PL176327B1 - Układ do blokowania przewodu rurowego za pomocą korpusu rozprężnego - Google Patents

Abstract

1. Urzadzenie do blokowania przewodu ru- rowego za pomoca korpusu rozpreznego, zawiera- jace zespól ustalajacy z rurowym przedluzeniem, wewnatrz którego jest zamocowana ruchomo wkladka blokujaca i korpus rozprezny, przy czym zespól ustalajacy zawiera uszczelke oraz zawór, a w swojej dolnej czesci ma uksztaltowana wneke, zna- mienne tym, ze wewnatrz rurowego przedluzenia (12) zespolu ustalajacego (2) jest umieszczony, za- mocowany ruchomo w kierunku pionowym, wspo- rnik rurowy (9), w postaci cienkosciennej rury, a na jednym koncu wspornik rurowy (9) ma zamocowany kolnierz (13) stanowiacy ogranicznik wzgledem ru- rowego przedluzenia (12), przy czym kolnierz (13) jest utwierdzony do rurowego przedluzenia (12) za posrednictwem mechanizmu blokujacego (14) ma- jacego zacisk (15) i osadzonego obrotowo na rurowym przedluzeniu (12), zas drugi koniec (10) wspornika rurowego (9) ma ksztalt stopniowo przechodzacy w pólwalec i ma uksztaltowany otwór, który jest zwró- cony w kierunku napl yw u strumienia w przewodzie (1). Fig. 1 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do blokowania przewodu rurowego za pomocą korpusu rozprężnego.

Znane jest ze stanu techniki urządzenie do blokowania przewodu rurowego, które zawiera zespół ustalający z rurowym przedłużeniem, wewnątrz którego jest zamocowana ruchomo wkładka blokująca z korpusem rozprężnym. Korpus rozprężny po umieszczeniu w blokowym przewodzie rurowym i rozprężeniu, zatrzymuje przepływ cieczy w tym przewodzie.

Ujawnione w szwedzkich opisach patentowych 8605208-11 i 9301793-7 urządzenie do blokowania przewodów rurowych zawiera korpus rozprężny, który stanowi gumowy balonik.

Gumowy balonik utrzymywany jest w położeniu blokowania dzięki tarciu o wewnętrzną powierzchnię przewodu rurowego. Użyteczność urządzenia zmniejsza się, kiedy ciśnienie płynu w rurociągu jest wysokie lub wyi^t^ępują jego silne, skokowe zmiany. Mogą one łatwo spowodować poślizg balonika gumowego wewnątrz przewodu rurowego i na koniec jego pęknięcie. Ponadto powierzchnia wewnętrzna przewodów spawanych nie

176 327 zawsze jest gładka i może mieć szwy spawalnicze z ostrymi zadziorami, mogącymi spowodować uszkodzenie ślizgającego się balonika i jego pęknięcie.

Urządzenie do blokowania przewodu rurowego za pomocą korpusu rozprężnego, według wynalazku, charakteryzuje się tym, że wewnątrz rurowego przedłużenia zespołu ustalającego jest umieszczony, zamocowany ruchomo w kierunku pionowym, wspornik rurowy, w postaci cienkościennej rury, a na jednym końcu wspornik rurowy ma zamocowany kołnierz, stanowiący ogranicznik względem rurowego przedłużenia. Kołnierz jest utwierdzony do rurowego przedłużenia za pośrednictwem mechanizmu blokującego, mającego zacisk i osadzonego obrotowo na rurowym przedłużeniu. Drugi koniec wspornika rurowego ma kształt stopniowo przechodzący w półwalec i ma ukształtowany otwór, który jest zwrócony w kierunku napływu strumienia w przewodzie.

Korzystnie jest gdy mechanizm blokujący ma trzpień blokujący otoczony sprężyną, którego kołkowy występ jest zaczepiony o pierwszy karb wkładki blokującej w położeniu wspornika rurowego wewnątrz zespołu ustalającego i rurowego przedłużenia oraz jest zaczepiony o drugi karb blokujący z korpusem rozprężnym w przewodzie rurowym, a w szczególności gdy drugi koniec wspornika rurowego ma, na swojej płaskiej powierzchni, zamocowane dwie rozsuwane na boki klapki, przy czym każda klapka jest zamocowana przesuwnie w szczelinach ułożonych pod kątem 45° do płaszczyzny poziomej i jest połączona dwoma kołkami z łbem do płaskiej powierzchni drugiego końca, a ponadto każda klapka ma dwa wgłębienia, które są dopasowane do kołków.

Korzystnie jest gdy w położeniu cofniętym klapek, ich dolne końce są usytuowane niżej, względem dolnej krawędzi drugiego końca wspornika rurowego, niż punkty leżące w połowie wysokości szczelin.

Urządzenie według wynalazku umożliwia zablokowanie przewodów rurowych przy znacznie wyższych wartościach ciśnienia panującego w przewodzie i zapewnia przy tym większą odporność na zgniecenie korpusu rozprężnego.

Zastosowanie wspornika rurowego do wprowadzania korpusu rozprężnego do przewodu pozwala na dodatkowe jego podparcie w stanie ekspansji, tak więc unieruchomienie tego elementu w określonym miejscu wewnątrz przewodu rurowego nie zależy od tarcia między nim a ścianką przewodu. Jest to ważne zwłaszcza przy blokowaniu przewodów ogrzewania, ponieważ gorące płyny mają tendencję do zmniejszania tarcia między przewodem rurowym i korpusem rozprężnym, i przy blokowaniu przewodów o dużych średnicach, w których wspornik rurowy umożliwia większy stopień rozprężenia korpusu. Tak więc, w przypadku różnych średnic przewodów rurowych można stosować ten sam rozmiar korpusu rozprężnego, a nawet ten sam rozmiar otworu wierconego w przewodzie rurowym. Próby praktycznie wykazały, że sposób blokowania według wynalazku nadaje się do stosowania przy trzy do pięciu razy wyższych wartościach ciśnienia w przewodach, niż w przypadku stosowania znanych sposobów blokowania z zastosowaniem rozprężnego balonika gumowego.

Są to podstawowe zalety rozwiązania według wynalazku.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia urządzenie do blokowania przewodu rurowego, w widoku z boku, przed wprowadzeniem korpusu rozprężnego, fig. 2 - urządzenie według wynalazku w widoku z boku, po wprowadzeniu korpusu rozprężnego do wnętrza przewodu rurowego, fig. 3 - urządzenie według wynalazku po ekspansji, podczas blokowania przewodu rurowego, w widoku z boku, fig. 4 - rurę wsporczą z zamocowanymi na niej klapkami, przed wprowadzeniem rury wsporczej do przewodu rurowego, w przekroju uproszczonym, a fig. 5 - rurę wsporczą wraz z klapkami opuszczonymi, po wprowadzeniu rury do wnętrza przewodu.

Na figurze 1 przedstawiono przewód rurowy 1 blokowany za pośrednictwem korpusu rozprężnego 8. Na przewodzie rurowym 1 jest zamocowany zespół ustalający 2 z gwintowaną złączką (nie pokazaną). Zespół ustalający 2 jest połączony z przesuwnym i nakręcanym, rurowym przedłużeniem 12 i otacza umieszczony wewnątrz nich wspornik

176 327 rurowy 9. Wewnątrz wspornika rurowego 9 umieszczona jest wkładka blokująca 7 z dołączonym do niej korpusem rozprężnym 8. Zespół ustalający 2 zawiera zawór 5, który jest uruchomiony za pomocą wiertła lub wspornika rurowego 9. Na górnym końcu rurowego przedłużenia 12 jest zamocowana uszczelka 4 uszczelniająca wiertła lub wspornik rurowy 9. Rurowe przedłużenie 12 zawiera również osadzony obrotowo zacisk 15, łączący je z mechanizmem blokującym 14. Mechanizm blokujący 14 ma trzpień blokujący 16 otoczony sprężyną 19, a jego kołkowy występ jest zaczepiony o pierwszy karb 17 wkładki blokującej 7, w położeniu wspornika rurowego 9 wewnątrz zespołu ustalającego 2 i rurowego przedłużenia 12 oraz jest zaczepiony o drugi karb 18 wkładki blokującej 7, w położeniu wkładki 7 z korpusem rozprężnym 8 w przewodzie rurowym 1. Wspornik rurowy 9 stanowi cienkościenna rura, która jest zamocowana ruchomo w kierunku pionowym wewnątrz rurowego przedłużenia 12 zespołu ustalającego 2. Wspornik rurowy 9 jest uszczelniony hermetycznie przez uszczelkę 4. Na jego jednym końcu jest zamocowany kołnierz 13, ustalający położenie wspornika rurowego 9 wewnątrz rurowego przedłużenia 12. Drugi koniec 10 wspornika rurowego 9, wchodzący do wnętrza przewodu rurowego 1, ma kształt stopniowo przechodzący w półwalec, którego otwór 11 zwrócony jest w kierunku napływu strumienia płynu w przewodzie rurowym 1 i stanowi podparcie dla korpusu rozprężnego 8, zwłaszcza w stanie rozprężenia, podczas blokowania przepływu strumienia w przewodzie rurowym 1. Wkładkę blokującą 7 wraz z elementem rozprężnym 8 wprowadza się do wspornika rurowego 9 zawierającego mechanizm blokujący 14, którego trzpień blokujący wykonany jest tak, że umożliwia zaczepienie o karb 17 wkładki blokującej 7 wewnątrz zespołu ustalającego 2 i rurowego przedłużenia 12, i sczepiony jest z nim za pośrednictwem zacisku 15. W tym położeniu drugi koniec 10 wspornika rurowego 9 znajduje się w położeniu końcowym wewnątrz przewodu rurowego 1, przy czym korpus rozprężny 8 jest umieszczony wewnątrz wnęki 6 ukształtowanej w zespole ustalającym 2.

Figura 2 przedstawia położenia wkładki blokującej 7 po odczepieniu trzpienia blokującego 16 od karbu 17, oraz wsunięciu wkładki blokującej 7 wraz z korpusem rozprężnym 8 do wnętrza przewodu rurowego 1 i unieruchomieniu w tym położeniu przez sczepienie kołkowego występu o karb 18. Na górnym końcu wkładki blokującej 7 jest zamocowana końcówka wielozłączkowa 24 ze złączką zaczopowaną 25, złączką 26 dla sprężonego powietrza i złączką pomiarową 27, stanowiącą miernik ciśnienia. Na figurze 3 przedstawiono sytuację po doprowadzeniu sprężonego powietrza przez złączkę 26, do korpusu rozprężnego 8. Po osiągnięciu odpowiednio dużej wartości ciśnienia, wskazywanej przez miernik 27 ciśnienia, przewód rurowy 1 blokuje się korpusem rozprężnym 8.

Wkładkę blokującą 7 przy odblokowywaniu usuwa się w odwrotny sposób. Sprężone powietrze wypuszcza się poprzez złączkę 26, wkładkę blokującą 7 wysuwa się aż do połączenia trzpienia blokującego 16 z karbem 17 i odłącza się wspornik rurowy 9 wraz z korpusem blokującym 8 od zacisku 15, po czym wysuwa się ją z zespołu ustalającego 2. Zawór 5 następnie automatycznie zamyka się zapobiegając wyciekowi płynu z przewodu rurowego 1.

Na figurze 4 przedstawiono schematycznie przekrój wspornika rurowego 9 mającego zamocowane automatycznie opuszczane i wycofywane klapki 20a i 20b, uruchamiane po wprowadzeniu wspornika rurowego 9 do wnętrza przewodu rurowego 1. Klapki 20a, 20b, które w tym przypadku są w położeniu zachodzenia na siebie, przymocowane są ślizgowo do płaskiej powierzchni końca 10 wspornika rurowego 9, za pośrednictwem dwóch kołków 22 z łbami, ślizgającymi się w szczelinach 21 ułożonych pod kątem 45° do płaszczyzny poziomej.

Na figurze 5 przedstawiono wspornik rurowy 9 w położeniu całkowitego wsunięcia do wnętrza przewodu rurowego 1. W tym przypadku klapki 20a, 20b mają zwiększoną powierzchnię podpierania. Ponieważ klapki 20a i 20b w położeniu opuszczenia wystają bardziej ku dołowi, niż wspornik rurowy 9, to podczas wprowadzania do wnętrza przewodu rurowego 1 rozsuwają się za pośrednictwem szczeliny 21 zwiększając powierzchnię podpierania dla korpusu rozprężnego 8. Podczas wyjmowania wspornika rurowego 9 z przewodu 1 klapki 20a, 20b zsuwają się w kierunku do siebie.

176 327

Fig. 2

176 327

Fig. 3

176 327

Fig. 4

Fig. 5

176 327

Fig. 1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims (4)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Urządzenie do blokowania przewodu rurowego za pomocą korpusu rozprężnego, zawierające zespół ustalający z rurowym przedłużeniem, wewnątrz którego jest zamocowana ruchomo wkładka blokująca i korpus rozprężny, przy czym zespół ustalający zawiera uszczelkę oraz zawór, a w swojej dolnej części ma ukształtowaną wnękę, znamienne tym, ze wewnątrz rurowego przedłużenia (12) zespołu ustalającego (2) jest umieszczony, zamocowany ruchomo w kierunku pionowym, wspornik rurowy (9), w postaci cienkościennej rury, a na jednym końcu wspornik rurowy (9) ma zamocowany kołnierz (13) stanowiący ogranicznik względem rurowego przedłużenia (12), przy czym kołnierz (13) jest utwierdzony do rurowego przedłużenia (12) za pośrednictwem mechanizmu blokującego (14) mającego zacisk (15) i osadzonego obrotowo na rurowym przedłużeniu (12), zaś, drugi koniec (10) wspornika rurowego (9) ma kształt stopniowo przechodzący w półwalec i ma ukształtowany otwór, który jest zwrócony w kierunku napływu strumienia w przewodzie (1).
2. 2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że mechanizm blokujący (14) ma trzpień blokujący (16) otoczony sprężyną (19), którego kołkowy występ jest zaczepiony o pierwszy karb (17) wkładki blokującej (7) w położeniu wspornika rurowego (9) wewnątrz zespołu ustalającego (2) i rurowego przedłużenia (12) oraz jest zaczepiony o drugi karb (18) wkładki blokującej (7) z korpusem rozprężnym (8) w przewodzie rurowym (1).
3. 3. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że drugi koniec (10) wspornika rurowego (9) ma na swojej płaskiej powierzchni, zamocowane dwie rozsuwane na boki klapki (20a) (20b), przy czym każda klapka (20a) (20b) jest zamocowana przesuwnie w szczelinach (21), ułożonych pod kątem 45° do płaszczyzny poziomej i jest połączona dwoma kołkami (22) z łbem do płaskiej powierzchni drugiego końca (10), a ponadto każda klapka (20a) (20b) ma dwa wgłębienia (23), które są dopasowane do kołków (22).
4. 4. Urządzenie według zastrz. 3, znamienne tym, że w położeniu cofniętym klapek (20a) (20b) ich dolne końce są usytuowane niżej względem dolnej krawędzi drugiego końca (10) wspornika rurowego (9) niż punkty leżące w połowie wysokości szczelin (21).