NL8004712A

NL8004712A - Werkwijze en inrichting voor het op aanwezigheid van caries onderzoeken van een gebit.

Info

Publication number: NL8004712A
Application number: NL8004712A
Authority: NL
Original assignee: Alfano Robert Richard
Priority date: 1979-08-20
Filing date: 1980-08-20
Publication date: 1981-02-24
Also published as: FR2463608A1; FR2463608B1; GB2058343B; DE3031249A1; DE3031249C2; US4290433A; GB2058343A; CA1161120A; JPS5640137A

Description

i ί t ι -1- VO 0915

Werkwijze en inrichting voor het in de tanden van een mens opsporen van de aanwezigheid van tandbederf.

De uitvinding heeft betrekking op een werkwijze en een inrichting voor het opsporen van de aanwezigheid van tandbederf in tanden» en meer in het bijzonder op een werkwijze en een inrichting voor het in de tanden van een mens opsporen van de aanwezigheid van tandbederf 5 onder toepassing van zichtbaar lichten.

Tandbederf is een zeer algemene en goed bekende ziekte, die bij niet juiste behandeling het vernielen tot gevolg heeft van de harde constructies van de tanden. De voortschrijding van tandbederf is geleidelijk, waarbij het langzaam begint vanaf de buitenzijde van het 10 glazuur en dan sneller voortschrijdt in het tandbeen. Gemeend wordt, dat tandbederf op de eerste plaats wordt veroorzaakt door de werking van vuurproducerende bacteria of bepaalde koolwaterstoffen, in hoofdzaak suiker. Indien opgespoord kan tandbederf worden behandeld door het verwijderen van het rotte gebied en het vullen van de daaruit voort-15 vloeiende holte met zilveramalgaam of een ander inert holtemateriaal. Indien niet behandeld, kan tandbederf de uiteindelijke vernietiging veroorzaken van de tand alsmede infectie of ontsteking van het kaakbeen.

Tot nu toe wordt tandbederf opgespoord door twee technieken, te weten een door controle met het oog en de andere door het gebruik 20 van röntgenstralen.

De moeilijkheid met het op het oog controleren is, dat het niet altijd mogelijk is de aanwezigheid van tandbederf op te sporen door het eenvoudig kijken naar de tanden, in het bijzonder niet indien het bederf zeer klein is of zich in een zeer vroeg stadium bevindt 25 of in een gebied, waar het niet gemakkelijk kan worden waargenomen. Hoewel röntgenstralen een zeer doeltreffende manier zijn gebleken voor het opsporen van de aanwezigheid van tandbederf en andere moeilijkheden of ongeregeldheden in de tanden en/of het tandvlees, zijn daarentegen de mogelijke schadelijke gevolgen van het aan röntgeribe-30 straling blootstellen van mensen gedurende de laatste jaren een zaak van grote zorg geworden. In het bijzonder is niet duidelijk het kwantitatieve verband bekend tussen een blootstelling aan röntgenstralen met een lage dosis en mogelijke schadelijke gevolgen, zoals kanker.

Met het oog op de mogelijk gevaarlijke gevolgen van röntgen-35 stralen moge blijken, dat een duidelijke behoefte bestaat aan een 8004712 -2- nieuwe techniek voor het opsporen van de aanwezigheid van tandbederf en in het bijzonder aan een techniek, die de noodzaak van rontgenstraal-onderzoekingen opheft of aanzienlijk vermindert.

Onderzoekingen zijn in het verleden uitgevoerd, die aantonen 5 dat tanden lichten bij prikkeling door licht. In een artikel door R.L.Hartles en A.G.Leaver in het 195^ Biochemistry Journal, blz.632-638, worden uitvoerig de resultaten van bepaalde onderzoekingen, uit— gevoerd om de lichtende eigenschappen vast te stellen van tanden bij blootstelling aan ultraviolette straling, besproken. Andere bekende 10 artikelen, die betrekking hebben op de lichtende eigenschappen van tanden bij blootstelling aan ultraviolette straling zijn een artikel door K.G.Hoerman en S.A. Mancevicz. in het 196b Oral Biology Journal, volume 9> blz. 517-53^, en een artikel door K.G.Hoerman en S.A.

Mancewicz in het 196^ Oral Biology Journal, volume 9» hlz. 535-5W·· 1.5 In het Amerikaanse octrooischrift 2.U37.916 is een techniek beschreven voor het onderzoeken van levend weefsel, welke techniek het verlichten van het weefsel omvat met een lichtbundel, en het dan meten van de sterkte van het teruggekaatste licht bij bepaalde golf-lengtebereiken onder gebruikmaking van een fotobuis en verschillend 20 gekleurde filters.

In het Amerikaanse octrooischrift 3.67^.008 ia een instrument beschreven, dat kwantitatief de optische dichtheid meet van een door-licht lichaamsgedeelte. Het instrument omvat een stuurbare oscillator met een betrekkelijk lage frequentie, die impulsen opwekt, die 25 worden gelegd aan een lichtbron via een eerste uitzet- en vertraagketen. Een lichtgeleidende bron aan een zijde van het lichaamsgedeelte en een soortgelijk middel koppelt een andere zijde van het lichaamsgedeelte optisch met een lichtdetector. Ook kunnen de lichtbron en de detector direkt op het lichaamsgedeelte zijn geplaatst. Na vereffening van 30 omgevingslicht, wordt de uitgang van de detector gekoppeld met een bemonster- en houdketen, die wordt gestart door de stuurbare oscillator via een tweede uitzet- en vertraagketen. Het in de bemonster- en houdketen opgeslagen signaal is evenredig aan de zending, en wordt omgezet in een zichtbare aanduiding van de optische dichtheid door een gecali-35 breerd weergeefmiddel. Werkwijzen voor het toepassen van het instrument bij het stellen van een diagnose, worden besproken, evenals verdere toepassingen bij spectrofotometrische bepalingen.

8004712 Λ Λ -3-

In het Amerikaanse octrooischrift 3-963.Q19 zijn een werkwijze en een inrichting "beschreven voor het opsporen van veranderingen in de scheikunde van het lichaam, bijv. glycemia, waarbij een bundel licht in en door het waterige vocht van het oog van een pa-5 tient wordt geprojecteerd. Een analysator, opgesteld voor het waarnemen van de bundel bij zijn gang uit het oog van de patient, vergelijkt de uitwerking die het waterige vocht heeft op de bundel met een norm. Een teveelof te weinig aan glucose in het waterige vocht produceert een overeenkomstige positieve of negatieve verandering in 10 de prikkelende bundel, en geeft zodoende een hyper- of hypoglycemia-toestand aan in de scheikunde van het lichaam van de patient, die wordt onderzocht.

In het Amerikaanse octrooischrift h.029.0^5 is een werkwijze beschreven voor het bepalen van de bilirubinconcentratie in het 15 bloedserum van een mens aan de hand van een meting van de spectrale reflectiefaktor van de huid. De geopenbaarde werkwijze neemt de ernst van geelzucht waar, een gebruikelijke neonatale toestand, en maakt de-bepaling mogelijk van de soort behandelingsregimes, nodig voor het voorkomen van het voldoende hoog worden van het bilirubin-niveau voor 20 het veroorzaken van kemicterus, hetgeen hersenbeschadiging tot gevolg kan hebben. De werkwijze omvat het meten van de reflectiefaktor van de huid binnen een voorafbepaald frequentiespectrum en meer in het bijzonder bij een aantal bepaalde golflengten in het zichtbare gedeelte van het spectrum.

25 In Medical en Biological engineering, volume 6, nr.U, augustus 1968, blz.UQ9-J+13 is een techniek beschreven voor het identificeren van weefsels gedurende een naaldpunctie door reflectiespeetro-fotometrie.

Het is een doel van de uitvinding een nieuwe en verbeterde 30 techniek te verschaffen voor het opsporen van de aanwezigheid van tandbederf in tanden.

Het is een ander doel van de uitvinding een techniek te verschaffen voor het opsporen van de aanwezigheid van tandbederf in tanden, welke techniek niet het gebruik van röntgenstralen omvat.

35 Het is nog een ander doel van de uitvinding een techniek te verschaffen voor het opsporen van de aanwezigheid van tandbederf in tanden, welke techniek niet het gebruik van een andere mogelijk schadelijke straling, zoals ultraviolette straling, omvat.

8004712 -1*-

Het 'ia nog weer een ander doel van de uitvinding een techniek te verschaffen voor het opsporen van de aanwezigheid van tandbederf in de tanden van een mens, welke techniek betrouwbaar, goedkoop en gemakkelijk te gebruiken is.

5 Het is een ander doel van de uitvinding een techniek te ver schaffen voor het opsporen van de aanwezigheid van tandbederf in tanden, welke techniek niet het verbruik vereist van voor röntgenstralen gevoelige platen of film.

Het is nog een ander doel van de uitvinding een techniek 10 te verschaffen voor het opsporen van de aanwezigheid van tandbederf in tanden, welke techniek geschikt is om te worden gebruikt met een gebruikelijke fotografische film en bijbehorende optische filters·.

Het is nog weer een ander doel van de uitvinding een techniek te verschaffen voor het opsporen van de aanwezigheid van tandbederf 15 in tanden onder toepassing van zichtbaar licht als een hekrachtigings— bron en zichtbaar lichten voor het tasten naar tandbederf.

De uitvinding is gegrond op de vinding, dat zichtbare lichtenspectra van tandbederf en niet verrotte gebieden van een tand aanzienlijk anders zijn, en in het bijzonder dat in bepaalde gebieden van 20 het zichtbare spectrum, de sterkte van het lichten voor tandbederf en niet verrotte tanden ongeveer gelijk is, terwijl in andere gebieden van het zichtbare spectrum de betrokken sterkte aanzienlijk, toeneemt bij aanwezigheid van tandbederf. De uitvinding is eveneens- gegrond op de verdere vindingen, dat de uitstraling van amalgaam en metalen zwak-25 her is dan die van tandbederf in het gebied, waar de uitstraling toeneemt bij aanwezigheid van tandbederf, en dat de betreffende sterkte-verandering van het spectrum ten opzichte van aanpas-sing, minder is dan de betreffende sterkteverandering voor gebieden zonder tandbederf in het rode gedeelte van het spectrum. Tenslotte is gevonden, dat het 30 zichtbare lichten kan worden bereikt .onder gebruikmaking van zichtbaar licht als de bekrachtigingsbron.

De werkwijze voor het opsporen van de aanwezigheid van tandbederf overeenkomstig de leer van de uitvinding, en stoelende op de hiervoor vermelde vindingen, omvat het verlichten van een te onder-35 zoeken gebied met een bundel monochromatisch licht, het meten van de sterkte van de zichtbare lichtingsstraling op een golflengte, waar de sterkteafhankelijkheid van het spectrum ongeveer gelijk is voor tand- 8004712 r t -5- bederf en niet verrotte gebieden en op een golflengte, -waar de sterkte-afhankelijkheid van het spectrum in meetbare mate toeneemt bij aanwezigheid van tandbederf, en het dan. weergeven van het signaal, dat overeenkomt met het verschil. Door het eerst bepalen van de grootte van 5 het verschilsignaal wanneer een gebied, waarvan bekend is, dat het geen tandbederf heeft, wordt verlicht, geven toenemingen in de grootte van het signaal wanneer andere gebieden worden onderzocht, de aanwezigheid aan van tandbederf.

De inrichting voor het opsporen van de aanwezigheid van tand-10 bederf overeenkomstig de leer van de uitvinding en gegrond op de hiervoor vermelde vindingen omvat middelen voor het verlichten van een te onderzoeken gebied met een bundel monochromatisch licht, middelen voor het meten van de sterkte van het uitgezonden licht op twee golflengten, te weten een waarbij de sterkteafhankelijkheid van het spectrum onge-15 veer gelijk is voor tandbederf en niet verrotte gebieden, en de andere waarbij de sterkteafhankelijkheid van het spectrum toeneemt bij aanwezigheid van tandbederf, middelen voor het produceren van een signaal, dat overeenkomt met het verschil in de twee sterkten, en middelen voor het weergeven van het verschilsignaal.

20 De uitvinding wordt nader toegelicht aan de hand van de te kening, waarin: figuur 1 een grafiek is van emissiespectrametingen, uitgevoerd aan een bekend niet verrot gebied van een menselijke tand, bekrachtigd met blauw licht op een golflengte van 410+ 5 nm; 25 figuur 2 een grafiek is van de emissiespectrametingen, uit gevoerd 'aan dezelfde tand als in figuur 1 met hetzelfde licht, maar op een bekend tandbederfgebied, figuur 3 een grafiek is van het verschil van de spectra in figuur 1 en de spectra in figuur 2, 30 figuren 1+ en 5 grafieken zijn, resp. soortgelijk aan de figuren 1 en 2, maar voor een andere tand, figuren 6 en J grafieken zijn,, soortgelijk aan figuur 3 voor resp. de tand, gebruikt in de figuren 1 en U, maar met een lichtbron van 350 nm in plaats van 1+10 nm, en 35 figuur 8 een vereenvoudigd schema is van een uitvoeringsvorm van de onderhavige inrichting.

De uitvinding heeft betrekking op een werkwijze en een in- 8004712 -6- richting voor het opsporen van de aanwezigheid van tandbederf in de tanden van een mens onder gebruikmaking van zichtbaar lichten.

Onder het thans verwijzen naar de tekening, is in figuur 1 een grafiek weergegeven van emissiespectrummetingen, uitgevoerd aan 5 een getrokken menselijke tand , bekrachtigd door blauw licht met een golflengte van ^10 + 5 nm op een gebied, waarvan bekend was dat het niet verrot was, en in figuur 2 een grafiek van emissiespectrummetingen, uitgevoerd aan dezelfde tand doarhetzelfde licht over een gebied, waarvan békend was, dat het tandbederf had.

10 Lichtingstraling van de tand werd opgevangen in een aftast- spectrometer, gloeiend op 500 nm, tweede orde. Een fotovermenigvuldiger die zich bevond aan de uitgang van de spectrometer, mat de sterkte op verschillende golflengten. De uitgang van de fotovermenigvuldiger was verbonden met een houdregistreertoestel voor het weergeven van 15 het spectrum. De emissiespectra waren niet gecorrigeerd voor de spectrale aanspreking van het stelsel. De sterkten van beide gebieden waren vergelijkbaar in grootte, waarbij de spectra echter op het sterkte-maximum in eenheid werden genormaliseerd. De emissiespectra van het tandbederf bevattende gebied (figuur 2) bevatten niet meer dan een 20 bijdrage van 25$ vanuit het omringende gebied. De sterkteveranderingen in de op tandbederf en niet verrotte gebieden onderzochte tanden waren gewoonlijk in de orde van grootte van elkaar.

De verschilspectra tussen gebieden zonder rot en rotte gebieden zijn afgebeeld in figuur 3.

25 De in het oog springende kenmerken van de in figuren 1-3.

weergegeven gegevens zijn, dat de tandbederfspectra naar het rood zijn verschoven over ongeveer 20 nm, en meer sterkte hebben in het langere golflengtegebied dan de spectra, verkregen van een gebied zonder rot. Het grootste verschil tussen de spectra van gebieden met 30 en zonder rot treden in het gebied tussen 5^0 en 650 nm, waarbij het grootste verschil optreedt bij 620 nm. In het gebied daarentegen tussen rond U50 en 500 nm is het verschil uiterst klein en ongeveer gelijkblijvend. Wanneer het spectrum voor tandbederf wordt gedeeld door het spectrum voor gebieden zonder rot, is verder de betreffende sterkte-35 verandering in het rode gedeelte van het spectrum (d.w.z. 5^0 tot 650 nm) ongeveer 2-k maal groter dan de sterkteverandering in het blauwe gedeelte van het spectrum (d.w.z. U20-500 nm).

8004712 * '» -7-

Grafieken van de zichtbare emissiespectrummetingen -voor een andere tand T^ cnrer een bekend niet rot gebied en een bekend gebied met tandbederf onder gebruikmaking ran dezelfde uitrusting als hiervoor, maar gecorrigeerd voor de spectrale aanspreking van het waar-5 neemstelsel, zijn resp. af geheeld in de figuren b en 5·

Grafieken van de verschillende spectra voor de tanden T1 en verkregen onder gebruikmaking van dezelfde uitrusting als gebruikt voor het verkrijgen van de grafieken in de figuren 1-3, maar met een lichtbron van 350 urn in plaats van 1+10 nmajn resp. af-10 geheeld in de figuren 6 en T.

Zoals is te zien, is in elk geval de sterkte over een gebied met tandbederf aanzienlijk groter dan de sterkte voor een niet rot gebied in het rode gebied van het spectrum, waarbij er in elk geval een gebied is in het blauwe gebied van het spectrum waar verschil 15 tussen gebieden met rot en zonder rot minimaal is.

Onder het thans verwijzen naar figuur 8 is een inrichting ------ - afgeheeld voor het opsporen van de aanwezigheid van tandbederf in de tanden van een mens overeenkomstig de leer van de uitvinding.

De inrichting omvat een bron 11 van wit licht, zoals een 20 wolfram-halogenidegloeilamp, en een filter 13 met een smalle band.

De bron 11 kan ook een laser omvatten. De lichtbron 11 is gekoppeld aan energie vanaf een gebruikelijke krachtbron (niet weergegeven).

Het filter 13 met de smalle band heeft een bandbreedte van minder dan ongeveer 30 nm en bij voorkeur minder dan ongeveer 10 nm en is ont-25 worpen voor het doorlaten van licht met een golflengte van ^ 1.

Licht vanaf de bron 11, welk licht wordt doorgelaten door het filter 13, wordt geleid door een stralenhakker 1U 9 die aanwezig omgevingslicht verwijdert, en wordt dan gevoerd in een ingangspoot 15 van een optische vezelsonde 17- Het licht, dat de optische vezelsonde 30 17 binnengaat, komt aan het tasteinde 19 naar buiten en stoot op een tand T , gaat het tasteinde 19 binnen en wordt uit de optische vezel-s sonde 17 geleid door de uitgangspoten 21 en 23, die zich aan hetzelfde einde bevinden als de ingangspoot 15.

De optische vezelsonde 17 bestaat in beginsel uit een bundel 35 optische vezels. De diameter van de bundels is bij voorkeur ongeveer 0,5 tot 3 mm. De vezels in de bundel zijn bij voorkeur willekeurig gericht voor het verminderen van eventuele geometrische opvangwerkingen.

80 0 4 7 1 2 -8-

De optische vezelsonde 17 kan een lens of een lenzenstelsel (niet weergegeven) bevatten aaa het tast einde 19 j zodat een tasten zonder aanraking kan worden bereikt, hetgeen het onderzoek vergemakkelijkt van gebieden tussen de tanden of andere niet gemakkelijk door het tasten 5 met direkteaanraking bereikbare gebieden.

Licht, dat uit de uitgangspoot 21 naar buiten komt, wordt door een filter 25 met een smalle band geleid, welk filter een bandbreedte heeft van minder dan ongeveer 10 nm, en is ontworpen voor het doorlaten van licht met een golflengte ^ g in het zichtbare spectrum 10 waar de sterkte gelijkblijvend is voor gebieden met tandbederf en zonder rot, en stoot op een fotodetector 27. Licht, dat uit de uitgangs-. poot 23 naar buiten komt, wordt door een filter 29 met een smalle band geleid, voorzien van een bandbreedte van minder dan ongeveer 10 nm en ontworpen voor het doorlaten van licht met een golflengte van ^ 15 in het zichtbare spectrum wanneer de sterkte toeneemt bij aanwezigheid van tandbederf, en stoot op een fotodetector 31.

De waarde van ^ is althans gedeeltelijk afhankelijk van de waarde van Indien ^ bijv. 1+10 nm is, kan^ 2 ^50 nm zijn. De waarde van ^ is eveneens, althans gedeeltelijk afhankelijk van /', ^.

20 Indien dus /\ ^ 1+10 nm is, kan ^ ^ rond 610 nm zijn. De waarde van is elke golflengte, die tanden doet lichten in het zichtbare spectrum met een golflengte van waarbij de sterkte gelijkblijvend is voor gebieden met tandbederf en zonder rot, en met een golflengte vann^ wanneer de sterkte meetbaar toeneemt bij aanwezigheid van tandbederf.

25 De golflengte - ^ is bij voorkeur in het zichtbare in plaats van het ultraviolette gebied voor het voorkomen van mogelijke gevaren van blootstelling aan ultraviolette straling. De fotodetectoren 27 en 31 zijn gebruikelijke fotodetectoren, voorzien van een maximum gevoeligheid in de van belangzijnde gebieden, te weten bij resp. de golflengten 30 λ 2 en

De fotodetectoren 27 en 31 produceren elk een elektrische signaaluitgang, waarvan de resp. grootte en Sg evenredig is aan de sterkte van het invallende licht. De elektrische uitgangssignalen van de fotodetectoren worden elk gevoerd in een elektronische keten 33, 35 zoals een differentiaal houdversterker, die is afgestemd op de frequentie en de fase van de stralenhakker, en die een elektrisch uitgangssignaal produceert, waarvande grootte gelijk is aan de verschillen 8004712 -9- tussen de twee uitgangssignalen en Sg. Ook kan de elektronische keten 33 een different!aalversterker zijn, afgestemd op de frequentie van de stralenhakker 1U. Verder kan de stralenhakker Th- worden weggelaten indien het omgevingslicht rond het gebied, dat wordt afgetast, 5 niet in het gebied van spectraal belang licht.

De uitgang van de elektronische keten. 33 is verbonden met een weergeving 35, die in de vorm kan zijn van een digitale of analoge meter of een lamp of een zoemer, die in werking wordt gesteld wanneer het verschilsignaal een voorafbepaalde drempel overschrijdt. De 10 weergeving 35 kan direkt aan de optische vezelsonde 17 zijn gemonteerd.

De lichtbron 11, de filters 13, 25 en 29 met een smalle band en de fotodetectoren 27 en 31 bevinden zich alle in een lichtdicht, van vakken voorzien huis 37·

Bij het overeenkomstig de uitvinding opsporen van de aan-15 wezigheid van tarLdbederf, worden de sondesignalen en Sg eerst bepaald voor een bekend gebied zonder rot. Veranderingen in het verschil tussen de signalen en Sg duiden aan, dat tandbederf aanwezig is.

In de praktijk worden de sondesignalen en Sg, ontvangen van een bekend gebied zonder rot, bij voorkeur op nul in evenwicht ge-20 bracht (d.w.z. S^-Sg ingesteld op nul), zodat een toename in Sg een onbalanstoestand produceert of een spanningssignaal met een grootte, die meer is dan nul. Dit maakt het mogelijk de drempelwaarde voor een aangeeflamp of -zoemer, op nul te stellen. De signalen en Sg kunnen worden ingesteld op nul door willekeurige bekende middelen, zoals door 25 instellen van de basisspanningen van de fotodetectoren of het toevoegen van de benodigde schakeling voor het mogelijk maken van het instellen van de elektronische keten 31.

In plaats van het gebruiken van het verschil tussen de signalen S-j en Sg, kan de verhouding van de signalen en Sg worden ge-30 bruikt voor het bepalen van de betreffende verandering van de spectra. Dit kan worden bereikt onder gebruikmaking van een willekeurige gebruikelijke deelketen.

’ De betreffende grootten van de sondesignalen S-| en Sg, die feitelijk worden verkregen van een gebied zonder rot van een menselijke 35 tand, van amalgaam, van een bewerkt en van een verrot gedeelte van dezelfde tand wanneer ^ h-10 nm is, 2 U60 nm en ^ 600 nm, zijn weergegeven in de volgende tabel. In de tabel zijn de sondesignalen 3^ en 8004712 -10-

Sg voor liet gebied zonder rot van de tand in evenwicht gebracht en qp dezelfde waarde door het verstellen van de basisspanningen van de fotodetectoren, waarbij de waarden van de sondesignalen en Sg voor het amalgaam, voor het bewerkte en voor het rotte gebied de waarden 5 zijn na dergelijke aanpassingen.

TABEL· I

landgebied amalgaam.- bewerkt tandgebied zonder rot ...................met rot.......

3^ 200 mV S1 = 2 mV S1 20 mV Sj 1T1QQ mV

10 S2 f. 200 mV s2 " 1 mV S2 -190 mV S2 - 200 mV

Wanneer de sondesignalen en Sg op een gebied zonder rot in evenwicht zijn gebracht, is te zien, dat het verschil tussen

en Sg (d.w.z. S^-Sg) ongeveer 1 mV is voor amalgaam, ongeveer +1QmV

^ voor bewerkt en ongeveer -100 mV voor een gebied metrot. Een gebied met rot kan dus duidelijk worden onderscheiden van een gebied zonder rot, van amalgaam en van bewerkt. Gebleken is, dat met een evenwicbts- nauwkeurigheid van 1$, tandbederf van ongeveer 100^um kan worden gescheiden van gebieden zonder rot met een signaal tot ruisverhouding 20 van meer dan 1. 0ok:is gebleken, dat tandbederf met een afmeting van 0,01 cm^ tussen de tanden kan worden waargenomen uit het verstrooide 2 licht van een 1 cm oppervlak.

Zoals duidelijk is, omvat de uitvinding niet het gebruik, van röntgenstraling en behoeft het niet het gebruik, van voor straling ge-voelige platen. Omdat de aanwijzing van tandbederf is gegrond op het verschil tussen de signalen en Sg en niet alleen op de sterkte van het signaal Sg, produceren verder veranderingen in het licht, uitgezonden van een gebied, dat wordt onderzocht, welke veranderingen kunnen worden veroorzaakt door het vergroten of verkleinen van de afstand 2o vanaf de sonde tot het gebied, dat wordt onderzocht, geen verandering in het verschil. Omdat de bekrachtigingsstraling zichtbaar licht is, kan de tand of het gebied daarvan, dat wordt verlicht, tevens gemakkelijk worden bekeken.

80 0 4 7 1 2 35

Claims

1. Werkwijze voor het in de tanden van een mens opsporen van de aanwezigheid van tandbederf, gekenmerkt door het met een bundel licht, die althans nagenoeg monochromatisch is, prikkelen van een ge- 5 bied van de te onderzoeken tand, verder het meten van de sterkte van het zichtbare lichten, uitgezonden vanaf het gebied bij twee vooraf-bepaalde golflengten, te weten een waarbij de betreffende sterkte-afhankelijkheid van de spectra ongeveer gelijk is voor gebieden met en zonder rot, en de andere waarbij de sterkteafhankelijkheid meetbaar 10 toeneemt bij aanwezigheid van tandbederf, en het overeenkomstig deze metingen vaststellen of tandbederf aanwezig is.

2. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het vaststellen of tandbederf aanwezig is, het bepalen omvat van het verschil in sterkten bij de twee golflengten in een gebied zonder rot, 15 en het dan waarnemen van toenemingen in het verschil wanneer de andere gebieden worden geprikkeld.

3. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het vaststellen of tandbederf aanwezig is het produceren omvat van een signaal, dat overeenkomt met het verschil tussen de sterkten bij de 20 twee golflengten, en het dan weergeven van dit signaal. k. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het vaststellen of tandbederf aanwezig is het produceren omvat van een signaal, dat evenredig is aan het verschil tussen de sterkte met de golflengte, waarbij de betreffende sterkteafhankelijkheid van het spec- 25 trum ongeveer gelijk is voor gebieden met rot en zonder rot, en de sterkte met de golflengte, waarbij de sterkten toenemen bij aanwezigheid van tandbederf.

5. Werkwijze volgens conclusie k, met het kenmerk, dat de ... lichtbundel bestaat uit zichtbaar licht en een bandbreedte hê'eft van 30 niet meer dan ongeveer 30 nm.

6. Werkwijze volgens conclusie 5, met het kenmerk, dat het zichtbare licht tussen ongeveer UOO nm en 700 nm ligt.

7. Werkwijze volgens conclusie 6, met het kenmerk, dat een van de golflengten, waarop de sterkte wordt gemeten, tussen i^O en 35 ^70 nm ligt, waarbij de andere golflengte, waarop de sterkte wordt gemeten, tussen 560 en ébo nm ligt.

8. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kennerk, dat het 8004712 -12- vast stellen of tandbederf aanwezig is het bepalen omvat van de verhouding van de sterkten bij de twee golflengten in een gebied zonder rot, en het dan waarnemen van toenemingen in de verhouding wanneer andere gebieden worden geprikkeld. 5 9· Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de lichtbundel een golflengte heeft tussen 350 en 600 nm.

10. Werkwijze voor het opsporen van de aanwezigheid van tandbederf in de tanden van een mens, gekenmerkt door het met een bundel monochromatisch licht op een golflengte van ^ prikkelen van een gebied 10 van de te onderzoeken tand, verder het meten van de sterkte van het zichtbaar lichten, uitgezonden door het gebied met een golflengte· van /N 2 en een golflengte van het produceren van een signaal, overeenkomende met de sterkte op de golflengte A g πΰη de sterkte bij de golflengte A^» het weergeven van het signaal, en het vaststellen of 15 tandbederf aanwezig is overeenkomstig dit signaal, waarbij λ 2 een golflengte is, waarbij de betreffende sterkteafhankelijkheid van de spectra ongeveer gelijk is voor gebieden met en zonder rot, een golflengte is waarbij de sterkte toeneemt bij aanwezigheid van tandbederf en Λ-j een golflengte is die uitstraling produceert van tanden 20 met en Ag.

11. Werkwijze voor het in de tanden van een mens opsporen van de aanwezigheid van tandbederf, gekenmerkt door het met een bundel monochromatisch licht prikkelen van een bekend gebied zonder rot van de tanden, verder het meten van de sterkte van de uitstraling op een 25 '* golflengte, waarbij de betreffende sterkteafhankeli jkheid van de spec tra ongeveer gelijk is voor gebieden met en zonder rot, en met een golflengte, waarbij de sterkte toeneemt bij aanwezigheid van tandbederf, het weergeven van een signaal, overeenkomende met de verschillen in de twee sterkten, en het dan waarnemen van toenemingen in het sig-30 naai wanneer andere gebieden van de tanden worden geprikkeld.

12. Werkwijze voor het in een gebied van menselijke tanden opsporen wi de aanwezigheid van tandbederf, gekenmerkt door het met licht prikkelen van het gebied, verder het meten van de sterkte van het zichtbaar lichten vanuit het gebied met een golflengte, waarbij de 35 betreffende sterkteafhankeli jkheid van de spectra ongeveer gelijk is voor gebieden met en zonder rot, en met een golflengte, waarbij de sterkte toeneemt bij aanwezigheid van tandbederf en het vaststellen of 8004712 -13- tandbederf aanwezig is op grond van het verschil in sterkten hij de twee golflengten. 13» Inrichthg voor het in de tanden van een mens opsporen van de aanwezigheid van tandbederf, gekenmerkt door middelen voor het 5 met een bundel monochromatisch licht verlichten van een te onderzoeken gebied, verder door· middelen voor het meten van de sterkte van het zichtbaar lichten vanuit dat gebied met een golflengte, waarbij de betreffende sterkteafhankelijkheid van de spectra ongeveer gelijk is voor gebieden met en zonder rot, en met een golflengte, waarbij de '10 sterkte toeneemt bij aanwezigheid van tandbederf en een elektrisch signaal produceert, waarvan de uitgang overeenkomt met de sterkte bij elke golflengte, door middelen voor het produceren van eenëLektrisch signaal, dat overeenkomt met het verschil tussen de twee elektrische signalen, en middelen voor het weergeven van het elektrische verschil-15 signaal. 1U. Inrichting voor het in de tanden van een mens opsporen van de aanwezigheid van tandbederf, gekenmerkt door een bron monochromatisch licht voor het verlichten van een gebied, verder door een paar fotodetectoren voor het meten van de sterkte van licht, uitgezonden 20 vanaf dit gebied bij twee verschillende golflengten, door middelen voor het leiden van licht naar het gebied vanaf de bron, en het zenden van het uitgezonden licht vanaf het gebied naar de fotodetectoren, door middelen, gekoppeld met de fotodetectoren voor het produceren van een signaal, overeenkomende mefchet verschil in de uitgangssignalen van de 25 twee fotodetectoren, en door middelen voor het weergeven van het ver-schilsignaal. 15·Inrichting volgens conclusie 1^, mefchet kenmerk, dat de middelen voor het leiden van het licht naar het gebied en het zenden van licht vanaf het gebied een optische vezelsonde omvatten.

16. Inrichting volgens conclusie 15, met het kenmerk, dat elke fotodetector tevens een daarvoor opgestelde filter met een smalle band omvat.

17- Inrichting volgens conclusie 15, met het kenmerk, dat de bron monochromatisch licht een bron wit licht omvat en een filter met 35 een smalle band.

18. Inrichting volgens conclusie 1^, met het kenmerk, dat de weergeving een zoemer is. 8004712 -1¾.

19. Inrichting volgens conclusie 1U, met het kenmerk, dat de weergeving een lamp is.

20. Inrichting volgens conclusie 1U, met het kenmerk, dat de lamp is gemonteerd aan de sonde.

21. Inrichting volgens conclusie 1met het kenmerk, dat de weergeving een meter is. 22» Inrichting volgens conclusie.14, met het kenmerk, dat de bron monochromatisch licht een laser is.

23. Werkwijze voor het in de tanden van een mens opsporen 10 van de aanwezigheid van tandbederf, gekenmerkt door het met een lichtbundel , die althans na-genoeg monochromatisch is,, prikkelen van een gebied van de te onderzoeken tand, verder het vormen van een beeld van het vanaf het gebied uitgezonden licht met een golflengte, waarbij de sterkte toeneemt bij aanwezigheid van tandbederf, en het registre-15 ren van het beeld op een registratiemedium. 8004712