Uprawniony z patentu: Franz Morat GmbH, Stuttgart-Vaihingen (Republika Federalna Niemiec) Sposób optyczno-elektrycznego analizowania barwnych rysunków wzorców i urzadzenie do optyczno-elektrycznego analizowania barwnych rysunków wzorców Wynalazek dotyczy sposobu i urzadzenia do op¬ tyczno-elektrycznego analizowania barwnych rysun¬ ków wzorców, przy czym swiatlo analizujace kazdy analizowany punkt rozkladane jest w liczne, przy¬ porzadkowane róznym zakresom widmowym, wiaz¬ ki swietlne i odpowiednio do tego wytwarzanych jest wiele sygnalów elektrycznych, których ampli¬ tudy proporcjonalne sa do przyporzadkowanych im wiazek swietlnych.Znane sa sterowane elektronicznie maszyny do wytwarzania dzianin lub tkanin obrazów mozai¬ kowych, druków albo innych plaskich, materialów o kolorowych wzorach i w coraz wiekszym stopniu stosowane. Przez sterowanie elektroniczne rozumie sie tutaj to, ze poszczególnym organom roboczym maszyny podawane sa elektryczne sygnaly sterujace w taki sposób, ze wzorzec barwny, wytwarzanych przez maszyne przedmiotów, odpowiada dokladnie uprzednio wybranemu rysunkowi wzorca. Przykla¬ dowo, przy towarach dzianych kazde oczko, przy obrazach mozaikowych kazdy kamien mozaiki, musi byc przyporzadkowane okreslonemu punktowi na rysunku wzorca i musza posiadac odpowiadajaca mu barwe. Istnieja dwie podstawowe metody stero¬ wania elektronicznego maszyn. Jedna polega na tym, ze barwny rysunek wzorca jest punkt po punkcie analizowany optyczno-elektrycznym prze¬ twornikiem, a uzyskiwane z kazdego analizowanego punktu sygnaly elektryczne sa wartosciowane i tak porzadkowywane czasowo, ze sa doprowadzane do 2 organów roboczych, znajdujacych sie równoczesnie w ruchu maszyny, w tych samych momentach, w których te organy wybieraja odpowiadajace anali¬ zowanym punktom nitki, kamienie mozaiki, barwy 5 lub podobne elementy.Inna znana metoda polega na tym, ze uzyskiwa¬ ne droga analizowania rysunku wzorca sygnaly elektryczne, magazynowane sa na dziurkowanych tasmach, na tasmach filmowych lub magnetycznych io i podobnych, a wlasciwe sygnaly sterujace uzyski¬ wane sa w razie potrzeby droga odczytywania pa¬ mieci posredniczacej. Obu metodom wspólne jest to, ze jakosc wytwarzanych przedmiotów w istotnym stopniu zalezy od dokladnosci optyczno-elektrycz- 15 nego analizowania rysunku wzorca, kazdy blad po¬ pelniony przy analizowaniu prowadzi do powsta¬ wania równowaznych bledów w gotowych wyro¬ bach. Ogólnie, optyczno-elektryczne urzadzenia ana¬ lizujace posiadaja jeden albo wiele fotoelektrycz- 20 nych przetworników, przed którymi wlaczone sa, skladajace sie z soczewek i filtrów, systemy op¬ tyczne, za którymi wlaczone sa elektryczne wzgled¬ nie elektroniczne obwody oceniajace i stosujace unormowanie. Znany jest na przyklad przetwornik 25 optyczno-elektryczny, który sklada sie z kompletu wielu fotokomórek, które reaguja jedynie na swiat¬ lo o waskim dla kazdej fotokomórki zakresie dlu¬ gosci fali. Jezeli przy analizowaniu przetwornik bedzie przesuwany nad rysunkiem wzorca, wów- 30 czas przy natrafieniu na punkt, którego barwa od- 8315383153 3 powiada jednemu z tych waskich zakresów dlu¬ gosci fali, sygnal elektryczny zostanie wytworzony tylko w fotokomórce przyporzadkowanej temu za¬ kresowi fali. Niekorzystne przy tym, tak jak i w innych optyczno-elektronicznych urzadzeniach ana¬ lizujacych, jest niezmiennie to, ze amplituda wy¬ tworzonych sygnalów elektrycznych zalezy, miedzy innymi, przykladowo, od oswietlenia rysunku wzor¬ ca podczas analizowania, od odleglosci miedzy op-^ tyczno-elektrycznym przetwornikiem a rysunkiem wzorca, od wspólczynnika przepuszczalnosci wzgled¬ nie odbicia farb zastosowanych w rysunku wzorca oraz od innych w zasadzie optycznych wlasciwosci.Zmiany tych wlasciwosci w trakcie eksploatacji prowadza do bledów odwzorowania.Celem wynalazku jest wiec opracowanie sposobu i urzadzenia, przy pomocy którego mozna bedzie uniknac bledów spowodowanych tego rodzaju czyn¬ nikami optycznymi.Zadanie wynalazku polega na tym, aby kazdora¬ zowo ten sygnal, który przyporzadkowany jest wiazce swietlnej o najwiekszej intensywnosci, zos¬ tal wzmocniony do stalej wartosci niezaleznej od tej intensywnosci, a pozostale sygnaly byly wzmac¬ niane z dokladnie takim samym wspólczynnikiem wzmocnienia, tak ze stosunek ich wartosci odda¬ walby stosunek intensywnosci przyporzadkowanych im wiazek swietlnych do intensywnosci wiazki swietlnej majacej najwieksza intensywnosc.Postawione zadanie techniczne zostalo rozwiaza¬ ne dzieki opracowaniu sposobu i urzadzenia do op- tyczno-elektrycznego analizowania barwnych ry¬ sunków wzorców zawierajace pewna ilosc czu¬ lych na swiatlo elementów, przed którymi ustawio¬ no róznego rodzaju filtry barwne, i które zgodnie z wynalazkiem odznacza sie tym, ze ma wielokana¬ lowy wzmacniacz, którego kanaly zalaczone sa po kazdym czulym na swiatlo elemencie, oraz tym, ze ma sprzezony ze wzmacniaczem uklad sterujacy, przy pomocy którego jednakowy dla wszystkich ka¬ nalów wspólczynnik wzmocnienia nastawiany jest kazdorazowo na taka wartosc, ze sygnal wyjsciowy tego kanalu wzmocnienia, który zalaczony jest po najsilniej oswietlonym, czulym na swiatlo elemen¬ cie, miec bedzie niezalezna od intensywnosci os¬ wietlenia wartosc.Istotna zaleta wynalazku jest to, ze wahania os¬ wietlenia i podobne zjawiska wystepujace przy analizowaniu lub tez zmienne w zaleznosci od wlas¬ ciwosci farby punktu wzorca wspólczynniki prze¬ puszczalnosci wzglednie odbicia, nie maja zadnego wplywu na rozpoznawanie barw, tak dlugo jak dlugo barwy, jakie maja wzglednie miec powinny analizowane punkty, pozwalaja na najsilniejszego naswietlenia skojarzonych z nimi czulych na swiat¬ lo elementów. Ten warunek, z wyjatkiem kranco¬ wych wypadków jest jednak stale spelniony.Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przy¬ kladzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 i la przedstawia schemat blokowy calego urzadze¬ nia, fig. 2 — schemat glowicy odczytujacej, fig. 2a — glowice odczytujaca widziana prostopadle do kierunku wierszy, fig. 3 — uklad rozpoznawania barw w wykonaniu I, do rastrowania czterobarw- nych projektów, fig. 4 — uklad rozpoznawania barw w wykonaniu II, fig. 5 — glowice, drukujaca barwnie, w czesciowym przekroju, widziana z przo¬ du, fig. 6 — przekrój wzdluz linii A-B podanej na fig. 5, fig. 7 — widok boczny glowicy drukujacej 5 barwnie, fig. 8 — schemat sposobu dzialania dwu rejestratorów wspólrzednosciowych.Nawiazujac do fig. 8 urzadzenie sklada sie z dwu rejestratorów wspólrzednosciowych MSI i MS2, których wózki napedzane sa w obu kierun- 10 kach silnikami przesuwu 24, 24a, 42 i 49. Odczyty¬ wany rysunek wzoru naklada sie na stól przyssaw¬ kowy jednego rejestratora wspólrzednosciowego, gdzie kazdorazowo odczytywane jest przez umiesz¬ czona na wózku, czula na barwy, glowice czytaja- 15 ca jednoczesnie dwanascie wierszy wzoru. Rysunek wzoru moze byc projektem narysowanym w trzech odczytywanych barwach: czerwonej, zielonej i nie¬ bieskiej juz porastrowanym, na przyklad, na pa¬ pierze kratkowanym (milimetrowym) lub nie, po- 20 siadajacym oczka o wielkosci od 0,8X0,8 mm do 2X2 mm, a wiec w takiej skali jaka praktycznie wystepuje. Na stól przyssawkowy drugiego rejes¬ tratora wspólrzednosciowego nakladany jest arkusz zwyklego, bialego, niezadrukowanego kartonu ry- 25 sunkowego, który jest zadrukowywany, nastepnie umieszczona na wózku wspólrzednosciowym, glo¬ wica drukujaca barwnie 73 z trzema drukarkami punktowymi 67, 68 i 69 (fig. 5) o barwach czerwo¬ nej, zielonej i niebieskiej dla kazdego wiersza, dru- 30 kujacymi w dwunastu wierszach równoczesnie, w dokladnym rastrze 2-milimetrowym odpowiednio do sygnalów barwy. Sygnaly te dostarczane sa z glowicy 72 czytajacej barwy (ukladu) odczytywa¬ nia rysunku wzoru, przez uklad 53—63 rozpozna- 35 wania i oceny barw (fig. la) oddzielnie dla' kaz¬ dego wiersza.Uklad oceny jest tak polaczony, ze wysylany jest tylko albo sygnal barwy czerwonej, zielonej lub niebieskiej przy jednoznacznie rozpoznanej barwie, 40 albo nie wysylany jest zaden sygnal dla bieli i przy wystepujacej ewentualnie barwie mieszanej, na przyklad, na styku dwu róznobarwnych figur wzo¬ ru. Tak wiec, przy pózniejszej recznej korekcie po- rastrowanego rysunku, na rysownicy trzeba w tych 45 miejscach naniesc jedynie wlasciwa barwe, nie po¬ trzeba zas us.uwac blednie nadrukowanej.Silniki przesuwu 24 i 24a drugiego rejestratora wspólrzednosciowego MS2, na którym drukowany jest rysunek rastrowy, sterowane sa stala czestotli- 50 woscia i po kazdorazowym przesunieciu o 2 mm wysylany jest impuls sterujacy, wyzwalajacy pro¬ ces drukowania. Silniki przesuwu pierwszego re¬ jestratora wspólrzednosciowego 42 i 49, na którym odczytywany jest projekt, sterowane sa czestotli- 55 woscia nastawiana odpowiednio do stosunku skal i zwiazana na stale z czestotliwoscia drugiego reje¬ stratora, poniewaz obie te czestotliwosci przez po¬ dzial czestotliwosci pochodza z jednego wspólnego generatora sterujacego 1. 60 Napiecie sinusoidalne o czestotliwosci 670 kHz z tego generatora 1 zostaje w ukladzie 2 formowa¬ nia impulsów prostokatnych przetworzone na im¬ pulsy prostokatne 1 doprowadzone do elementu I 3, której drugie wejscie otrzymuje sygnal z bistabil- 65 nego przerzutnika 4, gdy zostanie nacisniety przy-5 cisk startowy, a nie otrzymuje zadnego sygnalu po nacisnieciu przycisku zatrzymujacego.Trzecie wejscie elementu I 3 otrzymuje stale sygnal z wyjscia A2 monowibratora 25 formujacego impulsy, który tylko wtedy zatkany jest na okolo 5 ms, gdy otrzymuje impuls gaszacy, jak to jest opisane ponizej.Po nacisnieciu przycisku startowego ukazuja sie wiec na wyjsciu elementu I 3 impulsy prostokatne 0 czestotliwosci repetycji 670 kHz, które doprowa¬ dzane sa zarówno do dwunastostopniowego dzielni¬ ka dwójkowego 5, który obniza czestotliwosc 670 kHz w stosunku 4096:1 na okolo 164 Hz, jak* i do elektronicznego licznika 37 z nastawa wstepna, którego wyjscia Al i A2 dostarczaja do elementów 1 38 i 45 po jednej czestotliwosci impulsowej, na¬ stawionej odpowiednio do pozadanego stosunku skal miedzy skala odczytywanego projektu wzoru a 2-milimetrowym rastrem majacego byc drukowa¬ nym rysunku rastrowego, dla nizej opisanego do¬ kladniej sterowania silników przesuwu po osi X i Y rejestratora odczytujacego.Impulsy z jizielnika 5 o czasie repetycji 164 Hz doprowadzane sa przez monowibrator 6 ksztaltuja¬ cy impulsy do obu pierwszych elementów I 21 i 29 ukladów sterowania kierunku obrotu 22 i 30 silni¬ ków przesuwu po osi Xi Y drukarki rastrowej oraz do pieciostopniowego dzielnika dwójkowego 7, który czestotliwosc repetycji impulsów 164 Hz ob¬ niza w stosunku 32:1 na okolo 5 Hz.Mechaniczny naped wózka wspólrzednosciowego drukarki rastrowej jest tak urzadzony, ze przeby¬ wa on dokladnie 2 mm drogi na 32 kroki silnika przesuwu, a wiec wyjscie dzielnika 7 daje kazdo¬ razowo po odbyciu drogi 2 mm impuls sterujacy.Impuls ten dostarczany jest do monowibratora 25 formujacego impulsy, którego wyjscie Al wystero- wuje element I 26 sterowania odczytu barwy, a wyjscie A2 po kazdym 2-milimetrowym kroku powoduje wyzej wspomniana przerwe impulsów prostokatnych 670 kHz na okolo 5 ms, ab^ liczne, ponizej opisane, nastepujace po sobie czynnosci przelaczen, które moga wystapic po tym skoku, jesli jest on wlasnie ostatni w przebiegajacym wprost ruchu, nie musialy wszystkie przebiegac w czasie jednego okresu czestotliwosci 670 KHz.Impulsy sterujace z wyjscia dzielnika 7 doprowa¬ dzane sa równiez do elektronicznego licznika 8 z nastawa wstepna, który oddzialywuje na sterowa¬ nie przebiegu przesuwu wózków wspólrzednoscio¬ wych obu rejestratorów wspólrzednosciowych.Poniewaz zarówno glowica 72 odczytujaca barwe jak i glowica 73,drukujaca barwnie zakreslaja po dwanascie wierszy, ale ze wzgledu na ich mecha¬ niczna budowe opuszczaja kazdorazowo jeden wiersz jako odstep, to przebieg ruchu wózków wspól¬ rzednosciowych obu rejestratorów jest nastepuja¬ cy. Z nastawionego recznie w sposób mechaniczny polozenia poczatkowego odbywa sie przesuw w kie¬ runku X na szerokosci raportu, a wiec na przyklad o 420 skoków rastra dla jednego wzoru, który przy okraglych maszynach dziewiarskich wystepuje czterokrotnie na obwodzie cylindra o 1680 iglach.Nastepnie jeden skok rastrowy w kierunku Yr aby przy nastepujacym przesuwie powrotnym X o 420 1153 6 skoków rastru byly przejechane wiersze opuszczo¬ ne. A po tym przesuwie powrotnym X przesuw Y o 23 skoki rastru, po czym cykl ten powtarza sie tak dlugo az caly wzór zostanie odczytany. Licznik 5 36 z nastawianiem wstepnym, nastawiony na liczbe skoków rastru wysokosci raportu podzielona przez 24 z zaokraglona do najblizszej wiekszej liczby po¬ woduje wtedy wylaczenie koncowe. Liczniki 8, 36 i 37 oraz czterostopniowy licznik pierscieniowy 18 io sa (przed poczatkiem odczytywania) przyciskiem 0 przywrócone do stanu poczatkowego, przy czym w liczniku pierscieniowym jest to stopien „A".Przez element LUB 20 daje on sygnal na drugie wejscia elementów I 21, 26 i 38 umozliwiajac dzia- 15 lanie impulsem 164 Hz na pierwszym wejsciu ele¬ mentu I 21 i dotarcie ich przez silnik 22 sterowa¬ nia kierunku obrotu i uklad 23 sterowania silnika przesuwu do silnika przesuwu 24 po osi X dru¬ karki rastrowej. Element I 26 moze teraz impulsy 20 z dzielnika 7 rozprowadzone do jej pierwszego wej¬ scia poprzez monowibrator 25 formujacy impulsy, przekazac przez monowibrator 27 formujacy im¬ pulsy do ukladu odczytywania barw i wplywac tym na wydrukowanie w danej chwili odczytanej 25 barwy, jak to ponizej bedzie opisane szczególowo.Takze element I 38 moze teraz przekazywac da¬ lej impulsy przesuwu wysylane z wyjscia Al licz¬ nika 37 z nastawa wstepna, nastawionego odpo¬ wiednio do potrzebnego stosunku skal, przez mo- 30 nowibrator 39 formujacy impulsy, uklad sterowania 40 kierunku obrotu i dalej do ukladu starowania 41 silnika przesuwu 42 dla uruchomienia przesuwu X czytnika wspólrzednosciowego. Oprócz tego syg¬ nal ze stopnia A licznika pierscieniowego 18 do- 35 prowadzany jest na wejscie V ukladów sterowania 22 i 40 kierunku obrotów przesuwu X drukarki rastrowej i czytnika wspólrzednosciowego tak, ze oba silniki przesuwu obracaja sie do przodu. Tak¬ ze i do elementu I 9 dochodzi sygnal ze stopnia A 40 licznika pierscieniowego 18. O ile teraz licznik 8 z nastawa wstepna osiagnie nastawiona liczbe sze¬ rokosci zapisu raportu, na przyklad 420, to wyjscie AB daje impuls do drugiego wejscia elementu I 9, który przez element LUB 14 pobudza monowibra- 45, tor 15 opózniajacy, a ten po okolo 1 ms pobudza monowibrator 16 do wysylania impulsu. Impuls^ten dostaje sie na wejscie impulsów liczonych E licz¬ nika pierscieniowego 18, przerzuca go o jeden sto¬ pien dalej na stopien B i dochodzi oprócz tego przez 50 element LUB 17 na wejscie kasowania R licznika 8 z nastawa wstepna i przerzuca go z powrotem na zero. W czasie tego przebiegu przelaczeniowego zo¬ staja takze zatrzymane silniki przesuwu 24 i 42 przesuwu w kierunku X drukarki rastrowej i czyt- 55 nika wspólrzednosciowego, poniewaz sygnal ze stop¬ nia A licznika pierscieniowego 18 nie dochodzi do drugich wejsc elementów I 21 i 38 oraz do drugie¬ go wejscia elementu I 26 tak, ze podczas nastepuja¬ cego przesuwu Y glowica drukujaca barwnie jest 60 nieczynna.Sygnal ze stopnia B licznika pierscieniowego 18 podawany jest teraz przez element LUB 28 na dru¬ gie wejscia elementów I 29 i 45. Element I 29 moze teraz impulsy 164 kHz doprowadzone do jej pier- 65 wszego wejscia z dzielnika 5 przez uniwibrator 683153 ksztaltujacy impulsy przeslac przez uklad 30 stero¬ wania kierunku obrotów do ukladu sterowania 31 silnika przesuwu 32 dla przesuwu Y drukarki ras- tru. Równiez element I 45 moze impulsy przesuwu dostarczone do jej pierwszego wejscia z wyjscia A2 5 licznika 37 z nastawa wstepna, nastawionego odpo¬ wiednio do zadanego stosunku skal, przeslac przez uniwibrator 46 ksztaltujacy impulsy i uklad stero¬ wania 47 kierunku obrotów do ukladu sterowania 48 silnika przesuwu 49 dla przesuwu Y czytnika io wspólrzednosciowego. Oprócz tego sygnal stopnia B licznika pierscieniowego 18 przykladany jest na pierwsze wejscie elementu I 10. Jesli teraz licznik 8 z nastawa wstepna osiagnie na stale nastawiony stopien „jeden" to wyjscie Al przesle jeden impuls 15 na drugie wejscie elementu I 10, która przez ele¬ ment LUB 14 pobudza uniwibrator 15 opózniajacy, a ten po okolo 1 ms pobudza monowibrator 16 do wyslania impulsu. Impuls ten dostaje sie na wejscie impulsów liczonych licznika pierscieniowego 18, przerzuca go o jeden stopien dalej na stopien C i dochodzi oprócz tego przez element LUB 17 na wejscie kasowania R licznika 8 z nastawa wstepna i przerzuca go z powrotem na zero.W czasie tego przebiegu przelaczeniowego zostaja takze zatrzymane silniki przesuwu 24a i 49 przesu¬ wu Y drukarki rastrowej i czytnika wspólrzednos¬ ciowego poniewaz sygnal ze stopnia B licznika pierscieniowego 18 zanika na drugich wejsciach elementów I 29 i 45. Przesuw Y obu urzadzen wy¬ konal w ten sposób jeden skok rastrowy. Sygnal ze stopnia C licznika pierscieniowego 18 steruje teraz przez element LUB 20 silnika przesuwu 24 i 42 w ten sam sposób jak poprzednio opisano dla syg¬ nalu ze stopnia A, tylko teraz na oba wejscia R ukladów 22 i 40 sterowania kierunków obrotów przesuwu w kierunku X drukarki rastrowej i czyt¬ nika wspólrzednosciowego przylozony jest sygnal ze stopnia C tak, ze silniki przesuwu 24 i 42 obra¬ caja sie teraz w odwrotnym kierunku. Poniewaz sygnal stopnia C przylozony jest przez element LUB 20 tak ze na drugie wejscie elementu I 26 wiec uklad odczytywania barw znowu moze otrzymywac impulsy dzielnika 7 przez uniwibrator 25 ksztaltu¬ jacy impulsy i po kazdych 2 mm drogi drukarki 45 barwnej drukowac barwy odczytane przez glowice odczytujaca barwe. Poza tym sygnal ze stopnia C przykladany jest na pierwsze wejscie elementu I 11. Jesli licznik 8 z nastawa wstepna osiagnie na¬ stawiona liczbe o szerokosci raportu, a wiec w po- 50 danym przykladzie liczbe 420, to wyjscie AB prze¬ syla impuls na drugie wejscie elementu I 11, która jak to juz opisano oddzialywuje przez element I 14 oraz uniwibratpry 15 i 16 na kolejne przelaczanie licznika pierscieniowego 18 na jego kolejny stopien 65 D i skasowanie licznika 8 z nastawa wstepna.W czasie tego przebiegu przelaczeniowego zostaja zatrzymane oba silniki przesuwu 24 i 42 powrotnego przesuwu X obu urzadzen i glowica drukujaca bar¬ wnie, poniewaz sygnal stopnia* C licznika pierscie- 60 niowego 18 nie dochodzi na drugie wejscia elemen¬ tów I 21, 26 i 38. Zamiast niego obecnie sygnal stop¬ nia D dochodzi przez bramke lub 28 na drugie wejs¬ cie elementów I 29 i 45 wprawiajac tym w ruch przesuw Y obu urzadzen w jednakowy sposób i w 65 20 25 30 35 40 tym samym kierunku obrotów jak to poprzednio opisano dla sygnalu ze stopnia B. Poniewaz sygnal stopnia *D dochodzi do pierwszego wejscia elemen¬ tu I 12, to powrót licznika B i dalsze przerzucenie licznika pierscieniowego 18 na najblizszy stopien, stopien poczatkowy A, nastepuje dopiero wtedy, gdy po 23 skokach liczenia licznika 8 jego wyjscie A23 wysle impuls na drugie wejscie elementu I 12, co wywola przesuw obu urzadzen w kierunku Y o 23 skoki restru.Obecnie opisany cykl przebiega w ten sam spo¬ sób i powtarza sie tak czesto, az caly wzór zostanie odczytany.Za kazdym razem przy wlaczeniu stopnia C licz¬ nika pierscieniowego 18 uklad 34 ksztaltowania im¬ pulsów zostaje pobudzony do wyslania impulsu, który po wzmocnieniu we wzmacniaczu mocy 35 przerzuca o jedna cyfre elektromechaniczny licznik 36 z nastawa wstepna. Na poczatku odczytywania wzoru nastawia sie ten licznik z nastawa wstepna na liczbe wynikajaca z zaokraglenia do najblizszej liczby calkowitej stosunku wysokosci zapisu ra¬ portu (w rzedach lub kolumnach oczek) podzielo¬ nej przez 24. Tym samym policzone sa takze cykle ruchów przesuwu, które musza przebiegac az do calkowitego odczytania wzoru.Wraz z wlaczeniem stopnia C licznika pierscie¬ niowego 18 wlacza sie, jak to juz wyzej opisano, przesuw powrotny w kierunku X i licznik 36 zo¬ staje przerzucony o jedna cyfre. Gdy osiagnie on przy tym nastawiona uprzednio liczbe, to wytwa¬ rza na swoim wyjsciu AIL sygnal, który az do ska¬ sowania pozostaje na pierwszym wejsciu elementu I 32. Na zakonczenie przesuwu powrotnego w kie¬ runku X wyjscie elementu I 11, jak to juz opisano, wytwarza impuls, który przez element I 14, uniwi- bratory 15 i 16 doprowadza do dalszego przerzuce¬ nia licznika pierscieniowego 18 i do skasowania licznika 8. Ten impuls z wyjscia elementu I 11 do¬ prowadzany jest takze do drugiego wejscia elementu I 32 i poniewaz pierwsze wejscie wysterowane jest juz sygnalem licznika 36 wiec moze z wyjscia ele¬ mentu I 32 dostac sie na wejscie elementu LUB 33 i tedy na wejscie stop bistabilnego przerzutnika 4 i przelaczyc go tak, ze jego sygnal wyjsciowy nie do¬ chodzi do drugiego wejscia elementu I 3. Wsku¬ tek tego zablokowane zostaja impulsy prostokatne 670 kHz dla dolaczonych liczników i przerwany zostaje dalszy przebieg przesuwu.Wsród róznorodnych znajdujacych sie w handlu silników przesuwu tylko te nadaja sie do opisa¬ nego urzadzenia, w których kierunek obrotu moz¬ na zmieniac elektronicznie, a wiec te z uzwojenia¬ mi trójfazowymi lub jednofazowymi. W jednym takim, wymienionym tu jako przyklad, silniku, przesuwu z trzema w okreslonej kolejnosci po so¬ bie wlaczonymi uzwojeniami — na jeden skok jedno przelaczenie — kolejnosc wlaczania uzwojen jest sterowana przez trójstopniowy licznik piers¬ cieniowy liczacy wprzód i w tyl i przelaczany kazdorazowo o jeden stopien przez impuls steru¬ jacy. Przelaczenie tego licznika z liczenia w przód na liczenie wsteczne odzialywuje odpowiednio na zmiane kierunku obrotów silnika. Przelaczenie to odbywa sie elektronicznie przez przerzucenie bis-9 tabilnego multiwibratora. Takie uklady sterowa¬ nia silnikami przesuwu sa dostarczane wraz z sil¬ nikiem i dlatego nie sa tutaj blizej opisywane.Dla ulatwienia nastawienia przelozenia skali przewidziano uklady X* i Y* (fig. 1). Wraz z ich uruchomieniem wprawdzie zostaje zasadniczo Utrzy¬ many elektryczny przebieg procesów sterowania, ale w•kierunku przesuwu aktualnie nie kontrolowanym przesuw zostaje calkowicie wylaczony, a procesy liczenia znacznie skrócone tak, ze w kontrolowa¬ nym kierunku przesuwu przebieg zachodzi prawie nieskrócony, a drukarki barwne sa odlaczone. Jesli przelacznik. X zostanie przelaczony z narysowanego polozenia, waznego dla normalnego przebiegu od¬ czytywania, to dzialanie ukladu jest nastepujace: przesuw w kierunku X zostaje wylaczony wskutek oddzielenia wyjscia elementu LUB 28 od drugich wejsc elementów I 29 i 45, a licznik 36 nie dziala wskutek oddzielenia ukladu 34 ksztaltowania im¬ pulsów od stopnia C licznika pierscieniowego 13.Tak wiec elektrycznie przebiegajace cykle liczenia sterowania przesuwu nie sa zliczane podczas kon¬ troli przesuwu w kierunku X. Drugie wejscie ele¬ mentu I 12 polaczone podczas zwyklego odczytywa¬ nia wzoru z wyjsciem A23 licznika 8 jest teraz przelaczone na wyjscie A licznika 8 wskutek czego liczacy zazwyczaj do 23 dla drugiego przesuwu w kierunku Y licznik 8 liczy tylko do „jednego" i dla kolejnego przesuwu w kierunku X nie wystepuje zauwazalne opóznienie. Przerwane jest wyzwalanie drukarki barwnej, bo przewód z wyjscia elementu LUB 20 do drugiego wejscia elementu I 26 jest roz¬ laczony. Sygnal ze stopnia A wzglednie C licznika pierscieniowego 18 przychodzi przez element I 20 na pierwsze wejscie elementu I 13, którego drugie wejscie polaczone jest z wyjsciem AB licznika 8 z nastawa wstepna zas wyjscie polaczone jest przez zwarty teraz zestyk przelacznika X* i przez ele¬ ment LUB 33 z wejsciem „stop" bistabilnego prze- rzutnika 4.Jesli wiec nacisnie sie przycisk uruchamiajacy, to przesuw w kierunku X przebiega jak zwykle, na przyklad 420 skoków rastru. Impuls liczacy wyjscia AB licznika 8 wyzwala jednak, oprócz dalszego przerzucenia licznika pierscieniowego 18 na stopien B i skasowania licznika 8, takze odlaczenie impul¬ sów 670 kHz przez element I 3. Teraz osiagnieto polozenie koncowe glowicy odczytujacej moze byc dokladnie porównane z przewidzianym na rysunku wzoru znakiem konca. Wtedy naciska sie przycisk rozruchowy. Proces sterowania przebiega przy wy¬ korzystaniu impulsów i przebiegów przelaczenio- wych dla kierunku Y o jeden skok rastru, który jednak wskutek wylaczonego przesuwu w kierunku Y nie zostaje wykonany i wykorzystuje tylko 1/5 sekundy czasu. Teraz wlacza sie stopien C licznika pierscieniowego 18 i steruje przesuw powrotny w kierunku X. Po jego zakonczeniu przebieg liczenia i sterowania zostaje znów przez elementy ukladu 13, 33, 4 i 3 przerwany i glowice czytajaca i druku¬ jaca barwnie stoja znów w polozeniu wyjsciowym.Teraz moze byc wykonane ewentualnie ustalone odchylenie od osiagnietego przez glowice czytajaca polozenia koncowego wzgledem znaku konca, prze¬ widzianego na rysunku wzoru, przez zmiane liczby 1153 10 nastawionej wstepnie dla wyjscia Al licznika 37 z nastawa wstepna oraz moze byc powtórzony prze¬ bieg kontrolny z nowym nastawieniem.Gdy w ten sposób zostanie dokonane nastawienie 5 w kierunku X a potem glowice czytajace, wróca znowu na swoje pozycje wyjsciowe wtedy przelacza sie ponownie przelacznik X' w narysowane poloze¬ nie zas przelacznik" V z narysowanego polozenia, które jest wazne dla zwyklego przebiegu odczyty- io wania.Dzialanie ukladu jest nastepujace: wylaczony jest przesuw w kierunku X przez odlaczenie wyjs¬ cia elementu LUB 20 od drugich wejsc elementów I 21 i 38, zablokowane jest wyzwalanie drukarki 15 barwnej wskutek odlaczenia wyjscia elementu LUB 20 od drugiego wejscia elementu I 26, odli¬ czenie skoków rastru w kierunku szerokosci ra¬ portu jest zredukowane z pelnej szerokosci ra¬ portu, na przyklad 420 skoków rastru, do jednego 20 skoku rastru poniewaz drugie wejscia elementu I 9 wzglednie 11 sa przelaczone z wyjscia AB licz¬ nika 8 z nastawa wstepna na wyjscie A. W ten sposób w kierunku X liczony jest za kazdym ra¬ zem tylko jeden skok rastru, nie wykonywany 25 jednak z powodu wylaczonego przesuwu w kie¬ runku X, co zajmuje tylko 1/5 sekundy czasu.Wyliczona i nastawiona na liczniku z nastawia¬ niem wstepnym, liczba cykli ruchów przesuwo- wych odbywa sie dzieki tym elementom ukladu 30 tylko w kierunku Y i to praktycznie bez opóznia¬ nia przez przesuw w kierunku X, az przy ostatnim cyklu licznik z nastawianiem wstepnym osiagnie przy wlaczeniu stopnia C licznika pierscieniowego 18 nastawiona uprzednio liczbe i jego wyjscie AH 35 wysle sygnal na-pierwsze wejscie elementu I 32.Po pierwszym kroku liczenia licznika 8 z nastawa wstepna jego wyjscie A wysyla swój sygnal przez przelaczony przelacznik Y na drugie wejscie ele¬ mentu I 11. Jej pierwsze wejscie jest juz przygoto- 40 wahe przez stopien C licznika pierscieniowego 18 i wyzwala wskutek tego nie tylko dalsze przerzu¬ cenie licznika pierscieniowego 18 i powrót do stanu wyjsciowego licznika 8 z nastawa wstepna, lecz takze przez elementy 32, 35, 4 i 3 wylaczenie kon- 45 cow€. Teraz osiagniete polozenie koncowe glowicy czytajacej moze byc dokladnie porównane ze zna¬ kiem konca przewidzianym na rysunku wzoru.Wtedy przez nacisniecie przycisku zerowania 0 sprowadza sie na zero licznik 36 z nastawa wstep- 50 na, przelacza przelacznik kierunku obrotów dla przesuwu w kierunku Y z polozenia XV w poloze¬ nie YR i naciska przycisk uruchamiajacy. Teraz glowica czytajaca'72 i glowica drukujaca barwnie 7& przemieszczaja sie znowu w polozenie wyjscio- 55 we, przelacznik kierunku obrotów Ub zostaje zno¬ wu przelaczony na YV, a przycisk zerujacy 0 zo¬ staje nacisniety. Obecnie moze byc wykonane ewen¬ tualnie ustalone odchylenie od osiagnietego przez \ glowice czytajaca polozenie koncowego wzgledem 60 znaku konca przewidzianego na rysunku wzoru przez zmiane liczby nastawionej wstepnie dla wyj¬ scia A2 licznika 37 z nastawa wstepna oraz moze byc powtórzony opisany wlasnie przebieg z nowa nastawa. • 65 Gdy zostanie dokonane w ten sposób nastawienia83 153 11 12 w kierunku Y, a potem glowice czytajace wróca znowu na swoje pozycje wyjsciowe, to wtedy prze¬ lacza sie ponownie przelacznik Y w narysowane polozenie, a przelacznik kierunku obrotów w polo¬ zenie XV i naciska sie przycisk zerowania 0. Teraz moze byc uruchomiony przez ponowne nacisniecie przycisku start opisany na wstepie przebieg odczy¬ tywania wzoru i drukowania rastru. Dotychczas nie bylo wspomniane, ze licznik 37 z nastawa wstepna zawsze otrzymuje impuls powrotu przez element LUB 43, uniwibrator 44 ksztaltujacy impulsy i ele¬ ment LUB 71 wtedy, gdy albo wyjscie Al wysyla po osiagnieciu nastawionej wstepnie liczby swój sygnal przez element I 38 na wejscie elementu LUB 43, albo wyjscie A2 przez element I 45.W glowicy czytajacej barwy 72 wbudowane sa dla kazdego z dwunastu odczytywanych wierszy po trzy fotodiedy lub fototranzystory 50, 51 i 52, które przez nalozone filtry barwne moga przyjmowac tylko po jednej z trzech barw: czerwonej, zielonej i niebieskiej.Sygnaly wysylane przez te fototranzystory sa dla kazdego wiersza wzmacniane w trójkanalowym wzmacniaczu 53, który posiada jedna dla wszyst¬ kich trzech kanalów równomiernie dzialajaca re¬ gulacje wzmocnienia do wyrównania wahan: oswietlenie odczytu lub odstepu glowicy czytajacej 72 od odczytywanego rysunku albo wspólczynnika pochlaniania wzglednie odbicia odczytywanej farby.Regulacja ta umozliwia nastawianie od niskiego poziomu minimalnego na kanale barwy z najwiek¬ szym wysterowaniem, az do pelnego wysterowania.Sygnal tego kanalu barwy sluzy potem jako 100% wielkosc odniesienia dla obu pozostalych kanalów barwy, i przerzuca wlaczony po danym kanale przerzutnik Schmitta 54 wzgl. 55 wzgl. 56. Ich pun¬ kty przerzutu sa tak nastawione, ze przeskok nas¬ tepuje tylko przy wysterowaniu wiekszym niz okolo 70%- Jesli sygnaly wszystkich kanalów barw¬ nych przekraczaja granice 70% to oznacza to „biel" i wlaczony dalej uklad z elementami I 58, 59 i 60 i elementami kombinacyjnymi 57, 61, 62 i 63 nie daje na zadnym ze swoich trzech wyjsc 58A, 59A i 60A sygnalu.Jesli sygnaly dwu kanalów barwy leza ponizej 70-cio procentowej granicy, to wtedy waznym jest sygnal z wysterowaniem 100-procentowym i uklad bramek wytwarza sygnal na wyjsciu przyporzadko¬ wanym danej barwie. Sygnal ten ulega wzmocnie¬ niu w odpowiednim wzmacniaczu mocy 64 wzgl. 65 wzgl. 66 i wydrukowaniu przez przyporzadkowana drukarke barwna 67 wzgl. 68 wzgl. 69, o ile tylko impuls wyzwalajacy z uniwibratora 27 ksztaltuja¬ cego impulsy dostanie sie na pierwsze wejscia trzech elementów I 58, 59 i 60. Gdy oprócz kanalu z wysterowaniem 100-procentowym jeszcze inny ka¬ nal przekroczy granice 70%, to zablokowuje sie równiez uklad elemjentów cyfrowych i na zadnym ze swoich trzech wyjsc nie daje sygnalu. Nie zosta¬ je wiec nadrukowana zadna barwa i pozostaly bialy punkt rastru na rysunku rastrowym moze byc na¬ niesiony w odpowiedniej barwie przy korekcie recznej.Jesli zaden z trzech kanalów nie osiagnie wspom¬ nianego poziomu minimalnego, to oznacza to „czern" . i równiez nie ma zadnego sygnalu na trzech wyjs¬ ciach ukladu elementów cyfrowych, poniewaz czern nie jest przewidziana jako barwa w rysunkach wzorów. 5 Czulosc fotodiod nastawiana jest indywidualnie przy pomocy oporników regulacyjnych R532r. R532g i R532b (fig. 3) i trzech przyrzadów wskaznikowych V701r. V701g i V701b, po jednym dla kazdego z trzech kanalów barwy, wbudowanych w urzadze- 10 nie pomiarowe „kontrola odczytu barwy". W ten sposób mozna nastawic 100-procentowe wystero¬ wanie dla wszystkich trzech kanalów przy odczy¬ cie bialego papieru projektu wzoru, nawet jesli ten papier ma równiez slaby odcien barwy. Urza- 15 dzenie pomiarowe 70 moze byc przylaczone prze¬ lacznikiem wciskowym FI do trzech kanalów pierwszego odczytywanego wiersza zas dalszymi jedenastoma, nie narysowanymi i wzajemnie me¬ chanicznie zaryglowanymi, przelacznikami wcisko- 20 wymi F2 az do F12 kazdorazowo do trzech kana¬ lów drugiego az do dwunastego odczytywanego wiersza.Ponizej opisano dwa przyklady wykonania we¬ dlug wynalazku ukladu rozpoznawania barw. 25 Dwa sposoby i uklady rozpoznawania barw poka¬ zano na fig. 3 i 4, przy czym stopien wzmocnienia wszystkich wlaczonych po kazdym poszczególnym fotoczujniku 50, 51 i 52 jednakowych kanalach wzmocnienia, regulowany jest tak* w zaleznosci 30 od napiecia wyjsciowego tegoz kanalu wzmac¬ niacza wspólnie z najwiekszym napieciem wyjscio¬ wym, ze to najwieksze napiecie wyjsciowe poczy- • najac od malego minimalnego stopnia oswietlenia danego fotoczujnika utrzymuje zalozona wielkosc 35 takze przy wszystkich silniejszych stopniach oswiet¬ lenia. W ten sposób napiecie wyjsciowe pozostalych kanalów wzmacniacza jest proporcjonalne do sto¬ sunku stopnia oswietlenia tych pozostalych foto- czujników do stopnia oswietlenia fotoczujnika 4o z najwiekszym stopniem oswietlenia i w ten spo¬ sób jest miernikiem nasycenia dana barwa w pro¬ centowym stosunku do barwy zasadniczej, nieza¬ leznie od stopnia oswietlenia i odbicia odczyty¬ wanej barwy. Oba uklady z fig. 3 i 4 wykorzystuja 45 te wlasnosci.W ^kladzie wedlug fig. 3 kazda z licznych fo¬ todiod lub fototranzystorów 50, 51 i 52 uczulonych filtrami barwnymi na rózne barwy polaczona jest w szereg z jednym opornikiem R532r, R532g 50 i R532b oraz do wspólnego zródla napiecia zasi¬ lajacego Ub. Fotoczujniki polaczone sa ponadto ze zródlem wspólnego napiecia zasilajacego Ub kaz¬ dy przez wzmacniacz tranzystorowy skladajacy sie z jednego tranzystora T534r, T534g i T534b, jed- 55 nego opornika kolektora R533r, R533g oraz R533b wlaczonego miedzy kolektor i napiecie zasilajace i jednego opornika R536r, R536g i R536b emitera, wlaczonego miedzy emiter i mase. Wzmacniacz ten wzmacnia napiecia, które powstaje na opor- 60 niku R532r, R532g oraz R532b wskutek przeply¬ wu pradu fotoelektrycznego. To wzmocnione na¬ piecie powstale na oporniku R533r, R533g oraz R533b, kolektora doprowadzane jest do poszcze¬ gólnych dolaczonych przerzutników Schmitta 54, 65 55 i 56. Oporniki R536r, R536g oraz R536b emitera13 skladaja sie zawsze z jednakowych oporników za¬ leznych od pola magnetycznego i umieszczonych wspólnie w szczelinie elektromagnesu M536. Wzbu¬ dzenie tego elektromagnesu sterowane jest dodat¬ kowym tranzystorem T539, którego emiter pola¬ czony jest z napieciem zasilajacym Ub, a baza przez diode Zenera D537 z anodami diod D535r, D535g i D535b (elementami LUB). Katody tych diod polaczone sa z opornikami R533r, R533g i R533b kolektorów wzmacniaczy tranzystorowych.Uklad polaczen wedlug fig. 3 dziala nastepujaco.Przy bardzo slabym oswietleniu czulych na swiat¬ lo fotooporników, fotodiod lub fototranzystorów 50, 51 i 52 (odpowiadajacemu barwie „czarnej"), skladajace sie z tranzystorów T534 wzmacniacze tranzystorowe posiadaja, maksymalny wspólczynnik wzmocnienia, poniewaz w tym wypadku tranzystor T539 jest zatkany i na skutek tego zaleznie od pola magnetycznego oporniki R536 wykazuja swoja naj¬ mniejsza wartosc. Punkty polaczenia Yr, Yg i Yb miedzy opornikami kolektorowymi R533 a diodami D535 jak równiez punkt polaczenia Z miedzy dioda Zenera D537 i opornikiem R538 maja w przyblize¬ niu potencjal Ub zródla napiecia.Jezeli potencjal tylko na jednym z punktów przy¬ kladowo Yr, Yg i Yb na skutek zwiekszonego os¬ wietlenia skojarzonego z nim fotoopornika wzrosnie, wówczas poczatkowo nie ma to zadnego wplywu na potencjal w punkcie Z, poniewaz tak dlugo jak nie jest osiagniete napiecie Zenera przez diode Ze- . nera D537 nie plynie" praktycznie zaden prad. Jezeli jednak potencjal rozwazanego punktu Y jest tak duzy, ze przylozone do diody Zenera D537 napie¬ cie przewyzszy napiecie Zenera, wówczas poten¬ cjal w punkcie Z zaczyna sie w stosunku do po¬ tencjalu Ub obnizac, przez co tranzystor T539 zo¬ stanie otwarty. W zaleznosci od stopnia oswietle¬ nia rozpatrywanych fotooporników po przekrocze¬ niu napiecia Zenera przez cewke L536 plynie wiec prad, który zwieksza wartosc zaleznych od pola magnetycznego oporników R536 i przez to obniza w takim samym stopniu wspólczynniki wzmocnienia wszystkich wzmacniaczy tranzysto¬ rowych T534. Przy prawidlowym doborze elemen¬ tów ukladu plynacy przez cewke L536 prad be¬ dzie mial stale akurat taka wartosc, ze potencjal punktu Y pomijajac male odchylki bedzie równy temu potencjalowi, przy którym na diodzie Zene¬ ra D537 panuje napiecie Zenera. Jezeli przy tym oswietlony zostanie tylko jeden z fotooporników, w stopniu w którym skojarzony z nim punkt Y osiaga napiecie odpowiadajace napieciu Zenera, to przy wszystkich wyzszych stopniach oswietlenia znajdowac sie bedzie na stalym potencjale, który zostaje zastosowany jako wzorzec porównawczy.Wzorzec porównawczy oznaczony zostaje jako war¬ tosc 100%- Jezeli równoczesnie oswietlone beda fo- tooporniki 50, 51 i 52, wówczas stan tranzystora T539 wzglednie wartosc opornika R536 a przez to i wspólczynnik wzmocnienia tranzystorów T534 be¬ dzie zawsze okreslony przez ten fotoopornik, który bedzie najsilniej oswietlony. Wynika to z dzialania czlonu LUB, w którym przy przylozeniu wielu na¬ piec o róznej wielkosci tylko ta dioda D535 jest spolaryzowana w, kierunku przepuszczania, do któ- 153 14 rej przylozone jest najwieksze napiecie. Wspólczyn- ' niki wzmocnienia wszystkich wzmacniaczy tranzys¬ torowych T534 sa w stosunku do siebie zawsze jed¬ nakowe, poniewaz sa one jednakowe, a wszystkie 5 zalezne od pola magnetycznego oporniki R536 zmie¬ niane sa stale w taki sam sposób. Potencjal tego punktu Y, który przyporzadkowany jest najsilniej oswietlonemu fotoópornikowi odpowiada wiec war¬ tosci 100%, podczas gdy potencjaly pozostalych 10 punktów Y odtwarzaja stosunek stopnia oswietlenia skojarzonych z nimi fotooporników do stopnia os¬ wietlenia najsilniej oswietlonego fotoopornika.Inne wykonanie ukladu rozpoznawania barw przedstawione jest na fig. 4. Fotooporniki 150, 151 15 i 152, uczulone filtrami na rózne barwy, wlaczone sa jako oporniki emitera miedzy mase i emiter kazdego wzmacniacza tranzystorowego w ukladzie ze wspólna baza T1534r,. T1534g i T1534b. Miedzy kolektorem wzmacniacza tranzystorowego a na- 20 pieciem zasilajacym Ub umieszczone sa oporniki kolektora R1533r, R1533g oraz R1533b, na których powstaje wzmocnione napiecie doprowadzane do dolaczonego przerzutnika Schmitta 54, 55 i 56 (fig. 1). 25 Zaciski baz wszystkich wzmacniaczy tranzystoro¬ wych T1534r, T1534g i T1534b polaczone sa z zacze¬ pem dzielnika napiecia. Ten dzielnik napiecia skla¬ da sie z opornika R1532 polaczonego z napieciem zasilajacym Ub oraz polaczonego z masa obszaru 80 emiter—kolektor tranzystora T1530. Baza tranzysto¬ ra T1530 wysterowana jest tranzystorem T1539 o przeciwnym rodzaju przewodnictwa z emiterem przylaczonym do zródla napiecia zasilajacego. Baza tranzystora T1539 polaczona jest przez diode Zene- 35 ra D1537 z anodami diod D1535r, D1535g i D1535b.Katody tych diod polaczone sa z opornikami kolek¬ tora R1535r, R1535g i R1535b wzmacniacza tranzys¬ torowego T1534r, T1534g i T1534b.Uklad polaczen wedlug fig. 4 pracuje nastepuja- 40 co: przy bardzo malym oswietleniu fotooporników 150, 151, 152 (odpowiadajacym barwie „czarna") za¬ ciski baz, to jest punkt X", oraz kolektory, to jest punkty Y', trzech wzmacniaczy tranzystorowych T1534 maja w przyblizeniu potencjal Ub zródla na- 45 piecia, a wiec potencjal, przy którym nie jest jesz¬ cze osiagniete napiecie przebicia diody Zenera D1537. Na skutek tego równiez punkt polaczenia Z* miedzy dioda Zenera D1537 i opornikiem R1538 ma w przyblizeniu potencjal Ub tak ze tranzystory 50 T1539 i T1530 sa zatkane. Odpowiednio do przykla¬ du wykonania przedstawionego na fig. 3 napiecie Zenera zostaje osiagniete dopiero przy pewnym okreslonym stopniu oswietlenia jednego z fotoopor¬ ników. Dopiero przy osiagnieciu tego stopnia os- 55 wietlenia (wzglednie przy wszystkich wyzszych •stopniach oswietlenia) tranzystory T1539 i T1530 przewodza, wskutek czego potencjal punktu Z', a przez to i potencjal baz wzmacniaczy tranzysto¬ rowych T1534 zostaje obnizony. Skutkiem tego eo nastepuje zmniejszenie wspólczynnika wzmocnie¬ nia wzmacniaczy tranzystorowych co powoduje, ze ten punkt Y', który przyporzadkowany jest naj¬ silniej oswietlonemu fotoópornikowi znajdzie sie na potencjale odpowiadajacym w przyblizeniu na- 65 pieciu Zenera. W przeciwienstwie do tego wszystkie15 inne punkty Y' otrzymaja nizsze potencjaly, które kazdorazowo odtwarzaja stosunek stopnia oswiet¬ lenia skojarzonego z danym punktem fotoopprnika do stopnia oswietlenia najsilniej oswietlonego foto- opornika.Na fig. 3 przedstawiono dokladnie tylko przerzut- nik 56 z przerzutników Schmitta 54, 55 i 56 wla¬ czonych po wzmacniaczach tranzystorowych ukladu rozpoznawania barw. Chodzi tu o ogólnie znany uklad przerzutnika Schmitta, tak obliczony, ze przerzut nastepuje gdy napiecie wejsciowe miedzy Ub i baza tranzystora T561, która polaczona jest z opornikiem kolektora R533b, jest wieksze wzgled¬ nie mniejsze niz okolo 70% wyznaczonej przez diode Zenera D537 wielkosci najwiekszego napiecia wyj¬ sciowego wzmacniacza tranzystorowego. Z kolektora tranzystora T561 zbiera sie sygnal wyjsciowy prze¬ rzutnika Schmitta 56 i przez zaciski wyjsciowe 56A doprowadza do ukladu bramek 57—63. Przerzutniki Schmitta 54 i 55 sa dokladnie takie same jak 56, a ich zaciski wyjsciowe oznaczone sa 54A lub 55A.Swiatlo odbite z odczytywanego miejsca projektu wzoru musi byc-tak doprowadzone dla trzech foto¬ diod 50, 51 i 52 wyposazonych w filtry barw, aby kazda z trzech fotodiod otrzymywala swoje swiatlo z dokladnie tego samego malego wycinka powierz¬ chni co i obie pozostale. Rozdzielenie swiatla moze byc wykonane albo czesciowo przezroczystymi zwierciadlami, albo rozgalezionymi wiazkami wló¬ kien swiatlowodowych, albo pojedynczymi pretami swiatlowodowymi dla kazdej z trzech fotodiod. Kon¬ ce pretów swiatlowodowych oddalone od fotodiod sa zlaczone i tak usytuowane na koncu dalszego preta swiatlowodowego, ze przejmuja od tego dalszego preta swiatlowodowego swiatlo, które on na swoim drugim koncu pobral posrednio lub bezposrednio z odczytywanego miejsca projektu wzoru. Takze kazda z trzech fotodiod moze miec swoja wlasna optyke odtwarzania, a wszystkie skierowane sa na to samo miejsce projektu wzoru.Optyczny uklad glowicy odczytujacej bedzie opi¬ sany ponizej na przykladzie fig. 2 i fig. 2a, poczyna¬ jac od optyki oswietleniowej na fig. 2. Zarnik malej lampy projekcyjnej w ksztalcie cienkiej lecz dlu¬ giej spirali W z górnym Wl wzglednie dolnym W2 koncem jest odtwarzany na przeznaczonym do od¬ czytania projekcie wzoru M przy pomocy ukladu soczewek skladajacego sie z asferycznego kondenso¬ ra LI i plaskowypuklej soczewki sferycznej L2, po wielokrotnym zalamaniu zwierciadlami plaskimi 81, 82 i 83 promieni swietlnych, co uwarunkowane jest ukladem przestrzennym. Przy czym koniec spirali Wl odtwarzany jest w punkcie Wl' na rysunku wzo¬ ru, a koniec spirali W2 w punkcie W2\ Cienka so¬ czewka cylindryczna L3 lezy w kierunku rozposcie¬ rania sie obrazu zarnika na drodze wiazki promieni, tuz przy powierzchni projektu wzoru M. W ten spo¬ sób swiatlo zarnika W lampy koncentrowane jest na nadzwyczaj waskim pasku projektu wzoru poprzecz¬ nie do kierunku wierszy ruchu odczytywania. Wlot swiatla, skosne z góry z kierunku rozposcierania sie pretowej soczewki cylindrycznej L3, wybrany jest tu celowo, bo przy odczytywaniu barw pionowo z góry do urzadzenia odczytujacego barwy dostaje sie tylko swiatlo odbite przez rozproszenie od pro- 3153 16 jektu wzoru i odblysk powloki barwnej co nie wy¬ woluje zludzenia „bieli".Poniewaz wskutek skosnego wlotu obraz W2' kon¬ ca zarnika W2 oddalony jest bardziej od ukladu 5 soczewek LI i L2 niz obraz Wl' konca zarnika Wl, wiec os lampy projekcyjnej, a przez to i os zarnika, ustawione sa odpowiednio skosnie, aby obraz spirali miedzy punktami Wl' i W2' tylko niewiele zmienial sie na swej szerokosci i pozostawal ostry. 10 Bieg promieni optyki oswietleniowej przedstawio¬ ny jest na fig. 2 z dwiema przerywanymi liniami wychodzacymi z konca spirali Wl i konczacymi sie w punkcie obrazu Wl* na projekcie wzoru M, oraz 15 dwiema ciaglymi liniami wychodzacymi z konca spirali W2 i konczacymi sie w punkcie obrazu W2* na projekcie wzoru. Poniewaz przebieg tych promie¬ ni wskutek trzykrotnego odbicia od zwierciadel jest nieprzejrzysty, wiec na tejze figurze tak narysowa- 20 no bieg promieni, jakby sie on wytworzyl przez opuszczenie zwierciadla SI i soczewki cylindrycznej L3. Oba wychodzace z konca Wl spirali, narysowa¬ ne linia przerywana, promienie biegna dalej jako linie drobno przerywane do punktu Wl", a oba pro- 25 mienie wychodzace z konca W2 spirali narysowane linia ciagla, biegna dalej do punktu W2" narysowa¬ ne linia przerywana o dluzszych kreskach. Miedzy Wl" i W2" zaznaczono linia podwójna przerywana obraz spirali. 30 Projekt wzoru M odczytywany jest przy ruchu glowicy odczytujacej w kierunku X (kierunek wier- # szy) w jednym pasku o szerokosci odpowiadajacej szerokosci dwunastu wierszy na porastrowanym ry¬ sunku. Odpowiednio do tego bardzo waski pasek, 35 oswietlany przez optyke oswietleniowa, lezacy mie- dy punktami Wl' i W2' poprzecznie do kierunku wierszy podzielony jest w kierunku rozciagania sie na dwanascie odcinków. Kazdy z nich odpowiada jednej szerokosci wiersza i punkt Zl na projekcie 40 wzoru M odpowiada wiec punktowi pierwszego wiersza porastrowanego rysunku, a punkt Z12 pun¬ ktowi dwunastego wiersza porastrowanego rysunku.Miedzy nimi lezy dziesiec pozostalych wierszy, które nie sa narysowane. 45 Punkt Zl odtwarzany jest przez soczewke L4 w plaszczyznie Z* jako punkt Zl* na powierzchni wej¬ sciowej swiatlowodu LL1, a odpowiadajacy bieg pro¬ mieni zaznaczony jest trzema liniami ciaglymi. 50 Promienie swietlne zostaja przy wejsciu do swiat¬ lowodu tylko nieznacznie zalamane, a opuszczaja swiatlowód po wielokrotnym calkowitym odbiciu od gladkich powierzchni bocznych. Sa jednak teraz bardzo równomierne rozlozone na powierzchni wyj- 55 sciowej i po przejsciu filtru barwnego GF, z zielo¬ nego szkla, osiagaja fotodiode 51. To samo dzieje sie w punkcie Z12. Jest on odtwarzany w punkcie Z12' w plaszczyznie Z', na powierzchni wejsciowej swiatlowodu LL12, promien swietlny przebiega przez 60 przynalezny filtr zielony, identycznie jak to opisano dla LL1 i dochodzi do przynaleznej fotodiody. So¬ czewka cylindryczna L3 nie ma w kierunku pod¬ luznym — odpowiadajacym plaszczyznie rysunku fig. 2 — zadnego zauwazalnego oddzialywania na 65 przebieg drogi promieni.17 Poniewaz projekty wzorów moga byc narysowane w róznych skalach, które musza byc wtedy opisa¬ nym urzadzeniem przelozone na jednolita skale ry¬ sunku rastru i poniewaz dla ukladu swiatlowodów LL1 az do LL12 i przynaleznych filtrów barwnych i fotodiod przewidziane sa stale niezmienne odleg¬ losci, to powiekszenie optyki odczytywania wykona¬ ne jest odpowiednio nastawne w ten sposób, ze so¬ czewka L4 ma zmienna ogniskowa (tzw. obiektyw typu „Zoom"). Ten sam skutek mozna oczywiscie, podobnie jak w powiekszalniku, osiagnac przez zmiane odstepów M-L4 i L4-Z* i zastosowanie so¬ czewki L4-z niezmienna ogniskowa.Podczas gdy fig. 2 pokazuje optyke odczytywania w widoku w kierunku wierszy, to fig. 2a pokazuje optyke odczytywania, widziana prostopadle do kie¬ runku wierszy, a plaszczyzna rysunku fig. 2a prze¬ cina przedstawiany projekt wzoru M wzdluz wier¬ sza. Urzadzenie oswietlajace zostalo na tym rysunku opuszczone.Punkty Pip leza w malym odstepie, narysowa¬ nym tu ze wzgledu na wyrazistosc jako wiekszy, w jednym wierszu, jeszcze wewnatrz wspomnianego, bardzo waskiego paska oswietlonego przez urzadze¬ nie oswietlajace wzdluz kierunku osi soczewki cy¬ lindrycznej L3. Soczewka ta jest widoczna na fig. 2a w przekroju poprzecznym. Jej odstep od projektu wzoru M jest nieco mniejszy od jej ogniskowej wskutek czego silnie rozbiezne promienie swietlne wychodzace z jednego punktu na projekcie wzoru po przejsciu przez L3 sa juz tylko slabo rozbiezne i odpowiednio do tego znacznie wieksza ich czesc trafia w soczewke L4. Promienie wychodzace z pun¬ ktu P — trzy z nich przedstawiono liniami ciaglymi na fig. 2a — sa wiec zbierane soczewkami L3 i L4 i lacza sie ponownie w plaszczyznie Z' na powierz¬ chni wejsciowej swiatlowodu LL w jeden obraz P' punktu P. Swoja droge we wnetrzu swiatlowodu kontynuuja one przy czesciowo wielokrotnym odbi¬ ciu calkowitym na jego zbiegajacych sie pod katem ostrym plaskich, wezszych scianach i rozdzielaja sie równomiernie na trzy rozgalezienia LZ1, LZ2 i LZ3 swiatlowodu na jego wezszym koncu. Potem wy¬ chodza one z powierzchni wyjsciowych tych rozgale¬ zien i po przejsciu odpowiednio przez filtr czerwony RF, zielony GF, niebieski BF trafiaja na fotodiody 50, 51 lub 52. Identyczny przebieg promieni przed¬ stawiony jest dla punktu p trzema liniami prze¬ rywanymi. Dla wszystkich punktów danego wiersza lezacych miedzy Pip przebieg promieni jest jedna¬ kowy. Wytwarza sie w ten sposób równomierny rozklad odbitej energii swietlnej od tego krótkiego odcinka wiersza na trzy fotodiody zaopatrzone we wstawione z przodu filtry barwne. W ten sposób przelaczenie ukladu rozpoznania i oceny barw przy odczytywaniu granicy barw miedzy dwiema figu¬ rami wzoru zalezy nie od przestrzennego ulozenia fotodiod lecz tylko od przewagi pradu fotoelektrycz- nego lub inne fotodiody.Przykladowe wykonanie glowicy drukujacej barwnie przedstawione jest na fig. 5, fig. 6 i fig. 7.Fig. 5 przedstawia rzut na jeden z nawarstwionych jeden na drugim, plaskich, pneumatycznie urucha¬ mianych elementów drukarki barwnej z czescio¬ wym przekrojem równoleglym do plaszczyzny l 153 18 warstw (zakreskowany ukosnie) i z jednym prze¬ krojem poprzecznym przez obudowe zaworów.Fig. 6 przedstawia przekrój przez nawarstwione jeden na drugim elementy drukarki barwnej równo- 5 legie do plaszczyzny rysunku rastru w plaszczyznie przekroju oznaczonej na fig. 5 przerywana linia A — B.Fig. 7 natomiast przedstawia widok glowicy dru¬ karki barwnej widziany w kierunku wierszy z cze- io sciowo opuszczonymi i dwoma pionowo przez srodek przecietymi elementami drukarki barwnej oraz z przekrojem podluznym przez obudowe zaworów.Na fig. 5 pokazany jest w przekroju pret 67}. dru¬ karki barwnej. Sklada sie on z cienkiej rurki, w któ- 15 rej na dolnym koncu wstawione jest piórko 6711 pi¬ saka filcowego. Doprowadzenie cieczy barwnej od¬ bywa sie przez otwór rurki za pomoca nalozonego na jej górny koniec weza 6716 z przewodu rozdziel¬ czego 6717, który przez waz 6718 zasilany jest z za-' 20 sobnika 6719.Pret 671 drukarki barwnej daje sie latwo przesu¬ wac' osiowo w rowku 6721 wyfrezowanym w plytce 6720 w kierunku do punktu rastru RP na porastro- wanym i przeznaczonym do zadrukowania papierze 25 rysunkowym RZ. Rowek 6721 rozszerza sie czescio¬ wo na szerokosc i glebokosc w podluzna komore 6722 o przekroju prostokatnym rozciagajaca sie w kierunku tegoz rowka i spelnia role cylindra. Role tloka przejmuje osadzone na rurce preta 671 dru- 30 karki barwnej zgrubienie, które pasuje z niewielkim luzem do prostokatnego przekroju podluznej komory 6722, i przez które naciagana jest wzgledem górnego konca podluznej komory 6722 sprezyna powrotna 6714 otaczajaca górny koniec preta. 671 drukarki 35 barwnej miedzy jego kolnierzem 6715 i plytka 6720.Górny koniec podluznej komory 6722 sluzy równiez jako odbój. W koncu tym ma zakonczenie takze dru¬ gi rowek 6725 wyfrezowany w plytce 6720, w któ¬ ry na jego koncu na krawedzi plytki 6720 wlutowa- 40 ny jest króciec rurowy 6724. Rowek 6723 i podluzna komora 6722 sa uszczelnione przez plytke zalozonego nastepnego elementu drukarki barwnej i tworza zamknieta wneke, podobnie jak nalezace do obu po¬ zostalych jednakowych pretów 681 wzglednie 691 45 drukarki barwnej rowki 6821, 6921, 6823 i 6923 oraz podluzne komory 6822 i 6922 tego samego elementu drukarki barwnej utworzonego z plytki 6720 z trze¬ ma pretami 671, 681 i 691 drukarki barwnej. Jesli teraz wtloczyc do krócca rurowego 6724 sprezone 50 powietrze to zostanie ono doprowadzone rowkiem 6723 miedzy górny koniec podluznej komory 6722 i zgrubienie 6712 tak, ze zgrubienie 6712 i zwiazany z nim pret 671 drukarki barwnej zostana nacisniete ku dolowi az pret drukarki barwnej dotknie do pa- 55 pieru rysunkowego RZ i wydrukuje tam swym wkladem pisaka filcowego, nasyconym plynem bar¬ wiacym, punkt barwny. Uszczelnienie kwadratowe¬ go rowka 6721, w którym porusza sie okragla rurka preta 671 drukarki barwnej nastepuje przez naklad¬ co ke 6713 dociskana do otworu sprezyna zwrotna 6714, która takze odciaga wstecz pret 671 drukarki bar^ wnej, gdy tylko zostanie przerwany doplyw sprezo¬ nego powietrza.Sterowanie sprezonym powietrzem preta 671 dru- 65 karki barwnej dokonywane jest zaworem magne-83 153 19 tycznym 67, którego elektromagnes przylaczony jest do wzmacniacza mocy 64 opisanego juz ukladu oceny barwy (fig. 1). Zawór magnetyczny osadzony jest w szczelnej obudowie 6730, która stale znajduje sie pod cisnieniem sprezonego powietrza poprzez prze¬ wód sprezonego powietrza 6731. Kotwica 6727 mag¬ nesu 67 zamyka w polozeniu spoczynkowym, pod dzialaniem nacisku sprezyny spiralnej 6732, swoim stozkiem zaworowym 6728 i otwór 6729 z wlutowa- nym króccem rurowym 6726, który polaczony jest wezem cisnieniowym 6725 z króccem rurowym 6724 plytki 6720. Jesli elektromagnes dostanie prad ze wzmacniacza mocy 64, to kotwica 6727 zostanie przy¬ ciagnieta i stozek zaworowy. 6728 otworzy otwór 6729. Wtedy sprezone powietrze z obudowy 6730 moze popchnac pret drukarki barwnej.Pret 671 drukarki barwnej zaopatrywany jest z za¬ sobnika 6719 z czerwonym plynem barwiacym. Dla preta 681 drukarki barwnej odbywa sie to z zasob¬ nika 6819 plynem zielonym, a dla preta 691 drukarki barwnej plynem niebieskim z zasobnika 6919. Od¬ powiednio nastepuje tez sterowanie pretami 681 wzglednie 691 drukarki barwnej dokladnie tak samo jak wyzej opisano dla preta 671 drukarki barwnej, to znaczy zaworem magnetycznym 68 wzglednie 69 przez rowek 6823 wzglednie 6923, przez króciec ru¬ rowy 6824 wzglednie 6924, waz 6825 i króciec rurowy 6826 wzglednie 6926.W opisanym wyzej urzadzeniu przewidziano dwa¬ nascie takich elementów drukarki barwnej, które uszeregowane sa na dwu trzpieniach 6733 i 6734. Fig. 6 pokazuje niektóre z tych uszeregowanych elemen¬ tów drukarki barwnej w przekroju, oznaczonym na fig. 5 linia przerywano-kropkowana i umozliwia poznanie przekroju niektórych z opisanych rowków, pretów drukarki barwnej i zgrubienia 6812 preta 681 drukarki barwnej, dzialajacego jako tlok w sta¬ nowiacej cylinder podluznej komorze 6822 o prze¬ kroju prostokatnym. Równiez polozenie czesciowego przekroju plytki 6720 z fig. 5 zaznaczone jest na fig. 6 przerywano-kropkowana linia miedzy C i D.Fig. 7 przedstawia widok z boku uszeregowanych na trzpieniach 6733 i 6734 polaczonych w glowice drukarki barwnej elementów w kierunku ruchu wierszowego glowicy drukarki barwnej (wzdluz wspólrzednej X) oraz odpowiedni widok przekroju przez obudowe 6730 zaworów magnetycznych, przy czym lewa czesc przekroju dokonana jest przed za¬ worami magnetycznymi, które odpowiadaja zawo¬ rom magnetycznym 67 na fig. 5, prawa zas czesc przekroju przechodzi na wylot przez rzad zaworów magnetycznych. Na fig. 7 narysowano od lewej ku prawej dwa elementy drukarki barwnej w pelnym widoku. Wychodzace u góry z przodu weze cisnie¬ niowe odpowiadaja wezom 6725 z fig. 5. Widoczne z tylu prety drukarki barwnej ze swymi sprezynami zwrotnymi wystepujace w dól z elementów drukarki barwnej odpowiadaja czesciom 671 i 6714 na fig. 5.W trzecim elemencie drukarki barwnej nie poka¬ zano na rysunku weza cisnieniowego odpowiadaja¬ cego elementowi 6725, a w czwartym takze i krócca rurowego odpowiadajacego elementowi 6724. Piaty element drukarki barwnej narysowany jest w prze¬ kroju wzdluz osi srodkowego preta drukarki bar¬ wnej odpowiadajacego elementowi 681 tak, ze mozna 20 * rozpoznac w przekroju podluzna komore odpowiada¬ jaca elementowi 6822 i dzialajace jako tlok zgrubie¬ nie odpowiadajace elementowi 6812 na rurce preta f drukarki barwnej. 5 Szósty element drukarki barwnej pokazany jest w takim samym przekroju, lecz z wyjetym srodko¬ wym pretem drukarki barwnej odpowiadajacym czesci 681 tak, ze widoczne sa jeszcze tylko scianki sterczacych do góry czesci preta drukarki barwnej 10 odpowiadajace czesciom 691, 6914 i 6915. Calkiem z prawej strony pokazana jest plytka zamykajaca 6735, która spelnia role uszczelnienia dla ostatniego elementu drukarki barwnej.Zasobniki 6719, 6819 i 6919 oraz rozdzielacze 6717, 15 6817 i 6917 plynu barwiacego nie sa pokazane na fig. 7. Odpowiednio do tego pokazane sa tylko uryw¬ kowo prowadzace do rozdzielacza 6717 plynu bar¬ wiacego weze pretów drukarki barwnej pierwszych czterech i ostatniego elementu drukarki barwnej 20 oraz prowadzacy do rozdzielacza 6817 waz naryso¬ wanego w przekroju preta drukarki barwnej z jej piatego elementu oraz prowadzacy do rozdzielacza 6917 waz preta drukarki barwnej, odpowiadajacy elementowi 691, z jej szóstego elementu. 25 Opuszczone jest równiez zamocowanie glowicy drukarki barwnej na niosacym ja wózku wspólrzed¬ nosciowym rejestratora wspólrzednosciowego.Oba rejestratory wspólrzednosciowe MSI i MS2 (fig. 8) sa jednakowe pod wzgledem konstrukcyj- 30 nym. Róznia sie one miedzy soba tym, ze jeden ma czula na barwy glowice czytajaca 72 na swoim wóz¬ ku wspólrzednosciowym MS3 zas drugi glowice dru¬ kujaca barwnie 73 na wózku MS4. Na jednym wspólnym lub na dwu wzajemnie niezaleznych sto- 35 lach przyssawkowych zamocowane sa dwie prowad¬ nice MS5 i MS6 wzglednie MS7 i MS8 biegnace rów¬ nolegle w kierunku osi Y.*Odstep obu prowadnic odpowiada szerokosci, a ich dlugosc odpowiada dlu¬ gosci odczytywanego projektu wzglednie szerokosci" 40 i dlugosci przeznaczonego do zadrukowania na sza¬ blon wzoru papieru. Na kazdej szynie przytwierdzo¬ na jest odpowiednio jedna zebatka MS9, MS10, MS11 i MS12. Rozciagajacy sie prostopadle do obu pro¬ wadnic suwak MS 13 wzglednie MS14 jest osadzony 45 na obu prowadnicach przesuwnie w kierunku osi Y.Na kazdym suwaku umieszczony jest silnik prze¬ suwu 49 wzglednie 24a napedzajacy przelotowy wal MS15 wzglednie MS16, który ulozyskowany jest na suwaku obrotowo i osiowo nieprzesuwnie. Przy kaz- 50 dym koncu walu zamocowana jest na suwaku prze¬ kladnia, której tryb zdawczy wchodzi w zazebienie z obu zebatkami MS9 i MS10 wzglednie MS11 i MS12.Ze wzgledu na przejrzystosc, na. rysunku nie poka¬ zano zadnych kól zebatych posrednich, lecz tylko po 55 jednym kole zebatym MS17 i MS18 wzglednie MS19 i MS20 umieszczonym na kazdym koncu walu.Jesli oba silniki przesuwu 49 i 24a sa pod pradem, to suwak MS13 wzglednie MS14 slizga sie stopniowo w jednym lub drugim kierunku osi Y.Na suwaku 60 MS 13 wzglednie MS 14 umieszczony jest wózek wspólrzednosciowy MS3 wzgledem MS4 przesuwany tam i z powrotem w kierunku osi X. Na kazdym wózku umieszczony jest silnik przesuwu 42 wzgled¬ nie 24, który przez niepokazana przekladnie zebata 65 polaczony jest z zebatka MS21 wzglednie MS22 za-21 mocowana na brzegu scianki suwaka. Na rysunku przedstawiono tylko jedno kolo zebate MS23 wzgled¬ nie MS24 osadzone na wale napedowym silnika przesuwu i zazebiajace sie z zebatka.Na wózku wspólrzednosciowym MS3 zamocowana jest glowica czytajaca 72, której czula strona zwró¬ cona jest ku lezacemu na stole rysunkowi artysty.Na wózku wspólrzednosciowym MS4 zamocowana jest glowica drukujaca barwnie 73, której czynna strona zwrócona jest ku lezacemu na stole papierowi szablonowemu.Na stole rejestratora wspólrzednosciowego MSI pokazano przykladowo rysunek nieregularnej figury MS25, który odczytywany jest glowica czytajaca 72 przy jej stopniowym przesuwie w kierunku osi X i Y. Odczytane impulsy przesylane sa do poruszaja¬ cej sie synchronicznie z glowica czytajaca 72 glowicy drukujacej barwnie 73, która dla kazdego odczyta¬ nego punktu drukuje jeden punkt rastru na papie¬ rze szablonowym. Wydrukowana figura MS26 po¬ kazuje przesadnie, ze przez rastrowanie krzywe fi¬ gury MS25 projektu na szablonie przebiegaja schod¬ kowe Zródlo napiecia i elektryczne polaczenia silników przesuwu oraz glowicy czytajacej z glowica druku¬ jaca barwnie nie sa przedstawione na rysunku. Po¬ laczenia te wynikaja ze schematów. PL PL