PL187872B1

PL187872B1 - Ściana kabiny urządzenia do lakierowania

Info

Publication number: PL187872B1
Application number: PL98333280A
Authority: PL
Inventors: Walter Kimmerle; Rainer Benzinger
Original assignee: Eisenmann Kg Maschbau
Priority date: 1997-09-10
Filing date: 1998-07-20
Publication date: 2004-10-29
Also published as: ATE249890T1; CA2270941C; EP0935501A1; CZ157899A3; DE19739642C2; CZ293833B6; EP0935501B1; US6247290B1; CA2270941A1; WO1999012656A1; PL333280A1; DE59809644D1; DE19739642A1

Abstract

1. Sciana kabiny urzadzenia do lakierowania z rama z co najmniej dwóch pustych pionowych slupków i co najmniej dwóch pustych poziomych rozpór, co najmniej jedna plyta, która pokrywa pole objete przez slupki i rozpory oraz z urzadzeniem mocujacym dla kazdej plyty, za pomoca którego plyta jest zamocowana rozlacznie do slupków i rozpór ograniczajacych odpowiednie pole, znamienna tym, ze urzadzenie mocujace zawiera co najmniej dwa znajdujace sie we wzajemnym odstepie urzadzenia podpierajace (15 do 21), które maja kazdora- zowo co najmniej jeden odcinek przytrzymujacy (31 b, 31c) 1 jeden odcinek przylegajacy (31a) oraz zawiera otwór przyjmujacy (28a, 28b, 29a, 29b) w slupku (4, 5) lub rozporze (6, 7, 8, 9) dla kazdego odcinka przytrzymuja- cego (31b, 31c) kazdego urzadzenia podpierajacego (15 do 27), przy czym kazdy odcinek przytrzymujacy (31 b, 31c) kazdego urzadzenia podpierajacego (15 do 27) jest wprowadzony rozlacznie w odpowiedni otwór przyjmu- jacy (28a, 28b, 29a, 29b), w taki sposób, ze odcinek przylegajacy (31 a) przylega do zewnetrznej strony przy- porzadkowanego slupka (4, 5) lub rozpory (6, 7, 8, 9). Fig 3 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest ściana kabiny urządzenia do lakierowania, z ramą z co najmniej dwóch pustych pionowych słupków i co najmniej dwóch pustych poziomych rozpór, co najmniej jedną płytą, którą pokrywa pole objęte przez słupki i rozpory oraz z urządzeniem mocującym dla każdej płyty, za pomocą którego płyta jest zamocowana rozłącznie do słupków i rozpór ograniczających odpowiednie pole.

Tego typu ściany mogą być montowane z pojedynczych elementów ściennych, które każdorazowo zawierają dwa pionowe słupki i większą liczbę poziomych rozpór.

Ściana wymienionego na wstępie rodzaju pokazana jest w europejskim opisie patentowym nr EP 0 647 476 A1. W ścianie tej urządzenie mocujące na każdej stronie ograniczającej pole zawiera listwę profilowaną, która jest przymocowana za pomocą śrub do sąsiadującego kształtownika (rozpory lub słupka). Listwa profilowana rozciąga się na całej długości pola i jest zaopatrzona w podcięcie, które współpracuje ze zukosowanym brzegiem płyty. Układ ten jest taki, że listwa profilowana służy jednocześnie jako pozycjonujący ogranicznik płyty i jako

187 872 urządzenie, które unieruchamia płytę na kształtowniku. Wymagane tu zukosowanie brzegów płyt jest jednak bardzo kosztowne. Skomplikowane jest także ukształtowanie listew profilowanych i ich mocowanie do rozpór i słupków.

Celem wynalazku jest takie ukształtowanie ściany określonego na wstępie typu, aby urządzenie mocujące dla płyt miało prostą budowę i mogło być łatwo ustalone na przyporządkowanych słupkach i rozporach.

Ściana kabiny urządzenia do lakierowania według wynalazku charakteryzuje się tym, że urządzenie mocujące zawiera co najmniej dwa znajdujące się we wzajemnym odstępie urządzenia podpierające, które mają każdorazowo co najmniej jeden odcinek przytrzymujący i jeden odcinek przylegający, oraz zawiera otwór przyjmujący w słupku lub rozporze dla każdego odcinka przytrzymującego każdego urządzenia podpierającego, przy czym każdy odcinek przytrzymujący każdego urządzenia podpierającego jest wprowadzony rozłącznie w odpowiedni otwór przyjmujący, w taki sposób, że odcinek przylegający przylega do zewnętrznej strony przyporządkowanego słupka lub rozpory.

Korzystnie, każda rozpora, która ogranicza dolną stronę pola, ma dwa urządzenia podpierające przyporządkowane temu polu, podczas gdy słupki i rozpory, które ograniczają to pole na pozostałych trzech stronach, mają na tym obszarze każdorazowo tylko jedno urządzenie podpierające.

Korzystnie, każde urządzenie podpierające zawiera płaską blachę ustalającą, która jako odcinek przytrzymujący ma co najmniej jeden leżący w płaszczyźnie język przytrzymujący, który wprowadzany jest w otwór przyjmujący wykonany jako podłużny otwór szczelinowy.

Korzystnie, każda blacha ustalająca ma dwa, znajdujące się w odstępie języki przytrzymujące.

Korzystnie, w każdym języku przytrzymującym rozciąga się od boku do wewnątrz szczelina, w ten sposób, że odpowiednia blacha ustalająca daje się za pomocą bocznego ruchu względem pionowego ramienia przyporządkowanego słupka lub przyporządkowanej rozpory zablokować na tym słupku lub tej rozporze.

Korzystnie, szczelina zwęża się klinowo w kierunku ku jej końcowi znajdującemu się w obrębie języka przytrzymującego.

Zgodnie z wynalazkiem więc odstąpiono od zasady, według której brzegi płyty, która ma być zamocowana w polu, są podpierane na całej ich długości dla właściwego ustawienia. Zamiast tego umieszczona jest większa liczba nieciągłych, „lokalnych” urządzeń podpierających, które rozciągają się wzdłuż brzegu odpowiedniej płyty każdorazowo tylko na stosunkowo krótkim odcinku. Każde z tych urządzeń podpierających pozwala się całkiem prosto zamocować na przyporządkowanym słupku lub rozporze, w ten sposób że za pomocą jego odcinka przytrzymującego i odpowiedniego otworu przyjmującego jest utworzone na słupku lub rozporze połączenie kształtowe, które unieruchamia urządzenie podpierające. Montaż płyty na ramie, która jest utworzona ze słupków i rozpór, odbywa się więc w następujący sposób. Najpierw wokół każdego pola, w odpowiednich otworach przyjmujących słupków i rozpór, umieszcza się odpowiednią liczbę urządzeń podpierających. Liczbę urządzeń podpierających określa się według wymiarów pola. Potem można płytę wstawić łatwo z boku pomiędzy różnymi odcinkami przylegającymi urządzeń podpierających, montując ewentualnie pomiędzy nimi klocki dystansowe. Płyta uzyskuje w ten sposób jej właściwe położenie w obrębie ramy, ma jednak jeszcze możliwość przemieszczania się na bok. Aby odjąć ten ostatni stopień swobody płyty, nakłada się z zewnętrznej strony nad obszarami brzegowymi płyty odpowiednią listwę profilowaną i mocuje się ją do słupka lub rozpory.

Ogólnie biorąc jest przy tym korzystne takie ukształtowanie, w którym każda rozpora, która ogranicza dolny bok pola, ma dwa urządzenia podpierające przyporządkowane temu polu, podczas gdy słupki i rozpory, które ograniczają to pole z pozostałych trzech boków, mają w tym obszarze każdorazowo jedno urządzenie podpierające. Konstrukcja tego typu uwzględnia ten fakt, że, przy normalnym położeniu montażowym ściany, tylko rozpora ograniczająca pole od dolnej strony jest obciążona ciężarem płyty, podczas gdy urządzenia podpierające z pozostałych trzech stron służą do w znacznym stopniu wolnego od obciążeń ustawiania płyty względem pola. Układ ten jest mimo to jeszcze na tyle stabilny, że przy montażu wstępnym poszczególnych

187 872 segmentów mogą one także być transportowane „na leżąco”, tak że normalnie stojące pionowo słupki są położone poziomo.

Szczególnie proste jest urządzenie do mocowania według wynalazku wówczas, gdy każde urządzenie podpierające zawiera płaską blachę ustalającą, która jako odcinek przytrzymujący ma co najmniej jeden, leżący w tej płaszczyźnie język przytrzymujący, który daje się wprowadzać w otwór przyjmujący, ukształtowany jako podłużny otwór szczelinowy. Tego rodzaju blacha ustalająca może być niedrogo wytwarzana za pomocą wykrawania na prasie lub za pomocą sterowanego numerycznie wykrawania laserowego.

Wskazane jest ponadto, aby każda blacha ustalająca miała dwa, znajdujące się w odstępie, języki przytrzymujące. W szczególności przy dłuższych blachach ustalających i przy cięższych płytach jest w ten sposób równomiernie rozdzielane obciążenie pomiędzy dwa języki ustalające, bez oddziaływania na jeden z tych języków ustalających znacznego momentu skręcającego.

Zalecana jest przy tym z kolei taka postać wykonania wynalazku, w której w każdym języku przytrzymującym rozciąga się od boku do wewnątrz szczelina, w ten sposób, że odpowiednia blacha ustalająca może być zablokowana na słupku lub rozporze poprzez boczny ruch względem pionowego ramienia przyporządkowanego słupka lub przyporządkowanej rozpory. Po takim ruchu blokującym część języka przytrzymującego znajduje się za materiałem pionowego ramienia odpowiedniego słupka lub odpowiedniej rozpory, tak że język przytrzymujący nie może już zostać wyjęty z otworu przyjmującego poprzez pociągnięcie pionowo względem tego ramienia.

Jeśli w tym przypadku szczelina zwęża się klinowo w kierunku ku jej końcowi znajdującemu się w obrębie języka przytrzymującego, wówczas blachę ustalającą można prawidłowo zacisnąć w ramieniu odpowiedniego słupka lub odpowiedniej rozpory, na przykład uderzając młotkiem z boku blachę ustalającą, aż materiał ramienia zaklinuje się w szczelinie.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematycznie widok z boku od wewnątrz ramy kształtownikowej, która stanowi część ściany urządzenia do lakierowania, fig. 2 - widok z boku w powiększeniu blachy ustalającej, która znajduje zastosowanie przy mocowaniu płyt do ramy kształtownikowej z fig. 1, fig. 3 - powiększony przekrój przez rozporę ramy kształtownikowej z fig. 1 z przymocowanymi do niej płytami, a fig. 4 - widok z boku od zewnątrz pionowego ramienia rozpory, która stanowi część ramy kształtownikowej przedstawionej na fig. 1.

Na fig. 1 jest przedstawiony „niepokryty” element ścienny 1, który, w danym przypadku wraz z dalszymi, przylegającymi z lewej i prawej strony identycznymi elementami ściennymi, tworzy ścianę kabiny urządzenia do lakierowania.

Element ścienny 1 zawiera w znany jako taki sposób ramę kształtownikową 3, która ze swej strony jest zmontowana z dwóch bocznych pionowych słupków 4, 5 i, w przedstawionym przykładzie wykonania, z czterech poziomych rozpór 6, 7, 8, 9. Pola 10, 11, 12, ograniczone przez słupki 4, 5 i rozpory 6, 7, 8, 9, są zamknięte przez, na fig. 1 nie przedstawione, płyty, które są przymocowane do ramy 3 w sposób bliżej objaśniony poniżej.

Nie tylko pionowo przebiegające słupki 4, 5, lecz także poziome rozpory 6, 7, 8, 9 ramy kształtownikowej 3 są wykonane z wygiętej pod kątem blachy stalowej, której kształt zarysu przekroju można zobaczyć na fig. 3. Chodzi przy tym o kształtownik, którego podstawowy kształt geometryczny stanowi prostokąt, który jednak nie jest całkowicie zamknięty. Przebiegające pionowo ramię 13 kształtownika, do którego przymocowana jest płyta względnie przymocowane są płyty sąsiadującego pola lub -sąsiadujących pól, mą tak samo jak jedno z dwóch łączących się z nim ramion, na fig. 3 dolne ramię 14, całkowitą długość odpowiedniego boku czworokąta. Łączące się pod kątem prostym z ramieniem 14 kształtownika, na fig. 3 także przebiegające do góry, ramię 15 kształtownika rozciąga się natomiast tylko na części odpowiedniego boku prostokąta, podobnie jak łączące się u góry pod kątem prostym z ramieniem 13 ramię 16 kształtownika. W ten sposób pomiędzy swobodnymi brzegami ramion 15 i 16 kształtownika pozostaje mający kształt szczeliny otwór udostępniający, zapewniający dostęp do wewnętrznej przestrzeni kształtownika, w której mogą być umieszczane określone, tu bliżej nas nie interesujące, elementy instalacyjne.

187 872

Wspomniany szczelinowy otwór udostępniający jest zamknięty przez odłączalne przykrycie 30. W powyższym rozwiązaniu jest obojętny dokładny kształt kształtownika, z którego wykonane są różne słupki 4, 5 i rozpory 6, 7, 8, 9. Ważne jest tylko to, że chodzi o kształtowniki puste, które, w przeciwieństwie do przedstawionego przykładu wykonania, mogą być także kształtownikami zamkniętymi, na przykład kształtownikami wykonywanymi za pomocą odlewania ciągłego.

Dla zamocowania każdej z płyt, zakrywających pola 10, 11, 12 ramy 3 z fig. 1, słupki 4, 5 i rozpory 6, 7, 8, 9 są wyposażone w „lokalne” urządzenia podpierające 15 do 27, oznaczone na fig. 1 symbolicznie kółkami. Pod pojęciem „lokalnego” urządzenia podpierającego rozumie się tu urządzenie, które nie rozciąga się wokół pola 10, 11, 12 ramy kształtownikowej 3 będąc zamkniętym na kształt ramy, i w tym sensie jest „lokalne”. Typowy wymiar rozpościerania się tego typu „lokalnego” urządzenia, równolegle do kierunku odpowiedniego słupka 4, 5 lub rozpory 6, 7, 8, 9, może wynosić pomiędzy 10 i 30 cm, korzystnie około 25 cm. Pod pojęciem „urządzenia podpierającego” rozumie się tu każde urządzenie, na którym mogą podpierać się w kierunku bocznym płyty mocowane w polach 10, 11, 12, tak aby przyjmowały ich właściwe położenie względem elementów ramy 3. Płyty te mogą więc zostać „wstawione” z boku w te „urządzenia podpierające” 15 do 21 i wymagają wówczas tylko jeszcze „przytrzymania” na stronie zwróconej na zewnątrz, które zapobiegnie wypadnięciu płyty. Szczegóły tego „przytrzymania” są dokładniej objaśnione poniżej w odniesieniu do fig. 2 do 4.

Dla urządzeń podpierających 15 do 27 przedstawionych na fig. 1 zastosowano symbolikę, która ma podawać, w jakim kierunku odpowiednie urządzenie podpierające działa. Ten „kierunek działania” jest w każdym kółku, które symbolizuje urządzenie podpierające, zaznaczony w ten sposób, że odpowiedni segment ma czarny kolor. Tak więc można ewentualnie z fig. 1 wywnioskować, że urządzenia podpierające 15, 16, 17, 18, 19 „działają” w kierunku ku polu 10. Urządzenie podpierające 19 działa poza tym dodatkowo w kierunku ku polu 11. Płyta mocowana w polu 11 jest więc także równocześnie podpierana przez urządzenie podpierające 19 i ponadto przez urządzenia podpierające 20, 21, 22 i 24. Urządzenie podpierające 24 działa natomiast dodatkowo w kierunku ku polu 12, któremu poza tym przyporządkowane są urządzenia podpierające 23, 25, 26 i 27. Układ ten jest taki, że każda płyta, która ma być mocowana w polu 10, 11, 12, jest na swoim dolnym brzegu podparta każdorazowo przez dwa urządzenia podpierające 15, 16 lub 19, 20, lub 23, 24, podczas gdy jej pozostałe trzy boki są każdorazowo trzymane tylko przez jedno urządzenie podpierające. Ten rodzaj „podparcia” jest wystarczający dla wszystkich położeń, które może przyjmować element ścienny 1 pomiędzy wytworzeniem w fabryce i montażem na miejscu instalowania. Wytwarzanie w fabryce odbywa się na ogół w pozycji leżącej. Transport z fabryki do miejsca montażu odbywa się tak, że słupki 4, 5 elementów ściennych 1 są usytuowane poziomo, przy czym jednak płaszczyzna objęta ramą kształtownikową 3 jest w przybliżeniu pionowa. W miejscu instalowania jest ostatecznie element ścienny 1 stawiany w położenie przedstawione na fig. 1, w którym słupki 4, 5 mają przebieg pionowy. Oczywiście, każda płyta jest, za pomocą tego rodzaju podparcia, jaki pokazano na fig. 1 wystarczająco unieruchomiona w ramie kształtownikowej 3 we wszystkich tych położeniach.

Dokładną konstrukcję urządzenia podpierającego 19 pokazano na fig. 2 do 4.

Figura 4 ukazuje wycinek pionowo przebiegającego ramienia 13 rozpory 7 w obszarze urządzenia podpierającego 19 z fig. 1. W dolnej części tego ramienia 13 jest wykonana pierwsza para szczelinowych podłużnych otworów 28a, 28b, przy czym poszczególne szczelinowe podłużne otwory 28a, 28b są umieszczone jeden za drugim, a ich podłużne wymiary przebiegają równolegle do wymiaru wzdłużnego rozpory 7. W podobny sposób została wykonana w górnej części ramienia 13 rozpory 7 druga para podłużnych otworów 29a, 29b.

Każda para podłużnych otworów 28a, 28b lub 29a, 29b służy do mocowania blachy ustalającej, jaka została przedstawiona na fig. 2 w widoku z boku i jest tam oznaczona za pomocą odnośnika 31. Blacha ustalająca 31 stanowi płaski wykrój z blachy, który może być wykonany za pomocą wykrawania na prasie lub za pomocą cięcia laserowego. Zawiera ona odcinek przylegający 31a w kształcie paska, który rozciąga się na całej długości blachy ustalającej 31, oraz dwie, ukształtowane na końcach odcinka przylegającego 31a, prostokątne języki

187 872 przytrzymujące 31 b i 31c. Oba języki przytrzymujące 31b i 31c są wzajemnie oddzielone przez w przybliżeniu prostokątne wycięcie 31d. Od podstawy wycięcia 31d wchodzi w język przytrzymujący 31b, nie przechodząc przez niego całkowicie, klinowa szczelina 32, stanowiąca ograniczenie odcinka przylegającego 31a. W podobny sposób, od prawego końca blachy ustalającej 31, na geometrycznym przedłużeniu podstawy wycięcia 31, wchodzi w prawy język przytrzymujący 31c, nie przechodząc przez niego całkowicie, druga klinowa szczelina 33.

Pokazana na fig. 2 blacha ustalająca 31 daje się montować oczywiście w obu parach podłużnych otworów 28a, 28b lub 29a, 29b w następujący sposób: Najpierw wprowadza się języki przytrzymujące 31b i 31c w oba, należące do jednej pary, podłużne otwory 28a, 28b lub 29a, 29b, (szerokość języków przytrzymujących 31 b i 31c odpowiada długości podłużnych otworów 28a, 28b lub 29a, 29b, a odstęp pomiędzy sąsiednimi podłużnymi otworami 28a, 28b lub 29a, 29b w parze odpowiada szerokości wycięcia 31 d w blasze ustalającej 31). Jeśli podstawa wycięcia 31 d blachy ustalającej styka się powierzchnią ramienia 13, wówczas szczeliny 32, 33 blachy ustalającej 31 znajdują się w jednej linii z materiałem blachy, z którego wykonane jest ramię 13 rozpory 7. Blacha ustalająca 31 może teraz zatem zostać przemieszczona w bok, ewentualnie za pomocą młotka, w ten sposób, że fragment materiału ramienia 13 znajdujący się pomiędzy podłużnymi otworami 28a, 28b lub 29a, 29b wciska się szczelinę 32 i odpowiednio fragment materiału ramienia 33 znajdujący się obok podłużnych otworów 28b, 29b wciska się szczelinę 33. Dzięki klinowemu kształtowi szczelin 32, 33 dochodzi do zakleszczenia blachy ustalającej 31 w położeniu przedstawionym na fig. 3. W położeniu tym odcinek przylegający 31a wystaje na zewnątrz ponad ramię 13 rozpory 7, podczas gdy języki przytrzymujące 31b, 31c rozciągają się do wewnątrz pustych kształtowników, z których utworzona jest rozpora 7.

Przedstawione na fig. 3 urządzenie podpierające 19 działa, jak to już wyjaśniono powyżej, w dwóch kierunkach. Dlatego jest w nie wsunięta zarówno w górną parę podłużnych otworów 29a, 29b, jak i w dolną parę 28a, 28b każdorazowo jedna blacha ustalająca 31. Odpowiednio, urządzenie podpierające 24 jest także zamontowane w rozporze 8 ramy kształtownikowej 3 (porównaj fig. 1).

Natomiast we wszystkich innych urządzeniach podpierających 16 do 18 i 20 do 23 oraz 25 do 27 jest wstawiona tylko jedna blacha ustalająca 31, która jest wprowadzona w tę parę podłużnych otworów 28a, 28b albo 29a, 29b, która zwrócona jest do mocowanej płyty. Zasadniczo byłoby także możliwe w tych ostatnio wymienionych urządzeniach podpierających 15 do 18 i 20 do 27 wykonanie w odpowiedniej części 4 do 9 ramy tylko jednej pary podłużnych otworów 28a, 28b albo 29a, 29b.

Jak pokazano ponadto na fig. 3, odcinek przylegający 31a blachy ustalającej 31, wprowadzonej w ramię 13 rozpory 7, służy do podpierania płyt, które mają być zamocowane na polach 10, 11, sąsiadujących z rozporą 7. W celach ilustracyjnych przyjęto na fig. 3, że pole 10 pod rozporą 7 jest pokryte płytą metalową 34, podczas gdy pokrycie pola 11, znajdującego się ponad rozporą 7, stanowi płyta szklana 35. Brzeg tych płyt 34 lub 35 przylega nie bezpośrednio, lecz za pośrednictwem klocka 36 lub 37 z odpowiedniego materiału do odpowiedniego odcinka przylegającego 31a przynależnej blachy ustalającej 31.

Jak już wspomniano powyżej, płyty 34 i 35 po wstawieniu pomiędzy różne urządzenia podpierające wymagają jeszcze jednego bocznego podparcia. Podparcie to jest w przykładzie wykonania na fig. 3 zapewnione przez kształtownik przytrzymujący 38 dwustronnego działania, który zachodzi zarówno na płytę metalową 34, jak i na płytę szklaną 35 i jest zamocowany na ramieniu 13 rozpory 7 za pomocą śrub 39 z łbem młoteczkowym i odpowiednich nakrętek 40. Przestrzeń pomiędzy ramieniem 13, klockami 36, 37 i zachodzącymi częściami kształtownika przytrzymującego 38 jest każdorazowo wypełniona elastycznym materiałem uszczelniającym 41, w ten sposób, że sąsiadujące obszary brzegowe płyt 34 i 35 są osadzone w tym materiale uszczelniającym 41.

187 872

26α

28b Ag. 4

187 872

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Ściana kabiny urządzenia do lakierowania z ramą z co najmniej dwóch pustych pionowych słupków i co najmniej dwóch pustych poziomych rozpór, co najmniej jedną płytą, która pokrywa pole objęte przez słupki i rozpory oraz z urządzeniem mocującym dla każdej płyty, za pomocą którego płyta jest zamocowana rozłącznie do słupków i rozpór ograniczających odpowiednie pole, znamienna tym, że urządzenie mocujące zawiera co najmniej dwa znajdujące się we wzajemnym odstępie urządzenia podpierające (15 do 21), które mają każdorazowo co najmniej jeden odcinek przytrzymujący (31b, 31c) i jeden odcinek przylegający (31a) oraz zawiera otwór przyjmujący (28a, 28b, 29a, 29b) w słupku (4, 5) lub rozporze (6, 7, 8, 9) dla każdego odcinka przytrzymującego (31b, 31c) każdego urządzenia podpierającego (15 do 27), przy czym każdy odcinek przytrzymujący (31b, 31c) każdego urządzenia podpierającego (15 do 27) jest wprowadzony rozłącznie w odpowiedni otwór przyjmujący (28a, 28b, 29a, 29b), w taki sposób, że odcinek przylegający (31a) przylega do zewnętrznej strony przyporządkowanego słupka (4, 5) lub rozpory (6, 7, 8, 9).
2. Ściana według zastrz. 1, znamienna tym, że każda rozpora (6, 7, 8), która ogranicza dolną stronę pola (10, 11, 12), ma dwa urządzenia podpierające (15, 16, 19, 20, 23, 24) przyporządkowane temu polu (10, 11, 12), podczas gdy słupki (4, 5) i rozpory (7, 8, 9), które ograniczają to pole (10, 11, 12) na pozostałych trzech stronach, na tym obszarze mają każdorazowo tylko jedno urządzenie podpierające (17,18, 21, 22, 25, 26, 27).
3. Ściana według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że każde urządzenie podpierające (15 do 27) zawiera płaską blachę ustalającą (31), która jako odcinek przytrzymujący ma co najmniej jeden leżący w płaszczyźnie język przytrzymujący (31b, 31c), który wprowadzany jest w otwór przyjmujący (28a, 28b, 29a, 29b) wykonany jako podłużny otwór szczelinowy.
4. Ściana według zastrz. 3, znamienna tym, że każda blacha ustalająca (31) ma dwa, znajdujące się w odstępie języki przytrzymujące (31b, 31c).
5. Ściana według zastrz. 3, znamienna tym, że w każdym języku przytrzymującym (31 b, 31c) rozciąga się od boku do wewnątrz szczelina (32, 33), w ten sposób, że odpowiednia blacha ustalająca (31) daje się za pomocą bocznego ruchu względem pionowego ramienia (13) przyporządkowanego słupka (4, 5) lub przyporządkowanej rozpory (6, 7, 8, 9) zablokować na tym słupku lub tej rozporze.
6. Ściana według zastrz. 5, znamienna tym, że szczelina (32, 33) zwęża się klinowo w kierunku ku jej końcowi znajdującemu się w obrębie języka przytrzymującego (31b, 31c).