PL192007B1 - Śruba z gwintem samonacinającym - Google Patents

Abstract

1. Sruba z gwintem samonacinajacym, ksztaltowana walcowaniem na zimno i prze- znaczona do wkrecania w tworzywo sztuczne, w której gwincie zwoje gwintu sa w przekroju uksztaltowane w przyblizeniu podobnie do ostrza noza z katem zewnetrznym powierzchni nosnych wynoszacym w przyblizeniu 30°, znamienna tym, ze powierzchnia nosna (6, 8; 11/13, 14/15; 17/18) zwojów (3) gwintu w przyblizeniu w srodkowej jednej trzeciej ma zalamanie (5, 16) do wewnatrz i tworzy przyle- gajacy bezposrednio do kata zewnetrznego (a) kat wewnetrzny (ß) miedzy zalamaniem (5, 16) a podstawa (7) gwintu, przy czym kat we- wnetrzny (ß) powierzchni nosnych jest w zasa- dzie równy 1/3 kata zewnetrznego (a) po- wierzchni nosnych lub wiekszy. PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest śruba z gwintem samonacinającym, kształtowana walcowaniem na zimno i przeznaczona do wkręcania w tworzywo sztuczne, w której gwincie zwoje gwintu w przekroju ukształtowane są w przybliżeniu w kształcie ostrza noża.

Tego rodzaju śruby są szeroko stosowane. Dla przykładu można odesłać do niemieckiego opisu patentowego nr DE-PS 27 54 870. Przy wkręcaniu tego rodzaju śruby w tworzywo sztuczne jest ono wypierane przez wchodzące zwoje gwintu, w związku z czym w przekroju gwintu musi pozostawać odpowiednia wolna przestrzeń, zwłaszcza odstęp między otworem, w który wchodzi śruba, a średnicą rdzenia śruby. W przypadku znanej śruby realizuje się to dodatkowo w ten sposób, że podstawa gwintu ma pewne zwężenie. Oznacza to, że wypierane przez gwint tworzywo sztuczne musi przebyć drogę od obszaru wnikania w tworzywo zwoju gwintu do podstawy gwintu. Wyparte tworzywo sztuczne traci przy tym bezpośrednie wąskie połączenie z nie wypieranym materiałem, w związku z czym obniża się jego zdolność powiększania siły wyciągającej.

Przez siłę wyciągającą należy rozumieć taką siłę, która potrzebna jest do wyrwania wkręconej śruby.

Poza tym z europejskiego opisu patentowego nr EP-PS 133 773 znana jest śruba z gwintem samonacinającym do wkręcania w tworzywo sztuczne, w przypadku której dla podwyższenia momentu luzowania w przekroju osiowym jedna strona każdej z powierzchni nośnych gwintu jest prostoliniowa, a druga ma pewne załamanie na zewnątrz. Dzięki takiemu ukształtowaniu gwintu przy wypieraniu tworzywa sztucznego nie może występować przeciwdziałanie utracie połączenia między tworzywem wypartym a nie wypartym. Ponadto w europejskim opisie patentowym nr EP- PS 476 831 przedstawiono również niesymetryczne ukształtowanie gwintu śruby z gwintem samonacinającym do wkręcania w tworzywo sztuczne, przy czym ukształtowanie to zapewnia, że zwoje gwintu w ich przekroju osiowym po jednej stronie są ukształtowane prostoliniowo, a po drugiej stronie łukiem wchodzą w podstawę gwintu, w wyniku czego w obszarze łuku kąt zbocza gwintu w sposób ciągły się zwiększa. Wskutek tego ma ulec poprawie wypieranie tworzywa sztucznego tak, że powiększy się siła wyciągająca.

Dodatkowo, w niemieckim dokumencie nr DE-GBM 79 25 469 opisano zaopatrzony w gwint kołek spawalniczy, w którym gwint służy do nasadzenia, pod naciskiem, na ten kołek przedmiotu obrabianego zaopatrzonego w otwór i do jego unieruchomienia w wyniku tego, że wierzchołki gwintu o ostrych krawędziach są wciskane w materiał przedmiotu obrabianego powodując jego unieruchomienie przeciw sile wyciągającej. Ostrość krawędzi gwintu w przypadku tego znanego kołka spawalniczego jest powodowana przez to, że z boku do wierzchołka gwintu przylega obwodowa faza, która ostrą krawędzią przechodzi w powierzchnię nośną gwintu. Przy tym w sposób wymuszony otrzymuje się u wierzchołka gwintu szczególnie duży kąt powierzchni nośnej wynoszący około 75°. Gwint według tego ukształtowania znanego kołka spawalniczego nie nadaje się jednak do śruby z gwintem samonacinającym przeznaczonej do wkręcania w tworzywo sztuczne, ponieważ śruby do wkręcania w tworzywo sztuczne tylko wtedy zapewniają odpowiednio dużą głębokość wnikania zwojów gwintu, kiedy zwoje gwintu w przekroju mają kształt podobny do ostrza noża (patrz wymieniony powyżej opis DE-PS 27 54 870).

Podobny do przedstawionego w opisie nr DE-GBM 79 25 469 kształt gwintu śruby do drewna przedstawiono w europejskim zgłoszeniu patentowym nr EP 102 605, jednak bez ostrej krawędzi na wierzchołku, a zatem nie mający żadnych właściwości, które mogłyby zapewnić jego przydatność do wkręcania w tworzywo sztuczne.

Celem wynalazku jest opracowanie konstrukcji śruby z samonacinającym gwintem ukształtowanym przez walcowanie na zimno, z przekrojem osiowym zwojów o takim kształcie, który umożliwiałby szczególnie korzystny wpływ tworzywa sztucznego wypieranego podczas wkręcania śruby w tworzywo sztuczne.

Śruba z gwintem samonacinającym, kształtowana walcowaniem na zimno i przeznaczona do wkręcania w tworzywo sztuczne, w której gwincie zwoje gwintu są w przekroju ukształtowane w przybliżeniu podobnie do ostrza noża z kątem zewnętrznym powierzchni nośnych wynoszącym w przybliżeniu 30°, według wynalazku charakteryzuje się tym, że powierzchnia nośna zwojów gwintu w przybliżeniu w środkowej jednej trzeciej ma załamanie do wewnątrz i tworzy przylegający bezpośrednio do kąta zewnętrznego kąt wewnętrzny między załamaniem a podstawą gwintu, przy czym kąt wewnętrzny powierzchni nośnych jest w zasadzie równy 1/3 kąta zewnętrznego powierzchni nośnych lub większy.

PL 192 007 B1

Korzystnie, załamanie znajduje się tylko na jednej powierzchni nośnej zwoju gwintu.

Korzystnie, załamanie znajduje się na każdej z obu powierzchni nośnych zwoju gwintu.

Korzystnie, kąt zewnętrzny powierzchni nośnych w przekroju osiowym ogranicza zwoje gwintu symetrycznie lub niesymetrycznie.

Korzystnie, powierzchnie nośne w obszarze kąta wewnętrznego w przekroju osiowym przebiegają prostoliniowo.

Korzystnie, powierzchnie nośne w obszarze kąta wewnętrznego w przekroju osiowym odchodzą od załamania jako wklęśle zakrzywione.

Korzystnie, kąt wewnętrzny powierzchni nośnych w przekroju osiowym ogranicza zwoje gwintu symetrycznie lub niesymetrycznie.

Korzystnie, powierzchnie nośne w obszarze stopy gwintu przechodzą, przy powiększeniu kąta wewnętrznego powierzchni nośnych, w podstawę gwintu jako rozszerzenie stopy gwintu.

Korzystnie, rozszerzenie tworzy kąt między powierzchniami nośnymi, średnio, większy od kąta zewnętrznego.

Korzystnie, rozszerzenie w przekroju osiowym przebiega prostoliniowo.

Korzystnie, rozszerzenie w przekroju osiowym przebiega jako wklęśle zakrzywione.

Korzystnie, powierzchnie nośne zwojów gwintu w przybliżeniu pośrodku mają załamanie do wewnątrz.

Korzystnie, zwój względnie zwoje gwintu z załamaniem rozciągają się tylko na części gwintu śruby.

W związku z występowaniem załamań do wewnątrz powierzchni nośnych zwojów gwintu, materiał wypierany przez te zwoje gwintu jest pchany do obszaru kąta wewnętrznego powierzchni nośnych, przy czym ten obszar w wyniku załamań skierowanych do wewnątrz i przez to sięgającej stosunkowo daleko w kierunku na zewnętrz wolnej przestrzeni przylega bezpośrednio do wypieranego tworzywa sztucznego, które przy tym wystaje ze ścianki otworu bez spiętrzenia materiału, tak że wypierany materiał tworzywa sztucznego dzięki krótkim drogom przemieszczania rozgrzewa się tylko w stopniu minimalnym i pozostaje w ścisłym połączeniu z niewypartym, a więc nienaruszonym materiałem. Dzięki temu ten w znacznym stopniu zachowujący swoje właściwości wyparty materiał w obszarze kąta wewnętrznego może przeciwdziałać sile wyciągającej i przyczynia się znacznie do zwiększenia obciążalności danego połączenia śrubowego.

Możliwe jest stosowanie załamania każdorazowo tylko na jednej powierzchni nośnej zwoju gwintu, przy czym więc załamanie jest umieszczone w sposób ciągły jednostronnie na całym gwincie. Można stosować też załamanie na obu połówkach powierzchni nośnej jednego zwoju gwintu. Rozmieszczenie załamania na tylko jednej powierzchni nośnej zależy od tworzywa sztucznego, w który ma być wkręcona dana śruba. Kiedy chodzi o wrażliwy na ciepło materiał z tworzywa sztucznego, to korzystne jest rozmieszczenie załamania na tej powierzchni nośnej, która zwrócona jest w stronę łba śruby (tylnej powierzchni nośnej). W tym przypadku osiąga się odkształcenie tworzywa sztucznego przede wszystkim po tej stronie tylnej powierzchni nośnej, na której odkształcone tworzywo sztuczne wpływa w daną przez załamanie wolną przestrzeń, tak że do przejmowania sił działających na śrubę służy w dużej mierze nie rozgrzane tworzywo sztuczne na zwróconej w stronę łba śruby powierzchni nośnej (powierzchni nośnej obciążonej). Jeżeli natomiast chodzi o tworzywo sztuczne odporne na temperaturę (jak zwłaszcza w przypadku materiału zbrojonego włóknem szklanym) to korzystnie umieszcza się załamanie na powierzchni nośnej obciążonej, ponieważ w tym przypadku przy wkręcaniu śruby tworzywo sztuczne gromadzi się w znacznym zakresie przed tą powierzchnią obciążoną, które to tworzywo wówczas, wskutek swej ilości i ewentualnie wskutek wzmocnienia przez jego napełniacz, szczególnie dobrze znosi obciążenie pochodzące od śruby.

Kąt zewnętrzny powierzchni nośnych może w przekroju osiowym ograniczać zwoje gwintu symetrycznie lub niesymetrycznie. Symetryczne ograniczenie ułatwia wytwarzanie niezbędnych do walcowania na zimno szczęk walcowniczych, natomiast niesymetryczne ograniczenie daje w przypadku materiałów z tworzyw sztucznych podwyższenie sił wyciągających.

Ukształtowanie powierzchni nośnych w obszarze ich wewnętrznego kąta może być dobrane tak, że powierzchnie nośne w przekroju osiowym odchodzą od załamania prostoliniowo lub jako wklęśle zakrzywione. Dobór tego ukształtowania zależy od tworzywa sztucznego, w które śruba ma być wkręcana.

PL 192 007B1

Również w przypadku kształtowania kąta wewnętrznego zwojów gwintu możliwe jest jego ograniczenie symetryczne lub niesymetryczne. Dobór tego ograniczenia zależy również w znacznym stopniu od tworzywa sztucznego, w które śruba ma być wkręcana.

Dla zwiększenia stabilności zwojów gwintu i poprawienia przepływu materiału przy wytwarzaniu śruby metodą walcowania na zimno korzystne jest, jeśli śruba jest ukształtowana tak, że powierzchnie nośne w obszarze stopy gwintu przy zwiększeniu kąta wewnętrznego powierzchni nośnych przechodzą w podstawę gwintu jako rozszerzenie stopy gwintu. Rozszerzenie to przy tym tworzy kąt powierzchni nośnych, średnio, większy od kąta zewnętrznego powierzchni nośnych. Przy tym rozszerzenie w przekroju osiowym może przebiegać prostoliniowo, jednak możliwe jest również wykonanie rozszerzenia jako wklęśle zakrzywionego w przekroju osiowym.

Celowe jest, aby ukształtowanie śruby i tworzywo sztuczne, jak również średnica otworu mieszczącego śrubę były wzajemnie dopasowywane, do czego można wykorzystać szereg ukształtowań, jak na przykład opisane powyżej.

Należy przy tym zwracać uwagę na to, żeby po wkręceniu śruby załamanie na powierzchniach nośnych otoczone było tworzywem sztucznym. Korzystnie jest, jeśli załamanie znajduje się na średnicy, która jest równa średnicy otworu lub większa. Okazuje się przy tym korzystne położenie zagięcia w przybliżeniu na środku powierzchni nośnych. Ponadto, również dla ułatwienia wytwarzania śruby, kąt wewnętrzny powierzchni nośnych dobiera się tak, że jest on równy połowie kąta zewnętrznego lub większy, jeżeli otrzymana w ten sposób wolna przestrzeń jest dostatecznie duża dla wpływania wypieranego tworzywa sztucznego.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia śrubę w przekroju, figury 2 do 10 przedstawiają w powiększeniu przekroje ukształtowanych specjalnie zwojów gwintu, przy czym fig. 2 przedstawia zwoje gwintu, w których obie powierzchnie nośne zwoju gwintu mają załamanie, z zabieranym tworzywem sztucznym, fig. 3 - zwoje gwintu z załamaniem tylko na jednej powierzchni nośnej gwintu, fig. 4 - zwoje gwintu z załamaniem tylko na jednej powierzchni nośnej gwintu i niesymetrycznym kątem zewnętrznym powierzchni nośnych, fig. 5 - zmienioną w stosunku do fig. 4 postać z niesymetrycznie ukształtowanym kątem wewnętrznym powierzchni nośnych, fig. 6 - zwoje gwintu o wklęsłym, w przekroju osiowym, zakrzywieniu symetrycznych powierzchni nośnych w obszarze kąta wewnętrznego, fig. 7 - zwoje gwintu z niesymetrycznie rozmieszczonymi powierzchniami nośnymi w obszarze kąta wewnętrznego, fig. 8 - zwoje gwintu z rozszerzeniem kąta wewnętrznego w obszarze stopy gwintu, fig. 9 - zmienioną w stosunku do fig. 8 postać z rozszerzeniem wklęsłym, fig. 10 - zwoje gwintu z rozszerzeniem powierzchni nośnych w obszarze stopy gwintu, łącznie z niesymetrycznością kąta zewnętrznego.

Na fig. 1 przedstawiono śrubę ukształtowaną za pomocą walcowania na zimno, z łbem 1 i trzpieniem gwintowanym 2 zaopatrzonym w zwoje 3 gwintu. Przekrój zwojów 3 gwintu omówiono w odniesieniu do fig. 2. Na fig. 1 dodatkowo zaznaczono liniami punktowymi 4 ściankę wewnętrzną otworu w elemencie z tworzywa sztucznego. Z położenia linii punktowych 4 wynika, że zwoje 3 gwintu więcej niż 1/3 swej wysokości wchodzą w materiał nie przedstawionego elementu z tworzywa sztucznego. Przy tym linia punktowa 4 przecina w przybliżeniu miejsce zagięcia 5 (patrz fig. 2) w powierzchni nośnej zwojów 3 gwintu. Należy jednak zaznaczyć, że położenie linii punktowej 4 wskazującej ściankę otworu można dobrać również inaczej, co zależy od danego tworzywa sztucznego, w który ma być wkręcana śruba.

Na fig. 2 przedstawiono zwoje 3 gwintu, które w przekroju osiowym ukształtowane są symetrycznie, co w wyniku powoduje, że załamanie, a mianowicie odpowiednie załamanie 16 i załamanie 5, znajduje się zarówno na powierzchni nośnej 14/15, jak i na powierzchni nośnej 11/13. Załamanie 5, jak i załamanie 16 stanowią granice między kątem zewnętrznym a powierzchni nośnej (między załamaniem 5 względnie 16 a wierzchołkiem 27 gwintu) i kątem wewnętrznym b (między załamaniem 5 względnie 6 a podstawą 7 gwintu). Zarówno kąt zewnętrzny a powierzchni nośnej, jak i kąt wewnętrzny b powierzchni nośnej ograniczają zwoje 3 gwintu symetrycznie. Z fig. 2 wynika poza tym, w jaki sposób zwoje 3 gwintu wnikają w tworzywo sztuczne 26, należące do jakiegoś elementu konstrukcyjnego. Wskutek tego wnikania zwojów 3 gwintu przy powierzchniach nośnych 14/15 i 11/13 gwintu powstają wybrzuszenia 9. Tworzywo sztuczne 26 jest przy tym wypierane w kierunku podstawy 7 gwintu, przy czym wskutek smukłości zwojów 3 gwintu występuje tylko minimalne wypieranie tworzywa sztucznego 26. Załamanie powierzchni nośnych 14/15 i 11/13 gwintu w zasadzie w obszarze linii punktowej 4 zapewnia dodatkowo po obu stronach wolną przestrzeń, którą zaznaczono wyraźnie linią przerywaną 12. Linią przerywana 12 tworzy wyobrażone przedłużenie powierzchni nośnych 13

PL 192 007 B1 względnie 15 w obszarze ich kąta wewnętrznego b. Wolna przestrzeń 10 między podstawą 7 gwintu a wybrzuszeniami 9 zostaje odpowiednio powiększona przez załamanie powierzchni nośnych 13 względnie 15, to znaczy przez przejście na mniejszy kąt b powierzchni nośnej.

Na figurze 3 przedstawiono ukształtowanie zwojów 3 gwintu zmienione w stosunku do pokazanego na fig. 2. Według fig. 3 zwoje 3 gwintu są ukształtowane niesymetrycznie w przekroju podłużnym, co wynika z tego, że powierzchnie nośne 6 gwintu przebiegają do podstawy 7 gwintu na całej długości prostoliniowo, natomiast druga powierzchnia nośna 8 ma załamanie 5.

Figura 4 przedstawia inną postać zmienioną w stosunku do rozwiązania przedstawionego na fig. 3. Pokazane są na fig. 4 zwoje 3 gwintu, w których powierzchnia nośna 18 gwintu przebiega prostoliniowo, a druga powierzchnia nośna 17 z załamaniem, przy czym w odróżnieniu od fig. 3 uzyskuje się tu asymetrię w obszarze kąta zewnętrznego a powierzchni nośnej.

Na figurze 5 przedstawiono ukształtowanie zmienione w stosunku do rozwiązania pokazanego na fig. 4. Zwoje 3 gwintu są tu mianowicie w obszarze kąta wewnętrznego b jednostronnie zaopatrzone we wklęsłe zakrzywienie 19. Poza tym zwoje 3 gwintu według fig. 5 są takie same, jakna fig. 4.

Gwint według fig. 6 jest podobny do gwintu według fig. 2. Ma on mianowicie symetryczny kąt zewnętrzny a powierzchni nośnych, a w obszarze kąta wewnętrznego b wklęsłe zakrzywienia 20 i 21.

Figura 7 przedstawia ukształtowanie zmienione w stosunku do rozwiązania według fig. 6. Zwoje 3 gwintu w obszarze kąta wewnętrznego b zaopatrzone są tu tylko w jedno wklęsłe zakrzywienie 21. Po stronie przeciwległej zwoje 3 gwintu mają powierzchnię nośną 14 przebiegającą prostoliniowo w obszarze kąta wewnętrznego b, to znaczy ukształtowanie według fig. 7 odpowiada pod tym względem ukształtowaniu według fig. 2.

Figura 8 przedstawia odmianę ukształtowania z fig. 2.

Śruba według fig. 8 w obszarze stopy gwintu ma rozszerzenia 22 i 23 o obrysie prostoliniowym. Rozszerzenia 22 i 23 można ukształtować również jako wklęśle zakrzywione. Pokazano to na fig. 9, gdzie przedstawiono śrubę ze zwojami 3 gwintu, w których następuje przejście stopy gwintu po obu stronach zwoju 3 gwintu we wklęsłe zakrzywienia 24 i 25.

Figura 10 przedstawia ukształtowanie podobne do rozwiązania przedstawionego na fig. 4, z niesymetrycznym kątem zewnętrznym a, przy czym przejścia w stopę gwintu są ukształtowane jako przebiegające prostoliniowo rozszerzenie 22 i 23.

Należy jeszcze zwrócić uwagę na to, że niesymetryczne ukształtowanie w obszarze kąta zewnętrznego powierzchni nośnych gwintu, może być nadane również, jak wspomniano już powyżej, w obszarze kąta wewnętrznego powierzchni nośnej i ewentualnie może dotyczyć obszaru przewidzianych tam rozszerzeń stopy gwintu.

Śruba według wynalazku nadaje się szczególnie do miękkiego tworzywa sztucznego przy dobraniu wartości w granicach zmienności tolerancji kąta powierzchni nośnej wynoszącej około 30°, która w przypadku szczególnie spiczastych zwojów gwintu daje wartość kąta powierzchni nośnej wynoszącą około 25°.

Claims (13)

1. Śruba z gwintem samonacinającym, kształtowana walcowaniem na zimno i przeznaczona do wkręcania w tworzywo sztuczne, w której gwincie zwoje gwintu są w przekroju ukształtowane w przybliżeniu podobnie do ostrza noża z kątem zewnętrznym powierzchni nośnych wynoszącym w przybliżeniu 30°, znamienna tym, że powierzchnia nośna (6, 8; 11/13, 14/15; 17/18) zwojów (3) gwintu w przybliżeniu w środkowej jednej trzeciej ma załamanie (5, 16) do wewnątrz i tworzy przylegający bezpośrednio do kąta zewnętrznego (a) kąt wewnętrzny (b) między załamaniem (5, 16) a podstawą (7) gwintu, przy czym kąt wewnętrzny (b) powierzchni nośnych jest w zasadzie równy 1/3 kąta zewnętrznego (a) powierzchni nośnych lub większy.

2. Śruba według zastrz. 1, znamienna tym, że załamanie (5) znajduje się tylko na jednej powierzchni nośnej (8) zwoju (3) gwintu.

3. Śruba według zastrz. 1, znamienna tym, że załamanie (5) znajduje się na każdej z obu powierzchni nośnych (11/13, 14/15) zwoju (3) gwintu.

4. Śruba według zastrz. 1, znamienna tym, żekąt zewnętrzny (a) powierzchni nośnych w przekroju osiowym ogranicza zwoje (3) gwintu symetrycznie lub niesymetrycznie.

PL 192 007B1

5. Śruba według zastrz. 1, znamienna tym, że powierzchnie nośne (11, 14) w obszarze kąta wewnętrznego (b) w przekroju osiowym przebiegają prostoliniowo.

6. Śruba według zastrz. 1, znamienna tym, że powierzchnie nośne (19; 20, 21) w obszarze kąta wewnętrznego (b) w przekroju osiowym odchodzą od załamania (5, 16) jako wklęśle zakrzywione.

7. Śruba według zastrz. 1, znamienna tym, że kąt wewnętrzny (b ) powierzchni nośnych w przekroju osiowym ogranicza zwoje (3) gwintu symetrycznie lub niesymetrycznie.

8. Śruba według zastrz. 1, znamienna tym, że powierzchnie nośne (11, 14; 17, 18) w obszarze stopy gwintu przechodzą, przy powiększeniu kąta wewnętrznego (b) powierzchni nośnych, w podstawę (7) gwintu jako rozszerzenie (22, 23; 24, 25) stopy gwintu.

9. Śruba według zastrz. 8, znamienna tym, że rozszerzenie (22, 23; 24, 25) tworzy kąt między powierzchniami nośnymi, średnio, większy od kąta zewnętrznego (a).

10. Śruba według zastrz. 8, znamienna tym, że rozszerzenie (22, 23) w przekroju osiowym przebiega prostoliniowo.

11. Śruba według zastrz. 8, znamienna tym, że rozszerzenie (24, 25) w przekroju osiowym przebiega jako wklęśle zakrzywione.

12. Śruba według zastrz. 1, znamienna tym, że powierzchnie nośne (11, 14; 17,18) zwojów (3) gwintu w przybliżeniu pośrodku mają załamania (5, 16) do wewnątrz.

13. Śruba według zastrz. 1, znamienna tym, że zwój względnie zwoje (3) gwintu z załamaniem (5, 16) rozciągają się tylko na części gwintu śruby.