PL181739B1 - Method of making wooden panels by gluing together their components and wooden panel obtained thereby - Google Patents

Abstract

1. Sposób wytwarzania klejonych plyt drewnianych, w którym skleja sie ze soba deski z tarcicy tworzac klejony drewniany element, z którego nastepnie odcina sie klejone plyty drewniane w kierunku dlugo- sci klejonego drewnianego elementu i pro- stopadle do sklejonych powierzchni desek z tarcicy, znamienny tym, ze za pomoca li- niowego brzeszczota (5) drewniany element (1) przecina sie w srodku wzdluz pierwszej linii (1 ) na dwie polowy, po czym otrzymane dwie polówki elementu (1) ponownie prze- cina sie w srodku wzdluz drugiej linii (II) na cztery kawalki i ponownie te czwarte czesci elementu (1) przecina sie w srodku wzdluz trzeciej linii (III) na ósme czesci i kontynu- uje to postepowanie do chwili uzyskania plyt drewnianych (4) o pozadanej grubosci. Fig. 1 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania klejonych płyt drewnianych i płyta drewniana klejona składająca się ze sklejonych listw z tarcicy.

Znane są różne sposoby wytwarzania klejonych płyt drewnianych. Jeden z takich sposobów ujawniono w fińskim zgłoszeniu patentowym FI-794083. Według tego wynalazku klejona płyta drewniana jest wytwarzana z tarcicy, z której co najmniej część jest odcinana wzdłuż długości tarcicy, a wytworzone kawałki tarcicy łączy się ze sobą za pomocą kleju w płytę drewnimią. Podczas układania kawałków tarcicy rozmieszcza się je tak, żeby w gotowej płycie żywotne części tarcicy powodowały możliwie małe zniekształcenia i pęknięcia płyty.

W procesie produkcji klejonych płyt drewnianych szerokość kawałków tarcicy, najkorzystniej, powinna być nieco większa niż grubość wytworzonej płyty drewnianej. Jedną ze słabych stron tego sposobu jest możliwość uzyskania schodkowej powierzchni klejonej płyty ze względu na zmienną grubość poszczególnych klejonych kawałków tarcicy. Wielkość tych schodków może dojść nawet do rzędu 3 mm. Na wypadek takiej sytuacji trzeba odpowiednio planować klejoną płytę dla zapewnienia równej powierzchni. Ze zgłoszenia 794083 dotyczącego takiego sposobu wytwarzania wynika trudność w wytwarzaniu cienkich klejonych litych płyt drewnianych. W praktyce, grubość wytwarzanych tym sposobem klejonych płyt drewnianych wynosi co najmniej około 6 mm. We wszystkich znanych sposobach ogranicza się minimalną grubość klejonej płyty drewnianej do 6 milimetrów, ale w sposobach tych potrzeba

181 739 dużych ilości drewna w porównaniu z ilością wytworzonych klejonych płyt drewnianych. Na przykład, do wyprodukowania około jednego metra sześciennego gotowej klejonej grubej płyty drewnianej potrzeba trzech metrów sześciennych tarcicy.

Sposób wytwarzania klejonych płyt drewnianych, w którym skleja się ze sobą deski z tarcicy tworząc klejony drewniany element, z którego następnie odcina się klejone płyty drewniane w kierunku długości klejonego drewnianego elementu i prostopadle do sklejonych powierzchni desek z tarcicy, według wynalazku charakteryzuje się tym, że za pomocą liniowego brzeszczota drewniany element przecina się w środku wzdłuż pierwszej linii na dwie połowy, po czym otrzymane dwie połówki elementu ponownie przecina się w środku wzdłuż drugiej linii na cztery kawałki i ponownie te czwarte części elementu przecina się w środku wzdłuż trzeciej linii na ósme części i kontynuuje to postępowanie do chwili uzyskania płyt drewnianych o pożądanej grubości.

Korzystnie drewniany element przecina się za pomocą liniowego brzeszczota poruszającego się ruchem posuwisto-zwrotnym.

Korzystnie drewniany element przecina się za pomocą liniowego brzeszczota poruszającego się ruchem ciągłym w jednym kierunku.

Korzystnie cięty element ustawia się symetrycznie względem brzeszczota za pomocą rolek umieszczonych z obu stron elementu.

Płyta drewniana klejona zawierająca ułożone obok siebie i sklejone ze sobą listwy z tarcicy, według wynalazku charakteryzuje się tym, że drewniane listwy mają szerokość zasadniczo większą niż grubość, wszystkie listwy mają jednakową długość, zaś grubość płyty drewnianej wynosi od 2 do 6 mm.

Korzystnie co najmniej jedna powierzchnia klejonej płyty drewnianej jest strugana lub szlifowana.

Korzystnie kierunki włókien w znajdujących się obok siebie drewnianych listwach są patrząc ku końcowi listew, skierowane poprzecznie względem siebie.

Wynalazek pozwala na uzyskanie nowej, cienkiej, klejonej, litej płyty o wymiarach 600 mm x 2400 mm i grubości 2 mm - 6 mm. W procesie produkcji takich płyt nie wytwarza się znaczniejszych ilości odpadów drewna, a także możliwe jest uzyskiwanie powierzchni prostych i krzywoliniowych, co nie było możliwe w znanych klejonych płytach drewnianych. Sposób cięcia według wynalazku można z powodzeniem wykorzystać do cięcia cienkich płyt drewnianych i nadawania im jednakowej grubości w całym obszarze roboczym.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia klejony element z tarcicy, z którego mają być wycięte płyty drewniane sposobem według wynalazku, fig. 2 przedstawia sposób cięcia elementu z tarcicy, a fig. 3- klejoną płytę drewnianą.

Przedstawiony na fig. 1 klejony element 1 z tarcicy wytworzono z kilku desek lub bali z tarcicy o równej szerokości, podobnie jak w sposobie znanym dotychczas. Deski 2 układa się w stos, jedna na drugiej, sklejając ze sobą znajdujące się obok siebie ich boki 3. W celu zwiększenia wytrzymałości mechanicznej i prostoliniowości gotowych wyrobów, podczas produkcji klejonych płyt drewnianych 4 korzystne jest wzięcie pod uwagę kierunku biegu włókien 9 drewna (fig. 3) w trakcie układania desek lub bali. Patrząc od końca tarcicy, kierunki włókien 9 powinny zakręcać pomiędzy sąsiednimi deskami 2, najlepiej o 90 stopni.

Deski 2 mają kształt prostokątny w przekroju poprzecznym i mają płaskie te boki 3, które powinny być sklejone. Podczas procesu klejenia, klejony element 1 z tarcicy jest prostopadle dociskany do boków 3 siłami F1, F2. Po wyschnięciu kleju, z elementu 1 z tarcicy wycina się sklejone płyty drewniane 4. Według wynalazku, cięcie wykonuje się wzdłuż linii I, II,

III.... i tak dalej, w taki sposób, żeby zawsze rozcinać półwyrób od jego środka. Na początku tnie się wzdłuż linii I, otrzymując w rezultacie dwa kawałki, które rozcina się wzdłuż linii II, otrzymując w rezultacie cztery kawałki, które rozcina się wzdłuż linii III. Proces ten prowadzi się do chwili otrzymania wszystkich kawałków o pożądanej grubości płyty drewnianej 4. W takim sposobie cięcia kieruje się brzeszczotem 5 piły, który pozostaje w środku półwyrobu i porusza się dokładnie wzdłuż linii cięcia.

181 739

Na brzeszczot 5 piły nie działają w żaden sposób żadne siły poprzeczne, które odginałyby go od elementu. Brzeszczot 5 porusza się wzdłuż linii prostej nawet w przypadku cienkiego elementu. W razie cięcia bliżej jednego końca elementu 1, na przykład w odległości 3 mm, za brzeszczotem 5 wyginałaby się cienka luźna płyta, a sam element pozostawałby sztywny. W takim przypadku na brzeszczot 5 mogłyby działać niesymetryczne siły.

Na fig. 2 pokazano odpowiednią piłę do tego sposobu, której brzeszczot 5 jest brzeszczotem liniowym. Brzeszczot 5 porusza się tam i z powrotem, albo jest to brzeszczot taśmowy, który pracuje ruchem ciągłym w jednym kierunku. Rzaz 6 piły, jaki pozostaje za brzeszczotem 5, znajduje się, ze względu na symetrię, również w środku linii cięcia. Również z obu stron brzeszczota 5 są takie same siły tarcia. Element 1 trzeba dociskać do brzeszczota 5 za pomocą, na przykład, ruchomych regulatorów 7. Najlepszymi regulatorami są szyny ślizgowe lub obrotowe rolki.

Powierzchnię elementu 1 pozostałą po pile można przeszlifować przed odcięciem następnej sklejonej płyty drewnianej 4, eliminując w ten sposób konieczność szlifowania następnej odciętej płyty drewnianej 4, jeżeli tylko jedna powierzchnia płyty drewnianej 4 musi być szlifowana.

Na fig. 3 przedstawiono gotową sklejoną płytę drewnianą 4, której grubość d wynosi 2 mm - 6 mm. W rezultacie cięcia można uzyskać płyty drewniane 4 o szerokości do 600 mm, a nawet do jednego metra i długości co najmniej 2 - 2,4 metra. Płyty takie składają się z ciętych kawałków tarcicy zwróconych ku sobie bokami i mających długość taką samą jak długość płyty drewnianej 4, i których szerokość jest większa od grubości.

W większości zastosowań płyt drewnianych nakleja się je za pomocą kleju na odpowiednie powierzchnie, również na powierzchnie krzywoliniowe, których zewnętrzna powierzchnia ma być z drewna.

181 739

181 739

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz. Cena 2,00 zł.

Claims (7)

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób wytwarzania klejonych płyt drewnianych, w którym skleja się ze sobą deski z tarcicy tworząc klejony drewniany element, z którego następnie odcina się klejone płyty drewniane w kierunku długości klejonego drewnianego elementu i prostopadle do sklejonych powierzchni desek z tarcicy, znamienny tym, że za pomocą liniowego brzeszczota (5) drewniany element (1) przecina się w środku wzdłuż pierwszej linii (I) na dwie połowy, po czym otrzymane dwie połówki elementu (1) ponownie przecina się w środku wzdłuż drugiej linii (II) na cztery kawałki i ponownie te czwarte części elementu (1) przecina się w środku wzdłuż trzeciej linii (III) na ósme części i kontynuuje to postępowanie do chwili uzyskania płyt drewnianych (4) o pożądanej grubości.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że drewniany element (1) przecina się za pomocą liniowego brzeszczota (5) poruszającego się ruchem posuwisto-zwrotnym.

3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że drewniany element (1) przecina się za pomocą liniowego brzeszczota (5) poruszającego się ruchem ciągłym w jednym kierunku.

4. Sposób według zastrz. 1, albo 2, albo 3, znamienny tym, że cięty element (1) ustawia się symetrycznie względem brzeszczota (5) za pomocą rolek (7) umieszczonych z obu stron elementu (1).

5. Płyta drewniana klejona zawierająca ułożone obok siebie i sklejone ze sobą listwy z tarcicy, znamienna tym, że drewniane listwy (8) mają szerokość zasadniczo większą niż grubość, wszystkie listwy (8) mają jednakową długość, zaś grubość (d) płyty drewnianej (4) wynosi od 2 do 6 mm.

6. Płyta według zastrz. 5, znamienna tym, że co najmniej jedna powierzchnia klejonej płyty drewnianej (4) jest strugana lub szlifowana.

7. Płyta według zastrz. 5, znamienna tym, że kierunki włókien (9) w znajdujących się obok siebie drewnianych listwach (8) są, patrząc ku końcowi listew (8), skierowane poprzecznie względem siebie.