PL210116B1 - Zatyczka do ucha - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest zatyczka do ucha.

Chodzi tu ogólnie o zatyczkę do ucha stanowiącą urządzenie do ochrony słuchu, a zwłaszcza sprężystą polimerową wielokołnierzową zatyczkę do ucha, używaną jako ochronnik słuchu.

Znane jest stosowanie urządzeń do ochrony słuchu i tłumiących hałas oraz istnieje wiele różnych typów urządzeń przeznaczonych do tego celu. Do takich urządzeń należą, ale nie wyłącznie, osłony ucha, urządzenia półsłuchowe oraz zatyczki do ucha.

Zatyczki do ucha zaleca się na ogół do ciągłego używania w dłuższych okresach czasu. Zatyczki do ucha z pianki powoli wracające do normalnego stanu, takie jak ujawnione w opisie patentowym Stanów Zjedn. Ameryki nr ponownego wydania 29,487 są uważane za wygodne oraz wykazano, że zapewniają wysoką ochronę w terenie przed hałasem przy wszystkich częstotliwościach. W opisie patentowym Stanów Zjedn. Ameryki nr 5,203,352 ujawniono również zatyczkę do ucha chroniącą słuch, w której użyto pianki polimerowej.

Znane są również, jak ujawniono, na przykład w opisie patentowym Stanów Zjedn. Ameryki nr 4,867,149, zatyczki do ucha ze sprężystego miękkiego materiału polimerowego uformowanego wokół członu składowego. W tym przypadku wokół członu składowego są uformowane co najmniej trzy sprężyste, miękkie, polimerowe, ukształtowane w postaci półkuli kołnierze. Kołnierze te są na ogół skierowanymi ku tyłowi, mającymi kołowy przekrój poprzeczny członami fartuchowymi o stosunkowo małej równomiernej grubości, rozstawionych w pewnych odstępach od siebie wzdłuż członu składowego. Pierwszy kołnierz wychodzi z końca noskowego członu składowego ku końcowi tylnemu. Następne elementy kołnierzowe mają seryjnie coraz większą średnicę w stosunku do średnicy pierwszego kołnierza. Średnica członu rdzeniowego wybrana jest w sposób zapewniający pierścieniowy odstęp pomiędzy powierzchnią wewnętrzną elementów kołnierzowych a powierzchnią materiału polimerowego członu składowego, przy czym odstęp ten ma wymiary wystarczające dla umożliwienia kołnierzowi zapadania się i kurczenia oraz zajmowania miejsca po włożeniu zatyczki w kanał uszny do ucha, a tym samym tłumienie dźwięków.

Uważa się, że kołnierzowe sprężyste, miękkie polimerowe zatyczki do ucha z trzonem, jak opisano w opisie patentowym US 4,867,149 zapewniają wygodę, tłumienie hałasu, są dopasowane oraz uniwersalne pod względem wymiarów a także są łatwe do wkładania i czyszczenia.

Jednakże wiadomo, że kołnierze takich zatyczek do ucha niepożądanie uginają się lub marszczą po włożeniu w ucho użytkownika, co wpływa na tłumienie i wygodę zapewniane przez zatyczki do ucha. Ponadto znane jest, że takie zatyczki do ucha dopasowują się do krzywizn kanału usznego, zmniejszając wygodę użytkownika.

Z opisu zgłoszenia patentowego US 4314553 A znana jest zatyczka do ucha zawierająca ż ebra na wewnętrznej powierzchni pojedynczego elementu kołnierzowego, przy czym w rozwiązaniu tym stosowane są żebra - elementy dystansowe, stykające się z trzonem jednym bokiem, usytuowane pomiędzy elementem kołnierzowym a trzonem zatyczki dla zapobieżenia zapadaniu się czyli zwiotczeniu elementu kołnierzowego, zapewniając tym samym lepszą szczelność zatyczki względem wnętrza ucha.

Z kolei z opisu patentowego US 6286622 A znana jest zatyczka do ucha zawierająca co najmniej trzy półkuliste elementy kołnierzowe zamocowane na trzonie, przy czym pomiędzy wewnętrzną powierzchnią elementów kołnierzowych i trzonem znajduje się pierścieniowa wolna przestrzeń w rozwią zaniu tym w ogóle nie wystę pują ż ebra.

W zwią zku z powyż szym pożądana jest koł nierzowa, sprężysta, mię kka, polimerowa zatyczka do ucha z trzonem, w której, po włożeniu w ucho, pofałdowanie kołnierzy jest mniejsze, ale nadal jest ona wygodna, dobrze tłumiąca i łatwa w używaniu.

Zatyczka do ucha zawierająca trzon, mający pierwszy koniec i drugi koniec, na którym w pobliżu jego pierwszego końca zamocowany jest co najmniej jeden, półkulisty kołnierz mający powierzchnię zewnętrzną i powierzchnię wewnętrzną, odznacza się według wynalazku tym, że żebra, w które jest zaopatrzona powierzchnia wewnętrzna kołnierza stykają się z trzonem co najwyżej miejscowo, w miejscu, w którym z trzonem styka się kołnierz, pozostawiając przestrzeń pomiędzy ich wierzchołkami i trzonem oraz tworzą układ zwiększający sztywność kołnierza.

Korzystnie jest uformowany ze sprężystego materiału polimerowego, a żebra są ze sprężystego materiału polimerowego i są uformowane integralnie z pierwszym, drugim i trzecim kołnierzem.

PL 210 116 B1

Korzystnie żebro wychodzi od trzonu wzdłuż każdej z powierzchni wewnętrznych w kierunku drugiego końca trzonu i szereg wydłużonych żeber jest równoległych do wzdłużnej osi trzonu.

Korzystnie ma sześć żeber w odstępie od siebie wynoszącym sześćdziesiąt stopni wokół każdego półkulistego kołnierza.

Korzystnie ma szereg pierścieniowych żeber biegnących wokół każdej z powierzchni wewnętrznych w kierunku prostopadłym do wzdłużnej osi trzonu i przecinających prostopadle szereg wydłużonych żeber.

Korzystnie ma sześć wydłużonych żeber skierowanych ku trzonowi wzdłuż powierzchni wewnętrznych, a sąsiednie wydłużone żebra są usytuowane w odstępach co sześćdziesiąt stopni oraz ma dwa pierścieniowe żebra utworzone na wewnętrznych powierzchniach otaczających trzon.

Korzystnie ma szereg spiralnych żeber wychodzących spiralnie z trzonu wzdłuż wewnętrznych powierzchni w kierunku drugiego końca trzonu.

Korzystnie ma sześć żeber biegnących spiralnie z trzonu wzdłuż powierzchni wewnętrznych.

Korzystnie ma szereg żeber trzonu uformowanych na trzonie, z których każde wychodzi z pierwszego koń ca do drugiego końca.

Korzystnie ma sześć żeber trzonu uformowanych na trzonie i pochylonych względem wzdłużnej osi trzonu.

Korzystnie koniec każdego ze spiralnych żeber styka się z końcem każdego z odpowiednich sześciu żeber trzonu w miejscach, w których kołnierze pierwszy, drugi i trzeci stykają się z trzonem.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania jest przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia jeden z przykładów wykonania zatyczki według wynalazku w rzucie perspektywicznym od dołu, fig. 2 - inny jej rzut perspektywiczny od dołu, fig. 3 - jej rzut pionowy boczny, fig. 3A - jej przekrój poprzeczny, fig. 3B - jej inny przekrój poprzeczny, fig. 4 - jej rzut perspektywiczny z góry, fig. 5 - jej rzut główny z góry, fig. 6 - jej rzut główny z dołu, fig. 7 - zatyczkę do ucha w innym przykładzie wykonania wynalazku, w rzucie perspektywicznym od dołu, fig. 8 - jej inny rzut perspektywiczny, fig. 9 - jej rzut pionowy z boku, fig. 10 - jej rzut główny z góry, fig. 11 - jej rzut główny z dołu, fig. 12 - zatyczkę do ucha w innym przykładzie wykonania wynalazku, w rzucie perspektywicznym od dołu, fig. 13 - jej inny rzut perspektywiczny od dołu, fig. 14 - jej rzut pionowy z boku, fig. 15 - jej rzut perspektywiczny z góry, fig. 16 - jej rzut główny z góry, fig. 17 - jej rzut główny z dołu, fig. 18 - zatyczkę do ucha w innym przykładzie wykonania w rzucie perspektywicznym od dołu, fig. 19 - jej rzut pionowy z boku, gdzie wszystkie pozostałe rzuty z boku są jej obrazami zwierciadlanymi, fig. 20 - jej rzut perspektywiczny z góry, fig. 21 - jej rzut główny z góry, fig. 22 - jej rzut główny z dołu oraz fig. 23-28 przedstawiają inne przykłady zatyczki do ucha w przekrojach.

Na fig. 1-6 pokazano zatyczkę 10 do ucha w pierwszym przykładzie wykonania, z trzonem 12 i pierwszym kołnierzem 14, drugim kołnierzem 16 i trzecim kołnierzem 18, każdym umieszczonym na trzonie 12.

Pierwszy kołnierz 14 jest umieszczony na pierwszym końcu 20 zatyczki 10 do ucha. Drugi kołnierz 16 jest umieszczony w sąsiedztwie pierwszego kołnierza 14 i w pewnym odstępie od niego w kierunku drugiego końca 22 zatyczki 10 do ucha, który to drugi koniec 22 jest przeciwległy do pierwszego końca 20. Trzeci kołnierz 18 znajduje się w sąsiedztwie drugiego kołnierza 16 i w pewnym odstępie od niego w kierunku drugiego końca 22.

Trzon 12 jest w przybliżeniu cylindrycznym, podłużnym członem mającym część pierwszą 24 usytuowaną poniżej pierwszego kołnierza 14, część drugą 26 usytuowaną poniżej drugiego kołnierza 16, oraz część trzecią 28 usytuowaną poniżej trzeciego kołnierza 18 i biegnącą ku drugiemu końcowi 22. Średnica pierwszej części 24 jest mniejsza niż odpowiednie średnice drugiej i trzeciej części, 26 i 28. Średnica trzeciej części 28 może lekko zmniejszać się w kierunku drugiego końca 22.

Nawiązując zwłaszcza do fig. 3a i 3b, w trzonie 12 znajduje się uformowane w nim zagłębienie 13, w które może wchodzić cylindryczny element 15. Element 15 jest całkowicie obudowany wewnątrz trzonu 12. Jednakże, należy zauważyć, chociaż tego nie pokazano, że alternatywnie element 15 może wychodzić z drugiego końca 22. Element 15 jest wykonany ze sztywnego lub półsztywnego materiału i biegnie od drugiego końca 22 ku pierwszemu końcowi 20. W jednym z przykładów wykonania, jak widać na fig. 3a, element 15 biegnie do miejsca w przybliżeniu równego końcowi trzeciego kołnierza 18 znajdującego się najbliżej drugiego końca 22 zatyczki 10 do ucha. W jeszcze innym przykładzie wykonania, jak widać na fig. 3b, element 15 biegnie do miejsca znajdującego się pod drugim kołnierzem 16. W skład elementu 15 wchodzi dowolny, nadający się do tego, element usztywniający, taki jak cylindryczny kołek, linka, itp.

PL 210 116 B1

Pierwszy, drugi i trzeci kołnierz, 14, 16 i 18, biegną na zewnątrz i ku tyłowi w sposób półkulisty od trzonu 12, w wyniku czego tworzą się pierścieniowe przestrzenie pomiędzy tymi kołnierzami a trzonem 12. Średnica pierwszego kołnierza 14 jest mniejsza niż średnica drugiego kołnierza 16, która jest mniejsza niż średnica trzeciego kołnierza 18. Pierwszy, drugi i trzeci kołnierz, 14, 16 i 18 dają się wciskać w pierścieniowe przestrzenie po włożeniu zatyczki 10 do ucha w kanał uszny użytkownika dla zapewnienia za jej pomocą uszczelnienia akustycznego.

Na pierwszym, drugim i trzecim kołnierzu, 14, 16 i 18 znajdują się pierwsza, druga i trzecia powierzchnia zewnętrzna, odpowiednio 30, 32 i 34. Dodatkowo na pierwszym, drugim i trzecim kołnierzu, 14, 16 i 18 znajdują się pierwsza, druga i trzecia powierzchnia wewnętrzna, odpowiednio 36, 38 i 40.

Na kołnierzach znajdują się żebra 42 uformowane na powierzchniach wewnętrznych 36, 38 i 40. Na żebra 42 składa się sześć pojedynczych żeber, które biegną na długości powierzchni wewnętrznych 36, 38 i 40 wzdłuż promienia, zaczynając się na trzonie 12 i kończąc na końcach powierzchni wewnętrznych 36, 38, 40, w pobliżu drugiego końca 22 zatyczki 10 do ucha, jak najlepiej widać na fig. 6. Żebra 42 wystają z powierzchni wewnętrznych 36, 38 i 40 ku trzonowi 12; rozciągłość występu zależy od konkretnych właściwości, jakie powinna mieć zatyczka 10 do ucha. Żebra 42 są w przekroju poprzecznym w przybliżeniu półokrągłe. Oczywiście żebra 42 mogą mieć dowolny przekrój krzywoliniowy lub prostoliniowy i mogą mieć różnorodne dowolne wymiary. Żebra 42 mogą być z tego samego materiału co kołnierze i mogą być uformowane integralnie z nimi, albo żebra 42 mogą być z materiału innego niż materiał, z jakiego są kołnierze i mogą być z nimi spojone.

Żebra 42 zapewniają kołnierzom dodatkowy stopień sztywności dla zapobieżenia ich niepożądanemu marszczeniu się, a jednocześnie umożliwiają kołnierzom wystarczające kurczenie się po włożeniu w ucho zatyczki 10 do ucha w celu zapewnienia odpowiedniego tłumienia i dla wygody użytkownika.

W jednym z przykładów wykonania, długość zatyczki 10 do ucha, od pierwszego końca 20 do drugiego końca 22, wynosi w przybliżeniu 31,8 mm (ok. 1,25 cala). Szerokość trzonu 12 na pierwszym końcu 20 wynosi około 4,3 mm (ok. 0,17 cala). Szerokość trzonu 12 na drugim końcu 22 wynosi około 5,8 mm (ok. 0,23 cala). Średnica trzonu 12 jest największa poniżej trzeciego kołnierza 18, gdzie wynosi ona około 6,35 mm (ok. 0,25 cala). Długość pierwszego, drugiego i trzeciego kołnierza, 14, 15, 16 wynosi odpowiednio około 4,6 mm, 5 mm, 6,6 mm (ok. 0,18, 0,20 i 0,26 cala). Promień pierwszego kołnierza 14, mierzony od miejsca na wzdłużnej osi trzonu 12 wynosi około 3,2 mm-3,96 mm (ok. 0,126-0,156 cala). Mierzony w podobny sposób promień drugiego kołnierza 16 wynosi około 4,3 mm - 5,1 mm (ok. 0,170-0,200 cala), a promień trzeciego kołnierza 18 wynosi około 5,6 mm - 6,5 mm (ok. 0,220-0,255 cala). Grubość pierwszego, drugiego i trzeciego kołnierza 14, 15 i 16 wynosi około 0,51 mm (ok. 0,02 cala). Wysokość, na jaką żebro 42 wystaje z powierzchni wewnętrznych 36, 38, 40 wynosi w przybliżeniu 0,25 mm (ok. 0,01 cala). Średnica zagłębienia 13 wynosi około 1,3 mm - 2,5 mm (ok. 0,05-0,10 cala). Opisane wymiary są przykładowe i odnoszą się do jednego przykładu wykonania wynalazku. Oczywiście, wynalazek obejmuje różnorodne wymiary konkretnych elementów zatyczki do ucha.

Na fig. 7-11 pokazano zatyczkę do ucha według wynalazku w innym przykładzie wykonania, ogólnie oznaczonym numerem identyfikacyjnym 100.

Podobne części w różnych przykładach wykonania, ujawnionych w całym niniejszym dokumencie, oznaczono zgodnymi numerami odniesienia. Takie podobne części nie będą ponownie prezentowane ani opisywane w szczegółach. Opis podobnych części zamieszczono we wstępie, gdzie je wprowadzono powyżej, odwołując się do fig. 1-6.

W skład zatyczki 100 do ucha wchodzi trzon 12 oraz pierwszy, drugi i trzeci kołnierz, 14, 16 i 18. Na powierzchniach wewnętrznych 36, 38 i 40, w zatyczce 100 do ucha znajdują się żebra 42, jak również żebra 102 uformowane ortogonalnie do żeber 42, to znaczy żebra 102 są rozmieszczone obwodowo wokół trzonu 12, natomiast żebra 42 biegną promieniowo od trzonu 12. W ten sposób żebra 42 i 102 tworzą układ podobny do sieci i na wewnętrznych powierzchniach 36, 38 i 40.

Na figurach 12-17 opisano zatyczkę do ucha według wynalazku w innym przykładzie wykonania, oznaczonym ogólnie numerem identyfikacyjnym 200. Zatyczka 200 do ucha ma żebra 202 na wewnętrznych powierzchniach 36, 38 i 40 na pierwszym, drugim i trzecim kołnierzu, 14, 16 i 18. Żebra 202 wychodzą z trzonu 12 i biegną wzdłuż długości różnych powierzchni wewnętrznych 36, 38, 40 ku drugiemu końcowi 22 zatyczki 10 do ucha w sposób spiralny, to jest żebra 202 zwijają się spiralnie wzdłuż powierzchni wewnętrznych 36, 38, 40 względem podłużnej osi trzonu 12. Żebra 202 wystają

PL 210 116 B1 ku trzonowi 12, jak żebra 42 (patrz opis powyżej) i mogą mieć w przekroju dowolny odpowiedni kształt, krzywoliniowy (jak pokazano) lub prostoliniowy.

W zatyczce 200 do ucha znajdują się ponadto żebra 204 trzonu 12 umieszczone na trzonie 12 biegnące od drugiego końca 22 do pierwszego końca 20. Żebra 204 trzonu 12 są usytuowane lekko skośnie względem wzdłużnej osi trzonu 12, ponieważ żebra 204 biegną od drugiego końca 22 do pierwszego końca 20. Zatem żebra 204 trzonu 12 tworzą wzór spiralny na zewnętrznej powierzchni trzonu 12. Żebra 204 trzonu 12 wystają promieniowo z trzonu 12 w kierunku ku kołnierzom 14, 16, 18 i mogą mieć w przekroju dowolny odpowiedni kształt, krzywoliniowy (jak pokazano) lub prostoliniowy.

Na fig. 18-22 pokazano zatyczkę do ucha w innym przykładzie oznaczonym ogólnie numerem identyfikacyjnym 300.

Zatyczka 300 do ucha zawiera kołnierze nośne 302 usytuowane w pierścieniowych przestrzeniach odpowiednio uformowanych pomiędzy trzonem 12 a, odpowiednio, pierwszym, drugim i trzecim kołnierzem, 14, 16 i 18. Kołnierze nośne 302 mają pierwsze boki 304 połączone z wewnętrznymi powierzchniami 36, 38 i 40. Pierwsze boki 304 biegną wzdłuż krzywoliniowej drogi wzdłuż powierzchni wewnętrznych 36, 38, 40 od trzonu 12 do końca odpowiedniego kołnierza 14, 16, 18 w pobliżu drugiego końca 22. Kołnierze nośne 302 mają ponadto drugie końce 306 połączone z trzonem 12. Drugie końce 306 przechodzą przez trzon 12 w kierunku równoległym do wzdłużnej osi trzonu 12. W ten sposób, kołnierze nośne 302 biegną promieniowo na zewnątrz od trzonu 12 w układzie spiralnym, stykając się z powierzchniami wewnętrznymi 36, 38, 40 odpowiednich kołnierzy 14, 16, 18 na pierwszych bokach 304 i stykając się z trzonem 12 na drugich bokach 306.

Na fig. 23-28 przedstawiono przekroje różnorodnych przykładów wykonania zatyczki do ucha.

Na fig. 23 pokazano przekrój przykładu wykonania zatyczki oznaczonej ogólnie numerem identyfikacyjnym 400. W skład zatyczki 400 do ucha wchodzi trzon 12 i uformowane wokół niego kołnierze 14, 16 i 18, jak opisano powyżej. W zatyczce 400 do ucha znajduje się ponadto zagłębienie 402 uformowane w trzonie 12 biegnące wzdłużnie od drugiego końca 22 do pierwszego końca 20 i kończące się w miejscu, w którym trzeci kołnierz 18 łączy się z trzonem 12. Stosunek średnicy do długości zagłębienia 402 wynosi 1:9, podczas gdy w innych przykładach wykonania, takich jak pokazany na fig. 3a, stosunek średnicy do długości wynosi 1:12. Na przykład, średnica zagłębienia 402 może wynosić 2,6 mm (ok. 0,1 cala), a długość może wynosić 23,4 mm (ok. 0,9 cala). Taki zwiększony rozmiar umożliwia wyposażenie zatyczki 400 do ucha w element 404 o większych wymiarach i/lub innym kształcie niż element 15 omówiony powyżej, tak, żeby rozciągał się dalej, na przykład, w zatyczkę i zapewniał jej zwiększoną sztywność.

Na fig. 24-26 przedstawiono zatyczkę do ucha w innym przykładzie wykonania, oznaczoną ogólnie numerem identyfikacyjnym 500. W skład zatyczki 500 do ucha wchodzi co najmniej jedna pierścieniowa część zagłębiona 502 utworzona w trzonie 12 w bezpośrednim sąsiedztwie punktu 504, w którym do trzonu 12 są przymocowane różne kołnierze 14, 16 i 18, w związku z czym jak pokazano, pod odpowiednimi kołnierzami 14, 16 i/lub 18, powstają pierścieniowe zagłębione części 502. Pierścieniowe zagłębione części 502 są krzywoliniowe w przekroju, jak pokazano, lub alternatywnie w razie potrzeby pierścieniowe zagłębione części 502 mogą mieć dowolny kształt.

Na fig. 24, w zatyczce 500 do ucha znajdują się trzy pierścieniowe zagłębione części 502 utworzone w punktach 504 pod każdym pierwszym, drugim i trzecim kołnierzem, 14, 16 i 18. Na fig. 25 pokazano zatyczkę 500 do ucha z jedną pierścieniową zagłębioną częścią 502 w miejscu 504 pod pierwszym kołnierzem 14. Na fig. 26 pokazano zatyczkę 500 do ucha z dwiema pierścieniowymi zagłębionymi częściami 502 utworzonymi w punktach 504 pod pierwszym i drugim kołnierzem, 14 i 16.

Na fig. 27 i 28 pokazano zatyczkę 500 do ucha widoczną na fig. 24 z dłuższym i cieńszym zagłębieniem 506, co przystosowuje zatyczkę 500 do ucha do wchodzenia w nią elementów składowych o różnych kształtach i wymiarach.

Pierścieniowe zagłębione części 502 umożliwiają niewielkie obracanie się zatyczki 500 do ucha w pierścieniowych zagłębionych częściach podczas wkładania zatyczki 500 do ucha w kanał uszny użytkownika. Umożliwia to lepsze wpasowanie zatyczki do ucha, a zatem skutkuje większą wygodą i lepszym działaniem tłumiącym.

Średnica trzonu 12 jest zmienna i może mieć szereg różnorodnych wymiarów w zależności od konkretnego oczekiwanego efektu i w zależności od konkretnego poszukiwanego elementu składowego, jaki ma wchodzić w trzon 12. Ponadto wymiary średnicy i długości różnych pierwszych, drugich i trzecich części, 24, 26 i 28 trzonu 12 mogą być różne względem siebie.

PL 210 116 B1

Podobnie, element składowy wchodzący w trzon 12 może mieć różne średnice i długości zapewniające zatyczce do ucha pożądane właściwości. Jak już wspomniano, w skład elementu wchodzą, między innymi, sztywna lub półsztywna wkładka i sznur. W opisie przedstawiono, że pierścieniowe zagłębione części 502 formuje się w punkcie 504 pod kołnierzami i w sąsiedztwie tych części kołnierzy, które są mocowane do trzonu 12, ale pierścieniowe zagłębione części 502 można uformować w dowolnym z wielu miejsc wzdłuż trzonu 12. Ponadto można uwzględnić więcej i mniej niż trzy pierścieniowe zagłębione części 502, jak omówiono powyżej i można je zastosować w kolejnych przykładach zatyczki.

Zatyczka do ucha według wynalazku może być wykonana dowolną znaną techniką formowania polimerów, na przykład techniką formowania wtryskowego. Kołnierze mogą być wykonane z dowolnego sprężystego materiału polimerowego. Człon składowy może być ze sprężystego materiału polimerowego takiego samego typu jak zastosowany na kołnierze lub, w razie potrzeby, może być złożony ze sprężystego materiału polimerowego o nieco wyższej wartości twardości Shore'a w skali A.

Znanych jest wiele sprężystych materiałów polimerowych, które można skutecznie wykorzystać do wytwarzania zatyczek do ucha według wynalazku. Na przykład, ogólnie odpowiednimi materiałami konstrukcyjnymi do tego celu, które można na ogół kupić na rynku, i mającymi odpowiednią twardość Shore'a w skali A, albo które można odpowiednio mieszać ze sobą (na przykład poprzez ich wewnętrzne i/lub zewnętrzne uplastycznianie) tak, aby nadać im odpowiednią niezbędną twardość, są kauczuk naturalny, kauczuk neoprenowy, kauczuk SBR, kauczuk silikonowy, kauczuk EPDM, kauczuk polibutadienowy, elastomery poliuretanowe, elastomery z kopolimeru etylenu z octanem winylu, elastomery na bazie prekursorów kwasu akrylowego i polimerów halogenków winylu. Korzystnie, do wytwarzania zatyczki do ucha stosuje się elastomer termoplastyczny (TPE). Można do tego celu stosować dowolne spośród wielu dostępnych na rynku tworzyw TPE.

Opisane tu urządzenie do ochrony słuchu zapewnia kołnierzową, sprężystą, polimerową zatyczkę do ucha z trzonem, w której zmniejszono możliwość marszczenia się kołnierzy po włożeniu w kanał uszny, zachowując jednak wygodę, dobre tłumienie oraz łatwość używania. Zalety te uzyskuje się poprzez odpowiednie wymiarowanie zatyczki do ucha, za pomocą żeber i kołnierzy umieszczonych na różnych powierzchniach zatyczek.

Wynalazek opisano powyżej odwołując się do zalecanego przykładu wykonania, ale można w nim wprowadzać różnorodne zmiany i stosować równoważne zamienniki bez wychodzenia poza zakres wynalazku. Ponadto można wykonać wiele modyfikacji w celu przystosowania go do konkretnej sytuacji lub materiału bez wychodzenia poza istotny jego zakres.

Claims (11)

1. Zatyczka do ucha zawierająca trzon, mający pierwszy koniec i drugi koniec, na którym w pobliżu jego pierwszego końca zamocowany jest co najmniej jeden, półkulisty kołnierz mający powierzchnię zewnętrzną i powierzchnię wewnętrzną, znamienna tym, że żebra (42, 102, 202), w które jest zaopatrzona powierzchnia wewnętrzna (36, 38, 40) kołnierza (14, 16, 18) stykają się z trzonem (12) co najwyżej miejscowo, w miejscu, w którym z trzonem (12) styka się kołnierz (14, 16, 18), pozostawiając przestrzeń pomiędzy ich wierzchołkami i trzonem (12), oraz tworzą układ zwiększający sztywność kołnierza (14, 16, 18).

2. Zatyczka według zastrz. 1, znamienna tym, że kołnierz (14, 16, 18) jest uformowany ze sprężystego materiału polimerowego, a żebra (42, 102, 202) są ze sprężystego materiału polimerowego i są uformowane integralnie z pierwszym, drugim i trzecim kołnierzem (14, 16, 18).

3. Zatyczka według zastrz. 1, znamienna tym, że żebro (42, 202) wychodzi od trzonu (12) wzdłuż każdej z powierzchni wewnętrznych (36, 38, 40) w kierunku drugiego końca (22) trzonu (12) i szereg wydłużonych żeber (42, 202) jest równoległych do wzdłużnej osi trzonu (12).

4. Zatyczka według zastrz. 3, znamienna tym, że ma sześć żeber (42, 202) w odstępie od siebie wynoszącym sześćdziesiąt stopni wokół każdego półkulistego kołnierza (14, 16, 18).

5. Zatyczka według zastrz. 3, znamienna tym, że ma szereg pierścieniowych żeber (102) biegnących wokół każdej z powierzchni wewnętrznych (36, 38, 40) w kierunku prostopadłym do wzdłużnej osi trzonu (12) i przecinających prostopadle szereg wydłużonych żeber (42).

6. Zatyczka według zastrz. 5, znamienna tym, że ma sześć wydłużonych żeber (42) skierowanych ku trzonowi (12) wzdłuż powierzchni wewnętrznych (36, 38, 40), a sąsiednie wydłużone żebra

PL 210 116 B1 (42) są usytuowane w odstępach co sześćdziesiąt stopni oraz ma dwa pierścieniowe żebra (102) utworzone na wewnętrznych powierzchniach (36, 38, 40) otaczających trzon (12).

7. Zatyczka według zastrz. 1, znamienna tym, że ma szereg spiralnych żeber (202) wychodzących spiralnie z trzonu (12) wzdłuż wewnętrznych powierzchni (36, 38, 40) w kierunku drugiego końca (22) trzonu (12).

8. Zatyczka według zastrz. 7, znamienna tym, że ma sześć żeber (202) biegnących spiralnie z trzonu (12) wzdłuż powierzchni wewnętrznych (36, 38, 40).

9. Zatyczka według zastrz. 7, znamienna tym, że ma szereg żeber (204) trzonu (12) uformowanych na trzonie (12), z których każde wychodzi z pierwszego końca (20) do drugiego końca (22).

10. Zatyczka według zastrz. 9, znamienna tym, że ma sześć żeber (204) trzonu (12) uformowanych na trzonie (12) i pochylonych względem wzdłużnej osi trzonu (12).

11. Zatyczka według zastrz. 10, znamienna tym, że koniec każdego ze spiralnych żeber (202) styka się z końcem każdego z odpowiednich sześciu żeber (204) trzonu (12) w miejscach, w których kołnierze pierwszy (14), drugi (16) i trzeci (18) stykają się z trzonem (12).