PL185257B1

PL185257B1 - Zespół łączący zwłaszcza do mocowania zawiasu w elemencie meblowym

Info

Publication number: PL185257B1
Application number: PL96313857A
Authority: PL
Inventors: Luciano Salice
Original assignee: Salice Arturo Spa
Priority date: 1995-04-19
Filing date: 1996-04-19
Publication date: 2003-04-30
Also published as: CZ109496A3; JPH08296358A; KR960038148A; JP2713877B2; ES2117461T3; HU218473B; DE59600259D1; EP0738816B1; TW330222B; CZ292294B6; ATE167258T1; EP0738816A1; HU9601014D0; US5613796A; HUP9601014A1; SI9600122A; KR100208531B1

Abstract

1. Zespól laczacy, zwlaszcza do moco- wania zawiasu w elemencie meblowym, wy- posazony w obrotowa dzwignie uruchamia- jaca, znamienny tym, ze zawiera cylindry- czna wtyczke (10, 83) majaca promieniowy otwór (13, 63) i osiowe szczeliny (14, 15), a na scianach dolnej i górnej ksztaltowe tory prowadzace (33, 34, 33', 34', 70, 71), przy czym w otworze (13, 63) pomiedzy torami prowadzacymi (33, 34, 33', 34', 70, 71) sa umocowane suwliwie i obrotowo dwa ele- menty rozprezajace sie (17, 18, 160, 161), które poprzez prowadnik (27,90) sa polaczone z dzwignia uruchamiajaca (11, 95). F ig.10 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zespół łączący, zwłaszcza do mocowania zawiasu w elemencie meblowym.

Meble są zazwyczaj dostarczane w elementach meblowych, lub kupowane przez nabywcę jako zestaw prefabrykowanych, oddzielnych elementów meblowych i dlatego muszą być składane w miejscu ich ostatecznego wykorzystania i dostosowywane do użycia. Ze względu na osobę dokonującą montażu czy użytkownika, który zazwyczaj nie ma doświadczenia w składaniu mebli, wymagane jest, by oddzielne prefabrykowane elementy meblowe mogły być szybko i łatwo złożone dla utworzenia gotowego do użycia mebla. Czynnikiem, który w szczególny sposób wpływa na ułatwienie składania jest zdolność do składania bez użycia dodatkowych narzędzi. W związku z tym istotne jest wyposażenie przemysłu meblowego w odpowiednie zespoły łączące, które umożliwiają łączenie prefabrykowanych elementów meblowych bez konieczności użycia specjalizowanych narzędzi.

Z opisu patentowego US 4,159,557 znany jest zawias szafki do przegubowego łączenia dwóch elementów meblowych, a zwłaszcza do obrotowego przymocowania drzwi szafki do jej korpusu. Zawias szafki ma, połączone ramieniem zawiasu, części pierwszą, która jest dostosowana do zamocowania w otworze w pierwszym elemencie meblowym, i drugą, która jest dostosowana do zamocowania w otworze w drugim elemencie meblowym. Pierwsza część zawiera zewnętrzną puszkę mocującą i wewnętrzny korpus regulujący umieszczony w otworze w puszce mocującej. Korpus regulujący jest przesuwny wzdłuż osi prostopadłej do powierzchni pierwszego elementu meblowego i ma środki do suwliwego prowadzenia z ciągłym przesuwem ramienia zawiasu. Części pierwsza i druga zawiasu są mocowane do elementów meblowych za pomocą śrub mocujących, które wymagają stosowania dodatkowych narzędzi pomocniczych.

Znane są z opisów patentowych nr DE-C 2,837,327, DE-C 2,905,378 i EP-A 0 610 765 zawiasy, których zespoły łączące mogą być montowane w odpowiednich, wcześniej wywierconych otworach i blokowane w nich w wyniku opuszczenia dźwigni uruchamiającej, czyli bez użycia dodatkowych narzędzi.

Celem wynalazku jest opracowanie zespołu łączącego pozwalającego na jego zablokowanie i mocowanie we wcześniej wywierconym otworze w wyniku opuszczenia i wciśnięcia dźwigni i bez stosowania dodatkowych narzędzi.

185 257

Zespół łączący, zwłaszcza do mocowania zawiasu w elemencie meblowym wyposażony w obrotową dźwignię uruchamiającą, według wynalazku charakteryzuje się tym, że zawiera cylindryczną wtyczkę mającą promieniowy otwór i osiowe szczeliny, a na ścianach dolnej i górnej kształtowe tory prowadzące, przy czym w otworze pomiędzy torami prowadzącymi są umocowane suwliwie i obrotowo dwa elementy rozprężające się, które poprzez prowadnik są połączone z dźwignią uruchamiającą.

Korzystnie, jeden koniec prowadnika jest połączony sworzniem umieszczonym w szczelinach z elementami rozprężającymi się, a drugi koniec prowadnika jest obrotowo połączony z dźwignią uruchamiającą i z odstępem od miejsca jej obrotowego zamocowania sworzniem na puszce mocującej.

Korzystnie element rozprężający się zawiera prostopadłościenną część prowadzącą, na której umieszczona jest część wysuwna.

Korzystnie, część wysuwna ma żebra w postaci piłowatych zębów.

Korzystnie, górne powierzchnie żeber części wysuwnej są ukośne.

Korzystnie, pomiędzy powierzchniami wewnętrznymi części prowadzących, które są ślizgowo umocowane w otworze, jest stycznie i ślizgowo umieszczony prowadnik.

Korzystnie, dolne i górne powierzchnie końcowe części prowadzących stykają się ślizgowo z nachylonymi z uniesieniem w kierunku na zewnątrz wtyczki torami prowadzącymi.

Korzystnie, dolne i górne powierzchnie końcowe części prowadzących są ukośne zgodnie z odpowiadającymi im torami prowadzącymi.

Korzystnie, części prowadzące mają ukośnie ułożone względem siebie szczeliny.

Korzystnie, szczelina jest ustawiona ukośnie względem wzdłużnej centralnej płaszczyzny wtyczki i jej górne dłuższe ramię jest ustawione względem płaszczyzny pod kątem większym niż jej dolne krótsze ramię.

Korzystnie, górna powierzchnia końcowa części prowadzącej elementu rozprężającego się ma przedłużenie umieszczone suwliwie w zakończonym występem oporowym rowku usytuowanym w ścianie górnej wtyczki.

Korzystnie, prowadnik ma integralną z nim część uruchamiającą połączoną z dźwignią uruchamiającą.

Korzystnie, część uruchamiająca jest ślizgowo umieszczona w rowkach ścian bocznych puszki mocującej, a prowadnik jest ślizgowo prowadzony we wtyczce i poprzez szczelinę w ścianie górnej wtyczki.

Korzystnie, dźwignia uruchamiająca jest dźwignią dwuramienną i ma sworzeń, który jest obrotowo zamocowany w otworach usytuowanych w ścianach bocznych puszki mocującej, przy czym obrzeże krótszego ramienia dźwigni uruchamiającej jest w styku ze ścianą otworu usytuowanego w części uruchamiającej, a dłuższe ramię dźwigni uruchamiającej jest usytuowane powyżej puszki mocującej.

Korzystnie, dźwignia uruchamiająca jest ruchoma i pomiędzy położeniem zablokowania zespołu łączącego, w którym dłuższe ramię dźwigni uruchamiającej jest usytuowane w płaszczyźnie kołnierza puszki mocującej, a położeniem zwalniającym zespołu łączącego, w którym dłuższe ramię dźwigni uruchamiającej jest odchylone na zewnątrz puszki mocującej.

Korzystnie, obrzeże krótszego ramienia dźwigni uruchamiającej ma kształt trójkąta równobocznego, którego jeden wierzchołek jest usytuowany w pobliżu wyznaczonej przez obrotowy sworzeń osi obrotu dźwigni uruchamiającej, a pozostałe wierzchołki są zaokrąglone.

Korzystnie, puszka mocująca i wtyczka są podzielone wzdłuż centralnej płaszczyzny rozciągającej się przez puszkę mocującą i wtyczkę na symetryczne połówki puszki mocującej i połówki wtyczki.

Korzystnie, puszka mocująca jest zamocowana ślizgowo wzdłuż centralnej płaszczyzny w puszkowej obudowie, przy czym sworznie dźwigni uruchamiającej są obrotowo umieszczone w otworach ścian bocznych otworu wykonanego w puszce mocującej i mają niewspółliniowe sworznie, które są obrotowo umieszczone w otworach ścian bocznych obudowy.

Zaletą wynalazku jest to, że cylindryczna wtyczka, według wynalazku, może być stosowana w łączeniach wszelkich typów, które mają być zamocowane we wcześniej wywierconym otworze w elemencie meblowym.

185 257

Kolejną zaleta wynalazku jest to, że w położeniu zablokowania zespołu łączącego dźwignia uruchamiająca jest schowana, ponieważ otacza kołnierz puszki mocującej i dzięki temu nadaje zawiasowi ładny wygląd po zamocowaniu.

Inną zaletą wynalazku, w przykładzie jego wykonania z dźwignią uruchamiającą w postaci dźwigni dwuramiennej jest to, że w położeniu zablokowania zespołu łączącego dłuższe ramię dźwigni uruchamiającej, służące do uruchamiania, nie ma możliwości niezamierzonego zwolnienia..

Dalej, zaletą wynalazku w przykładzie wykonania, w którym puszka mocująca jest ślizgowo zamocowana w obudowie, jest to, że podczas blokowania zespołu łączącego przy opuszczaniu dłuższego ramienia dźwigni uruchamiającej puszka mocująca wykonuje promieniowy ruch do dołu w obudowie, przez co, dowolny luz występujący pomiędzy elementami meblowymi może być zlikwidowany.

Wynalazek w przykładzie wykonania jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 pokazuje zawias zawierający zespoły łączące według wynalazku w położeniu do montowania; fig. 2 pokazuje, odłączoną od zawiasu, puszkę mocującą zawiasu z fig. 1 w położeniu do montowania; fig. 3 przedstawia widok, podobny do tego z fig. 2, puszki mocującej zawiasu w położeniu zablokowania i dopasowania; fig. 4 przedstawia przekrój wzdłuż linii IV-IV przez cylindryczną wtyczkę z fig. 2 z elementami rozprężającymi się; fig. 5 przedstawia przekrój wzdłuż linii V-V przez wtyczkę z fig. 3; fig. 6 przedstawia rzut boczny elementu rozprężającego się; fig. 7 przedstawia rzut boczny wtyczki; fig. 8 przedstawia przekrój wzdłuż linii VIII-VIII przez wtyczkę z fig. 7; fig. 9 - widok perspektywiczny przykładu wykonania puszki mocującej zawiasu; fig. 10 pokazuje w powiększeniu puszkę mocującą zawiasu z zespołami łączącymi, według wynalazku, zgodnie z fig. 1 do 8 i w widoku rozłożonym, fig. 11 - rzut boczny z częściowym przekrojem puszki mocującej zawiasu z zespołami łączącymi według wynalazku, w innym przykładzie wykonania, w położeniu zwalniającym; fig. 12 przedstawia puszkę mocującą zawiasu z fig. 11 z zespołami łączącymi w położeniu zablokowania; fig. 13 przedstawia przekrój wzdłuż linii XIV-XIV zespołu łączącego z fig. 11; fig. 14 przedstawia przekrój zespołu łączącego wzdłuż linii XIV-XIV z fig. 12; fig. 15 - rzut boczny wtyczki zespołu łączącego z fig. 11 i 12; fig. 16 przedstawia przekrój wtyczki wzdłuż linii XVI-XVI z fig. 15; fig. 17 - rzut boczny elementu rozprężającego się zespołu łączącego z fig. 11 i 12; fig. 18 - widok elementu rozprężającego się zgodnie z kierunkiem oznaczonym strzałką B na fig. 17; fig. 19 przedstawia przekrój osiowy przez łącze meblowe z zawiasem z zespołem meblowym, według wynalazku, w położeniu zwalniającym; fig. 20 - widok z góry, z częściowym przekrojem, łącza z fig. 19; fig. 21 - przekrój wtyczki wzdłuż, linii XXI-XXI z fig. 20; fig. 22 - przekrój osiowy przez łącze meblowe z zawiasem z zespołem meblowym, według wynalazku, z fig. 19 i w położeniu zablokowania; fig. 23 - widok z góry łącza z fig. 22; fig. 24 - przekrój wtyczki wzdłuż linii XXIV-XXIV z fig. 23; fig. 25 - rzut boczny płaszczyzn podziału puszki mocującej; fig. 26 - widok z góry połówek puszki mocującej z fig. 26 bezpośrednio przed ich dopasowaniem do siebie; fig. 27 - rzut boczny elementu rozprężającego się z fig. 6; fig. 28 - widok rozłożony w powiększeniu, zespołu łączącego, według innego przykładu wykonania; fig. 29 - widok z góry prowadnika z częścią uruchamiającą; fig. 30 - widok z góry dźwigni uruchamiającej, fig. 31 - przekrój osiowy przez łącze meblowe z zawiasem z zespołem łączącym, według wynalazku, w położeniu zwalniającym; fig. 32 - widok z góry łącza z fig. 31, z częściowym przekrojem wzdłuż linii XXXII-XXXII; fig. 33 - widok odpowiadający łączu z fig. 31 w położeniu zablokowania; fig. 34 - widok z góry łącza z fig. 33, w częściowym przekroju wzdłuż linii XXXIV-XXXIV; fig. 35 - widok płaszczyzn podziału obudowy puszki mocującej zawiasu łącza z zespołem łączącym z fig. 31 do 34; fig. 36 - widok płaszczyzn podziału dwóch połówek puszki mocującej; usytuowanej wzdłuż promienia w obudowie; fig. 37 - widok z góry połówek puszki mocującej z fig. 36 bezpośrednio przed ich połączeniem; fig. 38 - widok z góry obudowy z fig. 35, bezpośrednio przed dopasowaniem; fig. 39 - rzut boczny dźwigni uruchamiającej przykładu wykonania łącza z fig. 31 do 38 i fig. 40 przedstawia widok z góry dźwigni uruchamiającej z fig. 39.

Figura 1 przedstawia zawias do mebli, którego ramię 1 zawierające środki łączące jest przegubowo połączone za pomocą dwóch łączników 3 i 4 z puszką mocującą 2 zawiasu.

185 257

Ramię 1 zawiasu może być dopasowane zatrzaskowo do płytki łączącej 5 bez stosowania żadnych narzędzi, przy czym płytka łącząca 5 jest zamocowana do ściany bocznej 6 elementu meblowego. Ramię 1 jest połączone zapadkowo z płytką łączącą 5.

Puszka mocująca 2 zawiasu także może być zamocowana do drzwi 7 elementu meblowego bez użycia żadnych narzędzi, czyli tylko w wyniku ręcznych manipulacji. Drzwi 7 są wyposażone w typowy, płaski, nieprzelotowy otwór 8, w którym jest umieszczona puszka mocująca 2 zawiasu, a z boku otworu 8 wywiercono wcześniej dwa otwory 9 na wtyczki 10 rozprężające się w ścianie elementu meblowego. We wcześniej wywierconych, nieprzelotowych otworach 9 są umieszczone dwie cylindryczne wtyczki 10 rozprężające się w ścianie elementu meblowego, które są połączone ze ścianą, stanowiącą kołnierz 12, puszki mocującej 2 zawiasu. Cylindryczne, rozprężające się wtyczki 10 są blokowane w wywierconych otworach 9 w wyniku wciśnięcia płytki stanowiącej dźwignię uruchamiającą 11.

Na fig. 10 pokazano zespoły łączące połączone z rozciągającą się na boki ścianą stanowiącą kołnierz 12 puszki mocującej 2 zawiasu. Zespoły łączące zawierają cylindryczne, rozprężające się wtyczki 10. Cylindryczne wtyczki 10 zawierają odpowiednio promieniowy otwór 13 ograniczony przez ściany boczne, dno i ścianę górną. W ścianach bocznych wykonano osiowe szczeliny 14 i 15, w których jest umieszczany osiowo sworzeń 16.

Elementy rozprężające się 17 i 18 są zamontowane w sposób przesuwny jeden wzdłuż drugiego w otworze 13 dla umożliwienia ruchu wzdłuż promienia. Element rozprężający się 17 i 18 zawiera prostopadłościenną część prowadzącą 19, 20, która na przednich końcach może wysuwać się z otworu 13 i wsuwać się do niego, i zawiera łukowe części wysuwne 21, 22. Boczne krawędzie tych części wysuwnych 21, 22 wystają poza prostopadłościenne części prowadzące 19, 20. Części prowadzące 19 i 20 zawierają ukośne względem siebie szczeliny 24 i 25. W warunkach ściśnięcia elementów rozprężających się 17 i 18 do otworu 13, zewnętrzne ściany elementów rozprężających się 17 i 18 zaczepiają o powierzchnie ścian bocznych otworu 13 i prowadnik 27 znajduje się pomiędzy nimi. W warunkach ściśnięcia elementów rozprężających się 17 i 18 do otworu 13, elementy rozprężające się 17 i 18 są zblokowane za pomocą sworznia 16 przechodzącego przez szczeliny 14 i 15 cylindrycznej wtyczki 10, ukośne względem siebie szczeliny 24 i 25 elementów rozprężających się 17 i 18 i otwór 28 w prowadniku 27 usytuowanym pomiędzy elementami rozprężającymi się 17 i 18.

Powierzchnie końcowe 29, 30, 31 i 32 części prowadzących 19 i 20 elementów rozprężających się 17 i 18 przesuwają się wzdłuż torów wyznaczonych na powierzchni dna i na powierzchni ściany górnej cylindrycznej wtyczki 10, z których na fig. 10 przedstawiono tylko dolne tory prowadzące 33 i 34. Tory prowadzące 33 i 34 są podniesione w kierunku rozszerzania elementów rozprężających się 17 i 18. Tory prowadzące na powierzchni ściany górnej cylindrycznej wtyczki 10 są równoległe do torów prowadzących 33 i 34, przez co elementy rozprężające się 17 i 18 są utrzymywane i prowadzone pomiędzy tymi torami. Wysokość części prowadzących 19 i 20 jest zależna od odległości pomiędzy prowadzącymi torami cylindrycznej wtyczki 10, gdyż części prowadzące 19 i 20 muszą ślizgać się wzdłuż nich bez możliwości przechylania się.

Powierzchnia ściany górnej cylindrycznej wtyczki 10 zawiera szczelinę 36, przez którą przechodzi prowadnik 27. Ponadto, u góry cylindrycznej wtyczki 10 znajdują się sworznie 37, które przechodzą przez otwory 38 w kołnierzu 12 i są przynitowane do ściany 12 kołnierza dla utrzymania cylindrycznej wtyczki 10. Kołnierz 12 zawiera otwory 40 dla umieszczenia prowadnika 27.

Na wewnętrznej powierzchni ściany kołnierza puszki mocującej 2 zawiasu wykonano dwa ucha 42 zawierające otwory 41 i służące do obrotowego podparcia dźwigni uruchamiającej 11. Dla wprowadzenia przegubowego połączenia pomiędzy dźwignią uruchamiającą 11 a puszką mocującą 2 zawiasu wewnętrzną część krawędzi dźwigni uruchamiającej 11 zawiera otwory 44, które są przecięte przez szczeliny 45. Ucha 42 puszki mocującej 2 zawiasu są dopasowane do szczelin 45, a w celu wprowadzenia przegubowego połączenia pomiędzy dźwignią uruchamiającą 11 i puszką mocującą 2 zawiasu zastosowano dwa sworznie 46 przechodzące przez ustawione współliniowo szczeliny 45 i ucha 42. Dźwignia uruchamiająca 11

185 257

Ί zawiera przedstawioną otaczającą krawędź 48, przez co w stanie nałożenia na puszkę mocującą 2 zawiasu przykrywa ona całkowicie ścianę stanowiącą kołnierz 12.

W pewnej odległości od sworzni 46, stanowiących oś obrotu, na dnie dźwigni uruchamiającej 11 wykonano rozwidlone ucha 50, przy czym ramiona uch 50 zawierają współlinioowe otwory 51. Pomiędzy ramionami uch 50 są umieszczone górne końce prowadników 27, w związku z czym dla wprowadzenia przegubowego połączenia między prowadnikami 27 a dźwignią uruchamiającą 11 wykonano sworznie 53 i 54, przechodzące przez współliniowe otwory 51 w uchach 52 prowadników 27.

Jeśli dźwignia uruchamiająca 11 stanowiąca pokrywę jest przechylona, wtedy z powodu opisanego sposobu prowadzenia, za pomocą każdego prowadnika 27 każdy sworzeń 16 będzie przesuwany do góry i do dołu w szczelinach 14 i 15 cylindrycznej wtyczki 10, przez co, z powodu ruchu przechylającego, elementy rozprężające się 17 i 18 zostaną wciągnięte do otworu 13, a następnie dzięki wciśnięciu dźwigni uruchamiającej 11 wysuną się z otworu 13, ponieważ przesuwanie sworznia 16 w szczelinach 24 i 25 powoduje promieniowe przesuwanie się elementów rozprężających się 17 i 18. Położenie wciągnięcia elementów rozprężających się 17 i 18 jest przedstawione na fig. 2, gdzie dźwignia uruchamiająca 11 jest odchylona od puszki mocującej 2 zawiasu. W stanie rozszerzenia przedstawionym na fig. 3 dźwignia uruchamiająca 11 jest dociśnięta do puszki mocującej 2 zawiasu, przez co elementy rozprężające się 17 i 18 będą w stanie promienistego rozszerzenia i zablokowania.

Elementy rozprężające się 17 i 18, jak pokazano na fig. 10, mają taką samą konstrukcję.

W przedstawionym, roboczym przykładzie wykonania wynalazku z fig. 6 części prowadzące 19, 20 elementów rozprążających się 17, 18 zawierają, ustawioną ukośnie względem wzdłużnej centralnej płaszczyzny A wtyczki 10, szczelinę 60. Szczelina 60 zawiera górne, dłuższe ramię 61, które jest nachylone pod kątem a do wzdłużnej, centralnej płaszczyzny A cylindrycznej wtyczki 10 i dolne, krótsze ramię 62, nachylone pod kątem (3 do wzdłużnej, centralnej płaszczyzny A i rozciągające się w kierunku przeciwnym do ramienia 61.

Ponadto, jak widać na fig. 6 górna i dolna powierzchnia końcowa 29 i 31 są nachylone w taki sam sposób, jak prowadzące tory 33, 33' i 34, 34' na powierzchni dolnej i górnej ściany otworu 13 w cylindrycznej wtyczce 10.

Puszka mocująca 2 zawiasu przedstawiona na fig. 9 różni się od tej przedstawionej na fig. 10 głównie w tym, że zamiast uch 42 zawierających otwory 41 wprowadzone zawinięte ucha 55 stanowiące nośne oczka.

Kolejny przykład wykonania wynalazku zostanie teraz opisany w odniesieniu do fig. 11 - 18. Ten przykład wykonania różni się od tego przedstawionego na fig. 1 do 10 głównie tym, że elementy rozprężające się 160 i 161, zamiast zamocowania poślizgowego wzdłuż promienia, są obrotowo zamocowane w otworze 63 cylindrycznej wtyczki 10. Elementy rozprężające się 160 i 161, znów takie same po obu stronach puszki mocującej 2, na górnych powierzchniach końcowych części prowadzących zawierają przedłużenia 65 w postaci żeber czy sprężyn, przy czym te przedłużenia 65 są dopasowane do odpowiadających im rowków 66 w górnej ścianie otworów 63, a otwory 63 sąsiadują ze szczelinami 36 i stanowią ich kontynuację jako wgłębienia. Wgłębienia w ich wewnętrznych, końcowych częściach zawierają występy oporowe 67, które zaczepiają o zewnętrzne końce przedłużeń 65 w kształcie sprężyn w sposób pokazany na fig. 11 i 12.

Części prowadzące elementów rozprężających się 160 i 161 także zawierają nachylone względem siebie, ukośne szczeliny 69. Sworzeń 16 przechodzący przez szczeliny 14 i 15 cylindrycznej wtyczki 10, szczeliny 69 w elementach rozprężających się 160 i 161 i nośne otwory 28 w prowadniku 27 utrzymuje elementy rozprężające się 160 i 161 zaczepione o występy oporowe 67 na zewnętrznych krawędziach przedłużeń 65 w kształcie sprężyn, przez co wciskając sworzeń 16 na zewnątrz jego położenia przedstawionego na fig. 11 elementy rozprężające się 160 i 161 mogą być wychylone z ich położenia przedstawionego na fig. 11, w którym są otoczone przez cylindryczną wtyczkę 10, do położenia rozszerzenia czy rozprężenia przedstawionego na fig. 12.

185 257

Dla umożliwienia obracania na zewnątrz bez żadnych przeszkód elementów rozprężających się 160 i 161 powierzchnie utrzymujące 70 i 71 na dnie otworu 63 są zaokrąglone zgodnie z promieniem obrotu elementów rozprężających się 160 i 161.

Figura 19 przedstawia jeden projekt łącza z zespołem łączącym, według wynalazku, które może być wykorzystywane np. do łączenia części w kształcie płyt czy paneli tworzących połączenie stykowe i/lub pod kątem. Łącze zawiera obudowę stanowiącą puszkę mocującą 80 z zasadniczo prostokątnym kołnierzem 81 wystającym poza puszkę mocująca 80 w kształcie cylindrycznego dysku. Puszka mocująca 80 w kształcie cylindrycznego dysku jest umieszczona w płaskim wydrążonym lub wybitym nieprzelotowym otworze w elemencie meblowym 82, przy czym płytki, nieprzelotowy otwór przecina wąska, przednia stronę elementu meblowego 82 w kształcie płyty, a kołnierz 81 spoczywa na krawędzi płytkiego otworu. Puszka mocująca 80 zawiera integralne tzn. wykonane z tego samego kawałka materiału, promieniowe przedłużenie w kształcie cylindrycznej wtyczki 83 wystającej do nieprzelotowego otworu 84 w elemencie meblowym 85, dla połączenia pod pewnym kątem z elementem meblowym 82. Przedłużenie w kształcie cylindrycznej wtyczki 83 jest takie samo jak cylindryczna wtyczka 10 w przykładach wykonania przedstawionych na fig. 1 do 18, przez co elementy rozprężające się we wtyczce 83 są rozszerzane za pomocą sworznia 16 mogą być także ściskane, co nie zostanie opisane po raz drugi. Przedłużenie w kształcie cylindrycznej wtyczki 83 w przykładzie wykonania przedstawionym na fig. 19 do 23 różni się od poprzednich przykładów wykonania głównie tym, że jest podzielone wzdłuż centralnej, osiowej płaszczyzny i powstałe w ten sposób połówki 83' i 83 są integralnie połączone z połówkami 80' i 80 puszki mocującej 80.

Cylindryczna, wkładana puszka mocująca 80 jest płaska przodu, gdzie jest też integralnie połączona z cylindryczną wtyczką 83. Na powierzchni płaskiej znajduje się spłaszczona przednia krawędź kołnierza 81, który jest ustawiony w jednej linii, jak pokazuje fig. 19 do 23, z przednią, wąską stroną elementu meblowego 82.

Puszka mocująca 80 zawiera prostokątny otwór 86, na którego powierzchniach ścian bocznych wykonano rowki 87 i nieprzelotowe otwory 88. Wzajemnie równoległe boczne krawędzie części uruchamiającej 89, integralnie połączonej z prowadnikiem 90, są umieszczone w rowkach 87. Prowadnik 90 zawiera przedni otwór 91, w którym utrzymywany jest sworzeń 16 sterujący elementami rozprężającymi się 17 i 18.

Część uruchamiająca 89 prowadnika 90 zawiera w środku prostokątny otwór 92, w którym jest umieszczane, jak pokazano na fig. 19 do 23, dolne, krótsze ramię 94 dźwigni uruchamiającej 95. Dźwignia uruchamiająca 95 jest zaprojektowana integralnie i ma ukształtowany poprzeczny podparty obrotowo sworzeń 96, za pomocą którego jest ona obrotowo zamontowana w nieprzelotowych otworach 88 w połówkach 80' i 80. Dolne, krótsze ramię 94 dźwigni uruchamiającej 95 ma kształt trójkąta równobocznego z zaokrąglonymi wierzchołkami 98, przy czym wymiary trójkąta równobocznego i promień krzywizny zaokrąglonych wierzchołków 98 są tak dobrane, że tylna i przednia strona dźwigni uruchamiającej 95 zawsze łączą się z przednią i tylną krawędzią 99 i 100 otworu 92.

U góry, w pobliżu otworu 86 puszka mocująca 80 zawiera płytkie wgłębienie 101, w którym w położeniu zablokowania, umieszczone jest dłuższa ramię 102 dźwigni uruchamiającej 95, przez co w położeniu zablokowania dźwignia uruchamiająca 95 znajduje się w tej samej płaszczyźnie co kołnierz 81.

W płaszczyźnie podziału połówek 80' i 80 puszki mocującej 80, jak pokazano na fig. 25, umieszczono sworznie łączące 104 i odpowiadające im otwory 105, przez co po włożeniu dźwigni uruchamiającej 95, prowadnika 90 z częścią uruchamiającą 89, sworznia 16 i elementów rozprężających się 17 i 18 połówki puszki mocującej 80 mogą być złożone razem.

Figury 19 i 20 pokazują łącze w stanie niezablokowania, kiedy części, które mają zostać zablokowane są wstępnie połączone w wyniku włożenia jednych w drugie. Następnie dokonuje się zablokowania w wyniku opuszczenia dłuższego ramienia 102 dźwigni uruchamiającej 95 z położenia zwalniającego pokazanego na fig. 19 i 20 do położenia zablokowania przedstawionego na fig. 22 i 23.

Ostatni przykład wykonania łącza z zespołem łączącym, według wynalazku, zostanie opisany w odniesieniu do fig. 31 do 40. Różni się on od dotychczasowych przykładów

185 257 wykonania tym, że połówki cylindrycznej wtyczki 83 są integralnie połączone z dwiema połówkami wkładanej puszki mocującej 110. Wkładana puszka mocująca 110 zawiera dwie połówki 110' i 110 (które są dopasowane do siebie), przy czym wkładana puszka mocująca 110 także zawiera prostokątny otwór 86, w którego ścianie bocznej wykonano prowadzące rowki 87 i otwory 88 dla utrzymywania obrotowych sworzni 96 dźwigni uruchamiającej 95. Wkładana puszka mocująca 110 zawierająca wzajemnie równoległe, zewnętrzne boki jest umieszczona w odpowiednich prowadnikach w puszkowej obudowie 112 dla zapewnienia ruchu poślizgowego. Puszka mocująca 110 i obudowa 112 mogą być uformowane wtryskowe z tworzywa sztucznego. Obudowa 112 składa się z dwóch połówek 112' i 112, powstałych w wyniku podziału wzdłuż centralnej, osiowej płaszczyzny i które mogą być złożone razem w sposób przedstawiony na fig. 38.

W bocznych ścianach 113 obudowy 112 wykonano szczeliny, usytuowane w kierunku osiowym i mające kształt nieprzelotowych otworów 114, w których umieszczone są w sposób umożliwiający obrót sworznie 115, które stanowią niewspołśrodkowe przedłużenia obrotowych sworzni 96. Otwory 88 w ścianach bocznych wkładanej puszki mocującej 110 są przelotowe, dzięki czemu niewspołśrodkowe sworznie 115 wchodzi w nieprzelotowe otwory 114 w bokach połówek 112' i 112 obudowy 112.

Obracając dłuższe ramię 102 dźwigni uruchamiającej 95 z położenia zwalniającego, przedstawionego na fig. 31 i 32 do położenia zablokowania pokazanego na fig. 33 i 34 o kąt y, dzięki niewspółśrodkowości obrotowych sworzni 115, wkładana puszka mocująca 110 jest wciągana na odległość a, w kierunku promieniowym, do obudowy 112, w wyniku czego szczelina pomiędzy elementami meblowymi 82 i 85 jest likwidowana, jak pokazano na fig. 31 do 34.

185 257

Fig. 33

ΧΠΕ

Fig. 34

185 257

Fig. 32

185 257

Fig. 27

80'

Fig. 29

Fig. 30

185 257

Fig. 24

Fig. 22

9r

Fig. 23

OT

185 257

Fig. 19

Fig. 21

Fig. 20

m

185 257 cn

Fig. 11

Fig 12

Fig. 15

Fig 16

36\

O

67· 'n ^->66 Βζπζ? ¹⁵

Fig. 17 (65

W

Fig. 18

60J61

185 257

Fig. 10

•32

185 257

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz.

Cena 4.00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Zespół łączący, zwłaszcza do mocowania zawiasu w elemencie meblowym, wyposażony w obrotową dźwignię uruchamiającą, znamienny tym, że zawiera cylindryczną wtyczkę (10, 83) mającą promieniowy otwór (13, 63) i osiowe szczeliny (14, 15), a na ścianach dolnej i górnej kształtowe tory prowadzące (33, 34, 33', 34', 70, 71), przy czym w otworze (13, 63) pomiędzy torami prowadzącymi (33, 34, 33', 34', 70, 71) są umocowane suwliwie i obrotowo dwa elementy rozprężające się (17,18,160,161), które poprzez prowadnik (27, 90) są połączone z dźwignią uruchamiającą (11, 95).
2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że jeden koniec prowadnika (27) jest połączony sworzniem (16) umieszczonym w szczelinach (14, 15) z elementami rozprężającymi się (17, 18, 160, 161), a drugi koniec prowadnika (27) jest obrotowo połączony z dźwignią uruchamiającą (11) i z odstępem od miejsca jej obrotowego zamocowania sworzniem (46) na puszce mocującej (2).
3. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że element rozprężający się (17, 18, 160, 161) zawiera prostopadłościenną część prowadzącą (19, 20), na której umieszczona jest część wysuwna (21, 22).
4. Zespół według zastrz. 3, znamienny tym, że część wysuwna (21, 22) ma żebra w postaci piłowatych zębów.
5. Zespół według zastrz. 4, znamienny tym, że górne powierzchnie żeber części wysuwnej (21, 22) są ukośne.
6. Zespół według zastrz. 3, znamienny tym, że pomiędzy powierzchniami wewnętrznymi części prowadzących (19, 20), które są ślizgowo umocowane w otworze (13, 63), jest stycznie i ślizgowo umieszczony prowadnik (27, 90).
7. Zespół według zastrz. 1 albo 3, znamienny tym, że dolne i górne powierzchnie końcowe (29, 30, 31, 32) części prowadzących (19, 20) stykają się ślizgowo z nachylonymi z uniesieniem w kierunku na zewnątrz wtyczki (10, 83) torami prowadzącymi (33, 34,33', 34').
8. Zespół według zastrz. 7, znamienny tym, że dolne i górne powierzchnie końcowe (29, 30, 31, 32) części prowadzących (19, 20) są ukośne zgodnie z odpowiadającymi im torami prowadzącymi (33, 34, 33', 34').
9. Zespół według zastrz. 3, znamienny tym, że części prowadzące (19, 20) mają ukośnie ułożone względem siebie szczeliny (24, 25, 60, 69).
10. Zespół według zastrz. 9, znamienny tym, szczelina (60) jest ustawiona ukośnie względem wzdłużnej centralnej płaszczyzny (A) wtyczki (10) i jej górne dłuższe ramię (61) jest ustawione względem płaszczyzny (A) pod kątem większym niż jej dolne krótsze ramię (62).
11. Zespół według zastrz. 3, znamienny tym, że górna powierzchnia końcowa (29, 30) części prowadzącej (19, 20) elementu rozprężającego się (160, 161) ma przedłużenie (65) umieszczone suwliwie w zakończonym występem oporowym (67) rowku (66) usytuowanym w ścianie górnej wtyczki (10).
12. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że prowadnik (90) ma integralną z nim część uruchamiającą (89) połączoną z dźwignią uruchamiającą (95).
13. Zespół według zastrz. 12, znamienny tym, że część uruchamiająca (89) jest ślizgowo umieszczona w rowkach (87) ścian bocznych puszki mocującej (80, 110), a prowadnik (90) jest ślizgowo prowadzony we wtyczce (83) i poprzez szczelinę (36) w ścianie górnej wtyczki (83).
14. Zespół według zastrz. 12, znamienny tym, że dźwignia uruchamiająca (95) jest dźwignią dwuramienną i ma sworzeń (96,115), który jest obrotowo zamocowany w otworach (88,114) usytuowanych w ścianach bocznych puszki, mocującej (88,110), przy czym obrzeże krótszego ramienia (94) dźwigni uruchamiającej (95) jest w styku ze ścianą otworu (92) usytuowanego w części uruchamiającej (89), a dłuższe ramię (102) dźwigni uruchamiającej (95) jest usytuowane powyżej puszki mocującej (80,110).

185 257
15. Zespół według zastrz. 12, znamienny tym, że dźwignia uruchamiająca (95) jest ruchoma pomiędzy położeniem zablokowania zespołu łączącego, w którym dłuższe ramię (102) dźwigni uruchamiającej (95) jest usytuowane w płaszczyźnie kołnierza (81) puszki mocującej (80, 110), a położeniem zwalniającym zespołu łączącego, w którym dłuższe ramię (102) dźwigni uruchamiającej (95) jest odchylone na zewnątrz puszki mocującej (80, 110).
16. Zespół według zastrz. 12, znamienny tym, że obrzeże krótszego ramienia (94) dźwigni uruchamiającej (95) ma kształt trójkąta równobocznego, którego jeden wierzchołek jest usytuowany w pobliżu wyznaczonej przez obrotowy sworzeń (96, 115) osi obrotu dźwigni uruchamiającej (95), a pozostałe wierzchołki (98) są zaokrąglone.
17. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że puszka mocująca (80,110) i wtyczka (83) są podzielone wzdłuż centralnej płaszczyzny rozciągającej się przez puszkę mocującą (80, 110) i wtyczkę (83) na symetryczne połówki (80', 80”, 110', 110”) puszki mocującej (80, 110) i połówki (83', 83) wtyczki (83).
18. Zespół według zastrz. 1 albo 14, albo 17, znamienny tym, że puszka mocująca (110) jest zamocowana ślizgowo wzdłuż centralnej płaszczyzny w puszkowej obudowie (112), przy czym sworznie (96) dźwigni uruchamiającej (95) są obrotowo umieszczone w otworach (88) ścian bocznych otworu (86) wykonanego w puszce mocującej (80, 110) i mają niewspółliniowe sworznie (115), które są obrotowo umieszczone w otworach (114) ścian bocznych (113) obudowy (112).