PL172624B1

PL172624B1 - Tacka na zywnosc wydzielajaca cieczi sposób wytwarzania tacki na zywnosc wydzielajaca ciecz PL PL PL PL PL PL

Info

Publication number: PL172624B1
Application number: PL93306803A
Authority: PL
Inventors: Horst D Grone
Original assignee: Linpac Plastics Int
Priority date: 1992-06-19
Filing date: 1993-06-18
Publication date: 1997-10-31
Also published as: AU5418894A; EP0644849A1; JPH07508485A; HU9403581D0; SK156194A3; ES2121087T3; ATE169587T1; US5655708A; BR9306572A; HUT69651A; WO1994000366A1; AU691789B2; DE69320345D1; DE69320345T2; CA2138377A1; CZ285995B6; EP0644849B1; CZ323294A3; DK0644849T3; SK280587B6

Abstract

1. Tacka na zywnosc wydzielajaca ciecz, zawiera- jaca laminat zlozony z warstwy dolnej i warstwy gór- nej, przy czym warstwa górna i warstwa dolna maja przeciwlegle powierzchnie górna 1 dolna i warstwa górna ma uklad otworów przecinajacych jej powierz- chnie górna i dolna, znamienna tym, ze pomiedzy warstwa górna (12, 121, 250) i warstwa dolna (15, 122, 200) sa rozmieszczone wneki (126, 210) do odbierania cieczy z otworów (11, 123, 252, 253, 301) warstwy górnej (12, 121, 250). 49. Sposób wytwarzania tacki na zywnosc wydzie- lajaca ciecz, w którym wycina sie otwory w pasie materialu z pianki syntetycznej warstwy górnej tacy, a nastepnie laczy sie go z drugim pasem materialu z pianki syntetycznej warstwy dolnej tacy, a potem tnie sie je na odcinki, znamienny tym, ze przed polacze- niem warstw górnej (12, 121, 250) i dolnej (15, 122, 200) w jednej z nich ksztaltuje sie wneki (126, 210) do odbierania cieczy, otwarte do otworów (11, 123, 252, 253, 301) warstwy górnej (12, 121, 250). Fig. 1 PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest tacka na żywność wydzielającą ciecz i sposób wytwarzania tacki na żywność wydzielającą ciecz.

Wynalazek dotyczy tacki na żywność wydzielającą ciecze, jak np. mięso, drób, ryby itp., przy pakowaniu której należy unikać wyciekania cieczy. Wydzielane i wchłaniane z powrotem soki mięsne wyglądają nieapetycznie i powodują brudzenie podczas rozpakowywania, gdy opakowanie jest uszkodzone.

Znana jest z opisu patentowego EPO 0 182 139 tacka na żywność wydzielającą ciecz, w której wchłanianie cieczy jest uzyskiwane poprzez wytwarzanie tych tacek z materiału absorpcyjnego, lub poprzez umieszczenie wkładki absorpcyjnej. Ta znana tacka na żywność zawiera dwie warstwy wodoszczelnego materiału syntetycznego z umieszczoną między nimi wkładką absorpcyjną. Skierowana w stronę żywności warstwa górna tacki posiada otwory, które ułatwiają przechodzenie cieczy do warstwy absorpcyjnej. Skuteczność warstwy absorpcyjnej zależy w znacznej mierze od wielkości tych otworów.

Sposób wytwarzania tej tacki, ujawniony w opisie patentowym EPO 0 182 139 polega na umieszczaniu materiału absorpcyjnego, zwłaszcza papieru, pomiędzy górną i dolną warstwą syntetycznego materiału piankowego. Przynajmniej w górnej warstwie, która jest zwrócona do pakowanego artykułu, kształtuje się przelotowe otwory. Ciecze wydzielające się z żywności spływają poprzez te otwory do środkowej warstwy absorpcyjnej.

Podstawową wadą znanych tacek jest trudność ich wytwarzania. Ponadto, trójwarstwowa tacka składa się z różnych materiałów, a mianowicie pianki syntetycznej i papieru, a odpady powstające podczas produkcji tacek nie nadają się do ponownego wykorzystania, lub też nadają się do odzysku tylko przy stosunkowo dużych nakładach.

W jednym ze znanych sposobów wytwarzania tacki kształtuje się dwuwarstwową tackę na żywność zbudowaną wyłącznie z pianki syntetycznej, w której wgłębienia wykonuje się w dolnej warstwie z zastosowaniem procesu głębokiego tłoczenia. Obie warstwy tacki następnie łączy się ze sobą. Wadą tego sposobu jest to, że formowanie wgłębień wymaga oddzielnie przeprowadzanej operacji głębokiego tłoczenia.

Według wynalazku tacka na żywność wydzielającą ciecz, zawierająca laminat złożony z warstwy dolnej i warstwy górnej, przy czym warstwa górna i warstwa dolna mają przeciwległe powierzchnie górną i dolną i warstwa górna ma układ otworów przecinających jej powierzchnie górną i dolną, charakteryzuje się tym, że pomiędzy warstwą górną i warstwą dolną są rozmieszczone wnęki do odbierania cieczy z otworów warstwy górnej.

Korzystnie otwory są rozmieszczone w warstwie górnej tworząc regularny wzór.

Korzystnie otwory rozmieszczone w warstwie górnej mają co najmniej dwie różne wielkości.

Korzystnie pomiędzy warstwą górną i dolną umieszczona jest pośrednia warstwa absorpcyjna.

Korzystnie w sąsiedztwie górnej powierzchni dolnej warstwy umieszczona jest warstwa siatkowa.

Korzystnie pomiędzy warstwą górną i dolną są umieszczone warstwa siatkowa i warstwa absorpcyjna.

Korzystnie co najmniej jedna z warstwy siatkowej i warstwy absorpcyjnej jest pokryta środkiem zwilżającym.

Korzystnie dolna powierzchnia warstwy górnej jest połączona z górną powierzchnią warstwy dolnej, a otwory dochodzą do górnej powierzchni warstwy dolnej.

Korzystnie co najmniej niektóre otwory są połączone z co najmniej jedną wnęką.

Korzystnie wnęki są otoczone ścianami ukształtowanymi na górnej powierzchni warstwy dolnej.

Korzystnie wnęki są ograniczone ułożonymi wzdłużnie ścianami, a pomiędzy nimi w warstwie dolnej są utworzone kanały.

Korzystnie górna powierzchnia warstwy dolnej zawiera układ przegród ułożonych pomiędzy sąsiednimi ścianami.

172 624

Korzystnie podłużne ściany warstwy dolnej składają się z wzajemnie połączonych pod kątem odcinków ściennych, przy czym połączenia pomiędzy odcinkami ściennymi sąsiednich podłużnych ścian są ułożone naprzeciwko siebie.

Korzystnie w obszarach pomiędzy przeciwległymi wewnętrznymi kątami wypukłymi połączeń odcinków ściennych, na górnej powierzchni warstwy dolnej jest usytuowany występ.

Korzystnie występy mają taką samą wysokość jak ściany.

Korzystnie przegrody mają wysokość mniejszą od wysokości ścian.

Korzystnie przegrody są usytuowane pomiędzy sąsiednimi wewnętrznymi kątami wklęsłymi sąsiednich ścian, a pomiędzy nimi są utworzone komórki retencyjne do utrzymywania cieczy w warstwie dolnej.

Korzystnie każda z komórek retencyjnych zawiera co najmniej jeden występ.

Korzystnie otwory warstwy górnej mają kształt podłużny.

Korzystnie długość otworów jest większa od szerokości ścian wnęk.

Korzystnie część podłużnych otworów jest rozmieszczonych wzdłuż wzdłużnej osi symetrii warstwy górnej, a pozostałe podłużne otwory są rozmieszczone ukośnie do tej osi symetrii.

orzy st-n ie po i ę d zy t w ftfnł-w ą» gó órm·» r» « d ol n g» u -«m» · o o r» o p g» w a .rst Ww a λ -b ls o b.c y - 2 — — lYUizjaiuiv y waunwcj gvm4 i uiiuvoz*vz>vna waidiwa audUipuyjlKt.

Korzystnie warstwa górna i warstwa dolna są połączone wzdłuż górnych powierzchni ścian.

Korzystnie warstwa górna i warstwa dolna są połączone na występach i ścianach. Korzystnie warstwa dolna ma grubość większą niż grubość warstwy górnej.

Korzystnie wnęki stanowią obszary sprasowane warstwy dolnej.

Korzystnie poszczególne obszary sprasowane mają różne głębokości.

Korzystnie obszary sprasowane są oddzielone od siebie przez obszary niesprasowane. Korzystnie obszary sprasowane są usytuowane w dnie i co najmniej na jednym bocznym brzegu tacki.

Korzystnie obszary sprasowane są oddzielone wystającymi przegrodami.

Korzystnie przegrody są niższe niż głębokości sprasowanych obszarów.

Korzystnie sprasowane obszary są rozmieszczone w jednej z warstw górnej lub dolnej i są przykryte drugą z tych warstw.

Korzystnie sprasowane obszary warstwy górnej są zwrócone otwartą stroną do warstwy dolnej.

Korzystnie nad obszarami sprasowanymi warstwy dolnej są usytuowane otwory warstwy górnej.

Korzystnie pomiędzy warstwą górną i warstwą dolną umieszczona jest warstwa absorpcyjna. Korzystnie warstwa absorpcyjna ma równomierną grubość.

Korzystnie otwory mają większy przekrój poprzeczny w dolnej części warstwy 'górnej niż w górnej części warstwy górnej.

Korzystnie otwory warstwy górnej posiadają dolny zaokrąglony brzeg.

Korzystnie otwory warstwy górnej posiadają płytkie cylindryczne wgłębienie sąsiadujące z dolnym zaokrąglonym brzegiem.

Korzystnie otwory mają kołowy przekrój poprzeczny.

Korzystnie każdy z otworów ma średnicę od 5 do 8 mm.

Korzystnie otwory mają przeciętną średnicę równą od 0,5 do 4-krotności grubości warstwy górnej.

Korzystnie warstwa górna jest połączona z warstwą dolną w obszarach pomiędzy otworami. Korzystnie w warstwie górnej, w sąsiedztwie warstwy dolnej, znajduje się część pierścieniowa ukształtowana wokół co najmniej części każdego otworu.

Korzystnie otwory są umieszczone w środkowym obszarze dna tacki oraz w obszarach brzegów tacki.

Korzystnie pomiędzy warstwą górną i warstwą dolną jest umieszczona warstwa absorpcyjna. Korzystnie otwory w warstwie górnej mają górną część i dolną część cylindryczną, przy czym dolna część ma większą średnicę niż górna część.

Korzystnie otwory są usytuowane w warstwie górnej naprzeciwko środkowego obszaru każdej z wnęk.

172 624

Według wynalazku sposób wytwarzania tacki na żywność wydzielającą ciecz, w którym wycina się otwory w pasie materiału z pianki syntetycznej warstwy górnej tacy, a następnie łączy się go z drugim pasem materiału z pianki syntetycznej warstwy dolnej tacy, a potem tnie się je o i λ tvm ź<=* ηηΙαΡΎΑΠίΡΓη λιζοτόΗιζλλ i rórnei i dolnei w jednej z nich jVinvj « ▼» jvm11VJ Ł/ iiivii na VLAV11IAJL, V11<X1 CirvLVly z^UJ V Οΐγ l j lii, kształtuje się wnęki do odbierania cieczy, otwarte do otworów warstwy górnej.

Korzystnie w jednej z warstw dolnej i górnej kształtuje się wnęki poprzez prasowanie wybranych ich obszarów.

Korzystnie wybrane obszary warstw dolnej i górnej prasuje się maksymalnie do całkowitego usunięcia komór powietrznych zamkniętych wewnątrz pianki syntetycznej.

Korzystnie różne obszary warstwy dolnej i górnej prasuje się w różnym stopniu. Korzystnie niektóre obszary warstw dolnej i górnej prasuje się zachowując częściowo komory powietrzne zawarte wewnątrz pianki syntetycznej.

Korzystnie podczas prasowania zachowuje się grubość warstwy dolnej i górnej, z wyjątkiem obszaru sprasowania.

Korzystnie warstwy dolną i górną łączy się ze sobą po sprasowaniu, i następnie razem odkształca się je kształtując boki tacki.

Korzystnie kształtuje się boki tacki poprzez proces głębokiego tłoczenia.

Korzystnie materiał warstwy dolnej i górnej łączy się ze sobą przez zgrzewanie. Korzystnie materiał warstwy dolnej i górnej prasuje się za pomocą dwóch równoległych rolek.

Korzystnie w warstwie górnej tacy wykrawa się otwory od strony jej dolnej powierzchni za pomocą wykrojnika i kształtuje się zaokrąglony brzeg otworów na dolnej powierzchni warstwy górnej.

Korzystnie w warstwie górnej tacy wykrawa się od jej strony dolnej powierzchni otwory, które w pobliżu dolnej powierzchni warstwy górnej mają większą średnicę niż w pobliżu górnej powierzchni warstwy górnej, przy czym otwory te wykrawa się stemplem posiadającym część dolną o większej średnicy niż średnica jego części końcowej.

Tacka według wynalazku zapewnia utrzymanie wypływającej z żywności cieczy w jej wnętrzu. Ciecz jest skutecznie odbierana z górnej powierzchni tacki bez możliwości ponownego jej wydostania się. Sposób wytwarzania lacki jest znacznie uproszczony, zwłaszcza gdy stosuje się spieniony materiał syntetyczny.

Zgodnie z wynalazkiem wnęki formuje się poprzez prasowanie pasa materiału w taki sposób, że zostają zachowane wymiary tego pasa, zwłaszcza jego grubość. Daje to w rezultacie opakowanie, które jest szczególnie przestrzenno-oszczędne, np. przy składowaniu na półce lodówki. Wnęki są formowane w tani sposób, poprzez prasowanie. Korzystnie, w wyniku prasowania grubość pasa materiału nie ulega zwiększeniu.

W jednej wersji wykonania tacki wnęki mają różne głębokości. Wnęki są formowane w każdym potrzebnym kierunku. Podstawową zaletą tych wnękjest to, że w pochylonym położeniu tacki tylko część cieczy może spłynąć na jedną stronę tacki. Zapobiega to ponownemu wypływaniu cieczy poprzez otwory w górnej warstwie do wnętrza tacki.

W tacce według wynalazku jest zwiększone zjawisko włoskowatości poprzez poszerzenie otworów w dolnym odcinku ich głębokości. Poszerzone otwory w dolnym segmencie przyległym do warstwy dolnej tworzą dodatkowy obszar utrzymujący ciecz. Zjawisko włoskowatości jest zwiększone również poprzez zaokrąglony brzeg obwodowy otworów lub ukształtowanie cylindrycznych zagłębień w ich dolnym odcinku.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia tackę na żywność w rzucie z góry, fig. 2 - tackę z fig. 1 w przekroju, fig. 3 powiększony fragment przekroju tacki z fig. 2, fig. 4 i 5 przedstawiają kolejne przykłady wykonania tacki, analogicznie do fig. 3, fig. 6 przedstawia następny przykład wykonania tacki, z dodatkową wkładką absorpcyjną, fig. 7 - schematycznie operację wykonywania otworów tacki pokazanej na fig. 3 do 6, fig. 8 - alternatywny przykład wykonania tacki w powiększonym przekroju, fig. 9 - schemat operacji formowani a otworów według fig. 8 w tacce, fig. 10 - następny przykład wykonania tacki, w rzucie z góry, fig. 11 - przekrój tacki z fig. 10 wzdłuż linii 11-11 na fig. 10, fig. 12-częściowy przekrój tacki z fig. 10 wzdłuż linii 12-12 z fig. 10 w powiększeniu,

172 624 fig. 13 - powiększony przekrój tacki z fig. 10 wzdłuż linii 13-13 z fig. 10, fig. 14 - układ wnęk w dolnej warstwie tacki według fig. 10 i 13, w widoku z góry, fig. 15 - układ wnęk w dolnej warstwie tacki, zgodnie z innym przykładem wykonania wynalazku, w widoku z góry, fig. 16

- układ wnęk w dolnej warstwie tacki, zgodnie z - innym przykładem wykonania wynalazku, w widoku analogicznym do fig. 14 i 15, fig. 17 - przekrój tacki według następnego przykładu wykonania wynalazku, fig. 18-powiększony przekrój tacki z fig. 17, podobny do fig. 12,fig. 19

- powiększony przekrój tacki z fig. 17, podobny do fig. 13, fig. 20 - powiększony przekrój tacki według następnego przykładu wykonania, podobny do fig. 12 i fig. 18, fig. 21 - powiększony przekrój tacki według kolejnego przykładu wykonania, podobny do fig. 13 i fig. 19, fig. 22

- przekrój tacki według następnego przykładu wykonania, fig. 23 - część warstwy górnej tacki z fig. 22, w częściowym widoku z góry, fig. 24 - górną powierzchnię warstwy dolnej tacki z fig. 22, w częściowym widoku z góry, fig.· 25 - warstwę siatkową w rzucie z góry, fig. 26

- następny przykład wykonania tacki według wynalazku, w przekroju, fig. 27 przedstawia szczególny przykład wykonania tacki zgodnie z wynalazkiem, w częściowym rzucie z góry.

Figury 1-6 przedstawiają tackę 10 według wynalazku widzianą w rzucie z góry. Tacka 10 a . ..z... 1 y ; —„z.,,., j-u-: oc uz_______z · ..

óMdUd wę z uwuun waiaiw, wcuatwj gumuj 11 i waióiw) uuincj u. w wdimwic gUlllCJ IZ, 54 przelotowe otwory 11. Tacka 10 jest wykonana ze spienionego wodoszczelnego materiału syntetycznego, korzystnie styropianu. Mogą być zastosowane inne materiały, np. materiały tylko czasowo wodoszczelne.

Tacka 10 posiada dno 13 oraz wzniesiony brzeg 14. Brzeg 14 tacki 10 jest pokazany bardziej wyraźnie na fig. 2, w przekroju. Otwory '11 są rozmieszczone w całej warstwie górnej 12, w związku z czym występują również w obszarze brzegu 14 tacki 10. Figura 2 przedstawia w uproszczeniu poszczególne części tacki 10 bez pokazania otworów 11.

Figura 3 przedstawia powiększony przekrój części III z fig. 2 w pierwszym przykładzie wykonania. Jak pokazano na fig. 3 górna warstwa 12 jest połączona z dolną warstwą 15 i ma rozmieszczone otwory 11. Warstwa górna 12 tacki 10 tworzy podkład przeznaczony do układania żywności, na przykład części mięsa. W górnej warstwie 12 są otwory 11 w zasadniczo regularnych odstępach od siebie. Są to otwory 11 przykładowo okrągłe, przebiegające pionowo w warstwie górnej 12. Cylindryczne otwory 11 posiadają krawędź obwodową 18 na przejściu z wewnętrznej powierzchni 16 otworu 11 do powierzchni górnej 17 górnej warstwy 12. W dolnym obszarze warstwy górnej 12, przy warstwie dolnej 15, otwory 11 posiadają zaokrąglony brzeg 20, w wyniku czego średnica otworu 11 jest większa w obszarze przyległym do warstwy dolnej 15 niż w pobliżu powierzchni górnej 17. Promień otworu 11 korzystnie wynosi od około 0,2, do 2 mm w bezpośredniej bliskości warstwy dolnej 15.

W obszarze poza zaokrąglonym brzegiem 20 średnica d otworu 11 wynosi przeciętnie 5 do 8 mm. Korzystnie, średnica d otworu 11 poza zaokrąglonym brzegiem 20 stanowi od około dwu do czterokrotności grubości B warstwy górnej 12. Korzystnie średnica d otworu 11 stanowi do połowy grubości B warstwy górnej 12.

W korzystnym wariancie (nie pokazanym na rysunku) otwory mają na przemian różne średnice, a mniejsze i większe otwory są przemiennie umieszczone w jednym szeregu na długości tacy 10. Ponadto, otwory sąsiednich rzędów korzystnie są przemieszczone względem siebie o połowę odległości między nimi.

W opisywanej dotychczas wersji tacki 10 obie warstwy górna 12 i dolna 15 są mocno połączone ze sobą w obszarach złączy 21, poprzez zgrzewanie lub klejenie. Na figurze 3 takie obszary złączy 21 są przedstawione gnibymi liniami. Każdy z obszarów złączy 21 rozciąga się w obszarze, gdzie warstwy górna 12 i dolna 15 stykają się ze sobą. Dolne zaokrąglone brzegi 20 otworów 11 znajdują się poza obszarami złączy 21, a w ich obszarze utrzymywana jest ciecz.

Odmienne przykłady wykonania są przedstawione w przekrojach na fig. 4 i 5. W tacce 10 według fig. 4 obszary złączy 21 pomiędzy otworami 11 są korzystnie stosunkowo wąskie. Wskutek tego wokół zaokrąglonych, dolnych brzegów 20 są pierścieniowe i niepołączone obszary boczne 22. Ich szerokość jest wskazana liniami osiowymi na fig. 4. Ciecz penetruje w obszary boczne 22, co dodatkowo zwiększa zdolność zatrzymywania cieczy przez tackę 10.

172 624

W tacce 10 pokazanej na fig. 5 występuje wgłębienie cylindryczne 23 w zaokrąglonym brzegu 20 skierowane do warstwy dolnej 15 i mające krawędź 24 od strony zaokrąglonego brzegu 20. Cylindryczne wgłębienie 23 tworzy dodatkową wnękę 25 utrzymującą ciecz pomiędw wzaretwaflnlna l^iw iłTwturitwnmó 17 wnn hlibnnu o7ara\V7ł zł^'7^7 1 TT u/ałł^łbiienia korzystnie zawiera się w zakresie około 0,1 do 0,5 krotności grubości B warstwy górnej 12.

Figura 6 przedstawia alternatywną tacę 10 z warstwą absorpcyjną 26 umieszczoną pomiędzy warstwą górną 12 i dolną 15. Otwory 11 mają zaokrąglony brzeg 20, jak opisano powyżej. Ponieważ otwory 11 rozszerzają się w kierunku dolnym występująca ciecz jest wchłaniana szybciej przez warstwę absorpcyjną 26. Jednocześnie warstwa absorpcyjna 26 może ekspandować w powiększone otwory 11 w obszarze bezpośrednio przyległym do warstwy absorpcyjnej 26.

Na figurze 7 przedstawiono sposób wytwarzania pojedynczych otworów 11 w ciągłym pasie materiału na warstwę górną 12. Każdy otwór 11 wycina się wykrojnikiem 27, zawierającym stempel 28 współpracujący z leżącą naprzeciwko matrycą 29 umieszczoną w obsadzie matrycy

30. Wykrójnik 27 T obbada mattycy 30 Tezą na osiach, nie pc^l^^^i^^y^li na ryninku, obbacających się wr lr«/er^rnl, u . My w mui unnu λ strzałek A Dsdot^s^uιΛ wnt^ma 20 i stempla 20 i2>L1Z_,CA1V-IY 1-/VUULI\.WVV IHUll j V V/ A OIV-AA1£?AV o mmνοχΛζΖΛζΐΐν na uu WUUZdt JJ obsady matrycy 30 i na obwodzie 32 wykrojnika 27. Na rysunku nie są one pokazane ze względu na zachowanie przejrzystości. Warstwę górną 12 tacki 10 wprowadza się pomiędzy wykrojnik 27 i obsadę matrycy 30, jako ciągły pas materiału w kierunku strzałki C. Wzajemne ustawienie stempla 28 w stosunku do warstwy górnej 12 jest istotne. Stempel 28 przenika przez warstwę górną 12 od strony przeciwnej do jej powierzchni górnej 17. W materiałach o pewnej miękkości, jak na przykład poliestyren, w procesie wykrawania tworzy się zaokrąglony brzeg 20. Natomiast w pobliżu powierzchni górnej 17, gdzie stempel 8 wchodzi w matrycę 29, kształtuje się stosunkowo ostrą krawędź obwodową 18. Tym sposobem uzyskuje się prosto specjalny kształt otworów 11 dla zatrzymywania cieczy.

Po ukształtowaniu otworu 11 ciągły pas materiału na warstwę górną 12 i ciągły pas materiału na warstwę dolną 15 łączy się w obszarach złączy 21 poprzez zgrzewania lub klejenie. Wgłębienia 23, pokazane na fig. 5, formuje się przed łub po procesie wykrawania. W przypadku materiału topliwego, np. polistyrenu, korzystnie uzyskuje się je za pomocą ogrzewanego narzędzia formującego, przed procesem wykrawania.

Po wykonaniu warstwy górnej 12 łączy się ją z warstwą dolną 15 i tnie się na żądany wymiar. No zakończenie formuje się uniesiony brzeg 14 tacki 10, w dobrze znany sposób w procesie głębokiego tłoczenia, w którym tacka 10 uzyskuje swą ostateczną postać. W ten sposób uzyskuje się dalsze zwiększenie rozszerzenia otworów 11 w kierunku dolnym.

Figura 8 przedstawia alternatywny przykład wykonania tacki 10, w której otwory 11 górnej warstwy 12 mają górną część cylindryczną 32 i dolną część pierścieniową 34. Dolna część pierścieniowa 34 ma średnicę większą niż górna część cylindryczna 32. Ta tacka 10 ma zwiększoną zdolność zatrzymywania płynu przez otwory 11 bez powiększania otworu 11 na górnej powierzchni, na której jest układana żywność.

Figura 9 przedstawia stempel 35 z górną sekcją 36, która wystaje do matrycy 29 na głębokość wystarczającą dla przebicia górnej powierzchni warstwy górnej 12. Dolna sekcja 37 stempla 35 ma większą średnicę niż górna sekcja 36 i wchodzi w warstwę górną 12 na odległość, która wynosi około 2/3 grubości warstwy górnej 12. Jak opisano powyżej w odniesieniu do fig. 7 obwodowy brzeg 20 otworu 11 jest formowany w procesie wykrawania w takich materiałach, jak poliestyren.

Inny przykład wykonania tacki 120 jest przedstawiony na fig. 10 do 16. Składa się ona z dwóch warstw, warstwy górnej 121 i warstwy dolnej 122. Warstwy górna 121 i dolna 122 mają mniej więcej taką samą grubość. Warstwa górna 121 jest ułożona od strony pakowanej żywności (nie pokazanej na rysunkach) i posiada przelotowe otwory 123. Otwory 123 są rozmieszczone równomiernie na dnie 124 tacki 120. Otwory 123 są otwarte w kierunku warstwy dolnej 122 i mają ostre krawędzie po stronie zwróconej do pakowanej żywności, jak przedstawiono na fig. 12 i 13. Średnice otworów 123 są korzystnie na tyle małe, że występuje zjawisko włoskowatości.

172 624

W korzystnym przykładzie wykonania otwory 123 nie występują w obszarze wzdłużnych boków 125 tacki 120. Jednakże otwory 123 są wykonane w co najmniej jednym poprzecznym boku 129 Otwory 123 są korzystnie rozmieszczone równomiernie w kierunku wzdłużnym tacki ca nrzpetnu/innA rrl*arłr»rrł »' ΐθιιν »» ζ>^ιγνινϋ)

120. W kierunku poprzecznym, środki geo^metryczne otw siebie, przy czym dany otwór 123 jest umieszczony w połowie odległości pomiędzy dwoma otworami .123 w rzędach sąsiednich.

Wewnątrz tacki' 120 są wnęki 126. Wnęki 126 są utworzone przez sprasowane obszary 127 w warstwie dolnej 122. W sprasowanych obszarach 127 warstwa dolna 122 ma zmniejszoną grubość. W ten sposób wnęki 126 są umieszczone wewnątrz warstwy dolnej 122, bez zwiększenia grubości warstwy dolnej 122 względem warstwy górnej 121. Wnęki 126 są rozmieszczone na całej powierzchni na dnie 124 tacki 120.

W przedstawionym tu korzystnym przykładzie wykonania wynalazku nie występuje żadna wnęka 126 w obszarze wzdłużnych boków 125 tacki 120. Jednakże wnęki 126 znajdują się na poprzecznych bokach 129, w uzupełnieniu do otworów 123. Dzięki takiemu rozwiązaniu warstwy górna 121 i dolna 122 tacki 120 są w ciągłym połączeniu, do przepływu cieczy co • · · i · · ii L· -__ _ k i_ _ i. ' i o c najmniej w ooszarze jej wzuiuznych ooków 125.

Na figurach 12 i 13 przedstawiono przekroje poprzeczne wnęk 126, które są utworzone poprzez sprasowane obszary 127 w części dolnej warstwy 122 i są zwrócone w kierunku warstwy górnej 121: Warstwa górna 121 posiada przelotowe otwory 123, i pokrywa wnęki 126 od góry. W obszarze warstwy górnej 121 otwory 123 mają ujście do wnęk 126, a ciecz, wydzielana z żywności wsiąka we wnęki 126 utworzone w warstwie dolnej 122. Sprasowane obszary 127 mają zróżnicowane głębokości i są oddzielone od siebie przez obszary niesprasowane 133, tworzące ściany 130. W obszarze ścian 130 warstwa górna 121 i warstwa dolna 122 są połączone ze sobą na powierzchniach łączących 135. Wnęki 126 są rozdzielone przegrodami 131. Wysokość przegród 131 jest mniejsza niż głębokość wnęk 126.

W innym przykładzie wykonania wnęki 126 są utworzone przez sprasowane obszary 127 w warstwie górnej 121, oraz w warstwie dolnej 122 tacki 120, jak pokazano na fig. 20 i 21. Otwory 123 w warstwie górnej 121 mają znacznie mniejszą średnicę dla zwiększenia oddziaływania zjawiska włoskowatości w otworach 123, i zapobiegania wypływaniu na powierzchnię tacki 120 tej cieczy, która wniknęła we wnęki 126.

Jak pokazano na fig. 10 i 14 sprasowane obszary 127 i niesprasowane obszary 133 są ułożone w dnie 124 tacki 120 tworząc strzałkowy układ kanałów.

Są one ułożone korzystnie pod kątem około 45° do boków tacki 120. Wzdłużne boki 125 są pozbawione sprasowanych obszarów 127. W ten sposób ' warstwa dolna 122 i warstwa górna 121 całkowicie stykają się ze sobą na wzdłużnych bokach 125 i są ze sobą całkowicie połączone. W poprzecznych bokach 129 tacka 120 ma obszary sprasowane 127 i niesprasowane 133.

Na figurze 14 przedstawiono układ przegród 131, dzielących wnęki 126 utworzone przez sprasowane obszary 127. Ze względu na przejrzystość rysunku przegrody 131 są przedstawione tylko w dwóch sprasowanych obszarach 127. Możliwe są dowolne żądane układy przegród 131.

W drugim przykładzie wykonania tacki 120 sprasowane obszary 127 i niesprasowane obszary 133 tworzą schodkowo ukośny układ wpoprzek dna 124 tacki 120, jak przedstawiono na fig. 15. Niesprasowane obszary 133 są oddzielone sprasowanymi obszarami 127 w postaci prostokątów.

W następnym przykładzie wykonania tacka 120 posiada sprasowane obszary 127 mające kształt pierścieni, z których każdy jest połączony z dwoma sąsiednimi, tworząc układ kanałów przypominający łańcuch z ogniw, który jest ułożony ukośnicw poprzek tacki 120, jak przedstawiono na fig. 16. Poszczególne łańcuchowe układy sprasowanych obszarów 127 są oddzielone od siebie poprzez niesprasowane obszary 133. Przegrody 131 mogą być umieszczone w dowolny pożądany sposób. Ze względu na przejrzystość rysunku na fig. 15 i 16 przegrody 131 nie zostały pokazane.

Położenie otworów 123 w górnej warstwie 121 jest skoordynowane z układem sprasowanych obszarów 127 w warstwie dolnej 122. Otwory 123 są ułożone nad wnękami 126, przy czym powierzchnie łączące 135, służące do wzajemnego połączenia warstwy górnej 121 i warstwy dolnej 122 w obszarze ścian 130 wnęk 126 są stosunkowo duże.

172 624

Tacka 120 według tego przykładu wynalazku ma wnęki 126 o specjalnej postaci. Materiał tworzący warstwę dolną 122 tacki 120 prasuje się w niektórych obszarach tworząc wnęki 126. Sprasowane obszary 127 są oddzielone od siebie przez niesprasowane obszary 133 tworzące jednocześnie ścianki 130 wnęk 126. W niesprasowanym obszarze 133 syntetyczna pianka zachowuje swą początkową budowę. Oznacza to, że komory powietrzne zamknięte wewnątrz syntetycznej pianki pozostają nietknięte. W obszarach sprasowanego obszaru 127 poddaje się strukturę pianki syntetycznej całkowitemu lub częściowemu zniszczeniu, zależnie od stopnia sprasowania. Przy maksymalnym sprasowaniu komory powietrzne zawarte wewnątrz pianki syntetycznej w obszarze wnęk 126 usuwa się całkowicie. W obszarach częściowo sprasowanych, jak np. w obszarze przegród 131, część komór powietrznych zawartych wewnątrz pianki syntetycznej pozostawia się nietkniętych. Prasowanie materiału tacki 120 wykonuje się pomiędzy dwoma obracającymi się rolkami. Powierzchnia boczna jednej rolki jest wyposażona w występy, które odpowiadają sprasowanym obszarom 127 pasa materiału tacki 120.

Powierzchnia boczna rolki przeciwsobnej jest gładka, to znaczy bez występów. Wysokość występów na bocznej powierzchni rolki z występami odpowiada stopniowi sprasowania, jaki ma być uzyskany. Po sprasowaniu pasy rnateiiału łączy się ze sobą, na przykład poprzez zgrzewanie, i wspólne odkształcanie, korzystnie poprzez głębokie tłoczenie. Pasy materiału korzystnie również łączy się ze sobą poprzez uszczelnianie i sklejanie. Po odkształceniu częściowym materiał w sprasowanych obszarach wraca częściowo do poprzedniej postaci. Obszary te tworzą przegrody 131 wnęk 126.

Figura 17 przedstawia inny przykład wykonania tacki 120 według wynalazku, w której co najmniej w pewnych miejscach tacki 120 jest wkładka absorpcyjna 134 umieszczona pomiędzy warstwą górną 121 i warstwą dolną 122. Wkładka absorpcyjna 134 zwiększa pojemność tacki 120 utrzymywania cieczy wydzielanych z opakowanej żywności.

Figury 18 i 19 przedstawiają powiększony przekrój dna 124 tacki 120. W tym przykładzie wnęki 126 są przykryte od góry warstwą absorpcyjną 134. Warstwa górna 121 posiada przelotowe otwory 123. Natomiast warstwa absorpcyjna 134 jest ukształtowana bez otworów, co zapobiega wyciekaniu cieczy zawartej we wnękach 126 z powrotem na górną powierzchnię tacki 120.

Figura 22 jest powiększonym przekrojem częściowym alternatywnej postaci dna tacki na żywność wydzielającą ciecz. Dno z fig. 22 odpowiada dnu 13 tacki 10 według fig. 2. Dno według tego przykładu jest laminatem, który korzystnie składa się z dwóch do czterech warstw. W przedstawionym przykładzie tacka zawiera warstwę górną 250, która jest umieszczona w sąsiedztwie mięsa lub innych artykułów umieszczonych na tacce oraz ułożoną pod nią warstwę dolną 200. Fig. 23 przedstawia część warstwy górnej 250 w rzucie z góry. Warstwa górna 250 posiada podłużne przelotowe otwory 252,253, przechodzące przez jej górną i dolną powierzchnię. Otwory 252, 253 umożliwiają przepływ płynu z opakowanego artykułu do warstwy dolnej 200 tacki.

Warstwa dolna 200, pokazana w widoku z góry na fig. 24, posiada szereg wnęk 210 utrzymujących płyn, które są rozdzielone przez wzdłużne ściany 205 (fig. 24).

Figura 24 przedstawia powierzchnię górną warstwy dolnej 200 w rzucie z góry, ukazując wnęki 210 i ściany 205. Ściany 205 są utworzone z połączonych w kierunku wzdłużnym odcinków ściennych 203, które są ułożone względem siebie pod kątami prostymi. Odcinki ścienne 203 sąsiadujących ścian 205 są ułożone względem siebie tak, że wewnętrzne kąty wklęsłe 211 wnęk 210 sąsiednich ścian 205 leżą naprzeciwko siebie, i wewnętrzne kąty wypukłe 212 sąsiednich ścian 205 wnęk 210 leżą naprzeciwko siebie, tworząc w ten sposób układ zbliżonych do kwadratowych wnęk 210 utrzymujących płyn. Przegrody 213 łączą sąsiednie odcinki ścienne 203 w wybranych położeniach, korzystnie pomiędzy sąsiednimi kątami wklęsłymi 211 wnęk 210. Przegrody 213 wraz z odcinkami ściennymi 203 tworzą pomiędzy sobą układ powtarzających się komórek retencyjnych 215. Ciecz dochodząca do warstwy dolnej 200 poprzez otwory 252,253 w warstwie górnej 250 jest zatrzymywana w każdej z tych komórek retencyjnych 215. Przegrody 213 mają korzystnie nieco mniejszą wysokość niż odcinki ścienne.203, co umożliwia przelewanie cieczy pomiędzy sąsiednimi komórkami retencyjnymi 215 ograniczonymi sąsiadującymi ścianami 205.

172 624

W przykładzie pokazanym na fig. 24 przedstawiono każdą z komórek retencyjnych 215 jako zawierającą dwie zasadniczo kwadratowe wnęki 210 utworzone pomiędzy sąsiednimi ścianami 205. Przegrody 213 mogą być rozmieszczone tak, że komórki retencyjne 215 są formowane z jednej lub więcej kwadratowych wnęk 210 Wewnątrz każdej wnęki 21 0 -znajduje liiv Τ» W11V » τ *- « ’ W j —' . a ’ · *.* V**· “ * * · · w . . τ . m A->

się występ 202. Występ 202 służy jako powierzchnia styku warstwy górnej 250 z warstwą dolną 200. Obie warstwy dolna 200 i górna 250 korzystnie są połączone ze sobą również wzdłuż ścian 205, jak przedstawiono grubymi czarnymi liniami na fig. 22.

Utrzymujące ciecz komórki retencyjne 215 formuje się w warstwie dolnej 200 poprzez wygniatanie, na przykład poprzez prasowanie arkusza poliestyrenu pomiędzy dwoma przeciwsobnymi rolkami, jak opisano powyżej. Korzystnie stosuje się nacisk wynoszący około 80 kg/cm linii zetknięcia z arkuszem świeżej pianki, ochłodzonej do temperatury pokojowej.

Figura 23 przedstawia szczególny układ podłużnych otworów 252,253 w górnej warstwie 250. Część otworów 252 rozmieszczona jest wzdłuż osi symetrii 255 górnej warstwy 250 w odstępie nieco większym niż połowa długości jednej z komórek retencyjnych 215. Po każdej stronie osi symetrii 255 są rozmieszczone pozostałe otwory 253, przy czym są one ułożone sUib Λ UbUkiem 1 . hk/śiij ol π DCC - w. TM-uis lUWlUJlUglL· UV dl WIV, 111 UVMVU1 UfKMdlUM UV Mdl dj JULU 11 £M111VJ W CU dl W y ZJ\J. XyiUZ/dZ,y bok otworów 252, 253 jest korzystnie nieco większy niż szerokość ścian 205.

W alternatywnym przykładzie wykonania tacki 120 pomiędzy warstwą dolną 200 i warstwą górną 250 umieszczonajest warstwa siatkowa 260, w celu dalszego zwiększenia obszaru retencyjnego między tymi dwiema warstwami górną 250 i dolną 200. Grubość warstwy dolnej 200 i warstwy siatkowej 260 jest korzystnie większa niż grubość warstwy górnej 250, w celu zwiększenia obszaru utrzymywania cieczy bez zwiększania całkowitej grubości tacki 120 powyżej niezbędnego wymiaru. Fig. 25 przedstawia warstwę siatkową 260 w widoku z góry.

Figura 26 jest częściowym przekrojem dna tacki na żywność, zawierającej warstwę dolną 200 z wnękami 210, jak również warstwę siatkową 260 i warstwę absorpcyjną 270 pomiędzy warstwą górną 250 i warstwą dolną 200.

Warstwę absorpcyjną 270 korzystnie wykonuje się z niewłókninowego materiału absorpcyjnego, i korzystnie formuje się z wielu dostępnych handlowo materiałów absorpcyjnych bądź żelów. Do warstwy absorpcyjnej 270 korzystnie dodaje się środek zwiększający przepływ włoskowaty, w celu ułatwienia ruchu płynu od pakowanej żywności do warstwy dolnej 200. Korzystnie, tacka 120 zgodnie z obecnym wynalazkiem usuwa płyny z obszaru opakowanej żywności do przestrzeni niewidocznej dla konsumenta.

Pomiędzy warstwą dolną 200 i warstwą górną 250 korzystnie jest umieszczona warstwa siatkowa 260 bądź warstwa absorpcyjna 270, lub mogą być umieszczone obie z nich, jak przedstawia fig. 26.

Warstwę górną 250 korzystnie formuje się za pomocą wykrojnika, w sposób dobrze znany. Warstwę siatkową 260, ukazaną w widoku z góry na fig. 25, korzystnie również formuje się za pomocą wykrojnika, lub poprzez rozciąganie naciętego materiału. Warstwę górną 250 i warstwę siatkową 260 korzystnie wykonuje się z nieabsorpcyjnego materiału syntetycznego, jak np. poliestyren. Warstwa siatkowa 260 i warstwa absorpcyjna 270 korzystnie są pokryte środkiem zwilżającym, dla ułatwienia odprowadzania cieczy z opakowanego materiału.

Figura 27. przedstawia alternatywny przykład wykonania tacki, pokazanej w częściowym rzucie z góry. Warstwa dolna 200 ukształtowana jest komórkami retencyjnymi 215, jak przedstawiono na fig. 24, a warstwa górna 250 ma ukształtowane podłużne otwory 301, których rozmieszczenie jest dostosowane do usytuowania komórek retencyjnych 215. Otwory 301 są umieszczone nad każdą z komórek retencyjnych 215 na jej środku, zwiększając zdolność utrzymywania cieczy przez tackę. Układ otworów 301 zapewnia dobry dostęp do każdej z komórek retencyjnych 215 dla cieczy wydzielanej z opakowanej żywności, przy minimalnej liczbie otworów 301. Dzięki rozmieszczeniu otworów 301 nad środkiem komórek retencyjnych 215 w komórkach retencyjnych 215 podczas przechylania tacki, może być utrzymane więcej cieczy, co zmniejsza ilość cieczy, jaka będzie wypływać do widocznej części opakowania. Ponieważ warstwa górna 250 i dolna 200 są połączone wzdłuż ścian 205 jak opisano powyżej, każda z komórek retencyjnych 215 przetrzymuje ciecz podczas przechylania tacy w kierunku poprzecznym lub podłużnym.

172 624

Tackę według fig. 27 korzystnie wykonuje się przez oddzielne formowanie dwóch warstw dolnej 200 i górnej 250. W warstwie górnej 250 formuje się otwory 301 rozstawione z odstępami odpowiadającymi odległości pomiędzy środkami komórek 215, i następnie łączy się obie warstwy dolną 200 i górną 250 przy właściwym ich wyrównanym ustawieniu, z zastosowaniem dobrze znanych przyrządów nastawczych. Następnie, formuje się tackę z uzyskanego laminatu w dobrze znany sposób.

22 2.0 11 20 22 21

•II II

Fig. 4

Fig. 6

172 624

Fig. 7

172 624

« 7?

Jf

120 /24

172 624

453 /¾ ZS2 & /55/33 ^{/5/ /27} /30 135

/2

β» '^}l > ,y ¹³³ tZA toA ifisi

(in ,w 'Ϊϊρ Ίο ;/33

172 624

/ )20

172 624

1-74

/26 \'U ®5 /32 06 /5/ ιζγ /go <33

53? 2/

z

ZS2 g/ / / 7~/'ł'^ł Π 2 7 7 ' 2 /// s / z // \ t >

#0 #>Z

t®

20S dźa\22

205

172 624

I

ο

172 624

Μ

172 624

2oo

172 624

11

A	TT-		<J 1	tt~
c	O	o	o
Λ	r\		r\	n
J	O
O	o	o	0
p	o	o	o	o

δ\ o o

Ono o o o

-Ił

O O O O O O j

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Tacka na żywność wydzielającą ciecz, zawierająca laminat złożony z warstwy dolnej i warstwy górnej, przy czym warstwa górna i warstwa dolna mają przeciwległe powierzchnie górną i dolną i warstwa górna ma układ otworów przecinających jej powierzchnie górną i dolną, znamienna tym, że pomiędzy warstwą górną (12,121, 250) i warstwą dolną (15,122, 200) są rozmieszczone wnęki (126, 210) do odbierania cieczy z otworów (11, 123, 252, 253, 301) warstwy górnej (12,121, 2,0).
2. Tacka według zastrz. 1, znamienna tym, że otwory (11, 123, 252, 253, 301) są rozmieszczone w warstwie górnej (12,121, 250) tworząc regularny wzór.

□ Τ' iuccku weuiue, auou

O Tr»»r»»rłin»ł*łn itrrM . _---------------żj ***w^'r „ru na aca aca ¹j _? *esrjL/ tuz-initdżczone w warstwie górnej (12,121, 250) mają co najmniej dwie różne wielkości.
4. Tacka według zastrz. 1, znamienna tym, że pomiędzy warstwą górną (12, 121,250) i dolną (15,122, 200) umieszczona jest pośrednia warstwa absorpcyjna (26,134, 270).
5. Tacka według zastrz. 4, znamienna tym, że w sąsiedztwie górnej powierzchni dolnej warstwy (200) umieszczona jest warstwa siatkowa (260).
6. Tacka według zastrz. 1, znamienna tym, że pomiędzy warstwą górną (250) i dolną (200) są umieszczone warstwa siatkowa (260) i warstwa absorpcyjna (270).
7. Tacka według zastrz. 6, znamienna tym, że co najmniej jedna z warstwy siatkowej (260) i warstwy absorpcyjnej (260) jest pokryta środkiem zwilżającym.
8. Tacka według zastrz. 2, znamienna tym, że dolna powierzchnia warstwy górnej (12, 121,250) jest połączona z górną powierzchnią warstwy dolnej (15,122,200), a otwory (11,123,

252, 253, 301) dochodzą do górnej powierzchni warstwy dolnej (15, 122, 200).
9. Tacka według zastrz. 8, znamienna tym, że co najmniej niektóre otwory (123, 252,

253, 301) są połączone z co najmniej jedną wnęką (126, 210).
10. Tacka według zastrz. 9, znamienna tym, że wnęki (126, 210) są otoczone ścianami (130, 205) ukształtowanymi na górnej powierzchni warstwy dolnej (122, 200).
11. Tacka według zastrz. 9, znamienna tym, że wnęki (126, 210) są ograniczone ułożonymi wzdłużnie ścianami (130, 205), a pomiędzy nimi w warstwie dolnej (122, 200) są utworzone kanały.
12. Tacka według zastrz. 11, znamienna tym, że górna powierzchnia warstwy dolnej (122, 200) zawiera układ przegród (131, 213) ułożonych pomiędzy sąsiednimi ścianami (130, 205).
13. Tacka według zastrz. 11 lub 12, znamienna tym, że podłużne ściany (205) warstwy dolnej (200) składają się z wzajemnie połączonych pod kątem odcinków ściennych (203), przy czym połączenia pomiędzy odcinkami ściennymi (203) sąsiednich podłużnych ścian są ułożone naprzeciwko siebie.
14. Tacka według zastrz. 13, znamienna tym, że w obszarach pomiędzy · przeciwległymi wewnętrznymi kątami wypukłymi (212) połączeń odcinków ściennych (203), na górnej powierzchni warstwy dolnej (200) jest usytuowany występ (202).
15. Tacka według zastrz. 14, znamienna tym, że występy (202) mają taką samą wysokość jak ściany (205).
16. Tacka według zastrz. 12, znamienna tym, że przegrody (131, 213) mają wysokość mniejszą od wysokości ścian (130, 205).
17. Tacka według zastrz. 16, znamienna tym, że przegrody (213) są usytuowane pomiędzy sąsiednimi wewnętrznymi kątami wklęsłymi (211) sąsiednich ścian (205), a pomiędzy nimi są utworzone komórki retencyjne (215) do utrzymywania cieczy w warstwie dolnej (200).

172 624
18. Tacka według zastrz. 17, znamienna tym, że każda z komórek retencyjnych (215) zawiera co najmniej jeden występ (202).
19. Tacka według zastrz. 9, znamienna tym, że otwory (252, 253, 301) warstwy górnej
20. Tacka według zastrz. 19, znamienna tym, że długość otworów (252, 253, 301) jest większa od szerokości ścian (205) wnęk (210).
21. Tacka według zastrz. 20, znamienna tym, że część podłużnych otworów (252) jest rozmieszczonych wzdłuż wzdłużnej osi symetrii (255) warstwy górnej (250), a pozostałe podłużne otwory (253) są rozmieszczone ukośnie do tej osi symetrii (255).
22. Tacka według zastrz. 21, znamienna tym, że pomiędzy warstwą górną (250) i dolną (200) jest umieszczona warstwa absorpcyjna (270).
23. Tacka według zastrz. 11, znamienna tym, że warstwa górna (121,250) i warstwa dolna (122, 200) są połączone wzdłuż górnych powierzchni ścian (130, 205).
24. Tacka według zastrz. 15, znamienna tym, że warstwa górna (250) i warstwa dolna (200) są połączone na występach (202) i ścianach (205).
25. KCkd. wcuiug zastrz. i, z^^^^nucnud iym, ze warstwa uoma {122^ dw) um giUUUść większą niż grubość warstwy górnej (121, 250).
26. Tacka według zastrz. 1, znamienna tym, że wnęki (126) stanowią obszary sprasowane (127) warstwy dolnej (122).
27. Tacka według zastrz. 26, znamienna tym, że poszczególne obszary sprasowane (127) mają różne głębokości.
28. Tacka według zastrz. 27, znamienna tym, że obszary sprasowane (127) są oddzielone od siebie przez obszary niesprasowane (133).
29. Tacka według zastrz. 28, znamienna tym, że obszary sprasowane (127) są usytuowane w dnie (124) i co najmniej na jednym bocznym brzegu (129) tacki (120).
30. Tacka według zastrz. 29, znamienna tym, że obszary sprasowane (127) są oddzielone wystającymi przegrodami (131).
31. Tacka według zastrz. 30, znamienna tym, że przegrody (131) są niższe niż głębokości sprasowanych obszarów (127).
32. Tacka według zastrz. 31, znamienna tym, że sprasowane obszary (127) są rozmieszczone w jednej z warstw górnej (121) lub dolnej (122) i są przykryte drugą z tych warstw.
33. Tacka według zastrz. 32, znamienna tym, że sprasowane obszary (127) warstwy górnej (121) są zwrócone otwartą stroną do warstwy dolnej (122).
34. Tacka według zastrz. 33, znamienna tym, że nad obszarami sprasowanymi (127) warstwy dolnej (122) są usytuowane otwory (123) warstwy górnej (121).
35. Tacka według zastrz. 34, znamienna tym, że pomiędzy warstwą górną (121) i warstwą dolną (122) umieszczona jest warstwa absorpcyjna (134).
36. Tacka według zastrz. 35, znamienna tym, że warstwa absorpcyjna (134) ma równomierną grubość.
37. Tacka według zastrz. 1, znamienna tym, że otwory (11,123) mają większy przekrój poprzeczny w dolnej części warstwy górnej (12, 121) niż w górnej części warstwy górnej (12,121).
38. Tacka według zastrz. 37, znamienna tym, że otwory (11, 123) warstwy górnej (12, 121) posiadają dolny zaokrąglony brzeg (20).
39. Tacka według zastrz. 38, znamienna tym, że otwory (11, 123) warstwy górnej (12, 121) posiadają płytkie cylindryczne wgłębienie (23) sąsiadujące z dolnym zaokrąglonym brzegiem (20).
40. Tacka według zastrz. 38, znamienna tym, że otwory (11,123) mają kołowy przekrój poprzeczny.
41. Tacka według zastrz. 40, znamienna tym, że każdy z otworów (11,123) ma średnicę od 5 do 8 mm.
42. Tacka według zastrz. 40, znamienna tym, że otwory (11,123) mają przeciętną średnicę równą od 0,5 do 4-krotności grubości warstwy górnej (12,121).

172 624
43. Tacka według zastrz. 42, znamienna tym, że warstwa górna (12,121) jest połączona z warstwą dolną (15,122) w obszarach pomiędzy otworami (11,123).
44. Tacka według zastrz. 43, znamienna tym, że w warstwie górnej (12), w sąsiedztwie warstwy dolnej (15), znajduje się część pierścieniowa (24) ukształtowana wokół co najmniej części każdego otworu (11).
45. Tacka według zastrz. 44, znamienna tym, że otwory (11, 123) są umieszczone w środkowym obszarze dna (13, 124) tacki (10, 120) oraz w obszarach brzegów (14, 129) tacki (10,120).
46. Tacka według zastrz. 37, znamienna tym, że pomiędzy warstwą górną (12, 121) i warstwą dolną (15,122) jest umieszczona warstwa absorpcyjna (26, 270).
47. Tacka według zastrz. 37, znamienna tym, że otwory (11, 123) w warstwie górnej (12,121) mają górną część (32) i dolną część (34) cylindryczną, przy czym dolna część (34) ma większą średnicę niż górna część (32).
48. Tacka według zastrz. 2, znamienna tym, że otwory (11, 123, 252, 253, 301) są usytuowane w warstwie górnej (12,121,250) naprzeciwko środkowego obszaru każdej z wnęk (16 21)
49. Sposób wytwarzania tacki na żywność wydzielającą ciecz, w którym wycina się otwory w pasie materiału z pianki syntetycznej warstwy górnej tacy, a następnie łączy się go z drugim pasem materiału z pianki syntetycznej warstwy dolnej tacy, a potem tnie się je na odcinki, znamienny tym, że przed połączeniem warstw górnej (12,121,250) i dolnej (15, 122,200) w jednej z nich kształtuje się wnęki (126,210) do odbierania cieczy, otwarte do otworów (11,123, 252, 253, 301) warstwy górnej (12, 121, 250).
50. Sposób według zastrz. 49, znamienny tym, że w jednej z warstw dolnej (15,122,200) i górnej (12, 121, 250) kształtuje się wnęki (126, 210) poprzez prasowanie wybranych ich obszarów (127,131).
51. Sposób według zastrz. 50, znamienny tym, że wybrane obszary (127) warstw dolnej (15,122,200) i górnej (12,121,250) prasuje się maksymalnie do całkowitego usunięcia komór powietrznych zamkniętych wewnątrz pianki syntetycznej.
52. Sposób według zastrz. 50, znamienny tym, że różne obszary (127,131) warstwy dolnej (15,122, 200) i górnej (12,121, 250) prasuje się w różnym stopniu.
53. Sposób według zastrz. 52, znamienny tym, ze niektóre obszary (131) warstw dolnej (15, 122, 200) i górnej (12, 121, 250) prasuje się zachowując częściowo komory powietrzne zawarte wewnątrz pianki syntetycznej.
54. Sposób według zastrz. 51 albo 53, znamienny tym, że podczas prasowania zachowuje się grubość warstwy dolnej (15, 122, 200) i górnej (12, 121, 250), z wyjątkiem obszaru sprasowania.
55. Sposób według zastrz. 51 albo 53, znamienny tym, że warstwy dolną (15,122, 200) i górną (12, 121, 250) łączy się ze sobą po sprasowaniu, i następnie razem odkształca się je kształtując boki tacki (10,120).
56. Sposób według zastrz. 55, znamienny tym, że kształtuje się boki tacki (10, 120) poprzez proces głębokiego tłoczenia.
57. Sposób według zastrz. 55, znamienny tym, ze materiał warstwy dolnej (15,122,200) i górnej (12,121, 250) łączy się ze sobą przez zgrzewanie.
58. Sposób według zastrz. 50, znamienny tym, że materiał warstwy dolnej (15,122,200) i górnej (12,121, 250) prasuje się za pomocą dwóch równoległych rolek.
59. Sposób według zastrz. 49, znamienny tym, że w warstwie górnej (12) tacy wykrawa się otwory (11) od strony jej dolnej powierzchni za pomocą wykrojnika (27) i kształtuje się zaokrąglony brzeg (20) otworów na dolnej powierzchni warstwy górnej (12).
60. Sposób według zastrz. 49, znamienny tym, że w warstwie górnej (12) tacy wykrawa się od jej strony dolnej powierzchni otwory, które w pobliżu dolnej powierzchni warstwy górnej (12) mają większą średnicę niż w pobliżu górnej powierzchni warstwy górnej, przy czym otwory te wykrawa się stemplem (35) posiadającym część dolną (37) o większej średnicy niż średnica jego części końcowej (36).

★ * ★

172 624