PL187871B1 - Ściana kabiny urządzenia do lakierowania - Google Patents

Abstract

1. Sciana kabiny urzadzenia do lakierowania, skladajaca sie z wiekszej liczby elementów sciennych, z których kazdy zawiera rame z co najmniej dwóch pionowych slupków i co najmniej dwóch poziomych rozpór oraz co najmniej jedna plyte, która pokrywa pole objete przez slupki 1 rozpory, przy czym co najmniej slupki sa wykonane z wygietego pod katem ksztaltow- nika z metalowej blachy, którego przekrój ma ksztalt zasadniczo prostokatny, zas pierwsze, równolegle do plyty 1 sasiadujace z nia ramie ksztaltownika oraz drugie, przebiegajace do niej prostopa- dle i zwrócone do srodka elementu sciennego ramie ksztaltowni- ka przebiegaja na calej dlugosci odpowiedniego boku prostokata, a trzecie, równolegle do plyty, jednak usytuowane w oddaleniu od niej ramie ksztaltownika oraz czwarte, prostopadle od pierwszego ramienia przebiegajace ramie ksztaltownika przebiegaja tylko na czesci dlugosci odpowiedniego boku prostokata, przy czym ponadto sasiadujace elementy scienne kazdorazowo przylegaja do siebie czwartymi ramionami sasiadujacych slupków i sa tu wzajemnie polaczone, w ten sposób, ze swo- bodne brzegi kazdego trzeciego ramienia sasiadujacych slupków ograniczaja szczelinowy wspólny otwór zapewniaja- cy dostep do wewnetrznych przestrzeni obu sasiadujacych slupków, który jest zamykany przez wspólne, odejmowalne przykrycie, znam ienna tym , ze na trzecim ramieniu (16) kazdego slupka (4, 5) w kierunku do plyty jest uksztaltowany kazdorazowo wygiety w kierunku do plyty (11) obszar (40), który sluzy do mechanicznego usztywnienia slupka (4, 5) i do mocowania przykrycia (18). fI G . 2 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest ściana kabiny urządzenia do lakierowania, składająca się z większej liczby elementów ściennych, z których każdy zawiera ramę z co najmniej dwóch pionowych słupków i co najmniej dwóch poziomych rozpór oraz co najmniej jedną płytę, która pokrywa pole objęte przez słupki i rozpory, przy czym co najmniej słupki są wykonane z wygiętego pod kątem kształtownika z metalowej blachy, którego przekrój ma kształt zasad187 871 niczo prostokątny, zaś pierwsze, równoległe do płyty i sąsiadujące z nią ramię kształtownika oraz drugie, przebiegające do niej prostopadle i zwrócone do środka elementu ściennego ramię kształtownika przebiegają na całej długości odpowiedniego boku prostokąta, a trzecie, równoległe do płyty, jednak usytuowane w oddaleniu od niej ramię kształtownika oraz czwarte, prostopadle od pierwszego ramienia przebiegające ramię kształtownika przebiegają tylko na części długości odpowiedniego boku prostokąta, przy czym ponadto sąsiadujące elementy ścienne przylegają do siebie czwartymi ramionami sąsiadujących słupków i są tu wzajemnie połączone, w ten sposób, że swobodne brzegi każdego trzeciego ramienia sąsiadujących słupków ograniczają szczelinowy wspólny otwór wejściowy do wewnętrznych przestrzeni obu sąsiadujących słupków, który jest zamykany przez wspólne, odejmowalne przykrycie.

W pustych ramach tego typu elementów ściennych układa się w zwykły sposób kable lub inne elementy składowe urządzenia, do których można się dostać poprzez szczelinowe otwory udostępniające. Normalnie otwory udostępniające są zamknięte za pomocą przykryć.

Wcześniej stosowano zwykle na puste części ram (słupki i/lub rozpory) wyciskane kształtowniki aluminiowe. Ponieważ materiał ten w pewnych przypadkach zastosowania w ostatnim czasie nie odpowiadał już rosnącym wymaganiom dotyczącym ochrony przeciwpożarowej, były wyciskane kształtowniki aluminiowe zastępowane w poszczególnych przypadkach także przez kształtowniki z blachy stalowej z zagiętymi krawędziami. Tego typu ściana, odpowiadająca typowi przedstawionemu na wstępie, została opisana w europejskim dokumencie patentowym nr 0 647 476 A1. Przedstawiony tam kształt przekroju kształtowników słupków ma skrócone ramiona, które są całkowicie usytuowane wewnątrz prostokątnego zarysu zasadniczego, który stanowi geometryczą bazę dla tego kształtownika. Przykrycie, które zamyka szczelinę udostępniającą, zapewniającą dostęp do wewnętrznej przestrzeni obu sąsiadujących słupków, stanowi płaski pasek blachy, zamocowany za pomocą śrub na skróconych ramionach obu sąsiadujących słupków, które rozciągają się równolegle do odpowiedniej płyty. Zastosowany tu do wykonania słupków „otwarty” kształtownik z giętymi krawędziami musi być wykonywany, w celu uzyskania wymaganej mechanicznej sztywności, ze stosunkowo grubej blachy. Skomplikowane jest montowanie i odejmowanie przykryć.

Celem niniejszego wynalazku jest takie ukształtowanie ściany określonego na wstępie typu, aby słupki przy niskim nakładzie materiału miały wysoką mechaniczną wytrzymałość, zwłaszcza wytrzymałość na zginania i skręcanie, i aby przykrycie mogło być zamocowane w sposób prosty i przyjemny wizualnie.

Ściana kabiny urządzenia do lakierowania według wynalazku charakteryzuje się tym, że na trzecim ramieniu każdego słupka jest ukształtowany każdorazowo wygięty w kierunku do płyty obszar, który służy do mechanicznego usztywnienia słupka i do mocowania przykrycia.

Korzystnie, na pierwszym, w kierunku do płyty wygiętym obszarze trzeciego ramienia każdego słupka jest ukształtowany drugi, przebiegający równolegle do płyty wygięty obszar.

Korzystnie, przykrycie jest częścią kształtową z blachy, z podstawą, przebiegającą w położeniu zamontowania równolegle do płyty, i dwoma bocznymi ramionami, wygiętymi w kierunku do płyty.

Korzystnie, przykrycie jest zaczepialne sprężyście na jednym z wygiętych obszarów trzeciego ramienia sąsiadujących słupków.

Korzystnie, przykrycie jest wyposażone w uruchamiany z zewnątrz rygiel obrotowy, który w pierwszym położeniu obrotowym zachodzi za wygięty obszar co najmniej jednego słupka i w drugim położeniu obrotowym jest zwolniony z tego wygiętego obszaru, tak że przykrycie jest odejmowalne.

Korzystnie, sąsiadujące słupki sąsiadujących elementów ściennych każdorazowo są przymocowane do siebie wzajemnie za pomocą większej liczby par elementów śrubowych, które każdorazowo są wprowadzone od zewnątrz przez otwory w trzecie ramiona sąsiadujących słupków i przylegają główkami od zewnątrz do tych ramion, przy czym co najmniej jeden z dwóch elementów śrubowych jest wprowadzony przez otwory w czwarte ramiona obu sąsiadujących słupków i przy tym jeden z dwóch elementów śrubowych jest wyposażony w gwint zewnętrzny, a drugi z tych dwóch elementów śrubowych jest wyposażony w otwór gwintowany.

187 871

Zgodnie z wynalazkiem więc w kształcie przekroju kształtownika słupka wprowadzono zmianę, która na pierwszy rzut oka wydaje się nieznaczna. Przez to, że skrócone, przebiegające równolegle do płyty kształtownika nie kończy się swoim swobodnym brzegiem wewnątrz geometrycznego zarysu prostokątnego, lecz jest wygięty jeszcze raz w kierunku do płyty, uzyskuje się podwójną korzyść. Po pierwsze, dzięki temu wyprofilowaniu uzyskuje się pożądaną wyższą mechaniczną sztywność całego kształtownika, co pozwala uzyskać tę samą mechaniczną stateczność jak w stanie techniki przy zastosowaniu cieńszej blachy lub przy zastosowaniu blachy o tej samej grubości prowadzi do wyższej mechanicznej sztywności. Ten „wygięty” obszar służy ponadto drugiemu celowi, którym jest umożliwienie prostego zamocowania przykrycia, które zamyka w sposób rozłączny otwór umożliwiający dostęp do wewnętrznej przestrzeni obu słupków. Przykrycie to może być mianowicie dzięki temu w ten sposób wsunięte pomiędzy oba skrócone ramiona sąsiadujących słupków, że jego podstawa leży w tej samej płaszczyźnie co obszary tych skróconych ramion leżące na geometrycznym konturze. Dzięki temu uzyskuje się odpowiedni wygląd zewnętrzny całej ścianki.

Gdy na pierwszym, zagiętym w kierunku do płyty obszarze trzeciego ramienia każdego słupka utworzony jest dalszy, równoległe do płyty przebiegający obszar, wówczas ten dalszy wygięty obszar nie tylko dodatkowo podwyższa mechaniczną wytrzymałość słupka, lecz ponadto jest w ten sposób utworzony „ogranicznik” dla przykrycia, który dokładnie zadaje, jak daleko musi być wsunięte przykrycie, aby znajdowało się ono w jednej płaszczyźnie z odpowiednimi obszarami ramion obu sąsiadujących słupków.

Jeśli przykrycie jest częścią ukształtowaną z blachy, która ma podstawę przebiegającą w położeniu zamontowanym równolegle do płyty i dwa boczne ramiona wygięte w kierunku do płyty, wówczas może ono szczególnie łatwo zostać wsunięte pomiędzy wygiętymi w kierunku płyty obszarami trzecich ramion obu słupków. W wielu przypadkach wystarcza już mechaniczne tarcie pomiędzy stykającymi się wówczas częściami dla zamocowania, przynajmniej tymczasowego, przykrycia.

Nieco mocniejsze połączenie pomiędzy przykryciem i oboma słupkami, na których powinno ono zostać unieruchomione, uzyskuje się wówczas, gdy przykrycie jest sprężyście zaczepiane z jednym z wygiętych obszarów trzecich ramion sąsiadujących słupków. W tym przypadku przykrycie jest więc utrzymywane w miejscu nie tylko przez siły tarcia, lecz ponadto przez sity sprężystości. Możliwy jest pomimo to zarówno bezproblemowy montaż, jak i demontaż.

Jeśli przykłada się do tego większe znaczenie, aby przykrycie nie mogło zostać odjęte w sposób niezamierzony, wówczas możliwe jest takie ukształtowanie wynalazku, w którym przykrycie jest zaopatrzone w uruchamiany z zewnątrz rygiel obrotowy, który w pierwszym położeniu obrotowym zachodzi za wygięty obszar co najmniej jednego słupka, a w dalszym położeniu obrotowym uwalnia się z tego wygiętego obszaru, tak że przykrycie daje się wyjąć. Element uruchamiający dla rygla obrotowego może stanowić prosty wałek, wyposażony w nacięcie dla wkrętaka lub w wielokątne wybranie. Jeśli jednak dostęp do wewnętrznej przestrzeni obu sąsiadujących słupków ma być zastrzeżony dla określonych osób, wówczas element uruchamiający może być także ukształtowany w postaci specjalnego przyrządu lub klucza.

W ścianie przedstawionej w powyżej opisanym rozwiązaniu znanym ze stanu techniki sąsiednie elementy ścienne zostały w taki sposób zamocowane do siebie wzajemnie, że skrócone, przebiegające prostopadle do płyty ramiona sąsiadujących słupków, które przylegają do siebie, zostały ze sobą bezpośrednio połączone śrubami. Aby możliwe było dostanie się do tych elementów śrubowych, które znajdują się wewnątrz pustej przestrzeni ograniczonej przez oba sąsiadujące słupki, konieczne jest wykonanie otworów udostępniających w odpowiednich miejscach w dostępnych z zewnątrz ramionach kształtowników słupków. Te otwory udostępniające muszą zostać później znowu zamknięte za pomocą zatyczek. Ten sposób montowania jest stosunkowo uciążliwy, a do zatykania potrzebne są dodatkowe części wiele korzystniejsze jest takie ukształtowanie wynalazku, w którym sąsiadujące słupki sąsiadujących elementów ściennych są każdorazowo mocowane do siebie za pomocą większej liczby par elementów śrubowych, które są każdorazowo wprowadzane z zewnątrz przez otwory w trzecich ramionach sąsiadujących słupków i główkami przylegają od zewnątrz do tych ramion, przy czym co

187 871 najmniej jeden z tych dwóch elementów śrubowych jest wprowadzany przez otwory w czwartych ramionach obu sąsiadujących słupków i przy tym jeden z tych dwóch elementów śrubowych jest zaopatrzony w gwint zewnętrzny, a drugi z tych dwóch elementów śrubowych jest zaopatrzony w komplementarny otwór gwintowany. Te elementy śrubowe są - inaczej niż połączenia śrubowe w stanie techniki - z łatwością dostępne z zewnątrz. Dzięki powiększonym główkom, które mają te elementy śrubowe, są zakryte otwory w swobodnie usytuowanych ramionach obu słupków, tak że do zamknięcia otworów w tych ramionach nie są potrzebne żadne osobne zatyczki.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok zewnętrzny ustawionych obok siebie dwóch elementów ściennych, które są częścią ściany kabiny urządzenia do lakierowania, a fig. 2 - powiększony przekrój poziomy przez dwa sąsiadujące słupki dwóch elementów ściennych wzdłuż linii Π-II na fig. 1.

Na fig. 1 są przedstawione dwa elementy ścienne 1, 2, które, w danym przypadku razem z innymi przylegającymi do nich z lewej i prawej strony identycznymi elementami ściennymi, tworzą ścianę kabiny urządzenia do lakierowania.

Uwzględniając to poniżej odpowiednie części w obu elementach ściennych 1, 2 zaopatrzono w te same oznaczenia liczbowe. Tam, gdzie potem jest potrzebne odróżnienie, do którego z tych dwóch elementów ściennych należy dana część, jest dołączona do odpowiedniego oznaczenia liczbowego dla zaznaczenia lewego elementu ściennego litera a, a dla zaznaczenia prawego elementu ściennego litera b.

Elementy ścienne 1, 2 obejmują w sposób znany jako taki ramę kształtownikową 3, która ze swojej strony została zmontowana z dwóch bocznych, pionowych słupków 4, 5 i, w przedstawionym przykładzie wykonania, czterech poziomych rozpór 6, 7, 8, 9. Pola ograniczone przez słupki 4, 5 i rozpory 6, 7, 8, 9 są, na fig. 1 od tyłu, zamknięte przez płyty 10, 11, 12, które są przymocowane do ramy w sposób tutaj nie interesujący. Ponieważ płyty 10, 11, 12 są zwrócone ku wewnętrznej stronie kabiny, gdzie są one wystawione na działanie stosowanego tu lakieru oraz stosowanych do czyszczenia rozpuszczalników, są one wykonane z materiału, który jest chemicznie odporny na te substancje. Korzystnie płyty są wykonane ze szkła lub blachy przynajmniej na powierzchni będącej odporną na korozje, na przykład z blachy stalowej aluminiowanej metodą płomieniową. Na fig. 1 jest więc widoczna zewnętrzna strona elementów ściennych 1,2.

Przynajmniej usytuowane pionowo słupki 4, 5 ramy 3 elementów ściennych 1, 2 są wykonane z wygiętej blachy stalowej, której kształt zarysu jest objaśniony poniżej na podstawie fig. 2.

Na fig. 2 jest przedstawiony prawy słupek 5a lewego elementu ściennego 1, który przylega bezpośrednio do lewego słupka 4b prawego, na fig. 1, elementu ściennego 2. W przekroju zarówno słupek 5a jak i także słupek 4b mają podstawowy kształt czworokąta, który nie jest jednak całkowicie zamknięty. Ramiona 13a lub 13b kształtownika, które sąsiadują z odpowiednimi płytami 1 la lub 1 lb, mają tak samo jak prostopadle łączące się z nimi, skierowane do środka elementu ściennego 1 lub 2 ramiona 14a lub 14b, całkowitą rozciągłość odpowiedniego boku czworokąta. Natomiast ramiona 15a lub 15b, które łączą się z inną, odwróconą od środka elementu ściennego 1 lub 2 stroną ramion 13a, 13b i przebiegają równolegle do ramion 14a lub 14b, rozciągają się tylko na części odpowiedniego pełnego całkowitego boku prostokąta, jak to można zobaczyć bezpośrednio na fig. 2.

Ramiona 16a lub 16b kształtowników, które łączą się pod kątem prostym z ramionami 14a lub 14b kształtowników i przebiegają w przybliżeniu równolegle do ramion 13a, 13b kształtowników, rozciągają się także tylko na części przyporządkowanego boku czworokąta. Są one dwukrotnie zagięte pod kątem prostym i przeciwnie, w taki sposób, że te ramiona 15a i 15b każdorazowo mają pierwszy wygięty obszar 40a, 40b, rozciągający się ku odpowiedniej płycie lla, 1 lb, i drugi wygięty obszar 41a, 41b, rozciągający się równolegle do danej płyty lla, 1 lb. Rozmieszczenie to jest przy tym takie, że wewnętrzna przestrzeń obu słupków 5a i 4b jest dostępna przez otwór, który jest ograniczony przez swobodne brzegi ramion 16a lub 16b i 15a lub 15b. W tych wewnętrznych przestrzeniach mogą być umieszczane w znany sposób elementy instalacyjne, zwłaszcza kable.

187 871

Dzięki przedstawionemu ukształtowaniu obu sąsiadujących ramion 16a i 16b kształtowników słupków 5a i 4b powstaje przestrzeń mocująca 17 dla przykrycia 18, za pomocą którego może zostać równocześnie zamknięta wewnętrzna przestrzeń obu słupków 5a i 4b. Przykrycie 18 zawiera podstawę 18a, która w położeniu zamontowanym leży w jednej płaszczyźnie z przyległymi obszarami ramion 16a i 16b słupków 5a i 4b, oraz dwa boczne, odgięte od podstawy 18 pod kątem prostym ramiona 18b i 18c, które przylegają każdorazowo do równolegle do nich przebiegających, wygiętych obszarów 40a, 40b odpowiednich ramion 16a i 16b i mają także w tym kierunku ten sam wymiar. Przykrycie 18 może także łatwo zostać wsunięte do oporu do przestrzeni mocującej 17, utworzonej przez przedstawione wyprofilowanie ramion 16a i 16b kształtowników.

Zamocowanie przykrycia 18 wewnątrz przestrzeni mocującej 17 może być uzyskane za pomocą tarcia, jednak lepiej za pomocą prostego zaczepienia lub zaciśnięcia. W przedstawionym przykładzie wykonania przewidziano pewną liczbę iygli obrotowych 19, które są rozmieszczone we wzajemnych pionowych odstępach. Rygle obrotowe 19 mają postać kształtowych pasków z blachy, których wymiar wzdłużny jest większy niż odstęp pomiędzy swobodnymi brzegami ramion 16a i 16b kształtowników słupków 5a i 4b. Rygle obrotowe 19 dają się, w pokazany na fig. 2 sposób, ustawiać od tyłu na przebiegających równolegle do płyt 1 la, 1 lb, wygiętych obszarach 4la, 41b ramion 16a lub 16b kształtowników. Oczywiście przykrycie 18 nie może w tym położeniu rygla obrotowego 19 zostać wyciągnięte na zewnątrz. Każdy rygiel obrotowy 19 jest zamocowany na wałku obrotowym, który jest ułożyskowany w korpusie 42 zamocowanym w podstawie 18a przykrycia 18. Ten wałek obrotowy daje się obracać z zewnątrz za pomocą stosownego narzędzia. Oczywiście rygiel obrotowy 19 może w ten sposób zostać doprowadzony w położenie obrotowe, w którym jego najbardziej zewnętrznie usytuowane końce już nie zaczepiają o ramiona 16a i 16b kształtowników słupków 5a i 4b i wówczas daje się przykrycie 18 łatwo wyjąć na zewnątrz. Dzięki przedstawionemu (dodatkowemu) wyprofilowaniu ramion 16a i 16b, zwróconych ku stronie zewnętrznej elementów ściennych 1,2, uzyskano więc podwójną korzyść.

Po pierwsze, podwyższona została sztywność słupków 4, 5, tak że przy takiej samej mechanicznej sztywności może być zastosowana cieńsza blacha lub przy takiej samej grubości blachy uzyskana zostaje wyższa mechaniczna stateczność. Po drugie, wyprofilowanie to zapewnia możliwość dokładnego i łatwego umieszczania i w danym wypadku blokowania przykrycia 18, za pomocą którego zamykana jest wewnętrzna przestrzeń słupków 5a i 4b.

Oba sąsiadujące słupki 5a i 4b i tym samym oba sąsiadujące elementy ścienne 1, 2 są w przedstawionym przykładzie wykonania utrzymywane razem w sposób opisany poniżej.

Jak to jest widoczne na dolnej połowie fig. 2, ramiona 15a i 15b kształtowników obu słupków 5a i 4b przylegają bezpośrednio do siebie. Są one dociskane do siebie wzajemnie przez kilka par elementów śrubowych 20, 21, usytuowanych we wzajemnych pionowych odstępach, które, poprzez odpowiednie otwory 22, są wprowadzone w ramiona 14a lub 14b słupków 5a i 4b, zwrócone do każdorazowego środka elementów ściennych 1,2. Oba elementy śrubowe 20, 21 jednej pary są każdorazowo wyposażone w wielokątną główkę 23 lub 24, która zakrywa sąsiadujący otwór 22 w ramionach 14a lub 14b kształtowników. Lewy, na fig. 2, element śrubowy 20 jest zakończony wystającym trzpieniem gwintowanym 25, podczas gdy prawy, na fig. 2, element śrubowy 21 ma komplementarny otwór gwintowany 26. Za pomocą skręcenia ze sobą obu elementów śrubowych 20, 21 różnych par mogą więc zostać przymocowane do siebie wzajemnie oba słupki 5a i 4b, bez konieczności zapewniania dostępu do wewnętrznej przestrzeni słupków 5a i 4b.

W najniższej części fig. 2 jest przedstawiony typ zamocowania płyt lla lub 1 lb do słupków 5a lub 4b. W celu przykładowego pokazania lewa płyta 1 la została zaznaczona jako blacha, podczas gdy prawa płyta 1 lb jest szklaną szybą. W obu przypadkach uzyskuje się zamocowanie za pomocą kształtowników ramowych 27, 28, które odpowiednim ramieniem zachodzą na odpowiednie płyty 1 la lub 1 lb i są przymocowane za pomocą śrub 29 lub 30 i nakrętek klatkowych 42, 43 do sąsiadujących ramion 13a lub 13b słupków 5a lub 4b. Pomiędzy danymi płytami lla lub 1 lb i odpowiednimi ramionami 13a i 13b jest każdorazowo umieszczona mająca kształt pasa przekładka 31 lub 32.

Szczegóły mocowania płyt 1 la i 1 lb nie są jednak istotne w odniesieniu do powyższego rozwiązania.

187 871

16α f 42 18α 17 16b

13α 42 27 43 28 13b

Fig-2

187 871

2 9 ( 3 9( 3 ϊ > /,/ > j r—III 12

12	pili	12
		^11	7
8			8
	5-y
11	II L_	11
7		IV Γ'*'	:>
		—-F-- IV
jo		V - ł	10
.....T 6		-1-	\ 6

Rtj.1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims (6)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Ściana kabiny urządzenia do lakierowania, składająca się z większej liczby elementów ściennych, z których każdy zawiera ramę z co najmniej dwóch pionowych słupków i co najmniej dwóch poziomych rozpór oraz co najmniej jedną płytę, która pokrywa pole objęte przez słupki i rozpory, przy czym co najmniej słupki są wykonane z wygiętego pod kątem kształtownika z metalowej blachy, którego przekrój ma kształt zasadniczo prostokątny, zaś pierwsze, równoległe do płyty i sąsiadujące z nią ramię kształtownika oraz drugie, przebiegające do niej prostopadle i zwrócone do środka elementu ściennego ramię kształtownika przebiegają na całej długości odpowiedniego boku prostokąta, a trzecie, równoległe do płyty, jednak usytuowane w oddaleniu od niej ramię kształtownika oraz czwarte, prostopadle od pierwszego ramienia przebiegające ramię kształtownika przebiegają tylko na części długości odpowiedniego boku prostokąta, przy czym ponadto sąsiadujące elementy ścienne każdorazowo przylegają do siebie czwartymi ramionami sąsiadujących słupków i są tu wzajemnie połączone, w ten sposób, że swobodne brzegi każdego trzeciego ramienia sąsiadujących słupków ograniczają szczelinowy wspólny otwór zapewniający dostęp do wewnętrznych przestrzeni obu sąsiadujących słupków, który jest zamykany przez wspólne, odejmowalne przykrycie, znamienna tym, że na trzecim ramieniu (16) każdego słupka (4, 5) w kierunku do płyty jest ukształtowany każdorazowo wygięty w kierunku do płyty (11) obszar (40), który służy do mechanicznego usztywnienia słupka (4, 5) i do mocowania przykrycia (18).
2. 2. Ściana według zastrz 1, znamienna tym, że na pierwszym, w kierunku do płyty (11) wygiętym obszarze trzeciego ramienia (16) każdego słupka (4, 5) jest ukształtowany drugi, przebiegający równolegle do płyty (11) wygięty obszar (41).
3. 3. Ściana według zastrz 1 albo 2, znamienna tym, że przykrycie (18) jest częścią kształtową z blachy, z podstawą (18a), przebiegającą w położeniu zamontowania równolegle do płyty (11), i dwoma bocznymi ramionami (18b, 18c), wygiętymi w kierunku do płyty (11).
4. 4. Ściana według zastrz. 1, znamienna tym, że przykrycie (18) jest zaczepialne sprężyście na jednym z wygiętych obszarów trzeciego ramienia sąsiadujących słupków.
5. 5. Ściana według zastrz. 1, znamienna tym, że przykrycie (18) jest wyposażone w uruchamiany z zewnątrz rygiel obrotowy (19), który w pierwszym położeniu obrotowym zachodzi za wygięty obszar (41) co najmniej jednego słupka (5a, 4b) i w drugim położeniu obrotowym jest _r zwolniony z tego wygiętego obszaru (41), tak że przykrycie jest odejmowalne.
6. 6. Ściana według zastrz. 1, znamienna tym, że sąsiadujące słupki (4, 5) sąsiadujących elementów ściennych (1, 2) każdorazowo są przymocowane do siebie wzajemnie za pomocą większej liczby par elementów śrubowych (20, 21), które każdorazowo są wprowadzone od zewnątrz przez otwory (22) w trzecie ramiona (14) sąsiadujących słupków (4, 5) i przylegają główkami (23, 24) od zewnątrz do tych ramion, przy czym co najmniej jeden z dwóch elementów śrubowych (20) jest wprowadzony przez otwory (33) w czwarte ramiona (15) obu sąsiadujących słupków (4, 5) i przy tym jeden z dwóch elementów śrubowych (20) jest wyposażony w gwint zewnętrzny, a drugi z tych dwóch elementów śrubowych (21) jest wyposażony w otwór gwintowany (26).