PL239333B1 - Złącze rozporowe pojedyncze zwłaszcza do mebli - Google Patents

Abstract

Złącze rozporowe pojedyncze zwłaszcza do mebli zawierające mufy (A i B), umieszczoną pod otworem B.1 drugiej mufy (B) śrubę (C) oraz współpracującą ze śrubą nakrętkę (D) w których pierwsza mufa (A) posiada dwa skierowane i wchodzące do wnętrza drugiej mufy (B) wypusty A.2 i A.2’ oraz komorę A.3 o kształcie odpowiadającym wypustowi B.1 drugiej mufy (B), druga mufa (B) ma jeden wypust B.1 oraz komorę B.2, w jakiej znajdują się prowadnice B.3 oraz powierzchnie wspomagające precyzyjne wprowadzenie łba śruby (C) z nakrętką (D) w odpowiadające im gniazdo B.4, a gniazdo B.4 w drugiej mufie (B) na wypusty A.2 i A.2’ pierwszej mufy (A) oraz skośna powierzchnia tego gniazda B.4 odpowiadają skosowi D.1 występującemu w nakrętce (D), a nakrętka (D) współpracuje ze śrubą (C), która posiada łeb kołowy o kształcie współpracującym z prowadnicami B.3 drugiej mufy (B) podczas wsuwania jej w odpowiadające jej gniazdo, a we łbie i początkowej części rdzenia śruby znajduje się gniazdo na klucz imbusowy lub wkrętak.

Description

Przedmiotem wynalazku jest złącze rozporowe pojedyncze, wytwarzające siły montażowe przyciągające łączone elementy, pozwalające na tworzenie połączeń za pomocą klucza imbusowego lub wkrętaka i zapewniające jego częściową zewnętrzną widoczność.

Konsumenci w szczególności osoby młode poszukują mebli tanich, lekkich, łatwych do transportu, montażu, demontażu oraz naprawy. Związane jest to z ich mobilnym stylem życia, który pozwala na wybór dowolnego miejsca zamieszkania podczas podejmowania przez nich pracy lub nauki. Starając się zaspokoić taką potrzebę producenci wprowadzili do swojej oferty meble gotowe do montażu i sprzedawane w płaskich paczkach (meble gotowe do złożenia RTA). Meble RTA składają się z wielu elementów i łączników. Sprzedawane są razem z odpowiednią instrukcją montażu w postaci diagramów, które przeznaczone są dla klienta do wizualnego wspomagania montażu mebli. Instrukcje często składają się z wielu stron przedstawiając krok po kroku proces montażu poszczególnych elementów w całość. Wraz ze wzrostem funkcjonalności, a także złożoności współczesnych mebli paczki są coraz obszerniejsze, a części bardziej skomplikowane. Meble RTA w porównaniu do mebli zmontowanych wykazują wiele korzystnych cech, m.in.: zajmują mniej miejsca podczas transportu i magazynowania oraz nie wymagają finansowania ich montażu u producenta. W razie konieczności można je samodzielnie złożyć i następnie rozłożyć.

Połączenia w meblach są najsłabszymi elementami zapewniającymi wytrzymałość i sztywność mebla. Dlatego nowo zaprojektowane złącza powinny dążyć do zmiany tej zasady. Nowe złącza powinny charakteryzować się jak najmniejszą zewnętrzną widocznością, rozłącznością oraz powinny wytwarzać odpowiednie siły montażowe przyciągające łączone elementy do siebie. Najkorzystniejsze estetycznie jak również najbardziej popularne na rynku są złącza zewnętrznie niewidoczne, najczęściej wymagają one wykorzystania kleju, w celu wytworzenia trwałej spoiny klejowej. Takie złącza nie mają odpowiedniego zastosowania w meblach RTA, ponieważ uniemożliwią ich demontaż oraz ewentualną naprawę.

Dlatego celowym było opracowanie łącznika, który pozwoliłby na samodzielne, łatwe przy użyciu prostych narzędzi dołączonych do zestawu złożenie mebla lub jego późniejsze rozłożenie.

Wspomniane cele osiągnięto dzięki złączu rozporowemu pojedynczemu, pozwalającemu stworzyć estetyczne i wytrzymałe połączenie.

Złącze rozporowe pojedyncze do mebli według wynalazku zawiera dwie mufy , umieszczoną pod otworem drugiej mufy śrubę oraz współpracującą ze śrubą nakrętkę. Pierwsza mufa posiada dwa skierowane i wchodzące do wnętrza drugiej mufy wypusty oraz komorę o kształcie odpowiadającym wypustowi drugiej mufy. Przy czym rozmiary wypustów pierwszej mufy są zróżnicowane, a na większym wypuście znajduje się skośna powierzchnia z pochyleniem odpowiadająca skosowi występującemu na nakrętce.

Druga mufa ma jeden wypust oraz jedną komorę, w jakiej znajdują się prowadnice oraz powierzchnie wspomagające precyzyjne wprowadzenie łba śruby z nakrętką w odpowiadające im gniazdo. Gniazdo w drugiej mufie na wypusty pierwszej mufy oraz skośna powierzchnia tego gniazda odpowiadają skosowi występującemu w nakrętce.

Nakrętka współpracuje ze śrubą, jaka posiada łeb kołowy o kształcie współpracującym z prowadnicami drugiej mufy, co umożliwia precyzyjne wsunięcie jej w odpowiadające jej gniazdo. W łbie i początkowej części rdzenia śruby znajduje się gniazdo na klucz imbusowy lub wkrętak.

Nakrętka D posiada dodatkowo w części środkowej gwintowany otwór dla śruby C, a na powierzchni dolnej nakrętki znajdują się stożkowo skośne powierzchnie odpowiadające powierzchniom skośnym muf A i B.

W zależności od przykładu wykonania mufy pierwsza i druga (A i B) wklejone są w gniazda wytworzone w łączonych elementach C i D, albo ich zewnętrzne powierzchnie wyposażone są w elementy klinujące w postaci wystających „ząbków” i są w te gniazda wbijane.

Kąt pochylenia powierzchni skośnych wynosi korzystnie od 45°-85°.

Montaż śruby z nakrętką następuje poprzez precyzyjne wprowadzenie ich po powierzchniach prowadnic do odpowiadającego im gniazda w mufie drugiej.

W złączu rozporowym pojedynczym według wynalazku po obróceniu klucza imbusowego lub wkrętaka śruba napiera swoim łbem na dno odpowiadającego jej gniazda mufy, co powoduje jej zapieranie się oraz rozkręcanie nakrętki, która skośnymi powierzchniami napiera na skośne powierzchnie występujące w mufach pierwszej i drugiej.

PL 239 333 B1

Korzystnie, gdy złącze według wynalazku wykonane jest tak, że jednostronnie stanowi element łączonego elementu.

Luz pomiędzy wszystkimi częściami składowymi złącza powinien umożliwiać wzajemne przemieszczanie się elementów.

Złącze rozporowe pojedyncze według wynalazku przedstawiono na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia złożone złącze według wynalazku, fig. 2 przedstawia pierwszą mufę, fig. 3 przedstawia drugą mufę, fig. 4 przedstawia śrubę, fig. 5 przedstawia nakrętkę, fig. 6 przedstawia elementy złącza wraz z gniazdami łączonych elementów, fig. 7 przedstawia przekrój przez złącze w łączonych elementach, fig. 8 przedstawia mufy wbijane wyposażone w powierzchnie klinujące.

Przykład I

Złącze rozporowe pojedyncze zwłaszcza do mebli według wynalazku zawiera dwie mufy A i B, umieszczoną pod otworem B.1 drugiej mufy B śrubę C oraz współpracującą ze śrubą nakrętkę D.

Pierwsza mufa A posiada dwa skierowane i wchodzące do wnętrza drugiej mufy B wypusty A.2 i A.2’ oraz komorę A.3 o kształcie odpowiadającym wypustowi B.1 drugiej mufy B. Przy czym rozmiary wypustów A.2 i A.2’ pierwszej mufy A są zróżnicowane, a na większym wypuście A.2’ znajduje się skośna powierzchnia A.4 z pochyleniem odpowiadająca skosowi D.1 występującemu na nakrętce D.

Druga mufa B ma wypust B.1 oraz jedną komorę B.2, w jakiej znajdują się prowadnice B.3 oraz powierzchnie wspomagające precyzyjne wprowadzenie łba śruby C z nakrętką D w odpowiadające im gniazdo B.4. Gniazdo B.4 w drugiej mufie B na wypusty A.2 i A.2’ pierwszej mufy A oraz skośna powierzchnia tego gniazda odpowiadają skosowi D.1 występującemu w nakrętce D.

Nakrętka D współpracuje ze śrubą C, jaka posiada łeb kołowy o kształcie współpracującym z prowadnicami B.3 drugiej mufy B, co umożliwia precyzyjne wsunięcie jej w odpowiadające jej gnia zdo B.4. W łbie i początkowej części rdzenia śruby znajduje się gniazdo na klucz imbusowy lub wkrętak.

Nakrętka D posiada dodatkowo w części środkowej gwintowany otwór dla śruby C, a na powierzchni dolnej nakrętki D znajdują się stożkowo skośne powierzchnie D.1 odpowiadające powierzchniom skośnym muf A i B.

Mufy pierwsza i druga (A i B) wklejone są w gniazda wytworzone w łączonych elementach C i D.

Kąt pochylenia powierzchni skośnych wynosi od 45° do 85°.

Montaż śruby C z nakrętką D następuje poprzez precyzyjne wprowadzenie ich po powierzchniach prowadnic do odpowiadającego im gniazda w mufie B.

W złączu rozporowym pojedynczym według wynalazku po obróceniu klucza imbusowego lub wkrętaka śruba C napiera swoim łbem na dno odpowiadającego jej gniazda mufy B, co powoduje jej zapieranie się oraz rozkręcanie nakrętki, która skośnymi powierzchniami napiera na skośne powierzchnie występujące w mufach A i B.

Przykład II

Złącze rozporowe pojedyncze do mebli według wynalazku zawiera dwie mufy A i B, umieszczoną pod otworem B.1 drugiej mufy B śrubę C oraz współpracującą ze śrubą nakrętkę D.

Pierwsza mufa A posiada dwa skierowane i wchodzące do wnętrza drugiej mufy B wypusty A.2 i A.2’ oraz komorę A.3 o kształcie odpowiadającym wypustowi B.1 drugiej mufy B. Przy czym rozmiary wypustów A.2 i A.2’ pierwszej mufy A są zróżnicowane, a na większym wypuście A.2’ znajduje się skośna powierzchnia A.4 z pochyleniem odpowiadająca skosowi D.1 występującemu na nakrętce D.

Druga mufa B ma wypust B.1 oraz jedną komorę B.2, w jakiej znajdują się prowadnice B.3 oraz powierzchnie wspomagające precyzyjne wprowadzenie łba śruby C z nakrętką D w odpowiadające im gniazdo B.4. Gniazdo B.4 w drugiej mufie B na wypusty A.2 i A.2’ pierwszej mufy A oraz skośna powierzchnia tego gniazda odpowiadają skosowi D.1 występującemu w nakrętce D.

Nakrętka D współpracuje ze śrubą C, jaka posiada łeb kołowy o kształcie współpracującym z prowadnicami B.3 drugiej mufy B, co umożliwia precyzyjne wsunięcie jej w odpowiadające jej gniazdo B.4. W łbie i początkowej części rdzenia śruby znajduje się gniazdo na klucz imbusowy lub wkrętak.

Nakrętka D posiada dodatkowo w części środkowej gwintowany otwór dla śruby C, a na powierzchni dolnej nakrętki D znajdują się stożkowo skośne powierzchnie D.1 odpowiadające powierzchniom skośnym muf A i B.

Mufy pierwsza i druga (A i B) na swoich zewnętrznych powierzchniach wyposażone są w elementy klinujące w postaci wystających „ząbków” i są wbite w gniazda w elementach łączonych E i F.

Kąt pochylenia powierzchni skośnych wynosi korzystnie od 45° do 85°.

Montaż śruby C z nakrętką D następuje poprzez precyzyjne wprowadzenie ich po powierzchniach prowadnic do odpowiadającego im gniazda w mufie B.

PL 239 333 B1

W złączu rozporowym pojedynczym według wynalazku po obróceniu klucza imbusowego lub wkrętaka śruba C napiera swoim łbem na dno odpowiadającego jej gniazda mufy B, co powoduje jej zapieranie się oraz rozkręcanie nakrętki, która skośnymi powierzchniami napiera na skośne powierzchnie występujące w mufach A i B.

Claims (8)

1. Złącze rozporowe pojedyncze zwłaszcza do mebli zawierające mufy A i B, umieszczoną pod otworem B.1 drugiej mufy B śrubę C oraz współpracującą ze śrubą nakrętkę D, znamienne tym, że pierwsza mufa A posiada dwa skierowane i wchodzące do wnętrza drugiej mufy B wypusty A.2 i A.2’ oraz komorę A.3 o kształcie odpowiadającym wypustowi B.1 drugiej mufy B, druga mufa B ma jeden wypust B.1 oraz komorę B.2, w jakiej znajdują się prowadnice B.3 oraz powierzchnie wspomagające precyzyjne wprowadzenie łba śruby C z nakrętką D w odpowiadające im gniazdo B.4, a gniazdo B.4 w drugiej mufie B na wypusty A.2 i A.2’ pierwszej mufy A oraz skośna powierzchnia tego gniazda B.4 odpowiadają skosowi D.1 występującemu w nakrętce D, a nakrętka D współpracuje ze śrubą C, jaka posiada łeb kołowy o kształcie współpracującym z prowadnicami B.3 drugiej mufy B podczas wsuwania jej w odpowiadające jej gniazdo, a we łbie i początkowej części rdzenia śruby znajduje się gniazdo na klucz imbusowy lub wkrętak.

2. Złącze według zastrz. 1 znamienne tym, że rozmiary wypustów A.2 i A.2’ pierwszej mufy A są zróżnicowane, a na większym wypuście A.2’ znajduje się skośna powierzchnia A.4 z pochyleniem odpowiadająca skosowi D.1 występującemu na nakrętce D.

3. Złącze według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że nakrętka D posiada dodatkowo w części środkowej gwintowany otwór dla śruby C, a na powierzchni dolnej nakrętki znajdują się stożkowo skośne powierzchnie D.1 odpowiadające powierzchniom skośnym muf A i B.

4. Złącze według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienne tym, że kąt pochylenia powierzchni skośnych muf A i B wynosić korzystnie od 45°do 85°.

5. Złącze według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, znamienne tym, że mufy są wklejone lub wbite w łączone elementy.

6. Złącze według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, znamienne tym, że mufy na swoich zewnętrznych powierzchniach korzystnie posiadają elementy klinujące w postaci ząbków.

7. Złącze według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, znamienne tym, że pierwsza mufa korzystnie wykonana jest jako część łączonego elementu i jest z nim integralna.

8. Złącze według dowolnego z wcześniejszych zastrzeżeń znamienne tym, że luz pomiędzy wszystkimi częściami składowymi złącza powinien umożliwiać wzajemne przemieszczanie się elementów.