PL180396B1 - Szyba pojazdu samochodowego PL PL - Google Patents

Abstract

1. Szyba pojazdu samochodowego, w szczególnosci do okna tylnego lub okna bocznego, zawierajaca co najmniej jedna tafle szkla pokrytego co najmniej czescio- wo na swojej powierzchni skierowanej w strone kabiny zmniejszajaca przepuszczal- nosc swietlna i termiczna warstwa pokry- wajaca, znamienna tym, ze warstwa po- krywajaca ma postac siatki (6) i zawiera mieszanke typu emalii, nieprzezroczystej lub zasadniczo nieprzezroczystej, o malym wspólczynniku emisyjnosci i/lub przewod- nosci elektrycznej, przy czym siatka ta roz- ciaga sie na zasadniczo calej powierzchni tafli szkla (15) odpowiadajacej polu widze- nia (13), przy czym wskaznik pokrycia przez mieszanke typu emalii jest zawarty pomiedzy 20% i 90%, a korzystnie miedzy 25% i 80% powierzchni, na której umiesz- czona jest siatka. Fig. 2 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest szyba pojazdu samochodowego, która może być stosowana do okna tylnego lub okna bocznego, zapewniająca zwiększony komfort oraz większe bezpieczeństwo pasażerom pojazdu.

180 396

Powierzchnia oszklona pojazdów samochodowych ma tendencję do powiększania się w coraz większym stopniu w nowych modelach tych pojazdów. Ten wzrost powierzchni stwarza szereg problemów.

Jednym z takich problemów jest wzrastające nagrzewanie kabiny pojazdu w wyniku efektu cieplarnianego, w przypadkach silnego nasłonecznienia.

Innym problemem jest usuwanie z tych powierzchni skroplin pary wodnej i/lub szronu.

Dla zmniejszenia efektu cieplarnianego proponowano już, na przykład używanie jako szyb samochodu, szkła zawierającego przynajmniej jedną taflę szkła barwionego mającego właściwości przeciwsłoneczne.

Poprzez właściwości przeciwsłoneczne rozumie się tutaj stosunek między współczynnikiem przepuszczalności świetlnej TLa i współczynnikiem przepuszczalności energetycznej TE, który to stosunek TLa /TE powinien być większy od 1. Proponowane szkło barwione może być szkłem, którego dane zostały opisane, na przykład, w opisie patentowym EP-A-0 353 140.

To szkło zawiera tlenki żelaza w proporcjach od 0,55% do 0,95% wagowych Fe2O3 ogółem od 0,11% do 0, 22% wagowych FeO, prowadzących do zależności FeO/Fe2O3, ogółem wynoszącej od 0,19 do 0,35.

Charakteryzuje się ono współczynnikiem przepuszczalności świetlnej TLa większym niż 70% i stosunkiem tLa/TE wyższym niż 1,3.

Inny skład szkła barwionego, mającego właściwości przeciwsłoneczne, zawiera wagowo od 0,75% do 1,4% żelaza całkowitego trójwartościowego w postaci Fe2O3, od 0,25% do 0,32% żelaza dwuwartościowego w postaci FeO. To szkło, o grubości tafli zawartej pomiędzy 3 mm i 3,3 mm, wykazuje współczynnik przepuszczalności świetlnej TLa co najmniej równy 70% i współczynnik przepuszczalności energetycznej całkowitej TE poniżej około 46%.

Szkło barwione może być także szkłem o słabszej przepuszczalności świetlnej TLa, którego dane są ujawnione na przykład w opisie patentowym EP-A-0 535 046. To szkło zawiera jako środki barwiące od 0,45% do 2,5% Fe2O3 wyrażone w żelazie całkowitym trójwartościowym, od 0,001% do 0,02% CaO od 0% do 0,0025% Se i od 0% do 0,1% &2O3. To szkło przy grubości tafli 3,85 mm charakteryzuje się współczynnikiem przepuszczalności świetlnej TLa zawierającym się między 20% i 60% i współczynnikiem przepuszczalności energetycznej zawierającym się pomiędzy 10% i 48%, oraz stosunkiem TLa/TE powyżej 1.

Opisane powyżej rozwiązania są w zasadzie satysfakcjonujące w zakresie zmniejszenia współczynnika przepuszczalności energetycznej, jednak wymagają stosowania bardziej kosztownych receptur przy produkcji szkła lub mogą być trudniejsze do wdrożenia (trudniejsze topnienie), w stosunku do stosowanego szkła krzemowo-sodowo-wapniowego.

Dla rozwiązania problemu usuwania skroplin pary i/lub szronu z oszklonych powierzchni samochodu proponowano już wyposażyć szybę w siatkę grzejną. Siatka grzejna ujawniona, na przykład, w opisie patentowym FR-A-1 464 585, jest utworzona z wąskich pasm oporowych na bazie mieszanki przewodzącej prąd elektryczny, ułożonych równolegle jedne w stosunku do drugich, o rozstawieniu rzędu od 2 do około 3 cm i rozciągających się pomiędzy dwoma pasmami zbiorczymi. Pasma oporowe i pasma zbiorcze są ułożone przeważnie bezpośrednio na podłożu szklanym metodą sitodruku i wypalane w czasie obróbki cieplnej poprzedzającej gięcie i hartowanie szyby. Mieszanka przewodząca prąd elektryczny jest zrobiona z papkowatej zawiesiny w lepiszczu, z mieszaniny metalicznego srebra i fryty szklanej. Pasma oporowe tworzące siatkę w polu widzenia szyby są stosunkowo cienkie, ich szerokość przeważnie zawarta jest między 0,2 mm i 0,8 mm, aby nie szkodzić widzialności poprzez szybę.

Znana jest także z opisu patentowego FR-A-2 497 731 szyba ogrzewana, w której siatka grzejna wykonana jest w formie siatki wielooczkowej o otworach oczek przewodzących, mających maksymalny wymiar 10 mm, a korzystnie od 2 mm do 6 mm i indywidualnych liniach, tworzących oczka, mających szerokość mniejszą lub równą 0,5 mm, a korzystnie poniżej 0,3 mm, aby nie utrudniać widzialności. Oczka przewodzące są położone

180 396 w taki sposób, aby pokryć mniej niż 20% powierzchni tafli, na której rozciąga się siatka wielooczkowa. Jako materiał przewodzący jest wybrany korzystnie materiał z grupy aluminium, niklu i miedzi.

Tego rodzaju rozwiązania pozwalają usuwać zadowalająco skropliny i szron, to jednak opisana wyżej siatka grzejna nie stanowi rozwiązania zmniejszającego efektu cieplarnianego w pojeździe samochodowym.

Znane jest również rozwiązanie ujawnione w opisie patentowym DE 3708577 dotyczące szyby pokrytej warstwą o dobrej przewodności elektrycznej, o rezystywności mniejszej niż 2 Ω m i współczynniku przepuszczalności mniejszym niż 20%, przy czym warstwa pokrywająca jest przerywana ułożonymi w regularnych odległościach niepokrytymi obszarami dającymi w efekcie przepuszczalność wielkości co najmniej 40%. Według tego rozwiązania warstwa pokrywająca jest nakładana metodą napylania jonowego lub nanoszenia metalu na wyznaczonej powierzchni i następującego po nim selektywnego wytrawiania laserowego określonych obszarów tej powierzchni, przy czym korzystnie warstwa pokrywająca w postaci wzoru jest nakładana w środkowej części szyby, zaś wzór ten obejmuje około 30% do 40% powierzchni szyby.

Inne rozwiązanie szyby pojazdu samochodowego ujawniono w opisie patentowym EP 396449, w którym przedstawiono szybę zwłaszcza do pojazdów samochodowych wyposażoną w co najmniej jedną strefę filtrującą, osłabiającą oddziaływanie świetlne i termiczne promieniowania słonecznego na wnętrze kabiny. Strefa filtrująca według tego rozwiązania jest w postaci przezroczystego pokrycia wykonanego jako nadająca się do wypalania kompozycja zawierająca co najmniej jeden metal szlachetny w postaci zawiesiny koloidalnej. W tym rozwiązaniu stosuje się warstwę pokrywającą z materiału o wystarczającej przezroczystości do pokrywania szyb, przy czym istnieje konieczność pokrycia jedynie ograniczonego obszaru szyby w celu zapewnienia odpowiedniej przejrzystości.

Celem wynalazku jest zapewnienie konstrukcji nowej szyby do pojazdu samochodowego, mającej zastosowanie do okna tylnego lub okna bocznego pojazdu samochodowego, która rozwiązałaby wymienione wcześniej problemy, zapewniając jednocześnie zwiększony komfort i podwyższone bezpieczeństwo dla pasażerów pojazdu.

Szyba pojazdu samochodowego, w szczególności do okna tylnego lub okna bocznego zawierająca co najmniej jedną taflę szkła pokrytego co najmniej częściowo na swojej powierzchni skierowanej w stronę kabiny zmniejszającą przepuszczalność świetlną i termiczną warstwą pokrywającą, według wynalazku charakteryzuje się tym, że warstwa pokrywająca ma postać siatki i zawiera mieszankę typu emalii, nieprzezroczystej lub zasadniczo nieprzezroczystej, o małym współczynniku emisyjności i/lub przewodności elektrycznej, przy czym siatka ta rozciąga się na zasadniczo całej powierzchni tafli szkła odpowiadającej polu widzenia, przy czym wskaźnik pokrycia przez mieszankę typu emalii jest zawarty pomiędzy 20% i 90%, a korzystnie miedzy 25% i 80% powierzchni, na której umieszczona jest siatka.

Korzystnie, mieszanka typu emalii zawiera co najmniej jeden składnik o słabej emisyjności wybrany spośród co najmniej tlenków metali i/lub metali i/lub mieszaniny tlenków metali i metali, o współczynniku emisyjności mniejszym niż współczynnik emisyjności szkła.

Korzystnie, współczynnik emisyjności mieszanki jest mniejszy od 0,6.

Korzystnie, mieszanka zawiera co najmniej jeden metal o dobrej przewodności elektrycznej .

Korzystnie, mieszanka zawiera srebro.

Korzystnie, mieszanka zawiera zasadniczo co najmniej pastę srebrną lub co najmniej mieszaninę pasty srebrnej i pasty innego metalu o niższej przewodności elektrycznej.

Korzystnie, mieszanka zawiera ponadto frytę szklaną.

Korzystnie, mieszanka zawiera ponadto co najmniej jeden pigment.

Korzystnie, siatka jest w postaci powtarzającego się motywu.

Korzystnie, siatka jest siatką grzejną przyłączoną do dwóch pasm zbiorczych.

180 396

Korzystnie, szerokość obszarów pokrytych przez mieszankę jest średnio wyższa od 0,5 mm.

Korzystnie, siatka zawiera modulacje wyznaczające strefy ogrzewania uprzywilejowanego.

Korzystnie, stosunek współczynnika przepuszczalności świetlnej TLa do współczynnika przepuszczalności energetycznej TE (TLa/TE) jest większy od 1.

Korzystnie, tafla szkła jest szkłem barwionym mającym właściwości przeciwsłoneczne.

Korzystnie, tafla szkła jest połączona co najmniej z jedną taflą i/lub warstwą szkła albo tworzywa sztucznego.

Szyba według wynalazku wykazuje szereg zalet, w szczególności zapewniono warstwę pokrywającą, której emisyjność jest niższa od emisyjności czystej tafli szkła.

Według wynalazku uzyskano mieszankę w rodzaju pasty nadającej się do nałożenia, zwłaszcza metodą sitodruku, na taflę szkła i nadającą się do wypalania, zwłaszcza w trakcie obróbki cieplnej poprzedzającej gięcie i hartowanie tafli szkła. Ta mieszanka może zawierać tlenki metaliczne i/lub metale oraz w danym przypadku frytę szklana.

Kolejna zaleta rozwiązania według wynalazku polega na tym, że siatka w postaci powtarzalnego motywu rozciąga się zasadniczo na całej powierzchni tafli szkła, odpowiadającej polu widzenia. To oznacza, że siatka może rozciągać się na co najmniej 90% powierzchni tafli szkła odpowiadającej polu widzenia, czyli powierzchni tafli szkła, na przykład, nie osłoniętej już pasmem obrzeżnym. Korzystnie, siatka rozciąga się na całej powierzchni odpowiadającej polu widzenia.

Dzięki zastosowaniu substancji zasadniczo nieprzezroczystej, otrzymuje się warstwę mieszanki emalii, dla której współczynnik przepuszczalności świetlnej TLAjest mniejszy od około 5% dla położonej grubości warstwy. Ta grubość może się zmieniać, na przykład od 1 do 20 pm w stanie wypalonym, korzystnie miedzy 3 i 10 pm.

Pokrycie tworzące siatkę typu emaliowanej, bazuje na mieszance zawierającej co najmniej jeden składnik zapewniający warstwę o słabej emisyjności. Taki składnik może być wybrany wśród tlenków metali, takich jak tlenki żelaza, chromu, kobaltu tytanu, aluminium, cyny, miedzi, rutenu i indu łub wśród metali takich jak srebro, złoto, platyna, aluminium, a także mieszanin tych metali i/lub tlenków o współczynniku emisyjności składnika (lub składników) niższej od współczynnika emisyjności szkła, to znaczy niższej od 0,837, a korzystnie niższej od 0,6, uwzględniając, że współczynnik emisyjności 1 odpowiada emisyjności ciała doskonale czarnego.

Ponadto mieszanka według wynalazku ma jednocześnie własności przewodnika prądu elektrycznego i własności słabej emisyjności.

Dzięki temu, że włącza się metal taki jak srebro do mieszanki przeznaczonej do formowania siatki, można przekształcić te siatkę, w siatkę grzejną, pokrywająca zasadniczo całą powierzchnią odpowiadającą polu widzenia.

Kolejna zaleta wynalazku polega na tym, że siatka przewodząca może stanowić co najmniej jeden (lub kilka) bardzo zmienny motyw i być uformowana, na przykład, ze zbioru linii lub pasm krzyżujących się i tworzących rodzaj kraty lub kratownicy, albo może być także motywem z otworami, jednakże w przypadku każdej z figur, powierzchnia pokryta materiałem stanowiącym siatkę obejmuje między 20% i 90% powierzchni tafli szkła pokrytej siatką, a korzystnie między 25% i 80%. Jeżeli dotyczy to motywu z otworami, mogą one być okrągłe, kwadratowe, prostokątne, w kształcie rombu, lub o innym kształcie geometrycznym, takim jak kształt podłużny lub typu eliptycznego.

Liczba otworów i ich wymiary mogą być określone według wymaganego wskaźnika pokrycia dla danej siatki. Korzystnie, szerokość średnia obszarów pokrytych przez mieszankę tworzącą motyw, na przykład tutaj obszarów pokrytych między sąsiednimi otworami jest większa od 0,5 mm, zwłaszcza dla zapewnienia niezawodności siatki grzejnej.

Uwzględniając znaczenie pokrycia powierzchni szkła przez mieszankę formującą siatkę przewodzącą, mieszanka ta może być tworzona z metali o bardzo zmiennej oporności właściwej, zależnie od koncentracji w mieszance tego metalu lub tych metali, a także od grubości przewodnika nałożonego na powierzchnię szkła przy założeniu, że ogólny opór

180 396 wymagany dla obwodu grzejnego jest, na przykład, zawarty miedzy 0,5 i 1 ohm dla ogrzewanego okna tylnego, pojazdu samochodowego.

Można więc dostosować mieszankę tworzącą siatkę przewodzącą do powierzchni pokrytej przez tę mieszankę, co zapewnia uniwersalność rozwiązania. To dostosowanie może być dokonane przez wybór składnika lub składników przewodzących i jego (lub ich) koncentrację w mieszance. Jeżeli zamierza się zwiększyć oporność elektryczną mieszanki, to można, na przykład, wprowadzić do tej mieszanki metale i/lub tlenki metali o niskiej przewodności elektrycznej w postaci pasty lub proszku i/lub dodać fryty szklanej w odpowiednich proporcjach.

Kolejna zaleta wynalazku polega na tym, że wybiera się mieszankę zawierającą pastę srebra metalicznego w proporcjach zapewniających wymaganą oporność elektryczną i w taki sposób, żeby otrzymać charakter słabo emitujący dla szyby zaopatrzonej w taką siatkę. Pasty srebra posiadają oporności właściwe, które mogą oczywiście zmieniać się w zależności od koncentracji srebra. Pasty srebra mogą być używane jako jedyne, jeżeli ich oporność właściwa jest odpowiednia lub, gdy charakteryzują się zbyt niską opornością, można stosować mieszaninę pasty srebrnej z pastą co najmniej jednego metalu o wyższej oporności, takiego jak cynk, nikiel, miedź, itp. i/lub z zastosowaniem innych środków jak wymienione poprzednio, na przykład, dodawanie tlenku metalu (tlenków metali) i/lub fryty szklanej i/lub pigmentów, w większej lub mniejszej ilości.

Dla polepszenia przeciwsłonecznych właściwości szyby i przez to komfortu wewnątrz pojazdu, podłoże szklane jest korzystnie utworzone ze szkła barwionego, dla którego stosunek TLa/TE jest wyższy od 1, taki jak cytowane wyżej.

Szyba według wynalazku może być używana z korzyścią jako okno tylne ogrzewane i/lub jako okno boczne, w szczególności tylne okno boczne pojazdu samochodowego. Oprócz komfortu wynikającego z osłabienia czynnika słonecznego i dobrego stosunku tLa/TE szyba daje efekt przysłonienia lub prywatności.

Czynnik słoneczny w stosowanym tu znaczeniu jest sumą czynnika TE i energii absorbowanej przez szybę i przekazywanej do wnętrza pojazdu.

Szyba według wynalazku może stanowić strukturę monolityczną, ukształtowaną z jednej tafli szkła pokrytej nadrukowaną siatką. Może także stanowić strukturę warstwową o kilku warstwach lub taflach szkła i/lub tworzywa sztucznego. W ten sposób tafla szkła pokryta nadrukowaną siatką może być połączona z inną taflą szkła za pomocą warstwy pośredniej, na przykład z poliwinylobutyralu. Szyba może być także połączona z jedną lub kilkoma warstwami tworzywa sztucznego dla uformowania asymetrycznej szyby szkło/tworzywa sztuczne. Tak, na przykład, nadrukowana tafla szkła może być pokryta jedną lub kilkoma warstwami lub taflami o różnorodnych własnościach, takich jak własności powierzchniowe, na przykład, odporność na zarysowania i ścieranie, własności przeciwrozpryskowe, własności absorbowania energii, itd. Odpowiednie szyby asymetryczne mogą używać na przykład warstw poliuretanowych.

W takiej asymetrycznej strukturze szyba według wynalazku, ma warstwę lub warstwy z tworzywa sztucznego nałożone na stronie tafli szkła pokrytej przez nadrukowaną siatkę.

Tafla szkła nadrukowana może być połączona z inną tafla szkła oddzieloną od niej przekładką odpowiednią dla utworzenia podwójnej szyby.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania uwidoczniono na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia pojazd samochodowy wyposażony w szyby według wynalazku z siatką w oknie tylnym i bocznym oraz w oknach tylnych, fig. 2 - okno tylne z szybą według wynalazku, fig. 3 - szczegół siatki nadrukowanej na szybie okna tylnego pokazanego na fig. 2, fig. 4 - siatkę według przykładu wykonania wynalazku, nadrukowaną na oknie tylnym pojazdu samochodowego.

Szyba 1 pojazdu samochodowego według wynalazku, w przykładzie wykonania pokazanym na fig. 1 zamontowana w pojeździe samochodowym 2 może być zastosowana w tylnym oknie 3 ogrzewanym lub w bocznych oknach tylnych (szyba bocznej tylnej części nadwozia 4 lub szyba tylnych drzwi 5). Szyba jest wyposażona w siatkę typu emalii pokrywającą pole widzenia, położoną na wewnętrznej stronie tafli szkła i posiadającą właściwo180 396 ści przeciwsłoneczne i/lub dobrą przewodność elektryczną. Szyba charakteryzuje się współczynnikiem przepuszczalności świetlnej TL_A mogącym zmieniać się zależnie od zastosowania szyby, bądź jako okna tylnego, bądź jako okna bocznego. TLa jest wówczas zwykle niższy dla okna tylnego jak dla bocznego.

W zastosowaniu jako ogrzewane okno tylne, w przykładzie wykonania pokazanym na fig. 2, szyba 3 według wynalazku może być zaopatrzona w siatkę 6 typu emalii na bazie mieszanki przewodzącej prąd elektryczny, która rozciąga się zasadniczo na całej powierzchni pola widzenia 13 okna tylnego utworzonego z tafli szkła 15, to znaczy, aż do emaliowanego pasma obrzeżnego 7 i aż do pasm zbiorczych 8, 9. Pokazana jest jedynie część 14 motywu.

Siatka nałożona na szybę w przykładzie wykonania wynalazku wykorzystuje motyw powtarzający się, ciągły, z otworami. Wskaźnik pokrycia przez materiał tworzący motyw wynosi około 68%.

Figura 3 pokazuje bardziej szczegółowo motyw pokrywający szybę przedstawioną na fig. 2. Motyw 6 jest motywem powtarzającym się z otworami. Te otwory 10 o średnicy około 0,9 mm są położone wzdłuż linii równoległych, środki czterech sąsiednich otworów są usytuowane w czterech narożach kwadratu, którego przekątne maja około 2 mm długości. Zastosowanie motywu według tego przykładu wykonania pozwala na uzyskanie obliczonego wskaźnika pokrycia obejmującego 68% powierzchni, na której rozciąga się siatka.

Dla zrealizowania szyby według wynalazku, formuje się metodą sitodruku siatkę na bazie mieszanki typu emalii. Jeżeli siatka ma stanowić siatkę grzejną, powinna być położona równocześnie z dwoma pasmami zbiorczymi, o ile zawierają one co najmniej jedną warstwę tej samej mieszankę typu emalii. Po nałożeniu siatki na szybę zostaje ona poddawana obróbce cieplnej poprzedzającej gięcie i hartowanie. W trakcie tej obróbki cieplnej dokonuje się wypalania mieszanki, tworząc siatkę.

Kiedy siatka jest wykonana z mieszanki o średniej oporności właściwej, podwyższonej w stosunku do zwykle używanej w znanych siatkach grzejnych o cienkich pasmach na bazie pasty srebra może być korzystne położenie drugiej warstwy mieszanki o niższej oporności właściwej na pasma zbiorcze dla zmniejszenia ogrzewania, zwłaszcza na poziomie pasm zbiorczych i/lub polepszenia spojenia końcówek zasilania elektrycznego.

W przykładzie wykonania wynalazku, pasma zbiorcze mogą być przedmiotem oddzielnego formowania, zależnie od zastosowanej pasty przewodzącej.

Jeżeli okno ma emaliowane pasmo obrzeżne, co jest stosowane przeważnie kiedy okno jest zamocowane poprzez klejenie w otworze karoserii, nałożenie siatki pokrywającej pole widzenia szyby według wynalazku dokonuje się po nałożeniu tego pasma obrzeżnego.

Wypalania pasma i siatki dokonuje się wtedy jednocześnie w trakcie obróbki cieplnej gięcia i hartowania.

Siatka grzejna utworzona według wynalazku może być modulowana w ten sposób, aby uprzywilejować niektóre strefy ogrzewania. Ta modulacja może być uzyskana drogą zmieniania wielkości (procentowo) powierzchni pokrytej przez materiał tworzący siatkę, która jest wówczas siatką zmienną w odniesieniu do całkowitej powierzchni szyby i/lub zmiany grubości siatki w zależności od jej położenia na powierzchni szyby.

Siatka według wynalazku może być formowana z jednego motywu o powtarzalności regularnej i ciągłej na całej powierzchni szyby. W przykładzie wykonania wynalazku może ona mieć motyw o powtarzalności zmiennej zależnej od wymaganych stref. Siatka może być złożona z kolejno utworzonych siatek, oddzielonych jedna od drugiej przez pasma czystego szkła, niepokrytego przez żaden motyw. Te pasma czystego szkła są jednakże wąskie. W szczególności, kiedy siatka jest siatką grzejną może ona być utworzona z dwu lub kilku części (lub siatek) oddzielonych jedna od drugiej przez pasma czystego szkła, które rozciągają się pomiędzy dwoma pasmami zbiorczymi.

Wytwarzanie okna tylnego ogrzewanego odbywa się w następujący sposób. Po wycięciu i obróbce mechanicznej szkła, nakłada się na powierzchnię tafli szkła, która będzie skierowana do wnętrza kabiny, czarną pastę emaliową przeznaczoną do utworzenia pasma obrzeżnego.

180 396

Współczynnik TLa tafli szkła, która ma grubość około 4 mm wynosi około 71%, a współczynnik TE około 0,44. Czarna pasta emaliowa ma własności przeciwdziałania przyklejaniu (anti-stick), oprzyrządowania do formowania tafli szkła oraz nieprzezroczystości wobec srebra. Ta pasta emaliowa jest przygotowana z fryty ze szkła na bazie borokrzemianów ołowiu, pigmentów i żelaza metalicznego. Nakładanie tej czarnej pasty emaliowej dokonuje się poprzez druk za pomocą ekranu do sitodruku. Po wysuszeniu nałożonej warstwy, nakłada się ponownie metodą sitodruku pastę przewodząca typu emalii przeznaczoną do uformowania siatki przewodnika elektrycznego, rozciągającej się na całej powierzchni tafli szkła, aż do pasma obrzeżnego, przy czym siatka zachodzi na wspomniane pasmo obrzeżne.

Używana pasta przewodząca typu emalii, stanowi mieszaninę pasty srebrnej o zawartości do 55% wagowych srebra i pasty cynkowej o zawartości do 67,5% wagowych cynku. W tym przykładzie wykonania stosuje się 83 części pasty srebrnej na 17 części pasty cynkowej. Pasta przewodząca zawiera ponadto 12 części fryty ze szkła na bazie borokrzemianów ołowiu. Oporność właściwa pasty przewodzącej wynosi około 100 μΩ/cm (oporność mierzona po wypaleniu), zaś celem jest otrzymanie siatki grzejnej o mocy około 200 W przy napięciu prądu elektrycznego 13 V.

Po położeniu siatki przewodzącej następuje trzecie nakładanie metodą sitodruku pasty srebrnej o zawartości do 75% wagowych srebra, przeznaczonej do uformowania dwóch pasm zbiorczych, które łączą się z siatką emaliowanego przewodnika. Pasta o większej przewodności pozwala zmniejszyć oporność pasm zbiorczych i umożliwia spojenie końcówek (nie pokazanych) zasilania elektrycznego.

Szyba pokryta siatką grzejną poddawana jest następnie obróbce cieplnej polegającej na suszeniu i obróbce cieplnej polegającej na wypalaniu, która łączy się z obróbką poprzedzającą gięcie i hartowanie szyby.

Po wypaleniu, siatka przewodnika ma grubość około 5 μ.

Ostatecznie otrzymana tylna szyba ogrzewana ma współczynnik TLa 19% i współczynnik TE 11%.

Czynnik słoneczny szyby wynosi 29%. Ta wartość jest porównywalna z otrzymaną dla podobnej szyby, w której stosuje się ten sam motyw pokrycia, ale na bazie znanej czarnej mieszaniny emalii typu pasma obrzeżnego. W tym przypadku czynnik słoneczny jest 32,5%. Szyba według wynalazku ma czynnik słoneczny zmniejszony o ponad 10%, co w zakresie podwyższenia komfortu jest bardzo znaczące.

W zakresie właściwości ogrzewczych siatka według wynalazku jest co najmniej tak samo efektywna jak siatka o wąskich pasmach oporności stosowana w znanych rozwiązaniach.

Na fig.4 pokazano przykład wykonania siatki nadrukowanej według wynalazku na tylnym oknie pojazdu samochodowego.

Siatka 11 według tego przykładu wykonania, wykorzystuje powtarzalny motyw o otworach 12 o kształcie eliptycznym. Duża oś elipsy, która ma długość 2,8 mm jest usytuowana w kierunku wysokości tylnego okna, mała oś ma długość około 1,1 mm.

Środki czterech sąsiednich otworów są usytuowane w narożach rombu, którego przekątna b ma 3,5 mm długości i jest ułożona wzdłuż wysokości okna, a przekątna c ma

2,5 mm i jest ułożona wzdłuż jego szerokości.

Dzięki zastosowaniu tego motywu otrzymano obliczony wskaźnik pokrycia 33,5% powierzchni, na której rozciąga się siatka.

Dla wytworzenia okna tylnego, które wykorzystuje taki motyw, postępuje się jak opisano wcześniej, przy czym dla uformowania siatki stosuje się pastę przewodzącą, która jest mieszaniną o stosunku 84 części pasty srebrnej o zawartości 55% wagowo srebra i 16 części pasty cynkowej o zawartości 75% wagowo cynku. Dodaje się około 10 części fryty ze szkła na bazie borokrzemianów ołowiu. Oporność właściwa pasty przewodzącej wynosi około 52 μΩ cm.

Celem jest uzyskanie siatki grzejnej o mocy około 200 W przy napięciu prądu elektrycznego około 13V.

180 396

Ostatecznie otrzymana szyba tylna ma współczynnik TLa 45% i współczynnik TE około 28%.

W zakresie właściwości grzejnych siatka tego rodzaju okazuje się skuteczna.

W dwóch innych przykładach wykonania szyb według wynalazku, używa się mieszanek past przewodzących A i B zawierających podane poniżej następujące składniki w ilościach wyrażonych w częściach wagowych.

A B srebro 11 20 tlenek rutenu (RuCO) 4 2 pigment (CuCuCą) 3 22 fryta szklana na bazie PbO 78 52

Oporności właściwe past wynoszą odpowiednio 70 μΩ cm i 140 μΩ cm.

Jeżeli szyba według wynalazku jest stosowana w bocznym oknie tylnym nieogrzewanym, może ona być wytwarzana opisanym wcześniej sposobem, oczywiście bez nakładania pasm zbiorczych metodą sitodruku.

W zastosowaniu jako okno tylne, szyba według wynalazku, poza zaletami wykazanymi wcześniej, ogranicza oślepienie spowodowane zwłaszcza reflektorami pojazdów w ruchu nocnym.

Fig.3

Fig.4

180 396

Fig.1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims (15)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Szyba pojazdu samochodowego, w szczególności do okna tylnego lub okna bocznego, zawierająca co najmniej jedną taflę szkła pokrytego co najmniej częściowo na swojej powierzchni skierowanej w stronę kabiny zmniejszającą przepuszczalność świetlną i termiczną warstwą pokrywającą, znamienna tym, że warstwa pokrywająca ma postać siatki (6) i zawiera mieszankę typu emalii, nieprzezroczystej lub zasadniczo nieprzezroczystej, o małym współczynniku emisyjności i/lub przewodności elektrycznej, przy czym siatka ta rozciąga się na zasadniczo całej powierzchni tafli szkła (15) odpowiadającej polu widzenia (13), przy czym wskaźnik pokrycia przez mieszankę typu emalii jest zawarty pomiędzy 20% i 90%, a korzystnie między 25% i 80% powierzchni, na której umieszczona jest siatka.
2. 2. Szyba według zastrz. 1, znamienna tym, że mieszanka typu emalii zawiera co najmniej jeden składnik o słabej emisyjności wybrany spośród co najmniej tlenków metali i/lub metali i/lub mieszaniny tlenków metali i metali, o współczynniku emisyjności mniejszym niż współczynnik emisyjności szkła.
3. 3. Szyba według zastrz. 2, znamienna tym, że współczynnik emisyjności mieszanki jest mniejszy od 0,6.
4. 4. Szyba według zastrz. 1 albo 2 albo 3, znamienna tym, że mieszanka zawiera co najmniej jeden metal o dobrej przewodności elektrycznej.
5. 5. Szyba według zastrz. 4, znamienna tym, że mieszanka zawiera srebro.
6. 6. Szyba według zastrz. 4, znamienna tym, że mieszanka zawiera zasadniczo co najmniej pastę srebrną lub co najmniej mieszaninę pasty srebrnej i pasty innego metalu o niższej przewodności elektrycznej.
7. 7. Szyba według zastrz. 1 albo 2 albo 3, albo 5, albo 6, znamienna tym, że mieszanka zawiera ponadto frytę szklaną.
8. 8. Szyba według zastrz. 1 albo 2 albo 3, albo 5, albo 6, znamienna tym, że mieszanka zawiera ponadto co najmniej jeden pigment.
9. 9. Szyba według zastrz. 1 albo 2 albo 3, albo 5, albo 6, znamienna tym, że siatka (6) jest w postaci powtarzającego się motywu.
10. 10. Szyba według zastrz. 4, znamienna tym, że siatka (6) jest siatką grzejną przyłączoną do dwóch pasm zbiorczych (8, 9).
11. 11. Szyba według zastrz. 10, znamienna tym, że szerokość obszarów pokrytych przez mieszankę jest średnio wyższa od 0,5 mm.
12. 12. Szyba według zastrz. 10 albo 11, znamienna tym, że siatka (6) zawiera modulacje wyznaczające strefy ogrzewania uprzywilejowanego.
13. 13. Szyba według zastrz. 1 albo 2 albo 3, albo 5, albo 6, albo 10, albo 11, znamienna tym, że stosunek współczynnika przepuszczalności świetlnej TLa do współczynnika przepuszczalności energetycznej TE (TLa/TE) jest większy od 1.
14. 14. Szyba według zastrz. 1 albo 2 albo 3, albo 5, albo 6, albo 10, albo 11, znamienna tym, że tafla szkła (15) jest szkłem barwionym mającym właściwości przeciwsłoneczne.
15. 15. Szyba według zastrz. 1 albo 2 albo 3, albo 5, albo 6, albo 10, albo 11, znamienna tym, że tafla szkła jest połączona co najmniej z jedną taflą i/lub warstwą szkła albo tworzywa sztucznego.