NL9001149A - Beeldweergeefinrichting. - Google Patents

Description

Titel: Beeldweergeefinrichting.

De uitvinding heeft betrekking op een beeldverwerkingsstelsel en meer in het bijzonder op een stelsel, dat het aan een gebruiker mogelijk maakt het venster en/of niveau van beelden, welke in een weergeefeenheid worden weergegeven, te wijzigen.

Bij een beeldafgifte- en -communicatiestelsel (PACS) wordt een zogenaamd medisch beeld, verkregen uit een diagnostische modaliteit zoals b.v. een met een rekeninrichting werkende tomografie-aftastinrich-ting, voorgesteld door een stelsel van beeldelementen (pixels), die respectieve plaatsen in het beeld voorstellen. De werkelijke waarde van een pixel, welke onder gebruik van b.v. 12 bits kan worden gekwantiseerd, stelt een bepaald intensiteitsniveau voor, dat gewoonlijk wordt betiteld als de grijsschaalwaarde. Derhalve stelt een uit 12 bits bestaande pixel één van 4096 grijsschaalwaarden voor, die in helderheid van zwart naar wit variëren. Bij de meeste weergeefinrichtingen wordt evenwel gebruik gemaakt van een uit 8 bits bestaande grijsschaal. Dit betekent, dat een uit 12 bits bestaande pixel naar een respectieve uit 8 bits bestaande waarde moet worden omgezet voordat de pixel in de weergeefinrich-ting kan worden weergegeven.

Hiertoe wordt bij de meeste beeldverwerkingsstelsels gebruik gemaakt vah een zogenaamde opzoektabel (LUT) teneinde een uit 12 bits bestaande pixel om te zetten in een uit 8 bits bestaande pixel, waarbij de LUT overeenkomstig bepaalde venster- en niveauwaarden aan een schaal-werking wordt onderworpen. Meer in het bijzonder worden bij dergelijke stelsels vier LUTs gebruikt en wordt een aantal bits, b.v. 2 bits, aan elke uit 12 bits bestaande pixel toegevoegd om een LUT te adresseren.

Een stelsel, waarbij gebruik wordt gemaakt van vier LUTs betekent meer in het bijzonder, dat een gebruiker het venster en/of niveau van vier van de weergegeven beelden onafhankelijk kan veranderen. Derhalve vormt een stelsel, dat het aan een gebruiker mogelijk maakt het venster en/of het niveau van slechts vier van de weergegeven beelden te veranderen, begrenzend- Deze begrenzing wordt verzwaard in het geval, dat een groot aantal beelden b.v. 20 beelden, in een weergeefeenheid wordt weergegeven eh de gebruiker het op prijs zou stellen het venster en/of niveau van meer dan viervan de beelden te veranderen. In een dergelijk geval zouden tenminste vijf LUT-adresbits en 20 LUTs nodig zijn voor het verschaffen van een onafhankelijke venster- en/of niveauregeling voor elk van de weergegeven beelden. Het verschaffen van drie verdere LUT-adresbits kan evenwel een duur herontwerpen van bepaalde aspecten van de PACS vereisen. Bovendien is het enigszins duur om te voorzien in 16 verdere LUTs.

De bovenstaande beperking wordt geëlimineerd onder gebruik van slechts twee LUT-adresbits en slechts drie van de vier LUTs, Meer in het bijzonder wordt een LUT-0 als een gebrek-LUT gebruikt en aan elk van de beelden toegewezen wanneer deze in de weergeefinrichting worden gevormd. Indien de gebruiker de loper van het scherm dan over één van de beelden beweegt en het venster en/of niveau Van dat beeld begint te veranderen, wordt het beeld opnieuw van LUT-0 toegewezen aan een LUT 1. LUT-1 wordt dan gebruikt om de uit 12 bits bestaande pixels van het beeld om te zetten in overeenkomstige uit 8 bits bestaande waarden overeenkomstig de huidige venster en/of niveauwaarden, die voor dat beeld zijn ingesteld, zoals bij de bekende inrichtingen geschiedt. Indien de gebruiker daarna de loper van het scherm naar een ander beeld beweegt en begint met het venster en/of niveau van dat beeld te wijzigen, worden volgens de uitvinding de waarden van de pixels, welke het beeld bepalen, dat zich onder de loper bevond, vervangen door waarden, welke worden bepaald door overeenkomstige waarden, die aanwezig, zijn in de LUT-1, en wordt het beeld toegewezen aan LUT-2, waarbij de laatstgenoemde LUT wordt gebruikt om de uit 8 bits bestaande pixels, die thans het beeld bepalen, dat zich onder de loper bevond, in zichzelf op te tekenen d.w.z. dat de LUT 2 een identiteitsfunctie van 1 : 1 definieert. De LUT-1 wordt dan toegewezen aan het beeld, dat zich op dat moment onder de loper bevindt. Derhalve kan de gebruiker dan voortgaan met het veranderen van het venster en/of niveau van de resterende weergegeven beelden, waarbij de uit 12 bits be staande pixels van elk beeld, dat de gebruiker heeft gewijzigd, worden vervangen door de overeenkomstige LUT-l-waarden daarvan en wordt het beeld daarna toegewezen aan LUT-2.

De uitvinding zal onderstaand nader worden toegelicht onder verwijzing naar de tekening. Daarbij toont:

Pig.l een aantal mogelijke schaaldiagrammen welke van nut zijn voor een juist begrip van venster en niveau, zoals deze bij de beeldverwerking behoren;

Fig.2 een ander mogelijk schaaldiagram;

Fig.3 een blokschema van een zogenaamd teleradiologiestelsel waarop de uitvinding met succes kan worden toegepast;

Fig.4 de weergeefeenheid volgens .fig.3 waarbij daarin een aantal beelden wordt weergegeven; en

Fig.5 een stroomdiagram van het programma, dat de werking van de grafische-stelselprocessor volgens fig.3 volgens de uitvinding bestuurt.

Meer in het bijzonder wordt een aanzienlijk aantal binaire bits b.v. 12 bits, gebruikt voor het kwantiseren van een pixel. Dit betekent, dat een uit 12 bits bestaande pixel één van 4096 intensiteitsniveaus kan specificeren, welke zich in helderheid van zwart naar wit uitstrekken.

De 4096 intensiteitsniveaus omvatten datgene, dat gewoonlijk wordt betiteld als een uit 12 bits bestaande grijsschaal. Bij vele weergeefinrichtingen wordt evenwel gebruik gemaakt van een uit 8 bits bestaande grijsschaal, zoals boven is vermeld. Met het verschil tussen de laatstgenoemde en eerstgenoemde grijsschalen wordt meer in het bijzonder rekening gehouden door het formaat van 12 bits om te zetten in een formaat van 8 bits onder gebruik van een schaaldiagram, als aangegeven in fig.l.

Meer in het bijzonder toont fig.l vier schaalcurven, A t/m D, elk bepaald door een bepaald dynamisch gebied en niveau. De uitdrukking "dynamisch gebied" zal hierna worden betiteld als "venster" en wordt bedoeld als zijnde de breedte van het ingenomen gedeelte van de grijsschaal. Zo neemt b.v. bij de vier schaalcurven het venster van de curve "A" het grootste gedeelte van de grijsschaal in nl. de afstand tussen de punten "a" en "h".

Zoals boven vermeld wordt een schaaldiagram ook bepaald door het niveau daarvan, hetgeen hier betekent de waarde van die uit 12 bits be- staande pixel, welke zich in het midden van de uit 8 bits bestaande grijsschaal bevindt d.w.z. het grijsschaalniveau 127. Derhalve is het niveau van de curve "A" de pixel waarvan de waarde 2048 is, als aangegeven door het punt "D" en de stippellijn, terwijl de niveaus van de curven "B", "C" en "D" resp. 1750, 1750 en 2750 zijn (waarbij de laatstgenoemde waarde is aangegeven door "e"). Opgemerkt wordt, dat de curve "C" het geval voorstelt, waarbij het venster en niet het niveau van de curve "B" is gewijzigd, waardoor een overeenkomstige verandering in het contrast van een bijbehorend weergegeven beeld wordt voorgesteld. De curve "D" stelt het geval voor, waarbij het niveau en niet het venster van de curve "B" is gewijzigd, waardoor een overeenkomstige verandering in de intensiteit van een bijbehorend beeld wordt voorgesteld.

De wijze waarop venster- en niveauwaarden een respectief schaal-diagram bepalen, zal hierna gedetailleerd worden besproken. Het is op dit moment evenwel voldoende op te merken, dat een schaaldiagram kan worden voorgesteld door een algemene vergelijking van de volgende vorm: 0(x,y) = Mfl(x,y)7 (1) waarbij I(x,y) de waarde van het ingangssignaal (b.v. de waarde van de uit 12 bits bestaande pixel) bij de beeldcoórdinaten (x,y) voorstelt, 0(x,y) de waarde van het uitgangssignaal (b.v. de waarde van dé uit 8 bits bestaande pixel) bij de beeldcoórdinaten (x,y) voorstelt, en M de uit een rechte lijn bestaande optekenfunctie is. Het toepassen van elke uit 12 bits bestaande pixel van een beeld in vergelijking (1) om deze pixel om te zetten in een overeenkomstige uit 8 bits bestaande pixel, is evenwel een tijdrovend proces. Bij een sneller bekend proces wordt gebruik gemaakt van de waarde van een respectieve uit 12 bits bestaande pixel voor het adresseren van een zogenaamde opzoektabel (LUT) teneinde de overeenkomstige uit 8 bits bestaande grijsschaalwaardepixel te verkrijgen.

Meer in het bijzonder blijkt, dat voor elk van de curven A t/m D een bepaalde uit 12 bits bestaande pixelwaarde wordt opgetekend in één van de 256 grijsschaalwaarden. Het is derhalve een eenvoudige zaak de uit 8 bits bestaande grijsschaalwaarde voor elke uit 12 bits bestaande pixel te berekenen onder gebruik van de schaalfunctie voor een bepaalde curve, b.v. de curve "A" en het resultaat op te slaan in een LUT-geheu- genplaats, welke wordt bepaald door de waarde van de uit 12 bits bestaande pixel. Daarna omvat de schaalfunctie een eenvoudige tabelopzoekhande-ling.

Bij teleradiologiestelsels, zoals b.v. het AT&T's Comm View-stelsel is het dikwijls het geval, dat een aanzienlijk aantal, b.v. 20, beelden gelijktijdig in een weergeefeenheid wordt weergegeven. Wanneer de beelden eenmaal worden weergegeven kan een gebruiker, b.v. een radioloog, het venster en/of niveau van een of meer van de weergegeven beelden wijzigen om een diagnose daarvan te vereenvoudigen. Hiertoe wordt bij dergelijke stelsels gebruik gemaakt van een aantal LUTs b.v. vier LUTs, welke resp. kunnen worden aangeduid als LUT-0 t/m LUT-3. Bovendien voegen dergelijke stelsels 2 bits aan elke uit 12 bits bestaande pixel van een beeld toe teneinde één van de vier LUTs te adresseren. D.w.z., dat de binaire waarden van 00, 01, 10 en 11, die door de 2-bits kunnen worden voorgesteld, worden gebruikt voor het adresseren van een respectieve LUT van de vier LUTs.

Initieel zal de waarde van de 2-bits, welke worden toegevoegd aan elke pixel van de beelden, die tenslotte zullen worden weergegeven, ingesteld op één van de binaire waarden, waarbij b.v. 00 de LUT-0 identificeert. Bovendien stellen de overeenkomstige uit 8 bits bestaande grijs-schaalwaarden, welke zijn opgeslagen in de LUT-0, zogenaamde gebrekwaar-den voor, welke afkomstig zijn uit een vooraf bepaalde schaalfunctie, zoals de schaalfunctie voorgesteld door de curve "A". Derhalve worden de 20 beelden met dezelfde venster- en niveauwaarden nl. de waarden 4096 resp. 2048 weergegeven. Daarna kan de gebruiker de venster- en/of niveauwaarde van een willekeurig beeld van de weergegeven beelden veranderen .

Meer in het bijzonder verandert de gebruiker het venster en/of niveau van een beeld door de loper van het scherm naar het beeld te bewegen en daarna in het stelsel via een terminal of een andere invoer-inrichting, zoals een zogenaamde "track ball" instructies in te voeren om het venster en/of niveau van het beeld onder de loper te wijzigen.

In het geval van een "track ball" verandert de gebruiker het venster en/of het niveau van een beeld door de "track ball" om een respectieve hartlijn te roteren. D.w.z., dat het teleradiologiestelsel het venster van het beeld onder de loper analoog aan elke incrementale rotatie van de "track ball" om de horizontale hartlijn daarvan verandert. Op een soortgelijke wijze verandert het stelsel het niveau van het beeld in overeenstemming met elke incrementale rotatie van de "track ball" op de verticale hartlijn daarvan.

Wanneer de gebruiker begint met het venster en/of niveau van het beeld onder de loper te veranderen, wijzigt het stelsel in responsie daarop het 2-bits-LUT-adrês van elke pixel, welke dit beeld vormt, van het adres 00 (LUT-0) naar het adres 01 (LUT-1). Het stelsel voert dan in LUT-1 een kopie van de in LUT-0 opgeslagen uit 8 bits bestaande pixelwaarden toe. Wanneer de gebruiker daarna het venster en/of niveau van het beeld verandert zet het stelsel daarna de in de LUT-1 opgeslagen uit 8 bits bestaande pixelwaarden opnieuw in schaal om overeenkomstig de door de hellende waarden van het venster en niveau bepaalde schaalfunc-tie. Het stelsel zet dit proces voort zo lang als de gebruiker het venster en/of niveau van het beeld onder de loper verandert.

Wanneer de gebruiker voldaan is met de intensiteit en het contrast van het beeld onder de loper, kan hij daarna de loper naar een ander beeld van de weergegeven beelden bewegen en het venster en/of niveau van dat beeld wijzigen. In dit geval echter worden de pixels, welke het beeld bepalen, dat zich op dat moment onder de loper bevindt, toegewezen aan LUT-2 wanneer de gebruiker begint met het veranderen van het venster en/of niveau van dat beeld. Daarna zet het stelsel op de bovenbeschreven wijze de uit 12 bits bestaande pixelwaarden opnieuw om in respectieve uit 8 bits bestaande waarden overeenkomstig de richting, waarin de gebruiker de "track ball" beweegt en slaat de resultaten in LUT-2 op.

Uit het bovenstaande is het duidelijk, dat de gebruiker beperkt is bij het veranderen van het venster en/of niveau van juist één ander beeld van de weergegeven beelden aangezièn bij dergelijke bekende stelsels meer in het bijzonder gebruik wordt gemaakt vna slechts 4 LUTs. Dergelijke bekende stelsels kunnen ook zodanig zijn ingericht, dat voor elk weergegeven beeld een LUT aanwezig is. Dit betekent echter, dat dergelijke bekende stelsels b.v. dienen te voorzien in 20 LUTs d.w.z. een LUT voor elk weergegeven beeld wanneer 20 beelden gelijktijdig in een weergeefeenheid worden weergegeven. Bovendien zou het 2-bits-LUT-adres tot 5 bits moeten worden verhoogd teneinde een uniek adres voor elk van de 20 LUTs te verschaffen.

Bij de inrichting volgens de uitvinding wordt de noodzaak tot het verschaffen van 20 LUTs geëlimineerd. In wezen wordt bij de inrichting volgens de uitvinding gebruik gemaakt van slechts drie LUTs, waarbij het de gebruiker nog steeds mogelijk is om het venster en/of niveau van elk van de weergegeven beelden onafhankelijk te veranderen. Meer in het bijzonder wordt, zoals bij de bekende inrichtingen geschiedt, de LUT-0 gebruikt om elke uit 12 bits bestaande pixel van een beeld, dat wordt weergegeven, om te zetten in een uit 8 bits bestaande pixel als een functie van een bepaalde schaalcurve, b.v. de schaalcurve "A". Daarna worden, wanneer de gebruiker begint het venster en/of niveau van het beeld onder de loper te wijzigen, de twee adresbits, behorende bij elke uit 12 bits bestaande pixel van dit beeld, veranderd om LUT-1 te identificeren en wordt een kopie van de inhoud van LUT-0 naar LUT-1 gevoerd. Zoals boven is beschreven wordt LUT-1 dan gebruikt om de uit 12 bits bestaande pixelwaarden om te zetten in uit 8 bits bestaande waarden wanneer de gebruiker het venster en/of niveau van het beeld onder de loper wijzigt. De uitvinding wijkt evenwel af van de bekende inrichtingen indien de gebruiker daarna overgaat tot het veranderen van het venster en/of niveau van weer een beeld.

Wanneer de gebruiker dit doet vervangt de inrichting volgens de uitvinding dan (a) de uit 12 bits bestaande pixels van het beeld, dat zich onder de loper bevond en waarvan het venster en/of niveau werd gewijzigd door de bijbehorende respectieve LUT-l-waarden en (b) wijst daarna dat beeld uit de LUT-1 toe aan LUT-2, waarbij LUT-2 bestemd is voor het verschaffen van een identiteitsfunctie van 1 : 1. D.w.z. dat LUT-2 zodanig is ingericht, dat elk van de uit 8 bits bestaande grijs-niveaupixels, welke thans het beeld opbouwen, zichzelf optekent zoals deze in de weergeefinrichting worden weergegeven. Bovendien worden de venster- en niveauwaarden, welke de optekenfunctie van LUT-1 bepalen, opgeslagen in het geheugen. LUT-1 wordt daarna toegewezen aan het beeld, dat zich op dat moment onder de loper bevindt. (De reden van besparing aan dergelijke venster- en niveauwaarden zal uit het onderstaande blijken.)

Bij wijze van voorbeeld wordt verondersteld, dat de eindschaal-werking van de uit 8 bits bestaande pixels, aanwezig in de LUT-1, overeenkomende mët de uit een rechte lijn bestaande functie volgens de curve "B", aangegeven in fig.l. De inrichting volgens de uitvinding vervangt dan de uit 12 bits bestaande pixels, waarvan de waarden zich binnen het gebied van (a) 0 t/m 1250 (aangegeven door "c") liggen door de uit 8 bits bestaande pixel, met de waarde 0 ? (b) 1251 t/m 2250 (aangegeven door "e") door respectieve waarden van de uit 8 bits bestaande pixelwaarden, welke binnen het dynamische gebied van de curve "B" vallen; en (c) 2251 t/m 4096 door de uit 8 bits bestaande pixel met de waarde 255. Bovendien worden de pixelwaarden 0 t/m 255 op respectieve geheugenplaatsen van de LUT-2 opgeslagen, zodat laatstgenoemde de bovenvermelde identiteitsfunc-tie van 1 : 1 kan effectueren wanneer het beeld in de weergeefinrichting wordt weergegeven.

Recapitulerende bevat bij de inrichting volgens de uitvinding LÜT-0 de gebrekwaarden, die overeenkomstig de uit een rechte lijn bestaande functie, verschaft door de curve "A" volgens fig.l, op schaal worden gebracht. Elk beeld wordt dan toegewezen aan LUT-0 wanneer het beeld in de weergeefinrichting wordt gevormd. LUT-1 wordt dan toegewezen aan het bééld onder de loper wanneer de gebruiker begint met het veranderen van het venster en/of het niveau van dat beeld, en LUT-2, welke de identiteitsfunctie van 1:1 bevat, wordt dan toegewezen aan die beelden waarvan het venster en/of het niveau is gewijzigd.

Derhalve kan de gebruiker het venster en/of niveau van elk weergegeven beeld veranderen, in welk geval alle beelden kunnen worden toegewezen aan LUT-2, behalve wat betreft het beeld, dat zich op dat moment onder de loper bevindt, welk beeld wordt toegewezen aan LUT-1. In het geval echter, dat de gebruiker de loper buiten het laatstgenoemde beeld beweegt en boven een ander beeld positioneert, wordt op de bovenbeschreven wijze het beeld, dat zich het laatst onder de loper bevond, opnieuw toegewezen aan LUT-2 wanneer de gebruiker begint met het veranderen van het venster en/of niveau van het beeld, dat zich op dat moment onder de loper bevindt. Bovendien wordt overeenkomstig een aspect van de uitvinding, de schaalfunctie van LUT-1, welke aanwezig was op het moment, dat het beeld, dat zich thans onder de loper bevindt, het laatst opnieuw van- uit LUT-1 naar LUT-2 werd toegewezen, hersteld. Dit geschiedt door (a) de uit 8 bits bestaande grijsschaalpixels, welke het beeld vormen, dat zich thans onder de loper bevindt, te vervangen door de oorspronkelijke waarden van de overeenkomstige uit 12 bits bestaande waarden daarvan; (b) het opnieuw toewijzen van het beeld uit LUT-2 aan LUT-1; en (c) het kopiëren van de inhoud van LUT-0 in LUT-1. Derhalve worden initieel het venster en het niveau van het beeld onder de loper naar de oorspronkelijke gebrekswaarden daarvan teruggevoerd wanneer het beeld tijdens de volgende zogenaamde verversingscyclus opnieuw wordt weergegeven. Volgens een ander aspect van de uitvinding evenwel wordt de inhoud van LUT-1 dan overeenkomstig de venster- en niveauwaarden, welke eerder werden vastgehouden, wanneer het beeld het laatst opnieuw van LUT-1 naar LUT-2 werd toegewezen, opnieuw op schaal gebracht.

Bij wijze van voorbeeld wordt aangenomen, dat de voor het venster en het niveau opgeslagen waarden resp. 500 en 2500 waren. Zoals boven vermeld stelt de term "niveau" het midden van het dynamische gebied (venster) van het schaaldiagram voor d.w.z. de waarde 2500 wordt opgetekend in de uit 8 bits bestaande pixel- of grijsschaalwaarde van 127. Het niveau stelt ook het midden van het venster voor. Derhalve begint dan voor de aangenomen waarden het venster bij 2250 (2500 - 1/2 500) en eindigt bij 2750 (2500 + 1/2 500), als aangegeven in fig.2. Derhalve kan, doordat de waarden van het venster en niveau "bekend" zijn volgens de uitvinding de uit een rechte lijn bestaande functie, voorgesteld door de curve "E" worden berekend en worden overgegaan tot het opnieuw op schaal brengen van LUT-1, en derhalve het beeld zelf, in overeenstemming daarmee.

Thans worden de componenten besproken, waarmede de uitvinding wordt gerealiseerd, als aangegeven in fig.3.

Meer in het bijzonder toont fig.3 een vereenvoudigd blokschema van een zogenaamd beeldarchief- en -communicatiestelsel 10. De centrale processor 100 verschaft onder meer de stelselbesturing, de gastheerver-werking en het geheugenbeheer. Stelselbesturingskenmerken omvatten b.v. het opwekken van stelselkloksignalen, het onderbreken van een verwerking en een rail-arbitrage. De centrale processor 100 communiceert via de rail 105 met de omtreksketens daarvan. Deze omtreksketens omvatten het geheugen 110, de harde-schijfinrichting 115, het data-acquisitie- en -beheerstelsel (DMS) 130, en de grafische-stelselprocessor (GSP) 135. De centrale processor 100 communiceert ook met andere omtreksinrichtingen, welke tezamen met 125 zijn aangeduid, via de rail 105 en de I/O-koppelketen 120. Deze andere omtreksinrichtingen omvatten b.v. een infor-matie-invoerterminal, een onderhoudspoort en drukinrichtingen. De DMS 130 omvat een gastheerprocessor en tenminste één schijf met grote capaciteit (niet weergegeven), welke schijf b.v. bestaat uit een optische schijf. De DMS 130 omvat ook een informatie-acquisitieketen, zoals een zogenaamde "frame grabber"-keten voor het verkrijgen van een digitale versie van een beeld, dat door de aftastinrichting 170 aan de rail 171 wordt toegevoerd. D.w.z., dat de "frame grabber"-keten de analoge signalen, welke de aftastinrichting 170 aan de rail 171 toevoert, "grabs" en de analoge signalen omzet in digitale beeldelementen (pixels), welke bestemd zijn om in de schijf van de DSM 130 te worden opgeslagen.

Daarna kan een gebruiker, zoals een radioloog, een verzoek richten tot het stelsel 10 om de beelden, die in de DSM 130 zijn opgeslagen, in een weergeefeenheid 160 weer te geven. De gebruiker doet dit door via de terminal 165 een identificatienummer, behorende bij de beelden, in te voeren. De centrale processor 100 zendt in responsie op de ontvangst van het identificatienummer via de rail 166 naar de DMS 130 via de rail 105 een commando, dat het nummer bevat. De DMS 130 voert in responsie op het commando uit de optische schijf daarvan de uit 12 bits bestaande pixels van elk beeld van de reeks beelden, geïdentificeerd door het getal, af en voert deze, lijn voor lijn, toe aan de rail 105.

De centrale processor 100 geeft op zijn beurt de GSP 135 opdracht om uit de rail 105 de uit 12 bits bestaande pixels te verwijderen, welke behoren bij een eerste groep van beelden van de reeks van beelden. De GSP 135, welke onder meer is voorzien van een weergeefprocessor en een geheugen, zoals een zogenaamd DRAM-geheugen (niet weergegeven), slaat de uit 12 bits bestaande pixels in het DRAM-geheugen daarvan op in de volgorde, waarin zij uit de rail 105 worden verwijderd. Wanneer dit plaatsvindt voegt de grafische-stelselprocessor 130 de bovengenoemde 2-bits-LUT-adresbits aan elke uit 12 bits bestaande pixel toe, waarbij de adresbits de LUT-0 identificeren. Een kopie van een beeld, opgeslagen in het geheugen van de grafische-stelselprocessor 135, wordt tenslotte via de lokale rail 136 toegevoerd aan de rasterbuffer 145.

Een beeld, dat in de rasterbuffer 145 is opgeslagen, wordt dan in de weergeefeenheid 160 weergegeven.

Zoals boven is vermeld, gaat een uit 12 bits bestaande pixel vergezeld van een 2-bits-adres, dat een respectieve LUT van de LUTs 0 t/m 2 identificeert. Uit de figuur blijkt, dat het geheugen 150 is gesplitst in vier LUTs, nl. de LUTs 0 t/m 3. D.w.z. dat het geheugen 150 b.v. bestaat uit een geheugen van 16k, dat in vier secties is gesplitst, waarbij elke sectie 4096 (4K) geheugenplaatsen van elk 8 bits omvat. Derhalve neemt de LUT-0 de geheugenplaatsen 0 t/m 4095 in, neemt de LUT-1 de geheugenplaatsen 4096 t/m 8191 in enz. Volgens de uitvinding wordt de LUT-3 gereserveerd voor toekomstig gebruik. Een uit 12 bits bestaande pixel en het bijgaande 2-bits-LUT-adres worden derhalve op een bepaalde plaats van het geheugen 150 opgetekend, op welke plaats de respectieve uit 8 bits bestaande schaalwaarde is opgeslagen.

De uit 8 bits bestaande pixelschaalwaarde wordt dan via een rail 151 toegevoerd aan de digitaal-analoog-(DAC)-omzetter 155, die de pixel in een analoog signaal omzet. De omzetter 155 voert dan het resultaat toe aan de weergeefeenheid 160.

In het stelsel 10 bevindt zich een regelpaneel 165, dat onder meer is voorzien van een door een microprocessor bestuurde koppelinrich-ting om de werking van het paneel 165 te besturen. De overdracht van informatie, welke een gebeurtenis voorstelt, zoals b.v. een incrementale rotatie van de "track ball" 167, wordt via de rail 166 aan de DSP 135 gerapporteerd. De overdracht van signalen via de rail 166 kan plaatsvinden of als een RS232 ofwel als een TTI-serie-informatiestroom.

Wanneer een groep beelden in de weergeefinrichting 160 is weergegeven, als aangegeven in fig.4, kan de gebruiker daarna beginnen met het veranderen van het venster en/of een niveau van een beeld door de "track ball" 167 van het regelpaneel 165 in een bepaalde richting te roteren. Wanneer de gebruiker voldaan is met het venster en/of niveau van dat beeld, kan de gebruiker daarna de loper van het scherm naar een ander beeld b.v. het beeld 17 bewegen en dit beeld dienovereenkomstig veranderen. In wezen kan, zoals boven is besproken, de gebruiker het venster en/of niveau van de resterende weergegeven beelden volgens de uitvinding onder gebruik van slechts drie LUTs wijzigen.

Thans zal het programma worden besproken, waarbij de uitvinding in de grafische-stelselprocessor 135 wordt gerealiseerd.

Meer in het bijzonder wordt het in fig.5 afgebeelde programma bij de rechthoek 500 ingevoerd wanneer de loper 200 van het scherm zich op een beeld, b.v. het beeld 111, bevindt, en de gebruiker is begonnen om de "track ball" 167 in een bepaalde richting te roteren. Bij de rechthoek 500 gaat het programma over naar de rechthoek 501 om vast te stellen of het beeld, dat zich op dat moment onder de loper bevindt, is toé-gewezen aan LUT-1. Het programma gaat over naar het blok 505 indien blijkt, dat dit het geval is. In elk ander geval gaat het programma over naar de rechthoek 502, waar wordt gecontroleerd om na te gaan of een ander weergegeven beeld aan de LUT-1 is toegewezen. Het programma gaat over naar de rechthoek 507 indien blijkt, dat inderdaad een ander beeld aan de LUT-1 is toegewezen. In alle andere gevallen gaat het programma over naar de rechthoek 503, waar wordt gecontroleerd of het beeld, dat zich op dat moment onder de loper 200 bevindt, is toegewezen aan de LUT-2. Het programma gaat over naar de rechthoek 508 indien dit het geval blijkt te zijn. In èlk ander geval gaat het programma over naar de rechthoek 504.

Bij de rechthoek 504 kopieert het programma op de bovenbeschreven wijze de inhoud van LUT-0 in LUT-1 en wijst daarna het beeld aan laatstgenoemde LUT toe. Het programma gaat dan over naar de.rechthoek 505.

Bij de rechthoek 505 brengt het programma de LUT-1 opnieuw op schaal overeenkomstig de laatste incrementale verandering in het venster en/of niveau, via de rail 166 uit de "track ball" 167 ontvangen. Het programma treedt dan via de rechthoek 506 uit.

Zoals boven vermeld gaat het programma over naar de rechthoek 507 wanneer wordt vastgesteld, dat een ander beeld aan LUT-1 is toegewezen. Bij de rechthoek 507 wijst het programma op de bovenbeschreven wijze het andere beeld uit LUT-1 opnieuw aan LUT-2 toe en gaat dan over naar de rechthoek 503.

Zoals boven vermeld gaat het programma naar de rechthoek 508 over indien het beeld, dat zich op dat moment onder de loper 200 bevindt, is toegewezen aan LUT-2. Bij de rechthoek 508 vormt het programma (a) op- nieuw de uit 8 bits bestaande schaalfunctie, welke in LUT-1 was opgeslagen op het moment, dat het beeld voor het laatst van LUT-1 opnieuw naar LUT-2 werd toegewezen; (b) herstelt de oorspronkelijke beeldinformatie door deze uit het geheugen van GSP 135 af te voeren en daarna toe te voeren aan de rasterbuffer 145; en (c) wijst het beeld van LUT-2 weer toe aan LUT-1. Het programma gaat dan over naar de rechthoek 505, wanneer het programma de bovenstaande taak heeft voltooid.

Het is duidelijk, dat de uitvinding op een eenvoudige wijze kan worden aangepast aan een willekeurig type afbeeldstelsel, waarbij een aantal beelden in een weergeefeenheid wordt weergegeven en waarbij het aan een gebruiker mogelijk wordt gemaakt om het venster en/of niveau van een willekeurig beeld van de weergegeven beelden te veranderen. Bovendien kan, ofschoon de uitvinding is besproken voor een omzetting van een pixel van 12 bits in een overeenkomstige uit 8 bits bestaande pixel, de uitvinding even goed worden toegepast op het geval, dat een uit N bits bestaande pixel, waarbij N groter is dan 1, in een overeenkomstige uit M bits bestaande pixel, waarbij M groter of kleiner dan N kan zijn, wordt omgezet.

Claims (5)

1. Beeldweergeefinrichting voorzien van organen voor het weergeven van een aantal beelden in een weergeefeenheid overeenkomstig een gemeenschappelijke schaalfunctie, welke wordt bepaald door vóóraf bepaalde venster- en niveaüwaarden, waarbij élk van deze beelden door een respectieve groep van pixels wordt bepaald» en organen, die in responsie op het door een gebruiker veranderen van tenminste de vensterwaarde van één van de weergegeven beelden veroorzaken, dat het genoemde ene beeld opnieuw wordt weergegeven overeenkomstig een andere schaalfunctie, welke door de geldende venster- en niveaüwaarden van het ene beeld wordt bepaald, gekenmerkt door organen, welke in responsie op het feit, dat een gebruiker tenminste de vensterwaarde van een ander beeld van de weergegeven beelden verandert, de groep van pixels, welke het genoemde ene beeld bepalen, te vervangen door de daarmede overeenkomende waarden, welke afkomstig zijn uit de genoemde andere schaalfunctie, en het genoemde ene beeld opnieuw weer te geven in overeenstemming met een schaalfunctie, welke een identiteitsfunctie van 1 op 1 bepaalt.

2. Inrichting volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de gemeenschappelijke schaalfunctie en de genoemde andere schaalfunctie uit een rechte lijn bestaande schaalfuncties zijn, waarvan de hellingen worden bepaald door de respectieve venster- en niveaüwaarden daarvan.

3. inrichting volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de organen voor het vervangen zijn voorzien van organen om in een geheugen de venster- en niveaüwaarden van het genoemde ene beeld op te slaan, welke gelden op het moment, dat de groep van pixels van het genoemde ene beeld wordt vervangen.

4. Inrichting volgens conclusie 1, gekenmerkt door organen, welke operatief zijn in het geval, dat de gebruiker na het veranderen van tenminste de vensterwaarde van het genoemde andere beeld begint met het verder veranderen van tenminste de vensterwaarde van het genoemde ene beeld, de groep van pixels van het genoemde ene beeld herstellen en het genoemde ene beeld opnieuw weergeven als functie van de schaalfunctie, welke afkomstig is uit de voor het genoemde ene b eeld opgeslagen ven- ster- en niveauwaarden.

5. Werkwijze om het aan een gebruiker mogelijk te maken het venster en/of niveau van elke van een aantal weergegeven beelden onafhankelijk te besturen, waarbij groepen van pixels, welke respectieve beelden van het aantal beelden bepalen, worden opgeslagen, elk van deze pixels overeenkomstig een gemeenschappelijke schaalfunctie, bepaald door vooraf bepaalde venster- en niveauwaarden, op schaal te brengen en het resultaat in een weergeefeenheid weer te geven en in responsie op het wijzigen van de venster- en/of niveauwaarden van een van de genoemde beelden door de gebruiker een kopie van de gemeenschappelijke schaalfunctie overeenkomstig de gewijzigde waarden modifiëren en het genoemde ene beeld overeenkomstig de gemodifieerde schaalfunctie opnieuw op schaal te brengen en dit resultaat in een weergeefinrichting als het genoemde ene beeld weer te geven, met het kenmerk, dat in responsie op het door de gebruiker veranderen van de venster- en/of niveauwaarden van een ander beeld van de weergegeven beelden de groep van pixels, welke het genoemde ene beeld bepalen, wordt vervangen door respectieve pixelwaarden, welke afkomstig zijn uit de gemodifieerde schaalfunctie, waarna de afgeleide pixels als het genoemde ene beeld onder gebruik van een schaalfunctie van 1 op 1 worden weergegeven.