PL188807B1

PL188807B1 - Sposób uzyskiwania sygnału pilota w odbiorniku CDMA oraz urządzenie do uzyskiwania sygnału pilota wodbiorniku CDMA

Info

Publication number: PL188807B1
Application number: PL98325087A
Authority: PL
Inventors: Brian D. Storm; Christopher Peter Larosa
Original assignee: Motorola Inc
Priority date: 1997-02-27
Filing date: 1998-02-27
Publication date: 2005-04-29
Also published as: HU9800432D0; DE19806095A1; GB2323749B; DE19806095C2; RU2208914C2; KR19980071640A; AR011668A1; MX9801560A; US6144649A; CN1135767C; CN1198053A; JP4260915B2; BR9800744B1; US6175561B1; JPH10257022A; BR9800744A; HUP9800432A2; ZA9710879B; KR100280990B1; GB9801284D0

Abstract

1. Sposób uzyskiwania sygnalu w syste- mie lacznosci (100) wielodostepnym z po- dzialem kodowym (CDMA), znamienny tym, ze próbkuje sie (318) odbierany sygnal pilotowy z pierwsza czestotliwoscia; zapisuje sie wiele próbek sygnalu pi- lotowego; przetwarza sie (330) te wiele próbek sygnalu pilotowego z druga czestotliwoscia, przy czym ta druga czestotliwosc jest wieksza niz pierwsza czestotliwosc; oraz identyfikuje sie (416) jeden lub wie- cej sygnalów pilotowych na podstawie wie- lu próbek sygnalu pilotowego. FI G . 2 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest ogólnie system łączności cyfrowej. W szczególności wynalazek dotyczy sposobu i urządzenia do uzyskiwania kanału pilota w systemie telekomunikacyjnym z rozłożeniem w widmie, takim jak wielodostępny z podziałem kodowym (CDMA) system telefonii komórkowej.

Wielodostępne z podziałem kodowym z ciągiem bezpośrednim (DS-CDMA) systemy telekomunikacyjne zostały zaproponowane do użycia w systemach telefonii komórkowej z kanałami ruchu usytuowanymi na częstotliwości 800 MHz i w paśmie częstotliwości osobistego systemu telekomunikacyjnego (PCS) na częstotliwości 1800 MHz. W systemie DS-CDMA wszystkie stacje bazowe we wszystkich komórkach mogą wykorzystywać tę samą częstotliwość radiową do łączności. Jeden znany system DS-CDMA jest zdefiniowany w normie tymczasowej IS-95 Stowarzyszenia Przemysłu Telekomunikacyjnego / Stowarzyszenia Przemysłu Elektronicznego (TIA/EIA) „Wzorzec kompatybilności pomiędzy stacją mchomą a stacją bazową dla pracującego w dwóch trybach szerokopasmowego systemu komórkowego z rozrzuceniem w szerokim widmie” (IS-95).

Oprócz kanałów ruchu każda stacja bazowa rozgłasza kanał pilota, kanał synchronizacji i kanał przywołania. Kanał pilota lub sygnał pilota jest szumem pseudolosowym lub kodem opartym na szumie pseudolosowym (PN). Kanał pilota jest wspólnie odbierany przez wszystkie stacje ruchome w zasięgu i jest wykorzystywany przez stację ruchomą do identyfikowania obecności systemu CDMA, do początkowego wykrywania systemu, do przekazywania w trybie biernym, do identyfikacji początkowych i opóźnionych promieni stacji bazowych uczestniczących w łączności i zakłócających oraz do koherentnej demodulacji kanałów synchronizacji, przywoływania i ruchu.

188 807

Sygnał pilota nadawany przez każdą stację bazową w systemie wykorzystuje taki sam kod PN, ale z innym przesunięciem fazowym. Stacje bazowe są unikatowo identyfikowane przez zastosowanie unikatowej fazy początkowej lub czasu początkowego dla ciągu PN. Przykładowo w IS-95 ciągi mają długość 2 ³⁵ elementów i są tworzone z częstotliwością elementów 1 ,:2288 megalementu na sekundę, a więc powtarzają się co 26-2/3 milisekundy. Minimalne odstępy czasowe wynoszą 64 elementy długości, umożliwiając w sumie 512 różnych przydzieleń fazy kodu PN stacjom bazowym.

Na stacji ruchomej odebrane sygnały o częstotliwości radiowej zawierają kanały pilotujące, synchronizacji, przywołania i ruchu ze wszystkich pobliskich stacji bazowych. Stacja ruchoma musi identyfikować wszystkie sygnały pilotujące, które są możliwe do odebrania, łącznie z sygnałem pilotującym ze stacji bazowej o najsilniejszym kanale pilotującym. W znanych stacjach ruchomych korelator jest stosowany jako element poszukujący pilota w odbiorniku, by szeregowo szukać faz PN pilotów możliwych do odebrania. Odebrana faza PN jest korelowana z systemowymi kodami PN generowanymi w stacji ruchomej. Znajomość prawidłowych faz PN stacji bazowych, z którymi łączy się stacja ruchomy, umożliwia koherentną detekcję wszystkich innych kanałów transmitowanych przez stację bazową. Nieprawidłowe fazy PN będą wytwarzać minimalny sygnał wyjściowy z korelatora.

Ponieważ przestrzeń fazy ciągu PN jest duża, znana szeregowa technika korelacji w czasie rzeczywistym potrzebowała długiego czasu na prawidłowe zlokalizowanie energii sygnału pilotującego. Minimalnie, przy silnych sygnałach, wykrywanie systemu po włączeniu zasilania stacji ruchomej może zająć nawet 2,5 s lub więcej. Kiedy brak jest pilotów możliwych do odebrania, stacja ruchoma będzie kontynuować poszukiwanie w całej przestrzeni fazowej ciągu PN, aż upłynie czas wyznaczony przez system, który może wynosić 15 s. Następnie stacja ruchoma przechodzi na inną częstotliwość radiową i znowu próbuje wykryć system CDMA. Ten proces poszukiwania jest powtarzany na następnych częstotliwościach aż do znalezienia sygnału pilota.

Takie długie opóźnienie w uzyskaniu połączenia z systemem jest niekorzystne i niepożądane dla większości użytkowników. Użytkownik włączający radiotelefon oczekuje, że będzie mógł natychmiast korzystać z radiotelefonu z minimalnym opóźnieniem. Opóźnienie nawet 2,5 s jest zbyt długie dla wielu użytkowników, a dłuższe opóźnienia mogłyby mieć poważne konsekwencje, np. przy połączeniach z numerem ratunkowym 911.

Znany sposób szukania kanału pilota powoduje dalsze ograniczenia dla wszystkich innych zastosowań kanału pilota po początkowym uzyskaniu łączności z systemem. Typowe odbiorniki stacji ruchomej systemu DS-CDMA wykorzystują odbiornik grabiowy, który ma trzy lub więcej niezależnie sterowanych palców, które są przydzielone w czasie prawidłowym fazom ciągu PN, jak to jest określone przez element szukania fazy pilota odbiornika. Te palce grabi są normalnie przypisane najsilniejszym promieniom odbieranym ze wszystkich stacji bazowych uczestniczących w łączności, jak to jest określone przez element poszukujący fazy pilota odbiornika. Przypisania promieni są uaktualniane w procesie konserwacji przy wykorzystaniu informacji elementu poszukującego fazy pilota.

Jeżeli element poszukujący fazy pilota jest powolny, co powoduje powolną konserwację przypisania najsilniejszych promieni palcom grabi, wówczas działanie odbiorcze stacji ruchomej ulega pogorszeniu w warunkach zaniku. W pewnych warunkach, zwanych szybkim PN, jest duży procent zrzucanych połączeń. Problem szybkiego PN występuje, ponieważ dostępne sygnały pilota PN zmieniają się tak szybko, że znane elementy szukające nie mogą nadążyć.

Przekazywanie w stanie biernym jest to proces dołączania się do i odsłuchwania kanału przywoławczego stacji bazowej o najsilniejszym pilocie, zidentyfikowanej przez element szukający pilota. Kiedy stacja ruchoma odbiera przywołanie lub uzyskuje dostęp do systemu w celu wprowadzenia przywołania, ważne jest, że stacja ruchoma odsłuchuje przywołanie ze stacji bazowej lub próbuje uzyskać dostęp do stacji bazowej związanej z najsilniejszym odbieranym pilotem. Wymaga to za stosowania szybkiego elementu poszukującego fazy pilota, zwłaszcza kiedy stacja ruchoma jest w ruchu.

Słabe działanie znanego mechanizmu poszukiwania ma również wpływ na przeprowadzanie miękkiego przekazania stacji ruchomej. Podczas rozmowy w kanale ruchu element

188 807 szukający pilota jest wykorzystywany do utrzymania prawidłowego przypisania palców grabi dla optymalnej demodulacji kanału ruchu i w celu identyfikowania zakłócających stacji bazowych. W przypadku znalezienia zakłócającej stacji bazowej fakt ten jest sygnalizowany przez stację ruchomą do stacji bazowej jako propozycja miękkiego przekazania. Miękkie przekazanie jest to stan systemu DS-CDMa, w którym stacja ruchoma ma równocześnie łączność z więcej niż jedną stacją bazową. Sygnały pilota z sąsiednich stacji bazowych nie muszą być dokładnie lokalizowane w przestrzeni fazowej pilota. Oprócz prędkości element szukający musi być zatem zwinny, to znaczy zdolny do przeglądania całej przestrzeni fazowej jak również do przeglądania tylko specyficznych przesunięć PN.

Nowe wymagania stawiane stacjom ruchomym będą żądać zdolności do twardego przekazywania wspomaganego podczas ruchu, czyli MAHHO. W trakcie operacji MAHHO stacja ruchoma zmienia częstotliwość łącza radiowego w trakcie przekazywania jej z jednej stacji bazowej do drugiej. Ze względu na całkowicie dupleksową naturę radiowego połączenia CDMA wymaga to przerwania łącza radiowego, przejścia na inną częstotliwość, wyszukania sygnałów pilota, powrót do pierwotnej częstotliwości i ponowne wykrycie pilota w celu ponownego utworzenia łącza. Znany element szukający, który potrzebuje 2,5 s na wykrycie pilota, nie nadaje się do celów MAHHO.

Inne ograniczenie stanu techniki dotyczy szczelinowego trybu działania. W przypadku przenośnych stacji ruchomych zasilanych bateryjnie bardzo ważna jest oszczędność baterii podczas oczekiwania na przywołanie. IS-95 przewiduje szczelinowy tryb pracy, który umożliwia stacjom przenośnym zmniejszenie poboru mocy poza czasami, kiedy przypisana im informacja przywołania w szczelinie jest nadawana przez stacje bazowe. Czas trwania szczeliny przywołania może wynosić 1,28 s, a czasy 1,28 s pomnożone przez potęgi liczby 2 mogą być używane, by jeszcze bardziej oszczędzać baterię. W interwałach tych stacja ruchoma musi tylko kontrolować kanał przywołania przez maks. 160 ms, a przez resztę czasu jest w gotowości z małym poborem mocy.

Przy działaniu w trybie szczelinowym stacja ruchoma może mieć konieczność szukania w przestrzeni fazowej nawet dwudziestu stacji bazowych w każdym czasie przebudzenia jej. Aby niezawodnie odebrać szczelinę przywołania po przebudzeniu, stacja ruchoma musi słuchać stacji bazowej, która dysponuje odpowiednio silnym sygnałem. Kiedy stacja ruchoma jest w mchu, prawidłowa stacja bazowa do dekodowania może łatwo przejść z jednego interwału przywołania na następny interwał przywołania. Dlatego bardzo ważne jest posiadanie szybkiego mechanizmu szukania pilota, by identyfikować pilota właściwej stacji bazowej przed rozpoczęciem wyznaczonej szczeliny przywołania. Stosowanie znanego mechanizmu szukania pilota wymaga przebudzenia stacji przenośnej znacznie przed szczeliną przywołania, by mieć wystarczająco dużo czasu na kolejne przeszukiwanie przestrzeni fazowej ciągów PN. Likwiduje to znaczną część potencjalnej oszczędności baterii dawanej przez szczelinowy tryb pracy.

Istnieje zatem zapotrzebowanie na szybki i dokładny mechanizm szukania pilota, który ulepszy działanie stacji ruchomej w zakresie identyfikacji systemu DS-CDMA (detekcja usługi), początkowego wykrywania systemu, przekazywania w trybie biernym, przekazywania miękkiego, działania w trybie szczelinowym i identyfikacji początkowych i opóźnionych promieni łączności oraz zakłócających stacji bazowych dla celów koherentnej demodulacji kanałów synchronizacji, przywoływania i ruchu.

Cechy przedmiotowego wynalazku, które uważamy za nowe, są przedstawione w załączonych zastrzeżeniach patentowych.

Wynalazek jest dokładniej opisany na podstawie rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schemat blokowy systemu łączności, fig. 2 - schemat blokowy odbiornika poszukującego do stosowania w radiotelefonie z fig. 1, fig. 3 - schemat blokowy przebiegu sposobu działania radiotelefonu z fig. 1, fig.4 - schemat blokowy przebiegu sposobu działania radiotelefonu z fig. 1, a fig. 5 przedstawia schemat blokowy przebiegu sposobu działania radiotelefonu z fig. 1.

Jak pokazano na fig. 1, system łączności 100 zawiera wiele stacji bazowych, takich jak stacja bazowa 102, skonfigurowanych do łączności radiowej z jedną lub z wieloma stacjami ruchomymi, takimi jak radiotelefon 104. Radiotelefon 104 jest skonfigurowany tak, by odbierał i nadawał bezpośredni ciąg sygnałów wielodostępu z podziałem kodowym (DS-CDMA) dla łączności z wieloma stacjami bazowymi, łącznie ze stacją bazową 102. W przedstawio6

188 807 nym przykładzie realizacji system łączności 100 działa zgodnie z tymczasową normą IS-95 TIA/ILA „Wzorzec kompatybilności pomiędzy stacją ruchomą a stacją bazową dla pracującego w dwóch trybach szerokopasmowego systemu komórkowego z rozrzuceniem w szerokim widmie” na częstotliwości 800 MHz. Alternatywnie system łączności 100 może działać według innych systemów DS-CDMA, łącznie z systemami PCS, przy częstotliwości 1800 MHz lub według innego odpowiedniego systemu DS-CDMA.

Stacja bazowa 102 nadaje sygnały rozłożone w widmie do radiotelefonu 104. Symbole w kanale ruchu są rozrzucone z zastosowaniem kodu Walsha w procesie zwanym pokrywaniem Walsha. Każda stacja ruchoma, taka jak radiotelefon 104, ma przydzielony unikatowy kod Walsha przez stację bazową 102, tak że transmisja kanału ruchu do każdej stacji ruchomej jest ortogonalna wobec transmisji kanału ruchu do każdej innej stacji ruchomej.

Oprócz kanałów ruchu stacja bazowa 102 rozgłasza kanał pilota, kanał synchronizacji i kanał przywołania. Kanał pilota jest utworzony przy zastosowaniu ciągu danych złożonego z samych zer, który jest pokrywany kodem Walsha zero, który jest złożony z samych zer. Kanał pilota jest wspólnie odbierany przez wszystkie stacje ruchome w zasięgu i jest wykorzystywany przez radiotelefon 104 do identyfikacji obecności systemu CDMA, do początkowego wykrywania systemu, do przekazywania w trybie biernym, do identyfikacji pierwotnych i opóźnionych promieni łączności i zakłócających stacji bazowych oraz do koherentnej demodulacji kanałów synchronizacji, przywoływania i ruchu. Kanał synchronizacji jest wykorzystywany do synchronizowania stacji ruchomej ze stacją bazową. Kanał przywoływania jest wykorzystywany do nadawania informacji przywoławczych ze stacji bazowej 102 do stacji ruchomych, łącznie z radiotelefonem 104.

Oprócz przykrywania Walsha wszystkie kanały transmitowane przez stację bazową są rozrzucone przy użyciu pseudolosowego ciągu szumowego (PN), zwanego również ciągiem pilotowym. Stacja bazowa 102 i wszystkie stacje bazowe w systemie telekomunikacyjnym 100 są unikatowo identyfikowane przy użyciu unikatowej fazy początkowej, zwanej również czasem początkowym lub przesunięciem fazy, dla ciągu kanału pilotowego. Ciągi te mają długość 2^iy elementów i są wytwarzane z częstotliwością 1,2288 megaelementu na sekundę, a więc są powtarzane co 26-2/3 milisekundy. Minimalne dozwolone rozdzielenie czasowe wynosi 64 elementy, co umożliwia w sumie przypisanie 512 różnych faz kodu PN. Rozrzucony kanał pilotowy moduluje nośną o częstotliwości radiowej i jest nadawany do wszystkich stacji ruchomych, łącznie z radiotelefonem 104, w obszarze geograficznym obsługiwanym przez stację bazową 102. Ciąg PN ma skomplikowaną naturę, ponieważ zawiera składowe zarówno w fazie (I) jak i kwadraturowe (Q). Fachowcy zauważą, że całe opisane tu przetwarzanie sygnału pilota obejmuje zarówno składowe I jak i składowe Q.

Radiotelefon 104 zawiera antenę 106, analogowy przedni koniec 108, drogę odbioru zawierającą przetwornik analogowo-cyfrowy (ADC) 110, grabiowy odbiornik 112 i szukający odbiornik 114, sterownik 116 oraz drogę przesyłania, która obejmuje obwód 118 drogi nadawania i przetwornik cyfrowo-analogowy 120. Antena 106 odbiera sygnały częstotliwości radiowej ze stacji bazowej 102 i z innych stacji bazowych w sąsiedztwie. Niektóre z odebranych sygnałów o częstotliwości radiowej są przesyłane bezpośrednio w linii biegu promieni nadawanych przez stację bazową. Inne odbierane sygnały o częstotliwości radiowej są promieniami odbitymi lub promieniami wielodrogowymi i są opóźnione.

Odebrane sygnały o częstotliwości radiowej są przetwarzane w sygnały elektryczne przez antenę 106 i są podawane na analogowy przedni koniec 108. Ten analogowy przedni koniec 108 filtruje sygnały i realizuje przetwarzanie sygnałów w paśmie podstawowym. Analogowe sygnały pasma podstawowego są podawane na przetwornik analogowo-cyfrowy 110, który przetwarza je w strumienie cyfrowych danych do dalszego przetwarzania.

Odbiornik grabiowy 112 zawiera wiele odbiornikowych palców, takich jak odbiornikowy palec 122, odbiornikowy palec 124 i odbiornikowy palec 126. W przedstawionym przykładzie wykonania grabiowy odbiornik 112 zawiera trzy palce odbiornikowe. Można jednak zastosować dowolną odpowiednią liczbę palców odbiornikowych. Palce odbiornikowe są konwencjonalnej konstrukcji. Każdy palec odbiornikowy ma generator ciągu liniowego (LSG) 128, który służy do detekcji sygnałów pilotowych w palcu odbiornikowym.

188 807

Sterownik 116 zawiera zegar 134. Ten zegar 134 steruje synchronizacją radiotelefonnu 104. Sterownik 116 jest sprzężony z innymi elementami radiotelefonu 104. Takie połączenia nie są pokazane na fig. 1, ponieważ skomplikowałyby niepotrzebnie rysunek.

Odbiornik szukający 114 wykrywa sygnały pilotowe odbierane przez radiotelefon 104 z wielu stacji bazowych, łącznie ze stacją bazową 102. Odbiornik szukający 114 likwiduje rozrzucenie sygnału pilotowego przy użyciu korelatora z kodami PN generowanymi w radiotelefonie 104 za pomocą synchronizacji lokalnego odniesienia. Po tej likwidacji rozrzucenia wartości sygnałów dla każdego okresu elementów są gromadzone w wybranym interwale czasowym. Daje to koherentną sumę wartości elementów. Suma ta jest porównywana z poziomem progowym. Sumy przewyższające poziom progowy oznaczają zasadniczo, że wykryta została prawidłowa synchronizacja sygnału pilotowego. Konstrukcja i działanie odbiornika szukającego 114 zostaną omówione szczegółowo poniżej w nawiązaniu do fig. 2.

Jak pokazano na fig. 2, szukający odbiornik 114 zawiera bufor 202 próbki, korelator 204 i generator PN 205. Generator PN 205 zawiera generator ciągu liniowego w czasie rzeczywistym (RT LSG) 206, generator ciągu liniowego poza czasem rzeczywistym (NRT LSG) 208, obwód maskowania 210, rejestr 212 maski, rejestr 214, sterownik 216 obrotu w płaszczyźnie poziomej, licznik 217 obrotu w płaszczyźnie poziomej, sterownik zegarowy 218 i dzielnik zegarowy 220.

Odbiornik szukający 114 wykrywa sygnały pilotowe, aby uzyskać synchronizację systemową dla radiotelefonu 104. Według przedmiotowego wynalazku odbiornik szukający 114 próbkuje odebrany sygnał z pierwszą częstotliwością i zapisuje wiele próbek sygnału. Następnie odbiornik szukający 114 przetwarza te próbki sygnału z drugą prędkością, przy czym ta druga prędkość jest większa niż pierwsza prędkość, i identyfikuje jeden lub więcej sygnałów na podstawie tych wielu próbek sygnału pilotowego.

Bufor próbek 202 gromadzi określoną liczbę próbek sygnału. Bufor próbek 202 ma wejście 226 sprzężone z przetwornikiem analogowo-cyfrowym 110 i wyjście 224 sprzężone z korelatorem 204. Przetwornik analogowo-cyfrowy odbiera sygnał analogowy s(t) z analogowego przedniego końca 108 i przetwarza ten sygnał analogowy w cyfrowe próbki. Przetwornik analogowo-cyfrowy ma wejście zegarowe 228 sprzężone ze sterownikiem zegarowym 218 i wytwarza jedną próbkę cyfrową w odpowiedzi na każdy odebrany sygnał zegarowy.

Sterownik zegarowy 218 ma wejście 232 sprzężone z wejściem zegarowym, pierwsze wyjście 233 sprzężone z przetwornikiem analogowo-cyfrowym 110, drugie wyjście 234 sprzężone z dzielnikiem zegarowym 220 i trzecie wyjście 236 sprzężone z NRT LSG 208. Sterownik zegarowy 218 wytwarza sygnały zegarowe na pierwszym wyjściu 234, aby podać sygnał zegarowy próbki w czasie rzeczywistym na przetwornik analogowo-cyfrowy 110. Sterownik zegarowy 218 wytwarza sygnały zegarowe na drugim wyjściu 234, aby podać sygnał zegarowy elementów w czasie rzeczywistym na RT LSG 206. Sygnał zegarowy elementów w czasie rzeczywistym inkrementuje RT LSG 206, gdy próbki są zapisywane w buforze próbek 202. Sterownik zegarowy 218 wytwarza sygnały zegarowe na trzecim wyjściu 236, aby utworzyć sygnał zegarowy elementów poza czasem rzeczywistym. Wejście zegarowe 230 odbiera sygnały zegarowe z dowolnego odpowiedniego źródła, takiego jak zegar 134 sterownika 116. W przedstawionym przykładzie wykonania sterownik zegarowy 218 podaje sygnał zegarowy próbek w czasie rzeczywistym na przetwornik analogowo-cyfrowy 110 z częstotliwością równą podwojonej częstotliwości elementów 1,2288 megaelementu na sekundę. Można wybrać inne odpowiednie częstotliwości próbkowania.

W rezultacie w każdym czasie elementu w buforze próbek 202 zapisywane są dwie próbki. Próbki te są zapisywane kolejno w systemie pierwsza na wejściu - pierwsza na wyjściu. Wskaźnik 222 odczytu/zapisu pokazuje miejsce usytuowania w buforze próbek dla odczytywania i zapisywania danych. Zapisywane jest razem 2N próbek, gdzie N oznacza wielkość buforu próbek wyrażoną w interwałach elementów. Jak już podano, N jest długością korelacji, a 2Njest wielkością bufora. Jednym przykładem rozmiaru bufora próbek jest 512.

Próbki zapisane w buforze próbek 202 reprezentują sygnał odebrany przez radiotelefon 104 z dowolnej pobliskiej stacji bazowej, takiej jak stacja bazowa 102 (fig. 1). Sygnał ten może zawierać bezpośrednio odebrany sygnał pilotowy lub promień wielodrogowy. Bufor próbek 202 stanowi zatem bufor do zapisywania wielu próbek odebranego sygnału.

188 807

RT LSG 206 jest konwencjonalnym generatorem ciągu liniowego, który wytwarza ciąg pseudolosowy od danego punktu początkowego w odpowiedzi na sygnał zegarowy odebrany na wejściu 240. RT LSG 206 odbiera sygnały zegarowe ze sterownika zegarowego 218. Te sygnały zegarowe są, zatem sygnałami zegarowymi w czasie rzeczywistym, a RT LSG wytwarza ciąg wartości w odpowiedzi na sygnał zegarowy czasu rzeczywistego.

NRT LSG 208 jest konwencjonalnym LSG, który wytwarza ciąg identyczny jak ciąg wytwarzany przez RT LSG 206, kiedy jest ładowany takim samym stanem i otrzymuje sygnał zegarowy poprzez wejście 242. Według przedmiotowego wynalazku odbiornik szukający 114 ładuje stan RT LSG 206 do NRT LSG 208 w określonym punkcie czasowym względem zapisania określonej liczby próbek w buforze próbek 202. Zasadniczo w tym samym czasie zawartość RT LSG 206 jest przenoszona do rejestru 214 do późniejszego użycia. Operacja ładowania stanu NRT LSG ze stanu RT LSG w specyficznym punkcie czasowym względem napełnienia buforu stanowi odniesienie synchronizacyjne. Od tego odniesienia synchronizacji wyjścia z obwodów poza czasem rzeczywistym mogą być mapowane do regulacji synchronizacji w czasie rzeczywistym z wykorzystaniem licznika obrotów 217. Rejestr 214 przechowuje, zatem stan początkowy NRT LSG 208, aby ten NRT LSG mógł być przestawiany (resetowany) do swej początkowej wartości odniesienia.

Wejście zegarowe 242 NRT LSG 208 jest sprzężone z drugim wyjściem zegarowym 236 sterownika zegarowego 218. Według przedmiotowego wynalazku NRT LSG 208 jest sterowany sygnałem zegarowym z częstotliwością inną i zasadniczo większą niż RT LSG 206. Zatem NRT LSG 208 powoduje inkrementowanie w odpowiedzi na sygnał zegarowy poza czasem rzeczywistym.

Obwód maski 210 wykorzystuje uprzednio określoną maskę, która po przejściu przez operację logiczną ALBO wraz z zawartością NRT LSG 208 daje prawidłowy stan generatora PN 205 w określonym czasie w przyszłości. Obwód maski jest ładowany dowolną maską przechowywaną w rejestrze maski 212, taką jak maska 1, maska 2, maska M. Maski te odpowiadają poszczególnym fazom przestrzeni fazowej sygnałów pilotowych w systemie telekomunikacyjnym 100 (fig. 1).

Korelator 204 koreluje wiele próbek w buforze próbek 202 i ciąg wartości z NRT LSG oraz wytwarza wynik korelacji. W przedstawionym przykładzie wykonania korelator 204 zawiera pierwszy korelator, zawierający układ mnożący 250 i układ sumujący 252 oraz drugi korelator, zawierający układ sumujący 256 i układ mnożący 258. Korelator 204 zawiera również obwód logiczny 254. Układ mnożący 250 i układ sumujący 252 wytwarzają pierwszy wynik korelacji oparty na parzystych próbkach z bufora próbek 202 i przekazują ten pierwszy wynik korelacji na układ logiczny 254. Układ mnożący 258 i sumator 256 wytwarzają drugi wynik korelacji oparty na nieparzystych próbkach z bufora próbek 202 i podają ten drugi wynik korelacji na obwód logiczny 254. W przedstawionym przykładzie wykonania drugi korelator, zawierający układ mnożący 258, odbiera próbki z bufora próbek 202, które są o jedną próbkę (połowę czasu elementu) późniejsze niż próbki odbierane przez pierwszy korelator, zawierający układ mnożący 250.

Należy zauważyć, że w korelatorze 204 można przetwarzać dowolną liczbę faz próbek przez zmienianie liczby korelatorów i przyporządkowanego układu logicznego. Zmniejszenie z dwóch faz do jednej fazy przez próbkowanie raz na każdy czas elementu zmniejszyłoby niezbędny sprzęt przez wyeliminowanie jednego korelatora. Z drugiej strony zwiększenie liczby faz zapewniłoby lepszą rozdzielczość czasową dla korelacji.

Układ logiczny 254 porównuje wynik korelacji z uprzednio określonym progiem i odrzuca wyniki korelacji, które nie przekraczają progu. Wyniki korelacji, które przynajmniej przekraczają próg, są zapisywane jako odpowiadające możliwym poprawnym fazom pilota. Obwód logiczny 254 zawiera zatem pewną pamięć do przechowywania danych. Przechowywane wyniki korelacji są sortowane, aby zapewnić wskazanie korelacji względnej fazy pilota.

Sterownik obrotu 216 steruje obrotem NRT LSG 208, aby umożliwić prawidłowe ustawienie NRT LSG zgodnie z RT LSG. Za każdym razem, kiedy NRT LSG 208 jest inkrementowany względem RT LSG, inkrementowany jest licznik obrotu 217. W chwili, kiedy stan RT LSG 206 jest ładowany do NRT LSG 208, oba te generatory ciągu są synchronizowane i inicjalizowany jest licznik 217. Jak to zostanie opisane poniżej, zostają one następnie rozsyn188 807 chronizowane podczas operacji szukania. Dla odniesienia z powrotem do czasu rzeczywistego konieczne jest jednak tylko zliczenie liczby próbek, które NRT LSG przesuną względem punktu synchronizacji. Liczbę tę daje licznik obrotu 217. RT LSG 206 służy jako odniesienie synchronizacji w celu utrzymywania wzorca czasu rzeczywistego i jest ciągle sterowany sygnałem zegarowym z częstotliwością elementów.

Figura 3 przedstawia schemat blokowy sposobu działania radiotelefonu 104 z fig. 1 w celu wykrycia sygnału pilotowego w odbiorniku CDMA. Sposób ten rozpoczyna się od etapu 302. W etapie 304 zostaje włączony zegar czasu rzeczywistego (RT). Sterownik zegarowy 218 podaje sygnał zegarowy na drugie wyjście 234 (fig. 2) z częstotliwością równą podwojonej częstotliwości elementów 1,2288 megaelementu na sekundę. Jest to sygnał zegarowy czasu rzeczywistego dla przetwornika analogowo-cyfrowego 110. Ten sygnał zegarowy jest dzielony przez dzielnik zegarowy 220, aby zapewnić sygnał zegarowy czasu rzeczywistego dla RT LSG 206. W etapie 306 RT LSG 206 jest ładowany wartością początkową z inicjalizacją wzorca synchronizacji.

W etapie 308 z rejestru masek 212 ładowana jest maska wykrywania. Ta maska wykrywania jest maską odpowiednią do początkowego wykrycia sygnału pilotowego i jest przykładowo maską zerowego przesunięcia, która nie przesuwa zawartości NRT LSG 208. W etapie 310 ładowana jest długość całkowania i wielkość okna. Wielkość okna W jest to liczba opóźnień, w interwałach elementów, do przetworzenia. W IS-95 wartość wielkości okna jest odbierana przez radiotelefon 104 ze stacji bazowej 102. Typową wartością wielkości okna jest 60 interwałów elementów.

Długością całkowania jest liczba próbek sumowanych przez sumator 252. Długość całkowania w przedstawionym przykładzie realizacji jest równa N, połowie liczby próbek w buforze próbek 202, ale może to być dowolna odpowiednia wartość. W niektórych przypadkach korzystne jest całkowanie przez mniej niż N próbek. Przykładowo, jeśli analogowy przedni koniec 108 nie jest odpowiednio dostrojony do częstotliwości nadawania stacji bazowej 102, występuje zjawisko dekorelacji przy całkowaniu lub korelowaniu dla większej liczby próbek. W takim przypadku wyniki dekorelacji są zmniejszane przez całkowanie dla mniejszej liczby próbek, takie jak N/2, N/4 itd. Pierwsze całkowanie jest przeprowadzane np. dla pierwszych N/2 próbek, potem następuje drugie całkowanie dla dalszych N/2 próbek. Te korelacje mogą być przeprowadzane przez włączania zasilania elementów o częstotliwości radiowej lub bez konieczności ponownego gromadzenia próbek, ponieważ wszystkie próbki są już pierwotnie zebrane w buforze próbek 202.

Na fig. 3 etap 312 i etap 324 są przedstawione limami przerywanymi, by zaznaczyć szczególnie to, że są to etapy opcjonalne. W etapie 312 radiotelefon 104 włącza określoną część odbiornika CDMA. W przedstawionym przykładzie wykonania energia zasilania jest doprowadzana do obsługujących częstotliwość radiową części radiotelefonu 104 (fig. 1). Te części o częstotliwości radiowej obejmują analogowy przedni koniec 108 i przetwornik analogowo-cyfrowy 110. W etapie 324 po etapach gromadzenia próbek (etap 314-etap 322) te części o częstotliwości radiowej zostają wyłączone. Właściwość ta umożliwia zasilanie części o częstotliwości radiowej, które pobierają dość duże ilości energii z baterii zasilającej radiotelefon 104, tylko wtedy, gdy są one potrzebne, podczas gromadzenia próbek, przez co oszczędza się baterię. Etapy 312 i 324 są opcjonalne, ponieważ mogą one nie być używane podczas wszystkich przejść przez schemat blokowy działania z fig. 3. Dodatkowo podczas rozmowy radiotelefon może krótko dostrajać się do innej częstotliwości, gromadzić bufor próbek, przestrajać się na pierwotną częstotliwość i szukać energii pilotowej na zebranych próbkach.

W etapie 314 pierwsza próbka jest gromadzona w buforze próbek 202. Sygnały zegarowe są dostarczane z częstotliwością równą podwojonej częstotliwości elementów do przetwornika analogowo-cyfrowego 110 i dwie próbki (odpowiadające jednemu elementowi) są kolejno ładowane do buforu próbek 202. W czasie, kiedy pierwsza próbka jest zapisywana w buforze próbek 202, w etapie 316, zawartość RT LSG 206 jest ładowana do NRT LSG 208. W etapie 318 dodatkowe próbki są gromadzone w buforze próbek 202 przez zapisanie próbki sygnału pilotowego w buforze próbek 202, a RT LSG 206 jest sterowany zegarowo w etapie 320. W etapie 322 bufor próbek 202 jest kontrolowany, czy jego stan jest pewny. Sterowanie pozostaje w pętli utworzonej przez etap 318, etap 320 i etap 322 aż do osiągnięcia tego

188 807 stanu. Alternatywnie kontrolowany jest inny warunek, taki jak zgromadzenie określonej liczby próbek lub dowolny inny odpowiedni warunek. W etapie 324 doprowadzanie zasilania do części o częstotliwości radiowej jest opcjonalnie zmniejszane lub przestrajana jest częstotliwość radiowa.

W etapie 326 włączany jest zegar pracujący poza czasem rzeczywistym. Sterownik zegarowy 218 podaje sygnał zegara czasu nierzeczywistego na NRT LSG 208. Częstotliwość sygnału zegarowego czasu nierzeczywistego może być dowolną dostępną częstotliwością zegarową lub jej wielokrotnością, ale korzystnie jest to częstotliwość znacznie większa niż częstotliwość zegara czasu rzeczywistego, używana do zegarowego wprowadzania próbek w bufor próbek 202. Przykładowo w systemie IS-95, gdzie zegar czasu rzeczywistego jest związany z częstotliwością elementów 1,2288 megaelementu na sekundę, częstotliwość zegara czasu nierzeczywistego może wynosić 80 MHz. W etapie 328 do obwodu maski 210 ładowana jest maska wykrywania. W etapie 330 przetwarzane są próbki w buforze próbek 202 sposobem przedstawionym bardziej szczegółowo na fig. 4. Sposób z fig. 3 kończy się na etapie 332.

Na fig. 4 przedstawiono sposób działania radiotelefonu 104 z fig. 1 przy przetwarzaniu zapisanych próbek sygnałów pilotowych. Sposób ten rozpoczyna się od etapu 402.

W etapie 404 korelator 204 koreluje zapisane próbki w buforze próbek 202 i zawartość generatora ciągu liniowego w czasie nierzeczywistym (NRT LSG) 208. Wynik korelacji z sumatora 252 jest podawany na układ logiczny 274, który określa, czy wynik korelacji przekracza próg, etap 406. Jeśli nie, wówczas sterowanie przechodzi do etapu 412. Jeżeli wynik przekracza próg, wówczas wynik jest zapamiętywany. Ponadto w etapie 140 zapisywana jest wartość zawarta w liczniku obrotu 217. Wartość licznika obrotu mówi ile razy NrT LSG 208 był inkrementowany. W etapie 412 NR.T LSG 208 jest inkrementowany z ustawieniem wartości wyrównania NRT LSG dla każdej korelacji. Ponadto inkrementowany jest licznik Obrotu 217, a zmniejszana jest wielkość okna. W etapie 414 wielkość okna jest kontrolowana i jeżeli nie zostanie spełniony warunek wyjściowy, wówczas sposób ten pozostaje w pętli, która obejmuje etapy 404-414. Pętla ta powtarzalnie przeprowadza korelację zapisanych próbek i zawartości generatora ciągu liniowego NRT LSG 208.

W jednym przykładzie wykonania wynalazek zapewnia możliwość wczesnego składowania. W tym przykładzie wykonania korelator 204 koreluje mniej niż pełny bufor próbek, np. N/2 próbek. Wynik tej korelacji jest porównywany z progiem. Jeżeli korelacja przekroczy próg, pozostałe próbki w buforze próbek są korelowane i operacja jest kontynuowana jak opisano powyżej. W korelatorze dwufazowym, jak pokazano na fig. 2, jeżeli jedna z dwóch wartości korelacji przekroczy próg, przetwarzanie jest kontynuowane jak powyżej. Jeżeli jednak oba wyniki korelacji są mniejsze niż próg, wówczas korelacja jest przerywana, inkrementowany jest NRT LSG 208, inkrementowany jest licznik obrotu 217 i przetwarza nie jest kontynuowane. Możliwość wczesnego składowania polepsza działanie odbiornika poszukującego przez umożliwienie szybkiego odrzucenia faz PN o małej lub zerowej zawartości energii bez przeprowadzenia pełnej korelacji.

W etapie 416 układ logiczny 254 wybiera zestaw najlepszych korelacji do przypisania, co najmniej jednego palca odbiornika grabiowego wykrytym sygnałom pilotowym. Zestaw najlepszych korelacji może mieć jedną lub wiele korelacji zależnie od wyników korelacji i od liczby przypisanych palców odbiornika grabiowego. Na podstawie wyników korelacji układ logiczny 254 wybiera liczbę optymalnych sygnałów pilotowych odpowiadającą palcom w odbiorniku grabiowym 112, które mają być przypisane. Jeżeli został zlokalizowany pojedynczy promień, albo promień odbierany bezpośrednio ze stacji bazowej, albo promień wielodrogowy, pojedynczy palec odbiornika grabiowego 112 (fig. 1) zostanie przypisany, etap 418. Jeśli zostanie zlokalizowane wiele promieni z różnych stacji bazowych (z różnymi fazami sygnałów pilotowych), wówczas te wiele promieni zostanie przypisane wielu palcom odbiornika grabiowego 112. Podobnie, jeśli wszystkie palce odbiornika grabiowego 112 zostały już poprzednio przypisane, jako część procesu utrzymywania, układ logiczny 254 określi, czy przypisanie palca należy przestawić na inny promień, bazując na wynikach korelacji. Etap 418 obejmuje, zatem przypisywanie palców odbiornika na podstawie wyników korelacji.

188 807

Proces przypisywania palców obejmuje obracanie LSG palców, aby doprowadzić je do ustawienia zgodnego z pilotami i interesującymi składowymi wielodrogowymi. Wartość licznika obrotu zapisana w etapie 410 dla pilota łub drogi, która przekroczyła próg w etapie 405 zapewnia różnicę czasową w połówkach elementów pomiędzy synchronizacją stacji ruchomej a synchronizacją interesującego pilota lub drogi. W etapie 420 wartość licznika obrotu zapisana przez układ logiczny 254 jest podawana na generator ciągu liniowego 128 palca odbiornika, który jest przypisany wykrytym sygnałom pilotowym. Odbiornik szukający 114 podaje zatem wartość ustawienia NRT LSG, która odpowiada jednej z zestawu najlepszych korelacji, na generator ciągu liniowego palca przypisany temu przynajmniej jednemu palcowi odbiornika. Ten przynajmniej jeden palec odbiornika wykorzystuje wartość licznika obrotu do ustawienia swego palcowego LSG na synchronizowanie wykrytego sygnału pilota i rozpoczyna detekcję sygnału pilota. Sposób przetwarzania próbek kończy się etapem 422.

Na fig. 5 przedstawiono sposób działania radiotelefonu 104 z fig. 1 w celu utrzymywania przyporządkowań palców. Sposób ten rozpoczyna się etapem 502. W etapie 504 maska dla interesującego pilota jest ładowana z rejestru masek 212 do obwodu maski 210. Ponadto ładowana jest długość całkowania i wielkość okna. W etapie 506 części o częstotliwości radiowej są włączane, jeśli to jest konieczne. Jeżeli potrzebne jest szukanie lub inna częstotliwość, radio może być dostrojone do nowej częstotliwości.

W etapie 508 w buforze próbek 202 gromadzona jest liczba par próbek równa połowie wielkości okna (W/2). Próbkowanie przeprowadzane jest przy użyciu zegara czasu rzeczywistego. Zbierane są pary próbek, ponieważ, jak już zauważono powyżej, sygnał pilota jest próbkowany z podwojoną częstotliwością elementów. Każda para próbek odpowiada jednemu elementowi. Inne liczby elementów lub próbek zbierane są w buforze próbek 202 zależnie od konkretnej realizacji.

W etapie 510 zawartość RT LSG 206 jest ładowana do NRT LSG 208. Przez zapisanie W/2 par próbek przed ładowaniem stanu RT LSG następuje skuteczne przesunięcie NRT LSG o połowę wielkości okna w elementach w stosunku do pierwszej próbki. Jeśli teraz przeprowadzone zostanie kolejno W korelacji, zaczynając od stanu początkowego, z inkrementowaniem o jeden element dla każdej korelacji, wówczas przeszukiwanie obejmie zakres od -W/2 do +W/2. Gdy NRT LSG zostanie załadowany w etapie 510, pozostałe N-(W/2) próbek musi być zebrane, etap 511. Po zebraniu próbek części o częstotliwości radiowej zostają ewentualnie wyłączone w etapie 512 lub przestrojone na pierwotną częstotliwość.

W etapie 514 następuje wybranie częstotliwości zegara NRT i podanie jej na NRT LSG 208 w celu przetwarzania próbek. Interesująca maska jest nakładana na zawartość NRT LSG 208 w etapie 516, a w etapie 518 następuje przetwarzanie próbek. W etapie 518 przeprowadzane są etapy 402-422 z fig. 4. Po przetworzeniu pełnego bufora próbek w etapie 520 określane jest, czy jest więcej interesujących sygnałów pilota. Przykładowo po przebudzeniu z czasu uśpienia w trybie szczelinowym odbiornik szukający 114 ma listę aktywnych pilotów, listę kandydujących pilotów i listę sąsiednich pilotów do analizowania pod względem energii sygnału pilotowego, aby zlokalizować odpowiednie sygnały pilotowe dla przydzielenia palców. Jeżeli jest więcej interesujących pilotów, wówczas w etapie 522 początkowy stan NRT LSG 208, który był zapisany w rejestrze 214, jest ładowany do NRT LSG 208 z przestawieniem (resetowaniem) NRT LSG 208 do stanu początkowego i nowa maska jest ładowana do układu maski 210 z przesunięciem NRT LSG do następnego stanu. Ten następny stan NRT LSG odpowiada następnemu interesującemu pilotowi. Inne odpowiednie sposoby przesuwania stanu NRT LSG obejmują obliczanie następnego stanu NRT LSG i inkrementowanie lub dekrementowanie NRT LSG w celu wytworzenia następnego stanu NRT LSG. Ponadto w etapie 522 wskaźnik odczytu/zapisu 222 buforu próbek 202 jest przestawiany do zera i następuje przestawienie (resetowanie) licznika obrotu 217. Odpowiada to przestawieniu (resetowaniu) NRT-LSG do stanu początkowego przy użyciu wartości wzorcowej synchronizacji. Maska następnego interesującego pilota jest ładowana w etapie 516. Etapy 516-522 są powtarzane aż do zakończenia przetwarzania wszystkich interesujących pilotów. Sposób ten kończy się etapem 524.

Z powyższego widać, że przedmiotowy wynalazek przedstawia sposób i urządzenie do szybkiego wykrywania sygnałów pilota w odbiorniku CDMA. Ponieważ wiele próbek zbieranych jest w buforze, przetwarzanie sygnałów może być uniezależnione od częstotliwości

188 807 elementów, a decyzje wykrywania sygnału pilota mogą być przeprowadzane znacznie szybciej z wykorzystaniem zegara czasu nierzeczywistego. Ponieważ działanie szukacza odbiornika jest szybsze, zasadniczo wyeliminowano opóźnienia w wykrywaniu kanałów pilotowych, przez co eliminuje się również problemy, takie jak szybkie szumy pseudolosowe. Przy działaniu w trybie szczelinowym radiotelefon musi być tylko obudzony wystarczająco długo przed przypisaną mu szczeliną, aby nastąpiło szybkie wykrycie pilota. Utrzymywanie kanału pilotowego jest również szybsze, co polepsza niezawodność przekazywania w stanie biernym i przekazywania miękkiego. Ponieważ próbki są buforowane, zatem po zebraniu próbek analogowy przedni koniec może być dostrojony do innej częstotliwości w trakcie wspomaganego twardego przekazywania stacji ruchomej (MAHHO).

Chociaż przedstawiono i opisano konkretny przykład realizacji przedmiotowego wynalazku, możliwe są modyfikacje. Przykładowo etapy sposobu mogą zostać przestawione, podstawione lub zlikwidowane, jeśli jest to odpowiednie. Załączone zastrzeżenia patentowe mają przy tym objąć wszystkie takie zmiany i modyfikacje, które są objęte prawdziwym duchem i istotą wynalazku.

FIG.2

206 GENERATOR CIĄGU LINIOWEGO CZASU RZECZYWISTEGO 206 GENERATOR CIĄGU LINIOWEGO CZASU NIERZECZYWISTEGO 214 STAN POCZĄTKOWY GENERATORA CIĄGU

LINIOWEGO CZASU NIERZECZYWISTEGO

188 807 ( START

302

WŁĄCZENIE CZĘSTOTLIWOŚCI ZEGARA CZASU RZECZYWISTEGO

304

INICJALIZACJA GENERATORA Ci LINIOWEGO CZASU RZECZYWISTI

ŁADOWANIE MASKI WYKRYWANIA

1ĄGU V-— 306

TEGOj

308

ŁADOWANIE DŁUGOŚCI CAŁKOWANIA, WIELKOŚCI OKNA

310 [włączenie ZASILANIA l/LUB PRZESTRO-U- 312 ¹ JENIE CZĘSTOTLIWOŚCI RADIOWEJ ’ —f—

ZBIERANIE PIERWSZYCH PRÓBEK

314

NRT LSG e RT LSG ty

318

WŁĄCZENIE CZĘSTOTLIWOŚCI ZEGARA CZASU NIERZECZYWISTEGO '

324

FIG.3

WYŁĄCZENIE ZASILANIA ULUB PRZESTROJENIE CZĘ. STOTLIWOŚCI RADIOWEJ

KONIEC

332

188 807

402

STEROWANIE ZEGAROWE GENERATORA CIĄGU 5 LINIOWEGO CZASU NIERZECZYWISTEGO INKREMENTOWANIE LICZNIKA OBROTU DEKREMENTOWANIE WIELKOŚCI OKNA

PRZYPISYWANIE PALCÓW, PODAWANIE WARTOŚCI OBROTU NA GENERATORY CIĄGU LINIOWEGO PALCÓW ζ KONIEC'

422

FIG .4

188 807

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób uzyskiwania sygnału w systemie łączności (100) wielodostępnym z podziałem kodowym (CDMA), znamienny tym, że próbkuje się (318) odbierany sygnał pilotowy z pierwszą częstotliwością; zapisuje się wiele próbek sygnału pilotowego;

przetwarza się (330) te wiele próbek sygnału pilotowego z drugą częstotliwością, przy czym ta druga częstotliwość jest większa niż pierwsza częstotliwość; oraz identyfikuje się (416) jeden lub więcej sygnałów pilotowych na podstawie wielu próbek sygnału pilotowego.
2. Sposób uzyskiwania sygnału pilotowego w wielodostępnym z podziałem kodowym (CDMA) odbiorniku (112), który zawiera, co najmniej jeden palec (122, 124, 126) odbiornika, znamienny tym, że zapisuje się (314,318) określoną liczbę próbek odebranego sygnału pilotowego; inkrementuje się (320) generator liniowego ciągu w czasie rzeczywistym (RT LSG) (206); ładuje się (316) stan tego RT LSG do LSG czasu nierzeczywistego (NRT LSG) (208) w określonym punkcie w czasie w stosunku do zapisania określonej liczby próbek;

powtarzalnie koreluje się (404) zapisane próbki i zawartości NRT LSG, tworząc korelacje; inkrementuje się (412) NRT LSG po korelacji w celu określenia wartości zgodnego ustawienia NRT LSG;

wybiera się zestaw najlepszych korelacji (416);

podaje się (418) wartość zgodnego ustawienia NRT LSG, która odpowiada jednej z zestawu najlepszych korelacji, na generator (128) liniowego ciągu palcowego związany z co najmniej jednym palcem odbiornika; oraz wykrywa się sygnał pilotowy na tym, co najmniej jednym palcu odbiornika za pomocą generatora liniowego ciągu palcowego.
3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że etap inkrementowania NRT LSG po korelowaniu zawiera etap inkrementowania (412) licznika obrotu (216), który przechowuje wartość licznika obrotu odpowiadającą liczbie inkrementowań NRT LSG.
4. Sposób według zastrz. 2, w którym etap zapisywania jest ponadto, znamienny tym, że włącza się zasilanie (312) określonej części odbiornika CDMA;

wykrywa się określoną liczbę próbek sygnału pilotowego; oraz wyłącza się zasilanie (324) określonej części odbiornika CDMA.
5. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że przed zapisaniem określonej liczby próbek wybiera się (304) częstotliwość zegara czasu rzeczywistego, próbkuje się odebrany sygnał pilotowy z wielokrotnością częstotliwości zegara czasu rzeczywistego, a następnie wybiera się częstotliwość zegara czasu nierzeczywistego, która jest większa niż ta wielokrotność częstotliwości zegara czasu rzeczywistego.
6. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że zawiera etapy ustawiania (304) częstotliwości zegara czasu rzeczywistego do zapisywania próbek sygnału pilotowego i ustawiania (326) częstotliwości zegara czasu nierzeczywistego do dalszego przetwarzania, przy czym częstotliwość zegara czasu nierzeczywistego jest większa niż częstotliwość zegara czasu rzeczywistego.
7. Radiotelefon (104) pracujący w systemie łączności (100), znamienny tym, że ma: grabiowy odbiornik (112) zawierający wiele palców (122,124,126) odbiornika; szukający odbiornik (114) zawierający:

bufor (202) do zapisania wielu próbek odebranego sygnału pilotowego;

generator ciągu liniowego w czasie nierzeczywistym (NRT LSG) (208) do generowania ciągu wartości, przy czym ten NRT LSG jest inkrementowany w odpowiedzi na sygnał zegarowy;

188 807 korelator (204) do korelowania wielu próbek i ciągu wartości i wytwarzania wyniku korelacji; oraz wzorzec synchronizacji (206) do utrzymywania odniesienia czasu rzeczywistego, przy czym ten wzorzec synchronizacji stanowi odniesienie czasu rzeczywistego dla NRT LSG, kiedy pierwsza próbka jest zapisywana w buforze, przy czym odbiornik szukający wykrywa odebrany sygnał pilotowy, aby uzyskać synchronizację systemową dla radiotelefonu.
8. Radiotelefon według zastrz. 7, w którym wzorzec synchronizacji jest, znamienny tym, że ma generator ciągu liniowego czasu rzeczywistego (RT LSG) (206), który generuje ciąg wartości w odpowiedzi na sygnał zegarowy czasu rzeczywistego, prży czym NRT LSG jest inkrementowany w odpowiedzi na sygnał zegarowy czasu nierzeczywistego.
9. Radiotelefon według zastrz. 8, znamienny tym, że ma rejestr (214) do zapisania stanu początkowego NRT LSG, przy czym odniesienie czasu rzeczywistego jest zapisywane w tym rejestrze, kiedy zapisywana jest pierwsza próbka, a odniesienie czasu rzeczywistego jest przenoszone z tego rejestru do NRT LSG w celu przestawienia (resetowania) NRT LSG do odniesienia czasu rzeczywistego.
10. Sposób uaktualniania przypisań palców odbiornika grabiowego w odbiorniku (112) wielodostępnym z podziałem kodowym (CDMA), znamienny tym, że:

(a) inicjalizuje się (510) wzorzec synchronizacji (206) zapisując wartość wzorca synchronizacji;

(b) gromadzi się (508), (511) określoną liczbę próbek sygnału pilotowego;

(c) inkrementuje się (412) generator ciągu liniowego w czasie nierzeczywistym (NRT LSG) (208) w celu wytworzenia ciągu wartości;

(d) koreluje się (404) określoną liczbę próbek sygnału pilotowego i ciąg wartości, tworząc wyniki korelacji;

(e) powtarza się etapy (c) i (d) określoną liczbę razy;

(i) przypisuje się (418) palce odbiornika na podstawie wyników korelacji;

(g) przesuwa się NRT LSG do następnego stanu; oraz (h) powtarza się etapy (b)-(g) aż do przetworzenia (520) wszystkich interesujących sygnałów pilotowych.

***