PL169046B1 - Przyrzad medyczny do inhalacji aerozolem PL PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Przyrzad medyczny do inhalacji aerozolem zawierajacy cylindryczna obudowe z komora mocujaca dla pojemnika z aerozolem i z osiowo prze- biegajacymi, przelotowymi glównymi kanalami powietrznymi oraz zamocowanie dla pojemnika z aero- zolem posiadajace wiercenia stopniowe, które odcin- kiem wiercenia stopniowego o wiekszej srednicy przylega do komory mocujacej a ponadto zawiera dolaczona wspólosiowo do obudowy komore zawiro- wan, w której odcinek wiercenia stopniowego o mnie- jszej srednicy stanowi otwór wylotowy aerozolu oraz zawierajacy ustnik dolaczony wspólosiowo do komory zawirowan, znamienny tym, ze komora zawirowan (6) przechodzi bezposrednio w ustnik (9) tworzac z nim zespól roboczy, który posiada drugie, glówne kanaly powietrzne (14a) dolaczone do pierwszych glównych kanalów powietrznych, natomiast zamocowanie stanowi scianka dzialowa (1.1), która ma dolaczone do pierwszych glównych kanalów powietrznych odgalezne kanaly powietrzne (7), przebiegajace skosnie do scianki dzialowej (1.1), które otaczaja wier- cenie stopniowe (5) i maja ujscie w komorze zawi- rowan (6). Fi g. 1 PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest przyrząd medyczny do inhalacji aerozolem, w którym wylot aerozolu odbywa się równocześnie z jego wdychaniem, następuje poprzez połączenie pośrednie komory pośredniej, do której najpierw zostaje wtryśnięte lekarstwo, później z niej wdychane. Tradycyjne pojemniki aerozolowe często posiadają iglicę dyszy wciskaną w pojemnik aerozolowy, aby lekarstwo do inhalacji wytrysnęło w jak najbardziej rozpylonej postaci.

Przyrząd do inhalacji, przedstawiony w europejskim opisie EP 009 667 A1 posiada obudowę zawierającą pojemnik z aerozolem umieszczony w komorze mocującej, do której

169 046 dołączone są współosiowo komora zawirowań i ustnik. W kierunku komory zawirowań wystaje, względnie daleko, element podpierający, który posiada centralne wiercenie stopniowe, do którego odcinka o większej średnicy wsuwana jest iglica dyszy pojemnika z aerozolem, umieszczonego w komorze mocującej. Do komory zawirowań wchodzą, ze względnie dużym odstępem od elementu wiercenia stopniowego, otwory wylotu powietrza, przez które podczas wdychania wciągane jest do komory zawirowań powietrze oddychania, aby wydobyć lek znajdujący się w komorze zawirowań i przemieścić go poprzez ustnik do płuc. W obszarze ustnika usytuowane są, oddzielone od siebie, zawory wlotu i wylotu powietrza, które z jednej strony umożliwiają wdychanie poprzez komorę zawirowań, a z drugiej strony umożliwiają wdychanie niezależne od komory zawirowań. Wchodzące do komory zawirowań otwory wlotu powietrza posiadają względnie małą średnicę i z powodu swego przestrzennego położenia nie mają istotnego wpływu na rozpylanie, względnie zawirowanie leku. Przyrząd jest stosunkowo długi oraz trzykrotnie wyższy niż zwykłe pojemniki aerozolowe, tak że ciągłe używanie tego przyrządu jako aparatu ręcznego lub kieszonkowego jest w zasadzie niemożliwe.

W przyrządzie do inhalacji, opisanym w amerykańskim opisie US-PS 48 52 561, obudowa, stanowiąca komorę mocującą dla pojemnika z aerozolem, i ustnik są ułożone współosiowo jeden za drugim, przy czym mechanizm otwierania zaworu dozującego pojemnika z aerozolem umieszczony jest na przeciwległym końcu ustnika przyrządu do inhalacji. Komora mocująca dla pojemnika z aerozolem stanowi komorę zawirowań leku, do której wchodzą otwory wlotu powietrza o względnie małej średnicy. Przy otwieraniu zaworu dozującego pojemnika z aerozolem, lek wytryskujący pod wpływem czynnika napędzającego, musi być obrócony o 90°, tak aby przedwcześnie mógł zostać zamknięty zawór dozujący.

Podczas użytkowania znanych przyrządów do inhalacji, z uwagi na względnie małe średnice otworów wlotu powietrza, wchodzących do komory zawirowań, istnieje niebezpieczeństwo tzw. “strachu dławienia”, który wzmaga się wówczas, gdy wyłączone zostają wcześniej elementy zaworu ustnika wdechu, które przeszkadzają w swobodnym głębokim oddychaniu i jednocześnie stanowią dodatkową przeszkodę, na której może na trwałe osadzać się lek.

Celem wynalazku jest skonstruowanie takiego przyrządu medycznego do wdychania dawki aerozolu, aby podczas użytkowania przyrządu (w przeciwieństwie do znanych tego typu przyrządów) mogło następować lepsze rozpylanie i zawirowanie leku wylatującego z pojemnika z aerozolem, przy pomocy wdychanego przez przyrząd powietrza, aby osiągnąć możliwie większy dopływ leku do obszaru tchawicznego. Ponadto istotne jest wyeliminowanie często występującego “strachu dławienia”.

Przyrząd medyczny do inhalacji aerozolem zawierający cylindryczną obudowę z komorą mocującą dla pojemnika z aerozolem i z osiowo przebiegającymi przelotowymi głównymi kanałami powietrznymi oraz zamocowanie dla pojemnika z aerozolem posiadające wiercenia stopniowe, które odcinkiem wiercenia stopniowego o większej średnicy przylega do komory mocującej a ponadto zawiera dołączoną współosiowo do obudowy komorę zawirowań, w której odcinek wiercenia stopniowego o mniejszej średnicy stanowi otwór wylotowy aerozolu oraz zawierający ustnik dołączony współosiowo do komory zawirowań według wynalazku charakteryzuje się tym, że komora zawirowań przechodzi bezpośrednio w ustnik, tworząc z nim zespół roboczy, który posiada drugie kanały powietrzne dołączone do pierwszych kanałów powietrznych, natomiast podparcie stanowi ścianka działowa, która posiada dołączone do pierwszych kanałów powietrznych odgałęźne kanały powietrzne, przebiegające skośnie do ścianki działowej, które otaczają wiercenia stopniowe i mają ujście w komorze zawirowań. Pierwsze główne kanały powietrzne łączą komorę mocującą z komorą zawirowań.

Według wynalazku ścianka działowa posiada kolejne główne kanały powietrzne oraz kanały połączone z komorą zawirowań, które otaczając odgałęźne kanały powietrzne wchodzą do komory zawirowań, zaś powietrze płynące przez te kanały wzdłuż wewnętrznej ściany komory tworzy skierowany zasadniczo osiowo przepływ osłonowy.

Korzystnie, ustnik posiada otwarty do strony użytkownika odcinek cylindryczny, którego przekrój poprzeczny zasadniczo odpowiada wewnętrznemu przekroj owi odcinka komory zawirowań

169 046 utworzonego przez ustnik. Obudowa posiada na swojej wewnętrznej ścianie przebiegające osiowo żebra dystansowe. Otwór wylotu aerozolu ma rozszerzający się do komory zawirowań stożkowy przekrój poprzeczny, w kształcie dyszy, o kącie rozwarcia pomiędzy 60° do 120°, korzystnie około 90°. Odgałęźne kanały powietrzne mają ujście do rozszerzającego się stożkowo odcinka otworu wylotu aerozolu. Odgałęźne kanały powietrzne mają promieniste ujście do komory zawirowań. Ustnik ma średnicę od 12 - 18 mm, korzystnie 15 mm, i przechodzi bezpośrednio w otwór ustnika. Drugie kanały powietrzne przebiegają relatywnie krótko tylko na części długości ustnika.

Zastosowanie głównych kanałów powietrza o dużej średnicy, a tym samym wystarczający dopływ powietrza, przeciwdziała “strachowi dławienia”. Optymalne wdychanie dużej dawki leku zapewnia tor pośredni w komorze rozpylania i zawirowania, do której część powietrza zostaje dostarczona odgałęźnymi kanałami powietrznymi usytuowanymi szczególnie w bezpośredniej bliskości elementu wiercenia stopniowego, a tym samym, zaworu dozującego pojemnika z aerozolem, przez co ma miejsce dodatkowe zmniejszenie frakcji dopływającego do płuc i oskrzeli leku, do wielkości 3pm i mniejszej.

Przedmiot wynalazkujest uwidoczniony na rysunku, na którym fig. 1 i fig. 2 przedstawiają różne postacie wykonania przyrządu według wynalazku.

Przedstawiony na fig. 1 przyrząd posiada zmontowaną osiowo z ustnikiem 9 obudowę z komorą mocującą 2, która z jednej strony ograniczona jest ścianką działową 1.1, posiadającą wiercenie stopniowe 5. Komora 2 służy do mocowania pojemnika z aerozolem 3, którego iglica dyszy 3a wsuwana jest do odcinka wiercenia stopniowego 5, posiadającego większą średnicę. Komora mocująca 2 otoczona jest osiowo przebiegającymi pierwszymi głównymi kanałami powietrznymi 14, które w sumie stanowią otwór o dużym przekroju. Do posiadającego mniejszą średnicę odcinka 5.1 wiercenia stopniowego 5 dołączona jest komora zawirowań 6, do której wchodzą odgałęźne kanały powietrzne 7, korzystnie usytuowane w pobliżu dyszy do komory zawirowań 6, połączone z głównymi kanałami powietrznymi 14 i poprowadzone przez ściankę działową 1.1. Ustnik 9 zawiera część komory zawirowań 6 tworzącą odcinek cylindryczny. W obszarze ustnika 9 komora zawirowań 6 ograniczona jest ścianą 9a z centralnie usytuowanym otworem 13 i zaopatrzona jest w pierwsze główne kanały powietrzne 14 z dołączonymi do nich drugimi głównymi kanałami powietrznymi 14a. Dla utworzenia głównych kanałów powietrznych 14 i 14a, obudowa 1 i ustnik 9 wykonane są dwuściennie z żebrami dystansowymi leżącymi pomiędzy cylindrycznymi ścianami. Ustnik 9 połączony jest z obudową 1, przykładowo za pomocą gwintu. Ustnik 9 może przechodzić na zewnętrznym swym końcu w odpowiedni np. owalny kształt.

Ściany komory zawirowań 6 są korzystnie polerowane. Odgałęźne kanały powietrzne 7 ustawione są skośnie i w ten sposób przyporządkowane odcinkowi wiercenia stopniowego 5, 5.1, że w komorze zawirowań 6 następuje optymalne rozpylanie i zawirowanie aerozolu wylatującego z pojemnika 3.

Dodatkowe odgałęźne kanały powietrzne 7.1, są tak skierowane do komory zawirowań 6, że wytwarzany strumień osłonowy skierowany jest wzdłuż ścian komory zawirowań 6.

Zgodnie z figurą 2 obudowa 1, posiada na wewnętrznej ścianie, osiowo ustawione żebra dystansowe 1.2, tak że po wsunięciu pojemnika z aerozolem do komory mocującej 2, przebiegające osiowo kanały powietrzne, znajdujące się pomiędzy pojemnikiem z aerozolem a ścianą wewnętrzną, pozostają otwarte.

Ponadto zgodnie z figurą 2 odcinek wiercenia stopniowego 5 posiadający mniejszą średnicę rozszerza się do wchodzącego do komory zawirowań 6 otworu wylotu aerozolu 5.2 w kształcie dyszy, względnie stożka, którego kąt rozwarcia wynosi pomiędzy 60° do 120°, korzystnie około 90°, przy czym odgałęźne kanały powietrzne 7 wchodzą do tego otworu wylotu aerozolu 5.2. Ustnik 9 składa się z rury cylindrycznej, której wewnętrzną przestrzeń stanowi część komory zawirowań 6, posiadającej zasadniczo na całej długości, także cylindryczny przekrój poprzeczny. W związku z powyższym otwór ustnika 12 ma taki sam przekrój poprzeczny, jak znajdujący się przed nim wewnętrzny obszar ustnika 9. W postaci wykonania

169 046 przedstawionej na figurze 2, wewnętrzny obszar ustnika 9 posiada średnicę od 12-18 mm, korzystnie 15 mm, przy czym główne kanały powietrzne 14.1 są względnie krótkie, tak że wypływające stąd powietrze tworzy wzdłuż wewnętrznej ściany ustnika silny przepływ osłonowy. Przedstawione na fig. 2, usytuowane osiowo główne kanały powietrzne 14.3, poprowadzone przez obudowę 1 posiadającą żebra dystansowe 1.2, dołączone są bezpośrednio do komory mocującej 2, przy czym przy pojemniku z aerozolem (patrz fig. 1) wsuniętym w komorę mocującą (2), znajdują się główne kanały powietrzne określone przez przestrzeń pierścieniową pomiędzy pojemnikiem z aerozolem i wewnętrzną ścianą obudowy, przerwaną przez żebra dystansowe 1.2. Obudowa 1 i ustnik 9 wytworzone są korzystnie ze stali V2A lub V4A, aluminium lub tworzywa sztucznego. Dzięki prostocie przyrządu ułatwione jest zoptymalizowane posługiwanie się nim, szczególnie w pozycji leżącej, np. w nocy lub w przypadku chorych leżących.

169 046

Fig. 1

Fig. 2

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 1,50 zł

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Przyrząd medyczny do inhalacji aerozolem zawierający cylindryczną obudowę z komorą mocującą dla pojemnika z aerozolem i z osiowo przebiegającymi, przelotowymi głównymi kanałami powietrznymi oraz zamocowanie dla pojemnika z aerozolem posiadające wiercenia stopniowe, które odcinkiem wiercenia stopniowego o większej średnicy przylega do komory mocującej a ponadto zawiera dołączoną współosiowo do obudowy komorę zawirowań, w której odcinek wiercenia stopniowego o mniejszej średnicy stanowi otwór wylotowy aerozolu oraz zawierający ustnik dołączony współosiowo do komory zawirowań, znamienny tym, że komora zawirowań (6) przechodzi bezpośrednio w ustnik (9) tworząc z nim zespół roboczy, który posiada drugie, główne kanały powietrzne (14a) dołączone do pierwszych głównych kanałów powietrznych, natomiast zamocowanie stanowi ścianka działowa (1.1), która ma dołączone do pierwszych głównych kanałów powietrznych odgałęźne kanały powietrzne (7), przebiegające skośnie do ścianki działowej (1.1), które otaczają wiercenie stopniowe (5) i mają ujście w komorze zawirowań (6).
2. 2. Przyrząd medyczny według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwsze główne kanały powietrzne łączą komorę mocującą (2) z komorą zawirowań (6).
3. 3. Przyrząd medyczny według zastrz. 1, znamienny tym, że ścianka działowa (1.1) posiada kolejne główne kanały powietrzne oraz kanały (7.1) połączone z komorą zawirowań (6), które otaczając odgałęźne kanały powietrzne (7) wchodzą do komory zawirowań (6), zaś powietrze płynące przez te kanały (7.1) wzdłuż wewnętrznej ściany komory (6) tworzy skierowany zasadniczo osiowo przepływ osłonowy.
4. 4. Przyrząd medyczny według zastrz. 1, znamienny tym, że ustnik (9) posiada otwarty do strony użytkownika odcinek cylindryczny, którego przekrój poprzeczny zasadniczo odpowiada wewnętrznemu przekrojowi odcinka komory zawirowań (6) utworzonego przez ustnik (9).
5. 5. Przyrząd medyczny według zastrz. 1, znamienny tym, że obudowa (1) posiada na swoj ej wewnętrznej ścianie przebiegające osiowo żebra dystansowe (1.2).
6. 6. Przyrząd medyczny według zastrz. 1, znamienny tym, że otwór wylotu aerozolu (5.2) ma rozszerzający się do komory zawirowań (6) stożkowy przekrój poprzeczny, w kształcie dyszy, o kącie rozwarcia pomiędzy 60° do 120°, korzystnie około 90°.
7. 7. Przyrząd medyczny według zastrz. 6, znamienny tym, że odgałęźne kanały powietrzne (7) mają ujście do rozszerzającego się stożkowo odcinka otworu wylotu aerozolu (5.2).
8. 8. Przyrząd medyczny według zastrz. 1, albo 3, znamienny tym, że odgałęźne kanały powietrzne (7, 7.1) mają promieniste ujście do komory zawirowań (6).
9. 9. Przyrząd medyczny według zastrz. 1, znamienny tym, że ustnik (9) ma średnicę od 12-18 mm, korzystnie 15 mm, i przechodzi bezpośrednio w otwór ustnika (12).
10. 10. Przyrząd medyczny według zastrz. 1, znamienny tym, że drugie, główne kanały powietrzne (14a) przebiegają relatywnie krótko tylko na części długości ustnika (9).