PL193494B1 - Sposób i urządzenie do kopiowania zapisanego szeregu bitów z pierwszego położenia do drugiego położenia na nośniku dyskowym wielokrotnego zapisu - Google Patents

Abstract

1. Sposób kopiowania zapisanego szeregu bitów z pierwszego polozenia do drugiego po- lozenia na nosniku dyskowym wielokrotnego zapisu, znamienny tym, ze odczytuje sie dane wizyjne, zawierajace przynajmniej czesc seg- mentu zapisanego szeregu bitów kopiowanych i zapamietuje sie te dane wizyjne w buforze sciezki urzadzenia DVD, przenosi sie przy- najmniej czesc danych wizyjnych z bufora sciezki do bufora zapisu urzadzenia DVD i za- pisuje sie czesc danych wizyjnych z bufora zapisu do tego drugiego polozenia. PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób i urządzenie do kopiowania zapisanego szeregu bitów z pierwszego położenia do drugiego położenia na nośniku dyskowym wielokrotnego zapisu programów dźwiękowych i wizyjnych.

Znane są różne urządzenia do zapisu przez użytkowników programów wizyjnych i/lub programów dźwiękowych dla późniejszej prezentacji. Takie urządzenia to magnetofony, magnetowidy kasetowe, zapisywalne dyski kompaktowe i ostatnio uniwersalne dyski wideo DVD wielokrotnego zapisu, a także napędy dysków twardych i dyski magnetooptyczne.

Dysk DVD, który jest zapisywany tylko raz i stanowi pamięć tylko do odczytu, jest oznaczany DVD-R. Oznaczenie DVD-R jest także stosowane do techniki jednokrotnego zapisu lub jednokrotnego nagrania. Do zapisu, kasowania i powtórnego zapisu na dyskach DVD jest stosowanych szereg formatów oznaczanych DVD-RAM, DVD-RW i DVD+RW, stosowanych również do odpowiednich technik wielokrotnego zapisu.

Zależnie od standardu, który jest ostatecznie przyjęty, pewne schematy zapisu, stosowane do realizacji różnych udoskonalonych technik, odpowiadają wszystkim urządzeniom zgodnym z tym standardem, podczas gdy inne schematy zapisu mogą okazać się nieodpowiednie ze względu na niezgodność ze standardem. Zapis wykonany według niezgodnej udoskonalonej techniki nie może być jednak odtworzony w urządzeniu innego producenta, nawet jeżeli standardowe zapisy są w pełni zgodne i przenośne.

W wielu przypadkach prezentacje programów są zapisywane pod nieobecność widza i/lub słuchacza dla późniejszego przedstawienia, co jest to określane jako przesunięcie czasowe programu. W innych przypadkach program jest oglądany i/lub słuchany bez zapisywania i bez zainteresowania zapisem, jednak uwaga widza i/lub słuchacza zostaje przerwana, na przykład przez dzwonek telefonu lub nieoczekiwanego gościa. Jeżeli widz i/lub słuchacz ogląda na przykład program telewizyjny i ma kasetę z taśmą w magnetowidzie lub może szybko znaleźć i załadować taką kasetę, program może zostać zapisany. Jednak widz i/lub słuchacz nie mogą oglądać i/lub słuchać programu w całości i we właściwej sekwencji czasowej, aż do zakończenia zapisu, co trwa krótko lub długo, zależnie od długości programu.

Znana technika dysków DVD wielokrotnego zapisu jest ogólnie dostępna, jednak jest ograniczona do takich funkcji podstawowych, jak odtwarzanie, zapisywanie, szybkie przewijanie w przód i w tył oraz zatrzymanie. Dostępna jest także przerwa, lecz tylko jako odpowiednik operacji przerwy w technice VCR, na przykład przerwanie odtwarzania wstępnie zapisanego programu lub przerwanie zapisywania oglądanego programu dla wyeliminowania reklam z zapisu. W przeciwieństwie do komputerowych napędów dysków twardych, urządzenia DVD wielokrotnego zapisu mają istotną funkcję dodatkową, którą jest odtwarzanie wstępnie zapisanego dysku DVD.

Urządzenia DVD mają zwykle zdolność odczytu 1Xi zdolność zapisu 1X oraz maksymalną szybkość transmisji danych dla zapisu lub odtwarzania w przybliżeniu 11 megabitów/sekundę. Zatem podstawowym problemem przy wykonywaniu funkcji kopiowania dla celów wynalazku jest stosunkowo mała szybkość odczytu, a zwłaszcza zapisu danych na dysku DVD. Ta mała szybkość wynika głównie z własności zespołu mechanicznego standardowych urządzeń DVD i ograniczeń związanych z odczytem, a zwłaszcza zapisem danych na dysku optycznym.

Na przykład, zdolność dostępu przy dużej szybkości odczytu standardowych komputerowych napędów dysków twardych umożliwia odczytywanie danych z nieciągłych położeń na dysku magnetycznym, bez widocznego przerywania danych. W porównaniu z tym, przy stosunkowo mniejszej szybkości odczytu dysku DVD, strumień danych musi być umieszczony na dysku w przybliżeniu w sposób ciągły, aby uniknąć nieciągłości w odtwarzaniu nośnika wideo lub innego. Zatem funkcja kopiowania dysku DVD wymaga, aby dane były zapisane fizycznie we właściwym położeniu na dysku inie można po prostu polegać na wskaźnikach lub poleceniach skoków do fizycznie oddzielonych obszarów dysku.

Dla fizycznego kopiowania danych wizyjnych z jednego położenia na dysku do innego, jak to opisano powyżej, urządzenie DVD musi mieć pamięć o dostępie bezpośrednim RAM dla zapamiętania przesyłanych danych wizyjnych. W celu skutecznego wykonania tego zadania, pamięć RAM powinna być jak najbardziej dostępna. Jednak wprowadzenie dodatkowej pamięci RAM do urządzenia DVD zwiększa jego złożoność.

PL 193 494 B1

Technika DVD wielokrotnego zapisu zwykle stosuje kodery i dekodery MPEG-2 oraz wiele standardów związanych ze standardem kompresji obrazów wideo MPEG-2. Na przykład, standard DVD wymaga, aby zawartość wideo na dysku była podzielona na jednostki wideo VOBU, gdzie każda jednostka VOBU zwykle zawiera 0,4 do 1,0 sekund materiału prezentacyjnego. Każda jednostka VOBU rozpoczyna się pakietem nawigacyjnym NV_PCK lub NAV_PACK. Pakiet nawigacyjny zawiera wiele informacji nawigacyjnych, z których część jest bardzo przydatna dla trybów trikowych, które odnoszą się do dowolnego trybu pracy zapisywalnego nośnika dyskowego, innego niż standardowy tryb pracy. Takie tryby to na przykład tryb szybkiego przewijania w przód i w tył, przerwy itd.

Pakiet nawigacyjny zawiera informację sterującą prezentacją PCI i informację wyszukiwania danych DSI. Jednym przykładem jest wprowadzenie adresów początkowych dla wielu sąsiednich jednostek VOBU, co ułatwia skok do następnej jednostki VOBU w przód lub w tył albo dla szybszego trybu trikowego do drugiej jednostki VOBU w przód lub w tył albo do trzeciej itd. Innym przykładem jest wprowadzenie adresu końcowego dla pierwszych trzech obrazów odniesienia w jednostce VOBU. Jest to jedyna wskazówka dana w strukturze jednostki VOBU.

Każdy zestaw obiektów wideo VOBS zawiera wiele obiektów wideo, a każdy obiekt wideo zawiera wiele komórek. Każda komórka zawiera wiele jednostek VOBU, a każda jednostka VOBU, określająca zawartość wizyjną na dysku, zwykle zawiera 0,4 do 1,0 sekund materiału prezentacyjnego. Typowa jednostka VOBU w filmie komercyjnym zawiera 0,5 sekundy materiału prezentacyjnego, odpowiadającego jednej grupie obrazów GOP. Każda jednostka VOBU jest sekwencją pakietów w porządku zapisu, rozpoczyna się dokładnie jednym pakietem nawigacyjnym i obejmuje wszystkie następne rodzaje pakietów, w tym pakiet wideo V_PCK, pakiet dźwiękowy A_PCK i pakiet podobrazu SP_PCK.

Informacja wyszukiwania danych DSI pomaga dekoderowi odnaleźć obrazy odniesienia w jednostkach VOBU odpowiadających bieżącemu pakietowi nawigacyjnemu Nav_Pack. Informacja DSI pomaga także dekoderowi odnaleźć jednostki VOBU daleko w przyszłych lub przeszłych danych prezentacyjnych, odnoszące się do bieżącej jednostki VOBU. Jednostki VOBU w przeszłości, odnoszące się do bieżącej prezentacji jednostki VOBU, są określane w polach pakietu nawigacyjnego Nav_Pack, znanych jako informacja wsteczna BWDI. Jednostki VOBU w przyszłości, odnoszące się do bieżącej prezentacji jednostki VOBU, są określane w polach pakietu nawigacyjnego Nav_Pack, znanych jako informacja w przód FWDI. Jednym przykładem jest wprowadzenie adresów początkowych dla wielu sąsiednich jednostek VOBU, aż do +240 VOBU w kierunku w przód i -240 VOBU w kierunku w tył, co ułatwia przeskok do następnej jednostki VOBU w przód lub w tył albo dla szybszego trybu trikowego do drugiej jednostki VOBU w przód lub w tył względnie do trzeciej itd. Informacja sterująca prezentacją wideo, audio i podobrazu oraz informacja wyszukiwania danych są pięcioma składnikami strumienia bitów dysku DVD.

Znane jest z opisu europejskiego EP-A-0903743 urządzenie do edycji danych wizyjnych i czytelny dla komputera nośnik zapisu pamiętający program edycji. Podczas edycji wideo dane wizyjne są zapisywane w ciągłych obszarach o określonej z góry długości na dysku optycznym dla zapewnienia, aby odtwarzanie obrazów wideo nie było przerywane. Wykrywany jest pierwszy segment spośród wielu segmentów zapisanych na dysku optycznym, którego kolejny obszar na dysku optycznym jest krótszy niż określona z góry długość. Ponownie kodowane dane, które mają być odtwarzane albo bezpośrednio przed albo bezpośrednio po wykrytym pierwszym segmencie, są zapisywane za pierwszym segmentem. Jeżeli złożony, ciągły obszar pierwszego segmentu i ponownie kodowane dane są nadal poniżej określonej z góry długości, segment, który ma być odtwarzany po drugiej stronie ponownie kodowanych danych do pierwszego segmentu, jest zapisany na dysku optycznym dla umieszczenia go po drugiej stronie ponownie kodowanych danych, przez co zwiększa się ciągła długość obszaru zapisu poza określoną z góry długością. Stosuje się tutaj urządzenie edytujące jako odtwarzacz DVD, zawierające układ dostępu dysku mający bufor ścieżki, układ przetwarzania ECC i mechanizm napędowy dla dysku DVD-RAM przy sterowaniu przez układ sterowania. Przy zapisie na dysku DVD-RAM, układ dostępu dysku zapamiętuje odbierane edytowane zawartości VOB w buforze ścieżki i po wykonaniu przetwarzania EEC przez układ przetwarzania EEC, steruje mechanizmem napędowym dla kolejnego zapisu edytowanych wartości VOB na dysku DVD-RAM. Dla odczytu danych z dysku DVD-RAM, układ dostępu dysku steruje mechanizmem napędowym dla kolejnego odczytu edytowanych zawartości VOB z dysku DVD-RAM i po wykonaniu przetwarzania EEC przez układ przetwarzania EEC na tych zawartościach VOB, zapamiętuje wynik w buforze ścieżki. Zastosowana jest tylko jedna pojedyncza pamięć do zapisu na dysku DVD-RAM, mianowicie w buforze ścieżki.

PL 193 494 B1

Znany jest z opisu europejskiego EP-A-0987895 sposób i system zapisu informacji do kodowania i zapisu nowej informacji zapisywanej na dysku DVD-R/W, na którym jest już zakodowana i zapisana stara informacja oraz jest pobierany stary parametr kodowania, stosowany do kodowania starej informacji. Nowy parametr kodowania, stosowany do kodowania nowej informacji, jest ustalany tak, aby tworzyć ciągłość z pobieranym starym parametrem kodowania, a nowa informacja jest kodowana przy zastosowaniu ustalania nowego parametru kodowania i jest zapisywana. System ten zawiera bufor zapisu i bufor odtwarzania bez bezpośredniego połączenia pomiędzy nimi. Oba bufory mają połączenie z jednostką centralną CPU, jednak oba te połączenia są jednokierunkowe. Połączenia tego systemu umożliwiają tylko przesyłanie sygnału ilości danych z buforów do jednostki CPU.

Sposób według wynalazku charakteryzuje się tym, że odczytuje się dane wizyjne, zawierające przynajmniej część segmentu zapisanego szeregu bitów kopiowanych i zapamiętuje się te dane wizyjne w buforze ścieżki urządzenia DVD, przenosi się przynajmniej część danych wizyjnych z bufora ścieżki do bufora zapisu urządzenia DVD i zapisuje się część danych wizyjnych z bufora zapisu do tego drugiego położenia.

Korzystnie przenosi się dane bezpośrednio z bufora ścieżki do bufora zapisu.

Korzystnie przed etapem odczytu selektywnie znakuje się punkt początkowy i punkt końcowy segmentu oraz położenie, do którego ten segment jest kopiowany.

Korzystnie przed etapem zapisu dane przynajmniej jednego pakietu nawigacyjnego, pakietu wideo, pakietu audio i pakietu podobrazu modyfikuje się dla drugiego położenia.

Korzystnie co najmniej jedną z informacji VTSI i VMGI koryguje się na dysku zawierającym drugie położenie, po skopiowaniu segmentu do drugiego położenia.

Korzystnie porównuje się format wideo segmentu z formatem wideo strumienia bitów w drugim położeniu, przez co określa się, czy format wideo źródła jest taki sam.

Korzystnie przesyła się dane wizyjne w postaci niekodowanej z bufora ścieżki do bufora zapisu.

Urządzenie według wynalazku charakteryzuje się tym, że zawiera układ odczytu danych wizyjnych, zawierających przynajmniej część segmentu zapisanego szeregu bitów kopiowanych i pamiętania tych danych wizyjnych w buforze ścieżki urządzenia DVD, dołączony do układu przenoszenia przynajmniej części danych wizyjnych z bufora ścieżki do bufora zapisu urządzenia DVD; dołączonego do układu zapisu części danych wizyjnych z bufora zapisu do tego drugiego położenia.

Korzystnie urządzenie zawiera procesor sterujący do przenoszenia danych bezpośrednio z bufora ścieżki do bufora zapisu.

Korzystnie urządzenie zawiera układ selektywnego znakowania punktu początkowego i punktu końcowego segmentu oraz położenia kopiowana tego segmentu.

Korzystnie urządzenie zawiera układ korekcji danych przynajmniej jednego pakietu nawigacyjnego, pakietu wideo, pakietu audio i pakietu podobrazu, dla drugiego położenia.

Korzystnie urządzenie zawiera układ modyfikacji co najmniej jednej z informacji VTSI i VMGI na dysku zawierającym drugie położenie, po skopiowaniu segmentu do drugiego położenia.

Korzystnie urządzenie zawiera układ porównywania formatu wideo segmentu z formatem wideo strumienia bitów w drugim położeniu, dla określenia, czy format wideo źródła jest taki sam.

Korzystnie urządzenie zawiera procesor sterujący do przenoszenia danych wizyjnych z bufora ścieżki do bufora zapisu, bez kodowania danych wizyjnych.

Zaletą wynalazku jest zapewnienie ulepszonego kopiowania zapisanego szeregu bitów z pierwszego położenia do drugiego położenia na nośniku dyskowym wielokrotnego zapisu.

Przedmiot wynalazku jest pokazany w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia w schemacie blokowym urządzenie DVD wielokrotnego zapisu z jedną lub większą ilością cech operacyjnych według wynalazku, fig. 2 - wykres spiralnej ścieżki dysku DVD wielokrotnego zapisu, fig. 3 - schemat wyjaśniający organizację dysku wideo, fig. 4 (a) do 4 (d) - schematy wyjaśniające funkcję kopiowania według wynalazku i fig. 5 - sieć działań wyjaśniającą sposób kopiowania według wynalazku.

Figura 1 przedstawia urządzenie DVD 100 wielokrotnego zapisu do wykonywania różnych udoskonalonych funkcji operacyjnych według wynalazku, które wykorzystuje nośnik dyskowy 102 wielokrotnego zapisu. Nośnik dyskowy 102 wielokrotnego zapisu jest wykonany na przykład jako dysk DVD wielokrotnego zapisu, dysk twardy lub dysk magnetooptyczny MOD, taki jak minidysk. Urządzenia DVD 100 wielokrotnego zapisu są stosowane do wideo lub audio albo łącznie do wideo i audio.

Urządzenie DVD 100 wielokrotnego zapisu jest zdolne do zapisu i odczytu z nośnika dyskowego 102 i zawiera zespół mechaniczny 104, sekcję sterującą 120, tor przetwarzania wejściowego widePL 193 494 B1 o/audio 140 oraz tor przetwarzania wyjściowego wideo/audio 170. Przydział niektórych bloków jest wykonany dla wygody i nie jest krytyczny dla zrozumienia pracy urządzenia.

Zespół mechaniczny 104 zawiera silnik 106 dla obracania DVD 102 i zespół głowicy 108, który jest przystosowany do poruszania się nad wirującym dyskiem. Laser na zespole głowicy wypala plamki na spiralnej ścieżce na dysku albo oświetla plamki już wypalone na ścieżce dla zapisu i odtwarzania materiału stanowiącego program wideo i/lub audio. Dla zrozumienia wynalazku, jest nieistotne czy dysk jest zapisywany po jednej albo dwóch stronach, albo w przypadku zapisu dwustronnego, czy dwustronny zapis, albo późniejszy odczyt z dysku, jest dokonywany z tej samej strony dysku albo zobu stron. Głowica i silnik są sterowane przez serwomechanizm 110. Serwomechanizm 110 także odbiera Sygnał Odtwarzania danych odczytywany ze spiralnej ścieżki dysku 102 jako pierwszy sygnał wejściowy. Sygnał Odtwarzania jest także sygnałem wejściowym układu korekcji błędów 130, który może być traktowany jako część sekcji sterującej albo część toru przetwarzania wyjściowego wideo/audio.

Sekcja sterująca 120 zawiera centralną jednostkę sterującą (CPU) 122 i układ generujący dane nawigacyjne 126. Jednostka sterująca CPU 122 podaje pierwszy sygnał wejściowy do układu generującego dane nawigacyjne 126, a serwomechanizmu 110 dostarcza drugi sygnał wejściowy do układu generującego dane nawigacyjne 126. Serwomechanizm może także być traktowany jako część sekcji sterującej. Układ generujący dane nawigacyjne 126 podaje pierwszy sygnał wejściowy do multipleksera (MUX) 154, który tworzy część toru przetwarzania wejściowego wideo/audio 140. Sygnał wyjściowy MUX 154 jest sygnałem wejściowym układu kodowania korekcji błędów 128. Sygnał wyjściowy układu kodowania korekcji błędów 128 jest zapisywalnym sygnałem wejściowym podawany do głowicy 108, który będzie wypalany na spiralnej ścieżce dysku 102 przez laser.

CPU sterujące 122 także ma korzystnie dostęp do danych zawartych w buforze ścieżki 172 i buforze zapisywania 152 jak pokazano na fig. 1. CPU 122 może kasować, modyfikować, i ponownie formatować dane wideo pamiętane w buforze ścieżki 172 i buforze zapisywania 152 dla realizacji rozwiązania według wynalazku. Odpowiednie oprogramowanie albo oprogramowanie układowe jest umieszczone w pamięci dla konwencjonalnych operacji realizowanych przez CPU sterujące 122. Ponadto, programy dla realizowania udoskonalonych możliwości 134 są wprowadzone do CPU 122 sterującego, według wynalazku jak będzie w dalszym ciągu opisane bardziej szczegółowo.

Bufor sterowania 132 dla funkcji uaktywnianych przez widza wskazuje funkcje aktualnie dostępne, mianowicie odtwarzanie, zapisywanie, cofanie szybkie przewijanie wprzód, przerwa/odtwarzanie i stop. Przerwa jest odpowiednikiem operacji przerwy w VCR, na przykład ręcznego przerwania odtwarzania wstępnie zapisanego programu albo przerwania zapisania oglądanego programu dla wyeliminowania reklam z zapisu. Oddzielny bufor 136 jest wprowadzony dla odbierania poleceń dla realizacji rozwiązania według wynalazku, przedstawionego w tym opisie.

Tor przetwarzania wejściowego wideo/audio 140 jest układem przetwarzania sygnałów dla przekształcania konwencjonalnego sygnału telewizyjnego, na przykład NTSC albo PAL, w digitalizowany pakiet danych, na przykład MPEG-1 albo MPEG-2, dla zapisu cyfrowego przez urządzenie 100. Tor wejściowy 140 zawiera dekoder NTSC 142 i koder wideo, na przykład MPEG-1 albo MPEG-2, 144 dla wideo i zawiera konwerter analogowo cyfrowy (A/D) audio 146 i koder audio, na przykład MPEG-1 albo MPEG-2, 148. Digitalizowane sygnały są łączone w multiplekserze 150 i pamiętane w buforze zapisu 152, aż do utworzenia całego zapisu. Gdy każdy pakiet jest utworzony, każdy pakiet jest łączony z wyjściem układu generującego dane nawigacyjne w MUX 154 i przesyłany do układu kodowania korekcji błędów 128. Układ kodowania korekcji błędów 128 może także być uważany za część toru wejściowego 140.

W praktyce, najmniejszym adresowalnym elementem na spiralnej ścieżce DVD jest ECC (kod korekcji błędów) blok 16 sektorów, gdzie każdy sektor zawiera 2048 bajtów danych użytkownika. Grupa jest liczbą całkowitą bloków EEC, na przykład 12. Każda grupa bloków reprezentuje w przybliżeniu 0.5 sekund łączonego materiału programowego wideo i audio. Liniowa przestrzeń wzdłuż spiralnej ścieżki potrzebna do zapisania grupy bloków EEC, na przykład 192 sektorów, jest określona w tym opisie jako segment spiralnej ścieżki. W związku z tym, może się okazać, że bufor zapisu powinien być wystarczająco duży, aby zapamiętać jeden segment danych. Jeden segment danych może odpowiadać, na przykład, w przybliżeniu 0.5 sekundy materiału programowego wideo i audio.

Tor przetwarzania wyjściowego 170 zawiera blok korekcji błędów 130 i bufor ścieżki, albo bufor wyjściowy, 172, w którym dane odczytane z dysku są gromadzone w pakietach dla dalszego przetwarzania. Pakiety są przetwarzane przez układ warunkowego dostępu 174 który steruje propagacją pa6

PL 193 494 B1 kietów przez demultiplekser 176 i do odpowiednich torów dla przetwarzania wideo i audio. W związku z tym, może się okazać, że bufor toru 172 powinien być wystarczająco duży, aby zapamiętać jeden segment danych, także odpowiadający w przybliżeniu 0.5 sekundy materiału programowego wideo i audio.

Wideo jest dekodowane przez dekoder 178, na przykład z MPEG-1 albo MPEG-2, i kodowane jako konwencjonalny sygnał telewizyjny, na przykład NTSC albo PAL. Audio jest dekodowane przez układ 182, na przykład z MPEG-1 albo MPEG-2, i przekształcane do postaci analogowej przez konwerter cyfrowo analogowy (D/A) audio 184. Można uznać, że tor przetwarzania wyjściowego 170 zawiera, jak podano, układ korekcji błędów 130.

Nośniki DVD

Dla zilustrowania rozwiązania według wynalazku, materiał programowy może być zapisany na DVD do wielokrotnego zapisywania i odtworzony z DVD do wielokrotnego zapisywania. DVD do wielokrotnego zapisywania 10 pokazany na fig. 2 jest odpowiedni do zastosowania jako dysk 102 w urządzeniu 100. Dysk 10 jest utworzony przez płaski, okrągły człon z tworzywa sztucznego podobny do płytki 12 mający otwór 14 w środku. Kierunek zapisu na ścieżce jest typowo na zewnątrz wzdłuż spiralnej ścieżki 16, od części spirali o mniejszym promieniu do części spirali o większym promieniu. Kilka serii trzech grubych kropek (_ _ _) oznacza części ścieżki nie pokazane na rysunku. Początek spiralnej ścieżki znajduje się blisko otworu 14, i jest oznaczony kwadratem 18. Koniec spirali znajduje się blisko obrzeża, i jest oznaczony rombem 20. Fachowcy ogólnie akceptują oznaczenie początku i końca spirali jak podano. Pewne korzystne możliwości według wynalazku wykorzystują zapis do tyłu, to znaczy, od części spirali o większym promieniu do części spirali o mniejszym promieniu. Ścieżka może także mieć odchylenia boczne, nie pokazane na rysunku, dla umieszczenia oznaczenia typu nośnika. Z powodu trudności z przedstawieniem skali tylko części ścieżki 16 są pokazane, i są one pokazane w bardzo powiększonej skali.

Każda prawie kolista, promieniowo koncentryczna sekcja spirali jest czasem nazywana ścieżką, ale to określenie nie jest powszechnie akceptowane jako mające specjalne znaczenie. W CD-ROM, na przykład, termin ścieżka jest także używany, gdzie odnosi się do części spiralnej ścieżki, która zawiera pojedynczą piosenkę, albo inne wybrane elementy, i to samo może albo nie może stać się typowe dla DVD.

Jest często konieczny skok do tyłu o jeden obrót ścieżki podczas pracy, ponieważ prędkość obrotowa dysku jest większa niż potrzebna. Jest to typowa technika zrozumiała dla fachowców.

Jak pokazano na fig. 3, każdy DVD zawiera program i zestaw informacji tytułowych wideo (VTS) 28. VTS zawiera zestaw informacji tytułowych wideo (VTSI) 27, opcjonalny zestaw obiektów wideo dla menu 29, jeden albo więcej VOBS dla tytułu 30, które zawierają rzeczywistą zawartość tytułu i kopię zapasową VTS1 31. Każdy VOBS 30 zawiera wiele obiektów wideo 32. Każdy obiekt wideo 32 zawiera wiele komórek 34. Każda komórka zawiera wiele VOBU 36. Każda VOBU 36 w której znajduje się zawartość wideo na dysku, typowo zawiera 0.4 to 1.0 sekund materiału prezentacyjnego. Każda VOBU 36 jest sekwencją pakietów 38 w kolejności zapisu. Każda VOBU zaczyna się dokładnie jednym pakietem nawigacyjnym i może obejmować wszystkie następne rodzaje pakietów, w tym pakiety wideo (V_PCK), pakiety audio (A_PCK) i pakiety podobrazu (SP_PCK).

VTS1 28 zawiera dane sterujące w tym adresy startowy i końcowy dla wszystkich komórek 34 i jednostek wideo 36. VTS1 może także zawierać polecenia skoku gdzie należy, dla przejścia z jednej VOBU do innej, albo z jednej komórki do innej. Fachowcy będą zaznajomieni z takimi poleceniami skoku ponieważ są one określone w specyfikacji DVD. Polecenie skoku zapewnia ciągłość odtwarzania programu i bezpośredni odczyt danych zlokalizowanych w rozmaitych miejscach na dysku.

Rozmaite modyfikacje urządzenia pokazanego na fig. 1 i dysku pokazanego na fig. 2 mogą być wprowadzone przy realizacji udoskonalonych możliwości operacyjnych przedstawionych w tym opisie wynalazku. Jest korzystne, że udoskonalone możliwości przedstawione w tym opisie mogą być stosowane do innych rodzajów nośników dyskowych i urządzeń do odtwarzania i zapisywania nośników dyskowych.

Obowiązujący strumień programu DVD jest podzielony na jednostki prezentacyjne znane jako VOBU. Każda VOBU jest oznaczona przez swój pierwszy pakiet będący pakietem nawigacyjnym (Nav_Pack), a pozostałe pakiety stanowią związane pakiety wideo, audio, i danych przedstawiających użytkownika. Nav_Pack zawiera informację sterującą prezentacją jak również informację dla wyszukiwania danych. Informacja dla wyszukiwania danych jest przydatna w realizacji trybów trikowych odtwarzania, to znaczy, trybów innych niż normalne odtwarzanie stop i przerwa. Jednym aspektem inPL 193 494 B1 formacji dla wyszukiwania danych (DSI) jest to że pomaga dekoderowi znaleźć obrazy odniesienia wVOBU odpowiadające bieżącemu Nav_Pack. Innym aspektem DSI jest to że pomaga dekoderowi znaleźć VOBU daleko w przyszłości albo przeszłości prezentacji, odnoszące się do bieżącego VOBU. VOBU w przeszłości odnoszące się do bieżącego VOBU prezentacji są określane w polach Nav_Pack jako BWDI (informacja wsteczna). VOBU w przyszłości odnoszące się do bieżącego VOBU prezentacji są określane w polach Nav Pack jako FWDI (informacja w przód).

Kopiowanie, Możliwości Edytowania Zapisywalnego DVD

Zapisywalne DVD musi mieć pewne możliwości edycyjne aby umożliwić użytkownikowi wykonanie własnych domowych wideo, takich jak ślub, przyjęcie urodzinowe, itd. Użytkownicy mogą chcieć kopiować części zapisanego wideo dla wykorzystania w innych prezentacjach wideo. W tym celu funkcja KOPIOWANIE jest według wynalazku wprowadzona do urządzenia zapisującego DVD. Funkcja KOPIOWANIE jest używana do kopiowania segmentu albo na tym samym dysku albo z dysku na inny dysk. Ta funkcja daje możliwość edytowania strumienia bitów na dysku DVD do wielokrotnego zapisywania. Funkcja kopiowania jest bardzo przydatna jako osobisty wygaszacz ekranu, do fotokopiowania i innych.

Ze względu na stosunkowo powolny dostęp dla odczytu i zapisu danych na DVD, nie jest praktyczne poleganie na wskaźnikach albo poleceniach skoków do bezpośredniego odczytu danych z fizycznie oddzielonych obszarów dysku. Takie skoki spowodują nieciągłości w odtwarzaniu wideo. Zamiast tego, kopiowanie wymaga, aby dane były fizycznie zapisane w nowym położeniu na dysku jeżeli jest pożądana ciągła prezentacja. Aby skutecznie zrealizować to zadanie, jest pomocne posiadanie możliwie dużo dostępnej RAM dla zapamiętania danych, które mają być skopiowane, bez zwiększania kosztu urządzenia DVD.

Według wynalazku, powyższy problem jest rozwiązany przez zaprojektowanie urządzenia rejestrującego DVD, jak pokazano na fig. 1 tak, że CPU sterująca 122 może mieć dostęp zarówno do bufora zapisu 152 jak i bufora ścieżki 172 (określane także jako odtwarzanie przez odczyt bufora). Rozmiary bufora zapisu 152 i bufora ścieżki 172 są stosunkowo małe w porównaniu z dużą ilością danych wideo na dysku. Na przykład typowe urządzenie DVD może mieć tylko 128 Mbitów RAM, która jest używana jako bufor ścieżki i bufor zapisu. Jednakże, jeżeli polecenie kopiowania nie musi być realizowane w czasie rzeczywistym, to ta minimalna ilość pamięci może być wystarczająca dla umożliwienia realizacji kopiowania bez dodatkowych istotnych kosztów sprzętowych.

Figura 5 jest siecią działań ilustrującą proces realizacji kopiowania DVD według wynalazku. Dla realizacji edycji, przycisk EDYCJA może być wprowadzony do zdalnego urządzenia sterującego. Gdy przycisk EDYCJA jest przyciśnięty, jest to wykryte w etapie 502. W odpowiedzi na to, ekran 70 może być wyświetlony w etapie 504 z tytułem EDYCJA i pewnymi albo wszystkimi funkcjami edycyjnymi, takimi jak KASOWANIE, KOPIOWANIE, PRZYWRACANIE, itd. jak pokazano na fig. 4(a). Ekran może być wyświetlony na urządzeniu wyświetlającym zintegrowanym z urządzeniem DVD albo na związanym monitorze wideo, na którym DVD przedstawia prezentacje wideo.

Funkcja KOPIOWANIE wymaga znakowania segmentu, który będzie skopiowany i wskazanie położenia na dysku, gdzie segment ma być wprowadzony. W jednym przykładzie wykonania wynalazku, jeżeli przycisk KOPIOWANIE 71 jest wybrany w etapie 506, to użytkownik jest proszony w etapie 508 o wprowadzenie znacznika 72, 74 na początku i na końcu segmentu, który będzie skopiowany, jak pokazano na fig. 4 (b). W etapie 508 użytkownik także korzystnie uzyskuje podpowiedź dla wskazania położenia, gdzie skopiowany segment ma być wprowadzony. Znakowanie może być wykonane przy zastosowaniu odpowiedniej metody, która zapewnia pewne i dokładne oznaczenie miejsc gdzie segment zaczyna się i kończy. W korzystnym przykładzie wykonania wynalazku, znakowanie może być wykonane przez zapamiętanie w pamięci położenia związanej ze sterującą CPU 122, numeru sektora dysku albo adresu identyfikującego początek VOBU 36. Jednakże, dokładny tryb znakowanie nie jest krytyczny i inna odpowiednia metoda może być wybrana w tym celu. Tryb trikowy może być używany dla umożliwienia użytkownikowi przeglądania programu, dla oznakowania punktów początku i końca.

Figura 4(d) pokazuje strumień bitów przedstawiający segment 73 który został oznaczony przez użytkownika w etapie 508 jako przeznaczony do skopiowania. Po zaznaczeniu segmentu 73, ekran (nie pokazany) może być wyświetlony dla umożliwienia potwierdzenia edycji. Jeżeli edycja jest potwierdzona, Tablica KOPIOWANIE 80 jest tworzona w etapie 510 który może być używany według wynalazku dla realizacji funkcji KOPIOWANIE. W korzystnym przykładzie wykonania wynalazku, informacja dotycząca segmentu 73, który ma być skopiowany może być zapamiętana w pamięci w tablicy KOPIOWANIE, jak pokazano na fig. 4 (c). Tablica KOPIOWANIE 80 może zawierać segment

PL 193 494 B1 identyfikacji nazwy 82, adres startowy skopiowanego segmentu 84 i adres końcowy skopiowanego segmentu 86.

Podczas kopiowania, CPU sterująca 122 powoduje, że stosunkowo małe części segmentu 73 są odczytywane z DVD 102 w etapie 514 i pamiętane w buforze ścieżki 172. Części danych odczytywanych z dysku są korzystnie wybrane, tak, że w przybliżeniu wypełniają one RAM bufora ścieżki 172. Zawartość bufora ścieżki 172 może być następnie przenoszona do bufora zapisu 152 w etapie 516. Zawartość bufora ścieżki jest następnie fizycznie zapisana, w etapie 518, do nowego położenia na DVD 102. Gdy CPU określi, że większość zawartości bufora zapisu 152 została przeniesiona do DVD 102, to w etapie 520 CPU może polecić urządzeniu DVD 100 odczytanie dodatkowej części segmentu 73. W etapie 512, CPU określa czy cały segment 73 został skopiowany z dysku do bufora ścieżki. Jeżeli nie, proces kontynuuje się jak pokazano w etapach 514 do 520. Jednakże, w etapie 512, jeżeli cała zawartość segmentu jest określona jako skopiowana do nowego położenia na dysku to proces jest kończony w etapie 522.

Odnosząc się ponownie do fig. 1, pewne urządzenia DVD 100 mogą zawierać pamięć błyskową 145. Taka pamięć jest używana do realizacji pewnych operacji takich jak ładowanie danych internetowych albo plików MP3. Na przykład, pamięć błyskowa dla plików MP3 może mieć rozmiar 32 Megabajtów albo 64 Megabajtów. Tak więc, w alternatywnym przykładzie wykonania rozwiązania według wynalazku, problem kopiowania może także być rozwiązany przy minimalnym dodatkowym wydatku przez zastosowanie takiej pamięci błyskowej do pamiętania segmentu danych wideo 73, który ma być skopiowany. Chociaż nie koniecznie tak szybka jak konwencjonalna szybka pamięć RAM, taka pamięć błyskowa 145 może niemniej jednak być używana jako odpowiedni bufor wideo, zwłaszcza jeżeli funkcja kopiowania nie musi być zrealizowana w czasie rzeczywistym.

Jeżeli pamięć błyskowa jest używana, segment 73 może być dzielony na kilka części jak opisano powyżej, i każda część może być trzymana w pamięci błyskowej. Dane pomiędzy adresem startowym i adresem końcowym są wczytywane do pamięci błyskowej i następnie zapisywane do nowego położenia na dysku, aż do skopiowania wszystkich danych. Następnie tablica KOPIOWANIE jest odrzucana.

W korzystnym przykładzie wykonania wynalazku, dane dotyczące praw autorskich i rozmiaru wychodzącego obrazu są adresowane jako część procesu kopiowania. Jeżeli materiał programowy jest objęty prawami autorskimi, ostrzeżenie może być wyświetlone i proces kopiowania może być zakończony. Jeżeli rozmiar obrazu i format wideo źródła wideo są inne niż miejsca przeznaczenia, ostrzeżenie może być wyświetlone i proces kopiowania może być zakończony przez użytkownika. Etapy weryfikacji praw autorskich i formatu wideo są korzystnie realizowane przed utworzeniem tablicy Kopiowanie 80. Jednakże, wynalazek nie jest w tym zakresie ograniczony.

Podczas procesu kopiowania, może okazać się konieczna zmiana jednego lub więcej pakietów nawigacyjnych, pakietów wideo, pakietów audio i pakietów podobrazu. Takie zmiany są konieczne, gdy informacje w nich zawarte są korygowane w odniesieniu do nowego położenia segmentu 73 na dysku. W tym celu, jest zrozumiałe, że wprowadzenie segmentu 73 w strumień bitów może w pewnych przypadkach wymagać przesunięcia istniejących danych związanych z prezentacją wideo, dla zachowania ciągłości odtwarzania. Na przykład, gdy segment 73 jest wprowadzony w środku prezentacji wideo, dane wideo w strumieniu bitów znajdujące się za wprowadzanym punktem będą musiały być przesunięte dla zrobienia miejsca dla nowych danych.

Podobnie, fachowcy łatwo zauważą, że gdy proces kopiowania jest zakończony, może okazać się konieczna zmiana komórki informacji, VTSI, VMGI i danych dotyczących rozmiaru dysku.

Claims (14)

1. Sposób kopiowania zapisanego szeregu bitów z pierwszego położenia do drugiego położenia na nośniku dyskowym wielokrotnego zapisu, znamienny tym, że odczytuje się dane wizyjne, zawierające przynajmniej część segmentu zapisanego szeregu bitów kopiowanych i zapamiętuje się te dane wizyjne w buforze ścieżki urządzenia DVD, przenosi się przynajmniej część danych wizyjnych z bufora ścieżki do bufora zapisu urządzenia DVD i zapisuje się część danych wizyjnych z bufora zapisu do tego drugiego położenia.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przenosi się dane bezpośrednio z bufora ścieżki do bufora zapisu.

PL 193 494 B1

3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przed etapem odczytu selektywnie znakuje się punkt początkowy i punkt końcowy segmentu oraz położenie, do którego ten segment jest kopiowany.

4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przed etapem zapisu dane przynajmniej jednego pakietu nawigacyjnego, pakietu wideo, pakietu audio i pakietu podobrazu modyfikuje się dla drugiego położenia.

5. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że co najmniej jedną z informacji VTSI i VMGI koryguje się na dysku zawierającym drugie położenie, po skopiowaniu segmentu do drugiego położenia.

6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że porównuje się format wideo segmentu z formatem wideo strumienia bitów w drugim położeniu, przez co określa się, czy format wideo źródła jest taki sam.

7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przesyła się dane wizyjne w postaci niekodowanej z bufora ścieżki do bufora zapisu.

8. Urządzenie do kopiowania zapisanego szeregu bitów z pierwszego położenia do drugiego położenia na nośniku dyskowym wielokrotnego zapisu, znamienne tym, że zawiera układ odczytu danych wizyjnych, zawierających przynajmniej część segmentu zapisanego szeregu bitów kopiowanych i pamiętania tych danych wizyjnych w buforze ścieżki urządzenia DVD, dołączony do układu przenoszenia przynajmniej części danych wizyjnych z bufora ścieżki do bufora zapisu urządzenia DVD, dołączonego do układu zapisu części danych wizyjnych z bufora zapisu do tego drugiego położenia.

9. Urządzenie według zastrz. 8, znamienne tym, że zawiera procesor sterujący do przenoszenia danych bezpośrednio z bufora ścieżki do bufora zapisu.

10. Urządzenie według zastrz. 8, znamienne tym, że zawiera układ selektywnego znakowania punktu początkowego i punktu końcowego segmentu oraz położenia kopiowania tego segmentu.

11. Urządzenie według zastrz. 8, znamienne tym, że zawiera układ korekcji danych przynajmniej jednego pakietu nawigacyjnego, pakietu wideo, pakietu audio i pakietu podobrazu, dla drugiego położenia.

12. Urządzenie według zastrz. 11, znamienne tym, że zawiera układ modyfikacji co najmniej jednej z informacji VTSI i VMGI na dysku zawierającym drugie położenie, po skopiowaniu segmentu do drugiego położenia.

13. Urządzenie według zastrz. 8, znamienne tym, że zawiera układ porównywania formatu wideo segmentu z formatem wideo strumienia bitów w drugim położeniu, dla określenia, czy format wideo źródła jest taki sam.

14. Urządzenie według zastrz. 8, znamienne tym, że zawiera procesor sterujący do przenoszenia danych wizyjnych z bufora ścieżki do bufora zapisu, bez kodowania danych wizyjnych.