PL213385B1 - Uklad rozdzielania cieplnego dla stropu z betonu zawierajacego plyte z betonu deskowana na konstrukcji z belek i wypelnien stropowych oraz strop z betonu zawierajacy plyte z betonu deskowana na konstrukcji z belek i wypelnien stropowych - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest układ rozdzielania cieplnego dla stropu z betonu zawierającego płytę z betonu deskowaną na konstrukcji z belek i wypełnień stropowych oraz strop z betonu zawierający płytę z betonu deskowaną na konstrukcji z belek i wypełnień stropowych.

Takie stropy z betonu stosowane są głównie w konstrukcji domów jednorodzinnych, których ściany zawierają wewnętrzną izolację cieplną. Konstrukcja takiego stropu najpierw wymaga położenia belek z betonu zbrojonego lub wstępnie sprężonego, które umieszczone są równolegle względem siebie i z określonym odstępem międzyosiowym w taki sposób, aby ich odpowiednie końce spoczywały na przeciwległych ścianach budynku. Następnie, umieszcza się wypełnienia stropowe, zwane także wypełnieniami ścianowymi, które utworzone są przez elementy pośrednie, na przykład, z betonu lub innego materiału, które rozmieszcza się poziomo, aby spoczywały na belkach. Wykonuje się zatem konstrukcję, na której zalana jest płyta z betonu, związana na jego obwodzie ze ścianami budynku na poziomie zespołu ściągów.

Takie stropy wykazują tę niedogodność, że tworzą mostek cieplny ze ścianami, które je podpierają, co powoduje znaczne straty ciepła. Wynika stąd, że budynek może z trudnością spełniać coraz surowsze normy wymagane przez aktualne przepisy.

Rozwiązaniem tego problemu byłoby umieszczenie izolacji cieplnej na zewnątrz ścian. Ale takie rozwiązanie nie jest zadowalające, ponieważ nie jest zgodne z aktualnymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi polegającymi na wykonaniu izolacji ścian od strony wewnętrznej.

Znane są ponadto rozwiązania umożliwiające zmniejszenie mostków cieplnych między pełną płytą z betonu i ścianami, które ją podpierają. Jednym z takich rozwiązań jest umieszczenie między płytą i ścianą, ciągłego elementu izolacyjnego tworzącego wiązania mechaniczne zdolne zapewniać przeniesienie obciążeń. Inne rozwiązanie polega na umieszczeniu urządzenia izolacyjnego przerywanego miejscowo tak, aby umożliwić oparcie stropu na tych strefach nie obrabianych cieplnie. Te rozwiązania są, bądź skomplikowane do stosowania, bądź nie dające się zastosować w stropach z belkami z betonu typu określonego uprzednio.

Znane jest też inne rozwiązanie, które polega na wiązaniu pełnej płyty z betonu ze ścianami izolacyjnymi o znacznej grubości, przewidując izolację pionową, umieszczoną na końcu płyty wewnątrz ściany.

Jednak, to rozwiązanie jest skomplikowane do stosowania, gdyż wymaga stosowania ścian izolacyjnych o znacznej grubości, i we wszystkich przypadkach nie daje się zastosować do stropów z belkami z betonu typu określonego uprzednio.

Istnieje więc rzeczywista potrzeba znalezienia rozwiązania umożliwiającego wykonanie przerwania cieplnego w stropach z betonu typu określonego powyżej.

Niniejszy wynalazek oferuje rozwiązanie tego problemu.

Zgodnie z wynalazkiem, układ rozdzielania cieplnego dla stropu z betonu, zawierającego płytę z betonu deskowaną na konstrukcji z belek i wypełnień stropowych opartą na ścianach budynku, charakteryzuje się tym, że zawiera zespół elementów izolacyjnych rozmieszczonych, przed zalaniem betonu, wewnątrz stropu, którego konstrukcja utworzona jest z belek usytuowanych równolegle względem siebie i w stosunku do ścian wzdłużnych budynku i podpartych swymi końcami na ścianach poprzecznych tego budynku, przy czym pomiędzy belkami i prostopadle do tych belek wzdłuż całej ich długości, usytuowane są wypełnienia stropowe, mające żebra nośne spoczywające na odpowiednich występach dwóch sąsiadujących ze sobą belek, a który to zespół elementów izolacyjnych obejmuje mostki cieplne między stropem a przyległymi ścianami wzdłużnymi/ścianami poprzecznymi budynku.

W korzystnym przykładzie wykonania wynalazku, elementy izolacyjne zawierają wzdłużne elementy izolacyjne, z których każdy usytuowany jest między stropem i ścianą wzdłużną równolegle do belki, opierające się na tej ścianie wzdłużnej i na tej belce, jak również poprzeczne elementy izolacyjne, z których każdy usytuowany jest między stropem i ścianą poprzeczną prostopadle do belek, opierające się na dwóch sąsiednich belkach.

Korzystnie, każdy z wzdłużnych elementów izolacyjnych zawiera środnik ograniczony powierzchnią wewnętrzną zwróconą w stronę belki, powierzchnią zewnętrzną usytuowaną od strony ściany wzdłużnej, powierzchnią górną i powierzchnią dolną.

Powierzchnia wewnętrzna wzdłużnego elementu izolacyjnego zawiera wewnętrzne brzegi oporowe tworzące występ, z których każdy oparty jest na belce, zaś powierzchnia zewnętrzna tego

PL 213 385 B1 elementu izolacyjnego zawiera zewnętrzne brzegi oporowe tworzące występ, z których każdy oparty jest na ścianie wzdłużnej.

Korzystnie, wewnętrzne brzegi oporowe oddalone są od siebie w kierunku wzdłużnym i oparte są na części górnej występu belki, znajdując się w danej odległości od powierzchni dolnej wzdłużnego elementu izolacyjnego, która zasadniczo odpowiada wysokości tego występu belki.

W korzystnym przykładzie wykonania wynalazku, zewnętrzne brzegi oporowe oddalone są od siebie w kierunku wzdłużnym i oparte są na części górnej ściany wzdłużnej, znajdując się zasadniczo na poziomie powierzchni dolnej belki.

Korzystnie, środnik wzdłużnego elementu izolacyjnego ma przekrój poprzeczny o kształcie zasadniczo prostokątnym lub trapezoidalnym, którego grubość na poziomie powierzchni górnej jest mniejsza Iub równa grubości na poziomie powierzchni dolnej.

Korzystnie, wzdłużny element izolacyjny ma na swojej powierzchni dolnej kształt jaskółczego ogona.

Wzdłużne elementy izolacyjne są ponadto ograniczone dwiema przeciwległymi powierzchniami skrajnymi mającymi elementy łączeniowe, o kształcie komplementarnym, łączące mechanicznie wzdłużne elementy izolacyjne.

Korzystnie, każdy z poprzecznych elementów izolacyjnych zawiera środnik ograniczony powierzchnią wewnętrzną zwróconą w stronę wypełnienia stropowego spoczywającego na dwóch sąsiednich belkach, powierzchnią zewnętrzną usytuowaną od strony ściany poprzecznej, powierzchnią górną, powierzchnią dolną i dwiema powierzchniami bocznymi tworzącymi brzegi oporowe spoczywające na dwóch sąsiednich belkach.

Korzystnie, dwie powierzchnie boczne oparte są na dwóch występach należących odpowiednio do dwóch sąsiednich belek.

Środnik każdego poprzecznego elementu izolacyjnego zaopatrzony jest w przedłużenie, które usytuowane jest prostopadle do powierzchni wewnętrznej na danej głębokości w kierunku osiowym belek, a które przykryte jest co najmniej częściowo przez wypełnienie stropowe.

Korzystnie, środnik każdego poprzecznego elementu izolacyjnego zaopatrzony jest w przedłużenie, które usytuowane jest prostopadle do powierzchni wewnętrznej, i które przycięte jest z dopasowaniem jego głębokości.

Korzystnie, poprzeczny element izolacyjny zawiera wybranie do połączenia powierzchni wewnętrznej i przedłużenia dla umieszczenia w nim krawędzi końcowej wypełnienia stropowego.

Środnik ma zasadniczo stałą grubość, poza strefą przedłużenia.

Korzystnie, elementy izolacyjne mają wybraną wysokość przystosowaną do grubości wytworzonego stropu.

Korzystnie, układ wykonany jest z tworzywa izolacyjnego, w szczególności ze styropianu.

Wynalazek proponuje więc układ rozdzielania cieplnego, które zawiera zespół elementów izolacyjnych, z których każdy przystosowany jest do umieszczenia go wewnątrz stropu, przed zalaniem betonu, między stropem i ścianami, w przybliżeniu na wprost tych ścian, aby zmniejszyć mostki cieplne między tym stropem i przyległymi ścianami budynku.

Elementy izolacyjne przerywają zatem połączenie między stropem z betonu i ścianami, które go podtrzymują, oprócz stref, w których belki opierają się na ścianach budynku.

Z tego powodu, istnieją ograniczone połączenia między końcami belek i ścianami (zwanymi ścianami poprzecznymi), które podpierają te końce belek.

Natomiast, połączenia są prawie usunięte między stropem z betonu i innymi ścianami (zwanymi ścianami wzdłużnymi), które usytuowane są w kierunku równoległym lub w przybliżeniu równoległym do belek.

Należy rozumieć, że układ według wynalazku umożliwia praktycznie całkowite oddzielenie stropu z betonu od ścian nośnych budynku, na których ten strop się opiera, a w szczególności, umożliwia oddzielenie stropu od zespołu ściągów, który jest połączony ze ścianą podczas jego budowy, a zwłaszcza podczas deskowania płyty z betonu.

Jak nadmieniono powyżej, elementy izolacyjne zawierają wzdłużne elementy izolacyjne, z których każdy przeznaczony jest do umieszczenia między stropem i ścianą wzdłużną równolegle do belki, opierające się na tej ścianie wzdłużnej i na tej belce, jak również poprzeczne elementy izolacyjne, z których każdy przeznaczony jest do umieszczenia między stropem i ścianą poprzeczną, prostopadle do belek, opierające się na dwóch sąsiednich belkach. Wykonuje się zatem elementy izolacyjne dwojakiego rodzaju, które można też nazwać rozdzielaczami wzdłużnymi i rozdzielaczami poprzecznymi,

PL 213 385 B1 przeznaczonymi odpowiednio do umieszczenia wzdłużnego i poprzecznego, w stosunku do kierunku określonego przez belki.

Jak zauważono, każdy z wzdłużnych elementów izolacyjnych zawiera środnik ograniczony powierzchnią wewnętrzną zwróconą w stronę belki, powierzchnią zewnętrzną usytuowaną po stronie ściany wzdłużnej, powierzchnią górną oraz powierzchnią dolną.

W takim elemencie wzdłużnym, powierzchnia wewnętrzna zawiera korzystnie wewnętrzne brzegi oporowe tworzące występ, z których każdy przystosowany jest do oparcia na belce, a powierzchnia zewnętrzna zawiera zewnętrzne brzegi oporowe tworzące występ, z których każdy przystosowany jest do oparcia na ścianie wzdłużnej. Te brzegi pełnią, między innymi, funkcję poprawienia osadzenia elementu izolacyjnego i zabezpieczania przed jego przechylaniem podczas odlewania betonu. Wewnętrzne brzegi oporowe są oddalone od siebie w kierunku wzdłużnym i są przystosowane do oparcia na części górnej występu belki, znajdując się w danej odległości od powierzchni dolnej wzdłużnego elementu izolacyjnego, która odpowiada w przybliżeniu wysokości tego występu belki, a zewnętrzne brzegi oporowe są oddalone od siebie w kierunku wzdłużnym i są przystosowane konstrukcyjnie do oparcia na części górnej ściany wzdłużnej, znajdując się w przybliżeniu na poziomie powierzchni dolnej belki.

Środnik wzdłużnego elementu izolacyjnego może mieć przekrój poprzeczny o kształcie w przybliżeniu prostokątnym lub trapezoidalnym, którego grubość na poziomie powierzchni górnej jest mniejsza lub równa grubości na poziomie powierzchni dolnej.

Na swojej powierzchni dolnej, lub na pod-powierzchni, wzdłużny element izolacyjny ma kształt jaskółczego ogona umożliwiający, w przypadku wypełnienia stropowego z betonu, pokrycie sufitu gipsem.

Wzdłużne elementy izolacyjne są ponadto, jak zaznaczono, ograniczone dwiema przeciwległymi powierzchniami skrajnymi mającymi elementy łączeniowe o kształcie komplementarnym, co umożliwia mechaniczne łączenie tych wzdłużnych elementów izolacyjnych.

Takie rozwiązanie umożliwia umieszczenie wzdłużnych elementów izolacyjnych jedne za drugimi, aby wykonać przerwanie cieplne między stropem i ścianą wzdłużną. To nie przeszkadza, w przypadku stropu o dużej rozpiętości, lub też w przypadku budowy, która musi spełniać surowe normy uwzględniające ruchy sejsmiczne, że można przerwać miejscowo tę izolację, aby utworzyć wiązanie umiejscowione między stropem i wymienioną ścianą wzdłużną.

Poprzeczne elementy izolacyjne zawierają środnik ograniczony powierzchnią wewnętrzną zwróconą w stronę wypełnienia stropowego spoczywającego na dwóch sąsiednich belkach, powierzchnią zewnętrzną usytuowaną po stronie ściany poprzecznej, powierzchnią górną, powierzchnią dolną i dwiema powierzchniami bocznymi tworzącymi brzegi oporowe spoczywające na dwóch sąsiednich belkach.

Zatem, te elementy poprzeczne umożliwiają wykonanie przerwania między stropem i ścianami poprzecznymi, oprócz stref, w których końce belek opierają się na tych ścianach poprzecznych.

Dwie powierzchnie boczne poprzecznych elementów izolacyjnych oparte są na dwóch występach należących odpowiednio do dwóch sąsiednich belek.

W takim układzie, środnik każdego poprzecznego elementu izolacyjnego zaopatrzony jest w przedłużenie, które usytuowane jest prostopadle do powierzchni wewnętrznej na danej głębokości w kierunku osiowym belek, i które jest przykryte co najmniej częściowo przez wypełnienie stropowe.

To przedłużenie umożliwia zapewnienie ciągłości między wypełnieniem stropowym i poprzecznym elementem izolacyjnym. Takie rozwiązanie odpowiada całkowicie wypełnieniu stropowemu z tworzywa kompozytowego.

W innym rozwiązaniu, środnik każdego poprzecznego elementu izolacyjnego zaopatrzony jest w przedłużenie, które usytuowane jest prostopadle do powierzchni wewnętrznej na daną głębokość w kierunku osiowym belek, i które przycięte jest, aby dopasować jego głębokość.

To umożliwia dopasowywanie przedłużenia do pustej przestrzeni znajdującej się na końcu przęsła, i zapewnienie w ten sposób, ciągłości między wypełnieniem stropowym i poprzecznym elementem izolacyjnym. Ten inny przykład wykonania odpowiada całkowicie wypełnieniu stropowemu z betonu.

Należy rozumieć, że konstrukcja takiego poprzecznego elementu izolacyjnego będzie musiała być przystosowywana do konstrukcji wypełnienia stropowego, z którą musi ona współpracować. W rezultacie, istnieją na rynku różne rodzaje wypełnień stropowych, na przykład, z betonu, z materiału kompozytowego lub ze styropianu.

PL 213 385 B1

W szczególności, można przewidzieć, że poprzeczny element izolacyjny zawiera wybranie na połączeniu powierzchni wewnętrznej z przedłużeniem, dla umieszczenia w nim krawędzi końcowej wypełnienia stropowego.

W takim elemencie poprzecznym, środnik ma korzystnie w przybliżeniu stałą grubość, poza strefą przedłużenia.

Wymienione elementy izolacyjne, wzdłużne lub poprzeczne, mogą być wykonane jako elementy o wybranej wysokości, odpowiednio przystosowanej do grubości wytwarzanego stropu.

Takie elementy izolacyjne wykonane są z izolacyjnego tworzywa sztucznego, a w szczególności ze styropianu.

Przedmiotem wynalazku jest również strop z betonu zawierający płytę z betonu deskowaną na konstrukcji z belek i wypełnień stropowych, opartą na ścianach budynku, który charakteryzuje się tym, że na obwodzie zaopatrzony jest w układ do rozdzielania cieplnego zawierające zespół elementów izolacyjnych rozmieszczonych, przed zalaniem betonu, wewnątrz stropu, a który to układ opisany został powyżej.

Przedmiot wynalazku uwidoczniony jest w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia strop podczas budowy, zaopatrzony w układ rozdzielania cieplnego według wynalazku, w częściowym widoku perspektywicznym, fig. 2 przedstawia strop po odlaniu płyty z betonu na poziomie ściany wzdłużnej, w przekroju częściowym, fig. 3A przedstawia przekrój odpowiadający przekrojowi z fig. 2, na poziomie ściany poprzecznej, pierwszego poprzecznego elementu izolacyjnego, fig 3B przedstawia przekrój odpowiadający przekrojowi z fig. 2. na poziomie ściany poprzecznej, drugiego poprzecznego elementu izolacyjnego, fig. 4 przedstawia wzdłużny element izolacyjny, widziany od strony jego powierzchni wewnętrznej, w widoku perspektywicznym, fig. 5 przedstawia element wzdłużny z fig. 4, widziany od strony jego powierzchni zewnętrznej, w widoku perspektywicznym, fig. 6 przedstawia trzy wzdłużne elementy izolacyjne o różnych wysokościach, w widoku perspektywicznym, fig. 7 przedstawia poprzeczny element izolacyjny, W' widoku perspektywicznym, fig. 8 przedstawia zestawienie dwóch elementów izolacyjnych z fig. 7, w widoku perspektywicznym, fig. 9 przedstawia inny poprzeczny element izolacyjny, w widoku perspektywicznym, a fig. 10 przedstawia zestawienie dwóch elementów izolacyjnych z fig. 9, w widoku perspektywicznym.

Figura 1 przedstawia strop 10 podczas jego budowy, oparty na ścianach budynku, z których odróżnia się ściany wzdłużne 12 i ściany poprzeczne 14 wykonane, jak w tym przykładzie, z sięgaczy betonowych. Ściany te są częścią budynku, zwłaszcza domu mieszkalnego.

Strop 10 zawiera konstrukcję deskową utworzoną przez szereg belek 16 z betonu zbrojonego lub wstępnie sprężonego, które umieszczone są równolegle względem siebie i w stosunku do ścian wzdłużnych 12 o określonej odległości osiowej. Belki 16 mają dobraną długość przystosowaną do odległości zawartej między dwiema ścianami poprzecznymi i opierają się swymi końcami na ścianach poprzecznych 14. Między belkami 16 umieszczone są wypełnienia stropowe 18, które, tak jak w tym przykładzie, wykonane są z betonu, chociaż mogą być użyte również i inne materiały.

Jak to lepiej widać na fig. 2, belki 16 mają charakterystyczny profil w kształcie odwróconej litery T. Ten profil utworzony jest przez środnik 20 na ogół pionowy przedłużony dwoma występami 22. Na fig. 2 widać, że wypełnienie stropowe 18 ograniczone jest powierzchnią górną 24, powierzchnią dolną 26 i ma dwa żebra oporowe 28, które spoczywają na odpowiednich występach 22 dwóch sąsiadujących ze sobą belek 16. Na konstrukcji deskowej tak utworzonej przez belki i wypełnienie stropowe, umieszcza się następnie zbrojenie 30, a potem odlewa się płytę sprężoną 32 z betonu. W tradycyjnej konstrukcji, ta płyta z betonu przykrywa, co najmniej częściowo, odpowiednio, powierzchnie górne 34 ścian wzdłużnych 12, tak jak przykrywa powierzchnie górne 36 ścian poprzecznych 14, przy czym zespół ściągów 37 utworzony zwykle z czterech zbrojeń wzdłużnych umieszczony jest na obwodzie stropu i na wymienionych powierzchniach górnych 34 i 36.

Jest zrozumiałe, że w tych warunkach, strop 10 tak otrzymany w tradycyjny sposób zachowuje ciągłość mechaniczną i cieplną ze ścianami wzdłużnymi 12 i ścianami poprzecznymi 14, co powoduje powstawanie mostków cieplnych, i w konsekwencji, znaczne straty cieplne.

Jak to widać na fig. 2, ściana wzdłużna 12 ma na swojej powierzchni wewnętrznej 38 płytę izolacyjną 40. Podobnie, jak pokazano na fig. 3, ściana poprzeczna 14 ma na swojej powierzchni wewnętrznej 42 płytę izolacyjną 44. Jednak, występowanie tych wewnętrznych izolacji nie uniemożliwia strat cieplnych wskutek połączenia między stropem i ścianami.

Aby uniknąć tej niedogodności, wynalazek przewiduje układ rozdzielania cieplnego, zwane także „rozdzielaczem cieplnym”, które zawiera zespół elementów izolacyjnych umieszczonych wewnątrz

PL 213 385 B1 stropu 10, przed deskowaniem betonu, między stropem i ścianami, i w przybliżeniu na wprost tych ścian. Te elementy izolacyjne zawierają, z jednej strony, wzdłużne elementy izolacyjne 46 (fig. 1 i 2), i poprzeczne elementy izolacyjne 48 (fig. 1,3A i 3B). Wzdłużne elementy izolacyjne 46 przeznaczone są do umieszczenia między stropem 10 i ścianą wzdłużną 12, podczas gdy poprzeczne elementy izolacyjne 48 przeznaczone są do umieszczenia między stropem 10 i ściana poprzeczna 14.

Aby opisać wzdłużny element izolacyjny 46 według wynalazku nastąpi bliższe nawiązanie do fig. 2, 4 i 5. Wzdłużny element izolacyjny 46 zawiera środnik 50 ograniczony powierzchnią wewnętrzną 52 zwróconą w stronę belki 16 (fig. 2), powierzchnią zewnętrzną 54 zwróconą w stronę ściany wzdłużnej 12, powierzchnią górną 56 oraz powierzchnią dolną 58.

Jak to widać na fig. 2, powierzchnia wewnętrzna 52 wzdłużnego elementu izolacyjnego 46 przesunięta jest do boku płyty. Natomiast, powierzchnia zewnętrzna 54 tego elementu jest na ogół płaska i przeznaczona jest do umieszczenia na przedłużeniu powierzchni wewnętrznej 38 ściany wzdłużnej 12. Ta powierzchnia zewnętrzna 54 zawiera zderzak wzdłużny 55, który przeznaczony jest do zapewnienia szczelności wzdłuż ściany wzdłużnej 12 i przedłużenia wzdłużnego elementu izolacyjnego 46 do powierzchni wewnętrznej tej ściany wzdłużnej 12. Zderzak wzdłużny 55 wchodzi zatem pod warstwę wyrównawczą ściany.

Środnik 50 ma przekrój poprzeczny w kształcie zasadniczo prostokątnym lub trapezoidalnym. Grubość środnika 50 na poziomie powierzchni górnej 56 powinna być mniejsza lub równa jego grubości na poziomie powierzchni dolnej 58. Jak to widać na fig. 2, całkowita grubość środnika 50 przystosowana jest do grubości płyt izolacyjnych 40, aby utworzyć ciągłość z tymi płytami izolacyjnymi, przy czym wzdłużny element izolacyjny 46 wykonany jest z materiału izolacyjnego, na przykład, ze styropianu. W przykładzie wykonania, powierzchnia wewnętrzna 52 rozszerza się od powierzchni górnej 56 aż do powierzchni dolnej 58, aby polepszyć przyleganie wzdłużnego elementu izolacyjnego 46. Powierzchnia górna 56 i powierzchnia dolna 58 są na ogół płaskie i równoległe względem siebie. Wspólnie ograniczają one wysokość H elementu, przy czym wysokość ta przystosowana jest do grubości wykonanego stropu.

Wzdłużny element izolacyjny 46 ma na swojej powierzchni dolnej 58 kształt jaskółczego ogona 59 (fig. 4), który umożliwia powlekanie gipsem, w przypadku zastosowania wypełnienia stropowego z betonu.

Powierzchnia wewnętrzna 52 zawiera wewnętrzne brzegi oporowe 60 tworzące występ, z których każdy przystosowany jest do oparcia na występie 22 belek 16, jak pokazano na fig. 2. Ponadto, powierzchnia zewnętrzna 54 tego samego elementu zawiera zewnętrzne brzegi oporowe 62 tworzące występ, z których każdy przystosowany jest do oparcia na części górnej ściany wzdłużnej 12 podczas budowy, jak to również pokazano na fig. 2. Jak widać na fig. 4, wewnętrzne brzegi oporowe 60 oddalone są od siebie w kierunku wzdłużnym, i zawierają powierzchnię dolną, która jest przesunięta w kierunku pionowym, w stosunku do powierzchni dolnej 58 wzdłużnego elementu izolacyjnego 46, i opiera się na części górnej występu belki 16. Jednocześnie, część dolna 66 powierzchni wewnętrznej 52 oparta jest o powierzchnię boczną, zasadniczo pionową, występu belki 16, aby w ten sposób ustalić położenie elementu izolacyjnego w położeniu równoległym do belki 16 (fig. 2).

Powierzchnia dolna wewnętrznego brzegu oporowego 60 usytuowana jest w danej odległości od powierzchni dolnej 58 elementu izolacyjnego, która odpowiada w przybliżeniu wysokości występu belki 16.

Jak to widać na fig. 5, zewnętrzne brzegi oporowe 62 oddalone są od siebie w kierunku wzdłużnym oraz oparte są na części górnej (powierzchnia górna 34) ściany wzdłużnej 12.

W przedstawionym przykładzie wykonania, wzdłużny element izolacyjny 46 zawiera cztery wewnętrzne brzegi oporowe 60 i cztery zewnętrzne brzegi oporowe 62, przy czym położenie tych brzegów jest wzajemnie przesunięte. W rezultacie, jak to widać na fig. 5, wnęki wgłębień 68 utworzone są na boku powierzchni zewnętrznej 54, i są przesunięte w stosunku do zewnętrznych brzegów oporowych 62, aby umożliwić osadzenie w nich wewnętrznych brzegów oporowych 60 elementu przyległego (co nie zostało pokazane), a co umożliwia zmniejszenie koniecznej przestrzeni podczas montażu. W tym celu przewidziana jest wnęka rezerwowa 63 w części górnej każdego wewnętrznego brzegu oporowego 60 (fig. 4), aby umożliwić zestawienie główka-wnęka dwóch wzdłużnych elementów izolacyjnych 46, przy czym wewnętrzne brzegi oporowe 60 jednego elementu wchodzą we wnęki rezerwowe 63 innych elementów, i na odwrót.

Każdy wzdłużny element izolacyjny 46 jest ponadto ograniczony dwiema powierzchniami skrajnymi 70 i 72 (fig. 4 i 5) mającymi elementy łączące, odpowiednio, 74 i 76, w kształcie komplementarnym,

PL 213 385 B1 aby umożliwić umiejscowienie obok siebie wielu wzdłużnych elementów izolacyjnych 46 wzdłuż tej samej belki 16 i zapewnienie w ten sposób ciągłego przerwania cieplnego między stropem 10 i odpowiadającą mu ścianą wzdłużną 12. Wzdłużny element izolacyjny 46 może być wykonany w różnych wymiarach. Może on mieć, na przykład, grubość E1 (na poziomie powierzchni górnej) rzędu 8 cm, grubość E2 (na poziomie powierzchni dolnej) rzędu 13 cm, i wysokość H zmienną, na przykład 16, 17, 20 cm. Na fig. 6 pokazano trzy podobne wzdłużne elementy izolacyjne 46, które zwykle różnią się od siebie wysokością, przy czym elementy te mają wysokość zmniejszającą się, idąc od strony lewej do prawej. Długość L takiego elementu izolacyjnego (rozpatrywana między dwiema powierzchniami skrajnymi) może, na przykład, wynosić 1220 mm umożliwiając obróbkę ściany o długości 1200 mm.

Jest zrozumiałe, że tak wykonuje się przerwanie cieplne w sposób ciągły na całej długości stropu w kierunku wzdłużnym, między ścianą wzdłużną 12 i belka 16.

W szczególnych przypadkach, (płyty o dużej rozpiętości, uwzględnienie surowych norm sejsmicznych), możliwe jest zastosowanie zakotwień mechanicznych umiejscowionych między stropem 10 i ścianą wzdłużną 12. Te zakotwienia mogą być łatwo wykonane przecinając jeden element wzdłużny, w odpowiednim miejscu, aby umożliwić przejście betonu i jeśli to niezbędne, również zbrojenia.

Obecnie nawiązuje się do fig. 7, która pokazuje poprzeczny element izolacyjny 48 według wynalazku. Ten poprzeczny element izolacyjny, który widać także na fig. 3, zawiera środnik 78 ograniczony powierzchnią wewnętrzną 80, w przybliżeniu pionowy zwróconą w stronę wypełnienia stropowego 18 spoczywającego na dwóch sąsiednich belkach 16, oraz przeciwległe leżącą powierzchnią zewnętrzną 82, w przybliżeniu pionową, usytuowaną od strony ściany poprzecznej 14 (fig. 3). Poprzeczny element izolacyjny 48 jest ponadto ograniczony powierzchnią górną 84, powierzchnią dolną i dwiema przeciwległymi powierzchniami bocznymi 88 i 90 tworzącymi odpowiednio brzegi oporowe 92 i 94.

Te brzegi oporowe 92 i 94 utworzone są jako występy w stosunku do odpowiednich powierzchni bocznych 88 i 90, i przeznaczone są do oparcia na odpowiednich występach 22 dwóch sąsiednich belek 16. Jak to widać na fig. 3, powierzchnia zewnętrzna 82 znajduje się zasadniczo na przedłużeniu powierzchni wewnętrznej 42 ściany poprzecznej 14. Środnik 78 posiada grubość E3, która w przybliżeniu odpowiada grubości płyty izolacyjnej 44. Środnik 78 zaopatrzony jest w przedłużenia 96, które usytuowane są prostopadle do powierzchni wewnętrznej 80 na daną głębokość P w kierunku osiowym belek. To przedłużenie 96 zawiera powierzchnię górną 98 tworzącą podparcie dla wypełnienia stropowego. Ponadto, brzegi oporowe, odpowiednio, 92 i 94 środnika są przedłużone na poziomie przedłużenia. W ten sposób, przedłużenie służy za oparcie dla wypełnienia stropowego zapewniając ciągłość między wypełnieniem stropowym i elementem izolacyjnym 48. Należy zauważyć, że dla połączenia powierzchni wewnętrznej 80 i przedłużenia 94 przewidziane jest wybranie 100, aby pomieścić krawędź końcową (nie pokazaną) wypełnienia stropowego. Poprzeczny element izolacyjny 48 z fig. 7 i 8 odpowiada w szczególności wypełnieniom stropowym z tworzywa kompozytowego.

Zapewnia się zatem ciągłość między wypełnieniem stropowym i poprzecznym elementem izolacyjnym 48. Wysokość H poprzecznego elementu izolacyjnego 48, ograniczona między powierzchnią górną 84 i powierzchnią dolną 86, odpowiada w przybliżeniu wysokości wykonanego stropu, i jest w przybliżeniu równa wysokości H wymienionych elementów wzdłużnych.

Poprzeczny element izolacyjny 48 zawiera zderzak wzdłużny 87 utworzony na powierzchni dolnej 86, aby zapewnić szczelność wzdłuż ściany, oraz aby zapewnić umieszczenie wzajemnie na przedłużeniu, poprzecznego elementu izolacyjnego 48 i powierzchni wewnętrznej tej ściany.

Jak to można zauważyć na fig. 8, szczególne ukształtowanie poprzecznego elementu izolacyjnego 48 umożliwia zestawienie dwóch elementów parami, i połączenie dwóch tak zestawionych par. Na powierzchni wewnętrznej 80 każdego poprzecznego elementu izolacyjnego 48 utworzone są dwa występy 93 i dwie przyległe wnęki rezerwowe 95 (fig. 7), co umożliwia łączenie tych występów z elementem izolacyjnym we wnęce rezerwowej innego elementu, i na odwrót, ułatwiając utrzymanie elementów parami podczas montażu, jak pokazano na fig. 8.

Ponadto, każdy poprzeczny element izolacyjny 48 zawiera wnęki 97 (fig. 7 i 8), aby zmniejszyć ciężar materiału i umożliwić połączenie między elementami, zwłaszcza w przypadku wypełnienia stropowego z tworzywa kompozytowego. Na powierzchni zewnętrznej 82 utworzone są dwa występy 99 (fig. 8) wchodzące podczas zestawiania we wnęki 97.

PL 213 385 B1

Ponieważ brzegi oporowe 92 i 94 są występami względem odpowiadających im powierzchni bocznych 88 i 90, umożliwia to odkrycie strefy swobodnej powyżej belki 16 i między dwoma poprzecznymi elementami izolacyjnymi 48 znajdującymi się obok siebie. Ta strefa swobodna umożliwia betonowi wylewanej płyty zapewnienie połączenia z odpowiednim zestawem ściągów umieszczonym na części górnej ściany poprzecznej 14 podczas budowy.

Figura 9 i 10 przedstawia analogiczne widoki do tych z fig. 7 i 8 dla innego elementu izolacyjnego 48, który odpowiada w szczególności wypełnieniu stropowemu z betonu. Te same odnośniki liczbowe oznaczają identyczne lub podobne elementy. Przedłużenie może być przycięte na żądaną głębokość, aby przystosować je do pustej przestrzeni znajdującej się na końcu przęsła. Należy zauważyć, że element izolacyjny 48 z fig. 9 i 10 pozbawiony jest wybrania, ale jego powierzchnia dolna ma kształt jaskółczego ogona, aby umożliwić nałożenie warstwy gipsu.

Aby wykonać strop z układem rozdzielania cieplnego według wynalazku, postępuje się w sposób tradycyjny umieszczając belki, jak pokazano na fig. 1. Następnie, umieszcza się wzdłużne elementy izolacyjne 46 jeden za drugim wzdłuż ścian wzdłużnych 12. Podobnie, umieszcza się poprzeczne elementy izolacyjne 8 wzdłuż długości ścian poprzecznych 14, jak przedstawiono na fig. 2 i 3. Należy zauważyć, że wzdłużne elementy izolacyjne 46 są stabilne dzięki temu, że mają brzegi oporowe 60 i 62. Poprzeczne elementy izolacyjne 48 są również stabilne dzięki temu, że mają przedłużenia w postaci brzegów oporowych 94.

Te brzegi oporowe 94 są albo zakryte, co najmniej częściowo, przez wypełnienie stropowe 18 (przykład wykonania z fig. 7 i 8), albo ponownie cięte na żądaną długość, aby przystosować ich szerokość do przyległego wypełnienia stropowego (przykład wykonania z fig. 9 i 10).

Elementy typu oporowej ścianki wewnętrznej 102 są ponadto położone w miejscu na poziomie powierzchni zewnętrznej ścian wzdłużnych 12 i ścian poprzecznych 14, jak pokazano na fig. 1, 2, 3A i 3B. Po umieszczeniu tych elementów na swoim miejscu, odlewa się beton sposobem tradycyjnym zapewniając również wylanie betonu na zewnątrz tych elementów, to znaczy, aby otoczyć zestaw ściągów 37, zarówno na poziomie ścian wzdłużnych jak i ścian poprzecznych. Zatem, po odlewaniu betonu, wykonuje się strop, który jest zupełnie odłączony od ścian wzdłużnych, i jest oddzielony od nich przez przerwanie cieplne. Podobnie, przerwanie cieplne występuje między stropem i ścianami poprzecznymi, oprócz strefy belek 16.

W tych warunkach, minimalizuje się znaczenie mostków cieplnych, umożliwiając wykonanie stropu o zadowalającej wytrzymałości mechanicznej.

Jest oczywiste, że w pewnych szczególnych przypadkach, punkty dokładnego łączenia mogą być usytuowane między stropem i ścianami wzdłużnymi, pod warunkiem istnienia otworów w co najmniej jednym z elementów wzdłużnych. Taki otwór może być łatwo wykonany przez wycięcie go wewnątrz środnika elementów wzdłużnych.

Wynalazek może obejmować wiele wariantów wykonania, zwłaszcza jeśli chodzi o kształty i wymiary izolacyjnych elementów wzdłużnych i poprzecznych.

Wynalazek znajduje szczególne zastosowanie do konstrukcji stropów dla domów jednorodzinnych.

Claims (34)

1. Układ rozdzielania cieplnego dla stropu z betonu zawierającego płytę z betonu deskowaną na konstrukcji z belek i wypełnień stropowych opartą na ścianach budynku, znamienny tym, że zawiera zespół elementów izolacyjnych (46, 48) rozmieszczonych, przed zalaniem betonu, wewnątrz stropu (10), którego konstrukcja utworzona jest z belek (16) usytuowanych równolegle względem siebie i w stosunku do ścian wzdłużnych (12) budynku i podpartych swymi końcami na ścianach poprzecznych (14) tego budynku, przy czym pomiędzy belkami (16) i prostopadle do tych belek wzdłuż całej ich długości, usytuowane są wypełnienia stropowe (18), mające żebra nośne (28) spoczywające na odpowiednich występach (22) dwóch sąsiadujących ze sobą belek (16), a który to zespół elementów izolacyjnych (46, 48) obejmuje mostki cieplne między stropem (10) a przyległymi ścianami wzdłużnymi (12)/ścianami poprzecznymi (14) budynku.

2. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że elementy izolacyjne zawierają wzdłużne elementy izolacyjne (46), z których każdy usytuowany jest między stropem (10) i ścianą wzdłużną (12) równolegle do belki (16), opierające się na tej ścianie wzdłużnej i na tej belce, jak również poprzeczne

PL 213 385 B1 elementy izolacyjne (48), z których każdy usytuowany jest między stropem (10) i ścianą poprzeczną (14) prostopadle do belek (16), opierające się na dwóch sąsiednich belkach (16).

3. Układ według zastrz. 2, znamienny tym, że każdy z wzdłużnych elementów izolacyjnych (46) zawiera środnik (50) ograniczony powierzchnią wewnętrzną (52) zwróconą w stronę belki (16), powierzchnią zewnętrzną (54) usytuowaną od strony ściany wzdłużnej (12), powierzchnią górną (56) i powierzchnią dolną (58).

4. Układ według zastrz. 3, znamienny tym, że powierzchnia wewnętrzna (52) wzdłużnego elementu izolacyjnego (46) zawiera wewnętrzne brzegi oporowe (60) tworzące występ, z których każdy oparty jest na belce (16), zaś powierzchnia zewnętrzna (54) tego elementu izolacyjnego zawiera zewnętrzne brzegi oporowe (62) tworzące występ, z których każdy oparty jest na ścianie wzdłużnej (12).

5. Układ według zastrz. 4, znamienny tym, że wewnętrzne brzegi oporowe (60) oddalone są od siebie w kierunku wzdłużnym i oparte są na części górnej występu (22) belki (16), znajdując się w danej odległości od powierzchni dolnej (58) wzdłużnego elementu izolacyjnego (46), która zasadniczo odpowiada wysokości tego występu (22) belki (16).

6. Układ według zastrz. 4, znamienny tym, że zewnętrzne brzegi oporowe (62) oddalone są od siebie w kierunku wzdłużnym i oparte są na części górnej ściany wzdłużnej (12), znajdując się zasadniczo na poziomie powierzchni dolnej (58) belki (16).

7. Układ według zastrz. 3, znamienny tym, że środnik (50) wzdłużnego elementu izolacyjnego (46) ma przekrój poprzeczny o kształcie zasadniczo prostokątnym lub trapezoidalnym. którego grubość (E1) na poziomie powierzchni górnej (56) jest mniejsza lub równa grubości (E2) na poziomie powierzchni dolnej (58).

8. Układ według zastrz. 7, znamienny tym, że wzdłużny element izolacyjny (46) ma na swojej powierzchni dolnej (58) kształt jaskółczego ogona (59).

9. Układ według zastrz. 8, znamienny tym, że wzdłużne elementy izolacyjne (46) są ponadto ograniczone dwiema przeciwległymi powierzchniami skrajnymi (70, 72) mającymi elementy łączeniowe (74, 76) o kształcie komplementarnym łączące mechanicznie wzdłużne elementy izolacyjne (46).

10. Układ według zastrz. 2, znamienny tym, że każdy z poprzecznych elementów izolacyjnych (48) zawiera środnik (78) ograniczony powierzchnią wewnętrzną (80) zwróconą w stronę wypełnienia stropowego (18) spoczywającego na dwóch sąsiednich belkach (16), powierzchnią zewnętrzną (82) usytuowaną od strony ściany poprzecznej (14), powierzchnią górną (84), powierzchnią dolną (86) i dwiema powierzchniami bocznymi (88, 90) tworzącymi brzegi oporowe (92, 94) spoczywające na dwóch sąsiednich belkach (16).

11. Układ według zastrz. 10, znamienny tym, że dwie powierzchnie boczne (88, 90) oparte są na dwóch występach (22) należących odpowiednio do dwóch sąsiednich belek (16).

12. Układ według zastrz. 10, znamienny tym, że środnik (78) każdego poprzecznego elementu izolacyjnego (48) zaopatrzony jest w przedłużenie (96), które usytuowane jest prostopadle do powierzchni wewnętrznej (80) na danej głębokości (P) w kierunku osiowym belek (20), a które przykryte jest co najmniej częściowo wypełnieniem stropowym (18).

13. Układ według zastrz. 10, znamienny tym, że środnik (78) każdego poprzecznego elementu izolacyjnego (48) zaopatrzony jest w przedłużenie (96), które usytuowane jest prostopadle do powierzchni wewnętrznej (80), i które przycięte jest z dopasowaniem jego głębokości (P).

14. Układ według zastrz. 12, znamienny tym, że poprzeczny element izolacyjny (48) zawiera wybranie (100) do połączenia powierzchni wewnętrznej (80) i przedłużenia (96) dla umieszczenia w nim krawędzi końcowej wypełnienia stropowego (18).

15. Układ według zastrz. 12 albo 13, znamienny tym, że środnik (78) ma zasadniczo stałą grubość, poza strefą przedłużenia (96).

16. Układ według zastrz. 15, znamienny tym, że elementy izolacyjne (46, 48) mają wybraną wysokość (H) przystosowaną do grubości wytworzonego stropu (10).

17. Układ według zastrz. 16, znamienny tym, że jest wykonany z tworzywa izolacyjnego, w szczególności ze styropianu.

18. Strop z betonu zawierający płytę z betonu deskowaną na konstrukcji z belek i wypełnień stropowych, opartą na ścianach budynku, znamienny tym, że na obwodzie zaopatrzony jest w układ do rozdzielania cieplnego zawierający zespół elementów izolacyjnych (46, 48) rozmieszczonych, przed zalaniem betonu, wewnątrz stropu (10), którego konstrukcja utworzona jest z belek (16) usytuowanych równolegle względem siebie i w stosunku do ścian wzdłużnych (12) budynku i podpartych

PL 213 385 B1 swymi końcami na ścianach poprzecznych (14) tego budynku, przy czym pomiędzy belkami (16) i prostopadle do tych belek wzdłuż całej ich długości, położone są wypełnienia stropowe (18), mające żebra nośne (28) spoczywające na odpowiednich występach (22) dwóch sąsiadujących ze sobą belek (16), a który to zespól elementów izolacyjnych (46, 48) obejmuje mostki cieplne między stropem (10) a przyległymi ścianami wzdłużnymi (12)/ścianami poprzecznymi (14).

19. Strop według zastrz. 18, znamienny tym, że elementy izolacyjne zawierają wzdłużne elementy izolacyjne (46), z których każdy usytuowany jest między stropem (10) i ścianą wzdłużną (12) równolegle do belki (16), opierające się na tej ścianie wzdłużnej i na tej belce, jak również poprzeczne elementy izolacyjne (48), z których każdy usytuowany jest między stropem (10) i ścianą poprzeczną (14) prostopadle do belek (16), opierające się na dwóch sąsiednich belkach (16).

20. Strop według zastrz. 19, znamienny tym, że każdy z wzdłużnych elementów izolacyjnych (46) zawiera środnik (50) ograniczony powierzchnią wewnętrzną (52) zwróconą w stronę belki (16), powierzchnią zewnętrzną (54) usytuowaną od strony ściany wzdłużnej (12), powierzchnią górną (56) i powierzchnią dolną (58).

21. Strop według zastrz. 20, znamienny tym, że powierzchnia wewnętrzna (52) wzdłużnego elementu izolacyjnego (46) zawiera wewnętrzne brzegi oporowe (60) tworzące występ, z których każdy oparty jest na belce (16), zaś powierzchnia zewnętrzna (54) tego elementu izolacyjnego zawiera zewnętrzne brzegi oporowe (62) tworzące występ, z których każdy oparty jest na ścianie wzdłużnej (12).

22. Strop według zastrz. 21, znamienny tym, że wewnętrzne brzegi oporowe (60) oddalone są od siebie w kierunku wzdłużnym i oparte są na części górnej występu (22) belki (16), znajdując się w danej odległości od powierzchni dolnej (58) wzdłużnego elementu izolacyjnego (46), która zasadniczo odpowiada wysokości tego występu (22) belki (16).

23. Strop według zastrz. 21, znamienny tym, że zewnętrzne brzegi oporowe (62) oddalone są od siebie w kierunku wzdłużnym i oparte są na części górnej ściany wzdłużnej (12), znajdując się zasadniczo na poziomie powierzchni dolnej (58) belki (16).

24. Strop według zastrz. 20, znamienny tym, że środnik (50) wzdłużnego elementu izolacyjnego (46) ma przekrój poprzeczny o kształcie zasadniczo prostokątnym lub trapezoidalnym. którego grubość (E1) na poziomie powierzchni górnej (56) jest mniejsza lub równa grubości (E2) na poziomie powierzchni dolnej (58).

25. Strop według zastrz. 24, znamienny tym, że wzdłużny element izolacyjny (46) ma na swojej powierzchni dolnej (58) kształt jaskółczego ogona (59).

26. Strop według zastrz. 25, znamienny tym, że wzdłużne elementy izolacyjne (46) są ponadto ograniczone dwiema przeciwległymi powierzchniami skrajnymi (70, 72) mającymi elementy łączeniowe (74, 76) o kształcie komplementarnym łączące mechanicznie wzdłużne elementy izolacyjne (46).

27. Strop według zastrz. 19, znamienny tym, że każdy z poprzecznych elementów izolacyjnych (48) zawiera środnik (78) ograniczony powierzchnią wewnętrzną (80) zwróconą w stronę wypełnienia stropowego (18) spoczywającego na dwóch sąsiednich belkach (16), powierzchnią zewnętrzną (82) usytuowaną od strony ściany poprzecznej (14), powierzchnią górną (84), powierzchnią dolną (86) i dwiema powierzchniami bocznymi (88, 90) tworzącymi brzegi oporowe (92, 94) spoczywające na dwóch sąsiednich belkach (16).

28. Strop według zastrz. 27, znamienny tym, że dwie powierzchnie boczne (88, 90) oparte są na dwóch występach (22) należących odpowiednio do dwóch sąsiednich belek (16).

29. Strop według zastrz. 27, znamienny tym, że środnik (78) każdego poprzecznego elementu izolacyjnego (48) zaopatrzony jest w przedłużenie (96), które usytuowane jest prostopadle do powierzchni wewnętrznej (80) na danej głębokości (P) w kierunku osiowym belek (20), a które przykryte jest co najmniej częściowo wypełnieniem stropowym (18).

30. Strop według zastrz. 27, znamienny tym, że środnik (78) każdego poprzecznego elementu izolacyjnego (48) zaopatrzony jest w przedłużenie (96), które usytuowane jest prostopadle do powierzchni wewnętrznej (80), i które przycięte jest z dopasowaniem jego głębokości (P).

31. Strop według zastrz. 29, znamienny tym, że poprzeczny element izolacyjny (48) zawiera wybranie (100) do połączenia powierzchni wewnętrznej (80) i przedłużenia (96) dla umieszczenia w nim krawędzi końcowej wypełnienia stropowego (18).

PL 213 385 B1

32. Strop według zastrz. 29 albo 30, znamienny tym, że środnik (78) ma zasadniczo stałą grubość, poza strefą przedłużenia (96).

33. Strop według zastrz. 32, znamienny tym, że elementy izolacyjne (46, 48) mają wybraną wysokość (H) przystosowaną do grubości wytworzonego stropu (10).

34. Strop według zastrz. 33, znamienny tym, że jest wykonany z tworzywa izolacyjnego, w szczególności ze styropianu.