PL210548B1 - Sposób montażu wytwornicy pary, zwłaszcza dużej wytwornicy pary i wytwornica pary, zwłaszcza duża wytwornica pary - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób montażu wytwornicy pary, zwłaszcza dużej wytwornicy pary i wytwornica pary, zwłaszcza duża wytwornica pary.

Duże wytwornice pary są wytwarzane obecnie prawie wyłącznie jako wytwornice pary ze ścianami rurowymi, których ściana kotła utworzona przez skośnie albo pionowo umieszczone, połączone między sobą rury. Ściana kotła otacza ciąg gazowy, przykładowo w postaci wyprostowanego szybu. W górnej jego części umieszczone są zespoł y, jak podgrzewacz wody, poś redni przegrzewacz pary, przegrzewacz pary lub inne powierzchnie grzewcze. Ściana kotła na swojej stronie zewnętrznej jest zaopatrzona w obręcze i podzespoły, do których należą kolektory, umieszczone na poprzecznicach. Do dolnego końca ściany kotła przylega lej kotła, który jest zawieszony nad tak zwaną podstawą kotła. Cały kocioł, do którego należą wymienione elementy, jest umieszczony w sposób zawieszony w rusztowaniu kotła. Rusztowanie kotła jest ustawione na fundamencie ograniczającym podstawę kotła i posiada szereg, usztywnionych wzajemnie krzyż ulcami przez rygle poprzeczne i przeką tne rusztowania, podpór kotła, które podtrzymują pokrywę rusztowania kotła. Pokrywa rusztowania kotła podtrzymuje kocioł, który u góry, powyżej pokrywy rusztowania kotła zaopatrzony jest w pokrywę kotła.

W celu szybkiego montażu takich większych wytwornic pary w niemieckim opisie DE 100 14 758 C2 zaproponowano sposób, umożliwiający równoczesne budowanie górnej części ściany kotła i przewidzianych tam zespołów. W tym celu, pokrywa rusztowania kotła podzielona jest na zewnętrzny odcinek pokrywy i na wewnętrzny odcinek pokrywy. Rusztowanie kotła montuje się najpierw z zewnętrznym odcinkiem pokrywy. Jest on tak wykonany, że umożliwia od góry dostęp do przestrzeni otoczonej rusztowaniem kotła. Za pomocą dźwigu można zatem podnosić części do budowy ściany kotła, zwłaszcza górnej ściany kotła od góry przez otwór pozostawiony w zewnętrznym odcinku pokrywy. Umożliwia to montaż górnej ściany kotła za pomocą odpowiednio dużego dźwigu. Równocześnie można budować na podstawie kotła lub nieco powyżej niej, wewnętrzny odcinek pokrywy pokrywy rusztowania kotła. Jest on przykładowo utrzymywany przez liny pociągowe, których układy podnośnikowe są zakotwiczone w rusztowaniu kotła na przykład na zewnętrznym odcinku pokrywy pokrywy rusztowania kotła. Poniżej wewnętrznego odcinka pokrywy pokrywy rusztowania kotła buduje się teraz wymagane zespoły, przy czym wewnętrzna pokrywa rusztowania kotła może być odpowiednio etapami unoszona. Zatem montaż górnej ściany kotła i montaż zespołów przebiega równolegle pod względem czasowym. Ponieważ obydwa procesy montażu są każdorazowo bardzo czasochłonne, poprzez równoległy montaż można zaoszczędzić zatem wiele czasu przeznaczonego na budowę. Gdy wykończy się każdorazowo górną ścianę kotła i zespoły, wówczas zespoły łącznie z wewnętrzną pokrywą rusztowania kotła prowadzi się do góry i mocuje w ich miejscu zamontowania oraz przyłącza się je.

Sposób ten okazał się dobry do montażu większych wytwornic pary. Napotyka jednak na ograniczenia przy szczególnie dużych wytwornicach pary, których pokrywa rusztowania kotła ma przynajmniej jeden, korzystnie jednak wiele, niepodzielonych dźwigarów głównych, rozciągających się nad ciągiem gazowym.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie sposobu montażu wytwornicy pary, który to sposób umożliwia racjonalną budowę również szczególnie dużych wytwornic pary oraz wytwornica pary.

Sposób montażu wytwornicy pary, zwłaszcza dużej wytwornicy pary z ciągiem gazowym ograniczonym ścianą kotła i zaopatrzonej w rusztowanie kotła z podzieloną pokrywą rusztowania kotła, mającą zewnętrzny odcinek pokrywy oraz jedno- lub wieloczęściowy wewnętrzny odcinek pokrywy, według wynalazku charakteryzuje się tym, że stosuje się pokrywę rusztowania kotła z zewnętrznym odcinkiem pokrywy mającym liczne dźwigary główne składowane na rusztowaniu kotła, z których przynajmniej jeden rozciąga się poprzecznie nad ciągiem gazowym i między którymi znajdują się dźwigarowe przestrzenie pośrednie, zaś wewnętrzny odcinek pokrywy, podtrzymywany jest przez dźwigary główne, przy czym na dźwigarach głównych umieszcza się linowe układy podnośnikowe, od których rozciąga się do dołu liny pociągowe, po czym stopniowo montuje się wstępnie i wprowadza się od góry do rusztowania kotła przez pośrednie przestrzenie dźwigara obszary ściany kotła i tam się je mocuje, natomiast podczas budowania ściany kotła montuje się wstępnie zespoły w dolnym obszarze rusztowania kotła z wewnętrznym odcinkiem pokrywy i łączy się z linami pociągowymi, następnie podnosi się do góry wewnętrzny odcinek pokrywy i zespoły za pomocą linowych układów podnośnikowych na ich miejsce wbudowania w górnym obszarze ciągu gazowego i przyłącza się je, a wewnętrzny odcinek pokrywy łączy się z zewnętrznym odcinkiem pokrywy.

PL 210 548 B1

Korzystnie, w sposobie według wynalazku, jedno- lub wieloczęściowy wewnętrzny odcinek pokrywy buduje się na podstawie kotła i łączy się z linami pociągowymi.

Jedno- lub wieloczęściowy wewnętrzny odcinek pokrywy podnosi się stopniowo i montuje się zespoły w położeniu zawieszonym pod wewnętrznym odcinkiem pokrywy.

W sposobie stosuje się wewnętrzny odcinek pokrywy składający się z niepołączonych ze sobą modułów pokrywy, które po zbudowaniu zespołów równocześnie podnosi się do góry na miejsce ich wbudowania.

Korzystnie, stosuje się wewnętrzny odcinek pokrywy składający się z niepołączonych ze sobą modułów pokrywy, które każdorazowo po zbudowaniu połączonych z nimi zespołów podnosi się kolejno do góry na miejsce ich wbudowania.

Moduły pokrywy mocuje się między dźwigarami głównymi.

Moduły pokrywy albo odcinek pokrywy w postaci jednoczęściowej umieszcza się pod dźwigarami głównymi i łączy się z nimi.

Wytwornica pary, zwłaszcza duża wytwornica pary zwłaszcza do wytwarzania pary za pomocą paliw kopalnych, z rusztowaniem kotła, ze ścianami kotła, wspartymi przez rusztowanie kotła, które mają postać ścian rurowych i ograniczają ciąg gazowy, z pokrywą rusztowania kotła, podtrzymywaną przez rusztowanie kotła i podzieloną na zewnętrzny odcinek pokrywy oraz na wewnętrzny odcinek pokrywy, przy czym wewnętrzny odcinek pokrywy jest ruchomy w kierunku od dołu do góry przez ciąg gazowy do zbudowanego zewnętrznego odcinka pokrywy i w stanie zmontowanym jest połączony z zewnętrznym odcinkiem pokrywy, z zespołami, umieszczonymi w ciągu gazowym, podtrzymywanymi przez pokrywę rusztowania kotła i z pokrywą kotła, podtrzymywaną przez pokrywę rusztowania kotła, według wynalazku charakteryzuje się tym, że zewnętrzna pokrywa rusztowania kotła zawiera wiele dźwigarów głównych, z których przynajmniej jeden rozciąga się nad ciągiem gazowym.

Korzystnie, w wytwornicy według wynalazku, dźwigary główne przynależne do zewnętrznej pokrywy rusztowania kotła są umieszczone równolegle w odstępach względem siebie.

Przynajmniej dźwigar główny przynależny do zewnętrznej pokrywy rusztowania kotła, rozciągający się nad ciągiem gazowym jest wykonany na swej długości w sposób ciągły.

Dźwigary główne są umieszczone względem siebie w jednakowych odstępach.

Korzystnie, dźwigary główne mają kształt profili skrzynkowych.

Wewnętrzny odcinek pokrywy stanowi pojedynczy moduł pokrywy, umieszczony poniżej dźwigarów głównych.

Wewnętrzny odcinek pokrywy stanowią liczne moduły pokrywy, przy czym nie są one ze sobą trwale połączone.

Moduły pokrywy są umieszczone poniżej dźwigarów głównych.

Moduły pokrywy są umieszczone między dźwigarami głównymi.

Moduł pokrywy albo moduły pokrywy są podtrzymywane przez dźwigary główne.

W sposobie według wynalazku przyjmuje się, że zewnętrzny odcinek pokrywy ma liczne d źwigary główne, z których przynajmniej jeden rozciąga się poprzecznie nad ciągiem gazowym, przy czym między różnymi dźwigarami głównymi znajdują się przestrzenie pośrednie dźwigarów. Przestrzenie pośrednie dźwigarów służą jako otwór dostępu, przez który za pomocą dźwigu, do górnej części ciągu gazowego można doprowadzać montowane komponenty, takie jak obręcze, podzespoły albo części ściany kotła, do miejsca ich wbudowania. Dźwig może prowadzić części w sposób zawieszony przez przestrzenie pośrednie dźwigarów.

Podczas gdy w ten sposób w znacznym stopniu montuje się względnie wykańcza górną część kotła, jednocześnie w leżącym pionowo poniżej obszarze budowy powyżej podstawy kotła można montować wewnętrzny odcinek pokrywy pokrywy rusztowania kotła oraz poniżej pokrywę kotła i zespoły. Odpowiednie części można przy tym utrzymywać przykładowo za pomocą odpowiedniego urządzenia pomocniczego w każdorazowo żądanej wysokości i łączyć ze sobą. Możliwe jest również, postawienie wewnętrznej pokrywy rusztowania kotła przez odpowiednie środki i montowanie na niej w sposób zawieszony montowanej pod nią pokrywy kotła oraz zespołów. Wewnętrzny odcinek pokrywy pokrywy rusztowania kotła może być również zawieszony na przewodach plecionych lub linach pociągowych, połączonych z odpowiednimi linowymi układami podnośnikowymi. Linowe układy podnośnikowe obejmują na przykład podnośniki hydrauliczne, które mogą być ustawione na dźwigarach głównych zewnętrznej pokrywy rusztowania kotła. Zwłaszcza, dźwigar główny rozciągający się poprzecznie nad ciągiem gazowym może służyć do zawieszania wewnętrznej pokrywy rusztowania kotła lub modułów pokrywy, na które podzielona jest wewnętrzna pokrywa rusztowania kotła.

PL 210 548 B1

Takie rozwiązanie pozwala na zastosowanie zasady równoczesnej budowy górnej ściany kotła i zespołów w oddalonych od siebie w pionie miejscach montaż u i następującego potem wspólnego prowadzenia, przy czym wewnętrzny odcinek pokrywy z zawieszonymi na nim zespołami podnosi się do góry, również w przypadku bardzo dużych wytwornic pary, w których wewnętrzny odcinek pokrywy, przykrywający niemal cały ciąg gazowy i zewnętrzny odcinek pokrywy znajdujący się całkowicie poza ciągiem gazowym prowadziłby do nieekonomicznych rozwiązań. Wraz z podziałem pokrywy rusztowania kotła w zaproponowany sposób, w której mianowicie przynajmniej jeden dźwigar główny zewnętrznego odcinka pokrywy przebiega poprzecznie nad ciągiem gazowym, można bez problemu mostkować ciągi gazowe o przekroju poprzecznym wynoszącym przykładowo 30 m x 30 m. Dźwigar główny stanowi jeden element i nie składa się z dwóch lub więcej elementów częściowych, które są ze sobą połączone kołnierzami. Jednoczęściowy dźwigar górny nie posiada żadnych przerwań, tym samym jest elementem ciągłym, co ma zalety statyczne i dynamiczne. Dzięki zaproponowanemu rozwiązaniu można podzielić również bardzo duże pokrywy rusztowania kotła na wewnętrzny oraz zewnętrzny odcinek pokrywy i później wspólnie prowadzić w różne miejsca po montażu górnej ściany kotła i zespołów.

Możliwe jest, ukształtowanie wewnętrznego odcinka pokrywy w sposób jedno- lub wieloczęściowy, na przykład jako podzielony na moduły pokrywy. Wewnętrzny odcinek pokrywy może być zamontowany na podstawie kotła lub może być tam dostarczony w postaci prefabrykowanych jednostek. Montowana pod nim pokrywa kotła i zespoły mogą być wówczas zamontowane na nim w sposób zawieszony, przy czym wewnętrzny odcinek pokrywy pozostaje na jednakowej, wystarczającej wysokości lub wychodząc z niewielkiej wysokości może być stopniowo unoszony.

Gdy wewnętrzny odcinek pokrywy jest wykonany jako jednoczęściowy, wówczas w każdym przypadku przemieszczany jest z wiszącymi pod nim zespołami jako całość do góry, gdy wykończy się górną ścianę kotła, a zespoły są na nim zamontowane na gotowo w sposób zawieszony. Jeśli jednak wewnętrzny odcinek pokrywy jest podzielony na moduły pokrywy, to można przeprowadzać alternatywnie dwa różne sposoby montażu, mianowicie po pierwsze synchroniczne unoszenie wszystkich modułów pokrywy z zawieszonymi poniżej zespołami w miejsce wbudowania lub po drugie unoszenie modułów pokrywy z każdorazowo indywidualnie pod danym modułem pokrywy zawieszonymi zespołami po sobie, to znaczy w różnym czasie. W ostatnim przypadku również pokrywa kotła musi być zbudowana jako wieloczęściowa, tak że każdemu wewnętrznemu modułowi pokrywy przyporządkowany jest własny odcinek pokrywy kotła.

Podczas gdy metoda postępowania wymieniona jako pierwsza ma tę zaletę, że zespoły mogą być wspierane równocześnie przez liczne moduły pokrywy, to znaczy mogą zajmować powierzchnię, która jest większa niż powierzchnia pojedynczego modułu pokrywy, to metoda postępowania wymieniona jako druga ma tę zaletę, że jeszcze bardziej może się zazębiać budowa górnej ściany kotła oraz budowa zespołów, w czasie i pod względem techniki procesowej. Gdy montuje się przykładowo bardzo dużą wytwornicę pary z czterema ścianami kotła, które są skierowane przykładowo na północ, wschód, południe, zachód, i gdy już jest wykończona północna ściana kotła oraz wokół przylegających naroży część wschodniej i zachodniej ściany kotła, to można już unosić moduł pokrywy przylegający do północnej ściany kotła, podczas gdy kolejne moduły pokrywy z leżącymi poniżej zespołami jeszcze montuje się nad podstawą kotła a wschodnią, zachodnią i południową ścianę kotła jeszcze wykańcza się. Ten sposób postępowania polepsza również dostęp do zespołów, które mają być montowane. Uproszczeniu ulegają przykładowo prace spawalnicze i montażowe. Otrzymana elastyczność pod względem ukształtowania przebiegu wytwarzania umożliwia jego skondensowanie dla osiągnięcia możliwie najkrótszych czasów budowy dużych wytwornic pary.

Dźwigar główny zewnętrznej pokrywy rusztowania kotła, rozciągający się nad ciągiem gazowym, korzystnie niepodzielony, nadaje rusztowaniu kotła szczególną stabilność i daje punkt zawieszenia dla wewnętrznej pokrywy rusztowania kotła względnie jej modułów. Powstaje statycznie korzystna konstrukcja w połączeniu z wyżej wymienionymi zaletami pod względem montażu wytwornicy pary.

Mimo iż nie jest to konieczne, korzystne okazało się, skierowanie dźwigarów zewnętrznej pokrywy rusztowania kotła równolegle względem siebie. Daje to przejrzystą budowę. Poza tym, dźwigary główne są korzystnie niepodzielone. Mogą być one zamontowane już we wczesnej fazie budowy, w której ściana kotła nie jest jeszcze wykończona. Przestrzenie pośrednie znajdują ce się między dźwigarami głównymi mają wystarczająco duże wymiary, aby podnosić odcinki ściany kotła i pozostałe części od góry do rusztowania kotła.

PL 210 548 B1

Korzystnie, dźwigary główne są ukształtowane jako dźwigary w postaci profili skrzynkowych. Z ich pomocą zwł aszcza podczas fazy budowy, w której rozcią gają się one swobodnie nad cią giem gazowym, uzyskuje się wystarczającą stateczność, tak że zwłaszcza dźwigar główny rozciągający się nad ciągiem gazowym może służyć również jako podpora dla linowych układów podnośnikowych w celu unoszenia wewnętrznej pokrywy rusztowania kotła.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na podstawie rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematycznie zasadniczo całkowicie zmontowaną wytwornicę pary w widoku perspektywicznym, fig. 2 do fig. 5 - wytwornicę pary w różnych stadiach realizacji sposobu, przy czym fig. 2 przedstawia częściowo zmontowane, zewnętrzne rusztowanie kotła i już zmontowaną wewnętrzną pokrywę rusztowania kotła oraz dźwig montażowy, fig. 3 - kolejny etap realizacji sposobu budowy rusztowania kotła z częściowo już zamontowanymi obręczami i podzespołami, fig. 4 przedstawia etap budowy, w którym rusztowanie kotła jest zmontowane z zewnętrzną pokrywą rusztowania kotła oraz montowane są ściany kotła, podczas gdy jednocześnie powyżej podstawy kotła montowane są dodatkowe powierzchnie grzewcze, a fig. 5 przedstawia stadium budowy, w którym dodatkowe powierzchnie grzewcze po ich wstępnym montażu zostały uniesione wraz z wewnętrzną pokrywą rusztowania kotła w ich położenie wbudowania i tam ustalone, fig. 6 przedstawia schematycznie uproszczoną postać wykonania wytwornicy pary według wynalazku w uproszczonym widoku, fig. 7 do fig. 9 przedstawiają schematycznie różne konfiguracje podzielonej pokrywy rusztowania kotła w widoku w przekroju pionowym, zaś fig. 10 przedstawia postać wykonania wytwornicy pary według wynalazku podczas stadium budowy w uproszczonym widoku perspektywicznym.

Na fig. 1 jest przedstawiona wytwornica pary 1 w układzie wieżowym, która jest podtrzymywana przez rusztowanie kotła 2. Do rusztowania kotła 2 należą umieszczone pionowo podpory kotła 3, które spoczywają na odpowiednich fundamentach. Ustawione w czworoboku i pionowo umieszczone podpory kotła 3 są połączone ze sobą przez poziome rygle 4 rusztowania kotła, które są umieszczone w sposób pię trowy. W celu wzmocnienia są przewidziane elementy przeką tne 5 rusztowania. U góry, rusztowanie kotła 2 podpiera pokrywę 6 rusztowania kotła, która jest podzielona na zewnętrzny odcinek 7 pokrywy i wewnętrzny odcinek 8 pokrywy. Zewnętrzny odcinek 7 pokrywy jest utworzony w niniejszym przykładzie wykonania przez trzy dźwigary główne 7a, 7b, 7c, spoczywające równolegle i w odstę pach wzglę dem siebie na rusztowaniu kotł a 2. Przynajmniej jeden z dźwigarów gł ównych 7a, 7b, 7c, w niniejszym przykładzie środkowy dźwigar główny 7b, rozciąga się nad środkową wolną przestrzenią w rusztowaniu kotła 2, w której montowany jest ciąg gazowy. Korzystnie, wszystkie dźwigary główne 7a, 7b, 7c, przynajmniej jednak środkowy dźwigar główny 7b, patrząc na długości, jest wykonany jako jednolity. Dźwigary główne 7a, 7b, 7c mogą być podzielone wzdłuż przebiegających wzdłużnie płaszczyzn podziału na dźwigary częściowe. Rezygnuje się jednak z ciągłych fug poprzecznych.

Wewnętrzny odcinek pokrywy 8 jest podtrzymywany przez zewnętrzny odcinek pokrywy 7 i jest z nim połączony. Kontur, to znaczy maksymalne wymiary zewnętrzne wewnętrznego odcinka pokrywy 8 są przynajmniej nieco mniejsze od szerokości w świetle przestrzeni otoczonej w wytwornicy pary 1 przez ścianę kotła 19, przynajmniej w jej górnym odcinku 9. W tym odcinku przedstawiona wytwornica pary 1 jest korzystnie zaopatrzona w pionowe orurowanie (ściana kotła 19a w górnym odcinku).

W odcinku 9 wytwornicy pary 1, znajdują się zespoł y, do których należ y podgrzewacz wody, pośredni przegrzewacz pary i przegrzewacz pary. Są one każdorazowo utworzone przez poziomo umieszczone wiązki rur, które przebiegają poprzecznie przez ciąg gazowy, wyznaczony przez wytwornicę pary 1 i których przyłącza są przeprowadzone przez ścianę kotła 19, zwłaszcza jej odcinek 19a. Od zewnątrz jest on otoczony obręczami 12, które podpierają ścianę 19 kotła na zewnątrz i są podtrzymywane przez nią. W obszarach narożnikowych kotła obręcze są połączone ze sobą i ze ścianą kotła 19. Ponadto obręcze, utworzone przez przebiegające poziomo, sztywne dźwigary, są połączone między sobą przez pionowe dźwigary, tak zwane słupy.

Wewnętrzny odcinek 8 pokrywy 6 rusztowania kotła utworzony jest przez jeden albo, jak uwidoczniono na fig. 1, dwa moduły 8a, 8b pokrywy, podpierane przez dźwigary główne 7a, 7b, 7c. Moduły 8a, 8b pokrywy są korzystnie utrzymywane na jednakowej wysokości i ze swej strony podpierają widoczną na fig. 7 pokrywę 19c kotła, zamykającą ciąg gazowy u góry oraz zespoły wiszące pod pokrywą kotła. Moduły 8a, 8b pokrywy są ześrubowane lub zespawane z dźwigarami głównymi 7a, 7b, 7c. Moduły 8a, 8b pokrywy tworzą jednak samodzielne jednostki, które wstępnie montuje się niezależnie od dźwigarów głównych 7a, 7b, 7c i później mocuje z nimi.

PL 210 548 B1

Do odcinka 9 kotła przylega od dołu kolejny odcinek 10 kotła z odcinkiem 19b ściany kotła, który jest pionowo lub ukośnie orurowany. Obręcze 14 podpierają odcinek 19b ściany kotła od zewnątrz i są przez nią podtrzymywane. Od dołu przylega również zaopatrzony w obręcze lej kotła 11.

Uwidoczniona wytwornica pary 1 jest montowana w kolejności czynności, przedstawionych na fig. 2-5.

Zgodnie z fig. 2, najpierw rozpoczyna się montaż rusztowania 2 kotła. Montowane są kolejno piętro po piętrze podpory 3 rusztowania kotła i rygle 4 rusztowania kotła oraz elementy przekątne 5 rusztowania kotła. Do montażu może służyć dźwig 16. Możliwe są również inne odpowiednie środki.

Jednocześnie zostają wstępnie zmontowane na podstawie rusztowania kotła moduły 8a, 8b pokrywy lub w stanie wstępnie zmontowanym są przemieszczane do tego miejsca. Leżą one korzystnie poziomo dosyć dokładnie poniżej miejsca, jakie później zajmą w pozycji wbudowania. Całkowity przekrój poprzeczny zarysu, określony przez moduły 8a, 8b pokrywy jest nieco mniejszy niż wewnętrzna szerokość w świetle ciągu gazowego.

Kolejny etap roboczy jest uwidoczniony na fig. 3. Tu w dalszym etapie budowy rusztowania 2 kotła, rozpoczyna się montaż poszczególnych obręczy 12 oraz podzespołów 15. Są one podnoszone od góry za pomocą dźwigu, jako wstępnie zmontowane obręcze i podzespoły 12', 15', do lub na rusztowanie 2 kotła i są tam prowizorycznie odkładane lub wbudowywane.

Jeśli obręcze i podzespoły 12, 15, są zmontowane, a rusztowanie 2 kotła osiągnie żądaną wysokość, to montuje się zewnętrzny odcinek 7 pokrywy, montując dźwigary główne 7a, 7b, 7c na górnych ryglach 4 rusztowania kotła. Mogą być one poza tym połączone między sobą dźwigarami łączącymi, jak na przykład dźwigarem łączącym 7d, który jest umieszczony poza zarysem wyznaczonym przez ścianę 19 kotła. Dźwigar łączący 7d podpiera dźwigary główne 7a, 7b. Gdy moduły 8a, 8b pokrywy są każdorazowo jeszcze dalej podzielone względnie rozdzielone, wówczas mogą być umieszczone kolejne dźwigary łączące powyżej wewnętrznej przestrzeni 13 otoczonej ścianą 19 kotła, na przykład równolegle do obecnego dźwigara łączącego 7d. Odpowiednio przeprowadzano by prace za pomocą czterech modułów pokrywy umieszczonych w czworoboku.

Teraz na zewnętrznym odcinku 7 pokrywy montuje się przykładowo linowy układ podnośnikowy 17, do którego należą liczne linowe urządzenia podnośnikowe, których wiązki lin cięgnowych 18 są połączone każdorazowo z narożami modułów 8a, 8b pokrywy. Linowe układy podnośnikowe mogą być przy tym umieszczone zarówno na dźwigarach głównych 7a, 7b, 7c, jak i na dźwigarach łączących, przykładowo na dźwigarze łączącym 7d.

W tym etapie budowy zasadniczo zakoń czono wznoszenie rusztowania 2 kotł a. Teraz rozpoczyna się jednoczesny montaż ściany 19a kotła w górnym odcinku 9 oraz budowanie zespołów poniżej modułów 8a, 8b pokrywy. Ten proces jest uwidoczniony na fig. 4. W celu zbudowania ściany 19a kotła, wprowadza się od góry dźwigiem 16 poszczególne części 20 ściany kotła oraz, jak wymieniono, w razie potrzeby również obrę cze albo pozosta łe części do wewnę trznej przestrzeni 13 i na przyk ł ad mocuje się je w położenia zawieszenia na zewnętrznym odcinku 7 pokrywy. Tym samym ściana 19a kotła jest budowana stopniowo od góry do dołu. Odgraniczony przez to, powstający już w swoim górnym odcinku 9 ciąg gazowy ma przy tym jeszcze swobodny przekrój poprzeczny, nad którym rozciąga się jedynie dźwigar główny 7b.

Równocześnie z wbudowywaniem części 20 w celu utworzenia ściany 19a kotła, poniżej tego miejsca budowy są budowane zespoły. W tym celu linowy układ podnośnikowy 17 tak daleko odpowiednio unosi wewnętrzne moduły 8a, 8b pokrywy i utrzymuje je na tej wysokości, aby zespoły mogły być budowane krok po kroku. Jeżeli moduły 8a, 8b pokrywy zostały uniesione na pierwszą wysokość, wówczas zostanie zbudowana pod nimi najpierw pokrywa kotła i zamocowana w położeniu wiszącym. Następnie unosi się moduły 8a, 8b pokrywy na następną wysokość montażową, tak że pod pokrywę kotła może być wsunięta pierwsza wężownica grzejna 21 podgrzewacza wody i może być zamocowana za pomocą rur nośnych 28 na modułach 8a, 8b pokrywy. Po dalszym unoszeniu zostaje wprowadzona kolejna wężownica grzejna 22 podgrzewacza wody. Teraz są unoszone etapami każdorazowo moduły 8a, 8b pokrywy i jak jest to przedstawione na fig. 4, kolejno na rurach nośnych jest montowana w sposób zawieszony pierwsza wężownica 23 pośredniego przegrzewacza pary i druga wężownica 24 pośredniego przegrzewacza pary. Po dalszym unoszeniu modułów 8a, 8b pokrywy można zamontować umieszczoną najniżej wężownicę 25 przegrzewacza pary.

W przybliżeniu jednocześnie z wykończeniem wyżej wymienionych zespołów 21 do 25 wykończona zostaje w międzyczasie również ściana 19a kotła. W następnym, przedstawionym na fig. 5, etapie unosi się teraz jednostkę konstrukcyjną 26 składającą się z modułów 8a, 8b pokrywy i zespoPL 210 548 B1 łów 21 do 25 i tak prowadzi się od dołu do góry między ścianami 19a kotła przez nie do ich miejsca wbudowania. Podnosi się przy tym moduły 8a, 8b pokrywy do przestrzeni pośrednich występujących między dźwigarami głównymi 7a, 7b, 7c i tam łączy się je z dźwigarami głównymi 7a, 7b, 7c. W ten sposób dźwigary główne 7a, 7b, 7c podpierają moduły 8a, 8b pokrywy i wiszące na nich obciążenia. Teraz można przyłączać zespoły 21 do 25.

Następnie montuje się ścianę 19b kotła i lej kotła 11 w celu otrzymania gotowej wytwornicy pary według fig. 1.

Na fig. 6 uwidoczniona jest odmienna postać wykonania wytwornicy pary 1 w schematycznym i uproszczonym widoku. O ile występuje zgodność z uprzednio opisanymi szczegółami, to stosowane będą jednakowe oznaczniki i będzie odesłanie do wcześniejszego opisu. Nad przestrzenią wewnętrzną wyznaczoną przez ścianę 19 kotła rozciągają się tu łącznie trzy dźwigary główne 7ab, 7b, 7bc, przy czym dźwigary główne 7a, 7c są natomiast umieszczone poza ciągiem gazowym wyznaczonym przez ścianę 19 kotła. Dźwigary główne 7a, 7ab, 7b, 7bc, 7c są umieszczone w jednakowych odstępach i równolegle względem siebie i są ukształtowane korzystnie jako niepodzielone. Zwłaszcza dźwigary główne 7ab, 7b, 7bc nie mają miejsca podziału w bezpośrednim sąsiedztwie ściany 19 kotła w obrębie przestrzeni wewnętrznej 13. Są one przyporządkowane zewnętrznej pokrywie 7 rusztowania kotła, a nie wewnętrznej pokrywie 8 rusztowania kotła.

Wewnętrzna pokrywa 8 rusztowania kotła składa się tu z łącznie czterech modułów 8a, 8aa, 8bb i 8b pokrywy. Mają one w widoku z góry każdorazowo zasadniczo prostokątny zarys i pasują w poś rednie przestrzenie wyznaczone przez dź wigary gł ówne 7a do 7c. Ich dł ugość jest nieco mniejsza niż odstęp leżących naprzeciwko siebie ścian kotła, przebiegających poprzecznie do dźwigarów głównych 7a do 7c. Ich szerokość odpowiada odstępowi dźwigara głównego. Moduły 8a do 8b pokrywy mogą być podnoszone razem zasadniczo synchronicznie do ich miejsca wbudowania. Moduły 8a do 8b pokrywy mogą przy tym swobodnie wisieć obok siebie lub też mogą być między sobą połączone ryglami przebiegającymi później poniżej dźwigarów głównych 7a do 7c lub też mogą być połączone zespołami. Może być na przykład podpierana wspólna zamknięta pokrywa kotła przez wszystkie cztery moduły 8a do 8b pokrywy. Możliwe jest jednak również, całkowite odseparowanie modułów 8a do 8b pokrywy i podnoszenie ich kolejno do ich miejsca wbudowania między dźwigarami głównymi 7a do 7c. Umożliwia to ewentualnie dalszą racjonalizację procesu montażu.

Na fig. 7 uwidoczniony jest układ modułów 8a do 8b pokrywy w pozycji wbudowania między dźwigarami głównymi 7a do 7c, tworzącymi zewnętrzny odcinek 7 pokrywy. Jak widać, na modułach 8a do 8b pokrywy, tworzących wewnętrzny odcinek 8 pokrywy, zawieszone są z odpowiednimi rurami nośnymi przynajmniej pokrywa 19c kotła oraz nieuwidocznione dalej zespoły. Dźwigary główne 7a do 7c są na przykład ukształtowane jako profil skrzynkowy a odpowiednie dźwigary modułów 8a do 8b pokrywy są z boku z nimi połączone za pomocą kołnierzy.

Moduły pokrywy 8a do 8b wewnętrznego odcinka pokrywy, jak przedstawiono na fig. 8, mogą być umieszczone w razie potrzeby również w sposób zawieszony pod dźwigarami głównymi 7a do 7c. Moduły 8a do 8b pokrywy mogą przy tym bocznie zderzać się ze sobą albo, jak przedstawiono na fig. 8, utrzymywać odstęp względem siebie.

W odróżnieniu od tego, poszczególne moduły 8a pokrywy, 8aa i/lub 8b mogą być dołączone do wykonanego jako jednoczęściowy odcinka 8 pokrywy, który jest przymocowany poniżej dźwigarów głównych 7a do 7c w sposób zawieszony. Wewnętrzny odcinek 8 pokrywy, jak uwidoczniono, może mieć dźwigary wykonane w sposób ciągły. W razie potrzeby mogą być również przewidziane miejsca podziału. Takie miejsca podziału mogą leżeć poniżej poszczególnych dźwigarów głównych lub też między nimi. Takie opcjonalne miejsca podziału 27, 28 są zaznaczone za pomocą linii ciągłych na fig. 9. Nad miejscami podziału 27, 28 rozciągają się środki łączące. Zależnie od żądanego przebiegu wytwarzania, odpowiednie środki łączące mogą być umieszczane już przy wstępnym montażu wewnętrznego odcinka 8 pokrywy poniżej późniejszego miejsca wbudowania. Alternatywnie możliwe jest, podnoszenie poszczególnych części wewnętrznego odcinka 8 pokrywy jednocześnie lub kolejno w czasie do ich miejsca wbudowania, aż bę d ą przylegał y do dź wigarów gł ównych 7a do 7c i zamykał y miejsca podziału 27, 28 wówczas z odpowiednimi środkami łączącymi.

Na fig. 10 przedstawiona jest duża wytwornica pary z zewnętrznym odcinkiem 7 pokrywy rusztowania kotła i z wewnętrznym odcinkiem 8 pokrywy rusztowania kotła, które zasadniczo odpowiadają budowie według fig. 8. Dla fig. 10 obowiązuje uprzedni opis wraz z uwzględnionymi jednakowymi oznacznikami z następnie wyjaśnionymi wyjątkami. Przewidziane są dwa zewnętrzne dźwigary główne 7a, 7c, leżące poza ciągiem gazowym, oraz cztery dźwigary główne 7ab, 7b, 7bb, 7bc, rozciągające

PL 210 548 B1 się poprzecznie nad ciągiem gazowym i które, jak już powyżej opisano, nie są podzielone przynajmniej pionowo powyżej ściany 19 kotła albo wewnątrz obszaru obwiedzionego przez ścianę 19 kotła.

Wewnętrzny odcinek 8 pokrywy rusztowania kotła, składający się na przykład z trzech modułów 8a, 8b, 8c pokrywy uwidoczniony jest jako ułożony na podstawie kotła. Moduły 8a, 8b, 8c pokrywy mają każdorazowo strukturę kratową z dźwigarami 29, 30. Podczas gdy dźwigary 29 mocuje się w sposób zawieszony poniż ej dźwigarów głównych 7ab, 7b, 7bb, 7bc i poprzecznie na nich, dźwigary 30 leżą równolegle do dźwigarów głównych 7ab, 7b, 7bb, 7bc a zatem między nimi na dźwigarach 29. Dźwigary główne 7ab, 7b, 7bb, 7bc mogą być umieszczone w jednakowych lub różnych odstępach względem siebie.

W celu racjonalnego montaż u duż ych wytwornic pary 1 montuje się najpierw rusztowanie 2 kotła z zewnętrznym odcinkiem 7 pokrywy, do którego należy wiele dźwigarów głównych 7a do 7c. Przynajmniej jeden, na przykład dźwigar główny 7b rozciąga się nad montowanym ciągiem gazowym. Jeśli zamontowane są dźwigary główne 7a do 7c, rozpoczyna się budowa górnej ściany 19a kotła, podnosząc odpowiednie części między dźwigarami głównymi 7a do 7c przez nie od góry do rusztowania kotła i umieszczając je. Równocześnie rozpoczyna się budowę jednoczęściowego lub podzielonego na moduły 8a, 8b pokrywy wewnętrznego odcinka 8 pokrywy w sposób zawieszony poniżej jego późniejszego miejsca wbudowania wewnątrz przestrzeni ograniczonej przez podpory kotła 3. Na modułach 8a, 8b pokrywy mocje się zespoły 23 do 25. Tak zmontowaną jednostkę konstrukcyjną 26 podnosi się do góry w całości lub moduł pokrywy po module pokrywy do góry i montuje się między dźwigarami głównymi 7a, 7b, 7c lub poniżej nich. Ten zaproponowany sposób wytwarzania pozwala na dalsze skrócenie czasu budowy wytwornic pary, zwłaszcza jeśli ich ciąg gazowy ma duży przekrój poprzeczny, przekraczający wymiary 15 m x 15 m.

Claims (16)

1. Sposób montażu wytwornicy pary, zwłaszcza dużej wytwornicy pary z ciągiem gazowym ograniczonym ścianą kotła i zaopatrzonej w rusztowanie kotła z podzieloną pokrywą rusztowania kotła, mającą zewnętrzny odcinek pokrywy oraz jedno- lub wieloczęściowy wewnętrzny odcinek pokrywy, znamienny tym, że stosuje się pokrywę (6) rusztowania kotła z zewnętrznym odcinkiem (7) pokrywy mającym liczne dźwigary główne (7a, 7b, 7c) składowane na rusztowaniu (2) kotła, z których przynajmniej jeden rozciąga się poprzecznie nad ciągiem gazowym i między którymi znajdują się dźwigarowe przestrzenie pośrednie, zaś wewnętrzny odcinek (8) pokrywy, podtrzymywany jest przez dźwigary główne (7a, 7b, 7c), przy czym na dźwigarach głównych (7a, 7b, 7c) umieszcza się linowe układy podnośnikowe (17), od których rozciąga się do dołu liny pociągowe (18), po czym stopniowo montuje się wstępnie i wprowadza się od góry do rusztowania (2) kotła przez pośrednie przestrzenie dźwigara obszary ściany (19) kotła i tam się je mocuje, natomiast podczas budowania ściany (19) kotła montuje się wstępnie zespoły (25) w dolnym obszarze rusztowania (19) kotła z wewnętrznym odcinkiem (8) pokrywy i łączy się z linami pociągowymi (18), następnie podnosi się do góry wewnętrzny odcinek (8) pokrywy i zespoły (25) za pomocą linowych układów podnośnikowych (17) na ich miejsce wbudowania w górnym obszarze ciągu gazowego i przyłącza się je, a wewnętrzny odcinek (8) pokrywy łączy się z zewnętrznym odcinkiem (7) pokrywy.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jedno- lub wieloczęściowy wewnętrzny odcinek pokrywy (8) buduje się na podstawie kotła i łączy się z linami pociągowymi (18).

3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jedno- lub wieloczęściowy wewnętrzny odcinek pokrywy (8) podnosi się stopniowo i montuje się zespoły (25) w położeniu zawieszonym pod wewnętrznym odcinkiem pokrywy (8).

4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się wewnętrzny odcinek pokrywy (8) składający się z niepołączonych ze sobą modułów pokrywy (8a, 8b), które po zbudowaniu zespołów (25) równocześnie podnosi się do góry na miejsce ich wbudowania.

5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się wewnętrzny odcinek pokrywy (8) składający się z niepołączonych ze sobą modułów pokrywy (8a, 8b), które każdorazowo po zbudowaniu połączonych z nimi zespołów (25) podnosi się kolejno do góry na miejsce ich wbudowania.

6. Sposób według zastrz. 4 albo 5, znamienny tym, że moduły pokrywy (8a, 8b) mocuje się między dźwigarami głównymi (7a, 7b, 7c).

PL 210 548 B1

Ί. Sposób według zastrz. 4 albo 5, znamienny tym, że moduły pokrywy (8a, 8b) albo odcinek pokrywy (8) w postaci jednoczęściowej umieszcza się pod dźwigarami głównymi (7a, 7b, 7c) i łączy się z nimi.

8. Wytwornica pary, zwłaszcza duża wytwornica pary zwłaszcza do wytwarzania pary za pomocą paliw kopalnych, z rusztowaniem kotła, ze ścianami kotła, wspartymi przez rusztowanie kotła, które mają postać ścian rurowych i ograniczają ciąg gazowy, z pokrywą rusztowania kotła, podtrzymywaną przez rusztowanie kotła i podzieloną na zewnętrzny odcinek pokrywy oraz na wewnętrzny odcinek pokrywy, przy czym wewnętrzny odcinek pokrywy jest ruchomy w kierunku od dołu do góry przez ciąg gazowy do zbudowanego zewnętrznego odcinka pokrywy i w stanie zmontowanym jest połączony z zewnętrznym odcinkiem pokrywy, z zespołami, umieszczonymi w ciągu gazowym, podtrzymywanymi przez pokrywę rusztowania kotła i z pokrywą kotła, podtrzymywaną przez pokrywę rusztowania kotła, znamienna tym, że zewnętrzna pokrywa (7) rusztowania kotła zawiera wiele dźwigarów głównych (7a, 7b, 7c), z których przynajmniej jeden rozciąga się nad ciągiem gazowym.

9. Wytwornica według zastrz. 8, znamienna tym, że dźwigary główne (7a, 7b, 7c) przynależne do zewnętrznej pokrywy (7) rusztowania kotła są umieszczone równolegle w odstępach względem siebie.

10. Wytwornica według zastrz. 8, znamienna tym, że przynajmniej dźwigar główny (7b) przynależny do zewnętrznej pokrywy (7) rusztowania kotła, rozciągający się nad ciągiem gazowym jest wykonany na swej długości w sposób ciągły.

11. Wytwornica według zastrz. 8, znamienna tym, że dźwigary główne (7a, 7b, 7c) są umieszczone względem siebie w jednakowych odstępach.

12. Wytwornica według zastrz. 8, znamienna tym, że dźwigary główne (7a, 7b, 7c) mają kształt profili skrzynkowych.

13. Wytwornica według zastrz. 8, znamienna tym, że wewnętrzny odcinek (8) pokrywy stanowi pojedynczy moduł pokrywy, umieszczony poniżej dźwigarów głównych (7a, 7b, 7c).

14. Wytwornica według zastrz. 8, znamienna tym, że wewnętrzny odcinek (8) pokrywy stanowią liczne moduły pokrywy, przy czym nie są one ze sobą trwale połączone.

15. Wytwornica według zastrz. 14, znamienna tym, że moduły (8a, 8b) pokrywy są umieszczone poniżej dźwigarów głównych (7a, 7b, 7c).

16. Wytwornica według zastrz. 14, znamienna tym, że moduły (8a, 8b) pokrywy są umieszczone między dźwigarami głównymi (7a, 7b, 7c).

17. Wytwornica według zastrz. 13 albo 14 albo 15 albo 16, znamienna tym, że moduł (8a) pokrywy albo moduły (8a, 8b) pokrywy są podtrzymywane przez dźwigary główne (7a, 7b, 7c).