PL161142B1

PL161142B1 - Sposób konserwowania paszy30) Pierwszenstwo:14.11.1988,FI,885252 PL PL PL PL

Info

Publication number: PL161142B1
Application number: PL1989282299A
Authority: PL
Priority date: 1988-11-14
Filing date: 1989-11-14
Publication date: 1993-05-31
Also published as: US5053233A; DE68909743D1; EP0369198B1; NO175344B; CZ280316B6; ES2047089T3; JPH0547183B2; AU4457989A; FI885252A0; NO894520D0; CA2001579A1; FI885252A; IE893568L; DE68909743T2; DK525089D0; HU207206B; EP0369198A3; CZ641489A3; ATE95387T1; HUT51467A

Abstract

1 . Sposób konserwowania paszy przez zakiszenie przy uzyciu bakterii Lactobacillus planta- rum, znamienny tym, ze do paszy dodaje sie bakterie Lactobacillus plantarum o wlasciwosciach szczepu DSM 4904, ewentualnie w polaczeniu z dodatkiem innego rodzaju bakterii kwasu mlekowego i/lub srodka konserwujacego. PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób konserwowania paszy przez jej zakiszenie w silosach, przy użyciu bakterii Lactobacillus plantarum.

Konserwowanie paszy takiej jak trawa czy sieczka sporządzona z trawy polega na tym, że zamyka się ją przed dostępem powietrza w silosie w celu sfermentowania zawartych w trawie węglowodanów (głównie glikozy, fruktozy i fruktozanów) do kwasów.

W dogodnych warunkach w takich procesach fermentacyjnych powstaje głównie kwas mlekowy. Daje to kiszonkę o wysokiej jakości z niewielkimi stratami fermentacji. Na ogół fermentacja wytwarza w paszy również lotne kwasy tłuszczowe takie jak kwas octowy. Wszystkie kwasy pwostałe w wyniku fermentacji obniżają pH kiszonki. Jak wiadomo konserwowanie paszy wymaga aby wartość jej pH była zmniejszona do 4 lub niżej, co wymaga 100 równoważników kwasu na tonę paszy.

Wolna fermentacja przebiegająca w paszy jest trudna do regulowania w pożądanym kierunku to znaczy w kierunku możliwie czystej fermentacji z wytwarzaniem kwasu mlekowego. Z tego względu czyniono wiele wysiłków w kierunku lepszego konserwowania pasz przez środki konserwujące. Wśród tych metod najlepiej znana jest metoda wprowadzona przez A. I. Virtanena, zwana metodą AIV, według której do paszy dodaje się oddzielnie lub w postaci mieszaniny kwas organiczny lub nieorganiczny. Kwas(y) dodaje się do paszy w ilości wystarczającej do obniżenia wartości jej pH do 4 lub niżej. Najczęściej obecnie stosuje się sam kwas mrówkowy lub w połączeniu z innymi kwasami. Inne środki konserwujące zostały opisane na przykład przez Vanbelle i Bertina w „Ensilage - new biological aspects“, Sanofi Sante Animale, 1985.

Środki konserwujące o bezpośrednim działaniu inhibitującym fermentację obejmują te, które zawierają formalinę. Ich przykłady zawarte są we wspomnianej publikacji.

Jednakże stosowaniu kwasów i mieszanin kwasowo-formalinowych towarzyszą problemy takie jak korozja typowa dla kwasów i objawy alergii wywołane przez formalinę. W związku z tym czyni się wiele wysiłków dla wprowadzenia środków konserwujących, które nie miałyby tych niekorzystnych właściwości. Alternatywne środki zawierają enzymy rozkładające włókno roślinne. Enzymy takie wytwarzają w paszy dodatkowe cukry, które mogą być wykorzystane w fermentacji wywołanej przez mikroflorę zawartą w trawie.

161 142

Ponieważ mikroflora obecna w trawie jest bardzo heterofermentatywna, samo wytwarzanie cukru nie jest wystarczające do zapewnienia wysokiej jakości paszy i małych strat przechowywania (na przykład według Setala, Enzymes in the forefront of food and feed industries, Seminar at Espoo/Otaniemi, 16-17 - czerwiec, 1988). ..

W celu zapobieżenia problemom wywołanym przez heterofermentatywność mikroflory, wraz z dodawaniem enzymów zaczęto dodawać do paszy bardziej homofermentatywne bakterie kwasu mlekowego. Stosowanie i badanie tych bakterii opisali na przykład Woolford i Sawczyc -w Grass and Forage Science 39 (1984) 139-158. Stosowanie pewnych szczepów bakterii proponowano również do konserwowania paszy, na przykład w opisie europejskiego zgłoszenia, patentowego EP 250 786. W większości przypadków pochodzenie szczepów, ich zachowanie się w warunkach silosowych i właściwości zidentyfikowano i opisano w omawianych publikacjach niedokładnie, i stąd przeprowadzane próby z różnymi -szczepami na podstawie danych.uzyskanych z publikacji miały słabe wyniki, również jeśli chodzi o jakość kiszonki. Różni badacze stosowali bardzo zróżnicowane kryteria wobec bakterii przeznaczonych do szczepienia w procesie konserwowania paszy. Na ogół do najważniejszych kryteriów należą:

— dobry wzrost w szerokim zakresie temperatur zarówno w warunkach aerobowych jak i anaerobowych;

— homofermentatywność;

— tolerancja kwasów;

— szybkie wytwarzanie kwasu;

— brak aktywności proteolitycznej;

— zdolność do fermentowania glikozy, fruktozy i sacharozy;

— nie wytwarzanie dekstranu z sacharozy ani mannitu z fruktozy;

— aktywność wobec szerokiego zakresu suchych materiałów;

— stabilność właściwości.

Uboczną fermentację w kiszonce próbuje się powstrzmywać przez dodatek środka konserwującego, który nie powinien działać na użyte homofermentatywne bakterie kwasu mlekowego i ich właściwości. Najlepszym znanym środkiem konserwującym jest kwas mrówkowy, jednak jego użycie w połączeniu z bakteriami kwasu mlekowego było dotąd niemożliwe: ponieważ kwas mrówkowy jako taki działa restrykcyjnie na aktywność bakteryjną. Nieoczekiwanie stwierdzono, że możliwe jest izolowanie z kiszonki wysoce aktywnego i tolerującego mrówczany homofermentatywnego szczepu bakterii kwasu mlekowego L. plantarum (AIV 755), zdeponowanego 20 października 1988 r. w Deutsche Sammulung von Mikroorganismen und Zellkulturen pod numerem DSM 4904. Szczep ten może być stosowany do konserwowania paszy ze względu na jego bardzo dobre działanie konserwujące. Sposób według wynalazku nadaje się do stosowania w konserwowaniu pasz takich jak trawa, na przykład kostrzewa łąkowa, tymotka i kupkówka. Sposób konserwowania paszy według wynalazku polega na dodaniu do paszy szczepu L. plantarum dającego się identyfikować według właściwości wymienionych niżej w punktach I do IV.

W celu konserwowama do ^paszy ^do^daje s^ię totaerie w Kosa 10⁵-l^0?c^fu/g pasz^y (c^fu - coloⁿy forming unit - jetoostka ko^lonizuj^ąca)^; korzystnie ^10ec^fu/g ^paszy. Korzysrne jes^t dodaw^ame bakterii w połączeniu z co najmniej jednym innym środkiem konserwującym i ewentualnie w połączeniu z co najmniej jednym innym szczepem L. plantarum lub innym rodzajem bakterii kwasu mlekowego. Bakterie i środki konserwujące mogą być dodawane w tym samym roztworze. Do odpowiednich środków konserwujących należą enzymy rozkładające włókno roślinne (takie jak celuloza), mrówczan, benzoesan, kwas propionowy i/lub kwas akrylowy. Mrówczan dodaje się korzystnie w ilości 1500g/t paszy. Stosowany według wynalazku szczep bakterii identyfikuje się według właściwości opisanych niżej w p. I do IV. Właściwości takie posiada właśnie szczep 4904.

W dalszej części zilustrowano bliżej wynalazek.

Rysunek fig. 1 i 2 ilustrują opis szczepu bakteryjnego. Rysunek fig. 1 przedstawia profil plazmidowy szczepu DSM 4904. Rysunek fig. 2 przedstawia obraz elektroforezy plazmidowego DNA szczepu DSM 4904 i hodowli wyizolowanych w momencie opróżnienia silosu, trawionych enzymem restrykcyjnym BglU (Boehringer Mannheim GmbH, Mannheim, Penzberg, RFN). Stężenia środków konserwujących podano w procentach wagowo/objętościowych, a dla zawartości suchej masy w procentach wagowo/wagowych.

161 142

Właściwości szczepu DSM 4904 L. plantarum.

I Szczep L. plantarum wyizolowany z silosu ma następujące właściwości:

— gram dodatni;

— proste, pojedyncze pręty o jednolitej grubości;

— katalazoujemne;

— homofermentatywne;

— wzrost przy + 15°C; brak wzrostu przy + 45°C;

— nie wytwarza amoniaku z argininy;

— wytwarza kwas L- i D-mlekowy lub specyficzną aktywność racemazy; ilość kwasu L-. mlekowego około 45% całkowitej ilości kwasu mlekowego, a ilość kwasu D-mlekowego około 55% całkowitej ilości kwasu mlekowego; przy wzroście na pożywce MRS (Difco Laboratories, Detroit, Michigan, USA) w temperaturze 30°C w ciągu 17 godzin, całkowita ilość kwasu mlekowego około 2 g/100 ml pożywki MRS.

II Szczep DSM 4904 ma pojedynczy plazmid raczej o wysokim ciężarze cząsteczkowym (35-40 kb>rys. fig. 1.

III Szczep DSM 4904 fermentuje następujące cukry lub alkohole cukrowe według API50 CH (API System S. A. Francja): L-arabinozę, ryobozę, galaktozę, D-galaktozę, D-fruktizę, Dmannozę, mannit, alfa-metylo-D-mannozyd, N-acetyloglikozaminę, amygdalinę, arobutynę, eskulinę, salicynę, cellobiozę, maltozę, laktozę, melibiozę, sacharozę, trehalozę, melezytozę, Drafinozę, beta-gencjobiozę, D-turanozę.

IV. Inne właściwości szczepu DSM 4904.

A. Szczep wykazuje tolerancję kwasu mrówkowego i co najmniej kwasu benzoesowego, akrylowego i propionowego - w wodnym roztworze mrówaczanu sodu (na przykład w 30% pH 6,25, liofilizowany preparat szczepu pozostaje co najmniej 4 godziny na poziomie wyjściowym (10⁹cfu/ml);

— rośnie bardzo dobrze w pożywce MRS (pH 6,8) zawierającej 0,3% kwasu benzoesowego, oceniany w jednostkach KIett'a (Kolorymetr fotoelektryczny Kleet-Summersona, Arthur H. Thomas comp. Philadelphia P. A. USA). Przy stężeniu 0,05% kwasu benzoesowego w tej samej pożywce przy pH 4 wzrost jest jeszcze zadowalający. Inkubacja w ciągu 4 dni przy 30°C.

Tabela 1

Wzrost szczepu DSM 4904 w pożywce MRS i przy różnych stężeniach kwasu benzoesowego (4 dni, 30°C) pH 6,8 pH 4,0

Stężenie kwasu benzoesowego, _ % jednostki Klett'a

0	600	500
0,05	600	460
0,1	600	190
0,2	600	15
0,3	550	6
0,4	510	—
0,5	470	—

— tolerancja kwasu propionowego (pożywka MRS, pH 4,0). Szczep DSM 4904 rośnie dobrze w pożywce zawierającej 0,5% kwasu propionowego;

— szczep wykazuje tolerancję kwasu akrylowego przy jego stężeniu 0,1-0,15% (MRS, pH 4,0);

— szczep nie toleruje heksametylenotetraminy;

B. Wrażliwość szczepu na antybiotyki.

— DSM 4904 jest w pełni oporny wobec następujących antybiotyków: gentamycin, kanamycin, neomycin, novobiocin, streptomycyna, sulfonamidy, vanocomycin;

— pewną oporność lub całkowity jej brak wykazuje wobec następujących antybiotyków: ampicyllin, bacitracin, chloramphenicol, erytromycyna, penicylina G, rifamycin, lincomycin, tetracyklina, virginiamycin, spectinomycin.

V. Retencja szczepu w kiszonce.

161 142 — Retencja DSM 4904 w kiszonce była dobra. Nawet po 5 miesiącach po sporządzeniu kiszonki (patrz przykład II) stwierdzono bakterie L. plantarum o charakterystyce identycznej z tym, jakie ma DSM 4904. Były one identyczne w reakcjach biochemicznych i profilu plazmidów i były identycznie trawione przez Bglll (rysunek fig. 2).

— podczas hodowli anaerobowej w pożywce MRS wraz z E. coli szczep NB (wyizolowanym z wody), DSM 4904 był zdolny do niszczenia coli w ciągu 9 dni, przy czym ilość DSM 4904 wynosiła nadal 9X 10⁶cfu/ml po 9 dniach.

VI. Wytwarzanie komórek.

— szczep wzrasta w środowisku opartym na serwatce. Szczep liofilizuje się. Taki preparat liofilizowany może być przechowywany w zamrażarce (-18°C) co najmniej w ciągu 6 miesięcy.

VII. Stosowanie do konserwowania paszy.

Liofilizowany szczep miesza się z wodą wraz z innymi środkami stosowanymi w konserwowaniu pasz takimi jak enzym i w ciągu czterech godzin od zmieszania stosuje się do konserwowania paszy w dawce 105 -10* żywych komórek/g paszy. Korzystną dawką jest 10® żywych komórek/g paszy.

Poniższe przykłady ilustrują wynalazek.

Przykład I. Sieczkę trawy o zawartości suchej masy 16,5%, w której 16,2% to surowe proteiny, 24,2% surowy błonnik, a 12,4% to cukier, zakwaszono w 10 kg szklanym słoju. Paszę upakowano starannie, a słój zamknięto arkuszem folii, zabezpieczając przed dostępem powietrza. Dodatki wprowadzano w jednym roztworze przez opryskanie przy obracaniu paszy.

Wprowadzono następujące dodatki:

A. bez środków konserwujących,

B. AIV II roztwór” 51t paszy;

C. Szczep DSM 4904 ^cfu/g paszy, enzym 150ml/t paszy;

D. jak w p. C i dodatkowo mrówczan sodu 1000 g/t paszy;

E. jak w p. C i dodatkowo propionian sodu 2000 g/t paszy oraz Pediococcus pentosaceus 10⁷cfu/g;

”AIV II roztwór zawiera 80% kwasu mrówkowego i 2% kwasu ortofosforowego.

Enzym jest preparatem enzymatycznym rozkładającym włókno roślinne i zawierający głównie celulozę jak też enzymy o innej aktywności jak hemicelulaza. Wyniki prób konserwowania wykazują, że dodatek C, D i E ma bardzo korzystny wpływ na konserwowalność kiszonki. Kiszonki C, D i E zawierają więcej cukrów i mniej amoniaku jako produktu rozkładu białek niż kiszonki A i B. Wysoki stosunek zawartości kwasu mlekowego do kwasu octowego w kiszonce C, D i E jest wskaźnikiem intesywnej, wysoce homofermentatywnej fermentacji w kierunku kwasu mlekowego.

Tabela 2

Skład chemiczny próbnych kiszonek, po 60 dniach kiszenia

Kiszonka próbna	PH	Kwas mlekowy	Kwas octowy Kwas masłowy	Cukier	NH3
			% suchej masy		g/i
A	3,86	10,8	2,3 —	1.2	0,32
B	3,95	4,4	1.8 —	2,1	0,18
C	3,72	10,4	0,9 —	2,7	0;10
D	3,77	10,0	0,8 —	3,3	0,12
E	3,80	11,0	1.2 —	2,9	0,17

Ponadto skład mikrobiologiczny próbnych kiszonek wskazuje, że szczep 4904 wytrzymał dodatek mrówczanu i łączna ilość bakterii kwasu mlekowego pozostała na tym samym poziomie jak bez dodatku mrówczanu (tabela 3).

161 142

Tabela 3

Skład mikrobiologiczny próbnych kiszonek po 60 dniach kiszenia

Kiszonka próbna	LAB (Χ10®)	Drożdże (Χ10³)	Pleśnie	CB	Klostridia
cfu/g kiszonki
A	6	1,5 - 510	<100	<10	3-7
B	12	2 - 110	100- 500	<10	3-15
C	11	11 - 100	100-3000	<10	4
D	7	17 - 110	40-1100	<10	3-40
E	10	1900-3900	<100	<10	3-50

LAB - bakterie kwasu mlekowego; CB - grupa pałeczek okrężnicy;

Przykład II. Trawę o zawartości suchej masy 18,0%, w której 15,3% to surowe proteiny, 27,1% surowy błonnik, a 10,6% to cukier, pocięto w sieczkarni i zakiszono w 500 kg silosie. Każdą z pasz upakowano starannie w dwóch równoległych silosach, które zamknięto arkuszem folii i o^bc^iążono ztaormktem z wo^dą (cenienie około ²⁵⁰ kg/m²).

Do pasz wprowadzono następujące dodatki:

A - bez środków konserwujących;

B - AIV II roztwór 5 Ut paszy (patrz przykład I);

C - szczep DSM 4904 10 cfu/g; enzym 300 ml/t paszy;

D - jak w p. C i dodatkowo mrówczan sodu 1000 g/t paszy;

Różnice składów próbnych kiszonek były podobne jak w przykładzie I (tabela 4). Z porównania kiszonek C i D widać, że mrówczan korzystnie wpłynął na skład mikrobiologiczny w odniesieniu do obecności w kiszonce drożdży i pleśni (tabela 5).

Tabela 4

Skład chemiczny próbnych kiszonek, po 140 dniach kiszenia

Kiszonka próbna	pH	Kwas mlekowy	Kwas octowy	Kwas masłowy	Cukier	NHj-N
			% suchej masy			%N
A	3,92	11,2	2,6	—	0,2	10,9
B	4,15	5,2	2,0	0,9	0,5	8,7
C	3,71	10,3	1,0	—	3,3	1,8
D	3,69	10,5	1,0	—	3,7	1.8

Tabela 5

Skład mikrobiologiczny próbnych kiszonek

Kiszonka próbna	LAB (X 10^e)	Drożdże (Χ10³)	Pleśnie	CB	Klostridia
			cfu/g paszy
A	67-110	35-51	10-100	<10	14-45
B	12- 55	300-440	100-200000	10-6700	450-45000
C	1- 8	150-46000	10-12000	10-60	<3
D	1	25-170	<10	<10	3-20

Kiszonki badano na ich trwałość na powietrzu i stopień zakonserwowania przez przetrzymywanie ich w temperaturze 24°C i pomiar wzrostu temperatury w każdej z nich. Pomimo wyższej zawartości cukru, kieszonki C i D pozostały trwałe w ciągu dwóch dni (tabela 6).

161 142

Tabela 6

Wzrost temperatury w kiszonkach (°C)

Próbna kiszonka	1 dzień	2 dni	7 dni
A	14	18	30
B	10	18	20
C	11	18	34
D	10	18	31

Mrówczan poprawia stabilność kiszonki, a wzrost temperatury w kiszonce D był wolniejszy niż w kiszonce C.

Przykład III. Trawę o zawartości suchej masy 20-22%, w której 17,3% to surowe proteiny, 24,3% surowy błonnik, a 12,2% to cukier, zakiszono w 90 tonowym silosie bunkrowym. Trawę zbierano kosiarką, a dodatki wprowadzono w czasie krojenia (sieczkarnia). Pasze ułożono dokładnie, ubito traktorem i przykryto folią.

Wprowadzono następujące dodatki:

A - bez środków konserwujących;

B - AIV II roztwór 51/t paszy (patrz przykład I);

^C - szcze^p DS^{M 4904} WBcfu/g ^pasz^y; enzym ³00ml/t pasz^y;

D - jak w p. C i dodatkowo 1500g mrówczanu sodu/t paszy;

E - ja^k w p. C ^{i d}o^datkowo ^1o3c^fu ^pe^diococcus pentosaceus/^{g p}aszy

Jeśli chodzi o jakość kiszonek, to wyniki były podobne jak w przykładach I i II (tabela 7).

Tabela 7

Skład chemiczny próbnych kiszonek, po 56 dniach kiszenia

Kiszonka próbna	pH	Kwas mlekowy	Kwas octowy	Kwas masłowy	Cukier	NH3
			% suchej masy			g/1
A	3,89	10,1	1,6	0	1,8	0,51
B	4,05	1,9	0,8	0,1	10,2	0,16
C	3,87	10,7	1.6	0	4,5	0,37
D	3.84	10,4	U2	0	4,0	0,30
E	3,78	10,8	0,8	0	5,3	0,21

Przykład IV. W tabeli 8 przedstawiono szybkość zmniejszania się wartości pH i wytwarzania kwasów L- i D-mlekowego w różnych kiszonkach z przykładu II.

Tabela 8

Zmniejszanie się wartości pH i wytwarzanie kwasu mlekowego w różnych kiszonkach w okresie 0-14 dni po zakiszeniu

Próbna kiszonka	Oznaczenie	0	2	Czas - dni 3	7	14
A	pH	5,8	5,6	4,6	4,1	4,1
	kwas L-mlekowy	0,1	1,4	2,7	3,9	4,7
	kwas D-mlekowy	0,1	0,4	2,2	3,3	3,9
	kwas octowy	0,0	0,5	0,7	1,0	1,2
B	pH	4,1	4,2	4,1	4,2	4,3
	kwas L-mlekowy	0,1	0,0	0,1	0,1	0,4
	kwas D-mlekowy	0,0	0,0	0,0	0,0	0,1
	kwas octowy	0,0	0,0	0,0	0,1	0,3
C	pH	5,7	3,9	3,8	3,9	3,8
	kwas L-mlekowy	0,1	3,1	4,1	4,4	4,7
	kwas D-mlekowy	0,1	5,3	5,6	5,3	5,4
	kwas octowy	0,0	0,4	0,5	0,9	1,0
D	PH	5,8	4,0	3,9	3,8	3,8
	kwas L-mlekowy	0,1	2,5	2,8	3,9	4,0
	kwas D-mlekowy	0,1	5,7	5,7	5,5	5,6
	kwas octowy	0,0	0,4	0,4	0,7	0,9

161 142

Po dwóch dniach szczep DSM 4904 i enzym z dodatkiem lub bez dodatku mrówczanu zredukował wartość pH kiszonki poniżej 4, co jest poziomem pożądanym ze względu na konserowanie paszy. Również szybkość wytwarzania kwasu mlekowego była wysoka, jako że łączna ilość tego kwasu po dwóch dniach wynosiła już powyżej 8% suchej masy.

W sposób typowy dla szczepu DSM 4904 fermentacja w kiszonkach była bardzo jednorodna od samego początku. Niewielka ilość kwasu octowego w kiszonce jest wskaźnikiem czystej fermentacji, przy czym dodatek mrówczanu powodował dalsze obniżenie wytwarzania kwasu octowego w kiszonce.

Przykład Va. Trawę w przeważającej części tymotkę zakiszono w 10 kg silosie laboratoryjnym. Dodatkami ręcznie opryskano paszę, kiszonkę ubito, zważono i zamknięto przed dostępem powietrza. Kiszenie prowadzono w ciągu 60 dni. Wyniki badań zawarte w tabeli 9 wskazują, że szczep DSM 4904 daje dobre rezultaty konserwowania. Jeśli chodzi o kwasy fermentacyjne to kiszonka bez dodatku środków konserwujących była bardzo podobna do kiszonki z dodatkiem DSM 4904, podczas gdy ta ostatnia miała wyraźnie miejsze stężenien niepożądanego NH3.

Tabela 9

Konserwowanie trawy roztworem AIV 11 i szczepem DSM 4904 (AJV II - 5L^t paszy, szczep DSM 4904 ^cEi/g paszy)

Dodatek do paszy	pH	Kwas mlekowy	Kwas octowy	Kwas masłowy	Cukier	NH3
			% suchej masy			g/i
Bez dodatku	4,0	8,3	1,8	0	1,3	0,39
AIV II	4,1	3,6	0,9	0	7,1	0,24
Szczep DSM 4904	3,9	7,5	1,8	0	1,4	0,12

Przykład Vb. Trawę, w przeważającej części tymotkę, zakiszono w około 10 tonowym silosie bunkrowym. Paszę zbierano kombajnem do traw, przy czym jednocześnie, podczas zbioru dodawano dodatki konserwujące. Silos zabezpieczono przed dostępem powietrza folią i obciążono ciężarem wodnym.

Jak wynika z tabeli 10 kiszonka z dodatkiem enzymu była bardzo podobna do kiszonki bez dodatku środków konswerwujących. Z porównania wyników przedstawionych w tabeli 9 i 10 widać, że kiszonka z dodatkiem enzymu wyraźnie ustępuje kiszonce z dodatkiem szczepu DSM 4904 pod względem stężenia amoniaku.

Tabela 10

Wp^w enzymu celulazy na fermentację trawy w czasie kiszenia w ciągu 140 dni

Środek konserwujący	pH	Kwas mlekowy	Kwas octowy	Kwas masłowy	Cukier	NH3
			% suchej masy		g/i
Bez dodatków	3,89	7,4	1,0	0	2,7	0,77
Enzym	3,82	9,5	0,9	0	3,1	0,59

Przykład VI. Trawę, w przeważającej części tymotkę, zakiszono w 10kg silosie laboratoryjnym takim jak w przykładzie Va.

Tabela 11

Wpływ propiomanu sodu na fermentację kiszonki

	pH	Kwas mlekowy	Kwas octowy	Kwas masłowy	Cukier	nh₃	LAB
do paszy		% suchej masy		g/i	cfu/gX 10®
DSM 4904 + enzym	3,8	12,1	1,3	0	2,4	0,15	9,5

DSM 4904 + enzym + 0,2% Na propiomanu' 3,8 12,6 1,1

2,9

0,13 160

161 142

Propionian sodu nie wpłynął szkodliwie na ilość bakterii kwasu mlekowego (LAB), podczas gdy jakość fermentacji (stosunek ilości kwasu mlekowego do kwasu octowego, ilość NH3) była lepsza (tabela 11).

Przykład VII. Około 45 ton trawy, przeważnie tymotki i kostrzewy łąkowej, zakiszono w silosie bunkrowym. Trawę posiekano, przy czym wprowadzono jednocześnie dodatki. Trawę ubito w silosie traktorem, przykryto folią przed dostępem powietrza i obciążono.

Tabela 12

Wpływ benzoesanu sodu na fermentację kiszonki w ciągu 56 dni

Dodatek do paszy	pH	Kwas mlekowy	Kwas octowy	Kwas masłowy	Cukier	NH3
		% suchej masy		e/i
DSM 4904 +	3,9	10,7	1,6	0	4,5	0,37
enzym
DSM 4904 +
enzym + 0,05% SB	3,9	10,3	1,5	0	3,0	0,37
DSM 4904 +
enzym + 0,1% SB	3,8	11,1	1,1	0	4,7	0,24

(SB - benzoesan sodu)

Benzoesan sodu nie wpłynął szkodliwie na ilość bakterii kwasu mlekowego (LAB). We wszystkich kiszonkach ilość bakterii kwasu mlekowego wahała się pomiędzy 10⁶ i 1()8cfu/g. Działanie benzoesanu wydatnie wpłynęło na zmniejszenie ilości drożdży. Bez benzoesanu ilość drożdży wynosiła lOOcfu/g. Kiszonki poddane działaniu benzoesanu nie zawierały drożdży. Jakość fermentacji była jednak lepsza przy dawce 0,1% benzoesanu sodu (tabela 12).

2 3

1. NCOO 712 35- 40 2. NCDO 712

3. OSM 4904

FIG. 1

2 3 4 5 6

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 10 000 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób konserwowania paszy przez zakiszenie przy użyciu bakterii Lactobacillus plantarum, znamienny tym, że do paszy dodaje się bakterie Lactobacillus plantarum o właściwościach szczepu DSM 4904, ewentualnie w połączeniu z dodatkiem innego rodzaju bakterii kwasu mlekowego i/lub środka konserwującego.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że bakterie dodaje się w ilości 10⁵-10⁷cfu/gpaszy, korzystnie 10^ecfu/g.
3. Sposób według zastrz. 1 lub 2, znamienny tym, że szczep bakteryjny dodaje się w połączeniu z co najmniej jednym innym środkiem konserwującym.
4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że szczep bakteryjny i środek (środki) konserwujący^) dodaje się w jednym roztworze.
5. Sposób według zastrz. 1 lub 4, znamienny tym, że jako środek konserwujący stosuje się enzym rozkładający włókno roślinne, korzystnie celulozę.
6. Sposób według zastrz. 1 lub 4, znamienny tym, że jako środek konserwujący stosuje się kwasy organiczne lub ich sole, korzystnie mrówczany, benzoesan, kwas propionowy lub akrylowy.
7. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że mrówczan stosuje się w ilości 1500 g/t paszy.
8. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się dodatkowo co najmniej jeden inny szczep L. plantarum lub inny z rodzaju bakterii kwasu mlecznego, korzystnie Pediococcus.