Opis patentowy opublikowano: 15.12.1977 91854 MKP B65b 11/46 Int. Cl2.B65B 11/46 CZYTELNIA] Twórcawynalazku:„ Uprawniony z patentu: G.D.Societs per Azioni, Bolonia (Wlochy) Urzadzenie do zawijania przedmiotów Przedmiotem tego wynalazku jest urzadzenie do zawijania przedmiotów zwlaszcza cukierków, czekoladek itd., w zasadzie o ksztalcie prostopadloscianu, przeznaczone, po zakonczeniu czynnosci zawijania indywidualne¬ go, do zestawiania partii o okreslonej liczbie ulozonych po sobie produktów.Kazda z partii tych produktów przekazuje sie nastepnie do maszyny, w której produkty tworzace partie zawija sie we wspólne opakowanie w celu utworzenia tak zwanego „slupka".Opakowanie zewnetrzne wykonuje sie normalnie z papieru metalizowanego o znacznej grubosci, który sklada sie i zamyka w taki sposób, azeby zapewnic zawartosci oprócz ochrony mechanicznej równiez wystarcza- jaca gwarancje zachowania warunków higieny.Zgodnie ze znana technika do tego opakowania zewnetrznego stosuje sie sposób zawijania „mydlo" lub „diament".Natomiast do zawijania poszczególnych produktów przyjete jest uzywac przezroczystego materialu termo¬ plastycznego, pergaminu lub folii z nakladka.Cecha charakterystyczna, zadana przez konsumentów i szczególnie przez nich ceniona, jest moznosc szybkiego i latwego wyjecia produktu z indywidualnego opakowania.W celu umozliwienia spelnienia tego wymagania konieczne jest unikanie zamykania indywidualnych czyli wewnetrznych opakowan za pomoca kleju lub przy uzyciu czynnosci zgrzewania, co jest zreszta niepotrzebne.Oprócz prostej funkcji oddzielania kazdego pojedynczego produktu od innych, z którymi sie styka, opako¬ wanie spelnia role ochrony higienicznej, zwlaszcza po otwarciu opakowania zewnetrznego, to znaczy gdy zawar¬ te w nim produkty zaczyna sie jesc.Dlatego produkty te zawija sie po prostu pojedynczo w material opakowaniowy i wedlug znanej techniki stosuje sie w tym celu sposób zawijania zwany „punktowym".Dzieki wyborowi tego wlasnie sposobu zawijania uzyskuje sie opakowanie wewnetrzne, które oprócz spelnienia wymagan odbiorców ma równiez cechy umozliwiajace przebycie róznych etapów przejsciowych do maszyny formujacej slupki i nakladajacej opakowania zewnetrzne, bez zadnej obawy o otwieranie sie wspomnia¬ nych opakowan lub ich odksztalcanie.2 91854 Jednakze typ „punktowy" opakowania, uzywany w znanej technice, powoduje zuzywanie znacznej ilosci materialu opakowaniowego.Zuzycie to przekracza znacznie ilosc potrzebna do zawiniecia tego samego produktu np. sposobem znanym jako „mydlo" lub „diament".Mówiac scislej, przy tym ostatnim sposobie zawijania uzyskuje sie oszczednosc okolo 30% zuzywanego materialu w porównaniu z iloscia potrzebna do zawijania normalnie uzywanym sposobem „punktowym".Mimo tak oczywistych zalet natury ekonomicznej sposób „mydlo" nie zdobyl sobie jeszcze obywatelstwa w dziedzinie zawijania indywidualnego produktów tego rodzaju, a to wskutek trudnosci zrealizowania go wv konwencjonalnych zawij arkach.W przeciwienstwie do przypadku zawijania „punktowego",do którego potrzebny jest kawalek materialu znacznie wiekszy od danego produktu, do opakowania typu „mydlo" uzyty kawalek papieru musi byc takich rozmiarów, aby tylko zakrywal ten produkt.Fakt ten lacznie z okolicznoscia, ze zawijane produkty sa malych rozmiarów, a materialy uzywane do ,,zawijania sa^ czesto bardzo sprezyste, powoduja koniecznosc stosowania zawijarek bardzo precyzyjnych pod wzgledem mechanicznym oraz stalej kontroli opakowan podczas ich wykonywania.Kontrola nie powinna ustawac podczas przenoszenia poszczególnych zawinietych produktów, jeszcze nie zamknietych, do urzadzen majacych za zadanie formowanie slupków i wykonywanie opakowania zewnetrznego.Z mechanicznego punktu widzenia pokonanie wspomnianych trudnosci nie jest wcale rzecza prosta i dlate¬ go wlasnie odradzano dotychczas uzywania sposobu zawijania zwanego „mydlo" lub „diament", jakkolwiek z uwagi na duza oszczednosc materialu, jaka daje on w porównaniu ze sposobem „punktowym", jest on korzy¬ stny pod wzgledem ekonomicznym.Celem niniejszego wynalazku jest opracowanie konstrukcji urzadzenia do zawijania, które pozwala na zawijanie indywidualne przedmiotów sposobem znanym jako „mydlo" lub „diament", a tym samym poprawe szybkosci i latwosci odwijania produktów.Cel wynalazku osiagnieto, ze urzadzenie do zawijania zawiera palce skladajace umieszczone parami po przeciwleglych stronach kanalu doprowadzajacego w punkcie odpowiadajacym polozeniu stanowiska wprowa¬ dzania, a kazdy palec z pary ma plytke lub krawedz ustawiona stycznie do toru przebywanego przez poszczegól¬ ne produkty, gdy poruszaja sie one miedzy chwytakami kola lub glowicy poruszajacej sie skokowo oraz dwie plytki umieszczone nad plytka, oddalone od siebie zasadniczo o odcinek równy wymiarowi produktu w kierun¬ ku prostopadlym do plaszczyzny ruchu kola lub glowicy, o wysokosci zasadniczo identycznej z wysokoscia produktu w kierunku promienia kola lub glowicy.Palec skladajacy nad kanalem doprowadzajacym wzgledem kierunku obrotu kola porusza sie ruchem zwrotnym synchronicznie z ruchem kola tak, ze swa plytka sklada czesc lub wystep z jednej strony opakowania w ksztalcie litery „U" i jednoczesnie, swymi plytkami, odpowiadajace czesci boczne materialu opakowaniowego na produkt, podczas gdy drugi palec, który jest nieruchomy sklada drugi wystep „U" i odpowiednie czesci boczne dokonuje w podobny sposób. Ponizej drugiego palca znajduje sie zespól do kolejnego skladania na produkt w kierunku promieniowym powstalych klapek bocznych: górnej i dolnej. Ponadto przewidziano zespól do prowadzenia zawinietego w ten sposób produktu z zespolu skladajacego do stanowiska wyrzucania.Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykladzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 i 2 przed¬ stawiaja produkt zawiniety w sposób znany jako „punktowy" oraz „mydlo" lub „diament", w widoku perspek¬ tywicznym; fig. 3 i 4 — kawalki materialu opakowaniowego uzywane przy sposobach opakowania z fig. 1 i 2; fig. — mechanizm zawijania zawijarki wedlug wynalazku, w widoku perspektywicznym; a fig. 6, 7, 8. 9 i 10 — partie produktów najpierw zawinietych indywidualnie i nastepnie objetych wspólnym opakowaniem zewne¬ trznym, równiez w perspektywie.Na fig. 5 przedstawiono mechanizm zawijania, który ma plyte 1 osadzona na pionowym walku, zaopatrzo¬ na na obrzezu w prostokatne otwory 2 i poruszana skokowo. Plyta 1 stanowi plyte przenoszaca, a jej zadaniem jest doprowadzanie produktów P takich jak cukierki, czekoladki itd., w zasadzie o ksztalcie prostopadloscianu, umieszczonych w otworach 2, do polozenia przejsciowego przed zawijarka stanowiaca przedmiot niniejszego wynalazku.W polozeniu przejsciowym, które bedzie dalej nazywane polozeniem I, produkt P spoczywajacy w otworze 2 jest podtrzymywany od spodu przez pionowy element podnoszacy 3, który podczas kazdego zatrzymania plyty 1 otrzymuje pionowy ruch na zewnatrz i z powrotem. Podczas, gdy produkt znajduje sie w polozeniu I, doprowadza sie przy uzyciu urzadzenia znanego typu kawalek materialu opakowaniowego S i umieszcza nad otworem 2, do którego wlozonyjest produkt.91854 3 Kawalek materialu S dociska sie do górnej strony produktu P za pomoca elementu 4, który otrzymuje ruch zwrotny w kierunku pionowym, zsynchronizowany z ruchem elementu podnoszacego 3.Podczas postoju plyty 1 elementy 3 i 4 zaciskaja silnie produkt P i kawalek materialu S oraz wykonuja synchronicznie ruch pionowy.Podczas tego ruchu kanal, ograniczony przez dwie pionowe równolegle scianki ustawione w przedluzeniu dwóch stycznych boków otworu 2, sluzy zarówno jako prowadzenie, jak i jako pierwszy element skladajacy.Po wypchnieciu z otworu 2 i wsunieciu przez element 3 do tego kanalu produkt P popycha kawalek materialu S do oparcia o dwa brzegi scianek 5 i 6 i powoduje jego stopniowe zlozenie w ksztalt odwróconego spodem do góry „U" w polozeniu II.Po zakonczeniu swego pionowego ruchu produkt P, owiniety czesciowo kawalkiem materialu S, zostaje wsuniety do kola zawijajacego 7.Kolo 7 ma kadlub walcowy obracany z przerwami w kierunku przeciwnym ruchowi wskazówek zegara przez uklad mechaniczny znanego typu, dokola poziomego walka równoleglego do scianek 5 i 6 kanalu prowa¬ dzacego i ponadto ma cztery pary chwytaków 8 - 9, których ramiona wychodza promieniowo z kadluba i dzieki temu moga przyjmowac polozenia wzajemnie zbiezne i rozbiezne.Pary chwytaków zatrzymuja sie jedna po drugiej naprzeciw pionowego toru elementu 3 z ramionami ustawionymi widelkowo w celu przyjecia produktu P.Gdy element 3 zatrzyma sie po zakonczeniu swego skoku, para chwytaków 8 — 9 zamyka sie ponownie.Konce ramion chwytaków 8 — 9 przywieraja sibiie przez material opakowaniowy S do boków produktu P . i do jego górnej czesci z dwóch stron stref przytrzymywanych przez element 4, prostujac i poprawiajac w ten sposób dwa brzegi zalozenia w ksztalcie „U" utworzonego poprzednio.Na tym etapie element 3, który wykonal juz swoje zadanie, moze swobodnie rozpoczac ruch powrotny ku plycie 1, podczas gdy element 4 zaczyna swój pionowy ruch w góre i nieznacznie oddziela sie od górnej czesci produktu P.W polozeniu wyczekiwania III maja miejsce dalsze fazy zawijania, a mianowicie zostala zlozona klapka kawalka materialu S wystajaca promieniowo ponizej lewego ramienia pary chwytaków 8 — 9, a nastepnie dwie czesci tego kawalka wystajace z dwóch konców po lewej stronie produktu P sklada sie na jego strony: przednia i tylna.Pierwsza z tych czynnosci wykonuje oscylujaca plytka 10 stanowiaca calosc z ramieniem 11, która pod¬ czas swego ruchu na zewnatrz styka sie krawedzia z klapka i rozprostowuje ja prostopadle na dolnej czesci produktu P.Dwie plytki 12 i 13, stanowiace calosc z górna czescia plytki 10, wykonuja jednoczesnie druga czynnosc, rozplaszczajac czesci kawalka materialu S na przedniej i tylnej stronie produktu P.Podczas wykonywania tych faz procesu zawijania kolo 7 obraca sie wkieninku przeciwnym ruchowi wskazówek zegara.Przed powrotnym ruchem plytki 10 klapke kawalka materialu S wystajaca wzdluz plaszczyzny promie¬ niowej ponizej prawego ramienia pary chwytaków 8—9, rozplaszcza sie na dolnej stronie produktu P tak, ze zostaje ona czesciowo nalozona na klapke zalozona poprzednio przez plytke 10.Do wykonywania tej wlasnie czynnosci sluzy krawedz wejsciowa 14 prowadnicy 15 wspólosiowej z ko¬ lem 7, rozciagajacej sie w obszarze okolo 270° od polozenia IV az do stanowiska, gdzie produkty P wyrzuca sie po zakonczeniu czynnosci zawij ania.Jeszcze w polozeniu IV dwie czesci kawalka materialu S, wystajace z dwóch konców prawego boku produktu P, sklada sie jednoczesnie na jego sciankach: przedniej i tylnej.Czynnosc te wykonuja dwa klinowe zakonczenia prowadnic kolowych 16 i 17, osadzonych na wewne¬ trznej walcowej powierzchni prowadnicy 15, lecz nie przytwierdzonych do niej na poczatku i rozciagajacych sie do stanowiska wyrzucania.Podczas odlaczania sie oscylujacej plytki skladajacej produkt P, trzymany mocno przez pare chwytaków 8 — 9, zostaje calkowicie wsuniety do kanalu ograniczonego w kierunku promieniowym przez prowadnice 15 oraz po bokach przez prowadnice 16 i 17.Czesci kawalka materialu S, które maja byc jeszcze zlozone, przesuwaja sie j powyzej i ponizej tych ostatnich prowadnic.Nastepnie sklada sie czesci kawalka materialu S, wystajace z przodu i tylu górnej powierzchni produktu P i rozciagajace sie ponad prowadnicami 16 i 17 (fig. 5). Dokonuje sie tego podczas obrotu kola 7 za pomoca dwóch elementów 18 i 19 umieszczonych w miejscu przerwy ciaglosci prowadnic 16 i 17, a odbywa sie to w taki sposób, ze czesci te sklada sie stopniowo az do rozplaszczenia na przedniej i tylnej sciance produktu P, w pun¬ kcie odpowiadajacym polozeniu V (fig.10).4 91854 Czesci kawalka materialu S, wystajace z przodu i tylu pod spodem produktu P, który przesuwa sie podczas obrotu kola 7 wzdluz prowadnicy 15 ponizej prowadnic 16 i 17, sa nastepnie skladane ku górze przez dwa elementy 20 i 21 wyciete w prowadnicach i tak uksztaltowane, ze powoduja stopniowe doprowadzenie czesci do scislego zetkniecia z przednia i tylna scianka P w polozeniu VI (fig. 11).W ten sposób konczy sie operacje zawijania na kole 7 i produkt P, zawiniety prawidlowo w opakowanie wewnetrzne, dochodzi do stanowiska wyczekiwania ustawionego pod katem 90° wzgledem stanowiska wejscio¬ wego.Nastepnie, po dwóch ruchach do przodu przerywanych postojami, dochodzi on do stanowiska wyrzucania, ustawionego pod katem 270° wzgledem stanowiska wejsciowego, tu zas, wystepuje przerwa w ciaglosci prowa¬ dnicy 15 oraz prowadnic 16 i 17.Na tym stanowisku, podczas gdy chwytaki 8—9 otwieraja sie ponownie,popychacz 22 osadzony za posrednictwem ramienia 23 na obrotowym walku 24 równoleglym do walka kola 7, styka sie od tylu podczas swego wychylenia na zewnatrz z produktem P, zawinietym w opakowanie, uwalniajac go tym samym z zacisku chwytaków i powodujac jego przesuwanie w kanale wylotowym 25.Z kanalu tego produkty P, zawiniete w opakowanie, kieruje sie do urzadzen, w których z zalozonej liczby sztuk produktu formuje sie partie, otrzymujace wspólne opakowanie zewnetrzne i tworzace tak zwane „slupki" (fig.12).Podstawowa cecha charakterystyczna urzadzenia wedlug wynalazku jest to, ze podczas róznych faz zawija¬ nia i przenoszenia nie wystepuje przerwa w nadzorowaniu produktów w czasie formowania opakowania po jego zakonczeniu, to znaczy z chwila wykonania zadania przez poszczególne elementy mechaniczne, palce skladajace lub prowadnice przejmuja produkt nie elementy mechaniczne bez jakiegokolwiek poruszenia materialu opakowa¬ niowego.Rózne fazy zawijania, jak pokazano na fig.5, wykonuje sie calkowicie na przestrzeni stanowiacej maly ulamek pelnej drogi,jaka przebywa produkt P na kole zawijajacym.Stosunkowo dlugi okres czasu, potrzebny na osiagniecie przez produkt P, zawiniety juz calkowicie w kawalek materialu opakowaniowego, stanowiska wyrzucenia kola jest w pelni wykorzystany na wygladzenie i ustabilizowanie opakowania.W takich przypadkach, gdy zawiniete produkty po wyjeciu z kanalu 25 nie sa przeznaczone do gromadze¬ nia w partie i opakowywania zewnetrznego celem utworzenia „slupków", a wiec zawiniecie musi zostac zam¬ kniete, powyzsza cecha moze byc zastosowana z wielka korzyscia.Dluga droga produktów P po zakonczeniu czynnosci zawijania umozliwia w przypadku uzycia kleju do zamykania opakowan jego wlasciwe wyschniecie, co mozna przyspieszyc przez zastosowanie elementów grzej¬ nych osadzonych na nieruchomej prowadnicy 15. Gdy na opakowanie stosuje sie material zgrzewalny, umozliwia ona prawidlowe dokonanie czynnosci zgrzewania.Oprócz poprzednio wspomnianych zalet: znacznej oszczednosci materialu opakowaniowego oraz szybkiego i latwego sposobu odwijania przez konsumenta produktów zawinietych indywidualnie wedlug sposobu „mydlo" lub „diament", nie nalezy zapominac,ze w tej dziedzinie wytwarzania zalete stanowi wielka wydajnosc zwiazana z czasem postoju maszyny zuzywanym na wymiane zuzytych rolek materialu opakowaniowego na pelne.Przy cieciu kawalków materialu opakowaniowego, mierzacych okolo 56 milimetrów, w celu zawiniecia produktu o podanych rozmiarach sposobem „punktowym" (fig.l i 3) konieczne jest zastepowanie pustej rolki pelna co 40 — 50 minut, zakladajac, ze rolka zawiera: okolo 1300 — 1400 metrów materialu ijest stosowana do zawijania okolo 500 produktów na minute, to przy zawijaniu tego samego produktu sposobem „mydlo" lub „diament" (fig.2) z uzyciem rolek zawierajacych te.sama ilosc materialu jedynie o nieco wiekszej szerokosci i tnac kawalki materialu mierzace okolo 30 milimetrów (fig.4), oraz przy wydajnosci zawijarki równiez w grani¬ cach 500 produktów na minute, wymiana rolek jest konieczna po okolo 90 minutach, co zmniejsza czas przestoju dla tej czynnosci mniej wiecej o polowe. PL