NL9300491A - Bindende samenstelling voor de bereiding van een nieuw agglomeraat, gebaseerd op fijnverdeelde materialen, een werkwijze waarbij deze samenstelling wordt toegepast en het aldus verkregen agglomeraat. - Google Patents

Description

Bindende samenstelling voor de bereiding van een nieuw agglomeraat, gebaseerd op fijnverdeelde materialen, een werkwijze waarbij deze samenstelling wordt toegepast en het aldus verkregen agglomeraat.

De uitvinding heeft betrekking op een bindende samenstelling voor de bereiding van een nieuw agglomeraat, gebaseerd op fijnverdeelde materialen.

De uitvinding heeft tevens betrekking op een werkwijze waarbij de samenstelling wordt toegepast, alsmede op het aldus verkregen agglomeraat.

De uitdrukking "agglomeraat, gebaseerd op fijnverdeelde materialen" geeft elke fysische presentatie van materialen weer, mogelijk brandstof-materialen, die fijnverdeeld zijn, gemakkelijk hanteerbaar zijn en bruikbaar zijn voor huis- of industriële doeleinden. Als voorbeeld kunnen worden genoemd bollen, briketten en pellets.

De bij de onderhavige uitvinding betrokken fijnverdeelde materialen worden, indien ze brandstofmaterialen zijn, gekozen uit de stoffen, die rijk aan koolstof zijn, zoals bijvoorbeeld fijne of stofvormige kool-produkten, fijne houtskool, fijne delen van cokes uit kool, fijne delen uit petroleumcokes, fijne delen van plantaardige afvalmaterialen of de mengsels van deze produkten. Deze materialen en hier in het bijzonder fijne delen en stofvormige produkten van kool worden in grote hoeveelheden geproduceerd door moderne extractieprocessen en wasprocessen, in het bijzonder van kool.

Deze fijnverdeelde materialen kunnen, wanneer ze niet brandstofmaterialen zijn, in het bijzonder worden gekozen uit de groep, die fijne ertsprodukten, fijne delen van sedimentaire gesteenten, zoals zand, fijne delen van het slakkentype of sintels, de fijne delen die verkregen worden bij de vervaardiging van glas en mengsels van deze produkten.

Het is ook mogelijk ten minste een brandstofmateriaal met ten minste een niet brandstofmateriaal te mengen.

Verschillende agglomeratietechnieken van deze fijnverdeelde materialen, waarbij in het algemeen toevoegsels of bindmiddelen worden toegepast, die geschikt zijn voor het verzekeren van een voldoende cohesie of sterkte van de aldus verkregen agglomeraten, zijn reeds voorgesteld.

Onder deze toevoegsels of bindmiddelen die het meest algemeen toegepast worden kan men noemen pek uit kool, uit hout of uit aardolie, bitumen, lignosulfonaten, kleisoorten, polysachariden, waaronder in het bijzonder de zetmeelsoorten en zetmeelderivaten worden genoemd.

De meest toegepaste van deze bindmiddelen is ongetwijfeld kool-teerpek, maar aangezien de vereisten met betrekking tot de bescherming van het milieu steeds strenger worden, vertoont de toepassing ervan heden ten dage een bepaalde recessie.

In feite maakt de toepassing ervan het noodzakelijk de aldus verkregen agglomeraten te onderwerpen aan een warmtebehandeling of of een damp-reductiebehandeling teneinde de concentratie van fenolische verbindingen te verlagen. Nu resulteert deze behandeling in een niet te verwaarlozen verontreiniging van de atmosfeer. Aangezien bovendien de damp-reductiebehandeling niet volledig is veroorzaakt de verbranding van deze agglomeraten op het moment van de toepassing ervan het vrijkomen van rook, die giftig is voor mensen.

Deze nadelen hebben in sommige landen geleid tot het verbieden van de toepassing ervan.

De nadelen, die inherent zijn aan de toepassing van teerpek worden eveneens gevonden bij de toepassing van bitumen als een bindmiddel.

Teneinde deze nadelen te overwinnen is het voorgesteld de toevlucht te nemen als bindmiddel tot lignosulfonaten, in het bijzonder van ammonium, als een bindmiddel.

Teneinde de talrijke welbekende nadelen van lignosulfonaten te overwinnen (in het bijzonder de lage "groene sterkte" van de agglomeraten die dit bevatten, het optreden van een hoge mate van sintels of as, het belangrijke zwavelgehalte) is voorgesteld de toevlucht te nemen tot zetmeel als bindmiddel, dat, alleen toegepast of in een mengsel met andere bindmiddelen, bijvoorbeeld beschreven is in het Amerikaanse octrooischrift 3.726.652 en het Duitse octrooischrift 3.227.395. veel voordelen biedt; het leidt tot goede resultaten met betrekking tot: - de mechanische samendrukbaarheidssterkte, - de bestandheid tegen afslijten, - de slagsterkte, en het kan worden toegepast zonder beperking in industriële fabrieken, die aanvankelijk bestemd waren voor toepassing met teerpek of met bitumen, welke de tegenwoordig meest gebruikte bindmiddelen zijn, waarbij de toepassing ervan niet een extra investering vereist; bovendien wordt het onderhoud in de fabriek verlaagd.

Verder ontwikkelt de verbranding van met zetmeel gebonden agglomeraten niet een toxische en/of een verontreinigende rook.

Echter vertonen op zetmeel gebaseerde agglomeraten een zeer duide- lijke gevoeligheid voor water, en dit vormt het voornaamste nadeel, waardoor de opslag ervan aan de open lucht onmogelijk wordt.

Voorgesteld is om dit nadeel te overwinnen door zetme eëëëëassociëren met teerpek, met asfalt of met bitumen of ook de zetmeel onoplosbaar te maken onder toepassing van harsen van het type ureum-for-maldehyd, fenol-formaldehyd, melamine-formaldehyd, ketone-formaldehyd of een mengsel daarvan, maar al deze oplossingen voeren weer het probleem in van vrijmaken van toxische en verontreinigende dampen tijdens het verbranden van aldus verkregen agglomeraten.

Een afdoende verbetering is gegeven door aanvraagsters Franse oc-trooischrift FR-A-8.907.679 volgens hetwelk men zijn toevlucht heeft genomen tot het maken van een bindende samenstelling, die hoofdzakelijk bestaat uit zetmeel en een oxiderend middel, in het bijzonder bestaande uit een persuifaat.

De aldus verkregen agglomeraten tonen niet langer de nadelen van de agglomeraten, bereid, uitgaande van bindende samenstellingen, verschillend van op zetmeel gebaseerde samenstellingen en komen in een volledig bevredigende wijze overeen met de twee eerste van de drie volgende fundamentele vereisten van de praktijk, dat wil zeggen - de groene sterkte, - de mechanische samendrukbaarheidssterkte en - de bestandheid tegen water, maar de bestandheid tegen water ervan, die bevredigend is, blijft te verbeteren, in het bijzonder met betrekking tot agglomeraten, die in het onderste gedeelte van stapels of hopen liggen, welke zijn opgeslagen in een omgeving met hoge water-retentie.

Volgens verdere pogingen om de beste simultane respons te verschaffen voor de drie boven vermelde vereisten van de praktijk werd melasse voorgesteld als bindmiddel.

Deze pogingen zijn in het bijzonder beschreven door - het Britse octrooischrift GB-A-2.227.024 en - het Franse octrooischrift FR-A-9.009.028.

In beide gevallen omvatten de bindende samenstelling zoals die wordt toegepast tegelijkertijd een melasse en een ammoniumzout, dat, voor zover de uitgevoerde test betreft, bestaat uit - ammoniumsulfaat of -fosfaat, volgens het Britse octrooischrift, waarbij ammoniumchloride beschouwd wordt als weinig voordelig ten gevolge van het slechte gedrag ervan dat wordt bepaald met betrekking tot de groene sterkte, -lignosulfonaat en/of nitraat, volgens het Franse octrooischrift.

De proeven die door aanvraagster zijn uitgevoerd hebben aangetoond, dat de mechanische samendrukbaarheidssterkte verbetering behoeft, voor zover de bestandheid tegen water, verkregen met een bindende samenstelling, gebaseerd op melasse en één van deze ammoniumzouten, bijvoorbeeld fosfaat, sulfaat, lignosulfonaat en nitraat, waarbij het chloride wegens de bovenbeschreven redenen achterwege gelaten wordt.

Het doel van aanvraagster was derhalve een bindende samenstelling te verschaffen, die, hoewel leidend tot agglomeraten van het type in kwestie die ten minste equivalent zijn, voor zover de groene sterkte en de mechanische samendrukbaarheidssterkte zijn betrokken, met betrekking tot de agglomeraten die verkregen kunnen worden volgens de leer van het Franse octrooischrift FR-A-8.907.679» het mogelijk te maken agglomeraten te verkrijgen waarvan de bestandheid tegen water verbeterd is.

Aanvraagster heeft het verdienste gevonden te hebben, dat dit resultaat absoluut verrassend en onverwacht is, voor zover voor de bereiding van de bindende samenstelling enerzijds een zetmeelachtige verbinding wordt gebruikt, meer in het bijzonder zetmelen en derivaten ervan en anderzijds ammoniumehloride.

Dit resultaat is des te meer onverwacht, aangezien, terwijl de deskundigen op dit gebied zouden kunnen verwachten, dat de vervanging van melasse door zetmeel de groene sterkte van de aldus verkregen agglomeraten zou verbeteren ongeacht het toegepast anion, ze geen mogelijkheid hadden om te voorspellen - dat deze verbetering overeen zou komen, in het geval van het chloride, met een factor van ongeveer 15 terwijl deze overeenkomt met een factor van ongeveer minder dan 2 tot ongeveer 5 in het geval van het fosfaat en sulfaat, waarbij het chloride derhalve meer doelmatig is ondanks het feit dat dit volgens de stand der techniek werd weggelaten, en - dat de tegelijkertijd de mechanische samendrukbaarheidssterkte en de bestandheid tegen water, verkregen bij toepassing van ammonium-chloride ook zou worden verbeterd, niet alleen met betrekking tot sulfaat en tot fosfaat, maar ook met betrekking tot lignosulfonaat en tot nitraat.

Dienovereenkomstig wordt de bindende samenstelling volgens de uitvinding voor de bereiding van een nieuw agglomeraat, gebaseerd op fijn-verdeelde materialen, gekenmerkt door het feit, dat deze betrekking heeft op de aanwezigheid bij elkaar van - een zetmeelachtige verbinding en - ammoniumchloride.

In de praktijk is het mogelijk, dat de samenstellende elementen van de bindende samenstelling, dat wil zeggen de zetmeelachtige verbinding aan de ene kant en het ammoniumchloride aan de andere kant in aanwezigheid met elkaar worden gebracht alleen op het moment van het samenstellen van het agglomeraat; het is ook mogelijk, dat ze beschikbaar zijn in de vorm van een commercieel produkt dat het totaal of een gedeelte van de twee componenten bevat,

De werkwijze volgens de uitvinding, die achtereenvolgens omvat: - een trap, waarbij een fijnverdeeld materiaal wordt gemengd met de samenstellende elementen van een bindende samenstelling en met een voldoende hoeveelheid water, - een trap, waarbij het bovengenoemde mengsel wordt geagglomereerd, hetgeen derhalve leidt tot de vorming van een agglomeraat, en - een trap, bestaande uit een thermische behandeling van het agglomeraat, is gekenmerkt door het feit, dat de samenstellende elementen van de bindende samenstelling aan de ene kant een zetmeelachtige verbinding, in het bijzonder een zetmeel of een van de derivaten ervan en aan de andere kant ammoniumchloride omvat.

Vanuit een praktisch oogpunt kan het mengsel van het fijnverdeelde materiaal met de bestanddelen van de bindende samenstelling en met het water, worden bereid volgens een variabele opeenvolging van trappen met mogelijke toepassing van warmte, in het bijzonder in het geval waarin de zetmeelachtige verbinding bestaat uit een zetmeel in granulaire vorm. Verder kan het ammoniumchloride in een van de andere bestanddelen van het mengsel worden opgenomen of verdeeld worden in verschillende van de bestanddelen of in elk ervan.

Tenslotte is het mogelijk in beschouwing te nemen het vormen van het ammoniumchloride in situ door het opnemen tijdens de mengtrap van equi-molaire hoeveelheden chloorwaterstofzuur of ammoniak.

Volgens een voordelige uitvoeringsvorm van de werkwijze volgens de uitvinding worden de samenstellende elementen van de bindende samenstelling op het moment van de mengtrap toegevoegd in hoeveelheden die, met betrekking tot het fijnverdeelde materiaal, zijn - van 0,5 tot 25 gew.%, bij voorkeur 1 tot 15 gew.% en met nog meer voorkeur van 2 tot 7 gew.# voor zover het de zetmeelachtige verbinding betreft, - van 0,1 tot 10 gew.%, bij voorkeur 0,25 tot 5 gew.# en met nog meer voorkeur van 0,5 tot 3 gew.# voor zover het het ammonium-chloride betreft, en - van 3 tot 15 gew.# voor zover het het water betreft.

Volgens een gunstige uitvoeringsvorm van de bindende samenstelling volgens de uitvinding wordt de zetmeelachtige verbinding gekozen uit de groep, bestaande uit gemalen graanprodukten, meel, zetmeelprodukten, derivaten van zetmeel of mengsels daarvan, waarbij zetmeelsoorten en derivaten ervan de voorkeur verdienen.

De bovengenoemde zetmeelsoorten of derivaten van zetmeel worden gekozen - voor zover het de zetmeelsoorten betreft, uit de groep bestaande uit natuurlijke zetmeelsoorten van elke oorsprong, bijvoorbeeld uit aardappels, uit casave, uit mais, uit wasachtige mais, uit tarwe, - voor zover het de derivaten van zetmeel betreft, uit de groep, bestaande uit fysisch en/of chemisch gemodificeerde zetmeelsoorten.

De zetmeelachtige verbinding kan, op voorwaarde dat deze bestaat uit een zetmeel of uit een zetmeelderivaat, in deeltjesvorm of in de vorm van gom of nog in de voorgegelatineerde vorm zijn.

Het ammoniumchloride kan worden toegepast in poedervorm om te worden gemengd met het fijnverdeelde materiaal en/of met de zetmeelachtige verbinding en/of met het water en/of met het mengsel van deze bestanddelen.

Nog vanuit praktisch oogpunt en in het bijzonder wanneer de zetmeelachtige verbinding bestaat uit een zetmeel of een zetmeelderivaat omvatten de de 'trappen van de werkwijze volgens de uitvinding; - het vormen van het mengsel van het fijnverdeelde materiaal van de zetmeel, van NH^Cl en van water in een menginrichting onder toepassing van warmte, waarbij zo de temperatuur van het mengsel op een waarde van tussen 80 en 100eC wordt gebracht, - het transport van het zo verkregen mengsel door een inrichting die is aangepast voor het produceren van pellets, en - het onderwerpen van de pellets aan een thermische behandeling, bestaande uit het handhaven ervan bij een temperatuur van 200 tot 300°C gedurende 180 tot 30 minuten.

Met voordeel wordt de agglomeratietrap uitgevoerd volgens een van de technieken, gekozen uit de groep, bestaande uit het vormen tot pellets, het samenpersen onder druk, het granuleren, extrusie en vormgeving (vergelijk bijvoorbeeld het Europese octrooischrift EP-0.097.^86).

Het is mogelijk de thermische behandeling uit te voeren onder een atmosfeer, omvattende stikstof, kooldioxide, waterdamp, zuurstof, of nog een mengsel van twee of meer van deze produkten. De thermische behandeling moet zodanig zijn, dat de temperatuur niet hoger wordt dan de carbo-nisatietemperatuur van de suikers.

Het nieuwe agglomeraat volgens de uitvinding, dat hoofdzakelijk vrij is van koolteerpek en/of van bitumem, wordt gekenmerkt door het feit, dat dit - voorafgaande aan de thermische behandeling een groene sterkte van ten minste 50 Newton (N) bezit, - na de thermische behandeling een mechanische samendrukbaarheids-sterkte van ten minste 1000 N en een bestandheid tegen water bij normale temperatuur zodanig heeft, dat na een verblijf gedurende vier weken in water de mechanische samendrukbaarheidssterkte gelijk is aan ten minste 80% van de aanvangswaarde voor de mechanische samendrukbaarheidssterkte, waarbij deze getallen worden bepaald met behulp van een compressiometer en gedurende een agglomeratie-druk van 30.000 N.

Volgens een voordelige uitvoeringsvorm is het mogelijk in het agglomeraat een middel op te nemen, dat het water afstotend maakt, welke middel gekozen is uit de groep van de organosiliciumverbindingen teneinde de wateropname door de agglomeraten te verlagen.

Volgens een andere voordelige uitvoeringsvorm is het eveneens mogelijk een middel op te nemen voor het verbeteren van de bestandheid van het agglomeraat tegen vuur, zoals bijvoorbeeld een verbinding van de familie, bestaande uit fosfaten, kalk of calciumcarbonaat.

De uitvinding zal verder worden toegelicht aan de hand van de volgende voorbeelden en ten dele vergelijkende voorbeelden, waarin voordelige uitvoeringsvormen van de uitvinding zijn opgenomen.

Voorbeeld I

In een menginrichting van het type "LANG", wordt enerzijds een hoeveelheid van 1 kg fijne gedeelten van kool (antraciet), waarvan de korrelafmeting kleiner is dan 2 mm, anderzijds een hoeveelheid van 50 g natuurlijke maïszetmeel en een hoeveelheid van 50 g water gebracht. Onder de handhaving van het roeren wordt het zo verkregen mengsel verwarmd tot 90°C met stoom. Dit mengsel wordt gedurende ongeveer 15 minuten gemengd, waarbij de temperatuur op 90’C wordt gehouden en waarbij de vochtigheid 8% is.

Het mengsel wordt vervolgens geagglomereerd op een zuigerpers, voor- zien van een bolvormige perscel, waarvan de diameter 5 cm is. De door de zuiger toegepaste kracht wordt ingesteld op 30.000 N.

Zo worden pellets van fijne gedeelte van kool verkregen met een groene sterkte gelijk aan 80 N, bepaald met behulp van een compressio-meter PERRIER, waarbij de groene sterkte voldoende is opdat de pellets kunnen worden getransporteerd.

Deze pellets worden vervolgens onderworpen aan drogen in een oven gedurende 2 uur bij 220eC.

De mechanische samendrukbaarheidssterkte van de pellets, bepaald op dezelfde wijze als de groene sterkte, is gelijk aan 800 N„

De pellets worden ongedompeld in koud water. Waargenomen wordt, dat de pellets snel uiteen vielen. Een uur na de onderdompeling heeft het agglomeraat geen enkele cohesie meer.

Deze resultaten tonen, dat het mogelijk is bij toepassing van een zetmeelachtig bindmiddel om agglomeraten te produceren uitgaande van fijne delen van kool, die bevredigende mechanische eigenschappen bezitten, maar niet bestand zijn tegen water.

voorbeelden II en vergelijkende voorbeelden 3-6

In de vijf experimenten, die overeenkomen met respectievelijk voorbeelden II en vergelijkende voorbeelden 3"6, werden vijf types van agglomeraten getest, bereid volgens de omstandigheden die hierboven zijn vermeld en die identiek zijn, behalve de aard van het ammoniumzout.

In voorbeeld II volgens de uitvinding is het ammoniumzout het chloride en in de vergelijkende voorbeelden 3 tot 6, bestaat het zout uit respectievelijk sulfaat, fosfaat, nitraat en lignosulfonaat.

De omstandigheden van de bereiding en de maatregelen of bepalingen worden als volgt uitgevoerd.

In een menginrichting, die identiek is aan de inrichting vermeld in voorbeeld I, worden een hoeveelheid van 1 kg fijne delen van kool, een hoeveelheid van 50 g natuurlijke maïszetmeel en een hoeveelheid van 10 g ammoniumzout, opgelost in 30 cm3 water gebracht. Het mengsel wordt geroerd en verwarmd onder dezelfde omstandigheden als in voorbeeld I.

Het mengsel wordt geagglomereerd als beschreven in voorbeeld I.

Pellets van fijne delen van kool worden verkregen, waarvan de groene sterkte wordt bepaald.

Vervolgens worden de pellets onderworpen aan drogen in een oven, identiek aan het drogen in een oven van voorbeeld I,

Na het drogen in de oven wordt de mechanische samendrukbaarheids- sterkte bepaald.

Vervolgens worden de pellets ondergedompeld in koud water.

De mechanische samendrukbaarheidssterkte ervan wordt opnieuw bepaald, eerst na 48 uur onderdompeling, vervolgens na één week onderdompeling en uiteindelijk na een maand onderdompeling.

De resultaten van deze bepalingen zijn weergegeven in tabel A.

TABEL A

Uit de resultaten, weergegeven in tabel A, blijkt, dat een bindende samenstelling, waarin aanwezig zijn van een andere natuurlijke zetmeel (5 gew.% met betrekking tot het fijnverdeelde materiaal) en ammoniumchloride (1 gew.% met betrekking tot het fijnverdeelde materiaal), het verkrijgen van pellets mogelijk maakt met - een zeer goede groene sterkte, - een uitstekende mechanische samendrukbaarheidssterkte en - een uitstekende bestandheid tegen water.

Opgemerkt moet worden, dat de mechanische samendrukbaarheidssterkte van deze pellets zeer weinig afneemt met betrekking tot de relatieve waarde na te zijn ondergedompeld in water, terwijl dat resultaat niet wordt verkregen wanneer een ander ammoniumzout wordt toegepast, waarbij dit andere ammoniumzout het sulfaat-, fosfaat-, nitraat- of lignosulfo-naatzout is.

Voorbeeld VII

Volgens dezelfde werkwijze als hierboven wordt een hoeveelheid van 30 g ammoniumchloride opgelost in 30 cm3 water, en dit wordt toegepast in plaats van een hoeveelheid van 10 g ammoniumchloride, opgelost in 30 cm3 water, waarbij de overige omstandigheden onveranderd blijven.

Pellets van fijne gedeelten van kool worden verkregen met een groene sterkte gelijk aan 160 N.

Na de thermische behandeling onder de omstandigheden van voorbeeld I, is de mechanische samendrukbaarheidssterkte 1400 N.

De aldus verkregen pellets worden vervolgens ondergedompeld in koud water. Geen afbraak wordt waargenomen na een maand onderdompeling.

Verder is de mechanische samendrukbaarheidssterkte gelijk aan 1^00 N na een maand van onderdompeling.

Dit voorbeeld toont aan, dat de toename van de hoeveelheid ammoniumchloride een beter behoud van de mechanische samendrukbaarheidssterkte na onderdompeling verschaft.

yontteeJUmil

In een menginrichting van het type "LANG" worden enerzijds een hoeveelheid van 1 kg fijne delen van kool en anderzijds een hoeveelheid van 10 g ammoniumchloride in de vorm van een poeder gebracht. Het mengsel wordt gehomogeniseerd en vervolgens wordt een hoeveelheid van 1^3 g van een gom, bevattende 35/· wasachtige maïszetmeel, verkregen met behulp van een "Jet-cooker" bij 100eC, geïnjecteerd.

Het mengsel wordt 15 minuten geroerd, waarbij de temperatuur op 100°C wordt gehouden met behulp van een verwarmingssysteem, dat een heet-water-mantel omvat.

Het mengsel wordt samengedrukt op dezelfde wijze als in voorbeeld I.

Pellets van fijne delen van kool worden verkregen en bezitten een groene sterkte gelijk aan 60 N.

Deze pellets worden onderworpen aan de thermische behandeling, die in voorbeeld I is beschreven.

De mechanische samendrukbaarheids sterkte van deze pellets, na de thermische behandeling, bepaald onder dezelfde omstandigheden als in voorbeeld I, is gelijk aan 1600 N.

Ha een maand onderdompeling in koud water werd geen uiteenvallen waargenomen.

Verder is de ontwikkeling van de mechanische samendrukbaarheids-sterkte na onderdompeling kleiner zoals na de waarde van 1500 N bereikt te hebben na 48 uur onderdompeling, de mechanische samendrukbaarheids-sterkte blijft onveranderd na een maand van onderdompeling.

De toepassing van een gom maakt de toepassing van installaties mogelijk, die vroeger toegepast werden voor vloeibare bindmiddelen, zoals lignosulfonaten, melasse en andere, zonder enige modificatie van de installatie.

Claims (4)

1. Bindende samenstelling voor de bereiding van agglomeraten, gebaseerd op fijnverdeelde materialen, gekenmerkt door het feit dat - een zetmeelachtige verbinding en - ammoniumchloride daarin aanwezig zijn.

2. Werkwijze voor de bereiding van agglomeraten, gebaseerd op fijnverdeelde materialen, gekenmerkt door achtereenvolgens: - een trap, waarbij een fijnverdeeld materiaal wordt gemengd met de samenstellende elementen van een bindende samenstelling en met een voldoende hoeveelheid water, - een trap, waarbij het bovengenoemde mengsel wordt geagglomereerd, hetgeen derhalve leidt tot de vorming van een agglomeraat, en - een trap, bestaande uit een thermische behandeling van het agglo meraat, en waarbij de samenstellende elementen van de bindende samenstelling enerzijds een zetmeelachtige verbinding, in het bijzonder een zetmeel of een van de derivaten ervan en anderzijds ammoniumchloride bevat.

3. Werkwijze volgens conclusie 2, met het kenmerk, dat de samenstellende elementen van de bindende samenstelling worden toegevoegd op het moment van de mengtrap in hoeveelheden, die met betrekking tot het fijnverdeelde materiaal zijn - 0,5 tot 25 gew.#, bij voorkeur 1 tot 15 gew.# en met nog meer voorkeur 2 tot 7 gew.#, voor zover het de zetmeelachtige verbinding betreft, - 0,1 tot 10 gew.#, bij voorkeur 0,25 tot 5 gew.# en met nog meer voorkeur 0,5 tot 3 gew.#, voor zover het het ammoniumchloride betreft, en - 3 tot 15 gew.# voor zover het het water betreft.

4. Agglomeraat, gebaseerd op fijnverdeelde materialen en hoofdzakelijk vrij van teerpek en/of van bitumen, gekenmerkt doordat het - voorafgaande aan de thermische behandeling een groene sterkte van ten minste 50 Newton (N) bezit, en - na de thermische behandeling een mechanische samendrukbaarheids- sterkte van ten minste 1000 N en een bestandheid tegen water bij normale temperatuur zodanig bezit, dat na een verblijf van vier weken in water de mechanische samendrukbaarheidssterkte gelijk is aan ten minste 80# van de aanvankelijke mechanische samendrukbaarheidssterkte.