PL186134B1 - Pojemnik na masę uszczelniającą z masą uszczelniającą - Google Patents

Abstract

1. Pojemnik na mase uszczelniajaca z masa uszczelniajaca majacy postac toreb- ki, wykonany z elastycznego materialu ar- kuszowego, którego scianki sa polaczone ze soba skierowanymi do siebie po- wierzchniami, i majacy otwór wylotowy do dozowania, znamienny tym, ze stanowi go reczny pojemnik (1, 31) na mase uszczelnia- ja ca przy czym ten pojemnik ma ksztalt dwóch polaczonych ze soba swymi dluzszy- mi podstawami trapezowych czesci (11, 12), z tym ze otwór wylotowy znajduje sie na krawedzi dozujacej (4, 34) pojemnika utworzonej przez krótsza swobodna kra- wedz trapezowej czesci (11), ten otwór wylotowy zas w krawedzi dozujacej (4, 34) i ten material arkuszowy sa przystosowane do dozowania masy uszczelniajacej z po- jemnika (1, 31) pod recznym naciskiem na powierzchnie pojemnika. F I G . 1 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest pojemnik na masę uszczelniającą z masą uszczelniającą do jej dozowania bezpośrednio z tego pojemnika.

Masa uszczelniająca jest substancją stosowaną w konstrukcjach i przy naprawach, zwłaszcza do wypełniania wgłębień, rys itp. w pojazdach.

Masa uszczelniająca jest miękką substancją podobną do kitu, mającą dużą lepkość i kleistość. Przy użyciu lepkościomierza Haake'go, dla szybkości ścinania (prędkości obrotowej) równej 7,22 s, typowe wartości lepkości wynoszą 350-150 Pa-s w 10°C, a 150-65 Pas w 30°C. Masa uszczelniająca jest, na ogół dozowana na płaską powierzchnię, na której jest mieszana łopatką z odpowiednio mniejszą ilością utwardzacza w określonej proporcji, w celu zainicjowania reakcji chemicznej, która powoduje zestalanie lub stwardnienie mieszaniny w ciągu ustalonego czasu.

Nie stężała mieszanina powinna łatwo rozprowadzać się w celu zastosowania np. w pojeździe, nie powinna jednak spływać po nałożeniu na naprawiane miejsce, z wyjątkiem przypadków, w których stosuje się masę samopoziomującą. Stężała mieszanina powinna dawać twarde, gładkie wykończenie. Czas twardnienia jest dobierany starannie tak, aby zapewnić równowagę pomiędzy wystarczająco długim czasem obróbki i niepożądanie długim czasem twardnienia. Aby spełnić wymienione wyżej kryteria, wykorzystuje się doświadczenie i staranność w dobieraniu składników chemicznych masy uszczelniającej. W efekcie masa uszczelniająca ma zwykle dużą lepkość i wydziela silnie lotne opary związków chemicznych powstające z zawartych w niej rozpuszczalników. Z tych powodów przechowywanie i dozowanie masy uszczelniającej nie jest łatwe, w szczególności dlatego, że tego rodzaju masy uszczelniające zawierają styren, bardzo trudny do utrzymania w masie uszczelniającej.

Tradycyjnie w zastosowaniach przemysłowych masa uszczelniająca jest przechowywana w dozownikach w postaci metalowych tub napełnianych z jednego końca i mających zbieżną końcówkę dozującą na drugim końcu. Zamknięcie wciska się do wnętrza tuby z użyciem specjalnego urządzenia lub pistoletu, a masa uszczelniająca jest wypychana przez końcówkę dozującą. Podobne urządzenie stosuje się również w celu dozowania utwardzacza z małej tubki.

Zwykle, w zastosowaniach nieprzemysłowych, w których używane są mniejsze ilości masy uszczelniającej, nie stosuje się tub metalowych, ponieważ ich koszt jest dość wysoki w porównaniu z kosztem samej masy uszczelniającej. Należy zauważyć, że koszt ten wynika częściowo z kosztu samej tubki metalowej, a częściowo z kosztów magazynowania i transportu pustych tubek przed ich napełnieniem masą uszczelniającą. Dlatego zamiast nich stosuje się małe, walcowe puszki z uchylnym wieczkiem. Masę uszczelniającą dozuje się poprzez zanurzenie noża w masie uszczelniającej, a następnie, po wyjęciu z puszki, miesza się ją z utwardzaczem z tubki.

Wspomniane wyżej walcowe puszki, o względnie większych rozmiarach, stosowane są również w przemyśle. Tego rodzaju puszek metalowych wykonanych z odpowiedniego rodzaju blachy ocynowanej używa się ponieważ zatrzymują pary rozpuszczalników zawartych w masie uszczelniającej, w szczególności styrenu. Puszki tego rodzaju stanowią również pojemnik, który zachowuje szczelność, tzn. nie przecieka z upływem czasu i nie pęka, gdy zostanie upuszczony, co często zdarza się w warsztacie, w którym trwa intensywna praca. Ten ostatni aspekt stanowi ważny czynnik, zważywszy niebezpieczne właściwości silnych par chemikaliów oraz trudności związane z usunięciem rozlanej masy uszczelniającej. Ponadto wewnętrzna powierzchnia takich puszek nie ulega szybkiemu rozkładowi pod wpływem chemikaliów zawartych w masie uszczelniającej, tak że można przyjąć rozsądnie długi, gwarantowany czas przechowywania.

Zaproponowano stosowanie pojemnika wykonanego z tworzywa sztucznego. Zastosowanie pojemnika z tworzywa sztucznego powinno zapewnić sposób dostarczania masy uszczelniającej do użytkownika w sposób o wiele bardziej opłacalny. W dodatku koszt samego pojemnika powinien być znacznie niższy niż puszki metalowej, zaś produkcja, napełnianie i transport powinny być bardziej opłacalne niż w przypadku znanych pojemników.

W opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4795062 opisano duży workowaty pojemnik w postaci dwóch, zwykle kwadratowych, dwuwarstwowych arkuszy mate4

186 134 riału zgrzanych razem wzdłuż czterech krawędzi z utworzeniem czterech połączonych liniowo kołnierzy uszczelniających. Urządzenie w postaci dyszowej wkładki dozującej zostaje następnie przyklejone do jednego z arkuszy, przy czym powierzchnia tego arkusza zamyka końcówkę do chwili użycia. Tego rodzaju pojemnik jest prostszy niż wspomniane wyżej tuby metalowe. Otwieranie tego pojemnika jest jednak stosunkowo skomplikowane.

Wystąpiło zatem zapotrzebowanie na opracowanie pojemnika na masę uszczelniającą, taniego i łatwego do wyprodukowania, nadającego się do trzymania w ręku i umożliwiającego ręczne dozowanie masy uszczelniającej.

Opracowano zatem pojemnik na masę uszczelniającą z masą uszczelniającą mający postać torebki, wykonany z elastycznego materiału arkuszowego, którego ścianki są połączone ze sobą skierowanymi do siebie powierzchniami, i mający otwór wylotowy do dozowania, charakteryzujący się tym, że stanowi ręczny pojemnik na masę uszczelniającą, przy czym ten pojemnik ma kształt dwóch połączonych ze sobą swymi dłuższymi podstawami trapezowych części, z tym że otwór wylotowy znajduje się na krawędzi dozującej pojemnika utworzonej przez krótszą swobodną krawędź trapezowej części, ten otwór wylotowy zaś w krawędzi dozującej i ten materiał arkuszowy są przystosowane do dozowania masy uszczelniającej z pojemnika pod ręcznym naciskiem na powierzchnię pojemnika.

W korzystnym przykładzie wykonania wynalazku, część trapezowa pojemnika zawierająca krawędź dozującą ma objętość większą niż objętość drugiej trapezowej części pojemnika.

Część trapezowa pojemnika zawierająca krawędź dozującą może także mieć objętość mniejszą niż objętość drugiej trapezowej części pojemnika lub też obie te części mogą mieć zasadniczo taką samą objętość.

Suma wysokości połączonych części trapezowych wynosi 200-300 mm, a korzystnie też 250-280 mm.

W innej korzystnej postaci dłuższa podstawa części trapezowych ma długość 100-200 mm.

Ponadto przewiduje się według wynalazku, że dłuższa podstawa ma długość 130-150 mm.

W korzystnej postaci obrys połączonych części trapezowych pojemnika ma średnią szerokość powyżej 60 mm.

Stosunek wymiaru tej dłuższej podstawy do sumy wysokości połączonych części trapezowych wynosi według wynalazku około 0,46-0,80.

Ponadto ta dłuższa podstawa jest usytuowana zasadniczo w odległości 2/5 sumy wysokości połączonych części trapezowych pojemnika od tej krawędzi dozującej.

W kolejnym przykładzie wykonania wynalazku krawędź dozująca wyznacza otwór wylotowy, który jest uformowany przez przecięcie wzdłuż tej krawędzi dozującej.

W kolejnym przykładzie wykonania wynalazku w pobliżu krawędzi dozującej znajduje się szereg wskaźników cięcia wyznaczających otwory wylotowe różnej wielkości.

Te wskaźniki cięcia korzystnie stanowią karby w klapkach usytuowanych przy tej krawędzi dozującej.

Pojemnik według wynalazku na obu stronach części trapezowej w obszarze tej krawędzi dozującej ma utworzone klapki usztywniające otwór wylotowy.

W innym przypadku krawędź dozująca jest zamykana zespoloną z nią wkładką dyszową z utworzeniem otworu wylotowego.

Wkładka dyszowa jest usytuowana centralnie w tej krawędzi dozującej i rozciąga się jedynie częściowo wzdłuż tej krawędzi.

Stosowany do wytwarzania pojemnika według wynalazku elastyczny materiał arkuszowy jest przezroczystym tworzywem termoplastycznym.

Zaletą zaproponowanego pojemnika jest to, że w przeciwieństwie do znanych pojemników na masę uszczelniającą wykonanych z elastycznego materiału arkuszowego mających postać wymagającą specjalnych urządzeń do dozowania, pojemnik na masę uszczelniającą według wynalazku ma takie wymiary, że możliwe jest jego trzymanie w ręku i wygodne dozowanie ręczne. Możliwość trzymania pojemnika i ręcznego dozowania z niego masy uszczelniającej wynika z jego określonego kształtu. Dzięki temu kształtowi pojemnik leży pewnie i wygodnie w jednej ręce w sposób umożliwiający wygodne i dobrze kontrolowane

186 134 dozowanie zawartości poprzez zwykły nacisk wywierany na pojemnik. Dzięki temu druga ręka pozostaje wolna, mając możliwość operowania łopatką lub paletą do mieszania, umożliwiając tym samym sprawne wytwarzanie mieszaniny masy uszczelniającej i utwardzacza. Ponieważ mieszanina jest od razu gotowa, użytkownik ma do dyspozycji więcej czasu zanim ta mieszanina stwardnieje, w przeciwieństwie do sytuacji, w której etap mieszania zajmuje więcej czasu. Ponadto, w celu uzyskania dobrej kontroli dozowania nawet wtedy, gdy pojemnik jest częściowo pusty, nacisk wywierany przez zawartość można skupić na krawędzi dozującej. Ponadto napełniony pojemnik pozostaje w równowadze podczas dozowania, toteż nie wypada łatwo z ręki. Ponadto, dzięki zastosowaniu trapezowego kształtu okazało się, że pojemnik jest prostszy i dlatego tańszy w wykonaniu, przy mniejszej ilości odpadów materiału arkuszowego, jednocześnie zapewnia dobry chwyt i zrównoważenie pojemnika podczas trzymania w ręku. Ponadto, kształt ten umożliwia równomierne wywieranie nacisku na część trapezową oddaloną od krawędzi dozującej, co dopasowuje jego kształt do ręki, w której trzyma się pojemnik.

Dzięki temu, że część trapezowa pojemnika zawierająca krawędź dozującą ma objętość większą niż objętość drugiej trapezowej części pojemnika, środek ciężkości pozostaje w obszarze dłoni, umożliwiając przez to łatwe manipulowanie pojemnikiem podczas dozowania w miarę jak masa uszczelniająca jest wyciskana na zewnątrz.

Korzystnie dobrana wielkość poszczególnych części pojemnika i ich proporcje gwarantują, że gdy część o większym ciężarze jest zwrócona ku ciału, zmniejsza się efekt dźwigni wynikający z ciężaru masy uszczelniającej w pojemniku. Oprócz tego kontrola nad dozowaniem jest zachowana nawet wtedy, gdy znaczna ilość zawartości pojemnika została już zużyta. Natomiast zaproponowana wielkość pojemnika czyni pojemnik poręcznym i wygodnym do trzymania w ręku. Zastosowano zatem idealny wymiar dla kontroli dozowania w przypadku ręki o przeciętnych rozmiarach. Daje to w efekcie pojemnik, który trzymany w ręku dobrze się w niej układa i jest dobrze wyważony.

Pojemnik według wynalazku można otworzyć po prostu przez przecięcie wzdłuż krawędzi dozującej, która utworzy otwór wylotowy. Zaletą jest więc brak konieczności stosowania uformowanej wcześniej wkładki dyszowej.

Dzięki wykonaniu wskaźników cięcia korzystnie stanowiących karby w klapkach usytuowanych przy krawędzi dozującej uzyskano prosty wskaźnik wielkości otworu wylotowego, który może być zintegrowany z pojemnikiem, dzięki czemu uniknięto konieczności nadrukowywania oznaczeń itp., a także uzyskano możliwość dostosowania otworu wylotowego pojemnika do potrzeb użytkownika lub otrzymania odnowionej, czystej krawędzi dozującej do wykorzystania w przyszłości.

Klapki usztywniające otwór wylotowy polepszają kontrolę dozowania.

Dołączenie zamknięcia do wkładki dyszowej zapobiega wypływaniu masy uszczelniającej na zewnątrz.

Dzięki wykonaniu pojemnika według wynalazku z przezroczystego tworzywa użytkownik może łatwo zidentyfikować zawartość pojemnika.

Pojemnik na masę uszczelniającą według wynalazku zapewnia zatem wyeliminowanie wad np. pojemników w postaci puszki, w przypadku której masa uszczelniająca ma tendencję do wysychania, użytkownik jest bardziej narażony na działanie par chemikaliów oraz może dojść do zanieczyszczenia pasty wypełniającej. W czasie napełniania pojemnika według wynalazku masa uszczelniająca nie jest także narażona na pochłanianie przez nią powietrza, co mogłoby spowodować powstawanie pęcherzyków w gotowej mieszaninie i pogorszyć jakość wykończenia powierzchni zestalonej mieszaniny, a zatem jakość wykonywanych uszczelnień z użyciem masy uszczelniającej dozowanej z pojemnika według wynalazku jest wysoka. Koszt samego pojemnika według wynalazku i jego napełniania jest stosunkowo niski. Wyeliminowano również prawdopodobieństwo zanieczyszczenia pyłem itp. substancjami znajdującymi się w miejscu stosowania masy uszczelniającej.

Ponadto pojemnik według wynalazku jest kompletny, nie wymaga dodatkowego wyposażania go w np. przyklejane urządzenie w postaci dyszowej wkładki dozującej, które zwykle z powodu dużej lepkości i zdolności przywierania masy uszczelniającej móże się bardzo za6

186 134 brudzić, oraz które może czasem odłączyć się od powierzchni ściany pojemnika. Takie niebezpieczeństwo eliminuje pojemnik według wynalazku. A więc nie musi się już stosować, a więc i nabywać, specjalnego urządzenia dozującego w celu umożliwienia użytkowania pojemnika z tworzywa sztucznego, co dotychczas nie było możliwe. Ponadto otwieranie zgodnego z wynalazkiem pojemnika jest proste i nie wymaga żadnych skomplikowanych zabiegów.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia w widoku nienapelniony ręczny pojemnik do ręcznego dozowania masy uszczelniającej w pierwszym przykładzie wykonania wynalazku, fig. 2 - napełniony pojemnik z fig. 1 w przekroju poprzecznym wzdłuż linii A-A, fig. 3 - w widoku nienapełniony pojemnik do ręcznego dozowania masy uszczelniającej w drugim przykładzie wykonania wynalazku.

Jak pokazano na fig. 1 i 2 pojemnik 1 na masę uszczelniającą do ręcznego dozowania masy uszczelniającej 9 jest wykonany z dwóch arkuszy przezroczystego tworzywa sztucznego, które są zgrzane razem z utworzeniem szwu 7 wokół obwodu pojemnika. Pojemnik jest uformowany tak, aby miał krawędź dozującą 4 i koniec 3 do napełniania wzajemnie równoległe. Pojemnik ma ogólnie wydłużony kształt, który rozchodzi się od krawędzi dozującej 4 do części 6 w miejscu, w którym pojemnik jest najszerszy, usytuowanej równolegle do krawędzi dozującej, a następnie zbiega się w kierunku końca 3 do napełniania. Na osi wzdłużnej część 6 pojemnika czyli dłuższa podstawa części trapezowych jest usytuowana zasadniczo w odległości 2/5 całkowitej sumy wysokości połączonych części trapezowych od krawędzi dozującej 4 i zasadniczo w odległości 3/5 całkowitej sumy wysokości połączonych części trapezowych od końca 3 do napełniania.

Tak więc powstają odpowiednio dwie trapezowe części 11 i 12. Objętość części 11 bliższej krawędzi dozującej 4 jest mniejsza niż objętość części 12 bliższej końcowi 3 do napełniania.

W pobliżu krawędzi dozującej szwy 7 rozchodzą się na boki, jak to zilustrowano, tworząc trójkątne klapki 2. Każda klapka 2 ma trzy karby 5. Ich przeznaczenie wyniknie jasno z dalszego opisu.

W celu uzyskania żądanego kształtu pojemnik jest wykonywany przez przycięcie dwóch arkuszy tworzywa sztucznego, a następnie zgrzanie ich wzdłuż wszystkich krawędzi, z wyjątkiem końca 3 do napełniania. Następnie pojemnik napełnia się masą uszczelniającą i zamyka się koniec do napełniania w celu utworzenia zamkniętego pojemnika. Należy zauważyć, że pusty pojemnik może być wykonany w jednym miejscu i w celu napełnienia przewieziony do innego.

W celu użycia pojemnika w tej postaci, szew 7 wzdłuż krawędzi dozującej 4 zostaje odcięty w celu otwarcia dostępu do masy uszczelniającej 9. W ten sposób powstaje otwór wylotowy o określonej szerokości. Trzy karby 5 są usytuowane w taki sposób, aby tworzyły wskaźniki cięcia dla wykonania otworów wylotowych o różnej szerokości, co z kolei pozwala na kontrolowanie tempa dozowania masy uszczelniającej. Klapki 2 są równocześnie elementem usztywniającym krawędź dozującą, co prowadzi do lepszej stabilności otworu wylotowego.

W celu dozowania masy uszczelniającej pojemnik trzyma się w ręku, przy czym część 6, w którym pojemnik jest najszerszy, mieści się w dłoni. Następnie wywiera się nacisk na część 12 w celu wyciśnięcia masy uszczelniającej. Dzięki kształtowi pojemnika, można łatwo manipulować otworem wylotowym, co pozwala na staranne, proste i czyste dozowanie masy uszczelniającej. Oprócz tego nie potrzeba ani specjalnego noża, ani specjalnego urządzenia do dozowania. Ponadto ciężar części 12 jest większy niż ciężar części 11, tak więc całkowity ciężar napełnionego pojemnika jest rozłożony bardziej ku ciału, dając lepszą kontrolę otworu wylotowego na krawędzi dozującej 4.

W niniejszym przypadku dla dłoni o przeciętnej długości, suma wysokości połączonych części trapezowych wynosi 260 mm, lecz może wynosić 200-300 mm.

W niniejszym przypadku dla dłoni przeciętnej rozpiętości wymiar najszerszej części 6 czyli długość dłuższej podstawy części trapezowych pojemnika wynosi 140 mm, lecz może korzystnie wynosić 100-200 mm.

Koniec 3 do napełniania ma 30 mm, a krawędź dozująca 4 i klapki 2 mająłącznie 60 mm.

186 134

Pojemnik 31 na masę uszczelniającą do ręcznego dozowania masy uszczelniającej w drugiej postaci wykonania wynalazku pokazano na fig. 3. Pojemnik 31 jest wykonany z arkusza tworzywa sztucznego, który w korzystnej postaci jest przezroczysty lub półprzezroczysty. Pojemnik jest ukształtowany w postaci dwóch trapezów, przy czym jeden jest większy od drugiego, połączonych swymi dłuższymi podstawami, które wyznaczają części 36 w miejscu, w którym pojemnik jest najszerszy pomiędzy końcem 33 do napełniania i krawędzią dozującą 34 pojemnika 31. Tak więc najszersza część 36 pojemnika wzdłuż osi wzdłużnej pojemnika jest względnie szersza niż koniec 33 do napełniania i krawędź dozująca 34. Na osi wzdłużnej najszersza część 36, czyli dłuższa podstawa części trapezowych jest usytuowana w odległości 2/5 całkowitej sumy wysokości połączonych części trapezowych od krawędzi dozującej 34 i w odległości 3/5 całkowitej sumy wysokości połączonych części trapezowych od końca 33 do napełniania. Najwęższa część pojemnika wyznacza krawędź dozującą 34.

Naprzeciwległe powierzchnie pojemnika wyznaczające względnie większą część trapezową pojemnika są szczelnie połączone wzdłuż szwów bocznych 37 i 37A. Naprzeciwległe powierzchnie pojemnika wyznaczające względnie mniejszą część trapezową pojemnika są szczelnie połączone wzdłuż szwów bocznych 38 i 3 8A.

Naprzeciwległe powierzchnie na końcu do napełniania są po napełnieniu połączone ze sobą wzdłuż szwu końcowego 39. Po napełnieniu powierzchnie przy krawędzi dozującej 34 są połączone ze sobą wzdłuż szwu końcowego 40. Wkładka dyszowa 41 znajduje się na krawędzi dozującej 34 i ma ogólnie kształt odwróconej litery ,,T’, wyznaczony przez podstawę 42 i pionową część 43. Podstawa 42 wkładki dyszowej 41 jest połączona ze szwem końcowym 40. Centralny kanał wylotowy 46 jest uformowany w podstawie 42 i rozciąga się od wnętrza pojemnika 31 i wzdłuż osi pionowej poprzez pionową część 43, aż do dyszy wylotowej 44. Zewnętrzna powierzchnia pionowej części 43 ma gwint dla zakrętki 45. Z zakrętką 45 można połączyć opaskę zabezpieczającą, utrzymującą ją na miejscu. Zewnętrzna powierzchnia podstawy 42 ma pasma ułatwiające połączenia ze szwem końcowym 40. Podstawa jest usytuowana centralnie wzdłuż szwu końcowego 40, lecz rozciąga się jedynie na części tego szwu.

W drugim przykładzie wykonania wynalazku uzyskuje się wszystkie korzyści związane ze sposobem dozowania jak w pojemniku w pierwszym przykładzie wykonania wynalazku, a ponadto pojemnik może być zamykany zakrętką toteż w tym przypadku można używać materiału płynnego, który nie jest na tyle lepki, aby pozostawać wewnątrz pojemnika, lecz ma tendencję do wypływania na zewnątrz, przy czym jednak zastosowanie wkładki dyszowej pozwala na łatwe zamknięcie pojemnika tak, że może on nadal być stosowany do bardziej lepkich mas uszczelniających, z tym, że wówczas trzeba stosować szerszą dyszę wylotową i szerszy kanał wylotowy. Dzięki wkładce dyszowej 41 pojemnik można zamknąć, zamiast polegać jedynie na własnej lepkości materiału w pojemniku w celu utrzymania go wewnątrz pojemnika.

Pojemnik według wynalazku jest prosty i tani w produkcji, co umożliwia wygodną i opłacalną produkcję w porównaniu z wytwarzaniem dotychczas stosowanych pojemników na masę uszczelniającą. Kształt pojemnika pozwala na wygodne i kontrolowane ręczne dozowanie masy uszczelniającej z pojemnika trzymanego w ręku. W miarę jak masa uszczelniająca jest wyciskana na zewnątrz, środek ciężkości pozostaje w pobliżu najszerszej części pojemnika, z zachowaniem dobrego ułożenia pojemnika w dłoni, co umożliwia wygodne manipulowanie nim podczas dozowania. Kształt pojemnika umożliwia równomierne wywieranie nacisku na większą część o kształcie trapezowym, która dostosowuje się do kształtu dłoni trzymającej pojemnik. Delikatny nacisk w tym punkcie pozwala na wyciskanie masy uszczelniającej. ,

Co więcej, ponieważ pojemnik jest całkowicie szczelny, masa uszczelniająca wewnątrz niego pozostaje względnie wolna od powietrza tak, że stwardniała masa po nałożeniu może dawać dobrąjakość wykończenia. Oprócz tego, dzięki temu, że kształt pojemnika pozwala na lepszą kontrolę procesu wyciskania masy uszczelniającej, może ona być wyciskana gładko i równomiernie, co zapobiega powstawaniu pęcherzyków powietrza. Zmniejsza to prawdopodobieństwo powstawania porów w masie stwardniałej po nałożeniu. Tak więc uzyskuje się lepszą jakość wykończenia. Ponadto poprzez prostą zmianę w oprzyrządowaniu służącym do

186 134 produkcji pojemnika można uzyskać dużą elastyczność w zakresie jego wymiarów. W szczególności można wykonać pojemnik o wymiarach odpowiednich dla ściśle określonej ilości masy uszczelniającej, potrzebnej dla jednorazowego zastosowania. W tym przypadku pojemnik jest wyrzucany po jednym użyciu, zapobiegając stratom materiału wynikającym z przedłużonego czasu jego przechowywania.

Ponadto, mimo iż opisano przezroczyste tworzywo sztuczne w postaci arkuszy, można wykorzystać inne postacie materiału w arkuszach. Należy zauważyć, że może być korzystne zastosowanie nieprzezroczystego materiału, ponieważ w przeciwnym razie masa uszczelniająca mogłaby ulegać rozkładowi pod działaniem promieni ultrafioletowych. Ponadto materiał w arkuszach może być jedno-, dwu- lub trzywarstwowy. Należy zauważyć, że klapki 2 i karby 5 nie są konieczne i można je pominąć, jak przedstawiono na fig. 3.

Pojemnik pokazany na załączonym rysunku może być także wykonany z arkusza laminatu z tworzyw sztucznych. Arkusz laminatu ma jedną warstwę dobraną tak, aby stanowiła barierę dla chemicznych składników masy uszczelniającej i umożliwiała wiązanie lub szczelne połączenie z inną tego rodzaju warstwą, oraz zewnętrzną warstwę pokrywającą, która sama lub w połączeniu z tą pierwszą warstwą zapewnia wytrzymałość strukturalną pojemnika.

W jednym z przykładów wykonania, arkusz laminatu jest arkuszem łatwym do wygięcia, który składa się z wewnętrznej warstwy z polietylenu, zewnętrznej warstwy z polietylenu oraz warstwy z kopolimeru etylen/alkohol winylowego znajdującej się pomiędzy nimi. Tworzywo trzywarstwowe jest produkowane w arkuszach.

Rolka trzywarstwowego tworzywa sztucznego jest zaginana podczas przechodzenia przez maszynę w taki sposób, że wewnętrzne warstwy są zwrócone ku sobie. Maszyna przycina arkusz na kształt pokazany np. na fig. 1, a następnie nagrzewa miejsca w obrębie szwów 7. W niniejszym przypadku ciepło powoduje złączenie wewnętrznych warstw z polietylenu, które razem z linią zagięcia wzdłuż krawędzi dozującej 4 tworzą pojemnik na masę uszczelniającą. Wówczas napełnia się pojemnik przez koniec 3 do napełniania zanim nastąpi zgrzanie wzdłuż tej krawędzi w celu połączenia wewnętrznych warstw z polietylenu na tej krawędzi i szczelnego zamknięcia pojemnika. Ten rodzaj maszyny jest dobrze znany i nie stanowi części wynalazku. Należy zauważyć, że mogą być zastosowane mikrofale lub inne sposoby łączenia/spajania tworzywa.

Na materiał wewnętrznej warstwy wybiera się polietylen dlatego, że nie jest on rozpuszczany przez rozpuszczalniki znajdujące się w masie uszczelniającej, np. styren. Tak więc nie zachodzi ani rozmiękczanie, ani twardnienie tej warstwy. Polietylen jest istotnie stosunkowo obojętny na działanie tych rozpuszczalników, toteż nie zachodzi w reakcje chemiczne z masą uszczelniającą, które mogłyby spowodować pogorszenie się jakości właściwości chemicznych. Ponadto polietylen zapewnia bardzo dobre uszczelnienie i połączenie z polietylenem, tworząc tym samym szczelne szwy 7. Polietylen jest jednak na tyle porowaty, że w przypadku rozpuszczalników i par zawartych w masie uszczelniającej nie może być stosowany jako jedyny materiał na pojemnik. Po wielu próbach zastosowano kopolimer etylen/alkohol winylowy jako materiał warstwy pośredniej, ponieważ stwierdzono, że działa on jak bariera dla par związków chemicznych obecnych w masie uszczelniającej, zapewniając przez to, że pojemnik jest szczelny i nie reaguje z tymi parami. Jako materiał warstwy zewnętrznej wybrano polietylen, ponieważ wykazuje on bardzo dobre właściwości wytrzymałościowe, zapewniając integralność pojemnika. Ponadto ani polietylen, ani kopolimer etylen/alkohol winylowy nie tracą przezroczystości w znacząco długim czasie, tak więc okres przechowywania wydłuża się, a nabywca pojemnika wypełnionego masą uszczelniającą może zobaczyć produkt i sprawdzić, czy nie nastąpiła jego degradacja. Należy zauważyć, że aby zapobiec rozkładowi masy uszczelniającej pod działaniem promieniowania ultrafioletowego, może być korzystne stosowanie materiałów nieprzezroczystych.

Stwierdzono, że w przypadku stosowania wymienionego wyżej elastycznego arkusza do wykonywania pojemnika pokazanego na fig. 3, może wystąpić problem ze zgrzewaniem wkładki dyszowej 41. Ten problem występuje, ponieważ do wykonania połączenia pomiędzy wkładką dyszową a warstwą wewnętrzną potrzeba jest dużej ilości ciepła. W rezultacie następuje uszkodzenie warstwy zewnętrznej powodujące osłabienie w pobliżu wkładki dyszowej,

186 134 prowadzące, w przypadku upuszczenia pojemnika, do jego pęknięcia. Tak więc w tym przypadku korzystne jest zastosowanie na warstwę zewnętrzną materiału bardziej odpornego na działanie ciepła. Stwierdzono, że wykonana z nylonu zewnętrzna warstwa jest szczególnie odpowiednią i stanowi rozwiązanie wspomnianego wyżej problemu osłabienia.

Podczas prób stwierdzono, że pojemniki wykonane wiele lat temu przy zastosowaniu wyżej wymienionych tworzyw sztucznych zachowały swą integralność w sensie przeciekania masy uszczelniającej (sprawdzono utratę ciężaru), jak również dobry wygląd.

Należy wziąć pod uwagę, iż jakkolwiek wewnętrzną warstwę opisano jako wykonaną z polietylenu, warstwę tę można pominąć. Mimo iż jako materiał wewnętrznej i/lub zewnętrznej warstwy opisano polietylen, mogą one być wykonane z polipropylenu.

Należy zauważyć, że postać pokazana na rysunku ukazuje zastosowanie wynalazku tylko w jednej odmianie dla celów ilustracji.

W nawiązaniu do pierwszego przykładu wykonania wynalazku należy także zauważyć, że jeżeli korzystanie z pojemnika zostanie przerwane, zanim opróżni się on całkowicie, krawędź dozująca może być oczyszczona z masy uszczelniającej, zagięta i przytrzymana taśmą samoprzylepną itp., aby przez pewien czas nie dopuścić do dostępu powietrza do wnętrza pojemnika.

186 134

186 134

FIG.1

A--

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 Cena 4,00 zł.

Claims (18)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Pojemnik na masę uszczelniającą z masą uszczelniającą mający postać torebki, wykonany z elastycznego materiału arkuszowego, którego ścianki są połączone ze sobą skierowanymi do siebie powierzchniami, i mający otwór wylotowy do dozowania, znamienny tym, że stanowi go ręczny pojemnik (1, 31) na masę uszczelniającą przy czym ten pojemnik ma kształt dwóch połączonych ze sobą swymi dłuższymi podstawami trapezowych części (11, 12), z tym że otwór wylotowy znajduje się na krawędzi dozującej (4, 34) pojemnika utworzonej przez krótszą swobodną krawędź trapezowej części (11), ten otwór wylotowy zaś w krawędzi dozującej (4, 34) i ten materiał arkuszowy są przystosowane do dozowania masy uszczelniającej z pojemnika (1, 31) pod ręcznym naciskiem na powierzchnię pojemnika.
2. 2. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że część trapezowa (11) pojemnika zawierająca krawędź dozującą (4, 34) ma objętość większą niż objętość drugiej trapezowej części (12) pojemnika.
3. 3. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że część trapezowa (11) pojemnika zawierająca krawędź dozującą (4, 34) ma objętość mniejszą niż objętość drugiej trapezowej części (12) pojemnika.
4. 4. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że część (11) trapezowa pojemnika (4, 34) zawierająca krawędź dozującą ma zasadniczo taką samą objętość jak objętość drugiej trapezowej części pojemnika (12).
5. 5. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że suma wysokości połączonych części trapezowych (11,12) wynosi 200-300 mm.
6. 6. Pojemnik według zastrz. 5, znamienny tym, że suma wysokości połączonych części trapezowych (11,12) wynosi 250-280 mm.
7. 7. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że dłuższa podstawa ma długość 100-:200 mm.
8. 8. Pojemnik według zastrz. 7, znamienny tym, że dłuższa podstawa ma długość 130-150 mm.
9. 9. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że obrys połączonych części trapezowych (11,12) ma średnią szerokość powyżej 60 mm.
10. 10. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że stosunek wymiaru dłuższej podstawy do sumy wysokości połączonych części trapezowych (11,12) wynosi około 0,46-0,80.
11. 11. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że dłuższa podstawa jest usytuowana zasadniczo w odległości 2/5 sumy wysokości połączonych części trapezowych (11, 12) pojemnika od krawędzi dozującej.
12. 12. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że otwór wylotowy jest uformowany przez przecięcie wzdłuż krawędzi dozującej (4).
13. 13. Pojemnik według zastrz. 12, znamienny tym, że w pobliżu krawędzi dozującej (4) znajduje się szereg wskaźników cięcia wyznaczających otwory wylotowe różnej wielkości.
14. 14. Pojemnik według zastrz. 13, znamienny tym, że wskaźniki cięcia stanowią karby (5) w klapkach (2) usytuowanych przy krawędzi dozującej (4).
15. 15. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że na obu stronach części trapezowej (11) w obszarze krawędzi dozującej (4) są. utworzone klapki (2) usztywniające otwór wylotowy.
16. 16. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że krawędź dozująca (34) jest zamykana zespoloną z nią wkładką dyszową (41) z utworzeniem otworu wylotowego.
17. 17. Pojemnik według zastrz. 16, znamienny tym, że wkładka dyszowa (41) jest usytuowana centralnie w krawędzi dozującej (34) i rozciąga się jedynie częściowo wzdłuż tej krawędzi.
18. 18. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że elastyczny materiał arkuszowy jest przezroczystym tworzywem termoplastycznym.

    * * *

    186 134