PL179984B1

PL179984B1 - Pochodne uretanu i mocznika indukujace wytwarzanie cytokin, preparat farmaceutyczny oraz sposób wytwarzania pochodnych uretanu i mocznika PL PL PL PL PL

Info

Publication number: PL179984B1
Application number: PL94303396A
Authority: PL
Original assignee: American Cyanamid Co
Priority date: 1993-05-12
Filing date: 1994-05-11
Publication date: 2000-11-30
Also published as: FI942186A0; DK0652228T3; CN1094943C; CZ98194A3; RU2135515C1; SK49194A3; ZA943266B; DE69400798D1; NO941786L; IL109602A0; CA2123261A1; HU9401444D0; SK281120B6; EP0652228A1; NO311223B1; HUT67038A; SI0652228T1; CZ290445B6; NO941786D0; SG43071A1

Abstract

1. Pochodne uretanu i mocznika o ogólnym wzorze 1, w którym R1 jest wy- brany z grupy obejmujacej podstawiona lub niepcdstawiona grupe C1-20alki- lowa, podstawiona lub niepodstawiona grupe cykloalkilowa, podstawiona lub niepodstawiona grupe aralkilowa, przy czym podstawniki wystepujace w podstawionych grupach alkilowej, cykloalkilowej i aralkilowej, wybrane sa z grupy obejmujacej podstawniki takie jak grupa hydroksylowa, nizsza grapa alkilowa, nizsza grupa alkoksylowa, grupa karboksylowa i nizsza grupa alko- ksykarbonylowa, Ra i R3 oznaczaja grupe C1-6alkilowa, R2,Rb , i Rc sa niezale- znie wybrane sposród podstawników takich jak grupa karboksylowa lub grupa karboksylowa zabezpieczona grupa wybrana z grup metylowej i benzy- lowej, X oznacza tlen lub azot, a R4 oznacza wodór lub grupe zabezpieczajaca grupe aminowa wybrana sposród grup fenylometoksykarbonylowej i 1,1-dimetyloetoksykarbonylowej, oraz ich farmaceutycznie dopuszczalne sole. 4. Preparat farmaceutyczny przydatny do indukowania wytwarzania czynników wzrostowych (IL-6 i CSF25), które reguluja wytwarzania granulo- cytów obojetnochlonnych w szpiku kostnym ssaka, zawierajacy substancje czynna i nosnik farmaceutyczny, znamienny tym, ze jako substancje czynna zawiera skuteczna ilosc zwiazku o ogólnym wzorze 1................................ 5. Sposób wytwarzania zwiazku o ogólnym wzorze 1, w którym R1 jest wy- brany z grupy obejmujacej podstawiona lub niepodstawiona grupe C1 -2 0 -alki- lowa, podstawiona lub niepodstawiona grupe cykloalkilowa, podstawiona lub niepodstawiona grupe aralkilowa, przy czym podstawniki wystepujace w podstawionych grupach alkilowej, cykloaikilowej i aralkilowej, wybrane sa z grupy obejmujacej podstawniki takie jak grupa hydroksylowa, nizsza grupa alkilowa, nizsza grupa alkoksylowa, grupa karboksylowa, i nizsza grupa alko- ksykarbonylowa, Ra i R3 oznaczajagrupe C1 -6 -alkilowa, R2.Rb i R c sa niezale- znie wybrane sposród podstawników takich jak grupa karboksylowa lub grupa karboksylowa zabezpieczona grupa wybrana z grup metylowej i benzy- lowej, X oznacza tlen lub azot, a R4 oznacza wodór lub grupe zabezpieczajaca grupe aminowa wybrana sposród grup fenylometoksykarbonylowej, i 1.1-dimetyloetoksykarbonylowej, oraz jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli, znamienny tym, ze zwiazek o wzorze 5............................................... WZÓR 4 Wzór 5 Wzór 6 Wzór 7 Wzór 8 Wzór 1 SCHEMAT 1 PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku sąpochodne uretanu i mocznika indukującego wytwarzanie cytokin, preparat farmaceutyczny zawierający te pochodne oraz sposób wytwarzania pochodnych uretanu i mocznika.

Cytokiny, takie jak G-CSF, M-SCF i GM-CSF (czynniki stymulujące kolonizację) i IL-1, IL-3 i IL-6 (interleukiny) mogąśtymulować hemopoezę w chorobach związanych z niewydolnością szpiku kostnego, a dzięki temu przyspieszać wyleczenie z neutropenii, jak o tym donieśli D. Metcalf [Science, 529 (1991)] iH.G. KlingemanniH. J. Deeg [CIPS, 14243 (1989)], jak również G. Mortsyn i A.W. Burgess [Cancer Research, 48, 5624 (1988)]. Doniesiono, że fragmenty naturalnej ściany komórki bakteryjnej oraz syntetyczne lipopeptydy, naśladujące ścianę komórki, przejawiają właściwości immunostymulatora, jak to opisali J. Freund [Adv. Tuberl. Res., 1,130 (1965)]; F. Ellouz, A. Adam. R. Ciorbaru i E; Lederer [Biochem. Biophys. Res. Commun., 59, 1317 (1974)]; V. St. Georgiev [Medicinal Rs. Rev., 11,81 (1991)], orazT. Azuma [Int. J. Immunopharmac., 14,487 (1992)]. Bardziej szczegółowo, zidentyfikowano pewne związki, które, jak się wydaje, indukują tworzenie się CSF; mogą one okazać się pomocne w indukowaniu przywrócenia czynności szpiku kostnego po mielosupresji spowodowanej chemoterapią lub napromienianiem. Należą do nich związki takie jak pimelautyd (RP-40639) [jak donieśli F. Flocłrh,

179 984

J. Bouchaudon, C. Fizames, A. Zerial, G. Dutruc-Rosset i G.H. Werner, CIPS, 763 (1984) oraz opis patentowy nr FR-2482961 (1981)]; muroktazyna (Daiichi Seiyaku Co.) [jak donieśli I. Azuma, Int. J. Immunopharmac., 14,487 (1992); R. Nakajima, Y. Yshida, K. Ahakane, M. Sekiguchi i Y. Osada, Arzneim.-Forsch., 41, 60 (1991); Scrip, 22, 1655 (1991), oraz opis patentowy nr EP-135788 (1985)]; oraz FK-156 i FK-565 (Fujisawa) [jak donieśli S. Izumi, K. Hakahara, T. Gotoh, S. Hashimoto, T. Kino, M. Okuhara, H. Aoki i H. Imanaka, J. Antibiotics, 566 (1983); K. Nakamura, K. Nakahara, H. Aoki, Agric. Biol. Chem., 48,2579 (1984): H. Keiji, H. Takeno, S. Okada, O. Nakguchi, Y. Kitaura i M. Hashimoto, Tetrahedron Lett., 23,693 (1982) oraz opisy patentowe Stanów Zjednoczonych Ameryki nr nr 4349466 i 4666890].

W opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4666890 ujawniono syntetyczny tripeptyd, o którym doniesiono, że wykazuje aktywność immunomodulatora, który przydatny jest raczej jako środek przeciwnowotworowy niż jako adiuwant jeśli chodzi o chemoterapię. Wszystkie składniki ściany komórki i ich analogi syntetyczne (o których doniesiono) sąpeptydarni obejmującymi ugrupowanie kwasu D-glutaminowego (D-Glu) z przyłączeniem do grupy γ-karboksylowej albo lizyny (Lys) albo kwasu diaminopimelinowoego (A^pm), z dodatkowymi wiązaniami peptydowymi lub grupami acylowymi pochodzącymi od kwasów tłuszczowych, flankującymi dwa końce.

Nowe pochodne uretanu i mocznika ujawnione w niniejszym wynalazku stanowią pierwsze przykłady niepeptydowych analogów składników ściany komórki bakteryjnej i braku ugrupowania D-Glu, zazwyczaj występującego w dotychczasowym stanie techniki.

Oprócz tego, podczas gdy w dotychczasowym stanie techniki brak było rozgałęzień łańcucha peptydowego, niniejszy wynalazek obejmuje swym zakresem analogi rozgałęzione, zachowujące pożądaną aktywność w przypadku zsyntetyzowania ich w specyficznej konfiguracji, a także sposób wytwarzania tych chiralnych analogów rozgałęzionych. Wynalazek dotyczy pochodnych uretanu i mocznika o wzorze 1, w którym R_} jest wybrany z grupy obejmującej podstawioną lub niepodstawioną grupę C ^-alkilową podstawiona lub niepodstawioną grupę cykloalkilową, podstawioną lub niepodstawioną grupę aralkilową przy czym podstawniki występujące w podstawionych grupach alkilowej, cykloalkilowej i aralkilowej, wybrane sąz grupy obejmującej podstawniki takie jak grupa hydroksylowa, niższa grupa alkilowa, niższa grupa alkoksylowa, grupa karboksylowa, i niższa grupa alkoksykarbonylowa, R_a i R₃ oznaczają grupę Cj.₆-alkilową R₂, R_b i R_c sąniezależnie wybrane spośród podstawników takich jak grupa karboksylowa lub grupa karboksylowa zabezpieczona grupą wybraną z grup metylowej i benzylowej, X oznacza tlen lub azot, a R₄ oznacza wodór lub grupę zabezpieczającą grupę aminową wybraną spośród grup fenylometoksykarbonylowej i 1,1 -dimetyloetoksykarbonylowej, oraz ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli.

Poniżej podane są szczegółowe dane odnoszące się do różnych, wyżej wspomnianych określeń, a także konkretne przykłady mieszczące się w zakresie tych definicji.

(a) Grupą Calkilową może być niższa grupa alkilowa o łańcuchu prostym lub rozgałęzionym, zawierająca od 1 do 20 atomów węgla, taka jak grupa metylowa, grupa etylowa, grupa propylowa, grupa izpropylowa, grupa butylowa, grupa izobutylowa, grupa sec-butylowa, grupa tert-butylowa, grupa pentylowa, grupa neopentylowa, grupa izopenty Iowa, grupa heksylowa, grupa izoheksylowa itd.

(b) Grupącykloalkilowąmoże być grupa cykloalkilowa zawierająca od 3 do 6 atomów węgla, taka jak grupa cyklopropylowa, grupa cyklobutylowa, grupa cyklopentylowa lub grupa cykloheksylowa.

(c) grupa aralkilową może być grupa aralkilowa zawierająca od 7 do 15 atomów węgla, taka jak grupa benzylowa, grupa 1-naftylometylowa, grupa 2-naftylometylowa, grupa 5,6,7,8-tetrahydro-l-naftylowa, grupa 5,6,7,8-tetrahydro-2-naftylowa, grupa fenetylowa, grupa 3-fenylopropylowa lub grupa 4-fenylobutylowa.

Podstawnikami występującymi w wyżej wymienionych grupach (a) - (c) mogą być podstawniki takie, jak grupa hydroksylowa; niższa grupa alkilowa, taka jak grupa metylowa, grupa etylowa, grupa propylowa, grupa izopropylowa, grupa butylowa, grupa izobutylowa, grupa

179 984 sec-butylowa lub grupa tert-butylowa; niższa grupa alkoksylowa, taka jak grupa metoksylową, grupa etoksylową grupa propoksylowa, grupa izopropoksylową grupa butoksylowa, grupa izobutoksylową grupa sec-butoksylowa lub grupa tert-butoksylowa, grupa karboksylowa; niższa grupa alkoksykarbonylową taka jak grupa metoksykarbonylowa, grupa etoksykarbonylowa, grupa propoksykarbonylowa, grupa izopropoksykarbonylowa, grupa butoksykarbonylowa, grupa sec-butoksykarbonylowa, grupa izobutoksykarbonylowa lub grupa tert-butoksykarbonylowa.

Stosowany w opisie termin „niższa grupa alkilowa” oznacza grupę Cj.₆-alkilową

Grupami zabezpieczającymi, w przypadku zabezpieczonych grup karboksylowych sągrupy metylowa i benzylowa, które znaleźć można w: t. Green, „Protecting Groups in Organie Synthesis”, J. Wiley and Sons, 1981.

Do grup zabezpieczających, w przypadku zabezpieczonej grupy aminowej, należą grupy fenylometoksykarbonylowa i 1,1-dimetyloetoksykarbonylowa, stosowane w sposób rutynowy przez fachowców w dziedzinie chemii peptydów i aminokwasów, takie jak grupy, które znaleźć można w: T. Greene, jak wyżej, str. 218-287. Odpowiednią grupę zabezpieczającą dobiera się tak, aby warunki przyjęte do jej usunięcia były zgodnie z innymi właściwościami strukturalnymi danego związku.

Najkorzystniejszymi związkami o wzorze 1 według wynalazku są związki o wzorze 1, w którym Rj jest 'wybrany z grupy obejmującej grupę C^-alkilową grupę cykloalkilową grupę C₄.₈-alkilofenylową grupę cykloalkilową podstawioną grupę C₂.₈-alkilową grupę C^-alkilofenylometylową R_a i R₃ oznaczają grupę C^alkilową R₂, R_b i sąniezależnie wybrane spośród podstawników takich jak grupa karboksylowa lub zabezpieczona grupa karboksylowa, X oznacza tlen lub azot i R₄ oznacza wodór grupę zabezpieczającą grupę aminową.

Związkami w sposób najbardziej szczególny korzystnymi są te związki o wzorze 1, w którym Rj jest wybrany z grupy obejmującej grupę n-heksylową i grupę 4-n-pentylocykloheksylową R^ i R₃ oznaczają grupę metylową; R₂, R_b i R_c oznaczają grupę karboksylową; X oznacza tlen lub azot, a R₄ oznacza wodór.

Szczególnie korzystne są te związki o wzorze 1, które mają konfigurację D-allo-treoniny, jak to przedstawia wzór 2, w którym R₃ oznacza grupę metylową, a Rj i R₂ mająwyżej podane znaczenia.

Także szczególnie korzystne sąte związki o wzorze 1, które mająstereochemię fragmentu diaminopimeliloalaninowego cząsteczki przedstawioną wzorem 3, w którym oznacza grupę metylową a R_b, R_c i R₄ mająwyżej podane znaczenia.

Pod względem stereochemii, w sposób najbardziej szczególny korzystne sązwiązki o wzorze 4, w którym R₃ i R_a oznaczają grupę metylową X oznacza tlen, a R_b, R_c, R_b R₂ i R₄ mająwyżej podane znaczenia.

Korzystnymi związkami według wynalazku są: [S-(R*, S*)]-N-[(R)-6-karboksy-N²-[[2-karboksy-1 -metylo-2-[( 1 -oksoheptylo)amino]etoksy]karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina; [S-(R*, R*)]-N-[(R)-6-karboksy-N²-[[2-karboksy-l-metylo-2-[(l-oksoheptylo)amino]etoksy]karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina; [R-(R*, S*)]-N-[(R)-6-karboksy-N²-[[2-karboksyl-metylo-2-[(l-oksoheptylo)amino]-etoksy]karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina; (R)-N-[(R)-6-karboksy-N²-[[2-karboksy-2-[(l-oksoheptylo)amino]etoksy]karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina; [(R)-6-karboksy-N²-[[2-karboksy-l-metylo-2-[[(4~pentylocykloheksylo)karbonylo]-amino]etoksy]karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina; N-[N²-[[2-[[(4-butoksyfenylo)acetylo]amino]-2-karboksy-1 -metyloetoksy]karbonyło]-(R)-6-karboksy-L-lizylo]-D-alanina; ester metylowy N- [6-(metoksykarbonylo)-N²- [ [ [3 -okso-2-[ 1 -oksohepty lojamino] -3 -(feny lometoksy)propylo]amino[karbonylo]-L-łizylo]D-alaniny; ester metylowy N-[N²-[[[2-karboksy-2-[(l-oksoheptylo)-amino]etylo]amino]karbonylo]-6-(metoksykarbonylo)-L-lizylo]-D-alaniny; N-[6-karboksy-N²-[[[k^arboksy-2-[(l-oksoheptylo)amino]etylo]amino]karbonylo]-N⁶-[(l,l-dimetyloetyloksy)karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina; N-[6-karboksy-N²-[[[2-karboksy-2-((1-oksoheptylo)amino]etylo]-amino]karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina; (R-(R*, R*)]-N-(R)-6-karboksy-N²-[[2-karboksy-l-metylo-2-[(l-oksoheptylp)_iamino]etoksy]kai’boriyIo]-L-lizylo-D-alanina.

179 984

Przedmiotem wynalazku jest także preparat farmaceutyczny zawierający typowe składniki oraz jako substancję czynną związek o wzorze 1 określony wyżej, lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól.

Przedmiotem wynalazku są ponadto sposoby wytwarzania związków o wzorze 1, w którym R] jest wybrany z grupy obejmującej podstawioną lub niepodstawionągrupę C₁.₂₀-alkilową podstawioną lub niepodstawioną grupę cykloalkilową, podstawioną lub niepodstawioną grupę aralkilową, przy czym podstawniki występujące w wyżej podstawionych grupach alkilowej, cykloalkilowej i aralkilowej, wybrane są z grupy obejmującej podstawniki takie jak grupa hydroksylowa, niższa grupa alkilowa, niższa grupa alkoksylowa, grupa karboksylowa, i niższa grupa alkoksykarbonylowa, Ra i R₃ oznaczaj ą grupę C j _₆-alkilową, R₂, R_b i R_c są niezależnie wybrane spośród podstawników takich jak grupa karboksylowa lub zabezpieczona grupa karboksylowa, X oznacza tlen lub azot, a R4 oznacza wodór lub grupę zabezpieczająca grupę aminową wybraną spośród grup fenylometoksykarbonylowej i 1,1-dimetyloetoksykarbonylowej oraz ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli, polegające na tym, że albo związek o wzorze 5, w którym R_b R₂, R₃ i X mają wyżej podane znaczenia poddaje się reakcji z aktywnym związkiem karbonylowym o wzorze 6, w którym Y oznacza grupę opuszczającą wybraną spośród atomu chloru lub grupy 1-imidazolilowej, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 7, w którym R_b R₂, R₃ i X mają wyżej podane znaczenia, który to związek dalej poddaje się reakcji ze związkiem o wzorze 8, w którym Ra, R_b, R_c i R₄ mają wyżej podane znaczenia, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 1, albo związek o wzorze 8, w którym R_a, R_b, R_c i R₄ mają wyżej podane znaczenia poddaje się reakcji z aktywnym związkiem karbonylowym o wzorze 6, w którym Y oznacza grupę opuszczającą, wybraną spośród atomu chloru grupy 1-amidazolilowej, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 65, w którym R^, R_b, R_c i R₄ mają wyżej podane znaczenia, który to związek dalej poddaje się reakcji ze związkiem o wzorze 5, w którym R_b R₂, R₃ i X mają wyżej podane znaczenia, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 1.

Pochodne uretanu i mocznika typu związku o wzorze 1, będące przedmiotem wynalazku, wytwarza się na drodze syntezy konwergentnej, przedstawionej niżej na schematach reakcji.

Jeśli chodzi o schemat 1, należy zaznaczyć, że oba fragmenty (lewostronny i prawostronny) cząsteczki związku o wzorze 1, otrzymuje się oddzielnie. Fragment lewy jest to alkohol o wzorze 5, w którym X oznacza tlen, względnie jest to amina o wzorze 5, w którym X oznacza ΝΉ. Fragment prawy jest to amina o wzorze 8. We fragmentach tych występują odpowiednie grupy zabezpieczające wielorakie grupy funkcyjne [przykłady zazwyczaj stosowanych grup zabezpieczających grupę aminową można znaleźć w: T. Greene, „Protecting Groups in Organie Synthesis”, J. Wiley and Sons, str. 218 - 287 (1981)]. Poza tym, w schemacie 1 Y oznacza grupę opuszczającą, przy czym symbole R i X mają znaczenie podane odnośnie do wzoru 1.

Wpierw otrzymuje się związek o wzorze 5, po czym poddaje się reakcji z aktywnym związkiem karbonylowym o wzorze YC(=O)Y, takim jak fosgen, trifosgen, addukt fosgen/pirydyna, chloromrówczan trichlorometylu lub Ι,Γ-karbonylodiimidazol, zazwyczaj w temperaturze 0°C, a następnie utworzony tak związek pośredni o wzorze 7 poddaje się sprzęganiu ze związkiem o wzorze 8, w wyniku czego otrzymuje się uretan o wzorze 1, w którym X oznacza tlen, albo mocznik o wzorze 1, w którym X oznacza NH. Alternatywnie, wpierw otrzymuje się aminę o wzorze 8, po czym poddaje się ją reakcji ze związkiem o wzorze YC(=O)Y i utworzony tak związek pośredni poddaje się sprzęganiu ze związkiem o wzorze 5, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 1, w którym X oznacza tlen, lub związek o wzorze 1, w którym X oznacza NH. Tam, gdzie da się to zastosować, usuwa się w typowych warunkach grupy zabezpieczające, w wyniku czego otrzymuje się związki typu związku o wzorze 1 z nie zablokowanymi grupami funkcyjnymi.

Otrzymywanie fragmentów lewostronnych. W celu zsyntetyzowania lewostronnego fragmentu o wzorze 11, jak to przedstawiono na schemacie 2, w którym R_b R₂, R₃ i X mająznaczenie podane odnośnie do związku o wzorze 1, przeprowadza się selektywne N-acylowanie aminoalkoholi o wzorze 10 przy użyciu stosowanego związku acylującego o wzorze 9, w którym Y—Cl, Br, OCOR], z zachowaniem warunków zasadowych. Gdy jest on niedostępny, pożądany związek

179 984 acylujący wytwarza się z odpowiedniego kwasu o wzorze 12, który, z kolei, można otrzymać za pomocą utlenienia związku o wzorze 14 lub na drodze degradacji utleniającej związku o wzorze 17 (1), z zastosowaniem typowych metod, jak to przedstawiono na schemacie 2.

Związki o wzorze 17 (a więc związki o wzorze 11, w którym R₂ oznacza CO₂H), przekształca się, jak to pokazano na schemacie 3, w którym Z oznacza tlen lub NH, _R oznacza H (w przykładzie gdy Z oznacza NH), grupę alkilową lub grupę zabezpieczającą, a Y oznacza Cl, Br, J lub inną grupę opuszczającą), w ester o wzorze 19 lub amid o wzorze 18, w którym Z oznacza NH, w warunkach kwasowych, przy użyciu stosownego alkoholu o wzorze R*OH lub aminy o wzorze RNH₂, odpowiednio. Alternatywnie, związek o wzorze 17 poddaje się estryfikacji, w warunkach zasadowych, przy użyciu związku alkilującego o wzorze HR^.

Alkohole o wzorze 17, ze zmiennymi alkilowymi odgałęzieniami o symbolu R₃, wytwarza się zgodnie ze schematem 4. Alkohol o wzorze 20 zablokowuje się przy użyciu odpowiedniej grupy zabezpieczającej (grupę NH pozostającą wolną zabezpiecza się w postaci cyklicznego Ν,Ο-acetalu wraz z grupą OH, lub blokuje z udziałem osobnej grupy zabezpieczającej grupę aminową). We wspomnianym schemacie 4, M oznacza Li, MgX lub innągrupę alkiloorganiczną, Ri R™’ oznaczają nierówno ważne grupy zabezpieczające grupę OH, W oznacza H lub grupę zabezpieczająca N albo R, W oznacza Ν,Ο-alkilidenowy ketal lub acetal.

Ester o wzorze 21 poddaje się redukcji do aldehydu o wzorze 22 albo w jednym etapie [Garner i Park, J. Org. Chem., 52,2361 (1987)], lub dwuetapowo, poprzez redukcję do alkoholu i ponowne utlenienie, z zastosowaniem typowych sposobów postępowania. Za pomocą dodania stosownych odczynników metaloorganicznych o wzorze R₃M do aldehydu otrzymuje się związek o wzorze 23, albo w postaci pojedynczego diastereoizomeru, albo jako mieszaninę dwóch diastereoizomerów,z tym, że związek wyjściowy o wzorze 20 nie jest racemicżny. Odblokowanie alkoholu pierwszorzędowego (oraz NH, w przypadku zabezpieczenia tej grupy) prowadzi do otrzymania związku o wzorze 24, który poddaje się selektywnemu utlenieniu [w sposób podany przez Skarzewskiego i in., Tetrahedron Lett., 31,2177 (1990)] do aldehydu. Poddaje się go utlenieniu w zwykły sposób [zgodnie z metoda opisaną przez Mehltrettera i in., J. Amer. Chem. Soc., 73, 2424 (1950)], w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 17.

Alternatywnie, alkohol drugorzędowy w związku o wzorze 23 zabezpiecza się, po czym w sposób selektywny odblokowuje się w wytworzonym związku o wzorze 25 alkohol pierwszorzędowy (oraz grupę NH, jeżeli została zabezpieczona), w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 26. Z wykorzystaniem typowych sposobów postępowania, ten ostatni związek poddaje się utlenieniu z otrzymaniem związku o wzorze 27, który następnie przekształca się w związek o wzorze 17. Grupy funkcyjne w postaci alkoholu pierwszorzędowego i alkoholu drugorzędowego w związku o wzorze 24 także zabezpiecza się kolejno, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 25, (w którym W oznacza H). Przestrzenna transformacja zachodząca począwszy od związku o wzorze 20 do związku o wzorze 17 pociąga za sobą inwersję konfiguracji przy węglu a do grupy karboksylowej na drodze transpozycji ugrupowania karboksylowego i alkoholowego oraz wprowadzenie grupy o symbolu R₃ w pozycję β, wraz z chiralnością. Diastereoizomery o wzorach 23, 25 lub 26 można rozdzielić za pomocą chromatografii. Tak więc, związek o wzorze 20 o konfiguracji R w pozycji a może dostarczyć diastereoizomerów o wzorze 17, mających konfigurację S,R (α, β) i S,S (a, β), a związek o wzorze 20 o konfiguracji S może dostarczyć diastereoizomerów o wzorze 17 mających konfigurację R,R (α, β) i R,S (a, β).

Alternatywnie, związek o wzorze 24 lub związek o wzorze 25 wytworzyć można ze związku o wzorze 28, zgodnie ze schematem 5, w którym W, W'oznaczająH, takie same lub różne grupy zabezpieczające N, albo razem stanowią cykliczną grupę zabezpieczająca, lub R^W=N,0 - alkilidenowy ketal lub acetal. Grupa aminowa jest całkowicie zabezpieczona dwiema grupami zabezpieczającymi, lub cyklicznie grupą zabezpieczającą i w rezultacie takiego zablokowania otrzymuje się związek o wzorze 29. Przekształcenie związku o wzorze 29 do związku o wzorze 30 i dalej do związku o wzorze 31 i związku o wzorze 33 stanowi taką samą sekwencję reakcji jaką opisano powyżej odnośnie do przekształcenia związku o wzorze 21 w związek o wzorze 22 i dalej do związku o wzorze 23, a następnie do związku o wzorze 25. Następ

179 984 nie usuwa się grupy zabezpieczające grupę aminową w związku o wzorze 31 lub 33, w wyniku czego otrzymuje się, odpowiednio, związek o wzorze 32 lub związek o wzorze 34. Związki te poddaj e się acylowaniu, w wyniku czego otrzymuj e się związek o wzorze 24 lub związek o wzorze 25.

W celu zsyntetyzowania lewostronnego fragmentu o wzorze 37, poddaje się aminę o wzorze 35 acylowaniu w warunkach zasadowych, w wyniku czego (jak na schemacie 6) otrzymuje się związek o wzorze 36. Pierwszorzędowy amid przegrupo wuj e się do aminy o wzorze 37 [zgodnie ze sposobem postępowania, który podali: Loudon i in., J. Org. Chem., 49,4272 (1984); Waki i in., Synthesis, 53, 266 (1981), lub Koser i in., J. Org. Chem., 53, 5158 (1988)].

Związki o wzorze 38 (wzór 37, w którym R₂ oznacza CO₂H), przekształca się w ester o wzorze 3 9, w którym Z oznacza tlen, lub w amid o wzorze 3 9, w którym Z oznacza NH, (pokazane na schemacie 7), w którym Z oznacza tlen lub NH, R” oznacza H (w przypadku, gdy Z oznacza NH), grupę alkilową lub grupę zabezpieczającą, w warunkach kwasowych, przy użyciu, odpowiednio, właściwego alkoholu (o wzorze ROH) lub aminy (o wzorze Η'ΝΗ^. Alternatywnie, aminę o wzorze 38 zabezpiecza się w postaci uretanu, na przykład przy użyciu grupy BOC lub CBZ. Kwas przekształca się w ester lub amid w warunkach zasadowych, a grupę zabezpieczającą usuwa się, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 39, w którym Z oznacza tlen, albo związek o wzorze 39, w którym Z oznacza NH.

Amidy o wzorze 38, ze zmiennymi alkilowymi odgałęzieniami o symboluR₃, wytwarza się zgodnie ze schematem 8, w którym G oznacza OTs, OMe, OTf, chlorowiec lub eterową grupę opuszczającą; W,W oznaczają H, grupę zabezpieczającą N, W* oznacza grupę zabezpieczającąN, różną od W. Alkohol o wzorze 23 otrzymuje się zgodnie ze schematem 4, lub na drodze redukcji dostępnego kwasu o wzorze 17, z następującym po tym zabezpieczeniem tak otrzymanego alkoholu pierwszorzędowego o wzorze 24. Następnie związek o wzorze 23 przekształca się, z wykorzystaniem metod typowych, poprzez związek pośredni o wzorze 40, a azydek o wzorze 41. Ugrupowanie azydku poddaje się redukcji do aminy o wzorze 42 za pomocą hydrogenacji katalitycznej i otrzymaną aminę zablokowuje się, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 45.

Alternatywnie, w wyniku typowego utlenienia związku o wzorze 23 otrzymuje się związek o wzorze 43. Aminowanie redukcyjne ketonu przy użyciu stosowanej aminy o wzorze WNH₂prowadzi do otrzymania związku o wzorze 44, który z kolei przekształca się w związek o wzorze 45 (w którym W oznacza grupę alkilową a W'oznacza grupę alkoksykarbonylową), na drodze dalszego zabezpieczenia w postaci karbaminianu, albo w związek o wzorze 45 (w którym W* oznacza grupę alkoksykarbonylową, a W* oznacza wodór) na drodze odblokowania (do związku o wzorze 42) i powtórnego zabezpieczenia. Odblokowanie alkoholu pierwszorzędowego przeprowadzone w otrzymanym związku o wzorze 45 (i amidowej grupy NH w przypadku zablokowania) pozwala uzyskać związek o wzorze 46, a z niego, za pomocą utlenienia, otrzymuje się związek o wzorze 47, tak, jak to przedstawiono na schemacie 4 w przypadku przekształcenia związku o wzorze 26 w związek o wzorze 27. Usuwa się grupę (grupy) zabezpieczające aminę, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 38. Diastereoizomery obecne w syntezie począwszy od związku o wzorze 23, lub związku o wzorze 44, można rozdzielić metodą chromatograficzną na etapie jednego ze związków pośrednich (związku o wzorze 44, związku o wzorze 45 lub związku o wzorze 46).

Alternatywnie, związek o wzorze 45 wytworzyć można ze związku o wzorze 31, zgodnie ze schematem 9, w którym W* oznacza grupę zabezpieczającąN, różną od W i W'. Przekształcenie związku o wzorze 31 w związku o wzorze 48, po czym w związek o wzorze 49, dalej w związek o wzorze 50 i następnie w związek o wzorze 53, albo przekształcenie związku o wzorze 31 w związek o wzorze 51, dalej w związek o wzorze 52 i następnie w związek o wzorze 53, są to te same sekwencje reakcji, jakie opisano powyżej dla, odpowiednio, przekształcenia związku o wzorze 23 w związek o wzorze 40, po czym w związek o wzorze 41, a dalej w związek o wzorze 42 i w końcu w związek o wzorze 45, lub przekształcenia związku o wzorze 23 w związek o wzorze 43, po czym w związek o wzorze 44 i w końcu w związek o wzorze 45. Grupy zabezpieczające grupę aminową o symbolach W i W'usuwa się, w wyniku czego otrzymuje się związek o

179 984 wzorze 54. Ten ostatni związek poddaje się acylowaniu, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 45 (w którym W oznacza H).

Otrzymywanie fragmentów prawostronnych. Fragment o wzorze 8 wytwarza się za pomocą sprzęgnięcia kwasu (lub kwasu zabezpieczonego) o wzorze 55 z właściwą aminą o wzorze 56, a następnie selektywnego odblokowania związku pośredniego o wzorze 57, jak to przedstawiono na schemacie 10, w którym W' oznacza grupę zabezpieczającą N; R' oznacza H albo grupę zabezpieczającą lub aktywującą grupę karboksylową.

Kwasy o wzorze 55 lub amidy o wzorze 57 wytwarza się według sposobów postępowania, które podali: Kołodziejczyk i in., [Int. J. Pept. Prot. Res., 39, 382 (1992), oraz zamieszczone tak odnośniki]; Jurgens [Tetrahedron Lett., 33,4727 (1992), oraz zamieszczone tam odnośniki]; Williams [J. Org. Chem., 33,4727 (1992), oraz zamieszczone tam odnośniki] i Hashimoto [Tetrahedron Lett., 23, 693 (1982), oraz zamieszczone tam odnośniki], albo zgodnie ze schematem 11.

Kwas glutaminowy (związek o wzorze 41, chiralny lub racemiczny, zabezpiecza się, w warunkach typowych, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 59, który z kolei poddaje się kondensacji z formaldehydem, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 60. Związek ten poddaje się redukcji do aldehydu o wzorze 61 z zastosowaniem metody, jednogamkowej”. W rezultacie poddania otrzymanego aldehydu kondensacji typu Wittiga-Homera-Emmonsa z odczynnikiem typu związku o wzorze 62 [wytworzonym według metody podanej przez Schmidta i in. w Synthesis, 53 (1984] otrzymuje się związek o wzorze 63. Utworzony laktonpoddaje się reakcji z odpowiednią aminą o wzorze 56 (w przypadku, gdy nie jest ona dostępna, można ja otrzymać zgodnie z metodami wytwarzania przedstawionymi w: „Synthesis of Optically Active a-Amino Acids ”, R.M. Williams, red., Pergamon Press, 1989, oraz zamieszczonych tam odnośnikach), w wyniku której, przy towarzyszącym ubytku formaldehydu, otrzymuje się związek o wzorze 64. Katalityczna hydrogenacja podwójnego wiązania prowadzi do otrzymania związku o wzorze 57. W przypadku użycia jako związku wyjściowego chiralnego związku o wzorze 58, diastereoizomery związku o wzorze 57 rozdziela się za pomocąkrystalizacji frakcyjnej lub chromatografii. Stosunki ilościowe między diastereoizomerami otrzymanymi w ten sposób zależą od doboru grup zabezpieczających, rodzaju katalizatora hydrogenacji i przyjętych warunków prowadzenia reakcji [Knowles i in., J. Amer. Chem. Soc., 99,5947 (1977); Ojima i Suzuki, Tetrahedron Lett., 21, 1239 (1980)]. I tak, ze związku o wzorze 58 o konfiguracji S otrzymuje się diastereoizomery związku o wzorze 57 o konfiguracji S,S i S,R w A^m, oraz ze związku o wzorze 58 o konfiguracji R można otrzymać diastereoizomery związku o wzorze 57 o konfiguracji R,S i R,R w A^m.

Reakcje przeprowadza się w środowisku rozpuszczalnika odpowiedniego z punktu widzenia użytych odczynników i materiałów, a także odpowiadającego rodzaj owi przekształcenia, które jest dokonywane. Fachowcy w dziedzinie syntezy organicznej zdają sobie sprawę z tego, że rozmaite grupy funkcyjne obecne w cząsteczce muszą być zgodne z charakterem zamierzonej przemiany chemicznej. Sytuacja ta zmusza często do podjęcia decyzji odnośnie do kolejności etapów syntezy, wyboru rodzaju grup zabezpieczających (jeżeli sąniezbędne) oraz warunków, w których dokonuje się odblokowania. Podstawniki obecne w związkach wyjściowych mogą okazać się niezgodne z niektórymi warunkach prowadzenia reakcji. Dla fachowca w tej dziedzinie techniki oczywiste będą tego rodzaju ograniczenia związane ze zgodnością podstawników z warunkami reakcji.

Do farmaceutycznie dopuszczalnych soli należą zarówno sole metaliczne (nieorganiczne) jak i sole organiczne. Wykaz tego rodzaju soli podany jest w: Remington's Pharmaceutical Science, wyd. 17, str. 1418(1985). Dla fachowca w tej dziedzinie techniki j est rzeczą dobrze znaną, że stosowną sól wybiera się w oparciu o fizyczną i chemiczną stabilność, zdolność płynięcia, higroskopijność i rozpuszczalność. Z przyczyn powyżej przytoczonych, korzystnymi solami według wynalazku są sole potasowe, sodowe, wapniowe, magnezowe i amoniowe.

Niektóre związki występujące w omówionych powyżej schematach reakcji zawierają centra asymetrii. Wynalazek obemuje swym zakresem wszystkie stereoizomery związków, niezależnie od tego, czy pozbawione są one obecności innych stereoizomerów, czy też zmieszane są z

179 984 innymi stereoizomerami w jakiejkolwiek bądź proporcji, i dlatego obejmuje swym zakresem, na przykład, racemicznąmieszaninąenancjomerów, jak i diastereoizomerycznąmieszaninę izomerów.

Nowe związki według wynalazku są użyteczne ze względu na ich zdolność indukowania tworzenia się cytokin i przywracania czynności szpiku po przeprowadzonej chemoterapii, jak to wykazano następującymi testami.

Opis badań biologicznych. Test na interleukinę 6 (IL-6)- analiza strukturalno-funkcjonalna.

Związki badane rozpuszcza się w wodzie i podaje podskórnie w objętości 0,2 ml, z wprowadzeniem dawki wynoszącej 0,1-10 mg/kg. Związki o mniej szej rozpuszczalności rozpuszcza się wpierw w 100% etanolu, a następnie doprowadza do odpowiedniego stężenia wodą. Po upływie 4 godzin od wstrzyknięcia, myszy skrwawią się i pozyskuje surowicę. Do oznaczenia, w kolejnych rozcieńczeniach surowic, zawartości IL-6 używa się IL-6 - zależnej linii komórek 7TD1. Komórki 7TD1 (1 χ 10⁴) umieszcza się w dołkach płytki do mikromiareczkowania i inkukuje w temperaturze 37°C w ciągu 72 godzin z wzorcowąrekombinantowąmysiąIL-6 łub z rozcieńczeniami surowicy poddawanej badaniu. W ciągu ostatnich 6 godzin inkubacji, komórki znakuje się impulsowo z udziałem ³H-Tdr (pci). Następnie komórki zbiera się i określa stopień proliferacji poprzez pobranie ³H-Tdr według pomiaru metodą cieczowej spektrometrii scyntylacyjnej. Stężenie IL-6 w surowicy oblicza się z krzywych wzorcowych z użyciem rekombinantowej IL-6 pochodzącej z R & D Systems Inc., i wyraża w jednostkach aktywności IL-6, według definicji wytwórcy. Test na obecność granulocytowego czynnika stymulującego kolonizację (GCSF). Test biologiczny na GCSF przeprowadza się w identyczny sposób jak test na IL-6, z tą różnicą, że zamiast IL-6 - zależnej linii komórek 7TD1, używa się GCSF - zależnej linii komórek NFS-60. Dla upewnienia się o swoistości testu stosuje się neutralizujące przeciwciało monoklonalne przeciw mysiemu GCSF.

Gamulocytowo-makrofagowy test tworzenia kolonii (CFU-GM). Myszom podaje się 5-FU w dawce wynoszącej 150 mg/kg i po upływie 24 godzin rozpoczyna się podawanie badanego związku. W kolejnych dniach myszy uśmierca się przez zwichnięcie kręgów szyjnych i w warunkach jałowych pobiera kości udowe. Następnie kości udowe przepłukuje się 1 ml podłoża Iscove'a uzupełnionego 20% FCS, 1% penicyliny/streptomycyny, 1% glutaminy i 5 χ ΙΟ’⁵ M 2-merkaptoetanolu, o temperaturze lodu. Następnie komórki szpiku kostnego (5 χ 10⁵) umieszcza się na płytkach do hodowli tkanek 12x75 mm, w 3 ml ciepłej 3% agarozy w podłożu Iscove'a ze 100 jednostkami/ml rekombinantowego mysiego GM-CSF, dostarczonego przez Genzyme (Boston, MA). Płytki inkubuje się w ciągu 7 dni w temperaturze 37°C w atmosferze 5% CO₂. Po upływie 7 dni, kolonie złożone z 50 komórek, lub większe, liczy się pod lupąpreparatywną.

Test na czynnik stymulujący kolonizację (CSF). Do wykrywania obecności aktywności CSF w surowicy myszy, którym wstrzyknięto związki badane, stosuje się test, dzięki któremu wykrywa się aktywność czynnika stymulującego kolonizację, ale na podstawie którego nie rozróżnia się rozmaitych typów czynników tego rodzaju. Komórki szpiku kostnego preparuje się w sposób opisany powyżej odnośnie do testu CFU-GM. Następnie komórki inkubuje się w agarze miękkim w obecności surowicy w końcowym stężeniu 0,3%, którąpobrano od myszy po upływie 4 godzin od wstrzyknięcia związków poddawanych badaniu. Po upływie 7 dni inkubacji w temperaturze 37°C określa się liczbę komórek kolonizujących (CFU) na 10⁵ inkubowanych komórek szpiku kostnego przez zliczenie kolonii złożonych z 50 komórek lub większych pod lupąpreparatywną. Otrzymane dane wyraża się z CFU/10⁵ komórek szpiku kostnego.

Test na granulocyty obojętnochłonne krążące. Myszom podaje się 5-FU w dawce wynoszącej 150 mg/kg i po upływie 24 godzin rozpoczyna się codzienne podawanie badanego związku. Myszy skrwawią się co dzień za pomocą nakłuć pozaoczodołowych do rurek kapilarnych zawierających heparynę. Liczbę krążących leukocytów (WBC) oznacza się przy użyciu licznika Coultera. Rozmazy krwi barwi się stosując roztwór Wrighta-Geimsa i oznacza w procentach ilość krążących granulocytów obojętnochłonnych za pomocą różnicowego zliczania pod mikroskopem.

179 984

Neutropenia u myszy wywoływana 5-fluorouracylem (5-FU). Myszom podaje się dootrzewnowe środek chemoterapeutyczny 5-FU w dawce wynoszącej 150 mg/kg. Środek ten wywołuje poważną utratę granulocytów obojętnochłonnych po upływie 5-6 dni. Po upływie 24 godzin od podania dawki, rozpoczyna się działanie związkami badanymi. Wpływ tych związków na regenerację komórek prekursorowych granulocytów obojętnochłonnych w szpiku kostnym określa się w teście CFU-GM. Regenerację granulocytów obojętnochłonnych krążących śledzi się za pomocą różnicującego barwienia krwi obwodowej.

Test „delta”. Myszom podaje się dootrzewnowe 5-FU w pojedynczej dawce, wynoszącej 150 mg/kg. Po upływie 24 godzin pobiera się komórki szpiku kostnego i dzieli na dwie części. Pierwszą z nich umieszcza się bezpośrednio w agarze miękkim z 15 ng/ml IL-1 i 250 jednostek/ml GM-CSF. Po upływie 14 dni oznacza się liczbę kolonii (CFU-1). Drugą część komórek umieszcza się w płynnym podłożu hodowlanym, z pojedynczymi czynnikami wzrostowymi lub lekami, albo z ich kombinacjami, w celu dokonania oceny zdolności tych środków do powiększania puli komórek kolonizujących. Po upływie 7 dni prowadzenia płynnej hodowli, komórki zbiera się i umieszcza w agarze miękkim z IL-1 i GM-CSF, tak jak miało to miejsce w przypadku pierwszej części komórek. Po upływie 14 dni oznacza się liczbę kolonii (CFU-2) w drugiej części podwielokrotnej. Stosunek czyli „deltę” oblicza się jako CFU-2/CFU-1 i wykorzystuje do ustalenia zdolności czynników wzrostowych i/lub leków, użytych w fazie płynnej, do indukowania wzrostu komórek kolonizujących (CFU) lub różnicowania pre-CFU do CFU.

Wyniki. Związki poddawane badaniu wykazują zdolność indukowania wytwarzania IL-6 w surowicy myszy w ciągu 4 godzin po pojedynczym wstrzyknięciu podskórnym (tabela 1). Podobnie, wykrywa się u myszy także aktywność CSF w surowicy, po podaniu omawianych związków (tabela 2). Test IL-6 wykonuje się jako test ilościowy i stosuje się go do oznaczania względnej mocy związku. Test CSF wykonuje się dla jednego stężenia surowicy i dlatego ma on charakter testu jakościowego.

Wykazano, że związek reprezentatywny (przykład XXVIII) także indukuje, po wstrzyknięciu myszom, wytwarzanie GCSF w ich surowicy (tabela 3). Wykazano, że związki reprezentatywne (przykłady XXVIII, ΧΧΧΠ i LXXXIV) indukują regenerację granulocytów obojętnochłonnych u myszy, którym poddano 5-FU (tabela 4). Związek reprezentatywny (przykład XXVIII) wzmaga regenerację granulocytów obojętnochłonnych w krwi obwodowej, poprzedzoną zwiększeniem ilości CFU-GM, a więc prekursorów granulocytów obojętnochłonnych w szpiku kostnym (tabela 5), co wskazuje na fakt działania związków poddawanych badaniu w szpiku kostnym.

Związek reprezentatywny (przykład XXVIII) inkubuje także wytwarzanie IL-6 i GCSF w surowicy naczelnych poddanych działaniu 5-FU (tabela 6). Związek reprezentatywny (przykład XXXII) przyspiesza regenerację granulocytów obojętnochłonnych u naczelnych poddanych działaniu środka chemoterapeutycznego cytoksanu (tabela 7). Zwierzęta w grupach otrzymujących związek badany wykazują regenerację do poziomu kontroli w dniu 7, podczas gdy zwierzęta z grupy otrzymującej tylko cytoksan wskazująregenerację do wspomnianego poziomu dopiero w dniu 10. Tak więc, związki badane indukują wytwarzanie cytokin w podobnym zakresie i wzmagają regenerację granulocytów obojętnochłonnych zarówno u naczelnych jak i u myszy.

Związek reprezentatywny (przykład XXVIII) oddziaływuje synergistycznie in vitro z hemopoetycznym czynnikiem wzrostowym, ligandem c-kit (KL), w wyniku czego zwiększa się namnożenie prekursorowych komórek szpiku kostnego (tabela 8). Podtrzymuje to w dalszym ciągu zastrzeżenie dotyczące stwierdzenia, że związki te działają wzmagająco na namnażanie komórek prekursorowych granulocytów obojętnochłonnych w szpiku kostnym. Związki badane przejawiają także aktywność pod względem przyspieszania regeneracji granulocytów obojętnochłonnych u myszy poddanych działaniu 5-FU przy podaniu doustnym (tabela 9), jak to wykazano dla związków reprezentatywnych (przykłady XXVIII i XXXII).

179 984

Znaczenie kliniczne. Dane zestawione w odniesieniu do opisywanych związków badanych pokazują, że związki te przejawiają zdolność do indukowania wewnątrzpochodnego wytwarzania czynników wzrostowych (IL-6 i GCSF), o których wiadomo, że regulują wytwarzanie granulocytów obojętnochłonnych w szpiku kostnym. Omawianych związków używać można w zastosowaniach terapeutycznych, a mianowicie w celu regeneracji granulocytów obojętnochłonnych po przeprowadzonej chemoterapii raka, radioterapii, przeszczepieniu szpiku kostnego lub po zakażeniach. Oprócz tego, związki te stosować można łącznie z rekombinantowymi czynnikami wzrostowymi w celu wzmocnienia aktywności cząsteczek rekombinantowych. Omawiane związki także mogąbyć użyteczne w leczeniu raka, AIDS, niedokrwistości aplastycznej, zespołu mielodysplastycznego, chorób zakaźnych oraz z punktu widzenia wzmacniania odpowiedzi immunologicznej. Inaczej niż ma to miejsce w przypadku rekombinantowych czynników wzrostowych, związki badane przejawiają skuteczność działania przy podawaniu doustnym.

Tabela 1

Wpływ związków poddanych badaniu na wytwarzanie IL-6 u myszy

Przykład nr	Dawka (mg/ml)	IL-6 (jedn./mł)
1	2	3
XXVIII	10,0 1,0 0,1	1718 3844 ± 482 4802 ± 804
XXIX	10,0 1,0 0,1	537 203 0
XXX	10,0 1,0 0,1	328±107
XXXI	10,0 1,0 0,1	294 ±24
ΧΧΧΠ	10,0 1,0 0,1	1797 ±284 1340± 134
XXXIII	10,0 1,0 0,1	3767 ±457 1651±100
XXXIV	10,0 1,0 0,1	5063 ±302 3610 ±347
LXXX	10,0 1,0 0,1	3624± 611 1712±168
LXXXI	10,0 1,0 OJ	199 ±23 56 ± 19

179 984 ciąg dalszy tabeli 1

1	2	3
LXXXn	10,0 1,0 0,1	3188±345 2181 + 92
LXXXIII	10,0 1,0 o,l	1818 + 243 332 ±38
LXXXIV	10,0 1,0 0,1	2512 ±209 3865 ±688 1963 ±97

Tabela 2

Wpływ związków poddanych badaniu na wytwarzanie CSF u myszy

Przykład nr	Dawka (mg/kg)	CFU/10000 komórek szpiku kostnego
XXVIII	10,0 1,0 0,1	101 ±8 95 ± 16
XXIX	10,0 1,0 0,1	101 ±46 0±0
XXXII	10,0 1,0 0,1	137 ± 15 154 ±5
LXXX	10,0 l,o 0,1	121 ±9 91 ± 3
LXXXI	10,0 1,0 0,1	101 ±7 69 ± 14
LXXXn	10,0 1,0 0,1	115±3 108 ± 11
LXXXIII	10,0 1,0 0,1	123 ±22 204 ±9
LXXXIV	10,0 1,0 0,1	131 ± 10 118 ± 15 129 ± 14

179 984

Tabela 3

Wpływ związków poddanych badaniu na wytwarzanie GCSF u myszy

Przykład nr	Dawka (pg/kg)	GCSF (pg/ml)
XXVIII	50,00	1249±138
	25,00	3352 ±907
	12,50	1342 ±289
	6,25	644 ±267
	3,12	470 ± 59
	1,56	442 ±52
	0,00	0,00 ± 0

Myszom (po 10 w grupie) podaje się związek badany w pojedynczym wstrzyknięciu podskórnym i po upływie 4 godzin myszy skrwawią się. Poziom GCSF w surowicy określa się w teście biologicznym przy użyciu GCSF-zależnej linii komórek NFS-60.

Tabela 4

Wpływ związków poddanych badaniu na regeneracje granulocytów obojętnochłonnych u myszy potraktowanych 5-FU

Przykład nr	gg/kg	Granulocyty obojętnochłonne/mm³
χχνιιι	100,00	2613 ±364
	50,00	1716 ±284
	25,00	1804 ±408
	12,50	1314±267
	6,25	758 ±249
	3,12	424± 115
	1,56	722±199
	0,00	“157 ±52
’XXXII	1000	1892 ±293
	100	982±150
	0	144 ±36
”LXXXFV	100	2194 ±629
	10	570 ±224
	1	427 ±211
	0	54 ±22

W powyższej tabeli 4 użyto następujących oznaczeń:

Dane dla 10 myszy w grupie, w dniu 7 po potraktowaniu 5-FU w dawce wynoszącej 150 mg/kg. Począwszy od godziny po podaniu dawki 5-FU, myszom podawano codziennie związek badany we wskazanym stężeniu.

Liczba granulocytów obojętnochłonnych dla myszy normalnych (n = 5) wynosi 3236 ± 301.

Myszy potraktowano jedynie 5-FU i vehiculum.

***

Dzień 8 po podaniu 5-FU.

n = 6 myszy w grupie.

179 984

Tabela 5

Wpływ związków poddanych badaniu na CFU-GM szpiku kostnego u myszy potraktowanych 5-FU

Przykład nr	Grupa	CFU-GM/kość udową
χχνιπ	Myszy normalne Myszy potraktowane 5-FU Myszy potraktowane 5-FU + związek z przykładu XXVIII	30184 ±3677 805 ±512 6055 ±534

Myszom (po 5 w grupie) podaje się 5-FU w dawce wynoszącej 150 mg/kg i począwszy od 24 godziny po podaniu dawki podaje się im podskórnie, co dzień, związek badany w dawce wynoszącej 0,1 mg/kg. Przedstawione dane odnoszą się do dnia 3 po podaniu 5-FU.

Tabela 6

Wpływ związków badanych na poziom IL-6 i GCSF w surowicy małp potraktowanych 5-FU

Przykład nr	Grupa	IL-6 (jednostki/ml)	GCSF (pg/ml)
XXVIII	Małpa normalna Małpa potraktowana 5-FU Małpa potraktowana 5-FU + związek z przykładu χχνηι ‘	0 0 2579 ±318	0 0 3962 ±2178

Małpom rezus (po 3 w grupie) podaje się 5-FU w dawce wynoszącej 125 mg/kg i po upływie 24 godzin od podania dawki podaje im podskórnie związek badany w dawce wynoszącej 0,05 mg/kg. Przedstawione dane odnoszą się do surowic pobranych po upływie 4 godzin od podania związku badanego.

Tabela 7

Wpływ związków poddanych badaniu na regenerację granulocytów obojętnochłonnych u naczelnych potraktowanych cytoksanem Bezwzględna liczba granulocytów obojętnochłonnych w mm³ krwi.

Przykład nr	Dzień po podaniu cytoksanu	Cytoksan	Cytoksan + związek z przykładu XXXII
XXXII	0	3640±1058	3554 ±1194
	1	4900 ±971	7849 ±1592
	2	2689±156	4679 ±867
	3	1935±126	1080 ±264
	4	1442 ±344	370±171
	5	856 ±295	455 ± 208
	6	1009 ±292	518±218
	7	852 ±301	1304±1046
	8	542 ±233	1596±1000
	9	441 ±194	2041 ±423*
	10	1244 ±509	3506± 1130
	11	2053±1002	4576 ±673
	12	1885 ±678	3761 ±1394
	13	3502 ±2297	3751±1278
	14	3816±1674	3106 ±520

179 984

Małpom rezus (po 4 w grupie) podaj e się dnia 1 dnia 0 cytoksan w dawce wynoszącej 60 mg/kg. Począwszy od 24 godziny po podaniu drugiej dawki cytoksanu, małpom z jednej grupy podaje się codziennie, drogą podskórną, dawkę związku badanego w dawce wynoszącej 50 μΒ/kg, podczas gdy małpy z drugiej grupy otrzymująjedynie vehiculum (wodę).

W powyższej tabeli 7 użyto następującego oznaczenia:

* p< 0,05 względem cytoksanu (samego) jako kontroli według rozkładu „t” Studenta.

Tabela 8

Związki badane oddziaływają synergistycznie z ligandem c-kit (KL) na namnażanie komórek prekursorowych

Przykład nr	Hodowla in vitro	Wzrost krotności w CFU
XXVIII	Samo podłoże Związek badany KL KL + związek badany	0 1,3 66 158

Stosuje się komórki szpiku kostnego myszy poddanych działaniu 5-FU dla wzbogacenia wczesnych komórek prekursorowych. Komórki dzieli się na dwie części tak, jak to opisano powyżej w części metodycznej odnośnie do testu „delta”. Wzrost krotności określa się przez pomiar 7-dniowej in vitro inkubacji komórek z udziałem podłoża do hodowli tkanek + związek badany i/lub czynnik wzrostowy KL, na komórki kolonizujące (CFU). Liczbę CFU porównuje się następnie z tworzeniem kolonii świeżych komórek szpiku kostnego, nie inkubowanych in vitro, w celu określenia wzrostu krotności. W teście in vitro używa się związku badanego, w stężeniu 0,5 p.g/ml.

Tabela 9

Wpływ podania związku poddanego badaniu drogą doustną na regenerację granulocytów' obojętnochłonnych u myszy potraktowanych 5-FU

Przykład nr	Dawka (mg/kg)	Granulocyty obojętnochłonne/mm³
XXVIII	0	178 ±64
	10	1391 ±350
	1	765 ±209
	OJ	81 ±35
XXXII	10	1844± 814
	1	547 ±232
	0	67 ±22

W powyższej tabeli 9 użyto następującego oznaczenia: Dzień 7 po podaniu 5-FU.

Myszom (po 5 w grupie) podaje się 5-FU w dawce wynoszącej 150 mg/kg. Po upływie jednego dnia rozpoczyna się podawanie codzienne związków badanych, które kontynuuje się w ciągu 10 dni. Przedstawione dane odnoszą się do dnia 6 po potraktowaniu myszy 5-FU.

W przypadku użycia omawianych związków w powyższym zastosowaniu, można je łączyć z jednym, lub większą ilością farmaceutycznie dopuszczalnych nośników, takich jak, na przykład, rozpuszczalniki, rozcieńczalniki itp. Można je podawać drogądoustną, w takich postaciach farmaceutycznych jak tabletki, kapsułki, proszki do dyspergowania, granulki lub zawiesiny zawierające, na przykład, od około 0,05 do 5% środka zawieszającego, syropy zawierające, na przykład, od około 10% do 50% cukru, oraz eliksiry zawierające, na przykład, od około 20 do

179 984

50% etanolu, itp. Można je także podawać drogą pozajelitową, w postaci jałowych, dających się wstrzykiwać roztworów lub zawiesin zawierających od około 0,05 do 5% środka zawieszającego w podłożu izotonicznym. Tego rodzaju preparaty farmaceutyczne mogą zawierać, na przykład, od około 0,05 do około 90% składnika czynnego w połączeniu z nośnikiem, częściej od około 5 do około 60% wag. składnika czynnego.

Stosowane skuteczne dawkowanie składnika czynnego może się zmieniać w zależności od konkretnego użytego związku, sposobu podawania i ciężkości leczonego stanu. Na ogół, j ednakże, zadowalające wyniki uzyskuje się wtedy, gdy związki według wynalazku podaje się w dawce dziennej wynoszącej od około 15 pg do około 100 pg/kg masy ciała danego osobnika, korzystnie w postaci dawek podzielonych 2-4 razy dziennie, albo w postaci przeznaczonej do przedłużonego uwalniania. Dla większości dużych ssaków całkowita dawka dzienne wynosi od około 1 do 50pg, korzystnie od około 1 do 20 pg. Postacie dawkowane nadające się do użytku wewnętrznego zawierająod około 5 pg do 25 pg składnika czynnego w jednorodnej mieszaninie ze stałym lub ciekłym, farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem. Reżim dawkowania można ustalić w taki sposób, aby zapewniał uzyskiwanie optymalnej odpowiedzi terapeutycznej. I tak, na przykład, dziennie podawać można kilka dawek podzielonych, względnie dawkę można zmniejszyć proporcjonalnie do wskazań wynikających z wymogów, które narzuca konkretna sytuacja terapeutyczna.

Omawiane związki czynne można podawać doustnie, jak również dożylnie, domięśniowo łub podskórnie. Do nośników stałych należy skrobia, laktoza, fosforan diwapniowy, celuloza mikrokrystaliczna, sacharoza i kaolin. Natomiast do nośników ciekłych należy woda jałowa, glikole polietylenowe, niejonowe środki powierzchniowo czynne i oleje jadalne, takie jak olej kukuiydziany, olej arachidowy i olej sezamowy, tak jak jest to stosowane z punktu widzenia charakteru składnika czynnego i konkretnej pożądanej postaci preparatu. Korzystnie, włączyć w jego skład można adiuwanty zwykle używane w preparatyce kompozycji farmaceutycznych, takie jak środki aromatyzujące, środki barwiące, środki konserwujące oraz przeciwutleniacze, na przykład takie, jak witamina E, kwas askorbinowy, BHT i BHA.

Korzystnymi preparatami farmaceutycznymi, ze względu na łatwość wytwarzania i stosowania, sąpreparaty w stanie stałym, zwłaszcza tabletki oraz kapsułki z wypełnieniem stałym lub płynnym. Korzystnym sposobem podawania związków jest podawanie drogą doustną.

Omawiane związki aktywne można także podawać pozajelitowe lub dootrzewnowo. Roztwory lub zawiesiny tych związków czynnych, czy to w postaci wolnej zasady czy farmakologicznie dopuszczalnej soli, sporządzać można z udziałem wody, stosownie zmieszanej ze środkiem powierzchniowo czynnym, takim jak hydroksypropyloceluloza. Układy dyspersyjne sporządzać można także przy użyciu gliceryny, ciekłych glikoli polietylenowych oraz ich mieszanin w olejach. W zwykłych warunkach przechowywania i stosowania, omawiane preparaty zawierają środek konserwujący, w celu zapobieżenia wzrostowi drobnoustrojów.

Do postaci farmaceutycznych nadających się do stosowania dzięki zdolności do wstrzykiwania, należą jałowe wodne roztwory lub zawiesiny oraz jałowe proszki przeznaczone do sporządzania na poczekaniu jałowych, nadających się do wstrzykiwania roztworów lub zawiesin. We wszystkich tych przypadkach dana postać farmaceutyczna musi być jałowa i płynna w takim zakresie, aby zapewniała łatwość stosowania strzykawki. Preparat taki musi być stabilny w warunkach wytwarzania i przechowywania i musi być zabezpieczony przed zanieczyszczającym działaniem drobnoustrojów, takich jak bakterie i grzyby. Nośnikiem może być rozpuszczalnik lub środowisko układu dyspersyjnego, zawierające, na przykład, wodę, etanol, poliol (taki jak, na przykład gliceryna, glikol propylenowy i ciekły glikol polietylenowy), ich stosowne mieszaniny oraz oleje roślinne.

179 984

W niniejszym opisie stosowane są następujące skróty:

IL : interleukina,

CSF : czynnik stymulujący kolonizację,

G-CSF (granylocytowy czynnik stymulujący kolonizację

M-CSF (makrofagowy czynnik stymulujący kolonizację i GM-CSF (granulocytowo-makrofagowy czynnik stymulujący kolonizację), Ala : alanina,

A₂pm : kwas 2,6-diaminopimelinowy,

Lys : lizyna,

Ser : seryna,

Thr : treonina

BOC : tert-butoksykarbonyl,

BOP : heksafluorofosforan benzotriazoliloksytris(dimetyloamino)fosfbniowy,

CBZ : karbobenzyloksy,

TFA : kwas trifluorooctowy,

MS : sito molekularne,

TEA : trietyloamina,

DMAP : dimetyloaminopirydyna,

G (granulocytowy)-, M (makrofagowy)- i GM (granulocytowo-makrofagowy)

- CSF (czynnik stymulujący kolonizację).

Związki według wynalazku i ich wytwarzanie staną się bardziej oczywiste i zrozumiałe dzięki następującym przykładom, których nie należy interpretować jako ograniczenia zakresu wynalazku.

W następujących przykładach, jeżeli tego inaczej nie wyszczególniono, wytworzone związki rozdziela się metodą chromatografii szybkiej na żelu krzemionkowym (Silica Gel 60-, 230 - 400 mesh). Czystość produktów reakcji oznacza się za pomocą chromatografii cienkowarstwowej (TLC) na żelu krzemionkowym (Silica Gel GF, 250 mm). Wartość temperatury topnienia uzyskuje się przy użyciu aparatu Mel-Temp i nie koryguje się ich (wszystkie temperatury podane są w °C). Jeżeli tego inaczej nie zaznaczono, widma ^lH NMR (300 MHz), otrzymuje się przy użyciu roztworów w deuterochloroformie (1% wzorzec wewnętrzny, Me₄Si; stałe sprzężenia podawane w Hz). Reakcje wymagające warunków bezwodnych przeprowadza się w atmosferze argonu, przy użyciu rozpuszczalników w butelkach z zamknięciem typu „septum”. Roztwory organiczne osusza się siarczanem magnezowym lub siarczanem sodowym, a rozpuszczalniki usuwa się pod zmniejszonym ciśnieniem przy użyciu wyparki obrotowej.

Przykład I. N-(l-Oksoheptylo)-D-allo-treonina [związek o wzorze 17(1)].

Roztwór 440 ml (2,83 mmola) chlorku n-heptanoilu w 250 ml THF wkrapla się, w ciągu 30 minut, do zimnej (-5 do 0°C), energicznie mieszanej, mieszaniny 300 mg (2,51 mmola) D-allo-Thr i 3,5 ml (7,0 milirównoważnika) 2 N wodnego roztworuNaOH w 4,0 ml THF. Otrzymaną mieszaninę miesza się w ciągu 2 godzin w tej samej temperaturze i przez noc w temperaturze pokojowej. Następnie usuwa się substancje lotne i otrzymaną pozostałość rozcieńcza się wodą, po czym zakwasza przy użyciu stężonego HC1. Następnie mieszaninę poddaje się ekstracji przy użyciu octanu etylu i połączony roztwór organiczny przemywa się wodnym roztworem chlorku sodowego, po czym osusza, sączy i zatęża, w wyniku czego otrzymuje się 420 mg związku o wzorze 17 (1), zawierającego 10% nadmiar odczynnika heptanoilowego. Otrzymany produkt zestala się po odstawieniu.

NMR: δ 1,28 (d, J = 6,5,3H); 4,20 (m, 1H); 4,61 (dd, J - 3,4,6,6, i 1H); 6,56 (szeroki d, J = 6,9, 1H).

«d = -38 ± 2 (CHC1₃).

Przykład II. N-(l-Oksoheptylo)-D-treonina [związek o wzorze 17 (2)].

2,50 g (20,99 mmola) D-Thr przekształca się w związek o wzorze 17 (2) zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie I.

NMR: δ 1,22 (d, J = 6,4,3H); 4,45 (m, 1H); 4,55 (dd, J = 1,9,8,3,1H); 6,30 - 6,80 (szeroki s, nieustalone, > 2H), 6,88 (szeroki d, J = 8,3, 1H).

179 984

MS (HR-EI) : m/z 321,1939 (M obliczono dla C₁₈H₂₇NO₄, 321, 1940).

Przykład III. N-(l-Oksoheptylo)-L-allo-treonina [związek o wzorze 17 (3)].

150 mg (1,26 mmola) L-allo-Thr przekształca się w związek o wzorze 17 (3) zgodnie ze sposobem opisanym w przykładzie I.

NMR : widmo takie samo jak w przypadku związku o wzorze 17 (1).

Przykład IV. N-(l-Oksoheptylo)-L-treonina [związek o wzorze 17 (4)].

300 mg (2,51 mmola) L-Thr przekształca się w związek o wzorze 17 (4), zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie I.

NMR : widmo takie samo jak w przypadku związku o wzorze 17 (2).

Przykład V. N-(l-Oksoheptylo)-D-seryna [związek o wzorze 17 (5)].

6,00 (57,09 mmola) D-Ser przekształca się w związek o wzorze 17 (5), zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie I. Otrzymany produkt surowy poddaje się oczyszczaniu za pomocą chromatografii (kolumna 2x21 cm, gradient 1% CH₃OH i 0,5% HO Ac do 3% CH₃OH i 2% HOAc w CH₂C1₂).

NMR (CD₃OD): δ 0,90 (t, J=6,8,3H); 1,32 (m, 6H); 1,63 (m, 2H); 2,27 (widoczny t, Js 7,5, 2H); 3.81 i 3,89 (AB z ΑΒΧ, 1^= 11,2, J_AX=4,1, J_BX=5,0,2H); 4,49 (Χζ ΑΒΧ, J=4,2,4,8,1H).

MS (CI, NH₄): m/z 218 (Μ + H), 235 (M + NH₄).

a² _D ⁶ = -8±l (MeOH).

Przykład VI.N-[trans(4-Pentylocykłoheksylo)karbonylo]-D-allo-treonina[związeko wzorze 17 (6)].

Do roztworu 198 mg (1,0 mmola) kwasu trans-4-pentylocykloheksanokarboksylowego w 1 ml suchego toluenu dodaje się w temperaturze 0°C 760 mg (5,9 mmola) chlorku oksalilu, po czym otrzymaną mieszaninę miesza się wciągu 2 godzin w tej samej temperaturze i w ciągu jednej godziny w temperaturze pokojowej. Następnie usuwa się pod zmniejszonym ciśnieniem nadmiar odczynnika. Roztwór surowego chlorku kwasowego w 2 ml suchego acetonitrylu dodaj e się do mieszaniny 100 mg (0,85 mmola) D-allo-Thr, 600 μΐ (1,20 milirównoważnika) 2N roztworu NaOH i 85 mg (0,85 mmola) TEA w 1,5 ml THF, zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie I. Otrzymany produkt surowy, stanowiący związek o wzorze 17 (6), poddaje śię oczyszczaniu za pomocą chromatografii (kolumna 1,5 x 18 cm, 5% CH₃OH i 0,4% HOAc w CHjCy.

NMR : δ 0,88 (t, J = 7,3H); 4,15 (m, 1H); 4,54 (m, 1H); 6,49 (d, 1H).

MS (CI, CH₄): m/z 300 (Μ + H).

Przykład VII. [(4-Butoksyfenylo)acetylo]-D-allo-treonina [związek o wzorze 17(7)].

288 mg (1,38 mola) kwasu 4-butoksyfenylooctowego przekształca się w chlorek kwasowy, po czym dodaje się 150 mg (1,26 mmola) D-allo-Thr, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 17(9), zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie VJ. Produkt surowy poddaje się oczyszczaniu za pomocą chromatografii (kolumna 2,5 x 18 cm, gradient 4% CH₃OH i 0,3% HOAc w CH₂C1₂).

NMR:óO,96(t,J = 7,4,3H); 1,14 (d,J=5,8,3H); 1,47 (m,2H); 1,74 (m,2H); 3,53 (szeroki s, 2H); 3,91 (t, J = 6,5,2H); 4,10 (szeroki s, 1H); 4,53 (szeroki s, 1H); 4,90 (szeroki s,>2H); 6,76 (szeroki d, J - 6,0, 1H); 6,84 (d, J = 8,4, 2H); 7,13 (d, J - 8,4,2H).

MS (HR-EI): m/z 309,1567 (M obliczono dla C₁₆H₂₃NO₅, 309.1576).

a²⁶ - - 26 ± 2 (CHC1₃).

Temperatura topnienia : 90 - 94°C.

Przykład VIII. Ester fenylometylowy N-(l-oksoheptylo)-D-allo-teoniny [związek o wzorze 19 (1)].

420 mg (1,82 mmola) surowego związku o wzorze 17(1) rozpuszcza się w 18 ml DMF, po czym do otrzymanego roztworu dodaje się 321 mg (3,82 mmola) NaHCO₃ w postaci substancji stałej. Utworzoną mieszaninę miesza się w ciągu godziny w temperaturze 70 - 75°C, po czym mieszaninę ochładza się do temperatury 40 - 50°C i dodaje do niej 1,13 ml (9,31 mmola) bromku benzylu. Mieszanie kontynuuje się w ciągu 2 godzin w temperaturze 40°C i w ciągu 18 godzin w temperaturze otoczenia. Substancje lotne usuwa się, a otrzymaną pozostałość poddaje się ekstra

179 984 kej i mieszaniną wody i octanu etylu. Warstwę organiczną oddziela się, przemywa wodnym roztworem chlorku sodowego i sączy, po czym odparowuje. W wyniku oczyszczenia produktu surowego za pomocą chromatografii (kolumna 2x24 cm, układ heksan/EtO Ac 3:1) otrzymuje się 506 mg (1,57 mmola) ciała stałego o barwie białej, które charakteryzuje się jako związek o wzorze 19 (1).

NMR: δ 0,88 (widoczny t, J=6,8,3H); 1,09 (d, J=6,4 3H); 1,20 -1,40 (m, 6H); 1,55 -1,74 (m, 2H); 2,27 (widoczny t, J = 7,5,2H); 3,20 - 3,80 (szeroki s, nieustalone, 1H); 4,21 (dq, J=3,3, 6,4,1H); 4,74 (dd, J = 3,3,6,8,1H); 5,20 i 5,23 (AB, J = 12,2,2H); 6,43 (szeroki d, J = 6,5,1H); 7,36 (m, 5H).

MS (HR-EI) : m/z 321,1939 (M obliczono dla C₁₈H₂₇NO₄, 321,1940).

a^⁶ = -29 ± 2 (CHCip.

Temperatura topnienia : 70 - 73°C.

Przykład IX. Ester fenylometylowy N-(l -oksoheptylo)-D-treoniny [związek o wzorze 19 (2)].

Surowy związek o wzorze 17 (2) poddaje się benzylowaniu zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie X, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 19 (2). Surowy produkt w stanie stałym poddaje się oczyszczaniu za pomocą chromatografii (kolumna 3,0 x 39 cm, układ heksan/octan etylu 3:1).

NMR: δ 0,88 (widoczny t, J = 6,8,3H); 1,20 (d, J - 6,4,3H); 1,23 -1,3 8 (m, 6H), 1,60 -1,71 (m, 2H); 1,55 -1,95 (nakładający się szeroki s, nieustalone, > 1H); 2,28 (widoczny t, J = 7,6,2H), 4,37 (dq, J=2,4,6,4,1H); 4,67 (dd, J=2,4,8,9,1H); 5,19 i 5,22 (AB, J= 12,3,2H); 6,21 (szeroki d, J = 9,1H), 7,35 (m, 5H).

MS (HR-EI): m/z 322,2011 (Μ + H obliczono dla C₁₈H₂₈NO₄, 322,2019).

a o = + 9 ± 1 (CHCI3).

Temperatura topnienia : 77 - 80°C.

Przykład X.EsterfenylometylowyN-(l-oksoheptylo)-L-allo-treoniny [związek owzorze 19 (3)].

Surowy związek o wzorze 17 (3) poddaj e się benzylowaniu zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie X, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 19 (3). Surowy produkt w stanie stałym poddaje się oczyszczaniu za pomocą chromatografii (kolumna 2,5 x 28 cm, układ heksan/octan etylu 4 :1%.

NMR : widmo takie samo jak w przypadku związku o wzorze 19 (1).

MS (HR-EI): m/z 321,1935 (M obliczono dla C_I8H₂₇NO₄, 321,1940).

ttp = + 25 ± 2 (CHC1₃).

Temperatura topnienia : 70 - 73°C.

Przykład XI. EsterfenylometylowyN-( 1 -oksoheptylo)-L-treoniny [związeko wzorze 19(4)].

Surowy związek o wzorze 17 (4) poddaje się benzylowaniu zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie X, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 19 (4). Otrzymany produkt w postaci stałej poddaje się oczyszczaniu za pomocą chromatografii (kolumna 2,0 x 20 cm, gradient heksan/octan etylu 4 : 1 do 3 : 1).

NMR : widmo takie samo jak w przypadku związku o wzorze 19 (2).

MS (HR-EI): m/z 321,1947 (M obliczono dla C₁₈H,₇NO₄, 321,1940).

«d = - 9 ± 2 (CHC1₃).

Temperatura topnienia : 78 - 80°C.

Przykład XII. Ester fenylometylowy N-(l -oksoheptylo)-D-seryny [związek o wzorze 19(5)].

Związek o wzorze 17 (5) poddaje się benzylowaniu zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie X, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 19 (5).

NMR: δ 0,88 (widoczny t, J=6,8,3H); 1,20 -1,40 (m, 6H); 1,55-1,70 (m, 2H), 2,25 (widoczny t, Js7,7,2H); 2,45 i2,80 (szeroki s, 1H); 3,92 i 3,99 (AB z ΑΒΧ, = 11,2, J_AX = 3,4, J_BX =

179 984

4,0,1H);4,72 (ddd, widoczny kwintet, J_X._NH = 7,3, J_AX=J_BX3,7,1H);5,21 (widoczny s, niewielkie sygnały poboczne AB, 2H); 6,46 (szeroki d, J = 7,1,1H); 7,36 (m, 5H).

MS (HR-EI): m/z 307,1792 (N obliczono dla C₁₇H₂₅NO₄, 307,1801.

=-II ± 1 (CHCĘ).

Temperatura topnienia : 62 - 66°C.

Przkykład ΧΠΙ. Ester fenylometylowy N-[trans(4-pentylocykloheksylo)karbonylo]-D-allo-treoniny [związek o wzorze 19 (6)].

Związek o wzorze 17 (6) poddaje się benzylowaniu zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie X, w wyniku czego, po chromatografii (kolumna 2x18 cm, układ 0,5% CH₃OH w CH₂C1₂), otrzymuje się związek o wzorze 19 (6).

NMR: δ 0,88 (m, 5H); 1,07 (d, J = 6,4,3H); 1,10 -1,35 (m, 8H); 1,35 - 1,55 (m, 2H); 1,64 (szeroki s, 1H); 1,64 -1,97 (m, 4H); 2,14 (m, 1H); 3,67 (szeroki s, 1H); 4,20 (m, 1H); 4,73 (dd, J=3,2 i 6,7, 1H); 5,18 i 5,25 (AB, J_AB = 12,2, 2H); 6,44, (d, J = 6,6, 1H).

MS (HR-EI) : m/z 389,2566 (M obliczono dla C^jNO^ 389,2566).

a² _D ⁶ = -24 ± 2 (CHCĘ).

Temperatura topnienia : 130 - 134°C.

Przykład XIV. Ester fenylometylowy N-[(4-butoksyfenylo)-acetylo]-D-allo-treoniny [związek o wzorze 19 (7)].

Związek o wzorze 17 (7) poddaje się benzylowaniu zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie X, w wyniku czego, po chromatografu (kolumna 2 x 20 cm, układ heksan/octan etylu 3:1) otrzymuje się związek o wzorze 19 (7).

NMR: δ 1,00 (m, 6H); 1,50 (m, 2H); 1,76 (m, 2H); 3,38 szeroki s, 1H); 3,56 (widoczny s, niewielkie poboczne sygnały AB, 2EI); 3,95 (widoczny t, J = 6,5,2H); 4,15 (m, 1H); 4,72 (dd, J = 7,0 i 3,4,1H); 5,13 i 5,19 (AB, J= 12,2,2H); 6,38 (szeroki d, J = 6,8,1H); 6,87 (d, J= 8,7,2H); 7,15 (d, J = 8,6, 2H); .

MS (CI, CH₄): m/z 400 (Μ + H).

αθ = -18 ± 2 (CHCĘ).

Temperatura topnienia : 80 - 83°C.

Przykład XV.Esterfenylometylowy(R)-3-(hydroksy-N-( 1 -oksoheptylo)-D-norwaliny [związek o wzorze 19 (8)].

Związek o wzorze 17 (8) zpizykładu LI poddaje się benzylowaniu zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie X, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 19 (8).

Przykład XVI.Esterfenylometylowy(S)-3-(hydroksy-N-( 1 -oksoheptylo)-D-norwaliny [związek o wzorze 19 (9)].

Związek o wzorze 17 (9), z przykładu LU, poddaje się benzylowaniu zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie X, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 19 (9).

Przykład XVII.EsterfenylometylowyN-[N²-[( 1,1 -dimetyloetoksy)karbonylo]-N⁶-[[(fenylometoksy)karbonylo]-(R)-6-[(fenylometoksy)karbonyło]-L-lizylo]-D-alaniny [związek o wzorze 57 (b)].

Mieszaninę złożoną z 683 mg (1,06 mmola) estru 4-nitrofenylometylowego N-[N²-[(1,1 -dimetyloetoksy)karbonylo]-N⁶-[(fenylometoksy)karbonylo]-(R)-6-[(metoksy)karbonylo]-L-lizylo]-D-alaniny [związek o wzorze 57 (a); Kołodziejczyk i in., Int. J. Pept. Prot. Res., 39,382(1992)], 2,15 g pokruszonego sita molekularnego 4_, 10,5 ml THF i 11,0 ml (105,6 mmola) alkoholu benzylowego) miesza się w ciągu 30 minut, po czym dodaje się do niej 82 μΐ (0,27 milirównoważnika) izopropanolanu tytanu (IV). Utworzoną mieszaninę .ogrzewa się w ciągu 24 godzin w temperatrurze 85 - 90°C. Substancje stale odsącza się przy użyciu ziemi okrzemkowej, po czym usuwa się rozpuszczalnik. Nadmiar alkoholu benzylowego usuwa się za pomocąoddestylowania przy użyciu aparatu Kugelrohr (ciśnienie około 1000 μ, temperatura 50,- 75°C). Otrzymany produkt surowy o konsystencji oleju o barwie pomarańczowej poddaje się chromatografii (kolumna 2,5 x 31 cm, gradient heksan/octan etylu 4 :1 - 2 :1), w wyniku czego otrzymuje się 633 mg związku o wzorze 57 (b). Wydajność 88%.

179 984

NMR: δ 1,39 (d, J = 7,2,3H); 1,43 (s, 9H); 1,40 - 1,67 (m, 4H); 1,84 (szeroki s, 2H), 4,07 (szeroki s, 1H); 4,40 (m, 1H); 4,58 (widoczny kwintet, 1H); 5,0 (szeroki d, 1H); 5,07 - 5,25 (m, 6H); 5,43 (szeroki d, J = 7,9,1H); 6,68 (szeroki d, 1H); 7,33 (m).

MS (HR-FAB) : m/z 676,3232 (Μ + H, obliczono dla C₃₇H₄₆N₃O₉, 676,3234.

Przykład XVIII. Esterfenylometylowy N-[N⁶-[(fenylometoksy)karbonylo]-L-lizylo]-D-alaniny [związek o wzorze 8 (b)].

Roztwór 251 mg (0,37 mmola) związku o wzorze 57 (b) w 870 μΐ TFA miesza się w ciągu 30 minut w temperaturze 0°C. Następnie usuwa się TFA i oleistąpozostałość rozpuszcza się w octanie etylu, po czym przemywa nasyconym roztworem NaHCO₃. Po osuszeniu i usunięciu rozpuszczalnika otrzymuje się 225 mg (niewielki nadmiar) związku o wzorze 8 (b), którego używa się w następnych reakcjach bez dalszej obróbki.

NMR: δ 1,39 (d, 3H) i 1,20 -1,70 (nakładający się m, 4H); 1,82 (szeroki s, 2H); 3,23 (szeroki s, nieustalone, 2H); 3,33 (szeroki s, 1H); 4,39 (m, 1H); 4,47 (widoczny kwintet, 1H); 5,03 5,13 (m, 6H); 5,27 (szeroki d, 1H); 7,35 (m, 15H); 7,95 (szeroki d, 1H).

MS (FAB) : m/z 576 (Μ + H), 598 (M + Na).

Przykład XIX. Ester fenylometylowy [R-(R*,R*)]-N-[N²-[[3-okso-2-[(l-oksoheptylo)amino]-l-metylo-3-(fenylometoksy)propoksy]karbonylo]-N⁶-[(fenylometoksy)karbonylo]-(R)-6-[(fenylometoksy)karbonylo]-L-lizylo]-D-alaniny [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(l)].

Roztwór 173,6 mg (0,54 mmola) związku o wzorze 18 (w którym Z oznacza tlen)-(l), w 1,45 ml THF (rozpuszczalnik Sure/Seal, dwukrotnie osuszony przy użyciu sita molekularnego 3 A) wprowadza się do nadmiaru zimnego fosgenu, w postaci 1,40 ml 1,92 M roztworu w toluenie (2,63 mmola), alternatywnie z 81 μΐ, 0,58 mmola) TEA, w ciągu 15 minut, w temperaturze 0°C. Utworzoną mętną mieszaninę miesza się jeszcze w ciągu 15 minut w ten samej temperaturze i w ciągu 5 godzin w temperaturze pokojowej. Następnie mieszaninę odgazowuje się przy użyciu argonu, w ciągu 30 minut, i miesza pod ciśnieniem uzyskanym przy użyciu aspiratora w ciągu 30 minut. Do otrzymanej tak pozostałości dodaje się roztwór sporządzony świeżo z 0,37 mmola związku o wzorze 8 (b) i 2,9 ml CH₃CN (dwukrotnie osuszanego jak w przypadku THF), a następnie 81 μΐ (0,58 mmola) TEA, przy czym obu tych dodań dokonuje się w jednej porcji za każdym razem. Utworzonązawiesinę o barwie białej miesza się przez noc w temperaturze otoczenia. Następnie mieszaninę tę poddaje się ekstrakcji mieszaniną octanu etylu i wody, po czym rozdziela się warstwy. Fazę wodnąpoddaje się dwukrotnie ekstrakcji octanem etylu i połączoną fazę organicznąprzemywa się wodnym roztworem chlorku sodowego, a następnie osusza, sączy i odparowuje. Po oczyszczeniu utworzonego produktu za pomocą chromatografii (kolumna 3 cm x 30 cm, gradient heksan/octan etylu 2:1-1:2) otrzymuje się produkt o wyglądzie wosku o barwie białej, który charakteryzuje się jako związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(l).

NMR: δ 0,86 (m, 3H); 1,11 (d, J = 6,4,3H); 1,20-1,40 (m, 8H); 1,42 (d, J = 7,3, 3H); 1,50 1,75 (m, 4H, z nakładającym się sygnałem H₂O); 1,75 - 2,05 (szeroki d, 2H); 2,20 (m, 2H); 4,15 (szeroki s, 1H); 4,47 (szeroki s, 1H); 4,62 (widoczny kwintet, 1H); 4,87 (widoczny szeroki d, J = 6,1H); 5,00 - 5,20 (m, 9H); 5,23 (m, 1H); 5,37 (szeroki d, 1H); 6,40 (szeroki d, 1H); 7,33 (m, 20H); 7,77 (szeroki d, 1H);

MS (HR-FAB) : m/z 923,4420 (Μ + H, obliczono dla C₅₁H₆₃N₄O_J2, 923,4442).

Przykład XX. Ester fenylometylowy [S-(R*, S*)]-N-[N²-[[3-okso-2-[(l-oksoheptyio)amino] -1 -metylo-3 -(fenylometoksy)propoksy]karbony lo] -N⁶- [(feny lometoksy)karbonylo](R)-6-[(fenylometoksy)karbonylo]-L-lizylo]-D-alaniny [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(2)].

mg (0,062 mmola) związku o wzorze 19 (2) sprzęga się z 0,043 mmola związku o wzorze 8 (b), zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie XIX. Produkt surowy poddaj e się oczyszczaniu (kolumna 1,5x21 cm, układ heksan/octan etylu 2 :1), w wyniku czego otrzymuje się produkt o konsystencji wosku o barwie białej, który charakteryzuje się jako związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(2).

179 984

NMR: δ 0,87 (m, 3H); 1,25 i 1,23 -1,38 (nakładający się d, J = 6,2,3H i m, 8H); 1,40 (d, J = 7,2,3H); 1,55 - 1,75 (m, 4H, z nakładającym się sygnałem H₂O); 1,75 - 1,90 (m, 2H); 2,29 (m, 2H); 4,08 (szeroki s, 1H); 4,83 (szeroki s, 1H); 4,58 (widoczny kwintet, 1H); 4,83 (szeroki d, 1H); 5,05 - 5,30 (m, 9H); 5,35 (szeroki s, 1H); 5,68 (szeroki s, 1H); 6,30 (szeroki s, 1H); 6,62 (szeroki s, 1H); 7,33 (m, 20H).

MS (HR-FAB): m/z 923,4455 (Μ + H, obliczono dla C₅₁H₆₃N₄O₁₂, 923,4442).

Przykład XXI. Ester fenylometylowy [S-(R*, R*)]-N-[N²-[[3-okso-2-[(l-oksoheptylo)amino]-l-metylo-3-)fenyIometoksy)propoksy]karbonylo]-N⁶-[(fenylometoksy)karbonylo]-(R)-6-[(fenylometoksy)karbonylo]-L-lizylo]-D-alaniny [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(3)].

27,4 mg (0,085 mmola) związku o wzorze 19 (3) sprzęga się z 0,06 mmola związku o wzorze 8 (b), zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie XIX. Otrzymany produkt surowy poddaje się oczyszczaniu (kolumna 1,5x16 cm, układ heksan/octan. etylu 2:1), w wyniku czego otrzymuje się produkt o wyglądzie wosku o barwie białej, który identyfikuje się jako związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(3).

NMR: δ 0,86 (m, 3H); 1,20 -1,35 (m, 1H); 1,39 i 1,35 -1,57 (nakładający się d, J=7,1,3H i m, 4H); 1,75 -1,95 (szeroki s, 2H); 2,10 - 2,30 (m, 2H); 4,08 (szeroki s, 1H); 4,37 (szeroki s, 1H); 4,57 (widoczny kwintet, J=7,3,1H); 4,70 - 5,30 (nakładające się multiplety, 1 OH); 5,93 (szeroki d, 1H); 6,50 (szeroki d, 1H); 6,63 (szeroki d, J = 7, 1H); 7,05 (m, 1H); 7,34 (m, 20H).

MS (HR-FAB): m/z 945,4281 (M + Na, obliczono dla C₅₁H₆₂N₄O₁₂Na, 945,4262).

Przykład XXII. Ester fenylometylowy [R-(R*, S*)]-N-[N²-[[3-okso-2-[(l₇oksoheptylo)amino]-l-metylo-3-(fenylometoksy)propoksy]karbonylo]-N⁶-[(fenylometoksy)karbonylo]-(R)-6-[(fenylometoksy)karbonyło]-L-lizylo]-D-alaniny [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(4)].

27,6 mg (0,085 mmola) związku o wzorze 19 (4) sprzęga się z 0,06 mmola związku o wzorze 8 (b), zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie XIX. Otrzymany produkt surowy poddaje się oczyszczaniu (kolumna 1,5x16 cm, gradient heksan/octan etylu 2:1-1:1), w wyniku czego otrzymuje się produkt o wyglądzie wosku o barwie białej, który identyfikuje się jako związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(4).

NMR: δ 0,86 (m, 3H); 1,25 i 1,25 -1,40 (nakładający sięd, J= 6,5,3 im, 11H); 1,42 (d, J= 7,0,3H); 1,53 - 1,73 (m, 4H, z nakładającym się sygnałem H₂O); 1,73 - 1,95 (szeroki s, 2H); 2,27 (widoczny t, J = 7,5,2H); 4,12 (szeroki s, 1H); 4,38 (szeroki s, subtelna struktura, 1H); 4,58 (szeroki s, 1H); 4,81 (szeroki d, 1H); 5,03 - 5,23 (m, 8H); 5,23 - 5,48 (m, 3H); 6,41 (szeroki d, 1H); 6,71 (szeroki d, 1H); 7,33 (m, 20H).

MS (HR-FAB): m/z 945,4271 (M + Na, obliczono dla C₅₁H₆₂N₄O_I2Na, 945,4262).

Przykład XXIII. Ester fenylometylowy (R)-N-[N²-[[3-okso-2-[(l-oksoheptylo)amino]-3-(fenylometoksy)propoksykarbonylo]-N⁶-[(fenylometoksy)karbonylo]-(R)-6-[(fenylometoksy)karbonylo]-L-lizylo]-D-alaniny [związeko wzorze 1 (wktórymX oznaczatlen)-(5)].

mg (0,32 mmola) związku o wzorze 19 (5) sprzęga się z 0,21 mmola związku o wzorze 8 (b), zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie XIX. Otrzymany produkt surowy poddaje się oczyszczaniu (kolumna 2x21 cm, gradient toluen/eter 2 :1 - 1 :1), wwyniku czego otrzymuje się produkt o wyglądzie wosku o barwie białej, który charakteryzuje się jako związek o wzorze 1 (w któiym X oznacza tlen) - (5).

NMR: δ 0,88 (m, 3H); 1,20- 1,38 (m, 8H); 1,39 (d,J = 7,2, 3H); 1,50 - 1,66 (m, 4H); 1,85 (szeroki s, 2H); 2,21 (widoczny t, J=7,6,2H); 4,09 (szeroki s, 1H); 4,23 - 4,51 (m, 3H); 4,58 (widoczny kwintet, J = 7,3, 1H); 4,90 (szeroki s, 1H); 5,05 - 5,25 (m, 9H); 5,55 (szeroki t, 1H); 6,55 d IM)· QG ri 1 W- 7 I! 20H1

MS (HR-FAB): m/z 909,4270 (Μ + H, obliczono dla C₅₀H₆₍N₄O₁₂, 909,4285).

179 984

Przykład XXIV. Ester feny lornety Iowy [R(R*, R*)]-N-[N²-[[l-metylo-3-okso-2 - [ [(4-penty locykloheksy lo)karbony lo] amino] -3 -(feny lometoksy)propoksy]karbonylo]-N⁶-[(fenylometoksy)karbonylo]-(R)-6-[,(fenylometoksy)karbonylo]-L-lizyIo]-D-alaniny [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(6)].

mg (0,085 mmola) związku o wzorze 19 (6) sprzęga się z 0,06 mmola związku o wzorze 8 (b), zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie XIX. Otrzymany produkt surowy poddaje się oczyszczaniu (kolumna 1,5 x 17 cm, układ heksan/octan etylu 2 :1), w wyniku czego otrzymuje się produkt o wyglądzie wosku o barwie białej, który charakteryzuje się jako związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(6).

NMR : δ 0,87 (m, 5H); 1,10 (d, J = 6,6, 3H), 1,10 -1,43 (m, 15H); 1,43 (d, J = 7,3, 3H); 1,70 - 2,20 (m, 7H); 4,15 (m, 1H); 4,37 (m, 1H); 4,64 (m, 1H); 4,89 (szeroki d, J=8,3,1H); 5,03 5,30 (m, 9H); 5,37 (szeroki d, 1H); 6,43 (szeroki d, 1H); 7,33 (m, 20H); 7,34 (szeroki d, 1H).

MS (HR.-FAB): m/z 1013,4903 (M + Na, obliczono dla C₅₆H₇₀N₄O₁₂Na, 1013,4888).

Przykład XXV.Esterfenylometylowy [R-(R*,R*)]-N-[N²-[[2-[[(4-butoksyfenylo)acetylo]amino]-l-metylo-3-okso-3-(fenylometoksy)[propoksy]karbonylo]-N⁶-[(fenylometoksy)-karbonylo]-(R)-6[(fenylometoksy)karbonylo]-L-lizylo]-D-alaniny [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(7)].

mg (0,085 mmola) związku o wzorze 19 (7) sprzęga się z 0,06 mmola związku o wzorze 8 (h), zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie XIX. Otrzymany produkt surowy podaje się oczyszczaniu (kolumna 1,5 χ 14 cm, układ heksan/octan etylu), w wyniku czego otrzymuje się produkt o wyglądzie wosku o barwie białej, który identyfikuje się jako związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(7).

NMR: δ 0,97 (m, 6H); 1,10-1,60 (m, nakładający się d, J = 7,3, 9H); 1,65 -2,03 (m, 4H); 3,45 (m, 2H); 3,92 (widoczny t, J 6 6,5,2H); 4,15 (m, 1H); 4,3 8 (m, 1H); 4,62 (widoczny kwintet, J = 7,3,1H); 4,86 (szeroki d, J = 8,0,1H); 5,05 - 5,25 (m, 9H); 5,42 (szeroki d, J = 7,5,1H); 6,33 (szeroki d, 1H); 6,84 (d, J = 8,8, 2H); 7,13 (d, 8,5, 2H); 7,33 (m, 20H); 7,89 (szeroki d, 1H).

MS (HR-FAB): m/z 1023,4368 (M + Na, obliczono dla C^H^bĘO^Na, 1023,4368).

Przykład XXVI. Esterfenylometylowy [R-(R’, R*)]-N-[N²-[[l-etylo-3-okso-2-[(l-oksoheptylo)amino]-3-(fenylometoksy)propoksy]karbonylo]-N⁶-[(fenylometoksy)karbonylo]-(R)-6-[(fenylometoksy)karbonylo]-L-lizylo]-D-alaniny [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(8)].

mg (0,32 mmola) związku o wzorze 19 (8) sprzęga się z 0,21 mmola związku o wzorze 8 (b), zgodnie ze sposobem postępowania opisanym, w przykładzie XIX.

Przykład XXVII. Ester fenylometylowy [S-(R*, S*)]-N-[N²-[[1 -etylo-3-okso-2-[(l-oksoheptylo)amino]-3-(fenylometoksy)-propoksy]karbonylo]-N⁶-[(fenylometoksy)karbonylo]-(R)-6-[(fenylometoksy)karbonylo]-L-lizylo]-D-alaniny [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(9)].

mg (0,32 mmola) związku o wzorze 19 (9) sprzęga się z 0,21 mola związku o wzorze 8 (b), zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie XIX.

Przykład XXVIII. [R-(R*, R*)]-N-[(R)-6-Karboksy-N²-[[2-karboksy-l-metylo-2-[(l-oksoheptylo)amino]etoksy]karbonylo]-L-Iizylo]-D-alanina [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(l 1)].

Roztwór 140 mg (0,15 mmola) związku o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(l) w mieszaninie octanu etylu i etanolu (5 ml: 15 ml) poddaj e się hydrogenacj i z udziałem Pd(OH)₂ (katalizator Pearlmana, 20% na C) użytego w ilości 100 mg, w aparacie Parra, pod początkowym ciśnieniem wynoszącym 483 kPa. Po upływie 5,5 godziny przeprowadza się sączenie i odparowanie, w wyniku czego otrzymuje się szklisty, bezbarwny produkt, który uciera się z eterem i po podrapaniu ścianek kolby uzyskuje się krystaliczny proszek o barwie białej. Roztwór eterowy usuwa się przy użyciu strzykawki, natomiast osad przemywa się jeszcze dwiema porcjami eteru, po czym suszy. Otrzymany związek charakteryzuje się jako związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(ll).

179 984

NMR(CD₃OD) δ 0,89 (m, 3H); 1,22 (d, J = 6,5,3H); 1,24 -1,39 (m, 6H); 1,42 (d, J = 7,3, 3H); 1,45-1,99 (m,8H); 2,26 (t, J=7,5,2H); 3,62 (m, lH);4,06(m, 1H);4,41 (m, 1H); 4,89 (szeroki s dla OH, NH, jeden ukryty sygnał CH); 5,14 (m, 1H).

MS (HR-FAB) : m/z 519,2671 (Μ + H obliczono dla C₂₂H₃₉N₄O₁₀, 519,2666).

Przykład XXIX. [S-(R*, S*)]-N-[(R)-6-Karboksy-N²-[[2-karboksy-l-metylo-2-[(l-oksoheptylo)amino]etoksy]karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-( 12)].

37,0 mg (0,04 mmola) związku o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(2) poddaje się hydrogenolizie zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie XXVIII, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(12).

NMR (CD₃OD): δ 0,90 (m, 3H); 1,26 (d, J = 6,3,3H); 1,2-1,38 (m, 6H); 1,40 (d, J = 7,2, 3H); 1,44 -1,73 (m, 5H); 1,73 - 2,05 (m, 3H); 2,33 (widoczny t, J = 7,3,2H); 3,92 (m, IH); 4,16 (szeroki s, 1H); 4,38 (m, 1H); 4,64 (m, 1H); 5,31 (m, 1H).

MS (HR-FAB): m/z 519,2671 (Μ + H obliczono dla C₂₂H₃₉N₄O₁₀, 519,2666).

Przykład XXX. [S-(R*, R*)]-N-[(R)-6-Karboksy-N²-[[2-karboksy-l-metylo-2-[(l-oksoheptylo)amino]etoksy]karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(13)].

22,0 mg (0,024 mmola) związku o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(3) podaje się hydrogenolizie zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie XXVIII, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(13).

NMR (CD₃OD): δ 0,91 (m, 3H); l·, 19 -1,45 [nakładający się d (J- 6,5, przy 1,25 d), moraz d (J = 7,3, przy 1,39 d), 12H]; 1,47 -1,72 (m, 5H); 1,72-2,10 (m, 3H); 2,29 (widoczny t, J = 7,5, 2H); 3,68 (m, 1H); 4,20 (m, 1H); 5,17 (m, 1H).

MS (HR-FAB) : m/z 519,2651 (Μ + H obliczono dla C₂₂H₃₉N₄O₁₀, 519,2666).

Przykład XXXI. [R-(R*, S*)]-N-[(R)-6-Karboksy-N²-[[2-karboksy-l-metylo-2-[(l-oksoheptylo)amino]etoksy]karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(14)].

36,6 mg (0,04 mmola) związku o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(4) poddaje się hydrogenblizie. zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie XXVIII, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(14).

NMR (CD₃OD): δ 0,90 (m, 3H); 1,22 -1,36 [nakładający się d (J=6,2, przy 1,24 d) oraz m, 12H]; 1,36 - 2,02 (m, 8H); 2,32 (m, 2H); 3,60 - 3,80 (m, 1H); 4,09 (m, IH); 4,36 (m, 1H); 4,61 (m, 1H); 5,30 (szeroki s, 1H).

MS (HR-FAB): m/z 519,2667 (Μ + H obliczono dla C₂₂H₃₉N₄O₁₀, 519,2666).

Przykład XXXII. (R)-N-[(R)-6-Karboksy-N²-[[2-karboksy-2-[(l-oksoheptylo)amino]etoksy[karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina [związek o wzorze 1 (wktórymXoznaczatlen)-(15)].

247 mg (0,27 mmola) związku o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(5) poddaje się hydrogenolizie zgodnie ze sposobem opisanym w przykładzie XXVIII, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(15).

NMR (CD₃OD): δ 0,90 (m, 3H); 1,16 -1,46 [nakładający się d (J = 7,0, przy 1,40 d) oraz m, 9H]; 1,46 - 20,5 (m, 8H); 2,25 (m, 2H); 3,69 (szeroki s, 1H); 4,11 (szeroki s, 1H); 4,36 (m, 3H); 4,63 (szeroki s, 1H).

MS (HR-FAB) : m/z 505,2205 (Μ + H obliczono dla C₂₁H₃₇N₄O₁₀, 505,2509).

Przykład XXXIII. [R-(R’,R*)]-N-[(R)-6-Karboksy-N²-[[2-karboksy-1-metylo-2-[[(4-pentylocykloheksyIo)karbonylo]amino]etoksy]-karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(16)].

mg (0,017 mmola) związku o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(6) poddaje się hydrogenolizie zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie XXVIII, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(16).

NMR (CD₃OD): δ 0,90 (m, 5H); 1,10 -1,75 [m, 19H, z nakładającymi się 1,23 (d, J - 6,6) i 1,45 (d, I - 7,4)]; 1,75 - 2,05 (m, 8H); 2,24 (m, IH); 3,60 (m, 1H); 4,07 (m, 1H); 4,44 (m, 1H); 4,90 (m, IH, pod sygnałem OH); 5,14 (m, IH).

179 984

MS (HR-FAB): m/z 609,3099 (M + Na, obliczono dla C₂₇H₄₆N₄O₁₀Na, 609,3112).

Przykład XXXIV. [R-(R*,R*)]-N-[(R)-6-karboksy-N²-[[2-butoksyfenylo)acetylo]amino]-2-karboksy-l-metylo-etoksy]karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(17)].

mg (0,034 mmola) związku o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(7) poddaje się hydrogęnolizie zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie XXVIII, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(17).

NMR (CD₃OD) :6 0,99 (m, 3H); 1,10 - 2,05 (m, 16H); 3,55 (m, 2H); 3,65 (m, 1H); 3,96 (m, 2H);4,07(m, lH);4,38(m, lH);4,90(m, 1H), pod sygnałem OH); 5,18 (m, 1H); 6,85 (m,J=8,6, 2H); 7,22 (m,J= 8,6,2H).

MS (HR-FAB): m/z 597,2757 (Μ + H, obliczono dla C₂₇H₄₁N₄O_n 597,2772).

Przykład XXXV. [R-(R*, R*)]-N-[(R)-6-Karboksy-N²-[[l-[karboksy[(l-oksoheptylo)amino]metylo]propoksy]karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina [związek o wzorze 1 (w którym X. oznacza tlen)-(18)].

247 mg (0,27 mmola) związku o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(8) poddaje się hydrogenolizie zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie XXVIII, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)- (18).

NMR(CD₃OD)60,85 - l,10(m, 6H); 1,25 -2,10 (nakładające się multiplety, włączając d, J = 7,2,19H); 2,25 (m, 2H); 3,65 - 4,60 (multiplety 4H); 4,93 (br s dla OH, NH: jeden schowany sygnał CH); MS (HR-FAB) m/z 555,2627 (M+Na), obliczono dla C₂₃H₄₀N₄O₁₀Na, 555,2642).

Przykład XXXVI. [S-(R*, S*)]-N-[(R)-6-Karboksy-N²-[[l-[karboksy[(l-oksoheptylo)amino]metylo]propoksy]karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(19)].

247 mg (0,27 mmola) związku o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen)-(9) poddaje się hydrogenolizie zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie XXVIII, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 1 (w którym X oznacza tlen-(19).

NMR (CD₃OD) δ 0,83 (m, 6H); 1,18-1,95 (nakładając się multiplety, włączając d, J = 7,2, 19H); 2,24 (m, 2H); 3,65 (m, 1H); 4,12 (m, 1H); 4,27 (m, 1H); 4,62 (m, 1H); 4,90 (br s dla OH, NH); 5,25 (m, 1H); MS (HR-FAB) m/z 555,2633 (M + Na); obliczono dla C₂₃H₄₀N₄O_]0Na, 555,2642).

Przykład XXXVII. Ester metylowy N-(l -oksoheptylo)-L-seryny [związek o wzorze 20)].

Chlorowodorek estru metylowego L-seryny przekształca się w związek o wzorze 20 zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie I.

NMR: δ 0,89 (t, J - 6,9,3H); 1,30 (m, 6H); 1,65 (m, 2H); 2,28 (widoczny t, J = 7,5,2H); 3,80 (s, 3H); 3,96 (m, 2H); 4,69 (m, 1H); 6,80 (szeroki s, 1H);

MS (HR - El): m/z 231,1465 (M obliczono dla C_nH₂₁NO₄,231,1459).

a_b =+22± 1 (CHC1₃).

Przykład XXXVIII. Ester metylowy kwasu (S)-2,2-dimetylo-3-(l-oksoheptylo)-4-oksazolidynokarboksylowego [związek o wzorze 21 (a)].

320 mg (1,38 mmola) związku o wzorze 20 i 40 mg p-TS A rozpuszcza się w 2 ml suchego acetonu i 2 ml 2,2-dimetoksypropanu. Utworzony roztwór ogrzewa się przez noc w temperaturze wrzenia pod chodnicą zwrotną. Następnie dodaje się K₂CO₃ w postaci stałej i substancje lotne usuwa pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymuje się pozostałość. Pozostałość tę poddaje się chromatografii szybkiej (kolumna 2x21 cm, układ heksan/octan etylu 6:1), w wyniku czego otrzymuje się związek o w^rzorze 21 (a) w postaci oleju.

NMR: δ 0,88 (m, 3H); 1,29 (m, 6H); 1,57 (s, 3H); 1,62 (m, 2H); 1,70 (s, 3H); 2,15 (m, 2H); 3,81 (s, 3H); 4,20 (m, 2H); 4,46 (m, 1H).

α θ =-47 ± 1 (CHC1₃).

Przykład XXXIX. (R)-2,2,-Dimetylo-3-(l-oksoheptylo)-4-oksazolidynometanol.

Roztwór 296 mg (1,09 mmola) związku o wzorze 21 (a) i 1 μΐ suchego eteru zadaj e się, w atmosferze argonu, 0,55 ml (1,09 milirównoważnika) 2 M roztworu tetrahydroboranu litowego w THF. Otrzymaną mieszaninę miesza się w ciągu 3 godzin w temperaturze wrzenia od chodnicą

179 984 zwrotną i w ciągu 18 godzin w temperaturze pokojowej. Utworzoną tak mieszaninę rozcieńcza się eterem, po czym szybko dodaje się do niej metanol. Następnie usuwa się substancje lotne i otrzymaną pozostałość poddaje się ekstrakcji mieszaniną octanu etylu i wody. W rezultacie dalszej obróbki otrzymuje się surowy alkohol, który⁷ poddaje się oczyszczaniu zapomocąchromatografii (układ heksan/octan etylu 2:1).

NMR: δ 0,88 (m, 3H); 1,30 (m, 6H); 1,54 (s, 3H); 1,62 (s, 3H); 2,35 (m, 2H); 3,30 - 4,40 (złożony m, 6H).

MS (MR-E1): m/z 243,1837 (M obliczono dla C₁₃H₂₅NO₃, 243,1840).

= -5 ± 1 (CHC1₃).

Przykład XL. (S)-2,2-Dimetylo-3-(l-oksoheptylo)-4-oksazolidynokarboksyaldehyd [związek o wzorze 22 (a)].

Roztwór 105 μΐ, (1,23 mmola) chlorku oksalilu w 2,75 ml CH₂C1₂ oziębia się do temperatury -60°C. Następnie w ciągu 5 minut dodaje się roztwór 192 μΐ DMSO w 0,55 ml CH₂C1₂, po czym utworzoną mętną mieszaninę miesza się w ciągu 15 minut w temperaturze -60°C. Następnie do otrzymanej mieszaniny dodaje się w ciągu 5 minut 133 mg (0,55 mmola) alkoholu z przykładu XXXIX w 0,55 ml CH₂C1₂. Łaźnię pozostawia się do ogrzania w ciągu 20 minut do temperatury -20°C i utworzony przezroczysty roztwór miesza się w ciągu 20 minut w temperaturze -20°C. Następnie dodaje się 0,77 ml trietyloaminy i 3,4 mi H₂O, po czym otrzymanąmieszaninę miesza się w ciągu 5 minut w temperaturze otoczenia. W rezultacie dalszej obróbki przy użyciu CH₂C1₂otrzymuje się produkt surowy o konsystencji oleju, który poddaje się oczyszczaniu za pomocą chromatografii (kolumna 1,5 x 20 cm, układ 3 : 1 cały czas), w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 22 (a).

NMR : δ 0,85 (m, 3H); 1,30 (m, 6H); 1,60 (s, 3H); 1,60 - 1,70 (m, 2H); 1,70 (s, 3H); 2,00 - 2,40 (m, 2H); 4,00 - 4,30 (m, 3H); 9,65 (d, J = 1H).

Przykład XLI. (4S)-oc-Etylo-2,2-dimetylo-3-(l -oksoheptylo)-4-oksazolidynometanol [związek o wzorze 23 (a)].

Roztwór 108 mg (0,44 mmola) związku o wzorze 22 (a) w 1 ml eteru wkrapla się do 0,36 ml 3 M roztworu EtMgBr w eterze(zimnego, o temperaturze 5°C), po czym usuwa się łaźnię oziębiającą! do mieszaniny dodaje się krystaliczny jod; mieszanie kontynuuje się w ciągu 1,5 godziny w temperaturze pokojowej. Otrzymanąmieszaninę rozcieńcza się octanem etylu i przemywa nasyconym wodnym roztworem NH₄C1. Fazę wodnąpoddaje się ponownej ekstrakcji i połączony roztwór organiczny osusza się i odparowuje, w wyniku czego otrzymuje się surowy związek o wzorze 23 (a).

NMR: δ 0,88 (m, 3H); 1,05 (m, 3H); 1,30 (m, 6H); 1,45 (m, 2H); 1,57 (s, 3H); 1,50 -1,75 (m, 5H); 2,10 - 2,60 (m, 2H); 3,50 - 4,50 (m, 4H).

MS (El): m/z 271 (M).

Przykład XLII. R-(R*, S*)- i S-(R*, R*)-N-[2-Hydroksy-l-(hydroksymetylo)butylo]-heptanoamid.

107 mg (0,39 mmola) surowego związku o wzorze 23 (a) rozpuszcza się w 0,3 8 ml zimnego TFA zawierającego około 1 % H₂O i otrzymany roztwór miesza się w ciągu 45 minut w temperaturze 0°C. Następnie usuwa się substancje lotne, po czym pozostałość rozpuszcza się w octanie etylu i otrzymany roztwór przemyw⁷a nasyconym roztworem NaHCO₃ oraz wodnym roztworem chlorku sodowego. Po osuszeniu i usunięciu rozpuszczalnika przeprowadza się chromatografię (kolumna 1,5x18 cm, 2% CH₃OH w CH₂C1₂), w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 24 (a) (mieszanina diastereoizomerów 2:1).

NMR: 0,85 -1,05 (m, 6H); 1,30 (m, 6H); 2,23 (m, 2H); 3,65 - 4,05 (m, 4H); 6,20 i 6,40 (dwa szerokie d, w stosunku, odpowiednio, 2:1, 1H).

MS (FIR-EI) : m/z 231,1887 (M obliczono dla C₁₂H₂₅NO₃, 231, 1940.

Przykład XLIII. [S-(R*, R*)]-N-[1-[[[(1,1-Dimetyloetylo)difenylosililo]oksy]metylo]-2-hydroksybutylo]heptanoamid [związek o wzorze 23 (c)].

Mieszaninę 1,0 mmola związku o wzorze 24 (a), 1,2 mmola chlorku tert-butylodifenylosililu, 1,2 mmola TEA i 0,04 mmola DMAP w 1,5 ml CH₂C1₂ miesza się w ciągu 20 godzin w tern

179 984 peraturze pokojowej zgodnie ze sposobem zgodnie ze sposobem postępowania, który podali S.K. Chaudhary i O. Hemander [Tetrahedron Lett., 99, 1979]. Utworzoną mieszaninę poddaje się ekstrakcji mieszaninąCH₂C1₂ i wody. Następnie warstwy rozdziela się, po czym fazę organiczną przemywa się nasyconym roztworem NH₄C1 i osusza. Po usunięciu rozpuszczalnika otrzymuje się mieszaninę, która poddaje się chromatografii. Produkt mniej polarny identyfikuje się jako związek o wzorze 23 (c).

Przykład XLIV. [R-(R*, S*)]-N-[1-[[[1,1-Dimetyloetylo)difenylosililo]oksy]metylo]-2-hydroksybutylo]heptanoamid [związek o wzorze 23 (d)].

Bardziej polarny izomer wyodrębniony w przykładzie XLIII zostaje scharakteryzowany jako związek o wzorze 23 (d).

‘ Przykład XLV. [S-(R*, R^ł)]-N-[1-[[[(1,1-Dimetyloetylo)difenylosililo]oksy]metylo]-2-(fenylometoksy)butylo]-heptanoamid [związek o wzorze 25 (c)].

Do roztworu 1 mmola związku o wzorze 23 (c) w 0,60 ml DMF i 0,96 ml (8 mmoli) BnBr, dodaje się 37 mg (0,1 mmola) n-Bu₄N⁺J‘. Następnie do utworzonego roztworu dodaje się porcjami, w ciągu godziny, 60% olejową zawiesinę NaH (1,3 milirównoważnika). Otrzymaną mieszaninę miesza się przez noc, w temperaturze pokojowej. W rezultacie dalszej obróbki z udziałem eteru otrzymuje się surowy produkt o konsystencji oleju, który poddaje się oczyszczaniu za pomocą chromatografii. Produkt główny charakteryzuje się jako związek o wzorze 25 (c).

Przykład XLVI. [R-(R*, S*)]-N-[1-[[[(1,1-Dimetyloetylo)difenylosililo]oksy]metylo]-2-(fenylometoksy)butylo]heptanoamid [związek o wzorze 25 (d)].

Związek o wzorze 25 (d) wytwarza się związek o wzorze 23 (d) z wykorzystaniem sposobu postępowania opisanego w przykładzie XLV.

Przykład XLVIL [S-(R*,R*)]-N-[ 1 -(Hydroksymetylo)-2-(fenylometoksy)butylo]heptanoamid [związek o worze 26 (c)].

mmol związku o wzorze 25 (c) rozpuszcza się w 1,1 ml THF i do otrzymanego roztworu dodaje się 3,0 ml IN roztworu nBu₄N⁺F’ w THF [zgodnie ze sposobem postępowania opisanym przez E.J. Core/a i A. Venkateswarlu w J. Amer, Chem. Soc., 94, 6190 (1972)]. Po upływie 40 minut w temperaturze pokojowej, do mieszaniny reakcyjnej dodaje się szybko lód, po czym poddaje się ją ekstrakcji mieszaniną eteru i wody. Warstwę wodną poddaje się ponownie ekstrakcji eterem i połączone warstwy organiczne przemywa się wodnym roztworem chlorku sodowego, po czym osusza. Po usunięciu rozpuszczalnika otrzymuje się związek o wzorze 26 (c), który podaj e się oczyszczaniu za pomocą chromatografii.

Przykład XLVIII. [R-(R*,S*)]-N-[l-(Hydroksymetyio)-2-(fenylometoksy)butylo]heptanoamid [związek o wzorze 26 (d)].

Związek o wzorze 26 (d) wytwarza się ze związku o wzorze 25 (d) zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie XLVII.

Przykład XLIX.N-(l-Oksoheptyło)-3-(fenylometoksy)-treo-D-norwalina[związeko wzorze 27 (c)].

mmol alkoholu o wzorze 26 (c) w 4 ml DMF poddaje się reakcji z 3,5 milirównoważnika dichromianu pirydyniowego, zgodnie ze sposobem postępowania opisanym przez Corey'a i Schmidta [Tetrahedron Lett., 399 (1979)]. Po upływie 18 godzin, otrzymaną mieszaninę wylewa się na lód. W rezultacie dalszej obróbki z udziałem eteru otrzymuje się związek o wzorze 27 (c), który poddaje się dalszemu oczyszczaniu za pomocą chromatografii.

Przykład L. N-(l-Oksoheptylo)-3-(fenylometoksy)erytro-D-norwalina [związek o wzorze 27 (d)].

Związek o wzorze 27 (d) wytwarza się ze związku o wzorze 26 (d) zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie XLIX.

Przykład LI. 3-Hydroksy-N-(l-oksoheptylo)-treo-D-norwalina [związek o wzorze 17(8)].

Roztwór związku o wzorze 27 (c) w octanie etylu i alkoholu etylowym poddaje się hydrogenacji zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie XXVIII. Otrzymany produkt surowy identyfikuje się jako związek o wzorze 17 (8) stosowany w przykładzie XV.

179 984

P r z y k ł a d LII. 3-Hydroksy-N-(l-oksoheptylo)-erytro-D-norwalina [związek o wzorze 17 (9)].

Związek o wzorze 17 (9) wytwarza się ze związku o wzorze 27 (d) zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie LI. Otrzymany produkt surowy stosowany jest w przykładzie XVI.

Przykład LIII. N²-(l-oksoheptylo)-D-asparagina [związek o wzorze 36 (a)].

4,5 (29,9 mmola) D-asparaginy [związku o wzorze 35 (a)] przekształca się w związek o wzorze 36 (a) zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie I. Jako rozpuszczalnik używa się mieszaniny wody i THF, a 2 N wody roztwór NaOH zastępuje się mieszaninątrietyloaminy i 0,5 N roztworu NaHCO₃. Otrzymany produkt surowy poddaje się oczyszczaniu za pomocą rekrystalizacji z mieszaniny alkoholu metylowego i eteru.

NMR (CD₃OD): δ 0,90 (t, 3H); 1,61 (m, 2H); 2,23 (t, 2H); 2,75 (m, 2H); 4,71 (dd, 1H).

MS (LR-CI): m/z 245 (Μ + H) obliczono dla C_nH₂₁N₂O₄ 245.

Przykład LIV. 3-Amino-N-(l-oksoheptylo)-D-alanina [związek o wzorze 38 (1)].

Do roztworu 5,83 g (13,57 mmola) bis(trifhioroacetoksy)-jodobenzenu w 51 ml N,Ń-dimetyloformamidu i 41 ml wody dodaje się 2,21 g (9,0 mmola) związku o wzorze 36 (a). Otrzymaną mieszaninę miesza się w ciągu 15 minut, po czym dodaje się 1,46 ml (18,09 mmola) pirydyny. Utworzony roztwór miesza się w ciągu 18 godzin w temperaturze pokoj owej. Następnie usuwa się substancje lotne i otrzymaną pozostałość rozcieńcza się 90 ml wody. Otrzymaną mieszaninę przemywa się 3 razy po 50 ml eteru. Warstwę wodną oddziela się i odparowuje. Otrzymaną tak płynną pozostałość uciera się z eterem, w wyniku czego otrzymuj e się ciało stałe o barwie białej, Irtóre charakteryzuje się jako związek o wzorze 38 (1).

NMR (CD₃OH): δ 0,61 (t, 3H); 1,35 (m, 2H); 2,05 (t, 2H); 3,0-3,2 (m, 2H); 4,40 (m, 1H).

MS (HR - FAB) : m/z 217,1555 (M + H, obliczono dla C₁₀H₂iN₂O₃, 217,1552).

Przykład LV.Monochlorowodorekestrufenylometylowego3-amino-N-(1 -oksoheptylo-D-alaniny [związek o wzorze 39 (w którym Z oznacza tlen)-l],

Do roztworu 10 ml (96,63 mmola) alkoholu benzylowego o temperaturze lodu wkrapla się w ciągu 10 minut 3,05 ml, 42,87 ml, chlorku acetylu. Utworzony roztwór miesza się jeszcze w ciągu 30 minut. Następnie usuwa się łaźnię lodową, po czym dodaje 1,32 g (6,12 mmola) związku o.wzorze 38(1). Otrzymany roztwór miesza się przez noc w temperaturze pokojowe, po czym usuwa się substancje lotne za pomocądestylacji przy użyciu aparatu Kugelrohr. Otrzymaną pozostałość uciera się z eterem, a następnie poddaje rekrystalizacji z alkoholu etylowego, w wyniku czego otrzymuje się ciało stałe o barwie białej, które identyfikuje się jako związek o wzorze 39 (w którym Z oznacza tlen)-(l).

NMR (CDC1₃): δ 0,75 (t, 3H); 1,45 (m, 2H); 2,20 (t, 2H); 3,40 (m, 2H); 4,80 (szeroki s, 1H), 5,10 (s, 2H); 7,62 (szeroki s, 1H).

MS (HR-FAB): m/z 307,2017 (Μ + H, obliczono dla C₁₇H₂₇N₂O₃, 307,2022).

Przykład LVI. [S-(R^ł,R*)]-N-[2-Hydroksy-l-(hydroksymetylo)propylo]-heptanoamid [związek o wzorze 24 (c)].

Do roztworu 1,0 g (3,11 mmola) związku o wzorze 19 (2) w eterze, przy ogrzewaniu, wkrapla się w temperaturze pokojowej roztwór 1,60 ml (3,2 mmola) tetrahydroboranu litowego w tetrahydrofuranie. Otrzymaną mieszaninę reakcyjną ogrzewa się w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną w ciągu 3 godzin, po czym rozcieńcza eterem i powoli zadaje metanolem, aż do ustania musowania. Następnie usuwa się substancje lotne, w wyniku czego otrzymuje się pozostałość, którą poddaje się ekstrakcji mieszaniną wody i octanu etylu. Następnie oddziela się warstwę organiczną i przemywa ją wodnym roztworem chlorku sodowego, po czym osusza i sączy. Otrzymany przesącz odparowuje się, w wyniku czego, otrzymuje się pozostałość o konsystencji oleju, którą poddaje się oczyszczaniu za pomocą chromatografii (przy użyciu do elucji. układu octan etylu/heksany 3 :1), w wyniku czego otrzymuje się 560 mg pożądanego związku w postaci oleju.

NMR: δ 1.20 id. 3Hk 1.65 im. 2HL 2.26 it_; 2H): 4_; 19 (kwartet, 1H): 6_;?3 (szeroki d, 1 FI).

MS (CI): m/z 218 (M + H obliczono dla C_hH₂₄NO₃ 218)...... ’ '

179 984

Przykład LVII. [S-(R*, R*)]-N-[1-[[[(1,1-Dimetyloetylo)dimetylosililo]oksy]metylo]-2-hydroksypropylo] heptanoamis [związek o wzorze 23 (c)].

Mieszaninę 1,945 g związku o wzorze 24 (c), 1,4165 g chlorku tert-butylodimetylosililu, 951 mg(l,31 ml) trietyloaminy i 42,76 mg 4-dimetyloaminopirydyny w 13 ml chlorku metylenu miesza się w atmosferze argonu, w temperaturze pokojowej, w ciągu 18 godzin. Następnie mieszaninę reakcyjną rozcieńcza się chlorkiem metylenu, po czym dodaje się wodę. Następnie warstwę organiczną oddziela się, przemywa wodą, osusza i odparowuje, w wyniku czego otrzymuje się 3,25 g oleistej pozostałości, którąpoddaje się oczyszczaniu za pomocą chromatografii, przy użyciu do elucji układu octan etylu/heksan 1:5, w wyniku czego otrzymuje się 2,30 g pożądanego związku w postaci oleju.

NMR : δ 0,08 (d, 6H); 0,89 (t, 3H); 0,90 (s, 9H); 1,16 (d, 3H); 1,65 (m, 2H); 2,24 (t, 2H); 3,47 (s, 1H); 3,84 (m, 1H); 3,85 (s, 2H); 4,28 (kwartet, 1H); 6,13 (szeroki d, 1H).

MS (FAB): m/z 332 (Μ + H obliczono dla C₁₇H₃₈NO₃Si 332).

Przykład LVIII. (S)-N-[l-[[[(l,l-Dimetyloetylo)dimetylosililo]oksy]metylo-2-oksopropylo]heptanoamid [związek o wzorze 43 (c)j.

Mieszaninę 2,30 g (6,94 mmola) związku o wzorze 23 (c) i 10,62 (28,2 mmola) dichromianu pirydyniowego w 20 ml Ν,Ν-dimetyloformamidu miesza się w atmosferze argonu w ciągu 18 godzin. Mieszaninę reakcyjną rozcieńcza się następnie 100 ml wody i poddaje ekstrakcji 3 razy po 40 ml octanu etylu. Następnie oddziela się warstwę organiczną, po czym przemywa się ją wodąi wodnym roztworem chlorku sodowego. Po osuszeniu i odparowaniu otrzymuje się 1,87 g pozostałości w postaci produktu ciekłego o barwie brązowej. Ciecz te poddaje się oczyszczaniu za pomocąchromatografii przy użyciu układu octan etylu/heksan 1:6, w wyniku czego otrzymuje się 997 mg pożądanego związku w postaci oleju.

NMR: δ 0,83 (s, 9H); 1,61 (m, 2H); 2,22 (t, 2H); 2,23 (s, 3H); 3,82 (dd, 1H); 4,09 (dd, 1H); 4,57 (m, 1H); 6,42 (szeroki d, 2H).

MS (FAB): m/z 330 (Μ + H obliczono dla C₁₇H₃₆NO₃Si 330).

Przykład LIX. [R-(R*, S*)]-N-[1-[[[(1,1-Dimetyloetylo)dimetylosililo]oksy]metylo]-2-[(2-fenylometylo)amino]propylo]heptanoamid [związek o wzorze 44 (c)].

Mieszaninę złożonąz 960 mg (2,91 mmola) związku o wzorze 43 (c) i 5 ml alkoholu metylowego z zawartością sita molekularnego miesza się w temperaturze pokojowej w ciągu 30 minut. Podczas mieszania dodaje się 365 mg cyjanotrihydroboranu sodowego i mieszaninę reakcyjnę miesza się pod argonem w ciągu 18 godzin. Następnie mieszaninę reakcyjną sączy się i odparowuje, w wyniku czego otrzymuje się pozostałość, którąpoddaje się ekstrakcji mieszaniną octanu etylu i wodnego roztworu wodorowęglanu sodowego. Następnie warstwę organiczną oddziela się i przemywa wodnym roztworem chlorku sodowego, po czym sączy i odparowuje, w wyniku czego otrzymuje się 1,224 g pozostałości w postaci produktu ciekłego o barwie żółtej. Pozostałość tę poddaje się oczyszczaniu za pomocą chromatografii przy użyciu układu octan etylu/heksan 2:5, w wyniku czego otrzymuje się 561,2 mg pożądanego związku o wzorze 44 (c) w postaci produktu o konsystencji oleju.

NMR: Ó 0,84 (s, 9H); 1,09 (d,3H); 1,61 (m, 2H); 2,20 (t, 2H); 3,08 (m, 1H); 6,22 (szeroki d. 1H); 7,32 (m, 5H).

MS (HR-FAB) : m/z 421,3245 (Μ + H obliczono dla €2^^0281 421,3250).

Przykład LX. [R-(R*, R*)-N-[1-[[[(1,1-Dimetyloetylo)dimetylosililo]oksy]metylo]-2-[(fenylometylp)amino]-propylo]heptanoamid [związek o wzorze 44 (d)].

W rezultacie dalszej elucji kolumny chromatograficznej, opisanej w przykładzie LIX, otrzymuje sie 239,4 pożądanego związku o wzorze 44 (d) w postaci oleju.

NMR: δ 0,84 (s, 9H); 1,18 (d, 3H); 1,61 (m,2H);2,18(t,2H);2,80(m, 1H); 6,47 (szeroki s, 1H); 7,31 (m, 5H).

MS (HR-FAB): m/z 421,3253 (Μ + H obliczono dla C₂₄H₄₄N₂O₂Si 421,3250).

179 984

Przykład LXI. [R-(R*, S*)]-N-[2-Amino-l-[[[(l,l-dimetyloetylo)dimetylosililo]oksy]metylo]propylo]heptanoamid [związek o wzorze 42 (c)].

Mieszaninę 208,6 g (0,50 mmola) związku o wzorze 45 (c) i 104 mg Pd(OH)₂ w 15 ml alkoholu metylowego wytrząsa się w aparacie Parra pod ciśnieniem wodoru, w ciągu 18 godzin. Następnie mieszaninę reakcyjną sączy się przez warstwę ziemi okrzemkowej i otrzymany przesącz zatęża, w wyniku czego otrzymuje się 169 mg pożądanego związku o wzorze 42 (c) w postaci oleju.

NMR: δ 0,84 (s, 9H); 1,05 (d, 3H); 1,60 (m, 2H); 2,10 (t, 2H); 3,31 (m, 1H); 6,47 (szerokości d, 1H).

Przykład ΕΧΙΙ. [R-(R*, R*)]-N-[2-Amino-l-[[[(l,l-dimetyloetylo)dimetylosililo]oksy]metylo]propylo]heptanoamid [związek o wzorze 42 (d)].

Związek o wzorze 42 (d) wytwarza się ze związku o wzorze 44 (d) zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie LXI odnośnie do otrzymywania związku o wzorze 42 (c).

Przykład LXIII. Ester fenylometylowy kwasu [S-(R*, S*)]-[3-[[(l,l-dimetyloetylo)dimetylosililo]oksy]-l-metylo-2-[(l-oksoheptylo)amino]propylo]karbaminowego [związek o wzorze 45 (c).

Do roztworu 164 mg (0,496 mmola) związku o wzorze 42 (c) w 1 ml chlorku metylenu dodaje się, w temperaturze 0°C i w atmosferze argonu, 201 mg (276,5 μΐ, 1,98 mmola) trietyloaminy, po czym wkrapla się jeszcze 169 mg (142 μΐ, 0,992 mmola) chloromrówczanu benzylu. Otrzymaną mieszaninę reakcyjną pozostawia się do ogrzania do temperatury pokojowej, po czym miesza w ciągu 18 godzin. Następnie mieszaninę reakcyjną rozcieńcza się chlorkiem metylenu, po czym dodaje wodę. Warstwę organiczną oddziela się, przemywa wodnym roztworem chlorku sodowego, osusza i zatęża, w wyniku czego otrzymuje się 230 mg pozostałości w postaci oleju o barwie bladożółtej. Pozostałość tę poddaje się oczyszczaniu za pomocą chromatografii przy użyciu układu octan etylu/heksan 1 : 5, w wyniku czego otrzymuje się 92 mg pożądanego związku o wzorze 45 (c).

NMR: δ 0,90 (s, 9H); 1,21 (d,3H); l,56(m,2H);2,09(t,2H);3,69(2dd,2H);3,84(m, 1H); 3,93 (m, 1H); 5,07 (kwartet, 2H); 5,17 (d, 1H); 6,15 (szeroki d, 1H); 7,34 (m, 5H);

MS (FAB): m/z 465 (Μ + H obliczono dla C₂₅H₄₅N₂O₄Si 465).

Przykład LXIV. Ester fenylometylowy kwasu [R-(R*, R*)]-[3-[[(l,l-dimetyloetyło)dimetylosililó]oksy]-1 -metylo-2-[(2-oksoheptylo)amino]propylo]karbaminowego [związek o wzorze 45 (d)].

Związek o wzorze 42 (d) zabezpiecza się zgodnie ze sposobem postępowania opisanym odnośnie do wytwarzania związku o wzorze 45 (c), w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 45 (d).

Przyk ład LXV. Ester fenylometylowy kwasu [S-(R*, S*)]-[3-hydroksy-l-metylo-2-[(l-oksoheptylo)amino]propylo]karbaminowego [związek o wzorze 46 (c)].

Związek o wzorze 45 (c) poddaje się odsililowaniu, zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie XLVII, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 46 (c).

Przykład LXVI. Ester fenylometylowy kwasu [R-(R*, R*)]-[3-hydroksy-l-metylo-2-[(l-oksoheptylo)amino]propylo]-karbaminowego [związek o wzorze 46 (d)].

Związek o wzorze 45 (d) poddaje się odsililowaniu zgodnie sposobem postępowania opisanym w przykładzie LXV, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 46 (d).

Przykład LXVłI. Kwas [S-(R^ł, S*)]-2-[(l-oksoheptylo)-aminb]-3-[[(fenylometoksy)karbonylo]amino]masłowy [związek o wzorze 47 (c)].

Związek o wzorze 46 (c) poddaje się utlenianiu zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie XLIX, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 47 (c).

Przykład LXVIII. Kwas [R-(R*, R*)]-2-[(l-oksoheptylo)-amino]-3-[[(fenylometoksy)karbonylo]amino]masłowy [związek o wzorze 47 (d)].

Związek o wzorze 46 (d) przekształca się w związek o wzorze 47 (d) zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie LXVII.

179 984

Przykład LXIX. Kwas [R-(R*, S‘)]-3-amino-2-[(l-oksoheptylo)amino]masłowy [związek o wzorze 38 (2)].

Związek o wzorze 47 (c) poddaje się hydrogenolizie zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie XXVIII, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 38 (2).

Przykład LXX. Kwas [R-(R*, R*)]-3-amino-2-[(l-oksoheptylo)amino]masłowy [(związek o wzorze 38 (3)].

Związek o wzorze 47 (d) przekształca się w związek o wzorze 38 (3) zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie LXIX.

Przykład LXXI. Ester metylowy kwasu [R-(R*, S*)]-3-amino-2-[(l-oksoheptylo)amino]masłowego.

Związek o wzorze 38 (2) poddaje się estryfikacji zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie LV, przy użyciu CH₃OH jako alkoholu, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 39 (w którym Z oznacza tlen) - (2) w postaci chlorowodorku.

Przykład LXXII. Ester metylowy kwasu [R-(R*, R*)]-3-amino-2-[(l -oksoheptylo)amino]masłowego [związek 39 (w którym Z oznacza tlen)-(3)].

Związek o wzorze 38 (3) poddaje się estryfikacji zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie LXXI, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 39 (w którym Z oznacza tłen)-(3) w postaci chlorowodorku.

Przykład LXXIII. Kwas (S)-5-okso-3-[(fenylometoksy)karbonylo]-4-oksazolidynopropionowy [związek o wzorze 60 (c)].

Mieszaninę 100 mg (355 mmoli) N-benzyloksykarbonylo-L-Glu [związek o wzorze 59 (c)] i 213 g paraformaldehydu, ogrzewa się do temperatury wrzenia pod chłodnicą zwrotną w 1 litrze toluenu. Po upływie 4 godzin utworzony roztwór ochładza się do temperatury pokojowej i poddaje się ekstrakcji 5 razy po 150 ml nasyconego roztworu wodorowęglanu sodowego. Warstwy wodne łączy się ze sobą, po czym poddaje ekstrakcji 400 mł octanu etylu, po czym zakwasza stałym wodorosiarczanem sodowym. Następnie warstwy rozdziela się i warstwę organicznąosusza siarczanem magnezowym. Po zatężeniu otrzymuje się 89,72 g surowego kwasu w postaci lepkiego oleju o barwie żółtej.

NMR: δ 7,38 (m, 5H); 5,6 (szeroki s, 1H); 5,21 (d, 4,7 Hz, 1H); 5,19 (s, 2H); 4,41 (t, J=6 Hz, 1H); 2,6 - 2,1 (m, 1H).

Przykład LXXIV (S)-5-Okso-3-[(fenylometoksy)karbonylo]-4-okazolidynopropanal [związek o wzorze 63 (c)].

Roztwór 27 g (92,7 mmola) surowego kwasu [związek o wzorze 60 (c)] w 200 ml THF oziębia się do temperatury 0°C, po czym poprzez dodatkowy wkraplacz wkrapla się 13 ml (10,7 g, 141 mmoli) kompleksu sulfid dimetylowy-boran. Mieszaninie reakcyjnej pozwala się ogrzać stopniowo do temperatury pokojowej, po czym miesza się ją w ciągu 12 godzin. Utworzoną mieszaninę zatęża się pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymuje się szklisty produkt o barwie białej, który zadaje się 500 mł chlorku metylenu, po czym dodaje się w temperaturze 0°C, w obecności sita molekularnego 3 ,61 g (281 mmoli) chloromrówczanu pirydyniowego. Następnie mieszaninie pozwala się ogrzać do temperatury pokojowej i miesza się jąw ciągu 3 godzin. Następnie mieszaninę sączy się przez ziemię okrzemkową przy użyciu 200 ml eteru, a następnie zatęża. Otrzymaną pozostałość rozpuszcza się w eterze, po czym ponownie sączy przez warstwę ziemi okrzemkowej przy użyciu eteru, a potem zatęża, w wyniku czego otrzymuje się 13,22 g surowego aldehydu w postaci oleju o barwie jasnozielonej.

NMR: δ 9,80 (szeroki s, 1H); 7,40 (m, 5H); 5,55 (szeroki s, 1H); 5,20 (m, 3H); 4,38 (t, J = 6,0 Hz, 1H); 2,6-2,1 (m, 4H).

Przykład LXXV. Ester fenylometylowy kwasu 4-[4-[ [(1,1 -dimetyloetoksy)karbonylo]amino]-5-metoksy-5-okso-3-pentenylo]-5-okso-3-oksazolidynokarboksylowego [związek o wzorze 63 (c)].

Do .roztworu 15,1 g fosfonianu o wzorze 62 w 300 ml chlorku metylenu, w temperaturze -78°C, wkrapla się 102 ml 0,5 M roztworu heksametylodisililoamidku potasowego w THF. Otrzymaną mieszaninę reakcyjną miesza się w ciągu 10 minut, po czym do roztworu enolanu do

179 984 daje się 18 g surowego aldehydu w 30 ml chlorku metylenu. Następnie mieszaninę miesza się w ciągu 3 godzin i w tym czasie ogrzewa się ona do temperatury pokojowej. Następnie mieszaninę reakcyjną zadaje się szybko 100 ml wody, po czym poddaje ekstrakcji 2 razy po 300 ml eteru. Ekstrakty organiczne łączy się i przemywa 200 ml wody oraz 50 ml wodnego roztworu chlorku sodowego. Po osuszeniu siarczanem magnezowym redukuje się objętość i otrzymaną pozostałość poddaje się chromatografii przy użyciu zmiennego gradientu heksan/octan etylu. Wpierw eluuje się, w ilości 2,4 g, izomer E, a następnie, w ilości 15,4 g, pożądany izomer Z związku o wzorze 63 (c).

NMR: δ 1,45 (s, 9H); 2,00 - 2,40 (m, 4H); 3,74 (s, 3H); 4,36 (szeroki t, 1H); 5,20 (m, 4H); 5,54 (szeroki s, 1H); 6,43 (szeroki t,,lH); 7,37 (m, 5H).

IR (bez dodatków cm’¹: 3350 (s); 1800 (S), 1740 (S).

MS (CI): m/z 466 (M + NH₄); 410 (M - C₄H₈)⁺; 349 (M - C₄H₈CO₂ + H)⁺. αθ=+68±1.

Przykład LXXVI. Ester metylowy (Z)-N-[5,6-didehydro-N⁶- [(1,1 -dimetyloetoksy)karbonylo]-6-(metoksykarbonylo)-N²-[(fenylometoksy)karbonylo]-L-lizylo]-D-alaniny [związek o wzorze 64 (c)].

Mieszaninę 3,3 g estru metylowego D-alaniny i 7,1 g związku o wzorze 63 (c) ogrzewa się wtemperaturze 140°C wciągu 10 minut, po czym dodaje się jeszcze 1,6 g estru metylowego D-alaniny. Ogrzewanie w temperaturze 140°C kontynuuje się w ciągu dalszych 10 minut. Po ochłodzeniu do temperatury otoczenia produkt surowy poddaje się chromatografii na żelu krzemionkowym przy użyciu zmiennego gradientu heksan/octan etylu, w wyniku czego otrzymuje się 6,7 g produktu oczyszczonego. Produkt ten poddaj e się krystalizacji z mieszaniny heksany-eter, w wyniku czego otrzymuje się 5,8 g pożądanego związku o wzorze 64 (c) w postaci ciała stałego.

NMR: δ 1,43 (d, d, 12H); 1,80 - 2,10 (m, 2H); 2,23 - 2,36 (m, 2H); 3,72 (s, 3H); 3,76 (s, 3H); 4,15-4,27 (m, 1H); 4,50-4,60 (m, 1H); 5,11 (szeroki s,2H); 5,76 (szeroki s, 1H); 6,38 (szeroki s, 1H); 6,47 (szeroki t, 1H): 6,81 (szeroki s, 1H); 7,34 (m, 5H).

^I3C-NMR : 17,82 (-CHCH₃); 24,33 (-CH₂-CH₂); 28,02 (C(CH₃)₃); 30,99 (-CH₂CH=C); 47,94 (-CHCH₃); 52,17 (-OCH₃); 52,29 (-OCH₃); 54,28 (OCCHNH); 66,93 (-CH₂Ar); 80,43 (-OC(CH₃)₃); 126,57 (-HNC=C); 127,86 (węgiel pierścienia fenylowego); 127,94 (węgiel pierścienia fenylowego); 128,12 (węgiel pierścienia fenylowego); 128,28 (węgiel pierścienia fenylowego); 135,98 (węgiel pierścienia fenylowego); 153,45 (OCONH); 156,21 (OCONH-); 165,13 (-CONH-); 171,04 (-CO₂-); 172,99 (-CO₂).

IR (KBr, cm'¹): 3300 (s), 1720 (s), 1690 (s), 1650 (s); 1510 (s).

MS (CI): m/z 522 (MH)⁺; 466 (MH-C4H8)⁺; 422 (MH-C4H₈CO₂)⁺.

MS (FAB): m/z 544 (M + Na)⁺; 522 (MH)⁺; 466 (MH-C₄H₈).

Analiza elementarna.

Obliczono: C 57,57; H 6,76; N 8,06

Znaleziono: C 56,98; H 6,66; N 7,88.

a_b=-7±l.

Temperatura topnienia : 120 - 121°C.

Przykład LXXVII. Ester metylowy N- [N⁶-[( 1,1 -dimetyloetoksy)karbonylo] -(R)-6-(metoksykarbonylo)-N²-[(fenylometoksy)karbnylo]-L-lizylo]-D-alaniny [związek o wzorze 57 (c)].

Roztwór 8,5 g związku o wzorze 64 (c) w 25 ml kwasu octowego i 250 ml THF poddaje się hydrogenacji pod ciśnieniem wodoru wynoszącym 330,0 kPa, z udziałem 0,5 g nadchloranu (bicyklo(2.2.1.)hepta-2,5-dieno[2S,3S]bis(difenylofosfino)butano)rodu (I), w ciągu 18 godzin. Otrzymaną mieszaninę reakcyjną sączy się i odparowuje, w wyniku, czego otrzymuje się pozostałość, którą poddaje się chromatografii z zastosowaniem zmiennego gradientu heksan/octan etylu, w wyniku czego otrzymuje się 7,9 g pozostałości stanowiącej związek zredukowany. W rezultacie wielokrotnie przeprowadzonej krystalizacji otrzymuje się 2,6 g diastereoizomerycznie czystego związku o wzorze 57 (c).

179 984

NMR(CDC1₃): δ 1,40 (d, J=6 Hz, 3H); 1,43 (s, 9H); 1,60 -1,97 (m, 6H); 3,73 (s, 3H); 3,74 (s, 3H); 4,12 - 4,37 (m, 2H); 4,52 - 4,61 (m, 1H); 5,12 (szeroki s, 3H); 5,44 - 5,55 (szeroki s, 1H); 6,73 (szeroki s, 1H); 7,36 (szeroki s, 5H).

¹³C-NMR : δ 18,02 (CH-CH₃); 21,12 (CH₂-CH₂-CH₂); 28,23 (-OC(CH₃)₃); 31,87 (-CH₂-CH₂-); 32,29 (-CH₂CH₂-); 47,99 (-CHCH₃); 52,23 (-OCH₃); 52,38 (-OCH₃); 52,75 (OCCHN); 54,41 (OCCHN); 67,01 (-OCH₂Ar); 79,97 (-OC(CH₃)₃; 127,99 (węgiel pierścienia fenylowego); 128,09 (węgiel pierścienia fenylowego); 128,44 (ArCH); 136,13 (ArCC); 155,48 (OCONH); 156,23 (OCONH); 171,10 (-CONH-); 173,03 (-CO₂-2X);

IR (KBr) (cm'¹): 3340 (s); 1760 (s); 1740 (s); 1680 (s); 1660 (s); 1660 (s); 1520 (s).

MS (FAB) : m/z 546 (M + Na)⁺; 524 (MH)⁺; 424 (MH-^HgCO^;

Analiza elementarna.

Obliczono: C 57,35; H7,12; N8,03.

Znaleziono: C 57,23; H7,27; N 8,03.

Skręcalność optyczna : [a]²⁵ = -9 ± 1.

Temperatura topnienia : 120 - 121°C.

Przykład LXXVHI. Ester metylowy N-[Ń⁶-[l,l-dimetyloetoksy)karbonylo]-R-6-(metoksykarbonylo)-L-lizyło]-D-alaniny [związek o wzorze 8 (c)].

Roztwór 248 mg (0,47 mmola) związku o wzorze 57 (c) w 8 ml metanolu poddaje się hydrogenacji z udziałem Pd(OH)₂ zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie XXVIII. Po upływie 3 godzin, dokonuje się przesączenia i odparowania, w wyniku czego otrzymuje się bezbarwny, szklisty produkt.

NMR (CDC1₃): δ 3,50 (m, 1H); 3,80 (s, 6H); 4,30 (m, 1H); 4,55 (m, 1H); 5,15 (d, 1H); 7,85 (szeroki s, 1H).

Przykład LXXIX. Ester metylowy N-[N⁶-[l,l-dimetyloetoksy)karbonylo]-6-(metoksykarbonylo)-N²- [[ [3 -okso-2 - [(1 -oksoheptylo)amino] -3 -(fenylometoksy)propy lo] amino]karbonylo]-L-lizylo]-D-alaniny [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(l)].

Roztwór 94,5 mg (0,24 mmola) związku z przykładu LXXVIII w suchym THF (z obecnością 0,8 ml sita molekularnego 3A) wkrapla się, w atmosferze argonu, do mieszaniny 39,34 mg (0,24 mmola) Ι,Γ-karbonylodiimidazolu, osuszonego P₂O₅) w 1,8 ml osuszonego THF. Otrzymaną mieszaninę miesza się w ciągu 2 godzin, po czym dodaje się 83,3 mg (0,24 mmola) związku o wzorze 39 (w którym Z oznacza tlen)-( 1) oraz 34 μΐ (0,24 mmola) TEA. Utworzoną mieszaninę miesza się w ciągu 18 godzin w temperaturze otoczenia, po czym rozcieńcza się jąwodąi poddaje ekstrakcji octanem etylu. Warstwę organiczną oddziela się, przemywa wodnym roztworem chlorku sodowego, osusza, sączy i odparowuje, w wyniku czego otrzymuje się pozostałość. Pozostałość tę poddaje się oczyszczaniu za pomocą chromatografii, z zastosowaniem do elucji 1 - 2% metanolu w chloroformie, w wyniku czego otrzymuje się 109,3 mg związku o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(l) w postaci ciała stałego o barwie białawej.

NMR: δ 0,88 (t, 3H); 2,22 (t, 2H); 3,59 (m, 2H); 3,70 (s, 3H); 3,73 (s, 3H); 4,26 (m, 1H); 4,52 (t, 1H); 4,63 (m, 1H); 5,32 (d, 2H); 5,63 (d, 1H); 7,07 (d, 1H); 7,20 (d, 1H).

MS (HR-FAB): m/z 722,3980 (Μ + H, obliczono dla C₃₅H₅₆N₅O_n 722,3976).

Przykład LXXX; Ester metylowy N-[6-(metoksykarbonylo)-N²-[[[3-ckso-2-[l -oksoheptylo)amino] -3 -(fenylometoksy)-propylo]amino]karbonylo] -L-lizylo] -D-alaniny [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(2)].

Do 16 mg związku o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-( 1) dodaje się w atmosferze argonu, w temperaturze 0°C, 100 μΐ TFA, po czym utworzonąmieszaninę miesza się w ciągu godziny. Następnie substancje lotne usuwa się, w wyniku czego otrzymuje się 11,1 mg związku o wzorze 1 (w którym X oznacza NH) - (2).

NMR(CD₃OD): δ 0,80 (t, 3H); 1,30 (d, 3H); 2,15 (t, 2H); 3,32 (m, 1H); 3,56 (m, 1H); 3,60 (s, 3H); 3,73 (s, 3H); 3,95 (m, 1H); 4,15 (m, 1H); 4,30 (kwartet, 1H); 4,38 (m, 1H); 5,07 (d, 2H); 7,28 (m, 5H):

MS (HR-FAB) : m/z 622,3435 (Μ + H, obliczono dla C₃₀H₄₈N₅O₉ 622,3452).

179 984

Przykład LXXXI. Ester metylowy N-[N²-[[[2-karboksy-2-[( 1 -oksoheptylo)amino]etylo]amino]karbonylo]-N⁶-[(l,l-dimetyloetoksy)karbonylo]-6-(metoksykarbonylo)-L-lizylo]-D-alaniny [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(3)].

Do 70 mg związku o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(l) w 7 ml alkoholu metylowego dodaje się 31 mg Pd(OH)₂ na węglu i utworzoną mieszaninę reakcyjną poddaje się hydrogenacji w ciągu 4 godzin zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie XXVIII. Następnie mieszaninę reakcyjną sączy się przez warstwę ziemi okrzemkowej. Otrzymany przesącz zatęża się, w wyniku czego otrzymuje się 53,8 mg związku o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(3), w postaci szklistej.

NMR (CD₃OD): δ 0,80 (t, 3H); 2,15 (t, 2H); 3,32 (m, 1H); 3,56 (m, 1H); 3,60 (s, 6H); 3.95 (m, 1H); 4,15 (m, 1H); 4,30 (kwartet, 1H); 4,38 (m, 1H).

MS (HR-FAB): m/z 632,3493 (Μ + H, obliczono dla C₂₈H₅₀N₅O_n 632,3506).

Przykład LXXXII. Ester metylowy N-[N²-[[[2-karboksy-2-[(l-oksoheptylo)amino]etylo]amino]karbonylo]-6-(metoksykarbonylo)-L-lizylo]-D-alaniny [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(4)].

Do 40,2 mg związku o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(3) dodaje się w atmosferze argonu, w temperaturze 0°C, 300 μΐ TFA, zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie LXXX. Następnie odparowuje się substancje lotne i otrzymaną zatężoną pozostałość suszy przez noc, w wyniku czego otrzymuje się 47 mg związku o wzorze 1 (w którym X oznacza NH) - (4).

NMR (CD₃OD): δ 0,80 (t, 3H); 1,30 (d, 3H); 2,15 (t, 2H); 3,28 (m, 1H); 3,56 (m, 1H); 3,62 (s, 3H); 3,75 (s, 3H); 3,95 (m, 2H); 4,13 (m, 1H); 4,31 (kwartet, 1H); 4,43 (m, 1H).

MS (HR-FAB): m/z 532,2972 (Μ + H, obliczono dla C₂₃H₄₂N₅O₉ 532,2983).

Przykład LXXXIII. (R)-N-[(R)-[6-Karboksy-N²-[[[2-karboksy-2-[(l-oksoheptylo)amino]etylo]amino]karbonylo]-N⁶-[(l,l-dimetyloetoksy)karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(5)].

Do roztworu 135,9 mg związku o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(l) w 2,7 ml alkoholu metylowego dodaje się 104 mg węglanu potasowego i 0,9 ml wody, po czym całość miesza się w temperaturze pokojowej w ciągu 20 godzin. Następnie mieszaninę reakcyjną odparowuje się, w wyniku czego otrzymuje się pozostałość, którą rozpuszcza się w 1 ml wody i zakwasza do pH 2 przy użyciu 1N HC1. Otrzymanąmieszaninę reakcyjną miesza się w ciągu 5 minut, po czym poddaje dwukrotnie ekstrakcji octanem etylu. Połączone ekstrakty organiczne przemywa się wodnym roztworem chlorku sodowego, po czym osusza i odparowuj e, w wyniku czego otrzymuj e się 106 mg pozostałości. Pozostałość tę uciera się 3 razy, za każdym razem przy użyciu 5 ml eteru, i eter dekantuje się. Otrzymanąstałąpozostałość suszy się, w wyniku czego otrzymuje się 91,7 mg produktu, stanowiącego związek o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(5), w postaci ciała stałego o barwie białej.

NMR(CD₃OD): δ 0,80 (t, 3H); 2,15 (t, 2H); 3,32 (m, 1H); 3,56 (m, 1H); 3,95 (s, 3H); 4,15 (m, 1H); 4,30 (kwartet, 1H); 4,38 (m, 1H).

MS (HR-FAB) : m/z 604,3200 (Μ + H, obliczono dla C₂₆H₄₆N₅O_n 604,3194).

Przykład LXXXIV. (R)-N-[(R)-6-Karboksy-N²-[[[2-karboksy-2-[(l-oksoheptylo)amino]etylo]amino]karbonylo]-L-lizylo-D-alanina [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(ll)].

Do 85,9 mg związku o wzorze 1 (w którym X oznaczaNH)-(5) dodaje się, w atmosferze argonu, 500 μΐ TFA, zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie LXXX. Następnie odparowuje się substancje lotne, w wyniku czego otrzymuje się pozostałość, którą uciera się trzykrotnie z eterem, po czym eter dekantuje się. Otrzymaną pozostałość osusza się, w wyniku czego otrzymuje się 77,9 mg związku o wzorze 1 (w którym X oznacza ΝΉ)-( 11), w postaci ciała stałego o barwie białej.

NMR (CD₃OD): δ 0,80 (t. 3H); 2,16 (t, 2H); 3,22 (szeroki s. 5H); 3.58 (m, 2H); 3,85 (m, 1H); 4,15 (m, 1H); 4,30 (d, 1H); 4,40 (m, 1H).

MS (HR-FAB): m/z 526,2482 (Μ + H, obliczono dla C₂₁H₃₈N₅O₉ 526,2489).

179 984

Przykład LXXXV. [S-(R^ł,S*)]-N-[N⁶-[(1 ,l-Dimetyloetoksy)karbonylo]-N²-[[[3-metoksy-l-metylo-3-okso-2-[(l-oksoheptylo)amino]propylo]amino]karbonylo]-(R)-6-(metoksykarbonylo)-L-lizylo]-D-alanina [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(6)].

Aminę o wzorze 39 (w którym Z oznacza tlen)-2 sprzęga się z aminąo wzorze 8 (c) zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie LXXIX. Otrzymaną pochodną mocznika poddaje się oczyszczaniu za pomocą chromatografii i identyfikuje jako związek o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(6).

Przykład LXXXVI. Ester metylowy [R-(R*, R*)]-N-[N⁶-[(l,l-dimetyloetoksy)karbonylo] -N²-[ [3 -metoksy-1 -metylo-3 -okso-2-[( 1 -oksohepty lo)amino]propy lo] amino]karbonylo]-(R)-6-(metoksykarbonylo)-L-lizylo]-D-alaniny [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(7)].

Aminę o wzorze 39 (w którym Z oznacza tlen)-(3) przekształca się w pochodną mocznika o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(7) zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie LXXXV.

Przykład LXXXVH. [S-(R*, S*)]-N-[(R)-6-karboksy-N²-[[[2-Karboksy-l-metylo-2-[(l-oksoheptylo)amino]etylo]-amino]karbonylo]-N²-[(l,l-dimetyloetoksy)karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(8)].

Związek o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(6) poddaje się hydrolizie zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie LXXXIII, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(8).

Przykład LXXXVIIL [R-(R*, R*)]-N-[(R)-6-Karboksy-N²-[[[2-karboksy-l-metylo-2-[(l-oksoheptylo)amino]etylo]amino]karbonylo]-N⁶-[(l,l-dimetyloetoksy)karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(9)].

Związek o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(7) poddaje się hydrolizie zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie LXXXVII, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(9).

Przykład LXXXIX. [S-(R*, S*)]-N-[(R)-6-Karboksy-N²-[[[2-karboksy-l-metylo-2-[(l-oksoheptylo)amino]etylo]-amino]karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(12)].

Grupę aminowąw związku o wzorze 1 (w którym X oznaczaNH)-(8) poddaje się odblokowaniu przy użyciu TFA, zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie LXXXIV, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(12).

NMR (CD₃OD) δ 0,80 (m, 3H); 1,08 (m, 3H), 1,18 - 2,00 (nakładające się multiplety, włączając d, J = 7,3, około 17H) 2,20 (m, 2E1), 3,68 (m, 1H); 4,08 - 4,46 (nakładające się multiplety, 4H), 4,90 (br s dla OH, NH);

MS (HR-FAB) m/z 540,2634 (M + Na), obliczono dla C₂₂H₃₉N₅O₉Na, 540,2645).

Przykład XC. [R-(R*, R*)]-N-[(R)-6-Karboksy-N²-[[[2-karboksy-l-metylo-2-[(l-oksoheptylo)amino]etylo]-amino]karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina [związek o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(13)].

Związek o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(9) poddaje się odblokowaniu zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w przykładzie LXXXIX, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 1 (w którym X oznacza NH)-(13).

NMR (CD₃OD) δ 0,90 (m, około 3H), 1,02 - 2,15 (nakładające się multiplety, włączając d, J = 6,9,17H); 2,30 (m, 2H); 3,90 - 4,50 (nakładające sie multiplety, 5H, 4,90 (br s dla OH,NH);

MS (HR-FAB): m/z 518,2831 (Μ + H), obliczono dla C₂₂H₄₀N₅O₉Na, 518,2826).

179 984

III

179 984

Wzór 9

ΗζΛ'™²$3

Wzór 35

WzoT 36

R₂

Wzo'r 37

SCHEMAT 6

179 984

SCHEMAT 9(1)

179 984

SCHEMAT 11(1)

179 984

WHN

NH R_bWzór 64

NHR4

Wzór 57

SCHEMAT 11(2)

179 984 o r₂

R3

WZÓR 2

WZÓR 3

WZÓR 4

179 984

WZÓR 65

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 6,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Pochodne uretanu i mocznika o ogólnym wzorze 1, w którym Rj jest wybrany z grupy obejmującej podstawioną lub niepodstawioną grupę alkil ową, podstawioną lub niepodsta- wionągrupę cykloalkilową, podstawionąlub niepodstawionągrupę aralkilową, przy czym podstawniki występujące w podstawionych grupach alkilowej, cykloalkilowej i aralkilowej, wybrane sąz grupy obejmującej podstawniki takie jak grupa hydroksylowa, niższa grupa alkilowa, niższa grupa alkoksylowa, grupa karboksylowa i niższa grupa alkoksykarbonylową, Rg i R₃oznaczajągrupę C ^-alkilową, R₂, R_b i Re sąniezależnie wybrane spośród podstawników takich jak grupa karboksylowa lub grupa karboksylowa zabezpieczona grupą wybraną z grup metylowej i benzylowej, X oznacza tlen lub azot, a R₄ oznacza wodór lub grupę zabezpieczającą grupę aminową wybraną spośród grup fenylometoksykarbonylowej i 1,1-dimetyloetoksykarbonylowej, oraz ich farmaceutycznie dopuszczalne sole.
2. Związek według zastrz. 1, o wzorze 4, w którym R! jest wybrany z grupy obejmującej grupę n-heksylowąi grupę 4-n-pentylocykloheksylową R_a i R₃ oznaczajągrupę metylową, R₂, R_b i Re oznaczają grupę karboksylową, X oznacza tlen, a R₄ oznacza H.
3. Związek według zastrz. 1, wybrany z grupy obejmującej takie związki jak [S-(R*, S*)]-N-[(R)-6-karboksy-N²-[[2-karboksy-1 -metylo-2-[( 1 -oksoheptylo)amino]etoksy]karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina; [S-(R*, R*)]-N-[(R)-6-karboksy-N²-[[2-karboksy-l-metylo-2-[(l-oksoheptylo)-ammo]etoksy]karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina; [R-(R*, S*)]-N-[(R)-6-karboksy-N²-[[2-karboksy-1 -metylo-2-[( 1 -oksoheptylo)amino]-etoksy]karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina; (R)-N-[(R)-6-karboksy-N²-[[2-karboksy-2-[(l-oksoheptylo)amino]etoksy]karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina; [(R)-6-karboksy-N²-[[2-karboksy-1 -metylo-2-[[(4-pentylocykloheksylo)karbonylo]amino]etoksy]karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina; N-[N²-[[2-[[(4-butoksyfenylo)acetylo]amino]-2-karboksy-l-metyloetoksy]karbonylo]-(R)-6-karboksy-L-lizylo]-D-alanina; ester metylowy N-[6-(metoksykarbonylo)-N²-[[[3-okso-2-[l-oksoheptylo)amino]-3-(fenylometoksy)propylo]amino]karbonylo]-L-lizylo]D-alaniny; ester metylowy N-[N²-[[[2-karboksy-2-[(l-oksoheptylo)-amino]etylo]amino]karbonylo]-6-(metoksykarbonylo)-L-lizylo]-D-alaniny; N-[6-kafboksy-N²-[[[karboksy-2-[(l-oksoheptylo)amino]etylo]amino]karbonylo]-N⁶-[(l,l-dimetyloetyloksy)karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina; N-[6-karboksy-N²-[[[2-karboksy-2-[( 1 -oksoheptylo)amino]etylo]-amino]karbonylo]-L-lizylo]-D-alanina; [R-(R*, R*)]-N-(R)-6-karboksy-N²-[[2-karboksy-1 -metylo-2-[(l -oksoheptylo)amino]etoksy]karbonylo]-L-lizylo-D-alanina.
4. Preparat farmaceutyczny przydatny do indukowania wytwarzania czynników wzrostowych (IL-6 i CSF²⁵), które regulują wytwarzania granul oćytów obojętnochłonnych w szpiku kostnym ssaka, zawierający substancję czynną i nośnik farmaceutyczny, znamienny tym, że jako substancję czynną zawiera skuteczną ilość związku o ogólnym wzorze 1, w którym R] jest wybrany z grupy obejmującej podstawionąlub niepodstawionągrupę Cj.₂₀-alkilową, podstawioną lub niepodstawioną grupę cykloalkilową, podstawioną lub niepodstawioną grupę aralkilową, przy czym podstawniki występujące w podstawionych grupach alkilowej, cykloalkilowej i aralkilowej, wybrane sąz grupy obejmującej podstawniki takie jak grupa hydroksylowa, niższa grupa alkilowa, niższa grupa alkoksylowa, grupa karboksylowa, i niższa grupa alkoksykarbonylową, R_a i R₃ oznaczajągrupę Cj.₆-alkilową, R₂, R_b i R_c sąniezależnie wybrane spośród podstawników takich jak grupa karboksylowa lub grupa karboksylowa zabezpieczona grupą wybraną z grup metylowej i benzylowej, X oznacza tlen lub azot, a R4 oznacza wodór lub grupę zabezpieczającą grupę aminową wybraną spośród grup fenylometoksykarbonylowej i 1,1 -dimetyloetoksykarbonylowej; lubjego farmaceutycznie dopuszczalną sól.

179 984
5. Sposób wytwarzania związku o ogólnym wzorze 1, w którym R_t jest wybrany z grupy obejmującej podstawioną lub niepodstawioną grupę C].₂₀-alkilową, podstawioną lub niepodstawioną grupę cykloalkilową, podstawioną lub niepodstawioną grupę aralkilową, przy czym podstawniki występujące w podstawionych grupach alkilowej, cykloalkilowej i aralkilowej, wybrane sąz grupy obejmującej podstawniki takie jak grupa hydroksylowa, niższa grupa alkilowa, niższa grupa alkoksylowa, grupa karboksylowa, i niższa grupa alkoksykarbonylowa, Ra i R₃oznaczają grupę C^-alkilową, R₂, R_b i R_c są niezależnie wybrane spośród podstawników takich jak grupa karboksylowa lub grupa karboksylowa zabezpieczona grupą wybraną z grup metylowej i benzylowej, X oznacza tlen lub azot, a R₄ oznacza wodór lub grupę zabezpieczającą grupę aminową wybraną spośród grup fenylometoksykarbonylowej, i 1,1-dimetyloetoksykarbonylowej, oraz jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli, znamienny tym, że związek o wzorze 5, w którym R_b R₂, R₃ i X mająwyżej podane znaczenia poddaje się reakcji z aktywnym związkiem karbonyłowym o wzorze 6, w którym Y oznacza grupę opuszczającą wybraną spośród atomu chloru lub grupy 1 -imidazolilowej, w wyniku czego otrzymuj e się związek o wzorze 7, w którym R_b R₂, R₃ i X mają wyżej podane znaczenia, który to związek dalej poddaje się reakcji ze związkiem o wzorze 8, w którym Ra, Rb, R_c i R₄ mająwyżej podane znaczenia.
6. Sposób wytwarzania związku o ogólnym wzorze 1, w którym R, jest wybrany z grupy obejmującej podstawioną lub niepodstawioną grupę C₁.₂₀-alkilową, podstawioną lub niepodstawioną grupę cykloalkilową, podstawioną lub niepodstawioną grupę aralkilową, przy czym podstawniki występujące w podstawionych grupach alkilowej, cykloalkilowej i aralkilowej, wybrane sąz grupy obejmującej podstawniki takie jak grupa hydroksylowa, niższa grupa alkilowa, niższa grupa alkoksylowa, grupa karboksylowa, grupa formylowa i niższa grupa alkoksykarbonylowa, R_a i R₃ oznaczają grupę C].₆-alkilową, R₂, R_b i R_c są niezależnie wybrane spośród podstawników takich j ak grupa karboksylowa lub grupa karboksylowa zabezpieczona grupą wybrana z grup metylowej i benzylowej, X oznacza tlen lub azot, a R₄ oznacza wodór lub grupę zabezpieczającą grupę aminową wybraną spośród grup fenylometoksykarbonylowej i 1,1-dimetyloetoksykarbonylowej, oraz jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli, znamienny tym, że związek o wzorze 8, w którym R_a, R_b, i R₄ mająwyżej podane znaczenia poddaje się reakcji z aktywnym związkiem karbonyłowym o wzorze 6, w którym Y oznacza grupę opuszczającą, wybrana spośród atomu chloru, grupy 1-imidazolilowej, w wyniku czego otrzymuje się związek o wzorze 65, w którym R_a, R_b, R_c i R₄ maj ą wyżej podane znaczenia, który to związek dalej poddaje się reakcji ze związkiem o wzorze 5, w którym Rj, R₂, R₃ i X mająwyżej podane znaczenia.

* * *