NL8902988A

NL8902988A - Samengesteld beglazingspaneel.

Info

Publication number: NL8902988A
Application number: NL8902988A
Authority: NL
Original assignee: Glaverbel
Priority date: 1988-12-08
Filing date: 1989-12-05
Publication date: 1990-07-02
Also published as: IT1237293B; GB8927391D0; FR2640194B1; JPH02188454A; CH679148A5; DE3940660A1; FR2640194A1; ES2018642A6; BE1002793A3; US5154953A; GB8828634D0; IT8968046A0; GB2227207A; GB2227207B

Description

Samengesteld beglazingspaneel

De onderhavige uitvinding heeft betrekking op een beglazingspaneel dat bestaat uit, of met, een ruit, omvattende een paar glasplaten welke hechten aan een tussen-gelegen laag uit een polymeer materiaal.

De onderhavige uitvinding heeft in het bijzonder betrekking op de akoestische eigenschappen van dergelijke samengestelde beglazingspanelen, en in het bijzonder op de akoestische geluidsenergievermindering die door dergelijke panelen kan worden verkregen.

Overeenkomstig de huidige theorieën hangt de akoestische geluidsenergievermindering die kan worden verkregen door een monolithische plaat af van de massa per oppervlakte-eenheid daarvan, dat wil zeggen, bij een bepaald materiaal, van de dikte daarvan. In het kort gezegd is de akoestische geluidsenergievermindering die wordt verschaft over een speciaal gebied van de geluidsfreguenties rechtstreeks evenredig met de dikte van de plaat. De zaken worden echter gecompliceerd door het feit dat voor elke plaat twee geluidsoverdrachtspieken aanwezig zullen zijn, één aan elk eind van het gebied, en de frequenties waarbij deze pieken optreden worden eveneens tenminste gedeeltelijk bepaald door de dikte van de plaat. De lage frequentiepiek, de resonantie-piek, treedt op bij een frequentie die afhangt van de vorm en het oppervlak van de plaat maar die tevens toeneemt in evenredigheid met een toename van de dikte van de plaat. De hoge frequentiepiek vindt plaats bij de kritieke coïncidentiefrequentie van de plaat, dat wil zeggen de frequentie van de vrije buiggolven in de plaat, en deze neemt af in evenredigheid met een toename van de dikte van de plaat. Bij wijze van voorbeeld bezit een vierkant monolithisch paneel met een oppervlakte van 1 vierkante meter en met glas van 4 mm dikte een resonantiefrequentie van ongeveer 20 Hz en een kritieke coïncidentiefrequentie ( <j)m) van ongeveer 3000 Hz. Een monolithische 8 mm dikke plaat uit glas met dezelfde vorm en oppervlakte bezit een resonantiefrequentie van ongeveer 40 Hz en een kritieke coïncidentie- frequentie( φm) van ongeveer 1500 Hz. De theorie voorspelt dat een verdubbeling van de plaatdikte een toename in de geluidsenergievermindering zal geven (in feite ongeveer 6dB) bij geluid van een bepaalde frequentie, maar dat, tengevolge van resonantie- en colncidentie-effecten, deze toename in geluidsenergievermindering zal worden gemaskeerd, bij het gegeven voorbeeld bij frequenties rond 40 Hz en 1500 Hz. In feite kan een 8 mm dikke glasplaat bij zijn coincidentie-frequentie rond 1500 Hz minder geluidsenergievermindering verschaffen dan een 4 mm plaat. Een speciaal probleem is, dat bij een dergelijke toename van de plaatdikte een geluids-transmissiepiek wordt overgebracht naar een gebied van het geluidsspectrum waarvoor het menselijke oor gevoeliger is.

Verwijzingen naar akoestische eigenschappen van panelen in deze beschrijving zijn verwijzingen naar dergelijke eigenschappen die zijn gemeten in overeenstemming met de Westduitse norm VDI 2.719.

De situatie is nog gecompliceerder wanneer men gelamineerde beglazingspanelen beschouwt vanwege de verschillende aard van de tussengelegen lagen uit hechtend materiaal en het glas. Bij een typisch veiligheidslaminaat echter moet een tamelijk sterke verbinding tussen het glas en het hechtmiddel aanwezig zijn zodat in het geval van breuk glasfragmenten door het paneel worden vastgehouden en niet wegspringen en eventueel verwondingen veroorzaken. In feite is het akoestische gedrag van typische gelamineerde veiligheidsbeglazingen nauwelijks verschillend van het akoestische gedrag van een enkele monolithische glasplaat met dezelfde afmeting en oppervlak als het laminaat en met dezelfde dikte als de totale dikte van het glas in het laminaat. Derhalve worden voor de doelstellingen van deze beschrijving en wat hun akoestische eigenschappen betreft dergelijke conventionele laminaten beschouwd als zijnde equivalent aan een enkele monolithische plaat.

Het is een doelstelling van de onderhavige uitvinding om een samengestelde beglazingseenheid te verschaffen die gewichtsmatig een verbeterde akoestische geluidsenergievermindering biedt.

Overeenkomstig de onderhavige uitvinding wordt een beglazingspaneel verschaft dat bestaat uit, of met, een ruit, omvattende een paar glasplaten welke hechten aan een tussen-gelegen laag uit een polymeer materiaal, met het kenmerk, dat de platen van het paar van elkaar zijn gescheiden door een dergelijke tussengelegen laag uit polymeer materiaal, welke laag zodanige visco-elastische eigenschappen bezit dat de kritieke coïncidentiefrequentie (of de lagere of laagste kritieke coïncidentiefrequentie indien er meerdere zijn) van de ruit ["de coïncidentiefrequentie ( φρ) van de ruit"] groter is dan de kritieke coïncidentiefrequentie van een denkbeeldige monolithische glasplaat ["de coïncidentiefrequentie ( φ^) van de equivalente monoliet"], welke monolithische plaat dezelfde vorm en hetzelfde oppervlak bezit als de ruit en een massa bezit die gelijk is aan de totale massa van het glasmateriaal in de ruit, waarbij het paneel is verbonden met middelen die in staat zijn de temperatuur van de tussengelegen laag uit polymeer materiaal te beïnvloeden.

Een paneel overeenkomstig de uitvinding bezit, tengevolge van de aard van zijn tussenlaag, verbeterde akoestische isolatie-eigenschappen vergeleken met een overigens overeenkomstig paneel dat geen dergelijke tussenlaag bezit, en bovendien kan deze verbetering qua akoestische eigenschappen over een ruim gebied van omgevingstemperaturen worden gehandhaafd. Men loopt tegen een bijzonder probleem aan met beglazingspanelen welke moeten worden gebruikt in een buitenwand van een constructie in bepaalde klimaten alwaar de uitwendige omgevingstemperatuur onder het vriespunt (dat wil zeggen 0°C) kan zakken, niettegenstaande het feit dat het inwendige van de constructie moet worden gehandhaafd op comfortabele leeftemperaturen (bijvoorbeeld 15°C tot 25°C). Vele geschikte polymere materialen ondergaan een aanzienlijke verandering wat hun visco-elastische eigenschappen betreft over het bereik van comfortabele leeftemperaturen tot temperaturen onder het vriespunt. Bij vriesweer zal er zeker een temperatuursgradiënt over een dergelijk beglazingspaneel aanwezig zijn, en dit kan zeer goed betekenen dat de tussenlaag zodanig wordt afgekoeld dat deze voldoende verhardt teneinde een rechtstreekse dynamische koppeling tussen de twee platen uit glasmateriaal te verschaffen. De toepassing van middelen die geschikt zijn om de temperatuur van de tussenlaag te beïnvloeden maakt het mogelijk problemen ten gevolge van een dergelijke variatie in visco-elastische eigenschappen van deze tussenlaag te verlichten, zodat de akoesti-i sche eigenschappen van het paneel over een groter bereik van uitwendige omgevingstemperaturen kunnen worden gehandhaafd.

Een paneel overeenkomstig de uitvinding kan worden geïnstalleerd in een gebouw of in een voertuig. Eén toepassing, voor welke panelen overeenkomstig de uitvinding in het bijzonder geschikt zijn, is als beglazingen voor spoorwegwa-gons, in het bijzonder die van ondergrondse spoorwegsystemen of van hoge snelheidstransportsystemen, alwaar om de één of andere reden omgevingsgeluidsniveaus tamelijk hoog kunnen zijn.

Een verder voordeel van de panelen overeenkomstig de uitvinding is gelegen in de weerstand tegen breuk tengevolge van de inslag van een projectiel zoals een vliegende steen. Tengevolge van zijn visco-elastische eigenschappen is de tussengelegen laag uit polymeer materiaal in hoge mate geschikt om door een dergelijke inslag veroorzaakte spanningen te absorberen en te dempen, met als resultaat dat het paneel gewichtsmatig een betere weerstand tegen breuk kan bezitten dan een klassiek veiligheidslaminaat dat een tussenlaag uit polyvinyl butyral bezit. Verder kan een dergelijke weerstand tegen breuk over een tamelijk groot temperatuursbereik worden gehandhaafd bij een paneel volgens de uitvinding aangezien de visco-elastische eigenschappen van de tussengelegen laag uit polymeer materiaal aldus kunnen worden gehandhaafd. Derhalve kan een paneel overeenkomstig de uitvinding voor een gelijke of betere akoestische geluidsenergievermindering en een gelijke of betere weerstand tegen breuk, in het bijzonder bij lage omgevingstemperaturen, dunner worden gemaakt, en derhalve lichter dan een dergelijk klassiek veiligheidslaminaat. Het zal duidelijk zijn dat gewichtsbeschouwingen bijvoorbeeld van belang zijn bij spoorwegwagens met grote van glas voorziene oppervlakken.

Bij sommige voorkeursuitvoeringsvormen van de uitvinding geldt, dat de ruit zich op een afstand van en evenwijdig aan een tweede ruit bevindt teneinde een holle beglazingseenheid te vormen. Holle beglazingseenheden kunnen zeer goede akoestische isolatie-eigenschappen bezitten en ze verschaffen tevens een goede thermische isolatie. Van voordeel is het, wanneer de tweede ruit bestaat uit een enkele niet-gelamineerde plaat uit glasmateriaal. Een dergelijke plaat kost veel minder wat zijn vervaardiging betreft dan een gelamineerde ruit.

In het geval van holle beglazingspanelen is het bekend, dat één of meer transmissiepieken kunnen optreden tengevolge van de holteresonantie, de resonantie van enige gasachtige massa die in een tussen de ruiten gelegen ruimte van het paneel wordt vastgehouden. Teneinde een dergelijke transmissie niet te verminderen geniet het de voorkeur, dat een aantal locale dempingsdelen, die hechten aan de op een afstand van elkaar gelegen ruiten, over hun oppervlak is verdeeld.

De door de toepassing van dergelijke locale dempingsdelen te bereiken voordelen zijn zeer aanzienlijk, en in zijn tweede aspect verschaft de onderhavige uitvinding een hol beglazingspaneel met een eerste ruit omvattende een paar glasplaten die hechten aan een tussengelegen laag uit polymeer materiaal, met het kenmerk, dat de platen van het paar van elkaar zijn gescheiden door een dergelijke tussengelegen laag uit polymeer materiaal, welke laag zodanige visco-elastische eigenschappen bezit dat de kritieke coïncidentiefrequentie (of de lagere of laagste kritieke coïncidentiefrequentie indien er meerdere zijn) van de ruit ["de coïncidentiefrequentie ( φρ) van de ruit"] groter is dan de kritieke coïncidentiefrequentie van een denkbeeldige monolithische glasplaat ["de coïncidentiefrequentie ( φϊϋ) van de equivalente monoliet"], welke monolithische plaat dezelfde vorm en hetzelfde oppervlak bezit als de ruit en een massa bezit die gelijk is aan de totale massa van het glasmateriaal in het paneel, waarbij dit eerste paneel zich op een afstand van en evenwijdig aan een tweede paneel bevindt, terwijl een aantal locale dempingsdelen, die hechten aan de op een afstand van elkaar gelegen ruiten, over hun oppervlak is verdeeld.

De optische eigenschappen van dergelijke dempings- delen zijn niet kritisch in het geval van een beglazings-paneel dat opaak is, maar in het bijzonder voor toepassing in een transparant of doorschijnend paneel geniet het de voorkeur, dat de dempingsdelen zijn gevormd uit een ; lichtdoorlatend kunststof materiaal, bij voorkeur uit een silicone, polyisobuthyleen, een polyester, vinylpolymeer, epoxyhars of een acrylhars. Polyisobuthyleen kan worden toegepast om doorschijnende dempingsdelen te vormen, terwijl transparante dempingsdelen, zoals de voorkeur geniet voor toepassing in transparante panelen, kunnen worden gevormd uit materialen uit de andere genoemde categorieën.

Beglazingspanelen overeenkomstig het tweede aspect van de uitvinding maken bij voorkeur tevens gebruik van het eerste aspect van de uitvinding met de daaraan verbonden voordelen zoals genoemd, en dienovereenkomstig geniet het de voorkeur, dat het paneel is verbonden met middelen voor het beïnvloeden van de temperatuur van de tussengelegen laag uit polymeer materiaal.

De middelen voor het beïnvloeden van de temperatuur van de tussenlaag uit polymeer materiaal kunnen op actieve of op passieve wijze werken teneinde de temperatuur van het polymere materiaal te beïnvloeden zoals hierna zal worden toegelicht.

Bij voorkeur is de tussen de ruiten gelegen ruimte opgevuld met een aerogel. Geschikte aerogels zijn micropo-reuze materialen zoals op zichzelf beschreven zijn in het Europese octrooischrift EP 0.018.955. Dergelijke aerogels bezitten porieën met diameters tussen 1 en 100 nm, bijvoorbeeld ongeveer 10 nm, en ze kunnen transparant zijn vervaardigd en ze zijn derhalve zeer effectieve thermische isolatoren, zelfs wanneer ze zijn toegepast in tamelijk dunne lagen. Dit verschaft belangrijke voordelen voor het mogelijk maken dat een vol glaspaneel wordt gevormd met een gereduceerde ruimte tussen de ruiten, bijvoorbeeld drie tot vier mm vergeleken met een 8 tot 10 mm brede met lucht gevulde ruimte, voor hetzelfde, of een beter, isolatieren-dement. Aangezien het paneel niet zo dik behoeft te zijn kan het frame lichter zijn en dit is van belang wanneer het paneel moet worden toegepast in een voertuig.

In sommige voorkeursuitvoeringsvormen van de uitvinding geldt, dat de middelen voor het beïnvloeden van de temperatuur van de tussengelegen laag uit polymeer materiaal een onderdeel van het paneel vormen, aangezien dit een integrale eenheid verschaft welke de installatie vereenvoudigt.

Van voordeel is het, wanneer de middelen voor het beïnvloeden van de temperatuur van de tussengelegen laag uit polymeer materiaal een lichtdoorlatende coating omvat die is aangebracht op een oppervlak van een althans nagenoeg stijve plaat van het paneel. Een dergelijke coating bezit een verwaarloosbaar gewicht vergeleken bij het gewicht van het paneel, en kan tamelijk efficiënt zijn in het beïnvloeden van de temperatuur van de tussenlaag uit polymeer materiaal. Teneinde een dergelijk rendement te bevorderen geniet het de voorkeur, dat de lichtdoorlatende coating in contact is met de tussengelegen laag uit polymeer materiaal.

Dergelijke coatings kunnen ook voor andere doelstellingen dienen. In sommige voorkeursuitvoeringsvormen van de uitvinding geldt, dat het paneel tenminste twee lichtdoorlatende coatings omvat die verschillende stralings-doorlatende eigenschappen bezitten. Dit staat het aan het paneel verschaffen van verschillende combinaties van uitermate gunstige eigenschappen toe.

Bij sommige voorkeursuitvoeringsvormen van de uitvinding geldt, dat de of tenminste één gecoate plaat minder dan 75%, en bij voorkeur minder dan 65%, van de totale opvallende zonne-energie doorlaat. Dergelijke coatings zijn zeer nuttig voor het reduceren van zonne-instraling alsmede tevens voor het reduceren van ongewenste zonnewarmte-opbrengst. Dit kan een belangrijk voordeel zijn wanneer het gewenst is dat de temperatuur van het inwendige van de beglaasde constructie moet worden gehandhaafd op gematigde niveaus. Natuurlijk zou een dergelijke inwendige temperatuur op gematigde niveaus kunnen worden gehandhaafd door een geschikt airconditioningsysteem, waar opgemerkt wordt dat de kosten van het koelen van het inwendige van een constructie tamelijk hoog kunnen zijn. Vele van dergelijke "anti-zonne" coatings absorberen zonnestraling zodat hun temperatuur toeneemt, en door een geschikte plaatsing daarvan kunnen zij warmte-energie verschaffen voor het beïnvloeden van de temperatuur van het polymere materiaal.

Op alternatieve wijze, of in aanvulling, zorgen sommige voorkeursuitvoeringsvormen van de uitvinding ervoor dat de of tenminste één coating een geleidende coating omvat. Geleidende coatings bezitten de eigenschap van het reduceren van de emissiviteit van het gecoate plaatoppervlak met betrekking tot infrarode straling met lange golflengte, vooropgesteld dat ze op geschikte wijze zijn geplaatst. Coatings met een lage emissiviteit zijn op zichzelf ineffectief tenzij ze zijn aangebracht op een scheidings-vlak tussen hun draagplaat en lucht of een ander gas, of een vacuüm. Aldus zijn ze zeer nuttig voor het reduceren van het warmteverlies van een beglaasde constructie. Een dergelijke coating met een lage emissiviteit kan aan de buitenzijde van een visco-elastische polymere tussenlaag worden aangebracht, zodat bij koud weer de temperatuur van deze tussenlaag dichter bij de temperatuur van het inwendige van de beglaasde constructie is gelegen dan anders het geval zou zijn. Als alternatief kan, indien gewenst, een dergelijke coating met lage emissiviteit aan de binnenzijde van een visco-elastische tussenlaag zijn aangebracht samen met een anti-zonnecoating teneinde de overdracht van warmte-energie, welke wordt geabsorbeerd door de anti-zonnecoating, naar de inwendige ruimte te reduceren.

Het zal duidelijk zijn, dat een enkele coating zowel geleidend kan zijn alsmede in staat kan zijn om tenminste 25% van de invallende zonnestraling af te schermen, zodat ze, afhankelijk van zijn plaats in het paneel, zowel als coating met lage emissiviteit alsmede als anti-zonnecoating kan fungeren, en tevens dat een paneel een eerste coating kan bezitten die in staat is om tenminste 25% van invallende zonnestralen af te schermen, hetzij geleidend of niet, en een tweede coating die geleidend is, maar die niet noodzakelijkerwijs in staat is om een dergelijk hoog aandeel van de zonnestraling te absorberen of te reflecteren.

In sommige voorkeursuitvoeringsvormen van de uitvinding zijn middelen toegepast voor het aan het paneel toevoeren van warmte-energie. Dit is een zeer eenvoudige manier voor het actief beïnvloeden van de temperatuur van de visco-elastische tussenlaag. Diverse soorten verwarmingsmiddelen kunnen worden toegepast, vooropgesteld natuurlijk dat de verwarming effectief is onder de omstandigheden waaraan het paneel tijdens zijn gebruik zal worden blootgesteld. De middelen voor het beïnvloeden van de temperatuur van de tussenlaag uit polymeer materiaal kunnen bij wijze van voorbeeld in het geval van een holle eenheid middelen omvatten voor het circuleren van warme lucht door de tussenruimte van de eenheid. Dit kan eenvoudig worden uitgevoerd door warme lucht af te leiden van middelen voor het thermisch conditioneren van het inwendige van de constructie in de wand waarvan het paneel is aangebracht. Dit wordt echter niet aanbevolen, aangezien het de voorkeur geniet dat elke tussenruimte van een holle beglazingseenheid afgedicht is teneinde te verhinderen dat condens verschijnt binnen de holle beglazingseenheid en het doorzicht daarvan bederft. In sommige voorkeursuitvoeringsvormen van de uitvinding zijn middelen toegepast voor het door de of tenminste één geleidende coating voeren van een verwarmings-stroom. Dit is een effectieve manier om warmte-energie op het gecoate oppervlak van het paneel aan te brengen. Op alternatieve wijze, of als aanvulling, verschaffen sommige voorkeursuitvoeringsvormen van de uitvinding middelen voor het over een oppervlak van het paneel blazen van hete lucht.

De aard van het polymere materiaal voor het vormen van de tussenlaag is van groot belang voor de uitvoering van de uitvinding. Er bestaat een aantal materialen welke de vereiste eigenschappen bezitten en die in feite zouden kunnen worden toegepast. Onder dergelijke materialen kunnen materialen worden genoemd, die normaal worden gebruikt voor het vormen van gelamineerde beglazingspanelen, maar die zijn gemodificeerd door toevoeging van tamelijk grote hoeveelheden weekmaker. Voorbeelden van samenstellingen voor het vormen van dergelijke lagen zijn: 2 gewichtsdelen polyvinyl butyral met 1 gewichtsdeel weekmaker, zoals FLEXOL^ van Union Carbide, en een copolymeer uit 99 gewichtsdelen polyvinyl chloride en 1 gewichtsdeel glycidyl methacrylaat met 40 gewichtsdelen weekmaker, zoals dioctylsebacaat. Vanwege een zeer hoog gehalte aan weekmaker ontstaan echter hanteringsproblemen en folies van dergelijke materialen zijn op een commerciële schaal zeer moeilijk toe te passen in beglazingspanelen. Voor de beste resultaten is gebleken, dat het de voorkeur geniet om de polymere tussenlaag te vervaardigen uit polyester, vinylpolymeer, epoxyhars of, bij voorkeur, een acrylhars. Dergelijke materialen bieden een aantal polymeren met exceptionele akoestische eigenschappen. Voor een gegeven gewenst niveau van akoestische isolatie kan de toepassing van een dergelijk polymeer een significante reductie van de dikte en derhalve het gewicht van het glasmateriaal, dat in het paneel moet worden toegepast, toestaan. Dit is met name van belang wanneer het paneel moet worden toegepast in een ruit van een voertuig, bijvoorbeeld een passagierswagon van een trein, in het bijzonder wanneer de wagon een groot beglaasd oppervlak bezit. Een verder belangrijk voordeel van de toepassing van dergelijke polymeren is, dat zij katalisators en ook activators kunnen bevatten zodat ze ter plaatse eenvoudig kunnen worden gepolymeriseerd. Het polymeer kan tussen de twee glasplaten in vloeibare toestand zijn toegepast en vervolgens worden gepolymeriseerd. Dit vereenvoudigt in grote mate de vervaardiging van het paneel vergeleken bij de toepassing van een voorgevormde folie uit in hoge mate weekgemaakt polymeer. In de het meest de voorkeur genietende uitvoeringsvormen van de uitvinding bestaat een dergelijke polymeer uit een acrylhars die polymeriseerbaar is door ultraviolette straling.

Van voordeel is het wanneer het materiaal waaruit de tussengelegen laag is gevormd een Shore A hardheid, als gemeten bij 20°C, bezit van niet meer dan 50, en bij voorkeur niet meer dan 30. Gebleken is dat toepassing van dit kenmerk ertoe leidt een zeer efficiënte akoestische geluidsenergievermindering te bevorderen. Bij wijze van vergelijking kan worden opgemerkt dat een recentelijk voorgestelde acrylhars voor toepassing in veiligheidslamina-ten een Shore A hardheid bezit tussen 70 en 80.

Een samengestelde ruit of een paneel overeenkomstig 3e uitvinding kan zijn opgebouwd uit twee of meer glasplaten die dezelfde dikte bezitten, of er kan een verschil in dikte tussen de platen aanwezig zijn, terwijl het paneel symmetrisch of a-symmetrisch kan zijn.

Indien alle glasplaten van de ruit dezelfde dikte bezitten zal de ruit in het algemeen ertoe neigen een enkele coïncidentiefrequentie φρ te vertonen, vooropgesteld dat alle tussenlagen (indien er meer dan één zijn) dezelfde dikte bezitten en uit polymeer materiaal bestaan. Deze frequentie φρ zal verder af of dichter bij de gemeenschappelijke kritieke frequentie φε van de diverse individuele glasplaten van de ruit liggen, afhankelijk van de visco-elastische eigenschappen van de polymere tussenlaag (-lagen) die zijn toegepast in het paneel.

Indien daarentegen de glasplaten verschillende diktes bezitten zal er in het algemeen meer dan één kritieke frequentie zijn: de kritieke frequentie met het meest praktische belang is de lagere of laagste kritieke frequentie van de ruit, die we ook φρ noemen, en deze zal verder liggen van, of dichter bij, de kritieke frequentie (ook aangeduid als φε) van de meest massieve afzonderlijke glasplaat van de ruit, afhankelijk van de visco-elastische eigenschappen van de polymere tussenlaag (-lagen) die zijn toegepast in het paneel.

Indien twee glasplaten gescheiden zijn door een tussenlaag, die zich gedraagt als een "ideale demper", dan zal er geen dynamische koppeling tussen deze zijn en zou φ p gelijk zijn aan φε. Indien anderzijds de twee glasplaten perfekt stijf aan elkaar zouden zijn gekoppeld, zoals effectief het geval is bij conventionele veiligheidslamina-ten, zou φρ gelijk zijn aan φ^ de coïncidentiefrequentie van de equivalente monoliet. In de praktijk zal derhalve ψρ tussen φε en φιη liggen, en een maat van de akoestische effectiviteit tengevolge van een tussenlaag van een paneel overeenkomstig de uitvinding wordt gegeven door de verhoudingen tussen deze diverse kritieke frequenties. Het geniet de voorkeur, dat de ruit een glasplaat omvat waarvan de individuele kritieke coïncidentiefrequentie tenminste even laag is als die van de of enige andere glasplaat van de ruit ["de laagste coïncidentiefrequentie ( φε) van enige plaat van de ruit”] en dat de verhouding tussen de laagste coïncidentiefrequentie ( <J>S) van enige plaat van de ruit en de coïncidentiefrequentie ( φρ) van de ruit minder is dan de verhouding tussen de coïncidentiefrequentie ( φρ) van de ruit en de coïncidentiefrequentie ( φπι) van de equivalente monoliet.

Teneinde te bereiken, dat de (lage of laagste) coïncidentie-overdrachtspiek bij een zo hoog mogelijke frequentie ligt geniet het de voorkeur, dat de coïncidentiefrequentie ( φρ) van de ruit tenminste 1,2 maal en bij voorkeur tenminste 1,5 maal de coïncidentiefrequentie ( φΜ) van de equivalente monoliet bedraagt.

Indien alle glasplaten van de ruit dezelfde dikte bezitten kan de ruit een enkele coïncidentie-overdrachtspiek voor geluid vertonen bij een frequentie die min of meer dicht bij de gemeenschappelijke coïncidentiefrequentie φ s van deze platen is gelegen. Teneinde een dergelijke geprononceerde overdrachtspiek te vermijden geniet het de voorkeur, dat de ruit glasplaten met tenminste twee verschillende diktes bezit. Eén glasplaat kan bijvoorbeeld tenminste 1,15 maal zo dik zijn als de andere plaat van de ruit. Op deze wijze zullen de bij dergelijke platen met verschillende dikte behorende coïncidentie-overdrachtspieken niet plaatsvinden bij dezelfde frequentie, en de geluids-overdracht bij de piek die behoort bij de ene plaat kan op effectieve wijze worden verminderd door de andere plaat. Teneinde een dergelijke geluidsenergievermindering te bevorderen is het van voordeel, wanneer de ruit tenminste één glasplaat omvat die tenminste 1,5 maal zo dik, en bij voorkeur tenminste twee maal zo dik is als tenminste één andere glasplaat van de ruit.

Van voordeel is het, wanneer het paneel tenminste één glasplaat omvat die bestaat uit een chemisch getemperd glas en die niet dikker is dan 2 mm. Getemperd zal een dergelijke plaat een goede weerstand tegen breuk bezitten, alsmede een tamelijk hoge kritieke coïncidentiefrequentie (boven 6000 Hz) alsmede nuttig zijn voor het maskeren van de lagere coïncidentiefrequentie-overdrachtspieken van andere ïelen van het paneel wanneer ze niet dynamisch is gekoppeld met een andere plaat. Een dergelijke plaat kan tevens dienen als een nuttige drager voor een coating.

Bij voorkeur geldt, dat het paneel aan een buitenzijde daarvan een glasplaat bezit dan welke geen andere plaat van het paneel dikker is. De toepassing van een dergelijke relatief dikke plaat van het paneel aan een buitenzijde wordt waardevol geacht voor het verkrijgen van een goede weerstand tegen breuk. Indien gewenst kan een dergelijke plaat worden getemperd, hetzij thermisch of chemisch in overeenstemming met zijn absolute dikte, en indien aangebracht als ruit van een voertuig, zou ze aan de buitenzijde van het paneel moeten worden aangebracht.

Bij voorkeur geldt, dat het paneel een akoestische geluidsenergievermindering Rw van tenminste 37dB verschaft. Een dergelijke akoestische geluidsenergievermindering verschaft aanzienlijke voordelen ten aanzien van het comfort van verschillende locaties, en is met name nuttig in omgevingen waar de omgevings-lawaaisniveaus tamelijk hoog zijn, zoals bijvoorbeeld in treinwagons.

Panelen overeenkomstig de uitvinding zijn in het bijzonder geschikt voor het aanbrengen als ruit van een voertuig, bijvoorbeeld een spoorwegwagon.

Voorkeursuitvoeringsvormen van de uitvinding worden thans beschreven aan de hand van de bijgevoegde schematische tekeningen, waarin:

De fig. 1 tot 4 dwarsdoorsneden tonen door drie uitvoeringsvormen van de uitvinding, en fig. 5 tot 8 grafieken betreffende de akoestische geluidsenergievermindering tonen.

In de fig. 1 tot 3 wordt een gelamineerde ruit 10 getoond die bestaat uit twee glasplaten 1 en 2, welke zijn gescheiden door een aanhechtende tussenlaag 3 uit polymeer materiaal, welke laag zodanige visco-elastische eigenschappen bezit dat de kritieke coïncidentiefrequentie (of de lagere of laagste kritieke coïncidentiefrequentie indien er meer dan één zijn) van de ruit 10 [nde coïncidentiefrequentie (φρ) van de ruit"] groter is dan de kritieke coïncidentiefrequentie van een denkbeeldige monolithische glasplaat ["de coïncidentiefrequentie (φm) van de equivalente monoliet"], welke mono lithische plaat de zelfde vorm bezit en het zelfde oppervlak heeft als de ruit 10 en een massa bezit die gelijk is aan de totale massa van het glasmateriaal in de platen 1 en 2, die samen de ruit 10 vormen.

In fig. 1 draagt de eerste glasplaat 1 een coating 4 die zodanig is dat de gecoate plaat minder dan 65% van de gehele opvallende zonne-energie doorgeeft. Deze anti-zonnecoating 4 is binnen de dikte van het paneel geplaatst teneinde te worden beschermd tegen krassen en weersinvloeden,

De tweede glasplaat 2 draagt eveneens een coating, welke coating is aangeduid door verwijzingscijfer 5 en is gevormd uit tinoxide, welke behandeld is zodat hij elektrisch geleidend is en aldus de emissiviteit van het gecoate oppervlak ten aanzien van infrarode straling met een lange golflengte reduceert. Tinoxide-coatings kunnen uitermate resistent tegen slijtage en weersinvloeden zijn en kunnen aldus op het uitwendige oppervlak van het paneel zijn aangebracht. De eerste glasplaat 1 is dikker dan de tweede plaat 2 en het paneel is bedoeld voor bevestiging in een wand van een constructie met de dikkere plaat 1 aan de buitenzijde.

In fig. 2 is de constructie overeenkomstig die van fig. 1, maar de coatings zijn anders geplaatst. Er is een anti-zonnecoating 4 die dit keer wordt gedragen door de tweede glasplaat 2, maar opnieuw aangebracht binnen de dikte van het paneel teneinde deze te beschermen tegen krassen en weersinvloeden. Een coating 5 met lage emissiviteit uit behandelde tinoxide is aangebracht op het uitwendige oppervlak van de eerste glasplaat 1, die opnieuw dikker is dan de tweede plaat 2, en het paneel is bedoeld voor het bevestigen in een wand van een constructie, met de dikkere plaat 1 aan de buitenzijde.

In fig. 3 wordt de gelamineerde ruit 10 op een afstand van een tweede ruit gehouden, die wordt gevormd door een derde glasplaat 6 die een coating 7 draagt op die zijde welke naar de ruimte tussen de ruiten is gekeerd. Een aantal plaatselijke dempingsdelen, zoals 9, zijn over de ruimte 8 tussen de ruiten uitstrekkend en hechtend aan elk der ruiten 6, 10 verdeeld aangebracht. De coating 7 kan bestaan uit een anti-zonnecoating of een coating met lage emissiviteit, of kan een combinatie van deze eigenschappen bezitten. Een buitenoppervlak van de ruit 10, bijvoorbeeld dat oppervlak dat naar de ruimte tussen de ruiten is gekeerd, is afgebeeld voorzien van een mogelijke, doch de voorkeur genietende coating 7a, die stralingsoverdrachtseigenschappen bezit die verschillen van die van de coating 7. Het paneel volgens fig. 3 is derhalve in overeenstemming met beide aspekten van de onderhavige uitvinding. Indien de plaatselijke dempingsdelen zoals 9 zouden worden weggelaten zou het paneel slechts in overeenstemming zijn met het eerste aspekt van de uitvinding, terwijl wanneer de coating 7 zou worden weggelaten het paneel slechts in overeenstemming zou zijn met het tweede aspekt van de uitvinding. Eventueel is de ruimte tussen de ruiten 8 opgevuld met een aerogel. Dit maakt het verkrijgen van een beter thermisch isolatie-effekt mogelijk, en met een veel meer gereduceerde ruimte tussen de ruiten. Op alternatieve wijze kan de akoestische geluidsener-gievermindering en/of thermische isolatie worden bevorderd door het opvullen van de ruimte tussen de ruiten met een gas of gasmengsel met een grotere dichtheid dan lucht, zoals één of meer van de gassen argon, SFg en een freon. SFg bevordert de thermische isolatie wanneer de ruimte tussen de ruiten niet te groot is, en bevordert tevens de akoestische geluidsenergievermindering. Argon bevordert de thermische isolatie, terwijl freon de akoestische geluidsenergievermindering bevordert.

In fig. 4 is de eerste glasplaat 1 van de ruit vervangen door een veiligheidslaminaat van het klassieke type, dat kan worden beschouwd als equivalent aan een monolithisch laminaat vanuit het oogpunt van akoestische geluidsenergievermindering. Dit laminaat omvat glasplaten 11, 12 die door een tussenlaag 13, bijvoorbeeld uit polyvinyl butyral, aan elkaar zijn gehecht. Een anti-zonnecoating 4 is aangebracht op dat oppervlak van de glasplaat 11 dat aan de binnenzijde van het paneel zal worden opgenomen, en een mogelijke doch de voorkeur genietende coating 5 met lage emissiviteit is aangebracht op dat oppervlak van de plaat 2 dat zich aan de buitenzijde van het paneel zal bevinden.

Elk van de in de fig. 1 tot 4 getoonde panelen is bedoeld om te worden aangebracht in een wand van een omhulling, waarbij de rechter zijde als getoond naar het inwendige van deze omhulling is gericht.

TESTPANEEL (VERGELIJKING) fcf fiq. 3) i Een testpaneel bestaat uit een 5 mm dikke glasplaat (cf 6) die op een afstand van 12 mm (cf 8) van een eerste, 5 mm dikke glasplaat (cf 1) wordt gehouden die is gelamineerd aan een tweede, 6 mm dikke glasplaat (cf 6) door een tussenlaag (cf 3) uit polyvinyl butyral met een dikte van 0,76 mm. Dempingsdelen zoals 9 werden weggelaten. Het totale gewicht van het paneel was 40 kg/m2. De akoestische geluidsenergie-vermindering die door het paneel wordt verschaft is getoond in de grafiek volgens fig. 5. De waarde van Rw voor de akoestische geluidsenergievermindering die werd verschaft was 38 dB.

De kritieke coïncidentiefrequentie (<j>m) van een enkele monolithische plaat met een dikte van 11 mm is bij benadering 1150 Hz. De laagste kritieke coïncidentiefrequentie (φ5) van een plaat van het paneel, in feite die van de 6 mm dikke plaat, is bij benadering 2150 Hz, waarbij de kritieke coïncidentiefrequentie van een 5 mm dikke plaat bij benadering 2550 Hz bedraagt. In feite fungeerde het veilig-heidslaminaatgedeelte van het paneel dat wordt gevormd door de 5 en 6 mm dikke platen en de tussengelegen hechtende laag akoestisch althans nagenoeg op de zelfde wijze als een enkele monolithische glasplaat met een dikte van 11 mm. Zoals in de grafiek is getoond ligt de laagste coïncidentiefrequentie (φρ) van het paneel bij ongeveer 1000 Hz tengevolge van het laminaat, met een secundaire coïncidentie-overdrachtspiek tussen 2000 Hz en 2500 Hz tengevolge van de op een afstand gelegen enkele 5 mm dikke glasplaat. Tevens is een over-drachtspiek rond 200 Hz tengevolge van de resonantie-effekten van de holte zichtbaar.

De warmte-overdracht door het paneel onder omstandigheden met stilstaande lucht is ongeveer 3 W.m"2.K”1.

VOORBEELD 1 (fiq. 1)

De eerste glasplaat 1 was 6 mm dik, en de tweede 2 was 2,8 mm dik. De twee glasplaten werden gescheiden door een tussenlaag met 1,8 mm dikte uit acrylhars 3 met een

Shore A-hardheid bij 20°C tussen 15 en 20. De toegepaste hars was UVEKOL A™ van UCB S.A., Speciality Chemicals Division, Ander1echtstraat 33, B-1620 Drogenbos, België. De eerste glasplaat droeg een anti-zonnecoating 4 bevattende 62% CoO, 26% FE2O3 en 13% 0^03 met een dikte tussen 65 en 80 nm. De eerste glasplaat en de coating samen bezaten een totale zonne-energie-overdrachtsfaktor van 58%. Deze anti-zonnecoating was niet geleidend. De energie-absorptie-faktor van de gecoate plaat was ongeveer 34%.

Tengevolge van zijn absorptie van stralingsenergie wordt de anti-zonnecoating 4 verwarmd, en een gedeelte van de warmte-energie wordt overgebracht door coïnductie naar de acryllaag 3, waardoor de temperatuur daarvan op een gunstige wijze voor het handhaven van zijn visco-elastische eigenschappen, en derhalve de akoestische geluidsenergievermindering die wordt verschaft door het paneel bij lage omgevingstemperaturen, wordt beïnvloed.

De tweede glasplaat droeg een 760 nm dikke en lage emissiviteit bezittende coating uit tinoxide die is behandeld met fluorionen teneinde deze geleidend te maken met een oppervlakte-eenheidsweerstand van 12 ohm. De emissiviteit van de coating ten aanzien van golflengten groter dan 5000 nm was ongeveer 0,1. Het totale gewicht van het paneel bedroeg 22,5 kg/m2. De akoestische geluidsenergievermindering die werd verschaft door het paneel, is getoond in de grafiek volgens fig. 6. De waarde Rw voor de verschafte akoestische geluidsenergievermindering bedroeg 37 dB.

Opgemerkt wordt, dat dit paneel bij benadering een even goede akoestische geluidsenergievermindering Rw verschaft als het testpaneel, met een gewichtsbesparing van meer dan 40%.

De kritieke coïncidentiefrequentie (<f>m) van een enkele monolithische plaat met een dikte van 8,8 mm is bij benadering 1450 Hz. De lagere kritieke coïncidentiefrequentie (φ3) van hetzij plaat of de ruit, in feite die van de 6 mm dikke plaat, is bij benadering 2150 Hz. Zoals getoond is in de grafiek ligt de coïncidentiefrequentie (φρ) van de ruit 10 tussen 2000 Hz en 2500 Hz.

De warmte-overdracht door het paneel onder omstan digheden met stilstaande lucht bedraagt ongeveer 3,7 W.nr2.K“1.

In een variant van dit voorbeeld is de eerste gecoate glasplaat 1 vervangen door een 5 mm dikke plaat i terwijl de tweede gecoate glasplaat 2 is vervangen door een 4 mm dikke plaat, en in een tweede variant van dit voorbeeld is de eerste gecoate glasplaat 1 vervangen door een 6 mm dikke plaat, terwijl de tweede gecoate glasplaat 2 is vervangen door een 5 mm dikke plaat, waarbij de tussenlaag 3 bestaat uit UVEKOL A™ en 1,5 mm dik is. Deze panelen verschaffen eveneens een goede akoestische geluidsenergie-vermindering.

Bij een derde variant van dit voorbeeld is één of zijn alle van de eerste en tweede platen vervaardigd uit thermisch getemperd glas. Dit bevordert de weerstand tegen breuk. In het geval dat breuk optreedt blijken de fragmenten van een thermisch getemperde glasplaat bovendien kleiner te zijn dan de grootste fragmenten van een gebroken niet-getem-perde plaat, en worden derhalve eenvoudig vastgehouden door de tussenlaag, aldus de kans op verwondingen tengevolge van rondvliegende glasfragmenten verminderend. Desalniettemin kan een gebroken laminaat voldoende eenvoudig uit zijn frame worden verwijderd, bijvoorbeeld door trappen, teneinde een nooduitgang uit, bijvoorbeeld, een over de kop geslagen voertuig te verkrijgen.

Bij een vierde variant van dit type is de tussengelegen laag 3 uit polymeer materiaal gekleurd, bijvoorbeeld door toevoeging van een kleurstof, teneinde het visuele uiterlijk van het paneel te wijzigen.

In een vijfde variant van dit voorbeeld is de tweede glasplaat 2 aan zijn tegenover gelegen zijranden voorzien van elektrisch geleidende railstroken die in contact zijn met de laag 5 met lage emissiviteit. Aansluitingen zijn vastgesoldeerd aan de railstroken en een verhit-tingsstroom wordt via deze uitgangen door de laag met lage emissiviteit gevoerd, teneinde opnieuw de temperatuur van de acryllaag 3 op een wijze, die van voordeel is voor het handhaven van zijn visco-elastische, en derhalve akoestische, eigenschappen, in het bijzonder bij lage omgevingstempera- turen, te beïnvloeden.

VOORBEELD 2 (fier. 2)

Voorbeeld 1 werd herhaald met als wijziging dat de twee coatings 4 en 5 werden verplaatst overeenkomstig fig.

2. De akoestische eigenschappen van het paneel werden niet aangetast. De aanwezigheid van de laag 5 met lage emissivi-teit aan de buitenzijde van het paneel reduceert de infrarode straling van het paneel zodat bij lage omgevingstemperaturen het paneel, en derhalve de acryllaag 3, warmer is dan anders het geval zou zijn. Deze opwarming van de acryllaag 3 wordt bevorderd door de aanwezigheid van de aangrenzende energie-absorberende anti-zonnelaag 4. Deze beïnvloedt de temperatuur van de acryllaag 3 op een wijze die gunstig is voor het behouden van de visco-elastische, en derhalve akoestische eigenschappen daarvan, in het bijzonder bij lage omgevingstemperaturen .

In een variant van dit voorbeeld is het frame, waarin het paneel is bevestigd, voorzien van sleuven, en een verwarmingssysteem van de omhulling waarin het paneel is bevestigd is zodanig uitgevoerd dat verwarmde lucht door deze sleuven over het inwendige oppervlak van het paneel kan worden geblazen teneinde extra warmte-energie daaraan toe te voeren.

VOORBEELD 3 fcf fig. 4)

De eerste glasplaat 1 werd vervangen door een veiligheidslaminaat omvattende een glasplaat 11 van 2,8 mm dikte die was gelamineerd aan een 1,7 mm dikke plaat 12 door middel van een tussenlaag 13 uit polyvinyl butyral van 0,76 mm dik en de tweede glasplaat 2 was 5 mm dik. De platen 11 en 12 werden chemisch getemperd. De glasplaten 12 en 2 werden van elkaar gescheiden door een tussenlaag van 1,8 mm dik uit acrylhars die wordt verkocht als UVEKOL A™ met een Shore A-hardheid bij 20'C tussen 15 en 20. De tweede glasplaat 2 droeg, op zijn aan de acryltussenlaag grenzende oppervlak, een anti-zonnecoating omvattende 62% CoO, 26% FE2O3 en 12% Cr203 als beschreven in voorbeeld 1. Deze glasplaat en de coating hadden samen een totale zonne-energie-overdrachtsfaktor van ongeveer 60% alsmede een energie-absorptiefaktor van ongeveer 33%. Tengevolge van zijn absorptie van stralingsenergie wordt de anti-zonne-coating verwarmd, en een gedeelte van de warmte-energie wordt overgedragen door conductie naar de acryllaag 3, waardoor de temperatuur daarvan op een manier die van i voordeel is voor het handhaven van zijn visco-elastische, en derhalve akoestische eigenschappen wordt beïnvloed.

De tweede glasplaat 2 droeg tevens, op zijn blootgestelde oppervlak, een 760 nm dikke een lage emissiviteit bezittende coating uit tinoxide die was behandeld met fluor-ionen teneinde deze geleidend te maken met een oppervlakte-eenheidsweerstand van 12 ohm. De emissiviteit van de coating ten aanzien van golflengten groter dan 5000 nm was ongeveer 0,1. Het totale gewicht van het paneel bedroeg 25 kg/m2. De door het paneel verschafte akoestische geluidsenergievermin-dering is getoond in de grafiek volgens fig. 7. De waarde Rw voor de akoestische geluidsenergievermindering bedroeg 38 dB, de zelfde als bij het testpaneel, doch met een gewichtsbesparing van 37%.

De coïncidentiefrequentie (<j>m) van de equivalente monoliet met een dikte van 9,5 mm is bij benadering 1350 Hz. De laagste kritieke coïncidentiefrequentie (φ3) van een plaat van het paneel, in feite die van de 5 mm dikke plaat, is bij benadering 2550 -Hz. Zoals is getoond in de grafiek bedraagt de coïncidentiefrequentie (φρ) van de ruit bij benadering 2500 Hz. Wij kunnen hier opmerken dat het veiligheidslaminaatgedeelte van de ruit, gevormd door de platen 11 en 12 en de tussengelegen hechtende laag, akoestisch althans nagenoeg op de zelfde wijze fungeren als een enkele monolithische glasplaat met een dikte van 4,5 mm, en de coïncidentiefrequentie daarvan bedroeg ongeveer 2850 Hz.

De warmte-overdracht door het paneel onder omstandigheden met stilstaande lucht bedraagt ongeveer 3,7 W.m~2.K”1.

VOORBEELD 4 (fig. 4)

De eerste glasplaat 1 werd vervangen door een veiligheidslaminaat omvattende een 6 mm dikke glasplaat 11 die was gelamineerd aan een 1,7 mm dikke plaat 12 door een 0,76 mm dikke tussenlaag 13 uit polyvinyl butyral. De platen 12 en 2 werden chemisch getemperd. De glasplaten 12 en 2 werden van elkaar gescheiden door een tussengelegen 1,8 mm dikke laag uit acrylhars, opnieuw onder toepassing van UVEKOL A™ met een Shore A-hardheid bij 20°C tussen 15 en 20. De glasplaat 11 droeg, op zijn aan de polyvinyl butyral tussenlaag grenzende zijde, een anti-zonnecoating 4 omvattende 62% CoO, 26% FE2O3 en 12% Cr203 met een dikte tussen 65 en 80 nm, overeenkomstig het beschrevene in voorbeeld 1.

Deze glasplaat en de coating samen hadden een totale zonne-energie-overdrachtsfaktor van ongeveer 58%. Het totale gewicht van het paneel bedroeg ongeveer 27 kg/m2. De akoestische geluidsenergievermindering die door het paneel werd verschaft is getoond in de grafiek volgens fig. 8. De waarde Rw voor de verschafte akoestische geluidsenergievermindering bedroeg 8 dB, de zelfde als van het testpaneel, doch met een gewichtsbesparing van ongeveer éénderde.

De coïncidentiefreguentie van de equivalente 10,7 mm dikke monoliet bedraagt ongeveer 1200 Hz. De laagste kritieke coïncidentiefrequentie (φ3) van een plaat van de ruit correspondeert in feite met die van het laminaat dat wordt gevormd door de 6 mm dikke plaat en de 1,7 mm dikke plaat, en bedraagt bij benadering 1650 Hz. Zoals getoond is in de grafiek ligt de coïncidentiefrequentie (φρ) van de ruit tussen 1600 Hz en 2000 Hz.

VOORBEELD 5 (fier. 3)

Een hol paneel werd geconstrueerd overeenkomstig fig. 3. In de ruit 10 was de eerste glasplaat 1 1,7 mm dik terwijl de tweede glasplaat 2 2,8 mm dik was. De twee glasplaten werden chemisch getemperd en werden van elkaar gescheiden door een tussengelegen 1,8 mm dikke laag uit acrylhars, opnieuw UVEKOL A™, met een Shore A-hardheid bij 20"C tussen 15 en 20. De gelamineerde ruit 10 werd op een afstand gehouden van een tweede ruit die bestond uit een derde glasplaat 6 met een dikte van 8 mm die een coating 7 droeg. Zich uitstrekkend over de ruimte 8 tussen de ruiten en hechtend aan elk der ruiten 6, 10 is een aantal plaatselijke dempingsdelen, zoals 9, verdeeld aangebracht, die zijn gevormd uit de zelfde acrylhars als werd toegepast voor het samenvoegen van de gelamineerde ruit 10. De ruimte tussen de ruiten was 10 mm breed. De dempingsdelen hadden een diameter van 20 mm en waren op een afstand van 20 cm van elkaar geplaatst. Het totale gewicht van het paneel bedroeg ongeveer 31 kg/m2.

Dit paneel verschaft eveneens uitmuntende resultaten uit het oogpunt van een akoestische geluidsenergiever-mindering.

In een eerste variant omvatte de coating 7 een niet geleidende anti-zonnecoating omvattende 62% CoC, 26% Fe203 en 12% Cr203 met een dikte tussen 65 en 80 nm. De warmte-overdrachtscoëfficiënt door het paneel onder omstandigheden met stilstaande lucht bedraagt ongeveer 2,9 Η.ιιγ^.Κ”1 bij een met een lucht gevulde tussenruimte.

In een tweede variant omvat de coating 7 een 760 nm dikke en lage emissiviteit bezittende coating uit tinoxide die was behandeld met fluorionen teneinde een geleidbaarheid te verschaffen met een oppervlakteweerstand van 12 ohm. De emissiviteit van de coating voor golflengten groter dan 5000 nm was ongeveer 0,1.

In een derde variant omvatte de coating 7 een geleidende anti-zonne en een lage emissiviteit bezittende coating omvattende een onderlaag uit Sn02 met een dikte van ongeveer 30 nm, gecoat door een onder vacuum af gezette laag uit zilver met een dikte van ongeveer 25 nm, welke op zijn beurt was bedekt door een laag Sn02 met een dikte van ongeveer 60 nm. De luchtoverdrachtsfaktor van de coating en de gecoate plaat bedroeg ongeveer 47%, terwijl de totale invallende zonne-energie-overdracht ongeveer 34% bedroeg, waarbij de emissiviteit van het gecoate oppervlak ten aanzien van infrarode straling met golflengten groter dan 5000 nm ongeveer 0,02 bedroeg. De warmte-overdrachtscoëfficiënt door het paneel onder omstandigheden met stilstaande lucht is ongeveer 1,8 W.m"2.K“1 met een met lucht gevulde tussenruimte.

In wijzigingen van dit voorbeeld is de ruimte 8 tussen de ruiten gevuld met één van de.volgende gassen: een freon, argon, SFg, een mengsel van argon en SFg of aerogel, in plaats van lucht, of is vacuum gezogen.

In wijzigingen van één der voorgaande voorbeelden is één of zijn een aantal van de coatingen op een andere wijze geplaatst dan getoond of beschreven, waarbij de volgende opmerkingen in gedachten moeten worden gehouden. Lage emissiviteit bezittende coatings zijn ineffectief als zodanig tenzij zij zijn aangebracht op een scheidingsvlak tussen hun draagplaat en lucht of een ander gas, of een vacuum. Natuurlijk zou een geleidende anti-zonnecoating, zoals in het voorgaande is beschreven, zijn zonne-afscher-mingseigenschappen handhaven wanneer deze is aangebracht binnen de dikte van een laminaat. Vele anti-zonnecoatings-materialen zijn zeer fragiel en vereisen bescherming door binnen de dikte van het paneel te worden geplaatst. Het is in de praktijk handiger om een glasplaat slechts aan één van zijn oppervlakken te coaten. In verdere varianten zijn de beglazingspanelen gekromd, dit in tegenstelling tot de vlakke uitvoering.

De uitvinding is niet beperkt tot de in het voorgaande beschreven uitvoeringsvormen, die binnen het kader der uitvinding op velerlei wijzen kunnen worden gevarieerd.

Claims

1. Beglazingspaneel dat bestaat uit, of met, een ruit, omvattende een paar glasplaten welke hechten aan een tussengelegen laag uit een polymeer materiaal, met het kenmerk, dat de platen van het paar van elkaar i zijn gescheiden door een dergelijke tussengelegen laag uit polymeer materiaal, welke laag zodanige visco-elastische eigenschappen bezit dat de kritieke coïncidentiefrequentie (of de lagere of laagste kritieke coïncidentiefrequentie indien er meerdere zijn) van de ruit ["de coïncidentiefre-quentie ( φp) van de ruit"] groter is dan de kritieke coïncidentiefrequentie van een denkbeeldige monolithische glasplaat ["de coïncidentiefrequentie ( φm) van de equivalente monoliet"], welke monolithische plaat dezelfde vorm en hetzelfde oppervlak bezit als de ruit en een massa bezit die gelijk is aan de totale massa van het glasmateriaal in de ruit, waarbij het paneel is verbonden met middelen die in staat zijn de temperatuur van de tussengelegen laag uit polymeer materiaal te beïnvloeden.

2. Beglazingspaneel volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de ruit zich op een afstand van en evenwijdig aan een tweede ruit bevindt teneinde een holle beglazingseenheid te vormen.

3. Beglazingspaneel volgens conclusie 2, met het kenmerk, dat een aantal locale dempingsdelen, die hechten aan de op een afstand van elkaar gelegen ruiten, over hun oppervlak is verdeeld.

4. Hol beglazingspaneel met een eerste ruit omvattende een paar glasplaten die hechten aan een tussengelegen laag uit polymeer materiaal, met het kenmerk, dat de platen van het paar van elkaar zijn gescheiden door een dergelijke tussengelegen laag uit polymeer materiaal, welke laag zodanige visco-elastische eigenschappen bezit dat de kritieke coïncidentiefrequentie (of de lagere of laagste kritieke coïncidentiefrequentie indien er meerdere zijn) van de ruit ["de coïncidentiefrequentie ( Φρ) van de ruit"] groter is dan de kritieke coïncidentiefrequentie van een denkbeeldige monolithische glasplaat ["de coïncidentiefrequentie ( <j>m) van de equivalente monoliet"], welke monolithische plaat dezelfde vorm en hetzelfde oppervlak bezit als de ruit en een massa bezit die gelijk is aan de totale massa van het glasmateriaal in het paneel, waarbij dit eerste paneel zich op een afstand van en evenwijdig aan een tweede paneel bevindt, terwijl een aantal locale dempingsdelen, die hechten aan de op een afstand van elkaar gelegen ruiten, over hun oppervlak is verdeeld.

5. Beglazingspaneel volgens conclusie 3 of 4, met het kenmerk, dat de dempingsdelen zijn gevormd uit een lichtdoorlatend kunststof materiaal, bij voorkeur uit een silicone, polyisobuthyleen, een polyester, vinylpolymeer, epoxyhars of een acrylhars.

6. Beglazingspaneel volgens conclusie 4 of 5, met het kenmerk, dat het paneel is verbonden met middelen voor het beïnvloeden van de temperatuur van de tussengelegen laag uit polymeer materiaal.

7. Beglazingspaneel volgens één der conclusies 2 tot 6, met het kenmerk, dat de ruimte tussen de ruiten is opgevuld met een aerogel.

8. Beglazingspaneel volgens één der conclusies 1 tot 3 en 6, met het kenmerk, dat de middelen voor het beïnvloeden van de temperatuur van de tussengelegen laag uit polymeer materiaal een onderdeel van het paneel vormen.

9. Beglazingspaneel volgens conclusie 8, met het kenmerk, dat de middelen voor het beïnvloeden van de temperatuur van de tussengelegen laag uit polymeer materiaal een lichtdoorlatende coating omvat die is aangebracht op een oppervlak van een althans nagenoeg stijve plaat van het paneel.

10. Beglazingspaneel volgens conclusie 9, met het kenmerk, dat de lichtdoorlatende coating in contact is met de tussengelegen laag uit polymeer materiaal.

11. Beglazingspaneel volgens conclusie 9 of 10, met het kenmerk, dat het paneel tenminste twee lichtdoorlatende coatings omvat die verschillende stralings-doorlatende eigenschappen bezitten.

12. Beglazingspaneel volgens één der conclusies 9 tot 11, met het kenmerk, dat de of tenminste één gecoate plaat minder dan 75%, en bij voorkeur minder dan 65%, van de totale opvallende zonne-energie doorlaat.

13. Beglazingspaneel volgens één der conclusies 9 tot 12, met het kenmerk, dat de of tenminste één coating een geleidende coating omvat.

14. Beglazingspaneel volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat middelen zijn toegepast voor het aan het paneel toevoeren van warmte-energie.

15. Beglazingspaneel volgens conclusie 13 en 14, met het kenmerk, dat middelen zijn toegepast voor het door de of tenminste één geleidende coating voeren 1 van een verwarmingsstroom.

16. Beglazingspaneel volgens conclusie 14, met het kenmerk, dat middelen zijn toegepast voor het over een oppervlak van het paneel blazen van hete lucht.

17. Beglazingspaneel volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de tussen-gelegen laag is gevormd uit een polyester, vinylpolymeer, epoxyhars, of, bij voorkeur, een acrylhars.

18. Beglazingspaneel volgens conclusie 17, met het kenmerk, dat de acrylhars polymeriseerbaar is door ultra-violette straling.

19. Beglazingspaneel volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat het materiaal waaruit de tussengelegen laag is gevormd een Shore A hardheid, als gemeten bij 20*C, bezit van niet meer dan 50, en bij voorkeur niet meer dan 30.

20. Beglazingspaneel volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de ruit een glasplaat omvat waarvan de individuele kritieke coïncidentie-frequentie tenminste even laag is als die van de of enige andere glasplaat van de ruit ["de laagste coïncidentie-freguentie ( φε) van enige plaat van de ruit"] en dat de verhouding tussen de laagste coincidentiefrequentie ( Φε) van enige plaat van de ruit en de coincidentiefrequentie (φ p) van de ruit minder is dan de verhouding tussen de coïncidentiefrequentie ( φρ) van de ruit en de coincidentie-frequentie ( φm) van de equivalente monoliet.

21. Beglazingspaneel volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de coïncidentiefrequentie ( Φρ) van de ruit tenminste 1,2 maal en bij voorkeur tenminste 1,5 maal de coïncidentiefrequentie ( Φχ^) van de equivalente monoliet bedraagt.

22. Beglazingspaneel volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de ruit glasplaten met tenminste twee verschillende diktes bezit.

23. Beglazingspaneel volgens conclusie 22, met het kenmerk, dat de ruit tenminste één glasplaat omvat die tenminste 1,5 maal zo dik, en bij voorkeur tenminste twee maal zo dik is als tenminste één andere glasplaat van de ruit.

24. Beglazingspaneel volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat het paneel tenminste één glasplaat omvat die bestaat uit een chemisch getemperd glas en die niet dikker is dan 2 mm.

25. Beglazingspaneel volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat het paneel aan een buitenzijde daarvan een glasplaat bezit dan welke geen andere plaat van het paneel dikker is.

26. Beglazingspaneel volgens één der voorgaande conclusies, uitgevoerd als ruit van een voertuig.

27. Beglazingspaneel volgens conclusies 25 en 26, met het kenmerk, dat een dergelijke relatief dikke glasplaat aan de buitenzijde van het paneel is geplaatst.

28. Beglazingspaneel volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat het paneel een akoestische geluidsenergievermindering Rw van tenminste 37dB verschaft.