PL189221B1

PL189221B1 - Środek dentystyczny znoszący nadwrażliwość odsłoniętej zębiny

Info

Publication number: PL189221B1
Application number: PL98343120A
Authority: PL
Inventors: Giovanna Galli
Original assignee: Italmed Snc Di Galli G E Pacin
Priority date: 1998-03-06
Filing date: 1998-05-20
Publication date: 2005-07-29
Also published as: KR20010041671A; BG104750A; SK13252000A3; EP1058535B1; CZ294068B6; WO1999044570A1; ITFI980051A0; HUP0101016A2; NO20004423D0; CZ20003245A3; US20030194381A1; DE69813906T2; AU8852498A; ES2197497T3; NO20004423L; US6689341B2; PT1058535E; ATE238030T1; DE69813906D1; ITFI980051A1

Abstract

1. Srodek dentystyczny znoszacy nadwrazliwosc odslonietej zebiny zawierajacy so- le potasu, metali alkalicznych i metali przejsciowych 11 i 12 grupy okresowej oraz srodki konserwujace, skladajacy sie z dwóch plynnych roztworów, znamienny tym, ze pierwszy roztwór zawiera 0,5 do 20% fosforanu potasu oraz 0,5 do 10% weglanu potasu i/lub szczawianu potasu i/lub 0,5 do 5% fluorku potasu, natomiast drugi roztwór zawiera 0,5 do 20% soli wapnia oraz 0,5 do 11% soli strontu lub 0,5 do 10% soli srebra lub baru lub cynku, przy czym rozpuszczalnikiem w obu roztworach jest woda dejonizowana oraz obydwa roztwory zawieraja znany srodek konserwujacy. 9. Srodek dentystyczny znoszacy nadwrazliwosc odslonietej zebiny w postaci dwóch preparatów zelowych zawierajacy sole potasu, metali alkalicznych i metali przej- sciowych 11 i 12 grupy okresowej, oraz srodków konserwujacych, zelujacych, zapacho- wych slodzacych i barwiacych, znamienny tym, ze pierwszy preparat zelowy zawiera 0,5 do 10% fosforanu potasu, 0,5 do 5% weglanu potasu oraz 0,1 do 0,5% fluorku potasu, natomiast drugi preparat zelowy zawiera 0,5 do 10% chlorku wapnia oraz 0,5 do 10% chlorku strontu.2 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest środek dentystyczny do nanoszenia na zębinę, przeznaczony do leczenia jej nadwrażliwości.

Nadwrażliwość zębiny jest problemem często spotykanym przez stomatologów u swoich pacjentów, który nasila się podczas spożywania gorących, zimnych, słodkich lub kwaśnych pokarmów oraz w trakcie mycia zębów.

Standardowo zębina jest pokryta szkliwem (zębina korony) lub cementem (zębina korzenia) i ma charakter nieprzepuszczalny. W strefach wrażliwości zębów często stwierdza się erozję lub otarcie szkliwa. Przez zębinę przebiegają ułożone promieniowo kanaliki zębiny, w których znajduje się płyn zębinowy. Za pośrednictwem kanalików bodźce nerwowe docierają do obszarów sensorycznych miazgi zębowej.

Pierwszym poznanym sposobem redukowania poziomu wrażliwości zębiny jest zamykanie ujść kanalików zębiny. Rolę tę pełnią naturalne substancje redukujące wrażliwość poprzez zamykanie kanalików, takie jak kamień nazębny, kolagen lub sole mineralne wytrącone w ślinie.

Znane są również związki chemiczne stosowane w postaci roztworów, żelów lub past oraz metody fizyczne umożliwiające mechaniczne zamknięcie ujść kanalików zębiny. Prepa189 221 raty tego typu opisano w opisie patentowym Wielkiej Brytanii nr GB2239601 oraz w opisie zgłoszenia nr W092/04006.

Do znanych związków oraz sposobów rozwiązujących ten problem należą:

- szczawian potasu i żelaza, który reaguje ze zjonizowanym wapniem występującym w ślinie tworząc szczawian wapnia, który powoduje zamykanie ujść kanalików zębiny;

- azotan srebra, którego działanie polega na wytrącaniu związków srebra;

- fluorek cyny, którego działanie polega na wytrącaniu związków cyny;

- sole strontu;

- sole nierozpuszczalne, takie jak fosforan wapnia, hydroksyapatyt, krzemionka koloidalna itp., które bezpośrednio zamykają ujścia kanalików;

- cement glasjonomerowy;

- niektóre rodzaje żywic.

Inne związki opisane przykładowo w opisie patentowym nr US-A-5603922 lub w WO-A-97/06774 są podstawą materiału kompozycyjnego służącego do remineralizacji zmian w szkliwie zęba. Znoszenie nadwrażliwości jest w tym przypadku efektem ubocznym wynikającym z zamknięcia kanalików zębiny wskutek remineralizacji.

We wszystkich omawianych przypadkach, zamknięcie kanalików zębiny przy użyciu rozpuszczalnych lub nierozpuszczalnych soli dotąd stosowanych, nawet jeśli są one proste w zastosowaniu, nie jest wystarczająco skuteczne i ma charakter krótkotrwały.

Ponadto, znane są związki takie jak chlorek, azotan lub szczawian potasu posiadające zdolność redukowania wrażliwości zębiny poprzez depolaryzację włókien nerwowych bez zamykania kanalików zębiny. W związku z tym stosuje się zabiegi odczulające przy użyciu tych związków w oparciu o ich zdolność do hamowania aktywności nerwowej miazgi poprzez modyfikowanie pobudliwości włókien nerwowych kanalików zębiny. Jednakże, również i w tym przypadku działanie jest krótkotrwałe.

Nowe techniki, nie stosowane jeszcze w praktyce klinicznej, oparte są na stosowaniu cementu glasjonomerowego lub żywic światłoutwardzalnych. Odczulanie jest bardziej skuteczne, ale materiały te nie są łatwe w użyciu i odpowiednie wyłącznie w przypadkach głębokiej erozji.

Ponadto, znane są również zabiegi przy użyciu laserowych lub ultradźwiękowych narzędzi do usuwania kamienia nazębnego, które powodują powstanie warstw rozmazu i zamknięcie kanalików. Zabiegi te gwarantują rezultaty zbliżone efektywnością i trwałością do efektów powierzchniowego stosowania opisanych powyżej rozpuszczalnych i nierozpuszczalnych soli, ale wymagają kosztownej aparatury.

Celem wynalazku jest opracowanie środka dentystycznego do znoszenia nadwrażliwości zębiny, mającego zdolność do skutecznego mechanicznego zamykania kanalików zębiny w połączeniu z właściwościami depolaryzującymi włókna nerwowe zęba, który gwarantuje wysoką skuteczność i trwałość działania i jest łatwy w użyciu.

Środek dentystyczny znoszący nadwrażliwość odsłoniętej zębiny, zgodnie z wynalazkiem składa się z dwóch roztworów, przy czym pierwszy roztwór zawiera 0,5 do 20% fosforanu potasu oraz 0,5 do 10%o węglanu potasu i/lub szczawianu potasu i/lub 0,5 do 5% fluorku potasu, natomiast drugi roztwór zawiera 0,5 do 20% soli wapnia oraz 0,5 do 11% soli strontu lub 0,5 do 10% soli srebra lub baru lub cynku. W obu roztworach rozpuszczalnikiem jest woda dejonizowana oraz obydwa roztwory zawierają znany środek konserwujący. Korzystnym jest stosowanie w drugim roztworze jako sole wapnia chlorku lub octanu wapnia, jako sole strontu chlorku lub octanu strontu, a jako sole srebra, baru i cynku - ich chlorki.

W odmianie wynalazku dentystyczny materiał kompozycyjny składa się z dwóch preparatów żelowych, przy czym pierwszy preparat żelowy zawiera 0,5 do 10% fosforanu potasu, 0,5 do 5% węglanu potasu oraz 0,1 do 0,5% fluorku potasu, natomiast drugi preparat żelowy zawiera 0,5 do 10% chlorku wapnia oraz 0,5 do 10% chlorku strontu.

Środek dentystyczny według wynalazku charakteryzuje się tym, ze po połączeniu na odsłoniętej zębinie jego dwóch odrębnie przygotowywanych roztworów lub preparatów żelowych, w wyniku reakcji podwójnej wymiany pomiędzy ich składnikami, powstaje „krystaliczny kompleks” obejmujący większą liczbę soli nierozpuszczalnych, fosforan wapnia, węglan wapnia, fluorek wapnia, fosforan strontu, węglan strontu i fluorek strontu, o właściwościach

189 221 powodujących zamykanie kanalików zębiny i rozpuszczalną sól potasową, chlorek potasu, o działaniu depolaryzującym w odniesieniu do zębiny.

Działanie „krystalicznego kompleksu” złożonego z sześciu wymienionych powyżej soli nierozpuszczalnych, niespodziewanie wykazuje właściwości znoszące nadwrażliwość w aspekcie krótkoterminowym (15 minut) oraz długoterminowym (6-12 miesięcy). Powstały chlorek potasu pomaga zintensyfikować właściwości odczulające poprzez dodanie efektu depolaryzacji. De facto, chlorek potasu otrzymywany jest w rezultacie reakcji podwójnej wymiany i jest obecny w roztworze wewnątrz kanalików zębiny podczas tworzenia się „kompleksu krystalicznego”, który zamyka ujścia kanalików. Dzięki temu zagwarantowana jest obecność większej ilości potasu przez dłuższy czas w stosunku do działania depolaryzującego dotychczas stosowanych związków, które nie zamykają ujść kanalików, umożliwiając w ten sposób wydostanie się płynu zębinowego (którego przepływ ma zawsze kierunek odśrodkowy) oraz jonów potasu na zewnątrz kanalików zębiny.

Zastosowanie wynalazku do indukowanej krystalizacji w celu zamknięcia kanalików zębiny przy użyciu powstałego „kompleksu krystalicznego” w połączeniu z powstawaniem (zawsze wewnątrz kanalików) związku o właściwościach depolaryzujących włókna nerwowe jest nowością w dziedzinie stomatologii. W przypadku zastosowania środka zgodnego z opisywanym wynalazkiem, przygotowanego przy użyciu fosforanu potasu, węglanu potasu i fluorku potasu w ilościach wyższych odpowiednio niż 20%, 10% i 5% dla pierwszego roztworu oraz przy użyciu chlorku wapnia i chlorku strontu w ilościach wyższych odpowiednio niż 20% i 11% dla drugiego roztworu, otrzymuje się działanie odczulające o identycznych właściwościach jak opisywane powyżej, jednakże stosowanie preparatu jest utrudnione. W tym przypadku, w momencie połączenia obu roztworów, w trakcie tworzenia się sześciu nierozpuszczalnych soli, dojdzie do powstania opalizującego żelu, mniej wygodnego i trudniej rozprowadzającego się na leczonej powierzchni. '

Zaleca się również nakładanie obu roztworów dwoma różnymi pędzelkami, tak aby nie doszło do ich kontaktu przed jamą ustną pacjenta.

Analogicznie, w przypadku zastosowania środka z użyciem fosforanu potasu, węglanu potasu i fluorku potasu w ilościach wyższych odpowiednio niż 10%, 5% i 0,5% dla pierwszego preparatu żelowego oraz przy użyciu chlorku wapnia i chlorku strontu w ilościach wyższych niż 10% dla obu soli drugiego roztworu, otrzymuje się preparat odczulający o identycznych właściwościach jak opisywane powyżej, jednakże mniej nadający się do stosowania jako pasta do zębów ze względu na swoje właściwości organoleptyczne.

Wynalazek ilustrują następujące przykłady.

Przykład I

Przygotowano środek o następującym składzie:

Roztwór nr 1 fosforan potasu 16,0% węglan potasu 5,0% fluorek potasu 3,0% metyloparaben sodu 0,1 % dejonizowana woda 75,9%

Roztwór nr 2 chlorek wapnia 16,0% chlorek strontu 10,6% benzoesan sodu 0,2% dejonizowana woda 73,2%.

Następnie po odizolowaniu obszaru zabiegu przy pomocy materiału opatrunkowego (wata lub inny) oraz po usunięciu płytki nazębnej przy użyciu niskoobrotowej elektrycznej szczotki, powierzchnia która ma zostać poddana odczulaniu zostaje oczyszczona tamponem waty nasączonym płynem odkażającym (np. 5% roztworem podchlorynu sodu). Z kolei powierzchnię osuszano strumieniem powietrza przez 15 sekund. Suszenie powinno doprowadzić do znacznego odwodnienia zewnętrznej warstwy odsłoniętej zębiny. Na tak przygotowaną powierzchnię, przy użyciu pędzelka, tamponu waty lub gąbki nakładano pierwszy roztwór

189 221 delikatnie go wcierając przez około 20 sekund. Zaraz potem w ten sam sposób nakładano drugi roztwór na tę samą powierzchnię zęba. W przypadku silnej nadwrażliwości przedstawione wyżej działania można powtórzyć.

Przykład II

Postępowano analogicznie jak w przykładzie I stosując roztwory o następującym składzie: Roztwór nr 1 fosforan potasu 16,0% szczawian potasu 6,0% metyloparaben sodu 0.1% woda dejonizowana quantum sufficit, 100 ml

Roztwór nr 2 chlorek wapnia 16,0)% chlorek strontu 10,0% benzoesan sodu 0,2% dejonizowana woda 73,8%.

Przykład III

Postępowano analogicznie jak w przykładzie I stosując roztwory o następującym składzie: Roztwór nr 1 fosforan potasu 16,0% węglan potasu 5,0% metyloparaben sodu O11 % woda dejonizowana quantum sufficit, 100ml

Roztwór nr 2 chlorek wapnia 11,0% chlorek baru H,0% benzoesan sodu 0,2% dejonizowana woda 73,8%.

Przykład IV

Postępowano analogicznie jak w przykładzie I stosując roztwory o następującym składzie: Roztwór nr 1 fosforan potasu węglan potasu metyloparaben sodu woda dejonizowana quuatum sufficit,

Roztwór nr 2 chlorek wapnia chlorek srebra benzoesan sodu dejonizowana woda Przykład V

Postępowano analogicznie jak w przykładzie I stosując roztwory o następującym składzie: Roztwór nr 1 fosforan potasu węglan potasu metyloparaben sodu woda dejonizowana quantum sufficit,

Roztwór nr 2 chlorek wapnia chlorek cynku benzoesan sodu dejonizowana woda

110)0%

5,0%

0,11/ο W0 πύ ujm

0,22%

77,8%.

11,0%

5,00%

0,1%

HO ml

16,0%

10,0%

0,2%

77,8%.

189 221

Przykład VI

Postępowano analogicznie jak w przykładzie I stosując roztwory o następującym składzie: Roztwór nr 1 fosforan potasu 16,0% węglan potasu 5,0% metyloparaben sodu 0,1% woda dejonizowana uuuntum sufficit, 100 ml

Roztwór nr 2 chlorek wapnia 1 <5,0*% chlorek strontu 10,6% benzoesan sodu 0,2%o dejonizowana woda 73,8%.

Przykład VII

Przygotowano środek postaci żelów o następującym składzie:

Żel nr 1 fosforan potasu 88% węglan potasu 3,5% fluorek potasu 0,4% sorbitol 330% krzemionka koloidalna 15% gliceryna 58% laurylosiarczan sodowy 1,5% karboksymetylohydroksyetyloceluloza 1,00% benzoesan sodu 0,5% polisacharynian sodu 0,4% qsuntsm ssfficit qsuntsm ssfficit guuntum suffccti, 100 ml

7,0%

6,0%

30,0%

15,0%

5,0%

1,5%

1,0%

0,5%

0,4% qsuntsm ssfficit qucmtum ssfficit , 100 ml.

aromat miętowy barwnik Cl 42081 , CI 19140 oczyszczona woda Żel nr 2 chlorek wapnia chlorek strontu sorbitol krzemionka koloidalna gliceryna laurylosiarczan sodowy karboksymetylohydroksyetyloceluloza benzoesan sodu polisacharynian sodu aromat miętowy barwnik CI 16288, CI 47008 oczyszczona woda

Tak wykonany środek był stosowany w ceiu odczulania w następujący sposób jako pasta do zębów:

- na szczoteczkę do zębów należy nałożyć żel nr 1 w ilości zasadniczo równej objętością dwóm ziarnom grochu;

- następnie należy rozprowadzić żel nr 1 na obu łukach zębów poprzez szczotkowanie ich od góry do dołu przez około dwie minuty, przy czym wcierać najdłużej w obszarach, które są wrażliwe na gorące lub zimne pokarmy oraz substancje słodkie lub kwaśne;

- następnie, nie spłukując pierwszego zelu, należy na szczoteczkę taąą samą ilość zelu nr 2 i szczotkować tę samą powierzchnię zębów ponownie w sam sposób jak opisano to w przypadku żelu nr 1, a na koniec przepłukać zęby wodą.

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Środek dentystyczny znoszący nadwrażliwość odsłoniętej zębiny zawierający sole potasu, metali alkalicznych i metali przejściowych 11 i 12 grupy okresowej oraz środki konserwujące, składający się z dwóch płynnych roztworów, znamienny tym, że pierwszy roztwór zawiera 0,5 do 20% fosforanu potasu oraz 0,5 do 10% węglanu potasu i/lub szczawianu potasu i/lub 0,5 do 5% fluorku potasu, natomiast drugi roztwór zawiera 0,5 do 20% soli wapnia oraz 0,5 do 11% soli strontu lub 0,5 do 10% soli srebra lub baru lub cynku, przy czym rozpuszczalnikiem w obu roztworach jest woda dejonizowana oraz obydwa roztwory zawierają znany środek konserwujący.

2. Środek dentystyczny według zastrz. 1, znamienny tym, że w drugim roztworze jako sól wapnia stosuje się chlorek wapnia.

3. Środek dentystyczny według zastrz. 1, znamienny tym, że w drugim roztworze jako sól wapnia stosuje się octan wapnia.

4. Środek dentystyczny według zastrz. 1, znamienny tym, że w drugim roztworze jako sól strontu stosuje się chlorek strontu.

5. Środek dentystyczny według zastrz. 1, znamienny tym, że w drugim roztworze jako sól strontu stosuje się octan strontu.

6. Środek dentystyczny według zastrz. 1, znamienny tym, ze w drugim roztworze jako sól srebra stosuje się chlorek srebra.

7. Środek dentystyczny według zastrz. 1, znamienny tym, ze w drugim roztworze jako sól baru stosuje się chlorek baru.

8. Środek dentystyczny według zastrz. 1, znamienny tym, że w drugim roztworze jako sól cynku stosuje się chlorek cynku.

9. Środek dentystyczny znoszący nadwrażliwość odsłoniętej zębiny w postaci dwóch preparatów żelowych zawierający sole potasu, metali alkalicznych i metali przejściowych 11 i 12 grupy okresowej, oraz środków konserwujących, żelujących, zapachowych słodzących i barwiących, znamienny tym, że pierwszy preparat żelowy zawiera 0,5 do 10% fosforanu potasu, 0,5 do 5% węglanu potasu oraz 0,1 do 0,5% fluorku potasu, natomiast drugi preparat żelowy zawiera 0,5 do 10% chlorku wapnia oraz 0,5 do 10% chlorku strontu.