PL191740B1 - Odwadniacz sterowany bimetalowo - Google Patents

Abstract

1. Odwadniacz sterowany bimetalowo, zawiera- jacy gniazdo zaworowe, wspólpracujaca z nim i ob- ciazona przez cisnienie wstepne w kierunku otwierania czesc zamykajaca oraz organ sterujacy, umieszczo- ny po stronie cisnienia wstepnego, oddzialywujacy w kierunku zamykania na czesc zamykajaca, który zawiera co najmniej dwie ulozone jedna na drugiej i wyginajace sie wypukle przy wzroscie temperatury plytki bimetalowe, które sa zaopatrzone w wybrania, w celu utworzenia szeregu ramion roboczych, zna- mienny tym, ze na stronie powierzchni plytek bimeta- lowych (10, 33) tworzacej wypukle wygiecie sa umieszczone powierzchnie podparcia (27-30) dla konców ramion roboczych (17-19, 23), przy czym powierzchnie podparcia (27) co najmniej dwóch ramion roboczych (17) sa przestawione w wysokosci wzgledem powierzchni podparcia (28-30) pozosta- lych ramion roboczych (18, 19, 23). PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest odwadniacz sterowany bimetalowo.

Odwadniacz, znany z opisu DE 1183098, posiada organ sterujący zawierający szereg kołowych płytek bimetalowych. Dzięki promieniowym szczelinom w płytkach bimetalowych utworzone są ramiona robocze, na których końcach opierają się sąsiadujące płytki bimetalowe. Płytki bimetalowe posiadają różne długości szczelin, to znaczy istnieją płytki bimetalowe z dłuższymi szczelinami, jak i płytki bimetalowe z krótszymi szczelinami, a tym samym z dłuższymi jak i krótszymi ramionami roboczymi. Ramiona robocze płytki bimetalowej mają jednakową długość. Dzięki zróżnicowanym płytkom bimetalowym, utworzony przez nie organ sterujący ma charakterystykę siły dociskającej, której przebieg jest dopasowany do krzywej pary nasyconej odprowadzanych skroplin. Istotną niedogodnością tego odwadniacza jest konieczność stosowania różnych płytek bimetalowych.

Z opisu DE 1261127 i DE GM 1917348 jest znany odwadniacz zawierający płytki bimetalowe, ułożone w stos, tworzący organ sterujący, który jest zaopatrzony w organ zamykający. Przy podwyższeniu temperatury medium przepływającego przez odwadniacz płytki bimetalowe parami wyginają się. Ramiona robocze w każdej płytce bimetalowej mają różną długość i są utworzone przez wybrania rozciągające się od krawędzi do wewnątrz, dzięki czemu tak utworzony organ sterujący ma siłę dociskową organu zamykającego, dopasowaną do przebiegu krzywej pary nasyconej odprowadzanych skroplin. Płytki bimetalowe mają duże wymiary, dlatego odwadniacz stanowi konstrukcję o dużej obudowie.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie odwadniacza, zawierającego jednakowe płytki bimetalowe i odznaczającego się niewielką konstrukcją.

Zadanie to według wynalazku zostało rozwiązane dzięki temu, że na stronie powierzchni płytek bimetalowych, tworzącej wypukłe wygięcie są umieszczone powierzchnie podparcia dla końców ramion roboczych, przy czym powierzchnie podparcia co najmniej dwóch ramion roboczych są przestawione w wysokości względem powierzchni podparcia pozostałych ramion roboczych.

Korzystnie płytki bimetalowe są zaopatrzone w wybrania, skierowane poprzecznie do pierwszej linii środkowej i tworzące po jej obu stronach trzy skierowane jednakowo ramiona robocze, przy czym w obszarze pierwszej linii środkowej są dwa przeciwległe ramiona robocze, skierowane poprzecznie do trzech jednakowo skierowanych ramion roboczych.

Zgodnie z wynalazkiem środkowe ramiona robocze są ukształtowane jako węższe od pozostałych ramion roboczych i dłuższe od sąsiednich ramion roboczych, a powierzchnie podparcia środkowych ramion roboczych są wyższe od powierzchni podparcia pozostałych ramion roboczych.

Korzystnie ramiona robocze, przebiegające poprzecznie do pozostałych ramion roboczych, są ukształtowane jako dłuższe i szersze od zewnętrznych prostopadłych ramion roboczych.

Zgodnie z wynalazkiem szerokość ramion roboczych zmniejsza się w kierunku krawędzi płytki.

Korzystnie ramiona robocze mają długość odpowiadającą wielkości promienia okręgu, zakreślonego wokół punktu środkowego płytek bimetalowych, których zarys zewnętrzny między końcami zewnętrznych ramion roboczych a sąsiednim, przebiegającym do niego poprzecznie ramieniem roboczym, jest ukształtowany jako linia prosta, przebiegająca skośnie do pierwszej linii środkowej.

Według wynalazku płytki bimetalowe na końcach ramion roboczych mają powierzchnie podparcia stanowiące występy, a występy mają różną wysokość względem powierzchni płytki bimetalowej, odpowiadającą przestawieniu w wysokości powierzchni podporowych, przy czym występy są utworzone przez wytłaczanie powierzchniowe końców ramion roboczych.

Korzystnie w innym wykonaniu końce ramion roboczych mają jednakową wysokość, przy czym pomiędzy zwróconymi do siebie stronami powierzchni, tworzącej wypukłe wygięcie płytek bimetalowych, są umieszczone elementy pośrednie, które mają przestawne w wysokości powierzchnie podparcia dla końców ramion roboczych, a płytki bimetalowe i elementy pośrednie są umieszczone z wzajemnym zabezpieczeniem przed przekręceniem.

Według wynalazku przestawienie w wysokości powierzchni podparcia wynosi ułamek grubości płytek bimetalowych.

Zgodnie z wynalazkiem płytki bimetalowe są ukształtowane symetrycznie zarówno do pierwszej linii środkowej, jak również do drugiej linii środkowej, przebiegającej poprzecznie do pierwszej, przy czym co najmniej dwie płytki bimetalowe są tak ułożone jedna nad drugą, skierowanymi do siebie powierzchniami tworzącymi wypukłe wygięcie, że jednakowe ramiona robocze leżą naprzeciwko siebie, a płytki bimetalowe są umieszczone z wzajemnym zabezpieczeniem przed przekręceniem.

PL 191 740 B1

We wspomnianym innym wykonaniu płytki bimetalowe są ukształtowane symetrycznie zarówno do pierwszej linii środkowej, jak również do drugiej linii środkowej, przebiegającej poprzecznie do pierwszej, przy czym co najmniej dwie płytki bimetalowe są ułożone jedna nad drugą zwróconymi do siebie powierzchniami tworzącymi wypukłe wygięcie a elementy pośrednie mają po obu stronach przestawne w wysokości powierzchnie podparcia dla płytek bimetalowych.

Według wynalazku w obu wykonaniach płytki bimetalowe wzdłuż pierwszej linii środkowej na szerokości, która jest większa od długości szczelin, posiadają obszar bezwybraniowy i, że płytki bimetalowe w obszarze bezwybraniowym na pierwszej linii środkowej posiadają otwory dla kołków prowadzących.

Dzięki przestawieniu w wysokości powierzchni podpierających, ramiona robocze płytek bimetalowych mają różny wpływ na charakterystykę siły dociskającej. Bez konieczności stosowania dużych różnic długości między ramionami roboczymi, każda z płytek bimetalowych posiada charakterystykę siły dociskającej, dopasowaną do przebiegu krzywej pary nasyconej. Tym samym pomimo małych wymiarów konstrukcyjnych płytki bimetalowe mogą wywierać dużą siłę dociskającą.

Wybrania w płytkach bimetalowych, stanowią jedynie niewielkie szczeliny, dzięki czemu pomimo niewielkich wymiarów płytek bimetalowych uzyskuje się stosunkowo dużą aktywną powierzchnię płytki tak, że odpowiednio do tego duża jest również powstająca siła dociskająca.

Ramiona robocze płytek bimetalowych, przebiegające poprzecznie do pozostałych ramion roboczych, mają znacznie większą sztywność niż znane wąskie ramiona robocze w płytkach bimetalowych, dlatego też wzrost temperatury powoduje większy przyrost siły dociskającej. Charakterystyka siły dociskającej płytek bimetalowych przebiega z tego powodu bardziej płasko i jest lepiej dopasowana do krzywej pary nasyconej. W przypadku jeszcze wyższych temperatur zaczynają oddziaływać pozostałe cztery krótsze ramiona robocze tak, że następuje zwiększenie siły dociskającej a wzrost charakterystyki siły dociskającej jeszcze raz ulega spłaszczeniu. Dzięki temu w bardzo dużym zakresie ciśnienia i temperatury jest zapewnione dobre dopasowanie charakterystyki siły dociskającej do krzywej pary nasyconej.

Ponieważ przestawienie w wysokości powierzchni podparcia dla ramion roboczych wynosi ułamek grubości płytek bimetalowych, to odkształcenie płytek bimetalowych jest niewielkie tak, że nie występują w nich niekorzystne naprężenia.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia odwadniacz w przekroju wzdłużnym, w położeniu otwarcia, fig. 2 - płytkę bimetalową organu sterującego w widoku z góry, fig. 3 - dwie ułożone jedna nad drugą płytki bimetalowe organu sterującego w stanie zimnym w widoku w kierunku na fig. 2A, fig. 4 - płytki bimetalowe według fig. 3 w stanie zimnym w widoku w kierunku na fig. 2B, na fig. 5 - wycinek prawego obszaru częściowego płytek bimetalowych z fig. 4, fig. 6 - wykres pary nasyconej odprowadzanych skroplin i charakterystyki siły dociskania organu sterującego, fig. 7 - płytki bimetalowe z fig. 4 przy niskim ciśnieniu roboczym w położeniu zamknięcia odwadniacza, fig. 8 - płytki bimetalowe z fig. 4 przy średnim ciśnieniu roboczym w położeniu zamknięcia odwadniacza, fig. 9 - płytki bimetalowe z fig. 4 przy wysokim ciśnieniu roboczym w położeniu zamknięcia odwadniacza, fig. 10 - dwie ułożone jedna nad drugą płytki bimetalowe organu sterującego w stanie zimnym w odmiennej postaci wykonania, a fig. 11 - wycinek prawego obszaru częściowego płytek bimetalowych z fig. 10.

Figury 3, 4 i 7 - 10 są wykonane w innej podziałce niż fig. 1 i 2, natomiast fig. 5 i 11 są przedstawione w jeszcze innej podziałce.

Na fig. 1 ścianka dzieląca 1 między stroną ciśnienia wstępnego 2 a stroną niskociśnieniową 3 nie przedstawionej obudowy posiada otwór łączący 4, w którym jest umieszczona tuleja.5. Tuleja 5 ma co najmniej jeden boczny otwór dopływowy 6, który uchodzi do podłużnego otworu 7. W tulei 5 jest umieszczone gniazdo zaworowe 8, zwrócone do strony niskociśnieniowej 3, z którym współpracuje część zamykająca 9, obciążona ciśnieniem wstępnym w kierunku otwierania. W kierunku zamykania na część zamykającą 9 oddziaływuje organ sterujący 11, zawierający szereg płytek bimetalowych 10. Płytki bimetalowe 10są tak ułożone jedna nad drugą, że podczas ogrzewania wyginają się w kierunku przeciwnym tak, że jednym końcem organ sterujący 11 opiera się wypukłą stroną zewnętrznej płytki bimetalowej 10 na tulei 5, a drugim końcem organ sterujący 11 oddziaływuje wyginającą się wypukle stroną płytki bimetalowej 10, poprzez zabierak 12 oraz trzpień 13,na część zamykającą 9. Trzpień 13 jest umieszczony współśrodkowo w organie sterującym 11. Równolegle do trzpienia 13 rozciągają się dwa kołki prowadzące 14, umieszczone w tulei 5, które służą do zabezpieczonego przed przekręceniem prowadzenia płytek bimetalowych 10 w organie sterującym 11. W tym celu płytki bimetalowe 10 zawierają otwór środkowy 15 dla trzpienia 13 i dwa otwory 16 dla kołków prowadzących 14 (fig. 2).

PL 191 740 B1

W celu utworzenia ramion roboczych 17-19, płytki bimetalowe 10 po obu stronach pierwszej linii środkowej 20, przebiegającej w płaszczyźnie płytek bimetalowych 10 i poprzecznie do niej są zaopatrzone w dwa wybrania 21. Po obu stronach pierwszej linii środkowej 20 płytki bimetalowe 10 posiadają obok siebie trzy ramiona robocze 17-19, przebiegające poprzecznie do pierwszej linii środkowej 20. Oba leżące naprzeciwlegle średnicowo środkowe ramiona robocze 17 są umieszczone na drugiej linii środkowej 22, przebiegającej poprzecznie do pierwszej linii środkowej 20. Oba leżące naprzeciwlegle średnicowo zewnętrzne ramiona robocze 18 stanowią lustrzane odbicie naprzeciwlegle umieszczonych zewnętrznych ramion roboczych 19. Wzdłuż pierwszej linii środkowej 20 płytki bimetalowe 10 mają obszar pozbawiony wybrań, którego szerokość jest większa od długości każdego z wybrań 21. Po obu stronach drugiej linii środkowej 22, w obszarze pierwszej linii środkowej 20 znajdują się otwory 16. Ponadto płytki bimetalowe 10 na pierwszej linii środkowej 20 posiadają dwa leżące naprzeciwlegle średnicowo ramiona robocze 23, które przebiegają poprzecznie do ramion roboczych 17-19.

Wszystkie ramiona robocze 17-19, 23 mają taką długość, że ich końce są wpisane w okrąg 25, zakreślony wokół punktu środkowego 24 płytek bimetalowych 10. Zewnętrzne ramiona robocze 18, 19 są najkrótszymi ze wszystkich ramion roboczych 17-19, a powierzchnie czołowe ich końców przebiegają równolegle do pierwszej linii środkowej 20. Pomiędzy końcami zewnętrznych ramion roboczych 18-19 i przebiegających do nich poprzecznie ramion roboczych 23 jest ukształtowany zarys zewnętrzny płytek bimetalowych 10 w postaci linii prostej 26, przebiegającej ukośnie do pierwszej linii środkowej 20. W przypadku wszystkich ramion roboczych 17-19, 23 ich szerokość zmniejsza się w kierunku krawędzi, co korzystnie oddziaływuje na rozłożenie naprężeń w płytce bimetalowej 10. Środkowe ramiona robocze 17 mają najmniejszą szerokość, a przebiegające do nich poprzecznie ramiona robocze 23 mają największą szerokość ze wszystkich ramion roboczych 17-19, 23.

Ramiona robocze 17-19, 23 płytek bimetalowych 10 na swoich zewnętrznych końcach po stronie wypukłego wygięcia posiadają występy 27-30, stanowiące powierzchnie podparcia dla ramion roboczych 17-19, 23 innych płytek bimetalowych 10. Występy 27 środkowych, wąskich ramion roboczych 17, w odniesieniu do płaszczyzny płytek bimetalowych 10, mają większą wysokość od występów 28-30 pozostałych ramion roboczych 18,19, 23. Wysokość występów 27-30, które są wytworzone przez wytłaczanie powierzchniowe końców ramion roboczych 17-19, 23, a tym samym również przestawienie w wysokości między nimi, wynosi jedynie ułamek grubości płytek bimetalowych 10.

Dzięki tej niewielkiej wysokości unika się zakłócających naprężeń w ramionach roboczych 17-19, 23, a ramiona robocze 17-19, 23, 50 są wystarczające do uzyskania żądanej charakterystyki siły dociskającej 31 (fig. 6).

Płytki bimetalowe 10 są ukształtowane symetrycznie zarówno wobec pierwszej linii środkowej 20, jak również wobec drugiej linii środkowej 22. Symetrycznie ukształtowane płytki bimetalowe 10 są ułożone jedna nad drugą w ten sposób, że ich wypukłe wyginające się strony są zwrócone do siebie i zawsze te same ramiona robocze 17-19, 23 leżą naprzeciw siebie swoimi występami 27-30. Dzięki kołkom prowadzącym 14 jest zapewnione w sposób trwały wzajemne ustawienie płytek bimetalowych 10.

Odwadniacz pracuje w dużym zakresie ciśnień roboczych (fig. 6), jakie panuje po stronie ciśnienia wstępnego 2. Obszar ciśnienia jest podzielony na obszary częściowe I-III.

W przypadku zimnego odwadniacza część zamykająca 8 znajduje się w położeniu otwarcia (fig. 1). Zimne płytki bimetalowe 10 są płaskie. W tym stanie przylegają do siebie swoją stroną wypukłego wygięcia za pomocą występów 27 środkowych, wąskich ramion roboczych 17. Między występami 28-30 pozostałych ramion roboczych 18, 19, 23 znajduje się wolna szczelina (fig. 3-5).

Jeżeli przez odwadniacz przepływają gorące skropliny, wówczas płytki bimetalowe 10 wyginają się odpowiednio do panującej temperatury. Jeżeli ciśnienie robocze leży w dolnym obszarze częściowym I, wówczas w chwili uzyskania temperatury zamknięcia, siła dociskająca wywierana przez płytki bimetalowe 10 poprzez środkowe wąskie ramiona robocze 17 jest wyższa od siły otwierania. Skoki poszczególnych płytek bimetalowych 10 sumują się i część zamykająca 9 przylega szczelnie do gniazda zaworowego 8. Również w położeniu zamknięcia w obszarze częściowym I ramiona robocze 17-19, 23 przylegają do siebie jedynie swoimi występami 27. Pomiędzy występami 28-30, tak jak poprzednio, pozostaje wolna szczelina (fig. 7). Wzrost charakterystyki siły dociskającej 31 poszczególnych płytek bimetalowych 10, a tym samym całego organu sterującego 11, jest określony przez właściwości termiczne i właściwości sprężyste wąskich ramion roboczych 17. Przy wzroście temperatury, siła dociskająca ma stosunkowo duży przyrost, co w obszarze częściowym I prowadzi do otrzymania charakterystyki siły dociskającej 31, dopasowanej do stromego wzrostu krzywej pary nasyconej 32 (fig. 6).

PL 191 740 B1

Jeżeli ciśnienie robocze leży w środkowym obszarze częściowym II, wówczas siła dociskająca, utworzona przez wąskie ramiona robocze 17 nie może pokonać siły otwierania, oddziaływującej na część zamykającą 9. Wskutek wysokiej temperatury zamykania szerokie ramiona robocze 23 dodatkowo stykają się wzajemnie swoimi nieco cofniętymi występami 30 (fig. 8). Siła dociskania obu ramion roboczych 23 dodaje się do siły dociskania wąskich ramion roboczych 17, wskutek czego odwadniacz w częściowym obszarze II zamyka się w chwili uzyskania temperatury zamknięcia. Dzięki dodawaniu sił dociskających oraz właściwościom termicznym i sprężystym szerokich ramion roboczych 23 charakterystyka siły dociskającej 31 w obszarze częściowym II wykazuje mniejszy wzrost, dzięki czemu również występuje dopasowanie do przebiegającej bardziej płasko krzywej 32 pary nasyconej (fig. 6).

Nawet, jeśli występy 28, 29 zewnętrznych ramion roboczych 18,19 mają tę samą wysokość co występy 30 szerokich ramion roboczych 23, to nie stykają się jednak w tych samych temperaturach. Jest to spowodowane mniejszą długością ramion roboczych 18, 19. Dopiero, gdy ciśnienie robocze leży w górnym częściowym zakresie III, to z powodu odpowiednio wyższych temperatur również zewnętrzne, krótsze ramiona robocze 18,19 stykają się swoimi występami 28, 29. Wszystkie ramiona robocze 17-19, 23 przylegają wówczas swoimi występami 28-30. Siły dociskające ramion roboczych 18, 19 dodają się do sił dociskających pozostałych ramion roboczych 17, 23, dzięki czemu odwadniacz z chwilą osiągnięcia temperatury przynależnej do ciśnienia roboczego zamyka się również w obszarze częściowym III. Wzrost charakterystyki siły dociskającej 31 jest dalej zmniejszony w obszarze częściowym III tak, że występuje efekt dobrego dopasowania do krzywej 32 pary nasyconej, która przebiega w nim w sposób jeszcze bardziej płaski.

Płytki bimetalowe 10 swoim kształtem są podobne do płytki kołowej, której wybrania 21 stanowią jedynie niewielkie szczeliny. Dzięki temu płytki bimetalowe 10 przy niewielkich wymiarach konstrukcyjnych mogą sprostać stosunkowo dużym siłom dociskającym. Ponieważ płytki bimetalowe 10 są całkowicie symetryczne, to mogą być układane wymiennie jedna nad drugą tak, że organ sterujący 11 jest utworzony z całkowicie jednakowych płytek bimetalowych 10.

Na fig. 10 i 11 jest przedstawione alternatywne ukształtowanie płytek bimetalowych 33. Ukształtowanie ramion roboczych 17-19, 23 jest takie same, jak w płytkach bimetalowych 10, jednakże na płytkach bimetalowych 33 nie ma występów na końcach ich ramion roboczych 17-19, 23. Końce ramion roboczych 17-19, 23 są umieszczone na jednakowej wysokości względem siebie. Pomiędzy zwróconymi do siebie płytkami bimetalowymi 33 jest umieszczony element pośredni 34. Posiada on z obu stron występy 27-30 dla podparcia ramion roboczych 17-19, 23. Przestawienie w wysokości występów 27-30 odpowiada przestawieniu w wysokości występów 27-30 na płytkach bimetalowych 10. Płytki bimetalowe 33 i elementy pośrednie 34 są zabezpieczone przed wzajemnym przekręceniem, przykładowo przez kołki prowadzące odpowiadające kołkom prowadzącym 14. Alternatywnie element pośredni 34 może posiadać części zabezpieczające przed przekręceniem, na przykład języczki wystające obok dwóch albo więcej ramion roboczych 17-19, 23. Zazwyczaj elementy pośrednie 34 są ukształtowane jako płaskie płytki o kształcie takim, jak płytki bimetalowe 33, co jest uwidocznione na fig. 2, przy czym możliwa jest również postać płytki bimetalowej bez wybrań 21. Działanie odpowiada działaniu opisanemu dla płytek bimetalowych 10.

Nawet, jeśli w przykładach wykonania zostało przedstawione tylko jedne przestawienie w wysokości między występami 27 z jednej strony, a występami 28-30 z drugiej strony, to może również występować szereg różnic w wysokości między występami 27-30.

Claims (15)

Zastrzeżenia patentowe

1. Odwadniacz sterowany bimetalowo, zawierający gniazdo zaworowe, współpracującą z nim i obciążoną przez ciśnienie wstępne w kierunku otwierania część zamykającą oraz organ sterujący, umieszczony po stronie ciśnienia wstępnego, oddziaływujący w kierunku zamykania na część zamykającą, który zawiera co najmniej dwie ułożone jedna na drugiej i wyginające się wypukle przy wzroście temperatury płytki bimetalowe, które są zaopatrzone w wybrania, w celu utworzenia szeregu ramion roboczych, znamienny tym, że na stronie powierzchni płytek bimetalowych (10, 33) tworzącej wypukłe wygięcie są umieszczone powierzchnie podparcia (27-30) dla końców ramion roboczych (17-19, 23), przy czym powierzchnie podparcia (27) co najmniej dwóch ramion roboczych (17) są przestawione w wysokości względem powierzchni podparcia (28-30) pozostałych ramion roboczych (18, 19, 23).

PL 191 740 B1

2. Odwadniacz według zastrz. 1, znamienny tym, że płytki bimetalowe (10, 33) są zaopatrzone w wybrania (21), skierowane poprzecznie do pierwszej linii środkowej (20) i tworzące po jej obu stronach trzy skierowane jednakowo ramiona robocze (17-19), przy czym płytki bimetalowe (10, 33) w obszarze pierwszej linii środkowej (20) są dwa przeciwległe ramiona robocze (23), skierowane poprzecznie do trzech jednakowo skierowanych ramion roboczych (17-19).

3. Odwadniacz według zastrz. 2, znamienny tym, że środkowe ramiona robocze (17) są ukształtowane jako węższe od pozostałych ramion roboczych (18, 19, 23) i dłuższe od sąsiednich ramion roboczych (18, 19), a powierzchnie podparcia (27) środkowych ramion roboczych (17) są wyższe od powierzchni podparcia pozostałych ramion roboczych (18, 19, 23).

4. Odwadniacz według zastrz. 2 lub 3, znamienny tym, że ramiona robocze (23), przebiegające poprzecznie do ramion roboczych (17-19) są ukształtowane jako dłuższe i szersze od zewnętrznych prostopadłych ramion roboczych (18, 19).

5. Odwadniacz według zastrz. 4, znamienny tym, że szerokość ramion roboczych (17-19, 23) zmniejsza się w kierunku krawędzi płytki.

6. Odwadniacz według zastrz. 5, znamienny tym, że ramiona robocze (17-19, 23) mają długość odpowiadającą wielkości promienia okręgu (25), zakreślonego wokół punktu środkowego (24) płytek bimetalowych (10, 33).

7. Odwadniacz według zastrz. 6, znamienny tym, że zarys zewnętrzny płytek bimetalowych (10, 33) między końcami zewnętrznych ramion roboczych (18, 19) a sąsiednim, przebiegającym do niego poprzecznie ramieniem roboczym (23) jest ukształtowany jako linia prosta (26), przebiegająca skośnie do pierwszej linii środkowej (20).

8. Odwadniacz według zastrz. 1, znamienny tym, że płytki bimetalowe (10) na końcach ramion roboczych (17-19, 23) mają powierzchnie podparcia (27, 30) stanowiące występy, a występy (27-30) mają różną wysokość względem powierzchni płytki bimetalowej (10), odpowiadającą przestawieniu w wysokości powierzchni podporowych.

9. Odwadniacz według zastrz. 8, znamienny tym, że występy (27-30) są utworzone przez wytłaczanie powierzchniowe końców ramion roboczych (17-19, 23).

10. Odwadniacz według zastrz. 1, znamienny tym, że końce ramion roboczych (17-19, 23) mają jednakową wysokość, przy czym pomiędzy zwróconymi do siebie stronami powierzchni, tworzących wypukłe wygięcie płytek bimetalowych (33) są umieszczone elementy pośrednie (34), które mają przestawnie w wysokości powierzchnie podparcia (27-30) dla końców ramion roboczych (17-19, 23), a płytki bimetalowe (33) i elementy pośrednie (34) są umieszczone z wzajemnym zabezpieczeniem przed przekręceniem.

11. Odwadniacz według zastrz. 1, znamienny tym, że przestawienie w wysokości powierzchni podparcia (27-30) wynosi ułamek grubości płytek bimetalowych (10, 33).

12. Odwadniacz według zastrz. 8, znamienny tym, że płytki bimetalowe (10) są ukształtowane symetrycznie zarówno do pierwszej linii środkowej (20), jak również do drugiej linii środkowej (22), przebiegającej poprzecznie do pierwszej, przy czym co najmniej dwie płytki bimetalowe (10) są tak ułożone jedna nad drugą, skierowanymi do siebie powierzchniami tworzącymi wypukłe wygięcie, że jednakowe ramiona robocze (17-19, 23) leżą naprzeciw siebie, a płytki bimetalowe (10) są umieszczone z wzajemnym zabezpieczeniem przed przekręceniem.

13. Odwadniacz według zastrz. 10, znamienny tym, że płytki bimetalowe (33) są ukształtowane symetrycznie zarówno do pierwszej linii środkowej (20), jak również do drugiej linii środkowej (22), przebiegającej poprzecznie do pierwszej, przy czym co najmniej dwie płytki bimetalowe (33) są ułożone jedna nad drugą, zwróconymi do siebie powierzchniami tworzącymi wypukłe wygięcie a elementy pośrednie (34) mają po obu stronach przestawne w wysokości powierzchnie podparcia (27-30) dla płytek bimetalowych (33).

14. Odwadniacz według zastrz. 1, znamienny tym, że płytki bimetalowe (10, 33) wzdłuż pierwszej linii środkowej (20) na szerokości, która jest większa od długości wybrań (21), posiadają bezwybraniowy obszar.

15. Odwadniacz według zastrz. 14, znamienny tym, że płytki bimetalowe (10, 33) w bezwybraniowym obszarze na pierwszej linii środkowej (20) posiadają otwory (16) dla kołków prowadzących (14).