PL239187B1 - Sposób wytwarzania płyty klejonej z drewna oraz deska profilowana - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania płyty klejonej z drewna oraz deska profilowana do wytwarzania płyty klejonej z drewna.

Znane rozwiązania w zakresie wytwarzanych płyt klejonych z drewna nie uwzględniają zastosowania trapezowej techniki prymowania i przetarcia kłód, co pozwala na lepsze wykorzystanie surowca drzewnego w produkcji półfabrykatów tartacznych.

Graficzny obraz przykładowego przetarcia krzyżowego kłód iglastych przedstawiono na fig. 1. Produkty przetarcia to tarcica ostrokrawężna charakteryzująca się wzajemnym położeniem płaszczyzny pionowej względem poziomej sztuki tarcicy w przybliżeniu pod kątem prostym, jak przedstawiono na fig. 1a. W przypadku przetarcia kłód m.in. na trakach ramowych, taśmowych lub tarczowych bez pryzmowania krzyżowego powstaje z części przy obwodowej tarcica nieobrzynana. Cechą charakterystyczną tarcicy przyobwodowej jest to, że jej krawędź wzdłużna stanowi wycinek łuku pobocznicy o zmiennym promieniu Rx na długości krawędzi tarcicy jak przedstawiono na fig. 1b.

Celem wynalazku jest sposób wykorzystania niepełnowartościowego surowca drzewnego oraz rozwinięcie techniki dalszego przetwarzania tarcicy pozyskiwanej z przyobwodowych części kłód na deski profilowane, z których wytwarzane są płyty klejone, oraz sposób wytwarzania profilowanej deski z tarcicy pozyskiwanej z przyobwodowej części pnia a także deska profilowana do wytwarzania płyty klejonej z drewna.

Sposób wytwarzania płyty klejonej z drewna, według wynalazku, charakteryzuje się tym, że każda deska po przetarciu ma kształt, w przekroju poprzecznym, zbliżony do trapezu z równoległymi płaszczyznami górną i dolną oraz boczne krawędzie stanowiące wycinek łuku o zmiennym promieniu Rx na długości deski, jest skrawana tak aby uzyskać ukośne płaszczyzny pochylone pod kątem ostrym α, α’ po czym na części każdej z ukośnych płaszczyzn bocznych jest frezowana druga płaszczyzna równolegle usytuowana do płaszczyzny lub kolejne płaszczyzny, pod kątem α, α’ do płaszczyzny podstawy, wykonana płaszczyzna uskoku między płaszczyznami ukośnymi lub kilka płaszczyzn uskoku, usytuowane są pod kątem γ, γ’. Po czym deski (1) z naniesionym klejem na ukośne płaszczyzny lub kolejne naprzemiennie są nakładane na siebie ukośnymi płaszczyznami i dociskane do siebie z siłą F, F’ tworząc płytę klejoną z drewna.

Sposób charakteryzuje się tym, że kierunek przyłożonej siły F, F’, wymaganej do połączenia elementów w procesie klejenia, jest równoległy do obu poziomych płaszczyzn i prostopadły do wzdłużnych krawędzi deski wytworzonych w wyniku profilowania powierzchni bocznych.

Krawędzie płaszczyzny uskoku z płaszczyzną wyprofilowane są wzdłuż deski promieniem Ri.

Deska profilowana, według wynalazku, charakteryzuje się tym, że płaszczyzna podstawy i płaszczyzna górna są względem siebie równolegle, natomiast z każdego boku ma usytuowane ukośnie pod kątem α, α’ dwie płaszczyzny lub więcej, połączone płaszczyzną uskoku lub płaszczyznami uskoku, które w stosunku do płaszczyzny podstawy deski usytuowane są pod kątem γ, γ’.

Kąt α, α’, γ, γ’ < 90° a kąt β, β’ > 90°.

Płaszczyzna uskoku usytuowana jest w połowie długości płaszczyzny ukośnej.

Wynalazek preferuje zastąpienie powszechnie stosowanego w tartacznictwie przetarcia np. krzyżowego prostokątnego przetarciem krzyżowym z układem trapezowym w strefie przyobwodowej kłód. Zaletą rozwiązania jest wzrost uzysku materiałowego i zwiększenie powierzchni stykowej sklejanych półfabrykatów o około 40% i tym samym wytrzymałości mechanicznej skleiny.

Wdrożenie rozwiązania w technice tartacznej dające nowe możliwości wykorzystania surowca drzewnego oraz rozwinięcie techniki dalszego przetwarzania tarcicy pozyskiwanej z przyobwodowych części kłód.

Opracowany sposób, według wynalazku, prowadzi do poprawy uzysku materiałowego z tarcicy nieobrzynanej bazuje na ukształtowaniu bocznej wzdłużnej krawędzi tarcicy w obszarze obliny w kształt umożliwiający połączenie półfabrykatów na szerokości poprzez ich wzajemne sklejanie na ukośnych powierzchniach bocznych. Opracowany kształt połączenia umożliwia jego optymalne dopasowanie do kształtu fragmentu pobocznicy kłody występującej na wąskiej powierzchni bocznej tarcicy umożliwiając jednocześnie maksymalne wykorzystanie surowca.

Rozwiązanie znajduje zastosowane przede wszystkim w procesach produkcji płyt klejonych z drewna litego oraz przetwarzaniu materiałów tartacznych nieobrzynanych w elementy ostrokrawężne z zastosowaniem procesu klejenia i rozpiłowywania.

Połączenie ukształtowane w obszarze obliny na przekroju poprzecznym nadaje tarcicy kształt zbliżony do trapezu. W wyniku obróbki mechanicznej krawędzi tarcicy frezowany jest zamek trapezowy

PL 239 187 B1 według opracowanego projektu. Układanie półfabrykatów do sklejania w płytę orientując do bazy (dolna powierzchnia) naprzemiennie szerszą (4) i węższą (2) płaszczyzną, co powoduje wzajemne przyleganie powierzchni ryglujących z wywieraniem siły dociskowej F, F’, gdzie stabilizujące poziome położenie i wzajemne przyleganie na wąskich bokach realizowane jest poprzez określoną konstrukcję zamka. Naprzemienne ułożenie przygotowanych w ten sposób elementów umożliwia ich połączenie na szerokości trwałą spoiną klejową. W zależności od wymagań technicznych względem zamka oraz wymaganej siły, jaka musi być wywarta na boczne płaszczyzny desek podczas klejenia, ilość ukształtowanych powierzchni oporowych może być większa niż jedna.

Przedmiot wynalazku przedstawiono w przykładzie wykonania na załączonym rysunku, na którym fig. 1 - przedstawia graficzny obraz przykładowego przetarcia krzyżowego kłód: a) - typowe pryzmowanie krzyżowe, b) - trapezowa technika pryzmowania, fig. 2 - przedstawia w widoku od czoła tarcicę z przyobwodowej części pnia o kształcie zbliżonym do trapezu, z ukośnymi płaszczyznami w kształc ie łuku o promieniu Rx, fig. 3 - przedstawia w widoku od czoła tarcicę z przyobwodowej części pnia o kształcie trapezu, fig. 4 - przedstawia deskę w widoku od czoła z wyprofilowanymi krawędziami uskoku na płaszczyznach ukośnych, fig. 5 - deskę w widoku od czoła, fig. 6 - przedstawia trzy deski sklejone wzdłużnie.

Profilowana deska 1, pozyskana z tarcicy z przyobwodowej części pnia, po przetarciu z pryzmowaniem trapezowym i wykonaniem obu bocznych ukośnych płaszczyzn 3 i 31 ma dwie równolegle usytuowane płaszczyzny poziome, górną 4 i dolną 2. Po wystruganiu płaszczyzn 3, 31, wyfrezowane zostały dwie płaszczyzny 5 i 51, które są równoległe odpowiednio do płaszczyzny 3 i 31 i usytuowane pod kątem α = 39° do poziomej dolnej płaszczyzny 2. Powstały uskok 6 i 61 między płaszczyznami ukośnymi 3 i 5 oraz 31 i 51 usytuowany jest w połowie płaszczyzny ukośnej profilowanej deski 1. Natomiast płaszczyzna uskoku 6 z poziomą dolną płaszczyzną 2 tworzy kąt γ = 57° a płaszczyzna ukośna 3 i 31 z górną płaszczyzną 4 tworzy kąt β = 141°.

Po sklejeniu wzdłużnie usytuowanych trzech desek 1 powstaje płyta o trzykrotnej szerokości desek. W czasie 15 min klejenia, deski 1 są ściskane siłą o wartości F = 1N/mm² której kierunek jest równolegle usytuowany do płaszczyzn 2 i 4.

Claims (5)

1. Sposób wytwarzania płyty klejonej z drewna, znamienny tym, że każda deska (1) po przetarciu ma kształt, w przekroju poprzecznym, zbliżony do trapezu z dwiema równoległymi płaszczyznami (2) i (4) oraz boczne krawędzie stanowiące wycinek łuku o zmiennym promieniu Rx, na długości deski, jest skrawana tak aby uzyskać ukośne płaszczyzny (3), (31) pochylone pod kątem ostrym α, α’, po czym na części każdej z ukośnych płaszczyzn bocznych (3), (31) jest frezowana druga płaszczyzna (5), (51) równolegle usytuowana do płaszczyzny (3), (31) lub kolejne płaszczyzny, pod kątem α, α’ do płaszczyzny podstawy (2), natomiast wykonana płaszczyzna uskoku (6), (61) między płaszczyznami ukośnymi (3), (31) i (5), (51) lub kilka płaszczyzn uskoku, usytuowane są pod kątem γ, γ’, po czym deski (1) z naniesionym klejem na ukośne płaszczyzny (3), (31), (5), (51) lub kolejne naprzemiennie są nakładane na siebie ukośnymi płaszczyznami (3), (31), (5), (51) i dociskane do siebie z siłą F, F’ tworząc płytę klejoną z drewna.

2. Sposób według zastrzeżenia 1, znamienny tym, że kierunek przyłożonej siły F, F’, wymaganej do połączenia elementów w procesie klejenia, jest równoległy do obu poziomych płaszczyzn (2) i (4) i prostopadły do wzdłużnych krawędzi deski wytworzonych w wyniku profilowania powierzchni bocznych (3), (31), (5), (51).

3. Sposób według zastrzeżenia 1, znamienny tym, że krawędzie płaszczyzny uskoku (6), (61) z płaszczyzną (3), (31) i (5), (51) wyprofilowane są wzdłuż deski (1) promieniem R1.

4. Deska profilowana, znamienna tym, że płaszczyzna podstawy (2) i płaszczyzna górna (4) są względem siebie równolegle, natomiast z każdego boku ma usytuowane ukośnie pod kątem α, α’ dwie płaszczyzny (3), (31) i (5), (51) lub więcej połączone płaszczyzną uskoku (6), (61) lub płaszczyznami uskoku, które w stosunku do płaszczyzny podstawy deski (2) usytuowane są pod kątem γ, γ1.

5. Deska według zastrzeż. 4, znamienna tym, że kąt α, α’, γ, γ’ < 90°, kąt β, β’ > 90°.