PL231709B1 - Automatyczny komparator wzorców masy - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest automatyczny komparator wzorców masy, stosowany do porównywania serii odważników wzorcowanych z masami wzorców.

W stanie techniki od dawna znane są rozwiązania komparatorów masy, które podają odważniki wzorcowe i wzorcowane na szalkę wagi przy pomocy podajnika w postaci koła, które jest obracane w poziomie w celu przetransportowania odpowiedniego odważnika nad szalkę oraz opuszczane i podnoszone w celu postawienia tego odważnika na szalkę wagi. Przykładem jest tu wzór użytkowy DE29517368 z 1995 roku ujawniający taki komparator masy.

Inny przykład komparatora masy działającego na podobnej zasadzie jest ujawniony w patencie US2002096371 komparator także wyposażony w koło podajnika. Wynalazek skupia się na możliwości transportowania odważników o różnych wielkościach i kształtach.

Znany jest również wynalazek automatycznego komparatora wzorców masy PL 228 368 do porównywania odważników wzorcowanych z masami odważników wzorcowych wykorzystujący ideę podajnika w postaci koła obracanego silnikiem z wieloma podstawkami pod odważniki wzorcowe i wzorcowane, ukształtowane do przyjmowania różnych odważników, taki że transportuje odważniki, na szalkę wagi za pomocą mechanizmu grawitacyjnego opuszczania i pozycjonowania koła podajnika na trzpieniu wsuwanym, podczas opuszczania, w koło podajnika. Zarówno odważniki wzorcowane, jak i wzorcowe są wstępnie umieszczone na podajniku komparatora zbudowanym w postaci koła usytuowanego i obracanego w płaszczyźnie poziomej oraz podnoszonego przy pomocy napędu obrotowo-unoszącego. W wagach o najmniejszych działkach, poniżej 1 mikrograma, do dokładnego ważenia niewielkich mas, rzędu najwyżej dziesiątek gramów, używa się niemonolitycznych mechanizmów wagowych, których elementy łączone są ze sobą np. przy pomocy połączeń śrubowych, w przeciwieństwie do monobloków, gdzie cały mechanizm jest wycinany z jednego bloku materiału. Monolityczne mechanizmy dają gorsze wyniki, jeżeli chodzi o najdokładniejsze ważenie, które jest potrzebne np. w laboratoriach chemicznych, czy farmaceutycznych. Rozwiązania stanowiące stan techniki dla niniejszego wynalazku używają tradycyjnej wagi z cewką nawijaną drutem miedzianym, mechanizmu wagowego niemonolitycznego używającego połączeń śrubowych do łączenia elementów z dźwignią składającą się z dwóch elementów oraz szalki umieszczonej na wysięgniku w odniesieniu do prostowodu pionowego.

Przy badaniu wzorców masy stosuje się przeważnie metodę ABBA, gdzie A oznacza postawienie wzorca masy, a B odważnika wzorcowanego. Metoda ABBA polega na postawieniu na szalce wagi w pierwszej kolejności wzorca masy A i zważeniu go, następnie wzorzec masy A jest zdejmowany z szalki, a ustawiany i ważony jest odważnik wzorcowany B, następnie odważnik B jest zdejmowany, powtórnie ustawiany na szalce i powtórnie ważony. W następnej kolejności zdejmowany jest odważnik wzorcowany B, a ustawiany i ważony jest powtórnie odważnik A. Uzyskujemy w ten sposób jeden pomiar odważnika wzorcowego i wzorcowanego, którego wynikiem jest średnia z ważeń odważnika A i średnia z ważeń odważnika B. Do pełnego porównania wzorca masy z odważnikiem wzorcowanym używa się całej serii powtórzeń postawień odważników ABBA i obliczeń statystycznych, które nie są przedmiotem tego wynalazku.

Automatyczne komparatory masy są stosowane nie tylko dla samego zastąpienia operatora w sensie unikania błędów ludzkich i zmniejszenia kosztów pracy, ale także w celu zwiększenia powtarzalności pomiarów. Powtarzalność pomiarów definiuje się jako precyzję wielokrotnego pomiaru tej samej zmiennej pomiarowej, w tym przypadku tego samego odważnika. Ważenie musi odbywać się na tym samym przyrządzie pomiarowym, w tych samych warunkach środowiskowych i następować po sobie w krótkich odstępach czasu. Robot ma przewagę nad operatorem, ponieważ zawsze stawia odważniki w ten sam sposób tzn. identycznie przekazuje odważnik na szalkę. Na powtarzalność pomiarów w przypadku wag operatora, żywego czy automatycznego, ma również wpływ konstrukcja mechanicznej części wagi.

Jednym z istotnych problemów w tego typu urządzeniach jest uzyskanie wysokich powtarzalności pomiarów dla ważenia wzorców masy o niewielkich masach, szczególnie w zakresie do 2 gramów.

Generalnie w wagach z kompensacją elektromagnetyczną dąży się do minimalizacji odkształceń w wadze wywołanych postawieniem ładunku na szalce. Każde minimalne wychylenie dźwigni ze stanu równowagi powinno być natychmiast skompensowane siłą wygenerowaną w cewce, przez którą płynie prąd kompensacyjny proporcjonalny do generowanej siły. Minimalizacja wychylenia układu ze stanu równowagi powoduje minimalizację odkształceń elementów sprężystych istniejących w każdym mechaPL 231 709 B1 nizmie wagi z kompensacją elektromagnetyczną. Nie jest jednak możliwe całkowite uniknięcie tych odkształceń, które nie są powtarzalne. Z teorii mechaniki wiemy, że elementy sprężyste poddane siłom rozciągającym nie zachowują się identycznie przy przykładaniu tej siły (naprężanie) jak i przy jej zdejmowaniu (odprężanie). Znane jest zjawisko histerezy jako niepokrywanie się krzywych obciążenia i odciążenia elementów sprężystych. Oznacza to, że stan równowagi sił może być różny od poprzedniego o wartość związaną z histerezą.

Celem przedstawianego wynalazku jest ukazanie konstrukcji automatycznego komparatora wzorców mas, która poprawi powtarzalność pomiarów komparatora liczoną jako średnie odchylenie standardowe przy ważeniu wzorców mas, szczególnie w zakresie mas ważonych do 2 gramów, do poziomu nie większego niż dwie działki pomiarowe przy działce pomiarowej równej 0,1 mikrograma.

Automatyczny komparator masy zawiera podstawę, na której centralnie osadzone jest koło podajnika zamieszczonego na mechanizmie obrotowo-unoszącym, także usytuowaną na podstawie. Automatyczny komparator masy zawiera także kolumny wokół koła podajnika, na których usytuowano podstawę górną, mechanizmu obrotowo-unoszącego. Mechanizm ten jest złożony z trzech części połączonych osią koła podajnika, dolnej znajdującej się między podstawą dolną, a kołem podajnika, górnej znajdującej się nad kołem podajnika i przechodzącej przez podstawę górną do części trzeciej wykonawczej mechanizmu obrotowo-unoszącego, która jest usytuowana na podstawie górnej. Komparator ponadto zawiera wagę z mechanizmem wagowym zawierającym dwa równoległe prostowody poziome połączone pionowym prostowodem łączącym, szalki wagi, dźwigni ramieniem podłączonym do prostowodu pionowego za pomocą łącznika sprężystego podatnego na zginanie, która to dźwignia jest połączona przegubowo ze stacjonarnym korpusem wagi, z którym połączony jes t nieruchomo korpus siłownika elekromagnetycznego ukształtowany korzystnie w kształcie kielicha i tworzący obwód magnetyczny wraz ze szczeliną powietrzną i magnesem trwałym. W szczelinie umieszczana jest cewka w postaci pierścienia otaczającego magnes trwały przytwierdzona do drugiego ramienia dźwigni. Przy czym szalka wagi znajduje się w osi pionowego prostowodu. Natomiast cewka nawinięta jest drutem nawojowym z materiału o ciężarze właściwym mniejszym od miedzi, korzystnie drutem aluminiowym. Dźwignia wagi wykonana jest w postaci monolitu. Takie więc cechy jak: usytuowanie szalki względem prostowodu, waga cewki, oraz konstrukcja dźwigni dają efekt w postaci średniego odchylenia standardowego nie większego niż dwie działki pomiarowe, przy działce pomiarowej 0,1 mikrograma. Koło automatycznego komparatora masy podajnika ma wykonane przy krawędzi zewnętrznej równomiernie rozmieszczone zagłębienia lub otwory, w których mocowane są podstawki pod odważniki. Koło podajnika 2 jest wykonane w ten sposób, że każdemu środkowi mocowania podstawki towarzyszy otwór pozycjonujący służący do jednoznacznego określania, przy pomocy trzpienia pozycjonującego, pozycji koła podajnika względem szalki wagi. Mechanizm obrotowo-unoszący jest wykonany w taki sposób, że koło podajnika jest na nim zawieszone, a w momencie kiedy ten mechanizm przestaje generować siłę utrzymującą pozycję koła podajnika, koło podajnika opada pod wpływem własnego ciężaru w sposób kontrolowany przez górną część mechanizmu obrotowo-unoszącego. Ponadto mechanizm obrotowo-unoszący utrzymuje oś koła podajnika w pozycji pionowej. Dłuższe ramię dźwigni jest korzystnie połączone z cewką, a krótsze ramię dźwigni jest korzystnie połączone z prostowodem pionowym, za pomocą łącznika sprężystego. Waga użyta do komparacji masy jest korzystnie modułem wagowym wyposażonym w interfejs komunikacyjny podłączony do komputera.

Konstrukcja automatycznego komparatora masy umożliwia ustawianie wzorców masy na szalce wagi i ich ważenie z wysoką powtarzalnością poprzez grawitacyjne opuszczanie i odpowiednie pozycjonowanie koła podajnika. Histereza jest minimalizowana poprzez minimalizację amplitudy odkształceń, stosowanie odpowiednich materiałów na elementy sprężyste, odpowiednie ich kształtowanie, niemniej jednak nie jest możliwe zmniejszenie histerezy do tego stopnia, aby nie miała ona wpływu na pomiar. Jednak możliwa jest dalsza minimalizacja tego wpływu. Lepsze parametry ważenia, zwłaszcza powtarzalność pomiarów, co jest szczególnie istotne w przypadku komparatorów masy, uzyskano przy pomocy eliminacji rozwiązań kompromisowych stosowanych w wagach, które wspólnie dały efekt w postaci zwiększonej powtarzalności pomiarów. Zmniejszenie całego mechanizmu dało możliwość zmniejszenia dźwigni i prostowodu pionowego. Są to elementy, które są mechanicznie powiązane z szalką i obciążeniem ważonym, a więc biorą bezpośredni udział w ważeniu. Zastosowanie drutu nawojowego wykonanego z materiału o mniejszym ciężarze właściwym zamiast powszechnie stosowanego drutu miedzianego dało zmniejszenie masy cewki. Na przykład, aluminium ma ponad trzykrotnie mniejszy ciężar właściwy niż miedź. Powyższe zabiegi spowodowały zmniejszenie masy, a tym samym bezwładności elementów ruchomych mechanizmu powiązanych z szalką i obiektem ważonym, a więc

PL 231 709 B1 biorących udział w ważeniu. Wychylenie z położenia równowagi takiego układu o mniejszej bezwładności jest łatwiej i szybciej równoważone przy mniejszych fluktuacjach prądu kompensacyjnego, a tym samym przy mniejszych odkształceniach elementów sprężystych i mniejszej histerezie. Dodatkowo stabilniejszej pracy układu ważącego sprzyja umieszczenie szalki w osi prostowodu pionowego będącego łącznikiem dwóch równoległych prostowodów poziomych. Dodatkowo dźwignia wykonana w wersji monolitycznej, z której usunięto połączenia śrubowe i/lub klejone wnosi wszystkie zalety związane z jednorodnością materiału w całym elemencie, czyli większą powtarzalność zachowań w czasie, zmniejszenie chłonięcia wilgoci oraz brak ryzyka uwalniania naprężeń zawartych w elementach śrubowych.

Automatyczny komparator będący stanem techniki do niniejszego wynalazku zobrazowano na rysunku, na którym Fig. 1, Fig. 2 obrazuje rzut z boku automatycznego komparatora będącego przedmiotem wynalazku, Fig. 3 to widok aksonometryczny komparatora będącego przedmiotem wynalazku, Fig. 4 to schemat mechanizmu wagowego dla lepszego zobrazowania połączeń między elementami mechanicznymi w tym mechanizmie, Fig. 5a pokazuje przykładową dźwignię łączoną z dwóch elementów związanych połączeniem śrubowym i/lub klejonym, Fig. 5b obrazuje przykładową dźwignię monolityczną do zastosowania w wynalazku, Fig. 6 obrazuje trzpień pozycjonujący, Fig. 7 obrazuje ożebrowaną szalkę, a Fig. 8. obrazuje podstawkę pod odważnik.

Automatyczny komparator masy będący przedmiotem wynalazku składa się z podstawy 1, na której centralnie osadzone jest koło podajnika 2 zamieszczonego na mechanizmie obrotowo-unoszącym 3 (3A, 3B, 3C) przeznaczone do transportu odważników na wagę 4, także usytuowaną na podstawie 1. Wokół koła podajnika umieszczone są kolumny 5, na których usytuowano podstawę górną 6. Mechanizm obrotowo-unoszący 3 składa się z trzech części połączonych osią koła podajnika 7, dolnej 3A znajdującej się między podstawą dolną 1, a kołem podajnika 2, górnej 3B znajdującej się nad kołem podajnika 2 i przechodzącej przez nią do części trzeciej 3C wykonawczej mechanizmu obrotowo-unoszącego, która jest usytuowana na podstawie górnej 6. Cały mechanizm obrotowo-unoszący 3A, 3B, 3C utrzymuje oś koła podajnika 7 w pozycji pionowej podczas jego podnoszenia lub opuszczania.

Koło podajnika 2 ma wykonane przy krawędzi zewnętrznej równomiernie rozmieszczone zagłębienia lub otwory, w których mocowane są podstawki pod odważniki 8 zwane dalej mocowaniem podstawki 9. Koło podajnika 2 jest wykonane w ten sposób, że każdemu środkowi mocowania podstawki 9 towarzyszy otwór pozycjonujący 10 służący do jednoznacznego określania, przy pomocy trzpienia pozycjonującego 11, pozycji koła podajnika 2 względem szalki wagi 12. Pozycja ta jest dodatkowo precyzyjnie ustalana, kiedy koło podajnika 2 jest obniżane przy pomocy części wykonawczej mechanizmu obrotowo-unoszącego 3C w celu postawienia wybranego odważnika na żebrową szalkę wagi 12. Podczas takiego ustawiania ożebrowanie podstawki pod odważnik 8 wchodzi między żebra szalki nie dotykając ich dzięki precyzyjnemu pozycjonowaniu koła podajnika 2 na trzpieniu pozycjonującym 11, a ważony odważnik jest przejmowany przez tę szalkę. Mechanizm obrotowo-unoszący 3A, 3B, 3C jest wykonany w taki sposób, że koło podajnika 2 jest na nim zawieszone, a w momencie kiedy ten mechanizm przestaje generować siłę utrzymującą pozycję koła podajnika 2, koło podajnika opada pod wpływem własnego ciężaru w sposób kontrolowany przez górną część mechanizmu obrotowo-unoszącego 3C jednocześnie zachowując swoją pozycję pionową poprzez prowadzenie osi koła podajnika 7 w części dolnej 3A i części górnej 3B mechanizmu obrotowo-unoszącego.

Waga 4 użyta w prezentowanym przykładowym rozwiązaniu jest modułem wagow ym nieposiadającym wyświetlacza, a wyposażonym w interfejs komunikacyjny podłączony do komputera, który wyświetla i analizuje dane. Mechanizm wagowy zawarty w wadze 4 zawiera dwa równoległe prostowody poziome 13 i 14 połączone pionowym prostowodem łączącym 15 mającym swobodę ruchu w kierunku pionowym, szalki wagi 12, która znajduje się w osi wspomnianego prostowodu pionowego 15, dźwigni 16 z ramieniem podłączonym do prostowodu pionowego 15 za pomocą łącznika sprężystego 17 o dużej podatności na zginanie, która to dźwignia jest połączona przegubowo ze stacjonarnym korpusem wagi 18, z którym połączony jest nieruchomo korpus siłownika elekromagnetycznego 19 ukształtowany korzystnie w kształcie kielicha i tworzący obwód magnetyczny magnesu trwałego 20 wraz ze szczeliną powietrzną 21 i tym magnesem 20, w której to szczelinie umieszczana jest cewka 22 w postaci pierścienia otaczającego magnes trwały 20 przytwierdzona ramienia dźwigni 16. Ramię dźwigni 16 od strony cewki 22 jest korzystnie dłuższe od przeciwległego ramienia dźwigni powiązanego z szalką 12 poprzez łącznik sprężysty 17 i pionowy prostowód łączący 15. Przez cewkę 22 płynie prąd kompensacyjny wytwarzający siłę kompensacyjną o wartości zależnej od wartości siły działającej na krótsze ramię dźwigni 16. Pozycja dźwigni mierzona jest przez urządzenie elektro-optyczne, które stanowi czujnik położenia 23 związany nieruchomo z korpusem 18, który to czujnik położenia 23

PL 231 709 B1 połączony jest elektrycznie z układem regulacji ze sprzężeniem zwrotnym, który w odpowiedzi na sygnał pomiarowy reguluje prąd kompensacyjny w taki sposób, że dźwignia 16 utrzymywana jest w stałym położeniu lub przywracana do pierwotnego położenia po zmianie obciążenia wynikającego ze zmiany ważonej masy. Szalka 12 znajduje się w osi wspomnianego pionowego prostowodu 15, cewka 22 nawinięta jest drutem nawojowym z materiału o ciężarze właściwym znacząco mniejszym od miedzi, korzystnie drutem aluminiowym, dźwignia 16 wykonana jest w postaci monolitycznej, które to cechy dają efekt w postaci średniego odchylenia standardowego nie większego niż dwie działki pomiarowe, przy działce pomiarowej 0,1 mikrograma.

Automatyczny komparator masy będący przedmiotem wynalazku wykorzystuje ideę budowy opartej na kole podajnika. Zarówno odważniki wzorcowane, jak i wzorcowe są umieszczone na podajniku komparatora zbudowanym w postaci koła usytuowanego i obracanego w płaszczyźnie poziomej oraz podnoszonego i opuszczanego przy pomocy napędu z silnikiem elektrycznym i przekładnią. Podstawa komparatora jest wyposażona w trzpień pozycjonujący, który podczas opuszczania koła podajnika przez mechanizm obrotowo-unoszący jest umieszczany w jednym z otworów pozycjonujących koła podajnika. Pozycja kątowa koła podajnika jest sprawdzana przy pomocy pary czujników pozycji kątowej, z których jeden zlicza znaczniki położenia, a drugi określa pozycję początkową za pomocą znacznika głównego położenia.

Koło podajnika zawieszone na dźwigni jest opuszczane grawitacyjnie w płaszczyźnie pionowej w taki sposób, aby jego pozycja kątowa w poziomie była bardzo precyzyjnie wyznaczona przy pomocy trzpienia pozycjonującego. Umożliwia to stosowanie ożebrowanych podstawek pod odważniki, które są przejmowane przez żebra szalki wagi przechodzące pomiędzy żebrami podstawki pod odważnik podczas opuszczania koła podajnika.

Przy krawędzi zewnętrznej koła umieszczone są podstawki pod odważniki wzorcowe i wzorcowane, które są montowane rozdzielnie w zagłębieniach, otworach lub na powierzchni koła, ukształtowane, tak aby przyjąć odważniki o dowolnych kształtach. Współpracująca waga jest wyposażona w żebrową szalkę. Po ustaleniu pozycji koło podajnika jest opuszczane w celu postawienia wybranego odważnika na szalkę wagi, a następnie podnoszone w celu zdjęcia odważnika z szalki. Ruch obrotowy ustalający pozycję koła podajnika względem szalki wagi jest realizowany przez silnik połączony z kołem podajnika. Zastosowanie trzpienia pozycjonującego daje możliwość ustalania pozycji każdego odważnika względem szalki przed jego postawieniem poprzez sterowanie silnikiem. Podstawki pod odważnik posiadają ożebrowany otwór tak, aby żebra szalki przeszły między żebrami podstawki nie dotykając ich podczas opuszczania koła podajnika. W ten sposób szalka przejmuje odważnik z podstawki podczas opuszczania koła podajnika. Po zważeniu odważnika koło podajnika jest podnoszone przejmując odważnik na podstawkę i komparator przechodzi do wykonywania kolejnej czynności, czyli powtórnego postawienia odważnika lub zmiany pozycji koła podajnika.

Użyty w wynalazku mechanizm wagi elektromagnetycznej stanowiący układ transmisji siły odważnika stawianego na szalce wagi zawiera dwa równoległe prostowody widoczne na rysunku Fig. 4 połączone pionowym prostowodem łączącym mającym swobodę ruchu w kierunku pionowym, który umożliwiają łączniki sprężyste podatne na odkształcenie, które występują także w miejscu połączenia prostowodów pionowych ze stacjonarnym korpusem, szalki wagi, która znajduje się w osi wspomnianego prostowodu pionowego.

W wagach często szalka umieszczana jest na dodatkowym poziomym wysięgniku, co wprowadza dodatkowy moment skręcający na ruchomy prostowód pionowy. Siła ciężkości wynikająca z obciążenia szalki jest przekazywana z ruchomego prostowodu pionowego do ramienia dźwigni, widocznej na rysunku Fig. 2 równolegle pod górnym prostowodem, za pomocą łącznika podatnego na zginanie widocznego po prawej stronie prostowodu pionowego na tym samym rysunku. Wspomniana dźwignia jest połączona przegubowo z stacjonarnym korpusem za pomocą przegubu realizowanego przez zwykle dwa elementy sprężyste o pokrywających się osiach zginania. Z korpusem mechanizmu połączony jest nieruchomo korpus siłownika elekromagnetycznego ukształtowany najczęściej w kształcie kielicha i stanowiący fragment obwodu magnetycznego magnesu trwałego. Między korpusem siłownika a magnesem znajduje się szczelina powietrzna. W polu magnetycznym szczeliny znajduje się cewka przytwierdzona do dłuższego ramienia dźwigni. Przez cewkę płynie prąd kompensacyjny wytwarzający siłę kompensacyjną o wartości zależnej od wartości siły działającej na krótsze ramię dźwigni. Pozycja dźwigni mierzona jest zwykle przez urządzenie elektro-optyczne, które stanowi czujnik położenia związany nieruchomo z korpusem, widoczny na rysunku Fig. 4 po lewej stronie dźwigni. Czujnik położenia połączony jest elektrycznie z układem regulacji (części elektrycznej nie uwzględniono na schematycznym rysunku

PL 231 709 B1

Fig. 4) ze sprzężeniem zwrotnym, który w odpowiedzi na sygnał pomiarowy (wychylenie dźwigni) reguluje prąd kompensacyjny w taki sposób, że dźwignia utrzymywana jest w stałym położeniu lub przywracana do pierwotnego położenia po zmianie obciążenia wynikającego ze zmiany ważonej masy.

Spis elementów

1. Podstawa

2. Koło podajnika

3. Mechanizm obrotowo-unoszący

A - część dolna, B - część górna, C - część wykonawcza

4. Waga (moduł wagowy)

5. Kolumny

6. Podstawa górna

7. Oś koła podajnika

8. Podstawka pod odważnik

9. Mocowanie podstawki

10. Otwór pozycjonujący

11. Trzpień pozycjonujący

12. Ożebrowana szalka

13. Prostowód poziomy

14. Prostowód poziomy

15. Prostowód pionowy

16. Dźwignia

17. Łącznik sprężysty

18. Korpus stacjonarny wagi

19. Korpus siłownika

20. Magnes trwały

21. Szczelina powietrzna

22. Cewka

23. Czujnik położenia

Zastrzeżenia patentowe

Claims (6)

1. Automatyczny komparator masy zawiera podstawę, na której centralnie osadzone jest koło podajnika zamieszczonego na mechanizmie obrotowo-unoszącym, także usytuowaną na podstawie, kolumn wokół koła podajnika, na których usytuowano podstawę górną, mechanizmu obrotowo-unoszącego złożony z trzech części połączonych osią koła podajnika, dolnej znajdującej się między podstawą dolną, a kołem podajnika, górnej znajdującej się nad kołem podajnika i przechodzącej przez podstawę górną do części trzeciej wykonawczej mechanizmu obrotowo-unoszącego, która jest usytuowana na podstawie górnej oraz wagi z mechanizmem wagowym zawierającym dwa równoległe prostowody poziome połączone pionowym prostowodem łączącym, szalki wagi, dźwigni ramieniem podłączonym do prostowodu pionowego za pomocą łącznika sprężystego podatnego na zginanie, która to dźwignia jest połączona przegubowo ze stacjonarnym korpusem wagi, z którym połączony jest nieruchomo korpus siłownika elekromagnetycznego ukształtowany korzystnie w kształcie kielicha i tworzący obwód magnetyczny wraz ze szczeliną powietrzną i magnesem trwałym, w której to szczelinie umieszczana jest cewka w postaci pierścienia otaczającego magnes trwały przytwierdzona do drugiego ramienia dźwigni, znamienny tym, że szalka (12) wagi znajduje się w osi pionowego prostowodu (15), cewka (22) nawinięta jest drutem nawojowym z materiału o ciężarze właściwym mniejszym od miedzi, korzystnie drutem aluminiowym, a dźwignia (16) wykonana jest w postaci monolitu.

2. Automatyczny komparator masy z zastrz. 1, znamienny tym, że koło podajnika (2) ma wykonane przy krawędzi zewnętrznej równomiernie rozmieszczone zagłębienia lub otwory, w których mocowane są podstawki pod odważniki.

PL 231 709 B1

3. Automatyczny komparator masy z zastrz. 1, znamienny tym, że koło podajnika (2) jest wykonane w ten sposób, że każdemu środkowi mocowania podstawki towarzyszy otwór pozycjonujący służący do jednoznacznego określania, przy pomocy trzpienia pozycjonującego, pozycji koła podajnika względem szalki wagi.

4. Automatyczny komparator masy z zastrz. 3, znamienny tym, że mechanizm obrotowo-unoszący utrzymuje oś koła podajnika (7) w pozycji pionowej.

5. Automatyczny komparator masy z zastrz. 1, znamienny tym, że dłuższe ramię dźwigni (16) jest korzystnie połączone z cewką, a krótsze ramię dźwigni jest korzystnie połączone z prostowodem pionowym, za pomocą łącznika sprężystego.

6. Automatyczny komparator masy z zastrz. 1, znamienny tym, że waga użyta do komparacji masy jest korzystnie modułem wagowym wyposażonym w interfejs komunikacyjny podłączony do komputera.