PL243580B1 - Sposób otrzymywania soli z kationem denatonium - Google Patents

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest sposób otrzymywania soli z kationem denatonium o wzorze ogólnym 1, 2 albo 3, w którym chlorek benzylu o wzorze ogólnym 4 miesza się w stosunku molowym od 1:1 do 1:1,1 korzystnie 1:1,05 z 2-(dietylamino)-N-(2,6-dimetylofenylo)acetamidem o wzorze ogólnym 5 w formie wolnej zasady, dodaje się bezwodny acetonitryl oraz katalizator w postaci jodku N,N-dietylo-N-[(2,6-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowego o wzorze ogólnym 6 lub tworzy go w środowisku reakcji wskutek dodania soli sodowej lub potasowej kwasu jodowodorowego w ilości od 1:100 do 1:10, korzystnie 1:40 masy użytego 2-(dietylamino)-N-(2,6-dimetylofenylo)acetamidu, w temperaturze od 60 do 82°C korzystnie 82°C odparowuje się rozpuszczalnik, a w przypadku soli o wzorze 2 albo 3 przeprowadza się reakcję wymiany anionu, po czym z otrzymanego roztworu etanolowego odsącza się powstałą sól nieorganiczną, zatęża się go, a powstałą mieszaninę poreakcyjną przemywa octanem etylu lub odparowuje z roztworu aplikacyjnego etanol, a finalnie produkt reakcji suszy.

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób otrzymywania soli z kationem N,N-dietylo-N-[(2,6-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowym i anionem chlorkowym lub bromkowym o wzorze ogólnym 1 lub anionem benzoesanowym o wzorze ogólnym 2 lub anionem sacharynianowym o wzorze ogólnym 3.

Sole z kationem denatonium, będącym zwyczajową nazwą kationu N,N-dietylo-N-[(2,6-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowego, są najbardziej gorzkimi substancjami znanymi ludzkości. Chemicznie należą one do czwartorzędowych soli amoniowych, popularnych środków myjąco-dezynfekujących w przemyśle spożywczym i prawdopodobnie najlepszych znanych surfaktantów kationowych. Gorzkość soli denatonium może być odczuwalna nawet w wyjątkowo niskich stężeniach jak 0,01 ppm w przypadku sacharynianu, co oznacza, że jeden miligram substancji rozpuszczony w 100 dm³ wody byłby wyczuwalny. Najczęściej używaną solą denatonium jest benzoesan, używany jako denaturant w produkcji m.in. denaturatu w celu zniechęcenia do jego spożycia czy jako repelent w leśnictwie. Bezpieczeństwo jego stosowania zostało potwierdzone zarówno przez U.S. Consumer Product Safety Commission jak i European Food Safety Authority. Ponadto w wielu krajach stosuje się również sacharynian denatonium jako dwa razy mniej toksyczny i dwa razy bardziej aktywny zamiennik analogu posiadającego anion benzoesanowy.

W celu otrzymania soli denatonium o pożądanej czystości, najważniejsze jest otrzymanie czystego chemicznie źródła kationu denatonium. Analizując stan techniki, można stwierdzić, że najwcześniejsze doniesienia na temat otrzymywania soli denatoniowych - publikacje US3080327 oraz GB955309 - opisują metodę alkilowania lidokainy przy pomocy chlorku benzylu w stosunku molowym 1:1,1 bez dodatku rozpuszczalnika w temperaturze 110°C przez 36 godzin. Po upływie tego czasu mieszaninę reakcyjną ogrzewa się z octanem etylu do wrzenia, po czym chłodzi i odsącza, w wyniku czego otrzymuje się surowy produkt z wydajnością 91,5%. Następnie oczyszcza się go w następujący sposób: rozpuszcza się surowy produkt w izopropanolu, dodaje do otrzymanego roztworu octan etylu w celu wytrącenia produktu, przesącza się otrzymaną mieszaninę, a osad suszy, aby otrzymać produkt w postaci białego ciała stałego o temperaturze topnienia 175-177°C z ostateczną wydajnością 75,2% w przeliczeniu na użytą lidokainę.

W opisie patentowym CN1982289A przedstawiono metodę alkilowania lidokainy chlorkiem benzylu w rozpuszczalnikach takich jak: aceton, chlorobenzen, cykloheksan, cykloheksanon, keton metylowo-izobutylowy oraz ich mieszaniny. Najskuteczniejszy okazał się sposób alkilowania lidokainy chlorkiem benzylu w stosunku molowym 1:1,18 w cykloheksanie. Reakcja prowadzona jest w 135-140°C przez 4 godziny. Po upłynięciu wyznaczonego czasu mieszaninę reakcyjną chłodzi się i poddaje filtracji, a pozostały osad chlorku denatonium przemywa porcją cykloheksanonu, otrzymując produkt z wydajnością 86,5%.

Z opisu WO2006062406A2 znana jest metoda alkilowania lidokainy chlorkiem benzylu w stosunku molowym 1:1,3 w wodzie, w temperaturze 70-90°C przez 20-24 godziny. Następnie mieszaninę poreakcyjną chłodzi się i ekstrahuje toluenem w celu usunięcia nieprzereagowanej lidokainy i chlorku benzylu, w wyniku czego otrzymuje się wodny roztwór chlorku denatonium. Reakcja ta przebiega z wydajnością 73,4%.

Sposób otrzymywania soli denatonium według wynalazku charakteryzuje się skróconym czasem reakcji, do około 2 godzin w przypadku chlorku lub bromku, 5 godzin dla benzoesanu oraz 3 godzin dla sacharynianu. Zostało to osiągnięte dzięki zastosowaniu katalizatora w postaci jodku denatonium, który może być dodany przed rozpoczęciem reakcji lub wytworzony w jej środowisku poprzez dodatek jodku sodu lub potasu - tanich, nietoksycznych i bezpiecznych dla środowiska soli nieorganicznych. Ponadto maksymalnie zminimalizowano udział dodatkowych operacji oczyszczania jak i ilość potrzebnej aparatury, przeprowadzając reakcję alkilowania i wymiany anionu w jednym reaktorze. Ponadto ekstrakcja zanieczyszczeń i pozostałości reagentów za pomocą octanu etylu umożliwiła użycie stechiometrycznych proporcji lidokainy i chlorku benzylu, gdyż obie substancje ulegają odmyciu octanem etylu wraz z użytym katalizatorem. W efekcie produkt reakcji charakteryzuje się wysoką czystością. Co więcej użyte rozpuszczalniki mogą być łatwo odzyskane do ponownego użycia techniką destylacji i nie stwarzają zagrożenia dla ludzi jak i środowiska naturalnego w przeciwieństwie do cykloheksanonu wskazywanego w opisie CN1982289A.

Istotą wynalazku jest sposób otrzymywania soli z kationem denatonium o wzorze ogólnym 1, 2 albo 3. W sposobie tym chlorek benzylu o wzorze ogólnym 4 miesza się w stosunku molowym od 1:1 do 1:1,1 korzystnie 1:1,05 z 2-(dietylamino)-N-(2,6-dimetylofenylo)acetamidem o wzorze ogólnym 5 w formie wolnej zasady.

Następnie dodaje się bezwodny acetonitryl i katalizator w postaci jodku N,N-dietylo-N-[(2,6-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowego o wzorze ogólnym 6 lub tworzy go w środowisku reakcji wskutek dodania soli sodowej lub potasowej kwasu jodowodorowego w ilości od 1:100 do 1:10, korzystnie 1:40 masy użytego 2-(dietylamino)-N-(2,6-dimetylofenylo)acetamidu. W temperaturze od 60 do 82°C, korzystnie 82°C, odparowuje się rozpuszczalnik, a w przypadku soli o wzorze 2 albo 3 przeprowadza się reakcję wymiany anionu, po czym z otrzymanego roztworu etanolowego odsącza się powstałą sól nieorganiczną, zatęża się go, a powstałą mieszaninę poreakcyjną przemywa octanem etylu lub odparowuje z roztworu aplikacyjnego etanol. Finalnie produkt reakcji suszy się.

Korzystnie w celu otrzymania chlorku oraz bromku N,N-dietylo-N-[(2,6-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowego o wzorze ogólnym 1 katalizator w postaci jodku N,N-dietylo-N-[(2,6-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowego tworzy się w środowisku reakcji wskutek dodania jodku potasu lub jodku sodu, w ilości od 1:100 do 1:10, korzystnie 1:40 masy użytego 2-(dietylamino)-N-(2,6-dimetylofenylo)acetamidu.

W korzystnym wariancie otrzymywania benzoesanu oraz sacharynianu N,N-dietylo-N-[(2,6-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowych o wzorze ogólnym 2 i 3 reakcję wymiany anionu przeprowadza się poprzez dodanie bezwodnego etanolu oraz benzoesanu sodu lub sacharynian sodu w ilości od 0,94 do 1,00 mola korzystnie 1,00 na mol użytego 2-(dietylamino)-N-(2,6-dimetylofenylo)acetamidu o wzorze ogólnym 5, następnie z otrzymanego roztworu etanolowego odsącza się powstałą sól nieorganiczną, zatęża się go, a powstałą mieszaninę poreakcyjną przemywa octanem etylu w celu usunięcia pozostałego katalizatora o wzorze ogólnym 6 i zanieczyszczeń niepolarnych, a następnie suszy.

W innym wariancie otrzymywania benzoesanu oraz sacharynianu N,N-dietylo-N-[(2,6-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowych, o wzorze ogólnym 2 i 3 po dodaniu katalizatora odparowuje się acetonitryl, przemywa pozostałość octanem etylu, suszy w reaktorze, a następnie dodaje się bezwodny etanol oraz benzoesan sodu lub sacharynian sodu w ilości od 0,94 do 1,00 mola korzystnie 1,00 na mol użytego 2-(dietylamino)-N-(2,6-dimetylofenylo)acetamidu o wzorze ogólnym 5, celem przeprowadzenia reakcji wymiany anionu, następnie z otrzymanego roztworu etanolowego odsącza powstałe sole nieorganiczne i otrzymuje się roztwór aplikacyjny gotowy do zastosowania jako skażalnik w alkoholu etylowym lub odparowuje się z roztworu aplikacyjnego etanol w celu otrzymania produktu, który następnie suszy się.

Jako przykładowe związki z grupy czwartorzędowych soli amoniowych z kationem denatonium, o wzorze ogólnym 1 wymienić można:

• Chlorek N,N-dietylo-N-[(2,6-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowy • Bromek N,N-dietylo-N-[(2,6-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowy • Benzoesan N,N-dietylo-N-[(2,6-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowy • Sacharynian N,N-dietylo-N-[(2,6-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowy

Dzięki zastosowaniu rozwiązania według wynalazku uzyskano następujące efekty technicznoekonomiczne:

• czas syntezy został skrócony co najmniej 2-krotnie w stosunku do znanego stanu techniki (CN1982289A) przy jednoczesnym znaczącym obniżeniu temperatury procesu z 135-140°C do 60-82°C, co korzystnie wpływa na koszt związany z nakładem energetycznym czy aparaturowym, • zastosowanie katalizatora w procesie w postaci jodku N,N-dietylo-N-[(2,6-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowego, zawierającego wspólny kation z produktem reakcji, skróciło znacząco czas reakcji w acetonitrylu z 20 godzin do 2 godzin, • katalizator można utworzyć w środowisku reakcji na skutek wymiany pomiędzy nietoksycznymi i tanimi solami nieorganicznymi - jodkiem sodu lub potasu, a utworzonym chlorkiem lub bromkiem N,N-dietylo-N-[(2,6-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowym, • otrzymano czyste produkty, nie produkując przy tym dodatkowych zanieczyszczeń trudnych do zagospodarowania, • opracowane metody syntezy przebiegają z wysokimi wydajnościami zawierającymi się w przedziale 89%-94%, • ponadto użyte rozpuszczalniki nie stwarzają zagrożenia dla ludzi jak i środowiska naturalnego, i mogą być łatwo odzyskane techniką destylacji, • opracowane metody syntezy pozwalają uniknąć reakcji ubocznych podczas syntezy, w wyniku których produkt ulega zanieczyszczeniu, co może zawęzić zakres jego zastosowań.

Przykład I

Sposób wytwarzania chlorku N,N-dietylo-N-[(2,6-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowego

W kolbie okrągłodennej o pojemności 50 cm³ umieszczono 14,36 mmol (3,36 g) lidokainy, 2 cm³ acetonitrylu oraz 14,85 mmol (1,88 g) chlorku benzylu, po czym mieszaninę reagentów podgrzano do temperatury 80°C. Przed osiągnięciem wrzenia do zawartości kolby dodano 0,2 mmol (0,09 g) jodku denatonium jako katalizatora i prowadzono reakcję przez 2 godziny w temperaturze 82°C pod chłodnicą zwrotną. Po tym czasie mieszanina reakcyjna zestaliła się. Następnie z mieszaniny usunięto pozostałości rozpuszczalnika przy użyciu wyparki rotacyjnej, przemyto 2 porcjami po 5 cm³ octanu etylu i wysuszono, otrzymując produkt z 91% wydajnością w postaci białego ciała stałego o temperaturze topnienia 177,6-179,1°c.

Strukturę związku potwierdzono wykonując widmo protonowego i węglowego magnetycznego rezonansu jądrowego:

¹ H NMR (DMSO-de) δ [ppm] = 1,37-1,49 (t, J=7,24 Hz, 6H); 2,22 (s, 6H); 3,42-3,57 (m, 4H); 2,01 (s, 2H); 4,85 (s, 2H); 7,07-7,15 (t, J=5,28 Hz, 3H); 7,49-7,58 (t, J=7,36 Hz, 3H); 7,62-7,67 (d, J=6,85 Hz, 2H); 11,16 (s, 1H).

^{1 3}C NMR (DMSO-de) δ [ppm] = 8,0; 18,3; 54,3; 55,6; 61,6; 127,0; 127,7; 127,9; 129,1; 130,4; 132,9; 133,7; 135,0; 162,3.

Przykład II

Sposób wytwarzania bromku N,N-dietylo-N-[(2,e-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowego

W reaktorze o pojemności 500 cm³ umieszczono 143,6 mmol (33,6 g) lidokainy, 20 cm³ acetonitrylu oraz 143,6 mmol (18,2 g) chlorku benzylu, po czym mieszaninę reagentów podgrzano do temperatury 60°C. Następnie do zawartości kolby dodano 74 mmol (3,36 g) jodku denatonium jako katalizatora i prowadzono reakcję przez 100 minut w temperaturze 60°C pod chłodnicą zwrotną. Po tym czasie mieszanina reakcyjna zestaliła się. Następnie z mieszaniny oddestylowano pozostałości rozpuszczalnika, przemyto 2 porcjami po 40 cm³ octanu etylu i wysuszono, otrzymując produkt z 94% wydajnością w postaci białego ciała stałego.

Na podstawie analizy widm protonowego i węglowego magnetycznego rezonansu jądrowego potwierdzono strukturę związku:

¹ H NMR (DMSO-de') δ [ppm] = 1,36-1,48 (t, J =7,24 Hz, 6H); 2,22 (s, 6H); 3,42-3,57 (m, 4H); 2,01 (s, 2H); 4,85 (s, 2H); 7,08-7,16 (t, J =5,28 Hz, 3H); 7,49-7,58 (t, J =7,36 Hz, 3H); 7,62-7,67 (d, J =6,85 Hz, 2H); 11,16 (s, 1H).

^{1 3}C NMR (DMSO-de) δ [ppm] = 8,1; 18,3; 54,2; 55,6; 61,6; 127,0; 127,7; 127,9; 129,1; 130,3; 132,8; 133,7; 135,1; 162,4.

Przykład III

Sposób wytwarzania benzoesanu N,N-dietylo-N-[(2,e-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowego

Do reaktora o pojemności 100 cm³ wprowadzono 35 mmol (8,20 g) lidokainy, 5 cm³ acetonitrylu, 38,5 mmol (4,87g) chlorku benzylu oraz 0,5 mmol (0,23 g) jodku denatonium jako katalizatora. Reakcję prowadzono w temperaturze 82°C pod chłodnicą zwrotną przez 110 minut. Po tym czasie utworzony stały produkt przemyto 15 cm³ octanu etylu i wysuszono w warunkach obniżonego ciśnienia, by następnie dodać do niego 80 cm³ handlowego 95% etanolu oraz 33 mmol (4,75 g) benzoesanu sodu. Zawartość kolby mieszano przez 3 godziny w temperaturze 70°C, następnie schłodzono do temperatury 4°C. Wytrącony osad chlorku sodu odsączono. Otrzymany roztwór może służyć jako gotowy roztwór skażalnika, po jego odparowaniu otrzymano 13,9 g produktu z 89% wydajnością charakteryzujący się temperaturą topnienia w zakresie 164,0-168,0°C.

Tożsamość produktu potwierdzono wykonując widma 1H i ¹³C NMR:

¹ H NMR (DMSO-de) δ [ppm] = 1,38-1,48 (t, J=7,25 Hz, 6H); 2,23 (s, 6H); 3,43-3,58 (m, 4H); 4,63 (s, 2H); 4,87 (s, 2H); 7,08-7,13 (d, J=2,51 Hz, 3H); 7,25-7,35 (m, 3H); 7,46-7,55 (m, 3H); 7,60-7,65 (d, J=6,65 Hz, 2H); 7,84-7,89 (dd, J=6,36, 1,77 Hz, 2H).

^{1 3}C NMR (DMSO-de) δ [ppm] = 7,9; 18,2; 54,1; 55,7; 61,5; 126,7; 127,3; 127,8; 127,9; 129,0; 129,1; 129,2; 130,4; 132,9; 134,5; 135,0; 139,2; 162,7; 169,5.

Przykład IV

Sposób wytwarzania sacharynianu N,N-dietylo-N-[(2,6-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowego

Do kolby o pojemności 100 cm³ wprowadzono 35 mmol (8,20 g) lidokainy, 5 cm³ acetonitrylu, 35 mmol (5,99 g) bromku benzylu oraz 10 mmol (1,7 g) jodku potasu jako katalizatora. Reakcję prowadzono w temperaturze 60°C pod chłodnicą zwrotną przez 110 minut. Po tym czasie utworzony stały produkt przemyto 15 cm³ octanu etylu i wysuszono w warunkach obniżonego ciśnienia, by następnie dodać do niego 20 cm³ bezwodnego etanolu oraz 33 mmol (6,77 g) sacharynianu sodu. Zawartość kolby mieszano przez 3 godziny w temperaturze 70°C, następnie schłodzono do temperatury 4°C. Wytrącony osad chlorku sodu odsączono. Otrzymany roztwór może służyć jako gotowy roztwór skażalnika, po jego odparowaniu otrzymano 16,0 g produktu z 90% wydajnością o temperaturze topnienia w zakresie 176,0-178,5°C.

Strukturę produktu potwierdzono wykonując widma protonowego i węglowego magnetycznego rezonansu jądrowego:

¹ H NMR (DMSO-de) δ [ppm] = 1,33-1,45 (t, J=7,1 Hz, 6H); 2,18 (s, 6H); 3,44-3,54 (m, 4H); 4,28 (s, 2H); 4,81 (s, 2H); 7,05-7,09 (t, J=4,20 Hz, 3H); 7,45-7,52 (m, 3H); 7,53-7,62 (m, 5H); 7,62-7,67 (m, 1H); 10,49 (s, 1H).

^{1 3}C NMR (DMSO-de) δ [ppm] = 7,9; 18,2; 54,3; 55,5; 61,4; 119,2; 122,6; 127,1; 127,6; 127,9; 129,1; 130,5; 131,2; 131,7; 132,9; 133,5; 134,8; 135,1; 145,2; 162,4; 168,2.

Przykład V

Sposób wytwarzania benzoesanu N,N-dietylo-N-[(2,6-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowego

Do reaktora o pojemności 100 cm³ dodano 30 mmol (7,03 g) lidokainy, 4 cm³ acetonitrylu, 30 mmol (5,64 g) chlorku benzylu, oraz 0,5 mmol (0,075 g) jodku sodu jako katalizatora. Zawartość naczynia reakcyjnego została podgrzana do temperatury 82°C pod chłodnicą zwrotną. Reakcję prowadzono przez 90 minut do zestalenia reagentów. Następnie do naczynia dodano 4,32 g (30 mmol) benzoesanu sodu oraz 80 cm³ bezwodnego etanolu, zawartość naczynia mieszano przez 3 godziny w temperaturze 60°C, po czym ochłodzono do 4°C, a wytrącony osad soli nieorganicznych odsączono, w wyniku czego otrzymano surowy roztwór etanolowy benzoesanu denatonium. Został on następnie zatężony na wyparce rotacyjnej, pozostałość przemyto octanem etylu, przesączono i osuszono pod zmniejszonym ciśnieniem do otrzymania 11,8 g (0,0265 mol, 88% wydajności liczonej na użytą lidokainę) białego ciała stałego o temperaturze topnienia 164,0-168,0°C.

Tożsamość produktu potwierdzono wykonując widma 1H i ¹³C NMR:

1NMR (DMSO-de) δ [ppm] = 1,38-1,48 (t, J=7,25 Hz, 6H); 2,23 (s, 6H); 3,43-3,58 (m, 4H); 4,63 (s, 2H); 4,87 (s, 2H); 7,08-7,13 (d, J=2,51 Hz, 3H); 7,25-7,35 (m, 3H); 7,46-7,55 (m, 3H); 7,60-7,65 (d, J=6,65 Hz, 2H); 7,84-7,89 (dd, J=6,36, 1,77 Hz, 2H).

^{1 3}C NMR (DMSO-de) δ [ppm] = 7,9; 18,2; 54,1; 55,7; 61,5; 126,8; 127,3; 127,9; 127,9; 129,0; 129,1; 129,2; 130,4; 132,9; 134,5; 135,0; 139,2; 162,7; 169,6.

Przykład VI

Sposób wytwarzania sacharynianu N,N-dietylo-N-[(2,e-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowego

W naczyniu reakcyjnym o pojemności 100 cm³ znajdowało się 30 mmol (7,03 g) lidokainy, 4 cm³ acetonitrylu, 30 mmol (3,80 g) chlorku benzylu, a także 0,42 mmol (0,19 g) jodku denatonium jako katalizatora. Zawartość naczynia reakcyjnego została podgrzana do temperatury 82°C pod chłodnicą zwrotną. Reakcję prowadzono przez 110 minut do zestalenia reagentów. Następnie do naczynia dodano 5,95 g (29 mmol) sacharynianu sodu oraz 22 cm³ bezwodnego etanolu, zawartość naczynia mieszano przez 5 minut w temperaturze 40°C, po czym ochłodzono do 4°C, a wytrącony osad soli nieorganicznych odsączono, w wyniku czego otrzymano surowy roztwór etanolowy sacharynianu denatonium. Został on następnie zatężony na wyparce rotacyjnej, pozostałość przemyto octanem etylu, przesączono i osuszono pod zmniejszonym ciśnieniem do 270 otrzymania 13,7 g (0,027 mol, 90% wydajności liczonej na użytą lidokainę) białego ciała stałego o temperaturze topnienia 176,0-178,5°C.

Tożsamość otrzymanego związku potwierdzono wykonując widma węglowe i protonowe magnetycznego rezonansu jądrowego:

¹ H NMR (DMSO-de) δ [ppm] = 1,33-1,44 (t, J=7,1 Hz, 6H); 2,18 (s, 6H); 3,44-3,54 (m, 4H); 4,28 (s, 2H); 4,81 (s, 2H); 7,05-7,10 (t, J=4,23 Hz, 3H); 7,45-7,52 (m, 3H); 7,53-7,62 (m, 5H); 7,62-7,67 (m, 1H); 10,49 (s, 1H).

^{1 3}C NMR (DMSO-de) δ [ppm] = 7,9; 18,2; 54,3; 55,5; 61,5; 119,2; 122,6; 127,1; 127,6; 127,9; 129,1; 130,5; 131,2; 131,7; 132,9; 133,5; 134,7; 135,1; 145,2; 162,4; 168,2.

Claims (4)

1. Sposób otrzymywania soli z kationem denatonium o wzorze ogólnym 1,2 albo 3, znamienny tym, że chlorek benzylu o wzorze ogólnym 4 miesza się w stosunku molowym od 1:1 do 1:1,1 korzystnie 1:1,05 z 2-(dietylamino)-N-(2,6-dimetylofenylo)acetamidem o wzorze ogólnym 5 w formie wolnej zasady, dodaje się bezwodny acetonitryl oraz katalizator w postaci jodku N,N-dietylo-N-[(2,6-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowego o wzorze ogólnym 6 lub tworzy go w środowisku reakcji wskutek dodania soli sodowej lub potasowej kwasu jodowodorowego w ilości od 1:100 do 1:10, korzystnie 1:40 masy użytego 2-(dietylamino)-N-(2,6-dimetylofenylo)acetamidu, w temperaturze od 60 do 82°C, korzystnie 82°C, odparowuje się rozpuszczalnik, a w przypadku soli o wzorze 2 albo 3 przeprowadza się reakcję wymiany anionu, po czym z otrzymanego roztworu etanolowego odsącza się powstałą sól nieorganiczną, zatęża się go, a powstałą mieszaninę poreakcyjną przemywa octanem etylu lub odparowuje z roztworu aplikacyjnego etanol, a finalnie produkt reakcji suszy.

2. Sposób otrzymywania chlorku oraz bromku N,N-dietylo-N-[(2,6-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowego o wzorze ogólnym 1 według zastrz. 1, znamienny tym, że katalizator w postaci jodku N,N-dietylo-N-[(2,6-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowego tworzy się w środowisku reakcji wskutek dodania jodku potasu lub jodku sodu, w ilości od 1:100 do 1:10, korzystnie 1:40 masy użytego 2-(dietylamino)-N-(2,6-dimetylofenylo)acetamidu.

3. Sposób otrzymywania benzoesanu oraz sacharynianu N,N-dietylo-N- [(2,6-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowych, o wzorze ogólnym 2 i 3 według zastrz. 1, znamienny tym, że reakcję wymiany anionu przeprowadza się poprzez dodanie bezwodnego etanolu oraz benzoesanu sodu lub sacharynian sodu w ilości od 0,94 do 1,00 mola korzystnie 1,00 na mol użytego 2-(dietylamino)-N-(2,6-dimetylofenylo)acetamidu o wzorze ogólnym 5, następnie z otrzymanego roztworu etanolowego odsącza się powstałą sól nieorganiczną, zatęża się go, a powstałą mieszaninę poreakcyjną przemywa octanem etylu w celu usunięcia pozostałego katalizatora o wzorze ogólnym 6 i zanieczyszczeń niepolarnych, a następnie suszy.

4. Sposób otrzymywania benzoesanu oraz sacharynianu N,N-dietylo-N-[(2,6-dimetylofenylokarbamoilo)metylo]benzyloamoniowych, o wzorze ogólnym 2 i 3 według zastrz. 1, znamienny tym, że po dodatku katalizatora odparowuje się acetonitryl, przemywa pozostałość octanem etylu, suszy w reaktorze, a następnie dodaje się bezwodny etanol oraz benzoesan sodu lub sacharynian sodu w ilości od 0,94 do 1,00 mola korzystnie 1,00 na mol użytego 2-(dietylamino)-N-(2,6-dimetylofenylo)acetamidu o wzorze ogólnym 5, celem przeprowadzenia reakcji wymiany anionu, następnie z otrzymanego roztworu etanolowego odsącza powstałe sole nieorganiczne i otrzymuje się roztwór aplikacyjny gotowy do zastosowania jako skażalnik w alkoholu etylowym lub odparowuje się z roztworu aplikacyjnego etanol w celu otrzymania produktu, który następnie suszy się.