PL176807B1

PL176807B1 - Dwustronna wkładka frezarska do frezowania wykończeniowego

Info

Publication number: PL176807B1
Application number: PL95315528A
Authority: PL
Inventors: Ingemar Hessman; Stefan Roman
Original assignee: Sandvik Ab
Priority date: 1994-01-14
Filing date: 1995-01-13
Publication date: 1999-07-30
Also published as: WO1995019238A1; DE69502808T2; JP3628695B2; CA2180547C; CA2180547A1; DE69502808D1; EP0739258A1; EP0739258B1; RU2125925C1; CN1138837A; PL315528A1; KR100344370B1; JPH09507438A; US5957629A; CN1054325C

Abstract

1. Dwustronna wkladka frezarska do frezowania wyko- nczeniowego o kwadratowym ksztalcie podstawowym za- wierajaca dwie podobne powierzchnie glówne i cztery w zasadzie podobne powierzchnie boczne przebiegajace mie- dzy powierzchniami glównymi, przy czym dwie przeciw- legle powierzchnie boczne tworza kat ostry z jedna powierzchnia glówna dwie pozostale przeciwlegle powie- rzchnie boczne tworza kat rozwarty z ta sama powierzchnia glówna przy czym dwie powierzchnie boczne tworzace kat ostry z jedna powierzchnia glówna tworza kat rozwarty z druga powierzchnia glówna a dwie powierzchnie boczne tworzace kat rozwarty z jedna powierzchnia glówna tworza kat ostry z druga powierzchnia glówna, znamienna tym, ze kazda z powierzchni glównych (2) posiada powierzchnie podtrzymujaca (4) i cztery czynne ostrza tnace i z kazdym ostrzem tnacym polaczone sa dwie powierzchnie skosne (5, 6), obydwie nachylone pod katem do plaszczyzny powie- rzchni glównej, przy czym pierwsza powierzchnia skosna (5) polozona najblizej ostrza tnacego tworzy druga krawedz tnaca (7) wzdluz linii przekroju z powierzchnia boczna tworzaca kat ostry z odnosna powierzchnia glówna, a druga powierzchnia skosna (6) sasiadujaca z pierwsza powierzch- nia skosna (5) tworzy glówna krawedz tnaca (8) z powierz- chnia boczna FIG. 2 PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest dwustronna wkładka frezarska do frezowania wykończeniowego, która jest wykonana przez prasowanie w formie i spiekanie proszku mogącego utworzyć materiał wkładki tnącej i składa się z dwóch w zasadzie podobnych powierzchni głównych, zwróconych pod kątem 90° do siebie i czterech w zasadzie podobnych powierzchni bocznych, które przebiegają pomiędzy powierzchniami głównymi.

Takie wkładki frezarskie mocuje się w sposobie znanym jako taki w rotacyjnych narzędziach frezarskich. Mocowanie to zwykle wykonuje się na kasetach podtrzymujących wkładkę, jak np. opisane w szwedzkim zgłoszeniu patentowym 9300889-4 i w DE-A-4 013 717. Aby osiągnąć wymaganą gładkość powierzchni, trzeba umieścić wkładkę frezarskątak dokładnie, jak tylko możliwe w żądanym położeniu, szczególnie w kierunku osiowym. Jeśli umieszczenie

176 807 osiowe nie jest zadawalające, powstaje tzw. luz osiowy, co powoduje pogorszenie gładkości powierzchni.

Na przykład w przemyśle motoryzacyjnym frezy o małej podziałce stosuje się do frezowania bloków silnika, bloków cylindrów i podobnych części. W tych zastosowaniach stawia się bardzo duże wymagania co do gładkości powierzchni, często wymaga się wartości Ra maksymalnie

1,5 mm, wartości R_z pomiędzy 10 i 15 mm i wartości TW pomiędzy 5 i 8 mm. Udało się osiągnąć takie tolerancje w konstrukcji opisanej w wymienionym wyżej szwedzkim zgłoszeniu patentowym.

Problemem często powstającym przy zastosowaniach precyzyjnego frezowania są tzw. wióry krawędziowe, tj. wióry są odrywane z obrzeża wykonywanej powierzchni, gdy jest obrabiana. Oczywiście wióry krawędziowe mogą występować także wokół krawędzi zagłębień obrabianej powierzchni, np. wokół krawędzi przewierconego otworu.

Innym często powstającym problemem jest frezowanie przedmiotów o cienkich ścianach. Jak wiadomo, w celu oszczędzania materiału i ciężaru, pewne części obrabianego przedmiotu mogą mieć względnie cienkie ściany, jak np. pomiędzy 3 i 5 mm. Części takie mają tendencję do uginania się do pewnego stopnia pod naciskiem narzędzia frezarskiego, co z kolei powoduje pewną falistość tworzonej powierzchni.

Inny problem z kilkoma precyzyjnymi wkładkami frezarskimi na rynku polega na tym, że w dużym stopniu wymagają one kosztownego precyzyjnego szlifowania, aby osiągnąć wysokie wymagania co do tolerancji. Oczywiście znacznie zwiększa to koszty produkcji. Dla przykładu można znowu wymienić DE-A-4 013 717 i znaną wkładkę frezarską przedstawioną na fig. 4. Inna wada wkładek ujawnionych w DE-A-4 013 717 polega na tym, że mają one przybliżony kształt rombu. W konsekwencji tylko dwa z czterech ostrzy po każdej stronie mogą być czynne przy pracy. Wada ta podwaja koszt ostrza tnącego, który już wcześniej był znaczny.

Pierwszym celem niniejszego wynalazku jest więc dostarczenie, wkładki frezarskiej zmniejszającej wielkość i liczbę wiórów krawędziowych do minimum.

Drugim celem niniejszego wynalazkujest osiągnięcie precyzyjnych i gładkich powierzchni także na obrabianych przedmiotach o cienkich ścianach.

Kolejnym celem niniejszego wynalazkujest zmniejszenie osiowego nacisku narzędzia frezarskiego na obrabiany przedmiot.

Następnym celem niniejszego wynalazku jest zminimalizowanie kosztów produkcji wkładki frezarskiej.

Dwustronna wkładka frezarska do frezowania wykończeniowego o kwadratowym kształcie podstawowym zawierająca dwie podobne powierzchnie główne i cztery w zasadzie podobne powierzchnie boczne przebiegające między powierzchniami głównymi, przy czym dwie przeciwległe powierzchnie boczne tworzą kąt ostry z jedną powierzchnią główną, dwie pozostałe przeciwległe powierzchnie boczne tworzą kąt rozwarty z tą samą powierzchnią główną, przy czym dwie powierzchnie boczne tworzące kąt ostry zjednąpowierzchnią główną tworząkąt rozwarty z drugą powierzchnią głownią a dwie powierzchnie boczne tworzące kąt rozwarty z jedną powierzchnią główną tworzą kąt ostry z drugą powierzchnią główną, według wynalazku charakteryzuje się tym, że każda z powierzchni głównych posiada powierzchnię podtrzymuj ącąi cztery czynne ostrza tnące i z każdym ostrzem tnącym połączone są dwie powierzchnie skośne, obydwie nachylone pod kątem do płaszczyzny powierzchni głównej, przy czym pierwsza powierzchnia skośna położona najbliżej ostrza tnącego tworzy drugąkrawędź tnącą wzdłuż linii przekroju z powierzchnią boczną tworzącą kąt ostry z odnośną powierzchnią główną, a druga powierzchnia skośna sąsiadująca z pierwszą powierzchnią skośnątworzy głównąkrawędź tnącą z powierzchnią boczną.

Na każdej z dwóch powierzchni głównych są dwa obszary równoległe, oba ograniczone przez powierzchnię podtrzymującą, dwie pozostałe powierzchnie skośne i linię przekroju pomiędzy powierzchnią głównąa powierzchniąboczną. z którąpowierzchnia główna tworzy kąt osrry, przy czym linia przekroju tworzy krawędź tnącą obszaru równoległego.

176 807

Dwa obszary równoległe łączą się z krawędzią tnącą przebiegającą między dwoma bliskimi ostrzami tnącymi na tej samej powierzchni głównej, a krawędź tnąca obszaru równoległego związana z każdym z dwóch obszarów równoległych tworzy część linii krawędzi tnącej.

Każdy obszar równoległy jest ograniczony w kierunku do środka wkładki frezarskiej przez powierzchnię podtrzymującą, w miarę możliwości przez powierzchnię przejścia, przy czym wzdłuż linii krawędzi tnącej pomiędzy dwoma obszarami równoległymi znajduje się część środkowa.

Każdy równoległy obszar jest zakrzywiony w taki sposób, że ma promień w kierunku płaszczyzny powierzchni podtrzymującej.

Dwa obszary równoległe usytuowane są bliżej płaszczyzny powierzchni podtrzymującej niż pośrednia część środkowa.

Przedmiot wynalazku zostanie uwidoczniony w przykładach wykonania na tle znanego rozwiązania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia w perspektywie z góry i pod kątem wkładkę frezarską, fig. 2 - widok z góry wkładki frezarskiej według fig. 1, fig. 3 - widok z boku wkładki frezarskiej według fig. 1, fig. 4 - kolejny przykład wykonania wkładki frezarskiej, fig. 5 widok z góry wkładki frezarskiej według fig. 4, fig. 6 - widok z boku wkładki frezarskiej według fig. 4, fig. 7 - znaną wkładkę w perspektywie z dołu pod kątem, fig. 8 - sposób zamontowania wkładki frezarskiej według wynalazku w korpusie frezu według szwedzkiego zgłoszenia patentowego 9300889-4.

Na figurach odpowiednio od 1do 3 i od 4 do 6 pokazanajest przestawna wkładka frezarska 1 o kwadratowej podstawie. Jest dwustronna i ma dwie podobne powierzchnie główne 2, które są w zasadzie równoległe płaszczyznowo względem siebie i sąobrócone względem siebie o kąt 90°. Pomiędzy dwiema powierzchniami głównymi 2 wkładki przebiegającztery w zasadzie identyczne powierzchnie boczne 3. Aby uzyskać dodatnią geometrię wkładki przy j ej montowaniu do korpusu frezu (por. fig. 8), dwie powierzchnie 3 przeciwległe do siebie sąnachylone w taki sposób, aby tworzyły kąt ostry z odnośnąpowierzchmągłówną2. Korzystnie kąt ten może leżeć w zakresie od 60 do 85°, a najkorzystniej między 70 i 80°.

Każda powierzchnia główna składa się w zasadzie z powierzchni oparcia 4, która jest w całości płaska i działa jako powierzchnia oparcia dla odpowiadającej powierzchni podtrzymującej w kieszeni wkładkowej korpusu frezu. Zasadniczą cechą niniejszego wynalazku jest to, że w połączeniu z każdym ostrzem tnącym istniejądwie powierzchnie skośne 5 i 6, które przebiegają w zasadzie wzdłuż sąsiedniej powierzchni krawędziowej 3, tworzącej kąt rozwarty z odnośną powierzchnią główną. Powierzchnia skośna 5 może przebiegać od jednego ostrza 12 do następnego ostrza 12, jak pokazano na fig. 1 i 2, ale może być również przedzielona na dwa oddzielne obszary przez powierzchnię podtrzymującą 4- przebiegającą na całej długości do dwóch powierzchni krawędziowych 3, z którymi tworzy kąt rozwarły. Ponadto każda część narożna powierzchni skośnej 5, która bezpośrednio łączy się z powierzchnią skośną 6 może być podzielona na trzy powierzchnie fasetowe, aby zwiększyć luz, gdy wkładkę montuje się w korpusie frezu. Tak więc wspomniana część może być podzielona na dwie płaskie powierzchnie fasetowe 13 i 14, które łączą się ze sobą przez wklęsły promień 15. Powierzchnia fasetowa 13 znajduje się w stałej różnicy poziomów względem płaszczyzny powierzchni podtrzymującej 4, zaś powierzchnia fasetowa 14 jest nachylona w górę w kierunku wspomnianej płaszczyzny, jej szerokość zmniejsza się w kierunku do środka boku wkładki. Węższy koniec powierzchni fasetowej 14 przechodzi przez wklęsły promień 16 do części płaskiej 17, która jest w zasadzie równoległa płaszczyznowo do powierzchni podtrzymującej 4 i umieszczona na poziomie nieco poniżej płaszczyzny powierzchni podtrzymującej. Gdy powierzchnia podtrzymująca 4 przebiega do samej powierzchni krawędziowej 3, części 16 i 17 są oczywiście obniżone.

W taki sam sposób jak powierzchnię skośną 5, również powierzchnię skośną 6 można podzielić na dwie powierzchnie fasetowe 18 i 19, które są połączone ze sobą przejściem 20 o wklęsłym promieniu. Także w tym przypadku przyczynąpodziału na fasetyjest zwiększenie luzu części powierzchni skośnej umieszczonej obok krawędzi tnącej. W taki sam sposób jak powierzchnia fasetowa 13, powierzchnia fasetowa 18 jest nachylona ze stałą odległością od płaszczyzny

176 807 powierzchni podtrzymującej 4, zaś powierzchnia fasetowa 19 jest nachylona w górę w kierunku wspomnianej płaszczyzny, łącząc się ze wspomnianąpowierzchniąwzdłuż przerywanej linii 21.

Powierzchnia skośna 5 umieszczona przy ostrzu tnącym sąsiaduje z powierzchnią krawędziową 3 tworzącą kąt ostry z odnośną powierzchnią główną wzdłuż drugiej krawędzi tnącej 7, której podstawową. funkcjąjest powstrzymywanie wiórów krawędziowych. Aby spełnić tę funkcję, kąt pomiędzy powierzchnią fasetową 13 a płaszczyzna powierzchni podtrzymującej 4 powinien wynosić pomiędzy 5 i 45°, korzystnie pomiędzy 10 i 40°, a najkorzystniej pomiędzy 25 i 35°.

Jak wspomniano wyżej, powierzchnia skośna 6 jest umieszczona obok powierzchni skośnej 5. Kąt jej powierzchni fasetowej 18 do powierzchni podtrzymującej 4 wynosi między 1 i 20°, korzystnie pomiędzy 3 i 17°, a najkorzystniej pomiędzy 5 i 15°. Powierzchnia skośna 6 łączy się z sąsiadującą powierzchnią, krawędziową 3 wzdłuż głównej krawędzi tnącej 8.

Odnosząc się teraz do fig. od 4 do 6, dwa równoległe obszary 9' przebiegają pomiędzy dwiema umieszczonymi w pobliżu powierzchniami skośnymi 6, które to obszary również łączą się z odpowiednią krawędzią tnącą 10' obszaru równoległego i z częścią środkową 26 umieszczoną między równoległymi obszarami 9'. Zwykle obszary równoległe 9 i część środkowa 26 są umieszczone nieco niżej niż powierzchnia podtrzymująca 4, dlatego powierzchnie przejścia 27 i 28 sąrozmieszczone pośrodku najednej stronie obszarów równoległych i części środkowej oraz na drugiej stronie powierzchni podtrzymującej 4. Każdy równoległy obszar 9 ma niewielkie zgięcie albo krzywiznę prostopadle do powierzchni podtrzymującej 4.

Według przykładu wykonania pokazanego na fig. od 1do 3, obszar, równoległy 9 przebiega pomiędzy dwiema sąsiednimi powierzchniami skośnymi 6, który to obszar łączy się z krawędzią tnącą 10 obszaru równoległego i powierzchnią podtrzymującą 4. Równoległy- obszar 9 ma niewielkie zgięcie albo krzywiznę prostopadle do powierzchni podtrzymującej 4. Promień krzywizny jest dosyć duży i według przykładu wykonania pokazanego na fig. od 1 do, 3 może korzystnie wynosić pomiędzy 500 i 1200 mm, a najkorzystniej pomiędzy 600 i 1000 mm. Według przykładu wykonania pokazanego na fig. od 4 do 6, odpowiadający promień krzywizny obszarów równoległych 9' może korzystnie wynosić pomiędzy 20 i 600 mm, a najkorzystniej 70 i 400 mm. Najwyższe punkty zakrzywionych obszarów równoległych 9' znajdują się powyżej części środkowej

26, ale najkorzystniej pod powierzchnią podtrzymującą 4, aby uprościć produkcję gniazd na wkładki w korpusie frezu. Ponieważ krawędzie tnące 10, 10' obszarów równoległych są bardzo krótkie w porównaniu z promieniami naciskanymi bezpośrednio (krawędź tnąca 10 wynosi korzystnie pomiędzy 6 i 8 mm, każda krawędź tnąca 10 korzystnie pomiędzy 1,8 i 3,2 mm), wysokość cięciwowa krawędzi tnącej obszaru równoległego staje się odpowiednio mała. Na przykład dla krawędzi tnącej 10' znajduje się w zakresie od 3 do 7 mm, a dla krawędzi tnącej 10 w zakresie od 6 do 10 mm. Najwyższy punkt krawędzi tnącej obszaru równoległego jest wjej środku, gdzie drugi obszar 9 ma najmniejszą szerokość. Jednak nie sięga w całości do płaszczyzny powierzchni podtrzymującej 4. Korzystnie istnieje stopień od 2 do 100 mm pomiędzy najwyższym punktem H obszaru równoległego i powierzchniąpodtrzymującą, najkorzystniej między 5 i 35 mm. Wielkości te obowiązują także dla odległości pionowej części środkowej 26 i powierzchni podtrzymującej 4.

Dzięki zakrzywionym obszarom równoległym i rogom umocnionym przez skos, nie jest potrzebne szlifowanie tych powierzchni do osiągnięcia żądanej gładkości powierzchni na obrabianym przedmiocie. Jedynymi powierzchniami, które mogą wymagać późniejszego szlifowania, aby uzyskać dokładne umieszczenie w gniazdach na wkładki przy minimalnym luzie osiowym, sąpowierzchnie krawędziowe 3. Powierzchnie główne albo powierzchnie luzu 2 mogą być bezpośrednio dociskane w całości, przy czym “powierzchnia główna” albo “powierzchnia luzu” oznaczają odpowiednio całość powierzchni 4,5,6,9,16 i 17 (fig. 2), oraz 4,5,6,9', 10', 26,

27, 28 (fig. 5). Powierzchnie krawędziowe 3 są jednak łatwe do szlifowania, ponieważ są w całości płaskie i mają oba końce w całości otwarte. Dzięki uproszczonej produkcji zmniejszono jej koszty do około jednej piątej kosztów przy produkcji wkładek frezarskich według rozwiąza6

176 807 nia z DE-A-4 013 717. Udało się przy tym zmniejszyć luz osiowy do pomiędzy 0,01 i 0,02 mm. Można to porównać z luzem osiowym w rozwiązaniu z DE-A-4 013 717 i wkładkąfrezarską według fig. 4, gdzie wynosi on około 0,1 mm.

Wkładki frezarskie według niniejszego wynalazku posiadająkorzystnie umieszczony centralnie otwór przelotowy 11 do włożenia odpowiedniego elementu mocującego, takiego jak śruba, kołek zabezpieczający albo podobnego, por. fig. 8.

Wracając do fig. 7, przedstawia ona znaną wkładkę frezarską 1'. Tak jak według wynalazku, powierzchnie główne albo powierzchnie przyłożenia 2' sąrównolegle płaszczyznowo i zwrócone pod kątem 90° względem siebie. Powierzchnie 2' są połączone poprzez cztery w zasadzie równe powierzchnie boczne 3', które sąpod kątem do powierzchni 2' w sposób opisany wyżej dla wynalazku. Ponadto powierzchnie boczne 3' są lekko zakrzywione na zewnątrz. Powierzchnia skośna 5' znajduje się wzdłuż linii przerywanych, które tworzą kąt rozwarty pomiędzy powierzchniągłówną.2' i powierzchnią, boczną 3'. Ta skośna powierzchnia jest nachylona pod kątem 30° względem przedłużenia płaszczyzny powierzchni głównej 2'.

Figura 8 pokazuje korpus frezu według szwedzkiego zgłoszenia patentowego 9300889-4. Według wynalazku, wkładki frezarskie 1 są mocowane w kasetach 22, które z kolei montuje się w rowkach w korpusie 23 frezu śrubami mocującymi 24. Wysokość osiowajest precyzyjnie regulowana zatyczką niewspółśrodkową 25.

Mimo oczywistej prostoty wkładek frezarskich według wynalazku, osiągnięto pewną liczbę niespodziewanych zalet. Występowanie wiórów krawędziowych znacznie zmniejszono. Jest to wyraźnie przedstawione w poniższych przykładach:

Przykład 1:

Seria jednakowych części (bloków silnikowych z żeliwa) została poddana operacji precyzyjnego frezowania. Precyzyjnie frezowane powierzchnie miały pewną liczbę wywierconych otworów, takichjak 80 mm otwory na cylinder i 15 mm otwory dla wody chłodzącej. Zastosowany korpus freza o układzie opisanym w wyżej wymienionym szwedzkim zgłoszeniu patentowym miał średnicę 250 mm i w obu testach był wypełniony w całości przez 30 wkładek frezarskich w 30 istniejących gniazdach na wkładki. W obu testach stosowano następujące parametry cięcia: szybkość cięcia - 157 m/min, przesunięcie na wkładkę - 0,22 mm, głębokość cięcia - 0,5 mm.

W pierwszym teście zastosowano wkładki frezarskie według fig. 4, a w drugim teście wkładki frezarskie według fig. 1-3.

	Test 1	Test 2
Rozmiar wióru krawędziowego po 1000 obrobionych przedmiotach	0,8-0,9 irm	0,4 mm
Rozmiar wióru krawędziowego po 2189 obrobionych przedmiotach	nie do użytku	0,8 mm

Przykład pokazuje więc wyższość wkładki frezarskiej według wynalazku w unikaniu wiórów krawędziowych w porównaniu z podobną znaną wkładką.

Również w testach z wkładkami frezarskimi według fig. od 4 do 6 otrzymano znacznie mniej i znacznie mniejsze wióry krawędziowe niż we wkładce według fig. 7, przy tych samych pozostałych parametrach procesu.

Ponadto przez zastosowanie łącznie ośmiu czynnych wkładek frezarskich wkładka ma bardzo wysoki poziom funkcjonalności względem niskich kosztów produkcji. Co więcej, dzięki symetrycznej postaci, może być stosowana zarówno w prawostronnych, jak i lewostronnych obrotowych korpusach frezu.

Przykład 2:

Miary porównawcze zastosowano także między wkładkąfrezarskąwedług fig. 7 i wkładką frezarskąwedług niniejszego wynalazku (przykład wykonania pokazany na fig. od 4 do 6) w od176 807 niesieniu do wielkości powstałych sił osiowych przy obrabianiu żeliwa. Zastosowano ten sam korpus freza i tę samą głębokość cięcia (0,5 mm), co w przykładzie 1. Szybkość cięcia wynosiła 150m/min. Mierzono siłę osiowąpowstającąw każdym teście, wyniki sąprzedstawione poniżej:

Przesuw zęba	Test 1 Wynalazek	Test 2 fig- ⁷
0,1 mm/ząb	35 N	145 N
0,2 mm/ząb	100 N	230 N
0,3 mm/ząb	135N	320 N

Tak więc wkładki frezarskie według wynalazku wywierają znacznie mniejszą siłę osiową, co jest zasadnicze w obróbce przedmiotów o cienkich ścianach, aby unikać wibracji i wyginania części o cienkich ścianach.

Oba przykłady wykonania wynalazku (tj. z jednej strony przykład wykonania z fig. od 1 do 3, a z drugiej strony przykład wykonania z fig. od 4 do 6) przyczyniają się do znacznego zmniejszania wiórów krawędziowych. Co więcej, przykład wykonania z fig. od 1do 3 wytwarza nieco gładsze powierzchnie niż przykład wykonania z fig. od 4 do 6, zaś ten drugi wpływa bardziej korzystnie na zmniejszenie nacisku osiowego narzędzia na obrabiany przedmiot. Dzięki tym nieco zróżnicowanym kolejnym cechom dwóch przykładów wykonania, w narzędziu frezarskim można korzystnie zamontować oba typy wkładek frezarskich, przez co wykorzystuje się jednocześnie korzystne właściwości obydwu wkładek. Aby zoptymalizować korzystne właściwości obydwu typów można zmieniać proporcję pomiędzy nimi. Testy pokazały, że liczba wkładek frezarskich według fig. od 4 do 6 korzystnie powinna przekraczać liczbę wkładek według fig. od 1do 3. W szczególności, liczba wkładek frezarskich według fig. od 4 do 6 powinna być więcej niż cztery razy większa niż liczba wkładek według fig. od 1do 3. Szczególnie dla obrabianych przedmiotów o cienkich ścianach proporcja taka dała bardzo dobre wyniki.

176 807

FIG. 8

176 807

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Dwustronna wkładka frezarska do frezowania wykończeniowego o kwadratowym kształcie podstawowym zawierająca dwie podobne powierzchnie główne i cztery w zasadzie podobne powierzchnie boczne przebiegające między powierzchniami głównymi, przy czym dwie przeciwległe powierzchnie boczne tworząkąt ostry zjednąpowierzchnią. główną, dwie pozostałe przeciwległe powierzchnie boczne tworzą kąt rozwarty z tą samą powierzchnią główną, przy czym dwie powierzchnie boczne tworzące kąt ostry zjednąpowierzchnią głównątworzą kąt rozwarty z drugą powierzchnią główną, a dwie powierzchnie boczne tworzące kąt rozwarty z jedną powierzcłuiiągłównątworząkąt ostry z drugąpowierzchnią główną, znamienna tym, że każda z powierzchni głównych (2) posiada powierzchnię podtrzymującą (4) i cztery czynne ostrza tnące i z każdym ostrzem tnącym połączone sądwie powierzchnie skośne (5,6), obydwie nachylone pod kątem do płaszczyzny powierzchni głównej, przy czym pierwsza powierzchnia skośna (5) położona najbliżej ostrza tnącego tworzy drugąkrawędź tnącą(7) wzdłuż linii przekroju z powierzchnią bocznątworzącąkąt ostry z odnośnąpowierzchnią główną, a druga powierzchnia skośna (6) sąsiadująca z pierwszą powierzchnią skośną (5) tworzy główną krawędź tnącą (8) z powierzchnią boczną.
2. Wkładka według zastrz. 1, znamienna tym, że na każdej z dwóch powierzchni głównych (2) sądwa obszary równoległe (9), oba ograniczone przez powierzchnię podtrzymującą(4), dwie pozostałe powierzchnie skośne (6) i linię przekroju pomiędzy powierzchnią główną, a powierzchniąboczną, z którąpowierzchnia główna tworzy kąt ostry, przy czym linia przekroju tworzy krawędź tnącą (10) obszaru równoległego.
3. Wkładka według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że dwa obszary równoległe^) łączą się z krawędzią tnącą przebiegającą między dwoma bliskimi ostrzami tnącymi na tej samej powierzchni głównej, a krawędź tnąca (10) obszaru równoległego związana z każdym z dwóch obszarów równoległych tworzy część linii krawędzi tnącej.
4. Wkładka według zastrz. 3, znamienna tym, że każdy obszar równoległy (9') jest ograniczony w kierunku do środka wkładki frezarskiej przez powierzchnię podtrzymującą (4), w miarę możliwości przez powierzchnię przejścia (27, 28), przy czym wzdłuż linii krawędzi tnącej pomiędzy dwoma obszarami równoległymi (9) znajduje się część środkowa (26).
5. Wkładka według zastrz. 2, znamienna tym, że każdy równoległy obszar (9,9') jest zakrzywiony w taki sposób, że ma promień w kierunku płaszczyzny powierzchni podtrzymującej (4).
6. Wkładka według zastrz. 4, znamienna tym, że dwa obszary równoległe (9') usytuowane są bliżej płaszczyzny powierzchni podtrzymującej (4) niż pośrednia część środkowa (26).

* * *