przedmiotem wynalazku zwiazki wyka¬ zuja jedna lub wiecej sposród podanych powyzej wlasnosci lepsza niz fenylo-2 indol. 45 W szczególnosci, korzystnym zwiazkiem jest me- toksy-3' hydroksyl fenylo-2 indol (zwiazek 2),- który pod kazdym wzgledem przewyzsza fenylo-2 indol.W pierwszej kolejnosci oznaczono toksycznosc 50 bedacych przedmiotem wynalazku zwiazków, a uzyskanie zadowalajacych rezultatów umozliwilo przeprowadzenie dalszych badan.Zwiazek 2 3 14 fenylo-2 indol DL5o(mg/kg) 2000 2000 3000 3000 3000 Oznaki i zatrucia , brak brak brak brak brak A) Ostre badanie toksycznosci • Wymienione w ponizszej tablicy zwiazki podda- 65 no ostremu badaniu toksycznosci, oznaczajac daw-5 ke produktu powodujaca 50*/o zgonów u badanych zwierzat (DLso).Oznaczanie polegalo na poddawaniu doustnym gestej zawiesiny zwiazków grupom zwierzat skla¬ dajacym sie z co najmniej 10 myszy. Uzyskano na¬ stepujace wyniki: Ta sama metoda oznaczono równiez wielkosc maksymalnej dawki nie powodujacej smierci zad¬ nego ze zwierzat (DLo).Uzyskano nastepujace wyniki: Zwiazek 17 ¦ 23 27 29 31 33 34 39 DLo(mg/kg) 3000 500 3000 3000 500 500 3000 3000 500 Oznaki i zatrucia brak brak brak brak brak brak brak brak brak brak B) Badanie wytrzymalosci cieplnej materialu sta¬ bilizowanego Skutecznosc dzialania stabilizujacego bedacych przedmiotem wynalazku, badano w dwojaki spo¬ sób: a) przez zbadanie wytrzymalosci cieplnej statycz¬ nej, b) przez zbadanie wytrzymalosci cieplnej dyna¬ micznej.Do badan tych uzyto 5 nastepujacych skladów polimerów winylowych (mieszanek): Sklad 1 Skladniki Polichlorek winylu Zywica przeciwudarowa Olej sojowy epoksydowany 12-hydroksy stearynian wapnia SL 2016 Stabilizator Czesci wagowe 100 1 9 2 0,2 0,1 0,3 Sklad 2 | Skladniki Polichlorek winylu Zywica przeciwudarowa Olej sojowy epoksydowany Chelatant 1832 */o roztwór potasu w etylo- -2-heksanianie potasowym Alkohol stearynowy czysty [ Trój-/12-hydroksy/- . -stearynian gliceryny Trójmontanian gliceryny Montanian wapniowy SL 2016 | Stabilizator Czesci wagowe 100 9 2 0,25 0,025 0,5 0,5 0,2 o,i 1 0,1 I 0,3 | 663 6 Sklad 3 1 Skladniki Polichlorek winylu i Zywica przeciwudarowa Olej sojowy epoksydowany Chelatant 1832 1 10% roztwór potasu w etylo- -2-heksanianie potasowym Stearynian wapniowo- -cynkowy Stearynian wapnia Trój-/12-hytfroksy/- -stearynian gliceryny Trójmontanian gliceryny Zywica akrylowa | Stabilizator Czesci wagowe 100 12 3 0,25 0,025 • 0,2 0,2 1 0,3 0,5 0,3 Sklad 4 Skladniki Polichlorek winylu 1 Kopolomer chlorku winylu i chlorku winylidenu Zywica przeciwudarowa Zywica akrylowa Olej sojowy epoksydowany Fenylo-2' fenylo-3 epoksy-1, 2-propan Stabilizator cynoorganiczn Stearynian wapnia Olej rzepakowy uwodorniony Dwuhydroksystearynian metylowy Krzemionka drobnoziarnista Antyutleniacz Stabilizator Czesci wagowe 90 7 2 0,5 0,6 0,5 0,2 0,5 0,2 0,2 0,1 0,3 Sklad 5 Skladniki Polichlorek winylu Zywica przeciwudarowa Olej sojowy epoksydowany Trój-/12-hydroksy/- -stearynian gliceryny 1 Trójmontanian gliceryny Zywica akrylowa Stabilizator Czesci wagowe 100 12 ' 3 iH 0,3 0,5 1 W podanych powyzej skladach nastepujace sym¬ bole oznaczaja: SL 2016: roztwór etylo-2 heksanianu cynku w mieszaninie weglowodorów aromatycznych wrza- 55 cych od 158°C do 184°C.Chelatant 1832: fosforyn dwufenylodecylowy — 67 czesci wagowych, oktanian cynku 10°/o we fta- lanie dwuizobutylowym — 33 czesci wagowych. a) Badanie wytrzymalosci cieplnej statycznej 60 Rózne materialy przeznaczone do badan zmie¬ szano i przepuszczono przez kalander z walcami ogrzanymi do temperatury 160°C.Otrzymane w ten sposób sztywne arkusze pod¬ dano nastepnie - starzeniu w suszarce w tempera- e5 turach od 180°C do 215°C az do zaobserwowania97 663 8 poczatku zweglania. Eto tego celu stosowano su¬ szarke z bebnem obrotowym, zaopatrzona w wen¬ tylator i termostat.W podanych ponizej przykladach porównano zmiany zachodzace w próbce zawierajacej badany stabilizator z degradacja materialu otrzymanego w takich samych warunkach, lecz zawierajacego ja¬ ko stabilizator fenylo-2-indol.Porównania tego mozna dokonywac dwoma spo¬ sobami: 1) przez porównanie zmiany zabarwienia bada¬ nych próbek wyjmowanych z suszarki w regular¬ nych odstepach czasu ze znormalizowana skala barw, tzn. skala barwna GARDNERA, a wynik wyraza sie jako funkcje liczbowa w skali GARD¬ NERA. 1S Pomiary przeprowadza sie na komparatorze ska¬ li GARDNERA, zawierajacym 18 litrów z zabar¬ wionego szkla i umozliwiajacym obserwacje w swietle przechodzacym i w ograniczonym polu wi¬ dzenia ^- jednoczesnie próbki badanego produktu i odpowiedniego filtru odniesienia.W niektórych przypadkach odcienie próbek róz¬ nia sie znacznie od barw na skali GARDNERA i pomiary sa wtedy trudne lub niemozliwe do przeprowadzenia. i Otrzymano nastepujace wyniki: Do badania tego uzyto mieszanki o skladzie 2 Grubosc próbki porównawczej w czasie 0: 0,9 mm Grubosc próbki badanej w czasie 0: 1 mm Temperatura badania: 210°C Stabilizatory 1 Fenylo-2 indol Zwiazek 2 Czas w minutach 0 1 1 3 1 1 6 2 2 9 3 3 12 4 4 7 6 18 9 9 21 18 11 Zwiazek 2 ma dzialanie stabilizujace znaczenie wieksze niz fenylo-2-indol, poniewaz próbka po¬ równawcza ulegla wypaleniu po 21 minutach, pod¬ czas gdy próbka badana miala po tym samym czasie zabarwienie równe 11° w skali GARDNE¬ RA.Metoksy-3'-hydroksy-4'-fenylo-2 indol: Tym razem uzyto do badan mieszanke o skladzie 1.Grubosc próbki porównawczej w czasie 0: 0,8 mm Grubosc próbki badanej w czasie 0: 0,9 mm Temperatura badania: 210°C.Stabilizatory Fenylo-2 indol 1 Zwiazek 2 Czas w minutach 0 1 3 1 2 * 1 i 6 3 1,5 9 4 2 12 9 12 9 18 13 11 W mieszance nr 1, zwiazek 2 wykazuje równiez lepsze wlasnosci niz fenylo-2 indol.Metoksy-3'benzyloksy-4-fenylo-2 indol: Stosowano mieszanke o skladzie 1.Grubosc próbki porównawczej w czasie 0: 0,9 mm Grubosc próbki badanej w czasie 0: 0,9 mm Temperatura badania: 185°C Stabilizatory 1 Fenylo-2 indol | Zwiazek 31 Czas w minutach 0 i 1 1 6 2 1 12 4 • 2 18 9 6 24 11 9 36 | 42 | 16 11 | 11 48 16 54 18 60 spalona spalona 1 2) Poslugiwano sie takze metoda uproszczona, szybsza od poprzedniej, a prowadzaca równiez do otrzymania prawidlowych wyników.Skale porównawcza utworzono z próbek poli¬ chlorku winylu poddanego obróbce cieplnej, któ¬ rych zabarwienie zostalo uprzednio dobrane do wszystkich jednostek skali GARDNERA, wedlug wczesniej opisanej metody. Otrzymuje sie w ten sposób zastepcza skale GARDNERA skladajaca sie z próbek polichlorku winylu porównywalnych bez¬ posrednio z badanymi próbkami, bez stosowania kolorymetru.Uzyskano nastepujace wyniki: Metoksy-3/hydroksy-4'fenylo-2 indol: Stosowano mieszanke o skladzie 3.Temperatura badania: 210DC.Stabilizatory Fenylo-2 indol | Zwiazek 2 Czas w minutach 1 0 1 <1 1,5 1 2 1,5 < 3 2 40 3 2,5 50 3 < 3 55 3,5 3 60 < 4 • 4 1 Stabili¬ zatory Fenylo-2 indol | Zwiazek 2 Czas w minutach 0 1 «l 1 < 1 • < 2 1 2 < 2 Pasma zabarwien wedlug skali GARDNERA sa dosyc rozmyte i intensywnosc barwy trudna do 60 sprecyzowania. Mozna jednak w tym przypadku stwierdzic, ze zwiazek 2 jest lepszym stabilizato¬ rem niz fenylo-2 indol.Metoksy-3'hydroksy-4'fenylo-2 indol: Stosowano mieszanine o skladzie 4. e5 Temperatura badania: 185°C.97 663 9 10 Wyzszosc zwiazku 2 zaznacza sie szczególnie w Dwumetoksy-3,,5'-fenylo-2 indol: czasie 0, 10 i 20 min, glównie w zakresie kopoli- Stosowano mieszanine o skladzie 1. meru. Temperatura badania: 210°C.Stabilizatory Fenylo-2 indol Zwiazek 3 Czas w minutach 0 1 1 2 2 1 6 3 2 0 8 2 12 11 8 13 11 Po 15 minutach próbka porównawcza, przeciw- Hydroksy-3'metoksy-4'fenylo-2 indol: nie niz próbka badana, miala brzegi spalone. 10 Stosowano mieszanke o skladzie 1.Poczawszy od 9 minuty, zwiazek 3 przejawia du- Temperatura badania: 210°C. zo lepsze wlasnosci niz fenylo-2 indol.Stabilizatory Fenylo-2 indol Zwiazek 13 Czas w minutach 1 0 | 3 1 1 1 1 1 1 1 6 2 1 9 4 12 9 7 13 18 spalona spalona | Zwiazek 13 okazal sie znacznie lepszym stabi- otrzymano stosujac mieszanke o skladzie 1 w tem- lizatorem od fenylo-2 indolu. peraturze 210°C.Wyniki badan przedstawione w ponizszej tablicy Stabilizatory 1 1 14 Fenylo-2 indol Fenylo-2 indol 16 Fenylo-2 indol 1 17 Fenylo-2 indol 1 18 1 Fenylo-2 indol 19 Fenylo-2 indol , 23 Fenylo-2 indol 24 29 j Fenylo-2 indol 1 28 Fenylo-2 indol 26 27 Fenylo-2 indol 32 Fenylo-2 indol 21 Fenylo-2 indol 33 34 Fenylo-2 indol 36 Fenylo-2 indol 37 Fenylo-2 indol | 1 Czas w minutach 1 ° 1 3 " | . 6 1 2 | 3 | 4 2 1 1 2 2 1 2 1 3 2 1 3 1 | 1 2 2 3 3 2 3 2 1 1 3 2 2 3 1 1 1 3 4 3 2 2 2 2 1 2 1 3 1 2 2 | 2 3 1 1 9 1 5 i 5 1 9 4 3 4 3 4 3 8 6 6 9 2 4 4 6 3 2 4 2 3 4 4 3 8 1 11 3 3 2 4 | 1 12 1 6 1 8 11 11 12 9 1 12 6 9 6 11 3 12 14 9 12 3 4 6 11 6 9 11 13 7 9 8 11 I | 18 1 7 i 8 1 10 1 13 13 13 13 14 8 12 11 11 11 13 9 13 13 13 14 12 13 14 4 9 12 13 13 13 12 11 13 13 14 8 11 j 10 12 1 1 16 spalona 1 spalona | spalona | spalona spalona 12 spalona 13 spalona 16 spalona spalona spalona I spalona spalona 1 spalona spalona spalona 1 spalona spalona 13 spalona spalona 1 spalona spalona 14 12 spalona spalona 1 spalona spalona 12 spalona |97 663 li b) Badanie wytrzymalosci cieplnej dynamicznej Wytrzymalosc cieplna dynamiczna badano przy uzyciu metoksy-3'-hydroksy-4'fenylo-2 indolu (zwiazek 2) w porównaniu z fenylo-2 indolem.Aby wyniki byly bardziej czytelne, rozmaite sklady mieszanek poddawane badaniom, ponume¬ rowano w nastepujacy sposób: — nr 609: mieszanka o skladzie 3 z fenylo-2 in¬ dolem jako stabilizatorem, — nr 676: mieszanka o skladzie 3 ze zwiazkiem 2 jako stabilizatorem, — nr 633: mieszanka o skladzie 5 z fenylo-2 indo¬ lem jako stabilizatorem, — nr 674: mieszanka o skladzie 5 ze zwiazkiem 2 jako stabilizatorem.Badania prowadzono na plastografie pracujacym w temperaturze 190°C z szybkoscia obrotowa 12 60 obr/min przy wypelnieniu komory 30 gramami zzelowanego materialu.Wykreslono dwie krzywe: — 1 krzywa rozkladu wyrazajaca wartosc momen¬ tu oporowego w kg.m w funkcji czasu.Przy pomocy tej krzywej otrzymuje sie dwie wazne dane: minimalny moment oporowy i czas rozkladu. — 1 krzywa wyrazajaca czas samoogrzewania w funkcji temperatury.Czas samoogrzewania charakteryzuje moment, gdy temperatura materialu przekracza tempe¬ rature panujaca wewnatrz termostatu czyli 190°C.Wyniki odczytane z tych dwóch krzywych zebra¬ no w ponizszej tablicy: Rodzaj badania ¦ Minimalny moment oporowy, kg.m Czas rozkladu, min.Czas samoogrzania, min.Mieszanka 609 1,1 23,5 . 6 676 | 633 U 23 8 0,96 43,5 9 674 | 0,95 44,5 | 22,5 | O ile wymki badan minimalnego momentu opo¬ rowego i czasu rozkladu moga byc porównywalne, o tyle czas samoogrzewania jest znacznie wiekszy, w przypadku polimerów stabilizowanych zwiaz¬ kiem 2. c) Badanie podatnosci do klejenia materialu sta¬ bilizowanego Badanie to prowadzi sie w walcarce tego same¬ go typu jaka stosowano do badania stabilnosci ter¬ micznej statycznej.Do badania tego uzyto mieszanek nr nr 609 i 676.Mieszanke podaje sie na walce, których cylindry maja stala temperature 210°C i obracaja sie w trzyminutowych cyklach pracy i odpoczynku.Po uplywie 19 minut mieszanka 676 nie kleila sie do walców, a mieszanka 609 kleila sie. Wyz¬ szosc wlasnosci zwiazku 2 nad fenyló-2 indolem zostala wiec równiez stwierdzona na podstawie po¬ datnosci mieszanki do przyklejania sie do wal¬ ców. * d) Badanie podatnosci do wytlaczania materialu stabilizowanego Wytlaczanie mieszanek nr nr 609 i 676 prowa¬ dzono na wytlaczarce ze slimakiem o srednicy 45 mm. Stwierdzono, ze mieszanka nr 676 ma do¬ skonala podatnosc do wytlaczania, czego nie wy¬ kazywala mieszanka nr 609.Wyzszosc wlasnosci zwiazku nad fenylo-2 indo¬ lem zostala wiec równiez stwierdzona na podsta¬ wie badania podatnosci mieszanek do wytlaczania. e) Badanie podatnosci do rozdmuchiwania mate¬ rialu stabilizowanego Podatnosc do rozdmuchiwania mieszanek nr nr 633, 674, 609 i 676 badano na formie o ksztalcie butelki.Zaobserwowane zachowanie sie przybranej masy pozwolilo stwierdzic, ze butelki otrzymane z mie¬ szanki nr 633 mialy jasnozólty kolor" dosyc trwa¬ ly. Z mieszanki nr 674 otrzymano butelki o znacz¬ nie mniej trwalym kolorze. 45 65 Ponadto, butelki otrzymane z mieszanki nr 676 byly bardzo jasne, duzo bardziej przezroczyste i mniej zólte od butelek otrzymanych z mieszan¬ ki nr 609. Równiez z tego badania wynika wyz¬ szosc zwiazku 2 nad fenylo-2 indolem. f) Badania sublimowania zwiazków bedacych przedmiotem wynalazku Wiadomo, ze wada fenylo-2 indolu jest sublimo- wanie podczas przerobu tego zwiazku w postaci proszku w czasie formowania czy wytlaczania mie¬ szanki. Ta wzglednie duza podatnosc do subli¬ mowania jest bardzo niekorzystna, poniewaz poza niemalymi stratami stabilizatora jest ona przyczy¬ na zanieczyszczenia atmosfery w halach fabrycz- nych, w których s:e go przerabia.Porównano podatnosc do sublimowania metoksy- -3'hydroksy-4'fenylo-2 indolu (zwiazek 2) z zacho¬ waniem sie fenylo-2 indolu.Zasada pomiaru jest nastepujaca. Próbke bada¬ nego materialu umieszcza sie w probówce i zanu¬ rza w kapieli grzejnej utrzymujacej stala tempe¬ rature pod zmniejszonym cisnieniem. Na rucho¬ mej, chlodzonej do stalej temperatury sciance zbie¬ ra sie frakcje przesublimowanego produktu i po pewnym czasie wazy zebrany material. Wynik wy¬ raza sie w procentach (wagowych) produktu ze¬ branego, w stosunku do masy próbki wyjsciowej.Uzyskane wyniki moga miec tylko wzgledna wartosc sluzaca do porównania dwóch materialów badanych w takich samych warunkach.Warunki badania (dobrane umownie) temperatura scianki goracej 120°C temperatura scianki zimnej 13°C cisnienie 15 Torów czas trwania badania 150 minut masa próbki 150 mg Procentowe ilosci przesublimowanych produktów byly w tych warunkach nastepujace: fenylo-2 in¬ dol 26,9% metoksy-3'hydroksy-4'fenylo-2 indol l,2°/o.13 Mozna podac liczbowo podatnosc do sublimowa- nia badanego produktu w stosunku do fenylo-2 in¬ dolu obliczajac stosunek ilosci produktu przesubli- mowanego do ilosci przesublimowanego fenylo-2 indolu, w takich samych warunkach. Otrzymuje sie: rnetoksy-3'hydroksy-4'fenylo-2 indol: 4,5%.Zaleta tego zwiazku w porównaniu z fenylo-2 indolem zostala jasno wykazana, poniewaz jego podatnosc do sublimowania jest 20-krotnie mniej¬ sza niz fenylo-2 indolu. g) Wytrzymalosc cieplna zwiazków bedacych przedmiotem wynalazku Wytrzymalosc cieplna zwiazku 2 oraz fenylo-2 indolu porównano przy pomocy termicznej anali¬ zy róznicowej oraz analizy termograwimetrycznej. a) Termiczna analiza róznicowa Diagramy termicznej analizy róznicowej uzyska¬ no na podstawie badan 2 mg próbek produktu umieszczonych w nieszczelnym naczyniu. Wzrost temperatury wynosil 2°C/minute, a czulosc urza¬ dzenia — 4 mcal/sek.Otrzymano kolejno dwa diagramy: jeden przy zastosowaniu fenyJo-2 indolu (i) oraz drugi przy zastosowaniu zwiazku 2(ii).Umozliwilo to wyciagniecie nastepujacych wnio¬ sków: (i) fenylo-2 indol sublimuje poczawszy od 140°C, a najbardziej w temperaturze 185—190°C (tempe¬ ratura topnienia). W 100°C nie wystepuje paro¬ wanie wody. Poczatek rozkladu wydaje sie miescic w zakresie 210—220 DC. Trudno dokladnie okreslic temperature rozkladu, poniewaz nie mozna oddzie¬ lic efektu termolizy od sublimowania. (ii) nie obserwuje sie odparowywania wody: za¬ obserwowano topnienie w 160°C i poczatek roz¬ kladu w 235—2403C, a nastepnie serie fal egzo¬ termicznych. b) Analiza termograwimetryczna Analize termograwimetryczna przeprowadzono w dwóch seriach badan: w powietrzu i w atmosferze gazu obojetnego (argonu), w celu wyeliminowania ewentualnego dzialania tlenu. Otrzymane wyniki byly identyczne.Zmiana temperatury wynosila 80DC/godzine.Termogramy wyników uzyskanych w atmosferze powietrza wykreslono odpowiednio dla fenylo-2 indolu (i) oraz zwiazku 2 (ii).Pozwolilo to na wyciagniecie nastepujacych wniosków: (i) Poczatek utraty wagi nastepuje w 190—195°C.Zjawisko tó spowodowane jest jednoczesnie subli- mowaniem i poczatkiem rozkladu. W przypadku badania w atmosferze powietrza, otrzymuje sie w rezultacie, poczawszy od 210°C, zóltawa pozosta¬ losc potwierdzajaca ten rozklad. Nawet jezeli prób¬ ka nie byla przetrzymywana w temperaturze 210°C, mozna przewidziec, ze dluzsze przebywanie w tych warunkach, a przy tym w obecnosci po¬ wietrza, powinno doprowadzic do jej znacznej de¬ gradacji. 663 14 (ii) Poczatek straty wagi zaczyna sie w 235— —240 °C, co prowadzi do zapoczatkowania roz¬ kladu.Wyniki analizy termograwimetrycznej potwier- dzaja wyniki badan termicznej analizy róznicowej, wskazujac jednoczesnie na znaczna wyzszosc zwiazku 2 w porównaniu z fenylo-2 indolem, pod wzgledem cieploodpornosci.Jest to bardzo wazne spostrzezenie, poniewaz io przygotowanie mieszanki i jej przeróbka wymaga¬ ja czesto temperatur wahajacych sie od 180°C do 220°C, trwajacych w niektórych przypadkach wie¬ le minut. ii h) Podatnosc stabilizatora do ekstrakcji Bedace przedmiotem wynalazku zwiazki sa prze¬ znaczone do stosowania jako stabilizatory polime¬ rów wchodzacych w sklad opakowan zywnosci i w zwiazku z tym, pomimo ich niewielkiej toksyczno- sci, koniecznym okazalo sie przebadanie podatno¬ sci stabilizatorów do ekstrahowania przez rózne rozpuszczalniki zastepujace artykuly spozywcze.Badanie to prowadzone wedlug warunków opra¬ cowanych przez „Food and Drug Administration1' (USA).Stosowanymi rozpuszczalnikami byly: woda, roz¬ twór wodny etanolu 50/50, 3*/o roztwór wodny kwasu octowego, heptan.Ekstrakcje przeprowadzono w butelkach pól- -twardych, otrzymanych z mieszanek nr nr 609 i 676, o nastepujacych wymiarach: srednica 62 mm wysokosc 170 mm pojemnosc 375 mm ciezar 28 g Stosunek objetosciowy rozpuszczalnika ekstrak¬ cyjnego do powierzchni tworzywa poddanego eks- 40 trakcji jest blisko 1 na kazde 100 ml rozpuszczal¬ nika, biorac pod uwage ksztalt butelki. Warunki przeprowadzonych badan: — temperatura: 49°C — sposób ogrzewania: suszarka z termostatem dla rozpuszczalników niepalnych (woda i kwas octo- 45 wy) laznia wodna z termostatem dla rozpuszczalni¬ ków palnych (alkohol i heptan) — czas trwania ekstrakcji: czasy trwania ekstrak¬ cji byly celowo dobrane jako dluzsze od cza- 50 sów, przy których osiaga sie wartosci ustalone.Dokladne czasy trwania ekstrakcji podano po¬ nizej obok uzyskanych wyników badan.Ilosc wyekstrahowanego stabilizatora oznaczano przez miareczkowanie kolorymetryczne p-dwume- 55 tyloaminobenzaldehydem, wedlug metody opisanej w Analytical Chemistry 36, 425—26 (1964).Slepa próbe przeprowadzano na mieszance ó tym samym skladzie co mieszanki 609 i 676, nie zawie¬ jo rajacej jednak stabilizatora. Uzyskano oczywiscie wynik zerowy. Wszystkie wyniki zebrano w poniz¬ szej tablicy. Ilosci odmiareczkowanego stabilizato¬ ra wyrazono w \i g na litr rozpuszczalnego eks¬ trahujacego, co odpowiada tej samej ilosci na n 1000 cm2 powierzchni ekstrahowanej.97 663 16 Rozpuszczalniki Woda 3% roztwór wodny kwasu octowego Roztwór wodny alkoholu etylowego 50/50 Heptan Mieszanka 1 nr 609 40 (6 dni) < 3 (20 dni) 100 (9 dni) 875 (48 godzin) nr 676 | < 3 (10 dni) ] < 3 (20 dni) s < 10 (9 dni) 175 (48 godzin) Dalsze badania prowadzono równiez na mieszance o skladzie i zawierajacej nizej podane stabiliza¬ tory: Rozpuszczalniki woda 3% roztwór wodny kwasu octowego roztwór wodny alkoholu etylowego 50/50 heptan Stabilizatory 14 | 19 | " 24 | 30 <3 (10 dni) <3 (20 dni) <10 9 (dni) 175 (48 godzin) <3 (10 dni) <3 (20 dni) <10 9 (dni) 175 (48 godzin) <3 (10 dni) <3 (20 dni) <10 9 (dni) 175 (48 godzin) <3 | (10 dni) | <3 (20 dni) <10 1 9 (dni) 175 (48 godzin) Z powyzszych badan wynika, ze zwiazki 2, 14, 19, 24 i 30 sa-znacznie mniej podatne do ekstrak¬ cji woda, wodnym roztworem alkoholu etylowego oraz heptanem niz fenylo-2 indol.W przypadku rozcienczonego kwasu octowego wyekstrahowane ilosci sa podobne, ale trudno na tej podstawie wyciagnac wnioski, poniewaz ilosci te mieszcza sie w granicach bledu pomiaru metody miareczkowej.Jezeli idzie o wode, to stwierdzono, ze zwiazek 2 jest duzo lepszy od fenylo-2 indolu, poniewaz jego podatnosc do ekstrakcji jest co najmniej dziesie¬ ciokrotnie mniejsza. Stwierdzenie to jest wazne, poniewaz wiaze sie z zagadnieniem przechowywa¬ nia wód mineralnych i ich ewentualnym zanieczy¬ szczeniu przez opakowanie ze stabilizowanego po¬ limeru.Bedace przedmiotem wynalazku stabilizatory wprowadza sie do tworzywa termoplastycznego w ilosciach 0,1—ltyo wagowych.Nastepujace przyklady ilustruja, w sposób nie wyczerpujacy, sposób wytwarzania zwiazków we¬ dlug wynalazku.Przyklad I. Sposób otrzymywania hydroksy- -2'metoksy-4'fenylo-2 indolu a) Otrzymywanie fenylohydrazonu hydroksy-2 me- toksy-4-acetofenonu Do roztworu 166 g (1 mol) hydroksy-2-metoksy- -4-acetofenonu w benzenie, dodaje sie 94 g (1 mol) fenylohydrazyny i kataliczna ilosc bezwodnika kwasu octowego. Mieszanine ogrzewa sie pod chlodnica zwrotna przez godzine, a nastepnie usu¬ wa rozpuszczalnik przez odparowanie.W nastepnym etapie stosuje sie surowy produkt w takim stanie, w jakim zostal otrzymany.Postepujac w taki sam sposób, ale stosujac od¬ powiednio inne produkty wyjsciowe, otrzymanp nastepujace zwiazki: fenylohydrazon hydroksy-2 metylo-5 acetofenonu fenylohydrazon metylo-2 metoksy-4 acetofenonu fenylohydrazon hydroksy-2 metylo-4 acetofenonu fenylohydrazon metylo-3 metoksy-4 acetofenonu fenylohydrazon dwumetoksy-2,4 acetofenonu fenylohydrazon dodecylo-3 metoksy-4 acetofeno¬ nu fenylohydrazon izopropylo-3 metoksy-4 acetofe¬ nonu fenylohydrazon cykloheksylo-3 metoksy-4 aceto¬ fenonu fenylohydrazon dwumetylo-3,5 metoksy-4 aceto- fenonu fenylohydrazon dwumetylo-3,5 etoksy-4 acetofe¬ nonu b) Otrzymywanie hydroksy-2'metoksy-4'fenylo-2 in¬ dolu 45 50 55 60 Otrzymuje sie 450 g kwasu polifosforowego mie¬ szajac 1 czesc kwasu ortofosforowego z jedna cze¬ scia bezwodnika kwasu fosforowego i mieszanine utrzymuje w temperaturze 140°C—180°C. Dodaje sie do niej powoli 230 g (1 mol) fenylohydrazonu hydroksy-2 metoksy-4 acetofenonu i utrzymuje te sama temperature przez 1 godzine. Mieszanine re¬ akcyjna wlewa sie do litra wody i wytraca osad, który zbiera sie w eterze. Faze eterowa przemywa sie woda az do zobojetnienia, a potem suszy.Po oczyszczeniu roztworu weglem aktywnym i odparowaniu eteru otrzymuje sie zielonawy olej, który po wykrystalizowaniu stanowi surowy pro¬ dukt. Po przekrystalizowaniu z benzenu uzyskuje sie 60 g hydroksy-2'metoksy-4'fenylo-2 indolu, top¬ niejacego w 195°C. Wydajnosc 25%.W identyczny sposób, lecz stosujac odpowiednio inne produkty wyjsciowe, otrzymano podane po¬ nizej zwiazki: Zwiazek | 1 1 hydroksy-2'metylo-5'fenylo-2 indol hydroksy-2'metylo-4'fenylo-2 indol Temperatura topnienia 2 178°C 191°C17 1 metylo-3'metoksy-4'fenylo-2 indol dwumetoksy-'2,4'fenylo-2 indol 2 210°C 143°C Przyklad II. Sposób otrzymywania metylo- -2'metoksy-4'fenylo-2 indolu Metylo-2'metoksy-4'fenylo-2 indol otrzymuje sie przez eyklizacje fenylohydrazonu metylo-2-meto- ksy-4 acetofenonu w kwasie polifosforowym, we¬ dlug metody opisanej w przykladzie I, ale pracu¬ jac w temperaturze okolo 110—120°C. Otrzymany produkt rekrystalizuje sie z etanolu i uzyskuje 95 g metylo-2'metoksy-4'fenylo-2 indolu, topnieja¬ cego w temperaturze 131°C. Wydajnosc: 40%.Przyklad III. Sposób otrzymywania dodecy- lo-3'metoksy-4'fenylo-2 indolu Otrzymuje sie 50 g kwasu polifosforowego mie¬ szajac jedna czesc kwasu ortofosforowego z jedna czescia bezwodnika kwasu fosforowego i miesza¬ nine utrzymuje w temperaturze 100°C. Dodaje sie do niej nastepnie powoli 40,8 g (0,1 mola) fenylo¬ hydrazonu dodecylo^3 metoksy-4-acetofenonu otrzy¬ manego jak opisano w przykladzie I i mieszanine reakcyjna utrzymuje w temperaturze okolo 100 — —110C)C przez jedna godzine. Po ochlodzeniu do 80°C przelewa sie ja do wody z lodem i wytraca osad indolu, który filtruje sie i przemywa woda az do zobojetnienia, suszy i przemywa heksanem.Po przekrystalizowaniu z etanolu w atmosferze azotu, zbiera sie 9 g dodecylo-3'metoksy-4'fenylo-2 indolu, o temperaturze topnienia 111°C. Wydajnosc 23%.W identyczny sposób, lecz przy uzyciu odpowied¬ nich produktów wyjsciowych, otrzymano wymie¬ nione ponizej zwiazki: Zwiazek Izopropylo-3'metoksy-4' fenylo-2 indol Cykloheksylo-3'metoksy-4' fenylo-2 indol Dwumetylo-3,,5/metoksy-4/ fenylo-2 indol Dwumetylo-3',5'etoksy-4' . fenylo-2 indol Temperatura topnienia 160°C (benzen potem etanol) 176°C (benzen) 175°C (etanol potem aceton) 134°C (chromatografia na kolumnie wypelnionej krzemionka z benzenem- - eluentem). [ Przyklad IV. Sposób otrzymywania metoksy- -3,hydroksy-4,fenylo-2 indolu a) Otrzymywanie fenylohydrazonu metoksy-3 hy¬ droksy-4 acetofenonu Mieszanine zawierajaca 8,3 g (0,05 mola) meto7 ksy-3 hydroksy-4 acetofenonu, 5,4 g (0,05 mola) fenylohydrazyny, 20 ml etanolu i krople kwasu octowego ogrzewa sie pod chlodnica zwrotna na 663 18 lazni wodnej przez 6 godzin, a nastepnie przecho- y wuje przez noc w ternperaturze okolo 5DC. Utwo¬ rzony osad odwadnia sie, przemywa minimalna iloscia benzenu i suszy pod próznia w temperatu- B rze otoczenia. Otrzymuje sie 10,5 g fenylohydra¬ zonu metoksy-3 hydroksy-4 acetofenonu, o tempe¬ raturze topnienia 131°C. Wydajnosc: 82%. b) Otrzymywanie metoksy-3'hydroksy-4'fenylo-2 indolu io 40 g kwasu ortofosforowego wlewa sie do 7,68 g (0,03 mola) fenylohydrazonu metoksy-3 hydroksy-4 acetofenonu, nastepnie ogrzewa mieszanine w 130°C przez jedna godzine, a potem w 180°C przez minut. Po 30 minutach kondycjonowania w tem- peraturze otoczenia, srodowisko reakcyjne zalewa sie 200 ml wody i odwadnia wodna zawiesine przez wielokrotne przemywanie chlorkiem metylowym.Zbiera sie razem fazy organiczne, przemywa wo¬ da i suszy nad bezwodnym siarczanem magnezo- wym, pózniej filtruje na kolumnie wypelnionej tlenkiem glinowym.Po odparowaniu roztworu do sucha otrzymuje sie 5,1 g surowego produktu. Z dwóch rekrystali¬ zacji w toluenie uzyskuje sie 4,8 g metoksy-3'hy- droksy-4/fenylo-2 indolu o temp. topnienia 165°C.Wydajnosc 67,3%.Przyklad V. Sposób otrzymywania dwumeto- ksy-3',4'-fenylo-2 indolu a) Otrzymywanie fenylohydrazonu dwumetoksy-3, 80 4-acetofenonu Mieszanine zawierajaca 60 g (0,3 mola) dwume- toksy-3,4-acetofenonu, 33 ml fenylohydrazyny, 100 ml etanolu i 1,5 ml kwasu octowego ogrzewa sie pod chlodnica zwrotna w atmosferze azotu przez 10 godzin. Nastepnie odparowuje sie alko- 4 hol w wyparce obrotowej, a uzyskana pozostalosc rekrystalizuje sie z toluenu* Otrzymuje sie 56,8 g krysztalów, które dodaje sie do 28,2 g produktu uzyskanego z zatezenia lugów pokrystalicznych. 40 Otrzymuje sie ogólem 85 g fenylohydrazonu dwu- metoksy-3,4-acetofenonu, nadajacego sie do stoso¬ wania w stanie surowym.Postepujac w taki sam sposób, lecz stosujac od¬ powiednio inne produkty wyjsciowe, otrzymuje sie nastepujace zwiazki: fenylohydrazon dwumetoksy-3,5 acetofenonu fenylohydrazon trójmetoksy-3,4,5 acetofenonu. b) Otrzymywanie dwumetoksy-3',4'fenylo-2 indolu 50 Do 450 g kwasu polifosforowego, otrzymanego jak podano w przykladzie I, dodaje sie 67,5 g (0,25 mola) fenylohydrazonu dwumetoksy-3,4-acetofeno- nu, utrzymujac temperature w granicach 170— —185°C podczas mechanicznego mieszania. 55 Po zakonczeniu dodawania utrzymuje sie tempe¬ rature 180 °C przez 10 minut. Po 10 minutach kon¬ dycjonowania w temperaturze otoczenia mieszani¬ ne zalewa sie 1 litrem wody i miesza az do zaniku fazy olejowej. Po ochlodzeniu do temperatury po- 60 kojowej, zawiesine wodna odwadnia sie przez wie¬ lokrotne przemycie eterem. Faze eterowa przemy¬ wa sie woda, suszy nad bezwodnym siarczanem sodowym, a nastepnie filtruje przez kolumne wy¬ pelniona obojetnym tlenkiem glinu aby otrzymac 65 po rekrystalizacji z toluenu 22 g dwumetoksy-3',4'-97 663 19 fenylo-2 indolu o temperaturze topnienia 188°C.Wydajnosc: 35%.Postepujac w taki sam sposób, lecz stosujac od¬ powiednio inne produkty wyjsciowe, otrzymano nastepujace zwiazki: Zwiazki Temperatura topnienia ! dwumetoksy-3',5'-fenylo-2 indol 124°C trójmetoksy-3',4',5'fenylo-2 indol | 206°C Przyklad VI. Sposób otrzymywania hydro- ksy-3,metoksy-4/fenylo-2 indolu a) Otrzymywanie fenylohydrazonu hydroksy-3'me- toksy-4'acetofenonu Po wprowadzeniu do 500 cm8 benzenu 60 g (0,36 mola) hydroksy-3-metoksy-4 acetofenonu, 20 g (0,2 mola) fenylohydrazyny i 5 cm* bezwodnika kwa¬ su octowego, mieszanine ogrzewa sie mieszajac pod chlodnica zwrotna w czasie jednej godziny.Roztwór benzenowy zateza sie nastepnie przez od¬ parowanie pod zmniejszonym cisnieniem, a otrzy¬ many w stanie surowym fenylohydrazon hydro- ksy-3 metoksy-4 acetofenonu uzywany jest bezpo¬ srednio w kolejnym etapie pracy. b) Otrzymywanie hydroksy-3'metoksy-4'fenylo-2 indolu W czasie 20 minut dodaje sie 20 g (0,12 mola) fenylohydrazonu hydroksy-3 metoksy-4 acetofeno¬ nu do 100 g kwasu polifosforowego, otrzymanego przez wymieszanie 60 czesci kwasu fosforowego i 40 czesci bezwodnika kwasu fosforowego. Tem¬ perature srodowiska reakcji utrzymuje sie równa 110°C przez 30 minut po zakonczeniu dodawania.Nastepnie mieszanine wlewa sie do wody z lodem i pochodna indolowa ekstrahuje eterem. Faze ete¬ rowa przemywa sie, suszy i zateza pod zmniejszo¬ nym cisnieniem. Surowy produkt rekrystalizuje sie z mieszaniny toluen/etanol (80/20) i otrzymuje sie 14,3 g hydroksy-3'metoksy-4'fenylo-2 indolu. Tem¬ peratura topnienia 217°C. Wydajnosc: 50%.Przyklad VII. Sposób otrzymywania dwuhy- droksy-2,,4/-fenylo-2 indolu a) Otrzymywanie fenylohydrazonu dwuhydroksy-2, 4-acetofenonu Mieszanine zawierajaca 15,2 (0,1 mola) dwuhy- droksy-2,4-acetofenonu, 50 ml etanolu, 10 ml fe¬ nylohydrazyny i 3 krople kwasu octowego ogrze¬ wa sie pod chlodnica zwrotna przez 2 godziny, a nastepnie pozostawia w lazni z lodem na 30 mi¬ nut. Otrzymane krysztaly odwadnia sie i przemy¬ wa 100 ml heksanu. Otrzymuje sie 21 g brunat¬ nych krysztalów o temperaturze topnienia 159^0. b) Otrzymywanie dwuhydroksy-2',4'fenylo-2 indolu 12,2 g (0,05 mola) fenylohydrazonu dwuhydroksy- -2,4-acetofenonu dodaje sie do 60 g kwasu orto¬ fosforowego, mieszanine reakcyjna ogrzewa do 130°C przez dziesiec minut. Przelewa sie ja na¬ stepnie mieszajac do litra wody z lodem i ekstra¬ huje octanem etylowym. Faze organiczna przemy¬ wa sie 100 ml wody, suszy i pozbawia rozpuszczal¬ nika przez odparowanie. Otrzymuje sie brunatna pozostalosc, która poddaje sie chromatograficzne¬ mu rozdzieleniu na kolumnie wypelnionej silika- -zelem z mieszanina octanu etylowego i eteru (10/90) jako eluentu. Po pozbyciu sie rozpuszczal¬ nika i rekrystalizacji z mieszaniny toluenu i me¬ tanolu, otrzymuje sie 4,6 g dwuhydroksy-2',4'fe- nylo-2 indolu o temperaturze topnienia 188°C. Wy¬ dajnosc: 40%.Przyklad VIII. Sposób otrzymywania meto- ksy-3,hydroksy-4,fenylo-2 indolu Do 32,5 g (0,35 mola) aniliny rozgrzanej do tem¬ peratury wrzenia dodaje sie 20 g (0,1 mola) u- -chloro-metoksy-3-hydroksy-4-acetofenonu w cza- sie 15 minut. Nastepnie temperature mieszaniny reakcyjnej utrzymuje sie równa 180°C przez 20 minut. Nastepnie mieszanine wlewa sie do roz¬ cienczonego kwasu solnego i ekstrahuje eterem po¬ chodna indolowa. Faze eterowa przemywa sie, su- czy i zateza pod zmniejszonym cisnieniem. Surowy produkt miesza sie z toluenem i odwadnia. Po re¬ krystalizacji z mieszaniny toluen-etanol (80/20) otrzymuje sie 4,8 g metoksy-3'hydroksy-4-fenylo-2 indolu o temperaturze topnienia 165°C. Wydajnosc M 20%.W identyczny sposób, ale stosujac odpowiednio inny produkt wyjsciowy, otrzymano nastepujacy zwiazek: Zwiazek Izopropylo-3'metoksy-4'fenylo-2 indol Temperatura topnienia 160°C (etanol) Przyklad IX. Sposób otrzymywania dwume- toksy-3',4'fenylo-2 indolu Mieszanine zawierajaca 372 g (4 mole) aniliny i 215 g (1 mol) co-chloro-dwumetoksy-3,4-acetofeno- nu ogrzewa sie pod chlodnica zwrotna przez jed¬ nostke godzine. Po ochlodzeniu mieszaniny reak- cyjnej do okolo 50°C przelewa sie ja do wody z lodem z dodatkiem 50 cm3 stezonego kwasu sol¬ nego.Chloroformem wyciaga sie ekstrakt fazy orga¬ nicznej i przemywa go woda, suszy i zateza pod *• zmniejszonym cisnieniem. Otrzymany surowy pro¬ dukt rekrystalizuje sie z etanolu i uzyskuje 100 g dwumetoksy-3',4'fenylo-2 indolu, o temperaturze topnienia 190—192°C. Wydajnosc 40%.Przyklad X. Sposób otrzymywania metoksy- 45 -2,metylo-5/fenylo-2 indolu Do roztworu 223 g (1 mola) hydroksy-2'mety- Io-2'fenylo-2 indolu, otrzymanego zgodnie z przy¬ kladem I, w 1200 ml N,N-dwumetyloformamidu, dodaje sie 65 g (1,2 mola) metylanu sodowego w W temperaturze 90°C. Nastepnie dodaje sie po kropli 170 g (1,2 mola) jodku metylowego i po skonczeniu dodawania mieszanine ogrzewa sie w 100°C przez 3 godziny. Nastepnie pozostawia sie ja do ochlo¬ dzenia i wytraca surowy produkt przez dodatek 55 wody. Osad wychwytuje sie eterem, przemywa i suszy.Po odparowaniu eteru, produkt oczyszcza sie . chromatograficznie na kolumnie wypelnionej krze¬ mionka stosujac jako eluent benzen. Uzyskuje sie •• 150 g metoksy-2'metylo-5'fenylo-2 indolu o tem¬ peraturze topnienia 119°C. Wydajnosc: 59%.Przyklad XI. Sposób otrzymywania meto- ksy-2'metylo-4'fenylo-2 indolu Do roztworu 223 g (1 mola) hydroksy-2'metylo-4' 05 fenylo-2 indolu, otrzymanego jak w przykladzie I,97663 21 w 1200 ml N,N-dwumetyloformamidu, dodaje sie 54 g (1 mol) metylenu sodowego, a pózniej 170 g (1,2 mola) jodku metylowego, utrzymujac miesza¬ nina reakcyjna w temperaturze 25°C. Po zakon¬ czeniu dodawania miesza sie ja jeszcze przez 2 go¬ dziny. Surowy produkt wytraca sie przez dodatek wody i rekrystalizuje go z benzenu. Uzyskuje sie 166 g metoksy-2'metylo-4'fenylo-2 indolu o tem¬ peraturze topnienia 125°C. Wydajnosc 70%.Przyklad XII. Sposób ttrzymywania meto- - ksy-3'etoksy-4'fenylo-2 indolu Do mieszaniny 50 ml N,N-dwumetyloformamidu i 1,23 g (0,022 mola) wodorotlenku potasowego do¬ daje sie 4,8 g (0,02 mola) metoksy-3'-hydroksy-4' fenylo-2 indolu, otrzymanego zgodnie z przykla¬ dem IV i mieszanine reakcyjna ogrzewa do tem¬ peratury 50°C. Nastepnie przez 10 minut dodaje sie 4,68 g (0,03 mola) jodku etylowego i ogrzewa z kolei do 60°C przez dwie godziny. Po ochlodze¬ niu mieszanine reakcyjna przelewa sie do wody i ekstrahuje eterem. Faze eterowa przemywa sie woda az do zobojetnienia, suszy i zateza pod zmniejszonym cisnieniem.Po wykrystalizowaniu z toluenu uzyskuje sie 3,06 g metoksy-3'-etoksy-4'fenylo-2 indolu o tem¬ peraturze topnienia 177°C. Wydajnosc: 60%.Przyklad XIII. Sposób otrzymywania meto- ksy-3'dodecyloksy-4'fenylo-2 indolu W ciagu 15 minut do mieszaniny 120 ml N,N- -dwumetyloformamidu i 6,75 g (0,125 mola) mety¬ lenu sodowego, dodaje sie 23,9 g (0,1 mola) me- toksy-3'hydroksy-4'fenylo-2 indolu, otrzymanego j.ak opisano poprzednio w przykladzie VIII i mie¬ sza przez 15 minut przed wprowadzeniem w cia¬ gu dalszych 15 minut 25,6 g (0,1 mola) chloro-1 dodekanu.Nastepnie mieszanine reakcyjna utrzymuje sie w temperaturze 130°C, ciagle mieszajac przez 3 godziny. Po ochlodzeniu wlewa sie ja do wody, a tworzacy sie osad filtruje i przemywa woda do zobojetnienia.Po dwóch kolejnych krystalizacjach z etanolu uzyskuje sie 20 g metoksy-3'dodecylo-4'fenylo-2 indolu o temperaturze topnienia 104°C. Wydajnosc 50%.W identyczny sposób, lecz stosujac odpowiednio inne produkty wyjsciowe, otrzymano ponizsze zwiazki: 22 Zwiazek 1 1 metoksy-3'butyloksy-4' fenylo-2 indol metoksy-3'propyloksy-4' fenylo-2 indol metoksy-3'izopropyloksy-4' fenylo-2 indol dwuetoksy-3',4'-fenylo-2 indol benzyloksy-3'metoksy-4' fenylo-2 indol Temperatura topnienia 2 140°C (etanol) 138°C (etanol, potem aceton) 139°C (etanol, potem aceton) 163°C (benzen, potem etanol) 174°C (etanol) | II 45 50 55 80 1 1 metylo-3'dodecylok.sy-4' fenylo-2 indol metylo-3'benzyloksy-4' fenylo-2 indol metoksy-3'benzyloksy-4' fenylo-2 indol metylenodwuoksy-3',4' fenylo-2 indol 1 etylenodwuoksy-3',4' fenylo-2 indol metylo-3'etoksy-4' fenylo-2 indol 2 . 1 112°C ... (heksan) 184°C (etanol, potem aceton) 1573C (toluen) 191°C (metanol) 190°C (metanol) 167*0 (etanol-aceton 80/20) | Przyklad XIV. Sposób otrzymywania mety- lo-2'hydroksy-4'fenylo-2 indolu Roztwór zawierajacy 1800 ml benzenu, 237 g (1 mol) metylo-2'metoksy-4/fenylo-2 indolu, otrzy¬ manego zgodnie z przykladem II oraz 300 g (2,25 mola) chlorku glinowego ogrzewa sie pod chlodni¬ ca zwrotna przez 2 godziny. Po ochlodzeniu eks¬ trahuje sie eterem i faze eterowa przemywa na¬ stepnie az do zobojetnienia, potem suszy nad bez¬ wodnym siarczanem sodowym. Uzyskany produkt po odparowaniu eteru wykrystalizowuje sie z ben¬ zenu. Otrzymuje sie 167 g metylo-2'hydroksy-4-fe- nylo-2 indolu o temperaturze topnienia 106°C. Wy¬ dajnosc: 75%.W analogiczny sposób, lecz z zastosowaniem od^ powiednich produktów wyjsciowych, otrzymano nastepujace zwiazki: Zwiazek | 1 metylo-3'hydroksy-4' fenylo-2 indol n-dodecylo-3'hydroksy-4' fenylo-2'indol izopropylo-3'hydroksy-4' fenylo-2 indol dwuhydroksy-3',4'fenylo-2 indol cykloheksylo-3'hydroksy-4' fenolo-2 indol dwumetylo-3',5'hydroksy-4' fenylo-2 indol Temperatura topnienia 2 J 222°C (rekrystalizacja w mieszaninie etanol/woda 95—5) 115°C (benzen) 195°C (benzen) 236°C (metanol) 161°C (benzen/heptan) 254°C (etanol) 65 PL