Sposób wytwarzania pochodnych kwasu 7-aminodezacetoksycefalosporanowego Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarza¬ nia podstawionych w pozycji 7 pochodnych kwasu 7-aminodezacetoksycefalosporanowego o ogólnym wzorze 1, w którym Ri oznacza grupe polaczona z atomem azotu popnzez atom wegla lub siarki, R2 oznacza atom wodoru lub nizszy rodnik alkilo¬ wy albo fenyloalkilowy, lub Ri i R2 razem z ato¬ mem azotu, z którym sa polaczone, tworza grupe heterocykliczna, taika jak grupa siuikcyinimidowa, ftalimidowa, oksazolidynylowa lub imidazolidyny- lowa, ewentualnie zawierajaca jeden lub kilka podstawników, a R3 oznacza grupe polaczona z ato¬ mem wegla poprzez atom azotu, do którego przy¬ laczone sa atomy wodoru, nizsze rodniki alkilowe, rodniki arylowe, takie jak rodnik fenylowy lub naftylowy, grupy sulfonylowe i karbonylowe, albo dwie grupy karbonylowe, polaczone ze soba rodni¬ kiem fenylowym ewentualnie podstawionym, lub tez R3 oznacza gru£e o wzorze -SR4, w którym R4 oznacza atom wodoru, nizszy rodnik alkilowy albo rodnik fenylowy, lub tez R3 oznacza grupe o wzorze -OR5, w którym R5 oznacza atom wodoru lub kation, taki jak atom metalu alkalicznego lub metalu ziem alkalicznych, np. sodu, potasu lub wapnia, albo kation pochodzacy od aminy, takiej jak trójetyloamina lub cykloheksyloamina, lub tez R5 oznacza nizszy rodnik alkilowy, np. metylowy, III-rzed. butylowy lub trój chloroetylowy, rodnik cykloalkilowy o 4—7 atomach wegla, rodnik feny¬ lowy lub fenyloalkilowy, np. benzylowy, dwufeny- 2 loalkilowy, np. benzhydrylowy, grupe aroiloalkilo- wa, np. fenacylowa, w których rodniki alkilowe zawieraja 1 lub 2 atomy wegla albo grupe o wzo¬ rze (R6R7R8) = Sn-, w którym Re, R7 i Rs ozna¬ czaja nizsze rodniki alkilowe, rodniki fenyloalki- lowe, w których rodnik alkilowy zawiera 1 lub 2 atomy wegla, albo grupe o wzorze (R9R10R11) = Si-, w którym R9, Rio i Rn oznaczaja atomy chlorowca, nizsze rodniki alkilowe, rodniki fenylowe lub feny- 10 loalkilowe, w których rodnik alkilowy zawiera 1 lub 2 atomy wegla, albo tez jeden z symboli R9, Rio i Rn oznacza grupe polaczona z podstaw¬ nikiem R3 i polaczona z atomem krzemu poprzez atom tlenu. 15 Rodniki alkilowe i arylowe R2 i R3 moga zawie¬ rac podistawmiiki, takie jak atomy chlorowca a rodniki arylowe moga zawierac podstawniki ta¬ kie jak nizsize rodinoM alkilowe, oizsize grupy alko- ksylowe lub dwualkiloaminowe. 20 Przykladami grup R3 stanowiacych grupy pola¬ czone z atomem wegla poprzez atom azotu sa pierwszorzedowe grupy aminowe, nizsze grupy monoalkiloaminowe, dwualkiloaminowe, anilinowe, sacharylowe lufo sukcynimidowe, a przykladem 25 grupy R3 w której atom azotu jest polaczony z grupa sulfonylowa i karbonylowa, które sa po¬ laczone rodnikiem fenylowym, jest grupa o wzo¬ rze 2.Ri oznacza dowolna grupe, która wedlug zna- 3° nych publikacji wystepuje w penicylinach i cefa- 82 8093 82809 4 losporynach, albo grupe analogiczna do tych zna¬ nych grup, np. taka jak grupa alkanoilowa, zawie¬ rajaca do 20 atomów wegla, nizsza grupa fenylo- alkanoilowa, fenoksyalkanoilowa, fenyloalkiloksy- karbonylowa lub alkanoiloaminokarbonylowa, gru¬ pa salicylowa, ewentualnie podstawiona jednym lub dwoma atomami chlorowca, nizsza grupa feno- ksyfemyloalkanoilowa, grupa izoksazoliloikarboiny- lowa, benzoilowa, naftoilowa, formylowa, oksazoli- dynylowa, nizsza grupa fenylo-a-aminoalkanoilowa, tienylo- lub furyloalkanoilowa, fenylottoalkamoHowa lub 2-benzofuranyloalkanoilowa, grupa benzenosul- fonylowa lub 1-piperydynosulfonylowa. Rodniki fe- nylowe i heteroc^kle w takich grupach moga za¬ wlekac; podstawnik^ \ takie jak atomy chlorowca, nizsze rodniki alkiiwe lub fenyloalkoksylowe, grupy karboksylowe,;aminowe, nitrowe, cyjanowe, trójfluorornetylowe f metylotio.R2 oznacza np. atom wodoru lub rodnik metylo¬ wy, etylowy, izobutylowy albo benzylowy. Poza tym Ri i R2 razem z atomem azotu z którym sa polaczone, moga tworzyc grupe heterocykliczna, np. ftalimidowa. Grupa Ri/RjjN— ocanacza korzy¬ stnie np. grupe beozylolklsykarbamoilowa, fanyloace- tamidowa, fenoksyacetamidowa, 3-acetyloureidowa, 3,5-dwuchlorosalicyloaminowa, 2-fenoksypropiona- midowa, 2-fenoksybutyramidowa, 2-fenoksyfenyl )- acetamidowa, 5-metylo-3-fenylo-4-izoksazolokarbo- ksyamidowa, 5-metylo-3-(o-chlorofenylo)-4-izoksa- zolokarboksyamidowa, 5-metylo-3-{2,6-dwuchloro- fenylo)-4-izoksazolokarboksyamidowa, 2,6-dwuma- »toksybenzamidowa, 2-etoksy-l-naftamidowa, 2-(o- -aminobenzamido)-fenyloacetamido-N-metylowa, 2-{2-amino-5-nitrobenzamido)-fenyloacetamido-N- -metylowa, N-benzyloformamidowa, N-metylo-2- -fenoksyacetamidowa, N-metylo-2-fenyloacetami- dowa, N-etylo-2-fenyloacetamidowa, N-izobutylo- -2-fenoksyacetamidowa, 2-benzylidcno-4,5-dwuke- to-3-oksazolidynylowa, 24utylosukcynimidowa, 2,2- -dwumetylo-5-keto-4-fenylo*l-imlidazQlidynylowa, ftalimidowa, benzyloksykarbamoilofenyloacetami- dowa, 2-tienyloacetamidowa, 3-tienyloacetamidowa, 2-furyloacetamidowa, 4-chlorofenyloacetamidowa, 3-bromofenyloacetamidowa, 3-nitrofenyloacetami- dowa, 4-nitrofenyloacetamidowa, 3-trójfluoromety- lofenyloacetamidowa, 4-cyjanofenyloacetamidowa, 4-metylotiofenyloacetamidowa, 3-chlorofenylotio- acetamidowa, 2-benzofuranyloacetamidowa, ibenze- nosulfonamidowa, p-bromobenzenosulfonamidowa i 1-piperydynosulfonamidowa. Grupa R1R2N- ozna¬ cza korzystnie zwlaszcza grupe fenyloacetamido- wa, fenoksyacetamidowa, a-aminofenyloacetamido- wa i 2-etoksynaftamidowa.W celu otrzymania zwiazku o wzorze 1, w któ¬ rym grupa R^N^ oznacza grupe a-aminofenylo- acetamidowa, podczas procesu rozszerzania pierscie¬ nia trzeba ochraniac grupe aminowa w wyjscio¬ wym sulfotlenku kwasu aminopendcylanowego. Ja¬ ko grupe ochronna stosuje sie np. grupe benzylo- ksykarbonylowa, która mozna nastepnie latwo od- szczepiac.Stosowane w opisie i zastrzezeniach okreslenia „nizszy rodnik alkilowy" lub „nizsza grupa alko- ksylowa lub alkanoilowa" oznaczaja rodniki lub grupy zawierajace najwyzej 6, a korzystnie naj¬ wyzej 4 atomy wegla.Z opisu (patentowego Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3 275 626 znany jest sposób wytwarza- 5 nia pochodnych kwasu 7-aminocefalosporanowego, polegajacy na tym, ze sulfotlenowe pochodne kwa¬ su 6-aminopenicylanowego ogrzewa sie w roz¬ tworze do temperatury 80-Hl75°C, w Srodowisku kwasnym, zawierajacym np. bezwodnik kwasu 10 octowego lub kwas tolueno-p-sulfonowy. W wyni¬ ku tej reakcja zachodzi przegrupowanie w pier¬ scieniu heterocyklicznym, prowadzace do utworze¬ nia, miedzy innymi, pierscienia tiazynowego, który jest czescia skladowa zwiazków cefalosporyno- 15 wych. Niektóre ze zwiazków cefalosporyny wy¬ twarzane tym sposobem maja cenne wlasciwosci lecznicze.Z publikacji R. B. Morin i innych w J.A.C.S. 91, (1969), 1401—11407, wiadomo równiez, ze przy ogrze- 20 waniu estrów pochodnych sulfotlenku kwasu 6-aminopenicylanowego, np. estru cyjanometylowe- go lub metylowego sulfotlenku fenoksymetylope- nicyliny, w obecnosci zasad, takich jak trójetyloa- mlina i pirydyna, nastepuje rozszczepienie dwu- 25 pierscieniowego ukladu i powstaja pochodne izo- tiazolonu.Nieoczekiwanie stwierdzono, ze sulfotlenki pod¬ stawionego w pozycji 6 kwasu 6-aminopenicylano¬ wego ogrzewane w obecnosci znacznego nadmiaru 30 organicznej zasady azotowej ulegaja przegrupowa¬ niu, w wyniku którego powstaja pochodne 7-ami- nodwuacetoksycefalosporyny, jezeli reakcje prze¬ grupowania prowadzi sie takze w obecnosci zwiaz¬ ku krzemu, w którym krzem jest polaczony z chlo- 38 rowcem.Sposób wedlug wynalazku umozliwia wytwarza¬ nie podstawionych w pozycji 7 pochodnych kwasu 7-amttnodezacetoksycefalosporanowego z podstawio¬ nych w pozycji 6 sulfotlenków kwasu 6-ammope- 40 nicylanowego w postaci kwasów lub ich pochod¬ nych, takich Jak kwasy tiokarboksylowe, sole, estry i amidy. Sposób ten polega na tym, ze podstawio¬ na w pozycji 6 pochodna sulfotlenku kwasu 6-ami¬ nopenicylanowego o ogólnym wzorze 3, w którym Ri, R2 i R3 maja wyzej podane znaczenie, ogrzewa sie w srodowisku bezwodnym w obecnosci co naj¬ mniej jednej organicznej zasady azotowej i zwiaz¬ ku krzemu zawierajacego krzem polaczony z chlo¬ rowcem, przy czym na 1 mol sulfotlenku o wzorze 50 3 stosuje sie co najmniej 5 moli zasady, korzystnie drugorzedowej lub trzeciorzedowej, której wartosc pKa, mierzona w wodzie w temperaturze 25°C, wynosi 4^6. Reakcje te mozna prowadzic w obo¬ jetnym rozpuszczalniku organicznym.Jako organiczne zasady azotowe zgodnie z wy¬ nalazkiem stosuje sie druigorzedowe lub trzeciorze¬ dowe aminy alifatyczne, cykloalifatyczne, aroma¬ tyczne lub heterocykliczne, takie jak szesciomety- lenoczteroamina, N-metyloanilina, dwumetyloanili- w na i pirydyna, ewentualnie podstawione jednym lub kilkoma nizszymi rodnikami alkilowymi lub nizszymi grupami mono- lub dwualkiloaminowymi, takie jak pikoliny, 2-etylopirydyna, 2-propylopiry- dyna, 2,3-dwumetylopirydyna, 2,5-dwumetylopiry- 5 dyna, 2,6-dwumetylopirydyna, kolidyny, 2-dwume-5 82809 6 tyloaminopirydyna, chinolina lub 3-metyloizochino- lina. Korzystnie stosuje sie a-pikoline, 2,5-dwume- tylopfcydyne, 2-dwumetyloaminopirydyne lub 3-metyloizochinoline.Jako zwiazek krzemu w procesie wedlug wyna¬ lazku stosuje sie korzystnie zwiazek o ogólnym wzorze 4, w którym X oznacza atom chlorowca, zwlaszcza chloru, a Yi, Y2 i Y3 oznaczaja atomy chlorowca, zwlaszcza chloru lub rodniki alkilowe o 1—4 atomach wegla, rodniki fenylowe albo rod¬ niki fenyloalkilowe, w których rodniki alkilowe zawieraja 1 lub 2 atomy wegla, przy czym te rod¬ niki alkilowe i fenylowe moga zawierac podsta¬ wniki, takie jak atomy chlorowców; a rodniki fe¬ nylowe moga byc podstawione rodnikami alkilo¬ wymi, grupami alkoksylowymi lub dwualkiloami- nowymi o 1—4 atomach wegla w rodniku alkilo¬ wym, z tym jednak, ze nie wiecej niz 2 podsta¬ wniki Ylf Y2 i Y3 oznaczaja równoczesnie atom chlorowca.Przykladami odpowiednich silanów o wzorze 4 sa: trójmetylochlorosilan,. dwumetylodwuchlorosi- lan, trójetylochlorosilan, trójmetylochlorosilan, trójmetylobromosilan, trój-n-propylochlorosilan, trójetylobromosilan, trój-n-propylobromosilan, bromometylodwumetylochlorosilan, trój-n-butylo- chlorosilan, metylodwuetyloehlorosilan, dwumetylo- etylochlorosilan, fenylodwumetylobromosilan, ben- zylometyloetylochlorosilan, fenyloetylometylochloro- silan, trójfenylochloroisdlain, frój-o-totolochlDrosii- lan i trój-p-dwumetyloaminofenylochlorosilan. Ze zwiazków krzemu czesto stosowanych w przemy¬ sle chemicznym najkorzystniej jest stosowac trój¬ metylochlorosilan i dwumetylodwuchlorosilan.Reakcje mozina prowadzic w obojetnym roapusiz- ozalniJku orgamioznyim, takim jak acetomdtryl, chlorobenzen, dwumetyloformamid, dioksan, nitro¬ benzen, anizol, benzen, czterochlorek wegla, a zwla¬ szcza cyjanek benzylu i chlórowcoalkany, takie jak 1,2-dwuchloroetan, 1,1-dwuchloróetan, 1-bromo-l- -chloroetan, l,2,3-trój€hloriopa:opain i chloroform. Ja¬ ko srodowisko mozna tez stosowac organiczna za¬ sade azotowa, np. pirydyne. Dobre wyniki uzysku¬ je sie stosujac a-pikoline lufo 2,5-dwumetylopiry- dyne z rozpuszczalnikiem takim jak cyjanek ben¬ zylu lub jeden z podanych wyzej chlorowcoalka- nów, np. 1,2-dwuchloroetan, 1-bromo-l-chloroetan lub chloroform.Reakcje wedlug wynalazku prowadzi sie w tem¬ peraturze 50—160°C, korzystnie 60^-130oC, a zwla¬ szcza 70^1O0°C. Temperatura reakcji nie powin¬ na byc wyzsza niz 160°C, aby nie dopuscic do powstawania produktów rozkladu. Czas trwania reakcji zalezy na ogól od temperatury reakcji i im nizsza jest ta temperatura, tym dluzej trwa re¬ akcja. Na przyklad, w temperaturze 70°C reakcja •» trwa okolo 70 godzin, w temperaturze 80°C trwa 20—24 godzin, a w temperaturze 90°C tylko okolo 10 godzin.W celu otrzymania zwiazku o wzorze 1 z wyso¬ ka wydajnoscia trzeba stosowac duzy nadmiar or¬ ganicznej zasady azotowej, korzystnie np. 10—70 moli zasady na 1 mol zwiazku o wzorze 3. Zwia¬ zek krzemowy o wzorze 4 stosuje sie w ilosci co najmniej 0,5 mola na 1 mol zwiazku o wzorze 3, a korzystnie w nadmiarze, mianowicie 3—15 moli na 1 mol sulfotlenku. Przy odpowiednim doborze organicznej zasady azotowej i zwiazku krzemowe¬ go oraz rozpuszczalnika wydajnosc procesu wyno- 5 si do 75% wydajnosci teoretycznej.Otrzymana pochodna kwasu 7-aminodezacetoksy- cefalosporanowego wyosabnia sie z mieszaniny re¬ akcyjnej znanymi metodami, np. przez ekstrakcje octanem etylu lub chloroformem i/lub krystaliza¬ cje. Otrzymane pochodne o wzorze 1 mozna zna¬ nymi sposobami przeprowadzac w inne pochodne kwasu dezacetoksycefalosporanowego, zmieniajac odpowiednio podstawnik w pozycji 7 i/lub w po¬ zycji 4.Dobre wyniki uzyskuje sie, stosujac jako pro¬ dukty wyjsciowe zwiazki o wzorze 3, w którym R3 oznacza grupe o wzorze —OR5, w którym R5 oznacza atom wodoru lub odpowiedni kation, taki jak sód, potas lub wapn, albo nizszy rodnik alki¬ lowy, np. trójchloroetylowy, rodnik (benzylowy lub benzhydrylowy, ewentualnie podstawiony w pier¬ scieniu benzenowym, np. jedna lub kilkoma gru¬ pami metoksylowymi, korzystnie w pozycjach pa¬ ra. Korzysci ze stosowania zwiazków o wzorze 3 w postaci wolnych ktwasów lub ich soli polegaja na tym, ze wówczas po dokonaniu rozszerzenia pier¬ scienia wprost przez prowadzona w lagodnych wa¬ runkach hydrolize i odszczepienia z produktu re¬ akcji grupy sililowej estryfikujacej grupe karbo¬ ksylowa, juz w warunkach reakcji rozszerzania pierscienia, otrzymuje sie bezposrednio biologicz¬ nie czynny kwas 7-aminodezacetOksycefalosporano- wy. Gdy R3 w zwiazku o wzorze 3 oznacza grupe benzyloksylowa lufo benzhydryloksylowa, wówczas z otrzymanego estru o wzorze .1 mozna usunac rod¬ nik benzylowy lub benzhydrylowy, np. przez uwo¬ dornienie lub hydrolize, bez zmiany dwupiersoie- niowego ukladu heterocyklicznego.Jezeli jako produkt wyjsciowy stosuje sie zwia¬ zek o wzorze 3, w którym R3 oznacza grupe o wzo¬ rze OR5, w którym R5 ma wyzej podane znacze¬ nie, wówczas uzyty zwiazek chlorowcokrzemowy o wzorze 4, np. trójmetylochlorosilan lub dwume- tylochlorosilan, znajdujacy sie w mieszaninie re¬ akcyjnej, moze sililowac grupe karboksylowa sul¬ fotlenku o wzorze 3, tworzac nieznane dotych¬ czas estry sulfotlenku kwasu 6-aminopenicylano- wego o ogólnym wzorze 5, w którym Ri, R2, Yi, Y2 i Y3 maja podane wyzej znaczenie, albo je¬ den z symboli Yi, Y2 i Y3 oznacza podstawiona w pozycji 6 grupe aminopenicylanylokarboksylowa po¬ laczona z atomem krzemu.Sposób wytwarzania tych estrów sililowych, np. estru trójmetylosililowego sulfotlenku benzylopeni¬ cyliny, estru dwumetylochlorosiMowego sulfotlenku benzylopenicyliny, estru dwumetylosililowego dwu- -(sulfotlenku benzylopenicyliny), estru trójmetylo¬ sililowego sulfotlenku fenoksymetylopenicyliny, estru dwumetylochlorosililowego sulfotlenku feno¬ ksymetylopenicyliny i estru dwumetylosililowego dwu-(sulfotlenku fenoksymetylopenicyliny), wcho¬ dzi równiez w zakres wynalazku. Grupe sililowa o wzorze —SiYiY2Y3 mozna z takich produktów latwo odszczepiac na drodze zwyklej hydrolizy, 15 20 25 30 35 40 45 50 55 6082809 8 otrzymujac odpowiednio podstawione w pozycji 7 kwasy 7-aminodezacetoksycefalosporanowe.Pochodne sulfotlenku kwasu 6-aminopenicylano¬ wego o wzorze 3, stosowane zgodnie z wynalazkiem jako produkty wyjsciowe, wytwarza sie znanymi sposobami, traktujac pochodne kwasu 6-aminope- nicyianowego srodkiem utleniajacym, oddajacym czynny tlen, takim jak .nadjodam sodowy, kwas nad¬ tlenowy, nadtlenek wodoru lub jodozobenzen. Sro¬ dek utleniajacy stosuje sie w takiej ilosci, aby atom siarki w grupie tiazolidynowej utlenic do grupy —SO—. Produktem wyjsciowym moze byc wolny kwas albo jego sól, ester lub amid, rozpu¬ szczony w rozpuszczalniku, który pozostaje obojet¬ ny w warunkach reakcji. Otrzymany sulfotlenek mozna wyosobnic z mieszaniny poreakcyjnej zna¬ nymi sposobami.Jezeli wyjsciowa pochodna kwasu 6-aminopeni¬ cylanowego zawiera grupe, która równiez moglaby ulegac dzialaniu srodka utleniajacego, wówczas sto¬ suje sie pochodna kwasu 6-aminopenicylanowego, która moze byc przeprowadzana w sulfotlenek bez zmiany zawartej w niej grupy zastepczej i na¬ stepnie po zakonczeniu sulfoksydacji wymieniac grupe zastepcza na grupe zadana, bardziej wraz¬ liwa na utlenianie. Na przyklad pochodna sul¬ fotlenku kwasu 6N-acyloaminopenicylanowego, otrzymana bezposrednio przez sulfoksydacje, moz¬ na przeksztalcac w inna pochodna 6N-acylosulfo- tlenku, zawierajaca bardziej wrazliwa grupe acy- lowa. Przemiane te prowadzi sie na drodze odacy- lowania w znany sposób, otrzymujac sulfotlenek kwasu 6-aminopenicylanowego lub jego sól, ester albo amid, po czym acyluje sie ponownie w zina- ny sposób/ wprowadzajac zadana grupe acylowa.Mozna tez wrazliwa na utlenianie grupe ochronic odpowiednia grupe i po utlenieniu usunac gru¬ pe zabezpieczajaca.Odacylowywanie grupy N-acyloamidowej lub usuwanie grupy ochronnej przy aminowym ato¬ mie azotu w pochodnej sulfotlenku 6-aminopenicy¬ lanowego prowadzi sie korzystnie po przeprowa¬ dzeniu reakcji rozszerzania pierscienia.Jako produkty wyjsciowe korzystnie stosuje sie pochodne sulfotlenku aminopenicylanowego otrzy¬ mane z penicyliny, które mozna latwo wytwarzac przez fermentacje, takie jak benzylopenicylina lub fenoksymetylopenicylina. Po otrzymaniu pochodnej kwasu dezacetoksycefalosporanowego mozna grupe 7-N-acylowa tego zwiazku zastapic inna grupa, przeprowadzajac deacylacje i ponowna acylacje grupy aminowej znanymi sposobami.Przy klad I. 20 g (0,057 mola) sulfotlenku ben¬ zylopenicyliny, 14 ml (0,116 mola) dwumetylodwu- chlorosilanu i 112 ml (1,3;9 mola) pirydyny rozpu¬ szcza sie w 280 ml acetonitrylu i miesza w tem¬ peraturze pokojowej w ciagu 1 godziny. Otrzy¬ mana mieszanine estru dwumetylochlorosililowego sulfotlenku benzylopenicyliny i estru dwumetylo- sililowego dwu-(sulfotlenku benzylopenicyliny) ogrzewa sie w temperaturze 70°C w ciagu 75 go¬ dzin, po czym odparowuje do sucha pod zmniej¬ szonym cisnieniem, pozostalosc rozpuszcza sie w mieszaninie 400 ml wody i 400 ml octanu etylu i do roztworu dodaje kwasu solnego az do otrzy¬ mania wartosci pH 1,5.Warstwe organiczna oddziela sie, miesza z wo¬ da, dodaje roztworu wodorotlenku potasowego az 5 do otrzymania wartosci pH 8, po czym warstwe wodna przemywa sie kilkakrotnie octanem etylu.Nastepnie co roztworu wodnego dodaje sie kwa¬ su solnego az do otrzymania wartosci pH 3,3 i eks¬ trahuje octanem etylu. Wyciag przemywa sie kil- io kakrotnie woda w celu usuniecia nieprzereagowa- nego sulfotlenku benzylopenicyliny. Z roztworu w octanie etylu otrzymuje sie sól potasowa kwasu 7-fenyloacetamidodezacetoksycefalosporanowego przez zmieszanie tego roztworu z woda, dodanie is roztworu wodorotlenku potasowego do wartosci pH 7, odbarwienie weglem drzewnym i azeotropowe oddestylowanie wody z n-butanolem. Sól ta kry¬ stalizuje po stezeniu roztworu w butanolu. Otrzy¬ muje sie 4,15 g (0,011 mola) produktu, przy 20 czym lug macierzysty zawiera jeszcze pewna ilosc produktu.Budowe zwiazku potwierdzaja wyniki analizy widmowej w podczerwieni (IR) i magnetycznego rezonansu jadrowego (PMR), a mianowicie PMR 25 (sól potasowa w D^O, wartosci w czesciach na 1 milion): S : 1,93 (S, 3); 3,15 (d, J = 18 Hz, 1); 3,50 (d, J = 18 Hz, 1); 3,67 (S, 2); 5,04 (d, J = 4,5 Hz, 1); 5,61 (d, J = 4,5 Hz, 1); 7,41 (S, 5).Jako wzorzec wewnetrzny stosuje sie sól sodo- 30 wa 2,2-dwumety]vo-2-silaipentylo-5-sulfonianu.Przyklad II. Mieszanine 20 g (0,057 mola) sul¬ fotlenku benzylopenicyliny, 43 ml (0,34 mola) trój- metylochlorosilanu, 11.2 ml (1,39 mola) pirydyny i 280 ml acetonitrylu ogrzewa sie w temperaturze 35 85°C w ciagu 20 godzin, po czym odparowuje mie¬ szanine do sucha pod zmniejszonym cisnieniem.Pozostalosc rozpuszcza sie w mieszaninie 200 ml wody i 200 ml octanu etylu i zakwasza kwasem solnym do wartosci pH 1,5. Warstwe organiczna 40 mdeszia sie z woda, alkalizuje roztworem wodoro¬ tlenku potasu do wartosci pH 8 i warstwe wodna przemywa kilkakrotnie octanem etylu. Nastepnie roztwór wodny zakwasiza sie kwasem solnym do wartosci pH 3,3 i ekstrahuje octanem etylu. Wyciag 45 przemywa sie kilkakrotnie woda w celu usuniecia nieprzereagowanego sulfotlenku benzylopenicyliny.Roztwór w octanie etylu miesza sie z woda, zobo^ jetnia wodnym roztworem wodorotlenku potaso¬ wego do wartosci pH 7, wodna warstwe odbarwia 5a weglem aktywowanym i oddestylowuje wode ja¬ ko mieszanine azeotropowa z n-butanolem. Pozo¬ staly roztwór butazolowy steza sie i poddaje kry¬ stalizacji, otrzymujac 2,7 g (0,005 mola) soli pota¬ sowej kwasu 7-fenyloacetamidodezacetoksycefalo- 55 sporanowego, którego budowe potwierdza analiza w podczerwieni i widmo magnetycznego rezonan¬ su jadrowego.Przyklad III. 2,5 g (0,0075 mola) sulfotlenku benzylopenicyliny, 1,7 ml (0,014 mola) dwumetylo- 6o chlorosilanu i 24 ml (0,19 mola) dwumetyloaniliny rozpuszcza sie w 35 ml chlorobenzenu i ogrzewa w temperaturze 85°C w ciagu 8 godzin, po czym odparowuje do sucha pod zmniejszonym cisnie¬ niem. Pozostalosc rozpuszcza sie w mieszaninie 50 65 ml wody i 50 ml octanu etylowego i zakwasza828W 10 kwasem solnym do wartosci pH 1,5. Warstwe or¬ ganiczna przemywa sie woda, alkalizuje roztwo¬ rem wodorotlenku potasowego do wartosci pH 8; oddziela warstwe wodna i przemywa ja kilkakrot¬ nie octanem etylu, a nastepnie zakwasza kwasem solnym do wartosci pH 3,3, ekstrahuje cetanem etylu i wyciag organiczny przemywa kilkakrotnie woda, w celu usuniecia nieprzereagowanego sulfo¬ tlenku benzylopenicyliny. Roztwór -w octanie etylu miesza sie z woda, zobojetnia wodorotlenkiem po¬ tasowym do wartosci pH 7, wodna warstwe od¬ barwia weglem aktywowanym i oddestylowuje wode z n-butanolem. Pozostaly roztwór steza sie i poddaje krystalizacji, otrzymujac sól potasowa kwasu 7-fenyloacetamidodezacetoksycefalosporano- wego. Budowe produktu potwierdza analiza ma¬ gnetycznego rezonansu jadrowego.Przyklad IV. Roztwór 4,4 g (0,01 mola) estru benzylowego sulfotlenku benzylopenicyliny, 17 ml (0,21 mola) pirydyny, 3,0 ml (0,025 mola) dwume- tylodwuchlorosilanu i 50 ml acetonitrylu utrzy¬ muje sie w ciagu 16 godzin' na lazni wodnej w temperaturze 80°C, po czym mieszanine steza sie pod zmniejszonym cisnieniem i pozostalosc rozpu¬ szcza w octanie etylu. Roztwór przemywa sie 1 n kwasem solnym i odparowuje do sucha. Analiza chromatograficzna wykazuje, ze pozostalosc ta sklada sie ze zwiazku wyjsciowego i niepolarnego produktu.Pozostalosc te rozpuszcza sie w chloroformie i dodajac nieco eteru dwuetylowego wytraca pro¬ dukt wyjsciowy i odsacza go. Do przesaczu do¬ daje sie ponownie nieco eteru dwuetylowego, po¬ wodujac wytracenie estru benzylowego kwasu 7- -fenyloacetamidodezacetoksycefaloisporanowego, któ¬ rego budowe potwierdza analiza widma w ultra¬ fiolecie, a "wyniki analizy PMR sa nastepujace (w CDCI3, wartosci w czesciach na 1 milion): 6 : 2,10 (S, 3); 3,20 (d, J = 18 Hz, 1); 3,40 (d, J = 18 Hz, 1); 3,63 (S, 2); 4,03 (d, J = 5 Hz, 1); 5,28 (S, 2); 5,78 (q, J = 5 i 9,5 Hz, 1); 6,63 (d, J = 9,5 Hz, 1); 7,35 (S, 5); 7,41 (S, 5). Jako wewnetrzny wzorzec stosuje sie czterometylosilan. Dane te sa zgodne z danymi zwiazku otrzymanego przez reakcje kwa¬ su 7-fenyloacetamidodezacetoksycefalosporanowego z bromkiem benzylu w dwumetyloformamidzie.Przyklad V. a) Do zawiesiny 2,5 g (7,15 mi- limola) sulfotlenku benzylopenicyliny w 30 ml bez¬ wodnego czterochlorometanu dodaje sie szybko roz¬ twór 1 ml (7,2 milimola) trójetyloaminy w 10 ml czterochlorku wegla, miesza w ciagu 15 minut i powoli dodaje w temperaturze pokojowej roz¬ twór 1 ml (7,9 milimola) trójmetylochlorosilanu w 10 ml czterochlorometanu. Miesza sie nastepnie w ciagu 90 minut w temperaturze pokojowej, steza mieszanine poreakcyjna do objetosci okolo 20 ml i przesacza.Osad zawierajacy chlorowodorek trójetyloaminy przemywa sie trzykrotnie bezwodnym czterochlo- rometanem, otrzymujac przesacz, którego widmo PMR w czterochlorometanie wykazuje nastepuja¬ ce wartosci w czesciach na 1 milion: <5:0,32 (S, 9); 1,13 (S, 3); 1,63 (S, 3); 3,53 (S, 2); 4,54, (S, 1), 4,95 (d, 1, J = 5 Hz); 5,90 (q, 1, J = 5 Hz i 11 Hz); 7,27 (d, 1, J = 11 Hz); 7,30 (S, 5). Jako wewnetrz¬ ny wzorzec stosuje sie czterometylosilan. Otrzy¬ many roztwór odparowuje sie do sucha, otrzymu¬ jac nieznany dotychczas sulfotlenek estru trójme- tylosililowego kwasu 6-fenyloacetamidopenicylano- 5 wego jako bezpostaciowe cialo stale. b) 1,22 g (0,0029 mola) otrzymanego wyzej sul¬ fotlenku, 6 ml (0,075 mola) pirydyny, 0,35* ml (0,0029 mola) dwumetylochlorosilanu i 14 ml aceto- nitrylu ogrzewa sie w temperaturze 80°C w ciagu 10 16 gfodiziin, po cizym riazcienciza 13 ml wody i za¬ kwasza do wartosci pH 1,5 za pomoca 37 ml 2 h kwasu solnego. Postepujac dalej w sposób opisa¬ ny w przykladzie I, otrzymuje sie sól potasowa kwasu 7-fenyloacetamidodezacetoksycefalosporano*- 15 wego, którego obecnosc wykazuje baoautogram.Przyklad VI. Mieszanine 2,5 g (0,0072 mola) sulfotlenku benzylopenicyliny, 1,7 ml (0,014 mo¬ la) dwumetylodwuchlarosilanu i 35 ml (0,43 mola) pirydyny ogrzewa sie w ciagu 7 godzin w tempe- :t) raturze 85°C, po czym odparowuje pod zmniej¬ szonym cisnieniem do sucha^ pozostalosc roz^pUsz- cza w mieszaninie 50 ml wody i 50 ml octanu ety¬ lu i zakwasza kwasem solnym. do wartosci pH 1,5. Oddziela sie warstwe organiczna i postepujac 25 w sposób opisany w przykladzie I i II otrzymuje 130 mg soli potasowej kwasu 7-fenyloacetamidode- zacetoksycefalosporanowego, którego budowe po¬ twierdza analiza w podczerwieni i analiza widma magnetycznego rezonansu jadrowego. 30 Przyklad VII. 20 g (0,057 mola) sulfotlenku benzylopenicyliny, 14 ml (0,116 mola) dwumetylo- dwuchlorosilanu i 140 ml (1,40 mola) a-pikoliny rozpuszcza sie w 280 ml 1,2-dwuchloroetanu i ogrzewa w temperaturze 80°C w ciagu 24 godzin. 35 W warunkach reakcji powstaje mieszanina sulfo¬ tlenku estru dwumetylochlorosililowego i dwusul- fotlenku estru dwumetylosililowego. Mieszanine reakcyjna chlodzi sie do temperatury 0°C i z wod¬ nym roztworem fosforanowej substancji buforowej 40 o wartosci pH 7, po czym alkalizuje sie roztworem wodorotlenku potasowego do wartosci pH 7,2. Od¬ dziela sie warstwe wodna, zakwasza ja 4 n kwa¬ sem solnym do wartosci pH 1,5 i ekstrahuje octa¬ nem etylu. Wyciag ekstrahuje sie woda o wartosci 45 pH 7,2, po czym z wodnego roztworu oddestylo¬ wuje sie wode z n-butanolem azeotropowo pod zmniejszonym cisnieniem. Pozostaly roztwór o ob¬ jetosci okolo 200 ml pozostawia sie w ciagu nocy w temperaturze 0°C, otrzymujac 12,6 g soli po- 50 tasowej kwasu 7-fenyloacetamidodezacetoksycefa- losporanowego. Wydzielony produkt, jak wykazuje analiza widma magnetycznego rezonansu jadrowe¬ go, zawiera 10—20°/o wagowych n-butanolu.Przyklad VIII. 2,6 g (0,072 mola) sulfotlenku 55 fenoksymetylopenicyliny, 1,75 ml (0,014 mola) dwu- metylodwuchlorosilanu i 17,2 ml (0,17 mola) a-pi- kóliny rozpuszcza sie w 35 ml 1,2-dwuchloroetanu i miesza w ciagu 1 godziny w temperaturze po¬ kojowej, otrzymujac mieszanine estru dwumetylo- 60 chlorosililowego sulfotlenku fenoksymetylopenicyli¬ ny i estru dwumetylosililowego dwu-(sulfotleno- fenoksymetylopenicyliny). Mieszanine te ogrzewa sie w ciagu 16 godzin w temperaturze 80°C, po czym chlodzi do 0\°C, dodaje wodnego roztworu 65 fosforanowej substancji buforowej o wartosci pH 782809 U U i alkalizuje roztworem wodorotlenku potasowego do wartosci pH 7,2.Wodna warstwe zakwasza sie 4 n kwasem sol¬ nym do wartosci pH 1,5 i ekstrahuje octanem ety¬ lu. Wyciag ekstrahuje sie woda o wartosci pH 7,2 i z wyciagu oddestylowuje azeotropowo wode z n^butanolem pod zmniejszonym cisnieniem. Pozo¬ staly roztwór o objetosci okolo 25 ml pozostawia sie na noc w temperaturze 0°C, otrzymujac 0,46 g soli potasowej kwasu 7-fenoksyacetamidodeza- cetoksycefalosporanowego, którego budowe po¬ twierdzaja wyniki analizy widmowej w podczer¬ wieni i widma magnetycznego rezonansu jadrowe¬ go 1 milion sa nastepujace: S: 2,00 (S, 3); 3,05 (d, J = 18 Hz, 1); 3,52 (d, J = 18 Hz, 1); 4,58 (S, 2); 5,08 (d, J = 4,5 Hz, 1); 5,71 (d, J = 4,5 Hz, 1); 6,7—7,4 (m, 5). Jako wzorzec stosuje sie 2,2-dwu- metylo-2-silapentylo-5-sulfonian.Przyklad IX. a) 2,6 g (0,0072 mola) sulfotlen- ku kwasu 6-(a-beiizyloksykarbaimoilofeinyloacetaini- do)-penicylanowego, 1,75 ml (0,014 mola) dwume- tylodwuchlorosilanu i 17,2 ml (0,17 mola) a-pikoli- ny rozpuszcza sie w 35 ml 1,2-dwuchloroetanu i ogrzewa w temperaturze 80°C w ciagu 24 godzin, po czym odparowuje do sucha pod zmniejszonym cisnieniem. Pozostalosc rozpuszcza sie w miesza¬ ninie 400 ml wody i 100 ml octanu etylu i alkali¬ zuje roztworem wodorotlenku potasowego do war¬ tosci pH 8,0. Warstwe wodna oddziela sie, odbar¬ wia weglem aktywowanym i po zakwaszeniu do wartosci pH 1,5 ekstrahuje octanem etylu.Wyciag ekstrahuje sie woda o wartosci pH 7,2 i z wodnego roztworu oddestylowuje pod zmniej¬ szonym cisnieniem wode w postaci azeotropowej mieszaniny z n-butanolem. Pozostalosc o objetosci 10 ml pozostawia sie na noc w temperaturze 0°C, otrzymujac 62 mg soli potasowej kwasu 7-(a-ben- zyloksykanbamoilofenyloacetamido)-dezacetoksyce- falosporanowego, którego budowe potwierdzaja wy¬ niki analizy widmowej w podczerwieni i magne¬ tycznego rezonansu jadrowego (PMR). Wyniki PMR w sulfotlenku dwumetylu w czesciach na 1 mi¬ lion sa nastepujace: 8 = 1,94 (S, 3); 2,95 (d, J — 18 Hz, 1); 3,33 (d, J = 18 Hz, 1); 4,82 (d, J = 5 Hz, 1); 5,06 (S, 2); 5,2—5,7 (m, 2); 7,30 (S, 10); 7,93 (d, J = 8 Hz, 1); 9,06 (d, J = 8 Hz, 1). Jako wzorzec stosuje sie czterometylosilan. b) Zawiesine katalizatora, zawierajacego 2,0 g 30#/o palladu na weglanie barowym, w 25 ml wod¬ nego roztworu fosforanowego substancji buforo¬ wej o wartosci pH 7,5 miesza sie w atmosferze wodoru i po uplywie 1 godziny dodaje zawiesine 0,5 g soli potasowej kwasu 7-{«^benzyloksykarba- moilofenyloacetamido)-dezacetoksycefalosporano- wego w 20 ml acetonu i miesza w atmosferze wo¬ doru w ciagu 4 godzin. Nastepnie odsacza sie ka¬ talizator i przesacz pcddaje chromatografii cienko¬ warstwowej na zelu krzemionkowym, rozwijajac mieszanina octanu butylu, butanolu, kwasu octo¬ wego, metanolu i wody (16 : 3 : 8 :1 : 5). Na plyt¬ ce agarowej zaszczepionej Escherichia coli trakto¬ wanej penicylinaza uwidacznia sie pojedyncza bio¬ logicznie czynna plama, której wartosc Rf jest 10 15 identyczna z wartoscia próbki kwasu 7-(«-amino- fenyloacetamddo)-dezacetoksycefalosporanowego.Przyklad X. Mieszanine 2,5 g (0,0071 mola) sulfotlenku benzylopenicyliny, 35 ml 1,2-dwuchlo- roetaou, 1,75 ml (0,014 mola) dwumetylodiwuchlo- rosilanu i okolo 14 ml (0,174 mola) jednej z po¬ danych nizej zasad ogrzewa sie w temperaturze 80°C w ciagu 24 godzin, po czym chlodzi i doda* je wody, a nastepnie alkalizuje roztworem wodo¬ rotlenku potasu do wartosci pH 7,1 Waritwe; or^- gandczna ekstrahuje sie roztworem fosforanowej substancji buforowej o wartosci pH 7,2. Zawartosc soli potasowej kwasu 7-fenyloacetamidodezaceto- ksycefalosporanowego w polaczonych warstwach wodnych okresla sie bezposrednio, stosujac próbe mikrobiologiczna za pomoca Escherichia coli. Za¬ wartosci te w procentach molowych w odniesie¬ niu do ilosci uzytego produktu wyjsciowego i w zaleznosci od zastosowanej zasady podano w ta¬ blicy 1.Tablica i 25 40 50 55 60 85 Zasada 2-dwumetyloaminopirydyna a-pikolina 3-metyloizochinolina 2,5-dwumetylopirydyna szesciometylenoczteroamina Zawartosc soli w procentach molowych 49°/o 47*/* 47°/o 46°/o 19% 35 Przyklad XI. Postepuje sie w sposób opi¬ sany w przykladzie X, lecz stosuje sie 35 ml chlo¬ roformu, 5,8 ml (0,045« mola) trójmetylochlorosila- nu i 15,6 ml N-metyloaniliny. Wydajnosc otrzy¬ manego kwasu 7-fenyloacetamidodezacetoksycefalo- sporanówego wynosi 13°/o molowych.Przyklad XII. Mieszanine 2,5 g (0,0071 mola) sulfotlenku benzylopenicyliny, 2,5 ml (0,035 mola) « pirydyny, 4,4 ml (0,036 mola) trójmetylóchlerodlla* nu i 40 ml cyjanku benzylu ogrzewa sie W tempe¬ raturze 80°C w ciagu 24 godiziim. Wydajnosc soli potasowej kwasu 7-fenyloacetamidodezacetoksyca- falosporanowego, okreslona metoda mikrobiologicz¬ na opisana w przykladzie X, wynosi 10°/o.Przyklad XIII. Mieszanine 1,05 g (3 mdlimo- le) sulfotlenku benzylopenicyliny, 14 ml acetoni- trylu, 6 ml (0,074 mola) pirydyny i 0,5 g (2,8 mi- limola) dwuchlorometylodwumetylochlorosilanu miesza sie w ciagu 16 godzin w temepraturze 80°C, po czym wlewa do zimnej mieszaniny 75 ml 1 n roztworu kwasu solnego i 25 ml octanu etylu.Warstwe organiczna oddziela sie, a warstwe wod¬ na ekstrahuje dwukrotnie 25 ml octanu etylu i po¬ laczone roztwory w octanie etylu przemywa dwie¬ ma porcjami po 25 ml wody. Nastepnie roztwór miesza sie z woda, zobojetnia roztiworem wodoro¬ tlenku potasowego do wartosci pH 7, warstwe wod¬ na Odbarwia weglem aktywowanym i oddestylo¬ wuje wode z n-butanolem. Pozostalosc steza sieii i p8ddaje krystalizacji* otrzymujafc 139 hig (9jS5 frilimela) soli potasowej kwasu 7-fenyioaeetainidd- dezae^tóksycefalóspóranowego; Przyklad XIV: Postepuje sie w sposób opi¬ sany w przykladzie XIII, ale stosujac zamiast dwu- chlorómetylódwumetyloehlor&silanu Ó;5 g (§jl itii- limola) metylbpropylodwuchlorosilanu: Otrzymuje sie 140 mg (0,38 milimola) soli potasowej kwasu 7-fenyloacetamidodezacetoksycefalosporanowego Przyklad XV. Postepujac w sposób opisany 10 w przykladzie XIII, lecz stosujac 0,6 ml (2,9 mi¬ limola) dwufenylodwuchlorosilanu, otrzymuje sie 120 mg (0,32 milimola) soli potasowej kwasu 7-fe- nyloacetamidodezacetoksycefalosporanowego.Przyklad XVL Mieszanine &0 g (0,267 mola) i» sulfotlenku benzylopenicyliny, 210 ml trójmeiylOGhlorosdlanu, 900 ml (0 moli) a-pikoliny i 90Ó ml chloroformu ogrzewa sie w ciagu 20 go¬ dzin w temperaturze 83°C, po czym chlodzi i mie- §za z Wóda i alkaliziije roztworem wodorotlenku 2d potasowego do Wartosci pH 7,5, Otrzymuje sie roz¬ twór, w któfym zawartosc soli potasowej kwasu fenyloacetamidodezacetóksycefalosporanówego, okreslona metoda mikr&biologieziia za pomSea Es^ chefichia coli wyn§si 55% molowych, ft Warstw^ wódrla oddziela sie, zakwasza 4 fi roz¬ tworem kwasu solnego i ekstrahuje octanem sty¬ lu. Wyciag rozpuszcza sie w 925 ml n-propanolu i ehlodzi de temperatury 0°C, po czym dodaje 3,5 ml wody i 1Ó0 mi 1$5 molowego roztworu soli po- 30 tasowej kwasu 2-etylokapronowego W odtante bu¬ tylu, otrzymujac osad soli potasowej kwasu 7-fe- nyloacetamidodezacetoksycefalosporanowego. Otrzy¬ muje sie 57 g (0,15 mola) produktu, który zawie¬ ra 78% wagowych soli potasowej kwasu A*-l-fe- 33 nyloacetamidodezacetoksycefalosporanowego i oko¬ lo 12% wagowych soli potasowej kwasu J*-7-fe- nyloacetamidodezacetoksycefalospóraflowigo, Po rozdzieleniu tej mieszaniny na skladniki izomer J2 mozna w znany sposób przeksztalcic w izomer 40 A\ Przyklad XVII. 1,3 g (0,036 mola) sulfotlen- ku fenoksymetylopenicyliny, 1,4 ml (0,011 mola) dwumetylodwuchlorosilanu i 13 ml (0,13 mola) a- -pikoliny rozpuszcza sie w 13 ml chloroformu i « Ogrzewa w temperaturze 80°C w ciagu 24 go¬ dzin, a nastepnie chlodzi i miesza z wodnym roz¬ tworem fosforanowej substancji buforowej o war¬ tosci pH 7. Roztwór traktuje sie nastepnie wo¬ dorotlenkiem potasowym do wartosci pH 7,2, od- 50 dziela warstwe wodna, zakwasza ja kwasem sol¬ nym do wartosci pH 1,5 i ekstrahuje octanem ety¬ lu. Wyciag traktuje sie 16 ml n-propanolu, chlo¬ dzi i dodaje 4 ml 1,25 molowego roztworu soli po¬ tasowej kwasu 2-etylokapronowego w octanie bu- 55 tylu. Po odstaniu przez noc w temperaturze 0°C otrzymuje sie 0,62 g (0,0016 mola) soli potasowej kwasu 7-fenoksyacetamidodezacetoksycefalospora- nowego, której budowe potwierdzaja wyniki ana¬ lizy widmowej IR iPMR. 60 Przyklad XVIII. Mieszanine 2,5 g (0,0071 mo¬ la) sulfotlenku benzylopenicyliny, 35 ml jednego z rozpuszczalników podanych w tablicy 2, 14 ml (0,172 mola) pirydyny i 1,75 ml (0,014 mola) dwu¬ metylodwuchlorosilanu ogrzewa sie w ciagu 8 go- 14 dzin w t&iiipsraturze 808Q po czjfm eModzij do¬ daje wody i alkalizuje roztworem wodorotlenku potasowego do wartosci pil 7,2; Wfirstw^ orgaini§z- na ekstraliuje sie roztworem fosforanowej slib- 5 stancji buforowej o wartosei pH 7jZ: Zawartosc soli potasowej kwasu 7-ferijrioa€eta= midodezacetoksyc^falosporanowegb w pdlaezónycfi warstwach wodnych, okreslona w procentach molo¬ wych metoda mikrobiologiczna za pomoca Esche- richia coli, w zaleznosci od uzytego rozpuszczalni¬ ka i w przeliczeniu na produkt wyjsciowy poda¬ no w tablicy 2.Tablica 2 Rozpuszczalnik 1,2-dwuchloroetan cyjanek benzylu • dwumetylóformamid acetonitryl, dioksan, nitrobenzen, pirydyna, anizol, benzen, nitryl kwasu benzoesowego i cztero- 1 chlorek wegla Wydaj¬ nosc w % molowych 20^22 20—22 16 ] 13—16 Przyklad XIX. Mieszanine 2,6 g (6 milimoli) sulfotlenku 2-etoksynaftylopenicyliny, 20 ml chlo¬ roformu, 20 ml (200 milimola) a-pikoliny i 4,8 ml (36 milimola) trójmetylochlorosilanu utrzymuje sie w stanie wrzenia pod chlodnica zwrotna w ciagu 16 godzin, po czym wlewa do zimnej mieszaniny 50 ml wody i 30 ml chloroformu. Nastepnie za¬ kwasza sie kwasem solnym do wartosci pH 1,5 i warstwe wodna ekstrahuje 50 ml chloroformu.Polaczone roztwory chloroformowe plucze sie wo¬ da i odparowuje do sucha. Otrzymuje sae 1,4 g pro¬ duktu, który bada sie analizujac jego widma ma¬ gnetycznego rezonansu jadrowego, przy uzyciu 2,6- -dwuchloroacetofenonu jako wewnetrznego wzorca.Produkt zawiera 21% niezmienionego sulfotlenku, 45% zadanego kwasu 7-(2-etoksynaftamido)-deza- cetoksycefalosporanowego i 8% odpowiadajacego mu izomeru A2.Przyklad XX. Mieszanine 5,2 g (10 milimoli) sacharoimidu sulfotlenku benzylopenicyliny, 40 ml chloroformu, 10 ml (102 milimole) «-pikoliny i 1,1 ml (10 milimoli) dwumetylodwuchlorosilanu ogrze¬ wa sie w ciagu 16 godzin w temperaturze 90°C, po czym dodaje 60 ml chloroformu i 100 ml wody i zakwasza kwasem solnym do wartosci pH 1,5.Nastepnie oddziela sie warstwe wodma, przemywa ja woda i odparowuje do sucha. Pozostalosc roz¬ puszcza sie w 60 ml czterowodorofuranu i doda¬ je roztwór 4 g wodoroweglanu sodowego w 60 ml wody, powodujac rozszczepienie grupy sacharoimi¬ du. Mieszanine miesza sie w ciagu 2 godzin w atmosferze azotu, dodaje 1O0 ml wody i odparo¬ wuje czterowodorofuran. Pozostaly roztwór zobo¬ jetnia sie do wartosci pH 7 i plucze octanem ety¬ lu. Obecnosc kwasu 7^fenyloacetamidodezacetoksy-15 cefaloaporanowego w roztworze stwierdza sie za pomoca bioautogramu.Sacharoimid sulfotlenku benzylopenicyliny wy¬ twarza sie w-ten sposób, ze 17,6 g (50 milimoli) sulfotlenku benzylopenicyliny rozpuszcza sie w 750 ml dwuchlorometanu i 5 g (50 milimoli) trójety- loaminy. Roztwór chlodzi sie do temperatury 3°C, dodaje 10,1 g (50 milimoli) chlorku y-sacharyny i miesza w ciagu 30 minut. Mieszanine pozostawia sie na noc w szafie chlodniczej, po czym prze¬ mywa 350 ml zimnej wody i 500 ml roztworu fos¬ foranowej substancji buforowej o wartosci pH 7, suszy nad siarczanem sodowym i odparowuje do sucha w temperaturze 40°C. Analiza magnetycz¬ nego rezonansu jadrowego wykazuje, ze produkt jest sacharoimidem sulfotlenku benzylopenicyliny.Otrzymuje sie 33,7 g tego produktu.Przyklad XXI. Mieszanine 36,6 g (0,1 mola) sulfotlenku fenoksymetylopenicyliny, 360 ml (3,6 mola) a-pikoliny i 81 ml (0,64 mola) trójmetylo- chlorosilanu w 360 ml chloroformu miesza sie w temperaturze pokojowej w ciagu 1 godziny, a na¬ stepnie w temperaturze 80°C w ciagu 24 godzin, po czym wlewa do wody i alkalizuje wodo¬ rotlenkiem sodowym do wartosci pH 7,9. Warstwe wodna przemywa sie 500 ml octanu etylu, dodaje wegla aktywowanego i przesacza. Do przesaczu dodaje sie kwasu solnego do wartosci pH 1,5, war¬ stwe wodna ponownie ekstrahuje 250 ml octanu etylu, laczy wyciagi organiczne, przemywa je 500 ml wody i odparowuje do sucha. Pozostalosc mie¬ sza sie z octanem etylu, otrzymujac 8,31 g (25% wydajnosci teoretycznej) fenoksymetylodezaceto- ksycefalosporyny.Niznej opisano sposoby wytwarzania sulfotlen¬ ków, stosowanych zgodnie z wynalazkiem jako produkty wyjsciowe.A. Sulfotlenek benzylopenicyliny. Mieszanine 75 g (0,19 mola) soli potasowej benzylopenicyliny, 1 litra wody i 45,5 g (0,20 mola) metanadjodanu so¬ dowego miesza sie w ciagu 2 godzin w tempera¬ turze 25°C, po czym chlodzi do temperatury 0°C przy wartosci pH 1 ekstrahuje chloroformem. Wy¬ ciag steza sie do objetosci okolo 150 ml i dodaje 400 ml eteru dwuetylowego. Wytracony sulfotlenek benzylopenicyliny odsacza sie, przemywa eterem dwuetylowym i suszy pod zmniejszonym cisnie¬ niem. Otnzyirmuje sie 64 g (90% wydajnosci teo¬ retycznej) sulfotlenku benzylopenicyliny, który roz¬ klada sie w temperaturze 142,5—143,5°C.Wyniki analizy magnetycznego rezonansu jadro¬ wego tego produktu w postaci soli sodowej w D2O w czesciach na 1 milion sa nastepujace: d: 1,24 (S, 3); 1,67 (S, 3); 3,67 (S, 2); 4,42 (S, 1); 5,21 (d, J= =4,5 Hz, 1); 5,94 (d, J= 4,5 Hz, 1); 7,39 (S, 5). Jako wewnetrzny wzorzec stosuje sie 2,2-dwumetylo-2- -silapentylo-5-sulfonian.B. Sulfotlenek kwasu 6-(«-aminofenyloacetamido) penicylanowy. a) Mieszanine 56 g (0,16 mola) sulfo¬ tlenku benzylopenicyliny, 500 ml chlorku metyle¬ nu, 71,5 ml (0,57 mola) dwumetyloaniliny i 16 ml (0,13 mola) dwumetylodwuchlorósilanu miesza sie w ciagu 2 godzin w temperaturze pokojowej, po czym chlodzi do temperatury —50°C i dodaje 36 g (0,17 mola) pieciochlorku fosforu, a nastepnie mie- 82809 16 sza w ciagu 2,5 godzin w temperaturze —30°C, chlodzi do temperatury —70°C, dodaje 260 ml (2,8 mola) 2-ibutanolu i miesza w ciagu 75 minut w temperaturze —40°C. Nastepnie do roztworu do- 5 daje sie 86 g (0,45 mola) monohydratu kwasu to- lueno-p-sulfonowego w 170 ml metanolu, utrzymuje w temperaturze 0°C w ciagu 15 minut i nastepnie odsacza wydzielony p-toluenosulfonian sulfotlenku kwasu 6-amimopenicylanowego. 10 Osad przemywa sie acetonem i eterem dwuetylo¬ wym i suszy pod zmniejszonym cisnieniem, otrzy¬ mujac 43 g produktu, którego analiza magnetycz¬ nego rezonansu jadrowego w mieszaninie CDCI3 i sulfotlenku dwumetylu daje nastepujace wyniki: 15 <5: 1,27 (S, 3); 1,67 (S, 3); 2,37 (S, 3); 4,55 (S, 1); 5,23 (d, J= 5 Hz, 1); 5,35 (d, J= 5 Hz, 1); 7,1—7,9 (m, 8). Jako wzorzec stosuje sie czterometylosilan. b) Mieszanine 1,0 g (0,0'025 mola) p-toluenosulf li¬ ndanu sulfotlenku kwasu 6-aminoipenicylanowego, 20 0,34 ml (0,0025 mola) trójetyloaminy i 3 ml 85% roztworu izopropanolu miesza sie w ciagu 30 minut w temperaturze 20°C, po czym odsacza osad. Otrzy¬ muje sie 552 mg (90% wydajnosci teoretycznej) sulfotlenku kwasu 6-amiinopenicylanowego, który 25 rozklada sie w temperaturze 185—il87°C. Analiza magnetycznego rezonansu jadrowego tego produktu w postaci soli sodowej w D20 daje nastepujace wyniki: d: 1,29 (S, 3); 1,69 (S, 3); 4,39 (S, 1); 4,89 (d, 1, J=4,5 Hz); 5,27 (d, 1, J=4,5 Hz). Jako wzorzec 30 stosuje sie 2,2-dwumetylo-2-silapentylo-5-sulfonian. c) 5,3 ml (0,044 mola) dwumetylodwuchlorósilanu dodaje sie do mieszaniny 5 g (0,021 mola) sulfotlen¬ ku kwasu 6-aminopenicylanowego, 5,9 ml (0,042 mola) trójetyloaminy, 3,1 ml (0,024 mola) dwumety- 35 loaniliny i 65 ml chlorku metylenu i miesza w tem¬ peraturze 25°C w ciagu 1 godziny, po czym chlodzi do temperatury 16°C i dodaje porcjami w ciagu 15 minut 4,25 g chlorowodorku chlorku a-fenylogli- cylu. Nastepnie miesza sie w ciagu 2,5 godzin 40 w temperaturze 16°C i wlewa mieszanine do 160 ml wody z lodem. Do warstwy wodnej dodaje sie tyle trójetyloaminy, aby otrzymac wartosc pH 3,5, po czym dodaje sie 6 g (0,027 mola) kwasu /?-naftale- nosulfonowego w wodnym roztworze i zakwasza 45 kwasem siarkawym do wartosci pH 2,0. Nastepnie odsacza sie osad i siusizy go, po czym miesiza z 90% wodnym roztworem izopropanolu i dodaje trójety¬ loaminy az do otrzymania wartosci pH 5,8. Wydzie¬ lony osad odsacza sie i przemywa eterem dwuety- 50 lowytm. Otrzymuje sie 1,1 g krystalicznego sulfb- tlen/ku kwasu 6-(a-aimanofenylo:acetamido)-peniicyla- nowego, którego budowe potwierdza analiza ma¬ gnetycznego rezonansu jadrowego.C. Sulfotlenek kwasu 6-(cHbenzyloksykarbamoilo- 55 fenylGacetamido)-penicylanowy. 483 g (1 milimol) benzyloksykarbonyloampicyliny, to jest cHbenzylo- ksykarbamoilobenzylopenicyliny, której sposób wy¬ twarzania opisano w J. Chem. Soc. 1962 II, 1440, rozpuszcza sie w 5 ml 3% roztworu wodoroweglanu 60 sodowego w wodzie i dodaje roztwór 0,34 g (1,5 mi- lknola) kwasu nadjodowego w 2,3 ml wody, któ¬ rego wartosc pH podwyzszono przez dodanie 4 n roztworu wodorotlenku sodowego do 5,5. Nastepnie miesza sie w ciagu 15 minut w temperaturze po- 65 kojowej, odsacza powstaly jodan sodowy i przemy-17 82809 18 wa go woda. Do warstwy wodnej przesaczu dodaje sie 20 ml octanu etylu i zakwasza 4 n kwasem solnym do wartosci pH 2,0. Oddziela sie warstwe organiczna i warstwe wodna ekstrahuje dwukrotnie 10 ml octanu etylu.Polaczone wyciagi przemywa sie trzema porcja¬ mi po 5 ml wody i .suszy za pomoca srodka osu¬ szajacego, a nastepnie przesacza, z przesaczu odpa¬ rowuje octan etylu i pozostalosc steza do objetosci okolo 1—2 ml i traktuje eterem dwuetylowym az do ustania wytracania sie osadu. Osad odsacza sie, otrzymujac 40i0 mg sulfotlenku benzyloksykarbo- nyloampicyliny, którego budowe potwierdza ana¬ liza magnetycznego rezonansu jadrowego. PL PL PL PL PL PL PL PL PL PL PL PL