest pojemnik o pudełkowym zakończeniu, półfabrykat do wytwarzania takiego pojemnika, uchwyt do pojemnika o pudełkowym zakończeniu i sposób otwierania takiego pojemnika.

W szczególności wynalazek dotyczy pojemnika kartonowego, którego uchwyt ułatwia otwarcie jego szczelnego zamknięcia.

Wiele produktów, zwłaszcza płynów takich jak mleko lub soki owocowe, płynne detergenty albo płyny zmiękczające do tkanin, ewentualnie oleje mineralne bądź roślinne, jak również produkty w postaci proszków, takie jak detergenty (dla uproszczenia nazywane w niniejszym tekście płynami), pakowanych jest na czas transportu i przechowywania poprzedzający ich stosowanie w szczelnych pojemnikach. Pojemniki otwierane są i opróżniane, gdy produkt ma być zastosowany. Stosuje się do tego celu pojemniki o różnych kształtach, np. pojemnik o cienkich ściankach wykonany z cienkiego arkusza kartonu lub tworzywa sztucznego o zasadniczo kwadratowym lub prostokątnym przekroju poprzecznym, i ogólnym kształcie prostopadłościanu podobnego do cegły. Zawartość takiego pojemnika jest zwykle do niego wprowadzana przez otwartą część górną, zaś spód pojemnika zamknięty jest przez założenie na siebie dolnych części bocznych ścianek w ten sposób, że tworzą one dno pudełka. Po wprowadzeniu wymaganej ilości produktu do pojemnika, zamyka się otwartą cześć górną tworząc poprzeczne fałdy w kształcie litery V w górnych częściach przeciwległych ścianek bocznych, przy czym wierzchołki liter V skierowane są do siebie. W rezultacie górne części pozostałych ścianek bocznych pojemnika łączą się ze sobą tworząc daszek w kształcie namiotu, którego krawędź jest zgodna z linią zagięcia fałd w kształcie litery V. Krawędź ta zostaje następnie zgrzana lub poddana innemu procesowi, wskutek którego przeciwległe górne części ścianek tworzących fałdy V oraz dwie pozostałe boczne ścianki tworzą razem jeden poprzeczny pasek szczelnego połączenia zamykającego pojemnik, przy czym przynajmniej główna część zamknięcia znajduje się w obrysie przekroju poprzecznego pojemnika.

Pasek ten jest zwykle zagięty do dołu wokół poprzecznej linii zagięcia przechodzącej mniej więcej przez środek jednej ze ścianek bocznych namiotowego daszka, tworząc w ten sposób płaski wierzch pojemnika. W niektórych przypadkach krawędź zagięcia wzmocniona jest taśmą z drucikiem, która umieszczana jest w momencie składania krawędzi. Taśma ta wystaje poza końce krawędzi, tworząc końcówki, które można odgiąć tak, aby zagięta do dołu krawędź trzymała się w tej pozycji, dzięki temu że wolne końcówki taśmy zatknięte są pod zakładką utworzoną w ten sposób wzdłuż krawędzi w postaci złożonych w V bocznych ścianek pojemnika. Ewentualnie wolne końcówki taśmy można przykleić lub inaczej przymocować do bocznych ścianek pojemnika po zagięciu do dołu krawędzi tworzącej pudełkowe wieczko pojemnika.

Dla ułatwienia podajemy poniżej określenia stosowane w niniejszym tekście wraz z ich dokładnym znaczeniem:

- pojemniki o otwieralnym pudełkowym zakończeniu są to pojemniki typu opisanego powyżej;

- zamknięcie grzbietowe jest to skierowane w poprzek pojemnika, podłużne spojenie przeciwległych powierzchni górnych części sfałdowanych i nie sfałdowanych ścianek pojemnika;

- grzbiet oznacza wystającą górną krawędź zamknięcia grzbietowego lub krawędzie materiału ścianek, złożone ze sobą przed utworzeniem zamknięcia grzbietowego;

- struktura grzbietowa jest to struktura utworzona przez zestawienie górnych końcówek ścianek bocznych pojemnika, które zostały lub mają być połączone ze sobą przez zgrzewanie, spajanie, klejenie lub inaczej, między przeciwległymi powierzchniami ścianek bocznych;

- szczyt w kształcie daszka jest to struktura utworzona na górnym krańcu pojemnika przez sfałdowanie w kształt litery V górnych części dwóch przeciwległych ścianek bocznych pojemnika;

- namiotowy kraniec oznacza kraniec pojemnika z wystającym grzbietem, przed lub po utworzeniu zamknięcia grzbietowego;

- szczytowe ścianki boczne są to górne części, zwykle trzy trójkątne części, dwóch przeciwległych ścianek bocznych otwartego krańca pojemnika, które zostały sfałdowane w kształt litery V lub innej osiowej fałdy w górnej części bocznej ścianki w ten sposób, że ścianka składa się do wewnątrz tworząc szczyt pojemnika w kształcie daszka;

- namiotowe ścianki boczne są to dwie przeciwległe ścianki boczne pojemnika, znajdujące się między szczytowymi ściankami pojemnika i szczytem w kształcie daszka;

PL 194 877 B1

- ścianka mokra oznacza wewnętrzną powierzchnię pojemnika, która styka się z zawartością pojemnika, która również obejmuje górne części ścianek wchodzących w skład struktury grzbietowej;

- ścianka sucha oznacza zewnętrzną powierzchnię pojemnika, która nie styka się z zawartością pojemnika i która obejmuje górne części ścianek wchodzących w skład struktury grzbietowej.

Aby otworzyć pojemnik o otwieralnym zakończeniu pudełkowym rozrywa się połączenie szczytu w kształcie daszka przeciwległych suchych ścianek złożonych w V przy jednym końcu podłużnego zamknięcia grzbietowego. Powstają w ten sposób dwa skrzydełka na krańcu szczytowym tak, że rzut pionowy z góry zamknięcia grzbietowego pojemnika przyjmuje kształt litery Y zamiast pojedynczej linii. Górne krawędzie skrzydełek, tworzące szczyt litery Y pozostają złączone ze sobą tak, że pojemnik jest nadal zamknięty gdy zamknięcie grzbietowe przyjmie ten kształt. Następnie skrzydełka zostają zagięte do tyłu i układają się w jedną linię tzn. rzut pionowy z góry zamknięcia grzbietowego przyjmuje kształt litery T, przy czym skrzydełka tworzą daszek litery T. Następnie wolne końce skrzydełek dociska się do siebie w kierunku linii środkowej nóżki litery T przykładając siłę, która rozrywa połączenie w punkcie przecięcia główki litery T z jej nóżką. Operacja ta ma na celu rozdzielenie przeciwległych powierzchni mokrych ścianek w ich górnej części i utworzenie otworu, przez który można opróżnić pojemnik. W niektórych przypadkach korzystne może być zagięcie skrzydełek tak daleko, że przestają leżeć w jednej linii i tworzą kształt litery Y z odwróconą główką (kształt odwróconej litery Y), aby wspomóc rozrywanie zamknięcia w punkcie przecięcia podczas dociskania do siebie wolnych końców skrzydełek.

Jednakże, rozerwanie zamknięcia w punkcie przecięcia jest często niepełne i/lub skrzydełka opadają i użytkownik nie może dalej rozrywać zamknięcia. Często konieczne jest włożenie końca palca, noża lub innego narzędzia do naderwanego otworu w celu uzyskania pełnego otwarcia pojemnika.

W wielu przypadkach początkowe rozerwanie zamknięcia między mokrymi ściankami w punkcie przecięcia główki litery T z jej nóżką wystarcza, aby utworzyć otwór, do którego użytkownik może włożyć np. koniec palca. Następnie konieczne jest ściśnięcie suchej ścianki w okolicy wspomnianego punktu przecięcia i próba pociągnięcia ścianki na zewnątrz w celu rozerwania zamknięcia w punkcie przecięcia. Rozerwanie to może nastąpić nagle powodując rozchlapanie zawartości pojemnika, a ponadto konieczność wykonania dodatkowych czynności w celu rozerwania zamknięcia grzbietowego powoduje niewygodę.

Jeżeli jednak nie brać pod uwagę problemów z otwieraniem pojemników tego typu, które są szczególnie dokuczliwe w przypadku osób starszych, słabych i dzieci, pojemniki o pudełkowym zakończeniu są proste i skuteczne w użyciu, składowaniu i transporcie, nadając się ponadto do przechowywania wielu płynów i w związku z tym są szeroko stosowane.

Czyniono wiele prób w celu rozwiązania problemów związanych z trudnością otwierania takich pojemników. Stosowano sznureczki do pociągania itp. umieszczone w podłużnym zamknięciu na grzbiecie pojemnika. Rozwiązania takie ujawniono na przykład w opisach patentowych US 4883222, US 4821950, US 874126, w europejskim zgłoszeniu patentowym 0695264A i brytyjskim zgłoszeniu patentowym 2010212A. Jednakże we wszystkich wymienionych rozwiązaniach konieczne było dołączenie przynajmniej jednego dodatkowego elementu do struktury grzbietu. Przyczynia się to do powstania problemów z dokładnym pozycjonowaniem dodatkowego elementu i z jego mocowaniem. Dochodzi również dodatkowy element między ściankami, które mają być połączone ze sobą tworząc grzbiet, co może osłabić połączenie w tym obszarze, co w efekcie może prowadzić do przedwczesnego rozerwania zamknięcia. Ponadto materiał, z którego wykonany jest dodatkowy element często zgrzewa się z krawędzią grzbietu w trakcie jego tworzenia. Wskutek tego odskakuje on gwałtownie, gdy zostanie pociągnięty, ewentualnie zaś stanowi kolejny przyklejony element grzbietu, który trzeba oddzielić, aby otworzyć pojemnik. Element dodatkowy zamocowany jest w jednej linii z częścią, która staje się po otwarciu pojemnika jego dziobkiem do nalewania. Zawartość pojemnika leje się więc przez ten dodatkowy element, który mógł zostać uprzednio zabrudzony czy też zatłuszczony, co w rezultacie powoduje zanieczyszczenie zawartości pojemnika. Ponadto, aby wprowadzić dodatkowy element (lub elementy) do zamknięcia grzbietowego należy znacząco zmodyfikować konstrukcję pojemnika oraz sposób jego napełniania i zamykania, co zwiększa koszty. Zabiegi te okazały się w praktyce nieopłacalne.

W zgłoszeniu PCT nr publikacji WO96/29253 ujawniono pojemnik o pudełkowym zakończeniu, którego jeden kraniec ukształtowany jest przez zagięcie do wewnątrz górnych części dwóch przeciwległych ścianek pojemnika, które tworzą poprzeczny grzbiet zamykający górny kraniec pojemnika, przy czym grzbiet utrzymywany jest w stanie zamkniętym przez zespojenie ze sobą stykających się po4

PL 194 877 B1 wierzchni materiału ścianek w obszarze grzbietu, zaś pojemnik zaopatrzony jest w uchwyt do pociągania, za pośrednictwem którego do jego zamknięcia grzbietowego przykładana jest siła rozrywająca przynajmniej część zamknięcia grzbietowego otwierając tym samym pojemnik i umożliwiając wydobycie jego zawartości.

Również w opisie patentowym US 3520464, zgłoszeniu PCT nr publikacji WO97/44255 i brytyjskim zgłoszeniu patentowym 2253608A zaproponowano przymocowanie uchwytu do pociągania lub podobnego elementu do co najmniej jednej trójkątnej ścianki szczytowej pojemnika. Pomimo, że pomysł ten umożliwia uniknięcie problemów związanych z mocowaniem elementu dodatkowego w strukturze grzbietu, nie został on jednak zastosowany w praktyce. Okazało się, że uchwyt do pociągania odrywa się od ścianki pojemnika przy próbie otwarcia pojemnika, nawet w sytuacji gdy zamknięcie grzbietowe jest już częściowo otwarte i przyjmuje układ litery T, co zostało opisane powyżej. W rezultacie uchwyt do pociągania odrywa się od pojemnika zanim zamknięcie grzbietowe zostanie otwarte i pojemnik pozostaje zamknięty. Nawet w przypadku powiększenia podstawy uchwytu mocowanego do ścianki pojemnika zachodzi odrywanie uchwytu zanim otworzy się zamknięcie grzbietowe. Powiększanie podstawy uchwytu jest natomiast ograniczone przez trójkątny kształt ścianki, do której mocowana jest podstawa uchwytu oraz przez maksymalny rozmiar uchwytu, który musi być dogodna z punktu widzenia operacji napełniania i transportu.

W europejskim zgłoszeniu patentowym i w zgłoszeniu PCT nr publikacji WO82/03370 zaproponowano, zamiast stosowania dodatkowego elementu w postaci uchwytu do pociągania, zaopatrzenie pojemnika w uchwyty do pociągania stanowiące osiowe przedłużenie części ścianek pojemnika. Takie przedłużenia znajdują się jednak w obszarze, który po otwarciu pojemnika staje się jego dziobkiem do nalewania, co powoduje zanieczyszczenie zawartości, jak wspomniano powyżej. Ponadto, takie przedłużenia osiowe zostają zagięte w ten sposób, że leżą płasko na zewnętrznej ściance pojemnika, aby nie zaczepiały się w urządzeniu do formowania i napełniania pojemnika. Wskutek tego zostają one przynajmniej częściowo zgrzane z zamknięciem grzbietowym podczas jego uszczelniania. Może to spowodować takie osłabienie uchwytu, że zostaje on oderwany od grzbietu bądź też staje się jego częścią. Prowadzi to do powstania dodatkowych zgrzewów, które trzeba rozerwać, aby otworzyć pojemnik.

Proponowano również osłabienie spojenia zamknięcia grzbietowego tak, aby do otwarcia zamknięcia a więc i pojemnika potrzebna była mniejsza siła. Na przykład zaproponowano nałożenie kleju tylko na część mokrych ścianek w obszarze struktury grzbietu, aby nie sklejały się one ze sobą lub sklejały się tylko lekko w trakcie zamykania pojemnika. Wymaga to jednak bardzo dokładnego nakładania właściwej ilości kleju na określone miejsca grzbietu. Wymusza to wykonywanie dodatkowych operacji i podnosi koszty wytwarzania pojemnika, jak również w sposób nieunikniony powoduje powstanie ryzyka przedwczesnego otwarcia się zamknięcia w trakcie przechowywania, transportu lub w rękach użytkownika. Aby ograniczyć to ryzyko zaproponowano, w opisie patentowym US 4946041, zastosowanie specjalnie ukształtowanej płytki zgrzewającej, dzięki której można uniknąć zgrzewania obszaru wewnątrz grzbietu. W tym przypadku jednak konieczne jest stosowanie złożonych zgrzewów dodatkowych i precyzyjne omijanie stref niezgrzewanych jak również istnieje ryzyko przedwczesnego otwarcia zamknięcia grzbietowego.

W dokumencie GB 2253608 ujawniono półfabrykat pojemnika kartonowego o pudełkowym zakończeniu, który zawiera szereg połączonych bokami paneli przystosowanych do złożenia i zespolenia ze sobą tak, by tworzyły pojemnik, przy czym końcowe części dwóch z nie sąsiadujących ze sobą paneli są przystosowane do utworzenia daszkowych ścianek szczytowych gotowego pojemnika, zaś końcowe części pozostałych paneli ściennego do utworzenia zamknięcia grzbietowego pojemnika.

W opisie patentowym US 3204850 i GB 689204 zaproponowano, aby nie tworzyć zamknięcia grzbietowego przez zespajanie ze sobą przeciwległych ścianek w obszarze zamknięcia grzbietowego, lecz aby wykonać mechaniczne połączenie labiryntowe przez składanie grzbietu i mocowanie go pozycji złożonej za pomocą drucika lub kleju. Zamknięcia takie mogą jednak przeciekać, ponieważ nie są uszczelnione przez zespojenie. Poza tym potrzebne jest w tym przypadku użycie specjalizowanych urządzeń do składania, ponieważ nie da się przeprowadzić go na konwencjonalnych maszynach do wytwarzania pojemników.

Zamiast osłabiania zamknięcia grzbietowego lub wprowadzania dodatkowych elementów do struktury grzbietu, w zgłoszeniu GB 2253608A i opisach patentowych US 3456328 i US 2678840 proponowano tworzenie linii osłabienia lub nacięć w ściance pojemnika, które byłyby przykryte zdejmowalnym paskiem. Po zdjęciu paska ukazuje się nacięcie lub linia osłabienia, które umożliwiają otwarPL 194 877 B1 cie pojemnika. Ewentualnie ścianka pojemnika jest częściowo przecięta tak, że może być w tym miejscu oderwana tworząc otwór z dziobkiem bez potrzeby otwierania zamknięcia grzbietowego lub tworzenia uchwytu do pociągania służącego do otwierania zamknięcia grzbietowego, co zostało ujawnione np. w opisach patentowych US 2470199, US 5067613, US 5516037. Takie celowe osłabienie ścianki pojemnika niesie ze sobą nieuniknione ryzyko przedwczesnego otwarcia się pojemnika.

Jednakże żadne z przedstawionych powyżej rozwiązań nie okazało się technologicznie lub ekonomicznie uzasadnione i w rezultacie nie ma na rynku pojemnika o pudełkowym zakończeniu i o satysfakcjonującym sposobie otwierania. Pomimo znanych i często omawianych problemów z otwieraniem, pojemniki takie nadal są szeroko stosowane, ponieważ są proste, niedrogie i łatwe w produkcji oraz ogólnie akceptowane przez użytkowników.

Nieoczekiwanie odkryliśmy, że jeżeli podstawę uchwytu do pociągania przymocować w szczególny sposób do ścianki pojemnika, to zredukowane zostają problemy związane z odrywaniem uchwytu od ścianki pojemnika przed otwarciem zamknięcia grzbietowego.

Pojemnik według wynalazku jest to pojemnik o pudełkowym zakończeniu, którego jeden kraniec ukształtowany jest przez zagięcie do wewnątrz górnych części dwóch przeciwległych ścianek pojemnika, które tworzą poprzeczny grzbiet zamykający górny kraniec pojemnika, przy czym grzbiet utrzymywany jest w stanie zamkniętym przez zespojenie ze sobą stykających się powierzchni materiału ścianek w obszarze grzbietu, zaś pojemnik zaopatrzony jest w uchwyt do pociągania, za pośrednictwem którego do jego zamknięcia grzbietowego przykładana jest siła rozrywająca przynajmniej część zamknięcia grzbietowego otwierając tym samym pojemnik i umożliwiając wydobycie jego zawartości.

Pojemnik według wynalazku charakteryzuje się tym, że uchwyt do pociągania zawiera zasadniczo płaski człon mający osiowo skierowane ucho, którego bliższy koniec przystosowany jest do chwytania i pociągania przez użytkownika, zaś dalszy koniec zaopatrzony jest w stopki, wystające poprzecznie z obu stron ucha, za pomocą których uchwyt do pociągania przymocowany jest do pojemnika, natomiast zarówno ucho jak i stopki leżą zasadniczo w jednej płaszczyźnie, gdy nie są przymocowane do pojemnika, ponadto uchwyt do pociągania przymocowany jest, za pośrednictwem stopek do zewnętrznej powierzchni pojemnika na zamknięciu grzbietowym lub w jego pobliżu, ponadto ucho uchwytu posiada środek obrotu, wokół którego ucho obraca się względem stopek wskutek przyłożenia siły do bliższego końca ucha przy otwieraniu pojemnika, przy czym ten środek obrotu znajduje się na osi podłużnej ucha zasadniczo w linii z punktami przecięcia ucha ze znajdującymi się w jego pobliżu krawędziami stopek, ponadto stopki przymocowane są do pojemnika za pomocą środków mocowania, których obszary mocowania rozciągają się zasadniczo symetrycznie względem osi podłużnej ucha na odległość d poza środek obrotu i na odległość d' poniżej środka obrotu, przy czym stosunek d:d' wynosi od 10:1 do 1:10.

Korzystnie, środki mocowania każdej stopki do ścianki pojemnika mają krawędź znajdującą się w pobliżu środka obrotu, która jest tak umieszczona, że co najmniej jej część jest prostopadła do linii rozciągającej się od tej krawędzi do środka obrotu, przy czym linia przecina wspomnianą krawędź przy jej końcu.

Środki mocowania stopek korzystnie stanowi zgrzew termiczny.

Zgrzew termiczny może być zgrzewem liniowym.

Stopki korzystnie są przymocowane do pojemnika za pomocą dwóch oddzielonych od siebie obszarów mocowania, z których co najmniej jeden leży po jednej stronie podłużnej osi ucha uchwytu, przy czym sąsiedni nieprzymocowany obszar znajduje się między obszarami mocowania, przez co gdy użytkownik ciągnie za uchwyt do pociągania wywiera on dwie przeciwstawne siły na odpowiednie części zamknięcia grzbietowego skierowane wzdłuż obszaru nieprzymocowanego.

Stopki korzystnie przymocowane są do szczytowych trójkątnych ścianek pojemnika.

Półfabrykat według wynalazku do wytwarzania pojemnika o pudełkowym zakończeniu, który zawiera szereg połączonych bokami paneli przystosowanych do złożenia i zespolenia ze sobą tak, by tworzyły pojemnik, przy czym końcowe części dwóch z niesąsiadujących ze sobą paneli są przystosowane do utworzenia daszkowych ścianek szczytowych gotowego pojemnika, zaś końcowe części pozostałych paneli ściennego do utworzenia zamknięcia grzbietowego pojemnika, przy czym do półfabrykatu przymocowany jest na przynajmniej jednym panelu, uchwyt, charakteryzuje się tym, że uchwyt do pociągania zawiera zasadniczo płaski człon mający osiowo skierowane ucho, którego bliższy koniec przystosowany jest do chwytania i pociągania przez użytkownika, zaś dalszy koniec zaopatrzony jest w stopki, wystające poprzecznie z obu stron ucha, za pomocą których uchwyt do pociągania przymocowany jest do panelu, natomiast zarówno ucho jak i stopki leżą zasadniczo w jednej

PL 194 877 B1 płaszczyźnie, gdy nie są przymocowane do pojemnika, ponadto uchwyt do pociągania przymocowany jest, za pośrednictwem stopek do zewnętrznej powierzchni panelu, na tej jego części lub w jej pobliżu, która tworzy zamknięcie grzbietowe, ponadto ucho uchwytu posiada środek obrotu, wokół którego ucho obraca się względem stopek wskutek przyłożenia siły do bliższego końca ucha przy otwieraniu pojemnika, przy czym ten środek obrotu znajduje się na osi podłużnej ucha zasadniczo w linii z punktami przecięcia ucha ze znajdującymi się w jego pobliżu krawędziami stopek, ponadto stopki przymocowane są do powierzchni panelu za pomocą środków mocowania, których obszary mocowania rozciągają się zasadniczo symetrycznie względem osi podłużnej ucha na odległość d poza środek obrotu i na odległość d' poniżej środka obrotu, przy czym stosunek d:d' wynosi od 10:1 do 1:10.

Korzystnie, uchwyt do pociągania przymocowany jest do tej części panelu, która tworzy daszkowe ścianki szczytowe gotowego pojemnika.

Uchwyt według wynalazku, do pojemnika o pudełkowym zakończeniu, którego jeden kraniec ukształtowany jest przez zagięcie do wewnątrz górnych części dwóch przeciwległych ścianek pojemnika, które tworzą poprzeczny grzbiet zamykający górny kraniec pojemnika, przy czym grzbiet utrzymywany jest w stanie zamkniętym przez zespojenie ze sobą stykających się powierzchni materiału ścianek w obszarze grzbietu, charakteryzuje się tym, że uchwyt do pociągania, zawiera zasadniczo płaski element o bliższym końcu przystosowanym do chwytania i pociągania przez użytkownika, mający podłużnie wystające ucho i dalszy koniec, za pośrednictwem którego uchwyt jest przymocowany do ścianki pojemnika, zaś dalszy koniec zaopatrzony jest w stopki wystające poprzecznie z obu stron ucha, za pomocą których uchwyt do pociągania przymocowany jest do pojemnika lub półfabrykatu, natomiast zarówno ucho, jak i stopki leżą zasadniczo w jednej płaszczyźnie, gdy nie są przymocowane do pojemnika, ponadto ucho uchwytu posiada środek obrotu, wokół którego ucho obraca się względem stopek wskutek przyłożenia siły do bliższego końca ucha przy otwieraniu pojemnika, przy czym ten środek obrotu znajduje się na osi podłużnej ucha zasadniczo w linii z punktami przecięcia ucha ze znajdującymi się w jego pobliżu krawędziami stopek, ponadto stopki rozciągają się zasadniczo symetrycznie względem osi podłużnej ucha na odległość d poza środek obrotu i na odległość d' poniżej środka obrotu, przy czym stosunek d:d' wynosi od 10:1 do 1:10.

Korzystnie, kąt zawarty między bliską krawędzią stopki a podłużną osią ucha wynosi od 15° do 80°.

Korzystnie, uchwyt wykonany jest z laminatu składającego się z dwóch materiałów polimerowych, przy czym jeden z nich ma temperaturę topnienia o przynajmniej 40°C wyższą niż temperatura topnienia drugiego materiału.

Ewentualnie, uchwyt wykonany jest z laminatu składającego się z poliestru i polietylenu.

Sposób według wynalazku dotyczy otwierania pojemnika o pudełkowym zakończeniu, którego jeden kraniec ukształtowany jest przez zagięcie do wewnątrz górnych części dwóch przeciwległych ścianek pojemnika, które tworzą poprzeczny grzbiet zamykający górny kraniec pojemnika, przy czym grzbiet utrzymywany jest w stanie zamkniętym przez zespojenie ze sobą stykających się powierzchni materiału ścianek w obszarze grzbietu, zaś pojemnik zaopatrzony jest w uchwyt do pociągania, w którym do zamknięcia grzbietowego pojemnika przykładana jest za pomocą uchwytu siła, rozrywająca przynajmniej część zamknięcia grzbietowego otwierając tym samym pojemnik i umożliwiając wydobycie jego zawartości.

Sposób otwierania pojemnika według wynalazku charakteryzuje się tym, że siłę przykłada się do uchwytu do pociągania, który zawiera zasadniczo płaski człon mający osiowo skierowane ucho, którego bliższy koniec przystosowany jest do chwytania i pociągania przez użytkownika, zaś dalszy koniec zaopatrzony jest w stopki wystające poprzecznie z obu stron ucha, za pomocą których uchwyt do pociągania przymocowany jest do pojemnika, natomiast zarówno ucho jak i stopki leżą zasadniczo w jednej płaszczyźnie, gdy nie są przymocowane do pojemnika, ponadto uchwyt do pociągania przymocowany jest, za pośrednictwem stopek, do zewnętrznej powierzchni pojemnika na zamknięciu grzbietowym lub w jego pobliżu, ponadto ucho uchwytu posiada środek obrotu, wokół którego ucho obraca się względem stopek wskutek przyłożenia siły do bliższego końca ucha przy otwieraniu pojemnika, przy czym ten środek obrotu znajduje się na osi podłużnej ucha zasadniczo w linii z punktami przecięcia ucha ze znajdującymi się w jego pobliżu krawędziami stopek, ponadto stopki przymocowane są do pojemnika za pomocą środków mocowania, których obszary mocowania rozciągają się zasadniczo symetrycznie względem osi podłużnej ucha na odległość d poza środek obrotu i na odległość d' poniżej środka obrotu, przy czym stosunek d:d' wynosi od 10:1 do 1:10, zaś zespolenie stykających się powierzchni suchej ścianki materiału otwiera się na jednym końcu grzbietowego zamknięcia, ewentualnie odgina się końce grzbietowego zamknięcia, aby utworzyć grzbiet ustawiony w literę T

PL 194 877 B1 lub Y, i przykłada się siłę do bliskiej części końcowej uchwytu do pociągania, oddzielając od siebie stykające się powierzchnie mokrych ścianek w obszarze grzbietowego zamknięcia.

Korzystnie, zespolenie mokrych ścianek w obszarze grzbietowego zamknięcia rozdziela się na przecięciu nogi i szczytu litery T ewentualnie Y grzbietowego zamknięcia.

Ewentualnie, zespolenie mokrych ścianek w obszarze grzbietowego zamknięcia rozdziela się w pobliżu uchwytu do pociągania, tworząc zamknięcie grzbietowe mające kształt odwróconej litery Y, i przykłada się siłę do bliskiej części końcowej uchwytu do pociągania, oddzielając od siebie stykające się powierzchnie mokrych ścianek w obszarze grzbietowego zamknięcia na końcu odwróconej litery Y.

Korzystnie, ramiona szczytu litery Y są nachylone tak, że tworzą między sobą kąt od 120 do 180°.

Korzystnie środki mocowania stanowi zgrzew termiczny powierzchniowych warstw ścianki pojemnika z materiałem uchwytu. Nieoczekiwanie odkryliśmy, że taki zgrzew termiczny może mieć kształt linii, nie zaś zajmować pełne obszary przeciwległych powierzchni ścianki pojemnika i stopki uchwytu. Zupełnie nieoczekiwanie okazało się, że zmniejszenie powierzchni mocowania stopki do ścianki pojemnika nie osłabia mocowania uchwytu do pojemnika.

Zaletą wynalazku jest to, że ukształtowanie pojemnika i uchwytu według wynalazku sprawia, iż część linii mocowania najbliższa środka obrotu ucha zorientowana jest zasadniczo prostopadle do sił przekazywanych z ucha na stopki i dzięki temu przeciwdziała ona odczepianiu się uchwytu i rozwarstwianiu się ścianki pojemnika.

W szczególnie korzystnym wariancie, stopki przymocowane są do ścianki pojemnika tak, że obszar mocowania każdej stopki rozciąga się wzdłużnie, zarówno powyżej jak i poniżej środka obrotu ucha uchwytu. Okazało się, że taki sposób mocowania zmniejsza ryzyko, że mocowanie stopniowo się rozwarstwi w miarę odchylania bliższego końca uchwytu od płaszczyzny ścianki pojemnika i przykładania doń siły.

Korzystnie obszary mocowania sięgają na odległość d powyżej środka obrotu i na odległość d' poniżej środka obrotu, przy czym stosunek d:d' wynosi od 10:1 do 1:10, korzystnie około 1:3 do 3:1, zwłaszcza 1:1.

Stwierdziliśmy ponadto, że pozostawienie nieprzymocowanej do ścianki pojemnika powierzchni między stopkami jest korzystne, ponieważ dzięki niej ucho i połączenie ucha ze stopkami odstają od powierzchni ścianek w trakcie formowania fałd V przy zamykaniu pojemnika. Zmniejsza to ostrość zagięcia uchwytu i minimalizuje trwałe odkształcenie powstające w materiale uchwytu, które mogłoby mieć wpływ na przenoszenie siły przyłożonej do bliższego końca uchwytu na jego stopki. Brak wzajemnego połączenia stopek umożliwia im zbliżanie się do siebie w miarę jak do końca uchwytu przykładana jest siła ciągnąca. Powoduje to, że stopki działają siłami skierowanymi przeciwnie wzdłuż linii grzbietu, które rozwarstwiają zamknięcie grzbietowe. Przyłożenie takiej siły rozrywającej skuteczniej powoduje otwarcie zamknięcia grzbietowego, niż siła ścinająca.

Uchwyt według wynalazku zawiera ucho mające bliższy koniec, za który użytkownik chwyta i ciągnie uchwyt oraz dalszy koniec, za pośrednictwem którego ucho zamocowane jest do pojemnika. Szerokość ucha jest większa przy dalszym końcu tak, że powstają rozstawione na boki stopki mocowane do pojemnika. Środkowa część dalszego końca ucha może być lub nie być przymocowana do pojemnika. Zazwyczaj stopki rozciągają się od 1 do 5 cm z obu stron ucha uchwytu, pod dowolnym kątem względem ucha, pod warunkiem, że zachowany jest wymagany stosunek d:d' obszarów mocowania stopek do ścianek pojemnika. Stwierdziliśmy, że kąt zawarty między sąsiednimi brzegami stopek oraz między wzdłużnymi krawędziami uchwytu powinien być mniejszy niż 90°, korzystnie od 15° do 80°, a najlepiej około 45°, aby siły wywierane na stopki wskutek pociągnięcia uchwytu przez użytkownika nie odrywały mocowania od ścianki pojemnika. Zachowanie wyżej wymienionych kątów pozwala także liniom mocowania przyjąć właściwy kierunek w płaszczyźnie stopek.

Wzdłużne krawędzie uchwytu mogą przecinać linie brzegowe stopek pod kątem ostrym. Jednak korzystniej jest wykonać przejście zaokrąglone rozciągające się na długości od 1 do 5 mm podłużnej krawędzi ucha. Zaokrąglenie takie przeciwdziała rozdarciu materiału uchwytu w tym miejscu, jak również umożliwia odkształcenie się materiału uchwytu na tym obszarze w trakcie formowania fałd V w szczytowej ściance pojemnika i zmniejsza unoszenie się pobliskiej krawędzi stopki, przez co zmniejsza się siła odrywająca działająca na mocowanie stopki do ścianki pojemnika. Przy określaniu położenia środka obrotu ucha należy przewidzieć miejsce na opisane zaokrąglenie. W ogóle stwierdziliśmy, że przy projektowaniu kształtu uchwytu wygodnie jest określić położenie środka obrotu w ten sposób, że znajduje się on na osi podłużnej ucha, w połowie odległości między punktem, w którym zaokrąglenie zaczyna się a punktem, w którym zaokrąglenie się kończy. Należy jednak zauważyć, że środek

PL 194 877 B1 obrotu odsuwa się w kierunku końca zaokrąglenia przy unoszeniu i pociąganiu uchwytu przez użytkownika, tak że pozycja spoczynkowa i najdalsze położenie środka obrotu znajduje się w zasadzie w jednej linii z dalszym końcem zaokrąglenia.

Określenie środek obrotu ucha odnosi się zarówno do położenia spoczynkowego jak i do najdalszego położenia w trakcie otwierania.

Szczególnie korzystnym kształtem uchwytu jest kształt płaskiej litery T o trójkątnym chwytaku, którego bliższy koniec połączony jest uchem z parą zasadniczo trójkątnych stopek, które rozciągają się wzdłuż na mniej więcej taką samą odległość z obu stron punktu połączenia stopek z uchem. Przeciwległe brzegi chwytaka i stopki są zasadniczo równoległe do siebie i nachylone pod kątem w zasadzie równym 45° do podłużnej osi ucha.

Korzystne jest również zaopatrzenie bliższego końca uchwytu w otwór na palec, karbowanie lub inne ułatwienie chwytania. Takie kształty uchwytu mogą być wykonane przez zwykłe wycinanie, stemplowanie lub za pomocą innych urządzeń i sposobów.

Uchwyt może być wykonany z różnych materiałów zależnie od stosowanej metody mocowania stopek do ścianki pojemnika. Korzystnie uchwyt mocowany jest zgrzewaniem termicznym lub ultradźwiękowym i wykonany jest z materiału, który łatwo zgrzewa się ze ścianką pojemnika. Uchwyt może więc być wycięty z arkusza polietylenu lub innego materiału termoplastycznego zgrzewalnego w niskich temperaturach. Gdy uchwyt mocowany jest do ścianki pojemnika za pomocą kleju topionego na gorąco, kleju ciśnieniowego lub za pomocą dwustronnej taśmy przylepnej, wówczas korzystne może być poddanie polietylenu wyładowaniu koronowemu lub innej obróbce, w celu nadania mu lepszej pochłanialności kleju. Stwierdziliśmy jednak, ze polietylen może nie mieć dostatecznej wytrzymałości na rozciąganie, aby wytrzymał siły występujące przy zgrzewaniu bez rozerwania Szczególnie korzystnym materiałem jest materiał laminowany mający jedną powierzchnię zewnętrzną wykonaną z polietylenu, który jest zgrzewalny termicznie z materiałem ścianki pojemnika, i jedną lub więcej warstw z materiałów o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie np. z poliestru. Zwłaszcza korzystne jest by druga zewnętrzna powierzchnia laminatu była wykonana z materiału, którego temperatura topnienia jest wyższa korzystnie przynajmniej o 40°C niż temperatura topnienia powierzchniowej warstwy ścianki pojemnika tak, by powierzchnia ta nie topiła się w sposób znaczący przy tworzeniu zgrzewu grzbietowego pojemnika. Poliester, którego temperatura topnienia jest o około 100°C wyższa niż temperatura topnienia polietylenu, jest szczególnie korzystny. Zastosowanie takiego materiału laminowanego zmniejsza ryzyko, że zewnętrzne powierzchnie uchwytu skleja się ze sobą i/lub przykleją się do ścianki pojemnika w czasie zgrzewania grzbietu.

Uchwyt można przymocować do pojemnika w każdym miejscu jego ścianki lub w strukturze grzbietu, na którą przymocowane części uchwytu wywierają siłę rozrywającą za pośrednictwem tej części zgrzewu, która znajduje się na osi uchwytu. Jednak, aby siły wywierane na zgrzew przy pociąganiu za uchwyt przez użytkownika były wystarczające, korzystne jest przymocowanie uchwytu w granicach 2,5 cm od podstawy zgrzewu. Tak więc, uchwyt może być przymocowany do namiotowej ścianki bocznej szczytu pojemnika lub do na wierzchu ścianki bocznej zgrzewu. Szczególnie korzystne jest jednak zamocowanie uchwytu do szczytowej ścianki pojemnika tak, że pojemnik otwiera się podobnie jak konwencjonalny pojemnik kartonowy. Dla ułatwienia opiszemy teraz wynalazek na przykładzie pojemnika z tak właśnie przymocowanym uchwytem.

Dalszy koniec uchwytu może być włączony do struktury grzbietu. Ponieważ dalsze części uchwytu przymocowane są do przeciwległych powierzchni suchych ścianek tej części zgrzewu, nie szkodzą one integralności zgrzewu przeciwległych mokrych ścianek zgrzewu. Mocowanie uchwytu w strukturze zgrzewu może jednak powodować nadmierne marszczenie się części dalszego końca uchwytu w fałdzie V zgrzewu. Konieczne może się okazać zastosowanie substancji zapobiegającej przywieraniu środkowej części uchwytu do leżących naprzeciw niej części struktury zgrzewu podczas zgrzewania pojemnika po napełnieniu. Korzystnie więc wystające na boki stopki uchwytu przymocowane są do jednej lub więcej części szczytowej ścianki pojemnika poniżej zgrzewu. Może to być mocowanie do środkowej, trójkątnej części ścianki szczytowej. Jednak wówczas może być konieczne pewne odsunięcie wzdłuż osi miejsca mocowania od podstawy zgrzewu tak, by siły przenoszone przez uchwyt nie działały bezpośrednio na zgrzew, by więc ich oddziaływanie na zgrzew było osłabione. Najbardziej korzystne jest więc mocowanie uchwytu do bocznych części szczytowych ścianek trójkątnych, najlepiej nie w trójkącie centralnym tych ścianek. Przy mocowaniu uchwytu w ten sposób, po oderwaniu liniowej części zgrzewu w początkowej fazie otwierania pojemnika, gdy zgrzew przyjmuje kształt T lub Y, siły przyłożone za pośrednictwem uchwytu do zgrzewu działają rozrywające na

PL 194 877 B1 zgrzew w punkcie przecięcia pionowej części litery Y lub T z jej główką, co powoduje, że zgrzew łatwo otwiera się w tym miejscu. Powstaje również siła skierowana poprzecznie do linii zgrzewu, która odchyla ściankę szczytową na zewnątrz tworząc dziobek i stopniowo otwierając zgrzew po obu stronach punktu przecięcia. W rezultacie uchwyt przymocowany w ten sposób jest zadziwiająco bardziej odporny na oderwanie od ścianki pojemnika, niż uchwyt przymocowany w centralnej części trójkątnej ścianki lub też w strukturze zgrzewu, jak w rozwiązaniach znanych.

Pojemnik może być wykonany z różnorodnych materiałów np. z kartonu powleczonego woskiem, z kartonu powleczonego polimerem lub laminowaną folią z tworzywa sztucznego. Wynalazek opisano jednak na przykładzie konwencjonalnego daszkowego pojemnika wykonanego z kartonu powlekanego polietylenem lub innym termoplastycznym polimerem. Pojemniki takie można wykonać składając i łącząc ze sobą odpowiednie przeciwległe krawędzie płaskiego półfabrykatu przy użyciu konwencjonalnych urządzeń i technologii. Chociaż uchwyt można przymocować w każdym dogodnym etapie wytwarzania pojemnika lub jego półfabrykatu lub podczas napełniania czy zgrzewania złożonego pojemnika, korzystne jest mocowanie uchwytu do półfabrykatu przed złożeniem pojemnika przy użyciu konwencjonalnych technik zgrzewania.

Półfabrykat według wynalazku składa się z połączonych brzegami paneli ściennych, przy czym korzystnie, każda z końcowych części dwóch nie sąsiadujących paneli tworzy daszkowe, szczytowe ścianki pojemnika i znajdują się na niej zasadniczo symetryczne linie zagięcia tworzące fałdę V, której wierzchołek znajduje się w centralnym punkcie końcowej krawędzi panelu lub w jego pobliżu, zaś której podstawa znajduje się u podstawy sfałdowanej ścianki szczytowej lub w pobliżu tej podstawy. Powstają w ten sposób dwa otwarte na zewnątrz, trójkątne obszary i pośredni obszar trójkątny części końcowej. Stopki uchwytu przymocowane są do obu otwartych na zewnątrz, trójkątnych obszarów przynajmniej jednej części końcowej.

Uchwyt może być przymocowany do półfabrykatu pojemnika przy zastosowaniu jakiejkolwiek odpowiedniej technologii np. za pomocą etykietowania obrotowego lub liniowego zgrzewem punktowym, za pomocą kleju lub innych środków wstępnie mocujących uchwyt. Następnie przeprowadza się pełne zgrzewanie termiczne, aby zamocować uchwyt na stałe. Jednakże najbardziej korzystne jest mocowanie uchwytu w pozycji docelowej pojedynczym zgrzewem w jednym etapie mocowania.

Dla ułatwienia opisano mocowanie uchwytu do pojemnika na przykładzie zgrzewania termicznego stopek uchwytu z odpowiednimi obszarami półfabrykatu, z którego wykonywany jest następnie pojemnik. Zgrzewanie wykonuje się konwencjonalną techniką.

Jak stwierdzono powyżej, zgrzew termiczny może zajmować cały płaski obszar stopki, ale korzystnie ma on kształt jednej lub więcej linii zgrzewu, łączącej stopkę materiałem ścianki pojemnika. Możliwość zastosowania zgrzewów liniowych do mocowania stopek na ściance pojemnika zmniejsza ryzyko uszkodzenia uchwytu wskutek działania wysokiej temperatury i umożliwia przykładanie nacisku przy zgrzewaniu jedynie na małych obszarach, dzięki czemu można zastosować zgrzewarkę o mniejszej mocy. Linie zgrzewu mogą być zwykłymi prostymi, ciągłymi lub nieciągłymi liniami, lub mogą tworzyć prostokąt czy też inny kształt otaczający obszar, który nie jest zgrzany. Zgrzewy mogą być również krzywoliniowe, zaś szczególnie korzystne są zgrzewy łukowe o punkcie środkowym w środku obrotu ucha uchwytu, gdyż wówczas wszystkie siły przenoszone przez uchwyt, powstające przy pociąganiu jego bliższego końca, przyłożone są prostopadle do linii zgrzewu. W razie potrzeby można wykonać kilka linii zgrzewu w stopniowo rosnących odległościach od środka obrotu.

Jak wspomniano powyżej, obszary zgrzewów korzystne rozciągają się wzdłuż, zarówno powyżej (pobliżu) jak i poniżej środka obrotu ucha uchwytu. Korzystnie przynajmniej jeden obszar zgrzewu z każdej strony podłużnej osi ucha uchwytu rozciąga się w sposób ciągły od obszaru powyżej do obszaru poniżej środka obrotu, zaś jego brzeg od strony środka obrotu skierowany jest przynajmniej na części długości pod kątem od 20 do 80°, korzystnie 45° względem podłużnej osi ucha. Szczególnie korzystne jest, by krawędzie linii lub obszarów mocowania sąsiadowały i były w zasadzie równoległe do linii zagięcia stanowiących granice między trzema trójkątnymi częściami szczytu pojemnika, tak by siły przyłożone do uchwytu działały bezpośrednio na zgrzew grzbietowy.

Biorąc pod uwagę powyższe wskazówki można łatwo określić najlepszy rodzaj mocowania stosując metodę prób i błędów.

Aby wspomóc rozrywanie zgrzewu grzbietowego korzystne może być zastosowanie zmniejszenia przyczepności przeciwległych powierzchni suchych ścianek przynajmniej na części, zwykle od 10 do 50% wgłębienia fałdy w zgrzewie grzbietowym. Cel ten można osiągnąć stosując środek zmniejszający przyczepność na wybranych obszarach przeciwległych ścianek suchych, które mają wejść do

PL 194 877 B1 zgrzewu grzbietowego. Ewentualnie, osłabienie zgrzewu można osiągnąć przedłużając część lub całość dalszego końca ucha i/lub brzegów stopek na obszar struktury zgrzewu. Stwierdziliśmy jednak, że umieszczenie mocowania uchwytu na trójkątnych powierzchniach ścianki szczytowej zwykle umożliwia uzyskanie dostatecznej siły rozrywającej działającej na zgrzew grzbietowy bez, potrzeby stosowania środka zmniejszającego przyczepność ani innego osłabiania zgrzewu brzegowego. Tym samym zmniejszone jest ryzyko przedwczesnego rozdarcia zgrzewu i zniszczenia pojemnika.

Wyżej opisany rodzaj pojemnika łatwo się otwiera przez częściowe rozerwanie jednego końca liniowego zgrzewu brzegowego utworzonego konwencjonalną technologią zgrzewania termicznego, a następnie przez przyłożenie siły do bliższego końca uchwytu.

Odnośnie sposobu otwierania pojemnika według wynalazku uważamy, że przynajmniej początkowo, siła przyłożona do mokrych ścianek zgrzewu grzbietowego za pośrednictwem uchwytu jest siłą rozrywającą, działającą wzdłuż linii zgrzewu grzbietowego. Jednak siła zawiera zwykle również składową normalną do linii zgrzewu grzbietowego, która działa przynajmniej częściowo do góry w kierunku dolnej krawędzi zgrzewu grzbietowego i powoduje pionowe rozwarstwianie się zgrzewu grzbietowego, przez co wspomaga rozrywanie zgrzewu. Dalsze pociąganie za uchwyt powoduje stopniowe rozrywanie zasadniczo całej długości zgrzewu, przez co tworzy się dziobek do wylewania zawartości z pojemnika. W razie potrzeby pojemnik można zaopatrzyć w przynajmniej jedną linię zagięcia ułatwiającą pochylenie ścianek szczytowych i połączonych z nimi ścianek bocznych, co ułatwia rozerwanie zgrzewu i uformowanie dziobka. Linie zagięcia wykonuje się znanymi metodami i za pomocą znanych urządzeń.

Powierzchnie dziobka, które stykają się z wylewaną zawartością pojemnika są to te mokre ścianki, które były ze sobą złączone w procesie zgrzewania pojemnika, nie zostały więc narażone na zanieczyszczenie czynnikami zewnętrznymi w trakcie przechowywania i transportu przed otwarciem pojemnika. Ponadto, wskutek tego, że uchwyt przymocowany jest do pojemnika na zewnątrz i nie stanowi części dziobka, zawartość wypływająca przez dziobek nie styka się z uchwytem i nie zostaje zatłuszczona, zabrudzona itp. Pojemnik według wynalazku może więc być stosowany do pakowania żywności i innych produktów wymagających przechowywania w warunkach sterylnych, które powinny być narażone na jak najmniejsze zanieczyszczenie w trakcie wydobywania z pojemnika. Ponadto, w związku z tym, że pojemnik i jego uchwyt można wykonać bez użycia części metalowych, może on być podgrzewany w kuchence mikrofalowej. Pojemnik według wynalazku może więc być stosowany do pakowania zup i innych produktów żywnościowych wymagających podgrzania przed spożyciem. Ponieważ łatwo się otwiera, zmniejszone jest ryzyko rozlania gorącego produktu.

Wynalazek podaje więc proste i skuteczne rozwiązanie problemu otwierania pojemnika o pudełkowym zakończeniu bez potrzeby wprowadzania istotnych modyfikacji sposobu wytwarzania pojemnika lub jego napełniania. Wynalazek można więc stosować używając konwencjonalnych urządzeń. Ewentualnie, uchwyt można przymocować do gotowego lub zgrzanego pojemnika, przy użyciu jakiejkolwiek odpowiedniej maszyny ustawionej na końcu linii wytwarzania i napełniania pojemników.

Przedmiot wynalazku przedstawiono w przykładzie wykonania na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia perspektywiczny widok pojemnika o pudełkowym zakończeniu według wynalazku, gdy jest całkowicie zamknięty i zaopatrzony w uchwyt; fig. 2, 3 i 4 przedstawiają pojemnik z fig. 1, którego zamknięcie grzbietowe jest odpowiednio częściowo otwarte, zagięte do tyłu w odwróconą literę Y i w którym zamknięcie grzbietowe jest otwarte i tworzy dziobek do nalewania; fig. 5 przedstawia rzut półfabrykatu pojemnika z fig. 1; fig. 6 przedstawia alternatywną wersję półfabrykatu, który ma dodatkowe linie załamania ułatwiające utworzenie pełnowymiarowego dziobka w bocznej ściance pojemnika; fig. 7 przedstawia położenie brzegu obszaru mocowania stopki uchwytu na ściance pojemnika względem środka obrotu ucha; fig. 8 do 10 przedstawiają alternatywne kształty spojeń liniowych stosowanych w pojemniku według wynalazku.

Pojemnik według wynalazku posiada zasadniczo prostokątny lub kwadratowy korpus główny 1, którego dno zostało zamknięte znanym sposobem na zakładkę lub inaczej. Pojemnik ten przeznaczony jest na mleko, soki owocowe lub inne płyny, bądź też płyno-podobne proszki. Pojemnik wykonany jest z papieru lub kartonu pokrytego woskiem bądź tworzywem sztucznym, tak że może być z łatwością złożony wzdłuż linii zagięcia utworzonych na półfabrykacie, z którego wykonywany jest pojemnik, zaś całość może być łączona na drodze zgrzewania termicznego lub łączenia innym sposobem zachodzących na siebie części brzegowych. Alternatywnie, pojemnik może być wykonany przez rozdmuchiwanie lub wytłaczanie odpowiedniego tworzywa sztucznego, tak że stanowi jednoczęściowy produkt z otwartym wierzchem.

PL 194 877 B1

W przypadku, gdy pojemnik wykonany jest z płaskiego półfabrykatu, jest on składany do postaci przestrzennej i zgrzewany termicznie lub klejony, ewentualnie łączony innymi sposobami Dla uproszczenia wynalazek zostanie omówiony na przykładzie pojemnika wykonanego z kartonu pokrytego polietylenem lub innym polimerem termoplastycznym, ponieważ jest to tworzywo zazwyczaj stosowane do wytwarzania takich pojemników.

Górne, końcowe części bocznych ścianek pojemnika zostały zagięte tak, że tworzą konwencjonalne zakończenie pudełka. Daje to w efekcie fałdy w kształcie litery V na dwóch przeciwległych ściankach bocznych, przy czym wierzchołek każdej fałdy skierowany jest w kierunku linii środkowej pojemnika. W efekcie krawędzie górne dwóch pozostałych ścianek bocznych schodzą się ze sobą tworząc namiotowy szczyt pojemnika. Krawędzie górne dwóch ścianek bocznych stykają się więc ze sobą tworząc grzbiet 2 skierowany wzdłuż poprzecznej linii zgodnej z linią zagięcia fałd. Krawędzie są zgrzane ze sobą przy zastosowaniu ciepła i docisku za pomocą konwencjonalnej zgrzewarki, tworząc stosunkowo głęboki poprzeczny zgrzew wzdłuż grzbietu 2. Głębokość zgrzewu grzbietowego jest dostatecznie duża, aby pomieścić górne krawędzie złożonych w V ścianek i zapewnić płynoszczelne zamknięcie.

Wciętą część krańca pojemnika stanowi szczyt 3, na którym znajduje się uchwyt 10. Jak widać na fig. 2 na szczytowej ściance A znajdują się linie zagięć 4 i 5, tworzące trójkąt, którego wierzchołek znajduje się w punkcie, gdzie ścianka A jest zagięta i tworzy fałdę V w trakcie tworzenia daszkowego zakończenia pojemnika. Po obu stronach tych linii znajdują się obszary B, w kształcie odwróconych trójkątów, które utworzą spodnie powierzchnie daszka pojemnika, zaś ich podstawy biegną wzdłuż podstawy górnej, końcowej części ścianki A, która zostanie włączona do zgrzewu grzbietowego 2. Między trójkątnymi obszarami B znajduje się inny trójkątny obszar C. Obszary te są wyraźnie widoczne na półfabrykacie przedstawionym na fig. 5 i 6.

Uchwyt wycięty z laminatu polietylenowego lub poliestrowego zaopatrzony jest w chwytak 11 na bliższym końcu ucha 12. Po bokach ucha wystają dwie symetryczne, trójkątne stopki 143. Są one przymocowane, za pośrednictwem warstwy polietylenu do trójkątnych obszarów B z obu stron obszaru C, za pomocą zgrzewania termicznego lub innym odpowiednim sposobem, np. za pomocą kleju lub nitów. Mocowanie rozciąga się poza zaszarzone obszary na figurach i należy zauważyć, że nie zachodzi na środkową część D ucha, między stopkami 13. Środkowa część uchwytu, którą stanowi ucho 12 i chwytak 11 nie jest przymocowana do ścianki pojemnika i może się swobodnie odchylać w trakcie formowania daszka pojemnika i w trakcie zgrzewania jego grzbietu. W razie potrzeby końcówka chwytaka 11 może być zgrzana punktowo lub inaczej przymocowana tymczasowo do ścianki pojemnika na czas transportu i przechowywania.

Jak widać na fig. 7, ucho 12 może się odginać wokół punktu D gdy użytkownik pociągnie za chwytak 11. Punkt D jest środkiem obrotu. Brzegi zgrzewów stopek z obszarami B, w pobliżu punktu D znajdują się w pobliżu i są równoległe do linii zagięć 4 i 5 tak, że kąt zawarty między brzegiem zgrzewu a podłużną osią ucha uchwytu wynosi około 45°. Linia poprowadzona z punktu D prostopadle do brzegu zgrzewu stopek przecina ten brzeg między jego końcami, a zgrzew stopek zapobiega rozerwaniu zgrzewu grzbietowego. Obszar zgrzewu stopek rozciąga się poza środkiem obrotu w niewielkiej odległości od niego, zaś stosunek d:d' wynosi około 1:1.

Pojemnik taki można utworzyć z półfabrykatu przedstawionego na fig. 5 stosując konwencjonalne sposoby i wyposażenie.

W trakcie użytkowania zgrzew przeciwległych suchych ścianek wzdłuż grzbietu 2 zostaje rozerwany przy końcu od strony uchwytu 10, tworząc zwykły grzbiet o rzucie w kształcie litery T, jak widać na fig. 2, mający pionową część U i skrzydełka W stanowiące główkę litery T. Zgrzew przeciwległych suchych ścianek skrzydełek jest jeszcze nie naruszony, a więc pojemnik pozostaje zamknięty. W razie potrzeby można grzbiet w obszarze główki litery T odgiąć do tyłu, jak pokazano na fig. 3, tworząc odwróconą literę Y. Następnie użytkownik ciągnie za chwytak 11 powodując rozerwanie zgrzewu grzbietowego w punkcie X, który jest punktem przecięcia się podstawy U ze skrzydełkami, a tym samym powodując powstanie dziobka do nalewania 15. Uchwyt 10 pozostaje poniżej krawędzi dziobka i nie styka się z zawartością pojemnika, przez co zmniejszone jest ryzyko zanieczyszczenia zwartości przy jej wylewaniu.

Jak widać na fig. 4 dziobek 4 jest stosunkowo krótki. Można więc dodatkowo wykonać linie zagięcia 20, pokazane na fig. 6, które rozciągają się od wierzchołka obszaru C do podstawy pojemnika i umożliwiają wygięcie bocznej ścianki pojemnika na zewnątrz, przez co powstaje dziobek o wysokości

PL 194 877 B1 równej całkowitej wysokości pojemnika, dzięki czemu ułatwione jest spokojne wypływanie zawartości z pojemnika.

Dzięki położeniu i orientacji zgrzewów, stopki 13 nie dają się łatwo oderwać od ścianki i użytkownik może przyłożyć znaczną siłę do zgrzewu grzbietowego nie odrywając stopek od ścianki. Natomiast, gdy uchwyt do pociągania miał kształt litery T a zgrzewy mocujące główkę litery T do ścianki pojemnika nie sięgały niemalże do środka obrotu D, uchwyt z łatwością odrywał się od ścianki przed otwarciem zgrzewu grzbietowego.

Jak widać na fig. 8, stopki 13 przymocowane są do ścianki zgrzewami liniowymi 20, zaś linie E poprowadzone ze środka obrotu prostopadle do linii zgrzewów przecinają linie zgrzewów w pobliżu ich końców. Taki sposób mocowania powoduje, że uchwyt pozostaje przymocowany do ścianki pojemnika, podczas gdy zgrzew grzbietowy zostaje otwarty. Na fig. 9 widać układ zgrzewów liniowych 30 i 31, odpowiadający kształtem obrysowi pełnego zgrzewu widocznego na fig. 1. Na fig. 10 pokazano łukowy, liniowy zgrzew 40. Widać również, w postaci linii przerywanej, kształt stopek 13, które zostały przycięte wzdłuż łukowego, zgrzewu 40. Wszystkie warianty zgrzewu z fig. 8 dają dobre mocowanie uchwytu do ścianki pojemnika.

Claims (16)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Pc^j^rmnlk o pudełkowym zakończeniu, którego jeden kraniec ukształtowany jest przez zagięcie do wewnątrz górnych części dwóch przeciwległych ścianek pojemnika, które tworzą poprzeczny grzbiet zamykający górny kraniec pojemnika, przy czym grzbiet utrzymywany jest w stanie zamkniętym przez zespojenie ze sobą stykających się powierzchni materiału ścianek w obszarze grzbietu, zaś pojemnik zaopatrzony jest w uchwyt do pociągania, za pośrednictwem którego do jego zamknięcia grzbietowego przykładana jest siła rozrywająca przynajmniej część zamknięcia grzbietowego otwierając tym samym pojemnik i umożliwiając wydobycie jego zawartości, znamienny tym, że uchwyt do pociągania (10) zawiera zasadniczo płaski człon mający osiowo skierowane ucho (12), którego bliższy koniec (11) przystosowany jest do chwytania i pociągania przez użytkownika, zaś dalszy koniec zaopatrzony jest w stopki (13), wystające poprzecznie z obu stron ucha (12), za pomocą których uchwyt do pociągania (10) przymocowany jest do pojemnika (1), natomiast zarówno ucho (12) jak i stopki (13) leżą zasadniczo w jednej płaszczyźnie, gdy nie są przymocowane do pojemnika, ponadto uchwyt do pociągania (10) przymocowany jest, za pośrednictwem stopek (13), do zewnętrznej powierzchni pojemnika (1), na zamknięciu grzbietowym (2) lub w jego pobliżu, ponadto ucho (12) uchwytu posiada środek obrotu (D), wokół którego ucho (12) obraca się względem stopek (13) wskutek przyłożenia siły do bliższego końca (11) ucha (12) przy otwieraniu pojemnika, przy czym ten środek obrotu (D) znajduje się na osi podłużnej ucha (12), zasadniczo w linii z punktami przecięcia ucha (12) ze znajdującymi się w jego pobliżu krawędziami stopek (13), oraz tym, że stopki (13) przymocowane są do pojemnika (1) za pomocą środków mocowania, których obszary mocowania rozciągają się zasadniczo symetrycznie względem osi podłużnej ucha (12) na odległość (d) poza środek obrotu i na odległość (d') poniżej środka obrotu (D), przy czym stosunek d:d' wynosi od 10:1 do 1:10.
2. 2. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że środki mocowania każdej stopki (13) do ścianki pojemnika (1) mają krawędź (20, 30, 40) znajdującą się w pobliżu środka obrotu (D), która jest tak umieszczona, że co najmniej jej część jest prostopadła do linii (E) rozciągającej się od tej krawędzi do środka obrotu (D), przy czym linia (E) przecina wspomnianą krawędź (20, 30, 40) przy jej końcu.
3. 3. Pooemnik jΛ/edługzastrz. 1 albo 2, tym, że środki mocowania stopekO3) ssanowi zgrzew termiczny.
4. 4. Pojemnik według zastrz. 3, znamienny tym, że zgrzewy termiczne są zgrzewami liniowymi.
5. 5. Pojemnik według zastrz. 1 albo 2 albo 4, tym, że st:opki (13) są przymocowane do pojemnika (1) za pomocą dwóch oddzielonych od siebie obszarów mocowania, z których co najmniej jeden leży po jednej stronie połużnej osi ucha (12) uchwytu (10), przy czym sąsiedni nieprzymocowany obszar znajduje się między obszarami mocowania, przez co gdy użytkownik ciągnie za uchwyt do pociągania (10) wywiera on dwie przeciwstawne siły na odpowiednie części zamknięcia grzbietowego (2), skierowane wzdłuż obszaru nieprzymocowanego.
6. 6. Pooemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że stopki (13) przymocowane są do szczytowych trójkątnych ścianek (B) pojemnika (1).
7. 7. Półfabrykat do jwytwarzania pooemnika o zakończeniu, który zawiera łączonych bokami paneli przystosowanych do złożenia i zespolenia ze sobą tak, by tworzyły pojemnik, przy czym końcowe części dwóch z nie sąsiadujących ze sobą paneli są przystosowane do utworzePL 194 877 B1 nia daszkowych ścianek szczytowych gotowego pojemnika, zaś końcowe części pozostałych paneli ściennego do utworzenia zamknięcia grzbietowego pojemnika, przy czym do półfabrykatu przymocowany jest na przynajmniej jednym panelu, uchwyt, znamienny tym, że uchwyt do pociągania (10) zawiera zasadniczo płaski człon mający osiowo skierowane ucho (12), którego bliższy koniec (11) przystosowany jest do chwytania i pociągania przez użytkownika, zaś dalszy koniec zaopatrzony jest w stopki (13), wystające poprzecznie z obu stron ucha (12), za pomocą których uchwyt do pociągania (10) przymocowany jest do panelu (A), natomiast zarówno ucho (12) jak i stopki (13) leżą zasadniczo w jednej płaszczyźnie, gdy nie są przymocowane do pojemnika, ponadto uchwyt do pociągania (10) przymocowany jest, za pośrednictwem stopek (13), do zewnętrznej powierzchni (B) panelu (A), na tej jego części lub w jej pobliżu, która tworzy zamknięcie grzbietowe (2), ponadto ucho (12) uchwytu posiada środek obrotu (D), wokół którego ucho (12) obraca się względem stopek (13) wskutek przyłożenia siły do bliższego końca (11) ucha (12) przy otwieraniu pojemnika, przy czym ten środek obrotu (D) znajduje się na osi podłużnej ucha (12), zasadniczo w linii z punktami przecięcia ucha (12) ze znajdującymi się w jego pobliżu krawędziami stopek (13), oraz tym, że stopki (13) przymocowane są do powierzchni (B) panelu (A) za pomocą środków mocowania, których obszary mocowania rozciągają się zasadniczo symetrycznie względem osi podłużnej ucha (12) na odległość (d) poza środek obrotu i na odległość (d') poniżej środka obrotu (D), przy czym stosunek d:d' wynosi od 10:1 do 1:10.
8. 8. Półfabrykat według zastrz. 7, tym, że uchwyt do pociągania (10) przymocowany jest do tej części panelu (A), która tworzy daszkowe ścianki szczytowe (3) gotowego pojemnika (1).
9. 9. Uchwyf do o pudełkowym zakończeniu, którego jeden kraniec ukszta-Htowany jess przez zagięcie do wewnątrz górnych części dwóch przeciwległych ścianek pojemnika, które tworzą poprzeczny grzbiet zamykający górny kraniec pojemnika, przy czym grzbiet utrzymywany jest w stanie zamkniętym przez zespojenie ze sobą stykających się powierzchni materiału ścianek w obszarze grzbietu, znamienny tym, że uchwyt do pociągania, zawiera zasadniczo płaski element o bliższym końcu przystosowanym do chwytania i pociągania przez użytkownika, mający podłużnie wystające ucho (12) i dalszy koniec, za pośrednictwem którego uchwyt jest przymocowany do ścianki pojemnika (1), zaś dalszy koniec zaopatrzony jest w stopki (13) wystające poprzecznie z obu stron ucha (12), za pomocą których uchwyt do pociągania (10) przymocowany jest do pojemnika (1) lub półfabrykatu, natomiast zarówno ucho (12) jak i stopki (13) leżą zasadniczo w jednej płaszczyźnie, gdy nie są przymocowane do pojemnika, ponadto ucho (12) uchwytu posiada środek obrotu (D), wokół którego ucho (12) obraca się względem stopek (13) wskutek przyłożenia siły do bliższego końca (11) ucha (12) przy otwieraniu pojemnika, przy czym ten środek obrotu (D) znajduje się na osi podłużnej ucha (12), zasadniczo w linii z punktami przecięcia ucha (12) ze znajdującymi się w jego pobliżu krawędziami stopek (13), oraz tym, że stopki (13) rozciągają się zasadniczo symetrycznie względem osi podłużnej ucha (12) na odległość (d) poza środek obrotu i na odległość (d') poniżej środka obrotu (D), przy czym stosunek d:d' wynosi od 10:1 do 1:10.
10. 10. Uchwyy według zassc^. 9, znamienny tym, że kąt zawarty między bllską kr^£^\^^c^^i£ą stopki (13) a podłużną osią ucha (12) wynosi od 15° do 80°.
11. 11. Uchwyy według zas^z. 9 albo 10, tym, że wykonany jess z laminatu go się z dwóch materiałów polimerowych, przy czym jeden z nich ma temperaturę topnienia o przynajmniej 40°C wyższą niż temperatura topnienia drugiego materiału.
12. 12. Uchwyt według zastrz. 9, znamienny tym, że wykonany jest z laminatu składaaącego się z poliestru i polietylenu.
13. 13. Sposób otwiera nia pi^jj^rmnlka o pudeekowym zakończeniu, którego jeden kraniec uksztółtówany jest przez zagięcie do wewnątrz górnych części dwóch przeciwległych ścianek pojemnika, które tworzą poprzeczny grzbiet zamykający górny kraniec pojemnika, przy czym grzbiet utrzymywany jest w stanie zamkniętym przez zespojenie ze sobą stykających się powierzchni materiału ścianek w obszarze grzbietu, zaś pojemnik zaopatrzony jest w uchwyt do pociągania, w którym do zamknięcia grzbietowego pojemnika przykładana jest za pomocą uchwytu siła, rozrywająca przynajmniej część zamknięcia grzbietowego otwierając tym samym pojemnik i umożliwiając wydobycie jego zawartości, znamienny tym, że siłę przykłada się do uchwytu do pociągania (10), który zawiera zasadniczo płaski człon mający osiowo skierowane ucho (12), którego bliższy koniec (11) przystosowany jest do chwytania i pociągania przez użytkownika, zaś dalszy koniec zaopatrzony jest w stopki (13), wystające poprzecznie z obu stron ucha (12), za pomocą których uchwyt do pociągania (10) przymocowany jest do pojemnika (1), natomiast zarówno ucho (12) jak i stopki (13) leżą zasadniczo w jednej płaszczyźnie, gdy nie są przymocowane do pojemnika, ponadto uchwyt do pociągania (10) przymocowany jest,

    PL 194 877 B1 za pośrednictwem stopek (13), do zewnętrznej powierzchni pojemnika (1), na zamknięciu grzbietowym (2) lub w jego pobliżu, ponadto ucho (12) uchwytu posiada środek obrotu (D), wokół którego ucho (12) obraca się względem stopek (13) wskutek przyłożenia siły do bliższego końca (11) ucha (12) przy otwieraniu pojemnika, przy czym ten środek obrotu (D) znajduje się na osi podłużnej ucha (12), zasadniczo w linii z punktami przecięcia ucha (12) ze znajdującymi się w jego pobliżu krawędziami stopek (13), oraz tym, że stopki (13) przymocowane są do pojemnika (1) za pomocą środków mocowania, których obszary mocowania rozciągają się zasadniczo symetrycznie względem osi podłużnej ucha (12) na odległość (d) poza środek obrotu i na odległość (d') poniżej środka obrotu (D), przy czym stosunek d:d' wynosi od 10:1 do 1:10, przy czym zespolenie stykających się powierzchni suchej ścianki materiału (W) otwiera się na jednym końcu (U) grzbietowego zamknięcia (2), ewentualnie odgina się końce (W) grzbietowego zamknięcia (2) aby utworzyć grzbiet ustawiony w literę T lub Y, i przykłada się siłę do bliskiej części końcowej (11) uchwytu do pociągania (10), oddzielając od siebie stykające się powierzchnie mokrych ścianek (15) w obszarze grzbietowego zamknięcia (2).
14. 14. Sposób według zastrz. 13, tym. że zespolenie mokrych ścianek (15) w rze grzbietowego zamknięcia (2) rozdziela się na przecięciu (X) nogi (U) i szczytu (W) litery T ewentualnie Y grzbietowego zamknięcia (2).
15. 15. Sposób według zastrz. 13, znamienny tym, że zespdenie mokrych ścćanek w obszarze grzbietowego zamknięcia (2) rozdziela się w pobliżu uchwytu do pociągania (10) tworząc zamknięcie grzbietowe (2) mające kształt odwróconej litery Y, i przykłada się siłę do bliskiej części końcowej (11) uchwytu do pociągania (10), oddzielając od siebie stykające się powierzchnie mokrych ścianek (15) w obszarze grzbietowego zamknięcia na końcu (W) odwróconej litery Y.
16. 16. Sposób według zas^z. 15, znamienny tym, że ramiona ((W Htery Y są nachylone tak, że tworzą między sobą kąt od 120 do 180°.