PL228444B1 - Przekładnia slimakowa bezluzowa - Google Patents

Abstract

Koło ślimakowe podzielone jest szczeliną na dwie części(3 i 4) w płaszczyźnie prostopadłej do osi obrotu. Jedna część koła ślimakowego ma piastę, na której osadzona jest obrotowo druga część koła ślimakowego, dociśnięta do tego pierwszego. Obie części (3, 4) koła ślimakowego są wydrążone na powierzchniach czołowych zwróconych ku sobie, a wewnątrz tego wspólnego wydrążenia znajduje się odkształcany element (7), korzystnie w kształcie tarczy, utwierdzony po obu stronach do części koła ślimakowego (3 i 4) zamieniający niewielkie odkształcenie w kierunku osi koła ślimakowego na odkształcenie obrotowe wokół tej osi.

Description

(21) Numer zgłoszenia: 408933 (51) IntCI.

F16H 1/16 (2006.01) F16H 57/12 (2006.01)

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (22) Data zgłoszenia: 21.07.2014 (54)

Przekładnia ślimakowa bezluzowa (43) Zgłoszenie ogłoszono:

01.02.2016 BUP 03/16 (73) Uprawniony z patentu:

POLITECHNIKA KOSZALIŃSKA, Koszalin, PL (45) O udzieleniu patentu ogłoszono:

30.03.2018 WUP 03/18 (72) Twórca(y) wynalazku:

WOJCIECH KACALAK, Koszalin, PL MACIEJ MAJEWSKI, Koszalin, PL ZBIGNIEW BUDNIAK, Koszalin, PL 'St 'St

CO

CM

CM

Ω.

PL 228 444 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest przekładnia ślimakowa bezluzowa, przeznaczona do zastosowania w mechanizmach precyzyjnych, a zwłaszcza do zastosowania w układach do bezluzowego przemieszczania przestawialnych zespołów urządzeń technologicznych, przyrządów pomiarowych lub obróbkowych. Przekładnia taka wykonana może być zarówno z metali, jak i tworzyw sztucznych o specjalnych właściwościach wytrzymałościowych.

Znana jest przekładnia ślimakowa bezluzowa, która ma dzieloną ślimacznicę, składającą się z dwóch połówek, symetrycznych względem płaszczyzny prostopadłej do osi obrotu. Obie połówki ślimacznicy osadzone są na wspólnej piaście i mają możliwość niewielkiego kątowego przestawienia względem siebie oraz mają elementy łączące w postaci śrub umożliwiających unieruchomienie połówek ślimacznicy w ustalonym względem siebie położeniu kątowym, eliminującym luz międzyzębny przekładni.

Przekładnia ślimakowa według wynalazku ma koło ślimakowe podzielone szczeliną na dwie części w płaszczyźnie prostopadłej do osi obrotu, dzielącej wieniec koła ślimakowego na dwie połowy, przy czym jedna część koła ślimakowego ma piastę, na której osadzona jest obrotowo druga część koła ślimakowego, dociśnięta do tego pierwszego. Przekładnia ta znamienna jest tym, że obie części koła ślimakowego są wydrążone na powierzchniach czołowych zwróconych ku sobie, a wewnątrz tego wspólnego wydrążenia znajduje się odkształcany element, korzystnie w kształcie tarczy, zamieniający niewielkie odkształcenie w kierunku osi koła ślimakowego na odkształcenie obrotowe wokół tej osi. Element ten utwierdzony jest po obu stronach do połówek koła ślimakowego.

W korzystnym rozwiązaniu odkształcany element składa się z dwóch tarczy, pomiędzy którymi znajdują się pochyło usytuowane łączniki, utwierdzone do wewnętrznych powierzchni czołowych tych tarczy, przy czym łączniki te pochylone są pod jednakowym kątem ostrym i tworzą żebra o jednakowym kształcie.

Wynalazek przeznaczony jest do stosowania w precyzyjnych przekładniach pracujących w warunkach znacznej prędkości obrotowej oraz w warunkach wymagań wysokiej trwałości i zmiennych obciążeń. Zaletą rozwiązania jest duża zwartość konstrukcji i elastyczność pracy przekładni przy zmiennych obciążeniach.

Przedmiot wynalazku pokazano na rysunkach, na których fig. 1 przedstawia przekrój koła ślimakowego, a fig. 2 - widok izometryczny elementu odkształcanego, umieszczonego wewnątrz dzielonego koła ślimakowego.

Ślimacznica ma wieniec 1 rozdzielony na dwie symetryczne części w płaszczyźnie prostopadłej do osi obrotu. Ślimacznica składa się więc z dwóch części koła ślimakowego 3 i 4, które mają oddzielne piasty 5 i 6, osadzone współosiowo jedna na drugiej. Obie części koła ślimakowego 3, 4 są wydrążone na powierzchniach czołowych zwróconych ku sobie. Wewnątrz tego wspólnego wydrążenia znajduje się odkształcany element 7 w kształcie tarczy, utwierdzony po obu stronach do części koła ślimakowego 3, 4 za pomocą ciasno osadzonych sworzni 8. Części koła ślimakowego 3, 4 oraz odkształcany element 7 są do siebie dociśnięte wzdłuż osi obrotu, za pomocą nakrętki 9, osadzonej na gwintowanej części piasty 5.

Element 7 zamienia niewielkie odkształcenie osiowe wywołane nakrętką 9 na odkształcenie obrotowe wokół tej osi obrotu. Dlatego pomiędzy częściami koła ślimakowego 3, 4 zachowana jest szczelina dystansowa 2, umożliwiająca kątowe przemieszczanie się tych kół. Odkształcany element 7 składa się z dwóch tarczy 10 i 11 połączonych trwale ze sobą łącznikami 12, pochylonymi pod jednakowym kątem ostrym i tworzącymi żebra o jednakowym kształcie.

Sworznie 8, unieruchamiające tarcze 10 i 11 względem części koła ślimakowego 3, 4, umieszczone są w otworach 13 tych tarczy, w takim położeniu montażowym, które odpowiada pokrywaniu się linii zębów wieńca 1 obu części koła ślimakowego.

Po zmontowaniu przekładni ślimakowej, regulację luzu przeprowadza się za pomocą nakrętki 9 osadzonej na piaście koła ślimakowego. Dokręcanie tej nakrętki powoduje dociskanie do siebie części koła ślimakowego 3 i 4 z jednoczesnym ich przemieszczeniem kątowym. Obydwa te przemieszczenia wywołują niewielkie przesunięcie względem siebie linii zębów obu części tego koła ślimakowego 3 i 4, co skutkuje eliminacją luzu przekładni ślimakowej.

Claims (2)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Przekładnia ślimakowa bezluzowa, mająca koło ślimakowe podzielone szczeliną na dwie części w płaszczyźnie prostopadłej do osi obrotu, dzielącej wieniec koła ślimakowego na dwie połowy, przy czym jedna część koła ślimakowego ma piastę, na której osadzona jest obrotowo druga część koła ślimakowego, dociśnięta do tego pierwszego, znamienna tym, że obie części koła ślimakowego (3, 4) są wydrążone na powierzchniach czołowych zwróconych ku sobie, a wewnątrztego wspólnego wydrążenia znajduje się odkształcany element (7), korzystnie w kształcie tarczy, utwierdzony po obu stronach do części koła ślimakowego (3, 4), zamieniający niewielkie odkształcenie w kierunku osi koła ślimakowego na odkształcenie obrotowe wokół tej osi.
2. 2. Przekładnia według zastrz. 1, znamienna tym, że odkształcany element (7) składa się z dwóch tarczy (10, 11) pomiędzy którymi znajdują się pochyło usytuowane łączniki (12). utwierdzone do wewnętrznych powierzchni czołowych tych tarczy (10, 11), przy czym łączniki (12) pochylone są pod jednakowym kątem ostrym i tworzą żebra o jednakowym kształcie.

   Rysunki