PL185336B1 - Smoczek, zwłaszcza typu gryzaczek - Google Patents

Abstract

1. Sm oczek, zw laszcza typu gryzaczek, zawierajacy na ¿ y zewnetrznym koncu m iekka czesc pecherzykow a, polaczo- na z tarcza oporowa, tw orzaca scianke stykajacasie z warga- mi dziecka, korzystnie zaw ierajaca zam ocow any pierscie- niowy uchwyt, polaczony korzystnie za pom oca ruchomego przegubu i czesci m ocujacej posrednim lacznikiem , który ma jeden z osiowych konców polaczony czescia pecherzy- kowa, a drugi osiowy koniec polaczony z tarcza oporow a w zglednie z pierscieniow ym uchw ytem , znam ienny tym, ze m iekka czesc pecherzykow a ( 18) jest uksztaltowana asy- m etrycznie w stosunku do jej punktu polaczenia z przyleglym zakonczeniem lacznika (20) oraz zawiera wklesla, korzystnie zaokraglona, zewnetrzna powierzchnie ( 18'), skierowana do wewnatrz jam y ustnej, przy czym pecherzykowa czesc ( 18) zawiera podwójnie zakrzywiony, plytkowy korpus, wyposazo- ny w nachylona ku dolowi dluga wypustke (18a') i ustawiona pod katem, krótka wypustke (18% zas tarcza oporowa ( 16) posiada dwie przedluzajace sie wzajemnie podluzne czesci ( 16a. 16b), które sa przesuniete w stosunku do siebie w taki sposób, ze zewnetrzna scianka dolnej podluznej czesci (16b) tarczy oporowej ( 16) skierowana w strone pecherzykowej czesci ( 18) w pozycji stosow ania sm oczka jest polozona nizej i blizej pecherzykowej czesci ( 18), niz zewnetrzna scianka górnej podluznej czesci ( 16a) tarczy oporowej ( 16). Fig. 1 (30) Pierwszenstwo: 05.07.1996,NO,962832 (43) Zgloszenie ogloszono: 21.06.1999 BUP 13/99 (45) o udzieleniu patentu ogloszono: 30.04.2003 WUP 04/03 PL PL PL

Description

PrzaSmiotam wynalazku jast smoczak, zwłaszcza typu gryoacoak.

Stosowania gryzaczków bzrSzo zwiększyło si) w ostatnich lztzch. Coraz więcaj Sziaci używa smoczków, zamiast ssać palac. U około 90% małych Sziaci wykształca się nawyk ssania, a spośróS nich około 60% używa smocokz/gryzaczka. BzSaniz pokazują, ża nawyk używania smoczZz/grczaczZa utroymuja się obacnia Służaj niż uprzaSnio i, ża smocoZi/gryzaczZi są używana częściaj i barSziaj intansywnia.

Poważnym nzstępstwam używania smoczka typu owykłago, traSycyjnago gryzzczka, jast tak zwany przoSozgryz. Wykształca się on Slatago, ża pęcharoyk traSycyjnago gryzacoka naciska najęzyk w Sół w kiarunku Snajzmy ustnaj, a wtaSy wyrostak zęboSołowy/łuk zębowy szczęki górnej traci oparcia i jast wpychany So wawnątro wskutak parcia wywiaranago przaz policzki. JaSnoczaśnia język wypycha na zawnątrz wyrostak zęboSołowy szczęki Solnaj. Współcoasna baSzniz pokazują, ża u 26% szwaSzkich Sziawcoynak używających smoczka wykształcił się przoSozgryz.

PrzoSozgryz i zgryz krzyżowy z bocznym proamiaszczaniam żuchwy stznowią poważna wzSy zgryzu, która mogą prowaSzić So znacznych anomalii poSczas wzrostu i rozwoju szczęk. Dlztago koszty laczania tych wzS są nz przykłzS w Norwagii całkowicia pokrywana przao instytucja ubazpiacoaniowa, jaSnzk laczania waS zgryzu u małych Sziaci jast często skomplikowzna i naraża ja na niapotrzabna ciarpiania.

Innym poważnym następstwam używania g^zadka jast tak owany częściowy zgryz otwarty, spowoSowany wymuszzniam przaz pęcharzyk smoczka szaroko rozwartaj szczaliny pomięSzy zębzmi szczęk Solnaj i górnaj.

W trzSycyjnym gryzaczku, poSobna ksotałtam So broSawki sutka część p)cherzyZowa smoczka, którą Sziacko bazpośraSnio ssia, połączonajast z tarczą oporową, która opiarając się na wzrgzch Sziackz nia pozwala mu włożyć So ust człago smoczka i chroni proaS ryzykiam jago awantuzlnago połknięcia lub zaSławiania się nim. Tzrcza oporowa posiaSa zazwyczaj uchwyt.

Z opisów patantowych DE 3840178iUk5 133 740 saonana gryoacoki, wykazująca soarag wspólnych cach i zzsaS Sziałania. PoSstawową część stanowi w nich imitujący broSzwkę sutka miękki, pęcharzykowaty alamant (wypałniony powiatrzam) ukształtowany w postaci Swóch częściowo połączonych pęcharzyków, zamykających sobąU- lub V-kształtam wgłębiania, zwężająca się w kiarunku tzrczy oporowaj, w którym to wgłębianiu onajSuja oparcia koniac języka.

Dwupęcharzykowa miękkz część smoczka przachoSzi ku tyłowi w oScinak o kształcia prostolinijnaj rurki albo w masywnąpoSstzwę, wySłużonąpoS kątam prostym w stosunku So tzrczy oporowaj.

BuSowa i kształt tych onznych gryzaczków zmuszają język So zmiany jago nzturalnaj krzywizny i So opuszczania jago nzturzlnago miajscz/Srogi ruchu. ObySwz grczzczZi zajmują w jamia ustnaj Sużo miajscz, co nzruszz naturalną tanSancję języka So pozostawania w górnaj części jzmy ustnaj, wzSłuż człago wyrostka zęboSołowago/łuku zębowago. ObySwz znzna smoczki wymuszają znaczna rozwarcia zębów przaciwstawnych szczęk, co jast rozwiązaniam niafortunnym, gSyż nalażzłoby raczaj Sążyć So takiago ukształtowania części miękkiaj smoczka, zby po jaj wprowaSzaniu So ust Sziacka kształt wymuszonago otworu pomięSoy zębami górnaj i Solnaj szczęki był możliwia wąski w kiarunku pionowym i szaroki w kiarunku poziomym, stopniowo zwężając się na boki. ObySwz roSzaja smoczków powoSują tzkża nacisk języka na łuk zębowy Solnaj szczęki, co powoSuja powstawania coęściowago zgryzu otwzrtago. Smoczki

185 336 według opisu DE 38 40178 wyróżniaj ą się szczególnie tym, że miękka część smoczka naciskajęzyk w dół i wypycha go z naturalnego miejsca, w którym powinien przylegać do łuku zębowego szczęki górnej. Może to powodować opisany już powyżej przodozgryz.

Opis patentowy US 5 133 740 ujawnia gryzaczek mający wiele wspólnego ze smoczkami tradycyjnymi. Kiedy język znajdzie się we wgłębieniu miękkiej części smoczka, wówczas przyjmuje nienaturalny kształt i nie może się utrzymać na właściwym miejscu w jamie ustnej w pobliżu podniebienia. Po dłuższym czasie używania smoczka sytuacja taka może prowadzić do wad zgryzu.

Celem wynalazku jest zaprojektowanie gryzaczka umożliwiającego i ułatwiającego zajęcie przez język właściwego położenia podczas ssania smoczka, a mianowicie, by język przylegał do łuku zębowego górnej szczęki, opierając się o podniebienie tak, by zrównoważyć nacisk na górny łuk zębowy, powodowany przez policzki. Podczas ssania smoczka, język powinien mieć zapewnioną możliwie maksymalną swobodę przemieszczania się ku przodowi.

Drugorzędnym celem jest możliwość właściwego ułożenia gryzaczka w ustach, co ma istotne znaczenie ze względu na niesymetryczny kształt jego miękkiej części.

Smoczek, zwłaszcza typu gryzaczek, zawierający na zewnętrznym końcu miękką część pęcherzykową, połączoną z tarczą oporową, tworzącą ściankę stykającą się z wargami dziecka, korzystnie zawierającą zamocowany pierścieniowy uchwyt, połączony korzystnie za pomocąruchomego przegubu i części mocującej pośrednim łącznikiem, który majeden z osiowych końców połączony częścią pęcherzykową, a drugi osiowy koniec połączony z tarczą oporową względnie z pierścieniowym, uchwytem, według wynalazku charakteryzuje się tym, że miękka część pęcherzykowa jest ukształtowana asymetrycznie w stosunku do jej punktu połączenia z przyległym zakończeniem łącznika oraz zawiera wklęsłą, korzystnie zaokrągloną, zewnętrzną powierzchnię, skierowanądo wewnątrz jamy ustnej, przy czym pęcherzykowa część zawiera podwójnie zakrzywiony, płytkowy korpus, wyposażony w nachyloną ku dołowi długą wypustkę i ustawioną pod kątem, krótką wypustkę, zaś tarcza oporowa posiada dwie przedłużające się wzajemnie podłużne części, które są przesunięte w stosunku do siebie w taki sposób, że zewnętrzna ścianka dolnej podłużnej części tarczy oporowej skierowana w stronę pęcherzykowej części w pozycji stosowania smoczka jest położona niżej i bliżej pęcherzykowej części, niż zewnętrzna ścianka górnej podłużnej części tarczy oporowej .

Zewnętrzny, swobodny koniec długiej wypustki ustawionej pod kątem, wklęśle zakrzywionej płytkowej powierzchni pęcherzykowej części korzystnie znajduje się w większej odległości osiowej od punktu połączenia pęcherzykowej części, na przejściowym i końcowym odcinku łącznika, niż zewnętrzny swobodny koniec krótkiej wypustki pęcherzykowej części, wystający ku górze w pozycji stosowania.

Część powierzchni dolnej, podłużnej części tarczy oporowej, skierowanej w stronę pęcherzykowej części korzystnie posiada krzywiznę wypukłą, zaś odpowiadająca jej część powierzchni górnej, podłużnej części tarczy oporowej posiada krzywiznę wklęsłą.

Największa wypukłość krzywizny zewnętrznej powierzchni dolnej podłużnej części tarczy oporowej znajduje się w odstępie od miejsca połączenia tarczy oporowej przy przyległej części końcowej łącznika, zaś największa wklęsłość krzywizny zewnętrznej powierzchni górnej podłużnej części tarczy oporowej znajduje się w sąsiedztwie miejsca połączenia tarczy oporowej przy przyległej części końcowej łącznika.

Powierzchnia tarczy oporowej, skierowana w stronę pęcherzykowej części ma boczną krzywiznę wklęsłą.

Część przejściowa łącznika, usytuowana pomiędzy pęcherzykową częścią a tarczą oporową korzystnie ma niewielką grubość w widoku z boku i korzystnie dużą szerokość, przy czym wymiar szerokości jest wymiarem usytuowanym pod kątem prostym w stosunku do wymiaru grubości.

Część przejściowa łącznika korzystnie z obu stron posiada rowki mające w przekroju poprzecznym kształt nacięć, przy czym otwarty ku górze i wgłębiony ku dołowi górny rowek

185 336 w pozycji roboczej jest umieszczony w większym odstępie od miejsca połączenia pęcherzykowej części niż otwarty ku dołowi i wgłębiony ku górze dolny rowek.

Otwarty ku dołowi i wgłębiony ku górze dolny rowek korzystnie jest umieszczony w miejscu połączenia lub w bezpośrednim sąsiedztwie miejsca połączenia pęcherzykowej części z przyległym, końcowym odcinkiem części przejściowej łącznika.

Pęcherzykowa część, część przejściowa łącznika i korzystnie element przegubowy, jak również część mocująca stanowią jedną całość, wykonaną z tego samego materiału.

Zewnętrzne, osiowe zakończenie łącznika przylegające do miejsca połączenia z pęcherzykową częścią, jest odgięte ku górze w pozycji stosowania smoczka.

Miękka, pęcherzykowa część gryzaczka, bezpośrednio przeznaczona do ssania i przymocowania do łącznika, jest asymetryczna w rzucie z boku (w pozycji roboczej). Jest ona ukształtowana w postaci zakrzywionego, najlepiej podwójnie zakrzywionego, płytkowego elementu, składającego się z dwóch pęcherzyków o różnej długości. Jeden z nich, stosunkowo długi pęcherzyk dolny, przechodzi dość płynnie w znacznie krótszy pęcherzyk górny, ustawiony pod kątem względem dolnego. Ten projekt i kształt, szczególnie w połączeniu z nowymi właściwościami, zwłaszcza tarczy oporowej, zapobiegają naciskowi języka na szczękę dolną w kierunkach w dół i ku przodowi. Zewnętrzny koniec dłuższego pęcherzyka dolnego (we właściwej pozycji roboczej) w obrębie miękkiej pęcherzykowej części gryzaczka, powinien być umieszczony w większej odległości od środka łącznika części miękkiej niż zewnętrzny koniec krótszego pęcherzyka górnego. Tarcza oporowa jest złożona z dwóch połówek, znacznie przesuniętych względem siebie w kierunku podłużnym poziomym. Powierzchnia górnej części tarczy oporowej, zwrócona w kierunku pęcherzyków części miękkiej, ma przynajmniej na części swej długości kształt wklęsły, podczas gdy powierzchnia części dolnej, również przynajmniej na części swej długości ma kształt wypukły. Celem takiego kształtu jest, między innymi, utrzymanie szczęk w naturalnym wzajemnym położeniu. Górne zęby przednie będą. zagryzały przed przednimi, dolnymi. Taka pozycja szczęk jest najlepsza dla właściwego ułożenia języka.

Zamierzone pochyłe ułożenie pęcherzykowej części smoczka pomiędzy zębami górnymi i dolnymi w rzucie z boku dodatkowo zapobiega niewłaściwemu ułożeniu siekaczy szczęki górnej względem siekaczy szczęki dolnej. Wklęsło-wypukły kształt tarczy oporowej, przylegającej do zewnętrznej części ust dziecka, również przyczynia się do właściwego ułożenia smoczka w ustach. Jeśli miękka, pęcherzykowata część smoczka, zostanie ułożona w ustach nieprawidłowo w pozycji obróconej o kąt 180° (“do góry nogami”), wtedy dolna, zewnętrzna krawędź tarczy oporowej znajdzie się w nieprawidłowej pozycji na górze i będzie dotykać nosa. Równocześnie górna, zewnętrzna płytka, przekręcona do pozycji dolnej, będzie drażnić podbródek w nieprzyjemny dla dziecka sposób. Dziecko szybko zacznie odczuwać dyskomfort i da wyraz swemu niezadowoleniu, wypluwając smoczek lub przekręcając go w ustach we właściwe położenie.

W pozycji roboczej, krótszy pęcherzyk części miękkiej gryzaczka opiera się o przednią część podniebienia za zębami przednimi i współdziałając z odpowiednio ukształtowanym pęcherzykiem dłuższym powoduje, że język nie jest wypychany z górnej części jamy ustnej.

Swobodny koniec długiego pęcherzyka miękkiej części smoczka może być dość szpiczasty, żeby zapobiec możliwości wetknięcia przez dziecko języka pod dolny pęcherzyk smoczka. Krótszy pęcherzyk jest ograniczony stosunkowo płaskimi ścianami. Łącznik części miękkiej powinien być, szczególnie w swej środkowej partii, stosunkowo cienki i jednocześnie szeroki, ażeby zapewnić odpowiedniąwytrzymałość mechaniczną wyrobu. Na tej cienkiej, szerokiej części, położonej w środkowej partii łącznika (w około połowie odległości pomiędzy swobodnymi końcami pęcherzyków części miękkiej a tarczą oporową) korzystne jest umieszczenie po stronie dolnej i górnej wyżłobień (rowków), wzajemnie przesuniętych wzdłuż osi podłużnej smoczka. Rowek górny służy do ustalenia pozycji górnych przednich zębów, natomiast rowek dolny służy do oparcia przednich zębów dolnych. Takie ukształtowanie łącznika, a szczególnie jego niewielka grubość, pozwalają językowi zajmować podczas ssania pozycję możliwie maksymalnie wysuniętą do przodu.

185 336

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia gryzaczek według wynalazku, w widoku z boku, fig. 2 - ten sam gryzaczek w widoku z boku, z ukazaniem pozycji wargi górnej i dolnej oraz górnej i dolnej szczęki wraz z częściązębów, a także języka, a fig. 3 - widok perspektywiczny gryzaczka według wynalazku.

Pokazany na fig. 1 i 2 smoczek typu gryzaczek według wynalazku zawiera (niekonieczny) pierścień uchwytowy 10 zawieszony na elemencie przegubowym 12, który zapewnia mu możliwość swobodnego obracania. Element przegubowy 12 jest przyczepiony do części mocującej 14 albo stanowi jej integralną część. Część mocująca 14 jest trwale połączona z tarczą oporową 16, zawierającą dwie, przedłużające się wzajemnie niesymetryczne podłużne części 16a, 16b, które w przekroju podłużnym mająwklęsło-wypukłąkrzywiznę przy przejściu pomiędzy gómąi dolną krawędzią tarczy, jak pokazano w widoku pozycji roboczej smoczka, pokazanej na fig. 2. Pomiędzy tarczą oporową 16 a pęcherzykową miękką częścią 18 znajduje się łącznik 20, na którego swobodnym końcu zamocowana jest pęcherzykowa miękka część 18 smoczka.

We wspomnianej centralnej płaszczyźnie przekroju podłużnego smoczka (zakreskowanej na fig. 2), leżą dwie odmiennie ukształtowane części tarczy oporowej 16, a mianowicie część górna i dolna podłużna część 16a, 16b przemieszczone w kierunku poziomym względem siebie. W pozycji roboczej usytuowana niżej podłużna część 16b tarczy oporowej 16, wypukła w kierunku miękkiej pęcherzykowej części 18 i w kierunku od punktu połączenia łącznika 20 części miękkiej z tarczą oporową 16, jest umieszczona w nieco większym oddaleniu od abstrakcyjnej płaszczyzny, wyznaczonej przez pierścień uchwytowy 10 zawieszony pionowo na elemencie mocującym 12. Te wzajemnie przesunięte podłużne części 16a,16b tarczy oporowej tworzą odpowiednie zabezpieczenie dla warg dziecka. Górna warga 22 (fig. 2), opiera się na górnej podłużnej części 16a tarczy oporowej 16, podczas gdy dolna warga 24 opiera się na dolnej podłużnej części 16b tarczy oporowej 16.

Na fig. 3 pokazano, że tarcza oporowa 16 posiada boczne, przechodzące na wylot dziurki wentylacyjne 26, które umożliwiają oddychanie, w przypadku wetknięcia przez dziecko tarczy oporowej 16 do buzi.

Na fig. 1 -3 pokazano również, że boczne ścianki tarczy oporowej 16 mająprofil wklęsły.

Łącznik 20 części miękkiej jest wykonany i zwymiarowany w taki sposób, że ma niewielką grubość i stosunkowo dużą szerokość, szczególnie na odcinku części przejściowej, znajdującym się w buzi dziecka pomiędzy przednimi zębami górnymi 26 a przednimi zębami dolnymi 28, fig. 2. W ostatnio wspomnianym obszarze łącznika 20 występują dwa przeciwnie na obu jego stronach ustawione, widoczne w przekroju podłużnym, rowki 30, 32, porównaj szczególnie fig. 3.

Na fig. 2 pokazano, że przednie zęby górne 26 są prowadzone tak, że zajmują miejsce na w wyżłobieniu 30 na górnej stronie łącznika 20, podczas gdy przednie zęby dolne 28 zajmują miejsce na dolnej stronie łącznika 20, w wyżłobieniu 32 zwróconym ku dołowi 32. Dolny rowek 32 jest umieszczony na łączniku 20 bliżej pęcherzykowej części 18, niż górny rowek 30. Pęcherzykowa częśćl8 smoczka, przedłużająca się od swobodnego końca łącznika 20, posiada ściankę 18', zwróconą na zewnątrz względem łącznika 20, jak również wklęsłość w miejscu osadzenia pęcherzykowe części 18 na swobodnym końcu łącznika 20 tak, że wspomniana, zewnętrzna ścianka 18', która może mieć profil wklęsły, składa się z długiej, dolnej, wypukłej na zewnątrz wypustki 18a', przechodzącej w znacznie krótką, górną, zewnętrzną wypustkę 18b'. W rzucie bocznym, zewnętrzna powierzchnia 18' pęcherzykowej części 18, tworzy wklęsło-wypukłą krzywiznę, fig. 1 i 2.

Dolny fragment 18a pęcherzykowej części 18 smoczka posiada stałą grubość od zewnętrznego, swobodnego końca do miejsca połączenia pęcherzykowej 18 z łącznikiem 20. Dlatego też ten dolny fragment 18a posiada w przybliżeniu równoległe do siebie płaszczyzny ograniczające. Takie równoległe płaszczyzny ograniczające szczególnie sprzyjają właściwemu ustawieniu języka w jamie ustnej dziecka podczas ssania smoczka.

Zewnętrzny odcinek łącznika, bliski miejscu połączenia z pęcherzykową częścią 18 to jest w miejscu, które podczas ssania znajduje się pomiędzy zębami, może być w pozycji roboczej korzystnie nachylony ukośnie do góry w celu umożliwieniajęzykowi zajęcia naturalnej i wygodnej

185 336 pozycji w jamie ustnej podczas ssania. Takie zaprojektowanie kształtu gryzaczkajest szczególnie korzystne z punktu widzenia ochrony dziecka przed zgryzem krzyżowym.

Tradycyjne smoczki często powodują wady zgryzu, takie jak zgryz otwarty czy zgryz krzyżowy. Zgryz otwarty powoduje u małego dziecka problemy estetyczne i funkcjonalne, ale często ustępuje samoczynnie po zaprzestaniu używania smoczka. Zgryz krzyżowy jest w większości przypadków przenoszony na uzębienie stałe. Jak wcześniej wyjaśniono, zgryz krzyżowy jest powodowany przez tradycyjne smoczki, które spychająjęzyk na dno jamy ustnej. W wyniku tego język 34 wypycha dolny łuk zębowy 36 na zewnątrz, a równocześnie górny łuk zębowy 38 traci oparcie języka 34 i nacisk policzków wypycha łuk zębowy 38 do wewnątrz. Powstająca dysproporcja pomiędzy szerokością łuków zębowych górnej i dolnej szczęki często prowadzi do powstawania zgryzu krzyżowego. Zgryz krzyżowy, powstały w wyniku używania smoczka tradycyjnego, jest często połączony z bocznym przemieszczeniem żuchwy. Jest to poważna, funkcjonalna wada zgryzu wymagająca wczesnego leczenia w celu zapobieżenia jej negatywnemu wpływowi na wzrost i rozwój szczęk.

W ramach niniejszego wynalazku, ogólny projekt i kształt smoczka zostały tak opracowane, aby zapobiec rozwojowi zgryzu krzyżowego z bocznym przemieszczeniem żuchwy u dzieci. W osiągnięciu tego celu najważniejsze jest zapobieżenie spychaniu języka na dno jamy ustnej, które może spowodować między innymi to, że górny łuk zębodołowy stanie się zbyt wąski, a dolny łuk zębodołowy zbyt szeroki. Podczas zaciskania zębów, przy ssaniu konwencjonalnego gryzaczka, dolna szczęka jest wypychana na zewnątrz. Smoczek według wynalazku jest natomiast tak zaprojektowany i ukształtowany, że zapobiega wytworzeniu zgryzu krzyżowego z bocznym przemieszczeniem żuchwy. Zostało to osiągnięte poprzez nadanie mu specjalnego kształtu, odpowiednie umieszczenie i ukierunkowanie części pęcherzykowej smoczka w ustach w stosunku do języka 34 (fig. 2), nadając językowi podczas ssania niewymuszoną, naturalną i wygodną pozycję. Znajdujące się poniżej języka ślinianki i wędzidełko 34' zajmują naturalne położenie, zasadniczo nie kontrolowane przez pęcherzykową część 18 smoczka. Najważniejszą funkcją przedstawionego tu gryzaczkajest zapobieganie naciskowi na język 34,34' w kierunku dna jamy ustnej.

Szczelina wymuszana przy trzymaniu w ustach smoczka zaprojektowanego zgodnie z wynalazkiem, pochylona ukośnie w górę pomiędzy zębami 26, 28 dolnej i górnej szczęki oraz specjalnie ukształtowany profil tarczy oporowej 16, przy długotrwałym stosowaniu gryzaczka powodują właściwe ułożenie zębów, to znaczy górne, przednie zęby 26 będą zagryzać przed dolnymi zębami przednimi 28. Ponadto przeciwległe zęby trzonowe 42,44 uzyskują właściwą wzajemnąpozycję i ukierunkowanie. Powierzchnia 18a, 18b miękkiej części pęcherzykowa smoczka 18, która w pierwszym rzędzie styka się z górną strona języka 34, fig. 2 może zgodnie z fig. 3 posiadać w przybliżeniu owalny kształt na obwodzie z możliwością, zastosowania lekkiej krzywizny bocznej, przynajmniej w poprzek jej podłużnego odcinka. Pęcherzykowa część 18, a zwłaszcza szczegółowy jej projekt i kształt jej zewnętrznej powierzchni 18a', 18b', jest przedmiotem dalszych modyfikacji i adaptacji opartych na badaniach doświadczalnych i obserwacjach. Niemniej jednak, pęcherzykowa część 18 posiada kształt płytkowy i położenie asymetryczne w stosunku do jej punktu połączenia z łącznikiem 20. Jak już wspomniano, taka wysklepiona płytka może mieć lekko wklęsłą krzywiznę w przynajmniej jednym kierunku, a możliwie również w dwóch kierunkach, to jest kombinację lekko wklęsłego zakrzywienia zarówno w kierunku podłużnym, jak i bocznym, przynajmniej na pewnej długości pęcherzykowej części 18 w kierunku podłużnym względem osi pęcherzykowej części 18. Podobnie, język nie powinien napotykać utrudnienia w wykorzystaniu spoczynkowej powierzchni 18'na miękkiej, pęcherzykowej części 18, która to powierzchnia spoczynkowa powinna mieć zasadniczo kwadratowy/kolisty kształt obwodu. Górna krótka wypustka 18b' miękkiej pęcherzykowej części 18 gryzaczka może być ewentualnie pominięta.

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Smoczek, zwłaszcza typu gryzaczek, zawierający na zewnętrznym końcu miękką część pęcherzykową, połączoną z tarczą oporową, tworzącą ściankę stykającą się z wargami dziecka, korzystnie zawierającą zamocowany pierścieniowy uchwyt, połączony korzystnie za pomocą ruchomego przegubu i części mocującej pośrednim łącznikiem, który ma jeden z osiowych końców połączony częścią pęcherzykową, a drugi osiowy koniec połączony z tarczą oporową względnie z pierścieniowym uchwytem, znamienny tym, że miękka część pęcherzykowa (18) jest ukształtowana asymetrycznie w stosunku do jej punktu połączenia z przyległym zakończeniem łącznika (20) oraz zawiera wklęsłą, korzystnie zaokrągloną, zewnętrzną powierzchnię (18', skierowaną do wewnątrz jamy ustnej, przy czym pęcherzykowa część (18) zawiera podwójnie zakrzywiony, płytkowy korpus, wyposażony w nachyloną ku dołowi długą wypustkę (18a' i ustawioną pod kątem, krótką, wypustkę (18% zaś tarcza oporowa (16) posiada dwie przedłużające się wzajemnie podłużne części (16a, 16b), które sąprzesunięte w stosunku do siebie w taki sposób, że zewnętrzna ścianka dolnej podłużnej części (16b) tarczy oporowej (16) skierowana w stronę pęcherzykowej części (18) w pozycji stosowania smoczka jest położona niżej i bliżej pęcherzykowej części (18), niż zewnętrzna ścianka górnej podłużnej części (16a) tarczy oporowej (16).
2. 2. Smoczek według zastrz. 1, znamienny tym, że zewnętrzny, swobodny koniec długiej wypustki (18a') ustawionej pod kątem, wklęśle zakrzywionej płytkowej powierzchni (18a0 pęcherzykowej części (18) znajduje się w większej odległości osiowej od punktu połączenia pęcherzykowej części (18), na przejściowym i końcowym odcinku łącznika (20), niż zewnętrzny swobodny koniec krótkiej wypustki (18b pęcherzykowej części (18), wystający ku górze w pozycji stosowania.
3. 3. Smoczek według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że część powierzchni dolnej, podłużnej części (16b), tarczy oporowej (16), skierowanej w stronę pęcherzykowej części (18) posiada krzywiznę wypukłą, zaś odpowiadająca jej część powierzchni górnej, podłużnej części (16a) tarczy oporowej (16) posiada krzywiznę wklęsłą.
4. 4. Smoczek według zastrz. 3, znamienny tym, że największa wypukłość krzywizny zewnętrznej powierzchni dolnej podłużnej części (16b) tarczy oporowej (16) znajduje się w odstępie od miejsca połączenia tarczy oporowej (16) przy przyległej części końcowej łącznika (20), zaś największa wklęsłość krzywizny zewnętrznej powierzchni górnej podłużnej części (16a) tarczy oporowej (16) znajduje się w sąsiedztwie miejsca połączenia tarczy oporowej (16) przy przyległej części końcowej łącznika (20).
5. 5. Smoczek według zastrz. 3, znamienny tym, że powierzchnia tarczy oporowej (16), skierowana w stronę pęcherzykowej części (18) ma boczną krzywiznę wklęsłą.
6. 6. Smoczek według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że część przejściowa łącznika (20), usytuowana pomiędzy pęcherzykową częścią (18) a tarczą oporową (16) ma niewielką grubość w widoku z boku i korzystnie dużą szerokość, przy czym wymiar szerokości jest wymiarem usytuowanym pod kątem prostym w stosunku do wymiaru grubości.
7. 7. Smoczek według zastrz. 6, znamienny tym, że część przejściowa łącznika (20) z obu stron posiada rowki (30,32), mające w przekroju poprzecznym kształt nacięć, przy czym otwarty ku górze i wgłębiony ku dołowi górny rowek (30) w pozycji roboczej jest umieszczony w większym odstępie od miejsca połączenia pęcherzykowej części (18) niż otwarty ku dołowi i wgłębiony ku górze dolny rowek (32).
8. 8. Smoczek według zastrz. 7, znamienny tym, że otwarty ku dołowi i wgłębiony ku górze dolny rowek (32) jest umieszczony w miejscu połączenia lub w bezpośrednim sąsiedztwie miejsca połączenia pęcherzykowej części (18) z przyległym, końcowym odcinkiem części przejściowej łącznika (20).

   185 336
9. 9. Smoczek wedhig zasto. 1 albo 2, znami enny tym, że pęcherzykowa część ( 18), część przejściowa łąconiZz (20) i Zoroystnia alamant przegubowy (12), jzk również coęść mocującz (14) stznowią jaSną całość, wykonaną o tago szmago mztariału.
10. 10. kmocoaZ waSług zastrz. 8, znamienny tym, ża zawnętrzna, osiowa zakończania łącznika (20) przydająca So miajsca połączaniz o pęcharoykową częścią (18), jast odgięta Zu górza w pozycji stosowania smoczka.