PL183875B1 - Sposób nawożenia gleby pod rośliny uprawne - Google Patents

Sposób nawożenia gleby pod rośliny uprawne

Info

Publication number
PL183875B1
PL183875B1 PL97320606A PL32060697A PL183875B1 PL 183875 B1 PL183875 B1 PL 183875B1 PL 97320606 A PL97320606 A PL 97320606A PL 32060697 A PL32060697 A PL 32060697A PL 183875 B1 PL183875 B1 PL 183875B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
area
fertilization
growth
cultivated
amount
Prior art date
Application number
PL97320606A
Other languages
English (en)
Other versions
PL320606A1 (en
Inventor
Juha Salopelto
Original Assignee
Suomen Rehu Oy
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Family has litigation
First worldwide family litigation filed litigation Critical https://patents.darts-ip.com/?family=8546240&utm_source=google_patent&utm_medium=platform_link&utm_campaign=public_patent_search&patent=PL183875(B1) "Global patent litigation dataset” by Darts-ip is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Application filed by Suomen Rehu Oy filed Critical Suomen Rehu Oy
Publication of PL320606A1 publication Critical patent/PL320606A1/xx
Publication of PL183875B1 publication Critical patent/PL183875B1/pl

Links

Classifications

    • AHUMAN NECESSITIES
    • A01AGRICULTURE; FORESTRY; ANIMAL HUSBANDRY; HUNTING; TRAPPING; FISHING
    • A01CPLANTING; SOWING; FERTILISING
    • A01C21/00Methods of fertilising, sowing or planting
    • A01C21/007Determining fertilization requirements

Landscapes

  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Soil Sciences (AREA)
  • Environmental Sciences (AREA)
  • Fertilizers (AREA)
  • Fertilizing (AREA)
  • Cultivation Of Plants (AREA)
  • Agricultural Chemicals And Associated Chemicals (AREA)

Abstract

1. Sposób nawozenia gleby pod rosliny uprawne, wedlug którego nawóz azotowy roz- prowadza sie na uprawianym obszarze w polaczeniu z wysiewaniem roslin uprawnych, a pózniej, podczas sezonu wzrostowego ponownie rozprowadza sie go na uprawianym ob- szarze, znamienny tym, ze podstawowa ilosc nawozu odpowiadajaca podstawowemu plo- nowi mniejszemu od plonu maksymalnego rozprowadza sie na uprawianym obszarze w po- laczeniu z wysiewaniem; dodatkowa ilosc nawozu rozprowadza sie na ograniczonym obsza- rze; mierzy sie przyrost, który ma miejsce na uprawianym obszarze i na obszarze z uzupel- niajacym nawozeniem w okreslonym czasie, od poczatku sezonu wzrostowego; ilosc przyro- stu majacego miejsce na uprawianym obszarze porównuje sie z iloscia przyrostu roslin maja- cego miejsce na obszarze z uzupelniajacym nawozeniem w analogicznych warunkach wzro- stowych, a jesli przyrost na obszarze z uzupelniajacym nawozeniem przekracza przyrost na uprawianym obszarze, przeprowadza sie uzupelniajace nawozenie na uprawianym obszarze, odpowiadajace przyrostowi roslin na obszarze z uzupelniajacym nawozeniem w porównaniu z przyrostem roslin na uprawianym obszarze i w odniesieniu do ilosci nawozu zastosowanego na uprawianym obszarze. PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób nawożenia gleby pod rośliny uprawne, według którego nawóz azotowy rozprowadza się po uprawianym obszarze w połączeniu z wysiewaniem uprawianych roślin, przy czym więcej nawozu rozprowadza się później, podczas okresu wzrostowego.
Obecny wynalazek dotyczy zwłaszcza nawożenia azotowego przeprowadzanego w połączeniu z uprawą zbóż, chociaż sposób może być zastosowany w połączeniu z nawożeniem gleby pod inne rośliny poprzez wprowadzenie odpowiednich zmian w iloiciacn nawozu. W tym kontekście, zboża odnoszą się do wszystkich znanych zbóż, takich jak, pszenica, jęczmień, żyto, rzepak, rzepa pastewna, kukurydza, ryż itp. Inne rośliny odnoszą się do innych użytecznych roślin uprawianych na polach i odpowiednich obszarach uprawnych. W obecnym zgłoszeniu, 1 kg nawozu azotowego oznacza dokładnie ilość nawozu, zawierającego 1 kg azotu.
W gospodarce polowej, zasadniczo gleba powinna być nawożona azotem stosowanym w ilościach odpowiadających ilościom azotu zabranego z gleby wskutek żniw. Zalecenia dotyczące nawożenia są oparte na długoterminowych przeciętnych wydajnościach zbiorów uzyskanych z obszernych materiałów testowych. Zalecenia pomijają fakt, że istnieją znaczne zróżnicowania pomiędzy sezonami wzrostu w odniesieniu do wydajności plonów. Dostarczanie wody jest często czynnikiem minimum ograniczającym wzrost i, gdy jest niewystarczające, zbiory z hektara spadają poniżej średnich długoterminowych. Ponadto, ponieważ Finlandia jest usytuowana w północnych granicach obszarów nadających się pod uprawę, od czasu do czasu trafiają się lata nieurodzaju np. wskutek zimnych warunków pogodowych, w których zbiory pozostają znacznie poniżej przeciętnych długoterminowych. Także w innych krajach, plony z hektara różnią się, odpowiednio do zmian warunków wzrostu, przede wszystkim warunków pogodowych.
Zgodnie z zaleceniami nawożenia, dla Finlandii, przeciętna ilość nawozu azotowego potrzebnego do zasilenia obszaru uprawnego, w składniki mineralne wynosi 90-110 kg/ha. W przypadku zastosowania 110 kg/ha nawozu, wydajność zbiorów powinna przekroczyć 5000 kg/ha, zważywszy ilość azotu pobranego z gleby z plonem, odpowiadających ilości azotu rozprowadzonego po obszarze uprawnym w połączeniu z wysiewaniem. Jednakże, bardzo często, np. gdy wzrost jest ograniczany poprzez niedostateczne zaopatrzenie w wodę, plony z hektara spadają aż poniżej 3000 kg/ha. Wówczas w glebie pozostaje znaczna nadwyżka azotu, który jest podatny na wymywanie, denitryfikację lub może łączyć się z glebą w postaci bezużyteczne dla roślin. Przeciętne plony w Finlandii w ostatnich latach nieznacznie przekraczały 3000 kg/ha. Dlatego, w dłuższych przedziałach czasowych, pola były przenawożone. Także w innych krajach następowały znaczne zróżnicowania plonów, zależnie od pogody i innych warunków, dominujących w każdym z krajów oraz ich zmian. Jednakże, problemy wynikające z przenawożenia są napotykane również w innych krajach, szczególnie gdy następują niespodziewane zmiany warunków pogodowych i w przypadku suszy.
Niewykorzystany nawóz, pozostający w glebie wskutek przenawożenia, to znaczy inwestycja produkcyjna odpowiadająca nadmiernej ilości nawozu, nie zaowocuje żadnym zwrotem z uprawy. Dodatkowo, nadmiar azotu jest przede wszystkim wymywany do systemów wodnych, powodując znaczny wzrost przeładowania azotem wód powierzchniowych i zatem ich skażenie. Ponadto, w takim przypadku, przemysł paszowy i spożywczy nie mogą otrzymać surowca o jakości zgodnej z żądaną.
183 875
Celem obecnego wynalazku jest eliminacja ujemnych stron, przedstawionych powyżej.
Tak więc, celem wynalazku jest zaprojektowanie sposobu nawożenia gleby pod rośliny uprawne tak, aby plantator uzyskiwał znaczniejszy zwrot nakładów produkcyjnych, dokonanych w postaci nawożenia, a ilość nawozu wymywanego do systemów wodnych i skażającego je, zostałaby istotnie zredukowana.
Szczególnym celem wynalazku jest zaprojektowanie takiego sposobu nawożenia, aby nawożenie przeprowadzane w połączeniu z wysiewaniem lepiej odpowiadało realistycznym przewidywaniom plonów w świetle średnich plonów z hektara uzyskiwanych w ostatnich latach. Kolejnym celem wynalazku jest zaprojektowanie sposobu nawożenia gleby pod rośliny uprawne w taki sposób, aby ilość nawozu rozprowadzona po obszarze uprawnym skuteczniej odzwierciedlała się w powiększonych zbiorach.
Według wynalazku sposób nawożenia gleby pod rośliny uprawne, według którego nawóz azotowy rozprowadza się na uprawianym obszarze w połączeniu z wysiewaniem roślin uprawnych, a później, podczas sezonu wzrostowego ponownie rozprowadza się go na uprawianym obszarze, charakteryzuje się tym, że podstawową ilość nawozu odpowiadającą podstawowemu plonowi mniejszemu od plonu maksymalnego rozprowadza się na uprawianym obszarze w połączeniu z wysiewaniem; dodatkową ilość nawozu rozprowadza się na ograniczonym obszarze; mierzy się przyrost, który ma miejsce na uprawianym obszarze i na obszarze z uzupełniającym nawożeniem w określonym czasie, od początku sezonu wzrostowego; ilość przyrostu mającego miejsce na uprawianym obszarze porównuje się z ilością przyrostu roślin mającego miejsce na obszarze z uzupełniającym nawożeniem w analogicznych warunkach wzrostowych, a jeśli przyrost na obszarze z uzupełniającym nawożeniem przekracza przyrost na uprawianym obszarze, przeprowadza się uzupełniające nawożenie na uprawianym obszarze, odpowiadające przyrostowi roślin na obszarze z uzupełniającym nawożeniem w porównaniu z przyrostem roślin na uprawianym obszarze i w odniesieniu do ilości nawozu zastosowanego na uprawianym obszarze.
Ilość nawozu azotowego, który rozprowadza się na uprawianym obszarze w połączeniu z wysiewaniem, wynosi 60-80% ilości nawozu odpowiadającego maksymalnemu miejscowemu plonowi.
Uzupełniające nawożenie przeprowadza się wtedy, gdy ilość przyrostu uprawianych roślin na obszarze z uzupełniającym nawożeniem jest większa o ponad 10°%, korzystnie ponad 20%, od ilości na obszarze wzrastania.
Uzupełniające nawożenie przeprowadza się w jednym lub kilku etapach.
Przyrost uprawianych roślin na uprawianym obszarze mierzy się przed zapylaniem.
Zapotrzebowanie na uzupełniające nawożenie określa się, gdy roślina jest na etapie dwóch liści.
Poziom odżywiania azotem uprawianych roślin mierzy się na uprawianym obszarze i na obszarze z uzupełniającym nawożeniem, a zapotrzebowanie na uzupełniające nawożenie określa się z uwzględnieniem zmierzonego poziomu odżywiania roślin azotem.
Uzupełniającą dawkę nawozu określa się z użyciem nawożonego wycinka wydzielonego na uprawianym obszarze, na którym przedawkowano nawóz; przyrost uprawianych roślin określa się w wycinku nawożonym i poza nim, a uzupełniające nawożenie przeprowadza się wtedy, gdy ilość przyrostu w nawożonym wycinku jest wyższa o ponad 10%, korzystnie o ponad 20%, niż poza nawożonym wycinkiem.
Poziom odżywiania azotem uprawianych roślin określa się z wykorzystaniem nawożonego wycinka wydzielonego na uprawianym obszarze, w którym przedawkowano nawóz; stężenie chlorofilu w uprawianych roślinach określa się w nawożonym wycinku i poza nim, a uzupełniające nawożenie przeprowadza się wtedy, gdy stężenie chlorofilu w roślinach w nawożonym wycinku jest wyższe o ponad 10%, korzystnie o ponad 20%, niż w roślinach poza nawożonym wycinkiem.
Przewidywany plon oblicza się po wysiewaniu w sezonie wzrostowym na podstawie zsumowanego ciepła zakumulowanego pomiędzy czasem wysiewania i czasem pomiaru; zapotrzebowanie na uzupełniające nawożenie na uprawianym obszarze kalkuluje się z wyliczenia ilości nawozu potrzebnego do wzrostu odpowiadającego różnicy pomiędzy plonem pod183 875 stawowym i przewidywanym, a uzupełniające nawożenie przeprowadza się zgodnie z zapotrzebowaniem.
Przyrost uprawianych roślin mierzy się jako przyrost fitomasy, to jest przyrost roślin na danym obszarze, w zadanym okresie.
Obecny wynalazek opiera się na obszernych badaniach, podczas których nieoczekiwanie stwierdzono, że wzrost i/lub stopień odżywiania azotem uprawianych roślin, to znaczy zapotrzebowanie na nawożenie azotowe i wykorzystanie nawozu przez rośliny, może być mierzone w trakcie sezonu wzrostowego, a w oparciu o wyniki tych pomiarów może być przeprowadzone uzupełniające nawożenie (o ile potrzebne). W szczególności, sposób jest oparły o pomiary przyrostu i/lub stopnia odżywiania azotem, to znaczy np. stężenia chlorofilu uprawianych roślin w trakcie określonego przedziału czasowego od początku sezonu wzrostowego, gdy odpowiadająca podstawowym zbiorom, mniejszym niż lokalne maksymalne zbiory, ilość nawozu jest użyta i podobnie, mierząc przyrost uprawianych roślin w takich samych warunkach wzrostowych na obszarze z uzupełniającym nawożeniem np. przenawożonym (np. ograniczona część obszaru uprawnego), gdzie nadmierna dawka nawozu została podana tak, że rośliny na tym ograniczonym, nawożonym wycinku obszaru mogą przyswoić tak dużo azotu, ile są w stanie wykorzystać go w danych, dominujących warunkach; ilość dodanego nawozu azotowego na dany nawożony wycinek może być np. 30-50% powyżej ilości zastosowanej na pozostałym obszarze uprawnym. Szczególnie korzystną metodą jest określanie stężenia chlorofilu w liściach roślin w wycinku nawożonym i poza nim; stwierdzono, że stężenie chlorofalu odzwierciedla całkiem trafnie ilość azotu zawartego w liściach roślin, a więc stężenie chlorofilu w nawożonym wycinku i poza nim, jest całkiem dokładnym wskaźnikiem ilości nawozu azotowego wykorzystywanego przez rośliny i zatem ilości azotu potrzebnego na produkcyjnym obszarze uprawnym. Drogą pomiarów wzrostu roślin na obszarze uprawnym, w porównaniu ze wzrostem na obszarze z nawożeniem uzupełniającym, można określić czy rośliny na obszarze uprawnym cierpią z powodu niedostatecznego nawożenia, a jeśli tak może być to skorygowane poprzez ogólne uzupełniające nawożenie uprawianego obszaru, jeżeli wzrost na dodatkowo nawożonym obszarze znacząco przekracza wzrost na obszarze uprawianym.
Stopień przyrostu na danym obszarze może być zmierzony jakąkolwiek znaną samodzielną metodą, np. poprzez ważenie przyrostu, który miał miejsce na danym obszarze, na jednostkę obszaru, to znaczy fitomasę, lub gdy pożądane, całkowity przyrost, to znaczy biomasę (składającą się z fragmentów gleby i korzern ).
Przyrost uprawianych roślin może być zatem kontrolowany drogą mierzenia poziomu odżywiania roślin azotem na obszarze uprawnym z podstawowym nawożeniem i na obszarze z nawożeniem uzupełniającym. Nawożenie uzupełniające jest przeprowadzane jeśli przyrost i/lub ilość azotu, to znaczy stężenie chlorofilu w roślinach na obszarze z uzupełniającym nawożeniem jest znacząco, np. ponad 10%, a korzystniej ponad 20%, wyższe aniżeli na obszarze uprawnym pozbawionym uzupełniającego nawożenia.
W połączeniu z badaniami, sposoby przewidywania wydajności plonów w danym okresie, podczas sezonu wzrostowego są określone tak, że jest możliwe już w trakcie sezonu wzrostowego stosunkowo dokładne określenie perspektywicznej wydajności plonów i uzupełniającego nawożenia, które może być wymagane, na podstawie przepowiedni i/lub przyrostu, który miał już miejsce podczas sezonu wzrostowego.
Nowym charakterystycznym elementem sposobu jest szczególnie zasada mierzenia przyrostu na obszarze z podstawowym nawożeniem podczas sezonu wzrostowego i porównanie go z ze zmierzonym przyrostem mającym miejsce na obszarze nawożonym i określeniu zapotrzebowania na uzupełniające nawożenie na podstawie tych pomiarów·'. Kolejnym nowym szczegółem sposobu jest to, że stopień odżywiania azotem i/lub poziom chlorofilu uprawianych roślin jest określany podczas sezonu wzrostowego na obszarze z podstawowym nawożeniem i, że zapotrzebowanie na uzupełniające nawożenie jest określane na tej podstawie. Następnym nowym rysem sposobu jest to, że celem określenia ilości wymaganego, uzupełniającego nawożenia, perspektywiczny plon, to jest plon przewidywany i ilość azotu zawarte6
183 875 go w roślinach, zmierzona podczas sezonu wzrostowego są powiązane z ilością zastosowanego nawozu.
Według obecnego wynalazku, podstawowa ilość nawozu, odpowiadająca podstawowym plonom mniejszym od maksymalnych, jest rozprowadzana po uprawianym obszarze w połączeniu z wysiewaniem. Na ograniczonej części obszaru uprawnego, to jest w tak zwanym wycinku nawożonym, rozprowadzona jest uzupełniająca ilość nawozu. Później podczas sezonu wzrostowego, jest określana ilość przyrostu mającego miejsce na obszarze z podstawowym nawożeniem i na obszarze z uzupełniającym nawożeniem; wartości te są porównywane ze sobą, i zapotrzebowanie na uzupełniające nawożenie jest określane na podstawie tego porównania i podstawowego nawożenia na obszarze uprawnym. Zamiast określania przyrostu uprawianych roślin, jest możliwe określenie ilości azotu i/lub chlorofilu zmierzonych w roślinach uprawianych na obszarze o podstawowym nawożeniu i na obszarze dodatkowo nawożonym; zapotrzebowanie na uzupełniające nawożenie może być określone na podstawie tych powyższych pomiarów.
Przewidywany plon może być oszacowany po wysianiu na podstawie fitomasy i zsumowanego ciepła zakumulowanego podczas sezonu wzrostowego pomiędzy czasem wysiewania i pomiaru, w oparciu o, na przykład, znany fakt, że zsumowane ciepło do momentu dojrzałych zbiorów wynosi około 1000° w Finlandii i na przykład około 1300° w Centralnej Europie; zsumowane ciepło jest obliczone poprzez dodanie średnich wartości temperatury, mierzonej o godzinie 8-mej, 14-tej i 20-tej, w stopniach Celsjusza, pomniejszonej o 5°C na każdy dzień w obrębie obliczanego okresu. Tak więc, przewidywany plon może być oszacowany na podstawie fitomasy, zsumowanego ciepła i oszacowanego lub statystycznie obliczonego zsumowanego ciepła dla pozostałego okresu wzrostu. Wielkość przewidywanego zbioru może również być otrzymana z lokalnego rolniczego ośrodka badawczego, np. z przewidywanego zbioru szacowanego oddzielnie dla każdej okolicy na podstawie zsumowanego ciepła. Należy zaznaczyć, że liczbowa wartość zsumowanego ciepła dla obszaru, gdzie sposób jest stosowany, samodzielnie nic nie znaczy, innymi słowy zsumowane ciepło dla obszaru może wynieść np. 1000° jak w Finlandii czy 1300° jak w Centralnej Europie czy jakąś inną wartość liczbową. Zsumowane ciepło może być stosowane do wypracowania przewidywanego plonu podczas sezonu wzrostowego, a przewidywany plon może być użyty do oszacowania zapotrzebowania na uzupełniające nawożenie w celu osiągnięcia plonu zgodnego z plonem przewidywanym.
Nawożenie uzupełniające może być przeprowadzone dowolną znaną samodzielną metodą, np. przez stosowanie nawozu w formie typowego granulowanego nawozu, jako roztworu wodnego dozowanego na liście roślin, w połączeniu ze środkami chwastobójczymi i innymi środkami rozpylanymi na rośliny, lub innymi sposobami znanymi w stanie techniki. Nawożenie uzupełniające może być przeprowadzone jednofazowo lub w kilku fazach.
Ilość nawozu azotowego rozprowadzonego w połączeniu z wysiewaniem wynosi, korzystnie 70 ± 10% ilości nawozu odpowiadającego maksymalnym plonom. Ilość nawozu azotowego rozprowadzonego w połączeniu z podstawowym nawożeniem może również być większa lub mniejsza niż ta. Maksymalny plon może być zdefiniowany np. jako ogólnie przeciętny plon maksymalny dla uprawianego obszaru, domniemany lub o ogólnie znanej wartości plon maksymalny.
Nawożenie uzupełniające korzystnie jest przeprowadzać, jeżeli różnica pomiędzy przewidywanym plonem i plonem podstawowym wynosi ponad 10%, korzystnie ponad 20% przewidywanego plonu.
Należy zaznaczyć, że powyższe ilości nawozu na jednostkę obszaru i ilości zbiorów na jednostkę obszaru mają zastosowanie w pierwszej kolejności do północnych tj. fińskich warunków. W innych krajach, ilości nawozu i zbiory mogą różnić się znacznie w zależności od takich warunków jak wilgotność, temperatura, ogólne warunki pogodowe, jakość gleby, uprawiane rośliny, spodziewane żniwa etc., odpowiednio do ogólnych warunków. Zasadniczy punkt obecnego wynalazku wyraża się tym, że wynalazek dostarcza w zasadzie ogólny sposób określania zapotrzebowania uzupełniającego nawożenia i przeprowadzania uzupełniającego nawoż.enia.
183 875
Obecny wynalazek stwarza możliwość skorygowania ilości nawozu rozprowadzanego po obszarze uprawnym, w ten sposób, że odpowiada to aktualnym warunkom wzrostowym, dzięki czemu unika się przenawożenia w złych warunkach wzrostowych i z drugiej strony dostarcza się wymaganych, większych ilości nawozu odpowiadających większym zbiorom, w dobrych warunkach wzrostowych, zapewniając maksymalny plon. Ponadto, obecny wynalazek stwarza możliwość plantatorowi, który stosuje sposób nawożenia według wynalazku, otrzymania pełnego i maksymalnego zwrotu nakładów produkcyjnych odpowiadających ilości zużytego nawozu na danym, uprawianym obszarze, w zasadzie niezależnie od warunków wzrostowych w sezonie wzrostowym.
Co więcej, obecny wynalazek pozwala na utrzymywanie poziomu azotu bliskiemu zeru na uprawianym obszarze tak, że ilość azotu rozprowadzanego po obszarze uprawnym drogą nawożenia odpowiada ilości azotu, w większości zabranego z uprawianego obszaru w wyniku sprzątnięcia z pola ziaren zbóż i słomy. Tak więc żaden nawóz nie jest wymywany do systemów wodnych i pod tym kątem skażenie systemów wodnych pozostaje pod kontrolą.
Dodatkowo, obecny wynalazek dostarcza taką korzyść, że w każdym sezonie wzrostowym przemysł spożywczy i paszowy otrzymują wymaganą ilość surowca o pożądanej jakości. Co więcej, wydajność plonów może być dokładnie przewidywana w trakcie sezonu wzrostowego, a zatem i znana przemysłowi przed żniwami. Konsekwentnie, środki odpowiadające tak dokładnie jak to możliwe aktualnym plonom, mogą być zapewnione na przyszłość celem przewożenia i przechowywania zbiorów.
W dodatku do oczywistych korzyści wspomnianych powyżej, obecny wynalazek istotnie podwyższa efektywność uprawy roślin uprawnych, co z kolei zasadniczo podwyższa rentowność oraz ekonomikę przemysłu spożywczego i paszowego, i ogólnie zaopatrzenia w żywność. Ma to ogólnie wielkie znaczenie, w związku z ostatnimi, istotnymi zmianami politycznymi i projektami integracyjnymi.
Obecny wynalazek jest szczegółowo opisany za pomocą następujących przykładów będących jego praktyczną realizacją, w odniesieniu do załączonych rysunków, w których:
figura 1 jest graficznym przedstawieniem przyswajania azotu w suchym okresie wzrostowym, w warunkach fińskich, gdy nawożenie jest stosowane zgodnie z typowym poziomem, i figura 2 przedstawia przyswajanie azotu w korzystnym sezonie wzrostowym, w warunkach fińskich, gdy sposób według obecnego wynalazku jest zastosowany.
Przykł ad I
Nawożenie w suchym sezonie wzrostowym
W tym przykładzie, ilość nawozu azotowego wynosiła 120 kg, odpowiadając czystemu zbiorowi ziarna ponad 5000 kg/ha fig. 1. Jednakże, sezon wzrostowy jest suchy, co oznacza, że wzrost jest ograniczany przez brak wody i wydajność plonu jest niższa niż 3000 kg zboża z hektara. Ilość azotu usuniętego z ziarnem przez żniwa z uprawianego obszaru wynosi 80 kg/ha i ilość azotu pozostałego w glebie wynosi 40 kg/ha. Razem z jesiennymi deszczami, nadmiar azotu zaczyna być wymywany do systemów wodnych, a jego część po denitryfikacji przedostaje się do powietrza.
W roku wzrostu takim jak ten, plantator nie uzyskuje zwrotu w stosunku do ilości azotu pozostawionego w glebie, a w dodatku, z powodu nadmiaru azotu, zawartość protein w zbożu jest za wysoka, a jego wartość energetyczna niska tak, że przemysł paszowy nie może uzyskać zboża o pożądanej jakości.
Przykład ten przedstawia nawożenie w suchym sezonie wzrostowym w Finlandii i pokazuje typowe ilości nawozów używane w Finlandii jak i odpowiadające im plony zbóż. Powyższe wartości liczbowe, ilości nawozu i plonu mogą być zastąpione przez ilości nawozu i plonu uzyskane z lokalnych pomiarów.
Przykład II.
Nawożenie dopasowane do sezonu wzrostowego
Ilość nawozu wynosi 90 kg/ha, odpowiadając zbiorowi zbóż około 3500 kg/ha. W ciągu sezonu wzrostowego, np. na etapie czwartego liścia (t), przewidywany plon jest obliczony w oparciu o fitomasę i zsumowane ciepło zakumulowane pomiędzy czasem wysiewania ¢2) i czasem
183 875 pomiaru (t). W tym samym czasie określane jest stężenie chlorofilu w liściach rośliny, na nawożonym wycinku uprawianego obszaru i na uprawianym obszarze. Przewidywany plon i stężenie chlorofilu (proporcjonalne do stężenia azotu) na wycinku nawożonym były ponad 40% wyższe w porównaniu z plonem podstawowym 3000 kg/ha i odpowiednim stężeniem chlorofilu na uprawianym obszarze. W oparciu o to określenie, przewidywany plon jest skorygowany w górę (około 40%) do wartości 5000 kg/ha i uzupełniające nawożenie azotowe jest przeprowadzane na poziomie 30 kg/ha (blisko 40%). W tym przykładzie, uzupełniające nawożenie jest przeprowadzane jednoetapowo, ale gdy jest to pożądane, może być przeprowadzane w kilku etapach.
Stwierdzono, że w połączeniu ze żniwami plon wyniósł 5000 kg/ha, ilość azotu usuniętego z uprawianego obszaru w wyniku sprzątnięcia ziarna zbóż z pola wynosi 100 kg/ha, odpowiednio ilość azotu usuniętego ze słomą wynosi 20 kg/ha tak, że poziom azotu pozostaje stały.
Jeśli przewidywany plon i/lub pomiar stężenia chlorofilu w liściach rośliny w czasie tt dałby perspektywiczny zbiór tylko 3000 kg/ha uzupełniające nawożenie powinno być pominięte i takim przypadku przy pierwotnym, podstawowym nawożeniu 90 kg/ha byłby osiągnięty maksymalny zbiór w danych, szczególnych warunkach wzrostu. Zatem, pominięty jest dodatkowy koszt uzupełniającego nawożenia i plantator może otrzymać pełny zwrot nakładów inwestycyjnych dokonanych w postaci nawożenia.
Przykład przedstawia nawożenie w suchym okresie wzrostowym w Finlandii i pokazuje typowe ilości nawozu stosowane w Finlandii oraz odpowiadające im wielkości plonu zboża.
Przykład III.
W tym przykładzie nawożenie było przeprowadzone na czterech testowanych polach i obliczono z uwzględnieniem żniw proporcję: otrzymany plon zboża/ilość stosowanego nawozu. Wyniki przedstawiono w tabeli 1.
Tabela 1
Sposób nawożenia Ilość uzyskanego zboża / stosowany nawóz azotowy kg/kg
1 50
2 54
3 52
- podstawowe nawożenie 130 kg azotu/ha bez nawożenia uzupełniającego
- podstawowe nawożenie 80 kg azotu/ha, nawożenie uzupełniające 3x15 kg/ha
- podstawowe nawożenie 100 kg azotu/ha, nawożenie uzupełniające 2x15 kg/ha
Uzupełniające nawożenie było głównie podawane drogą natrysku listowia
Ten zrealizowany przykład pokazuje, że podawanie azotu poprzez listowie daje większą wydajność plonu niż konwencjonalne zasilanie azotem, poprzez glebę, szczególnie gdy uzupełniające nawożenie przeprowadzane jest sposobem według obecnego wynalazku, poprzez określanie przewidywanego plonu na podstawie zsumowanego ciepła i fitomasy, zakumulowanych pomiędzy czasem wysiewania i czasem pomiaru.
Przykład IV.
W tym przykładzie, podstawowa ilość nawozu dla pola zboża paszowego wynosiła 80 kg N/ha, odpowiednio do plonu 3000 kg/ha. W nawożonym wycinku przeprowadzono nawożenie uzupełniające 30 kg/ha. Gdy zboże paszowe (jęczmień) osiągnęło etap wzrostu słomy, zważono fitomasę uprawianego obszaru i tego wycinka; wyniki odpowiednio wyniosły 0,800 kg/m2 i 0,920 kg/m2 Można wywnioskować z tego określenia przyrostu, że przyrost uprawianych roślin w nawożonym wycinku, gdzie było wystarczające zasilanie nawozem, był około 15 wyższy niż na uprawianym obszarze. W oparciu o to obliczenie przeprowadzono 15% uzupełniające nawożenie, to jest dodatkowo 12 kg az.otu/ha rozprowadzono po polu.
183 875
Przykład V.
W tym przykładzie, podstawowe nawożenie pola zbożowego (owies) wynosi 90 kg N/ha odpowiednio do plonu 3500 kg/ha.
Ilość nawozu użyta w tym nawożonym odcinku wynosi 120 kg/ha. Na etapie wzrostu słomy zboża określono stężenie chlorofilu w liściach rośliny używając tak zwanego Spadmiemika (gwoździa pomiarowego). Wynik pomiaru na obszarze uprawnym wyniósł 40 jednostek Spad, podczas gdy pomiar w wycinku nawożonym wyniósł 53 jednostki Spad. W oparciu o ten pomiar podjęto decyzję przeprowadzenia uzupełniającego nawożenia, co następuje:
uzupełniające nawożenie = 4 90kgN/ ha = 30>kgNS ha
Jeśli pożądane jest, aby stężenie chlorofilu (tj. zawartości azotu) wzrosło do 1 jednostki Spad, można przeprowadzić uzupełniające nawożenie:
uzupełniające nawożenie =
53-40 kgN /ha = 4,3kgN / ha
Praktycznie zrealizowane przykłady ilustrują obecny wynalazek nie ograniczając go w żaden sposób.
183 875
-PLON 3θ00 KG/HA - ZUŻYCIE AZOTU BLISKO 80 KG/HA
SZCZYTOWY ROK POMIAR SPAD
N DODANY GDY WYMAGANY
N 120 > PLON 500 KG/HA > 120 KG AZOTU/HA > WYSOKA ZAW.ARTOŚĆ SKROBI > DOBRY ZWROT > WYMYWANA MINIMALNA ILOŚĆ AZOTU
> WYSOKA ZAWARTOŚĆ SKROBI > ZWROT NAKŁADÓW INWESTYCYJNYCH > WYMYWANA MINIMALNA ILOŚĆ AZOTU
Fig. 2
140
120
100
lOOr
Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz.
Cena 2,00 zł.

Claims (11)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Sposób nawożenia gleby pod rośliny uprawne, według którego nawóz azotowy rozprowadza się na uprawianym obszarze w połączeniu z wysiewaniem roślin uprawnych, a później, podczas sezonu wzrostowego ponownie rozprowadza się go na uprawianym obszarze, znamienny tym, że podstawową ilość nawozu odpowiadającą podstawowemu plonowi mniejszemu od plonu maksymalnego rozprowadza się na uprawianym obszarze w połączeniu z wysiewaniem; dodatkową ilość nawozu rozprowadza się na ograniczonym obszarze; mierzy się przyrost, który ma miejsce na uprawianym obszarze i na obszarze z uzupełniającym nawożeniem w określonym czasie, od początku sezonu wzrostowego; ilość przyrostu mającego miejsce na uprawianym obszarze porównuje się z ilością przyrostu roślin mającego miejsce na obszarze z uzupełniającym nawożeniem w analogicznych warunkach wzrostowych, a jeśli przyrost na obszarze z uzupełniającym nawożeniem przekracza przyrost na uprawianym obszarze, przeprowadza się uzupełniające nawożenie na uprawianym obszarze, odpowiadające przyrostowi roślin na obszarze z uzupełniającym nawożeniem w porównaniu z przyrostem roślin na uprawianym obszarze i w odniesieniu do ilości nawozu zastosowanego na uprawianym obszarze.
  2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że ilość nawozu azotowego, który rozprowadza się na uprawianym obszarze w połączeniu z wysiewaniem, wynosi 60-80% ilości nawozu odpowiadającego maksymalnemu miejscowemu plonowi.
  3. 3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że uzupełniające nawożenie przeprowadza się wtedy, gdy ilość przyrostu uprawianych roślin na obszarze z uzupełniającym nawożeniem jest większa o ponad 10%, korzystnie ponad 20%, od ilości na obszarze wzrastania.
  4. 4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że uzupełniające nawożenie przeprowadza się w jednym lub kilku etapach.
  5. 5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przyrost uprawianych roślin na uprawianym obszarze mierzy się przed zapylaniem.
  6. 6. Sposób według zastrz 1, znamienny tym, że zapotrzebowanie na uzupełniające nawożenie określa się, gdy roślina jest na etapie dwóch liści.
  7. 7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że poziom odżywiania azotem uprawianych roślin mierzy się na uprawianym obszarze i na obszarze z uzupełniającym nawożeniem, a zapotrzebowanie na uzupełniające nawożenie określa się z uwzględnieniem zmierzonego poziomu odżywiania roślin azotem.
  8. 8. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że uzupełniającą dawkę nawozu określa się z użyciem nawożonego wycinka wydzielonego na uprawianym obszarze, na którym przedawkowano nawóz; przyrost uprawianych roślin określa się w wycinku nawożonym i poza nim, a uzupełniające nawożenie przeprowadza się wtedy, gdy ilość przyrostu w nawożonym wycinku jest wyższa o ponad 10%, korzystnie o ponad 20%, niż poza nawożonym wycinkiem.
  9. 9. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że poziom odżywiania azotem uprawianych roślin określa się z wykorzystaniem nawożonego wycinka wydzielonego na uprawianym obszarze, w którym przedawkowano nawóz; stężenie chlorofilu w uprawianych roślinach określa się w nawożonym wycinku i poza nim, a uzupełniające nawożenie przeprowadza się wtedy, gdy stężenie chlorofilu w roślinach w nawożonym wycinku jest wyższe o ponad 10%, korzystnie o ponad 20%, niż w roślinach poza nawożonym wycinkiem.
  10. 10. Sposóbwedług edistrz.l, zn amlenny tym, że przewidywany plon obliczo sic p o wysiewaniu w sezonie wzrostowym na podstawie zsumowanego ciepła zakumulowanego pomiędzy czasem wysiewania i czasem pomiaru; zapotrzebowanie na uzupełniające nawożenie na uprawianym obszarze kalkuluje się z wyliczenia ilości nawozu potrzebnego do wzrostu
    183 875 odpowiadającego różnicy pomiędzy plonem podstawowym i przewidywanym, a uzupełniające nawożenie przeprowadza się zgodnie z zapotrzebowaniem.
  11. 11. Sposób weóług zdstrz. l.znamiznnych tym, że przyrost uposwiimych roślin mierzy się jako przyrost fitomasy, to jest przyrost roślin na danym obszarze, w zadanym okresie.
PL97320606A 1996-06-18 1997-06-17 Sposób nawożenia gleby pod rośliny uprawne PL183875B1 (pl)

Applications Claiming Priority (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
FI962537A FI102135B (fi) 1996-06-18 1996-06-18 Menetelmä viljelykasvien lannoittamiseksi

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL320606A1 PL320606A1 (en) 1997-12-22
PL183875B1 true PL183875B1 (pl) 2002-07-31

Family

ID=8546240

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL97320606A PL183875B1 (pl) 1996-06-18 1997-06-17 Sposób nawożenia gleby pod rośliny uprawne

Country Status (13)

Country Link
US (1) US6205707B1 (pl)
EP (1) EP0813807B1 (pl)
JP (1) JPH1056882A (pl)
AT (1) ATE200383T1 (pl)
CZ (1) CZ291000B6 (pl)
DE (1) DE69704516T2 (pl)
DK (1) DK0813807T3 (pl)
FI (1) FI102135B (pl)
HU (1) HUP9701058A3 (pl)
PL (1) PL183875B1 (pl)
RU (1) RU2136132C1 (pl)
SK (1) SK75897A3 (pl)
UA (1) UA39144C2 (pl)

Families Citing this family (15)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
JP2000300077A (ja) * 1998-09-09 2000-10-31 Satake Eng Co Ltd 穀類作物の施肥量決定方法、穀物の品質・収量推定方法及び穀物の生産情報提供装置
FI107368B (fi) * 1999-12-20 2001-07-31 Kemira Agro Oy Viljelykasvien lannoitusmenetelmä, jolla optimoidaan sadon määrä ja laatu
FI115889B (fi) * 2003-12-17 2005-08-15 Kemira Growhow Oyj Rikkilannoitusmenetelmä
CN102422770A (zh) * 2011-09-30 2012-04-25 华侨大学 乌龙茶塑料大棚早熟栽培方法
JP5912827B2 (ja) * 2012-05-09 2016-04-27 株式会社クボタ 施肥量設定方法、施肥量設定装置、施肥量設定プログラム、施肥量設定システム
CN103636416B (zh) * 2013-12-02 2015-08-26 昆明理工大学 MgCl2在促进植物硝态氮吸收中的应用
CN104782298A (zh) * 2014-04-10 2015-07-22 韦江南 一种板栗测土配方施肥方法
FR3027187B1 (fr) * 2014-10-16 2016-11-11 Centre Technique Interprofessionnel Des Oleagineux Et Du Chanvre (Cetiom) Procede de determination de la quantite d'azote a fournir a une culture
CN104429268A (zh) * 2014-11-24 2015-03-25 沈阳远大科技园有限公司 一种施肥方法
CN104521648B (zh) * 2014-12-01 2016-11-02 湖南省水稻研究所 一种通过人工调控群体的南方籼稻节肥种植方法
JP6787074B2 (ja) * 2016-11-22 2020-11-18 コニカミノルタ株式会社 施肥設計方法、施肥設計プログラム、および施肥設計システム
EP3570246A4 (en) * 2017-01-10 2020-01-08 Nec Corporation INFORMATION PROCESSING DEVICE, INFORMATION PROCESSING METHOD AND RECORDING MEDIUM WITH AN INFORMATION PROCESSING PROGRAM RECORDED ON IT
DE112021000233T5 (de) * 2021-07-09 2023-03-23 Guangxi Academy Of Agricultural Sciences Verfahren zum anbau von pflanzen auf der grundlage einer optimierung einer stickstoffdüngermenge
CN113383632B (zh) * 2021-07-09 2022-06-10 广西壮族自治区农业科学院 一种基于植物氮肥施用量优化的栽培方法
EP4162783A1 (en) * 2021-10-07 2023-04-12 Yara International ASA Method and system for providing a site specific fertilizer recommendation

Family Cites Families (2)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US4652294A (en) * 1985-05-31 1987-03-24 Professional Agricultural Management, Inc. Foliar fertilization method and compounds
DE4229354C2 (de) * 1992-09-07 1994-06-30 Johannes Dipl Ing Lutz Verfahren und Vorrichtung zur Düngung von Pflanzen, insbesondere von Bäumen

Also Published As

Publication number Publication date
FI102135B1 (fi) 1998-10-30
HU9701058D0 (en) 1997-08-28
FI962537A (fi) 1997-12-19
RU2136132C1 (ru) 1999-09-10
HUP9701058A2 (hu) 1998-03-02
HUP9701058A3 (en) 2000-04-28
JPH1056882A (ja) 1998-03-03
DE69704516T2 (de) 2002-03-28
FI962537A0 (fi) 1996-06-18
ATE200383T1 (de) 2001-04-15
SK75897A3 (en) 1998-10-07
DE69704516D1 (de) 2001-05-17
PL320606A1 (en) 1997-12-22
EP0813807A1 (en) 1997-12-29
US6205707B1 (en) 2001-03-27
EP0813807B1 (en) 2001-04-11
CZ181597A3 (cs) 1998-01-14
UA39144C2 (uk) 2001-06-15
FI102135B (fi) 1998-10-30
DK0813807T3 (da) 2001-07-23
CZ291000B6 (cs) 2002-11-13

Similar Documents

Publication Publication Date Title
Marouelli et al. Water tension thresholds for processing tomatoes under drip irrigation in Central Brazil
PL183875B1 (pl) Sposób nawożenia gleby pod rośliny uprawne
Sieling et al. Soil mineral N and N net mineralization during autumn and winter under an oilseed rape–winter wheat–winter barley rotation in different crop management systems
Devkota et al. Nutrient responses of wheat and rapeseed under different crop establishment and fertilization methods in contrasting agro-ecological conditions in Nepal
Siroshtan et al. Yield and sowing qualities of winter bread wheat seeds depending on the preceding crops and sowing dates in the Forest-Steppe of Ukraine
Xue et al. Effects of film mulching regime on soil water status and grain yield of rain-fed winter wheat on the Loess Plateau of China
Baliuk et al. Regulation of fertility of soils and efficiency of fertilizers in conditions of climate fluctuations
O’Shaughnessy et al. Response of drought-tolerant corn to varying irrigation levels in the Texas High Plains
Hryhoriv et al. Growth and development of sweet corn plants in the agro-ecological conditions of the western region of Ukraine
Bafdal et al. Rainwater harvesting as a technological innovation to supplying crop nutrition through fertigation
Nyborg et al. Economics of phosphorus fertilization of barley as influenced by concentration of extractable phosphorus in soil
Orta et al. Water—yield relation and water—use efficiency of winter wheat in Western Turkey
Joshi et al. Nutrient omissions effects on growth, yield, water productivity and profitability of wheat (Triticum aestivum) in maize (Zea mays)-wheat cropping system
Bielski et al. Effect of the nitrogen and magnesium fertilisation on yield and economic efficiency of winter triticale production
RU2248110C1 (ru) Способ возделывания многолетних кормовых трав
Ali et al. Soft winter wheat yield grown on leached chernozem of the Western Ciscaucasian Region
Szalókiné Zima Effect of irrigation and fertiliser doses on sweet corn yield, water consumption and water utilization
Vasetsky et al. Influence of some factors on the production process of spring wheat plants
Omara Improving Water Use Efficiency of Maize Under A Laser Spray Irrigation System.
Ahmad et al. Diversity of planktonic and epiphytic microinvertebrates associated with the macrophyte Eichhornia crassipes (Mart.) in River Nile at El-Qanater El-Khiria region, Egypt
Yu et al. The application of different fertilizer system for the formation of corn (Zéa Máys) hybrids grain productivity
Nalini et al. Effect of integrated nutrient-management and dates of sowing on nutrient uptake and yield of pearl millet (Pennisetum glaucum)
Khatab et al. Maize productivity and crop–water relations as affected by irrigation levels and compost rates
Zerrouk et al. Management of Nitrogen Fertilizer in Monoculture Wheat System under Mediterranean Climate Conditions
Seetseng et al. Canola (Brassica napus L.) water use indicators as affected by sustained deficit irrigation and plant density in central Free State, South Africa