PL171740B1

PL171740B1 - Urzadzenie do prowadzenia kabla z co najmniej jedna termoplastyczna rura prowadzaca kabel PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Info

Publication number: PL171740B1
Application number: PL93299262A
Authority: PL
Inventors: Horst Vogelsang
Original assignee: Vogelsang Ernst Gmbh Co Kg
Priority date: 1992-06-13
Filing date: 1993-06-09
Publication date: 1997-06-30
Also published as: AU4010193A; NO932116D0; ATE147899T1; NO304720B1; GB9311475D0; BR9302294A; FI932685A0; GR3022486T3; HRP930969B1; GB2268002B; CZ110593A3; HU9301711D0; NZ247855A; TW227618B; MY109227A; CA2098219A1; DE4219403A1; AU657221B2; JPH06311623A; YU41193A

Abstract

1. Urzadzenie do prowadzenia kabla z co najmniej jedna termoplastyczna, rura prowadzaca kabel, wykonana z tworzywa termoplastycznego, która posiada kanal do prowadzenia kabla ze scianka wewnetrzna o przekroju kolowym i o okreslonym promieniu wewnetrznym i rozmieszczone na wewnetrznej scian- ce kanalu, uformowane z termoplastycznego tworzywa zebra slizgowe, które, w odniesieniu do obwodu wewnetrznego, biegna pod zadanym katem skretu, przy czym w ustawionej prostolinio- wo rurze do prowadzenia kabli podczas wprowadzania kabla w m iejscach styku, miedzy zebram i slizgowymi i plaszczem wprowadzanego kabla utworzone zostaja powierzchnie styku o odpowiedniej szerokosci zeber, znam ienne tym, ze zebra slizgo- we (3) biegna faliscie i tworza miedzy odcinkami (6) o stalym kacie skretu (a) obszary zw rotne (7), ze sz e ro k o s c (b) styku z eb e r, liczba (z) ro zm ieszczo n y ch w jednakow ych o d ste p a c h na obwodzie wewnetrznej scianki kanalu zeber slizgowych (3), wewnetrzny promien (r) rury i dlugosc (LK) odcinków styku zeber miedzy obszarami zwrotnymi (7) spelniaja równanie. Ar = 0,16 b2 z L k , przy czym (A) oznacza powierzchnie styku plaszcza kab- la w punktach przeciecia z zebrami slizgowymi (3) na odcinkach styku zeber slizgowych, a jej wartosc liczbowa lezy w zakresie od 4,5 do 32 mm , i ze wyrazony w mierze lukowej kat (g) wzniosu zeber slizgowych, mierzony na wewnetrznej sciance kanalu, spel- nia równanie g = ra / Lk , przy czym wartosc liczbowa kata (g) wynosi od 0,001 do 1,2 rad, promien (r) wynosi od 12 do 100 mm, dlugosc (LK) wynosi od 500 do 10 000 mm, natom iast promien zewnetrzny wprowadzanych kabli wynosi od 5 do 45 mm. Fig.1 PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do prowadzenia kabla z co najmniej jedną termoplastyczną rurą prowadzącą kabel, wykonaną z tworzywa termoplastycznego, która posiada kanał do prowadzenia kabla ze ścianką wewnętrzną o przekroju kołowym i o określonem nromieniu wewnętrznym oraz umizszczone na wewnętrznej ścian ce kanału, ukształtowane z termoplastycznego tworzywa rury żebra ślizgowe, które w odniesieniu do obwodu wewnętrznego, biegną pod zadanym kątem skrętu, przy czym w ustawionej prostoliniowo rurze do prowadzenia kabla z wprowadzanym kablem w miejscach styku między żebrami ślizgowymi i płaszczem wprowadzanego kabla utworzone zostają powierzchnie styku o odpowiedniej szerokości żeber.

Takie urządzenia do prowadzenia kabla są zazwyczaj układane w podłożu. Kable są wprowadzane w rurę lub rury do prowadzenia kabli później. W ramach wynalazku kabel oznacza zwykły kabel, kabel energetyczny i temu podobne, służący do przesyłania informacji, zwłaszcza w dziedzinie poczty. W rurę urządzenia do prowadzenia kabla mogą być wprowadzane zarówno kable pojedyncze, jak też większa liczba kabli lub ich wiązka. Pojedyncze kable mogą być jedno- lub wielożyłowe i posiadają płaszcz, wykonany z gumy lub tworzywa sztucznego. Żebra ślizgowe mają wysokość ponad 0,1 mm, zazwyczaj od 0,3 do 3 mm. Między żebrami ślizgowymi znajdują się rowki. Dla zdefiniowania kąta skrętu należy się powołać na teorię linii śrubowych (por. Hutte 'Des Iegaeiaurs Taschenbuch I, Theoretische Grundlagen, wydanie 28., Ernst und Sohn Berlin, strona 157). Linia śrubowa jest zgodnie z tą publikacją definiowana w sposób następujący: jeżeli linia prosta porusza się w ten sposób, że przecina stałą oś zawsze pod kątem prostym, a odcinki, o które przemieszcza się na prostych stały punkt przecięcia na osi, są proporcjonalne do kątów, o które obraca się linia prosta, wówczas każdy z jej punktów opisuje typową linię śrubową. Wspomniane uprzednio kąty nachylenia do kierunku początkowego prostych są kątami skrętu. Wymiar odnosi się do określonego odcinka osi. Poza tym przebieg żeber ślizgowych na wewnętrznej ściance kanału charakteryzuje się zadanym skokiem. Tangens kąta wzniosu w jednym punkcie żebra ślizgowego stanowi pierwszą pochodną matematycznego równania linii śrubowej, odpowiadającej żebru ślizgowemu, w tym punkcie. Średnice kabli leżą zazwyczaj w zakresie od l0 do 90 mm, i wynoszą przykładowo 10, 28, 35 lub 90 mm. Rury zgodnego z wynalazkiem urządzenia do prowadzenia kabla mają zazwyczaj średnicę wewnętrzną z zakresu od 26 do 200 mm.

Pojęcie urządzenia do prowadzenia kabla oznacza przykładowo pojedyncze rury do prowadzenia kabla (patrz opis patentowy DE 35 29 541 Al), ale również agregaty do prowadzenia kabli (patrz opis patentowy DE 32 17 401 Al). Rury prowadzące kable urządzenia do prowadzenia kabli mogą zawierać pojedyncze kable lub wiązki kabli, które muszą być usuwane lub wciągane. W znanym z opisu patentowego nr DE 35 29 541 Al urządzeniu do prowadzenia kabli żebra ślizgowe zachowują stały kierunek w odniesieniu do osi kanału do prowadzenia kabli oraz w kierunku tej osi. Biegną one przykładowo spiralnie oraz lewoskrętnie lub prawnskrętnia na całej długości urządzenia do prowadzenia kabla, zachowując stały kąt skrętu. Opory tarcia, na jakie napotyka kabel lub wiązka kabli przy wprowadzaniu w takie urządzenie do prowadzenia kabla, ulegają znacznemu zmniejszeniu dzięki tym żebrom ślizgowym. Okazało się to przydatne w wielu zastosowaniach i ułatwia wciąganie i wsuwanie kabla lub wiązki kabli. Dla obu przypadków stosuje się w ramach wynalazku pojęcie wciągania. Może się zdarzyć, zależnie od wykonania kabla lub wiązki kabli, że w wyniku naprzemiennej współpracy kabla i wiązki kabli z żebrami ślizgowymi pojawią się czynniki zakłócające w postaci sił skręcających, które działają na kabel lub wiązkę kabli i powodują ich skręcanie oraz zakłócenie i hamowanie ich ruchu. Kabel lub wiązka kabli mogą się przy tym niejako wspinać po żebrach ślizgowych. Te niekorzystne oddziaływania można zredukować, jeżeli żebra ślizgowe przebiegają ze zmiennym kierunkiem w odniesieniu do osi kanału do prowadzenia kabla i w kierunku tej osi, które to rozwiązanie jest już znane z opisu patentowego nr DE 40 31 783 Al. Zmienny kierunek oznacza, że kierunek obrotu żeber ślizgowych jest zróżnicowany, to znaczy biegną one raz z lewa na prawo, a raz z prawa na lewo. Inaczej ujmując, kąt skrętu ma wartość raz dodatnią, raz ujemną. Żebra ślizgowe mogą ponadto wykazywać fragmentami zmienny skok w kierunku osi kanału do prowadzenia kabla. Nieoczekiwanie, w przypadku takiego wykonania urządzenia do prowadzenia kabla, na wsuwany lub wciągany kabel nie oddziałują już żadne niekorzystne siły skręcające. Siły, wynikające z tarcia między kablem i wiązką kabli oraz żebrami ślizgowymi, nie dopuszczają do wystąpienia niekorzystnego skręcania kabla lub wiązki kabli i znoszą się całkowicie , zależnie od wykonania. Tym niemniej, podczas wciągania kabla lub wiązki kabli do kanału do prowadzenia kabli należy przyłożyć całkiem znaczne liniowe siły wciągające, które pozwalają na pokonanie również liniowego oporu tarcia wzdłuż kanału do prowadzenia kabla. Należy zapewnić odpowiednie urządzenia. To samo ma miejsce również wówczas, gdy w specjalnym przypadku tej znanej postaci wykonania żebra ślizgowe biegną wzdłuż linii śrubowej bez specjalnego prowadzenia i wykonania (patrz opis patentowy DE 40 31 783 Al, fig. 1, 4 i 5).

Zadaniem wynalazku jest opracowanie takiego urządzenia do prowadzenia kabla o opisanej na wstępie konstrukcji, aby siły wciągające były bardzo małe dla wszystkich parametrów pracy, nawet wówczas, gdy urządzenie do prowadzenia kabla ustawione na łuku.

Zadanie to zostało rozwiązane zgodnie z wynalazkiem dzięki temu, że żebra ślizgowe przebiegają faliście i tworzą między odcinkami o stałym kącie skrętu obszary zwrotne, a szerokość b styku żeber, liczba z rozmieszczonych w odstępach na obwodzie wewnętrznej ścianki kanału żeber ślizgowych, wewnętrzny promień o rury i długość Lk odcinków styku żeber między obszarami zwrotnymi spełniają równanie:

Ar = 0,16 b² z Lk, przy czym A oznacza powierzchnię styku płaszcza kabla w punktach przecięcia z żebrami ślizgowymi na odcinkach styku żeber, i liczbowo wynosi od 4,5 do 32 mm², podany w mierze łukowej kąt g wzniosu żeber ślizgowych, mierzony na wewnętrznej ściance kanału, spełnia równanie:

g = ra / Lk, i wynosi yd (i, 001 do 1,2, przy czym wartość r jes dobierana era zakresia od 12 do 100 mm, a 'Lk wynosi od 500 do 10 000 mm, natomiast promień zewnętrzny wprowadzanego kabla wynosi od 5 do 45 mm. Zadany wymiar kąta wzniosu odnosi się przy tym do fragmentu osi kanału Kablowego między obszarami zwrotnymi. Korzystnie, wewnętrzna ścianka Kanału między sąsiednimi żebrami ślizgowymi ma kształt wklęsłej w stosunku do kanału kabla rynny, która z obu stron wchodzi w grzebień żeber ślizgowych. Kąt skrętu wynosi od 45 do 340°, korzystnie 180°. Zgodnie z wynalazkiem, szerokość b styku żeber, liczba z rozmieszczonych w jednakowych odstępach na obwodzie wewnętrznej ścianki Kanału żeber ślizgowych, wewnętrzny promień o rury, Kąt skrętu a i długość Lk odcinków styku żeber między obszarami zwrotnymi spełniają równanie:

Ao = 0,16 b2 z (0,0003 ? a2 + L^©

Korzystnie, między dwoma odcinkami żeber ślizgowych o stałym kącie skrętu umieszczone są odcinki łączące o długości Lv, w Których żebra ślizgowe biegną równolegle do osi oury, i szerokość b styku żeber, liczba z rozmieszczonych w jednakowym odstępie na obwodzie wewnętrznej ścianki kanału żebeo ślizgowych, wewnętrzny promień o oury, kąt skrętu a, długość Lk odcinków styku żebeo między obszarami zwrotnymi ooaz długość Lv odcinków łączących spełniają oównanie:

Ar = 0,16 b2 z (0,0003 r2 a2 + Lk²)¹^ 4 Lvb r

Obszary zwrotne stanowią w przypadku żeber ślizgowych, które w płaskim rozwinięciu wewnętrznej ścianki kanału przebiegają sinusoidalnie, najwyższe punkty grzbietów fali lub najniższe punkty dolin fali dla krzywych sinusoidalnych. Obszary zwrotne zostają wówczas sprowadzone do postaci punktów zwrotnych. Pierwsza cecha, w postaci przedmiotu wynalazku o skurczonych do punktów obszarach zwrotnych jest już znana, jak opisano na wstępie. W obszarze grzbietów fali lub dolin fali mogą być jednak wstawione również fragmenty żeber ślizgowych, biegnące wzdłuż wewnętrznej ścianki kanału płaszcza, które określają stosunkowo długie obszary zwrotne. Powierzchnie styku płaszcza kabla z poszczególnymi żebrami ślizgowymi mają w widoku z góry mniej lub bardziej romboidalny kształt, którego geometria jest zdefiniowana przez szerokość styku żeber, to znaczy szerokość żeber ślizgowych w punkcie styku z płaszczem kabla, oraz przez kształt żeber ślizgowych.

Przedmiot wynalazku opiera się na założeniu, że w uprzednio zdefiniowanych i określonych wymiarowo rurach do prowadzenia kabli i kablach można uzyskać widoczne obniżenie sił wciągających, jeżeli zadba o to, by w przypadku wystąpienia niekorzystnie dużych sił w trakcie procesu wciągania suche tarcie mogło być zastąpione tarciem zbliżonym do tarcia z obecnością środka smarnego, które, jak wiadomo, charakteryzuje się znacznie mniejszymi współczynnikami tarcia niż tarcie suche. Do tego celu jednak nie stosuje się specjalnego środka smarnego. W urządzeniu zgodnym z wynalazkiem dobiera się zazwyczaj prędkość wciągania i/lub prędkość wpychania kabla lub wiązki kabli w ten sposób, że na powierzchniach styku wytwarza się podwyższona temperatura, co nieoczekiwanie zmniejsza opory tarcia. Zazwyczaj robi się to w ten sposób, że powierzchnie styku ulegają nadtopieniu w wyniku ciepła tarcia i w wyniku obecności stopionego materiału osiągany jest taki stan tarcia jak z użyciem środka smarnego. Ta możliwość była dotychczas pomijana. Przekrój żeber ślizgowych może być przy tym w dużym stopniu dowolny w ramach uprzednio podanych granic. Podane parametry mają zgodnie z wynalazkiem tak dobrane wartości liczbowe, że stan tarcia smarnego może być łatwo osiągany i utrzymywany, jeżeli urządzenie do prowadzenia kabli zostanie wykonane z przeznaczonych do tego celu termoplastycznych tworzyw sztucznych i jeżeli kable będą posiadały zwykłe płaszcze, jak również będą się charakteryzować zwykłym ciężarem na jednostkę długości. Jeżeli zgodnie z wynalazkiem istnieje taka możliwość, wówczas w ramach wynalazku w rynienkowych zagłębieniach między żebrami ślizgowymi można umieszczać środek smarny. Nie jest to jednak konieczne. Płaszcze kabli mogą również posiadać powłokę, która działa jako środek poślizgowy. Rozumie się, że w zgodnym z wynalazkiem urządzeniu do prowadzenia kabli siły wciągające w odniesieniu do wielkości bezwzględnych rosną proporcjonalnie do długości urządzenia do prowadzenia kabli. Ma to miejsce również wówczas, gdy zgodnie z opisanym sposobem wciągania zastosuje się tarcie smarne poprzez topienie żeber ślizgowych lub dokładniej, grzbietów żeber ślizgowych. Można również wciągać kable tak wolno i ostrożnie, by tarcie smarne nie było konieczne, a zarazem nie było wytwarzane.

Jeżeli również przekrój żeber ślizgowych jest w dużym stopniu dowolny, wówczas korzystna jest postać, w której wewnętrzna ścianka kanału między sąsiednimi żebrami ślizgowymi ma kształt wklęsłej w stosunku do kanału kabla rynny, która z obu stron wchodzi w grzebień żeber ślizgowych.

Realizując ideę wynalazku otrzymuje się dla urządzeń do prowadzenia kabli z rurami do prowadzenia kabli o zwykłych średnicach, dużą liczbę wykonań o specjalnym znaczeniu. Zostały one podane w poniższej tabeli.

Tabela

Parametry kształtu	Oznaczenia rury do prowadzenia kabli średnica zewnętrzna
32/x3,0/	50/x4,6/	110/x6,3/	225/x12,8/
średnica zewnętrzna w mm	32,0	50,0	110,0	225,0
grubość ścianki w mm	3,0	4,6	6,3	12,8
średnica wewnętrzna w mm	26,0	40,8	97,4	199,4
liczba żeber ślizgowych	26	40	40	82
odstęp między zebrami w mm	3,14	3,20	7,65	7,65
kąt skrętu⁰	180	180	180	180
szerokość styku żeber w mm	0,1	0,1	0,1	0,1
długość odcinków styku żeber w mm	1275	2000	4775	9775
długość odcinków łączących w mm	2	2	2	2

Istnieje wiele możliwości dalszego modyfikowania i przekształcania zgodnych z wynalazkiem urządzeń do prowadzenia kabli. I tak kąt skrętu powinien z reguły leżeć w zakresie między 45 i 340°, wynosząc zazwyczaj ok. 180°. Optymalizację osiąga się w wielu zastosowaniach w ten sposób, że realizowana jest zależność:

Ar = 0,16 b² z (0,0003 r² a² + Lk²)^1/2

Jeżeli w rurze do prowadzenia kabli zgodnego z wynalazkiem urządzenia do prowadzenia kabli między dwoma odcinkami o stałym kącie skrętu znajdują się odcinki łączące, wówczas do szczególnie korzystnych wyników w odniesieniu do sił wciągających dochodzi się dzięki realizacji równania:

Ar = 0,16 b² z (0,0003 r² a2 + Lk²//² 4 Lyb r

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 - przedstawia w sposób schematyczny posiadają przekrój kołowy wewnętrzną ściankę kanału rury do prowadzenia kabla z niektórymi symbolami geometrycznymi, w ujęciu perspektywicznym, fig. 2 - objaśnienie pojęcia powierzchni styku w ujęciu graficznym, fig. 3 - rozwinięcie wewnętrznej ścianki kanału ze zgodnymi z wynalazkiem żebrami ślizgowymi i zaznaczonym kablem, fig. 4 - fragment rury do prowadzenia kabli wraz z kablem w dużym powiększeniu w przekroju wzdłużnym, i fig. 5 - rurę do prowadzenia kabli w dużym powiększeniu, i częściowo w przekroju poprzecznym.

Przedstawiona na fig. 1, mająca przekrój kołowy, wewnętrzna ścianka kanału 1 należy do rury do prowadzenia kabli 2, która ze swej strony stanowi część zgodnego z wynalazkiem urządzenia do prowadzenia kabli. Widoczny jest wewnętrzny promień r rury, widoczne są również rozmieszczone na wewnętrznej ściance kanału 1, zaznaczone jedynie liniami, żebra ślizgowe 3, które biegną pod zadanym kątem skrętu a w odniesieniu do obwodu wewnętrznego.

Na fig. 2 przedstawiony został w sposób schematyczny i w rozwinięciu na płaszczyźnie widok z góry żebra ślizgowego 3, do którego przylega obszar 4 płaszcza wciąganego kabla. Na fig. 3 widoczny jest fragment rozwinięcia wewnętrznej ścianki kanału 1 i, przylegający do niej, wciągany kabel 5, do płaszcza którego należy obszar 4. Z fig. 2 i 3, wynika, że w ustawionej prostoliniowo rurze do prowadzenia kabla 2 przy wprowadzaniu kabla 5 w miejscach styku między żebrami ślizgowymi 3 i obszarami 4 płaszcza wprowadzanego kabla 5 tworzą się romboidalne powierzchnie styku K o szerokości styku żeber b. Zwłaszcza z fig. 3 wynika również, że żebra ślizgowe 3 mają kształt falisty. Tworzą one między odcinkami 6 o stałym kącie skrętu a obszary zwrotne 7. Szerokość styku żeber b, liczba z rozmieszczonych w jednakowych odstępach na obwodzie

171 740 wewnętrznej ścianki kanału 1 żeber ślizgowych 3, wewnętrzny promień r i długość Lk fragmentów styku żeber między obszarami zwrotnymi 7 spełniają równanie:

Ar = 0,16 b² x Lk

Na fig. 3 długość odcinków 6 odpowiada długości Lk. Wyrażony w mierze łukowej kąt g wzniosu żeber ślizgowych 3, mierzony na wewnętrznej ściance kanału 1, zaznaczony na fig. 1, spełnia równanie, g = ra/Lc. Podane zależności zostały sprawdzone doświadczalnie i obowiązują wówczas, gdy r leży w zakresie od 12 do 100 mm, Lk w zakresie od 500 do 10 000 mm, a zewnętrzny promień wprowadzanego kabla w zakresie od 5 do 45 mm. Kąt skrętu a wynosi zazwyczaj, również w przykładzie wykonania, ok. 180°.

Na fig. 4 widoczny jest w powiększeniu fragment wzdłużnego przekroju w kierunku A-A na fig. 2 wraz z kablem 5, leżącym na przeciętym żebrze ślizgowym 3 w obszarze powierzchni styku K. Obszar wykropkowany oznacza, że żebro ślizgowe 3 zostało nadtopione w wyniku ciepła tarcia, wytwarzanego podczas wciągania kabla 5. Stopiony materiał został oznaczony indeksem 8. Fig. 4 ma uwidocznić, że w wyniku obecności stopionego materiału 8 osiągnięty został stan tarcia smarnego.

Na fig. 5 widać, że wewnętrzna ścianka kanału 1 między sąsiednimi żebrami ślizgowymi 3 ma kształt wklęsłej w stosunku do kanału kabla rynny 9, która z obu stron wchodzi w grzebień żeber ślizgowych 3. Przedstawione wymiary są typowe dla wielu zastosowań. Wysokość żeber hu jest w przybliżeniu dwukrotnie większa niż odległość x_fpłaszcza kabla 10 od podstawy rynny 9 między żebrami ślizgowymi 3.

Fi g.5

171 740

Fig.4

171 740

F i g.2

9.1 ¹⁷¹ 740

^g₉₀ ^egz.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Urządzenie do prowadzenia kabla z co najmniej jedną termoplastyczną, rurą prowadzącą kabel, wykonaną z tworzywa termoplastycznego, która posiada kanał do prowadzenia kabla ze ścianką wewnętrzną o przekroju kołowym i o określonym promieniu wewnętrznym i rozmieszczone na wewnętrznej ściance kanału, uformowane z termoplastycznego tworzywa żebra ślizgowe, które, w odniesieniu do obwodu wewnętrznego, biegną pod zadanym kątem skrętu, przy czym w ustawionej prostoliniowo rurze do prowadzenia kabli podczas wprowadzania kabla w miejscach styku, między żebrami ślizgowymi i płaszczem wprowadzanego kabla utworzone zostają powierzchnie styku o odpowiedniej szerokości żeber, znamienne tym, że żebra ślizgowe (3) biegną faliście i tworzą między odcinkami (6) o stałym kącie skrętu (a) obszary zwrotne (7), że szerokość (b) styku żeber, liczba (z) rozmieszczonych w jednakowych odstępach na obwodzie wewnętrznej ścianki kanału żeber ślizgowych (3), wewnętrzny promień (r) rury i długość (Lk) odcinków styku żeber między obszarami zwrotnymi (7) spełniają równanie:

Ar = 0,16 b² z Lk, przy czym (A) oznacza powierzchnię styku płaszcza kabla w punktach przecięcia z żebrami ślizgowymi (3) na odcinkach styku żeber ślizgowych, a jej wartość liczbowa leży w zakresie od 4,5 do 32 mm², i że wyrażony w mierze łukowej kąt (g) wzniosu żeber ślizgowych, mierzony na wewnętrznej ściance kanału, spełnia równanie:

g = ra / Lk, przy czym wartość liczbowa kąta (g) wynosi od 0,001 do 1,2 rad, promień (r) wynosi od 12 do 100 mm, długość (Lk) wynosi od 500 do 10 000 mm, natomiast promień zewnętrzny wprowadzanych kabli wynosi od 5 do 45 mm.
2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że wewnętrzna ścianka kanału między sąsiednimi żebrami ślizgowymi (3) ma kształt wklęsłej w stosunku do kanału kabla rynny (9), która z obu stron wchodzi w grzebień żeber ślizgowych (3).
3. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że kąt skrętu (a) żeber ślizgowych (3) wynosi od 45 do 340°, korzystnie 180°.
4. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że szerokość (b) styku żeber ślizgowych (3), liczba (z) rozmieszczonych w jednakowych odstępach na obwodzie wewnętrznej ścianki kanału żeber ślizgowych (3), wewnętrzny promień (r) rury, kąt skrętu (a) i długość (Lk) odcinków styku żeber ślizgowych między obszarami zwrotnymi spełniają równanie:

Ar = 0,16 b2 z (0,0003 ? a2 + L^)¹^
5. Urządzenie według zastrz. 1 albo 4, znamienne tym, że między dwoma odcinkami żeber ślizgowych (3) o stałym kącie skrętu (a) umieszczone są odcinki łączące o długości (Lv), w których żebra ślizgowe biegną równolegle do osi rury, i szerokość (b) styku żeber ślizgowych, liczba (z) rozmieszczonych w jednakowym odstępie na obwodzie wewnętrznej ścianki kanału żeber ślizgowych, wewnętrzny promień (r) rury, kąt skrętu (a) długość (Lk) odcinków styku żeber ślizgowych między obszarami zwrotnymi oraz długość (Lv) odcinków łączących spełniają równanie:

Ar = 0,16 b2 z (0,0003 r2 a2 + L^)¹^ 4 Lvb r * * *

171 740