NL8203542A

NL8203542A - Polymeercompositie.

Info

Publication number: NL8203542A
Application number: NL8203542A
Authority: NL
Original assignee: Stamicarbon
Priority date: 1982-09-11
Filing date: 1982-09-11
Publication date: 1984-04-02
Also published as: EP0104695A1; EP0104695B1; DE3379730D1; JPS5966443A; ATE42567T1; JPH0333191B2

Description

'/

Stamicarbon B.V.

Uitvinders: Eduard J. FRENCKEN, te Bergen op Zoom Nicolaas G.M. HOEN, te STEIN Theodorus B.R. DRUMMEN te Hoensbroek 1 PN 3A05

POLYMEERCOMPOSITIE

De uitvinding heeft betrekking op een polymeercompositie op basis van een polycarbonaat, een entcopolymeer en een elastomeer poly-urethaan.

Een dergelijke polymeercompositie is bekend uit de ter 5 inzage gelegde Nederlandse octrooiaanvrage 7300479. Deze aanvrage heeft betrekking op een polymeercompositie bestaande uit een overwegende hoeveelheid (meer dan 90 Z) polycarbonaat, een kleine hoeveelheid (minder dan 2 Z) entcopolymeer en een modificeermiddel zoals polyetheen of een polyurethaan-elastomeer.

10 Uit diverse publikaties is het bekend dat mengsels van poly carbonaat (PC) met een entcopolymeer van styreen en acrylonitril op een rubber (ABS) gunstige eigenschappen hebben. Voorbeelden van dergelijke publikaties zijn de Duitse octrooischriften 1.170.141 en 1.810.993, de ter inzage gelegde Nederlandse octrooiaanvragen 7316731 15 en 7316733, of de ter inzage gelegde Europese octrooiaanvragen 146, 5.202 en 51.336.

De ABS/PC-composities hebben gunstige eigenschappen ten aanzien van verwerkbaarheid, hittebestendigheid en slagvastheid bij kamertemperatuur. Deze eigenschappen maken deze composities bijzonder 20 geschikt voor allerlei toepassingen in automobielen, zoals dashboards, bumpers, grilles, en andere auto-onderdelen.

Het is echter gebleken, dat voor toepassingen waar hoge slagvastheid bij zeer lage temperatuur (bijvoorbeeld -40 eC) gevraagd wordt, deze polymeercomposities minder geschikt zijn. Bovendien kan in 25 bepaalde gevallen de bestandheid tegen organische oplosmiddelen, zoals benzine, te wensen overlaten.

Het is een van de doelstellingen van de onderhavige uitvinding, een polymeercompositie te verschaffen, die de genoemde gunstige eigenschappen van ABS/PC-composities combineert met een hoge 8203542 2 slagvastheid bij lage temperatuur, en een goede benzinebestandheid.

Volgens de uitvinding omvat een dergelijke polymeercompositie A. 5-90 gew.% van een of meer entcopölymeren verkregen door 10-90 5 gew.delen van een monomeer mengsel bestaande uit 20-40 gew.% acrylverbinding, 60-80 gew.% vinylaromatische verbinding, en 0-20 gew.% van een of meer andere onverzadigde verbindingen, te polymeriseren in aanwezigheid van 10-90 gew.delen rubber, 10 B. 0-7Ö gew.% van een of meer copolymeren verkregen door 60-80 gew.delen vinylaromatische verbindingen, 20-40 gew.delen acrylverbindingen, 0-20 gew.delen van een of meer andere onverzadigde verbindingen te polymeriseren, 15 C. 5-90 gew.% van een of meer polycarbonaten, en D. 0,5-25 gew.% van een of meer elastomere polyurethanen.

Verrassenderwijs is gebleken, dat bij combinatie van de ABS/PC-compositie met een of meer elastomere polyurethanen een produkt verkregen wordt, dat een hele goede slagvastheid bij lage temperatuur 20 heeft. Dit gaat echter niet al te sterk koste ten koste van het ver-werkingsgedrag of de hittebestendigheid. Met name het verwerkings-gedrag wordt daarentegen nog aanzienlijk verbeterd.

Bovendien heeft de compositie volgens de uitvinding een verbeterde bestandheid tegen UV-straling evenals tegen slijtage.

25 De glans van de compositie is lager dan bij de ABS/PC-compositie, hetgeen met name voor toepassingen in de automobiel-industie gunstig is.

Geschikte acrylverbindingen voor toepassing in de onderhavige uitvinding zijn acrylonitril, methacrylonitril alkylacrylaat, alkyl-30 methacrylaat of mengsels daarvan. De voorkeur wordt gegeven aan acrylonitril in het entcopolymeer A en/of het copolymeer B.

Geschikte vinylaromatische verbindingen zijn styreen en gesubstitueerde styreen-verbindingen zoals a-methylstyreen, ρ-vinyltolueen, gehalogeneerd styreen of mengsels daarvan. De voorkeur 35 gaat uit naar toepassing van styreen of a methylstyreen.

In bepaalde gevallen kan het de voorkeur verdienen styreen en 8203542 3 α-methylstyreen beide te gebruiken, waarbij met name gedacht kan worden aan de toepassing van styreen in het entcopolymeer en <x methylstyreen in het copolymeer, of omgekeerd.

Het rubber-gehalte van het entcopolymeer ligt bij voorkeur 5 tussen 15 en 50 gew.% betrokken op het entcopolymeer.

In verband met het bereiken van een optimale verhouding tussen slagvastheid en verwerkingsgedrag (vloei) kan het voordelen hebben twee of meer entcopolymeren te gebruiken, met verschillende # rubbergehaltes. Voor een optimaal effekt is het wenselijk, dat de 10 rubbergehaltes tussen de onderscheiden entcopolymeren tenminste 5 gew.%, betrokken op het entcopolymeer, van elkaar verschillen.

Hoewel in principe alle rubbers met een glasovergangstemperatuur lager dan -30 °C toepasbaar zijn, wordt de voorkeur gegeven aan rubbers met een glasovergangstemperatuur lager dan -55 °C, aange-15 zien de slagvastheid van het entcopolymeer bestanddeel de neiging heeft te verminderen in de buurt van de glasovergangstemperatuur.

Meer in het bijzonder past men een butadieen-rubber toe, zoals polybutadieen, butadieen-styreen-, butadieen-acrylonitril- of butadieen-acrylaat-rubber.

20 Het kan echter wenselijk zijn, in verband met, bijvoorbeeld, de bestendigheid tegen UV-straling, van bovengenoemde overwegingen af te wijken en een andere rubber, zoals een EPDM-rubber, als entbasis te kiezen. Dit kan dan echter ten koste gaan van de slagvastheid bij zeer lage temperatuur.

25 In principe zijn alle thermoplastische polycarbonaten voor de composities van de uitvinding geschikt. Polycarbonaten zijn op zich zelf bekend en kunnen verkregen worden door omzetting van dihydroxy-of polyhydroxyverbindingen met fosgeen of diësters van koolzuur.

Bijzonder geschikte dihydroxyverbindingen zijn dihydroxy-30 diarylalkanen, met inbegrip van die verbindingen, die alkylgroepen of chloor- of broomatomen op de o-plaats ten opzichte van de hydroxylgroep bevatten.

De volgende verbindingen zijn dihydroxydiarylalkanen die de voorkeur verdienen: 4.4'-dihydroxy 2.2 difenylpropaan (bisfenol A), 35 tetramethyIbisfenol A, tetrachloorbisfenol A, tetrabroombisfenol A en bis-(4-hydroxyfenyl) p-diisopropylbenzeen. Naast de polycarbonaten, 8203542 4 die uit dihydroxydiarylalkanen alleen kunnen worden bereid, is het eveneens mogelijk vertakte polycarbonaten toe te passen. Voor de bereiding van polycarbonaten van dit type, wordt een deel van de dihydroxyverbinding, bijvoorbeeld 0,2-2 mol.-%, door een polyhydroxy-5 verbinding vervangen.

Polycarbonaten van het hiervoor vermelde type zijn bijvoorbeeld beschreven in de Amerikaanse octrooischriften 3.028*365; 2.999.835; 3.148.172; 3.271.368; 2.970.137; 2.991.273; 3.271.367;

In het geval de polymeercompositie vlamdovende eigenschappen 10 moet hebben kan met voordeel het polycarbonaatbestanddeel geheel of gedeeltelijk bestaan uit gehalogeneerd polycarbonaat.

De bereiding van polycarbonaat kan geschieden op een op zichzelf bekende wijze, bij voorbeeld zoals beschreven in bovengenoemde octrooien.

15 Zowel voor de bereiding van het entcopolymeer als het copo- lymeer zijn de diverse bekende polymerisatietechnieken geschikt, zoals emulsie-, suspensie-, massa- en oplosslngspolymerisatie of mengvormen daarvan zoals massa-suspensie-, emulsie-massa- en emulsie-suspensiepolymerisatie.

20 Voor de bereiding van het entcopolymeren wordt de voorkeur gegeven aan emulsiepolymerisatie. Bij deze techniek verkrijgt men op eenvoudige wijze, zeer goede hoog-slagvaste produkten.

Het copolymeer bereid men bij voorkeur in emulsie of suspensie» 25 Zowel voor de entcopolymeren als voor het copolymeer geldt dat bij emulsiepolymerisatie gebruik kan worden gemaakt van de gebruikelijke technieken.

Bij de polymerisatie in waterige emulsie dient men de daarvoor noodzakelijke, gebruikelijke hulpstoffen toe te passen, zoals 30 emulgatoren, loog, zouten, zepen, initiatoren zoals peroxiden, en ketenlengteregelaars.

Geschikte ketenlengteregelaars zijn organozwavelverbindingen zoals de veel gebruikte mercaptanen evenals de dialkyldixantogenen, diarylsulfiden, mercaptothiazolen, tetra-alkylthiurammono- en disulfi-35 den e.d., apart of gemengd met elkaar, evenals hydroxylverbindingen zoals terpinolenen. Daarnaast kan ook het dimeer van a-methylstyreen of een cc-alkeen met betrekkelijk lange keten gebruikt worden.

8203542 5

De commercieel meest gebruikte ketenlengteregelaren zijn vooral de mercaptoverbindingen en van deze worden momenteel de hydro-carbylmercaptanen met 8-20 koolstofatomen per molecuul veel gebruikt. Meer in het bijzonder wordt de voorkeur gegeven aan mer'captanen met 5 een tertiaire alkylgroep.

De hoeveelheid organozwavelverbinding kan binnen ruime grenzen variëren afhankelijk van het gekozen mengsel, de specifieke verbinding, polymerisatietemperatuur, emulgator en andere variabelen die betrekking hebben op de receptuur*. Een goed resultaat kan bereikt wor-10 den door 0,01-5 gew.-delen (per 100 gew.-delen monomeer) organozwavelverbinding te gebruiken waarbij aan 0,05-2 delen de voorkeur wordt gegeven. Geschikte organozwavelverbindingen omvatten n-octylmercap-taan, n-dodecylmercaptaan, tertiair dodecylmercaptaan, tertiair nonylmercaptaan, tertiair hexadecylmercaptaan, tertiair octadecylmer-15 captaan, tertiair eicosylmercaptaan, secundair octylmercaptaan, secundair tridecylmercaptaan, cyclododecylmercaptaan, cyclododecadienyl mercaptaan, arylmercaptaan zoals 1-naphtaleenthiol e.d., bis(tetramethylthiuramdisulfide), 2-mercaptobenzathiazol en dergelijke. Mengsels van deze verbindingen kunnen ook gebruikt worden.

20 Als emulgator kunnen zeer verschillende verbindingen gebruikt worden, zoals gedisproportioneerde harszeep, vetzuurzeep, mengsels van deze verbindingen, arylsulfonaten, alkylarylsulfonaten en andere oppervlakteaktieve verbindingen en mengsels daarvan. Niet ionogene emulgatoren kunnen ook gebruikt worden zoals polyethers en polyolen.

25 De hoeveelheden van de emulgatoren die gebruikt worden zijn afhankelijk van het type, evenals van de reaktieparameters en de concentraties aan polymeriseerbaar monomeer in het emulsiepolymerisatiesysteem.

Geschikte vrije radikalen leverende verbindingen zijn voor het emulsiepolymerisatieproces organische of anorganische peroxiden, 30 hydroperoxiden, azoverbindingen, evenals redox-initiatorsystemen. Deze verbindingen kunnen aan het begin van de polymerisatie toegevoegd worden. Het is ook mogelijk deze verbindingen gedeeltelijk aan het begin gedeeltelijk in de loop van de polymerisatie toe te voegen.

Bij voorkeur kiest men alkali- of ammoniumperzouten en/of 35 redoxsystemen als initiatoren. In het bijzonder moeten worden genoemd kaliumpersulfaat, ammoniumpersulfaat en natriumpersulfaat. Voorbeelden 8203542 6 van geschikte redoxsystemen zijn perzouten (bij voorbeeld perchloraten of persulfaten), tertiair butylhydroperoxide, cumeenhydroperoxide, diisopropylbenzeenhydroperoxide en methylcyclohexylhydroperoxide, gecombineerd met reductiemiddelen gebaseerd op zuren welke zwavel in 5 een lage valentietoestand bevatten zoals natriumformaldehydesulfoxi-laat, bisulfide, pyrosulfide, of met organische basen zoals triethanolamine, met dextrose, natriumpyrofosfaat en mercaptanen of combinaties daarvan, eventueel in combinatie met metaalzouten zoals ferrosulfaat. Deze initiatoren of'initiatorsystemen kunnen in een 10 keer, stapsgewijs of zelfs geleidelijk worden gedoseerd.

Als de bereiding van het copolymeer in suspensie wordt uitgevoerd, past men de daarbij gebruikelijke hulpstoffen toe, zoals suspensiemiddelen, ketenlengte-regelaars en vrije radikalen leverende verbindingen.

15 Geschikte suspensiemiddelen zijn polyvinylalcholen, gedeelte lijk verzeept polyvinylacetaat, moeilijk oplosbare metaalfosfaatver-bindingen en dergelijke. De ketenlengteregelaars en de vrije radicalen leverende verbindingen kunnen in principe dezelfde zijn als bij emulsie polymerisatie.

20 Voor het verkrijgen van een polymeercompositie met een goede slagvastheid gaat men liefst uit van een rubberlatex met een gewichts-gemiddelde deeltjesgrootte (dso, bepaald met elektronenmicroscoop) gelegen tussen 0,05 en 0,70 pm.

Dit betekent dan ook, dat de bereiding van het entcopolymeer 25 in een dergelijk geval tenminste gedeeltelijk in emulsie geschiedt.

Het proces volgens welke deze rubberlatex wordt bereid, wordt bij voorkeur zodanig geregeld, dat in hoge mate verknoopte produkten worden verkregen. Het gel-gehalte dient bij voorkeur groter dan 70 gew.-% te bedragen (bepaald in methylethylketon of tolueen). Bij 30 hoge gehalten aan butadieen in de rubber kan deze mate van verknoping worden verkregen door te polymeriseren tot hoge omzettingsgraden of door toepassing van verknopingsmiddelen, dat wil zeggen polyfunc-tionele monomeren, zoals divinylbenzeen of ethyleenglycoldimethacry-laat.

35 Indien voor de entcopolymerisatie geen gebruik wordt gemaakt van een emulsiepolymerisatie kunnen rubbers die uit oplossingen daar- 8203542 7 van in organische oplosmiddeleft gemaakt worden, eveneens worden gebruikt. Het is echter in dat geval wenselijk, de entpolymerisatie-reactie bijvoorbeeld uit te voeren in de vorm van een massa-suspensie-polymerisatie-reactie.

5 In die gevallen, waarin de rubbers worden bereid door emulsiepolymerisatie, kunnen de emulgeermiddelen, activatoren en polymerisatie hulpstoffen, die gebruikt werden voor de bereiding van het copolymeer of entcopolymeren worden toegepast. Voorafgaande aan de entreaktie dient de rubberlatex te worden ontgast, teneinde ongewenste 10 reacties, die door niet-omgezet monomeer worden ingezet, te onderdrukken.

Er wordt de voorkeur aangegeven polybutadieenhomopolymeren of butadieen-copolymeren met een butadieengehalte van meer dan 60 gew.-% te gebruiken. Als andere dienen, bijvoorbeeld isopreen, of de lagere 15 alkylesters van acrylzuur, als comonomeren worden gebruikt, kan het butadieengehalte van de rubber worden verminderd tot 30 gew.-%, zonder dat enig nadeel optreedt met betrekking tot de eigenschappen van de polymeercompositie. In beginsel is het tevens mogelijk, de entcopolymeren te bereiden uit verzadigde rubbers, bijvoorbeeld uit 20 etheenvinylacetaat-copolymeren met een vinylacetaat-gehalte van minder dan 50 % of uit etheen-propeen-dieen-terpolymeren (deze dienen zijn niet geconjugeerd; voorbeelden zijn: 1,4 hexadieen , ethylideen nor-borneen, dicyclopentadieen), evenals acrylaat rubber, gechloreerd polyetheen of chloropreenrubber. Mengsels van twee of meer rubbers 25 kunnen ook toegepast worden.

Als polyurethaan kunnen bekende elastomere polyurethanen toegepast worden. Deze polyurethanen kan men bereiden door reactie van eed diisocyanaat, en een of meer dihydroxyverbindingen.

Als dihydroxyverbindingen komen in aanmerking de 30 polyoxyalkyleenglycolen opgebouwd uit C2-4 oxyalkyleeneenheden, zoals polyethyleenglycol, polypropyleenglycol en poly- tetramethyleenglycol, polylactondiolen, afgeleid van een 5-12 C-atomen bevattend lacton zoals bijvoorbeeld hydroxyleindstandig polycaprolac-ton, polyoenantho lacton, polyvalerolacton of co-polylactonen en 35 hydroxyleindstandige polyesters.

Bij sommige uitvoeringsvormen past men naast het bovenge- 8203542 > 8 noemde diol ook een laagmoleculair diol toe dat als ketenverlenger kan fungeren. Men kan dihydroxylverbindingen met een molecuulgewicht tussen 60 en 200 toepassen. Voorbeelden zijn alifatische onvertakte diolen zoals ethyleenglycol, 1.4-butaandiol, en 1.6-hexaandiol, ver-5 takte diolen zoals 1.2-propyleenglycol en 2.2-dimethylbutaandiol 1.4, laagmoleculalre polyalkyleenglycolen zoals diethyleenglycol, triethy-leenglycol, of cycloalifatische diolen zoals 1.4-(hydroxymethyl)-cyclohexaan.

Als diisocyanaten worden de gebruikelijke aromatische, ali-10 fatische of cycloalifatische verbindingen in zuivere of ruwe vorm toegepast zoals tolueendiisocyanaten, 4.4’diisocyanaat diphe-nylmethaan, polyaryleenpolyphenylisocyanaten, isoforondiisocyanaat en hexamethyleendiisocyanaat. Men past een zodanige hoeveelheid diiso-cyanaat toe dat de totale NCO/OH verhouding ongeveer 1:1 is, bijvoor-15 beeld 1,00:1 tot 1,05:1.

In het algemeen past men ook een of meer katalysatoren toe die de isocyanaat-reacties versnellen. De meest gebruikelijke typen zijn de polyaminoverbindingen, bijvoorbeeld triethyleendiamine, en tin-bevattende verbindingen, bijvoorbeeld dibutyltindiacetaat of 20 -dilauraat.

De polyurethaan component van de polymeercompositie is bij voorkeur bereid uit op basis van ëën of meer polyesters met hydroxy-leindgroepen. Deze polyesters kunnen op hun beurt weer bereid zijn ofwel door condensatie van bij benadering equivalente hoeveelheden van 25 een glycol en een dicarbonzuur (of een anhydride daarvan), danwel door reactie van een lacton met tenminste 6 koolstofatomen in de lactonring en een kleine hoeveelheid bifunktionele initiator zoals een glycol en aminoalcohol of een diamine. In elk geval wordt bij voorkeur een polyester met een relatief hoog molecuulgewicht toegepast, dat wil 30 zeggen met een molecuulgewicht van tenminste 1000.

Bij de condensatie van een glycol en een dicarbonzuur bevat het glycol bij voorkeur 2-6 koolstofatomen. Geschikte glycolen zijn ethyleen, tri-methyleen, tetra-methyleen-, hexeen- en propeen- glycolen. Het dicarbonzuur is bij voorkeur alifatisch en bevat 2-8 koolsto-35 fatomen, bij voorkeur kaneelzuur, glutaarzuur, adipinezuur en dergelijke. Deze condensatiepolymerisatie van deze polyesters wordt op 8203542 * 9 bekende wijze uitgevoerd.

Als het polyester bereid wordt op basis van een lacton wordt bij voorkeur caprolacton toegepast. De polymerisatie kan dan op eenvoudige wijze uitgevoerd worden door het mengen van het lacton in de 5 bifunktionele initiator bij verhoogde temperatuur, bijvoorbeeld tussen 120-200 °C. Bij voorkeur wordt wordt een katalysator gebruikt bij een concentratie van ongeveer 1/1000 tot 1/2 gew.%. Diverse bekende katalysatoren zijn bruikbaar. Meer gedetaileerde informatie over de bereiding van polyesters op basis van lactonen kan gevonden worden in 10 de Amerikaanse octrooien 2.933.477 en 2.933.478.

De hierboven beschreven lineaire dihydroxypolyesters kan men later reageren met een overmaat van een, bij voorkeur aromatisch, diisosyanaat, zoals 4,4' difenylmethaan diisocyanaat (MDI) of tolueen-diisocyanaat (TDI). Bij deze reactie die bij voorkeur bij een 15 temperatuur gelegen tussen 80-120 eC plaatsvindt, krijgt men een prepolymeer, dat bestaat uit een mengsel van de overmaat ongereageerde diisocyanaat en een diisocyanaat getermineerd polymeer-diol. Dit mengsel kan men dan laten reageren met een ketenverlenger in zodanige verhoudingen dat alle vrije isocyanaatgroepen gereageerd hebben. De 20 ketenverlenger kan een glycol met een laag moleculair gewicht zijn, zoals ethyleenglycol, 1,4 butaan diol, en 1,6 hexamethyleenglycol.

Een zeer geschikt polyurethaan volgens de onderhavige uitvinding, kan bereid worden uit 1 molair equivalent van een dihydroxy-polyester, 6 molaire equivalenten diisocyanaat en 5 molaire 25 equivalenten ketenverlenger. In het algemeen heeft het de voorkeur 2-6 gram moleculen diisocyanaat per gram molecuul dihydroxypolyester toe te passen.

De toegepaste polyurethanen kunnen gecrosslinked zijn. Dit kan men eenvoudig bereiken door het gebruik van een geringe overmaat 30 diisocyanaat of de toepassing van een 3 of meerwaardige verbinding.

De polymeercompositie kan bovendien diverse additieven bevatten, zoals pigmenten, vulstoffen, stabilisatoren, antioxidanten, glijmiddelen, antistatica, vlamdovers en dergelijke.

De uitvinding wordt toegelicht aan de hand van het volgende 35 voorbeeld.

8203542 i ίο

Voorbeeld

Uitgaande van 70 gew. delen entcopolymeren verkregen door een mengsel van styreen en acrylonitril In emulsie te polymeriseren In aanwezigheid van een rubberlatex (rubbergehalte in het entcopolymeer 5 20 gew.-%), en 30 gew. delen polycarbonaat (Lexan 121, RTM van General

Electric Plastics) werd een mengsel gemaakt en tot proefplaatjes geperst.

Een tweede mengsel werd vervaardigd, uitgaande van hetzelfde entcopolymeer en hetzelfde polycairbonaat in dezelfde gewichts-10 verhouding, met daaraan toegevoegd een thermoplastisch polyurethaan (Estane 5702/F1, RTM van Goodrich). Het gehalte aan thermoplastisch polyurethaan in het mengsel bedroeg 5 gew.-%. In de tabel zijn de resultaten van de beproevingen aangegeven.

Tabel

15 I II

PUR % 05

Melt index dg/min 6,8 19,0 E-modulus N/mm^ 2225 2150

Vicat ongetemperd 1 kg 109,3 108,6 20 5 kg 100,7 99,2 VEM (J) + 23 °C 1,8 3,2 - 40 °C 1,5 2,6

Uit deze tabel blijkt duidelijk dat de Val-Energie Meting 25 van het mengsel met polyurethaan sterk verbeterd is. De VEM is een rechtstreekse maat voor de slagvastheid van het produkt vervaardigd uit het mengsel.

8203542

Claims

11 PN 3405

1. Polymeercompositie op basis van een polycarbonaat, een ent-copolymeer en een polyurethaanelastomeer, met het kenmerk, dat de polymeercompositie omvat: A. 5-90 gew.% van een of meer entcopolymeren verkregen door 5 10-90 gew.delen van een monomeer mengsel bestaande uit 20-40 gew.% acrylverbinding, 60-80 gew.% vinylaromatische verbinding, en 0-20 gew.% van een of meer andere onverzadigde verbindingen, te polymeriseren in aanwezigheid van 10-90 gew.delen rubber, 10 B. 0-70 gew.% van een of meer copólymeren verkregen door 60-80 gew.delen vinylaromatische verbindingen, 20-40 gew.delen acrylverbindingen, 0-20 gew.delen van een of meer andere onverzadigde verbindingen te polymeriseren,

15 C. 5-90 gew.% van een of meer polycarbonaten, en D. 0,5-25 gew.% van een of meer elastomere polyurethanen.

2. Polymeercompositie volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat als acrylverbinding in A en/of B acrylonitril wordt toegepast.

3. Polymeercompositie volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk, dat 20 als vinylaromatische verbinding in A en/of B styreen en/of CMnethylstyreen wordt toegepast.

4. Polymeercompositie volgens een der conclusies 1-3, met het kenmerk, dat het rubbergehalte in A ligt tussen 15 en 40 gew.%.

5. Polymeercompositie volgens een der conclusies 1-4, met het ken- 25 merk, dat 25-75 gew.% A, 0-45 gew.% B, 25-75 gew.% C, en 5-25 gew.% D aanwezig is. 30

6* Polymeercompositie, in hoofdzaak zoals beschreven en toegelicht aan de hand van het voorbeeld.

7. Voorwerp geheel of gedeeltelijk bestaande uit een polymeercompositie volgens conclusie 1-6. 8203542