PL189924B1 - Wziernik - Google Patents

Abstract

1. Wziernik do rozszerzania jamy ciala zawierajacy glówny korpus, szereg pierw- szych palców rozszerzajacych majacych odpowiednie blizsze konce oraz dalsze konce, które to pierwsze palce rozszerzaja- ce sa obrotowo sprzezone na swoich odpo- wiednich blizszych koncach z glównym korpusem, oraz silownik sprzezony obro- towo z tym korpusem, znamienny tym, ze silownik (20) obracajacy sie az do oparcia o blizsze konce (16A, 16B) pierwszych palców rozszerzajacych (14A, 14B) jest zaopatrzony w przymocowany do niego drugi palec (70). FIG. 1 PL PL PL

Description

Przedmiot wynalazku dotyczy wziernika, zwłaszcza wziernika do rozszerzania, oglądania i wprowadzania instrumentów w jamy ciała, takie jak pochwa lub odbyt.

Znane są konwencjonalne wzierniki, w których skład wchodzi wiele elementów lub ramion do rozszerzania, które są rozszerzane za pomocą mechanizmu do powiększania jam ciała. Powszechnie znane są dwa typy takich mechanizmów, dźwigniowe i krzywkowe lub przesłonowe. W skład mechanizmu typu dźwigniowego wchodzi zazwyczaj para uchwytów, każdy z jednym ramieniem rozszerzającym skonstruowanym w taki sposób, że po ściśnięciu uchwytów ku sobie, ramiona rozszerzacza oddalają się od siebie. Większość znanych wzierników typu dźwigniowego ma dźwignie lub uchwyty usytuowanie na linii widzenia jamy ciała, w wyniku czego zasłaniają one widok badanej jamy i/lub przeszkadzają we wprowadzaniu instrumentów medycznych.

We wziernikach typu przesłonowego ramiona rozszerzacza rozsuwają się na zewnątrz ruchem spiralnym, w wyniku czego muszą się ślizgać po tkance w badanej jamie, co może powodować szczypanie tkanki lub stanowić dyskomfort dla pacjenta. Ponadto w znanych typach wzierników występuje stosunkowo złożona konstrukcja oraz proces produkcji, co zwiększa koszty w takim stopniu, że mogą być one przeznaczone do wielokrotnego użytku. Z tym wiąże się konieczność zachowania surowych warunków higienicznych oraz stosowanie odpowiednich programów sterylizacji dla zapewnienia eliminacji możliwości krzyżowych infekcji pomiędzy pacjentami. W związku z tym, stosowanie wzierników typu przesłonowego jest niewygodne dla lekarzy praktyków i zwiększa koszty świadczonych usług.

Znana jest następna generacja wzierników, w których wirująca pierścieniowa krzywka opiera się o bok obrotowych ramion rozszerzacza, powodując ich obracanie się na zewnątrz. Przykład takiego wziernika przedstawiono w opisie złożonym przez wnioskodawcę niniejszego zgłoszenia do międzynarodowego zgłoszenia patentowego nr PCT/AU96/00125 (WO 96/28083). Ujawniony w tym zgłoszeniu typ wzierników ma kilka zalet w porównaniu z opisanymi powyżej wziernikami typu dźwigniowego i przesłonowego, ale jest ciągle stosunkowo złożony pod względem produkcyjnym, ponieważ wymaga wytwarzania wielu oddzielnych elementów, które trzeba następnie montować w kompletny wziernik.

Wziernik do rozszerzania jamy ciała zawierający główny korpus, szereg pierwszych palców rozszerzających mających odpowiednie bliższe końce oraz dalsze końce, które to pierwsze palce rozszerzające są obrotowo sprzężone na swoich odpowiednich bliższych końcach z głównym korpusem, oraz siłownik sprzężony obrotowo z tym korpusem, według wynalazku charakteryzuje się tym, że siłownik obracający się aż do oparcia o bliższe końce pierwszych palców rozszerzających jest zaopatrzony w przymocowany do niego drugi palec.

Korzystnie, siłownik przed oparciem się o pierwsze palce obraca się o pierwszy kąt.

Korzystnie, główny korpus jest zaopatrzony ponadto w nieruchomy trzeci palec, który jest umieszczony pomiędzy sąsiednimi palcami spośród pierwszych palców rozszerzających i naprzeciwko drugiego palca.

Korzystnie, odpowiednie dalsze końce drugiego palca i trzeciego palca wystają poza dalsze końce pierwszych palców rozszerzających.

Korzystnie, odpowiednie dalsze końce pierwszych palców rozszerzających znajdują się wewnątrz drugich palców i trzecich palców w całkowicie zamkniętym położeniu wziernika.

Korzystnie, pierwsze palce rozszerzające są przymocowane do głównego korpusu poprzez odpowiednie integralne zawiasy.

Korzystnie, każdy zawias ma skośnie pochyloną oś zawiasy.

Korzystnie, w skład głównego korpusu wchodzi pierwsza pierścieniowa konstrukcja, do której są przymocowane pierwsze palce rozszerzające, zaś siłownik zawiera drugą pierścieniową konstrukcję obracającą się wewnątrz pierwszej pierścieniowej konstrukcji, przy czym pierwsza pierścieniowa konstrukcja i druga pierścieniowa konstrukcja wyznaczają okno do oglądania jamy ciała.

Korzystnie, wziernik zawiera ponadto zwalniany mechanizm blokujący do blokowania położeń palców rozszerzających względem siebie, a następnie do zwalniania tych palców rozszerzających.

Korzystnie, w skład zwalnianego mechanizmu blokującego wchodzi zapadka oraz rząd podobnych do zębów występów, a siłownik jest zaopatrzony w jedno spośród zapadki i rzędu

189 924 podobnych do zębów występów, zaś główny korpus jest zaopatrzony w pozostałe spośród zapadki i rzędu podobnych do zębów występów, przy czym zapadka i rząd podobnych do zębów występów są dociskane do sprzężenia ze sobą.

Korzystnie, zwalniany mechanizm blokujący zawiera mechanizm zwalniający, do którego przymocowana jest zapadka.

Wziernik do rozszerzania jamy ciała, zawierający główny korpus, szereg pierwszych palców rozszerzających mających odpowiednie bliższe końce oraz siłownik obrotowo sprzężony z głównym korpusem, według wynalazku charakteryzuje się tym, że bliższe końce pierwszych palców rozszerzających są przymocowane do głównego korpusu poprzez integralne zawiasy, które mają odpowiednio pochylone skośnie osie zawiasów.

Zaletą rozwiązania według wynalazku jest zapewnienie wziernika, który byłby tani w produkcji i montażu, a tym samym mógłby być produkowany ekonomicznie, co umożliwiłoby stosowanie go tylko jednorazowo, a jednocześnie nie przeszkadzałby w widzeniu ani we wprowadzaniu instrumentów w jamy ciała.

Zalety rozwiązania według wynalazku, wynikają z tego, że zapewniono wziernik do rozszerzania jamy ciała, w skład którego wchodzą korpus, szereg pierwszych palców rozszerzających, sprzężonych na swoich odpowiednich bliższych końcach z korpusem w sposób umożliwiający odpowiednim dalszym końcom pierwszych palców odsuwanie się od siebie oraz siłownik sprzężony obrotowo z korpusem, który to siłownik jest zaopatrzony w przymocowany do niego drugi palec, gdzie siłownik ten można obracać w styczności z bliższymi końcami pierwszych palców rozszerzających, powodując odsuwanie się od siebie dalszych końców pierwszych palców oraz drugich palców, a tym samym rozszerzanie jamy ciała.

Siłownik jest tak skonstruowany, żeby, przed oparciem się o pierwsze palce, obracał się o pierwszy kąt tak, żeby dalszy koniec drugiego palca zaczynał ruch przed rozpoczęciem ruchu przez dalsze końce pierwszych palców, zaś korpus jest wyposażony w trzeci nieruchomy palec znajdujący się pomiędzy sąsiednimi palcami spośród pierwszych palców i naprzeciwko drugiego palca. Dalsze końce drugich i trzecich palców wychodzą poza dalsze końce pierwszych palców. Odpowiednie dalsze końce pierwszych palców znajdują się wewnątrz drugich i trzecich palców kiedy wziernik jest w stanie całkowicie zamkniętym. Co drugi koniec jednego spośród drugich i trzecich palców wychodzi poza sąsiednie końce. Pierwsze palce są integralnie uformowane z korpusem i zaopatrzone w odpowiednie integralne zawiasy umożliwiające im odsuwanie się od siebie, przy czym każda zawiasa ma oś, wokół której może przemieszczać się jej odpowiedni palec, zaś wspomniana oś zawiasy jest skośnie pochylona tak, że ruch odpowiedniego palca jest kombinowanym ruchem ku górze i na boki.

W skład wspomnianego korpusu wchodzi dodatkowo pierwsza struktura pierścieniowa, do której są przymocowane wspomniane pierwsze palce rozszerzające, oraz w skład wspomnianego siłownika wchodzi druga konstrukcja pierścieniowa, która obraca się wewnątrz wspomnianej pierwszej konstrukcji pierścieniowej, przy czym wspomniane konstrukcje pierścieniowe, pierwsza i druga, wyznaczają okno, przez które, po odsunięciu od siebie palców, można oglądać jamę.

W skład wziernika wchodzi ponadto zwalniany mechanizm blokujący do blokowania położeń palców względem siebie, a następnie do zwalniania palców, zaś w skład wspomnianego mechanizmu wchodzi pierwszy element składowy, usytuowany na siłowniku, oraz drugi element składowy, usytuowany na głównym korpusie, przy czym wspomniane elementy składowe, pierwszy i drugi, są skonstruowane w taki sposób, że sprzęgają się ze sobą kiedy siłownik jest popychany w kierunku wkładania, i przystosowane do uwalniania się od siebie po przyłożeniu siły do siłownika w kierunku skośnym do kierunku wkładania.

W skład pierwszego elementu składowego wchodzi jeden z podobnych do zębów występów zapadki i zębatki, a w skład drugiego elementu składowego wchodzi druga z zapadek i zębatek, przy czym zapadka i zębatka są dociskane do sprzężenia ze sobą kiedy siłownik jest popychany w kierunku wprowadzania, oraz są odsuwane od siebie w celu rozprzężenia po przyłożeniu wspomnianej siły.

Według innego przykładu wykonania wynalazku, zapewniono wziernik do rozszerzania jamy ciała, w skład którego wchodzą korpus, szereg pierwszych palców rozszerzających sprzężonych na swoich odpowiednich bliższych końcach z korpusem w sposób umożliwiający

189 924 odpowiednim dalszym końcom pierwszych palców odsuwanie się od siebie oraz siłownik sprzężony obrotowo z korpusem, w skład którego wchodzi przymocowany do niego drugi palec, usytuowany pomiędzy sąsiednimi palcami spośród pierwszych palców, przy czym siłownik jest skonstruowany w taki sposób, że opiera się o bliższe końce pierwszych palców podczas obracania się w pierwszym kierunku, w wyniku czego kiedy wziernik znajduje się w stanie całkowicie zamkniętym i siłownik obraca się w pierwszym kierunku, dalszy koniec drugich palców początkowo odsuwa się od pierwszych palców, a po oparciu się siłownika 0 pierwsze pałce powoduje, że ich dalsze końce odsuwają się od siebie, powodując w wyniku rozszerzanie jamy ciała.

Według kolejnego przykładu wykonania wynalazku, zapewniono wziernik do rozszerzania jamy ciała, w skład którego wchodzą korpus, szereg pierwszych palców rozszerzających osadzonych swoimi bliższymi końcami zawiasowo w korpusie na odpowiednich skośnych osiach zawias w celu umożliwienia pierwszym palcom rozszerzającym poruszania się kombinowanym ruchem ku górze i na boki oraz siłownik, sprzężony obrotowo z korpusem tak, że siłownik ten może być obracany opierając się o pierwsze palce rozszerzające, co powoduje odsuwanie się pierwszych palców na zewnątrz wspomnianym kombinowanym ruchem ku górze i na boki oraz odsuwanie się drugich palców od pierwszych palców, co powoduje rozszerzanie jamy ciała.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania przedstawiono na rysunku, na którym fig. 1 - przedstawia wziernik w pierwszym przykładzie wykonania według wynalazku, w widoku od czoła, w rzucie perspektywicznym, fig. 2 - wziernik z fig. 1 w widoku z tyłu, w rzucie perspektywicznym, fig. 3 - wziernik w rzucie z boku, fig. 4 - wziernik w rzucie z góry, fig. 5 wziernik w rzucie od czoła, fig. 6 - wziernik w przekroju; oraz fig. 7 - część siłownika wziernika z fig. 6, w przekroju, w powiększeniu.

W zalecanym przykładzie wykonania według wynalazku w skład wziernika 10 wchodzi główny korpus 12 i szereg (w tym wypadku dwa) pierwszych palców rozszerzających 14A i 14B (dalej nazywane łącznie „palcami 14”), każdy połączony swoimi odpowiednimi bliższymi końcami 16A i 16B z głównym korpusem 12. Palce 14 są sprzężone z głównym korpusem 12 w taki sposób, że palce te mogą, a właściwie mogą ich odpowiednie dalsze końce 18A i 18B, odsuwać się od siebie pod działaniem siłownika 20. Siłownik 20 jest sprzężony obrotowo z głównym korpusem 12 tak, że kiedy jest popychany w kierunku wkładania wziernika w jamę ciała, to obraca się do oparcia się o wewnętrzne powierzchnie palców 14 w pobliżu ich bliższych końców 16A i 16B, co powoduje, że dalsze końce 18A i 18B odsuwają się od siebie, rozszerzając jamę ciała.

Główny korpus 12 jest wyposażony w uchwyt 22, który kończy się na swoim górnym końcu pierścieniem lub pierścieniową konstrukcją 24 typu pierścieniowego. Palce 14 są sprzężone z konstrukcją 24 i biegną w kierunku osiowym konstrukcji 24 i w przybliżeniu prostopadle do uchwytu 22. Palce 14 są przymocowane do konstrukcji 24 za pomocą płytek tworzących zawiasy 26. Pomiędzy dolnymi podłużnymi krawędziami pierwszych palców rozszerzających 14A i 14B znajduje się trzeci palec 28. Trzeci palec 28 jest przymocowany do pierścieniowej konstrukcji 24 i biegnie równolegle do palców 14 wychodząc poza nie. Główny korpus 12, w postaci uchwytu 22, pierścieniowa konstrukcja 24, zawiasa 26 i palce 14 oraz trzeci palec 28 są wykonane integralnie jako jeden zespół. Jak widać na fig. 1, każda zawiasa 26 ma oś 26H, która jest skośna lub pochylona względem odpowiednich dla niej palców 14 tak, że palce te, poruszając się, poruszają się kombinowanym ruchem ku górze i na boki. To jest, oś 26H zawiasy, wokół której przemieszcza się palec 14, biegnie wzdłuż stycznej do pierścieniowej konstrukcji 24, ale jest odchylona od prostopadłej do podłużnej osi palca 14.

Na górnej części konstrukcji 24, pomiędzy pierwszymi palcami rozszerzającymi 14A i 14B, znajduje się prostokątne wycięcie 30. Z każdej strony wycięcia 30 znajduje się integralny zaczep 32. Zaczepy 32 zahaczają się o odpowiednie kołki (nie pokazane), utworzone na siłowniku 20, tworząc zatrzaskowe połączenie obrotowe pomiędzy siłownikiem 20 a głównym korpusem 12. Zaczepy mogą mieć postać otworów uformowanych w występach znajdujących się na przeciwległych bokach wycięć 30 z przeznaczeniem do wchodzenia w nie kołków na siłowniku 20.

189 924

Na wewnętrznej powierzchni każdego palca 14, w sąsiedztwie jego bliższego końca 16, jest uformowane krótkie żebro 34 (patrz fig. 2). Żebro 34 biegnie w kierunku długości swojego odpowiedniego palca 14 i znajduje się na końcu sąsiadującym z pierścieniową konstrukcją 24 z zagłębieniem 36 na swoim bliższym końcu. Każde żebro 34 jest odsądzone od zawiasy 26 swojego odpowiedniego palca 14. Ponadto zawiasa 26 i żebro 34 każdego palca 14 znajdują się w pewnym odstępie od siebie na przeciwległych stronach podłużnej osi 38 każdego palca 14, jak najwyraźniej widać na fig. 6.

W skład siłownika 20 wchodzi również pierścieniowa struktura lub powłoka 40 z łukową przednią krawędzią 42 i tylną krawędzią 44, która również jest łukowa, ale skośna względem przedniej krawędzi 42 tak, że głębokość powłoki 40 na ogół rośnie w kierunku z góry na dół. Ku tyłowi i w dół od dna powłoki 40 znajduje się oparcie 46 na kciuk. Oparcie 46 na palec ma postać zagłębienia utworzonego w biegnącym ku dołowi kołnierzu 48, stanowiącym integralną część siłownika 20.

Jak najlepiej widać na fig. 6, w skład urządzenia wchodzi zwalniany mechanizm blokujący 52 przeznaczony do blokowania położeń palców względem siebie tak, żeby można było utrzymać pożądane rozszerzenie jamy ciała, a następnie umożliwiający zwolnienie palców. W skład mechanizmu blokującego wchodzi pierwszy element składowy w postaci zapadki 54, stanowiącej integralny element siłownika 20, oraz zębatka w formie zębatych występów 56 utworzonych na wewnętrznej stronie pierścieniowej konstrukcji 24 i biegnąca centralnie wzdłuż długości trzeciego palca 28. Zapadka 54 jest częścią sprężynowego, uruchamianego kciukiem mechanizmu zwalniającego 50 integralnie uformowanego z przednią krawędzią 42 siłownika 20 i biegnie ku tyłowi do miejsca sąsiadującego z tylną krawędzią 44.

W skład zapadki 54 wchodzi języczek 58 biegnący ku przodowi i usytuowany nad zębatką w formie zębatych występów 56. Języczek 58 jest dociskany tak, żeby naciskał normalnie na zębatkę. Na skrajnie przednim i skrajnie tylnym końcu języczka 58 znajduje się, odpowiednio, pierwszy wąs 60 i drugi wąs 62, do sprzęgania się z zębatką ^w formie zębatych występów 56. Wąsy 60 i 62 znajdują się w pewnym odstępie od siebie takim, że drugi wąs 62 nie sprzęga się z zębatką w formie zębatych występów 56 dopóki pierwszy wąs nie wyjdzie do przodu poza tę zębatkę. Idealnie, drugi wąs 62 sprzęga się z zębatką, kiedy wziernik jest otwarty w przybliżeniu do połowy. W tym przykładzie wykonania, odpowiada to z grubsza rozpoczęciu przez siłownik 20 popychania wewnętrznej powierzchni palców 14. Kształt i położenie drugiego wąsa 62 są takie, żeby jego docisk do zębatki w formie zębatych występów 56 był większy niż docisk pierwszego wąsa 60.

Kształt zapadki 54, w połączeniu z właściwościami materiału, z jakiego jest wykonana, oraz usytuowaniem siłownika 20 obok głównego korpusu 12, zapewnia, że za każdym razem co najmniej jeden z wąsów 60, 62 jest dociskany do zębatki po obróceniu się siłownika 20 do wewnątrz w celu rozszerzenia palców wziernika 10.

Zadanie pierwszego wąsa 60 polega głównie na zapewnianiu dotykowego sprzężenia zwrotnego z użytkownikiem, a nie silne trzymanie palców w danym położeniu. Zadaniem drugiego wąsa 62 jest trzymanie dalszych końców palców z dala od siebie ze stopniowo rosnącym rozstawem, w miarę jak sprzęga się on z kolejnymi zębami wzdłuż zębatki w formie zębatych występów 56.

W celu zwolnienia palców, należy popchnąć mechanizm zwalniający 50 ku górze. Powoduje to wyjście drugiego wąsa 62 ze sprzężenia z zębatką w formie zębatych występów 56. Od tej chwili siłownik można obrócić z powrotem w sposób sterowany, w celu zamknięcia wziernika 10, również po pchnięciu go z powrotem do tyłu. Pierwszy wąs 60 może nadal być lekko sprzężony z zębatką, natomiast siłę jego sprzężenia można łatwo pokonać naciskając kciukiem do góry i z powrotem na mechanizm zwalniający 50.

W skład siłownika 20 wchodzi integralny drugi palec 70. Drugi palec 70 biegnie od przedniej krawędzi 42 i wchodzi swoim bliższym końcem w wycięcie 30. Wspomniane wcześniej kołki, które wchodzą w zaczep 32 w celu obrotowego sprzężenia siłownika 20 z głównym korpusem 12, wystają na boki z przeciwległych stron bliższego końca drugiego palca 70. Drugi palec 70 znajduje się pomiędzy górnymi podłużnymi krawędziami pierwszych palców rozszerzających 14A i 14B, i naprzeciwko trzeciego palca 28. Dalszy koniec drugiego palca 70 łącznie z dalszym końcem trzeciego palca 28 tworzą strukturę podobną do kaczego

189 924 dziobu kiedy siłownik 20 znajduje się w stanie swobodnym lub zamkniętym. W pokazanym przykładzie wykonania, dalszy koniec trzeciego palca 28 wychodzi poza koniec drugiego palca 70. Z krawędzi 42, na przeciwległych stronach siłownika 20, wychodzi ku przodowi ucho ustalające 71 (patrz fig. 6 i 7), które, po wejściu krawędzi 42 w zagłębienie 36 w każdym żebrze 34, ustawia się nieco powyżej żebra 34.

Siłownik 20, na którym znajduje się powłoka 40, oparcie 46 na kciuk, mechanizm zwalniający 50, zapadka 54, ucha 71 i drugi palec 70, jest wykonany jako pojedynczy integralny element. W związku z tym, wziernik 10 można wykonać z dwóch oddzielnych elementów, które można łatwo i szybko zmontować bez pomocy jakichkolwiek narzędzi, popychając lub w inny sposób umieszczając kołki, uformowane na bokach drugiego palca 70, w zaczepach 32.

W celu użycia wziernika 10 chwyta się go po prostu za uchwyt 22 i powoli wprowadza w jamę ciała wymagającą rozszerzenia. Następnie operator kładzie kciuk na oparcie 46 dla kciuka, wpycha siłownik 20 w kierunku wkładania, w wyniku czego siłownik 20 obraca się wokół kołków znajdujących się w zaczepach 32. Rezultatem tego ruchu obrotowego jest natychmiastowe obrócenie się drugiego palca 70 tak, że jego dalszy koniec odsuwa się od dalszego końca trzeciego palca 28. W trakcie tej czynności, wąs 60 sprzęga się kolejno z zębami na zębatce w formie zębatych występów 56, zapewniając dotykowe sprzężenie zwrotne ruchu drugiego palca 70. Po z góry zadanym stopniu obrócenia się siłownika 20, rezultatem jego dalszego obrotu jest sprzężenie się wąsa 62 z zębatką w formie zębatych występów 56 oraz wejście przedniej krawędzi 42 w zagłębienie 36 i oparcie się jej o żebro 34 na każdym z palców 14. Ponieważ nadal działa nacisk kciuka, siłownik 20 kontynuuje obrót, w wyniku czego pierwsze palce rozszerzające 14A i 14B przemieszczają się na swoich odpowiednich zawiasach 26 tak, że ich dalsze końce odsuwają się od siebie. W miarę obracania się siłownika 20, drugi wąs 62 sprzęga się z kolejnymi zębami na zębatce w formie zębatych występów 56. W dowolnej chwili, w przypadku zwolnienia nacisku kciuka po sprzężeniu się wąsa 62 z jednym z zębów, palce 14, drugi palec 70 i trzeci palec 28 są trzymane w stałym położeniu względem siebie.

W celu umożliwienia palcom opadnięcia i obrócenia się z powrotem ku sobie, mechanizm zwalniający 50 jest popychany ku górze i z powrotem, co powoduje uniesienie zapadki 54, a tym samym wyjście z niej wąsa 62.

Rozumie się samo przez się, że podczas używania można oglądać rozszerzaną jamę ciała lub wprowadzać do niej instrumenty przez powłokę 40 siłownika 20 oraz pierścieniową konstrukcję 24 w głównym korpusie 12. Ponieważ wziernik 10 można wykonać tylko z dwóch elementów składowych i zmontować w ciągu sekund bez pomocy jakichkolwiek narzędzi, można go wykonać przy tak niskich kosztach, że może być używany tylko raz i wyrzucany. Ponadto siłownik 20 tylko opiera się o końce palców 14, w wyniku czego istnieje tylko niewielkie sprzężenie cierne elementów składowych wziernika 10. Eliminuje się w ten sposób problem przywierania wziernika w stanie otwartym ze względu na duże siły tarcia. Takie zjawisko może wystąpić, na przykład, w przypadku wzierników, w których siłownik napiera poprzecznie na wewnętrzne powierzchnie palców rozszerzających, powodując ich rozchodzenie się na boki. We wzierniku według wynalazku, siłownik napiera tylko na bliższe końce palców, głownie w kierunku wkładania wziernika.

Obecnie, po szczegółowym opisie przykładu wykonania wynalazku, dla wszystkich osób znających tę dziedzinę techniki jest oczywiste, że istnieje możliwość dokonywania w nim różnorodnych modyfikacji i wprowadzania zmian bez wychodzenia poza podstawowe koncepcje wynalazku. Na przykład, pokazano, że trzeci palec 28 jest przymocowany do głównego korpusu 12 w taki sposób, że nie ma możliwości obrotu. Istnieje jednak możliwość skonstruowania wziernika 10 z trzecim palcem 28 osadzonym na integralnej zawiasie podobnej do zawiasy 26 tak, że może on obracać się odsuwając od palców 14 i drugiego palca 70. Wymaga to oczywiście zmian konstrukcji siłownika 20 tak, żeby opierał się również o dalszy koniec trzeciego palca 28, wprawiając go w ruch obrotowy. Ponadto, zwalniany mechanizm blokujący 52 nie jest krytyczną częścią wynalazku i można z niego zrezygnować tak, że palce mogą być trzymane z dala od siebie dzięki utrzymywaniu nacisku kciuka spoczywającego na przeznaczonym dla niego oparciu 46.

189 924

Wziernik 10 można również wyposażyć w jeden lub więcej ograniczników ograniczających ruch obrotowy siłownika 20, a tym samym stopień rozszerzenia palców 14, trzeciego palca 28 i drugiego palca 70. W swojej najprostszej postaci można to osiągnąć tworząc próg lub powierzchnię stopujący tak, żeby wspomniany siłownik 20 zetknął się z głównym korpusem 12 po z góry zadanym stopniu obrotu siłownika 20.

Wziernik 10 można wykonać z dowolnego materiału, w tym ze stali nierdzewnej, ale zaleca się wytwarzanie go z materiału z tworzywa sztucznego w celu umożliwienia obniżenia kosztów wytwarzania i ułatwienia montażu.

Wszystkie takie modyfikacje i odmiany uważa się za mieszczące się w zakresie wynalazku, którego charakter określają powyższy opis i załączone zastrzeżenia patentowe.

Claims (12)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Wziernik do rozszerzania jamy ciała zawierający główny korpus, szereg pierwszych palców rozszerzających mających odpowiednie bliższe końce oraz dalsze końce, które to pierwsze palce rozszerzające są obrotowo sprzężone na swoich odpowiednich bliższych końcach z głównym korpusem, oraz siłownik sprzężony obrotowo z tym korpusem, znamienny tym, że siłownik (20) obracający się aż do oparcia o bliższe końce (16A, 16B) pierwszych palców rozszerzających (14A, 14B) jest zaopatrzony w przymocowany do niego drugi palec (70).
2. 2. Wziernik według zastrz. 1, znamienny tym, że siłownik (20) przed oparciem się o pierwsze palce (14A, 14B) obraca się o pierwszy kąt.
3. 3. Wziernik według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że główny korpus (12) jest zaopatrzony ponadto w nieruchomy trzeci palec (28), który jest umieszczony pomiędzy sąsiednimi palcami spośród pierwszych palców rozszerzających (14A, 14B) i naprzeciwko drugiego palca (70).
4. 4. Wziernik według zastrz. 3, znamienny tym, że odpowiednie dalsze końce drugiego palca (70) i trzeciego palca (28) wystają poza dalsze końce (18A, 18B) pierwszych palców rozszerzających (14A, 14B).
5. 5. Wziernik według zastrz. 4, znamienny tym, że odpowiednie dalsze końce (18A, 18B) pierwszych palców rozszerzających (14A, 14B) znajdują się wewnątrz drugich palców (70) i trzecich palców (28) w całkowicie zamkniętym położeniu wziernika (10).
6. 6. Wziernik według zastrz, ł albo 2, albo 4, albo 5, znamienny tym, że pierwsze palce rozszerzające (I4A, 14B) są przymocowane do głównego korpusu (12) poprzez odpowiednie integralne zawiasy (26).
7. 7. Wziernik według zastrz. 6, znamienny tym, że każdy zawias (26) ma skośnie pochyloną oś (26H) zawiasy.
8. 8. Wziernik według zastrz. 1 albo 2, albo 4, albo 5, znamienny tym, że w skład głównego korpusu (12) wchodzi pierwsza pierścieniowa konstrukcja (24), do której są przymocowane pierwsze palce rozszerzające (14A, 14B), zaś siłownik (20) zawiera drugą pierścieniową konstrukcję (40) obracającą się wewnątrz pierwszej pierścieniowej konstrukcji (24), przy czym pierwsza pierścieniowa konstrukcja (24) i druga pierścieniowa konstrukcja (40) wyznaczają okno do oglądania jamy ciała.
9. 9. Wziernik według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera ponadto zwalniany mechanizm blokujący (52) do blokowania położeń palców rozszerzających względem siebie, a następnie do zwalniania tych palców rozszerzających.
10. 10. Wziernik według zastrz. 9, znamienny tym, że w skład zwalnianego mechanizmu blokującego (52) wchodzi zapadka (54) oraz rząd podobnych do zębów występów (56), a siłownik (20) jest zaopatrzony w jedno spośród zapadki (54) i rzędu podobnych do zębów występów (56), zaś główny korpus (12) jest zaopatrzony w pozostałe spośród zapadki (54) i rzędu podobnych do zębów występów (56), przy czym zapadka (54) i rząd podobnych do zębów występów (56) są dociskane do sprzężenia ze sobą.
11. 11. Wziernik według zastrz. 9 albo 10, znamienny tym, że zwalniany mechanizm blokujący (52) zawiera mechanizm zwalniający (50), do którego przymocowana jest zapadka (54).
12. 12. Wziernik do rozszerzania jamy ciała, zawierający główny korpus, szereg pierwszych palców rozszerzających mających odpowiednie bliższe końce oraz siłownik obrotowo sprzężony z głównym korpusem, znamienny tym, że bliższe końce (16A, 16B) pierwszych palców rozszerzających (I4A, 14B) są przymocowane do głównego korpusu (12) poprzez integralne zawiasy (26), które mają odpowiednio pochylone skośnie osie (26H) zawiasów.