PL239332B1 - Złącze rozporowe podwójne zwłaszcza do mebli - Google Patents

Abstract

Złącze rozporowe podwójne zwłaszcza do mebli zawiera: łącznik (A), dwa umieszczone symetrycznie względem łącznika stabilizatory (B), co najmniej jedną śrubę rzymską (C) oraz co najmniej dwie przeciwstawne i umieszczone po przeciwnych stronach łącznika (A) nakrętki (D) z których co najmniej jedna ma gwint prawy a co najmniej jedna gwint lewy, łącznik (A) stanowi środkowy element złącza i posiada co najmniej jeden, korzystnie dwa rozłożone symetrycznie otwory - gniazda pod śruby rzymski (C) oraz korzystnie co najmniej jeden ogranicznik z prowadnicami dla nakrętek (D), a ograniczniki z prowadnicami dla nakrętek (D) wystają ponad powierzchnię łącznika pod kątem prostym i są one na końcach zagięte ku środkowi łącznika. Stabilizator (B) umieszczone są symetrycznie po obu stronach na łączniku i każdy stabilizator (B) ma kształt odpowiadający gniazdom łączonych elementów, posiada on również dwa symetrycznie ułożone wypusty w kształcie półokręgów, w których znajdują się zaczepy oraz dwa ograniczniki dla rozwieranych nakrętek (D), a przez co najmniej jeden otwór stabilizatora oraz łącznika podczas montażu przechodzi co najmniej jedna śruba rzymska współpracująca z nakręconymi na nie nakrętkami, a każda śruba rzymska (C) w środkowej części posiada pierścień do zamontowania w gnieździe łącznika (A) oraz w górnym rdzeniu gniazdo na klucz imbusowy lub wkrętak, przy czym nakrętka (D) posiada pochylone powierzchnie o kształcie odpowiadającym pochylonym wewnętrznym powierzchnią gniazda łączonego elementu, a na powierzchniach tych znajdują się korzystnie gniazda na ograniczniki łącznika (A) oraz stabilizatora (B).

Description

Przedmiotem wynalazku jest złącze rozporowe podwójne, wytwarzające siły montażowe przyciągające łączone elementy, pozwalające na tworzenie połączeń przy użyciu prostych narzędzi dołączonych do zestawu i zapewniające jego częściową zewnętrzną widoczność.

Konsumenci w szczególności osoby młode poszukują mebli tanich, lekkich, łatwych do transportu, montażu, demontażu oraz naprawy. Związane jest to z ich mobilnym stylem życia, który pozwala na wybór dowolnego miejsca zamieszkania podczas podejmowania przez nich pracy lub nauki. Starając się zaspokoić taką potrzebę producenci wprowadzili do swojej oferty meble gotowe do montażu i sprzedawane w płaskich paczkach (meble gotowe do złożenia RTA). Meble RTA składają się z wielu elementów i łączników. Sprzedawane są razem z odpowiednią instrukcją montażu w postaci diagramów, które przeznaczone są dla klienta do wizualnego wspomagania montażu mebli. Instrukcje często składają się z wielu stron przedstawiając krok po kroku proces montażu poszczególnych elementów w całość. Wraz ze wzrostem funkcjonalności, a także złożoności współczesnych mebli paczki są coraz obszerniejsze a części bardziej skomplikowane. Meble RTA w porównaniu do mebli zmontowanych wykazują wiele korzystnych cech, m.in.: zajmują mniej miejsca podczas transportu i magazynowania oraz nie wymagają finansowania ich montażu u producenta. W razie konieczności można je samodzielnie złożyć i następnie rozłożyć.

Połączenia w meblach są najsłabszymi elementami zapewniającymi wytrzymałość i sztywność mebla. Dlatego nowo zaprojektowane złącza powinny dążyć do zmiany tej zasady. Nowe złącza powinny charakteryzować się jak najmniejszą zewnętrzną widocznością, rozłącznością oraz powinny wytwarzać odpowiednie siły montażowe przyciągające łączone elementy do siebie. Najkorzystniejsze estetycznie jak również najbardziej popularne na rynku są złącza zewnętrznie niewidoczne, najczęściej wymagają one wykorzystania kleju, w celu wytworzenia trwałej spoiny klejowej. Takie złącza nie mają odpowiedniego zastosowania w meblach RTA, ponieważ uniemożliwią ich demontaż oraz ewentualną naprawę.

Dlatego celowym było opracowanie łącznika, który pozwoliłby na samodzielne, łatwe z użyciem prostych narzędzi dołączonych do zestawu złożenie mebla lub jego późniejsze rozłożenie.

Wspomniane cele osiągnięto dzięki złączu rozporowemu podwójnemu, pozwalającemu stworzyć estetyczne i wytrzymałe połączenie.

Złącze rozporowe podwójne do mebli zawiera: łącznik A, dwa umieszczone symetrycznie względem łącznika stabilizatory B, co najmniej jedną śrubę rzymską C oraz co najmniej dwie przeciwstawne i umieszczone po przeciwnych stronach łącznika A nakrętki D, z których co najmniej jedna ma gwint prawy a co najmniej jedna gwint lewy. Łącznik A stanowi środkowy element złącza i posiada co najmniej jeden, korzystnie dwa rozłożone symetrycznie otwory - gniazda pod śruby rzymskie C oraz korzystnie co najmniej jeden ogranicznik z prowadnicami dla nakrętek D. Ograniczniki z prowadnicami dla nakrętek D wytworzone są korzystnie jednolicie z łącznikiem tak, że wystają ponad powierzchnię łącznika pod kątem prostym i są one na końcach zagięte ku środkowi łącznika. Stabilizatory B umieszczone są symetrycznie po obu stronach na łączniku i każdy stabilizator B ma kształt odpowiadający gniazdom łączonych elementów, posiada on również dwa symetrycznie ułożone wypusty w kształcie półokręgów, w których znajdują się zaczepy oraz dwa ograniczniki dla rozwieranych nakrętek D. Przez co najmniej jeden otwór stabilizatora oraz łącznika podczas montażu przechodzi co najmniej jedna śruba rzymska współpracująca z nakręconymi na nie nakrętkami, a każda śruba rzymska C w środkowej części posiada pierścień do zamontowania w gnieździe łącznika A oraz w górnym rdzeniu gniazdo na klucz imbusowy lub wkrętak. Nakrętka D posiada pochylone powierzchnie o kształcie odpowiadającym pochylonym wewnętrznym powierzchniom gniazda łączonego elementu, a na powierzchniach tych korzystnie znajdują się gniazda na ograniczniki łącznika A oraz stabilizatora B. Nakrętka D posiada również otwór na śrubę rzymską C oraz korzystnie powierzchnie dla prowadnic łącznika A.

W łączonych elementach E i F wytworzone są gniazda odpowiadające kształtem i rozmiarem kształtowi i rozmiarom stabilizatorów B i nakrętek D. Ponadto w łączonych elementach wytworzone są otwory na wprowadzenie klucza imbusowego lub wkrętaka w śruby rzymskie C.

Pochylenie powierzchni nakrętek D i powierzchni odpowiadających im gniazd łączonych elementów korzystnie wynosi od 5°-85°.

Za pomocą klucza imbusowego lub wkrętaka następuje obrót śrub rzymskich C, które wymuszają rozwarcie się nakrętek do momentu kontaktu z odpowiadającymi im powierzchniami gniazd łączonych elementów E i F.

PL 239 332 B1

Luz pomiędzy wszystkimi częściami składowymi złącza powinien umożliwiać wzajemne przemieszczanie się elementów.

W zależności od przykładu wykonania złącze wymaga lub nie użycia kleju, a jego elementy są włożone do wytworzonych w łączonych elementach gniazd. Także w zależności od przykładu wykonania złącze ma poprzeczny przekrój zbliżony do okręgu, elipsy lub wielokąta, korzystnie o zaokrąglonych lub stażowanych krawędziach.

Złącze rozporowe zwłaszcza do mebli przedstawiono na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia złącze według wynalazku, fig. 2 przedstawia łącznik, fig. 3 przedstawia stabilizator, fig. 4 przedstawia śrubę, fig. 5 przedstawia nakrętkę, fig. 6 prezentuje kształt gniazd, fig. 7 przedstawia zestawienie elementów złącza, fig. 8 przedstawia złącze w innym korzystnym kształcie przekroju poprzecznego, fig. 9 przedstawia złącze w przykładzie z jednostronnie wklejonym lub wbijanym łącznikiem, fig. 10 prezentuje przekrój przez zmontowane złącze, fig. 11 przedstawia złącze w wariancie o prostokątnym przekroju poprzecznym, fig. 12 przedstawia złącze jednostronnie wklejane.

P r z y k ł a d I

Złącze rozporowe podwójne do mebli zawiera: łącznik A, dwa stabilizatory B, dwie śruby rzymskie C oraz cztery nakrętki D, z których dwie mają gwinty prawe a dwie gwinty lewe. Łącznik A stanowi środkowy element złącza i posiada rozłożone symetrycznie dwa otwory - gniazda pod śruby rzymskie C oraz cztery ograniczniki z prowadnicami dla nakrętek D. Ograniczniki z prowadnicami dla nakrętek D wytworzone są jednolicie z łącznikiem tak, że wystają ponad powierzchnię łącznika pod kątem prostym i są one na końcach zagięte ku środkowi łącznika. Stabilizatory B umieszczone są symetrycznie po obu stronach na łączniku i każdy stabilizator B ma kształt odpowiadający gniazdom łączonych elementów, posiada on również dwa symetrycznie ułożone wypusty w kształcie półokręgów, w których znajdują się zaczepy oraz dwa ograniczniki dla rozwieranych nakrętek D. Przez otwory stabilizatorów oraz łącznika podczas montażu przechodzą śruby rzymskie współpracujące z nakręconymi na nie nakrętkami, a każda śruba rzymska C w środkowej części posiada pierścień do zamontowania w gnieździe łącznika A oraz w górnym rdzeniu gniazdo na klucz imbusowy lub wkrętak. Nakrętka D posiada pochylone powierzchnie o kształcie odpowiadającym pochylonym wewnętrznym powierzchniom gniazda łączonego elementu, a na powierzchniach tych znajdują się gniazda na ograniczniki łącznika A oraz stabilizatora B. Nakrętka D posiada również otwór na śrubę rzymską C oraz powierzchnie dla prowadnic łącznika A.

W łączonych elementach E i F wytworzone są gniazda odpowiadające kształtem i rozmiarem kształtowi i rozmiarom stabilizatorów B i nakrętek D. Ponadto w łączonych elementach wytworzone są otwory na wprowadzenie klucza imbusowego lub wkrętaka w śruby rzymskie C.

Pochylenie powierzchni nakrętek D i powierzchni odpowiadających im gniazd łączonych elementów korzystnie wynosi od 5°-85°.

Za pomocą klucza imbusowego lub wkrętaka następuje obrót śrub rzymskich C, które wymuszają rozwarcie się nakrętek do momentu kontaktu z odpowiadającymi im powierzchniami gniazd łączonych elementów E i F.

Luz pomiędzy wszystkimi częściami składowymi złącza powinien umożliwiać wzajemne przemieszczanie się elementów.

Łączniki do montażu nie wymagają użycia kleju.

P r z y k ł a d II

Złącze rozporowe podwójne zwłaszcza do mebli zawiera: łącznik A, dwa umieszczone symetrycznie względem łącznika stabilizatory B, śrubę rzymską C oraz dwie przeciwstawne i umieszczone po przeciwnych stronach łącznika A nakrętki D, z których pierwsza ma gwint prawy a druga ma gwint lewy. Łącznik A stanowi środkowy element złącza i posiada otwory - gniazda pod śrubę rzymską C oraz stabilizatory B. Stabilizatory B umieszczone są symetrycznie po obu stronach na łączniku i każdy stabilizator B ma kształt odpowiadający gniazdom łączonych elementów, posiada on również dwa symetrycznie ułożone wypusty w kształcie półokręgów, w których znajdują się zaczepy. Przez otwór stabilizatora oraz łącznika podczas montażu przechodzi śruba rzymska współpracująca z nakręconymi na nie nakrętkami, śruba rzymska C w środkowej części posiada pierścień do zamontowania w gnieździe łącznika A oraz w górnym rdzeniu gniazdo na klucz imbusowy lub wkrętak. Nakrętka D posiada pochylone powierzchnie o kształcie odpowiadającym pochylonym wewnętrznym powierzchniom gniazda łączonego elementu. Nakrętka D posiada również otwór na śrubę rzymską C oraz powierzchnie dla prowadnic łącznika A.

PL 239 332 B1

Złącze według wynalazku wklejone jest jednostronnie w gniazdo w łączonym elemencie, a jego przeciwległy koniec umieszczony jest w gnieździe drugiego z łączonych elementów o odpowiadającym kształtem i rozmiarem kształtowi i rozmiarom stabilizatorów B i nakrętek D. Ponadto w jednym łączonym elemencie wytworzony jest otwór na wprowadzenie klucza imbusowego lub wkrętak w śrubę rzymską C.

Pochylenie powierzchni nakrętek D i powierzchni odpowiadających im gniazd łączonych elementów korzystnie wynosi od 5° do 85°.

Za pomocą klucza imbusowego lub wkrętaka następuje obrót śruby rzymskiej C, która wymusza rozwarcie się nakrętek do momentu kontaktu z odpowiadającymi im powierzchniami gniazd w łączonym elemencie.

Luz pomiędzy wszystkimi częściami składowymi złącza powinien umożliwiać wzajemne przemieszczanie się elementów.

W zależności od przykładu wykonania złącze wymaga lub nie użycia kleju, a jego elementy są włożone do wytworzonych w łączonych elementach gniazd. Także w zależności od przykładu wykonania złącze ma poprzeczny przekrój zbliżony do okręgu, elipsy lub wielokąta, korzystnie o zaokrąglonych lub sfazowanych krawędziach.

P r z y k ł a d III

Złącze rozporowe podwójne do mebli zawiera: łącznik A, dwa umieszczone symetrycznie względem łącznika stabilizatory B, śruby rzymskie C oraz przeciwstawne i umieszczone po przeciwnych stronach łącznika A nakrętki D, z których dwie mają gwint prawy a dwie gwint lewy. Łącznik A stanowi środkowy element złącza i posiada rozłożone symetrycznie otwory - gniazda pod śruby rzymskie C. Stabilizatory B umieszczone są symetrycznie po obu stronach na łączniku i każdy stabilizator B ma kształt odpowiadający gniazdom łączonych elementów, posiada on również dwa symetrycznie ułożone wypusty w kształcie półokręgów, w których znajdują się zaczepy. Przez otwory stabilizatora oraz łącznika podczas montażu przechodzą śruby rzymskie współpracujące z nakręconymi na nie nakrętkami, a każda śruba rzymska C w środkowej części posiada pierścień do zamontowania w gnieździe łącznika A oraz w górnym rdzeniu gniazdo na klucz imbusowy. Nakrętka D posiada pochylone powierzchnie o kształcie odpowiadającym pochylonym wewnętrznym powierzchniom gniazda łączonego elementu. Nakrętka D posiada również otwór na śrubę rzymską C.

W łączonych elementach E i F wytworzone są gniazda odpowiadające kształtem i rozmiarem kształtowi i rozmiarom stabilizatorów B i nakrętek D. Ponadto w łączonych elementach wytworzone są otwory na wprowadzenie klucza imbusowego lub wkrętaka w śruby rzymskie C.

Pochylenie powierzchni nakrętek D i powierzchni odpowiadających im gniazd łączonych elementów korzystnie wynosi od 5° do 85°.

Za pomocą klucza imbusowego lub wkrętaka następuje obrót śrub rzymskich C, które wymuszają rozwarcie się nakrętek do momentu kontaktu z odpowiadającymi im powierzchniami gniazd łączonych elementów E i F.

Luz pomiędzy wszystkimi częściami składowymi złącza powinien umożliwiać wzajemne przemieszczanie się elementów.

W zależności od przykładu wykonania złącze wymaga lub nie użycia kleju, a jego elementy są włożone do wytworzonych w łączonych elementach gniazd. Także w zależności od przykładu wykonania złącze ma poprzeczny przekrój zbliżony do okręgu, elipsy lub wielokąta, korzystnie o zaokrąglonych lub sfazowanych krawędziach.

Claims (5)

1. Złącze rozporowe podwójne zwłaszcza do mebli, znamienne tym, że zawiera: łącznik A, dwa umieszczone symetrycznie względem łącznika stabilizatory B, co najmniej jedną śrubę rzymską C oraz co najmniej dwie przeciwstawne i umieszczone po przeciwnych stronach łącznika A nakrętki D, z których co najmniej jedna ma gwint prawy a co najmniej jedna gwint lewy, łącznik A stanowi środkowy element złącza i posiada co najmniej jeden, korzystnie dwa rozłożone symetrycznie otwory - gniazda pod śruby rzymskie C oraz korzystnie co najmniej jeden ogranicznik z prowadnicami dla nakrętek D, stabilizatory B umieszczone są symetrycznie po obu stronach na łączniku i każdy stabilizator B ma kształt odpowiadający

PL 239 332 B1 gniazdom łączonych elementów, posiada on również dwa symetrycznie ułożone wypusty w kształcie półokręgów, w których znajdują się zaczepy oraz korzystnie dwa ograniczniki dla rozwieranych nakrętek D, a przez co najmniej jeden otwór stabilizatora oraz łącznika podczas montażu przechodzi co najmniej jedna śruba rzymska współpracująca z nakręconymi na nie nakrętkami, a każda śruba rzymska C w środkowej części posiada pierścień do zamontowania w gnieździe łącznika A oraz w górnym rdzeniu gniazdo na klucz imbusowy lub wkrętak, przy czym nakrętka D posiada pochylone powierzchnie o kształcie odpowiadającym pochylonym wewnętrznym powierzchniom gniazda łączonego elementu, a na powierzchniach tych znajdują się korzystnie gniazda na ograniczniki łącznika A oraz stabilizatora B.

2. Złącze według zastrz. 1, znamienne tym, że ograniczniki z prowadnicami dla nakrętek D wystają ponad powierzchnię łącznika pod kątem prostym i są one na końcach zagięte ku środkowi łącznika.

3. Złącze według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że w łączonych elementach E i F wytworzone są gniazda odpowiadające kształtem i rozmiarem kształtowi i rozmiarom stabilizatorów B i nakrętek D i łączone elementy posiadają otwory na wprowadzenie klucza imbusowego w śruby rzymskie C.

4. Złącze według zastrz. 1 albo 2 albo 3, znamienne tym, że pochylenie powierzchni nakrętek D i powierzchni odpowiadających im gniazd łączonych elementów korzystnie wynosi od 5°-85°.

5. Złącze według dowolnego z wcześniejszych zastrzeżeń, znamienne tym, że luz pomiędzy wszystkimi częściami składowymi złącza umożliwia wzajemne przemieszczanie się elementów. Złącze według dowolnego z wcześniejszych zastrzeżeń, znamienne tym, że wklejone jest jednostronnie w gniazdo w łączonym elemencie, a jego przeciwległy koniec umieszczony jest w gnieździe drugiego z łączonych elementów o odpowiadającym kształtem i rozmiarem kształtowi i rozmiarom stabilizatorów B i nakrętek D, a w jednym łączonym elemencie wytworzony jest otwór na wprowadzenie klucza imbusowego lub wkrętak w śrubę rzymską C.