PL213980B1 - System elektryczny do sterowania co najmniej jedna brama lub drzwiami albo podobnym elementem przesuwanym elektrycznie - Google Patents

Description

Wynalazek dotyczy systemu elektrycznego do sterowania, co najmniej jedną bramą lub drzwiami albo podobnym elementem przesuwanym elektrycznie za pomocą co najmniej jednego odpowiedniego silnika elektrycznego.

W systemach elektrycznych do sterowania bramą wejściową i/lub drzwiami garażowymi domu mieszkalnego zwykle umieszcza się różne jednostki, które tworzą system, gdzie jest konieczne połączenie ich przez przewody elektryczne.

W domu mieszkalnym mogą być zainstalowane na przykład: silnik dla jednego skrzydła bramy, silnik dla drugiego skrzydła bramy, silnik dla drzwi garażowych, odbiornik radiowy do odbioru żądań przesuwania bramy i drzwi, dochodzących z nadajników zdalnego sterowania, selektory uruchamiane kluczem i/lub bloki klawiszy poleceń do uruchamiania bramy lub drzwi, różne układy fotoelektryczne bezpieczeństwa (taki układ fotoelektryczny jest złożony z nadajnika i odbiornika) i urządzenia świetlne i akustyczne do sygnalizacji ruchu bramy i drzwi.

Do niedawna liczba instalowanych urządzeń była stosunkowo mała (cztery lub pięć) i te urządzenia dla uproszczenia były umieszczone bardzo blisko siebie, na przykład obok bramy.

Ostatnio przepisy bezpieczeństwa międzynarodowego z jednej strony i wymagania użytkowników z drugiej strony spowodowały znaczny wzrost instalowanych urządzeń (często dziesięć lub podobnie lub nawet więcej) i uniemożliwiły umieszczenie ich blisko siebie, a ta tendencja trwa nadal.

Specyficzny sektor drzwi i bram garaży dla lokali handlowych i przemysłowych jest regulowany na poziomie europejskim przez standard CEN prEN 13241.

Instalowane urządzenia tego rodzaju są dołączone elektrycznie do elektrycznego systemu sterowania, a dokładniej zwykle te urządzenia są dołączone bezpośrednio i miejscowo do urządzeń peryferyjnych elektrycznego systemu sterowania, które to urządzenia są dołączone bezpośrednio, za pomocą przewodów elektrycznych, do jednostki centralnej elektrycznego systemu sterowania, „serca” systemu.

W tych systemach jest wymaganych, więc wiele przewodów elektrycznych.

Ze względu na rodzaj zastosowania, występuje wiele takich przewodów elektrycznych i są one często bardzo długie (wiele dziesiątków metrów i w pewnych przypadkach nawet setki metrów), a zatem ich koszt jest zwykle dość wysoki, ponadto musi być uwzględniony koszt ich instalacji (zwykle pod ziemią, korzystnie w rurach ochronnych).

Ponownie ze względu na rodzaj zastosowania, te przewody elektryczne są umieszczane poza domem, pod ziemią i w sposób rozproszony (ponieważ nie ma zasadniczo żadnych ograniczeń przestrzennych), a zatem niebezpieczeństwo przecięcia jednego z nich, na przykład przy pracy w ogrodzie, jest całkiem możliwe.

Ponadto wiele przewodów elektrycznych, związanych z różnymi instalowanymi urządzeniami, powoduje złożony system elektryczny i łatwo wprowadza podczas instalacji wzrost błędów połączeń (zarówno odnośnie biegunowości przewodów i odnośnie współpracy między przewodami i łącznikami), nawet ze strony wykwalifikowanego personelu.

W opisie zgłoszenia europejskiego EP 0624541 przedstawiono jednostkę sterującą drzwiami, w szczególności dla drzwi windy i/lub innych przesuwanych drzwi, która spełnia wysoki standard bezpieczeństwa i poprawia łatwość działania przez zwiększony stopień automatyzacji. Jednostka sterująca drzwiami zawiera programowalny mikrokontroler, z którym mogą być połączone programowalne jednostki sterujące i jednostki robocze, które są na wyższym poziomie niż elementy czujnikowe. Mikrokontroler jest efektywnie połączony z silnikiem napędowym drzwi lub większej liczby drzwi i charakteryzuje się urządzeniem przełączającym z wyborem, co najmniej dwóch trybów roboczych.

Rozwiązanie wyżej wzmiankowanych problemów, które jest interesujące z praktycznego punktu widzenia, musi być proste (zarówno ze względu na połączenia, jak i ze względu na urządzenie), stosunkowo niedrogie i nie może wymagać żadnej innej specjalnej wiedzy lub szczególnego wykształcenia ze strony personelu odpowiedzialnego za instalację systemu.

Celem niniejszego wynalazku jest zapewnienie rozwiązania wyżej wspomnianych problemów.

Ten cel jest zasadniczo osiągany przez elektryczny system sterowania według niniejszego wynalazku.

System elektryczny według wynalazku charakteryzuje się tym, że każde urządzenie peryferyjne zawiera układ adaptera biegunowości mający dwa wejścia i dwa wyjścia, przy czym dwa wejścia są dołączone odpowiednio do jego dwóch końcówek, a także układ wykrywania napięcia, którego wejścia

PL 213 980 B1 są dołączone odpowiednio do wyjść układu adaptera biegunowości. Centralna jednostka sterująca zawiera układ wykrywania prądu, którego wejście jest dołączone do jednej z dwóch końcówek centralnej jednostki sterującej, co najmniej jedno urządzenie peryferyjne jest elektrycznie połączone z urządzeniem zabezpieczającym dla bram lub drzwi.

Korzystnie, centralna jednostka sterująca, połączona z co najmniej jednym urządzeniem peryferyjnym za pośrednictwem magistrali sieciowej, zawiera układ generatora napięcia, mający wyjście dołączone do jednej z dwóch końcówek centralnej jednostki sterującej, i układ modulacyjny włączony pomiędzy wspomniane wyjście i wspomnianą końcówkę.

Korzystnie, co najmniej jedno urządzenie peryferyjne jest dołączone elektrycznie do urządzenia dla wprowadzania żądań ruchu bramy lub drzwi.

Korzystnie, co najmniej jedno urządzenie peryferyjne jest dołączone elektrycznie do silnika elektrycznego.

Korzystnie, każde z urządzeń peryferyjnych zawiera układ zasilania, którego wejścia są dołączone odpowiednio do wyjść układu adaptera biegunowości.

Korzystnie, każde z urządzeń peryferyjnych zawiera układ obciążający, którego wyjścia są dołączone odpowiednio, do wyjść układu adaptera biegunowości.

Korzystnie, każde z urządzeń peryferyjnych, z których co najmniej jedno jest połączone z urządzeniem zabezpieczającym, zawiera jednostkę pamięci przechowującą własny kod identyfikacji urządzenia.

Korzystnie, urządzenie zabezpieczające składające się z sekcji nadawczej i sekcji odbiorczej jest dołączone do urządzeń peryferyjnych, przy czym jedno urządzenie peryferyjne jest elektrycznie dołączone do sekcji nadawczej urządzenia zabezpieczającego i/lub inne urządzenie peryferyjne jest elektrycznie dołączone do sekcji odbiorczej wspomnianego urządzenia zabezpieczającego.

Korzystnie, urządzenie zabezpieczające składające się z sekcji nadawczej i sekcji odbiorczej jest dołączone do urządzeń peryferyjnych, przy czym jedno urządzenie peryferyjne jest elektrycznie dołączone do sekcji nadawczej urządzenia zabezpieczającego i/lub inne urządzenie peryferyjne jest elektrycznie dołączone do sekcji odbiorczej wspomnianego urządzenia zabezpieczającego.

Korzystnie, urządzenie zabezpieczające jest układem fotoelektrycznym albo systemem wyczuwania krawędzi albo matowym detektorem obecności albo detektorem radiolokacyjnym obecności.

Podstawową ideą obecnego wynalazku jest zastosowanie sieci elektrycznej składającej się tylko z dwóch przewodów elektrycznych dla całego systemu, które są przystosowane do rozprowadzania zarówno zasilania stałoprądowego, jak i informacji cyfrowej, oraz nałożenie ograniczeń na połączenia między urządzeniami systemu i siecią systemu.

Wynalazek stanie się bardziej jasny na podstawie następującego opisu, rozważanego wraz z załączonymi rysunkami, na których:

fig. 1 - pokazuje schemat dość skomplikowanego systemu według obecnego wynalazku, fig. 2 - schemat koncepcyjny systemu według obecnego wynalazku, fig. 3 - schemat blokowy jednostki centralnej systemu według obecnego wynalazku, fig. 4 - schemat blokowy urządzenia peryferyjnego systemu według obecnego wynalazku, fig. 5 - schemat elektryczny jednostki centralnej systemu według obecnego wynalazku, podzielony na trzy części (fig. 5-A, fig. 5-B, fig. 5-C), fig. 6 - schemat elektryczny urządzenia peryferyjnego systemu według obecnego wynalazku, fig. 7 - schemat elektryczny innego urządzenia peryferyjnego systemu według obecnego wynalazku, a fig. 8 - układ dwóch układów fotoelektrycznych i schemat połączeń z poszczególnymi urządzeniami peryferyjnymi systemu według obecnego wynalazku.

W odniesieniu (nieograniczającym) do fig. 2, elektryczny system sterowania według obecnego wynalazku ma za zadanie sterowanie co najmniej jedną bramą lub drzwiami albo podobnym elementem (poniżej odniesienie będzie często dokonywane do bramy dla uproszczenia opisu) typu przesuwanego za pomocą co najmniej jednego odpowiedniego silnika elektrycznego, a system ten zawiera:

a) sieć elektryczną NTWRK składającą się z dwóch przewodów elektrycznych przystosowanych do umożliwienia rozprowadzania zasilania i informacji cyfrowej,

b) centralną jednostkę sterującą UC mającą dwie końcówki T1, T2 przystosowane do dołączenia pojedynczo lecz bezpośrednio do dwóch przewodów sieci NTWRK w celu przesyłania zasilania stałoprądowego oraz przesyłania i odbioru informacji cyfrowej,

PL 213 980 B1

c) pewną liczbę urządzeń peryferyjnych UP, z których każde ma dwie końcówki T1, T2 przystosowane do dołączenia pojedynczo lecz bezpośrednio do dwóch przewodów sieci NTWRK w celu odbioru zasilania stałoprądowego i odbioru i/lub przesyłania informacji cyfrowej.

Fig. 2 pokazuje koncepcyjnie N urządzeń peryferyjnych UP oznaczonych UP-1, UP-2, UP-3...UP-N.

Sieć NTWRK według obecnego wynalazku, z dwoma przewodami, może zawierać gałęzie, jak widać na schemacie z fig. 1, i także w skomplikowanym układzie z fig. 1 przewody elektryczne występują koncepcyjnie w ilości tylko dwóch, Zasadniczo te przewody będą prawdopodobnie utworzone za pomocą szeregu sekcji przewodów bliźniaczych, które są prawidłowo połączone ze sobą.

Jak widać ze schematu z fig. 1, okablowanie jest proste, liczba przewodów jest minimalna (zarówno dla zasilania jak i dla informacji) i długość przewodów jest minimalna, jeżeli instalacja jest wykonana prawidłowo (gałęzie ograniczone do koniecznego minimum).

Urządzenia są połączone ze sobą (równolegle) w sieci NTWRK i bez potrzeby uwzględniania biegunowości, a więc nie jest możliwe wprowadzenie błędu podczas łączenia.

Zasilanie może być otrzymane w postaci prądu stałego bezpośrednio z sieci NTWRK. To zasilanie jest przeznaczone głównie dla urządzeń peryferyjnych, które tworzą system i które mogą być zatem skrajnie uproszczone z punktu widzenia zasilania. Te urządzenia peryferyjne mogą następnie dostarczać zasilanie z kolei do urządzeń, do których są dołączone i które mogą być zatem uproszczone z punktu widzenia zasilania.

Układ, który wytwarza zasilanie dla sieci NTWRK (a zatem dla urządzeń peryferyjnych i w razie potrzeby dla urządzeń dołączonych do nich), jest ogólnie umieszczony wewnątrz obudowy, która zawiera jednostkę centralną UC.

Zależnie od rodzaju urządzenia, do którego jest dołączone urządzenie peryferyjne, to ostatnie może mieć potrzebę tylko odbioru informacji cyfrowej (tak jak koncepcyjnie na przykład urządzenie sygnalizacyjne świetlne), aby tylko przesyłać informację cyfrową (tak jak koncepcyjnie na przykład urządzenie zabezpieczające) i zarówno odbierać oraz przesyłać informację cyfrową (jak to będzie wyjaśnione poniżej).

Taki elektryczny system sterowania musi być dołączony do co najmniej trzech zasadniczych urządzeń: silnika elektrycznego do przesuwania bramy, urządzenia do wprowadzania żądań przesuwania bramy (na przykład selektora uruchamianego kluczem, bloku klawiszy poleceń, odbiornika zdalnego sterowania itd.) i urządzenia zabezpieczającego (na przykład układu fotoelektrycznego, systemu wyczuwania krawędzi, detektora wyglądu matowego, detektora radiolokacyjnego obecności itd.).

Zależnie od funkcji wykonywanych przez jednostkę centralną UC, możliwe są trzy rozwiązania obecnego wynalazku.

Według pierwszego wykonania system zawiera, co najmniej trzy urządzenia peryferyjne, z których każde ma końcówki przystosowane do dołączenia pojedynczo, lecz bezpośrednio do dwóch przewodów sieci w celu odbioru zasilania stałoprądowego i odbioru i/lub przesyłania informacji cyfrowej, gdzie jedno z urządzeń peryferyjnych jest przystosowane do dołączenia elektrycznego do silnika elektrycznego dla sterowania jego działaniem, gdzie jedno z urządzeń peryferyjnych jest przystosowane do dołączenia elektrycznego do urządzenia wprowadzającego żądania przesuwania bramy lub drzwi albo podobnego elementu, gdzie jedno z urządzeń peryferyjnych jest przystosowane do dołączenia elektrycznego do urządzenia zabezpieczającego dla bram lub drzwi albo podobnych elementów.

Innymi słowy, według tego pierwszego wykonania trzy zasadnicze urządzenia są dołączone elektrycznie do trzech różnych urządzeń peryferyjnych.

Według drugiego wykonania system zawiera co najmniej dwa urządzenia peryferyjne, z których każde ma dwie końcówki przystosowane do dołączenia pojedynczo, lecz bezpośrednio do dwóch przewodów sieci w celu odbioru zasilania stałoprądowego i odbioru i/lub przesyłania informacji cyfrowej, gdzie jednostka centralna jest przystosowana do dołączenia elektrycznego do silnika elektrycznego dla sterowania jego działaniem i/lub do urządzenia wprowadzającego żądania przesuwania bramy lub drzwi albo podobnego elementu i/lub do urządzenia zabezpieczającego dla bram lub drzwi albo podobnych elementów, gdzie urządzenie peryferyjne jest przystosowane do dołączenia elektrycznego do silnika elektrycznego dla sterowania jego działaniem i/lub do urządzenia wprowadzającego żądania przesuwania bramy lub drzwi albo podobnego elementu i/lub do urządzenia zabezpieczającego dla bram lub drzwi albo podobnych elementów, gdzie inne urządzenie peryferyjne jest przystosowane do dołączenia elektrycznego do silnika elektrycznego dla sterowania jego działaniem

PL 213 980 B1 i/lub do urządzenia wprowadzającego żądania przesuwania bramy lub drzwi albo podobnego elementu i/lub do urządzenia zabezpieczającego dla bram lub drzwi albo podobnych elementów.

Innymi słowy, według tego drugiego wykonania jedno z zasadniczych urządzeń jest dołączone elektrycznie bezpośrednio do jednostki centralnej, natomiast dwa pozostałe zasadnicze urządzenia są dołączone elektrycznie do dwóch różnych urządzeń peryferyjnych.

Według trzeciego wykonania system zawiera, co najmniej jedno urządzenie peryferyjne mające dwie końcówki przystosowane do dołączenia pojedynczo, lecz bezpośrednio do dwóch przewodów sieci w celu odbioru zasilania stałoprądowego i odbioru i/lub przesyłania informacji cyfrowej, gdzie jednostka centralna jest przystosowana do dołączenia elektrycznego do silnika elektrycznego dla sterowania jego działaniem, i/lub do urządzenia wprowadzającego żądania przesuwania bramy lub drzwi albo podobnego elementu, i/lub do urządzenia zabezpieczającego dla bram lub drzwi albo podobnych elementów, gdzie urządzenie peryferyjne jest przystosowane do dołączenia elektrycznego do silnika elektrycznego dla sterowania jego działaniem, i/lub do urządzenia wprowadzającego żądania przesuwania bramy lub drzwi albo podobnego elementu, i/lub do urządzenia zabezpieczającego dla bram lub drzwi albo podobnych elementów.

Innymi słowy, według tego trzeciego wykonania dwa z zasadniczych urządzeń są dołączone elektrycznie bezpośrednio do jednostki centralnej, natomiast trzecie zasadnicze urządzenia jest dołączone elektrycznie do urządzenia peryferyjnego.

We wszystkich trzech wykonaniach jest możliwe zapewnienie wielu innych urządzeń peryferyjnych dołączanych elektrycznie do dodatkowych urządzeń, na przykład innych silników, innych urządzeń wejściowych, innych urządzeń zabezpieczających, urządzeń sygnalizacyjnych itd.

We wszystkich trzech wykonaniach jest również możliwe zapewnienie, że niektóre dodatkowe urządzenia są dołączone elektrycznie bezpośrednio do jednostki centralnej.

Schemat na fig. 1 pokazuje system według obecnego wynalazku, który jest dość skomplikowany. Obszar A1 ogrodu, gdzie jest umieszczona brama wejściowa, zawiera urządzenie peryferyjne U1 dla odbiornika pierwszego układu fotoelektrycznego, urządzenie peryferyjne U2 dla urządzenia sygnalizacyjnego, urządzenie peryferyjne U3 dla odbiornika drugiego układu fotoelektrycznego, urządzenie peryferyjne U4 dla silnika uruchamiającego prawe skrzydło drzwi, urządzenie peryferyjne U5 dla silnika uruchamiającego lewe skrzydło drzwi, urządzenie peryferyjne U6 dla nadajnika drugiego układu fotoelektrycznego, urządzenie peryferyjne U7 dla nadajnika pierwszego układu fotoelektrycznego, urządzenie peryferyjne U8 dla selektora uruchamianego kluczem do drzwi, natomiast obszar A2 domu mieszkalnego zawiera tylko jednostkę centralną UC, ponadto jest zapewnione urządzenie peryferyjne U9 dla odbiornika zdalnego sterowania w miejscu takim, żeby obierać bez trudności sygnały zdalnego sterowania, a sieć NTWRK z bliźniaczymi przewodami łączy elektrycznie wszystkie te umieszczone oddzielnie urządzenia w sposób optymalny i oczywiście także inne urządzenia peryferyjne dla innych urządzeń mogłyby być dołączone do sieci NTWRK, co jest oznaczone linią kreskową.

Podstawowa idea obecnego wynalazku, mianowicie użycie sieci elektrycznej składającej się tylko z dwóch przewodów elektrycznych dla całego systemu, które są przystosowane do umożliwienia rozprowadzania zarówno zasilania stałoprądowego, jak i informacji cyfrowej, oraz nienakładanie żadnych ograniczeń na połączenia między urządzeniami systemu i siecią systemu, wymaga użycia właściwego układu w jednostce sterującej UC i urządzeniach peryferyjnych UP.

W odniesieniu do fig. 3 zostanie opisana poniżej możliwa korzystna struktura jednostki centralnej UC, która może być użyta w systemie według obecnego wynalazku.

Ta jednostka centralna UC zawiera układ generatora napięcia GT, którego wyjście jest dołączone do jednej z dwóch końcówek T1, T2 jednostki centralnej (w tym przykładzie końcówki T2) i przystosowane do wytwarzania zasilania stałoprądowego (na przykład +12 woltów), i układ modulacyjny MOD włączony między to wyjście i tę końcówkę oraz przystosowany do modulacji zasilania stałoprądowego przez informację cyfrową.

Ta najprostsza modulacja wykonywana w tym przypadku jest modulacją włączania/wyłączania: na przykład, gdy jednostka centralna UC przesyła wartość cyfrową „1”=„wysoką”, różnica potencjałów między dwoma przewodami sieci NTWRK będzie w przybliżeniu równa +12 woltów i gdy jednostka centralna UC przesyła wartość cyfrową „0”=„niską”, różnica potencjałów między dwoma przewodami sieci będzie w przybliżeniu równa 0 woltów.

Jednostka centralna UC może zawierać ponadto układ detektora prądu RC, którego wejście jest dołączone do drugiej z dwóch końcówek T1, T2 jednostki centralnej (w tym przykładzie końcówki T1) i przystosowane do wydzielania informacji cyfrowej z prądu na wejściu, a ponieważ układ RC będzie

PL 213 980 B1 miał wpływ na różnicę potencjałów między dwoma przewodami sieci NTWRK, spadek napięcia przez nią wywoływany musi być mały.

W odniesieniu do fig. 4 zostanie opisana poniżej możliwa korzystna struktura urządzenia peryferyjnego UP, która może być użyta w systemie według obecnego wynalazku.

To urządzenie peryferyjne UP zawiera układ adaptera AP biegunowości mający dwa wejścia i dwa wyjścia, a te dwa wejścia są dołączone odpowiednio do dwóch końcówek T1, T2 urządzenia peryferyjnego, zatem na wyjściach układu AP będą sygnały elektryczne mające określoną z góry biegunowość, bez względu na biegunowość sygnałów elektrycznych na końcówkach T1, T2.

Urządzenie peryferyjne UP może zawierać ponadto układ zasilania AL, którego wejścia są dołączone odpowiednio do wyjść układu adaptera AP biegunowości, a ten układ może być dość prosty, ponieważ jest już możliwe uzyskanie z sieci NTWRK napięcia stałego (na przykład +12 woltów) o prawidłowej biegunowości w związku z układem AP, pozostaje więc tylko wyeliminowanie skutków transmisji przez jednostkę centralną UC i jakichkolwiek zakłóceń.

Urządzenie peryferyjne UP może zawierać ponadto układ detekcji RT napięcia, którego wejścia są dołączone odpowiednio do wyjść układu adaptera AP biegunowości i przystosowane do wydzielania informacji cyfrowej z napięcia na wejściach. Jeżeli jednostka centralna UC moduluje napięcie włączania/wyłączania w sieci NTWRK, ten sygnał jest zasadniczo już gotowy do próbkowania i rozróżniania przez urządzenie peryferyjne UP; na przykład, jeżeli próbka ma wartość napięcia większą niż +8 woltów, będzie odpowiadać wartości cyfrowej „1”=„wysokiej” i jeżeli próbka ma wartość napięcia mniejszą niż +4 wolty, będzie odpowiadać wartości cyfrowej „0”=„niskiej”.

Urządzenie peryferyjne UP może zawierać ponadto układ obciążający CC, którego wejścia są dołączone odpowiednio do wyjść układu adaptera AP biegunowości i przystosowane do obciążania go zgodnie z informacją cyfrową. Prostym sposobem dokonania tego jest zastosowanie rozwiązania włączania/wyłączania również w tym przypadku: dla przykładu, gdy urządzenie peryferyjne UC chce transmitować wartość cyfrową „1”=„wysoką”, układ CC dostarcza do sieci (za pomocą układu AP) obciążenie, które powoduje dodatkowy przepływ prądu w sieci NTWRK i gdy urządzenie peryferyjne UC chce transmitować wartość cyfrową „0”=„niską”, układ CC nie dostarcza żadnego obciążenia do sieci, a zatem nie powoduje żadnego dodatkowego przepływu prądu w sieci NTWRK. Te różnice prądu są wykrywane przez układ RC jednostki centralnej UC.

Wszystkie urządzenia peryferyjne UP są dołączone równolegle do sieci NTWRK, a zatem jest konieczne podczas projektowania generatora napięcia GT jednostki centralnej UC uwzględnienie prądu pobieranego przez wszystkie dołączone układy AL, RT, CC.

Według korzystnego wykonania obecnego wynalazku, transmisja informacji cyfrowej zarówno w postaci napięcia z jednostki centralnej UC do urządzenia peryferyjnego UP, jak i w postaci prądu z urządzenia peryferyjnego UP do jednostki centralnej UC wykorzystuje rozwiązanie PWM (modulacji szerokości impulsu) 1/3-2/3, a każdy bit ma określony z góry czas trwania rozważany jednostkowo: jeżeli impuls trwa krócej niż jedną trzecią tego określonego z góry czasu trwania, bit ma wartość logiczną na przykład „0”, natomiast jeżeli impuls trwa dłużej niż dwie trzecie tego określonego z góry czasu trwania, bit ma wartość logiczną na przykład „1”.

Dla zachowania kompletności opisu, pewne szczegółowe schematy elektryczne specyficznych rozwiązań części systemu według obecnego wynalazku zostały dołączone do obecnego opisu.

Fig. 5 pokazuje schemat elektryczny jednostki centralnej według obecnego wynalazku, podzielony na trzy części fig. 5-A, fig. 5-B i fig. 5-C. Fig. 5-A pokazuje część interfejsu jednostki centralnej z siecią NTWRK, fig. 5-B pokazuje sekcję radiową odbiornika zdalnego sterowania jednostki centralnej z siecią NTWRK, fig. 5-C pokazuje pozostałą część jednostki centralnej.

Fig. 6 pokazuje schemat elektryczny urządzenia peryferyjnego przystosowanego do dołączenia do odbiornika układu fotoelektrycznego i do sieci NTWRK.

Fig. 7 pokazuje schemat elektryczny urządzenia peryferyjnego przystosowanego do dołączenia do nadajnika układu fotoelektrycznego i do sieci NTWRK.

Poniżej zostaną opisane aspekty niniejszego wynalazku, które są ściślej związane z działaniem systemu.

W celu prawidłowego i efektywnego przystosowania do wymiany informacji cyfrowej, korzystne jest, że każde z urządzeń peryferyjnych zawiera elementy pamięciowe przystosowane do przechowywania własnego kodu identyfikacji urządzenia, który może być stosowany, jako adres. Te elementy pamięciowe mogą stanowić standardową pamięć półprzewodnikową (typu EPROM, EEPROM, FLASH lub RAM) albo prościej mikroprzełączniki lub także nawet jeszcze prościej łączniki, a wybór zależy

PL 213 980 B1 zarówno od kryterium kosztu, jak i kryterium instalacji: w rzeczywistości kod identyfikacji urządzenia może być określony albo podczas wytwarzania albo podczas instalacji oraz może być stały lub zmienny.

W szczególnych przykładach według fig. 6 i fig. 7, na przykład kod jest określony przez jeden lub więcej łączników i przez cztery styki umieszczone w rogach kwadratu, jeżeli występują dwa łączniki, mogą być połączone oba poziomo, oba pionowo albo jeden poziomo i jeden pionowo na cztery różne sposoby, a jeżeli występuje tylko jeden łącznik, może on być połączony poziomo na górze, poziomo na dole, pionowo na prawo i pionowo na lewo.

Dla urządzeń zabezpieczających, składających się z sekcji nadawczej i sekcji odbiorczej (które są zwykle umieszczone w pewnej odległości od siebie), na przykład układów fotoelektrycznych, mogą być zapewnione dwa związane urządzenia peryferyjne, przystosowane do dołączenia odpowiednio do sekcji nadawczej i do sekcji odbiorczej oraz identyfikowane przez ten sam kod identyfikacji urządzenia; w ten sposób, jeżeli jednostka sterująca potrzebuje transmitować informację cyfrową do układu fotoelektrycznego (na przykład żądanie odczytu stanu), może być dokonywana pojedyncza transmisja do tego samego adresu.

Szczególnie efektywne i skuteczne rozwiązanie dla ustalenia komunikacji między jednostką centralną i urządzeniami peryferyjnymi polega na wymianie pakietów informacji cyfrowej, stosując technikę „nadrzędny-podległy”, przy czym jednostka sterująca działa jako „nadrzędna” i urządzenie peryferyjne działa jako „podległe, innymi słowy, urządzenie peryferyjne oczekuje na zapytanie przez jednostkę centralną przed transmisją pakietu informacji cyfrowej.

Zależnie od typu urządzenia dołączonego do urządzenia peryferyjnego, gdy urządzenie peryferyjne odbiera pakiet z jednostki centralnej, mogłaby nie być ściśle potrzebna transmisja pakietu odpowiedzi przez urządzenie peryferyjne do jednostki centralnej; to zwykle występuje, gdy jednostka centralna transmituje do urządzenia peryferyjnego polecenie uruchomienia silnika lub urządzenia sygnalizacyjnego. Jednak dla jednostki centralnej jest korzystne, gdy odpowiedź powinna być transmitowana w każdym przypadku; w rzeczywistości na przykład ten pakiet odpowiedzi mógłby zawierać informację, że polecenie zostało wykonane zadawalająco, a brak odbioru tego potwierdzenia mógłby spowodować powtórzenie transmisji.

W przypadku techniki „nadrzędny-podległy”, w celu zapewnienia zleconej komunikacji między jednostką centralną i urządzeniem peryferyjnym, jednostka centralna może być korzystnie przystosowana do transmisji pakietów w sieci ze stałą i określoną z góry szybkością, na przykład co każde 10 lub 20 lub 30 ms.

W tym przypadku jest konieczne zadecydowanie, do kogo pakiety mają być adresowane; może być użytych wiele kryteriów, z jednej strony jest potrzebne zapytywanie przez jednostkę centralną z pewną częstotliwością urządzeń peryferyjnych dołączonych do urządzeń wejściowych dla umożliwienia realizacji jakichkolwiek żądań otwierania lub zamykania, a z drugiej strony jest potrzebne właściwe sterowanie przez jednostkę centralną (za pomocą urządzeń peryferyjnych) silnikiem i urządzeniami sygnalizacyjnymi, z drugiej strony jednostka centralna musi zapytywać z pewną częstotliwością, podczas ruchu silnika, urządzenia peryferyjne dołączone do urządzeń zabezpieczających w celu uwzględnienia niebezpiecznych sytuacji. Poniżej zostaną przedstawione inne rozważania, które mogą wpływać na wybór przeznaczenia.

Jedno lub więcej urządzeń peryferyjnych może być przystosowanych do wydzielania informacji taktowania z transmisji ze stałą szybkością pakietów przez jednostkę sterującą; w rzeczywistości transmisja ze stałą szybkością, w dodatku do zapewniania zlecanej komunikacji w systemie, powoduje rozprowadzanie unikalnej informacji taktowania, która jest ważna dla całej sieci, i na podstawie której, może być wykonywana synchronizacja, jeżeli to jest potrzebne.

Jest celowe, że długość pakietów, które są przesyłane w sieci NTWRK, powinna być taka sama w szczególności dla pakietów przesyłanych z urządzeń peryferyjnych, a struktura pakietów przesyłanych z jednostki centralnej może różnić się, jeżeli jest to potrzebne, od struktury pakietów przesyłanych z urządzeń peryferyjnych. Zależnie od rodzaju zastosowania, struktura pakietu informacji cyfrowej może być w każdym przypadku skrajnie prosta: pakiet z jednostki centralnej może składać się na przykład zasadniczo z kombinacji kodu urządzenia peryferyjnego i sekwencji jednego lub dwóch lub trzech bitów, które identyfikują polecenie, natomiast pakiet z urządzeń peryferyjnych może składać się na przykład zasadniczo tylko z krótkiej sekwencji bitów danych.

W celu znacznego ułatwienia instalacji systemu, jednostka centralna może być przystosowana do wykonania, podczas uruchomienia lub ponownego uruchomienia systemu, identyfikacji wszystkich

PL 213 980 B1 czynnych urządzeń peryferyjnych dołączonych do sieci za pomocą wymiany pakietów, zatem jednostka centralna określa autonomicznie budowę systemu.

W celu otrzymania procedury diagnostycznej dla systemu, jednostka centralna może być przystosowana do wykonania, powtarzalnie podczas działania systemu, identyfikacji wszystkich czynnych urządzeń peryferyjnych dołączonych do sieci za pomocą wymiany pakietów, a przez porównanie listy czynnych urządzeń peryferyjnych po uruchomieniu systemu przez listę urządzeń peryferyjnych, które są czynne w pewnym momencie, jest możliwe otrzymanie, po jakiejkolwiek właściwej weryfikacji, identyfikacji wadliwych lub izolowanych urządzeń peryferyjnych, a w połączeniu z wadliwym lub izolowanym urządzeniem peryferyjnym, urządzenie peryferyjne może decydować o przyjęciu właściwych środków (zapalenie lampy, wyłączenie systemu, uruchomienie alarmu).

Przez właściwe wybranie kodów identyfikacji urządzenia i struktury pakietów informacji cyfrowej (i oczywiście oprogramowania wprowadzonego do centralnej jednostki sterującej), jest możliwe zaprogramowanie jednostki centralnej za pomocą urządzenia programującego dołączonego do poszczególnego urządzenia peryferyjnego identyfikowanego przez kod zastrzeżony identyfikacji.

Obecny wynalazek został opisany dotychczas w odniesieniu do bram wejściowych i drzwi garażowych domów, lecz jest oczywiste, że jest on możliwy do zastosowania i jego ochrona rozciąga się więc na inne podobne elementy zamykające, w szczególności inne typy bram i drzwi; na przykład problemy podobne do wzmiankowanych powstają w sektorze barier drogowych i okiennic w fabrykach i sklepach.

Ważnym aspektem elektrycznego systemu sterowania elementem zamykającym, który jest przesuwany elektrycznie, jest niezawodność dotycząca wymiany informacji cyfrowej; w pewnych przypadkach problemy związane z wymianą mogłyby powodować niepożądane zjawiska (na przykład niezadziałanie przy otwieraniu bramy), natomiast w innych przypadkach mogłyby także powodować poważne wypadki (na przykład zatrzaśnięcie osoby pomiędzy skrzydłami bramy).

Błędy przy wymianie informacji są głównie związane z zakłóceniami w sieci systemu, które nakładają się na elektryczne sygnały danych wytwarzane w samej sieci; błędy mogą być także związane z nakładaniem się dwóch operacji transmisji wykonywanych przez dwa różne urządzenia systemu.

W systemie takim, jak opisany powyżej, pierwszym środkiem, który może być zastosowany w celu poprawy niezawodności wymiany danych, w szczególności w celu zapobiegania błędom związanym z nakładaniem się, jest zastosowanie techniki „nadrzędny-podległy” (już wzmiankowanego powyżej), a w rzeczywistości urządzenia peryferyjne transmitują tylko na żądanie z jednostki centralnej i jednostka centralna zapytuje tylko jedno urządzenie peryferyjne w danym czasie.

W systemie takim, jak opisany powyżej, drugim środkiem, który może być zastosowany w celu poprawy niezawodności wymiany danych, w szczególności w celu zapobiegania błędom związanym z zakłóceniami, jest zapewnienie procedury, skutkiem której po transmisji informacji cyfrowej, w szczególności pakietu, ze źródła do odbiorcy, odbiorca zawsze dostarcza odpowiedź do źródła w postaci informacji cyfrowej, w szczególności pakietu, na przykład zależnie od typu odbiorcy, a odpowiedź może być prostym potwierdzeniem odbioru lub rzeczywistym elementem danych.

W przypadku, gdy jest zastosowana technika „nadrzędny-podległy”, źródło jest zawsze jednostką centralną systemu i odbiorcą urządzeń peryferyjnych systemu.

W systemie takim, jak opisany powyżej, trzecim środkiem, który może być zastosowany w celu poprawy niezawodności wymiany danych, w szczególności w celu zapobiegania błędom związanym z zakłóceniami, jest zapewnienie tego, że pewna informacja cyfrowa jest transmitowana dwa razy z tego samego źródła do tego samego odbiorcy, zwykle ta informacja mogłaby być przesyłana kolejno i w tym przypadku odbiorca może uważać transmisję za ważną tylko, jeżeli odebrana informacja cyfrowa jest zgodna. W przypadku transmisji pakietów źródło mogłoby transmitować na przykład dwa razy kolejno ten sam pakiet do tego samego odbiorcy. Jest oczywiste, że to rozwiązanie powoduje podwojenie ilości ruchu danych w sieci.

Jest również możliwy w przypadku tej podwójnej transmisji, wykonywanej na podstawie określonego z góry kryterium, na przykład wybór, który jest dobrym kompromisem ze względu na niezawodność i ruch, którym jest powtarzanie transmisji tylko względem specyficznych odbiorców; na przykład niepożądane zapalenie się urządzenia sygnalizacyjnego świetlnego (tj. bez rzeczywistego polecenia z systemu) jest zdarzeniem, które może być dopuszczalne, natomiast niepożądane zamknięcie się bramy (tj. bez rzeczywistego polecenia z systemu) jest zdarzeniem, które jest niedopuszczalne ze względu na niebezpieczeństwo urazu lub uszkodzenia, jest zatem możliwe na przykład podzielenie

PL 213 980 B1 urządzeń peryferyjnych na urządzenia „wysokiego ryzyka” i urządzenia „niskiego ryzyka” oraz podwajanie tylko informacji, która jest transmitowana do urządzeń „wysokiego ryzyka”.

W przypadku, gdy jest zastosowana technika „nadrzędny-podległy”, może być korzystne zapewnienie, żeby tylko jednostka centralna systemu, mianowicie „nadrzędna” automatycznie transmitowała dwukrotnie informację cyfrową, w szczególności pakiety, przeznaczone dla urządzeń peryferyjnych, mianowicie „podległych, a odnośnie urządzeń peryferyjnych, jeżeli jednostka centralna uważa, na podstawie określonego z góry kryterium, że jest potrzebne podwojenie transmisji, podwoi zapytanie, co mogłoby być przypadkiem urządzeń zabezpieczających, których transmitowane dane są szczególnie ważne dla jednostki centralnej i dla systemu.

Środkiem, który jest dość szeroko stosowany w celu określenia błędów przy transmisji informacji cyfrowej, jest bit parzystości, dobrze znany w sektorze telekomunikacji, ponadto jest występowanie dość skomplikowanych kodów, które umożliwiają detekcję i/lub korekcję jednego lub więcej błędów transmisji.

Nawet jeżeli jest stosowana technika „nadrzędny-podległy”, nie jest możliwe wyeliminowanie całkowicie niebezpieczeństwa, że dwa urządzenia peryferyjne mogą transmitować dane jednostki centralnej w tym samym czasie i dlatego wytwarzać błędy w związku z nakładaniem się dwóch operacji transmisji, co mogłoby wystąpić na przykład w przypadku, gdy w związku z zakłóceniami dwa różne urządzenia peryferyjne mogłyby uwzględniać ten sam pakiet informacji cyfrowej jako przeznaczony dla nich.

W systemie takim, jak opisany powyżej, czwartym środkiem, który może być zastosowany w celu poprawy niezawodności wymiany danych, w szczególności w celu wykrywania błędów związanych z nakładaniem się, jest skomplikowanie struktury pakietu informacji cyfrowej: w tym przypadku pakiet zawiera część danych i część kontrolną i jest wysoce nieprawdopodobne, że przy odbiorze informacji cyfrowej, uzyskanej z nakładania się dwóch pakietów, część danych i część kontrolna będą odpowiadać sobie.

Jeżeli jest stosowana technika „nadrzędny-podległy”, dowolne nakładanie zwykle występuje podczas odpowiedzi na zapytanie przez element „nadrzędny”, zatem może być korzystne zadecydowanie, że struktura pakietu transmitowanego przez element „nadrzędny” powinna zawierać tylko dane (adres i polecenie) plus bit parzystości i że struktura pakietu transmitowanego przez element „podległy” powinna zawierać zarówno część danych i część kontrolną bez bitu parzystości. Część kontrolna mogłaby być dostarczona na wiele różnych sposobów, a proste i skuteczne rozwiązanie zostanie opisane poniżej.

Część danych i część kontrolna pakietu są wybrane o takiej samej długości (na przykład 4 lub 8 bitów), a źródło, które chce wysłać informację cyfrową w sieci, przyjmuje sekwencję cyfrową danych, przyjmuje sekwencję cyfrową losową o takiej samej długości, jak dane (generowaną ciągle w znany sposób w źródle), wytwarza sekwencję cyfrową kontrolną za pomocą operacji LUB wykluczające pomiędzy sekwencją danych i sekwencją losową, wprowadza do pakietu sekwencję danych i sekwencję kontrolną oraz transmituje pakiet w sieci, a odbiorca odbiera pakiet i wykonuje odwrotną operację (która jest ponownie operacją LUB wykluczające), wydzielając sekwencję cyfrową danych, transmitowaną przy braku nakładania, a jeżeli nakładanie wystąpi przy pakiecie transmitowanym przez inne urządzenie, sekwencja cyfrowa wydzielana przez odbiorcę nie będzie odpowiadać transmitowanej sekwencji cyfrowej danych, lecz odbiorca nie będzie w stanie tego wykryć, a jeżeli źródło ponownie transmituje sekwencję cyfrową danych, to sekwencja cyfrowa losowa, która jest stosowana, będzie różna, a zatem drugi transmitowany pakiet jest różny, odbiorca odbiera drugi pakiet różny od pierwszego pakietu, który nie został pokryty lub nie został poddany różnemu pokryciu, a jeżeli nie było żadnego nakładania podczas obu operacji transmisji, odbiorca wydziela tę samą sekwencję cyfrową; jeżeli podczas co najmniej jednej z operacji transmisji było nakładanie, odbiorca otrzymuje dwie różne sekwencje cyfrowe, a zatem wykrywa błąd.

Innym ważnym aspektem sytemu elektrycznego do sterowania elementem zamykającym, który jest przesuwany elektrycznie, jest bezpieczeństwo: konieczne jest zapobieganie ruchowi elementu zamykającego, powodującemu nieumyślnie uszkodzenie przedmiotów, a w szczególności zranienie osób.

Całkiem zwykłym sposobem uzyskania tego wyniku jest identyfikacja obszaru, w którym występuje ruch elementu zamykającego, i przerwanie tego ruchu, jeżeli przedmiot lub osoba wchodzi do tego obszaru.

PL 213 980 B1

Urządzeniami zabezpieczającymi najczęściej stosowanymi do kontroli obszarów w tych zastosowaniach są układy fotoelektryczne.

Jak wiadomo, układ fotoelektryczny składa się z nadajnika i odbiornika oraz jeżeli system jest zainstalowany prawidłowo, gdy system jest aktywny, nadajnik emituje promienie świetlne, które są odbierane przez odbiornik i jeżeli przedmiot lub osoba przechodzi pomiędzy nadajnikiem i odbiornikiem, promienie świetlne nie dochodzą do odbiornika i ta sytuacja jest sygnalizowana przez system.

W celu prawidłowej kontroli obszaru, jest często potrzebne użycie więcej niż jednego układu fotoelektrycznego i właściwego układu wzdłuż obwodu.

Fig. 8 pokazuje w postaci schematycznej bramę przesuwną CA umieszczoną między dwiema ścianami M1 i M2, dwa układy fotoelektryczne FC1, FC2 złożone odpowiednio z dwóch nadajników FC1-T, FC2-T i dwóch odbiorników FC1-R, FC2-R.

Oczywiście te dwa układy fotoelektryczne kontrolują właściwie obszar, w którym przesuwa się brama CA i jeżeli osoba P na przykład przecina linię, która łączy nadajnik FC2-T i odpowiedni odbiornik FC2-R, wiązka świetlna układu fotoelektrycznego FC2 zostaje przerwana i brama CA zatrzymuje się.

W rzeczywistości dwa układy fotoelektryczne FC1 i FC2 mogą zakłócać się wzajemnie, a w związku z bliskim położeniem dwóch układów FC1 i FC2, promienie świetlne emitowane przez nadajnik jednego z dwóch układów fotoelektrycznych dochodzą do odbiornika tego układu fotoelektrycznego, lecz także do odbiornika drugiego układu fotoelektrycznego (chociaż ze zmniejszonym natężeniem).

W tym przypadku i jak pokazano na fig. 8, występuje niebezpieczeństwo, że nawet jeżeli osoba P weszła do kontrolowanego obszaru, brama CA nie zostanie zatrzymana przez elektryczny system sterowania, ponieważ dwa odbiorniki FC1-R i FC2-R nadal odbierają promienie świetlne.

W celu rozwiązania tego problemu jest możliwa zmiana i synchronizacja działania dwóch układów fotoelektrycznych i jeżeli założy się, że pierwszy układ fotoelektryczny FC1 jest przystosowany do działania przez 10 ms, a następnie układ fotoelektryczny FC2 jest przystosowany do działania przez 10 ms i że ta sama procedura jest kontynuowana później, zakłócenie między tymi dwoma układami zostaje wyeliminowane.

Oczywiście to rozwiązanie może być rozszerzone na większą liczbę układów fotoelektrycznych.

Synchronizacja między układami fotoelektrycznymi może być uzyskana za pomocą właściwego układu dołączonego do nich.

W przypadku elektrycznego systemu sterowania podobnego do opisanego powyżej jest możliwe korzystne zapobieganie temu dodatkowemu układowi, jak to będzie opisane poniżej w odniesieniu do fig. 8.

Zastosowane są cztery urządzenia peryferyjne UP-4, UP-5, UP-6, UP-7 elektrycznego systemu sterowania, które to urządzenia peryferyjne UP-4, UP-5, UP-6, UP-7 są dołączone odpowiednio do nadajnika FC1-T, do odbiornika FC1-R, do nadajnika FC2-T i do odbiornika FC2-R, a jednostka centralna systemu jest przygotowana tak, że transmituje przez sieć pakiety informacji cyfrowej o stałej szybkości (na przykład co 30 ms) i cztery urządzenia peryferyjne UP-4, UP-5, UP-6, UP-7 są umieszczone tak, że wykrywają pakiety i wydzielają z tej transmisji o stałej szybkości sygnał zegarowy o stałym okresie (w tym przykładzie 30 ms), który będzie identyczny dla wszystkich czterech urządzeń; okres sygnału zegarowego może być podzielony na dwie jednakowe części, a podczas pierwszej części układ FC1 jest pobudzany przez urządzenia UP-4 i UP-5 i podczas drugiej części układ FC2 jest pobudzany przez urządzenia UP-6 i UP-7.

Prosty i korzystny sposób uzyskania tej zmiany działania może być następujący.

Dla czterech urządzeń peryferyjnych UP-4, UP-5, UP-6, UP-7 są przypisane cztery kody identyfikacji urządzenia: dwa kody nieparzyste (które są niekoniecznie różne) są przypisane urządzeniom UP-4 i UP-5, a dwa kody parzyste (które są niekoniecznie różne) są przypisane urządzeniom UP-6 i UP-7; urządzenia UP-4 i UP-5 będą pobudzać odpowiednio nadajnik FC1-T i odbiornik FC1-R układu FC1 podczas (nieparzystego) podokresu 1 każdego okresu wydzielonego sygnału zegarowego i urządzenia UP-6 i UP-7 będą pobudzać odpowiednio nadajnik FC2-T i odbiornik FC2-R układu FC2 podczas (parzystego) podokresu każdego okresu wydzielonego sygnału zegarowego.

Oczywiście te rozwiązania mogą być rozszerzone na większą liczbę układów fotoelektrycznych. Cztery układy powinny być wystarczające dla spełnienia każdego wymagania, w tym przypadku zmiana mogłaby być uzyskana za pomocą co najmniej dwóch bitów kodu identyfikacji urządzenia.

PL 213 980 B1

Nie wolno zapomnieć, że podokres musi mieć czas trwania, który jest wystarczająco długi dla umożliwienia niezawodnego wykrywania przerwania promieni świetlnych i że okres musi mieć czas trwania, który jest wystarczająco krótki dla spełnienia wymagań nakładanych przez standardy międzynarodowe.

Claims (10)

1. System elektryczny do sterowania co najmniej jedną bramą (CA) lub drzwiami przesuwanymi albo podobnym elementem przesuwanym elektrycznie za pomocą, co najmniej jednego odpowiedniego silnika elektrycznego, zawierający sieć elektryczną (NTWRK) składającą się z magistrali dwuprzewodowej, centralnej jednostki sterującej (UC) mającą dwie końcówki (T1, T2) dołączone do dwóch przewodów magistrali sieciowej, co najmniej jedno urządzenie peryferyjne (UP-1 ...UP-N), z których każde ma dwie końcówki (T1, T2) dołączone do dwóch przewodów magistrali sieciowej, znamienny tym, że każde urządzenie peryferyjne (UP-1 ...UP-N) zawiera układ adaptera biegunowości (AP) mający dwa wejścia i dwa wyjścia, przy czym dwa wejścia są dołączone odpowiednio do jego dwóch końcówek T1, T2 a także układ wykrywania napięcia (RT), którego wejścia są dołączone odpowiednio do wyjść układu adaptera biegunowości, centralna jednostka sterująca (UC) zawiera układ wykrywania prądu (RC), którego wejście jest dołączone do jednej z dwóch końcówek centralnej jednostki sterującej (UC), co najmniej jedno urządzenie peryferyjne (UP-1...UP-N) jest elektrycznie połączone z urządzeniem zabezpieczającym dla bram lub drzwi.

2. System według zastrz. 1, znamienny tym, że centralna jednostka sterująca (UC), połączona z co najmniej jednym urządzeniem peryferyjnym (UP-1...UP-N) za pośrednictwem magistrali sieciowej, zawiera układ generatora napięcia (GT), mający wyjście dołączone do jednej z dwóch końcówek (T1, T2) centralnej jednostki sterującej (UC), i układ modulacyjny (MOD) włączony pomiędzy wspomniane wyjście i wspomnianą końcówkę.

3. System według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że co najmniej jedno urządzenie peryferyjne (UP-1 ...UP-N) jest dołączone elektrycznie do urządzenia dla wprowadzania żądań ruchu bramy lub drzwi.

4. System według zastrz. 1 albo 2 albo 3, znamienny tym, że co najmniej jedno urządzenie peryferyjne (UP-1 ...UP-N) jest dołączone elektrycznie do silnika elektrycznego.

5. System według zastrz. 1 albo 2 albo 3 albo 4, znamienny tym, że każde z urządzeń peryferyjnych (UP-1...UP-N) zawiera układ zasilania (AL), którego wejścia są dołączone odpowiednio do wyjść układu adaptera biegunowości (AP).

6. System według zastrz. 1 albo 2 albo 4, znamienny tym, że każde z urządzeń peryferyjnych (UP-1 ...UP-N) zawiera układ obciążający (CC), którego wyjścia są dołączone do, odpowiednio, wyjść układu adaptera biegunowości (AP).

7. System według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, znamienny tym, że każde z urządzeń peryferyjnych (UP-1 ...UP-N), z których co najmniej jedno jest połączone z urządzeniem zabezpieczającym, zawiera jednostkę pamięci przechowującą własny kod identyfikacji urządzenia.

8. System według zastrz. 7, znamienny tym, że urządzenie zabezpieczające (FC1) składające się z sekcji nadawczej (FC1-T) i sekcji odbiorczej (FC1-R) jest dołączone do urządzeń peryferyjnych (UP-4, UP-5), przy czym jedno urządzenie peryferyjne (UP-4) jest elektrycznie dołączone do sekcji nadawczej (FC1-T) urządzenia zabezpieczającego (FC1) i/lub inne urządzenie peryferyjne (UP-5) jest elektrycznie dołączone do sekcji odbiorczej (FC1-R) wspomnianego urządzenia zabezpieczającego (FC1).

9. System według zastrz. 7 albo 8, znamienny tym, że urządzenie zabezpieczające (FC2) składające się z sekcji nadawczej (FC2-T) i sekcji odbiorczej (FC2-R) jest dołączone do urządzeń peryferyjnych (UP-6, UP-7), przy czym jedno urządzenie peryferyjne (UP-6) jest elektrycznie dołączone do sekcji nadawczej (FC2-T) urządzenia zabezpieczającego (FC2) i/lub inne urządzenie peryferyjne (UP-7) jest elektrycznie dołączone do sekcji odbiorczej (FC2-R) wspomnianego urządzenia zabezpieczającego (FC2).

10. System według zastrz. 1 albo 8, albo 9, znamienny tym, że urządzenie zabezpieczające jest układem fotoelektrycznym albo systemem wyczuwania krawędzi albo matowym detektorem obecności albo detektorem radiolokacyjnym obecności.