PL177661B1

PL177661B1 - Inhibitor metaloproteaz substancji międzykomórkowej i kompozycja farmaceutyczna

Info

Publication number: PL177661B1
Application number: PL94312797A
Authority: PL
Inventors: Arlindo L. Castelhano; Teng J. Liak; Stephen Horne; Zhengyo Yuan; Alexander Krantz
Original assignee: Syntex Inc
Priority date: 1993-08-05
Filing date: 1994-07-27
Publication date: 1999-12-31
Also published as: PL312797A1; CZ290030B6; CA2168791A1; CN1040211C; FI960482A0; NO960447L; CN1132511A; ZA945847B; NO307755B1; NO960447D0; ES2105744T3; JPH09501430A; WO1995004735A1; AU679109B2; CZ30896A3; BR9407217A; NZ271765A; DE69405572D1; AU7551994A; HUT74586A

Abstract

1. Inhibitor metaloproteaz substancji miedzykomórkowej o wzorze (I): w którym linie przerywane oznaczaja ewentualne podwójne wiazania; i gdy n oznacza 1, 2 lub 3, m oznacza 3 lub 4, A oznacza -CH2-, R1 oznacza (a) -CH2-R4, gdzie R oznacza grupe merkapto, acetylotio, karboksylowa, hydroksyaminokarbonylowa, N-hydroksyformyloaminowa, C 1 -C4-alkoksykarbonylowa, fenylo-C1 -C4 -alkoksykarbonylowa, benzylo ksyaminokarbonylowa, morfolino-C1 -C4-alkoksykarbonylowa, lub grupe gdzie R6 oznacza chinol-2-il, (b) -CH(R7 )-R8, gdzie R7 oznacza grupe C 1 -C4-alkilowa, hydroksylowa, aminowa, C 1-C4-alkoksykarbo nylowa, C 1 -C4-alkiloaminowa, aminokarbonylowa, lub karboksylowa; R8 oznacza grupe karboksylowa, benzyloksyaminokarbonylowa, hydroksyaminokarbonylowa lub C1 -C4-alkoksykarbonylowa: (c) -NH-CH(R9)-R 1 0 , gdzie R9 oznacza atom wodoru lub grupe C 1 -C4 alkilowa, a R 1 0 oznacza grupe kar- boksylowa, C 1 -C4-alkoksykarbonylowa, fenylo-C1 -C4-alkoksykarbonylowa lub fosfonylowa; R2 oznacza grupa C 1 -C4-alkilowa C 3-C 6-cykloalkilowa, C3-C6-cykloalkilo-C1 -C4-alkilowa lub feny- lo-C1 -C4-alkilowa; a R3 oznacza atom wodoru; lub gdy n oznacza 2 lub 3, m oznacza 3 lub 4, A oznacza -N(R1 1 )-, gdzie R 1 1 oznacza grupe C 1 -C4-alkilowa; oraz R1 , R2 i R3 maja wyzej podane znaczenie; jako pojedynczy stereoizomer lub jako ich mieszanina; lub farmaceutycznie dopuszczalna sól. PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku sąnowe związki i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, inhibitujące metaloproteazy substancji międzykomórkowej, szczególnie śródmiąższowe kolagenazy, a więc przydatne w leczeniu ssaków cierpiących na stany chorobowe łagodzone przez inhibicję takich metaloproteazy substancji międzykomórkowej.

Metaloproteazy substancji międzykomórkowej są rodziną proteaz odpowiedzialnych za degradację i przeformowanie tkanek łącznych. Członkowie tej rodziny enzymów wykazują wspólnie pewne właściwości, w tym zależność od cynku i wapnia, wydzielanie w postaci zymogenów i 40-50% homologii sekwencji aminokwasowej.

Rodzina metaloproteaz substancji międzykomórkowej obejmuje śródmiąższowe kolagenazy, pochodzące z fibroblastów/makrofagów i krwinek białych obojętnochłonnych, katalizujące wstępne i ograniczające prędkość rozszczepienie rodzimego kolagenu typów I, II, III i X.

Kolagen, główne strukturalne białko ssaków, jest zasadniczym składnikiem wielu tkanek, np., chrząstki, kości, ścięgna i skóry. Śródmiąższowe kolagenazy sąbardzo specyficznymi metaloproteazami substancji międzykomórkowej rozszczepiającymi kolagen z wytworzeniem dwu fragmentów, spontanicznie denaturujących w fizjologicznych temperaturach, a więc stających się podatnymi na rozszczepienie przez mniej specyficzne enzymy. Ponieważ rozszczepienie przez kolagenazę prowadzi do utraty strukturalnej integralności docelowej tkanki, jest to zasadniczo nieodwracalny proces, a więc dobry cel terapeutycznej interwencji.

Poza śródmiąższowymi kolagenazami, rodzina enzymów metaloproteaz substancji międzykomórkowej obejmuje dwie różne, ale silnie spokrewnione, żelatynazy: enzym 72 kDa wydzielany przez fibroblasty i enzym 92 kDa wydzielany przez monojądrowe fagocyty. Takie żelatynazy sązdolne do degradowania żelatyn (denaturowanych kolagenów), rodzimego kolagenu typów IV i V, fibronektyny i nierozpuszczalnej elastyny.

Rodzina metaloproteaz substancji międzykomórkowej obejmuje także stromelizyny 3 i 2, które są zdolne do rozszczepiania szerokiego zakresu substancji międzykomórkowych, w tym lamininy, fibronektyny, proteoglikanów i kolagenu typów IV i IX w ich niespiralnych domenach.

Matrylizyna (domniemana metaloproteaza lub PUMP) jest ostatnio opisanym członkiem rodziny metaloproteaz substancji międzykomórkowej. Matrylizyna jest w stanie degradować szeroki zakres substratów, w tym proteoglikany, żelatyny, fibronektynę, elastynę i lamininę. Jego ekspresję stwierdzono w monojądrowych fagocytach, explantach macicy szczura i sporadycznie w nowotworach.

Uważa się, że inhibitory metaloproteaz substancji międzykomórkowej nadają się do leczenia chorób zapaleniowych stawów, choroby resorpcji kości (takich jak osteoporoza), przyspieszonej destrukcji kolagenu związanej z cukrzycą, choroby okołozębowej, owrzodzeniem rogówki, owrzodzeniem skóry i metastaząnowotworu. Np., projektowanie i potencjalne stosowanie inhibitorów kolagenazy opisuje J. Enzyme Inhibition (3 987), tom 2, str. 3-22, i Drug News & Prospectives (3990), tom 3, nr 8, str. 453-458. Inhibitory metaloproteazy substancji międzykomórkowej są także przedmiotem różnych opisów i zgłoszeń patentowych, np., opisów patentowych Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5389378 (Galardy), i 5 3 83900 (Galardy), opublikowanego europejskiego zgłoszenia patentowego 0438223 (Beecham) i 0276436 (F. Hoffmann-La

177 661

Roche), międzynarodowych zgłoszeń patentowych PCT nr 92/21360 (Merck), 92/06966 (Beecham) i 92/09563 (Glycomed).

Przedmiotem wynalazku są nowe związki przydatne jako inhibitory metaloproteaz substancji międzykomórkowej, szczególnie śródmiąższowych kolagenaz, a wiec przydatne w leczeniu stanów chorobowych charakteryzujących się nadmierną aktywnością metaloproteaz substancji międzykomórkowej.

Przedmiotem wynalazku jest inhibitor metaloproteaz substancji międzykomórkowej o wzorze (I):

w którym linie przerywane oznaczają ewentualne podwójne wiązania; i gdy n oznacza 12 lub 3, m oznacza 3 lub 4, A oznacza -CH₂-,

R¹ oznacza (a) -CH₂-R⁴ , gdzie R⁴ oznacza grupę merkapto, acetylotio, karboksylową, hydroksyaminokarbonylową, N-hydroksyformyloaminową, C,-C4-alkoksykarbonylową, fenylo-C, -C4-alkoksykarbonylową, benzyloksyaminokarbonylową, morfolino-C,-C₄-alkoksykarbonylową, lub grupę

O

OH gdzie R⁶ oznacza chinol-2-il, (b) -CH(R⁷)-R⁸, gdzie R⁷ oznacza grupę C, ^-alkilową, hydroksylową, aminową, C,-C4-alkoksykarbonylową, C,-C4-alkiloaminową, aminokarbonylową, lub karboksylową;

R8 oznacza grupę karboksylową, benzyloksyaminokarbonylową, hydroksyaminokarbonylową lub C_rC4-alkoksykarbonylową;

(c) -NH-CH(R⁹)-R¹⁰, gdzie R⁹ oznacza atom wodoru lub grupę C,-C4-alkilową, a R¹⁰ oznacza grupę karboksylową, C,-C4-alkoksykarbonylową, fenylo-C,-C4-alkoksykarbonylową lub fosfonylową;

R² oznacza grupę C,-C4-alkilową, Cj-C^-cykloalkilową, C3-C6-cykloalkilo-C,-C4-alkilowąlub fenylo-Ci-C₄-alkilową, a R³ oznacza atom wodoru;

lub gdy n oznacza 2 lub 3, m oznacza 3 lub 4,

A oznacza -N(Rⁿ)-, gdzie Rⁿ oznacza grupę C, ^-alkilową; oraz Ri, R2 i R3 mająwyżej podane znaczenie;

jako pojedynczy stereoizomer lub jako ich mieszanina; lub farmaceutycznie dopuszczalna sól.

177 661

Inny aspekt wynalazku dotyczy farmaceutycznej kompozycji przydatnej do inhibicji aktywności metaloproteazy substancji międzykomórkowej u ssaka, która to kompozycja obejmuje leczniczo skuteczną ilość związku o wzorze (I), jak zdefiniowano powyżej, jako pojedynczego stereoizomeru, lub ich farmaceutycznie dopuszczalnej soli oraz farmaceutycznie dopuszczalnej zarobki.

Korzystnie w związku według wynalazku n oznacza 1, 2 lub 3, m oznacza 3, A oznacza -CH₂-; R² oznacza grupę C_rC;-alkilowąlub fenylo-C₁-C₄-alkilowąlub fenylo-C,-C₄-alkilową.

Korzystnie w związku według wynalazku R¹ oznacza -CH2-R⁴, gdzie R⁴ oznacza grupę karboksylową, hydroksyaminokarbonylową, grupę N-hydroksyformyloaminową, C_rC4-alkoksykarbonylową lub benzyloksyaminokarbonylową, R2 oznacza grupę 2-metylopropylową.

Korzystnie w związku według wynalazku n oznacza 2 i R1 oznacza -Ch₂-C(O)OH lub -CH2-C(O)NHOH.

Pojedynczy stereoizomer związku według wynalazku to kwas (3R, 10S)-5-metylo-3-(9-okso-1,8-diazatricyklo[10.6.1.013^|8]-monadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraen-10-ylokarbamoilo)heksanowy lub (3R, 10S)-N-hydroksy-5- met.ylo-3-(9-okso-1,8- diazatri cyklo[10.6.1 .OH·¹⁸] nonadeka-12(19), 13(18)-14,16-tetracn-10-ylokarbamoilo)heksanamid.

Korzystnie w związku według wynalazku n oznacza 3 i R1 oznacza -CH2-C(O)NHOH.

Pojedynczy stereoizomer związku według wynalazku to (3R, 11S)-N-hydroksy-5-metylo-3-(10-okso-1,9-diazatricyklo-[ 11.6.1.014,1⁹]eikoza-13(20), 14(19) , 15,17-tetraen-1 - -ylokarbamoilo)heksanamid.

Korzystnie w związku według wynalazku n oznacza 1 i R1 oznacza -CH2-C(O)OH lub -CH2-C(O)NHOH.

Pojedynczy stereoizomer związku według wynalazku to kwas (3R, 9S)-5-metylo-3-(8-okso-1,7-diazatricyklo-[9.6.1.0¹²-¹7]-oktadeka-11(18), 12(17), 13,15-tetraen-9-ylokarba-moilo) heksanowy.

Korzystnie w związku według wynalazku R1 oznacza -CH2-R4, gdzie R4 oznacza grupę merkapto lub grupę acetylotio.

Korzystnie w związku według wynalazku n oznacza 2 i R1 oznacza -CH2SH lub -CH2SC(O)CH₃.

Związek według wynalazku to korzystnie (10S.)^2-rnerkaptometylo-4-metylo-N-(9-okso-1,8-diazatricyklo-[ 10.6.1.0^{BJ 8}]-nonadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraen-10-ylokarbamoilo)pentanamid lub (10S)-2-acetylotiometylo- 4-metylo-N-(9-okso- , ,8-dizaatricyklo 110.6. 1.0'3,¹8]nonadeka-12(19), 13(18), -14,16-tetraen-10-ylokarbamoilo)pentanamid.

Korzystnie w związku według wynalazku R1 oznacza grupę O

II ©I©/⁵ \r6 OH gdzie R⁶ oznacza chinol-2-il.

Związek według wynalazku to korzystnie kwas (10S)-[4-metylo-2-(9-okso-1,8-diazatricyklo[10.6.1,013’1⁸]-nonadeka-12(19), 13(18), 14J66-tetraen-10-ylokarbamod0)pentyky--(chinolin-2-ylotiometylo)fosfmowy.

Korzystnie w związku według wynalazku R1 oznacza -CH(R⁷)-R8, gdzie R⁷ oznacza grupę C_rC4-alkilową, C_rC4-alkoksykarbonylową lub karboksylową i R8 oznacza grupę karboksylową, hydroksyaminokatbonylową, lub C1-C4-alkoksykarbonylową.

Korzystnie w związku według wynalazku R7 oznacza grupę metoksykarbonylowąlub metylową.

Korzystnie w związku według wynalazku R8 oznacza grupę hydroksyaminokatbonylow'ą.

177 661

Pojedynczy stereoizomer związku według wynalazku, w którym n oznacza 2, to (3R, 10S)-N-hydroksy-5-metylo-2-metoksykarbonylo-3-(9-okso- 1,8-diazatricyklo[10.6.1.0¹³’ ^l8]-nonadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraen-10-ylokarbamoilo)heksanamid.

Korzystnie w związku według wynalazku R1 oznacza -NH-CH(R9)-Rⁱ⁰, gdzie R9 oznacza atom wodoru, grupę C, -C4-alkilowąi R^w oznacza grupę karboksylową, CrC₄-alkoksykarbonylową lub fenylo-Ci-C₄-alkoksykarbonylową.

Korzystnie w związku według wynalazku R9 oznacza grupę Ci-C^-alkilowąi R¹⁰ oznacza grupę karboksylową lub C,-C4-alkoksykarbonylową.

Korzystnie w związku według wynalazku n oznacza 2 lub 3, m oznacza 4, A oznacza -N(Ri i)-, gdzie Ri i oznacza grupę C,-C4-alkilową; R2 oznacza grupę C_rC₄-alkilową i R3 oznacza atom wodoru.

Korzystnie w związku według wynalazku R2 oznacza grupę 2-metylopropylową, i R^H oznacza grupę metylową.

Korzystnie w związku według wynalazku Ri oznacza -CH2- R⁴, gdzie R4 oznacza grupę karboksylową, hydroksyaminokarbonylową, N-hydroksyformyloaminową, C_rC4-alkoksykarbonylową, fenylo-C_rC4-alkoksykarbonylową, lub beznyloksyaminokarbonylową.

Korzystnie w związku według wynalazku n oznacza 2, a Ri oznacza -CH2-C(O)NHOH.

Kompozycja farmaceutyczna, według wynalazku zawiera farmaceutycznie dopuszczalną zaróbkę i terapeutycznie skuteczną ilość inhibitora metaloproteaz substancji międzykomórkowej o wzorze (I) jako pojedynczy stereoizomer lub farmaceutycznie dopuszczalną sól.

W opisie, jeśli nie powiedziano inaczej, następujące terminy mają podane znaczenie:

„BOC” odnosi się do t-butoksykarbonylu.

„CBZ” odnosi się do beznyloksykarbonylu (karbobenzyloksylu).

„DMF” odnosi się do N, N-dimetyloformamidu.

„EDCI” odnosi się do N-etylo-N'-(3-dimetyloaminopropylo)-karbodiimidu.

„HOBT” odnosi się do 1-hydroksybenzotriazolu.

„Acetylotio” odnosi się do rodnika -SC(O)CH3 „Chlorowco” odnosi się do bromu, chloru lub fluoru.

„Alkil” odnosi się do prostego lub rozgałęzionego jednowartościowego rodnika złożonego wyłącznie z atomów węgla i wodoru, nie zawierającego nienasycenia i mającego od jednego do 4 atomów węgla, np. metylu, etylu, n-propylu, 2-metylopropylu (izo-butylu), 1-metyloetylu (izopropylu), n-butylu i 1,1 -dimetyloetylu (t-butylu).

„Alkoksyl” odnosi się do rodnika o wzorze -OR_a, w którym R_a oznacza alkil, jak zdefiniowano powyżej, np., metoksylu, etoksylu, n-propoksylu, i-propoksylu, 1 -metyloetoksylu, n-butoksylu, t-butoksylu, i tym podobnych.

„Aryl” odnosi się do rodnika fenylowego lub naftylowego.

„Aryloksy” odnosi się do rodnika o wzorze -OR_b, w którym R_b oznacza aryl, jak zdefiniowano powyżej, np., fenoksylu, chinol-2-iloksylu, naft-1-yloksylu lub naft-2-yloksylu.

„Aralkil” odnosi się do rodnika o wzorze -RaRb, w którym Ra oznacza alkil, jak zdefiniowano powyżej, a Rb reprezentuje aryl, jak zdefiniowano powyżej, np. benzylu, fenyloetylenu, 3-fenylopropylu, i tym podobnych.

„Aralkoksy” odnosi się do rodnika o wzorze -ORaRb, w którym Ra oznacza alkil, jak zdefiniowano powyżej, a Rb oznacza aryl, jak zdefiniowano powyżej, np. benzyloksylu lub 3-naft-2-ylopropoksylu, i tym podobnych.

„Alkoksykarbonyl” odnosi się do rodnika o wzorze -C(O)Rb, w którym Rb oznacza alkoksyl, jak zdefiniowano powyżej, np. metoksykarbonylu, etoksykarbonylu, t-butoksykarbonylu i tym podobnych.

Aralkoksykarbonyl” odnosi się do rodnika o wzorze -C(O)Rb , w którym Rb oznacza aralkoksyl, jak zdefiniowano powyżej, np., benzyloksykarbonylu, naft-2-yloetoksykarbonylu i tym podobnych.

„Benzyloksyaminokarbonyl” odnosi się do rodnika o wzorze -C(O)NHCH2R_d, w którym R_d oznacza fenyl.

177 661 „Karbamoil” odnosi się do rodnika -C(O)NH2.

„Karboksyl” odnosi się do rodnika -C(O)OH.

„Hydroksyamino” odnosi się do rodnika -NHOH.

„Hydroksyaminokarbonyl” odnosi się do rodnika -C(O)NHOH.

„Merkaptyl” odnosi się do rodnika -SH.

„Sulfonyl” odnosi się do rodnika =S(O)2 „Fosfonyl” odnosi się do rodnika -PO(OH)2 „Ewentualny” lub „ewentualnie” oznacza, że dalej opisany układ okoliczności może zajść lub nie, i że opis obejmuje przypadki, gdzie taka okoliczność zachodzi, i przypadki, w których nie zachodzi.

Np. „ewentualnie podstawiony chinol-2-il” oznacza, że rodnik chinol-2-ilowy może, lecz nie musi być podstawiony i opis obejmuje podstawione rodniki chinol-2-ilowe i rodniki chinol2-ilowe bez podstawienia.

„Ewentualnie podstawiony aryl” odnosi się do rodnika chinol-2-ilowego, naft-1-ylowego, naft-2-ylowego, pirydylowego lub fenylowego ewentualnie podstawionego jednym lub wieloma podstawnikami, np., chlorowcem, alkilem, alkoksylem, hydroksylem i grupą nitrową, np., 6-nitrochinol-2-ilu, 6-fluorochinol-2-ilu, 6-hydroksychinol-2-ilu, 6-metoksychinol-2-ilu, 6-nitronaft-1-ylu, 6-chloronaft-1-ylu, 6-hydroksynaft-1-ylu, 6-metoksynaft-1-ylu, 6-nitronaft-2-ylu, 6-chloronaft-2-ylu, 6-hydroksynaft-2-ylu, 6-metoksynaft-2-ylu, 6-nitrofenylu, 6-chlorofenylu, 6-hydroksyfenylu, 6-metoksyfenylu, 3-metylopirydylu, 4-etylopirydylu i tym podobnych.

„Ewentualnie podstawiony karbamoil” odnosi się do rodnika karbamoilowego ewentualnie podstawionego na atomie azotu jednym lub wieloma podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej alkil i aralkil.

„Grupa zabezpieczająca grupę aminową” w niniejszym opisie odnosi się do ograniczonych grup mających zabezpieczać atomy azotu przed niepożądanymi reakcjami w czasie procedur syntezy i obejmuje między innymi benzyl, acyl, acetyl, benzyloksykarbonyl (karbobenzyloksyl), p-metoksybenzyloksykarbonyl, p-nitrobenzyloksykarbonyl, t-butoksykarbonyl i tym podobne.

„Farmaceutycznie dopuszczalna sól” obejmuje farmaceutycznie dopuszczalne sole addycyjne kwasów i zasad.

„Farmaceutycznie dopuszczalna sól addycyjna kwasu” odnosi się do takich soli zachowujących biologiczną skuteczność i właściwości wolnych zasad, które nie są biologicznie lub w inny sposób niepożądane, i które powstają z nieorganicznymi kwasami takimi jak kwas chlorowodorowy, kwas bromowodorowy, kwas siarkowy, kwas azotowy, kwas fosforowy i tym podobne, i organicznymi kwasami, takimi jak kwas octowy, kwas propionowy, kwas glikolowy, kwas pirogronowy, kwas szczawiowy, kwas maleinowy, kwas malonowy, kwas bursztynowy, kwas fumarowy, kwas winowy, kwas cytrynowy, kwas benzoesowy, kwas cynamonowy, kwas migdałowy, kwas metanosulfonowy, kwas etanosulfonowy, kwas p-toluenosulfonowy, kwas salicylowy, i tym podobne.

„Farmaceutycznie dopuszczalna sól addycyjna zasady” odnosi się do takich soli zachowujących biologiczną skuteczność i właściwości wolnych kwasów, które nie sąbiologicznie lub w inny sposób niepożądane. Sole te wytwarza się przez dodanie nieorganicznej zasady lub organicznej zasady do wolnego kwasu. Sole pochodzące z nieorganicznych zasad obejmują między innymi sole sodowe, potasowe, litowe, amonowe, wapniowe, magnezowe, żelazowe, cynkowe, miedziowe, manganowe, glinowe i tym podobne. Korzystne nieograniczone sole to sole amoniowe, sodowe, potasowe, wapniowe i magnezowe. Sole pochodzące z organicznych zasad obejmują, między innymi, sole pierwszorzędowych, drugorzędowych i trzeciorzędowych amin, podstawionych amin, w tym naturalnie występujących podstawionych amin, cyklicznych amin i zasadowych żywic jonowymiennych, takich jak izopropyloamina, trimetyloamina, dietyloamina, trietyloamina, tripropyloamina, etanoloamina, 2-dimetyloaminoetanol, 2-dietyloaminoetanol, trimetamina, dicykloheksyloamina, lizyna, arginina, histydyna, kofeina, prokaina, hydrabamina, cholina, betaina, etylenodiamina, glukozamina, metyloglukamina, teobromina, puryny, piperazyna, piperydyna, N-etylopiperydyna, żywice poliaminowe i tym podobne. Szcze10

177 661 gólnie korzystne organiczne zasady to izopropyloamina, dietyloamina, etanolamina, trimetamina, dicykloheksyloamina, cholina i kofeina.

„Ssak” obejmuje ludzi i wszystkie domowe i dzikie zwierzęta, w tym, bez ograniczeń, bydło, konie, świnie, owce, kozy, psy, koty i tym podobne.

„Leczniczo skuteczna ilość” odnosi się do takiej ilości związku o wzorze (I) który, przy podawaniu potrzebującemu tego ssakowi wystarcza do przeprowadzenia leczenia, jak zdefiniowano poniżej, stanów chorobowych łagodzonych przez inhibicję aktywności metaloproteazy substancji międzykomórkowej, szczególnie aktywności śródmiąższowej kolagenazy. Ilość związku o wzorze (I), która stanowi „leczniczo skuteczną ilość” będzie się zmieniała w zależności od związku, stanu chorobowego i jego ostrości, oraz leczonego ssaka, ale może być określona rutynowo przez fachowca w oparciu o jego własną wiedzę i ten opis.

„Leczenie” w niniejszym opisie odpowiada leczeniu stanu chorobowego u ssaka, szczególnie u człowieka, przy czym ten stan chorobowy jest łagodzony przez inhibicję aktywności metaloproteazy substancji międzykomórkowej, szczególnie aktywności śródmiąższowej kolagenazy, i tym podobnych; i obejmuje:

(i) zapobiegania zajściu stanu chorobowego u ssaka, w szczególności gdy taki ssak ma predyspozycje do stanu chorobowego, ale go jeszcze u niego nie stwierdzono;

(ii) inhibicję stanu chorobowego, to jest wstrzymanie jego rozwoju;

(iii) złagodzenie stanu chorobowego, to jest spowodowanie cofnięcia się stanu chorobowego.

Termin „stereoizomery” odnosi się do związków mających identyczny wzór cząsteczki i naturę lub sekwencję wiązań, ale różniących się ułożeniem atomów w przestrzeni.

Nomenklatura stosowana tutaj jest zasadniczo zmodyfikowaną nomenklaturą IUPAC, w której związki według wynalazku nazywa się jako pochodne kwasów fosfinowych lub alkanowych mających tricykloalkilowy podstawnik. Związki o wzorze (I), lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, mają co najmniej dwa asymetryczne atomy węgla w strukturze; jeden atom węgla jest atomem, z którym związany jest podstawnik R2, a drugi atom węgla jest atomem, z którym związana jest grupa indolilometylowa. Związki o wzorze (I) i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole mogą więc występować jako pojedyncze stereoizomery, racematy i jako mieszaniny enancjomerów i diastereomerów. Wszystkie takie pojedyncze stereoizomery, racematy i ich mieszaniny mają się mieścić w zakresie tego wynalazku.

Przy nazywaniu pojedynczych stereoizomerów związków o wzorze (I) absolutny deskryptor, R lub S, można przypisać do ich chiralnych atomów węgla według „Zasad następstwa” Cahna, Ingolda i Preloga.

Np., następujący związek o wzorze (I), w którym n wynosi 2; m wynosi 3; A oznacza -CH2-; Ri oznacza -CH2-R4, gdzie R4 oznacza -C(O)NHOH; R2 oznacza 2-metylo-propyl i R3 oznacza atom wodoru, to jest, związek o następującym wzorze:

nazywa się tu (3R, 10S)-N-hydroksy-5-metylo-3-(9-okso-1,8-diazatricyklo[10.6.1.0i3’’8] nonadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraen-10-ylokarbamoilo)heksanamidem.

177 661

A. Zastosowanie

Związki o wzorze (I) sąprzydatne do inhibicji metaloproteaz substancji międzykomórkowej ssaka, szczególnie śródmiąższowych kolagenaz ssaka, zapobiegając w ten sposób degradacji kolagenu u ssaka. Związki są więc przydatne w leczeniu stanów chorobowych związanych ze zwiększoną aktywnością metaloproteaz substancji międzykomórkowej, szczególnie zwiększoną aktywnością śródmiąższowej kolagenazy, takich jak zapalenie stawów i zapalenie kości i stawów, przerzuty nowotworu, choroba okołozębowa i owrzodzenie rogówki. Patrz np. Arthritis and Rheumatism (3 993), tom 36, nr 2, str. 383 -389; Arthritis and Rheumatism (399ί), tom 34, nr 9, str. 3073-3075; Seminars in Arthritis and Rheumatism (3990), tom 39, nr 4, Supplement ł (February), str. 36-20; Drugs of Future (3990), tom 35, nr 5, str. 495-508; i J. Enzyme Inhibition (3987), tom 2, str. 3-22.

B. Testy

Zdolność związków o wzorze (I) do inhibicji aktywności metaloproteazy substancji międzykomórkowej, szczególnie aktywności śródmiąższowej kolagenazy, można wykazać w różnych testach in vitro i ex vivo znanych fachowcom. Np. aktywność indywidualnej metaloproteazy można wykazać w teście in vitro opisanym w Anal. Biochem. (3985), tom 347, str. 437, lub jego modyfikacjach. Fizjologiczne skutki inhibicji metaloproteaz substancji międzykomórkowej można wykazać w teście ex vivo na eksplancie bydlęcej chrząstki opisanym w Methods of Enzymology, (3987), tom M4, str. 432-439, lub jego modyfikacjach; lub teście ex vivo na płodowej kości długiej szczura opisanym w Proc. Natl. Acad. Sci. USA (3988), tom 85, str. 8763-8765, lub jego modyfikacjach, lub w J. Clin. Invest. (3965), tom 44, str. 303-3 36, lub jego modyfikacjach.

C. Podawanie ogólne

Podawanie związków o wzorze (I), lub ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli, w postaci czystej lub we właściwej kompozycji farmaceutycznej, można prowadzić w dowolny dopuszczalny sposób podawania lub poprzez środki o podobnym zastosowaniu. Tak więc podawanie może być, np., doustne, donosowe, pozajelitowe, miejscowe, przezskórne lub doodbytnicze, w postaci substancji stałej, półstałej, liofilizowanego proszku lub w postaci ciekłej, takich jak np., tabletki, czopki, pigułki, miękkie elastyczne i twarde żelatynowe kapsułki, proszki, roztwory, zawiesiny lub aerozole, lub tym podobne, korzystnie w postaci dawki jednostkowej do prostego podawania dokładnych dawek. Kompozycje będą zawierały konwencjonalny farmaceutyczny nośnik lub zaróbkę i związek o wzorze (I) jako składnik aktywny, i ponadto, może obejmować inne środki medyczne, środki farmaceutyczne, nośniki, adiuwanty i tak dalej.

Zwykle w zależności od zamierzanego sposobu podawania, farmaceutycznie dopuszczalne kompozycje będą zawierały około 3% do około 99% wagowych związku lub związków o wzorze (I), lub ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli, i ,99% ' do 3% wagowych odpowiedniej farmaceutycznej zarobki. Korzystnie kompozycja będzie zawierała około 5% do 75% wagowych związku lub związków o wzorze (I), lub ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli, i resztę odpowiednich farmaceutycznych zarobek.

Korzystny sposób podawania jest doustny, przy dziennym reżimie dawkowania ustalanym na podstawie stopnia ostrości leczonego stanu chorobowego. Dla celów takiego podawania doustnego farmaceutycznie dopuszczalną kompozycję zawierającą związek lub związki o wzorze (I), lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, wytwarza się przez dołączenie dowolnych zwykle stosowanych zarobek, takich jak, np., farmaceutycznej czystości mannitol, laktoza, skrobia, wstępnie żelowana skrobia, stearynian magnezu, sacharyna sodowa, talk, pochodne eteru celulozowego, glukoza, żelatyna, sacharoza, cytrynian, galusan propylu i tym podobne. Takie kompozycje przybierają postać roztworów, zawiesin, tabletek, pigułek, kapsułek, proszków, kompozycji do spowolnionego uwalniania i tym podobnych.

Korzystnie takie kompozycje przyjmą postać kapsułki, kapsułko-tabletki lub tabletki, a więc będą też zawierać rozcieńczalnik, takich jak laktoza, sacharoza, fosforan dwuwapniowy i tym podobne; środek dezintegrujący taki jak sodowa kroskarmeloza lub jej pochodne; środek

177 661 smarujący, taki jak stearynian magnezu i tym podobne; oraz środek wiążący, taki jak skrobia, guma arabska, poliwinylopirolidon, żelatyna, pochodne eteru celulozowego i tym podobne.

Związki o wzorze (I), lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, można także stosować w postaci czopków umieszczając np., około 0,5% do około 50% składnika aktywnego w nośniku rozpuszczającym się powoli w ciele, np. poli(glikolach oksyetylenowych) i poli(glikolach etylenowych) (PEG), np. PEG i000 (96%) i PEG 4000 (4%).

Ciekłe farmaceutycznie podawane kompozycje można, np., wytwarzać rozpuszczając, dyspergując, itp., związek lub związki o wzorze (I) (około 0,5% do około 20%), lub farmaceutycznie dopuszczalną sól, i ewentualne farmaceutyczne adiuwanty w nośniku, takim jak, np., woda, solanka, wodny roztwór glukozy, gliceryna, etanol i tym podobne, tworząc w ten sposób roztwór lub zawiesinę.

W razie potrzeby kompozycja farmaceutyczna według wynalazku może także zawierać niewielkie ilości substancji pomocniczych, takich jak środki zwilżające lub emulgujące, środki buforujące odczyn pH, antyutleniacze i tym podobne, takie jaknp. kwas cytrynowy, monolaurynian sorbitanu, oleinian trietanolaminy, butylowany hydroksytoluen, i tym podobne.

Sposoby wytwarzania takich postaci do dawkowania są znane lub staną się oczywiste dla fachowca, np., patrz Remington's Pharmaceutical Sciences, wyd. i8, (Mack Publishing Company, Easton, Pennsylvania, i990). Podawana kompozycja będzie, w każdym przypadku, zawierała leczniczo skuteczną ilość związku o wzorze (I) lub jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli, do leczenia stanu chorobowego łagodzonego przez inhibicję metaloproteazy substancji międzykomórkowej zgodnie z treścią wynalazku.

Związki o wzorze (I) lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, podaje się w leczniczo skutecznej ilości, która będzie się zmieniała w zależności od wielu czynników, w tym aktywności wykorzystanego związku, metabolicznej stabilności i długotrwałości działania związku, wieku, masy ciała, ogólnego zdrowia, płci, diety, sposobu i czasu podawania, szybkości wydalania, kombinacji leków, ostrości danego stanu chorobowego i leczonego pacjenta. Zwykle leczniczo skuteczna dzienna dawka wynosi od około 0,i4 mg do około i4,3 mg/kg masy ciała na dzień związku o wzorze (I), lub jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli; korzystnie, od około 0,7 mg do około I0 mg/kg masy ciała na dzień; i najkorzystniej, od około i,4 mg do około 7,2 mg/kg masy ciała na dzień. Np. przy podawaniu osobie ważącej 70 kg zakres dawki będzie wynosił od około I0 mg do około i,0 g na dzień związku o wzorze (I), lub jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli, korzystnie od około 50 mg do około 700 mg na dzień, i najkorzystniej od około 100 mg do około 500 mg na dzień.

Wytwarzanie związków o wzorze (I)

Związki o wzorze (I), jako pojedyncze stereoizomery, lub jako ich mieszaniny, i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, są pochodnymi peptydowymi, które można wytwarzać ze składowej pochodnej α-aminokwasowej. Standardowe sposoby wytwarzania wiązań peptydowych opisuje M. Bodanszky i in., Practice of Peptide Synthesis (I984), Springer-Verlag; M. Bodanszky, Principles of Peptide Synthesis (1984), Springer-Verlag; J.P. Greenstein i in., Chemistry of the Amino Acids (i96i), tom I-3, John Wiley and Sons Inc.; G. R. Pettit, Synthetic Peptides (I970), tom I-2, Van Nostrand Reinhold Company.

Do wytwarzania związków o wzorze (I) stosuje się sprzęganie peptydów, metodąkarbodiimidowąz reagentami, takimi jak dicykloheksylokarbodiimid lub N’-etylo-N'-(3-dimctyloaminopropylo)karbodiimid (EDCI) w obecności i-hydroksybenzotriazolu (HOBT) w obojętnym rozpuszczalniku, takim jak dimetyloformamid (DMF). Inne sposoby tworzenia wiązania amidowego lub peptydowego obejmują między innymi drogi syntezy poprzez chlorek kwasowy, azydek acylu, mieszany bezwodnik lub aktywowany ester, taki jak ester nitrofenylowy. Typowo dokonuje się sprzęgania amidowego z fragmentami peptydów lub bez nich.

Dobór grup zabezpieczających terminalne grupy aminowe lub karboksylowe związków stosowanych do wytwarzania związków o wzorze (I) jest dyktowany w części przez konkretne warunki sprzęgania amidowego lub peptydowego, i w części przez składniki aminokwasowe i/lub peptydowe zaangażowane w sprzęganie. Grupy zabezpieczające grupy aminowe obejmują

177 661 zwykle te, które są dobrze znane fachowcom, np. benzyloksykarbonylowe (karbobenzyloksylowe), p-metoksybenzyloksykarbonylowe, p-nitrobenzyloksykarbonylowe, t-butoksykarbonylowe (BOC) i tym podobne. Korzystne jest stosowanie BOC lub benzyloksykarbonylu (CBZ) jako grupy zabezpieczającej dla grupy α-aminowej ze względu na względną łatwość usuwania słabymi kwasami, np. kwasem trifluorooctowym (TFA) lub kwasem chlorowodorowym w octanie etylu; lub przez katalityczne uwodornienie.

Indywidualne stereoizomery związków o wzorze (I) można oddzielać od siebie sposobami znanymi fachowcom, np. metodą selektywnej krystalizacji lub metodą chromatografii i/lub sposobami opisanymi tutaj.

Kombinacje podstawników i/lub zmiennych składników związków o wzorze (I) są dopuszczalne tylko wtedy, gdy dają one trwałe związki.

A. Wytwarzanie związków pośrednich: związki o wzorze (J)

Związki o następującym wzorze (J):

gdzie R3 reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl; a p wynosi 5,6,7 lub 8; stosuje się do wytwarzania związków o wzorze (I) i wytwarza się je w sposób pokazany na następującym schemacie reakcji 1, gdzie R3 reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl; p wynosi 5, 6, 7 lub 8; BOC reprezentuje t-butoksykarbonyl, a Rⁿ reprezentuje atom wodoru, mezyl lub tosyl;

Schemat reakcji 1

1. HOlCHslp.jCN

II _

CH3C-O- (CHU_P-i-C=N (B) (C)

2. (C) +

O 0

II II

CH₃C-O- (CH₂) _p-nh-c-ch₃ (D)

HO- (CH₂)_p-NH₂.HCl (E)

177 661

Schemat reakcji 3 (ciąg dalszy)

Związki o wzorach (B) i (F) sądostępne w handlu, np., odpowiednio z Karl Industries, Inc. lub Sigma, lub można je wytwarzać sposobami znanymi fachowcom.

Zwykle, związki o wzorze (J) wytwarza się przez estryfikację alkoholu o wzorze (B) z bezwodnikiem octowym w obecności zasady, korzystnie pirydyny, z wytworzeniem związku o wzorze (C), który następnie redukuje się w obecności bezwodnika octowego wytwarzając związek o wzorze (D). Związek o wzorze (D) zhydrolizuje się w warunkach kwasowych, korzystnie kwasu chlorowodorowego, z wytworzeniem związku o wzorze (E), który sprzęga się następnie ze związkiem o wzorze (F) w standardowych warunkach sprzęgania peptydów, np., z EDCI w obecności HOBT w DMF, z wytworzeniem związku o wzorze (G), w którym R’3 reprezentuje hydroksyl. Ten związek następnie traktuje się chlorkiem tosylu lub chlorkiem mezylu z wytworzeniem związku o wzorze (G), w którym R¹3 reprezentuje mezył lub tosyl. Cyklizacja powstających tosylanów nadmiarem NaH w obojętnym rozpuszczalniku, korzystnie THF, przy dużym rozcieńczeniu w temperaturze pokojowej daje związki o wzorze (H). Grupę zabezpieczającą na związku o wzorze (H) usuwa się w łagodnie kwasowych warunkach, korzystnie w obecności kwasu trifluorooctowego, z wytworzeniem związku o wzorze (J).

B. Wytwarzanie związków o wzorach (la), (Ib), (Ie) i (Id)

Związki o wzorze (la) sązwiązkami o wzorze (I), w których n wynosi 32 lub 3; m wynosi 3 lub 4; A reprezentuje -CH2-, R3 reprezentuje -CH2-R4 gdzie R4 reprezentuje t-butoksykarbonyl; R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil; a R3 reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl.

Związki o wzorze (Ib) sązwiązkami o wzorze (I), w których n wynosi 32 lub 3; m wynosi 3 lub 4; A reprezentuje -CH2-, R3 reprezentuje -CH2-R4 gdzie R4 reprezentuje karboksyl; R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil; a R3 reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl.

Związki o wzorze (Ic) sązwiązkami o wzorze (I), w których n wynosi 32 lub 3; m wynosi 3 lub 4; A reprezentuje -CH_r, r3 reprezentuje -CH₂-R4 gdzie R4 reprezentuje hydroksyaminokarbonyl; R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil; a R3 reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl.

Związki o wzorze (Id) sązwiązkami o wzorze (I), w których n wynosi 32 lub 3; m wynosi 3 lub 4; A reprezentuje -CH2-; R3 reprezentuje -CH2-R4 gdzie R4 reprezentuje hydroksyaminokarbonyl; R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil; a R3 reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl.

Związki o wzorze (la), (Ib), (Ic) i (Id) wytwarza się w sposób pokazany na następującym schemacie reakcji, gdzie p wynosi 5 6,7 lub 8; R² reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil; R³ reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl; R^M reprezentuje t-butyl lub benzyl i R^7a reprezentuje atom wodoru lub alkoksykarbonyl;

177 661

Schemat reakcji 2

(Ic)

Związki o wzorze (K) wytwarza się sposobami opisanymi tutaj lub można je wytwarzać sposobami znanymi fachowcom.

Zwykle, związki o wzorach (la), (Ib) i (Ic) wytwarza się sprzęgając najpierw związek o wzorze (J) ze związkiem o wzorze (K) w standardowych warunkach sprzęgania peptydów z wytworzeniem związku o wzorze (la). Grupę zabezpieczającą w związku o wzorze (la) usuwa się następnie w łagodnie kwasowych warunkach z wytworzeniem związku o wzorze (Ib).

Związek o wzorze (Ib) sprzęga się następnie z O-benzylohydroksyloaminą w standardowych warunkach sprzęgania peptydów z wytworzeniem związku o wzorze (Ic). Benzylową grupę zabezpieczającą w związku o wzorze (Ic) usuwa się następnie w warunkach katalitycznego uwodornienia z wytworzeniem związku o wzorze (Id).

177 661

c. Wytwarzanie związków’ o wzorach (le) i (If)

Związki o wzorze (Ie) sązwiązkami o wzorze (I), w których n wynosi 12 lub 3; m wynosi 3 lub 4; A reprezentuje -CH2-, R1 reprezentuje -CH2-R4 gdzie R4 reprezentuje acetylotio; R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil; a R3 reprezentuje atom wodoru.

Związki o wzorze (Ie) sązwiązkami o wzorze (I), w których n wynosi 12 lub 3; m wynosi 3 lub 4; A reprezentuje -CH2-, R1 reprezentuje -CH₂-R4 gdzie R4 reprezentuje merkaptyl; R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil; a R3 reprezentuje atom wodoru.

Związki o wzorach (Ie) i (If) wytwarza się w sposób pokazany na następującym schemacie reakcji 3, gdzie R2 i R3 są takie, jak zdefiniowano powyżej, a p wynosi 5, 6 7 lub 8:

Schemat reakcji 3

Związki o wzorze (M) są dostępne w handlu lub można je wytwarzać sposobami znanymi fachowcom.

Zwykle, związki o wzorach (Ie) i (If) wytwarza się sprzęgając najpierw związek o wzorze (M) ze związkiem o wzorze (J) w standardowych warunkach sprzęgania peptydów z wytworze177 661 niem związku o wzorze (Ie). Traktowanie związków o wzorze (Ie) stężonym NH4OH w metanolu daje odpowiednie związki o wzorze (If).

D. Wytwarzanie indywidualnych stereoizomerów związków o wzorze (K)

Związki o wzorze (K):

r o- 'c·

I 7a

R O

ΌΗ (K) w których R¹⁴ reprezentuje t-butyl lub benzyl i R7^a reprezentuje atom wodoru, alkoksykarbonyl, hydroksykarbamoil, karboksyl lub ewentualnie podstawiony karbamoil, stosuje się do wytwarzania związków o wzorze (I). Indywidualne stereoizomery związków o wzorze (K) stosuje się do wytwarzania indywidualnych stereoizomerów związków o wzorze (I).

W szczególności, związki o następującym wzorze (Ka):

(CH₃) sCO^^^C-OH ^(Ka >

R 0 w którym R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil i R^7b reprezentuje atom wodoru, są stereoizomerami związków o wzorze (K) z konfiguracją R na atomie węgla, z którymjest związany podstawnik R2. Związki o wzorze (Ka) wytwarza się w sposób pokazany na następującym schemacie reakcji 4, w którym R2 i R7b są takie, jak zdefiniowano powyżej:

c-ci

II

O (HH)

(Ka)

L-(+)-2,10-kamforosultam

177 661

W podobny sposób, ale stosując □-(-RJO-kamfoiOsultam zamiast t-Rj-Ż^O-kamforosultamu, wytworzono odpowiednie indywidualne stereoizomery w konfiguracji S.

Związki o wzorze (HH) są dostępne w handlu lub można je wytworzyć sposobami znanymi fachowcom, np., metodą opisaną w przykładzie 11 poniżej. Ll(+)-2·l0lkamforosultam i D-(-)l2,10lkamforosultam są dostępne w handlu, np., w firmie Aldrich.

Zwykle związki o wzorze (Ka) wytwarza się kondensując najpierw związek o wzorze (HH) z L-(+)-2,10-kamforosultamem z wytworzeniem związku o wzorze (N). Stosując NaHMDS do wytworzenia anionów przez 1 godzinę, reakcję zatrzymano bromooctanem t-butylu z wytworzeniem odpowiedniego estru o wzorze (Q). Grupę kamforową usuwa się następnie w warunkach zasadowych z wytworzeniem indywidualnego stereoizomeru związku o wzorze (Ka), w którym atom węgla, którym związany jest podstawnik R2, znajduje się w konfiguracji (R).

Związki o wzorze (Kb):

w których R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil; i R7^c reprezentuje alkoksykarbonyl, sątakże indywidualnymi stereoizomerami związków o wzorze (K) i wytwarza się je w sposób pokazany na następującym schemacie reakcji 5, na którym R2 i R7^c są takie, jak zdefiniowano powyżej:

Schemat reakcji 5

1.

7c

OC(CH,)

R o

(S)

> 3

Związki o wzorze (R) i (T) są dostępne w handlu lub można je wytwarzać sposobami znanymi fachowcom.

Zwykle związki o wzorze (Kb) wytwarza się poddając najpierw związek o wzorze (R) działaniu izobutenu i katalitycznej ilości stężonego H2SO4 w chlorku metylenu, a następnie de177 661 stylując z wytworzeniem związku o wzorze (S). Związek o wzorze (S) poddaje się następnie reakcji ze związkiem o wzorze (T) w obecności t-butanolanu potasu z wytworzeniem związku o wzorze (U). Hydroliza związku o wzorze (U) w warunkach kwasowych, korzystnie kwasem trifluorooctowym w temperaturze pokojowej, daje związek o wzorze (Kb), w którym R7^c reprezentuje alkoksykarbonyl.

Związki o wzorze (K), w których R7^c reprezentuje karboksyl, można wytwarzać ze związków o wzorze (Kb), w których R7c reprezentuje alkoksykarbonyl, sposobami znanymi fachowcom.

Poza wyżej opisanymi sposobami wytwarzania indywidualnym stereoizomerów związków o wzorze (K), związki o wzorze (K), w którym R7^a reprezentuje alkil, można wytwarzać podając związek o wzorze (K), w którym R7a reprezentuje atom wodoru w aprotonowym rozpuszczalniku, np., THP, w obecności of NaN(TMS)2, działaniu chlorowcoalkanu, korzystnie jodometanu, z wytworzeniem związku o wzorze (K), w którym R7a reprezentuje alkil.

E. Wytwarzanie związków o wzorze (Ig)

Związki o wzorze (Ig) sązwiązkami o wzorze (1), w którym n wynosi 1,2 lub 3; m wynosi 3 lub 4; A reprezentuje -CII, R1 reprezentuje -CH₂-R⁴ gdzie R4 reprezentuje

O

II

o gdzie R6 reprezentuje ewentualnie podstawiony aryl, w którym grupa arylowa reprezentuje chinol-2-il, naft-1-yl, naft-2-yl, pirydyl lub fenyl; R² reprezentuje alkil i R3 reprezentuje atom wodoru. Związki o wzorze (Ig) wytwarza się w sposób pokazany na następującym schemacie reakcji 6, na którym p wynosi 5,6,7 lub 8; R2, r3 i R6 sątakie, jak zdefiniowano powyżej i R^ reprezentuje mezyl lub tosyl:

Schemat reakcji 6

OCH₂CH₃ o OCHjCHj o (W) _(x) (Y) + R⁶-SH (Z) ⁶ 2

OCH₂CH₃ o (AA)

(BB)

177 661

Związki o wzorze (W) można wytwarzać sposobami znanymi fachowcom lub zgodnie ze sposobem opisanym w przykładzie 19 poniżej. Związki o wzorze (Z) są dostępne w handlu lub można je wytwarzać sposobami znanymi fachowcom.

Zwykle związki o wzorze (Ig) wytwarza się poddając najpierw związek o wzorze (W) działaniu formamidy z utworzeniem związku o wzorze (X). Związek o wzorze (X) traktuje się następnie chlorkiem tosylu lub mezylu w warunkach zasadowych z wytworzeniem związku o wzorze (Y). Związek o wzorze (Y) poddaje się następnie reakcji z solą związku o wzorze (Z) (korzystnie solą sodową powstałą w reakcji związku o wzorze (Z) z wodorkiem sodowym) z wytworzeniem związku o wzorze (AA). Związek o wzorze (AA) hydrolizuje się następnie w warunkach zasadowych z wytworzeniem związku o wzorze (BB). Związek o wzorze (BB) sprzęga się następnie ze związkiem o wzorze (J) w standardowych warunkach sprzęgania peptydów, korzystnie z 1,1'-karbonylodiimldazclem, z wytworzeniem związku o wzorze (Ig).

F. Wytwarzanie związków o wzorach (Ih), (Ii) i (Ii)

Związki o wzorach (Ih), (Ii) i (Ij) są związkami o odpowiednio wzorze (Ib), wzorze (Ic) i wzorze (Id), jak opisano powyżej w części B, w których pierścień indolowy jest całkowicie nasycony. Wytwarza się je w sposób pokazany na następującym schemacie reakcji 7, na którym R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil; R3 reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl; R7^a reprezentuje atom wodoru i p wynosi 5, 6, 7 lub 8:

Schemat reakcji 7

(Ib) (Ih) (Ii) (Ij)

177 661

Zwykle związki o wzorach (Ih), (Ii) i (Ij) wytwarza się je redukując najpierw związek o wzorze (Ib) w warunkach katalitycznego uwodornienia z wytworzeniem związku o wzorze (Ih). Związek o wzorze (Ih) poddaje się następnie reakcji z O-benzylohydroksyloaminą w standardowych warunkach sprzęgania peptydów z wytworzeniem związku o wzorze (Ii). Zabezpieczającą grupę benzylową usuwa się następnie ze związku o wzorze (Ii) w warunkach katalitycznego uwodornienia z wytworzeniem związku o wzorze (Ij).

G. Wytwarzanie związków o wzorach (Ik), (Il), (Im) i (In)

Związki o wzorze (Ik) sązwiązkami o wzorze (I) z wiązaniem allilowym, w których n wynosi 2 lub 3; m wynosi 4; A reprezentuje -NR¹3 gdzie R^u reprezentuje atom wodoru lub alkil; R3 reprezentuje -CH2-R4 gdzie R4 reprezentuje t-butoksykarbonyl; R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil; i R³ reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl.

Związki o wzorze (II) sązwiązkami o wzorze (I) z wiązaniem allilowym, w których n wynosi 2 lub 3; m wynosi 4; A reprezentuje -NR¹3 gdzie R^u reprezentuje atom, wodoru lub alkil; R1 reprezentuje -CH2-R4 gdzie R4 reprezentuje karboksyl; R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil; i R3 reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil, lub alkoksyl.

Związki o wzorze (Im) sązwiązkami o wzorze (I) z wiązaniem allilowym, w których n wynosi 2 lub 3; m wynosi 4; A reprezentuje -NR¹3 gdzie R¹1 reprezentuje atom wodoru lub alkil; R1 reprezentuje -CH2-R4 gdzie R4 reprezentuje beznyloksyaminokarbonyl; R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil; i R³ reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil, lub alkoksyl.

Związki o wzorze (In) sązwiązkami o wzorze (I), w których n wynosi 2 lub 3; m wynosi 4 ; A reprezentuje -NR^U gdzie R1 reprezentuje atom wodoru lub alkil; R1 reprezentuje -CH2-R4 gdzie R4 reprezentuje hydroksyaminokarbonyl; R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil; i R³ reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil, lub alkoksyl.

Związki o wzorze (Ik), (Il), (Im) i (In) wytwarza się w sposób pokazany na następującym schemacie reakcji 8, gdzie n wynosi 2 lub 3; R2i Rⁿ są takie, jak zdefiniowano powyżej; R^M reprezentuje t-butyl i R7a reprezentuje atom wodoru, a BOC reprezentuje t-butoksykarbonyl:

H O

177 661

Związki o wzorze (K) wytwarza się sposobami znanymi fachowcom lub sposobami opisanymi tutaj.

Zwykle związki o wzorach (Ik), (Il), (Im) i (In) wytwarza się poddając najpierw związek o wzorze (F) reakcji z diaminoalkanem lub mono-alkilopodstawionym diaminoalkanem w standardowych warunkach sprzęgania peptydów, np. z HOBT i EDCI, w obojętnym rozpuszczalni177 661 ku, np. DMF, z wytworzeniem związku o wzorze (DD). Związek o wzorze (DD) poddaje się następnie reakcji z trans-1·4ldichlorobutl2-enem w warunkach zasadowych z wytworzeniem związku o wzorze (EE). Grupę zabezpieczającą grupę aminową związku o wzorze (EE) usuwa się następnie w łagodnie kwasowych warunkach, korzystnie kwasem trifluorooctowym, z wytworzeniem związku o wzorze (FF).

Związek o wzorze (FF) sprzęga się następnie ze związkiem o wzorze (K) w standardowych warunkach sprzęgania peptydów, np. z HOBt i EDCI, z wytworzeniem związku o wzorze (Ik). Grupę zabezpieczającą związku o wzorze (Ik) usuwa się następnie w łagodnie kwasowych warunkach, np. kwasem trifluorooctowym, z wytworzeniem związku o wzorze (Il). Związek o wzorze (Il) traktuje się następnie O-benzylohydroksyloaminą w standardowych warunkach sprzęgania peptydów z wytworzeniem związku o wzorze (Im). Grupę zabezpieczającą o wzorze (Im) usuwa się następnie w warunkach katalitycznego uwodornienia z wytworzeniem związku o wzorze (In).

B. Wydarzanie związków o wzorach (Io) i (Ip)

Związki o wzorze (Io) sązwiązkami o wzorze (I) w których n wynosi 12 lub 3; m wynosi 3 lub 4; A reprezentuje -CH_r, R1 reprezentuje -NH-CH^^-RO gdzie R⁹ reprezentuje atom wodoru, alkil lub aralkil, i R’° reprezentuje aralkoksykarbonyl; R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil; i ' R³ reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl.

Związki o wzorze (Ip) sązwiązkami o wzorze (I) w których n wynosi 12 lub 3; m wynosi 3 lub 4; A reprezentuje -0^-, R1 reprezentuje -NH-CH(R9)-R¹⁰ gdzie R9 reprezentuje atom wodoru, alkil lub aralkil, i R¹⁰ reprezentuje karboksyl; R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil; i R3 reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl.

Związki o wzorach (Io) i (Ip) wytwarza się w sposób pokazany na następującym schemacie reakcji 9, na którym p wynosi 5, 6, 7 lub 8; i R2, R3 i R9 są takie, jak zdefiniowano powyżej:

Schemat reakcji 9

H.

.N^C—

O-C(CH₃) (KK)

c-o-c(ch₃;

(LL) o u ’0-C

O

II

C—OH (MM)

177 661

H HO

Związki o wzorze (JJ) wytwarza się sposobami znanymi fachowcom lub sposobem opisanym w przykładzie 36 poniżej.

Zwykle związki o wzorach (Il) i (Im) wytwarza się poddając najpierw związek o wzorze (JJ) działaniu bezwodnika trifluorooctowego, a następnie działając związkiem o wzorze (KK) w warunkach zasadowych z wytworzeniem związku o wzorze (LL). Związek o wzorze (LL) hydrolizuje się następnie w łagodnie kwasowych warunkach, korzystnie kwasem trifluorooctowym, z wytworzeniem związku o wzorze (MM). Związek o wzorze (MM) sprzęga się następnie ze związkiem o wzorze (J) w standardowych warunkach sprzęgania peptydów z wytworzeniem związku o wzorze (Io). Związek o wzorze (Io) odbezpiecza się następnie z wytworzeniem związku o wzorze (Ip).

Ponadto wszystkie związki o wzorze (I) występujące w postaci wolnej zasady można przekształcić w ich farmaceutycznie dopuszczalne sole traktując je właściwym kwasem nieorganicznym lub organicznym. Sole związków o wzorze (I) można także przekształcić do postaci wolnej zasady lub innej soli.

W podsumowaniu, związki o wzorach (Ia), (Ib), (Ic), (Id), (Ie), (If), (Ig), (Ih), (Ii), (Ij), (Ik), (Il), (Im), (In), (Io) i (Ip), będące związkami o wzorze (I), wytwarza się przez:

1. poddanie związku o wzorze (K), w którym R² reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil; R7® reprezentuje atom wodoru lub alkoksykarbonyl i Ri reprezentuje t-butyl lub benzyl, ze związkiem o wzorze (J), w którym p wynosi 5,6,7 lub 8 i R³ reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl, z wytworzeniem związku o wzorze (Ia), w którym p, R2, R³, R7i i Ri są takie, jak zdefiniowano dla związków o wzorach (K) i (J);

2. poddanie związku o wzorze (Ia), w którym p wynosi 5, 6 7 lub 8; R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil; R3 reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl; R7^a reprezentuje atom wodoru lub alkoksykarbonyl i Ri reprezentuje t-butyl lub benzyl, z wytworzeniem związku o wzorze (Ib), w którym p, R2, r3 i R7a są takie, jak zdefiniowano dla związku o wzorze (Ia);

177 661

3. poddanie związku o wzorze (Ib), w którym p wynosi 5, 6, 7 lub 8, R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil, R3 reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl, i R7a reprezentuje atom wodoru lub alkoksykarbonyl, z O-benzylohydroksyloaminą z wytworzeniem związku o wzorze (Ic), w którym p, R2, R3 i R7a są takie, jak zdefiniowano dla związku o wzorze (Ib);

4. poddanie reakcji związku o wzorze (Ic), w którym p wynosi 5, 6,7 lub 8, R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil, R3 reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl, i R⁷'¹ reprezentuje aitom wodoru lub ailkoksykairbony,, z wytworzeniem związku o wzorze (Id), w którym p, R2, R3 i R⁷' są takie, jak zdefiniowano dla związku o wzorze (Ic);

5. poddanie związku o wzorze (M), w którym R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil, reakcji ze związkiem o wzorze (J), w którym p wynosi 5, 6,7 lub 8 i R3 reprezentuje atom wodoru, z wytworzeniem związku o wzorze (Ie), w którym p, R2 i R3 są takie, jak zdefiniowano dla związków o wzorach (M) i (J); .

6. poddanie reakcji związku o wzorze (Ie), w którym p wynosi 5,6,7 lub 8, R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil i R3 is atom wodoru, z wytworzeniem związku o wzorze (If), w którym p, R2, R3 są takie, jak zdefiniowano dla związku o wzorze (Ie);

7. poddanie związku o wzorze (BB), w którym R2 reprezentuje alkil i R6 reprezentuje ewentualnie podstawiony aryl, w którym grupa arylowa reprezentuje chinol-2-il, naft-1 -yl, nait-2-yl i fenyl, reakcji ze związkiem o wzorze (J), w którym p wynosi 5,6,7 lub 8 i R3 reprezentuje atom wodoru,z wytworzeniem związku o wzorze (Ig), w którym p, R2, R³ i R6 sątakie, jak zdefiniowano dla związków o wzorach (BB) i (J);

8. poddanie reakcji związku o wzorze (Ib), w którym p wynosi 5,6,7 lub 8, R reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil, R' reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl, z wytworzeniem związku o wzorze (Ih), w którym p, R2 i R3 sątakie, jak zdefiniowano dla związku o wzorze (Ib);

9. poddanie reakcji związku o wzorze (Ih), w którym p wynosi 5,6, 7 lub 8, R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil, R3 reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl, z wytworzeniem związku o wzorze (Ii), w którym p, R2 i R3 są takie, jak zdefiniowano dla związku o wzorze (Ih);

10. poddanie reakcji związku o wzorze (Ii), w którym p wynosi 5,6,7 lub 8, R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil, R3 reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl, z wytworzeniem związku o wzorze (Ij), w którym p, R2 i R³ są takie, jak zdefiniowano dla związku o wzorze (Ii);

11. poddanie związku o wzorze (FF), w którym n wynosi 2 lub 3, R3 reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl i Rⁿ reprezentuje atom wodoru lub alkil, reakcji ze związkiem o wzorze (K), w którym R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil, R⁷' reprezentuje atom wodoru i R¹⁴ reprezentuje t-butyl, z wytworzeniem związku o wzorze (Ik), w którym n, R2, R³, R7a, R¹¹ i R^u sątakie, jak zdefiniowano dla związków o wzorach (FF) i (K);

12. poddanie reakcji związku o wzorze (Ik), w którym n wynosi 2 lub 3, R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkikoalkil lub aralkil, R³ reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl, R7a reprezentuje atom wodoru, R¹¹ reprezentuje atom wodoru lub alkil i R^u reprezentuje t-butyl, z wytworzeniem związku o wzorze (Il), w którym n, R2, R³, R7a i R¹1 sątakie, jak zdefiniowano dla związku o wzorze (Ik);

13. poddanie reakcji związku o wzorze (Il), w którym n wynosi 2 lub 3, R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil, R³ reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl, R7' reprezentuje atom wodoru i R¹1 reprezentuje atom wodoru lub alkil, z O-benzy^ydroksylaminąz wytworzeniem związku o wzorze (Im), w którym n, R2, R³, r7' i R¹1 sątakie, jak zdefiniowano dla związku o wzorze (Il);

14. poddanie reakcji związku o wzorze (Im), w którym n wynosi 2 lub 3, R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil, R3 reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl, R7a reprezentuje atom wodoru i R¹1 reprezentuje atom wodoru lub alkil, z wytworzeniem

177 661 związku o wzorze (In), w którym n, R2, r3, R7a i R¹1 są takie, jak zdefiniowano dla związku o wzorze (GG);

15. poddanie związku o wzorze (MM), w którym R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil i R9 reprezentuje atom wodoru, alkil lub aralkil, reakcji ze związkiem o wzorze (J), w którym p wynosi 5,6,7 lub 8 i R3 reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl, z wytworzeniem związku o wzorze (Io), w którym p, R2, r3 i R9 są takie, jak zdefiniowano dla związków o wzorach (MM) i (J); oraz

16. poddanie reakcji związku o wzorze (Io), w którym p wynosi 5,6, 7 lub 8, R2 reprezentuje alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil, R3 reprezentuje atom wodoru, chlorowiec, alkil lub alkoksyl i R9 reprezentuje atom wodoru, alkil lub aralkil, z wytworzeniem związku o wzorze (Ip), w którym p, R2, R3 i R9 są takie, jak zdefiniowano dla związku o wzorze (Io).

Następujące specyficzne przykłady mają służyć pomocą w praktycznej realizacji wynalazku i nie mają ograniczać jego zakresu.

Przykład 1. Związek o wzorze (E)

A. 6-cyjano-1-heksanol 17,1 g, 55,8 mmol) rozpuszczono w 30 ml bezwodnika octowego w atmosferze argonu. Do tej substancji dodano kroplami 5,3 ml (65,4 mmol) pirydyny i mieszaninę pozostawiono z mieszaniem na 2 godziny. Zawartość kolby następnie wylano do zlewki zawierającej 50 ml wody z lodem i całość mieszano przez 15 minut. Mieszaninę przeniesiono następnie do 250 ml rozdzielacza i dodano eter (100 ml). Po wytrząśnięciu fazę eterową wydzielono i fazę wodną przemyto jeszcze dwa razy eterem (2 x 100 ml). Połączoną fazę eterową przemyto solanką, osuszono (MgSO4) i przesączono. Odparowanie (wyparka obrotowa i pompa próżniowa) dało 6-cyjano-1-acetoksyheksan (związek o wzorze (C)) którego użyto natychmiast w następnym etapie.

B. 6-cyjano-1-acetoksy-heksan (55,8 mmol) rozpuszczono w około 100 ml bezwodnika octowego w kolbie Parra o pojemności 1500 ml). Dodano kwas octowy (0,5 ml), a następnie tlenek platyny (100 mg). Kolbę umieszczono w aparacie do uwodorniania PARR i napełniono wodorem (40 psi). Całość wytrząsano przez 12 godzin, przesączono przez celit (w celu usunięcia katalizatora), napełniono świeżym tlenkiem platyny (100 mg) i wodorem (40 psi) i wytrząsano przez następne 24 godziny. Materiał przesączono przez celit i wszystkie składniki lotne usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem (wyparka obrotowa). Żądany 1-acetoksy-7-acetamidoheptan był dość czysty do stosowania w następnym etapie (otrzymano 11,8 g).

C. 1-Acetoksy-7-acetamidoheptan (11,8 g, 54,3 mmol) rozpuszczono w 20 ml metanolu w 200 ml kolbie okrąglodennej. Dodano 50 ml 40% wodnego roztworu kwasu chlorowodorowego i mieszaninę ogrzewano w temperaturze wrzenia przez 60 godzin. Wszystkie składniki lotne usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem. Żądany 7-ami^o-1-heptanol otrzymano jako krystaliczny chlorowodorek, temperatura topnienia 74-81°C, widmo masowe: 131 (MH+).

Przykład 2. Związki o wzorze (G)

A. N-Metylomorfolinę (2,2 ml, 19,7 mmol) dodano kroplami w temperaturze pokojowej do chlorowodorku 7-amino-1 -heptanolu (3,3 g, 19,7 mmol), w 50 ml suchego DMF w atmosferze argonu z mieszaniem. Po wymieszaniu przez 5 minut dodano następnie: N-t-butoksykarbonylo-L-tryptofan (5 g, 16,45 mmol), 1-hydroksybenzotriazol(2,52g, 16,45 mmol) i chlorowodorek EDCI (4,73 g, 24,7 mmol). Mieszaninę mieszano przez 2 godziny i następnie usunięto DMF pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w zimnym 2,5 % HCl (100 ml) i octanie etylu (3x100 ml) i przeniesiono do rozdzielacza. Fazę organiczną wydzielono i przemyto kolejno zimnym 2,5% HCl (100 ml) i następnie solanką (100 ml). Fazę octanu etylu osuszono (MgSO4), przesączono i zatężono z wytworzeniem N-t-butoksykarbonylo-L-tryptofano-(7-hydroksyheptylo)amid;

IR (sam związek): 3300, 2921, 1685, 1645, 1490, 1356, 1157 cm,

1H NMR (80 MHz, CDC^): δ0,98-1,62 (m, 10H, -(CH^-), 1,45 (6,9H, t-butyl), 2,86-3,32 (m, 4H, CH-CH2, HN-CH2), 3,68 (t, 2H, J=5,6 Hz, -CH2OH), 4,22-4,55 (m, 1H, CH), 5,12-5,32 (broad d, 1H, NH-CH), 5,65-5,9 (broad t, 1H, NH-CH2), 6,98-7,92 (m, 5H, Ar H), 8,63 (broad s, Nh indolu).

177 661

B. Roztwór N-t-butoksykarbonylo-L-tryptofano-(7-hydroksyheptylo)amid (8,2 g) w 150 ml bezwodnej pirydyny ochłodzono do 0°C (łaźnia lodowa). Dodano do roztworu chlorek paratoluenosulfonylu (4,7 g) w jednej porcji i ochlódzonąmieszaninę pozostawiono z mieszaniem na 7 godzin. Reakcję zatrzymano dodając 50 ml wody z lodem i usuwając wszystkie składniki lotne pod zmniejszonym ciśnieniem. Produkt, N-t-butoksykarbonylo-L-tryptofano-(N'-(7-(4'-metylofen-1 -ylo)sulfonyloksy)heptylo)amid wydzielono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym stosując 10-40% octan etylu z heksanem jako eluent. Ta substancja krystalizowała po odstawieniu, widmo masowe: 572 (MH+).

C. Alternatywnie, do roztworu of N-t-butoksykarbonylo-L-tryptofanu (5,0 g, 16,45 mmol), 6-amino-1-heksanolu (2,31 g, 19,74 mmol) i 1-hydroksybenzotriazolu · H2O (2,52 g, 16,45 mmol) w suchym DMF (50 ml) w temperaturze pokojowej w atmosferze argonu dodano EDCI (4,73 g, 24,68 mmol). Po wymieszaniu przez noc DMF usunięto pod silnie zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość podzielono pomiędzy octan etylu (150 ml) i 1N HCl (75 ml). Warstwę organiczną przemyto następnie 1N HCl (75 ml), nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu (2x75 ml, i na koniec solanką (50 ml). Warstwę organiczną osuszono (MgSO4) i odparowano do suchej masy z wytworzeniem 6,45 g, 197%) N-t-butoksykarbonylo-t-tryptofano-N-'-(6-hydroksyheksylo)amidu jako białej piany, widmo masowe: 404,3 (M+H)+. Czystość produktu potwierdzono metodą analitycznej HPLC.

D. Z kolei, do N-t-butoksykarbonylo-L-tryptofano-N'-(6-hydroksyheksylo)amidu (5,5 g, 13,64 mmol) w 150 ml suchej pirydyny w temperaturze 0°C w atmosferze argonu dodano 3,9 g (20,46 mmol) chlorku p-toluenosulfonylu. Jednorodny roztwór mieszano w tej samej temperaturze przez noc. Reakcję zatrzymano 25 ml wody i nadmiar pirydyny usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (120 ml) i przemyto 1N HCl (2x50 ml), nasyconym roztworem NaHCO3 (50 ml) i solanką (50 ml). Warstwę organiczną osuszono (MgSO₄) i odparowano z wytworzeniem bladożółtego oleju, N-t-butoksykarbonylo-L-tryptofano-(N'-(6-(4' -metylofen-1-ylo)sulfonyloksy)heksylo)amidu (5,77 g, 76%), widmo masowe: 558,3 (M+H)+.

E. Do 5-hydroksytryptofanu (3,5 g, z Sigma) i trietyloaminy (5,6 ml) w wodzie (25 ml) i tetrahydrofuranie (50 ml) dodano BOC-ON (2-(t-butoksy-karbonylooksyimino)-2-fenyloacetonitryl). Po 2,5 godziny tetrahydrofuran usunięto, dodano 10% Na2CO3 (20 ml) i mieszaninę podzielono eterem (50 ml). Wodną część ekstrahowano następnie eterem (20 ml) i zakwaszono zimnym 10% HCl w układzie dwufazowym zawierającym octan etylu (100 ml). Część z octanem etylu oddzielono i przemyto wodą (30 ml), solanką, osuszono nad bezwodnym MgSO₄ i zatężono z wytworzeniem syropu. Syrop poddano reakcji z 6-amino-1-heksanolem w podobny sposób, jak opisano powyżej w przykładzie 1C z wytworzeniem N-t-butoksykarbonylo-L-(5-hydroksy)tryptofano-N'-(6-hydroksyheksylo)amidu. Połowę tego produktu rozpuszczono w 40 ml DMF i potraktowano z K2CO3 (5 g) i jodometanem (1,2 g) w temperaturze pokojowej przez noc. Mieszaninę reakcyjną podzielono następnie pomiędzy wodę (50 ml) i octan etylu (80 ml), organiczną część przemyto następnie wodą (2X20 ml), solanką, osuszono nad bezwodnym MgSO₄ i zatężono z utworzeniem oleju. Oczyszczanie produktu, N-t-butoksykarbonylo-L-(5-metoksy)tryptofano-N' -(6»-hydroksyheksylo)amidu, przeprowadzono następnie metodą chromatografii na żelu krzemionkowym; 'H NMR: δ (cDC^) 0,9-1,6 (m, CH2,8H); 1,45 (s, 9H); 2,7-3,3 (m, 5H); 3,6 (t, 2H); 3,85 (s, 3H); 4,35 (m, 1H); 5,3 (broad d, 1H); 5,85 (broad t, 1H); 6,75-8,3 (m, 4H); 8,73 (broad s, 1H).

F. W podobny sposób wytworzono następujące związki:

N-t-butok.sykarbonylo-L-(5-etoksy)tryptofano-N' -(6-hydroksyheksylo)amid;

N-t-butoksykarbonylo-L-(5-propoksy)tryptofano-N' -(6-hydr^oksyheksylo)amid;

N-t-butoksykarbonylo-L-(5-etyl)tryptofano-N' -(6-hydroksyheksylo)amid; oraz

N-t-butoksykarbonylo-L-(4-metyl)tryptofano-N' -(6-hydroksyheksylo)amid.

Przykład 3. Związki o wzorze (H)

A. N-t-Butoksykarbonylo-L-tryptofano-(N' -(4' -metyloeenil-ylo)sulfonylkksyheptylo ) amid 16,78 g) dodano porcjami do roztworu NaH (60% w oleju, 1,9 g) w 1,1 l bezwodnego tetra28

177 661 hydrofuranu i pozostawiono z mieszaniem przez noc. Mieszaninę reakcyjnązatężono i rozpuszczono w wodzie (150 ml) i C^Cl, (150 ml). Fazę wodną zakwaszono łagodnie 2,5% HCl (pH=3-4) i fazę organiczną wydzielono 13x150 ml) i przemyto kolejno zimnym 2,5% HCl (150 ml), 5%oNaHCO3 (150 ml) i solanką(150 ml). Fazę organiczną osuszono (MgSO4), przesączono i zatężono otrzymując zielonożółtą półstałą substancję. Oczyszczanie metodą chromatografii na żelu krzemionkowym dało (11S)-11-N' -(benzyloksy-karbonylo)amino-10-okso-1,9-diaza-tricyklo[11.6.1.0¹⁴-^|9]eikoza-13(20), 14(19), 15,17-tetraen, temperatura topnienia 208-209°C, widmo masowe: 400 (M+H)+.

B. Alternatywnie, do N-t-butoksykarbonylo-L-tryptofano-(N'-(6-(4'metylofen-1-ylo)sulfonyloksy)heksylo)amidu (5 g, 8,97 mmol) w 11 suchego THF w temperaturze 0°C w atmosferze argonu dodano 4 równoważniki 60% NaH (1,44 g, 36 mmol) w małych porcjach przez 10 minut. Mieszaninę mieszano następnie w temperaturze pokojowej przez noc. Powstałą żółtą mieszaninę odparowano do ~200 ml i 1l dodano destylowaną wodę. Mieszaninę zakwaszono następnie 1N HCl z energicznym mieszaniem. Żółty osad odsączono i osuszono nad P₂O₅ pod silnie obniżonym ciśnieniem przez noc. Suchy surowy produkt (8 g) poddano chromatografii na żelu krzemionkowym 60, eluowano 30% octanem etylu w C^Cl, z wytworzeniem 1,2 g (35%) of (10S)-10-N' -(benzyloksykarbonylo)amino-9-okso-1,8-diaza-tricyklo[ 10.6.1.013^J8]nonadeka12(19), 13(18), 14,16-tetraenu jako białego proszku, widmo masowe: 386 (M+H)+, temperatura topnienia 222-223°C.

C. Alternatywnie, do roztworu N-t-butoksykarbonylo-L-tryptofano-(N-'-(6-(4' -metylofen-1-ylo)sulfonyloksy)heksylo)amidu (1,21 g, 2!, 17 mmol) w 45 ml chemicznie czystego chlorku metylenu dodano 15 ml 40% wodnego roztworu KOH i 0,3 równoważnika chlorku benzylotrietyloamoniowego (0,65 mmol, 148 mg). Dwufazową mieszaninę mieszano energicznie w temperaturze pokojowej przez noc. Warstwę organiczną oddzielono i warstwę wodną ekstrahowano 25 ml chlorku metylenu. Połączoną warstwę organiczną przemyto wodą (25 ml), osuszono (MgSO4) i odparowano do suchej masy. Pozostałość mieszano w 10% eterze w eterze naftowym w temperaturze 0°C przez 15 minut i przesączono z wytworzeniem 792 mg (93%) (10S)-10-N'-(be nzylo ksykar b onylo)amino-(9-okso-1,8-diaza-tricyklo[10.6. 1.0^^’H]nonadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraenu jako białego proszku.

Przykład 4. Związki o wzorze (J)

A (11S)-10-N--(Benzyloksykarbonylo)amino-( 10-okso-1,9<ϋ3Ζ3ϋήογΜο111.6.1.0 ^|4-’^είkoza-13(20), 14(19), 15,17-tetraen (850 mg) rozpuszczono w 5 ml 10% roztworu kwasu trifluorooctowego w chlorku metylenu i mieszano przez 1 godzinę. Części lotne usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w CH₂Cl₂ (40 ml) i 1N NaOH (40 ml) i przeniesiono do rozdzielacza. Fazę organiczną wydzielono i przemyto z solanką, osuszono (MgSO4), przesączono i zatężono z wytworzeniem 654 mg (11S)-10-amino-( 10-okso-1,9-diazatricyk1o[11.6.1.0l³Ίl]eikoza-13(20), 14(19), 15,17-tetraenu.

B. Alternatywnie, (10S)-10-N'-(benzyloksy-karbonylo)amino-(9-okso-1,8-diaza-tricyklo[10.6.1.0¹1’,8]nonadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraen (0.5 mmol, 193 mg) mieszano w 20% TFA/CllCb (10 ml) w temperaturze pokojowej przez 2 godziny. Nadmiar TFA i rozpuszczalnika usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (30 ml) i przemyto 1N HCl (25 ml), solanką (10 ml), i osuszono (MgSO₄). Odparowanie do suchej masy dało 140 mg (ilościowo) (10S)-10-amino-19-okso-1,8-diazatricyklo[10.6.1.0¹³l'8]nonadeka12(19), 13(18), 14,16-tetraenu jako białej piany, temperatura topnienia 157-160°C, widmo masowe ,86,2 (M+H)+.

Przykład 5. Związki o wzorze (Ia)

A. Do mieszanego roztworu (11S)-10-amino-10-okso-1,9-diazatricyklo[11.6.1.0^9^koza-13(20), 14(19), 15,17-tetraenu (654 mg) i racemicznego kwasu 4-metylo-2-t-butoksykarbonylometylo-pentanowego (800 mg) w 30 ml bezwodnego DMF w atmosferze argonu dodano 1-hydroksybenzotriazol (360 mg), a następnie EDCI (940 mg). Mieszaninę pozostawiono z mieszaniem przez noc i następnie DMF usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w mieszaninie CH,Cl, (100 ml) i 1,5% zimnego HCl (100 ml) i przeniesiono do

177 661 rozdzielacza. Fazę organiczną wydzielono i przemyto kolejno 3,5% HCl (100 ml), 5% NaHCO3 (300 ml) i solanką(300 ml). Fazę CH2C3 osuszono (MgSO4), przesączono i zatężono otrzymując półkrystaliczny produkt, ester t-butylowy kwasu (łłS)-5-mctylo-3-(łO-okso-3,9-diazatricyklo[łł.6.3.0^|4,⁹]eikoza-ł3(20), 34(39), 35,ł7-tetraen-3ł-yiokarhamoilo)hcksanowy'. Dwa indywidualne stereoizomery tego związku rozdzielono metodą chromatografii na żelu krzemionkowym z octanem etylu i heksanem jako eluentem. Mniej polarny stereoizomer miał temperaturę topnienia 354-357°C, [a]D²4=-43,9°, c=23,8 mg/2 ml cHC^, podczas gdy bardziej polarny stereoizomer miał temperaturę topnienia 168-173°C, [a]D²4=-39.3° c=33,86 mg/2 ml CHCl3.

B. Alternatywnie, do roztworu kwasu (2R)-4-metylo-2-(t-butoksykarbonylometylo)pentanowego wytworzonego powyżej (2,39 g, 30,4 mmol), HOBtH^O (2,5 g, 3 równoważnik), N-metylomorfoliny (2,3 ml, 2 równoważniki), i (30S)-ł0-amino-(9-okso-ł,8-diaza-tricyklo[30.6.ł.03·¹⁸]nonadcka-32(ł9), 33(38), 34,36-tetraenu (2,96 g, 3 równoważnik) w suchym DMF (200 ml) w atmosferze argonu dodano EDCI (3,96 g, 2,0 równoważnika). Powstałą mieszaninę mieszano przez noc, następnie rano DMF usunięto w temperaturze 35°C pod silnie zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość podzielono pomiędzy CH₂Ci₂ (350 ml)/wodę (7 5 ml), następnie warstwę organiczną przemyto 0,5N HCl (2x75 ml), nasyconym Na HCO· (2x75 ml) i na koniec z solanką (3x75 ml). Po osuszeniu warstwy CH^^ nad Na2SO4 przesączono ją i odparowano do suchej masy. Oczyszczanie metodą kolumnowej chromatografii (eter naftowy do 30% octanu etylu/eter naftowy) dało ester t-butylowy kwasu (3R,ł0S)-5-mctylo-3-(9-okso-3,8-diaza-tricyklo[30.6.3.03-1⁸]nonadeka- 32(39), 33(38!), 34,3 6-tetraen- 3 0-ylokarbamoilo)heksanowego (3,24 g, 62,7%).

C. W podobny sposób wytworzono następujące związki o wzorze (Ia):

ester t-butylowy kwasu (3R, 105)-4-Νην1ο-3-(19^8θ-1,8-diaza-iricyklo[30.661.03^J8j nonadeka-32(39), 33(38), ł4,ł6-tetraen-ł0-ylokarhamoilo)butanowego, widmo masowe: 532 (M+H)+, ester t-butylowy kwasu (3R, 30S)-4-cykloheksylo-3-19-okso-3,8-diazatricyklo [30.6.3.03Ί8]nonadcka-ł2(39), 33(38), 34,ł6-tetracn- IO-yIkarbamoilιt)hutanowego, widmo masowe: 538 (M+H)⁺, ester t-butylowy kwasu (3R, 3 0S)-6-fenylo-3-(9-okso- 3,8-diaza-tricyklo[ 10.6.3.01³³ 8]nonadeka-12(19), 33(18), 34,ł6-tctracn-30-yiokarbamoiio)heksanowego, widmo masowe: 560 (M+H)+, oraz ester t-butylowy kwasu (3R, 30S)-3-(9-okso-3,8-diaza-tricyklo[30.6.ł.ϋ3l¹8]nonadcka32(39), 33(38), 34,ł6-tetraen-ł0-ylokarbamoiio)heksanowego, widmo masowe: 484 (M+H)+, oraz ester benzylowy kwasu (3R, IOS)-2-metoksykarbonylo-5-metyllt-3-(9-okso-l ,8-diazatricyklo[30.6.3.01³³8]nonadeka- 32(39)), 33(38!), 34,36-tetraen-3 0-ylokarbamoilo)heksanowego, widmo masowe: 590 (M+H)⁺.

D. Alternatywnie, do kwasu (2R)-4-metylo-2-(t-butoksykarhonylometylo)pcntanowego (3 g, 4,34 mmol) w suchym THF (300 ml) w temperaturze -78°C w atmosferze argonu dodano NaN(TMS)2 (3,0 M w THF, 3 0,9 ml, 2,5 równoważnika) kroplami i mieszaninę mieszano przez 3 godzinę. Dodano jodometan (0,33 ml, 3,2 równoważnika) i powstałą mieszaninę mieszano przez noc w temperaturze od -78°C do pokojowej. Następnego dnia reakcję zatrzymano wodą(300 mli). Po ekstrakcji eterem (3x300 ml), warstwę wodną połączono z octanem etylu i mieszając dodano 4N HCl do pH=2. Dodano także chlorek sodu do nasycenia i warstwę wodną ekstrahowano octanem etylu (3x 3 00 ml). Połączone organiczne ekstrakty osuszono nadNa2SO4, przesączono i zatężono z wytworzeniem kwasu (2R)-4-metylo-2-i(1-metylo-1- t-butoksykarbonylo) metylo) pentanowego jako ciemnobrunatnego oleju (3 g). Do tego surowego produktu reakcji (500 mg) i (l0S)-ł0-amino-(9-okso-ł,8-diazatlicyklo[l0.6.3.().3'lł]nonadcka-l2(39), 33(38), 14,16-tetraenu (399 mg, 0,7 równoważnika) w suchym DMF w temperaturze 0°C w atmosferze argonu dodano HOBt-^O (3,3 równoważnika, 234 mg), a następnie EDCI (663 mg, 2,5 równoważnika). Powstałą mieszaninę mieszano przez noc w temperaturze od 0°C do pokojowej. Większość DMF

177 661 usunięto metodą destylacji pompowej w temperaturze 65°C. Następnie pozostałość podzielono pomiędzy CH2O2 (i50 ml). Po przemyciu 0,5N HCl (2x7 5 ml), nasyconym NaHCO3 (2x7 5 ml) i solanką(ix75 ml), warstwę organiczną osuszono nadNa2SO4, przesączono i odparowano do suchej masy. ' Surową substancję oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii rzutowej na krzemionce eluując 30% octanem etylu w eterze naftowym z wytworzeniem mieszaniny trzech związków, dwu indywidualnych stereoizomerów estru t-butylowego kwasu (3R, 10S)-2-metylo-5-metylo-3-(9-okso-I,8-diaza-tricyklo-[I0.6.I.0ii’¹8]nonadeka-I2(I9), 13(18), 14,16-tetraen-I0-ylokarbamoilo)heksanowego i estru t-butylowego kwasu (3R, i0S)-5-metylo-3(9-okso-1,8-diaza-tricyklo-[10.6.1.0¹lΊl]nonadeka-12(19), i3(i8), i4,i6-tetraen-i0-ylokarbamoilo)heksanowego. Oczyszczanie pozwoliło na rozdzielenie trzech związków, estru t-butylowego kwasu (3R, i0S)-5-metylo-3-i9-okso- i^-diazatricyklo-fiO.ó.i.Oii’,⁸] nonadeka12(19), 13(18), 14,16-tetraen-10-ylokarbamoilo)heksanowego (13 mg) jako białego ciała stałego, mieszaniny i: i stereoizomerów (5 mg) jako białego ciała stałego i mniej polarnego stereoizomeru estru t-butylowego kwasu (3R, 10S)-2-metylo-5-metylo~3-l 9-okso-i,8-diazatncyklo-[i0.6.i.0l3Ίi]-nonadeka-12(19), 13(18), i4J6-tetraen-10-ylokarbamoik))heksano\vego(i5 mg); 300 MHz 'HNMR wCDCl₃ (mniej polarny diastereomer):ó (-0,2)-(-0,05) (m, iH); 0,5-0,7 (m, 1H); 0,9 (dd, J=4 Hz, J=6,7 Hz, 6H); 1,15 (d, J=8,4 Hz, 3H); l,i8-i,4 (m, 3H); 1,41 (s, 9H); 1,45-1,73 (m, 4H); i,75-i,8 (m, 2H); 2,5-2,7 (m, 3H); 2,89 (dd, J=10,9 Hz, J=15 Hz, 1H); 3,34-3,5 (m, 2H); 3,95-4,1 (m, 1H); 4,25-4,4 (m, iH); 4,72-4,82 (m, 1H); 5,22-5,3 (m, 1H); 6,52 (d, J=7,5 Hz, 1H); 6,91 (s, 1H); 7,13 (dd, J=6,7 Hz, J=8,4 Hz, 1H); 7,22 (dd, J=5 Hz, 1=7,1 Hz, 1H); 7,34 (d, J=8,4 Hz, 1H); 7,84 (d, J=8,4 Hz, 1H).

Przykład 6. Związki o wzorze (Ib)

A. Mniej polarny stereoizomer estru t-butylowego kwasu (1iS)-5-metylo-3-(10-okso-1,9-diazatricyklo[ 11.6.1.01^4J9]eikoza-13 (20), 14(19), 15,17-tetraen-11 -ylokarbamoilo)heksanowego (300 mg) zalano 5 ml 10% roztworu kwasu trifluorooctowego w chlorku metylenu i pozostawiono z mieszaniem. Po 2,5 godziny TLC wskazało, że reakcja zakończyła się. Wszystkie składniki lotne usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w CH2O2 (40 ml) i przeniesiono do rozdzielacza, przemyto kolejno 0,5% HCl (40 ml) i solanką(40 ml). Fazę organiczną osuszono (MgSO4), przesączono i zatężono otrzymując mniej polarny stereoizomer kwasu (11S)-5-metylo-3-( 10-okso-1,9-diaa.atlΊcyk)o1J1.6.1.(1^|lJ^|9]elkoaail3200), 14(19), 15,17-tetraen-1i-ylokarbamoilo)heksanowego, widmo masowe MS 456 (M+H)+.

B. W podobny sposób bardziej polarny stereoizomer (i1S)-5-metylot3-(i0-okso-i,9-diazatricyklo[ ii.6.1.0i ⁴-i9]eikoza- i 3(20), 14(19), 15,17-tetraen- i 1 -y)okarbamol)o)hekaanowego hydrolizowano z wytworzeniem bardziej polarnego stereoizomeru kwasu (nS)-5-metylo-3-( i 0-okso-1,9-diazatricyklo[ 11.6.1.0^Μ ’i9]eikoza- i 3(20), 14(19»), 15,17-tetraen-11 -yk)karbamoilo)heksanowego, widmo masowe MS 456 (M+H)+.

C. Alternatywnie, ester t-butylowy kwasu (3R, 10S)-5-metylo--.3^(^c9^(o<so-1,8-diazatricyklo[i0.6.i.0l3l¹8]nonadeka-J2(i9), 13(18), 14,16-tetraen-10-ylokarbamoilo)heksanowego (3,24 g, 6,5 mmol) rozpuszczono w 95% TFA (roztwór wodny) (30 ml) w temperaturze 0°C i następnie mieszano przez 20 minut. Następnie usunięto łaźnię lodowąi mieszaninę mieszano jeszcze przez i godzinę. Po zatężeniu do oleju, pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (250 ml) i przemyto wodą (7x150 ml). Warstwę organiczną osuszono nad Na2SO₄ przesączono i odparowano do suchej masy z wytworzeniem pojedynczego stereoizomeru kwasu (3R, 1OS)-5-metylo-3-(9-okso-1,8-diaza-tricyklo[10.6.1.0¹i^Ji]nonadeka-i2(i9), 13(18), 14,16-tetraae-U0 ylokarbamoilo)heksanowego jako białego proszku, 2,83 g (98,4% wydajności); widmo masowe: 442 (M+H)+ (Związek i).

D. W podobny sposób, ale zastępując ester t-butylowy kwasu (3R, 10S)-5tmetylo-3t(9-okso-1 ^-diazatricyk^ i0.6.i.0^,3J8]nonadeka-12(19), 13(18), 14,16ttetraen- i 0-ylokarbamoilo) heksanowego właściwym związkiem o wzorze (Ia), wytworzono następujące związki o wzorze (Ib):

Kwas (3R, 10S)t4-fenylo-3-(9-okso-i,8-dlaza-talcyklo[10.6.1.0i3^J8]nonadeka-12(i 9)) , 13(18), 14,i6-tetraen-10-ylokaabamollo)butanowy, widmo masowe: 474 (M-H)-;

177 661

Kwas (3R, 10S)-4-cyklohcksylo-3-(9-okso-1,8-diaza-tncyklo[10.6.1 .O^-^jnonadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraen-10-ylokarbamoilo)butanowy, widmo masowe: 482 (M+H)⁺,

Kwas (3R, 10S)-3-cykloheksylo-3-(9-okso-1 ·8-diaz,altπcykkl[,0.6.1.0¹l^,·¹8]_nl_Πlaί}eka-12(19), 13(18), 14,16-tetraen-1°-ylokarbamoik>)propanowy, widmo masowe: 468 (M+H)+;

Kwas (3R, 10S)l6-fenyl-3 -(9-okso-1,8-diaza-tricyklo [10.6.1.01318]nonadeka-12(19)), 13(18), 14,16-tetraen-1(Tylokarbamoik))heksano\vy, widmo masowe: 502 (M-H)-;

Kwas (3R, 10S)-3-(9-okso-1,8ldiaza-tricyklo[10.6.1.01³’’8]nonadeka-12(19), 13(18),

14.16- tctraen-1°-ylokarbamoilo)hcksanowy, widmo masowe: 426 (M-H)-;

Kwas (3R, 10S)-2-amlIKl-5-metylo-3--(9-oks(l-1 ·8ldiaza-trlcyklo[10.6).1.°l3·l8]nonadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraen-10-ylokarbamoilo)heksanowy, widmo masowe: 457 (m+H)+,

Kwas (3R, 1 °S)-2lhydroksyl5-metylo-3l(9-okso-1,8-diazaltricyklo[ 10.6.1.01^{3J 8}]nonadeka-12(19), 13(18), 14J6-tetraen-10lylokarbamoik))heksanow'y· widmo masowe: 458 (M+H)+, oraz

Kwas (3R, 9S)-5lmetykl-3-(8-(lkso-k7ldiaza-tlτcyklo[9.6.1.0^12J7]oktadeka-11(1Sk 12(17), 13,25-tetraenl9-ylokarbamoilo)heksanowy, widmo masowe MS 428 (M+H)+.

E. Kwas (3R, 1 0S)l5-mctylo-3-(9-okso-1,8ldiazatricyklo[ 10.6.1.01318]-nonadeka-12(19), 13(18), KJó-tetraen-H-ylokarbamoilo^eksanowy (183 mg) rozpuszczono w 40 ml suchego CH2O2 i dodano w temperaturze 0°C etanol (0,5 ml, 5 równoważników), a następnie N,N-dimetyloaminopirydynę (0,1 równoważnika, 5 mg) i na koniec EDCI (209 mg, 5 równoważników). Powstały roztwór mieszano w temperaturze od 0°C do pokojowej przez noc. Dodano jeszcze C^CLOH ml) i mieszaninę przemyto 0,5N HCl (2 x 50 ml), nasyconym NaHCO3 (2 x 50 ml) i na koniec solanką(1 x 50 ml). Warstwę organiczną osuszono nadNa2SO4, przesączono i odparowano do suchej masy. Rekrystalizacja z octanu etylu i eteru naftowego dała ester etylowy kwasu (3R, 10S)-5-metylo-3-(9-okso-1,8-diazatricyklo[2°.6.1.0¹218]nonadeka-22(19), 13(18), 24·26l tetraer-10-ylokarbamoilo)heksanowego jako białego ciała stałego (wydajność: 108 mg, 55%), widmo masowe: 470 (M+H)+.

F. Alternatywnie, mniej polarny stereoizomer estru t-butylowego kwasu (3R, 10S)l2-mctylo-5-metylo-3-(9-okso-1,8-diazatricyklo-[ 10.6.1.013!8]nonadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraen-10-ylokarbamoilo)heksanowego wytworzonego w przykładzie 5D powyżej (15 mg) rozpuszczono w CH2O2 (2,4 ml) i TFA (0,6 ml) i powstałą mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 4 godziny. Rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 35°C. Następnie dodano octan etylu i roztwór przemyto wodą (3 x 10 ml). Warstwę organiczną osuszono nad Na2SO4, przesączono i odparowano do suchej masy. Rekrystalizacja z octanu etylu z eterem naftowym dała kwas (3R, 1 0S)-2-metylo-5-metylo-3-(9-okso- 1·8ldlazatrlcyklo[ 10.6.1.0¹3i8]nonadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraen-10-ylokarbamoilo)heksanowy jako białe ciało stałe (7 mg), widmo masowe: 456,3 (M+H)+

G. W podobny sposób mieszaninę 1:1 stereoizomerów estru t-butylowego kwasu (3R,

10S)-2-metylo-5-metylo-3-(9-okso-1,8-diazatricyklo[ 10.6.1.01318]_nonadeka-12(19), 13(18),

14.16- tetraen-10-ylokarbamoilo)heksanowego (z przykładu 5D powyżej) (5 mg) hydrolizowano z wytworzeniem 3 mg białego ciała stałego;

300 MHz Ή NMR w CDC^: δ (-0,5)l(-0,3) (m, 1H); 0,6-0,8 (m, 1H); 0,8-1,05 (m, 6H); 1,05-1,22 (m, 2H); 1,35 (3H, dd, J=9 Hz); 1,4-1,7 (m, 3H); 1,7-1,95 (m, 3H); 2,3-2,48 (m, 1H); 2,54-2,73 (m, 1H); 2,8-3,0 (m, 2H); 3,38-3,5 (m, 1H); 3,52-3,72 (m, 1H); 3,8-3,98 (m, 1H); 4,34-4,45 (m, 1H); 4,7-4,84 (m, 1H); 5,0-5,08 (m, 1H);6,^(d, 1H); 7·25l7·25 (m, 1H); 7,25-7,32 (m, 1H); 7,35 (d, J=8,4 Hz, 1H); 7,88 Id, J=8,4 Hz).

H. Alternatywnie, ester benzylowy kwasu (3R, 1 OS)-2-met0ksykarbonylo-5-metylo-3-(9-okso-1,8-diazatricyklo[ 10.6.1.01318]nonadeka-12(19), 13(18!), 14,16-tetraen-10-ylokarbamoilo)heksanowego rozpuszczono w etanolu (35 ml, przy niewielkim ogrzewaniu) i dodano mrówczan amonu 1642 mg, 3 równoważniki), a następnie 10% Pd na aktywowanym węglu (100 mg). Po mieszaniu w atmosferze argonu w temperaturze pokojowej przez 3 godziny reakcja zakończyła się. Mieszaninę odessano przez 1 cm złoże celitu, następnie zatężono, dodano MeOH i przesączono przez watę. Po zatężeniu, do pozostałości dodano C^C^ i mieszano ener32

177 661 gicznie, a następnie przesączono. Przesącz zatężono i przekrystalizowano z octanu etylu z eterem naftowym z wytworzeniem kwasu (3R, 10S)-2-metoksykarlronyk--5-metylo-.3-(9-okso-i,8a<jlazatricyklo[ 10.6.1.0^u-i ⁸]nonadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraen-10-ylokarbamoilo)hcksanowe:go jako białego ciała stałego (wydajność: 140 mg), widmo masowe: 500,3 (M+H)+.

I. Kwas (3R, 10S)-2-metoksykarbonylo-5-metylo-3-(9-okso-1,8-cHazatricykk:> [10.6.1.0^l3’¹⁸]nonadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraen-10-ylckarbamoilo)heksanowy rozpuszczono w etanolu (25 ml) i następnie dodano kroplami 1 N LiOH (0,3 ml, 3 równoważnik). Powstały jednorodny roztwór mieszano w temperaturze pokojowej przez 3 godziny. Większość etanolu usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 30°C. Następnie dodano wodę (5 ml) i octan etylu (30 ml) i następnie mieszając dodano 4 N HCl do pH=2. Warstwę octanu etylu przemyto następnie solanką, osuszono nad Na2SO4 przesączono i odparowano do suchej masy. Oczyszczono go metodą HPLC z odwróconymi fazami z wytworzeniem 47 mg kwasu (3R, 10S)-2-karboksy-5-metylo-3-(9-okso-1,8-diazatricyklo[10.6.1.0,³'^|8]nonadeka-12(19), 13(18),

14,16-tetraen-10-ylckarbamoilo)heksancwego jako białego ciała stałego, widmo masowe:

484,5 (M-H)-.

Przykład 7. Związki o wzorze (Ic)

A. Roztwór mniej polarnego stereoizomeru (11S)-5-metylc-3-(10-okso-1,9-dlazatricyklo[11.6.1.0l⁴l9]eikcza-13(20), 14(19), 15,17-tetraen-11 ^^k^l^^rl:^^nnolk))ła^ls^^r^<^^^g^o (210 mg) i monohydratu 5-hydroksybenzotriazolu (109 mg) w bezwodnym DMF (20 ml) w atmosferze argonu ochłodzono do temperatury 0°C (łaźnia lodowa). Do tej mieszaniny dodano EDCI (282 mg) i mieszanie kontynuowano przez 0,5 godziny. Dodano do roztworu O-benzylo-hydroksyloaminę (0,27 ml) i mieszaninę reakcyjną pozostawiono do ogrzania do temperatury pokojowej przez noc. Wszystkie składniki lotne usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w CH2O2 (100 ml) i 20% HCl (100 ml) i przeniesiono do rozdzielacza. Fazę organiczną oddzielono i fazę wodnąprzemyto (2x100 ml) ClkCĘ. Organiczne substancje przemyto następnie kolejno 5% NaHCO3, solanką, osuszono (MgSO4), przesączono i zatężono otrzymując (11S)-N-benzyloksy-5-metylo-3-( 10-okso-1,9-di azarric y klolł 1.6,1.0¹⁴· ¹⁹]eikoaai 33200), 14(l9), 15,17-tetraen-11-ylokarbamoilo)heksanamid jako krystaliczny produkt. Następnie produkt oczyszczono metodą kolumnowej chromatografii na żelu krzemionkowym i krystalizacji z gorącego octan etylu z C^C^, otrzymując bardziej polarny stereoizomer związku mający temperaturę topnienia 232-233°C, i mniej polarny stereoizomer związku mający temperaturę topnienia 251-253°C.

B. Alternatywnie, do roztworu kwasu (3R, 10S)-5-metylo-3-(9-okso-1,8-diazatricyklo[ 10.6.1.0l3·l89ncnadeka-12(19, , 13(18, , 14,1 bAerracn-l 0-ylokarbamollo)heksanowego (2,5 g, 5,82 mmol), HOBt-^O (0,89 g, 1 równoważnik) i O-benzylchydrcksyloamlny (2,2 ml, 3 równoważniki) w DMF (200 ml) w temperaturze 0°C dodano EDCI (2,77 g, 2,5 równoważnika). Powstałą mieszaninę mieszano następnie przez noc. DMF usunięto metodą destylacji pompowej w temperaturze 65°C. Do pozostałości dodano następnie metanol (14 ml), a następnie eter (140 ml). Mieszając w temperaturze 0°C dodano 0,5 N HCl (140 ml), a następnie eter naftowy (140 ml). Mieszaninę mieszano w temperaturze 0°C przez 15 minut, następnie odsączono próżniowo białe ciało stałe i kolejno przemyto wodą (100 ml), a następnie mieszaniną 1:1 eteru z eterem naftowym (100 ml). Suszenie pod zmniejszonym ciśnieniem (P2O₅) przez 3 godziny dało (3R, 10S)-N-benzyloksy-5-metylc-3-(9-okso-1,8adrazatricyklc[10.6.1.0₁₃’_l8]ncnad_ek_a-12(19), 13(18), 14,16-tetraen-10-ylckarbamoilc)heksanamid jako białe ciało stałe (2,7 g, 84,9%).

C. W podobny sposób, ale zastępując kwas (3R, 10S)-5-metylo-3-(9-okso-1 A-ckazatricyklo[10.6.1.0¹3-^|l]ncnadeka-12(19), 13(18), ^ló-tetraem 10-ylokarbamcllo)heksancwy właściwie podstawionym związkiem o wzorze (Ib) wytworzono następujące związki o wzorze (Ic):

(3R, lOSj-N-benzyloksy^-metoksykarbonylo-S-metylo-S-^-okso-l^-di^ati-mykta [10.6,1.0¹³-i8]nonadeka-12(l9), 13(18), 14J6-tetraen- 10-ylokarramcllc)heksanamid, widmo masowe: 605,3 (M+H)+, (3R, 10S)-N-benzyloksy-6-fenylo-3-(9-ckso-1,8-dlazatricyklo[10.6.1.0l318]n-)nadeka-12 (19), 13(18), 14,16-tetraen-10-ylckarbamorlc)heksanamld, widmo masowe: 609 (M+H)+,

177 661 (3R, -0S)-N-bensyloksy-3-(9-okso-1,8-diasatricyklo[ 10.6.1.01318]roradeka~ 121( 19) , 13(18), -4,-6-tetraer--0-ylokarbamoilo)heksanamid, widmo masowe: 533 (M+H)+.

Przykład 8. Związki o wzorze (Id)

A. Do roztworu bardziej polarnego stereoizomeru (ΠS)-N-benzyloksy-5-metylo-3-(-0-okso-1,9-diazatricyklo[ 11.6.1.0¹-Ί-]eikoza--3(20), 14( 19), ^,ΠΑοίι^η-11 -ylokarbamoilojheksanamid (90 mg) w etanolu zx tefrayddrofuamem 33 50 ml; T. 1 ) dodnoo 10% pallauu na węglu (30 mg). Całość mieszano w ciągłym barbotowanym strumieniu gazowego wodoru. Po 3 godzinach TLC (10% CdIAO l/CIĘCĘ) wykazało zakończenie reakcji. Całość przesączono przez złoże celitu (3X) i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem do prawie suchej pozostałości. Dodano chlorek metylenu (15 ml) i całość zatężono ponownie pod zmniejszonym ciśnieniem do prawie całkowitego osuszenia i procedurę powtórzono. Do pozostałości dodano 3-4 krople metanolu, a następnie chlorek metylenu (15 ml). Mieszaninę mieszano z chłodzeniem (łaźnia lodowa) i dodano eter (5 ml), a następnie heksan (2 ml). Powstałą powoli krystaliczną substancję odsączono z wytworzeniem 50 mg bardziej polarnego steredisomeru (11 S)-N-hydroksy-5-metylo-3-(10-okso-1,9-diazdt.ricyklo[11.6.1.0^l4J9]eikoza-13(20), 14(19), 13,17-tetraen--1-yldkdrbamoilo)aeksdndmidUl temperatura topnienia 197-201°C, [a]_D23=-85J° (3,5 mg/1,0 ml DMSO) (Związek 2).

B. W podobny sposób, ale zastępując bardziej polarny stereoizomer (11S')^N^b^^n^y'lc^^t4y-5-metylo-3-(10-okso-1,9-didzdtricykld[11.6.1.0^l4·l-]eikoza-13(20), 14(19), 15,17-tetrHeil-11-ylokddbamdilolaeksanamiOu mniej polarnym, otrzymano mniej polarny stereoizdmer (11 S)-N-hydroksy-3-metyld-3-(-0-okso--,9-0idzatricyklo[1-.6.1.5^l4ll9]eikoza--3(25), 14(19), 15,17-tetraen----ylokdrbamoild)aeksaramiO, temperatura topnienia 212-216°C, [α^2³= -38,5° (4,7 mg/1,0 ml CH3OH).

C. Alternatywnie, (3R, 10S)-N-benzyloksy-5-Π'^etyllr-3-(9-<rkso-1,8-diasatricy^,klo[10.6.-.0¹³’¹8]norddeka-12(-9), 13(18), 14,16-tetraen-10-yldkarbamoilo)aeksarldmid (1,0 g, 1,83 mmol) rozpuszczono w roztworze 20% THF w etanolu (500 ml) i następnie dodano porcjami Pd na aktywowanym węglu (200 mg). Powstałą zawiesinę mieszano i łagodnie bddbotdward przez roztwór gazowy H2. Po 4 godzinach mieszaninę reakcyjną przesączono próżniowo przez złoże celitu (1,5 cm), i przesącz zatężdro, a następnie rozpuszczono w metanolu (30 ml) i przesączono przez watę. Rekrystalizacja z metanolu z octanem etylu, eterem i eterem naftowym dało (3R, 10S)-N-ay0roksy-5-metyld-3-(9-dkso-1,8-0idSdtricyklo[ 10.6.1.013^J 8]nonadeka-^CjW), 13(18), 14,-6-tetraen--0-ylokarbamoild)aeksdramid (768 mg, 92%), widmo masowe: 455 (M-H)+.

D. W podobny sposób, ale zastępując (3R, 10S)-N-benzyloksy-5-metylo-3-(9-okso- 1,8-diasdtricyklo[ 10.6.1.0l3ll8]norddeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraen-10-ylokarbamoild)heksdnamid właściwym związkiem o wzorze (Ic), wytworzono następujące związki o wzorze (Id):

(3R, 10S)-N4^ydr<cksy-2-metoksykarbony!<c-5-metylo-3-(^<9-okso-1,8-diasdtricyklo [10.6. -.0l3ll8]nonadekd-12(19), 13(18), 14,16-tetdaer-10-ylokarbdmoild)heksdnamid, widmo masowe- 515 (M+H)+, (3R, 10S)-N-hydroksy-6-feryl-3-(9-dkso-1,8-diazatricyklo[10.6.1 l0-⁵-¹8]ndra0eka12(19), 13(18), 14,16-tetraen-10-ylokaibdmdilo)heksanami0, widmo masowe: 517 (M-H)';

(3R, 10S)-Nri^yylroksy-2-amInokarbonykr-5-nlctylo-3-(^ί9-'rkso-1,8-diazatπcyklo [-0.6.1.0¹-Ί-]nonadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraen-10-ylokarbamoilo)aeksdrdmid, widmo masowe: 483 (MH+) - H₂O;

(3R, 10S)-N-hydroksy-3-(9-okso-1,8-didSdtricyklo[ 10.6.1.013^J 8]norddeka-12(19), 13(185), -4l16-tetraen-10-yldkddbamdilo)aeksarami0, widmo masowe: 443 (MH+); oraz (3R, 9S)-5-metylo-3-(8-ckso-1,7-didZd-tdicyklo[9.6.1.5^,2·¹⁷]oktd0eka-11(18), 12(17),

13,15-tetraen-9-ylokarbamdilo)aeksdramid, widmo masowe MS 427 (M+H)+.

Przykład 9. Związki o wzorze (Ie)

A. Do roztworu kwasu 4-metyld-2-dcetyldtidmetylopertardwego (612 mg, 3 mmol), (10 S)-10-ammo-(9-okso-1,8-0iazatdicyklo[ 10.6.1.0¹3· 1⁸]rona0eka-12(151), 13(18), 14,16dtetiau>

177 661 nu (427 mg, 1,5 mmol), i HOBt-^O (230 mg, 1,5 mmol) w suchym DMF (30 ml) w atmosferze argonu w temperaturze pokojowej dodano EDCI (863 mg, 4,5 mmol) w jednej porcji. Po wymieszaniu przez noc, DMF usunięto w temperaturze 30°C pod silnie zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem a żółtawego ciała półstałego. Rozpuszczono je w octanie etylu (50 ml), przemyto 1N HCl (30 ml) 5% NaHCO3, roztwór (30 ml) i na koniec solanką (30 ml). Warstwę organiczną osuszono (MgSO4) i odparowano do suchej masy. Powstały bladożółty olej mieszano w mieszaninie 50% eteru z eterem naftowym (40 ml) z wytworzeniem 600 mg (85%) (10S)-2-acetylftifmetylo^-metylo-N-iO-okso-1,8ldiaza-ericyklo[ 10.6.1.0^18]oonadeka-12(191), 13(18), 14,16-tetraeo-10-nlo)peneanamidu jako mieszaniny 1:1 seerhoizfmhrów. SthrefizomeΓscznąmieszaninę oddzielono metodą rzutowej chromatografii kolumnowej (LFS-2), eluowano 20% octanem etylu w eterze naftowym z wytworzeniem mniej polarnego stereoizomeru, temperatura topnienia 226°C, i bardziej polarnego stereoizomeru , temperatura topnienia 220°C.

Przykład 10. Związki o wzorze (If)

A. Do roztworu mniej polarnego stereoizomeru (10S)-2lacetnloeiometylo-4-meeylf-N-(9lOksf-1,8-diazatricyklo[10.6.1.0¹-l’¹8]nooadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetrahn-10-ylf) pentanamid (50 mg, 0,106 mmol) w 10 ml metanolu w temperaturze 0°C w atmosferze argonu dodano 0,5 ml stężonego NH4OH. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze od 0°C (łaźnię lodową usunięto po dodaniu NH4OH) do pokojowej i następnie trzymano w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę. Nadmiar metanolu usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem pozostałości białego ciała stałego. Pozostałość podzielono pomiędzy octan etylu (30 ml) i 0,1 N HCl (15 ml). Warstwę frganicznąerzhmnto solanką(15 ml), osuszono (MgSO^ i odparowano do suchej masy. Stalą pozostałość mieszano w 50% eterze z eterem naftowym i przesączono z wytworzeniem bardziej polarnego sterowz^e™ (10S)-2- mekkepfometylfl

4-metnlf-Nl(9-okso-1,8-diazatricyklo[ 10.6.1.0¹3Ί8]nooadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraen-10lylo)phneanamidueakf białego proszku, 41 mg (90%), temperatura topnienia 224°C (związek 3).

Przykład 11. Związki o wzorze (HH)

A. Do kwasu 4-metnloeeneaoowegf (25 g, 0,215 mmol) na łaźni wodnej 25°C, dodano powoli chlorek (20,4 ml, 1,3 g). Następnie mieszaninę ogrzewano w temperaturze 50°C w atmosferze argonu przez 3 godziny (aż ustało wydzielanie gazu). Surową mieszaninę reakcyjną destylowano pod ciśnieniem atmosferycznym z wytworzeniem chlorku 4-mhtylfpentanoilu (25,3 g, 87,3%), temperatura wrzenia 143°C.

B. W podobny sposób, ale zastępując kwas 4-metnlopeneaoowy kwasem 5-0hnnlopentaofwym (5 g), wytworzono chlorek 5-feonloehoeaooilu (4,4 g), jako bezbarwną ciecz, temperatura wrzenia 91-93 °C.

Przykład 12. Związki o wzorze (N)

A. Do zawiesiny 60% NaH (836 mg, 1,5 równoważnika) w toluenie (200 ml) w temperaturze pokojowej w atmosferze argonu dodano porcjami L-(+)-2,10-kam0orosultam (3,0 g, 3,9 mmol). Mieszaninę mieszano energicznie w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę. Następnie ostrożnie dodano kroplami chlorek 4lmetnloehntaooilu do roztworu w temperaturze 0°C. Po wymieszaniu całości w temperaturze pokojowej przez 3 godziny, reakcję zatrzymano 10 ml wody, i dodano 70 ml eteru. Mieszaninę reakcyjnąprzemneo najpierw 0,5N HCl (2x50 ml), następnie 5% K2CO3 (3x50 ml) i na koniec solanką (1x50 ml). Warstwę organiczną osuszono nad MgSO4, przesączono i odparowano do suchej masy. Oczyszczanie metodą kolumnowej chromatografii (1:6 octan etylu/eter naftowy jako eluent) dało N-4lmheylfpeotanoillL-(+0-2,10-kamforosultam (3,39 g, 78%).

B. W podobny sposób, ale zastępując chlorek 4-metylo-peoeaooilu właściwy chlorek, wytworzono nastepujące związki o wzorze (N):

Nl3l0hoylopropanoilOlL-(+)l2,10-kam0orosultam, widmo masowe: 347 (M+);

Nl5l0hnnlfpentaofilo-L-(+)-2,10lkamffrosuleam, widmo masowe: 375 M+;

N-eeneaooilOlL-(+)2,10-kamforosuleam, widmo masowe: 300 (M+H)+.

177 661

Przykład 13. Związki o wzorze (Q)

A. Do roztworu N-4-metylopentanoilo-L-(+)-2,10-kamforosultamu (3,39 g, 10,8 mmol) w 75 ml suchego THF w temperaturze -78°C w atmosferze argonu dodano NaN(TMS), (1,0 M w THF, 11,34 ml, 1,05 równoważnika) kroplami przez 5 minut. Po mieszaniu w temperaturze -78°C przez 1 godzinę, dodano do mieszaniny heksametylofosforamid (5 ml), a następnie bromooctan t-butylu (5,2 ml, 3 równoważniki), następnie dodano w jednej porcji 400 mg jodku tetra-n-butyloamoniowego. Powstały roztwór trzymano w temperaturze -78°C w atmosferze argonu przez noc. Następnie rano reakcję zatrzymano wodą (100 ml) i ekstrahowano eterem (3x 100 ml). Połączone warstwy eterowe przemyto solanką, następnie osuszono nad Na,SO4, przesączono i zatężono. Oczyszczanie metodą kolumnowej chromatografii (5:95 octan etylu/eter naftowy do 10:90 octan etylu/eter naftowy jako eluent) dało N-^-metylo^-t-butoksykarbonylometylo^entanoilo-L-(+)-2,10-kamforosultam (4 g, 86,5%).

B. W podobny sposób, ale zastępując N-4-metylopentanoilo-L-(+)2,10-kamforosultam właściwym związkiem o wzorze (N), wytworzono następujące związki o wzorze (Q):

N-^-fenylo^-t-butoksykarbonylometylojpropanoilo-L-t+j-ż,10-kamforosultam, widmo masowe: 461 (M+);

N-(5-fenylo-2-t-butoksykarbonylometylo)pentanoilo-L-(+)-2, 10-kamforosultam, widmo masowe: 490 (M+H)+,

N-(2-t-butoksykarbonylometylo)pentanoilo-L-(+)-2,10-kamforosultam, widmo masowe: 414 (M+H)+.

Przykład 14. Związki o wzorze (Ka)

A. Do mieszanego roztworu N-^-metylo^-t-butoksykarbonylometylo^entanoilo-L-(+)-2,-10-kamforosultamu (5,45 g, 12,7 mmol) w 50% wodnym roztworze THF (150 ml) w temperaturze 0°C w atmosferze argonu dodano kryształy LiOH-H,O (2,14 g, 4 równoważniki), a następnie 30% H,O, (11,5 ml). Następnie łaźnię lodową usunięto i powstałą emulsję mieszano przez 3 godziny, zanim stała się przejrzysta. Większość THF usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 35°C? Następnie dodano CH,Cl, (150 ml) i, z mieszaniem, 4N HCl do pH=2. Po dodaniu NaCl, warstwę wodną ekstrahowano CH,Cl, (3x150 ml). CH,Cl, usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 35°C i pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (150 ml). Roztwór ten następnie ekstrahowano 5% K₂CO₃ (3x50 ml) i połączone ekstrakty przemyto eterem (50 ml). Następnie do warstwy wodnej dodano C^Cl, i, z mieszaniem, NaCl, warstwę wodną ekstrahowano z ΟΗ,Ο, (3x70 ml) i połączone ekstrakty osuszono nad Na2SO₄, przesączono i zatężono z wytworzeniem kwasu (2R)-4-metylo-2-t-butoksykarbonylometylopentanowego jako bezbarwnego oleju (2,95 g, wydajność ilościowa).

B. W podobny sposób, ale zastępując N-^-metylo^-t-butoksykarbonylometylo^entanoilo-L-(+)-2,10-kamforosultam właściwym związkiem o wzorze (Q), wytworzono następujące związki o wzorze (Ka):

kwas (2R)-3-fenylo-2-t-butoksykarbonylometylo-propanowy, widmo masowe: 265 (M+H)+, kwas (2R)-5-fenylo-2-t-butoksykarbonylometylo-pentanowy, widmo masowe: 293 (M+H)⁺, kwas (2R)-2-t-butoksykarbonylometylo-pentanowy (bezbarwny olej, 1,09 g).

C. Kwas (2R)-3-fenylo-2-t-butoksykarbonylometylo-propanowy (55 mg) rozpuszczono w lodowatym kwasie octowym (20 ml) i dodano PtO, (25 mg) w kwasie octowym. Następnie zlewkę umieszczono w bombie Parra, opróżniono z powietrza i napełniono H, pod ciśnieniem

689,5 kPa. Po mieszaniu przez 3 dni mieszaninę przesączono próżniowo przez 1 cm złoże celitu. Przesącz zatężono następnie do żółtego oleju, kwasu (2R)-3-cykloheksylo-2-t-butoksykarbonylometylopropanowego (56 mg), widmo masowe: 269 (M-H)-.

Przykład 15. Związek o wzorze (R)

Do roztworu D-leucyny (50 g, 0,381 mol) w 570 ml of 3N HBr (wodny) w temperaturze 0°C dodano azotyn sodu (42 g, 1,6 równoważnika) porcjami przez 1 godzinę i 15 minut. Mieszaninę reakcyjną mieszano następnie przez 3 godziny w temperaturze 0°C, następnie ekstrahowano eterem (1000 ml). Po przemyciu warstwy eterowej wodą(2x500 ml) osuszono jąnad MgSO4 i zatężono. Czerwony syrop odparowano następnie wraz z chloroformem (3x200 ml) w celu odbar36

177 661 wienia i następnie zatężono z wytworzeniem kwasu (2R)-2-bromo-4-metyiopentanowcgo, jako bezbarwnego oleju o stałej masie 73,3 g.

Przykład 36. Związek o wzorze (S)

Do dichlorometanu (80 ml) skroplono izobuten do podwójnej objętości (w temperaturze -50°C CHCłlsuchy lód). Do tego roztworu dodano kwas (2R)-2-bromo-4-metylopentanowy (28 g, 343,6 mmol) i utrzymując temperaturę pomiędzy -40°C i -50°C dodano kroplami stężony kwas siarkowy (3 ml). Całości pozwolono się ogrzać następnie do temperatury pokojowej w czasie 20 godzin. Roztwór zatężono następnie przed dodaniem dodatkowego chlorku metylenu (300 ml), przemyto nasyconym NaHCO3 (2x100 ml), a następnie wodą (2x300 ml). Po osuszeniu nad Na2SO4 warstwę organiczną przesączono i zatężono z wytworzeniem żółtego oleju. Substancję destylowano z wytworzeniem 23 g estru t-butylowego kwasu (2R)-2-hromo-4-metyiopentanowego jako przejrzystego bezbarwnego oleju.

Przykład 17. Związek o wzorze (U)

Do malonianu benzylometylu (2,13 ml, 3równoważnik) i t-butanolanu potasu (3,36 g, równoważnik) w suchym DMF (300 ml) w temperaturze 0°C dodano ester t-butylowy kwasu (2R)-2-bromo-4-metyiopentanowcgo (2,89 g, 31,5 mmol) w 50 ml DMF kroplami w czasie 3 godziny. Powstały roztwór mieszano następnie w temperaturze 0°C przez 3 dni. Następnie mieszaninę reakcyjną podzielono pomiędzy eter (350 ml) i nasycony chlorek amoniowy (80 ml). Powstałą mieszaninę przesączono próżniowo przez celit i dwie fazy oddzielono. Następnie warstwę wodną ekstrahowano eterem (3x300 ml) i połączone eterowe ekstrakty przemyto wodą (6x100 ml). Po osuszeniu nad MgSO4 warstwę organiczną przesączono i odparowano do suchej masy. Oczyszczanie metodą rzutowej chromatografii kolumnowej (eluując mieszaniną4:96 octanu etylu z eterem naftowym) dało ester t-butylowy kwasu (2R)-2-[(3-metoksy-karbonylo-3-henzyioksykarbonylo)metylo]-4-metylopentanowcgo (2,55 g) jako przejrzysty bezbarwny olej, widmo masowe: 322 (M-acetone)+.

Przykład 38. Związek o wzorze (Kb)

Ester t-butylowy kwasu (2R)-2-[(3-metoksykarbonylo-ł-benzyloksykarhonyio)-mctylo] -4-metylopentanowego rozpuszczono w 5 ml 80% TFA (równoważnik) w temperaturze pokojowej i mieszano przez 3,5 godzin monitorując TLC. Reakcja zaszła tylko w 30%, więc dodano jeszcze TFA (30 ml). W czasie 1/2 godziny reakcja zakończyła się. TFA usunięto pod silnie zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 45°C i pozostałość rozpuszczono w octanie etylu i przemyto wodą (5x30 ml). Po osuszeniu nad Na^O4 warstwę octanu etylu przesączono, zatężono i odpompowano z wytworzeniem kwasu (2R)-2-[(3-metoksykarbonylo-2-henzyioksykarbonylo)mctyio]4-metyiopentanowego jako ciała stałego (3,68 g), widmo masowe: 322 (M+).

Przykład 39. Związek o wzorze (W)

Krystaliczny kwas fosfinowy (8,4 g, 0,33 mol) mieszano w czystym ortomrówczanie trietylu (22 ml; 0,20 ml) przez 90 minut w temperaturze pokojowej. Następnie przeniesiono kaniulą do mieszanego roztworu akrylanu etyloizobutylu (8 g, 0,036 mol) i tetrametyloguanidyny (4,5 ml, 0,036 mol) ochłodzonego do 0°C przez 30 minut. Łaźnię lodową usunięto i całość mieszano przez 4 godziny. Mieszaninę rozcieńczono 200 ml eteru dietylowego i roztwór przemyto 1 N HCl (100 ml), wodą (4x3 00 ml) solanką (100 ml), i osuszono nad siarczanem magnezu. Odparowanie pod zmniejszonym ciśnieniem dało 8,35 g estru etylowego kwasu 2-(etoksy)fosfinylometylo^-metylopentanowego jako słabo żółtego oleju, widmo masowe: 349 (M-H₂O)+.

Przykład 20. Związek o wzorze (X)

Surowy ester etylowy kwasu 2-(etoksy)fosfinylomctylo-4-metyiopentanowego (26 g) rozpuszczono w 600 ml THF/CH2O2 (50/50) i ochłodzono do 0°C. Następnie do roztworu dodano diizopropyloetyloaminę (32 ml) i 90,8 ml bis-(trimctyiosiiylo)acetamidu i powstałą mieszaninę mieszano przez 20 minut przed dodaniem paraformaldehydu (5,5 g). Roztwór ogrzano do temperatury pokojowej i ogrzewano w temperaturze 37°C przez 18 godzin. Rozpuszczalnik odparowano i powstały olej rozpuszczono w 200 ml octanu etylu. Roztwór przemyto 50 ml 3N HCl (2x), 50 ml solanki (2x), osuszono nad MgSO₄, przesączono i odparowano z wytworzeniem 39,3 g

177 661 estru etylowego kwasu 2-(eeoksy)(yndrfksymetnlf)ffs0loylometnlfl4lmhtyIfpeotaofWhgo jako słabo żółtego oleju, widmo masowe - 281 (MH+).

Przykład 21. Związki o wzorze (Y)

A. Ester etylowy kwasu 2-(heoksn)(hydrfksymetylo)fos0lnylfmhtylo-4-metnloeeotanowego (5 g) rozpuszczono w 20 ml CH2O2 i ochłodzono do -20°C (dwie próbki). Do roztworu dodano kroplami chlorek metaoosulffnnlu (1,5 ml) i trieenloamioę (3,0 ml). Po 15 minutach łaźnię usunięto i mieszaninę reakcyjną pozostawiono w temperaturze pokojowej na 3,5 godziny. Każdy roztwór przemyto następnie 10 ml zimnego 2% HCl, 10 ml NaHCO3 (nasycony), 10 ml solanki, osuszono MgSO4, przesączono i odparowano z wytworzeniem 12,8 g (łączna wydajność) estru etylowego kwasu 2-(etoksy)(metaOlSul0foyloksymetylo)0os0loylometnlf-4-mhtylopentanowego.

B. W podobny sposób, ale zastępując chlorek mheaoosulffoylu chlorkiem p-eoluenosulOoo-Iu, wytworzono ester etylowy kwasu 2-(htokss')(e-t.olseoosslffonlfksymhtnlo)fosfionlomeeylo-4-meenloeeoeaoowego.

Przykład 22. Związki o wzorze (AA)

Wodorek sodowy (1,52 g, (60%)) i 6 g 2-cyioflioftiflu mieszano ze sobą w temperaturze 0°C w 50 ml DMF. Po ustąpieniu wstępnego wydzielania H2, mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 2,5 godzin. Mieszaninę ochłodzono następnie do 0°C i dodano kaoiuląhseer etylowy kwasu 2-(htoksn)(metaoosulfoonloksnmhtnlf)0osfioylo-metnlf-4lmeenlopeotaoowhgf (12,8 g) w 10 ml DMF, powstałą mieszaninę mieszano przez 18 godzin, powoli ogrzewając do temperatury pokojowej. DMF odparowano, pozostałość rozpuszczono w 50 ml octanu etylu i przemyto 50 ml H2O (2x), solanką (50 ml), osuszono MgSO4 i odparowano otrzymując żółte półstałe ciało. Oczyszczanie metodą chromatografii rzutowej stosując 10% octanu etylu w heksanie do 80% octanu etylu w heksanie do e^cji dało 10 g of estru etylowego kwasu 2-(htfkkn)(cyioolio-2-ylftiometylo)fosfmylOlmetylfl4-mhtylophotaoowhgo (Rf 0,35, 80% octan etylu/heksan), widmo masowe: 424 (MH+).

B. W podobny sposób, ale zastępując 2-cyiofliofeiol 1-naOtaloohtiflem, 2loaftaleofeiolhm lub ^fenolem, wytwarza się następujące związki o wzorze (AA):

ester etylow- kwasu 2-(heoksn)(oaft-1-ylfeiomeenlo)fos0ionlOlmetylo-4-metnlfeeotanowego;

ester etylowy kwasu 2l(etfksn)(oaft-2-nlftiomhtylo)0os0loylOlmhtnlf-4-mhenloehotanowego; oraz ester etylowy kwasu 2-(eeoksn)(Ohoylfeiometylf)ffsOlnylometnlf-4lmetyloeeoeaofwhgo.

Przykład 23. Związki o wzorze (BB)

A. Ester etylowy kwasu 2l(etfksn)(chίnolin-2-ylotifmhtnlf)-0fsfionlo-mhtylf-4l metnloehoeaoowego (4,5 g) rozpuszczono w 100 ml THF i dodano 12,5 ml 2N NaOH wraz z dostateczną ilością metanolu, aby roztwór stał się jednorodny. Po 18 godzinach THF odparowano, pozostałość rozcieńczono 50 ml H2O i przemyto 50 ml octanu et-lu. Fazę wodną zakwaszono następnie do pH 4 i produkt ekstrahowano 50 ml octanu et-lu (2x). Octan et-lu przemyto 20 ml solanki, osuszono MgSO4 i odparowano z wytworzeniem 3,8 g kwasu 2-(yndroksy) (chioolio-2-ylfeifmht-lo)lfosfio-lo-mhtylo-4lmetylfeeoeaoowego jako żółtego oleju, widmo masowe: 368 (MH+).

B. W podobny sposób wytwarza się następujące związki o wzorze (BB): kwas 2-(hydrfksy)(naft-1 --'lot o)mhaylo0bsfirlykl-metnkw4-mhtylfeeotaoowy, kwas 2-(y-drfksyO(oaft-2-ylftifmeenloOOosOlnnlo-mhtyio-4-mhtnlfehotaoown; oraz kwas 2-(hydroksy)(feoyloeifmetylf)fosfioylo-metyio-4lmhtylfehoeaoowy.

Przykład 24. Rozdzielanie związku o wzorze (BB)

Kwas 2l(y-droksy)(chioolio-2lnlfeiomhtnlf0ffsOlnnlfmetnlo-4-mheslfeeoeaofwn (5,3 g) rozpuszczono w 50 ml ciepłego etanolu (absolutnego) i dodano 4,2 g (l)lcnocyfoidyny. Po 30 minutach w temperaturze pokojowej zaczęła się wytrącać sól. Kolbę okryto folią i odstawiono na 2 dni. Sól odsączono próżniowo i przesącz odparowano otrzymując żółtą pianę. Sól i przesącz rozpuszczono oddzielnie w 100 ml octanu et-lu i przemyto kolejno 1% HCl w celu usunięcia

177 661 cynchonidyny, utrzymując pH powyżej 4. Oba roztwory osuszono nad MgSO4 i odparowano z wytworzeniem 2,4 g pojedynczego stcrcolzomcau, [a]_D2⁴=+10,68° (9,73 mg w metanolu (2 ml)) i 2,5 g drugiego pojedynczego stereoizomeru, [α^2⁴= -8,70° (9,88 mg w metanolu (2 ml)).

Przykład 25. Związek o wzorze (Ig)

Pojedynczy stereoizomer kwasu 2-(hydroksy)(chlnolmt2-ylotlometylo)fosfίnylomctylot4-mctylopentanowego (300 mg, 0,81 mmol) i i,1’-karbonylodiimidazolu (174 mg, 1,0 mmol) mieszano w temperaturze 0°C w 6 ml THF przez 1,5 godziny. Do roztworu dodano (i0S)-i0-ammo-(9-okso-i,8-diazatricyklo[10.6.i.0lJΊ⁸]nonadekat12(i9), 13(18), 14,16-tetraen (270 mg, 0,95 mmol) i powstałą mieszaninę pozostawiono do ogrzania do temperatury pokojowej, a następnie mieszano przez 18 godzin. THF odparowano i pozostałość rozpuszczono w 60 ml octanu etylu. Octan etylu przemyto 10 ml H20,10 ml solanki, osuszono MgSO4 i odparowano z wytworzeniem kwasu (i0S)-[4-metylo-2-(9-okso-1,8-diazatricyklo[10.6.J.0¹J·lJ]nonadeka^^ę), 13(18), 14,i6ttetraen-i0-ylokarbamoilo) pentylo](chinolin-2- y-ot)omeylIo) fosfinowego jako żółtego oleju. Oczyszczanie prowadzono metodąHPLC z odwróconymi fazami stosując gradient acetonitrylu i roztwór buforowy 50 mM NH₄OAc jako eluenty. Bardziej polarny stereoizomer wydzielono (30 mg) przy 41% acetonitaylu, a mniej polarny stereoizomer (10 mg) przy 43% acetonitrylu. Frakcje liofilizowano z wytworzeniem białawych proszków, widmo masowe: 635 (MH+) (związek 4).

Przykład 26. Związek o wzorze (Ih)

Kwas (3R, 10S)-5tmctylot3-(9-okso- i ^-diazatricyk^ 10.6.1.0i^3J 8]nonadekat 12( 19, , 13(18), i4,i6-tetraent10-ylokarbamoilo)heksanowy (200 mg, 0,45 mmol) rozpuszczono w 10 ml lodowatego kwasu octowego i uwodorniano pod ciśnieniem wodoru 100 psi w obecności Pt2O (60 mg) w reaktorze Parra w temperaturze pokojowej przez 15 godzin. Gazowy argon barbotowano przez mieszaninę reakcyjną-przez 15 minut i katalizator (Pt2O) odsączono (przez stożek celitu). Przejrzysty przesącz odparowano do suchej masy i współodparowano z toluenem dwukrotnie z wytworzeniem z ilościową wydajnością kwasu (3R, 10S)-5-metylo-3-(9-oksOt l,8-diazatricyklo[10.6.1.0^l3’i8]nonadekan-10-ylokarbamoilo)heksanowego jako białego ciała stałego. Widmo masowe: 448 (M-H)Przykład 27. Związek o wzorze (Ii)

Do kwasu (3R, 1OS)-5-metyl0-3-(9-okso-1,8-diazat.ricyklo[10.6.1.0¹i^Ji]nonaclekanylokarbamoilo)heksanowego i Otbenzylohydaoksyloaminy (5 równoważników, 2,25 mmol, 277 mg) w 10 ml suchego DMF w temperaturze pokojowej dodano 1thydaoksybenzotalazol H2O (2 równoważniki, 0,9 mmol, 122 mg) i EDCI (5 równoważników, 2,25 mmol, 431 mg). Powstałą przejrzystą mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez noc. Rozpuszczalnik usunięto pod silnie zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze pokojowej i pozostałość podzielono pomiędzy octan etylu (15 ml) i 1N HCl (15 ml). Warstwę octanu etylu ekstrahowano następnie 1N HCl (15 ml). Połączony wodny ekstrakt alkalizowano 4N NaOH do pH 10, nasycono NaCl i ekstrahowano CH2O2 (3x15 ml). Połączony ekstrakt CH2G2 osuszono (MgSO4), przesączono i odparowano do suchej masy z wytworzeniem ciała półstałego. Mieszano je w eterze (10 ml) w temperaturze 0°C przez 30 minut i przesączono z wytworzeniem 85 mg (34%) (3R, 10S)-N-hydroksy-5-metylo-3-(9-okso-i,8-diazatricyklo[10.6.i.0^l3’¹⁸]nonadekanylokarbamoilo)heksanamidu jako białego proszku, widmo masowe: 555 (M+H)+.

Przykład 28. Związek o wzorze (Ij) (3R, i0S)-N-benzyloksy-5-metylo-3-(9-okso-1l8-diazatricyklo[10.6.1.0¹i·¹8]nonadekant 10-ylokarbamoilo)heksanamid (75 mg, 0,135 mmol) uwodorniono pod ciśnieniem wodoru 98 kPa w absolutnym etanolu (5 ml) w obecności 10% Pd-C (35 mg) przez 2 godziny. Gazowy argon barbotowano przez mieszaninę reakcyjnąprzez 10 minut i mieszaninę reakcyjną przesączono przez stożek celitu. Katalizator na celicie przemyto następnie 5 ml etanolu. Połączony przesącz odparowano do suchej masy z wytworzeniem stałej pozostałości. Mieszano ją w 10 ml 5% MeOH w eterze w temperaturze 0°C przez 30 minut i przesączono z wytworzeniem 57 mg (9 i %) (3R, 10S)-N-hydroksy-5-metylo-3-(9-okso-1,8-diaza-tricyklo[ 10.6.1.01³Ί 8]nonadekani0-ylokarbamoilo)heksanamidu jako białawego proszku, widmo masowe: 465 (M+H)+.

177 661

Przykład 29. Związek o wzorze (DD)

Do N-t-butoksykarbonylotrytofanu (3 mmol, 914 mg) i N-metyloetanodiaminy (3,6 mmol, 0,27 g, 0,32 ml) w suchym dMf (15 ml) dodano 1 -hydroksybenzotriazol · H2O (3 mmol, 459 mg) i EDCI (4,5 mmol, 863 mg). Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez noc w atmosferze argonu i nadmiar rozpuszczalnika (DMF) usunięto pod silnie zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 35°C. Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu (40 ml) i addukt ekstrahowano 1N HCl (3x25 ml). Połączone wodne ekstrakty alkalizowano stałym K2CO3 i ekstrahowano octanem etylu (3x25 ml). Połączone organiczne ekstrakty przemyto solanką (30 ml) i osuszono (MgSO4). Odparowanie do suchej masy dało 920 mg (85%) czystego według HPLC produktu, N-(butoksykarbonylotrytofano-N-((metylo)aminoetylo)amidu jako białej piany.

Przykład 30. Związek o wzorze (EE)

Do energicznie mieszanego roztworu K-t-butoksykarbonylotrytofano-NTfmetylokiminoetylo^amidu (2 g, 5,55 mmol) i trans-2,4-dichlorobutl2lenu (8,32 mmol, 1,04 g, 0,88 ml) w chlorku metylenu (75 ml) i 40% KOH 150 ml) dodano 0,3 równoważniki chlorku benzylotrietyloamoniowego (1,66 mmol, 378 mg). Po wymieszaniu w temperaturze pokojowej przez noc, żółtawą warstwę organiczną oddzielono i warstwę wodnąekstrahowano następnie 30 ml CH₂Cl2. Połączone ekstrakty chlorku metylenu przemyto solanką i osuszono (MgSO4). Pozostałość rozpuszczono w 10 ml MeOH i dodano 50 ml eteru w temperaturze 0°C z mieszaniem. Powstały żółty osad odsączono. Przesącz odparowano do suchej masy z wytworzeniem 1,12 g czystego według HPLC produktu, 11lN'-(t-butoksykarbonylo)amino-20lOkso-1,6,9-triaza-6-mctylotricyklo[12.6.2.0^|4·⁹]eikoza-3(4)· 13(20), 14(19), 1527-pceitaenujakojasnożółtego proszku, widmo masowe: 413 (M+H)+.

Przykład 31. Związek o wzorze (FF)

12lN'l(t-butoksykarbonylo)amino-10-okso-1·6,9-triaza-6-metylotricyklo[2 2.6.1.(0119]^. koza-3(4), 13(20), ^^^19), 15,17-pentaen (414 mg, 1 mmol) mieszano w 40% TFA wC^C^ (10 ml) w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę. Nadmiar TFA i rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w chlorku metylenu (30 ml) i przemyto 5% roztworem K2CO3 (2x15 ml) i solanką (15 ml). Warstwę organiczną osuszono (MgSO₄) i odparowano z wytworzeniem 240 mg (76%) jasnożółtej piany, 11-amino-10-okso-1,6,9-^za-6lmetylotricyklo[12.6.2.0¹2'·⁹]elkoza-3(4), 13(20), ^^^19), 25,27-pentaenu· widmo masowe: 313 (M+H)+.

Przykład 32. Związki o wzorze (Ik)

21lamino-1O-oksι^^2·6·9-triaza-6-metylotricykl^[12.6.1.02^,’·2]eikozal3(4)· 13(20), 14(19), 15,27lpentaen (161 mg, 0,7 mmol) i kwas ^Rj-A-metylo^-t-butoksykarbonylometylopentanowy (220 mg, 0,7 mmol) mieszano w suchym DMF (15 ml) w obecności HOBt (0,7 mmol). EDCI (1,4 mmol, 268 mg) i N-metylomorfolina (1,4 mmol, 0,15 ml) w atmosferze argonu w temperaturze pokojowej przez noc. Nadmiar DMF usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w chlorku metylenu (30 ml) i przemyto wodą (30 ml). Fazę wodnąekstrahowano CH2O2 (30 ml). Połączony ekstrakt CH2CL osuszono (MgSO4) i odparowano z wytworzeniem jasnobrunatnego oleju. Olej oczyszczono metodą HPLC z odwróconymi fazami (kolumna gradient CH3CN-50 mM NH4OH2). Żądaną frakcję liofilizowano z wytworzeniem 148 mg estru t-butylowego kwasu (40%) (3R, 11 S)-5-metylo-3-( 10-okso-1,6,9-rriazal6-metylotrlcyklo[21.6.2.0¹2’·2]eikoza-3(4)· 13(20), 14(19), 25,27-pentaen-12-ylokarbamoilo)heksanowego jako jasnożółtego proszku, widmo masowe: 525,2 (M+H)+.

Przykład 33. Związek o wzorze (II)

Ester t-butylowy kwasu (3R, 12S)-5lmctylo-3-(10-okso-1,6·9-triaza-6-metylotricyklo[11.6.1.0^|2'·9]elkozal3(4)· 13(20), 14(19), 25,27-pentaen-22-ylokarbamoilo)hcksanowcgo (0,228 mmol, 120 mg) mieszano w 20% TFA w CH₂Cl2(5 ml) w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę. Nadmiar rozpuszczalnika usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem (wyparka obrotowa w temperaturze 30°C) z wytworzeniem surowego kwasu (3R, 12S)-5-metylo-3-(10-okso-1,6,9-triazal6-mctylotricyklo[22.6.1.0^|4^|9]elkozal3(4), 13(20), 14(19), 25,17-pentaen-11l -ylokarbamoilo)heksanowego jako jasnobrunatny oleju. Oczyszczanie metodą HPLC z

177 661 odwróconymi fazami, z elucjąCH-CN/bufor NlI₄OAc w warunkach gradientu dało 99 mg (75%) kwasu jako jasnożółtego proszku, widmo masowe: 469,3 (M+H)+.

Przykład 34. Związek o wzorze (Im)

Kwas (3R, 3 3 S)-5-nlctylo-3-(ł(3okso-1 ,Gl,9-trlaza-6-metyłotrlcykitt[łł .6.3.0141⁹]eikoza-3(4), 33(20), 34(19), ^^,37^]3e;^t^:^^i^^3 3-ylokarbamoilo)heksanowy i O-hcnzylohydroksyloaminę (5 równoważników, 2,5 mmol, 308 mg) mieszano w suchym DMF (30 ml) w obecności HOBt (2 równoważnik, 3 mmol, 3 35 mg), EDCI (5 równoważników; 2,5 mmol, 479 mg) i N-metylomorfoliny (30 równoważników’, 5 mmol, 0,55 ml) w temperaturze pokojowej w atmosferze argonu przez 35 godzin. Rozpuszczalnik usunięto pod silnie zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze pokojowej. Pozostałość rozpuszczono w destylowanej wodzie (35 ml) i ekstrahowano 30% octanem etylu w eterze naftowym w celu usunięcia mniej polarnych zanieczyszczeń. Spodziewany produkt ekstrahowano następnie z warstwy wodnej CIFCh (2x35 ml). Organiczny ekstrakt przemyto solanką (25 ml), osuszono (MgSO4) i odparowano z wytworzeniem żółtego oleju (330 mg). Surowy produkt oczyszczono metodą HPLC z odwróconymi fazami (C^CN/bufor NH4OAc, gradient) i liofilizowano z wytworzeniem 375 mg (61%) (3R, 3 3S)-N-benzyloksy-5-metylo-3-(30-okso-ł,6,9-triaza-6-mctylo-tricyklo[3 3.6.3.034l¹⁹]eikoza-3(4), 33(20), 14(39), ł5,ł7-pentaen-łł-yiokarhamoiio)heksanamldu jako białawego proszku, widmo masowe: 572 (M-H)'.

Przykład 35. Związek o wzorze (In)

Mieszaninę (3R, 31 S)-N-hcnzyloksy-5'metylo-3-( 10-okso- 3,6,9'triaza'6-metylo-tricy^[13.6.3.0¹⁴-3]eikoza-3(4), 33(20), 14(39), 15,17-pentaen-31-ylokarhamoiio)heksanamidu (40 mg, 0,07 mmol) i 3 0% Pd-C (30 mg) mieszano w roztworze 3% HCOOH w etanolu (5 ml) w temperaturze pokojowej przez 3 godzinę. Mieszaninę przesączono przez stożek celitu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Do stałej pozostałości w 1 ml 50% AcOH/MeOH dodano z mieszaniem 5 ml eteru w jednej porcji. Białawy proszek odsączono następnie z wytworzeniem 26 mg (68%) (3R, 3 3S)-N-hydroksy-5-mctylo-3-(30-okso-3,6,9'triaza-6-mctylotricyklo[3 3.6.1.0¹⁴³⁹] eikoza-3(4), 33(20), 34(39), 15.17-ροηΐ3αη-1 ł-ylokarbamoiio)hcksaIlamldιl, widmo masowe:

488,5 (MH+).

Przykład 36. Związki o wzorze (JJ)

A. Do roztworu soli sodowej kwasu (±)-2-hydroksybutanowego, (2,54 g, 20,3 mmol) w suchym DMF (30 ml) dodano bromek benzylu (2,9 ml, 3,2 równoważnik) i bezwodny KI (330 mg, 0,1 równoważnik). Zawiesinę ogrzewano w temperaturze 300°C przez 24 godziny i DMF oddestylowano pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w eterze, przemyto wodą i nasyconym Na^Ą, osuszono (MgSO4) i zatężono. Destylacja pozostałego oleju dała 3,7 g (95%) (±)-2'hydroksyhutanianu benzyl jako bezbarwnego oleju, temperatura wrzenia 95°C (0,45 tor).

B. Alternatywnie, do zimnej (0°C) zawiesiny NaH (3,8 g zawiesiny 60% wagowych w oleju mineralnym, 95,0 mmol) w THF (50 ml) dodano a roztwór kwasu glikolowego (7,2 g, 95 mmol) w THF (50 ml) kroplami przez kaniulę. Powstały roztwór ogrzano do 25°C i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Powstałą sól umieszczono w zawiesinie w DMF (300 ml) i potraktowano KI (3,57 g, 0,3 równoważnika) i bromkiem benzylu (32,3 ml, 1,3 równoważnika). Mieszaninę ogrzewano w temperaturze 300°C przez 23 godziny w atmosferze argonu i DMF odparowano. Pozostałość rozpuszczono w eterze i przemyto wodą, nasyconym Na2S2O3 i solanką, i osuszono nad MgSO4. Destylacja dała glikolan benzylu, 38,5 g, 54%) jako bezbarwny olej, temperatura wrzenia 85-87°C (0,5 tor).

Przykład 37. Związki o wzorze (LL)

A. Do zimnego (0°C) roztworu (±)-2-hydroksy-butanianu benzylu (3,75 g, 9,03 mmol) w OkCk (50 ml) dodano 2,6-lutydynę (3,2 ml, 3,3 równoważnika), a następnie kroplami bezwodnik trifluorooctowy (3,7 ml, 3,3 równoważnika). Po 30 minutach dodano kroplami roztwór t-butylowego estru L-leucyny (3,7 g, 3 równoważnik) i diizopropyloetyloaminy 3 3,7 ml, 3,3 równoważnika) w CH₂C1₂ (30 ml) w temperaturze 0°C. Roztw'ór ogrzano do temperatury 25°C w ciągu 36 godzin, rozcieńczono CHjC^ i przemyto nasyconym NaHCO3 (50 ml). Po osu177 661 szeniu (Na2SO4) i zatężeniu pod zmniejszonym ciśnieniem, pozostały olej poddano chromatografii rzutowej (krzemionka, 5% octan etylu/heksany) w celu rozdzielenia diastrτecie-lrnlerćwl Mniej polarny diasterecizcmer, ester t-butylowy (1R)-N-(2-benzyloksykarbcnylo)propylc-Lleucyny (R_f 0,22, 5% octan etylu/heksany), i bardziej polarny diastereoizomer, ester t-butylowy (1S)N-(2-benzyloksykarbcnylo)propylo-t-leucyny (Rf 0,13), oczyszczono następnie indywidualnie metodąHPLC (5% octan etylu/heksany) z wytworzeniem 1,1 g bardziej polarnego diastereolzcmeru i 0,78 g mniej polarnego dlastereoizcmeru, widmo masowe (FAB): 364 (MH+).

B. W podobny sposób, z glikolanu benzylu (379 mg, 2,7 mmol), estru t-butylowego L-leucyny (435 mg, 2,7 mmol), 2,6-lutydyny (0,35 ml, 2,8 mmol), drrzopropylcetylcaminy (0,53 ml, 0,28 mmol), i bezwodnika trifluorooctowego (0,51 ml, 2,8 mmol) otrzymano 383 mg (50%) estru t-butylowego Nabeneylcksykarbooylcmetylc-L-lrucyny jako bezbarwnego oleju, widmo masowe (FAB): 336 (MH+).

Przykład 38. Związki o wzorze (Io)

A. Do roztworu estru t-butylowego (1S)-N-(2-benzyloksykarbonylc)propylo-L-leucyny (143 mg, 0,393 mmol) w CH2O2 (3 ml) w temperaturze 0°C dodano TFA (0,5 ml). Roztwór mieszano w temperaturze 25°C przez 4 godziny, a następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem soli (1S)-N-(2-benzylcksykarbonylc)propylc-L-leucyny (związek o wzorze (MM)), którą następnie rozpuszczono w DMF (3 ml) z (10S)-10-amino-(9-ckso-1,8-diazatricyklc[10.6.1.0l3’¹8]ncnadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraenem (124 mg, 1,1 równoważnika) i HOBT (80 mg, 1,5 równoważnika). Po ochłodzeniu do 0°C dodano N-metylcmcrfollnę (60 ml,

1,5 równowaanikaa i EDCI (113 mm, 1,5 równowaanieai. Po ) Sigc^^zir^^a^łi w temmeraturze 25°C, mieszaninę reakcyjną rozcreńcecnc 10 ml octanu etylu, przemyto nasyconym NaHCO3 (3x 10 ml) i wodą (2x10 ml), osuszono (Na2SO₄), i zttężcoo. Pczcsttłcść ecddtoo chromatografii rzutowej (aazrmicoka, 1% MeOH/C^C^) i zebrano frakcje z Rf 0,5 (5% MeOH/C^Cy. Metoda HPLC z odwróconymi fazami dała (2R, 1'S, 10S)-2-[N(1 -benzylo oksy karb onyto)-propy ltmloo)-4-metylo-'N-19-okso-1,8-dltza-tIΊcyklo[1().6.1.0)3l38]noIit(-eka-12(19), 13(18),

14.16- tetraen-10-ylo)pentanamid (46 mg), widmo masowe (FAB): 575 (MH+).

B. W podobny sposób, ale stosując ester t-butylowy (1R)-N-(2-brozyloasykaóbcnylo)ercpylc-L-leucyny (270 mg) zamiast estru t-butylowego (1S)-N-(2-brnzylcksykaóbcoylo^ropylo-L-leucyny, otrzymano (2R, PR, 10S)-2-[N-(1abeneylc ksykarbonylo) proeylamino)-4-metylo-N-(9-okso-1,8-diazatricykto[ 10.6.1.0^B3 8]oontdraa- KOD), 133(38,

14.16- trtraen-10-yto)pentaotmid, (175 mg), widmo masowe (FAB): 575 (MH+).

Przykład 39. Związki o wecóee (Ip)

A. Do roztworu (2R, 1'S, 10S)-2-[N(1-brneylcksykαrbonylc)-eroeylammo)-4-metylc-N-19-okso-1,8-diazt-tricyklc[ 10.6.1.03 8]ncoαdraa-12(19), 13(18), 14,16-totraen-1 0-ylo)pentaoαmrdu (46 mg) w THF/MeOH (1:1,2 ml) w atmosferze argonu dodano 1 M wcdorotlrnea baru (0,3 ml). Po 24 godzinach w temperaturze 25°C, nad roztworem eózepuszczooc CO2 i powstały osad węglanu baru odsączono. Rozpuszczalniki usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i wodną pczcstałość ustawiono na pH 5,5 1M HCl. Po usunięciu wody HPLC z odwróconymi fazami dała (2R, 1'S, 10S)a5a(N'-( 1 -kαrbcasy)proeylotmioc)-4-metylo-N-(9-cksc-1,8-diazatricyklo [l0.6.1.0¹l^!|8]nonadeat-15(19), 13(18), 14,16-trtraro-10-ylc)pentαoαmid jako białe ciało stałe, widmo masowe (FAB): 483 (M-H)- (związek 5).

W podobny sposób wytwcreooc:

(2Rs, 10S)-2-[karbcksymetylcamino]-2-cykloheksylo-N-(9-okso-1,8-diteαtrlcyklo [10.6.1.0¹3’¹89nooadeka-15(19), 13(18), 14,16-trtraro-10-ylo)acrtaoamid, 497 (M+H)+ (2RS, 10S)-5-[karbcksymetyloamino]-3-metylo-N-(9-okso-1,8-diazatrlcyalo [10.6.1.0¹·3^|8]oooαdeaa-12(19), 13(18), 14,16-trtraeo- 10-ylo)pentanamid, 471 (M+H)+.

(2RS, 10S)-2-[fosfonylometyloamino]-4-mctylo-N-(9-okso-1 A-diazatricyklo [10.6.1.0¹3,ι89nooadeka-12(19), 13(18), 14,16-trtraro-10-ylo)erntaoamld, widmo masowe MS 507 (M+H)+.

B. W podobny sposób, z (2R, 1'R, 10S)-2-[N'-(1-benzyloksyaaóbcnylo)póopylamlno)-4-metylo-N-(9-okso-1,8adiazatólcyklo[ 10.6.1.03 89nooadraaa12( 19, , 13(18, , 14,169-42

177 661 traen-10-ylo)pentanamidu otrzymano (2R, 1'S, 10S)-2-[N'(1-karboksy) propylamino]-4metylo-N-(9-okso-1,8-diazatricyklo[ 10.6.1.01³Ί8]nonadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraen-10-ylo)pentanamid (16 mg) otrzymano, widmo masowe (FAB): 483 (M-H)-.

C. Postępując jak przy wytwarzaniu związku o wzorze (Io) powyżej, z estru t-butylowego N-[(benzyloksykarbonylo)metylo)-L-leucyny (156 mg, 0,465 mmol), HOBT (94 mg, 1,5 równoważnika), EDCI (134 mg, 1,5 równoważnika), N-metylomorfoliny (77 μΐ) i (10S)-10-amino19-okso-1,8-diazatricyklo[10.6.1.01³’,8]nonadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraenu (133 mg, 1 równoważnik) otrzymano surowy ester benzylowy po chromatografii rzutowej (3% MeOH/C^Cl,). Surowy ester benzylowy rozpuszczono w THF/MeOH (1:1,6 ml) i hydrolizowano z 1 M wodorotlenkiem baru (0,9 ml) przez noc. Nad roztworem przepuszczono CO, i powstały osad odsączono. Przesącz zatężono i wodną pozostałość ustawiono na pH 5,5 1 M HCl. Metoda HPLC z odwróconymi fazami dała (2R, 10S)-N'-(karboksymetylo)amino-4-metylo-N-(9-okso- 1,8-diazatricyklo[ 10.6.1.01318]nonadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraen-10-yl o) pentanamid (17 mg) jako białe ciało stałe, widmo masowe (FAB): 457 (MH+).

Przykład 40. Związki o wzorze (6)

Kwas 4-metylo-2-metylenopentanowy

A. Do czystego malonian etyloizobutylu (25 g, 0,13 mol) w temperaturze 0°C dodano powoli ochłodzoną lodem dietyloaminę (15,1 ml, 0,15 mol). Po wymieszaniu przez 15 minut dodano kroplami formalinę (11,1 ml 37% wodnego roztworu formaldehydu). Mieszaninę mieszano w temperaturze 25 przez 3 dni. Mieszaninę reakcyjną potraktowano następnie roztworem 20 g K2CO3 w 40 ml wody i ekstrahowano eterem (2x100 ml). Ekstrakty eterowe połączono, przemyto solanką, osuszono nad MgSO₄ i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 20°C.

Surowy produkt, 4-metylo-2-metylenopentanian etylu zawierający pewną ilość eteru, rozpuszczono w absolutnym etanolu (250 ml) i potraktowano acetonitrylem (250 ml) i 1M LiOH (9,7 g w 250 ml wody, 0,23 mol). Po wymieszaniu przez noc, organiczne rozpuszczalniki odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem i wodną pozostałość ekstrahowano octanem etylu (2x150 ml). Połączone ekstrakty przemyto solanką, osuszono nad MgSO4 i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z wytworzeniem 10,5 g kwasu 4-metylo-2-metylenopentanowego jako bezbarwnego oleju.

B. W podobny sposób wytwarza się następujące związki o wzorze (Gd):

Kwas 4-fenylo-2-metylenobutanowy;

Kwas 3-cykloheksylo-2-metylenopropanowy;

Kwas 5-fenylo-2-metylenopentanowy;

Kwas 2-metylenopentanowy; oraz

Kwas 3,3-dimetylo-2-metylenobutanowy.

Przykład 41. Związek o wzorze (Id) (odwrotny hydroksaminian)

A. Roztwór kwasu 4-metylo-2-metylenopentanowego (3,5 g) i O-benzylohydroksyloaminy ogrzewano w temperaturze 120°C przez 8 godzin. Mieszaninę reakcyjną podzielono następnie pomiędzy 50 ml 1,0 N NaOH i 50 ml eteru dietylowego.

Wodną część oddzielono, zakwaszono do pH 3 10°% HCl i przemyto 50 ml eteru. Chromatografia jonowymienna (Dowex - 50W) z elucćą20% pirydyny w wodzie dało kwas 2-(benzyloksyaminometylo)-4-metylopentanowy.

300 MHz ^lHNMRwCDCl3:ó0,9-1,0(dd,6H,CH3); 1,25-1,35(m, 1H,CH); 1,6-1,75(m, 2H, CH,); 2,8-2,9 (m, 1H, C_a-H); 3,0-3,2 (AB,, 2H, CH,N); 4,7-4,75 (AB,, 2H, CH,0); 7,3-7,4 (m, 5H, Ph).

B. Formylowanie kwasu 2-(benzyloksyaminometylo)-4-metylopentanowego prowadzono w dichlorometanie kwasem mrówkowym i bezwodnikiem octowym z wytworzeniem kwasu N-formylo-2-(benzyloksyaminometylo)-4-metylopentanowego.

Sprzęganie ze związkiem o wzorze (J): Do kwasu N-formylo-2-(benzyloksyaminometylo)-4-metylopentanowego (175 mg) i (J) (230 mg) w 5% pirydyny w dichlorometanie (30 ml) dodano 4-dimetyloaminopirydynę (DMPA) (200 mg) i chlorowodorek 1-(3-dimetyloaminopropylo)-3-etylo-karbodiimidu (EDCI) w temperaturze pokojowej. Mieszaninę reakcyjną mie177 661

441 szano przez 8 godzin, następnie zatężono, podzielono pomiędzy 30 ml octanu etylu i 30 ml 20% HCl. Organiczną część przemyto wodą (20 ml), 5% NaHCO3 (20 ml) i solanką, osuszono nad MgSO4 i sdtężdno. Oczyszczanie na żelu kdsemidnkdwym, z elucją50% octanu etylu w heksanie dało produkt jako mieszaninę 2 izomerów. Hy0rdgendliza w metanolu nad 10% Pd/C dała (2RS, 10S)-2-[N-fdrmylo-N-hy0rdksyaminometylo]-4-metylo-(9-okso-1,8-diazdtricykld [-0.6.-.0¹³l¹8]nonadekd--2(19), 13(18), 14,6-tetraen-10-ylo]pentamid, jako mieszaninę 2 izomerów, widmo masowe 455 (M-H)+, (związek 6).

W podobny sposób wytworzono:

(2RS, 10S)-2-[izsr-'PΌpoksykarbonylometylld]4-metylo--(-odso-1 18-dia;zaaricyklo [-0.6.-.0¹³l¹8]nona0ekd-12(19), 13(18), 14,6-tetraen-10-ylo)pentamid, widmo masowe 455 (M+H)+.

(2RS, 10S)-2l[mor0dlindkddbetoksymetylo]-4-metylo-(9-ok5O-1,8-0iazdtricyklo [10.6. ΕΟ¹³,⁸] nonadekal-2(-9), 13(18), -4,6-tetraen-10-ylo)pentdmid, widmo masowe 555 (M+H)⁺.

Przykład 42

Przykład ilustruje wytwarzanie reprezentatywnych farmaceutycznych kompozycji do Ooustnego podawania zawierających związek o wzorze (I), lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól, np., (3R, 10S)-N-hydrdksy-5-metylo-3-(9-okso--,8-diazatricykld[-0.6.1.0¹3¹8]nora0eka-12(-9), 13(18), 14,-6-tetdaenll0-ylokarbamoilo)heksanami0:

A. Składniki	% wagowych
Związek o wzorze (I)	20,0%
Laktoza	79,5%
Stearynian magnezu	0,5%

Powyższe składniki miesza się i umieszcza w twardych żelatynowych kapsułkach zawierających po 100 mg, przy csymje0ra kapsułka zawiera w przybliżeniu całkowitą dziennądawkę.

B. Składniki	% wagowych
Związek o wzorze (I)	20,0%
Stearynian magnezu	0,9%
Skrobia	8,6%
Laktoza	79,6%
PVP (poliwlryldpirolidor)	0,9%

Powyższe składniki z wyjątkiem stearynianu magnezu łączy się i granuluje stosując wodę jako ciecz granulującą. Kompozycję suszy się następnie, miesza ze stearynianem magnezu i formuje w tabletki w odpowiedniej tabletkarce.

C. Składniki
Związek o wzorze (I)	0,1 g
Glikol propylenowy	20,0 g
PolAglikol etylenowy) 400	20,0 g
Polisorban 80	1,0 g
Woda	q.s. 100 ml

177 661

Związek o wzorze (I) rozpuszcza się w glikolu propylenowym, pol^glikolu et-lenow-m) 400 i pflisorbaoie 80. Następnie dodaje się mieszając dostateczną ilość wody do wytworzenia 100 ml roztworu, który przesącza się i butelkuje.

D. Składniki	% wagowych
Związek o wzorze (I)	20,0%
Olej arachidowy	78,0%
Span 60	2,0%

Powyższe składniki stapia się, miesza i umieszcza w miękkich elastycznych kapsułkach.

Przykład 43

Przykład ilustruje wytwarzanie reprezentatywnej farmaceutycznej kompozycji do podawania pozajelitowego zawierającej związek o wzorze (I) lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól, np. (3R, 11S)-Nlhydrfksn-5-meeslo-3-(10-okso-1,9-diazatricnklo[11.6.1.0l4Ί9]hikfza13(20), 14(19), 15,17-tetraen-11lnlokarbamollo)heksaoamid:

Składniki
Związek o wzorze (I)	0,02 g
Glikol propylenowy	20,0 g
Poltyglikol etylenowy) 400	20,0 g
Pflisfrbao 80	1,0 g
0,9% roztwór solanki	q.s. 100 ml

Związek o wzorze (I) rozpuszcza się w glikolu propylenowym, eoli(gllkflu etylenowym) 400 i poliso^nie 80. Następnie dodaje się mieszając dostateczną ilość roztworu solanki wytwarzając 100 ml roztworu dożylnego, który przesącza się przez filtr przeponowy 0,2 pm i konfekcjonuje w sternln-ch warunkach.

Przykład 44

Przykład ilustruje wytwarzanie reprezentatywnej farmaceutycznej kompozycji w postaci czopka zawierającego związek o wzorze (I) lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól, np., (10S)l2lmhrkaptometyło-4-metylo-N-(9-fkso-1,8ldiazatricyklo-[10.6.1 ka-12(19), 13(18), 14,16-teeraeo-l0-nlfkarbamoilf)eeotanamid:

Składniki	% wagowych
Związek o wzorze (I)	1,0%
Poli(glikol etylenowy) 1000	74,5%
Poli(glikol etylenowy) 4000	24,5%

Składniki stapia się razem i miesza na łaźni parowej, następnie wylewa do form zawierających 2,5 g łącznej mass'.

Przykład 45

Przykład ilustruje wytwarzanie reprezentatywnej farmaceutycznej kompozycji do wdychania zawierającej związek o wzorze (I) lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól, np., kwas (1 OS)l4lmhtnlf-2-(9-oks0-1,8ldiazatricnklo[ 10.6.1.013>i ^^nadeka-i2(19), 13(18), 14,1 6-tetraeo-10-ylokarbamfilo)photylo-(cyioolio-2-yloeiomhtnlf)fosfioown.·

177 661

Składniki	% wagowych
Mikronizowany związek o wzorze (I)	1,0%
Mikronizowana laktoza	99,0%

Składniki miele się, miesza i umieszcza w insuflatorze z pompką dozującą.

Przykład 46

Przykład ilustruje wytwarzanie reprezentatywnej farmaceutycznej kompozycji do rozpylania zawierającej związek o wzorze (I) lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól, np., (3r, 10S)-N-hydroksy-5-metylo-3-(9-okso-1,8-diazatricyklo[30.6.3 .01’^J 8 jnonadeka-3 2( 19) , 33(38), 34,3 6-tetraen^ 3 0-ylokarhamoilo)hcksanamid:

Składniki	% wagowych
Związek o wzorze (I)	0,005%
Woda	89,995%
Etanol	30,000%

Związek o wzorze (I) rozpuszcza się w etanolu i miesza z wodą. Kompozycję następnie umieszcza się w rozpylaczu z pompką dozującą.

Przykład 47

Przykład ilustruje wytwarzanie reprezentatywnej farmaceutycznej kompozycji w postaci aerozolu zawierającego związek o wzorze (I) lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól, np., (3R, 31S)-N-hydroksy-5-metyiO'3-(30-okso-3,9-diazatricyklo[3ł.6.3.0l4-l9]eikoza-33(20), 34(39), 35,37-tetraen- 3 3 -ylokarhamoilo)heksanamid:

Składniki	% wagowych
Związek owzorze (I)	0,30%
Propelent 3 3/32	98,90%
Kwas oleinowy	1,00%

Związek o wzorze (I) dysperguje się w kwasie oleinowym i propelencie. Powstałą mieszaninę wlewa się następnie do pojemnika aerozolowego z zaworem odmierzającym.

Przykład 48. Test in vitro

Fibroblastową kolagenazę typu I odzyskano z wolnej od osocza hodowli komórek GMOO1 A, stymulowanej PMA, na kolumnach Sepharose chelatujących heparynę i cynk, a następnie metodą FPLC (kolumna MONO S). Enzym aktywowano przez inkubację z trypsiną.

Kolagenazę typu IV odzyskano z wolnej od osocza hodowli fibroblastowych komórek GM003A na kolumnach Sepharose chelatujących cynk i żelatynowych, a następnie metodą FPLC (kolumna MONO S). Enzym okazał się homogeniczny w teście SDS-PAGE. Enzym aktywowano przez inkubację z 3 mmol APMA przez godzinę w temperaturze 35-37°C.

Związki o wzorze (I) rozpuszczono w DMSO i umieszczono w kuwecie zawierającej 0,2 pg kolagenazy typu I lub 0,03 pg kolagenazy typu IV w 3 ml buforu TC (20 mM Tris, 5 mM CaCl2, pH 7,5) (końcowe stężenie 2% DMSO). Stężenia związków o wzorze (I) dobrano tak, że istniał co najmniej jeden punkt danych na każde 20% zmiany aktywności. Enzym i związki wstępnie inkubowano 3 minuty w temperaturze 37°C. Aby zainicjować reakcję, dodano w ilości 20 pm N-P-dimetyloamino^-metylo^umarynyl („DACM”) i (Sigma) i tiopeptyd (Ac-ProLeu-Gli-S^Leu^Leu-GliOEt, Bachem Bioscience Inc.). Zarejestrowano fluorescencję z długościami fali pobudzenia i emisji 395 i 485 nm, odpowiednio. Każdy punkt danych jest śred46

177 661 niąz podwójnego eksperymentu. Zanalizowano co najmniej sześć punktów danych, wyrażonych jako zmianę fluorescencji na minutę w zależności od stężenia związku stosując dopasowanie IC50 w programie Enzfitter.

Związki o wzorze (I) wykazały zdolność do inhibicji koldgerdz w tym teście.

	K lub IC₅0 (nM)
HFC	HNC	HNG	Matr	SLN
Związek 1	(Przykład 6)	25	14	115	850	4500
Związek 2	(Przykład 8)	0,1	0,4	0,2	3	9
Związek 3	(Przykład 10)	2,3	—	—	114	>800
Związek 4	(Przykład 25)	5	4	14	78	>800
Związek 5	(Przykład 39)	20	—	—	3225	25000
Związek 6	(Przykład 41)	0,5	—	1,0	9	7,5

Przykład 49. Test in vitro

Test ten sprawdza, czy związki o wzorze (I) inhibitują uwalnianie znaczonych ³⁵S glikosamirdgllkanów (GAG) z eksplantów chrząstki.

Małe eksplanty chrząstki (3 mm średnicy) wytworzono ze świeżych bydlęcych stawów kołanowych i znakowano ³5SO4. Znakowane 3’S glikosamlndglikdry (GAG) są uwalniane Oo śro dowiska hodowli w odpowiedzi na dodanie Λ^-1-ρ10ρ, indukującego ekspresję chonOrocytowych metaloproteaz substancji międzykomórkowej (MMP), w tym stromelizyny i kolagenazy. Procent inhibicji znakowanych GAG korygowano o spontaniczne uwalnianie w nieobecności daILl--dlfd. Wyniki dla każdej grupy reprezentują średnią ± odchylenie standardowe dla pięciu eksplantów.

Związki o wzorze (I) w tym teście wykazały zdolność Oo inhibicji uwalniania znakowanych 35S GAG z eksplantów chrząstki.

Związek 2 (Przykład 8) IC.5 = 40 pM

Związek 4 (Przykład 25) IC₅0 = 50 pM

Przykład 50. Test in vitro

Model in vitro długiej kości płodowej szczura zastosowano Oo badania wpływu na hamowanie resor-poji kości o wzorze (I). Użyto bydlęcego PTH Oo indukcji resorpcji kości in vitro. Efekt resddpcji kości wyrażono ilością 4⁵Ca uwalnianego ze znakowanej 4-^sCa długiej kości płodowej szczura Oo środowiska hodowli. Efekt inhibicji związków o wzorze (I) wobec inOukowanej bydlęcym PTH resorpcji kości wyrażono jako średni procent ± odchylenie standardowe.

Znakowane ⁴5Ca długie kości płodowe szczura (z przedramion) pocięto i poddano hodowli na płytkach Linbro w temperaturze 37°C przez noc w środowisku BJGb uzupełnionym 1 mg/ml BSA. W każdej grupie było pięć par kości. Związki o wzorze (I) rozpuszczono najpierw w etano lu, następnie rozcieńczono do różnych stężeń dodano jednocześnie z bydlęcym PTH (1-34) w stężęniu 1x108M pierwszego dnia. Stężenia etanolu w roztworach związku były mniejsze niż 0,05%, co nie miało wpływu na test. Test zakończył się szóstego Onia z jedną wymianą środowiska w dniu 3.

Na zakończenie każdej wymiany środowiska zliczano 45Ca zawarty w środowisku hddowl li. Pozostałe kości trawiono 0,1N HCl i zliczano także 4⁵Ca zawarty w roztworze trawiącym. Wyniki wyrażono jako % całości uwolnionego 45Ca z każdej pary kości. Bydlęce PTH w stężeniu 1x108M indukuje resorpcję kości Oo najwyższego poziomu uznanego za 100%, i to stężenie uznano za wzorzec. Poziom linii podstawowej resddpcji kości w obecności samego środowiska uznano za 0%. Wszystkie grupy traktowane związkiem porównywano z grupami z bydlęcym PTH

177 661 (1-34) w stężęniu 1x10- M. Stężenie dla inhibicji przez związek resorpcji kości w 50% zdefiniowano jako IC50

Związki o wzorze (Ia) wykazały zdolność do inhibicji indukowanej PTH resorpcji kości w tym teście.

Związek 3 (Przykład 10) IC₅0 - 0,1 μ-M Związek 4 (Przykład 25) IC50 - 5 μ!!

TOKSYKOLOGIA

W wyżej opisanych testach nie stwierdzono poważnych efektów toksykologicznych.

177 661

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 6,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Inhibitor metaloproteaz substancji międzykomórkowej o wzorze (I): R3

N'(CH,)_m

O

A (I) w którym linie przerywane oznaczają ewentualne podwójne wiązania; i gdy n oznacza 12 lub 3, m oznacza 3 lub 4, A oznacza -CH2-,

R¹ oznacza (a) -CH2-R⁴, gdzie R⁴ oznacza grupę merkapto, acetylotio, karboksylową, hydroksyaminokarbonylową, N-hydroksyformyloaminową, C_rC₄-alkoksykarbonylową fenylo-C_rC4-alkoksykarbonylową, benzyloksyaminokarbonylową, morfolino-^i-C₄- alkoksykarbo.nylową. lub grupę

II

OH gdzie R⁶ oznacza chinol-2-il, (b) -CH(R⁷)-R⁸, gdzie R⁷ oznacza grupę C_rC4-alkilową, hydroksylową, aminową, Ci-C₄-alkoksykarbonylową, C_rC,₄-alkiloaminową, aminokarbonylową, ub karboksylowa;

R⁸ oznacza grupę karboksylową, benzyloksyaminokarbonylową, hydroksyaminokarbonylową lub C_rC4-alkoksykarbonylową;

(c) -NH-CH(R⁹)-Ri°, gdzie R⁹ oznacza atom wodoru lub grupę C1-C4 alkilową, a R¹⁰ oznacza grupę karboksylową, C_rC4-alkoksykarbonylową, tenylo-CC-CF-alkoksykarbonylową lub fosfonylową;

R2 oznacza grupę Ci-C'4-alkilową C3 -C6-cykloalkilową, C^-C^-cykloalkilo-Ci-Ck-alkilową lub fenylo-Ci-C4-alkilową; a R3 oznacza atom wodoru;

lub gdy n oznacza 2 lub 3, m oznacza 3 lub 4,

A oznacza -N(R^U)-, gdzie Rⁿ oznacza grupę C_rC4-alkilową; oraz Ri, R2 i R3 mają wyżej podane znaczenie;

jako pojedynczy stereoizomer lub jako ich mieszanina; lub farmaceutycznie dopuszczalna sól.

177 661
2. Związek według zastrz. 1, w którym n oznacza 1,2 lub 3, m oznacza 3, A oznacza -CH2-; R² oznacza grupę C_rC,_t-alkilowąlub fenylo-C,-C₄-alkilową.
3. Związek według zastrz. 1, w którym R¹ oznacza -CH2-R⁴, gdzie R⁴ oznacza grupę karboksylową, hydroksyaminokarbonylową, grupę N-hydroksyformyloaminową, C_rC4-alkoksykarbonylową, lub benzyloksyaminokarbonylową, R2 oznacza grupę 2-metylopropylową.
4. Związek według zastrz. 1, w którym n oznacza 2 i R1 oznacza -CH2-C(O)OH lub -CH2-C(O) NHOH.
5. Pojedynczy stereoizomer związku według zastrz. 4, którym jest kwas (3R, 10S) -5-metylo-3-(9-okso-1,8-diazatricyklo[ 10.6.1.0¹3¹⁸]nonadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraen-10-ylokarbamoilo)heksanowy lub (3R, H0^)-!^^-lh^i^iOl^^^s^-.5-tm^tt^<lco^.3^(⁽^^(o^.s(o-1,8-diazatncyklo [10.6.1,0¹3⁸]nonadeka-12(19), 13(18)-14,16-tetraen-10-ylokarbamoilo)heksanamid.
6. Związek według -zastrz. 1, w którym n oznacza 3 i R1 oznacza -CH2-C(O)NHOH.
7. Pojedynczy stereoizomer związku według zastrz. 6, którym jest (3R, 11 S)-N-hydr0ksy-5-metylo-3-(10-okso-1,9-d^iaz^i^tr'it^\kllo[ 11.6.1.0'3^,9]ekoza-13(20) , 14(19) , 15,17-tefraen-11 -ylokarbamoilo)heksanamid
8. Związek według zastrz. 1, w którym n oznacza 1 i R1 oznacza -CH2-C(O)OH lub -CH2-C(O)NHOH.
9. Pojedynczy stereoizomer związku według zastrz. 8, którym jest kwas (3R, 9S)-5-metylo-3-(8-okso-1,7ldiazatricyklo-[9.6.1,0^Ι2Ί ⁷]oktadeka-11 (18), 12(17), 13,15-tetraen-9-ylokarbamoilo)heksanowy.
10. Związek według zastrz. 1, w którym R1 oznacza -CHiJ^, gdzie R4 oznacza grupę merkapto lub grupę acetylotio.
11. Związek według zastrz. 1, w którym n oznacza 2 i R1 oznacza -CH2SH lub -CH2SC(O)CH₃.
12. Związek według zastrz. 11, którym jest (10S)-2-merkaptometylo-4-metylOlN-(9-okso-1,8-diazatricyklo-[10.6.1.0^{nj 8}]nonadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraen-10-ylokarbamoilo)pentanamid lub (10S) ©-acetylotiometylo©- metylo-Nl-okso- 1,8-diazatricyklo 110.6. 1.0'31⁸]nonadeka-12( 19), 13(18),-14,16-tetraen-10-ylokarbamoilo)pentanamid.
13. Związek według zastrz. 1, w którym R1 oznacza grupę

O

II /[V^s\,z

OH gdzie R⁶ oznacza chinoW-il.
14. Związek według zastrz. 1, w którym n oznacza 2.
15. Związek według zastrz. 14, którym jest kwas (10S)-[4lmetylo-2-(9-okso-1,8-diazatricyklo[ 10.6.1.013 ^J-nonadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraen-10lylokarbamoilo)pentylonchinolin^-ylotiometylofosfinowy.
16. Związek według zastrz. 1, w którym R1 oznacza -CH^^, gdzie R7 oznacza grupę C_rC4-alkilową, C_rC4-alkoksykarbonylową lub karboksylową i R8 oznacza grupę karboksylową, hydroksyaminokarbonylową, lub C|-C4lalkoksykarbonylową.
17. Związek według zastrz. 16, w którym R7 oznacza grupę metoksykarbonylową lub metylową.
18. Związek według zastrz. 16, w którym R8 oznacza grupę hydroksyaminokarbonylową.
19. Pojedynczy streoizomer związku według zastrz. 18, w którym n oznacza 2 i jest to (3R, 10S)-N-hydroksy-5-metylo-2-metoksykarbonylo-3-(9-okso-1,8ldiazatricyklo[10.6.1.0¹³· '8]nonadeka-12(19), 13(18), 14,16-tetraen-10-ylokarbamoilo)heksanamid.

177 661
20. Związek według zastrz. 1, w którym R¹ oznacza -NH-CH(R⁹)-R¹⁰, gdzie R⁹ oznacza atom wodoru, grupę C,-C₄-alkiko^wąi R¹⁰ oznacza grupę karboksylową, C,-C4-alkoksykarbonylową lub fenylo-C,-C4-alkoksykarbonylową.
21. Związek według zastrz. 20, w którym R9 oznacza grupę C,-C4-alkilową i R¹⁰ oznacza grupę karboksylową lub C,-C4-alkoksykarbonylową.
22. Związek według zastrz. 1, w którym n oznacza 2 lub 3, m oznacza 4, A oznacza -N(R,1)-, gdzie R^u oznacza grupę C^-alkilową R² oznacza grupę C-C^-alkilowai R³ oznacza atom wodoru.
23. Związek według zastrz. 22, w którym R2 oznacza grupę 2-metylopropylową, i R¹1 oznacza grupę metylową.
24. Związek według zastrz. 1, w którym R1 oznacza -CH2-R4, gdzie R4 oznacza grupę karboksylową, hydroksyaminokarbonylową, N-hydroksyformyloaminową, C_rC4-alkoksykarbonylową, fenylo-C'|-C₄-alkoksykarbonylową, lub benzyloksyaminokarbonylową.
25. Związek według zastrz. 1, w którym n oznacza 2, a R1 oznacza -CH2-C(O)NHOH.
26. Kompozycja farmaceutyczna, znamienna tym, że zawiera farmaceutycznie dopuszczalną zaróbkę i terapeutycznie skuteczną ilość inhibitora metaloproteaz substancji międzykomórkowej o wzorze (I):

w którym linie przerywane oznaczają ewentualne podwójne wiązania; i gdy n oznacza 1,2 lub 3, m oznacza 3 lub 4, A oznacza -CH2-,

R1 oznacza (a) -CH2-R4, gdzie R4 oznacza grupę merkapto, acetylotio, karboksylową, hydroksyaminokarbonylową, N-hydroksyformyloaminową, C_rC4-alkoksykarbonylową fenylo-C_rC4-alkoksykarbonylową, benzyloksyaminokarbonylową, morfolino-C|-C4-alkoksykarbonylową lub grupę

II

O

O H gdzie R⁶ oznacza chinol-2-il, (b) -CH(R⁷)-R⁸, gdzie R⁷ oznacza grupę C_rC4-alkilową hydroksylową, aminową, C_rC4-alkoksykarbonylową, C_rC4-alkiloaminową, aminokarbonylową, lub karboksylową;

R⁸ oznacza grupę karboksylową, beznyloksyaminokarbonylową, hydroksyaminokarbonylową lub C^-alkoksykarbonylową;

1ΊΊ 661 (c) -NH-CHCR^j-R¹⁰, gdzie R⁹ oznacza atom wodoru lub grupę C ^-alkilową, a R¹⁰ oznacza grupę karboksylową, C_rC4-alkoksykarbonylową, fenylo-C_rC4-alkoksykarbonylową lub fosfonylową;

R² oznacza grupę C 3 ^-alkilową, C3-C₆-cykloalkilową, C₃-C₆-cykloalkilo-C_rC4-alkilowąlub fenylo-C_rC4-alkilową; a R³ oznacza atom wodoru;

lub gdy n oznacza 2 lub 3, m oznacza 3 lub 4,

A oznacza -N(R^U)-, gdzie Rⁿ oznacza grupę C_rC4-alkilową; oraz Ri, R2 i R³ mają wyżej podane znaczenie;

jako pojedynczy stereoizomer; lub farmaceutycznie dopuszczalną sól.