PL174602B1

PL174602B1 - Sposób i urządzenie do nanoszenia poziomych oznakowań na drogach lub innych powierzchniach komunikacyjnych

Info

Publication number: PL174602B1
Application number: PL94307126A
Authority: PL
Inventors: Peter-Christian Boldt
Original assignee: Plastiroute Sa
Priority date: 1993-06-10
Filing date: 1994-05-31
Publication date: 1998-08-31
Also published as: CZ34295A3; HUT72378A; EP0654068A1; NO950469L; AU6998894A; HU9500174D0; RU95106978A; CZ282984B6; JP3459255B2; EP0654068B1; ES2108467T3; NO950469D0; FI107390B; SK279255B6; FI950555A0; RU2135537C1; HU213799B; NZ267631A; RO116421B1; DE59404157D1

Abstract

1. Sposób nanoszenia poziomych oznako- wan na drogach lub innych powierzchniach komunikacyjnych, z zastosowaniem rozcien- czonych woda farb dyspersyjnych, znamien- ny tym, ze nanosi sie wodna farbe dysper- syjna, ulegajaca koagulacji pod dzialaniem kwasu, na powierzchnie drogi i doprowadza do zetkniecia z kwasem. f i g . 1 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób i urządzenie do nanoszenia poziomych oznakowań na drogach lub innych powierzchniach komunikacyjnych, z zastosowaniem rozcieńczonych wodą farb dyspersyjnych.

Oznakowania poziome, zwłaszcza linie ograniczające, kierunkowe i ostrzegawcze, nanosi się zazwyczaj za pomocą pojazdu oznakowującego, który jest wyposażony w pistolety natryskowe do natryskiwania farby znakującej i ewentualnie w rozpylacze do nanoszenia perełek odblaskowych,, jak to jest przedstawione na przykład w europejskim opisie patentowym nr EP-B-0 280 102.

Ogólnie znane są farby do znakowania z rozpuszczalnikami, których użycie jest jednak coraz częściej krytykowane ze względów ekologicznych. Ponadto znane są rozcieńczane wodą farby dyspersyjne, które są mniej szkodliwe dla środowiska.

Oba rodzaje farb do znakowania mają jednak wspólną wadę, polegającą na stosunkowo długim czasie wysychania, który wynosi na ogół od 10 do 30 minut. Przy czasie wysychania równym na przykład 20 minut, i szybkości znakowania równej 6 km/h należy z tego względu za miejscem prowadzenia robót zamykać każdorazowo dla ruchu za pomocą kolumny zaporowej odcinek drogi równy 2 km, co powoduje znaczne utrudnienia ruchu drogowego oraz korki komunikacyjne. Prócz tego należy przerywać roboty znakujące przy niekorzystnych warunkach atmosferycznych i grożącym deszczu, aby uniknąć ewentualnego rozpływu farby, która nie zdążyła jeszcze stać się wodoodporną.

W europejskim opisie patentowym nr EP-A-200 249 przedstawiony jest sposób, w którym wodną farbę dyspersyjną doprowadza się do wyschnięcia w ciągu 15 minut, a w specjalnych przypadkach nawet w ciągu 6 minut po naniesieniu, dzięki dodaniu rozpuszczalnej w wodzie soli, na przykład chlorku sodu, chlorku wapnia lub temu podobnych. Ilość soli wynosi w przybliżeniu od 15 do 25 g na 1 m² powlekanej powierzchni.

W europejskim opisie patentowym nr EP-A-409 459 przedstawione są koagulowane kwasem farby dyspersyjne, które zawierają zwłaszcza anionową stabilizowaną emulsję polimerową i wielofunkcyjny polimer aminowy i są stabilizowane w zakresie alkalicznym za pomocą lotnej zasady. Po naniesieniu zasada ulatnia się powodując obniżenie wartości pH, a po przekroczeniu koagulacyjnej wartości pH farba ulega zestaleniu. Czas schnięcia wynosi od 10 do 20 minut lub więcej, w zależności od temperatury i stopnia wilgotności powietrza, które mają wpływ na lotność zasady.

Celem wynalazku jest opracowanie sposobu i urządzenia, które umożliwiają przeprowadzanie robót znakowania przy krótszych i niezależnych w dużym stopniu od warunków pogodowych czasach schnięcia farby, a zatem pozwalają na prowadzenie robót również przy niekorzystnych warunkach atmosferycznych, niezależnie od wilgotności powietrza i temperatury, a także praktycznie bez zamykania drogi dla ruchu.

Sposób nanoszenia poziomych oznakowań na drogach lub innych powierzchniach komunikacyjnych, z zastosowaniem rozcieńczonych wodą farb dyspersyjnych, według wynalazku charakteryzuje się tym, że nanosi się wodną farbę dyspersyjną, ulegającą koagulacji pod działaniem kwasu, na powierzchnię drogi i doprowadza do zetknięcia z kwasem.

Korzystnie jako farbę dyspersyjną stosuje się farbę zasadową, która zawiera środek wiążący, ulegający koagulacji pod działaniem kwasu.

Korzystnie na świeżo naniesioną farbę dyspersyjną rozpyla się kwas w postaci roztworu wodnego lub roztworu w rozpuszczalniku organicznym, korzystnie roztworu 10- do 30-procentowego.

Korzystnie farbę dyspersyjną rozpyla się na powierzchnię drogi, zaś kwas wtryskuje się w postaci roztworu wodnego lub roztworu w rozpuszczalniku organicznym, korzystnie roztworu 10- do 30-procentowego, w rozpyloną mgłę farby.

Korzystnie do farby dyspersyjnej dodaje się bezwodnik kwasowy, który tworzy kwas, z wodą wodnej farby dyspersyjnej.

Korzystnie na naniesioną farbę dyspersyjną nasypuje się kwas w postaci cząstek stałych, zawierających kwas lub bezwodnik kwasowy.

Korzystnie farbę dyspersyjną rozpyla się na powierzchnię drogi, zaś kwas wtryskuje się w postaci cząstek stałych, zawierających kwas lub bezwodnik kwasowy, w rozpyloną mgłę farby.

174 602

Korzystnie jako cząstki zawierające kwas stosuje się perełki szklane, powleczone cienką warstwą z przywierającego do nich stałego kwasu lub stałego bezwodnika kwasowego.

Korzystnie jako kwas stosuje się typowe kwasy nieorganiczne względnie organiczne, korzystnie kwas cytrynowy, octowy, solny względnie siarkowy.

Korzystnie jako bezwodniki kwasowe stosuje się bezwodniki kwasowe kwasów nieorganicznych, korzystnie pięciotlenek fosforu w postaci stałej, bezwodniki kwasowe kwasów organicznych w postaci stałej względnie bezwodniki kwasowe kwasów organicznych w postaci ciekłej, korzystnie bezwodnik kwasu octowego, rozpuszczony w rozpuszczalniku organicznym lub rozcieńczony wodą.

Urządzenie do nanoszenia poziomych oznakowań na drogach lub innych powierzchniach komunikacyjnych, z zastosowaniem rozcieńczonych wodą farb dyspersyjnych, z pojazdem do znakowania, na którym zamontowany jest co najmniej jeden pistolet natryskowy do farby, według wynalazku charakteryzuje się tym, że na pojeździe do znakowania zainstalowane jest co najmniej jedno urządzenie do rozpylania kwasu na natryskiwaną masę farby względnie do wtryskiwania go w strumień farby, wychodzący z pistoletu natryskowego.

Korzystnie na pojeździe do znakowania za pistoletem natryskowym do farby zainstalowany jest dozownik cząstek kształtowych, za którym umieszczonajest pierwsza dysza do rozpylania kwasu na świeżą natryskiwaną farbę dyspersyjną, drugi pistolet natryskowy do farby, rozpylacz perełek odblaskowych oraz druga dysza do rozpylania kwasu.

Wynalazek umożliwia, zależnie od grubości warstwy i sposobu nanoszenia, skrócenie czasu schnięcia, a tym samym - w sensie techniki komunikacyjnej - czasu osiągania przez farbę odporności na najeżdżanie, do zaledwie około jednej do dwóch minut lub jeszcze mniej, czyli do ułamka wymaganych dotychczas czasów schnięcia.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia zaznaczony schematycznie pojazd do znakowania z pistoletem natryskowym, rozpylaczem do nanoszenia perełek odblaskowych i dyszą do napylania kwasu na oznakowanie, fig. 2 - inny przykład wykonania wynalazku, w którym kwas wtryskuje się bezpośrednio do strumienia farby, fig. 3 - trzeci przykład wykonania wynalazku, w którym rozpylacz perełek rozpyla w strumieniu farby perełki odblaskowe, potraktowane uprzednio kwasem, fig. 4 czwarty przykład wykonania wynalazku, w którym pojazd do oznakowania jest zaopatrzony w dodatkowe urządzenia.

W pierwszym przykładzie wykonania wynalazku, realizowanym za pomocą pojazdu do znakowania, przemieszczanego w kierunku strzałki na fig. 1, naniesioną świeżą warstwę farby natryskuje się tuż po naniesieniu wodnym roztworem kwasu. W tym celu na pojeździe 1 do znakowania zainstalowany jest typowy pistolet natryskowy 2, który rozpyla strumień 3 farby na jezdnię S, następnie rozpylacz 6, który nanosi perełki odblaskowe 7 na świeże oznakowanie, a za nim dysza natryskowa 4 do napylania kwasu 5 na świeżo nałożone oznakowanie z farby.

Jak widać na fig. 2, w drugim przykładzie wykonania wynalazku roztwór kwasu nanosi się jednocześnie z farbą w ten sposób , ze w natryskową mgłę farby 3, pochodzącą z pisooletu natryskowego 2, wtryskuje się kwas 5 z dyszy natryskowej 4, zainstalowanej bezpośrednio za pistoletem. Dzięki temu osiąga się bardziej równomierny rozkład kwasu w warstwie farby oraz jednorodną koagulację a zatem zestalanie farby. Z kolei na świeże oznakowanie nanosi się za pomocą rozpylacza 6 perełki odblaskowe 7.

W trzecim przykładzie wykonania wynalazku kwas stosuje się w postaci zawierającego go proszku lub cząstek. W tym celu miesza się, na przykład stały kwas, przez mielenie go z rozmaitymi,, dostępnymi w handlu wypełniaczami (na przykład krzemianami, siarczanami, tlenkami metali) aż do uzyskania żądanej ilości i wielkości ziaren.

Materiał, zawierający kwas, wytwarza się korzystnie w następujący sposób: rozpuszczalny w wodzie kwas rozpuszcza się w wodzie, do roztworu dodaje się perełki odblaskowe w postaci perełek szklanych, w razie potrzeby dodaje się typowe wypełniacze i/lub środki wiążące, filtruje się i pozostawia do wyschnięcia. W ten sposób perełki szklane zostają powleczone kwasem. Można także powlekać i stosować inne, tak zwane cząstki kształtowe; to łączne nanoszenie farby i perełek szklanych lub innych cząstek odbywa się w znany sposób. Perełki szklane służą przy tym z jednej strony do szybkiego suszenia farby podczas nanoszenia, z drugiej zaś strony jako

174 602 elementy odblaskowe na oznakowaniu drogi. Cały proces roboczy można wykonać przy jednorazowym przejechaniu obrabianego odcinka drogi, po czym następuje przemieszczenie ruchomego stanowiska roboczego.

Opisany powyżej przykład wykonania sposobu można zrealizować za pomocą pojazdu 1 do znakowania, ukazanego na fig. 3. Następnie za pomocą pistoletu natryskowego 2 rozpyla się strumień 3 farby na powierzchnię S drogi, a za pomocą rozpylacza perełek 8 wtryskuje się w strumień 3 farby perełki szklane 9, które uprzednio zostały obrobione kwasem 5, jak to powyżej opisano. Zamiast obrobionych perełek odblaskowych do strumienia farby można również wtryskiwać inne obrobione kwasem cząstki, zwłaszcza cząstki kształtowe. W jednym z wariantów sposobu według wynalazku obrobione kwasem perełki odblaskowe lub inne cząstki nanosi się na świeżo wykonane oznakowanie farbą również dopiero po naniesieniu farby na powierzchnię S drogi. Także w przykładzie ukazanym na tab. 1 przewidziany jest dodatkowy, tylny rozpylacz perełek 6 do nanoszenia typowych perełek odblaskowych 7.

Przebieg realizacji sposobu według wynalazku, na przykład za pomocą ukazanego na fig. 4 pojazdu do znakowania, jest następujący.

Na pojeździe 1 do znakowania zainstalowane są w małych odstępach za sobą: pistolet natryskowy 2 do farby, dozownik 10 cząstek, dysza 4, drugi pistolet natryskowy 12 do farby, rozpylacz 6 perełek oraz druga dysza 13. Pistolet natryskowy 2 natryskuje strumień 3 farby na powierzchnię S jezdni, a z tyłu nanosi się na oznakowanie cząstki kształtowe 11 za pomocą dozownika 10 cząstek; tuż za tym za pomocy dyszy 4 natryskuje się na świeże oznakowanie kwas 5, po czym cząstki kształtowe pokrywa się farbą za pomocą strumienia 3 z drugiego pistoletu natryskowego 12, następnie za pomocą rozpylacza 6 perełek nanosi się typowe perełki odblaskowe 7, które przywierają zwłaszcza do wypukłości farby, utworzonych przez cząstki kształtowe 11, a wreszcie za pomocą dyszy 13 natryskuje się ponownie kwas 5 na oznakowanie, w celu szybkiego wysuszenia ostatniej naniesionej warstwy farby.

Sposób według wynalazku realizuje się za pomocą dostępnych w handlu, rozcieńczalnych wodą, koagulowanych za pomocą kwasu farb dyspersyjnych. Można łatwo sprawdzić, czy dana dyspersja nadaje się do tego sposobu. Dyspersję traktuje się mianowicie powoli kroplami kwasu; jeżeli koaguluje ona bardzo szybko po dodaniu pewnej ilości kwasu, wówczas nadaje się do zastosowania. Liczne, koagulujące pod działaniem kwasu, rozcieńczalne wodą dyspersje lub emulsje, które można stosować do sposobu według wynalazku, są znane ze stanu techniki. Wartość pH związków ustawia się w granicach od 8 do 10 za pomocą znanych zasad, takich jak na przykład ług sodowy, amoniak względnie pierwszo-, drugo- lub trzeciorzędowe organiczne zasady aminowe, W odróżnieniu jednak od znanych rozwiązań sposób według wynalazku nie wymaga zastosowania lotnych zasad. Zestalenie (koagulacja) związku następuje na ogół po przejściu na lekko kwaśną wartość pH.

Większość dostępnych w handlu kwasów organicznych i nieorganicznych, lotnych lub nielotnych, nadaje się do zastosowania w niniejszym sposobie w postaci roztworu wodnego lub - jeśli to jest możliwe - organicznego, na przykład acetonu. Jako przykład można tu wymienić kwas solny, siarkowy, fosforowy, azotowy, octowy i cytrynowy.

Zamiast kwasów można stosować również bezwodniki kwasowe, które przy zetknięciu się z wodą wodnej farby dyspersyjnej reagują jak kwas. Zastosowanie odpowiednich bezwodników kwasów nieorganicznych, na przykład pięciotlenku fosforu w stałej postaci, lub odpowiednich bezwodników kwasów organicznych w stałej lub ciekłej postaci, na przykład bezwodnika kwasu octowego, rozpuszczonego w wodzie lub w rozpuszczalniku organicznych, na przykład acetonie, dawało również dobre wyniki. W przypadku stosowania stałych bezwodników kwasowych używa się ich korzystnie w postaci proszku, który wprowadza się do strumienia farby pistoletu natryskowego albo natryskuje się na świeże oznakowanie farbą, względnie wykorzystuje się do powlekania perełek odblaskowych lub cząstek kształtowych.

Korzystne okazały się w szczególności wodny kwas octowy i kwas cytrynowy, ponieważ kwas octowy jest lotny, nieszkodliwy dla środowiska i tani, a kwas cytrynowy jest bezwonny.

Na ogół w przypadku stałych kwasów, na przykład kwasu cytrynowego i octowego, stosuje się 10- do 30-procentowy, korzystnie około 20-procentowy wodny roztwór kwasu, a w przypadku silniejszych kwasów, na przykład kwasu solnego i siarkowego -5- do 1 ^-procentowy,

174 602 korzystnie około 10-procentowy roztwór. W porównaniu ze sposobami, które powodują zestalanie farby przez dodanie soli, wymagane ilości kwasu są znacznie mniejsze. W zależności od rodzaju i składu użytej dyspersji farby, kwasu i jego stężenia oraz sposobu nanoszenia dobre wyniki dawało dodanie rozcieńczonego kwasu w ilości wagowej od 0,6 do 2% ciężaru naniesionej ilości farby dyspersyjnej; w większości przypadku wystarczało około 1% wagowego.

Przeprowadzono wiele badań, zwłaszcza z użyciem zestawów farb, które poza zwykłymi składnikami, przede wszystkim wypełniaczami i pigmentami, zawierały jako środek wiążący trzy następujące dostępne w handlu dyspersje:

- Johncryll (znak towarowy), rozprowadzany przez firmę Johnson;

- Luhydran (znak towarowy), rozprowadzany przez firmę BASF;

- Primal (znak towarowy), rozprowadzany przez firmę Rohm und Haas.

Jako kwasy przetestowano kwas cytrynowy, octowy, solny i siarkowy.

Tablice 1 i 2 podają wyniki badań trzech przytoczonych w kolumnie 1 zestawów, przy czym za pierwszym razem grubość warstwy farby wynosiła około 1000 pm (tab. 1), a za drugim razem 400 pm (tab. 2). Wyniki prób dotyczą z jednej strony badań laboratoryjnych, podczas których warstwę farby nanoszono na niechłonne podłoże w postaci tafli szklanej, z drugiej zaś strony badań praktycznych, podczas których przytoczone farby dyspersyjne nanoszono na zwykłą bitumiczną nawierzchnię drogi. W próbach laboratoryjnych stosowano farby dyspersyjne - jak podano - o zawartości wody 45%, 27% lub 18%, a w próbach na drodze - o zawartości wody 18%. Wyniki laboratoryjne, uzyskane przy wartościach temperatury i wilgotności powietrza, podanych w kolumnie 2 lub 3, znajdują się w kolumnach 4,5,6 i 7, przy czym każdorazowo występują oddzielone pochyłymi kreskami dane minutowe, które odnoszą się do wymienionej zawartości wody 45%, 27% lub 18%, a zatem podane są w kolejności zmniejszającej się zawartości wody.

Wartość pH zastosowanych zestawów została wyregulowana za pomocą wymienionych zasad na 9 do 10. Wyniki, osiągnięte z różnymi kwasami były w praktyce identyczne i dlatego nie są przytoczone szczegółowo. Podane dane odnoszą się w przypadku prób z grubością warstwy farby, równą 1000 pm (tab. 1), do 30-procentowego wodnego roztworu kwasu cytrynowego, a przy grubości warstwy farby, równej 400 pm (tab. 2), do 20-procentowego kwasu octowego. Każdorazowo dokonywane były pomiary czasu, po upływie którego farba była wyschnięta lub stałą się wodoodporna. Dane te są zamieszczone w kolumnach 4 do 9 tablic i opisane poniżej bardziej szczegółowo.

Badania laboratoryjne przeprowadzono w komorze klimatyzacyjnej, bez ruchu powietrza. Farby dyspersyjne naniesiono za pomocą płozy do powlekania na taflę szklaną na określoną grubość warstwy. Natychmiast potem warstwę farby opryskano roztworem kwasu i rozpylono kwas dalej aż do koagulacji farby. Wyschnięcie określono za pomocą zwykłej próby kciuka, to jest przez przyłożenie kciuka z niewielkim obrotem. Jeśli warstwa farby nie została naruszona, wówczas uznawano ją za suchą, a tym samym za najezdżalną. Po stwierdzeniu wyschnięcia trzymano warstwę farby w strumieniu bieżącej wody: jeżeli w tych warunkach farba nie ulegała zmywaniu, wówczas uznawano ją za wodoodporną.

W próbach na drodze linie oznakowania nanoszono za pomocą zwykłego pistoletu do natryskiwania farby. W przypadku grubości warstwy farby, równej 1000 pm (tab. 1), wtryskiwano - za pomocą pojazdu do znakowania według fig. 2 - roztwór kwasu bezpośrednio do strumieniafarby, pochodzącego z pistoletu natryskowego. W przypadku grubości warstwy farby, równej 400 pm (tab. 2), natryskiwano - za pomocą pojazdu do znakowania według fig. 1 - roztwór kwasu po naniesieniu farby na świeże oznakowanie. Czasy schnięcia określono w następujący sposób: samochód osobowy jechał po nałożonym oznakowaniu farbą. Farba była uznawana za suchą, gdy na oponie samochodu nie były widoczne żądane ślady farby lub gdy na farbie nie pozostawały ślady opon. Oznakowanie farbą uchodziło za wodoodpornie, gdy nie rozpuszczało się po 10 sekundach pod bieżącą wodą.

Podczas prób drogowych otrzymywano w granicach dopuszczalnego błędu przy wszelkich temperaturach i wszelkich wartościach wilgotności powietrza w przybliżeniu te same podane krótkie czasy, mianowicie przy gruboś'ci warstwy farby równej 1000 pm, czas schnięcia równy minuty lub krótszy, oraz czas osiągania wodoodporności równy 3 minuty lub krótszy.

174 602

W przypadku grubości warstwy farby, równej 400 pm (tab. 2) czas schnięcia wynosił 3/4 minuty lub mniej, a czas uzyskiwania wodoodporności - 1,5 minuty lub miej. Jak to podano na tab. 2, również przy innych temperaturach i wilgotnościach powietrza podane czasy schnięcia ulegały jedynie nieznacznym zmianom.

Użyta ilość wodnego roztworu kwasu wynosiła około 1% wagowego naniesionej ilości farby.

Tablice 1 i 2 ukazują, że przy użyciu kwasu czasy schnięcia są wielokrotnie krótsze niż w przypadku normalnego wysychania bez kwasu. Ponadto okazuje się, że czasy schnięcia, które uzyskano na wolnej przestrzeni, a zatem przy praktycznie stale występującym ruchu powietrza, na zwykłym mniej łub bardziej wsysającym podłożu bitumicznym, są znacznie krótsze od czasów schnięcia, otrzymane na tafli szklanej w komorze klimatyzacyjnej bez ruchu powietrza. Jak należało oczekiwać, przy tej samej technice nanoszenia czasy schnięcia warstw farby o mniejszej grubości są krótsze niż w przypadku większej grubości warstwy farby. Czas schnięcia maleje także wyraźnie wraz ze zmniejszeniem się zawartości wody w farbie. Wreszcie tablice wskazują, że czasy schnięcia i uzyskiwania wodoodporności bez dodatku kwasu zależą dość silnie od wilgotności powietrza i temperatury, natomiast w przypadku dodania kwasu są niemal niezależne od temperatury i wilgotności powietrza.

Jak się okazało, sposób można realizować we wszystkich wymienionych powyżej postaciach wykonania, gdy naniesiona grubość warstwy farby wynosi mniej niż 350 do 450 pm. W przypadku większych grubości warstwy zaleca się podawać kwas nie tylko na powierzchnię już naniesionej farby, gdyż w przeciwnym przypadku istnieje niebezpieczeństwo, że powstanie zestalona błonka powierzchniowa, pod którą farba pozostanie w stanie ciekłym, lecz nanosić kwas lub zawierający go materiał jednocześnie z farbą, na przykład w postaci rozpylonej mgły.

W praktyce można postępować również tak, że najpierw nanosi się farbę i w danym przypadku perełki szklane za pomocą zwykłego pojazdu do znakowania, natomiast kwas jest natryskiwany z podążającego bezpośrednio za pojazdem do znakowania pojazdu zabezpieczającego, stosowanego zazwyczaj w przypadku ruchomych stanowisk roboczych i zaopatrzonego w tarcze ostrzegawcze i wskazujące dla jadących z tyłu pojazdów.

Wynalazek umożliwia zatem realizację niekosztownej metody szybkiego osiągania najeżdżalności oznakowań drogowych. Metodę tę można stosować na każdym ruchomym stanowisku roboczym, na parkingach, pasach startowych lotnisk i temu podobnych, a ogólnie na każdym placu budownictwa nadziemnego i podziemnego, gdzie należy pracować bardzo szybko. Godna uwagi jest także tolerancja ekologiczna metody. Ponieważ koagulacja następuje już przy słabo kwaśnym pH, a naniesiony kwas podlega neutralizacji, przeto kwas w praktyce nie dociera do drogi lub do otaczającego ją środowiska. Jeśli ponadto używa się kwasu nielotnego, na przykład kwasu cytrynowego, to metoda ta jest również absolutnie bezwonna.

Sposób według wynalazku można stosować do wszystkich wodnych zestawów farb, których bazę stanowi koagulowany kwasem środek wiążący.

174 602 λ

<υ

X)

Η

	•p	1		1
	£C	1		1
	JZ	1		1		ra
	U	1		1	1	c
	N	1		1	o	P
	P	1		1	a	o
	ra	1		2	O	CL
	·<—i	1	F	I	3	U
	3 Ή	1	ra	1		O
	ra cd	l	tn	1
	c o	1	ra	1
	P	1	3	1
	ra “O	t	.X	1	ra
	c	1		I	_C.
		1	N	1	era
	o\°	1			ra
JC	co	1			σι
u	<P	1
ra		1
-P		1 1		Ύ
C		1
•P		1
e		1				ra
	o\°	1			1	c
3	CD	1			o	P
	«-Ρ	1			11	o
ra		1			Π	n
P a\°	1			3	TD
O	A	1	F			O
CL? AJ	1	ra
•p		1	cn
r	o\°	1	ra
JT	LA	1	3
CJ		1	δ:
en	··	1			ra
	(U	1	N		r:
cn	•P	1			CJ
ra	-D	1			ra
N	P	1			σι
o	ra qp	1 1 -		T-
	ra	i
	3 i—1	1				ra
	Δί	1				c
	>> Ν	1			1	P
	Ό en	ł			o	o
	ο	ł			u	LL
	3 ra	1	ra		C)	t.J
	c	ł	en		3	O
	o	1	ra
	xn	1	3
	o	1	Δί
	-P	1
	P	1	N
	ra	1	(U		TO
	3	1	u
	ra	ł			u
	N	1			ra
		1 1 l			cn
	Ό ^vcn ra
ra	O N
c	C f-t
Π	-P -P
CL?	o ra
rp	CD ·Ρ		o\°
CD r—ł 3
N	•P O
3	3 O.

coa a

CO A A <PO O

LA <t <t

LA LA <1* W\ CO A A

LA A ΓΑ AJ

ΓΑγΗ ΓΑ AJ

ON NO <3TA

A LA

O LA O 00 A NO

LA

AJ

A NO NO

A A *—I O O

NO LA LA

A NO LA i—H o On <—ł r—| <±

LA LA '

A NO

H <t ΓΑ AJ

NO ΓΑ <t ΓΑ

CO LA NO LA

ON ON AJ P

LA ON <d- AJ

ΓΑ a NO <t

O LA O CO A ND <3· <t <fr

LA NO LA

A A NO .-Η A ΓΑ AJ i—I

CO CO O ΓΑ ΓΑ AJ

1—I ΓΑ ON LA <3 AJ co ω a LA ΓΑ AJ

O LA O CO A· NO ra

P □

-P ra ρ

CD

CL ε

o

AJ AJ O «-Η AJ ΓΑ

AJ AJ O P AJ ΓΑ

AJ CNI O t—ł AJ ΓΑ

Ό	>>
xn	3		e	3
o	-P	>>		ra
	cn	jra	o	-P
ra	P	P	o	cn
P	ra	ra	era	ra
era	3	<P	rP	AJ

>eto era o

o <c

QC

O

ΞΕ

QC

a.

174 602

	••—1				1	1
	en				1	1
	o			CD 1	1	1
	P		I	C 1	1	1
	TD		O	P 1	LA 5	LA 1	o
			X	O 1			•s
	•r—1	E	O	O. 1	r—1 \|	r—t I	·—1
	c	CD	3	Ό 1	1	1
	.c	tn		O 1	1	1
CD	o	CD			ł	1
c	N	3			1	1
	P				1	1
o\°	CD				1	1
CD	r—1	N	CD		1	1
f—H	3		_c		< 1	<t 1	OJ
	CD		O		I	1
	c		D		PA 1	PA I	r—f
			tn		1	1

o\^e co o\^e o

o\°

LA

E tu tn

CD

C

P

o	O 1	04 ł	OJ 1	OJ
Ό	CL 1	\ 1	I
O	r) i	LA 1	1	A
3	o 1	\|	I
		MD I 1	MD \| 1	LA

OJ rt υ

X) rt

Η u,

Q>

•P c

-C

O tn en co

N

O

O •P

JD

P CD CO r—H 4P _Y

N 2 tn

CD	1	r—1	1	r—1	1	P
_c	1		1	Ό»	1
o	1	A	1	OJ	1	OJ
□	1		1	Ό.	1	—
en	1	A	1		I

u

II

II li

II

II il

Ił----li >>

TD

O

Ό 'tn o

-P ρ

co

CO

OJ

II
II	'tn	CD
II	ra o	N
li	c c	U
II	TJ -H	-P
li	CLP O	CD
II	t-H U)	•«P
tl	OJ i^-H	3
u	N -P	α
II	3 3	O.
li
li
0--
11
II
II
H	CD
y	P
U	D
II	+> o
H	CD O
II	P
β	ω o
II	CL
u	E
II	OJ
0	1—

O en

CD

2Ć

N cd

JD

		A 1	o ł	MD
	CD 1	OJ 1	OJ 1	·—1
	r- i	\ 1	I
o	P 1	CD 1	CD 1
TD	O 1	A 1	OJ 1	OJ
α	Ο. 1	\|	I	'\_x
2	TD 1	r- i	r- i	CD
	O !	A 1	<P 1	A

	1 A 1	O ł	OJ
	1 P \|	f-P 1	rp
CD	1 Ό. \|	i	\
JC	1 p 1	A 1	CO
o	1 A 1	OJ 1	rp
o	1 Ό. 1	Όκ I	Ό.
tn	1 θ' 1	A 1	A
	1 1 1 1	1 1	A
	1 1	I ----1--	___	-ł

LA

Ο»

OJ

LA

O

OJ

LA

O>

OJ

\|	Ό	JO				1 1	1
1	xn	2			2	1 1	Z I
1	o	-P	JO	E	CD	1 -J 1	<X 1
β	X	tn	JD		-P	1 >- 1	CcC 1	_J
1	o	P	P	O	tn oj	i or i	α i	<£
a	P	CD	CD	o	o	1 CD 1	>- 1	X
1	CD	2	<P		OJ	i X 1	X 1	ł—ł
a						i α i	X 1	ccc
a						1 O 1	_J I	0_

174 602

FIG.2

FIG 3

S

174 602

FIG 4

S

174 602

FIG.1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób nanoszenia poziomych oznakowań na drogach lub innych powierzchniach komunikacyjnych, z zastosowaniem rozcieńczonych wodą farb dyspersyjnych, znamienny tym, że nanosi się wodną farbę dyspersyjną, ulegającą koagulacji pod działaniem kwasu, na powierzchnię drogi i doprowadza do zetknięcia z kwasem.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jako farbę dyspersyjną stosuje się farbę zasadową, która zawiera środek wiążący, ulegający koagulacji pod działaniem kwasu.
3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że na świeżo naniesioną farbę dyspersyjną rozpyla się kwas w postaci roztworu wodnego lub roztworu w rozpuszczalniku organicznym, korzystnie roztworu 10- do 30-procentowego.
4. Sposób według zastrz, 1 albo 2, znamienny tym, że farbę dyspersyjną rozpyla się na powierzchnię drogi, zaś kwas wtryskuje się w postaci roztworu wodnego lub roztworu w rozpuszczalniku organicznym, korzystnie roztworu 10- do 30-procentowego, w rozpyloną mgłę farby.
5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że do farby dyspersyjnej dodaje się bezwodnik kwasowy, który tworzy kwas, z wodą wodnej farby dyspersyjnej.
6. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 5, znamienny tym, że na naniesioną farbę dyspersyjną nasypuje się kwas w postaci cząstek stałych, zawierających kwas lub bezwodnik kwasowy.
7. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że jako cząstki zawierające kwas stosuje się perełki szklane, powleczone cienką warstwą z przywierającego do nich stałego kwasu lub stałego bezwodnika kwasowego.
8. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 5, znamienny tym, że farbę dyspersyjną rozpyla się na powierzchnię drogi, zaś kwas wtryskuje się w postaci cząstek stałych, zawierających kwas lub bezwodnik kwasowy, w rozpyloną mgłę farby,
9. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że jako cząstki zawierające kwas stosuje się perełki szklane, powleczone cienką warstwą z przywierającego do nich stałego kwasu lub stałego bezwodnika kwasowego.
10. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jako kwas stosuje się typowe kwasy nieorganiczne względnie organiczne, korzystnie kwas cytrynowy, octowy, solny względnie siarkowy.
11. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że jako bezwodniki kwasowe stosuje się bezwodniki kwasowe kwasów nieorganicznych, korzystnie pięciotlenek fosforu w postaci stałej, bezwodniki kwasowe kwasów organicznych w postaci stałej względnie bezwodniki kwasowe kwasów organicznych w postaci ciekłej, korzystnie bezwodnik kwasu octowego, rozpuszczony w rozpuszczalniku organiczny, lub rozcieńczony wodą
12. Urządzenie do nanoszenia poziomych oznakowań na drogach lub innych powierzchniach komunikacyjnych, z zastosowaniem rozcieńczonych wodąfarb dyspersyjnych, z pojazdem do znakowania, na którym zamontowany jest co najmniej jeden pistolet natryskowy do farby, znamienne tym, że na pojeździe (1) do znakowania zainstalowane jest co najmniej jedno urządzenie (4,8) do rozpylania kwasu (5) na natryskiwaną masę farby względnie do wtryskiwania go w strumień farby, wychodzący z pistoletu natryskowego (2).
13. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że na pojeździe (1) do znakowania za pistoletem natryskowym (2) do farby zainstalowany jest dozownik (10) cząstek kształtowych (11), za którym umieszczona jest pierwsza dysza (4) do rozpylania kwasu (5) na świeżą natryskiwaną farbę dyspersyjną, drugi pistolet natryskowy (12) do farby, rozpylacz (6) perełek odblaskowych oraz druga dysza (13) do rozpylania kwasu (5).

★ ★ ★

174 602