PL174257B1 - Sposób wytwarzania etylobenzenu - Google Patents

Abstract

1. Sposób wytwarzania etylobenzenu z benzenu czystego lub zawierajacego benzen lekkiego produktu reformowania i kompozycji zawierajacej etylen, która stanowi frakcja destylacyjna gazu z fluidalnego krakowania katalitycznego zawierajaca weglowodory o liczbie atomów wegla mniejszej albo równej 2, w reakcji alkilowania benzenu etylenem, znamienny tym, ze: a) poddaje sie przereagowaniu czysty benzen lub zawierajacy benzen lekki produkt reformowania z kompozycja zawierajaca etylen przy stosunku molowym benzen/etylen zawartym w zakresie 0,3-1, z wytworzeniem alkilatu praktycznie nie zawierajacego pozosta- losci benzenu, a zawierajacego, mono-, di- i trietylobenzen; b) poddaje sie ten alkilat co najmniej jednej destylacji/rektyfikacji z wytworzeniem de- stylatu (18) zawierajacego di- i trietylobenzen; c) transalkiluje sie ten destylat (18) benzenem (22) z wytworzeniem produktu transalki- lowania (25) wzbogaconego w monoetylobenzen wytworzony z di- i trietylobenzenu z tego destylatu; d) poddaje sie produkt transalkilowania (25) co najmniej jednej destylacji/rektyfikacji z wytworzeniem etylobenzenu (29). PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania etylobenzenu z benzenu czystego lub zawierającego benzen lekkiego produktu reformowania i kompozycji zawierającej etylen, którą stanowi frakcja destylacyjna gazu z fluidalnego krakowania katalitycznego zawierająca węglowodory o liczbie atomów węgla mniejszej albo równej 2, w reakcji alkilowania benzenu etylenem, polegający na tym, że:

a) poddaje się przereagowaniu czysty benzen lub zawierający benzen lekki produkt reformowania z kompozycją zawierającą etylen w reakcji alkilowania benzenu etylenem, przy stosunku molowym benzen/etylen zawartym w zakresie 0,3-1, z wytworzeniem alkilatu praktycznie nie zawierającego pozostałości benzenu, a zawierającego mono-, di- i trietylobenzen;

b) poddaje się ten alkilat co najmniej jednej destylacji/rektyfikacji z wytworzeniem destylatu 18 zawierającego di- i trietylobenzen;

c) transalkiluje się ten destylat 18 benzenem 22 z wytworzeniemproduktu transalkilowania 25 wzbogaconego w monoetylobenzen wytworzony z di- i trietylobenzenu z tego destylatu;

d) poddaje się produkt transalkilowania 25 co najmniej jednej destylacji/rektyfikacji z wytworzeniem etylobenzenu 29.

Stosunek molowy benzen/etylen zawarty w zakresie między 0,3 a 1 zapewnia usunięcie praktycznie całej ilości benzenu wprowadzonej do reakcji przy utrzymaniu wystarczająco dużej szybkości alkilowania benzenu etylenem.

Lekki produkt reformowania zawierający także węglowodory nasycone.

Kompozycja zawierająca etylen zawiera również węglowodory nasycone z wykluczeniem węglowodorów nienasyconych innych niż etylen. Tak więc brak np. propylenu upraszcza skład alkilatu otrzymanego w etapie a) i umożliwia łatwe rozdzielenie jego składników, zwłaszcza poprzez jedną lub kilka destylacji/rektyfikacji.

Korzystnie destylację (destylacje) z etapu b) prowadzi się tak, aby produkt destylacji z etapu b) nie zawierałjuż monoetylobenzenu, co osiąga się poprzez co najmniej jedną dodatkową destylację/rektyfikację, tak aby otrzymać frakcję szczytową zawierającą monoetylobenzen i frakcję z dołu kolumny zawierającą di- i trietylobenzen oraz produkty ciężkie.

Tę zawierającą monoetylobenzen frakcję szczytową korzystnie zawraca się do etapu a) w celu przeprowadzenia alkilowania tego monoetylobenzenu do di- i trietylobenzenu. W ten sposób alkilat opuszczający reaktor alkilowania może być jeszcze bardziej wzbogacony w di- i trietylobenzen niż alkilat uzyskany bez zawracania do obiegu, a benzen wiąże się z większą liczbą

174 257 cząsteczek etylenu, stając się lepszym nośnikiem grup etylowych w procesie transalkilowania w etapie c).

Korzystnie frakcję benzyny utworzoną z węglowodorów nasyconych, którajest zasadniczo wolna od benzenu, odzyskuje się w etapie b) poprzez dalszą destylację/rektyfikację.

Transalkilowanie z etapu c) sposobu według niniejszego wynalazku realizuje się zgodnie ze znanymi sposobami, regulując strumień użytego benzenu z zachowaniem zwykle stosowanych stosunków benzenu do grup etylowych. Transalkilowanie można przeprowadzić w tym samym miejscu, w którym realizuje się alkilowanie z etapu a) lub w innym miejscu, w którym dostępne są wystarczające ilości benzenu. W tym drugim przypadku można wprowadzić polietylobenzeny oparte na di-i trietylobenzenie do typowej jednostki alkilowania w reaktorze alkilowania lub transalkilowania.

Wynalazek łatwiej będzie zrozumieć dzięki dołączeniu do przedstawionego opisu przykładów, wśród których przykład 5 opisano, powołując się na dołączoną figurę przedstawiającą schemat wykonania sposobu.

Przykłady te podano wyłącznie dla celów zilustrowania wynalazku, bez zamiaru ograniczania go w jakikolwiek sposób.

Przykład 1.Do odpornego na ciśnienie, emaliowanego autoklawu, wyposażonego w mieszadło, wprowadza się 1000 g wsadu lekkiego produktu reformowania odwodnionego poprzez przepuszczenie prze sita molekularne, zawierającego w procentach wagowych:

- parafiny C-6 (o 6 atomach węgla): 72%

- cykloparafiny C-6 (o 6 atomach węgla): 22%

- benzen: 6% dodaje się 1 g chlorku glinowego AlCb i 1,-4 g chlorku etylu i następnie zamyka się autoklaw.

Po rozpoczęciu mieszania doprowadza się temperaturę w autoklawie do 160°C. Następnie wtryskuje się do autoklawu poprzez zawór gaz pod ciśnieniem, w ilości odpowiadającej 180 litrom w normalnych warunkach ciśnienia i temperatury, a posiadający następujący skład molowy:

-metan 51%

- etan 33%

-etylen 16%

Uwzględniając grupy etylowe wprowadzone w postaci chlorku etylu, stosunek molowy benzen/etylen wynosi 0,59.

Pod koniec jednej godziny po schłodzeniu i dekompresji gazów w syfonie chłodzonym suchym ditlenkiem węgla (-78°C), ciekłe frakcje, uzyskane w autoklawie i syfonie łączy się, przemywa wodą, zobojętnia przemywając 1N roztworem wodorotlenku sodowego i następnie powtórnie przemywa wodą.

Skład wagowy ciężkiej frakcji zawierającej związki węglowodorowe o co najmniej ośmiu atomach węgla, oznaczony przy pomocy chromatografii gazowej jest następujący:

-etylobenzen	41%
- dietylobenzen	43%
- Metylobenzen	13%
- ciężkie produkty	3%
Przez destylację, po usunięciu frakcji szczytowej składającej sie z węglowodorów o 6

atomach węgla uzyskuje się 38 g etylobenzenu i 52 g mieszaniny dietylobenzenu i trietylobenzenu o składzie wagowym:

-dietylobenzen 77%

- Metylobenzen 23%

W zasadzie 38 g uzyskanego etylobenzenu można zawracać do tej samej reakcji alkilowania do zupełnego jego zaniku.

Oznacza to możliwość powstania około 50 g mieszaniny dietylobenzen/trietylobenzen o składzie wagowym 77/23.

Zatem przeprowadzając reakcję alkilowania w warunkach opisanych powyżej, przy stosunku molowym benzen/etylen. równym 0,59 i całkowitym zawracaniu do obiegu wytworzonego

174 257 etylobenzenu można uzyskać teoretycznie z 1000 g lekkiego produktu reformowania około 102 g mieszaniny dietylobenzen/trietylobenzen o stosunku wagowym 77/23.

g powyższej mieszaniny di- i trietylobenzenów o składzie 77/23 wprowadza się do autoklawu zawierającego 120 g benzenu, 0,17 g chlorku glinowego i 0,24 g chlorku etylu. Stosunek molowy benzen/grupy etylowe wynosi 2,3.

Autoklaw zamyka się, rozpoczyna mieszanie i podnosi temperaturę do 160°C.

Po 1 godzinie prowadzenia reakcji w tej temperaturze, mieszaninę chłodzi się przed wyrównaniem ciśnienia w autoklawie i jego otwarciem. Zawartość zobojętnia się i przemywa jak wyżej po reakcji alkilowania. Uzyskuje się 172 g mieszaniny zawierającej wagowo:

- benzen	50%
- etylobenzen	40%
- dietylobenzen	7%
- ciężkie produkty	1%
Mieszaninę tę poddaje się destylacji/rektyfikacji,	co prowadzi do uzyskania około 68 g
etylobenzenu i 11 g dietylobenzenu.

Dietylobenzen można zawrócić do reakcji transalkilowania w celu zwiększenia wydajności etylobenzenu.

Obliczenia wykazują, że całkowita ilość etylobenzenujaką można wytworzyć z 52 g użytej mieszaniny wynosi około 86 g.

Dość etylobenzenu, jaką można otrzymać ze 102 g mieszaniny dietylobenzen/trietylobenzen, która jest potencjalnie dostępna ze 1801 powyższego gazu, wynosi około 169 g.

Zatem z 1000 g lekkiego produktu reformowania można uzyskać około 169 g etylobenzenu.

Przykład 2 - porównawczy

Tytułem porównania, poddaje się obróbce 1000 g takiego samego lekkiego produktu reformowania i w tych samych warunkach, co w przykładzie 1, z wyjątkiem zastosowanego stosunku molowego benzen/etylen, który wynosi 2,5 dla zminimalizowania, jak w znanych technologiach, tworzenia się polietylobenzenów. Zatem do autoklawu wtryskuje się tylko 401 gazu z przykładu 1.

Po przeprowadzeniu reakcji, schłodzeniu, zobojętnieniu i przemyciu jak w przykładzie 1, uzyskuje się fazę organiczną, której skład wagowy węglowodorów zawierających co najmniej 8 atomów węgla jest następujący:

- etylobenzen 84%

- dietylobenzen 15%

- trietylobenzen 1*%

W wyniku destylacji/rektyfikacji uzyskuje się 22,7 g etylobenzenu i 4,2 g polietylobenzenu. Te polietylobenzeny,zawróconedo reakcji transalkilowaniadająmożliwość uzyskaniaokoło7 getylobenzenu.

Zatem ilość etylobenzenu potencjalnie dostępna w tym sposobie, w jednym etapie z 1000 g lekkiego produktu reformowania wynosi około 29 g.

Ponadto obserwuje się, że z 60 g benzenu zawartego w lekkim produkcie reformowania tylko około 20 g ulega reakcji. Można rozważać stosowanie zawracania do obiegu tego produktu reformowania, lecz trudno to sobie wyobrazić biorąc pod uwagę bardzo niskie poziomy zawartości benzenu, które wraz z zawracaniem stawałyby się niższe prowadząc do konieczności bardzo dużych objętości reakcji.

Nawet jeśli podtrzyma się tę hipotezę, obliczenia wskazują, że owe zawracania do obiegu aż do zaniku benzenu doprowadzą zaledwie do teoretycznego maksimum rzędu około 55 g etylobenzenu. Zatem z 1000 g produktu reformowania można teoretycznie uzyskać tylko około 85 g etylobenzenu, jeśli podda się go obróbce zgodnie z tym sposobem porównawczym.

Przykład 3. Do ciśnieniowego autoklawu ze stali nierdzewnej, wyposażonego w mieszadło wprowadza się 500 g wsad produktu reformowania z przykładu 1 i 175 g odaluminowanego mordenitu o małych porach, przy stosunku Si/Al = 25.

Temperaturę w zamkniętym autoklawie doprowadza się do 270°C i następnie wtryskuje się poprzez zawór do autoklawu równowartość 140 N litrów tego samego gazu, co w przykładzie 1.

174 257

Stosunek molowy benzen/etylen wynosi zatem 0,38. Po przeprowadzeniu reakcji przez dwie godziny w temperaturze 270°C, po schłodzeniu i dekompresji gazów, jak w przykładzie 1, skład wagowy frakcji węglowodorów o liczbie atomów węgla co najmniej 8 jest następujący:

- etylobenzen	12%
- dietylobenzen	43%
- trietylobenzen	31%
- produkty ciężkie	14%
Poprzez destylacje uzyskuje się 5,5 g etylobenzenu i 36 g mieszaniny polietylobenzenów

o następującym składzie wagowym:

- dietylobenzen 58%

- trietylobenzen 42%

Zawrócenie do obiegu powyższych 5,5 g etylobenzenu może prowadzić do uzyskania około 7,6 g mieszaniny dietylobenzen/trietylobenzen o proporcji 58/42.

Poprzez kompletne zawracanie do obiegu wytworzonego w tej reakcji alkilowania etylobenzenu można z 500 g lekkiego produktu reformowania uzyskać około 44 g mieszaniny dietylobenzen/trietylobenzen o proporcji 58/42.

Przykład 4. Do autoklawu transalkilowania, identycznego jak w przykładzie 1 wprowadza się 36 g powyższej mieszaniny polietylobenzenów, 110 g benzenu wysuszonego na sitach molekularnych, 0,15 g chlorku glinowego i 0,22 g chlorku etylu. Przeprowadza się postępowanie z przykładu 1 uzyskując 136 g mieszaniny zawierającej wagowo:

- benzen 54%

- etylobenzen 38%

- dietylobenzen 6%

- produkty ciężkie 2%

W wyniku destylacji/rektyfikacji uzyskuje się 51,7 g etylobenzenu i 8,2 g dietylobenzenu, który po zawróceniu do tej samej reakcji transalkilowania dałby w przybliżeniu 13 g etylobenzenu.

Zatem z 36 g użytej mieszaniny można otrzymać 67,4 g etylobenzenu, stosując zawracanie dietylobenzenów do obiegu, do ich całkowitego zaniku.

Tak więc można z 44 g mieszaniny, która to ilość jest potencjalnie dostępna z obróbki 500 g produktów reformowania sposobem z przykładu 3, otrzymać 82,4 g etylobenzenu lub około 165 g używając 1000 g rafinatu.

Przykład 5. Figura 1 ukazuje schemat wykonania sposobu w instalacji zawierającej reaktor alkilowania 1, reaktor transalkilowania 6 i kolumny destylacyjne 2 do 5 i 7 do 9.

Reaktory i kolumny są znane jako takie. Instalacja pracuje w sposób ciągły, a ilości wagowe, objętościowe lub molowe podaje się w odniesieniu do 1000 g lekkiego produktu reformowania.

Ten lekki produkt reformowania A zawiera parafiny C-6 i cykloparafiny C-6 (razem 11 moli) oraz benzen (0,77 mola).

Gaz F.C.C. (249 1) B zawiera mieszaninę metanu i etanu (razem 9,34 mola) oraz etylen (1,78 mola). Tę ilość lekkiego produktu reformowania A i gazu B wprowadza się do reaktora alkilowania i z katalizatorem 11 zawierającym AICI3 (0,0075 mola) i chlorek etylu (0,0217 mola). Po wystarczającym czasie przebywania w reaktorze otrzymaną mieszaninę reakcyjna kieruje się na kolumnę 2, w której mieszanina rozdziela się na frakcję szczytową 12 i frakcję z dołu 15. Frakcja szczytowa skierowana na kolumnę 5 rozdziela się na frakcję gazową 13 zawierającą metan i etan (łącznie 9,34 mola) oraz etylen (0,02 mola) oraz frakcję z dołu składającą się z benzyn 14 (11 moli) z nieznaczną zawartością benzenu. Frakcja a dna 15 zawiera monoetylobenzen (0,72 mola), dietylobenzen (0,59 mola), trietylobenzen (0,15 mola) i produkty ciężkie (0,03 mola). Frakcję tę kieruje się do kolumny 3, w której następuje rozdział i ze szczytu kolumny odbiera się etylobenzen 16, który jest zawrócony do reaktora 1, a z dołu 17, di- i trietylobenzen oraz produkty ciężkie, które są wprowadzane do kolumny 4, w której usuwa się produkty ciężkie 19 (0,03 mola) we frakcji z dołu.

Kolumna 4 daje w szczycie destylat 18 (etap b) zawierający dietylobenzen (0,39 mola) i trietylobenzen.

174 257

Destylat ten 18 wprowadza się do reaktora transalkilowania 6 z katalizatorem 21 zawierającym AlCl3 (0,0013 mola) i chlorek etylu (0,0037 mola). Do reaktora 6 wprowadza się również benzen 22 (0,86 mola). Produkt transalkilowania 25 opuszczający reaktor 6 jest kierowany do kolumny 7, w której następuje rozdział, na benzen 23, w szczycie kolumny, który jest zawracany do reaktora 6 oraz na mieszaninę 26 zawierającą etylobenzen (1,58 mola), dietylobenzen (0,27 mola) i produkty ciężkie (0,02 mola) na dole kolumny. Mieszaninę 26 kieruje się na kolumnę 9, z dołu której odbiera się produkty ciężkie 30 (0,02 mola), zaś w szczycie otrzymuje się mieszaninę 27 etylobenzenu (1,58 mola) i dietylobenzenu (0,27 mola). Mieszaninę 27 wprowadza się do kolumny 8, w której następuje rozdział, na czysty lub zasadniczo czysty etylobenzen 29 (1,58 mola) w szczycie i, na dole, na dietylobenzen 28 (0,27 mola), który jest zawracany do reaktora 6.

174 257

(CH2~CH3)n nadmiar

SCHEMAT

174 257

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 2,00 zł

Claims (4)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób wytwarzania etylobenzenu z benzenu czystego lub zawierającego benzen lekkiego produktu reformowania i kompozycji zawierającej etylen, którą stanowi frakcja destylacyjna gazu z fluidalnego krakowania katalitycznego zawierająca węglowodory o liczbie atomów węgla mniejszej albo równej 2, w reakcji alkilowania benzenu etylenem, znamienny tym, że:

   a) poddaje się przereagowaniu czysty benzen lub zawierający benzen lekki produkt reformowania z kompozycją zawierającą etylen przy stosunku molowym benzen/etylen zawartym w zakresie 0,3-1, z wytworzeniem alkilatu praktycznie nie zawierającego pozostałości benzenu, a zawierającego, mono-, di- i trietylobenzen;

   b) poddaje się ten alkilat co najmniej jednej destylacji/rektyfikacji z wytworzeniem destylatu (18) zawierającego di- i trietylobenzen;

   c) transalkiluje się ten destylat (18) benzenem (22) z wytworzeniem produktu transalkilowania (25) wzbogaconego w monoetylobenzen wytworzony z di- i trietylobenzenu z tego destylatu;

   d) poddaje się produkt transalkilowania (25) co najmniej jednej destylacji/rektyfikacji z wytworzeniem etylobenzenu (29).
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że destylat z etapu b) zawiera również monoetylobenzen, przy czym destylat ten poddaje się co najmniej jednej destylacji/rektyfikacji, otrzymując frakcję szczytową zawierającą monoetylobenzen i frakcję z dołu kolumny zawierająca di- i trietylobenzen.
3. 3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że wymienioną frakcję szczytową zawierającą monoetylobenzen zawraca się do etapu a) w celu przeprowadzenia alkilowania tego monoetylobenzenu do di- i trietylobenzenu.
4. 4. Sposób według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że w etapie b) poprzez dalszą destylację/rektyfikację odzyskuje się frakcję benzyny utworzoną z węglowodorów nasyconych i zasadniczo wolną od benzenu.

   Niniejszy wynalazek związany jest z dziedziną techniki jaką jest rafinacja ropy naftowej i petrochemia, a dokładniej dotyczy sposobu wytwarzania etylobenzenu z benzenu lub zawierającego benzen lekkiego produktu reformowania i drugiej kompozycji zawierającej etylen, którą stanowi frakcja destylacyjna gazu z fluidalnego krakowania katalitycznego zawierająca węglowodory o liczbie atomów węgla mniejszej albo równej 2, przez alkilowanie benzenu etylenem. Etylobenzen jest użyteczny jako surowiec do wytwarzania styrenu.

   W znanych sposobach wytwarzania etylobenzenu do alkilowania benzenu etylenem wykorzystuje się reakcję typu Friedela-Craftsa.

   Katalizatorami tej reakcji są kwasy Bronsteda albo Lewisa, szczególnie wybrane spośród chlorku glinowego, trifluorku boru osadzonego na tlenku glinowym lub ponadto zeolitów stosowanych w fazie ciekłej lub gazowej.

   Jedna z trudności spotykanych przy realizacji tej reakcji wynika z faktu, że wytworzony etylobenzen jest bardziej reaktywny w stosunku do etylenu niż benzen, co prowadzi do powstawania dietylobenzenów, które same bardziej reaktywne od etylobenzenu wykazują skłonność do tworzenia trietylobenzenów.

   Ta tendencja w kierunku sześciopodstawionego benzenu jest wszakże ograniczona efektami sterycznymi oraz faktem, że takie wytwarzanie związków aromatycznych, które są coraz to bardziej bogatsze w elektrony, kończy się poprzez utworzenie bardzo trwałych kompleksów z elektrono-akceptorowymi katalizatorami stosowanymi w tej reakcji alkilowania.

   Aktualnie w celu ograniczenia tych reakcji polialkilowania stosuje się duży nadmiar benzenu w stosunku do etylenu na wlocie do reaktorów, w których przebiega alkilowanie.

   I tak stosunek molowy benzen/etylenjest na ogół między 2 i 2,5 w sposobach wykorzystuj ących chlorek glinowy i osiąga nawet wartość między 8 a 16 w sposobach wykorzystujących zeolity w fazie gazowej.

   Pomimo zastosowania nadmiaru benzenu w stosunku do etylenu dla zminimalizowania tworzenia się polietylobenzenów, nie można tego całkowicie uniknąć. I tak typowy skład alkilatu uzyskany na wylocie reaktora podany jest w pracy Procedes de petrochimie (Petrochemical Processes) - opublikowanej przez Technip - Tom I, s. 400,1985:

   W procentach wagowych w stosunku do całkowitej masy:

   Benzen 38-40%

   Etylobenzen 41-43%

   Dietylobenzeny 12-14%

   Trietylobenzeny 2- 3%

   Wyższe polietylobenzeny o liczbie grup etylowych większej niż 3 i inne 3- 4%

   We wszystkich znanych sposobach polietylobenzeny, którymi nazywa się związki fenylowe podstawione co najmniej dwiema grupami etylowymi, wyodrębnia się przed poddaniem ich reakcji transalkilowania z nadmiarem benzenu według schematu przedstawionego na rysunku. Reakcję tę, katalizowaną przez te same katalizatory co przedstawiona powyżej reakcja alkilowania, można przeprowadzić w oddzielnym reaktorze niż ten, w którym przeprowadza się alkilowanie lub inaczej w samym reaktorze do alkilowania, który pracuje z nadmiarem benzenu w celu lepszego wsparcia dominującego procesu wytwarzania etylobenzenu.

   Szczegółowy opis tych znanych technik wytwarzania etylobenzenu występuje w pracy Procedes de petrochimie wspomnianej powyżej, w także w Encyclopedia of Chemical Technology - Trzecie wydanie - John Wiley and Sons - Tom 21, s. 772 i następne.

   We wszystkich znanych sposobach wspomnianych powyżej zarówno benzen jak i etylen użyte w reakcji alkilowania są produktami o czystości technicznej, wystarczającej do otrzymania technicznego etylobenzenu, który można następnie oczyścić do wymaganego stopnia czystości poprzez destylację/rektyfikację.

   Ponadto w Encyclopedia of Chemical Technology - Trzecie wydanie - Tom 17, s. 183 i dalsze opisano technologie rafinacji ropy naftowej i główne produkty, które z niej pochodzą.

   I tak pewneciężkic frakcjeuzyekane kane destylaejiropy naftowaj poddajesia katalitycznemu krakowaniu w procesie fluidalnego krakowania katalitycznego (F.C.C.) w celu otrnemonio lżejszych produktów, które mają większą wartość jako benzyny o wyższej liczbie oktanowej. Takie krakowanie dostarcza również pewną ilość gazu zwanego gazem F.C.C., którego lekka frakcja zawiera węglowodory nasycone o liczbie atomów węgla niższej od lub równej 2 oraz etylen. Wagowa zawartość etylenu w owej lekkiej frakcji wynosi na ogół mniej niż 30%. Odzysk tego etylenu poprzez skraplanie gazu i następnie destylację nie nadaje się do użytku ze względów ekonomicznych, o zastosowanie tego etylenu, głównie rozcieńczonego metanem i etanem, zostało już opisane szczególnie w brytyjskich opisach patentowych GB-908 505 i GB-1,013,268 oraz w amerykańskich opisach patentowych US-A-3,131,230, US-A-3,200,164 i US-A-3,205,277.

   W sposobach alkilowania według tych opisów patentowych stosunek benzen/etylen jest większy od 2 i na ogól większy niż stosunek stosowany w znanych sposobach, wykorzystujących zasadniczo czysty etylen, tak aby móc zużyć całość etylenu obecnego we wzmiankowanej lekkiej frakcji (patrz także: Process economics program, Stanford Research Institute - Raport nr 33 z października 1986, s. 37).

   Uzyskany alkilat ma wysoce dominującą ilość benzenu i zawiera małą ilość etylobenzenu i pplietylobdnnenów: to wpływa na znaczny koszt wydzielenia etylobenzenu z tej mieszaniny i taki sposób zwiększenia wartości etylenu nie występuje jako powszechne działanie na skalę

   17-4257 przemysłową. Tak więc lekka frakcja gazów F.C.C. nie ma większej wartości jeśli brać pod uwagę zawartość etylenu.

   Benzen zastosowany w powyższych sposobach na ogół pochodzi z frakcji z jednostki krakowania z parą wodną instalacji petrochemicznej lub z frakcji pochodzących z jednostki reformowania rafinerii ropy naftowej.

   Frakcje szczytowe z instalacji reformowania mogą zawierać znaczną ilość benzenu, więc stanowią źródło znaczącej części światowej produkcji benzenu.

   Jednakże kiedy instalacja reformowania ma zbyt niską wydajność w stosunku do całej rafinerii lub kiedy zaopatrywanajest we frakcje, które są zbyt ciężkie, aby dostarczyć znaczące ilości benzenu, pozostawia się go wówczas w benzynach ze względu na koszty. Jednakże ze względu na znaną toksyczność benzenu, jego obecność w benzynach stwarza problemy w związku z istniejącymi obecnie lub w przyszłości przepisami.

   Sposób według wynalazku zapewnia lepsze wykorzystanie zawierających etylen frakcji destylacyjnych gazu z fluidalnego krakowania katalitycznego (F.C.C.) oraz pozwala na usunięcie benzenu zawartego w lekkich produktach reformowania pochodzących z destylacji ropy naftowej z wytworzeniem przy tym etylobenzenu, będącego cennym półproduktem do wytwarzania styrenu. Sposób według wynalazku umożliwia traktowanie większości etylenu zawartego w gazach F.C.C. całością benzenu dostępnego z lekkich produktów reformowania.

   Lekkie produkty reformowania, dostępne zwykłe w dużych ilościach, po usunięciu benzenu dają po destylacji/rektyfikacji benzyny wolne od benzenu, które lepiej odpowiadają przepisom.