PL172535B1 - Kotwa zespolona PL PL PL PL PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Kotwa zespolona, skladajaca sie z preta ko- twowego i rozpadajacego sie naboju napelnionego dwoma skladnikami utwardzalnego spoiwa, przy czym jednym skladnikiem jest zaprawa mineralna a drugim skladnikiem jest woda, zas oba skladniki sa oddzielo- ne od siebie równiez rozpadajaca sie wkladka poje- mnikowa i sa mieszane ze soba pretem kotwowym celem jego zamocowania w wywierconym otworze, znamienna tym. ze skladnik wodny (51 wkladki po- jem nikowej (4) zawiera srodek tiksotropowy w ilosci wystarczajacej do zachowania konsystencji pasty PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest kotwa zespolona, składająca się z pręta kotwowego i rozpadającego się. naboju napełnionego dwoma składnikami utwardzalnego spoiwa, przy czym jednym składnikiem jest zaprawa mineralna a drugim składnikiem jest woda, zaś oba składniki są oddzielone ud siebie również rozpadającą się wkładką pojemnikową i są mieszane ze sobą prętem kotwowym celem jego zamocowania w wywierconym otworze.

Znany z EP-A-502 348 nabój do kotwy zespolonej posiada jako jeden składnik zaprawę mineralną i jako drugi składnik wodę, która znajduje się we wkładce pojemnikowej, która ma człony rozmieszczone na długości naboju i rozpadające się kolejno przy wgłębianiu się pręta kotwowego. Rozdzielając składnik wodny na całej długości naboju chciano uzyskać równomierne nasycenie zaprawy wodą, a więc dobre wymieszanie i optymalne utwardzenie.

To znane rozwiązanie przewiduje zastosowanie trudnej do ukształtowania wkładki pojemnikowej lub kilku równomiernie rozmieszczonych pojemniczków napełnianych wodą, które ewentualnie trzeba jeszcze rozdzielić w naboju za pomocą elementów ustalających położenie.

Mimo skomplikowanego ukształtowania znanego naboju nie możnajednak wyeliminować nierównomiernego rozdzielenia składnika wodnego i wypływu przynajmniej części wody przy osadzaniu pręta kotwowego. W efekcie występuje niepełne wymieszanie spoiwa, które spodziewane jest przy poziomym przebiegu otworu, a konieczne jest zwłaszcza przy montażu sufitowym. W związku z tym powstaje znaczny rozrzut wartości siły trzymania pręta kotwowego, co stwarza odpowiednie ryzyko zamocowania.

Celem wynalazku jest takie usprawnienie kotwy zespolonej jaka została wyżej opisana, żeby przy prostym ukształtowaniu wkładki pojemnikowej możliwe było równomierne wymieszanie spoina w · każdym położeniu otworu wierconego.

Cel ten został osiągnięty według wynalazku dzięki temu, że składnik wodny zawiera środek tiksotropowy w ilości wystarczającej do zachowania konsystencji pasty.

Dzięki środkowi tiksotropowemu w składniku wodnym jest on pastowaty, tak ze po rozbiciu naboju składnik wodny nie może odpływać niezależnie od przebiegu otworu wierconego.

172 535

W wyniku działania sił ścinających, pochodzących od obracającego się pręta kotwowego wchodzącego w otwór, następuje upłynnianie składnika wodnego w miarę postępu pręta kotwowp.un, tak że następie równomierne nasycenie i przemieszanie spoiwa. W ciastowatej mieszance jest związana zarówno proszkowata zaprawa jak i woda, a więc nawet przy montażu sufitowym me należy obawiać się wypływu jednego z dwóch składników z otworu podczas mieszania. Jednorodne zmieszanie obu składników daje silne zamocowanie pręta kotwowego po stwardnieniu spoiwa

Dzięki zastosowaniu substancji nieorganicznych zarówno w naboju jak i w obu składnikach spoiwa powstaje pewny ekologicznie produkt, który spełnia też wszystkie wymagania ochrony przeciwpożarowej. Ponadto jako wkładkę pojemnikową można wykorzystać zatapiany zwykły cylinder szklany, co umożliwia efektywne wytwarzanie całego naboju kotwowego.

Jako środek tiksotropowy okazał się najbardziej przydatny amorficzny, pirogeniczny kwas krzemowy, który domieszkowuje się do składnika wodnego w ilości od 0,5 do 10%.

Celem zapewnienia równomiernego rozdziału składnika wodnego podczas mieszania dobrze jest napełnić tym składnikiem wkładkę pojemnikową, której długość powinna być dostosowana do długości wnętrza naboju.

W powiązaniu z nabojem według wynalazku celowe jest poza tym wykorzystanie pręta kotwowego, który na swym końcu zwróconym do otworu wierconego ma rozszerzający się ku końcowi stożek rozporowy i jest opasany rozpęczaną tym stożkiem tulejką kotwową.

W przypadku naciągu działającego na pręt kotwowy stożek rozporowy jest wciągany w tulejkę kotwową związaną mocno z otworem wierconym, tak że dzięki temu stożkowi na pręcie kotwowym powstają dodatkowo siły rozporowe na głębokości otworu wierconego. W związku z tym na utwardzony w otworze rdzeń zaprawy działają tylko naciski, które przyczyniają się do zwiększenia siły zamocowania, nawet w razie spękania betonu. Tak więc kotwa zespolona według wynalazku nadaje się również do wykorzystania w strefie rozciągania.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, który przedstawia kotwę zespoloną w częściowym przekroju osiowym.

W wywierconym otworze 1 elementu konstrukcyjnego 2 wstawiony jest szklany nabój 3. w którym znajduje się również szklana wkładka pojemnikowa 4, której długość jest w przybliżeniu równa długości naboju 3 zewnętrznego. We wkładce pojemnikowej 4 znajduje się składnik wodny 5, który zagęszczony jest w pastę środkiem tiksotropowym, na przykład amorficznym, pirogemcznym kwasem krzemowym. Uzyskuje się to dzięki udziałowi kwasu krzemowego w ilości od 0,5% do 10%.

Nabój 3 zewnętrzny jest napełniony mineralną zaprawą 6 jako drugim składnikiem spoiwa. Oba naboje są zamknięte przez zatopienie ich otwartego końca.

Rozbicie obu nabojów i uwolnienie składników spoiwa następuje za pośrednictwem pręta kotwowego 7, który ma w tym celu ostrze klinowe 8. Wkręcany wiertarką w otwór pręt kotwowy 7 wytwarza siły ścinające, które upłynniają nastawioną tiksotropowo wodę stosownie do posuwu pręta kotwowego. Powstaje więc natychmiast ciastowata mieszanka spoiwa, która zapobiega odpływaniu zwłaszcza składnika wodnego. Stwarza to możliwość osadzania kotwi zespolonych, także w ramach montażu sufitowego.

Pręt kotwowy 7 wkręca się niemal do dna otworu wierconego, tak że następuje rozpad całego naboju i pełne wymieszanie składników spoiwa z odłamkami szklanymi obu nabojów. Po stwardnieniu spoiwa pręt kotwowy 7 jest związany mocno w otworze 1 elementu konstrukcyjnego 2.

Przedstawiony w przykładzie wykonania pręt kotwowy 7 ma zredukowany odcinek 9, z którego końcem zwróconym ku otworowi łączy się stożek rozporowy 10. Stożek ten oraz zredukowany odcinek 9 są opasane tulejką kotwową 11 wykonaną na przykład z tworzywa sztucznego. Celem poprawienia związania z otworem tulejka 11 ma żłobki podłużne 12 i w większych odstępach rowki obwodowe 13. Pod działaniem naciągu występującego po zakotwieniu stożek rozporowy 10 jest wciągany w tulejkę kotwową 11, zwłaszcza przy rozszerzeniu otworu wierconego wskutek spękania. Powstają więc dodatkowo siły rozporowe, działające na tulejkę kotwową 11, które dociskają tulejkę do ścianki otworu wierconego i do utwardzonego

172 535 rdzenia spoiwa. Następuje więc zarówno kompensacja poszerzenia otworu jak i zwiększenie siły zamocowania.

Dzisk' snec’a!r>emu uke^tałtmj/aniii 7j,rńwnn nnhnin iak i nrpta kntwnu/ρση 7pęnnlnnźł kotew według wynałazku nadaje się także do zamocowań w strefie rozciągania.

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 2,00 zł

Claims (4)

Zastrzeżenia patentowe

1. Kotwa zespolona, składająca się z pręta kotwowego i rozpadającego się naboju napełnionego dwoma składnikami utwardzalnego spoiwa, przy czym jednym składnikiem jest zaprawa mineralna a drugim składnikiem jest woda, zaś oba składniki są oddzielone od siebie również rozpadającą się wkładką pojemnikową i są mieszane ze sobą prętem kotwowym celem jego zamocowania w wywierconym otworze, znamienna tym, że składnik wodny (5) wkładki pojemnikowej (4) zawiera środek tiksotropowy w ilości wystarczającej do zachowania konsystencji pasty.

2. Kotwa według zastrz. 1, znamienna tym, że wkładka pojemnikowa (4) napełniona jest składnikiem wodnym (5), zaś długość wkładki pojemnikowej (4) jest w przybliżeniu równa długości wnętrza naboju (3) w wywierconym otworze (1).

3. Kotwa według zastrz. 1, znamienna tym, że pręt kotwowy (7) na swym końcu zwróconym do otworu wywierconego (1) ma rozszerzający się ku końcowi stożek rozporowy (10) i jest opasany rozpęczaną tym stożkiem tulejką kotwową (11).

4. Kotwa według zastrz. 1, znamienna tym, że środkiem tiksotropowym jest amorficzny, pirogeniczny kwas krzemowy, który domieszany jest do składnika wodnego (5) w ilości od 0,5% do 10%, korzystnie w ilości 0,5% do 2%.