PL188199B1

PL188199B1 - Półfabrykat budowlany do okładania powierzchni

Info

Publication number: PL188199B1
Application number: PL97322737A
Authority: PL
Inventors: Hans Peter Böe
Original assignee: Boee Hans Peter
Priority date: 1996-02-16
Filing date: 1997-02-13
Publication date: 2004-12-31
Also published as: ES2142009T3; DK0790370T3; EP0790370B1; AU704740B2; CN1087802C; CN1180397A; EA000103B1; HU220242B; BR9702060A; HUP9800717A2; GR3032963T3; PT790370E; EE9700259A; DE29622732U1; EE03623B1; US6015622A; TR199701188T1; ATE189286T1; HUP9800717A3; IL121981A

Description

Przedmiotem wynalazku jest półfabrykat budowlany do okładania powierzchni.

Okładaną powierzchnię może stanowić wewnętrzna lub zewnętrzna powierzchnia konstrukcji budowlanej, na przykład domu, powierzchnia ściany i temu podobne. Powierzchnią tą może być jednak również powierzchnia innego półfabrykatu, na przykład płyty stalowej, płyty z blachy, płyty z cementu włóknistego lub płyty z tworzywa drewnianego w postaci płyty pilśniowej lub wiórowej, a także płyty izolacyjnej. Cel okładziny jest dowolny. Może tu chodzić o okładziny dekoracyjne, a także o okładziny, stosowane w celu ochrony przed korozją. Może również chodzić o płytę betonową. Powierzchnia może być płaska, może być również jedno- lub dwukrotnie zakrzywiona. Rozumie się, że półfabrykat budowlany, jeżeli ma być użyty do okładania zakrzywionej powierzchni, musi mieć krzywiznę odpowiadającą krzywiźnie tej powierzchni.

Półfabrykaty budowlane, przeznaczone do okładania powierzchni, są znane. Znana jest na przykład mozaika kamienna, której poszczególne płyty są zamocowane na płaskim wyrobie, zaopatrzonym po stronie odwrotnej do mozaiki w warstwę kleju, osłoniętą powłoką zabezpieczającą. Po zdjęciu powłoki zabezpieczającej mozaikę kamienną można przykleić do ściany lub temu podobnego elementu. Do dnia dzisiejszego jednak nie jest możliwe, bez użycia dodatkowych środków, zamocowanie na okładanej powierzchni płyt szklanych w postaci szyb ze szkła typu float, szyb wstępnie naprężanych, szyb zespolonych izolacyjnych lub szyb zespolonych bezpiecznych. Ich zamocowanie wymaga bowiem specjalnych technologii.

Z publikacji DATABASE WPJ Week 8546 Derwent Publications Ltd., Londyn, Wielka Brytania, AN 85-286173 XP 002031409 JP 60 195 049 A MARINAX P D, znane jest zastosowanie materiału, zawierającego 5 do 7% wagowych wodnej dyspersji poliakrylu i 23 do 38% wagowych cementu portlandzkiego do powlekania bloków i płyt z betonu, metalu, szkła lub wełny. Nie jest przy tym podany cel tego powlekania.

W znanych rozwiązaniach w zakresie okładania szybami powierzchni konstrukcji budowlanej najpierw wykonywany jest element budowlany. Z reguły zatem zalewa się beton do odpowiedniej formy szalunkowej i czeka najpierw na utwardzenie betonu. Dopiero po utwardzeniu betonu na elemencie betonowym mocuje się szyby. Znane jest przy tym mocowanie szyb za pomocą mechanicznych elementów pomocniczych. To mocowanie mechaniczne jest bardzo skomplikowane. Poza tym w przestrzeni pomiędzy szybami i elementem betonowym łatwo może się gromadzić niepożądana wilgoć, na przykład kondensat wodny. Ponadto znane jest mocowanie szyb na elemencie betonowym za pomocą klejenia, na przykład za pomocą kleju na bazie żywicy syntetycznej. Również takie rodzaje montażu są skomplikowane. Niekorzystny jest zwłaszcza fakt, że bezawaryjny czas użytkowania takiej szyby, naklejonej na powierzchnię betonu, jest stosunkowo krótki. W przypadku mocowania za pomocą kleju na bazie żywicy syntetycznej, klej ten może ulegać starzeniu i, zależnie od warunków klimatycznych, przestawać pełnić swoją funkcję w stosunkowo krótkich przedziałach czasu. To z kolei pociąga za sobą przedwczesne odpadanie szyb. Dlatego też trudno jest spełnić przepisy bezpieczeństwa, wydawane przez odpowiednie władze.

Znane jest ponadto (austriacki opis patentowy nr 196 079) wytwarzanie ze szkła barwnych płyt okładzinowych, pokrytych warstwą przyczepną. Na płytę szklaną natryskuje się tutaj, w celu jednoczesnego utworzenia warstwy przyczepnej i warstwy barwnej, 15 do 20%, zawierającą substancje stałe, wodną dyspersję żywicy syntetycznej na bazie polioctanu winylu z dodatkiem zmiękczacza i barwnika. Na tę pierwszą warstwę nasypuje się piasek, aby warstwę żywicy syntetycznej chronić przed uszkodzeniami, na przykład w czasie transportu. Warstwa piasku służy jednocześnie do zapewnienia przyczepności płyty szklanej względem zaprawy cementowej, za pomocą której płyty mocuje się na zakończenie do ściany. Te znane rozwiązania są skomplikowane, przede wszystkim dlatego, że na płytę szklaną należy nałożyć różne warstwy. Poza tym problematyczną kwestię stanowi tutaj również przyczepność.

Celem wynalazku jest rozwiązanie problemu technicznego, polegającego na okładaniu powierzchni szybami, które można w prosty sposób zamocować jako elementy ścienne.

Półfabrykat budowlany do okładania powierzchni, zawierający szybę, według wynalazku charakteryzuje się tym, że z jednej strony szyby umieszczona jest warstwa zaprawy łączącej, składająca się z drobnoziarnistego kruszywa neutralnego, cementu, pochodnej kwasu po4

188 199 liakrylowego i wody hydratacyjnej, przy czym logarytmiczny dekrement tłumienia drgań skrętnych dla pochodnej kwasu poliakrylowego, wyznaczony według ISO 537, osiąga maksimum w temperaturach poniżej 0° C, zaś zaprawa łącząca jest utwardzona na szybie z niedoborem wody krystalizacyjnej, przy czym połączenie z okładaną powierzchnią jest zrealizowane poprzez styk warstwy zaprawy łączącej półfabrykatu budowlanego za pomocą kleju do płytek ceramicznych względnie innego kleju do betonu.

Korzystnie szyby mają grubość, co najmniej 4 mm, korzystnie od 4 do 8 mm.

Korzystnie szyba jest naprężona wstępnie.

Korzystnie szyba jest ze szkła typu float.

Korzystnie warstwa zaprawy łączącej ma grubość od 2 do 7 mm, korzystnie od 4 do 6 mm.

Korzystnie zaprawa łącząca zawiera drobnoziarniste kruszywo neutralne o wielkości ziarna od 0,1 do 1 mm, korzystnie od 0,2 do 0,7 mm.

Korzystnie cement stanowi cement portlandzki.

Korzystnie pochodną kwasu poliakrylowego jest poliakrylan, korzystnie żywica akrylowa.

Korzystnie pochodną kwasu poliakrylowego jest kopolimer z akrylonitrylem jako komonomerem.

Korzystnie udział komonomerów akrylonitrylowych w odniesieniu do pochodnej kwasu poliakrylowego wynosi co najmniej 2% wagowe.

Korzystnie wodna dyspersja pochodnej kwasu poliakrylowego zawiera 50-65% wagowych, korzystnie 55-60% wagowych, pochodnej kwasu poliakrylowego i 35-50% wagowych, korzystnie 40 do 45% wagowych wody.

Korzystnie zaprawa wiążąca zawiera 10 do 40% wagowych drobnoziarnistego kruszywa neutralnego, 10 do 40% wagowych cementu oraz 10 do 40% wagowych wodnej dyspersji pochodnej kwasu poliakrylowego.

Korzystnie zaprawa wiążąca zawiera 25 do 35% wagowych drobnoziarnistego kruszywa neutralnego, 25 do 35% wagowych cementu oraz 25 do 35% wagowych wodnej dyspersji pochodnej kwasu poliakrylowego.

Korzystnie udział pochodnej kwasu poliakrylowego i grubość warstwy zaprawy łączącej na szybie są tak dobrane, że warstwa zaprawy łączącej jest wytrzymała na pęknięcia przy wydłużeniach cieplnych szyby.

Półfabrykat budowlany do okładania powierzchni składa się zatem z szyby i warstwy zaprawy łączącej na jednej stronie szyby, która to zaprawa łącząca składa się z drobnoziarnistego kruszywa neutralnego oraz cementu i jest sporządzona z udziałem wodnej dyspersji pochodnej kwasu poliakrylowego, przy czym logarytmiczny dekrement tłumienia pochodnej kwasu poliakrylowego, wyznaczony według DIN 53445 (której odpowiednikiem jest ISO 537), osiąga maksimum w temperaturach poniżej 0°C, zaś zaprawa łącząca na szybie jest utwardzona z niedoborem wody krystalizacyjnej, przy czym połączenie z okładaną powierzchnią jest zrealizowane poprzez styk warstwy zaprawy łączącej półfabrykatu budowlanego za pomocą tak zwanego kleju do płytek ceramicznych lub innego kleju do betonu.

W ramach wynalazku istnieje wiele możliwości ukształtowania półfabrykatu budowlanego. Korzystnie szyby mają grubość co najmniej 4 mm, zwłaszcza od 4 do 8 mm. Szyby mogą być wykonane ze szkła nienaprężonego, korzystnie jednak ze szkła naprężonego wstępnie. Może tutaj chodzić o szyby pojedyncze lub zespolone. Korzystnie szyby są ze szkła typu float. W ramach wynalazku istnieje możliwość zaopatrzenia szyby w warstwę sitodruku, na którą nakłada się zaprawę łączącą. Również w obecności pośredniej warstwy sitodruku zaprawa łącząca jest wystarczająco trwale związana z szybą. Maksymalna wielkość szyb powinna wynosić około 4000 mm x 4000 mm. Szybą może być również szyba zespolona izolacyjna. Wynalazek obejmuje także możliwość wykonania szyby w postaci elementu ogniwa słonecznego.

Zaprawa oznacza w ramach wynalazku budowlany materiał wiążący do łączenia szyby i betonu. Powłoka z zaprawy może być nakładana na szybę metodą natryskową, za pomocą wałka, szpachli lub podobnym sposobem. Utwardzenie zaprawy oznaczą utwardzenie wystarczające. Warstwa zaprawy łączącej nie może być zbyt sztywna. W ten sposób nałożona

188 199 warstwa zaprawy pozostaje przez dłuższy czas zdolna do łączenia się ze świeżym, jeszcze nie utwardzonym betonem. Do optymalnego połączenia z betonem przyczynia się także dodana pochodna kwasu poliakrylowego. Korzystnie warstwa zaprawy łączącej ma grubość od 2 do 7 mm, korzystnie od 4 do 6 mm.

Korzystnie zaprawa łącząca zawiera drobnoziarniste kruszywo neutralne o wielkości ziarna od 0,1 do 1 mm, korzystnie od 0,2 do 0,7 mm. Jako drobnoziarniste kruszywo neutralne stosowany jest korzystnie piasek kwarcowy lub mączka szklana. Korzystnie cement stanowi cement portlandzki. Dzięki temu w przypadku zastosowania przezroczystych szyb można wykonać elewacje o szczególnych walorach estetycznych.

Pojęcie pochodnych kwasu poliakrylowego oznacza w ramach wynalazku zwłaszcza polimery na bazie akrylanów, to znaczy estry kwasu akrylowego i ich pochodne, kwas akrylowy lub akrylonitryl jako charakterystyczne elementy łańcucha. Pochodna kwasu poliakrylowego może również mieć postać kopolimeru, w którym jako komonomery zastosowane są zwłaszcza akrylany, kwas akrylowy lub akrylonitryl. Komonomerem może być także kwas metakrylowy i jego pochodne. W ramach wynalazku pochodna kwasu poliakrylowego może mieć również postać polimerowej mieszaniny różnych pochodnych kwasu poliakrylowego. W szczególnie korzystnym przypadku pochodną kwasu poliakrylowego jest poliakrylan, korzystnie żywica akrylowa. W ramach wynalazku możliwe jest dodanie klejów na bazie poliakrylanu do zaprawy łączącej. Korzystne jest, jeżeli pochodną kwasu poliakrylowego, korzystnie poliakrylanu, stanowi kopolimer z akrylonitrylem jako komonomerem. Udział komonomerów akrylonitrylowych w odniesieniu do pochodnej kwasu poliakrylowego, korzystnie poliakrylanu, wynosi korzystnie co najmniej 2% wagowe. Zaprawa łącząca jest sporządzana z udziałem wodnej dyspersji, na przykład wodnej emulsji, pochodnej kwasu poliakrylowego.

Według wynalazku logarytmiczny dekrement tłumienia pochodnej kwasu poliakrylowego, wyznaczony według DIN 53445 (ISO 537) osiąga maksimum w temperaturach poniżej 0°C. Chodzi tutaj o logarytmiczny dekrement tłumienia drgań skrętnych przy próbie drgań skrętnych według DIN 53445 (ISO 537) z użyciem pochodnej kwasu poliakrylowego jako próbki. Korzystnie stosuje się pochodną kwasu poliakrylowego, której logarytmiczny dekrement tłumienia przechodzi przez maksimum w temperaturach poniżej -8°C. Celem tych prac jest stworzenie mieszanin na elementy budowlane i okładziny, które poddane są działaniu temperatur niższych od 0°C, a mimo to powinny wykazywać wystarczającą elastoplastyczność i korzystne tłumienie uderzeń i wytrzymałość na ścieranie.

U podstaw wynalazku leży znajomość faktu, że pochodna kwasu poliakrylowego, której logarytmiczny dekrement tłumienia według DIN 53445 osiąga maksimum poniżej 0°C, działa nieoczekiwanie nie tylko w zakresie poniżej 0°C, lecz zwłaszcza w zakresie od -50°C do +200°C, jako skuteczny środek wiążący w ramach zaprawy wiążącej według wynalazku, pomiędzy szybą i powłoką środka wiążącego z jednej strony oraz pomiędzy elementem betonowym i powloką środka wiążącego z drugiej strony. Nawet w temperaturze 300°C zauważalny spadek działania wiążącego można zaobserwować dopiero przy oddziaływaniu temperatury w czasie dłuższym niż 30 minut. Nieoczekiwanie nawet stosunkowo wysokie temperatury, jakie występują na przykład przy silnym napromieniowaniu słonecznym lub w razie pożaru, nie powodują utraty przyczepności szyb względem elementu betonowego. Dlatego też wzajemne związanie tych elementów nie jest wrażliwe na zmiany klimatyczne i cieplne wydłużenia szyby. Specjalista nie może jednak oczekiwać, że z jednej strony osiągnięte zostanie połączenie, tak wytrzymałe i odporne na wysokie temperatury, z drugiej zaś możliwe będą cieplne wydłużenia szyb bez jej pękania.

Półfabrykat budowlany według wynalazku charakteryzuje się poza tym bardzo dobrą szczelnością w odniesieniu do cieczy i gazów. Dlatego też półfabrykaty budowlane nadają się zwłaszcza na okładziny, zabezpieczające konstrukcje budowlane przed niekorzystnym oddziaływaniem cieczy i/lub gazów.

Stałe połączenie między powłoką i szybą jest osiągane w wyniku wzajemnego oddziaływania molekularnego pomiędzy pochodną kwasu poliakrylowego i szkłem. Za punkt wyjścia przyjęto, że cement w zaprawie łączącej, zwłaszcza jego składniki alkaliczne, powodują równomierne mikroskopowe zszorstkowanie powierzchni szkła, zwiększając tym samym po6

188 199 wierzchnię wzajemnego oddziaływania z molekularnymi składnikami pochodnej kwasu poliakrylowego. Podczas tego szorstkowania w powierzchni szkła mogą powstawać wolne grupy silanolowe, które są zdolne do chemicznych i/lub fizycznych oddziaływań z funkcjonalnymi grupami jednostek monomerowych kwasu akrylowego. Przypuszczalnie tworzą się tutaj stosunkowo trwałe mostki wodorowe pomiędzy tymi grupami funkcjonalnymi i grupami silanolowymi powierzchni szkła. Specjalista nie mógłby jednak spodziewać się, że takie wzajemne oddziaływania fizykochemiczne pomiędzy organicznym polimerem połiakrylowym i nieorganicznym tworzywem szklanym są możliwe i że dzięki temu można osiągnąć trwałe związanie szyby. Mimo tego trwałego związania pomiędzy szybą i powłoką zaprawa łącząca nie narusza szyby w sposób widoczny. Szczególne znaczenie ma przykład wykonania wynalazku, w którym zaprawa łącząca zawiera cement portlandzki i jest sporządzona z udziałem wodnej dyspersji poliakrylanu w postaci kopolimeru, w którym komonomerem jest akrylonitryl. Przyjęto, że alkaliczne składniki cementu portlandzkiego podtrawiają powierzchnię szyby, bardzo skutecznie szorstkując ją mikroskopowo, co umożliwia bardzo wyraźne wzajemne oddziaływanie pomiędzy powierzchnią szkła względnie utworzonymi w niej grupami silanolowymi i grupami karboksylowymi i/lub nitrylowymi kopolimeru poliakrylanowego. Szczególnie dobre efekty osiąga się przy użyciu szyb ze szkła typu float.

Pochodna kwasu pnliakrylowego według wynalazku umożliwia taki dobór własności zaprawy wiążącej poprzez regulację udziału w niej tejże pochodnej oraz grubości powłoki, że w stanie utwardzonym nadąża ona bez pęknięć za cieplnymi wydłużeniami szyby. Pochodna kwasu poliakyylnwego nadaje zaprawie powłoki elastyczność, która jest niezbędna do tego, by mogła ona współuczestniczyć w cieplnych wydłużeniach szyby, nie pękając przy tym. W korzystnym przykładzie wykonania wynalazku wodna dyspersja pochodnej kwasu poliakrylowego zawiera 50-65% wagowych, korzystnie 55-60% wagowych pochodnej kwasu poliakrylowego i 35-50% wagowych, korzystnie 40 do 45% wagowych wody. Jeżeli w ramach wynalazku zastosowany zostanie poliakrylan, wówczas wykonana według wynalazku konstrukcja budowlana charakteryzuje się wyjątkowo dobrymi parametrami w dłuższym okresie użytkowania. W korzystnym przykładzie wykonania wynalazku zaleca się zaprawę łączącą, sporządzoną z zachowaniem następujących proporcji:

drobnoziarniste kruszywa neutralne 10 do 40% wagowych cement 1(0 do 40% wagowych wodna dyspersja pochodnej kwasu pnliakyylnwegn 10 do 40% wagow4ch

Rozumie się, że procentowe udziały wagowe w ramach mieszaniny według wynalazku sumują się zawsze do 100% wagowych.

Korzystnie zaprawa łącząca jest sporządzana z zachowaniem następujących proporcji: 25 do 35% wagowych drobnoziarnistego kruszywa neutralnego, 25 do 35% wagowych cementu i 25 do 35% wagowych wodnej dyspersji pochodnej kwasu pnliakyylowegn. Jak już wspomniano, ilość wody krystalizacyjnej w zaprawie łączącej jest zawsze taka, że zaprawa łącząca utwardza się z niedoborem wody krystalizacyjnej. Rozumie się, że powłoka szyb ma taką grubość, że w kierunku elementu betonowego następuje wystarczająca redukcja naprężeń, jeżeli szyby doznają znacznego wydłużenia cieplnego, w porównaniu z którym wydłużenie cieplne elementu betonowego jest niewielkie. Odnośnie doboru grubości powłoki zaleca się przykład wykonania wynalazku, w którym zaprawa łącząca ma grubość od 2 do 7 mm, korzystnie 4 do 6 mm.

Wynalazek opiera się na znajomości faktu, że powłoka z zaprawy łączącej o opisanej budowie może być z jednej strony skutecznie i trwale połączona z powierzchnią szyby, z drugiej zaś powłoka ta, dzięki elastycznemu odkształceniu, może bez pęknięć współuczestniczyć w wydłużeniach cieplnych szyb. U podstaw wynalazku leży ponadto fakt, że powłoka z takiej zaprawy łączącej wiąże się nieoczekiwanie w sposób trwały z podłożem za pośrednictwem kleju do płytek ceramicznych lub kleju do betonu. Szyba może dzięki temu pozostawać związana z podłożem przez długi czas i bez naprężeń mechanicznych, pogarszających trwałość połączenia.

W ramach wynalazku istnieje także możliwość, że warstwa zaprawy łączącej według wynalazku jest naniesiona na obu stronach szyby. W tym przykładzie wykonania wynalazku

188 199 półfabrykat budowlany jest równocześnie jako warstwa łącząca i/lub warstwa uszczelniająca umieszczony pomiędzy dwiema powierzchniami, przyporządkowanymi obu stronom szyby, przy czym obie powierzchnie stykają się z obiema warstwami zaprawy łączącej półfabrykatu budowlanego. Ten zaopatrzony w dwie warstwy zaprawy łączącej półfabrykat budowlany można korzystnie zastosować do uszczelnienia pomiędzy dwiema powierzchniami. Korzystnie ten półfabrykat budowlany jest stosowany jako element uszczelniający pomiędzy powierzchnią betonową i powierzchnią bitumiczną. Spoiny pomiędzy poszczególnymi półfabrykatami budowlanymi można korzystnie uszczelnić za pomocą pasów półfabrykatu budowlanego, pokrywających spoiny.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia fragment półfabrykatu budowlanego w widoku perspektywicznym z częściowym wyrwaniem, zaś fig. 2 - przekrój półfabrykatu budowlanego z fig. 1 w kierunku A-A w powiększeniu.

Przedstawiony fragmentarycznie na fig. 1 półfabrykat budowlany 1 jest przeznaczony do obłożenia powierzchni. Może tu chodzić o powierzchnię płaską lub zakrzywioną, na przykład ścianę betonową lub stalową. W przypadku powierzchni zakrzywionych również półfabrykat budowlany 1 ma odpowiednią krzywiznę.

Półfabrykat budowlany 1 składa się w zasadzie z szyby 4 i warstwy zaprawy łączącej 5. Warstwa zaprawy łączącej 5 ma specjalną strukturę, opisaną powyżej. Zaprawa łącząca ma parametry tak dobrane za pomocą udziału pochodnej kwasu poliakrylowego i grubości powłoki, że współuczestniczy ona w wydłużeniach cieplnych szyby 4, nie pękając przy tym, a jednocześnie następuje kompensacja różnych wydłużeń cieplnych pomiędzy szybą 4 i elementem 3, do którego należy okładana powierzchnia.

Półfabrykat budowlany 1 jest swoją warstwą zaprawy łączącej 5 zamocowany na okładanej powierzchni za pomocą kleju do płytek ceramicznych lub kleju do betonu.

188 199

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Półfabrykat budowlany do okładania powierzchni, zawierający szybę, znamienny tym, że z jednej strony szyby umieszczona jest warstwa zaprawy łączącej, składająca się z drobnoziarnistego kruszywa neutralnego, cementu, pochodnej kwasu poliakrylowego i wody hydratacyjnej, przy czym logarytmiczny dekrement tłumienia drgań skrętnych dla pochodnej kwasu poliakrylowego, wyznaczony według ISO 537, osiąga maksimum w temperaturach poniżej 0° C, zaś zaprawa łącząca jest utwardzona na szybie z niedoborem wody krystalizacyjnej, przy czym połączenie z okładaną powierzchnią jest zrealizowane poprzez styk warstwy zaprawy łączącej półfabrykatu budowlanego za pomocą kleju do płytek ceramicznych względnie innego kleju do betonu.
2. Półfabrykat budowlany według zastrz. 1, znamienny tym, że szyby mają grubość co najmniej 4 mm, korzystnie od 4 do 8 mm.
3. Półfabrykat budowlany według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że szyba jest naprężona wstępnie.
4. Półfabrykat budowlany według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że szyba jest ze szkła typu float.
5. Półfabrykat budowlany według zastrz. 1, znamienny tym, że warstwa zaprawy łączącej ma grubość od 2 do 7 mm, korzystnie od 4 do 6 mm.
6. Półfabrykat budowlany według zastrz. 1, znamienny tym, że zaprawa łącząca zawiera drobnoziarniste kruszywo neutralne o wielkości ziarna od 0,1 do 1 mm, korzystnie od 0,2 do 0,7 mm.
7. Półfabrykat budowlany według zastrz. 1, znamienny tym, że cement stanowi cement portlandzki.
8. Półfabrykat budowlany według zastrz. 1, znamienny tym, że pochodną kwasu poliakrylowego jest poliakrylan, korzystnie żywica akrylowa.
9. Półfabrykat budowlany według zastrz. 1, znamienny tym, że pochodną kwasu poliakrylowego jest kopolimer z akrylonitrylem jako komonomerem.
10. Półfabrykat budowlany według zastrz. 9, znamienny tym, że udział komonomerów akrylonitrylowych w odniesieniu do pochodnej kwasu poliakrylowego wynosi co najmniej 2% wagowe.
11. Półfabrykat budowlany według zastrz. 1, znamienny tym, że wodna dyspersja pochodnej kwasu poliakrylowego zawiera 50-65% wagowych, korzystnie 55-60% wagowych, pochodnej kwasu poliakrylowego i 35-50% wagowych, korzystnie 40 do 45% wagowych, wody.
12. Półfabrykat budowlany według zastrz. 1 albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, znamienny tym, że zaprawa wiążąca zawiera 10 do 40% wagowych drobnoziarnistego kruszywa neutralnego, 10 do 40% wagowych cementu oraz 10 do 40% wagowych wodnej dyspersji pochodnej kwasu poliakrylowego.
13. Półfabrykat budowlany według zastrz. 12, znamienny tym, że zaprawa wiążąca zawiera 25 do 35% wagowych drobnoziarnistego kruszywa neutralnego, 25 do 35% wagowych cementu oraz 25 do 35% wagowych wodnej dyspersji pochodnej kwasu poliakrylowego.
14. Półfabrykat budowlany według zastrz. 1 albo 5 albo 11, znamienny tym, że udział pochodnej kwasu poliakrylowego i grubość warstwy zaprawy łączącej na szybie są tak dobrane, że warstwa zaprawy łączącej jest wytrzymała na pęknięcia przy wydłużeniach cieplnych szyby.

188 199