NL8901510A - Werkwijze voor de besturing van de verwerking van gevogelte en inrichting voor het uitvoeren van deze werkwijze. - Google Patents

Description

Korte aanduiding: Werkwijze voor de besturing van de verwerking van gevogelte, en inrichting voor het uitvoeren van deze werkwijze.

De uitvinding heeft betrekking op een werkwijze voor de besturing van de verwerking van gevogelte in verschillende parallel werkende produktielijnen.

De verwerking van gevogelte in een daartoe bestemde slachterij vindt plaats met behulp van verschillende machines, die elk een bepaalde bewerking aan het gevogelte of een gevogeltedeel uitvoeren. Deze machines, welke bijvoorbeeld koppen afsnijden, nekken afknippen, ingewanden verwijderen en het karkas opdelen, zijn in een logische volgorde opgesteld aan transportlijnen en vormen zo produktielijnen, waarlangs het gevogelte, met de beide poten aan een haak hangend, wordt gevoerd, teneinde de achtereenvolgende bewerkingen te ondergaan.

Het aan de slachterij aangeboden gevogelte is niet uniform van lichaamsbouw en/of gewicht, zelfs indien dit afkomstig is uit eenzelfde koppel (een verzameling bij elkaar behorende vogels), waardoor bijvoorbeeld tussen individuele vogels, afkomstig uit hetzelfde koppel of gefokt onder vergelijkbare omstandigheden, in afmetingen van lichaamsdelen variaties tot 20% kunnen optreden.

Aan de andere kant wordt door de afnemers van de slachterij een grote variëteit aan produkten gewenst.

Teneinde op de meest optimale wijze aan de actuele afnemerswensen te kunnen voldoen, zijn op bepaalde plaatsen aan de transportlijnen vertakkingen aangebracht die in het algemeen worden gevormd door op zich bekende overhangautoma-ten, waar volgens de stand van de techniek op basis van het gewicht van elke vogel en/of op basis van een visuele inspectie wordt beslist welke transportweg vanaf de vertakking gevolgd dient te worden.

Het is daarbij van belang, dat de meest geëigende bewerking aan het gevogelte wordt verricht op de daartoe meest geëigende machine, resulterend in een maximale produk-tie-opbrengst. Met de bekende werkwijze is slechts zeer ten dele mogelijk elke vogel of elk gevogeltedeel te leiden naar de meest geschikte bewerkingsmachine, dat wil zeggen, bij een aftakking in een transportlijn de meest geschikte weg te bepalen ter besturing van een overhangautomaat, omdat de middelen voor het bepalen van de kenmerken van het gevogelte (vorm, grootte van de borst en/of de poten, beschadigingen, etc.)/ op basis waarvan een beslissing dient te worden genomen, ontbreken of, in het geval van een visuele inspectie, inadequaat zijn, in het bijzonder bij hoge snelheden, waarmee het gevogelte langs de transportlijn wordt gevoerd.

De werkwijze en inrichting volgens^ de uitvinding beogen de genoemde bezwaren te ondervangen. De werkwijze volgens de uitvinding wordt daartoe gekenmerkt, zoals omschreven in conclusie 1. Voorkeursuitvoeringsvormen van de werkwijze worden beschreven in conclusies 2, 3 en 4. De inrichting voor het uitvoeren van de werkwijze volgens de uitvinding wordt gekenmerkt, zoals omschreven in conclusie 5. Een voordelige uitvoeringsvorm van de inrichting wordt beschreven in conclusie 6.

Het bepalen van een contour van het gevogelte, eventueel in combinatie met de bepaling van haar gewicht, levert belangrijke voordelen op. Uit de contour, die een tweedimensionale afbeelding is van de grootste doorsnede van het stuk gevogelte, loodrecht op de waarnemingsrichting, kunnen belangrijke gegevens voor de besturing van de verwerking van het gevogelte worden afgeleid. Ingeval een keuze moet worden gemaakt, aan welke van twee of meer gelijke, parallel werkende, op verschillende gevogelte-afmetingen ingestelde bewerkingsmachines een vogel voor een optimale verwerking dient te worden toegevoerd, kan op basis van de verkregen gegevens een machine gekozen worden, die het best is afgestemd op de specifieke afmetingen van het stuk gevogelte. De gegevens kunnen uiteraard ook direct gebruikt worden voor de besturing van de instelling van een daarvoor geschikte bewerkingsmachine.

Dergelijke gegevens omvatten bij voorkeur de positie van de nek-kopovergang, de schouder-nekovergang, de heupgewrichten en het kruis. De nek-kopovergang geeft de juiste positie voor het afsnijden van de kop, de schouder-nekover-gang geeft de juiste positie voor het afknippen van de nek, de heupgewrichten vormen een referentie bij het uitsnijden van bouten en het delen en de positie van het kruis is, tezamen met de positie van de schouder-nekovergang, met name van belang als referentiepunt voor het verwijderen van de ingewanden.

Indien de waarneming plaatsvindt, terwijl het gevogelte in beweging is, behoeft de produktie daarvoor niet te worden onderbroken.

Een inrichting, waarmee de genoemde waarneming doeltreffend kan worden uitgevoerd, omvat een rij lichtbronnen, die evenwijdige lichtstralen uitzenden naar een eveneens evenwijdige rij lichtdetectoren. Een voorbijbewegende vogel kan de lichtstralen onderbreken en daarmee het uitgangssignaal van de detectoren moduleren. Uit de interpretatie van de combinatie van de verschillende detectoruitgangssignalen volgt de contour van de vogel, loodrecht op de lichtstralen. Uit de contour kunnen met behulp van beeldanalysetechnieken niet alleen de plaatsen van lichaamsdelen van het gevogelte worden vastgesteld, maar ook eventuele beschadigingen (bijvoorbeeld een gebroken vleugel) of andere onregelmatigheden .

De meeste contourgegevens worden verkregen, indien de lichtstralen hoofdzakelijk loodrecht op de borstzijde of de rugzijde van het gevogelte staan, aangezien in dat geval het minste aantal lichaamsdelen zich aan de schaduwzijde van het gevogelte zullen bevinden, waardoor zij niet getecteerd kunnen worden.

Uiteraard is het mogelijk van een vogel verscheidene contouren te bepalfen uit verschillende waarnemingsrichtin-gen, zodat het oppervlak van het stuk gevogelte in meer dan twee dimensies gereconstrueerd kan worden met behulp van geschikte rekenmiddelen. Hierbij kan bijvoorbeeld gedacht worden aan waarneming van het gevogelte aan de borstzijde en aan een heupzijde, ter bepaling van de borstafmetingen.

De positie, waarin het gevogelte door de voornoemde lichtstralen worden gevoerd, zal meestal ondersteboven zijn, met beide poten aan een in de transportlijn beweegbare haak hangend. Er zijn echter ook andere posities mogelijk voor bepaalde bewerkingen, bijvoorbeeld op de rug voor het fileren van de borst, waarbij de werkwijze volgens de uitvinding met voordeel toegepast kan worden.

De uitvinding wordt toegelicht aan de hand van de tekening. Hierin toont:

Fig. 1 een schematisch overzicht van een mogelijke opstelling van bewerkingsmachines c.q. verwerkingsstations in een slachterij;

Fig. 2 een vooraanzicht van een voorkeursuitvoeringsvorm van de inrichting volgens de uitvinding;

Fig. 3 een zijaanzicht van een gedeelte van een soortgelijke inrichting als die van fig. 2; en

Fig. 4A tot en met 4L tijddiagrammen van signalen van de detectoren van fig. 3.

In de figuren hebben gelijke verwijzingscijfers betrekking op gelijke onderdelen.

Fig. 1 toont op schematische wijze een opstelling van bewerkingsmachines, aangeduid door rechthoekige blokken, geplaatst aan transportlijnen 1, 2, 3, 4, 5, 6 en 7, waarlangs gevogelte of gevogeltedelen in de met pijlen aangegeven richting worden gevoerd.

In bewerkingsmachine 10 wordt het aangevoerde, nog levende gevogelte verdoofd en gestoken, waarna men de dieren laat leegbloeden. In bewerkingsmachine 11 wordt het gevogelte aansluitend geplukt.

Bij vertakking 12 tussen de transportlijnen dient vervolgens bepaald te worden, aan welke panklaarlijn 13, 14 of 15 het gevogelte toegevoerd moet worden. De panklaarlij-nen 13, 14 en 15 zijn elk ingesteld op een bepaalde grootte gevogelte; panklaarlijn 13 is bijvoorbeeld ingesteld op relatief kleine vogels, panklaarlijn 14 op middelmatige vogels en panklaarlijn 15 op relatief grote vogels.

Voorafgaand aan de vertakking 12 worden de contour en Ket gewicht van een vogel bepaald, waarna een overhangauto-maat in vertakking 12 zodanig wordt bestuurd, dat elke vogel via transportlijnen 2, 3 of 4 naar die respectieve panklaar- lijn 13, 14 of 15 wordt geleid, waarvan de instelling het meest geschikt is voor de bewerking aan die vogel. In de vertakking zijn, evenals in andere vertakkingen, buffers voorzien, welke voorkomen dat een van de volgende transportlijnen tijdelijk een teveel aan vogels krijgt aangeboden, dat niet verwerkt kan worden.

Aan het einde van de door de panklaarlijn gaande transportlijnen 2, 3 en 4 zijn vertakkingen 16, 17 respectievelijk 18 geplaatst, teneinde vogels bijvoorbeeld via transportlijn 5 te kunnen brengen naar een verwerkingssta-tion 19 voor beschadigde vogels, via transportlijn 6 naar een verwerkingsstation 20 voor onbeschadigde vogels van een bepaald gewicht, met het doel ze aldaar te roken of te frituren, of via transportlijn 7 naar verwerkingsstation 21 voor het verwijderen van bepaalde lichaamsdelen, bijvoorbeeld de borst of de poten.

De vertakkingen 16, 17 en 18 worden voorafgegaan door de bepaling van de contour en het gewicht van elke daarheen getransporteerde vogel, en op basis van deze gegevens wordt een overhangautornaat in de vertakkingen 16, 17 en 18 bestuurd, zodat elke vogel wordt getransporteerd naar het verwerkingsstation 19, 20 of 21, waarvoor de vogel zich het beste leent.

Fig. 2 toont een vogel 30, aan de poten hangend aan een haak 32, welke vogel door een bundel evenwijdige lichtstralen 34 wordt geleid in een richting, loodrecht op het vlak van tekening. De lichtstralen 34 zijn afkomstig van lichtbronnen 36, die zijn gemonteerd op een balk 38, en zijn gericht op evenzovele lichtdetectoren 40, gemonteerd op een balk 42. Indien de vogel door de bundel lichtstralen 34 wordt geleid, zal het licht van de lichtbronnen 36 op de lichtdetectoren 40 in een bepaald patroon onderbroken worden. Dit wordt nader uitgewerkt aan de hand van de fig. 3 en 4.

Fig. 3 toont de vogel 30 die, hangend aan de haak 32, l'angs een transportrail 50 door niet nader getoonde aandrijf middelen met een bepaalde snelheid in de richting van de pijl wordt voortbewogen. De haak 32 is daartoe voorzien van een rol 52, draaibaar om een as 54. De vogel 30 wordt voor een op een vaste ondergrond 56 opgestelde balk 38 langs bewogen, op welke balk 38 twaalf lichtbronnen 36 zijn aangebracht, die lichtstralen uitzenden, loodrecht op de transportrichting. Aldus onderbreekt de vogel 30 tijdelijk de van de lichtbronnen 36 afkomstige lichtstralen.

Het daardoor veroorzaakte uitgangssignaal van de twaalf bij de lichtbronnen behorende, niet getekende lichtdetecto-ren wordt getoond in de fig. 4A tot en met 4L, waarbij fig. 4A het uitgangssignaal van de lichtdetector, behorend bij de bovenste lichtbron 36, voorstelt, fig. 4B het uitgangssignaal van de lichtdetector, behorend bij de daaronder gelegen lichtbron 36, enzovoort. Voorts wordt in fig. 4A tot en met 4L het signaalniveau, behorend bij de ontvangst van licht van de lichtbron 36, met I» ("Licht") aangegeven, terwijl het signaalniveau, behorend bij de afwezigheid van licht, met D ("Donker") wordt aangeduid. Op de horizontale as is de tijd t uitgezet.

Uit fig. 3 en 4 blijkt, dat een horizontale afmeting van de vogel op de hoogte van een lichtbron kan worden bepaald door de donkere tijdsperiode in de bijbehorende lichtdetector te vermenigvuldigen met de gemddelde horizontale snelheid van de vogel gedurende de periode. De nauwkeurigheid van de meting wordt beperkt door de afmetingen van de componenten in de optische keten. Aangezien de lichtbronnen discreet zijn, bereikt men ook in verticale richting een beperkte resolutie. Zo kan uit de combinatie van de signalen volgens figuren 4B en 4C door de halvering van de lichton-derbrekingsfreguentie afgeleid worden, dat het kruis van de vogel 30 gelegen is op een hoogte, ergens tussen de hoogte van de bijbehorende lichtdetectoren in. De onzekerheid in de hoogtebepaling is aldus ter grootte van de hartafstand van de lichtbronnen/lichtdetectoren, vermeerderd met de afmetingen van de componenten in de optische keten, en is te verkleinen door een grotere dichtheid van lichtbronnen te kiezen in verticale richting en/of gebruik te maken van kleinere componenten.

Aldus kan de contour van elke vogel bepaald worden.

Verder kan uit de verkorting en de verlenging van de tijdsduur van de donkere periode bij onderlinge vergelijking van de signalen volgens fig. 4C, 4D en 4E de positie van het heupgewricht binnen de contour bij benadering bepaald worden.

De positie van de nek-kopovergang op de contour volgt uit de verkorting en verlenging van de donkere periode bij onderlinge vergelijking van de signalen volgens fig. 4J, 41 en 4H.

De positie van de nek-schouderovergang op de contour volgt uit de onderlinge vergelijking van de tijdsduur van de donkere periode in de signalen volgens fig. 4G en 4H.

Claims (6)

1. Werkwijze voor de besturing van de verwerking van gevogelte in verschillende parallel werkende produktielij-nen, met het kenmerk, dat de besturing plaatsvindt op basis van gegevens, afgeleid uit een of meer waargenomen contouren van elke vogel.

2. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de gegevens ten behoeve van de besturing worden aangevuld met het gewicht van elke vogel.

3. Werkwijze volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk, dat uit de waargenomen contouren de positie van de nek-kop-overgang, de positie van de schouder-nekovergang, de positie van de heupgewrichten en de positie van het kruis worden afgeleid.

4. Werkwijze volgens conclusie 1, 2 of 3, met het kenmerk, dat de waarneming geschiedt, terwijl het gevogelte in beweging is.

5. Inrichting voor het uitvoeren van de werkwijze volgens een der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de waarneming geschiedt met behulp van een rij lichtbronnen, die evenwijdige lichtstralen uitzenden naar een eveneens verticaal opgestelde rij lichtdetectoren, welke lichtstralen onderbroken kunnen worden door het gevogelte.

6. Inrichting volgens conclusie 5, met het kenmerk, dat de lichtstralen hoofdzakelijk loodrecht op de borstzijde of de rugzijde van het gevogelte staan.