PL177618B1 - Okno z okuciami przegubowymi - Google Patents

Abstract

1 . Okno z okuciami przegubowymi pomiedzy elemen- tem oscieznicy i skrzydla, korzystnie, pionowym elementem oscieznicy i pionowym elementem skrzydla, zwlaszcza okna obrotowo uchylnego, z przylaczonym do dolnej strefy naroznej oscieznicy i skrzydla zespolem lozyska katowego i z przylaczonym do górnej strefy naroznej oscieznicy i skrzydla zespolem lozyska nozowego, w którym, plaska plyta podstawowa kozla lozyskowego oscieznicy kazdego okucia przegubowego umieszczona jest w tej samej plasz- czyznie, w zaglebieniu wykonanym w wewnetrznej powie- rzchni widocznej oscieznicy, które ma zarys ograniczony lukami kól i otwarte jest na powierzchnie obwodowa przylgi oscieznicy, w którym, z plyty podstawowej kozla lozysko- wego oscieznicy kazdego okucia przegubowego wystaje ponad wewnetrzna widoczna powierzchnie oscieznicy co najmniej jedno oczko lozyskowe lub podobny element, do przyjecia i utrzymywania trzpienia przegubu i czopu prze- gubu, i w którym, w oczku lozyskowym lub w podobnym elemencie kozla lozyskowego, wokól trzpienia przegubu i za pomoca czopu przegubu jest ruchomo zamocowany lub podparty element zawiasowy skrzydla, który w obszarze plyty podstawowej kozla lozyskowego wychodzi z powie- rzchni widocznej oscieznicy i wchodzi w przestrzen swo- bodna, tak zwany luz przylgowy, pomiedzy obwodowymi powierzchniami przylg oscieznicy i skrzydla i tam bezpo- srednio lub posrednio polaczony jest ze skrzydlem polacze- niem nosnym, znamienne tym, ze plaskie zaglebienie . . . Fig. 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazkujest okno z okuciami przegubowymi pomiędzy elementem ościeżnicy i skrzydła, korzystnie, pionowym elementem ościeżnicy i pionowym elementem skrzydła, zwłaszcza okna obrotowo uchylnego, z przyłączonym do dolnej strefy narożnej ościeżnicy i skrzydła zespołem łożyska kątowego i z przyłączonym do górnej strefy narożnej ościeżnicy i skrzydła zespołem łożyska nożowego, w którym, płaska płyta podstawowa kozła łożyskowego ościeżnicy każdego okucia przegubowego umieszczona jest w tej samej płaszczyźnie, w zagłębieniu wykonanym w wewnętrznej powierzchni widocznej ościeżnicy, które ma zarys ograniczony łukami kół i otwarte jest na powierzchnię obwodowąprzylgi ościeżnicy, w którym, z płyty podstawowej kozła łożyskowego ościeżnicy każdego okucia przegubowego wystaje ponad wewnętrzną widoczną powierzchnię ościeżnicy co najmniej jedno oczko łożyskowe lub

177 618 podobny element, do przyjęcia i utrzymywania trzpienia przegubu i czopu przegubu, i w którym, w oczku łożyskowym lub w podobnym elemencie kozła łożyskowego, wokół trzpienia przegubu i za pomocą czopu przegubu jest ruchomo zamocowany lub podparty element zawiasowy skrzydła, który w obszarze płyty podstawowej kozła łożyskowego wychodzi z powierzchni widocznej ościeżnicy i wchodzi w przestrzeń swobodną, tak . zwany - łuz przylgowy, pomiędzy obwodowymi powierzchniami przylg ościeżnicy i skrzydła i tam bezpośrednio lub pośrednio połączony jest ze skrzydłem połączeniem nośnym.

Różnego rodzaju okucia przegubowe znane są na przykład z opisów DE-C3-20 40 525, DE-C3- 27 13 011, DE-U- 74 15 712, DE-U- 75 12 877, DE-U- 79 01 616.

Przy wykonaniu tych znanych okuć przegubowych nie jest jednak możliwe rozwiązanie postawionego przed wynalazkiem zadania.

Znane są również okna lub drzwi z zespołem łożyska kątowego opisanego rodzaju, na przykład z opisu DE-U- 80 00 745. Do nastawiania działającego na wkładkę trzpienia śrubowego musi być tu nacięty gwint, przynajmniej na górnym końcu otworu przyjmuj ącego czop przegubu, aby można było zmienić wysokość podparcia wkładki przez osiową zmianę położenia, mającą miejsce przy obracaniu trzpieniem śrubowym. Wykonanie, zawierającego tulejkę przegubu, elementu zawiasowego skrzydła jest dlatego nieracjonalne i drogie.

Niekorzystne przy znanych okuciach przegubowych tego rodzaju jest również to, że czop przegubu wchodzi bezpośrednio w otwór tulejki przegubu i w celu zmniejszenia zużycia w tulejce przegubu muszą być wprowadzone materiały smarujące (tłuszcz).

Poza tym, że wprowadzenie materiałów smarujących wymaga szczególnego przejścia obróbkowego, w obszarze zamocowania okucia przegubowego mogą wystąpić lekkie zanieczyszczenia spowodowane przez występujące materiały smarujące.

Znane jest już z opisu DE-U 72 02 326 okno lub drzwi gdzie, płaska powierzchnia dolna kozła łożyskowego ościeżnicy każdego okucia przegubowego zamocowana jest w tej samej płaszczyźnie we wgłębieniu wykonanym w wewnętrznej widocznej powierzchni ościeżnicy, o zarysie ograniczonym łukiem koła, które wychodzi na powierzchnię obwodowąprzylgi ościeżnicy, w którym lub w których, co najmniej jedno oczko łożyskowe lub podobny element, wystaje, z płyty podstawowej kozła łożyskowego ościeżnicy każdego okucia przegubowego, w celu zamocowania lub utrzymywania trzpienia lub czopu przegubu, ponad wewnętrzną powierzchnię widocznąościeżnicy, w którym, w oczkach łożyskowych lub podobnych elementach zamocowany jest lub podparty obrotowo wokół trzpienia łożyskowego lub za pomocą czopu łożyskowego element zawiasowy skrzydła, który w obszarze płyty dolnej kozła łożyskowego wychodzi z widocznej powierzchni ościeżnicy ponad skrzydło do swobodnej przestrzeni - tak zwanego luzu przylgi - pomiędzy powierzchniami obwodowymi przylg ościeżnicy i skrzydła i tam pozostaje bezpośrednio lub pośrednio w połączeniu nośnym ze skrzydłem.

Niedogodnościąprzy tym znanym oknie jest to, że z wgłębieniem na płaskiej powierzchni podstawowej kozła łożyskowego ościeżnicy o zarysie ograniczonym łukiem koła, musi się łączyć, prostopadle do płaszczyzny ościeżnicy, jeszcze dalsze wgłębienie w materiale ościeżnicy, które również wychodzi na powierzchnię obwodowąprzylgi ościeżnicy, dzięki czemu jest możliwe, że tworząca element zawiasu skrzydła szyna kątowa może z obszaru przed powierzchnią obwodową ościeżnicy wejść przez przestrzeń swobodną - tak zwany luz przylgi - pomiędzy powierzchniami obwodowymi przylgi ościeżnicy i skrzydła, w kierunku skrzydła, poza nie.

To dalsze wgłębienie jest wprawdzie możliwe do wykonania razem lub wjednym przejściu z płaskim wgłębieniem do przyj ęcia płyty dolnej, na przykład przy użyciu frezu palcowego stopniowanego. Wstępuje jednak znaczne osłabienie ościeżnicy uwarunkowane jego głębokością, określoną przez szerokość szyny kątowej.

Szczególnie niekorzystnie oddziałuje fakt, że każdorazowo należy wykonać w obszarze strefy narożnej ościeżnicy otwór stopniowany. Powoduje to mianowicie zauważalne osłabienie połączenia narożnego (złącza na czop) pomiędzy pionowym i przylegającym poziomym elementem ościeżnicy.

177 618

Zadaniem wynalazkujest takie ulepszenie okna opisanego rodzaju aby do zabudowy okuć przegubowych niezbędne były wyłącznie stosunkowo płaskie zagłębienia w wewnętrznej widocznej powierzchni ościeżnicy i jednocześnie aby nie wystąpiło destabilizujące zazębienie w połączeniu narożnym (złączu na czopy) pomiędzy pionowym i poziomym elementem ościeżnicy w strefach narożnych. Jednocześnie powinno zostać zabezpieczone to, że, konieczne do przyjęcia płyty podstawowej każdego kozia łożyskowego, płaskie zagłębienia, jak poprzednio, można było wykonać, przez proste przej ścia wiertła, żeby przy tym nie były konieczne żadne dodatkowe wybrania dla przejścia na wylot, każdorazowo usytuowanych częściowo przed powierzchnią widoczną ościeżnicy i częściowo w przestrzeni swobodnej, pomiędzy powierzchniami przylg ościeżnicy i skrzydła, elementów zawiasowych skrzydła.

Wynalazek ma również, za zadanie dostarczyć okien z takimi okuciami przegubowymi, które nie tylko, że mająjedno proste wykonanie środka regulującego i stąd mogą być wykonane korzystnie pod względem finansowym, ale, które poza tym, gwarantuj ą długotrwałą, bez zarzutu pracę, również bez użycia materiałów smarujących.

Zadanie to zostało rozwiązane zgodnie z wynalazkiem przez to, że płaskie zagłębienie w wewnętrznej widocznej powierzchni ościeżnicy, najego krawędziach odwróconych od powierzchni obwodowej przylgi ościeżnicy, ma zarys wyznaczony przez co najmniej dwa wzajemnie przecinające się łuki kół, to jest co najmniej trójkształtowy, przy czym, płaskie zagłębienia razem z okuciami przegubowymi sąjedynie nieco zagłębione w wewnętrznej powierzchni widocznej ościeżnicy i tym samym, korzystnie w pionowym elemencie ościeżnicy, przy czym, wychodzące z powierzchni obwodowej przylgi ościeżnicy krawędzie ograniczające płyty podstawowej każdego kozła łożyskowego mają przebieg odpowiadający przebiegowi krawędzi ograniczających w postaci łuków kół zagłębienia, a więc co najmniej trójkształtowy, i przy czym, każdy element zawiasowy skrzydła ma postać korpusu ze stosunkowo cienkiego ale szerokiego płaskiego pasa materiału, ukształtowanego przez wielokrotne zwijanie, który jest zagłębiony, równoległym do płaszczyzny skrzydła żebrem kątowym, w wycięciu, otwartym na powierzchnię obwodową przylgi ościeżnicy, zwłaszcza w płaskiej niecce płyty podstawowej kozia łożyskowego, podczas gdy wystające wysoko ponad wewnętrzną widocznąpowierzchnię ościeżnicy ramię kątowe korpusu ma współpracującą z trzpieniem przegubu lub czopem przegubu tulejkę przegubu i w którym drugie ramię kątowe wchodzące w przestrzeń swobodna - lub przylgowy - stanowi, jego bazę połączenia ze skrzydłem.

Korzystnie, na płaskiej płycie podstawowej kozła łożyskowego, w obszarze jej zarysu odwróconego od powierzchni obwodowej przylgi ościeżnicy, korzystnie trójkształtowego, wyznaczonego przez wzajemnie się przecinające łuki kół, jest zamocowane żebro okrywające wystające ponad powierzchnię widoczną ościeżnicy, które ma wzdłużne krawędzie ograniczające biegnące równolegle do powierzchni obwodowej przylgi ościeżnicy.

Korzystnie przy tym, żebro okrywające jest zamocowane nieruchomo na płycie podstawowej za pomocąpołączenia czop/otwór oraz co najmniej na lub w pobliżujego końców, korzystnie wystających poza łukowy zarys płyty podstawowej, ma oczko łożyskowe lub podobny element kozła łożyskowego ościeżnicy.

Korzystnie, żebro okrywające z oczkiem łożyskowym lub podobnym elementem, ma postać kształtki giętej przez wytłaczanie z blachy, podczas gdy płytę podstawowa stanowi wypraska z tworzywa sztucznego lub kształtka odlewana ciśnieniowo z metalu, lub korzystnie, żebro okrywające z oczkiem łożyskowym lub podobnym elementem, ma postać kształtki odlewanej ciśnieniowo z metalu, podczas gdy płytę podstawową stanowi wypraska z tworzywa sztucznego.

Korzystnie także, żebro okrywające z płytą podstawową stanowi jednolitą materiałowo część, zwłaszcza kształtkę odlewanąciśnieniowo z metalu i, że co najmniej na, lub w pobliżujednego ze swoich końców, korzystnie wystających ponad łukowy zarys płyty podstawowej, ma oczko łożyskowe lub podobny element.

Korzystnie, jako elementy przyjmujące dla śrub ustalających, okno ma wpuszczane otwory przelotowe w żebrze okrywającym, mającym oczka łożyskowe, przy czym co najmniej jedna

177 618 część tych otwór przelotowych ma położenie pokrywające się z wyjęciami w płaskiej płycie podstawowej.

Zgodnie z wynalazkiem, element zawiasowy skrzydła, ma współpracującą z czopem przegubu tulejkę przegubu, w której umieszczona jest wkładka, korzystnie z odpornego na ścieranie tworzywa sztucznego, i któraj est zamocowana z zabezpieczeniem przed obrotem ale przesuwnie osiowo w tulejce przegubu, przy czym, czop przegubu podparty jest swoim górnym kuliście zakończonym końcem w kulistej panewce wkładki, i przy czym, wkładka ma w tulejce przegubu łożysko oporowe nastawne, zapomocątrzpienia gwintowanego uruchamianego narzędziem obrotowym, i skierowany do góry odcinek tulejowy wkładki zawiera gwint wewnętrzny, w który wchodzi trzpień gwintowany, a wolny koniec, korzystnie główka trzpienia gwintowanego ma swoje łożysko oporowe na zderzaku, który na górnym końcu tulejki przegubu zwęża światło jej przekroju, oraz, że dolny odcinek tulejowy wkładki, poniżej panewki kulistej opasuje wchodzącą w tulejkę przegubu część długości czopu przegubu.

Korzystnie, zderzak zwężający światło przekroju tulejki przegubu składa się z żebra z materiału tulejki przegubu i odgiętego w jej wnętrzu.

Korzystnie, element zawiasowy skrzydła ma postać stosunkowo cienkiego ale szerokiego, płaskiego pasa materiału, korzystnie blachy stalowej, z nawiniętą jako jedna część tulejką przegubu.

Korzystnie, dolny odcinek tulejowy wkładki ma, wystający ponadjego obwód zewnętrzny, nosek zabezpieczający przed obrotem, który wchodzi we wzdłużną szczelinę nawiniętej tulejki przegubu elementu zawiasowego skrzydła.

Korzystnie, trzpień gwintowany, dla wytworzenia gwintu wewnętrznego jest wykonany bezpośrednio we wkładce (z tworzywa sztucznego metodą odlewania wtryskowego).

Szczególnie korzystne skutki ma, w oknie z okuciem zgodnym z wynalazkiem, to, że zagłębienia przyjmujące płaskie płyty podstawowe kozłów łożyskowych mimo swoich stosunkowo dużych płaskich rozmiarów, tak jak dotąd, mogą być wykonane przez proste przejścia wiertła i dzięki temu można je mocować albo jeszcze na swobodnym elemencie ościeżnicy albo na już gotowej zmontowanej ościeżnicy. Przy użyciu odpowiedniej wielowiertłowej głowicy wiertarskiej i specjalnego narzędzia wiercącego jest nawet możliwe wykonanie wzajemnie się przecinających odcinków pogłębień nawet jednocześnie lub w pojedynczym przejściu obróbkowym.

Zaletą, przy ukształtowaniu elementu zawiasowego skrzydła, zgodnie z wynalazkiem, jest również to, że jego tulejka przegubu w żadnym razie nie wymaga obróbki wykańczającej, ponieważ gwint wewnętrzny, w który wchodzi trzpień śrubowy, w odcinku tulejowym wkładki, albo może być wykonany bezpośrednio przy wtryskowym jej odlewaniu albo można go ukształtować po prostu przez wkręcenie zaopatrzonego w odpowiedni gwint trzpienia śrubowego. Jednocześnie wprowadzenie materiałów smarujących do drugiego odcinka tulejowego wkładki staj e się niepotrzebne, ponieważ można go wykonać z tworzywa sztucznego o małym tarciu ślizgowym lub samosmarującego.

Wynalazek można stosować w zastosowaniu zarówno do oknajak i drzwi obrotowo-uchylnych.

Wynalazek w przykładach wykonania został objaśniony na podstawie rysunku, na którym fig. 1 przedstawia w naturalnej w przybliżeniu wielkości, widzianą z wewnątrz prawą, górną strefę okna, z okuciem przegubowym zamocowanym pomiędzy ościeżnicą i skrzydłem i przykładowo działającym jako element nożyc ustalających w położeniu otwartym, uchylnym, fig. 2 - widok okucia przegubowego według fig. 1, w kierunku strzałki II, częściowo w przekroju, fig. 3 - widok od strony wnętrza prawej dolnej strefy narożnej okna lub drzwi z okuciem przegubowym działającym pomiędzy ościeżnicąi skrzydłem, na przykład wykonanymjako łożysko uchylno-obrotowe - kątowe, fig. 4 - widok okucia przegubowego według fig. 3 w kierunku strzałki IV, fig. 5 - widok od strony wnętrza górnej strefy narożnej ościeżnicy okna lub drzwi z obszarem zabudowy dla okucia przegubowego, fig. 6 - widzianąz przodu płytę podstawowądla kozła łożyskowego ościeżnicy okucia przegubowego, fig. 7 - płytę podstawową według fig. 6 widzianą w kierunku strzałki VII, częściowo w przekroju i częściowo w widoku z góry, fig. 8 - przekrój przez strefę

177 618 narożną ościeżnicy według fig. 5 w obszarze zabudowy okucia przegubowego i fig. 9 - przekrój wzdłuż linii IX - IX na fig. 3.

Na fig. 1 do 4 liniami kreskowanymi zaznaczone są w oknie: ościeżnica 11 i skrzydło 12. Przy tym, na fig. 1 pokazano górnąprawąstrefę narożnąościeżnicy 11 i skrzydła 12, podczas gdy na fig. 3 prawą dolną strefę narożnąościeżnicy 11 i skrzydła 12.

Skrzydło 12 jest połączone z ościeżnicą 11 w obszarze górnej strefy narożnej poprzez okucie przegubowe 13 (por. fig. 1), podczas gdy w obszarze dolnej strefy narożnej j est ono połączone z ościeżnicą poprzez okucie przegubowe 14 (patrz. fig. 3).

Obydwa okucia przegubowe 13 i 14 mają wspólną pionową oś przegubu 15-15 przebiegającą przed wewnętrzną powierzchnią widoczną 22 ościeżnicy, wokół której otwieralne jest skrzydło 12 względem ościeżnicy 11 w położeniu obrotowym.

Okucie przegubowe 14 tworzące zespół łożyska kątowego w dolnej strefie narożnej okna lub drzwi 10, jest dzięki temu wyposażone na zewnątrz również w poziomą oś przegubu 16-16 aby umożliwić zajęcie przez skrzydło 12 względem ościeżnicy 11 położenia otwarcia w pozycji uchylnej. Przy tym, w tym położeniu, pozycja końcowa uchylna ślozydła jest ograniczana przez nożyce ustalające w położeniu otwarcia 17, które sąpołączone czynnie z okuciem przegubowym 13 w górnej strefie narożnej okna lub drzwi (por. fig. 1). Czynne połączenie nożyc utrzymujących w położeniu otwarcia 17, z jednej strony, z działającym jako zespół łożyska nożycowego okuciem przegubowym 13 i z drugiej strony ze skrzydłem 12, jest dzięki temu tego rodzaju, że przejmuj ą one dla skrzydła 12 funkcję nośną, kiedy jest ono otwierane wokół pionowej osi przegubu 15-15 w położeniu obrotowym.

Nożyce ustalające w położeniu otwarcia 1 I i okucie przegubowe 13 tworzące należący do nich zespół łożyska nożycowego mogą być wykonane na przykład odpowiednio do opisanych w stanie techniki (opis DE-C- 37 02 957 lub Ep-B- 0 277 286).

Dla okien lub drzwi, w których skrzydło 12 zamocowane jest w ościeżnicy 11 jedyniejako skrzydło obrotowe, mogą jednak nożyce ustalające w położeniu otwarcia 17 zostać pominięte, j eśli, w tym przypadku, element zawiasowy skrzydła okucia przegubowego 13, ma bezpośrednie połączenie z elementem mocującym, na przykład kątowym, zamocowanym w strefie narożnej skrzydła 12.

Dwa jednakowej budowy okucia przegubowe 13, z dwoma względem siebie lustrzanie ukształtowanymi po bokach skrzydła, elementami mocującymi, mogą być również zastosowane do budowy okna 10 ze skrzydłem wychylnym wokół poziomej osi dolnej lub górnej. W tych przypadkach jednak, okucia przegubowe 13 są zamocowane nie pomiędzy pionowym elementem ościeżnicy i pionowym elementem skrzydła, ale pomiędzy poziomym elementem ościeżnicy i poziomym skrzydła.

Okucie przegubowe 13 pokazane na fig. 1 i 2 przykładowo, jako zespół łożyska nożycowego przyporządkowanego górnej strefie narożnej ościeżnicy 11 i skrzydła 12, zawiera kozioł łożyskowy ościeżnicy 18 i w nim ruchowo utrzymywany za pomocą trzpienia przegubu 19 element zawiasowy skrzydła 20. Kozioł łożyskowy ościeżnicy 18 jest wyposażony wpłaskąpłytę podstawową 21, która w tej samej płaszczyźnie wystaje z zagłębienia w wewnętrznej powierzchni widocznej 22 ościeżnicy, które to zagłębienie otwarte jest ku powierzchni obwodowej przylgi 24 ościeżnicy.

Na płycie podstawowej 21 znajduje się żebro okrywające 25, wystające z wewnętrznej widocznej powierzchni ościeżnicy 22, które wystaje poza zarys 26 płyty podstawowej 21 do góry i do dołujak również, co najmniej nieznacznie, w kierunku strony odwróconej od obwodowej powierzchni przylgi 24 ościeżnicy. Przy tym, mato żebro okrywające 25, blisko swojego górnego i dolnego końca, każdorazowo jedno oczko łożyskowe 27 lub podobny element, wystające z powierzchni widocznej 22 ościeżnicy, dla trzpienia przegubu 19 utrzymującego element zawiasowy skrzydła 20. U góry i u dołu każdego oczka łożyskowego 27 lub podobnego elementu, jak również pomiędzy obydwoma oczkami 27 żebro okrywające 25 ma wpuszczane otwory przelotowe 28, jako elementy przyjmujące dla śrub ustalających. Co najmniej pojedyncze wpuszczane

177 618 otwory przelotowe 28 mają przy tym końcowe położenie pokrywające się z wyjęciami 29 w płycie podstawowej 21, co szczególnie wyraźnie można zobaczyć na ' fig. 6 rysunku.

Element zawiasowy skrzydła 20 okucia przegubowego 13 wykonany jest jako, składający się ze stosunkowo cienkiego ale szerokiego płaskiego materiału, przykładowo przez wyginanie tłoczeniem z blachy, wielokrotnie zwijany kształtowy korpus (por. szczególnie fig. 2 rysunku). Ten kształtowy korpus, z równoległym względem kierunku głównej płaszczyzny skrzydła 12, kątowym żebrem 30, leży przy tym zagłębiony w tej samej płaszczyźnie, w wyjęciu otwartym na powierzchnię obwodową przylgi 24 ościeżnicy, mianowicie korzystnie w płaskiej niecce 31 płyty podstawowej 21, co wynika szczególnie wyraźnie z fig. 2 rysunku. Kształt i położenie niecki 31 w płycie podstawowej 21 są do rozpoznania na fig. 6 i 7 rysunku.

Widoczne jest żebro kątowe 30, elementu zawiasowego 20 skrzydła 12, tak usytuowane w płaskiej niecce 31 płyty podstawowej 21, że może ono bez problemu wystawać, przy zamkniętym oknie lub drzwiach 10, w kierunku równoległym do głównej płaszczyzny ościeżnicy 11 ztak zwanego „nadzderzaka” 32 skrzydła 12 na większej części swojej szerokości.

Wychodzące z żebra kątowego 30, ramię kątowe 33, elementu zawiasowego 20 skrzydła, wystające wysoko ponad wewnętrznąpowierzchnię widocz.ną22 ościeżnicy, ma współpracującą z trzpieniem przegubu 19 tulejkę przegubu 34. Ramię kątowe 37, wchodzące z żebra kątowego 30 w przestrzeń swobodną 35, tak zwany luz przylgi, pomiędzy powierzchnią obwodową przylgi 24 ościeżnicy i do niej równoległą powierzchnią obwodową przylgi 36 skrzydła, tworzy bazę połączeniową elementu zawiasowego 20 skrzydła ze skrzydłem 12. W przypadku wykonania okucia przegubowego 13 jako zespołu łożyska nożycowego, pokazanego na fig. 1 i 2 rysunku, ramię kątowe 37 elementu zawiasowego 20 skrzydła pozostaje poprzez nożyce ustalające w położenia otwarcia 17, w koniecznym połączeniu ustalającym ze skrzydłem 12.

Również okucie przegubowe 14, na fig. 3 i 4 pokazane jako wykonane jako zespół łożyska kątowego, ma kozioł łożyskowy 38 ościeżnicy, na którym wsparty jest, poprzez trzpień przegubu 39 element zawiasowy skrzydła 40.

Płyta podstawowa 41 koda łożyskowego 38 jest identyczna z płytą21 kozła łożyskowego 18 ościeżnicy i tak samo zamocowana. Została ona również usytuowana w tej samej płaszczyźnie w płaskim i, otwartym na powierzchnię obwodowąprzylgi 24 ościeżnicy, zagłębieniu 23 w powierzchni widocznej 22 ościeżnicy, co wynika wyraźnie z fig. 4 rysunku.

Również kozioł łożyskowy 38 ościeżnicy według fig. 3 i 4 ma, wyniesione z płyty podstawowej 41, i wystające z powierzchni widocznej 22 ościeżnicy żebro okrywaj ące 45. Jest ono tak ukształtowane i ma taką konfigurację, że wystaje poza, prowadzący poza powierzchnię obwodowąprzylgi 24 ościeżnicy zarys ograniczający 26 płyty podstawowej 41 zarówno do góry i na dół, jak również, co najmniej nieznacznie, w stronę odwróconąod powierzchni obwodowej przylgi 24 ościeżnicy. Żebro okrywające 45 kozła łożyskowego 38 ościeżnicy ma, w tym przypadku jedynie na swoim dolnym końcu, we wzajemnym odstępie i w pionowej płaszczyźnie wzajemnie równoległe dwa oczka łożyskowe 47 lub podobne, w których poziomy trzpień nośny jest utrzymywany w położeniu zbieżnym z poziomą osiąprzegubu 16-16. Ten trzpień nośny 46 osadzony jest przy tym w znany sposób w kierunku swojej osi podłużnej przestawnie śrubowo na gwincie oczka łożyskowego 47 kozła łożyskowego 38 ościeżnicy. Ma on w obszarze pomiędzy obydwoma oczkami łożyskowymi 47 lub podobnymi, rowek obwodowy 42, w którym podparty jest dolny koniec czopu przegubu 39 poprzez ukształtowany na nim widelec 43, ruchomo wychylnie, wokół poziomej osi przegubu 16-16,jako czop łożyska kątowego. Poprzez śrubowe przestawianie trzpienia nośnego 46 w oczkach łożyskowych 47 lub podobnych , kozła łożyskowego 38 ościeżnicy, czop przegubu 39 daje się przestawiać w ograniczonym wymiarze równolegle do głównej płaszczyzny ościeżnicy 11 pomiędzy obydwoma oczkami łożyskowymi 47 lub podobnymi.

W sposób odpowiadający temu dla kozła łożyskowego 18 okucia przegubowego 13, również żebro okrywające 45 kozła łożyskowego 38 posiada wpuszczane otwory przelotowe 47, służące jako elementy ustalające dla śrub mocujących, które mają położenie końcowe z wyjęciami 49 w płycie podstawowej 41.

177 618

Element zawiasowy skrzydła 40 okucia przegubowego 14, wykonanego na przykład j ako zespół łożyska kątowego, został usytuowany razem z żebrem kątowym 50, które rozciąga się równolegle do głównej płaszczyzny skrzydła 12, przy tylnej powierzchni przylegania, na „nadzderzaku” 32 skrzydła 12 w płaskiej niecce 51 płyty podstawowej 41 kozła łożyskowego ościeżnicy 38 (por. fig. 4). To jest dokładnie taki sam sposób jak żebro kątowe 30 elementu zawiasowego 20 skrzydła na okuciu przegubowym 13 według fig. 1 i 2.

Przy elemencie zawiasowym skrzydła 40 według fig. 3 i 4, dołączone jest, jako jedna część do żebra kątowego 50 ramię kątowe 53, wystające wysoko ponad widoczną powierzchnię wewnętrzną 22 ościeżnicy, za pomocą włączonego pomiędzy nie załamania 52, z którego znowu wychodzi tulejka przegubu 54, nasadzana na czop przegubu 39.

Z drugiej strony wystaje z żebra kątowego 50 elementu zawiasowego skrzydła 40 ramię kątowe 57, które wchodzi w swobodnąprzestrzeń, tak zwany luz przylgi, pomiędzy powierzchnią obwodową przylgi 24 ościeżnicy i powierzchnią obwodową przylgi 36 skrzydła. To ramię kątowe 57 tworzy bazę połączenia dla elementu zawiasowego skrzydła 40 i skrzydła 12. Dla tego celujest ono wyposażone w skierowane na zewnątrz przedłużenie 55, jak również w poziomo wygiętąnakładkę oporową56, dla umożliwienia ustalenia, zgodnie z przepisami, skrzydła 12 w strefie narożnej.

Przykładowo, wykonane jako zespół łożyska kątowego, okucie przegubowe 14 zawiera w swojej tulejce przegubu 54 wkładkę 58, która, korzystnie, wykonanajest z tworzywa sztucznego odpornego na ścieranie, i jest zabezpieczona przed obrotem ale ma możliwość osiowego przesuwu w tulejce przegubu 54. W dolny odcinek tulejkowy 59 wkładki 58 wchodzi czop przegubu 39 i opiera się swoim górnym, kulistym zakończeniem 60 na panewce kulistej 61 wkładki 58. Skierowany ku górze odcinek tulejowy 62 wkładki 58 zawiera gwint wewnętrzny 63, w który wchodzi trzpień gwintowany 64. Jego główka 65 ma swoje łożysko oporowe na żebrze zderzakowym 66, które na górnym końcu zwęża światło przekroju poprzecznego tulejki przegubu 5 8. Przy pomocy narzędzia obrotowego wchodzącego w zazębienie z główką65, można zmieniać położenie osiowe trzpienia gwintowanego 64 w gwincie wewnętrznym 63 wkładki 58, aby przez to móc nastawiać bezstopniowo wysokość położenia tulejki przegubu 54 względem wkładki 58.

Obydwa okucia przegubowe 13 i 14 tj. zespół łożyska nożycowego według fig. 1 i 2 i zespół łożyska kątowego według fig. 3 i4 biorąc pod uwagę ich ukształtowanie jak i uwzględniając ich przyporządkowanie do ościeżnicy 11 lub skrzydła 12 zgodne sązesobąw następujący sposób:

Płaska płyta podstawowa 21 lub 41 kozła łożyskowego ościeżnicy 18 lub 38 okucia przegubowego 13 lub 14 wstawionajest w tej samej płaszczyźnie w zagłębienie 23 wykonane w powierzchni widocznej 22 ościeżnicy, ograniczone zarysem łuków kół i otwarte na powierzchnię obwodową 24 przylgi ościeżnicy. .

Z płyty podstawowej 21 lub 41 kozła łożyskowego ościeżnicy 18 lub 38 każdego okucia przegubowego 13 lub 14 wystaje ponad wewnętrzną widoczną powierzchnię 22 ościeżnicy co najmniej jedno oczko łożyskowe 27 lub 47 lub podobny element, do przyjęcia i/lub utrzymywania trzpienia 19 lub czopu 39 przegubu, przed wewnętrznąwidocznąpowierzchnią22 ościeżnicy.

W oczku łożyskowym 27 lub 47 lub w podobnym elemencie, kozła łożyskowego 18 lub 3 8 ościeżnicy wokół trzpienia przegubu 19 lub czopu przegubu 39 jest zamocowany lub podparty ruchomo element zawiasowy skrzydła 20 lub 40, który w obszarze płyty podstawowej 21 lub 41 kozła łożyskowego 18 lub 38 wychodzi z powierzchni widocznej 22 ościeżnicy i wchodzi w przestrzeń swobodną 35 - tak zwany luz przylgi - pomiędzy obwodowe powierzchnie przylg 24 lub 3 6 ościeżnicy 11 i skrzydła 12 i tam bezpośrednio lub pośrednio połączony jest ze skrzydłem 12 połączeniem nośnym.

Szczególne znaczenie mają następujące środki zapobiegawcze, ponieważ dzięki nim jest zoptymalizowana cała konstrukcja okna 10. Płaskie zagłębienie 23 w wewnętrznej widocznej powierzchni 22 ościeżnicy, najego krawędziach odwróconych od powierzchni obwodowej przylgi 24 ościeżnicy ma zarys wyznaczony przez kilka, co najmniej dwa, wzajemnie przecinające się łuki 67, to jest płaskie zagłębienie ma zarys co najmniej trójkształtowy.

177 618

Płaskie zagłębienia 23 dla przyjęcia płyt podstawowych 21 lub 41 razem z okuciami przegubowymi 13 lub 14 są zagłębione jedynie nieco w wewnętrznej powierzchni widocznej ościeżnicy 22 i tym samym na przykład pionowego elementu 68, tak, że stąd na przykład poziomy element ościeżnicy 69 jest pozbawiony tego rodzaju zagłębień.

Krawędzie ograniczające 26 płyty podstawowej 21 lub 41 wychodzące od powierzchni obwodowej 24 przylgi ościeżnicy płyty podstawowej 21 lub 41 każdego kozła łożyskowego 18 lub 38 mają przebieg komplementarny do krawędzi ograniczających, łuków 67, zagłębienia 23 (por. fig. 6 rysunku). Są one również prowadzone co najmniej trój kształtowym przebiegiem.

Każdy element zawiasowy skrzydła 20 lub 40 stanowi korpus, który składa się ze stosunkowo cienkiego ale szerokiego płaskiego pasa materiału i ukształtowany jest przez wielokrotne zwijanie, który jest zagłębiony, razem z równoległym do płaszczyzny skrzydła żebrem kątowym 30 lub 50, w wycięciu otwartym na powierzchnię obwodową 24 przylgi ościeżnicy, mianowicie w płaskiej niecce 31 lub 51, podczas gdy ramię kątowe 33 lub 53, wystające wysoko ponad wewnętrzną widoczną powierzchnię 22, ościeżnicy ma współpracującą z trzpieniem 19 lub czopem 39 przegubu, tulejkę przegubu 34 lub 54 a ramię kątowe 37 lub 57 wchodzące w przestrzeń swobodną 35 - luz przylgi - tworzy bazę połączeniową elementu zawiasowego skrzydła 20 lub 40 ze skrzydłem 12.

Żebro okrywające 25 lub 45, zamocowane na płaskiej płycie podstawowej 21 lub 41 kozła łożyskowego 18 lub 38, w obszarze jej zarysu, odwróconego od powierzchni obwodowej przylgi 24 ościeżnicy i wystające ponad powierzchnię widoczną 22 ościeżnicy, ma co najmniej po swojej stronie odwróconej od powierzchni obwodowej przylgi 24 ościeżnicy, do niej równoległą wzdłużną, krawędź ograniczającą 70, która przykrywa co najmniej zarys łuków 67 każdego płaskiego zagłębienia 23, przed wewnętrzną widoczną powierzchnią 22 ościeżnicy.

Należy wtym miejscu wyjaśnić, że płaskie zagłębienia 23 w wewnętrznej powierzchni widocznej 22 ościeżnicy mogą być wykonane zapomocątak zwanego wiertła frezującego lub również freza trzpieniowego. Przy tymjest możliwe, zastosowanie jednego i tego samego narzędzie w dwóch następujących po sobie przejściach roboczychjedno po drugim, we wzajemnym odstępie osiowym 71, jak to wynika z fig. 5. Możliwe jest również użycie podwójnej głowicy wiertarskiej z ustalonym odstępem 71, wyposażonej w wiertła frezujące, które mimo przecinających się okręgów cyrkulacji, przy jednoczesnym obracaniu się, wzajemnie sobie nie przeszkadzają.

W odróżnieniu od przedstawionych na rysunku przykładów wykonania występuj ąrównież możliwości nadania zagłębieniom 23 wykonanym w wewnętrznej powierzchni widocznej 22 ościeżnicy, jak również wystającym z nich płytom podstawowym 21 lub 41 kozła łożyskowego 18 lub 38, zarysów utworzonych przez trzy wzajemnie przecinające się łuki kół 67. W tym przypadku można by pracować przy pomocy dostępnej w handlu potrójnej głowicy wiertarskiej i trzema frezami wiercącymi o małej średnicy znamionowej.

Jest również możliwość, zjednego strony wykonania płyt podstawowych 21 lub 41 i z drugiej strony - żeber okrywających 25 lub 45 z ich oczkami łożyskowymi 27 lub 47 - oddzielonych od siebie. Wtedy można każdorazowo ustalić żebro okrywające 25 lub 45 na płycie podstawowej 21 lub 41 za pomocąpołączenia czop/otwór 72/73. Na fig. 6 i 7 rysunku przedstawione są do tego celu przykładowo dwa wysoko wystające czopy 72, które mają zarys sześciokątny. Te czopy 72 umieszczane są w odpowiednio do nich ukształtowanych wybraniach 73 w żebrach okrywających 25 lub 46 kozła łożyskowego 18 lub 38, jak to można odczytać z fig. 1 i 3 rysunku.

Czopy wystająrównież z tylnej strony żebra okrywającego 25 lub 45, które wtedy umieszczane jest kształtowo w pasujących otworach w płycie podstawowej 21 lub 41.

Na podstawie tego ukształtowania, możliwe jest na przykład, przy okuciu przegubowym 13 według fig. 1 i 2, wykonanie żebra okrywającego 25 z oczkiem łożyskowym 27 lub podobnym, jako kształtki metalowej, metodąodlewania ciśnieniowego, podczas gdy jako płytę podstawową stosować można wypraskę z tworzywa sztucznego.

Z drugiej strony, dla okucia przegubowego 14, można wywnioskować z fig. 3 i 4, że żebro okrywające 45 ze swoim oczkiem łożyskowym 46 lub podobnym, jest kształtkąz blachy,

177 618 wykonanązginaniem przez tłoczenie, podczas gdy płytę podstawową41 stanowi wypraska z tworzywa sztucznego lub kształtka wykonana z metalu metodą odlewania ciśnieniowego.

W ogóle, występuje również możliwość wykonania w każdym przypadku żebra okrywającego 25 lub 45 jako jednolitego materiałowo z płytą podstawową, w szczególności jako kształtki wykonanej z metalu metodą odlewania ciśnieniowego.

Zwłaszcza w tym przypadku, jest szczególne godne polecenia, oprócz wpuszczanych otworów przelotowych 28 do 48 i wyjęć 29 do 49, dla, normalnie do płaszczyzny ościeżnicy 11, w jej materiał wnikających śrub ustalających, zastosowanie jeszcze dalszych wpuszczanych otworów przelotowych, tylko w płycie podstawowej 21 lub 41. Ich oś powinna by utrzymywać takie skośne położenie względem płaszczyzny płyty podstawowej 21 lub 41, żeby śruby ustalające wnikały w materiał ościeżnicy 11 w położeniu zagiętym względem jej płaszczyzny.

Element zawiasowy skrzydła 40 według fig. 3 i 4 jest korpusem składającym się ze stosunkowo cienkiego ale szerokiego płaskiego pasa materiału, wielokrotnie zgiętego, np. z blachy przez wytłaczanie i zginanie, który, wraz z żebrem kątowym 50 biegnącym równolegle do płaszczyzny skrzydła, umieszczony jest w wycięciu otwartym na powierzchnię obwodową przylgi ościeżnicy 24, mianowicie w płaskiej niecce 51, podczas gdy ramię kątowe 53, wystające ponad wewnętrzną powierzchnię widoczną ościeżnicy 22, która ma zamocowaną tulejkę przegubu 54 współpracującą z czopem nośnym 39 oraz żebro kątowe 57 wchodzące w swobodną przestrzeń 35 - luz przylgi, tworzy bazę połączeniową elementu zawiasowego skrzydła 40 ze skrzydłem 12. Tulejka przegubu 54 nawinięta jest jako jedna część na korpusie. Przy tym pozostaje najej końcu mocującym dla czopu nośnego 39, promieniowa szczelina 44, w którą wchodzi promieniowy nosek 73 na dolnym końcu odcinka tulejki 62, który działa jako zabezpieczenie przed obrotem dla wkładki 58.

Podczas wykonywania odlewu wtryskowego wkładki 58 z tworzywa sztucznego wykorzystywane sąbezpośrednio trzpienie śrubowe 64jako rdzenie kształtowe do utworzenia gwintu wewnętrznego 63 i do tego celu umieszczane są w urządzeniu do odlewania ciśnieniowego.

Po ukształtowaniu wkładki 58 można trzpień śrubowy wykręcić częściowo, na przykład o ok. 4 do 5 mm, z wykonanego gwintu 63, aby uwolnić drogę przestawiania, zgodnie z życzeniem, dla trzpienia śrubowego 64 podpartego najego główce 65, na żebrze zderzakowym 66.

Okucie przegubowe 13 w górnej strefie narożnej może stanowić zespół łożyska nożycowego okna obrotowo-uchylnego albo drzwi obrotowo-uchylnych, a okucie przegubowe 14 w obszarze dolnej strefy narożnej może stanowić zespół łożyska kątowego okna obrotowo-uchylnego lub drzwi obrotowo-uchylnych.

ΠΊ 618

Fig. 5

Fig. 7

29

177 618

40 53 32 47 65 54

177 618

'70 '27

Fig. 2

30 32 20 33 19

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 4,00 zł.

Claims (12)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Okno z okuciami przegubowymi pomiędzy elementem ościeżnicy i skrzydła, korzystnie, pionowym elementem ościeżnicy i pionowym elementem skrzydła, zwłaszcza okna obrotowo uchylnego, z przyłączonym do dolnej strefy narożnej ościeżnicy i skrzydła zespołem łożyska kątowego i z przyłączonym do górnej strefy narożnej ościeżnicy i skrzydła zespołem łożyska nożowego, w którym, płaska płyta podstawowa kozła łożyskowego ościeżnicy każdego okucia przegubowego umieszczonaj est w tej samej płaszczyźnie, w zagłębieniu wykonanym w wewnętrznej powierzchni widocznej ościeżnicy, które ma zarys ograniczony łukami kół i otwartejest na powierzchnię obwodowąprzylgi ościeżnicy, w którym, z płyty podstawowej kozła łożyskowego ościeżnicy każdego okucia przegubowego wystaje ponad wewnętrzną widoczna, powierzchnię ościeżnicy co najmniej jedno oczko łożyskowe lub podobny element, do przyjęcia i utrzymywania trzpienia przegubu i czopu przegubu, i w którym, w oczku łożyskowym lub w podobnym elemencie kozła łożyskowego, wokół trzpienia przegubu i zapomocączopu przegubujest ruchomo zamocowany lub podparty element zawiasowy skrzydła, który w obszarze płyty podstawowej kozła łożyskowego wychodzi z powierzchni widocznej ościeżnicy i wchodzi w przestrzeń swobodną, tak zwany luz przylgowy, pomiędzy obwodowymi powierzchniami przylg ościeżnicy i skrzydła i tam bezpośrednio lub pośrednio połączony jest ze skrzydłem połączeniem nośnym, znamienne tym, że płaskie zagłębienie (23) w wewnętrznej widocznej powierzchni (22) oścież-: nicy, na jego krawędziach odwróconych od powierzchni obwodowej przylgi (24) ościeżnicy, ma zarys wyznaczony przez co najmniej dwa wzajemnie przecinające się łuki kół (67), to jest co najmniej trój kształtowy, przy czym, płaskie zagłębienia (23) razem z okuciami przegubowymi (13, l4) sąj edynie nieco zagłębione w wewnętrznej powierzchni widocznej (22) ościeżnicy i tym samym, korzystnie w pionowym elemencie ościeżnicy (68), przy czym, wychodzące z powierzchni obwodowej przylgi (24) ościeżnicy krawędzie ograniczające (26) płyty podstawowej (21,41) każdego kozła łożyskowego (18, 38) mają przebieg odpowiadający przebiegowi krawędzi ograniczających w postaci łuków kół (67) zagłębienia (23), a więc co najmniej trójkształtowy, i przy czym, każdy element zawiasowy skrzydła (20,40) ma postać korpusu ze stosunkowo cienkiego ale szerokiego płaskiego pasa materiału, ukształtowanego przez wielokrotne zwijanie, który jest zagłębiony, równoległym do płaszczyzny skrzydła żebrem kątowym (30,50), w wycięciu, otwartym na powierzchnię obwodową (24) przylgi ościeżnicy, zwłaszcza w płaskiej niecce (31,51) płyty podstawowej (21, 41) kozła łożyskowego (18,38), podczas gdy wystające wysoko ponad wewnętrzną widoczną powierzchnię (22) ościeżnicy ramię kątowe (33) korpusu ma współpracującąz trzpieniem przegubu (19) tulejkę przegubu (34) a ramię kątowe (53) ma współpracującą z czopem przegubu (39) tulejkę przegubu (54) i w którym drugie ramię kątowe (37, 57) wchodzące w przestrzeń swobodną (35) - luz przylgowy - stanowi, jego bazę połączenia ze skrzydłem (12).
2. 2. Okno według zastrz. 1, znamienne tym, że na płaskiej płycie podstawowej (21, 41) kozła łożyskowego (18, 38), w obszarze jej zarysu, odwróconego od powierzchni obwodowej przylgi (24) ościeżnicy, korzystnie trójkształtowego, wyznaczonego przez wzajemnie się przecinające łuki kół (67), jest zamocowane żebro okrywające (25,45) wystające ponad powierzchnię widoczną(22) ościeżnicy, które ma wzdłużne krawędzie ograniczające (70) biegnące równolegle do powierzchni obwodowej przylgi (22) ościeżnicy.
3. 3. Okno według zastrz. 2, znamienne tym, że żebro okrywające (25,45) jest zamocowane nieruchomo na płycie podstawowej (21,41) za pomocąpołączenia czop (72)/ otwór (73) oraz co najmniej na lub w pobliżujego końców, korzystnie wystających poza łukowy zarys płyty podstawowej (21,41), ma oczko łożyskowe (27,47) lub podobny element kozła łożyskowego (18,38) ościeżnicy.

   177 618
4. 4. Okno według zastrz. 3, znamienne tym, że żebro okrywające (45) z oczkiem łożyskowym (47), ma postać kształtki giętej przez wytłaczanie z blachy, podczas gdy płytę podstawową (41) stanowi wypraska z tworzywa sztucznego lub kształtka odlewana ciśnieniowo z metalu.
5. 5. Okno według zastrz. 3, znamienne tym, że żebro okrywające (25) z oczkiem łożyskowym (27), ma postać kształtki odlewanej ciśnieniowo z metalu, podczas gdy płytę podstawową (21) stanowi wypraska z tworzywa sztucznego.
6. 6. Okno według zastrz. 2, znamienne tym, że żebro okrywające (25,45) z płytąpodstawową(21,41) stanowi jednolitąmateriałowo część, zwłaszcza kształtkę odlewaną ciśnieniowo z metalu i, że co najmniej na, lub w pobliżu jednego ze swoich końców, korzystnie wystających ponad łukowy zarys płyty podstawowej (21, 41), ma oczko łożyskowe (27, 47).
7. 7. Okno według zastrz. 1, znamienne tym, że ma, jako elementy przyjmujące dla śrub ustalających, wpuszczane otwory przelotowe (28) w żebrze okrywającym (25, 45), mającym oczka łożyskowe (27,47), przy czym co najmniej jedna część tych otworów przelotowych (28) ma położenie pokrywające się z wyjęciami (29) w płaskiej płycie podstawowej (21, 41).
8. 8. Okno według zastrz. 1, znamienne tym, że element zawiasowy (40) skrzydła, ma współpracującą z czopem przegubu (39) tulejkę przegubu (54), w której umieszczona jest wkładka (58), korzystnie z odpornego na ścieranie tworzywa sztucznego, i którajest zamocowana z zabezpieczeniem przed obrotem ale przesuwnie osiowo w tulejce przegubu (54), przy czym, czop przegubu (39) podparty jest swoim górnym kuliście zakończonym końcem (60) w kulistej panewce (61) wkładki (58), i przy czym, wkładka (58) ma w tulej ce przegubu (54) łożysko oporowe nastawne, za pomocątrzpienia gwintowanego (64) uruchamianego narzędziem obrotowym, i że skierowany do góry odcinek tulejowy (59) wkładki (58) zawiera gwint wewnętrzny (63), w który wchodzi trzpień gwintowany (64), że wolny koniec, korzystnie główka (65) trzpienia gwintowanego (64) ma swoje łożysko oporowe na zderzaku (66), który na górnym końcu tulejki przegubu (54) zwęża światło jej przekroju, oraz, że dolny odcinek tulejowy (59) wkładki (58), poniżej panewki kulistej (61), opasuje wchodzącą w tulejkę przegubu (54) część długości czopu przegubu (39).
9. 9. Okno według zastrz. 8, znamienne tym, że zderzak (66) zwężający światło przekroju tulejki przegubu (54) składa się z żebra z materiału tulejki przegubu (54) i odgiętego wjej wnętrzu.
10. 10. Okno według zastrz. 8, znamienne tym, że element zawiasowy skrzydła (40) ma postać stosunkowo cienkiego ale szerokiego, płaskiego pasa materiału, korzystnie blachy stalowej, z nawiniętą jako jedna część tulejką przegubu (54).
11. 11. Okno według zastrz. 8, znamienne tym, że dolny odcinek tulejowy (59) wkładki (58) ma, wystający ponad jego obwód zewnętrzny, nosek zabezpieczający przed obrotem (73), który wchodzi we wzdłużną szczelinę (44) nawiniętej tulejki przegubu (54) elementu zawiasowego (40) skrzydła.
12. 12. Okno według zastrz. 8, znamienne tym, że trzpień gwintowany (64) dla wytworzenia gwintu wewnętrznego (63) jest wykonany bezpośrednio we wkładce (58) z tworzywa sztucznego metodą odlewania wtryskowego.