NL8601411A

NL8601411A - Werkwijze voor het tegengaan van plakken van kunststoffolies.

Info

Publication number: NL8601411A
Application number: NL8601411A
Authority: NL
Original assignee: Stamicarbon
Priority date: 1986-06-02
Filing date: 1986-06-02
Publication date: 1988-01-04
Also published as: NO872297L; NO872297D0; DK280387D0; EP0248492A1; FI872439A; FI872439A0; DK280387A

Description

% ·

BtL/HP/mhd STAHICARBON B.V.

Uitvinder: Johannes Carolus Augustinus Engels te Sittard -1- PN 5553

WERKWIJZE VOOR HET TEGENGAAN VAN PUKKEN VAN KUNSTSTOFFOLIES

De uitvinding heeft betrekking op een werkwijze voor het tegengaan van plakken van kunststoffolies door middel van het toevoegen van 0,01-10 gew.% van een poedervormig antiblockmiddel met een gemiddelde deeltjes-grootte van < 10 Pm.

5 In de verpakkingsindustrie wordt veelvuldig gebruik gemaakt van thermoplastische kunststoffolies. Deze hebben vaak de neiging om tijdens vervaardiging, opslag en verwerking op zichzelf vast te plakken. Dit verschijnsel wordt ook wel *blocking' genoemd. Het wordt als zeer hinderlijk ervaren, daar de geplakte folie slecht te ver-10 werken is en b.v. zakken, vervaardigd uit de folie, niet of nauwelijks open te krijgen zijn. Ook belemmert blocking de snelheid van de verwerking. Daarom zijn er sinds lang zg. 'anti-blockmiddelen* op de markt, die in het algemeen een deeltjesgrootte van 2 tot 10 Pm hebben en in een gewichtspercentage van ongeveer 0,05 tot 0,4 gew.% toegepast 15 worden. De bekendste antiblockmiddelen bestaan in hoofdzaak uit Si02 en hebben een specifiek BET-oppervlak van ongeveer 400 m^/g.

De toepassing van de bekende antiblockmiddelen werkt effectief, maar heeft als nadeel dat de optische eigenschappen van de folie reeds bij vrij geringe gewichtspercentages antiblockmiddel vermin-20 deren; de glans wordt minder en vooral de opaciteit wordt hoger.

Vooral bij dunnere folies is dit hinderlijk, omdat men daar een kleinere deeltjesgrootte wil toepassen in verband met de dunverwerk-baarheid en het voorkómen van foliebreuk, en derhalve grotere hoeveelheden antiblockmiddel nodig heeft.

25 Het doel van de uitvinding is een antiblockmiddel te vinden, dat bij een effektieve werking bovengenoemde nadelen niet heeft.

Dit doel wordt bereikt door het toevoegen van een hydro- ^ Ό v . « j i -2- talciet met de formule Mgi-X ΑΙχ(0Η)2Αχ/ηη“ . ml^O, waarin 0 < X· < 0,5, An“ een anion met valentie n is en m > 0, als anti- blockmiddel.

Dit type hydrotalciet is bekend uit DE-A 2950489, waarin de 5 toepassing ervan als halogeenbindend middel wordt beschreven.

Verrassenderwijs is nu gevonden dat een dergelijk hydrotalciet, toegevoegd aan een kunststof, een samenstelling oplevert die zich goed laat verwerken tot een folie met geringe neiging tot plakken en zonder nadelige gevolgen voor de optiek van de folie. Dit laatste 10 vindt vermoedelijk zijn oorzaak in de brekingsindex van het hydrotalciet, die vergelijkbaar is met die van de kunststof, maar zeker is dit niet.

Voor dikkere folies of, in geval van meerlaagsfolies, dikkere lagen van folies (5 μ-m en dikker) zal men bij voorkeur een deeltjes-15 grootte van 3-10 μm toepassen, in het bijzonder 3-5 μιη, en meer in het bijzonder 3,5-5 μιη, in een gewichtspercentage van 0,05 tot 1 gew.%, in het bijzonder van 0,1 tot 0,5 gew.% en meer in het bijzonder van 0,05 tot 0,35 gew.%.

Voor dunnere folies of, in geval van meerlaagsfolies, dunnere 20 lagen van folies (5 μιη en minder) zal men bij voorkeur een deeltjesgrootte kiezen van minder dan 3 μιη, in het bijzonder minder dan 2 μιη, en meer in het bijzonder minder dan 1 μιη bij een gewichtspercentage van 0,5-5 gew.%, in het bijzonder 1-3 gew.%. Daarbij mag de spreiding van de deeltjesgrootte niet te groot zijn, bijv. een standaardaf-25 wijking van; minder dan de helft van de gemiddelde deeltjesgrootte.

De toepassing van hydrotalciet als antiblockmiddel is bij uitstek geschikt voor folies vervaardigd uit poly-1-alkenen, vooral etheen(co)polymeren en in het bijzonder etheencopolymeren met als comonomeer een 1-alkeen met 3 tot 20 koolstofatomen, bij voorkeur 30 1-okteen.

Het in de uitvinding toegepaste hydrotalciet heeft bij voorkeur een carbonaat als anion.

Naast hydrotalciet kunnen nog andere toeslagstoffen, zoals stabilisatoren, glijmiddelen, e.d. in de tot folie te verwerken 35 kunststof aanwezig zijn. Stabilisatoren hebben veelal als funktie de sg * fit λ t j i* Q it f 4 J j -3- gevoeligheid voor UV-straling of thermische degradatie van de kunststof te verminderen. Glijmiddelen dienen ervoor om de wrijving tussen bewegende kontaktoppervlakken, zoals bij foliebereiding en -verwerking veel voorkomt, te minimaliseren.

5 Verrassenderwijs is nu gebleken, dat de werkwijze volgens de uitvinding met bijzonder goed gevolg toegepast kan worden, wanneer naast het hydrotalciet tevens een glijmiddel in de folie aanwezig is. Door de aanwezigheid van het hydrotalciet vermindert de voor een bepaald effekt benodigde hoeveelheid glijmiddel en kan men waarden van 10. de wrijving bereiken, die men zonder de aanwezigheid van hydrotalciet niet zou verkrijgen. Dit effekt is het sterkst wanneer het hydrotalciet een specifiek BET-oppervlak heeft van ten hoogste 100 ffl^/g, bij voorkeur ten hoogste van 80 m2/g en in het bijzonder ten hoogste 60 m^/g.

15 Als glijmiddel kan men een der gebruikelijke verbindingen kiezen, zoals b.v. onverzadigde vetzuuramides met 12 tot 30, bij voorkeur 18 tot 21 koolstofatomen. Deze glijmiddelen worden in hoeveelheden van 0,01 tot 0,5 gew.X toegepast, bij voorkeur tussen 0,01 en 0,2 gew.X betrokken op de kunststof.

20 De kunststoffolie kan een enkel- of meerlaagsfolie zijn en op gebruikelijke wijze, b.v. door vlakfolie-extrusie of blaasfolie-extrusie, vervaardigd worden.

8301411

Claims

1. Werkwijze voor het tegengaan van plakken van kunststoffolies door het toevoegen 0,01-10 gew.% van een poedervormig antiblockmiddel met een gemiddelde deeltjesgrootte van < 10 μπ<, met het kenmerk dat men als antiblockmiddel een hydrotalciet met de empirische 5 formule Mgi-xAlx<0H)2A>(/nn'' . ml^Oy- waarin 0 < x < 0,5, An” een anion met een valentie n, en m > 0 is, toepast.

2. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk dat men 0,05 tot 1 gew.%'hydrotalciet met een deeltjesgrootte van 3-10 Hm toepast.

3. Werkwijze volgens conclusie 2, met het kenmerk dat men 0,1 tot 0,5 10 gew.% hydrotalciet toepast.

4. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk dat men 0,5-5 gew.% hydrotalciet met een deeltjesgrootte < 3 μ-m toepast.

5. Werkwijze volgens conclusie 4, met het kenmerk dat men 1-3 gew.% hydrotalciet toepast.

6. Werkwijze volgens een der conclusies 1-5, met het kenmerk dat de kunststoffolie uit poly-1-alkeen vervaardigd is.

7. Werkwijze volgens conclusie 6, met het kenmerk dat het poly-1-alkeen een etheen(co)-polymeer is.

8. Werkwijze volgens conclusie 7,.met het kenmerk dat het etheen(co)- 20 polymeer een etheencopolymeer is met als comonomeer een 1-alkeen met drie tot twintig koolstofatomen.

9. Werkwijze volgens conclusie 8, met het kenmerk dat het comonomeer 1-okteen is.

10. Werkwijze volgens een der conclusies 1-9, met het kenmerk dat het 25 hydrotalciet een carbonaat als anion heeft.

11. Werkwijze volgens een der conclusies 1-10, met het kenmerk dat het hydrotalciet een specifiek BET-oppervlak van ten hoogste 100 m^/g heeft.

12. Werkwijze volgens een der conclusies 1-11, met het kenmerk dat men 30 naast het hydrotalciet tevens een glijmiddel toevoegt.

13. Werkwijze volgens conclusie 12, met het kenmerk dat men 0,01 tot 0,5 gew.% glijmiddel, betrokken op de kunststof, toevoegt.

14. Werkwijze volgens conclusie 12-13, met het kenmerk dat het glijmiddel een vetzuuramide is met 12 tot 30 koolstofatomen. 860 1 4 1 1